Αστρονομικές... Ειδήσεις

[Bi2L]

πηγη in.gr

Αναχαίτιση σε ύψος 247 χλμ.

Επιτυχής η επιχείρηση κατάρριψης του ανεξέλεγκτου κατασκοπευτικού δορυφόρου

Πύραυλος που εκτοξεύθηκε από αμερικανικό πολεμικό πλοίο έπληξε τον αμερικανικό κατασκοπευτικό δορυφόρο που είχε πάψει να λειτουργεί και είχε καταστεί ανεξέλεγκτος, απειλώντας να συντριβεί στη Γη με τη δεξαμενή τοξικών καυσίμων του.

 

Το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας επιβεβαίωσε ότι τακτικός πύραυλος SM-3 που εκτοξεύθηκε από το καταδρομικό AEGIS, USS Lake Erie, στον Ειρηνικό Ωκεανό, στις 05.26 ώρα Ελλάδας, έπληξε το δορυφόρο US 193 σε ύψος 247 χιλιομέτρων.

 

«Ένα δίκτυο αισθητήρων στο έδαφος, τον αέρα, τη θάλασσα και το Διάστημα επιβεβαιώνει ότι ο αμερικανικός στρατός αναχαίτισε δορυφόρο του Εθνικού Γραφείου Αναγνώρισης ο οποίος είχε πάψει να λειτουργεί και πλησίαζε να εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης», αναφέρει το Πεντάγωνο.

 

Ο αμερικανικός κατασκοπευτικός δορυφόρος, σε μέγεθος μικρού λεωφορείου, μετέφερε σχεδόν μισό τόνο του τοξικού καυσίμου υδραζίνη. Η επιβεβαίωση ότι η δεξαμενή καυσίμου διαλύθηκε αναμένεται να είναι διαθέσιμη εντός 24ώρου.

 

Το Πεντάγωνο προσθέτει ότι «λόγω το σχετικά χαμηλού ύψους στο οποίο βρισκόταν ο δορυφόρος όταν επλήγη, θραύσματα θα αρχίσουν να εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα».

 

Εντούτοις, «σχεδόν όλα τα θραύσματα θα καούν μόλις εισέλθουν στην ατμόσφαιρα μέσα σε 24 ως 48 ώρες και τα υπόλοιπα θραύσματα αναμένεται να εισέλθουν μέσα σε 40 ημέρες», σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση.

 

O πύραυλος SM-3 δεν περιείχε γόμωση, καθώς η κινητική του ενέργεια (περίπου 22.000 μίλια την ώρα) ήταν αρκετή από μόνη της για την καταστροφή του βάρους σχεδόν 2,5 τόνων στόχου.

 

Ο Λευκός Οίκος επιμένει ότι η κατάρριψη γίνεται για λόγους ασφάλειας, ωστόσο Ρωσία και Κίνα ανησυχούν ότι πρόκειται για επίδειξη της αμερικανικής τεχνολογίας στην κατάρριψη δορυφόρων.

 

Η Κίνα είχε δεχθεί έντονες επικρίσεις όταν δοκίμασε με επιτυχία πέρυσι πυραυλικό σύστημα καταστροφής δορυφόρου.

 

Η διεθνής κοινότητα αντέδρασε όχι μόνο για το ενδεχόμενο στρατιωτικοποίησης του διαστήματος αλλά και για τη διασπορά συντριμμιών σε τροχιά τα οποία θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο διαστημικές αποστολές και ξένους δορυφόρους.

 

Ρωσία και Κίνα καλούν τώρα τις ΗΠΑ να υπογράψουν συμφωνία για τη μη χρήση διαστημικών όπλων.

 

«Η Κίνα παρακολουθεί από κοντά πιθανές επιπτώσεις, για την ασφάλεια του διαστήματος και για τις ενδιαφερόμενες χώρες, που προκλήθηκαν από την αμερικανική ενέργεια», δήλωσε εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών.

 

«Η Κίνα ζήτησε από τις ΗΠΑ να σεβασθούν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις και να παράσχουν σύντομα στη διεθνή κοινότητα τις αναγκαίες πληροφορίες ώστε οι ενδιαφερόμενες χώρες να είναι σε θέση να λάβουν μέτρα προστασίας», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=875083&lngDtrID=252

 

H εκτόξευση του πυραύλου SM-3 από το καταδρομικό USS Lake Erie

[Bi2L]

πηγη focusmag.gr

«Σκοτεινά» τα πρώτα άστρα.

Ο σχηματισμός των πρώτων άστρων στο Σύμπαν μπορεί να ενεργοποιήθηκε από σκοτεινή ύλη, σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες.

 

Τα συνηθισμένα άστρα είναι αποτέλεσμα πυρηνικών αντιδράσεων, όπου τα άτομα του υδρογόνου συγχωνεύονται για να σχηματίσουν το βαρύτερο ήλιο. Αλλά όταν το Σύμπαν ήταν ακόμη νεαρό, υπήρχε άφθονη σκοτεινή ύλη, αποτελούμενη από σωματίδια που οι επιστήμονες αποκαλούν Wimp (Weakly Interacting Massive Particles - Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Μεγάλης Μάζας Σωμάτια). Αυτά πρέπει να συντήχθηκαν και να αφάνισαν το ένα το άλλο πολύ πριν ξεκινήσουν οι πυρηνικές συντήξεις.

 

Ως αποτέλεσμα, τα πρώτα άστρα πρέπει να ήταν αρκετά διαφορετικά από αυτά που βλέπουμε σήμερα, και μπορεί να άλλαξαν την πορεία της εξέλιξης του Σύμπαντος, ή τουλάχιστον να την επιβράδυναν.

 

Η θεωρία, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Physical Review Letters, στηρίζεται σε σωματίδια που οι αστρονόμοι δεν μπορούν να δουν και οι φυσικοί δεν έχουν ανιχνεύσει ποτέ, αλλά είναι σίγουροι ότι υπάρχουν. «Τα σωματίδια σκοτεινής ύλης αποτελούν περισσότερο από τα τρία τέταρτα της μάζας του Σύμπαντος», λέει η θεωρητική φυσικός Katherine Freese από το Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν. «Στην πραγματικότητα, δισεκατομμύρια από αυτά περνούν μέσα από τον καθένα μας κάθε δευτερόλεπτο». Στο νεαρό Σύμπαν πρέπει να ήταν ακόμη περισσότερα.

 

Η φύση των πρώτων άστρων προβληματίζει εδώ και πολύ καιρό τους αστρονόμους. Αμέσως μετά το Μπιγκ Μπανγκ, το Σύμπαν διεστάλη και κρύωσε, επομένως για εκατομμύρια χρόνια ήταν γεμάτο με σκοτάδι, αδιαμόρφωτο υδρογόνο και ήλιο και πιθανόν Wimp.

 

Οι αστρονόμοι μπορούν δουν ότι υπήρχαν φυσιολογικά άστρα 700 εκατομμύρια χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ. Αλλά πώς το Σύμπαν άλλαξε πορεία;

 

Η επικρατούσα θεωρία είναι ότι η βαρύτητα προσέλκυσε και έφερε κοντά μπάλες σκοτεινής ύλης και υδρογόνο. «Αυτά τα “φωτοστέφανα”, όπως τα αποκαλούμε, έχουν ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο, και τα πρώτα άστρα σχηματίστηκαν στο εσωτερικό των κέντρων τους», εξήγησε στο BBC η καθηγήτρια Freese.

 

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πεποιθήσεις, το υδρογόνο που ενώθηκε από αυτά τα φωτοστέφανα σκοτεινής ύλης κατέρρευσε για να δημιουργηθούν τα πρώτα μικρά άστρα και άρχισε να φτιάχνει στο εσωτερικό τους τα πρώτα νέα στοιχεία – άνθρακα, οξυγόνο, πυρίτιο και άλλα υλικά απαραίτητα για τους πλανήτες και τη ζωή.

 

Αλλά η νέα εργασία υποστηρίζει ότι οι αντιδράσεις μεταξύ των wimp, που συγκρούονταν και αλληλοεξολοθρεύονταν, ήταν αυτές που παρήγαγαν αρκετή θερμότητα για να κρατήσουν τα πρώτα άστρα διογκωμένα. Και καθώς όλο και περισσότερα wimp έπεφταν πάνω τους, η θερμότητα συνεχώς αυξανόταν.

 

Οι επιστήμονες στοχεύουν τώρα να ρίξουν περισσότερο φως στο πώς θα έμοιαζαν αυτά τα άστρα. Ωστόσο σε πέντε χρόνια, η NASΑ σχεδιάζει να εκτοξεύσει το James Webb Space Telescope (JWST), το διάδοχο του Χαμπλ, που ίσως κατορθώσει να συλλάβει την εικόνα των πρώτων «σκοτεινών» άστρων. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Freese, υπάρχει επίσης η πιθανότητα να έχουν επιβιώσει σε κάποια γωνιά του Σύμπαντος μερικά τέτοια άστρα.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=390157

[Bi2L]

πηγη in.gr

Νέα εκτίμηση για την ημερομηνία λήξης της Γης.

Η αρχή του τέλους για τη ζωή στη Γη αναμένεται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, καθώς ο Ήλιος θα διογκώνεται και θα αρχίσει να βράζει τους ωκεανούς. Όμως ο πλανήτης θα επιζήσει για ακόμα 6,6 δισ. χρόνια, μέχρι να τον καταπιεί το μητρικό του άστρο.

 

Οι αστροφυσικοί είναι βέβαιοι ότι όταν ο Ήλιος αρχίσει να εξαντλεί τα καύσιμά του θα αρχίσει να διογκώνεται και να μετατρέπεται σε «κόκκινο γίγαντα» που πρώτα θα σιγοψήσει και μετά θα καταπιεί τους πλησιέστερους πλανήτες, τον Ερμή και την Αφροδίτη.

 

Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Ρόμπερτ Σμιθ, ομότιμος καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, είχε εκτιμήσει πρόσφατα ότι η Γη θα γλιτώσει από την καταστροφή.

 

Τώρα, όμως, ο Δρ Σμιθ αναγκάζεται να αλλάξει γνώμη.

 

Νέοι υπολογισμοί, σε συνεργασία με τον Κλάους Πίτερ-Σρέντερ του Πανεπιστημίου του Γκουαναχουτο στο Μεξικό, δείχνουν ότι τα εξωτερικά στρώματα του κόκκινου γίγαντα θα φτάσουν μέχρι τον τρίτο πλανήτη.

 

«Η ισχνή εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου [θα] εκτείνεται πολύ πέρα από την ορατή του επιφάνεια, και απ΄ό,τι φαίνεται η Γη θα περιφέρεται μέσα στα εξώτερα στρώματα χαμηλής πυκνότητας» εξηγεί ο Δρ Σμιθ.

 

«Η οπισθέλκουσα που προκαλείται από αυτό το αέριο χαμηλής πυκνότητας είναι αρκετό ώστε η Γη να παρασυρθεί προς τα μέσα, και τελικά να συλληφθεί και να εξαερωθεί από τον Ήλιο».

 

Η εξαέρωση του γαλάζιου πλανήτη απέχει 7,6 δισ. χρόνια.

 

Όμως η Γη θα έχει πάψει να είναι κατοικήσιμη πολύ νωρίτερα. Σε ένα δισ. χρόνια, όταν ο Ήλιος θα έχει ήδη αρχίσει να διαστέλλεται, οι ωκανοί θα εξατμιστούν και θα γεμίσουν την ατμόσφαιρα υδρατμούς, ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου που θα ανεβάσει τη θερμοκρασία του πλανήτη ακόμα περισσότερο.

 

Ο Δρ Σμιθ μπορεί να φανταστεί δύο λύσεις για να γλιτώσει η ανθρωπότητα: είτε να εκκενώσει τη Γη με διαστημικές λέμβους, είτε να χρησιμοποιήσει τη βαρυτική έλξη ενός διερχόμενου αστεροειδή για να τραβήξει τη Γη έξω από τη ζώνη της καταστροφής.

 

Η μελέτη δημοσιεύεται στην βρετανική επιθεώρηση Astrophysics.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=875593&lngDtrID=252

[Bi2L]

πηγη in.gr

Αόρατη μάζα

Γιγάντιος σχηματισμός «σκοτεινής ύλης» εντοπίστηκε στο βαθύ Διάστημα.

Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε τη μεγαλύτερη γνωστή δομή από «σκοτεινή ύλη», ένα μυστηριώδες, αόρατο υλικό που αποτελεί το κύριο συστατικό του Σύμπαντος. Ο σχηματισμός απλώνεται σε μήκος 270 εκατομμυρίων ετών φωτός.

 

Οι επιστήμονες άρχισαν να υποψιάζονται τη δεκαετία του 1940 ότι η βαρύτητα που ασκεί η ορατή μάζα του σύμπαντος είναι υπερβολικά μικρή για να μπορεί να εξηγήσει τις κινήσεις των γαλαξιών.

 

Η θεωρητική μάζα που φαίνεται να λείπει αλλά πρέπει λογικά να υπάρχει ονομάστηκε «σκοτεινή ύλη», επειδή δεν εκπέμπει καθόλου φως ή άλλους είδους ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ώστε να γίνει ορατή.

 

Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, η οποία είναι πέντε φορές περισσότερη από την «κανονική» ύλη, έγινε έκτοτε αντιληπτή έμμεσα, παρατηρώντας τη βαρυτική της επίδραση στην ορατή ύλη.

 

Τώρα, παρατηρήσεις με τηλεσκόπιο που διατηρούν στη Χαβάη η Γαλλία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Ομάδα 19 ερευνητών χαρτογράφησε τη μεγαλύτερη δομή σκοτεινής ύλης που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

 

Το αόρατο υλικό καταλαμβάνει έκταση μήκους 270 εκατομμυρίων ετών φωτός, περισσότερο από 2.000 φορές τη διάμετρο του Γαλαξία μας.

 

Η γιγάντια δομή εντοπίστηκε με την τεχνική του «βαρυτικού φακού», ένα φαινόμενο που προέβλεψε ο Αλμπερτ Άινσταϊν: η βαρύτητα της σκοτεινής ύλης εκτρέπει από την πορεία του το φως μακρινών άστρων και μεγεθύνει ή παραμορφώνει την εικόνα τους που φτάνει μέχρι τη Γη.

 

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics, φαίνεται να επιβεβαιώνει τόσο τις δυνατότητες των βαρυτικών φακών όσο και τις θεωρίες για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης.

 

«Το μέγεθος της δομής που μετρήσαμε αντιστοιχεί στα όρια των σημερινών δυνατοτήτων παρατήρησης» επισημαίνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μάρτιν Κίλπινγκερ του Ινσιτούτου Αστροφυσικής στο Παρίσι.

 

«Στην πραγματικότητα, οι δομές αυτές είναι πιθανότατα ακόμα μεγαλύτερες».

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=875666&lngDtrID=252

 

Η ύλη που μπορούμε να δούμε στο Σύμπαν εκτιμάται ότι είναι πέντε φορές λιγότερη από τη «σκοτεινή» ύλη

[MPARLAS DHMHTRIOS]

Νέα εκτίμηση για την ημερομηνία λήξης της Γης

 

ΑΠΕ

Ο γαλάζιος πλανήτης μια μέρα θα ψήνεται στον ατμό

Λονδίνο

 

 

 

 

Η αρχή του τέλους για τη ζωή στη Γη αναμένεται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, καθώς ο Ήλιος θα διογκώνεται και θα αρχίσει να βράζει τους ωκεανούς. Όμως ο πλανήτης θα επιζήσει για ακόμα 6,6 δισ. χρόνια, μέχρι να τον καταπιεί το μητρικό του άστρο.

 

Οι αστροφυσικοί είναι βέβαιοι ότι όταν ο Ήλιος αρχίσει να εξαντλεί τα καύσιμά του θα αρχίσει να διογκώνεται και να μετατρέπεται σε «κόκκινο γίγαντα» που πρώτα θα σιγοψήσει και μετά θα καταπιεί τους πλησιέστερους πλανήτες, τον Ερμή και την Αφροδίτη.

 

Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Ρόμπερτ Σμιθ, ομότιμος καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, είχε εκτιμήσει πρόσφατα ότι η Γη θα γλιτώσει από την καταστροφή.

 

Τώρα, όμως, ο Δρ Σμιθ αναγκάζεται να αλλάξει γνώμη.

 

Νέοι υπολογισμοί, σε συνεργασία με τον Κλάους Πίτερ-Σρέντερ του Πανεπιστημίου του Γκουαναχουτο στο Μεξικό, δείχνουν ότι τα εξωτερικά στρώματα του κόκκινου γίγαντα θα φτάσουν μέχρι τον τρίτο πλανήτη.

 

«Η ισχνή εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου [θα] εκτείνεται πολύ πέρα από την ορατή του επιφάνεια, και απ΄ό,τι φαίνεται η Γη θα περιφέρεται μέσα στα εξώτερα στρώματα χαμηλής πυκνότητας» εξηγεί ο Δρ Σμιθ.

 

«Η οπισθέλκουσα που προκαλείται από αυτό το αέριο χαμηλής πυκνότητας είναι αρκετό ώστε η Γη να παρασυρθεί προς τα μέσα, και τελικά να συλληφθεί και να εξαερωθεί από τον Ήλιο».

 

Η εξαέρωση του γαλάζιου πλανήτη απέχει 7,6 δισ. χρόνια.

 

Όμως η Γη θα έχει πάψει να είναι κατοικήσιμη πολύ νωρίτερα. Σε ένα δισ. χρόνια, όταν ο Ήλιος θα έχει ήδη αρχίσει να διαστέλλεται, οι ωκανοί θα εξατμιστούν και θα γεμίσουν την ατμόσφαιρα υδρατμούς, ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου που θα ανεβάσει τη θερμοκρασία του πλανήτη ακόμα περισσότερο.

 

Ο Δρ Σμιθ μπορεί να φανταστεί δύο λύσεις για να γλιτώσει η ανθρωπότητα: είτε να εκκενώσει τη Γη με διαστημικές λέμβους, είτε να χρησιμοποιήσει τη βαρυτική έλξη ενός διερχόμενου αστεροειδή για να τραβήξει τη Γη έξω από τη ζώνη της καταστροφής.

 

Η μελέτη δημοσιεύεται στην βρετανική επιθεώρηση Astrophysics.

 

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=875593&lngDtrID=252

[Bi2L]

πηγη focusmag.gr

Μαύρη τρύπα βαρέων βαρών.

Η βαρύτερη μαύρη τρύπα που σχηματίστηκε από την κατάρρευση ενός και μοναδικού άστρου ζυγίζει όσο 23-33 Ήλιοι και διπλασιάζει το προηγούμενο ρεκόρ, επιβεβαιώνουν πρόσφατες μετρήσεις.

 

Οι μαύρες τρύπες απαντώνται σε ποικιλία διαστάσεων, από μεγαθήρια που ζυγίζουν όσο δισεκατομμύρια Ήλιοι μέχρι ουράνια σώματα που ζυγίζουν όσο λίγες φορές τη μάζα του Ήλιου. Αυτά τα μικρότερα σώματα δημιουργούνται όταν ένα άστρο πεθαίνει και καταρρέει ο πυρήνας του. Η μάζα της μαύρης τρύπας που προκύπτει, εξαρτάται από τη μάζα και τη χημική σύνθεση του άστρου.

 

Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε μία μαύρη τρύπα στον κοντινό γαλαξία M33. Η M33-Χ7 είχε μάζα ίση με τη μάζα του Ήλιου επί 16.

 

Στα τέλη του 2007, αστρονόμοι με επικεφαλής την Andrea Prestwich από το Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, υποστήριξαν ότι μια μαύρη τρύπα, ονόματι IC 10 X-1, ήταν ακόμη βαρύτερη, υπολογίζοντας ότι η μάζα της ισοδυναμούσε με 24-33 φορές τη μάζα του Ήλιου. Ωστόσο, επειδή οι υπολογισμοί τους είχαν στηριχθεί στην τροχιά ενός συντρόφου άστρου, το συμπέρασμα ήταν αβέβαιο.

 

Τώρα οι αστρονόμοι Jeffrey Silverman και Alexei Filippenko από το University of California, επιβεβαιώνουν το αποτέλεσμα, μετά τη μέτρηση της κίνησης του συντρόφου άστρου, μέσω φασμάτων που έλαβαν από το τηλεσκόπιο Keck I στη Χαβάη. Οι παρατηρήσεις τους υποδεικνύουν ότι η μάζα της μαύρης τρύπας ισοδυναμεί με 23-33 φορές τη μάζα του Ήλιου. Ο αριθμός δεν είναι ακριβής γιατί οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν με ακρίβεια τη μάζα του συντρόφου άστρου.

 

Ποιο είναι, όμως, το ανώτατο όριο που μπορεί να φθάσει η μάζα μιας μαύρης τρύπας που γεννιέται από τον θάνατο ενός άστρου; Υπάρχουν άστρα των οποίων η μάζα είναι εκατονταπλάσια από αυτή του Ήλιου, αλλά με την πάροδο του χρόνου χάνουν κάποια από την ύλη τους στο διάστημα. Η ποσότητα που χάνουν, εξαρτάται από τη χημική τους σύσταση – ακόμη και τα μεγαλύτερα άστρα μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα μια μαύρη τρύπα με μόλις 16 φορές τη μάζα του Ήλιου, αν η σύστασή τους είναι παρόμοια με αυτή του Ήλιου.

 

Τα άστρα, ωστόσο, που δεν διαθέτουν σε μεγάλη ποσότητα στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, χάνουν υλικό πιο δύσκολα και επομένως μπορούν, όταν πεθάνουν, να σχηματίσουν μαύρη τρύπα με μάζα ίση έως και 42 φορές τη μάζα του Ήλιου, εξηγεί ο αστροφυσικός Stanford Woosley από το University of California. Όπως αποδεικνύεται, ο γειτονικός γαλαξίας-νάνος IC 10, ο οποίος φιλοξενεί τη μαύρη τρύπα, περιέχει πολύ λίγα «βαριά» στοιχεία.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=390331

 

 

πηγη physics4u.gr

Η πιο βαριά αστρική μαύρη τρύπα που βρέθηκε ποτέ

Πηγή: NewScientist, 22 Φεβρουαρίου 2008

http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3232.html

 

Η μεγαλύτερη γνωστή μαύρη τρύπα, αποτέλεσμα της κατάρρευσης ενός άστρου, βρίσκεται 1,8 εκατομμύρια έρη φωτός μακριά από τη Γη, στον γαλαξία νάνο IC 10. (Εικόνα: Adam Block/NOAO/AURA/NSF)

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Η Αποστολή «ΚΕΠΛΕΡ»

Την προηγούμενη εβδομάδα οι μηχανικοί που προετοιμάζουν την επόμενη αμερικανική αποστολή για τον εντοπισμό εξωηλιακών πλανητών έκαναν ορισμένες βασικές δοκιμές στα συστήματα που θα μεταφέρει η διαστημοσυσκευή «Κέπλερ», η οποία σχεδιάζεται να εκτοξευτεί το 2009. Πρόκειται για ένα αστρονομικό αστεροσκοπείο με ένα από τα πιο ευαίσθητα φωτόμετρα στη διάθεσή του. Στη διάρκεια της τετραετούς λειτουργίας του το «Κέπλερ» αναμένεται να εντοπίσει εκατοντάδες πλανήτες οι οποίοι θα έχουν παρόμοια συστατικά με τη Γη και διάμετρο που θα κυμαίνεται από το 80% του μεγέθους της Γης και άνω.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=532453

[Bi2L]

πηγη in.gr

Έπειτα από 17 χρόνια

Το διαστημικό σκάφος Οδυσσέας παγώνει μέχρι θανάτου.

Έπειτα από μια οδύσσεια 17 χρόνων σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, το ευρω-αμερικανικό διαστημικό σκάφος Ulysses έχει σχεδόν εξαντλήσει τη θερμοηλεκτρική του γεννήτρια και θα πάψει να λειτουργεί σε μερικές εβδομάδες λόγω του ψύχους, ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA).

 

 

Το Ulysses επελευθερώθηκε από το διαστημικό λεωφορείο το 1990 και έκτοτε έχει πραγματοποιήσει τρεις πλήρεις περιφορές πάνω από τους πόλους του Ήλιου.

 

Η Γη και τα περισσότερα άλλα σώματα του Ηλιακού συστήματος κινούνται μαζί στο λεγόμενο επίπεδο της εκλειπτικής, ένα επίπεδο που διέρχεται περίπου από τον ισημερινό του Ήλιου.

 

Κινούμενο σε μια κάθετη πολική τροχιά, το Ulysses επέτρεψε τη μελέτη του άστρου και του Ηλιακού Συστήματος υπό μια νέα γωνία, πάνω και κάτω από το επίπεδο της εκλειπτικής.

 

Τα τρισδιάστατα δεδομένα που μετέδωσε το σκάφος βοήθησαν σημαντικά τους επιστήμονες να κατανοήσουν τον ηλιακό άνεμο, ένα συνεχές ρεύμα σωματιδίων που πηγάζει από τον Ήλιο προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο ηλιακός άνεμος από τη μία προστατεύει τη Γη από την κοσμική ακτινοβολία και δημιουργεί το βόρειο και το νότιο σέλας, από την άλλη μπορεί να προκαλέσει γεωμαγνητικές καταιγίδες σε περιόδους έξαρσης.

 

Έχοντας ολοκληρώσει την ονομαστική αποστολή του το 1995, το Ulysses συνέχισε να κινείται σε μια γιγάντια πολική τροχιά γύρω από τον Ήλιο που το έφερνε μέχρι την τροχιά του Δία.

 

Η θερμοηλεκτρική γεννήτρια του σκάφους, που παράγει θερμότητα και ηλεκτρικό ρεύμα από τη διάσπαση ραδιενεργού ισοτόπου, έχει αρχίσει να εξαντλείται και πλέον δεν μπορεί να εμποδίσει το πάγωμα του προωθητικού καυσίμου μέσα στη δεξαμενή του.

 

Σε μια ύστατη προσπάθεια να παρατείνουν τη ζωή του σκάφους τον Ιανουάριο, οι μηχανικοί της NASA και της ESA απενεργοποίησαν τα συστήματα επικοινωνίας για να διοχετεύσουν όλη τη διαθέσιμη ενέργεια στη θέρμανση της δεξαμενής καυσίμου.

 

Η επικοινωνία δεν ήταν δυνατό να αποκατασταθεί αργότερα και το σκάφος είναι καταδικασμένο να κινείται ανεξέλεγκτο γύρω από τον Ήλιο για αιώνες.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=876096&lngDtrID=252

 

 

 

πηγη kathimerini.gr

Τέλος διαδρομής για τον «Οδυσσέα» του Διαστήματος.

Ο "Οδυσσέας", ο δορυφόρος με αποστολή τη μελέτη των πόλων του Ήλιου και την επιρροή του στο κοντινό Διάστημα, φθάνει όπως όλα δείχνουν στο τέλος της καθ' όλα επιτυχημένης πορείας του. Μετά από περισσότερα από 17 χρόνια συνεχούς λειτουργίας - τέσσερις φορές περισσότερο από όσο είχε αρχικά προβλεφθεί - ο δορυφόρος υποκύπτει στις σκληρές συνθήκες του Διαστήματος και θα πάψει να λειτουργεί μέσα στους επόμενους δύο μήνες.

 

Ο Οδυσσέας είναι μια κοινή αποστολής της ESA και της NASA. Εκτοξεύτηκε το 1990 με διαστημικό λεωφορείο και είναι η πρώτη αποστολή που μελέτησε το περιβάλλον γύρω από τους πόλους του Ήλιου. Ο τεράστιος όγκος δεδομένων που έχει στείλει ο δορυφόρος όλα αυτά τα χρόνια έχουν αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν οι επιστήμονες τον Ήλιο και τις επιδράσεις του στο Διάστημα που τον περιβάλλει.

 

Ο δορυφόρος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, διάρκειας έξι ετών. Μάλιστα φτάνει μέχρι την τροχιά του Δία προτού πλησιάσει και πάλι τον Ήλιο. Ο λόγος αυτός είναι και η αιτία που ο δορυφόρος ψύχεται όσο απομακρύνεται από το κέντρο του ηλιακούς μας συστήματος, ψύξη η οποία μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη λειτουργία του εάν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου.

 

Μέχρι σήμερα, το σενάριο αυτό ήταν απίθανο εξαιτίας των συστημάτων θέρμανσης του δορυφόρου που εγγυόταν βιώσιμη για το δορυφόρο θερμοκρασία. Ωστόσο, οι γεννήτριες παραγωγής ενέργειας όλα αυτά τα 17 χρόνια εμφάνιζαν συνεχώς μειούμενη παραγωγικότητα. Σήμερα, ο δορυφόρος δεν έχει πλέον την απαιτούμενη ενέργεια για να λειτουργεί ταυτόχρονα όλα τα συστήματα επικοινωνιών, θέρμανσης και μελέτης που φέρει.

 

«Πιστεύουμε ότι κάποια μέρη του Οδυσσέα θα φτάσουν σύντομα τη θερμοκρασία των δύο βαθμών Κελσίου», ανέφερα ο Ρίτσαρντ Μάρσντεν, στέλεχος της αποστολής του Οδυσσέα στην ESA. Έτσι, σταδιακά θα παγώσουν οι σωλήνες καυυσίμου, καθιστώντας αδύνατους τους ελιγμούς του δορυφόρου.

 

Σε μια προσπάθεια να λύσει το πρόβλημα, η ομάδα του προγράμματος αποφάσισε να διακόψει προσωρινά τη λειτουργία του αναμεταδότη, ώστε να εξοικονομήσει 60 watt ενέργειας που θα διοχετεύονταν στα επιστημονικά όργανα και τα συστήματα θέρμανσης. Όταν θα έφτανε η ώρα μετάδοσης δεδομένων, η ομάδα θα επανεκκινούσε τον αναμεταδότη ώστε να φτάσουν στη Γη τα πολύτιμα στοιχεία. Ωστόσο, κατά την πρώτη δοκιμή της μεθόδου τον Ιανουάριο, η παροχή ενέργειας προς τον αναμεταδότη δεν απέφερε αποτελέσματα.

 

Μετά από πολλές προσπάθειες, η ομάδα του Οδυσσέα θεωρεί πλέον απίθανο να επαναλειτουργήσει ο αναμεταδότης του δορυφόρου. Το πρόβλημα πιστεύουν ότι εντοπίζεται στην γεννήτρια που δεν μπορεί να κατευθύνει την ενέργεια προς τα συστήματα θέρμανσης και τα επιστημονικά όργανα.

 

Έτσι, το σκάφος έχει χάσει πλέον τη δυνατότητα αποστολής δεδομένων στη Γη και αντιμετωπίζει το σταδιακό πάγωμα των σωλήνων καυσίμου, στοιχεία που συνηγορούν στο τέλος μιας άκρως επιτυχημένης αποστολής. «Ο Οδυσσέας είναι ένα εκπληκτικό όχημα. Έχει παράγει τεράστιο όγκο επιστημονικών στοιχείων και άντεξε πολύ περισσότερο από όσο περιμέναμε» ανέφερε ο Μάρσντεν.

 

Η ομάδα σκοπεύει να συνεχίσει να λειτουργεί το σκάφος ακόμη και στη μειωμένη λειτουργικότητα του για τις επόμενες εβδομάδες, εκμεταλλευόμενη κάθε «σταγόνα γνώσης» που μπορεί να αντλήσει από αυτό.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_10_27/02/2008_223591

[Bi2L]

πηγη pathfinder.gr

Επιστήμονες προβλέπουν το τέλος του κόσμου

Επιστήμονες υπολόγισαν πώς και πότε θα πάψει να υπάρχει ο πλανήτης Γη.

Ο ήλιος θα αρχίσει σιγά σιγά να μεταμορφώνεται σε έναν κόκκινο γίγαντα, που θα σπρώχνει τη Γη όλο και πιο έξω στο διάστημα, όχι όμως αρκετά μακριά.

 

Ο πλανήτης μας θα «σκαλώσει» στην εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου και θα οδεύει σταδιακά προς τον αφανισμό του στο φλεγόμενο αστρικό καμίνι.

 

«Η έλξη που θα δημιουργηθεί από το χαμηλής πυκνότητας αέριο είναι αρκετή για να παρασύρει τη Γη και τελικά να παγιδευτεί και να εξατμιστεί από τον ήλιο» εξηγεί ο αστρονόμος Ρόμπερτ Σμιθ του Πανεπιστημίου του Σάσεξ, στη Νότια Αγγλία.

 

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει πως η Γη θα καταφέρει να ξεφύγει του ήλιου, ακόμα και όταν αυτός θα έχει μεταμορφωθεί σε κόκκινο γίγαντα.

 

Τα ευχάριστα νέα είναι ότι το σενάριο αυτό δεν πρόκειται να υλοποιηθεί για τα επόμενα 7.6 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα κακά νέα είναι ότι η ζωή στη Γη θα έχει πάψει να υπάρχει πολύ νωρίτερα.

 

Για την ακρίβεια, απομένουν στην ανθρωπότητα άλλα 1 δισεκατομμύρια χρόνια πριν ο ήλιος να αρχίσει με αργούς ρυθμούς να βράζει τους ωκεανούς και να αποτεφρώνει τον πλανήτη μας.

 

Αυτό ίσως να ακούγεται σε πολλούς πολύ μακρινό αλλά η ζωή στη Γη υπάρχει για πολλά περισσότερα χρόνια - συνολικά γύρω στα 3.7 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις.

 

Η αλήθεια είναι πως για αυτά τα πρώτα 3 δισεκατομμύρια χρόνια δεν ήμασταν τίποτα άλλο παρά μία σταγόνα στον ωκεανό. Επιπλέον, τα νέα στοιχεία δείχνουν πως η μακρά ιστορία της ζωής στον όμορφο γαλαζοπράσινο πλανήτη μας ίσως παίζει την τελευταία της πράξη.

 

Υπάρχει άραγε τρόπος οι απόγονοί μας να σωθούν; Σύμφωνα με τον Σμιθ, υπάρχει και κάνει αναφορά σε μία πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Εάν ένας αστεροειδής περιστρέφεται γύρω από τη Γη κάθε μερικές χιλιάδες χρόνια, τότε σιγά σιγά θα σπρώχνει τη Γη και θα διαγράφει μια ψηλότερη ηλιακή τροχιά, ξεφεύγοντας έτσι από τη διόγκωση του ήλιου.

 

«Αυτό ίσως να ακούγεται ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας,» δηλώνει ο Σμιθ «αλλά φαίνεται πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό και η τεχνολογία θα εξελιχθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια.»

http://news.pathfinder.gr/scitech/460100.html

[Bi2L]

πηγη www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Γαλλικό Πρακτορείο.

Ιάπωνες εντόπισαν πιθανό νέο πλανήτη.

Επιστήμονες πανεπιστημίου της Ιαπωνίας ανακοίνωσαν ότι πιθανότατα εντόπισαν πλανήτη σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος.

 

Οι ερευνητές του πανεπιστήμιου Κόμπε της Ιαπωνίας δήλωσαν ότι με βάση θεωρητικούς υπολογισμούς και προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ο μυστηριώδης πλανήτης θα εντοπισθεί και αναγνωρισθεί στο άμεσο χρονικό διάστημα.

 

«Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για την ύπαρξη ενός ουράνιου σώματος μάζας ίσης με το τριάντα έως εβδομήντα τοις εκατό της Γης στις παρυφές του ηλιακού συστήματος», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Πανεπιστημίου. «Εφόσον η έρευνα συνεχιστεί σε ευρεία κλίμακα, ο πλανήτης θα ανακαλυφθεί σε λιγότερο από δέκα χρόνια».

 

Η έρευνα, επικεφαλής της οποίας ήταν ο καθηγητής του πανεπιστημίου Κόμπε, Ταντάσι Μουκάι, θα δημοσιευθεί τον Απρίλιο σε αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό. Ένα από τα ειρωνικά στοιχεία της, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, είναι ότι η ανακάλυψη συμβαίνει δύο μόλις χρόνια αφότου πραγματοποιήθηκαν αλλαγές στα σχολικά βιβλία για την αφαίρεση του Πλούτωνα από το ηλιακό σύστημα.

 

Ο πλανήτης «Χ» όπως αποκαλείται προς το παρόν, θα έχει ελλειπτική ηλιακή τροχιά όπως η Γη, με ακτίνα που κυμαίνεται από 15 έως 26 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_9_28/02/2008_223709

 

 

 

πηγη in.gr

Αόρατος γείτονας

Ακόμα ένας μεγάλος πλανήτης ίσως κρύβεται στο Ηλιακό Σύστημα

Ένας άγνωστος μέχρι σήμερα «πλανήτης Χ», και μάλιστα μεγαλύτερος από τον Αρη, κρύβεται στο σκοτάδι στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, δείχνουν οι υπολογισμοί αστρονόμων στην Ιαπωνία.

 

 

Το μακρινό, υποθετικό σώμα χρειάζεται χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, ακολουθώντας μια έντονα ελλειπτική τροχιά ακτίνας 15-26 δισ. χιλιομέτρων.

 

«Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχει ένα «ουράνιο σώμα πλανητικής κλάσης, με μέγεθος 30 έως 70 τοις εκατό της μάζας της Γης, υπάρχει στην εξώτερη ζώνη του Ηλιακού Συστήματος» γράφουν οι ερευνητές σε δημοσίευση που θα παρουσιαστεί τον Απρίλιο στοην αμερικανική επιθεώρηση Astronomical Journal.

 

Αν οι αστρονόμοι προσπαθήσουν αρκετά, θα μπορέσουν να ανακαλύψουν τον πλανήτη Χ σε λιγότερο από δέκα χρόνια, υποστηρίζει η ομάδα του Δρ Ταντάσι Μουκάι στο Πανεπιστήμιο του Κόμπε.

 

Η νέα έρευνα έρχεται περίπου δύο χρόνια μετά τον εξοστρακισμό του Πλούτωνα από τη λίστα των πλανητών. Σύμφωνα με τους νέους ορισμούς της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, οι πλανήτες είναι μόνο οκτώ, ενώ ο Πλούτωνας και δύο άλλα σώματα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, η Δήμητρα και η Έριδα, θεωρούνται πλανήτες νάνοι.

 

Οι πλανήτες όμως ίσως αποδειχθεί ότι είναι περισσότεροι, αν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις του Δρ Μουκάι. «Προσπαθώντας να βρούμε μια εξήγηση για τα ουράνια σώματα, θεωρήσαμε ότι ήταν φυσικό να υποθέσουμε την ύπαρξη ενός άγνωστου ως σήμερα πλανήτη» εξηγει ο ερευνητής στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

 

«Βασισμένοι στην υπόθεσή μας, υπολογίσαμε πώς τα διαστημικά θραύσματα κινήθηκαν τα τελευταία τέσσερα δισ. χρόνια. Τα αποτελέσματα ταίριαζαν με την πραγματική κίνηση των [υπόλοιπων] ουράνιων σωμάτων όπως την παρατηρούμε σήμερα».

 

Ο καθηγητής αστρονομίας μπορεί ακόμα και να μαντέψει ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του αόρατου πλανήτη Χ. «Λόγω της πολύ χαμηλής θερμοκρασίας, η επιφάνειά του θα καλύπτεται από πάγο, παγωμένη αμμωνία και μεθάνιο» είπε.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=877563&lngDtrID=252

 

Ο υποθετικός πλανήτης μάλλον καλύπτεται από πάγο (εικόνα αρχείου)

[Bi2L]

πηγη in.gr

Πυρετός στο CERN

Στη θέση του το τελευταίο κομμάτι του μεγάλου επιταχυντή στο CERN

Το τελευταίο γιγάντιο εξάρτημα του μεγαλύτερου επιστημονικού οργάνου στον κόσμο, του επιταχυντή LHC, τοποθετήθηκε πανηγυρικά στη θέση του μέσα σε μια υπόγεια κυκλική σήραγγα, μήκους 23 χιλιομέτρων, κάτω από τα σύνορα Γαλλίας-Ελβετίας.

 

Το απόγευμα της Παρασκευής, το εξάρτημα των 100 τόνων, ένας περίπλοκος τροχός διαμέτρου 10 μέτρων, τοποθετήθηκε στη θέση του με ακρίβεια χιλιοστού μέσα σε έναν υπόγειο θάλαμο σε μέγεθος καθεδρικού ναού.

 

Ο τροχός είναι το τελευταίο μεγάλο τμήμα του ανιχνευτή σωματιδίων ATLAS, του μεγαλύτερου από τους τέσσερις ανιχνευτές που θα λειτουργούν από τα μέσα του 2008 στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του ευρωπαϊκού εργαστηρίου σωματιδιακής φυσικής CERN.

 

Ο μεγαλύτερος επιταχυντής του κόσμου, μέσα στον οποίο δέσμες πρωτονίων θα συγκρούονται μετωπικά με την ταχύτητα του φωτός, θα επιτρέψει στους επιστήμονες να αναδημιουργήσουν τις συνθήκες που επικρατούσαν λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν.

 

Τα πειράματα αναμένεται να απαντήσει σε θεμελιώδη ερωτήματα της φυσικής όπως το γιατί η ύλη έχει μάζα. Ίσως επίσης αποκαλύψει τη σύσταση της σκοτεινής ύλης, ου μυστηριώδους υλικού από το οποίο αποτελείται το μεγαλύτερο μέρος του Σύμπαντος. «Γνωρίζουμε μόνο για το 4% του Σύμπαντος.

 

Ο LHC ίσως μας διδάξει για το υπόλοιπο 96%, αυτό που οι κοσμολόγοι αποκαλούν σκοτεινή ενέργεια» δήλωσε ο εκπρόσωπος του CERN Τζέιμς Γκίλις.

 

Περίπου 10.000 επιστήμονες από όλο τον κόσμο έχουν εργαστεί στις εγκαταστάσεις του LHC από την έναρξη του έργου το 1994. Οι περισσότεροι, περίπου 6.000, προήλθαν από τις 20 ευρωπαίκές χώρες που συμμετέχουν στο CERN.

 

Χιλιάδες επιστήμονες από 80 χώρες θα περιμένουν στην ουρά για να πραγματοποιήσουν έρευνες στον LHC τις επόμενες δεκαετίες.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=878237&lngDtrID=252

 

O γιγάντιος τροχός, βάρους 100 τόνων, τοποθετήθηκε με ακρίβεια χιλιοστού

[Bi2L]

πηγη kathimerini.gr

Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) ανακοίνωσε τη Δευτέρα την καθυστέρηση στην εκτόξευση του ρομποτικού οχήματος ανεφοδιασμού προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Αιτία της αναβολής είναι η ύπαρξη πιθανού προβλήματος στους συνδέσμους του φορτίου με τον πύραυλο που θα μεταφέρει το όχημα ανεφοδιασμού στο Διάστημα. Το φορτίο, συνολικής μάζας 19,5 τόνων, εκ των οποίων οι 7,5 τόνοι αποτελούν τρόφιμα, νερό, οξυγόνο και εργαλεία, θα μεταφερθεί με πύραυλο Ariane 5 που θα εκτοξευθεί από τη βάση Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας. Πρόκεται για τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα συνεισφορά της ESA στη λειτουργία του Σταθμού, λίγες μόλις εβδομάδες μετά την αποστολή του εργαστηρίου Κολόμβος που συνδέθηκε επιτυχώς με το κύριο τμήμα του Σταθμού.

 

Το σκάφος ανεφοδιασμού θα μείνει συνδεδεμένο με τον ISS μέχρι τον Αύγουστο, ενώ στη συνέχεια θα επιστρέψει στη Γη μεταφέροντας απόβλητα του σταθμού.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_10_04/03/2008_224337

[Bi2L]

πηγη in.gr

Ενεργός πλανήτης

Κατολισθήσεις στον Αρη φωτογράφισε ο αναγνωριστικός δορυφόρος της NASA

Σκάφος της NASA που τέθηκε σχετικά πρόσφατα σε τροχιά γύρω από τον Αρη είχε την σπάνια ευκαιρία να καταγράψει ένα ενεργό φυσικό φαινόμενο εν δράσει στον φαινομενικά νεκρό πλανήτη -κατολισθήσεις πάγου και σκόνης σε πλαγιές του νότιου πόλου.

 

Τέσσερα σημεία στα οποία συνέβαιναν εκείνη την ώρα κατολισθήσεις είναι ευδιάκριτα σε μία και μόνο εικόνα που συνέλαβε στις 19 Φεβρουαρίου η κάμερα υψηλής ανάλυσης του MRO (Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Αρη) .

 

Σύννεφα σκόνης πλάτους έως και 200 μέτρων εξαπλώνονται πάνω από την απότομη πλαγιά όπου διακρίνεται η ροή του λεπτόκοκκου μείγματος από χώμα και και διοξειδίου του άνθρακα.

 

Είναι μια σημαντική επιτυχία για τον δορυφόρο MRO, το νεότερο από τα σκάφη της NASA που παρακολουθούν τον πλανήτη από τροχιά. Η αποστολή έφτασε στον πλανήτη το 2006.

 

Μέχρι σήμερα, οι περισσότερες δορυφορικές εικόνες από τον Αρη απεικόνιζαν τοπία που δεν έχουν αλλάξει εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

 

«Προσπαθούσαμε να εντοπίσουμε εαρινές αλλαγές στην πάχνη διοξειδίου του άνθρακα που κάλυπτε έναν αμμόλοφο και ήταν εντελώς αναπάντεχο που βρήκαμε τις κατολισθήσεις» σχολίασε η Κάντις Χάνσεν του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, το οποίο διαχειρίζεται την αποστολή.

 

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στην επιθεώρηση Geology, μια σειρά από άλλα ίχνη που φωτογραφήθηκαν στον Αρη το 2006 και ερμηνεύτηκαν από τους επιστήμονες ως ενεργοί χείμαρροι δεν αποκλείεται να οφείλονταν και αυτά σε κατολισθήσεις.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=879152&lngDtrID=252

 

NASA/JPL/University of Arizona

Τμήμα της φωτογραφίες που απεικονίζει μία από τις τέσσερις κατολισθήσεις

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Το μέγεθος του γαλαξία.

Σε 6.000 έτη φωτός υπολογίζεται το πάχος του Γαλαξία μας. Μια ομάδα Αυστραλών αστρονόμων, όμως, θέλησε να επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις αυτές και μετά από νέες μετρήσεις ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι στην πραγματικότητα το πάχος του Γαλαξία είναι διπλάσιο και φτάνει αισίως τα 12.000 έτη φωτός!

 

Η τεχνική που χρησιμοποίησαν ήταν η μέτρηση της φωτεινότητας 17 γνωστών πάλσαρ (άστρων νετρονίων) που βρίσκονται πάνω και κάτω από τον γαλαξιακό δίσκο κι έτσι εντόπισαν το επακριβές πάχος του Γαλαξιακού δίσκου.

 

Από τη μια άκρη στην άλλη ο γαλαξιακός δίσκος έχει διάμετρο 100.000 ετών φωτός, που σημαίνει ότι μια ακτίνα φωτός, τρέχοντας με ταχύτητα 300.000 χλμ. το δευτερόλεπτο, χρειάζεται 100.000 χρόνια για να τον διασχίσει.

 

Η απόσταση του Ηλιου

Ο Ηλιος μας βρίσκεται στα δύο-τρίτα περίπου της απόστασης από το κέντρο προς τα άκρα του γαλαξιακού δίσκου, και ανάμεσα σε δύο από τους βραχίονές του. Αυτή μας η θέση μέσα στον Γαλαξία προσδιορίζει άλλωστε και όλα όσα βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό.

 

Η αστρική μας δηλαδή πολιτεία είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας του οποίου τα περισσότερα άστρα συγκεντρώνονται σ' έναν γιγάντιο δίσκο, τα άστρα του οποίου ονομάζονται άστρα Πληθυσμού Ι. Ο γαλαξιακός δίσκος αντίθετα περιβάλλεται από ένα σφαιρικό φωτοστέφανο που ονομάζεται «γαλαξιακή άλως» και αποτελείται από ηλικιωμένα αμυδρά άστρα, με διάσπαρτα αρχέγονα σφαιρωτά σμήνη, τα άστρα των οποίων είναι Πληθυσμού ΙΙ.

 

Φυσικά οι σπείρες που περιβάλλουν το γαλαξιακό κέντρο είναι αρκετά πιο φωτεινές απ ό,τι ο δίσκος του, γιατί φωτίζονται από λαμπερά νέα άστρα που γεννήθηκαν μέσα στα σύννεφα αερίων και σκόνης διασκορπισμένα στις σπείρες αυτές. Ολα αυτά τα άστρα περιφέρονται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο, μαζί τους και ο Ηλιος που χρειάζεται 250 εκατ. χρόνια για να συμπληρώσει μια πλήρη γαλακτο-κεντρική τροχιά

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=578516

[seirios14]

Ποιός ξέρει.. μπορεί κάποιοι να ξεσηκωθούν!!!!

 

http://www.congrex.nl/08a07/

 

Και

 

http://spie.org/astronomical-instrumentation.xml

[Bi2L]

πηγη in.gr

Απόκλιση από τους υπολογισμούς

Μυστηριώδεις δυνάμεις επιδρούν σε διαστημικά σκάφη

Μυστηριώδεις δυνάμεις μεταβάλλουν την κατεύθυνση και την ταχύτητα διαστημικών σκαφών που περνούν σε μικρή απόσταση από τη Γη, ανακοίνωσαν ερευνητές της NASA. Παραμένει ασαφές αν το φαινόμενο οφείλεται σε λανθασμένους υπολογισμούς, ή σε κάποιο άγνωστο ως σήμερα φυσικό φαινόμενο.

 

 

Όπως αναφέρει την Τετάρτη το Νature.com, η ομάδα του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JLP) της NASA στην Καλιφόρνια εξέτασε δεδομένα για έξι διαστημικά σκάφη που πραγματοποίησαν κοντινά περάσματα από τη Γη το διάστημα 1990-2005. Τα περάσματα αυτά επιτρέπουν στα σκάφη να επιταχυνθούν από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη και να κινηθούν έτσι ταχύτερα προς τον προορισμό τους στο βαθύτερο Διάστημα.

 

Σε πέντε από τις έξι περιπτώσεις, τα σκάφη επιταχύνθηκαν ή επιβραδύνθηκαν μυστηριωδώς. Η μεταβολή της ταχύτητας ήταν σχεδόν αμελητέα, της τάξης των μερικών χιλιοστόμετρων ανά δευτερόλεπτο, δεδομένου ότι η τυπική ταχύτητα ενός διαστημικού σκάφους είναι αρκετά χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.

 

Η μεταβολή «είναι μικρή, μπορεί όμως να τη διακρίνει ξεκάθαρα κανείς στα δεδομένα» σχολιάζει ο Τζον Αντερσον, πρώην αστροναύτης και επικεφαλής της μελέτης, η οποία δημοσιεύεται την Πέμπτη στο Physical Review Letters.

 

Μάλιστα ο Αντερσον υποψιάζεται ότι η ανωμαλία που περιγράφει στη νέα μελέτη του σχετίζεται και με την μυστηριώδη επιβράδυνση που καταγράφηκε παλαιότερα στα σκάφη Pioneer 10 και 11, τα οποία κινούνται πλέον έξω από το ηλιακό σύστημα. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι η επιβράδυνση οφείλεται σε κάποια άγνωστη παράμετρο της βαρύτητας, ενώ άλλοι υποψιάζονται ότι φταίνε τα συστήματα των Pioneer.

 

Ο Τρέβορ Μόρλεϊ, μηχανικός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, σχολιάζει ότι η μυστηριώδης απόκλιση από τους θεωρητικούς υπολογισμούς στην πορεία των διερχόμενων σκαφών θα μπορούσε ίσως να οφείλεται σε λανθασμένη συνεκτίμηση παραμέτρων όπως η βαρυτική έλξη άλλων πλανητών, ή ακόμα και η πίεση του ηλιακού ανέμου. Θα μπορούσε επίσης να οφείλεται σε λανθασμένη επεξεργασία των δεδομένων τηλεμετρίας.

 

Ο Μόρλεϊ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρχει κάποια άγνωστη ως σήμερα παράμετρος, το θεωρεί πάντως αρκετά απίθανο.

 

Το θέμα μελετάται τώρα και από Ευρωπαίους επιστήμονες. Μέχρι να ολοκληρωθούν οι νέες αναλύσεις, το μυστήριο παραμένει.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=879583&lngDtrID=252

 

Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί σε τουλάχιστον πέντε διαστημικές αποστολές (φωτ. αρχείου)

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Στη Γειτονιά του Οφιούχου.

Πολύχρωμες ενδυμασίες λόγω των Απόκρεω πάνω στη Γη, αλλά και εξίσου εντυπωσιακές ενδυμασίες στον ουρανό χάρη στο διαστημικό τηλεσκόπιο «Σπίτζερ». Μια πρόσφατη φωτογραφία που έστειλε το «Σπίτζερ» από την περιοχή του «Ρο Οφιούχου», στα όρια των αστερισμών του Οφιούχου και του Σκορπιού, μας αποκαλύπτει στην υπέρυθρη ακτινοβολία νεογέννητα άστρα που κρυφοκοιτάνε κάτω από το κουκούλι των αερίων και της διαστημικής σκόνης από τα οποία γεννήθηκαν. Πρόκειται για μια από τις πλησιέστερες περιοχές αστρογένεσης του ηλιακού μας συστήματος σε απόσταση 407 ετών φωτός από τη Γη, και αποτελείται από ένα πολυδαίδαλο νέφος μοριακού υδρογόνου. Στην περιοχή αυτή έχουν αποκαλυφτεί περισσότερα από 300 νεαρά άστρα με μέση ηλικία 300.000 ετών στο εσωτερικό του κύριου νέφους «Lynds 1688». Τα χρώματα της φωτογραφίας εκπροσωπούν τις σχετικές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή όπως καταγράφηκαν από τη φωτογραφική μηχανή υπέρυθρης ακτινοβολίας του «Σπίτζερ».

Η... ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ

Το «Σπίτζερ» αποτελεί μέλος των «Τεσσάρων Μεγάλων Διαστημικών Αστεροσκοπείων» της NASA, μελετώντας το Σύμπαν στις ακτινοβολίες του υπέρυθρου τμήματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Η υπέρυθρη ακτινοβολία έχει τη δυνατότητα να διαπερνάει τα αέρια και τη σκόνη που καλύπτουν τους γαλαξίες και τα νεαρότερα άστρα πολύ καλύτερα από την ορατή ακτινοβολία. Ετσι η χαρτογράφηση του Γαλαξία μας μπορεί να γίνει καλύτερα στο υπέρυθρο απ ό,τι στο ορατό. Οι πλανήτες επίσης καθώς και ορισμένα μικροσκοπικά άστρα, που ονομάζονται «καφέ νάνοι», εκπέμπουν περισσότερη υπέρυθρη ακτινοβολία απ ό,τι ορατή, ενώ η καταγραφή των άστρων και των γαλαξιών που χρησιμεύουν στη χαρτογράφηση του σύμπαντος και στην καλύτερη κατανόηση του μοντέλου της Μεγάλης Εκρηξης που γέννησε το σύμπαν πριν από 13,7 δισ. χρόνια, γίνεται πολύ πιο εύκολα με τη μελέτη των υπέρυθρων ακτινοβολιών.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=616491#

[Bi2L]

πηγη in.gr

Από τη Γη στον ISS

Εκτοξεύτηκε το ευρωπαϊκό διαστημικό φορτηγό «Ιούλιος Βερν»

Το μεγαλύτερο διαστημικό σκάφος που έχει εκτοξεύσει μέχρι σήμερα η Ευρώπη, το μη επανδρωμένο φορτηγό ATV, ξεκίνησε την Κυριακή την παρθενική του αποστολή για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS).

 

Το πρώτο από τα πέντε ATV μίας χρήσης που ανέπτυξε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) βαφτίστηκε Ιούλιος Βερν, από τον Γάλλο συγγραφέα που έθεσε τα θεμέλια της επιστημονικής φαντασίας. Στο φορτίο της παρθενικής πτήσης περιλαμβάνεται ένα αντίγραφο του διάστημου βιβλίου του Από τη Γη στη Σελήνη.

 

Το ATV (Automated Transfer Vehicle, Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς) είναι ένα σκάφος 20 τόνων σε μέγεθος μεγάλου λεωφορείου (μήκος δέκα μέτρα και πλάτος τεσσεράμισι) που μπορεί να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο έως 7,6 τόνων.

 

Είναι το πρώτο σκάφος που μπορεί να συνδέεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

 

Το «Ιούλιος Βερν» εκτοξεύτηκε στις 01.03' τοπική ώρα (06.03' ώρα Ελλάδας), από το διαστημικό κέντρο Κουρού στη ζούγκλα της Γαλλικής Γουιάνας, τοποθετημένο στην κορυφή ενός ενισχυμένου πυραύλου Ariane 5. Λίγη ώρα αργότερα βρισκόταν σε τροχιά σε ύψος 260 χλμ.

 

Το ΑΤV θα παραμείνει «παρκαρισμένο» σε τροχιά για δύο εβδομάδες, μέχρι να ολοκληρωθεί η αποστολή του διαστημικού λεωφορείου Endeavour στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στις 3 Απριλίου το σκάφος θα συνδεθεί στη ρωσική υπομονάδα Zvezda του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος.

 

Το σκάφος όχι μόνο θα μεταφέρει τρόφιμα, νερό και εξοπλισμό, αλλά θα χρησιμοποιήσει τους κινητήρες του για τη διορθωτική ανύψωση του σταθμού, καθώς η τροχιά του σταδιακά φθίνει και πλησιάζει τη Γη.

 

Έπειτα από περίπου έξι μήνες, το φορτηγό θα αποσυνδεθεί από τον ISS φορτωμένο με απορρίμματα και θα διαλυθεί πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

 

Στο πλαίσιο της συνεισφοράς της για την κατασκευή του ISS, κόστους άνω των 100 δισ. δολαρίων, η ESA έχει δαπανήσει μέχρι σήμερα γύρω στα δύο δισ. ευρώ στο πρόγραμμα ATV. Κατασκευαστής είναι η Astrium Space Transportation, η οποία θα παραδώσει τουλάχιστον τέσσερα ακόμα ATV για αποστολές στον ISS.

 

Το σύνολο της πτήσης και των επιχειρήσεων πρόσδεσης θα παρακολουθούνται από ειδικό κέντρο ελέγχου για το ATV στο Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών της Τουλούζης.

hhttp://ttp://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=880723&lngDtrID=252

 

Το ATV εκτοξεύτηκε από το διαστημικό κέντρο του Κουρού, μέσα στη ζούγκλα της Γαλλικής Γουιάνας.

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Η Γη θα σωθεί, αν... ρυμουλκηθεί!

Η διαστολή του Ηλίου θα καταδικάσει τον πλανήτη μας σε ολοκληρωτική καταστροφή, υποστηρίζουν τώρα οι επιστήμονες. Σε 1 δισ. χρόνια οι ωκεανοί θα εξατμιστούν. Δύο... διαστημικές προτάσεις σωτηρίας

Το τέλος της Γης απέχει 7,6 δισεκατομμύρια χρόνια, ωστόσο οι δύσκολες ώρες για τον πλανήτη μας θα ξεκινήσουν νωρίτερα, όπως προειδοποιούν δύο επιφανείς αστρονόμοι.

Σ ένα δισεκατομμύριο χρόνια από σήμερα, καθώς ο ήλιος θα διαστέλλεται αργά, οι ωκεανοί θα εξατμιστούν, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με υδρατμούς -ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου-, με αποτέλεσμα την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας. Οι ειδικοί, πάντως, αφήνουν μία ηλιαχτίδα ελπίδας για τη σωτηρία της Γης.

 

Ο αστρονόμος Ρόμπερτ Σμιθ από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ και ο Κλαουσπέτερ Σρέντερ από το Πανεπιστήμιο Γκουανατζουτάο στο Μεξικό προέβησαν στους δυσοίωνους αυτούς υπολογισμούς, ενισχύοντας την επικρατέστερη, μέχρι σήμερα, θεωρία για την «αποδημία» του πλανήτη μας. Για πρώτη φορά, όμως, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η καταστροφή της Γης θα είναι ολοκληρωτική.

 

Οπως υποστηρίζουν στην επιθεώρηση «Αστροφυσική», η Γη είναι καταδικασμένη να ψηθεί και, εν συνεχεία, να καταβροχθιστεί από τον ήλιο. Μόλις τελειώσουν τα καύσιμα στον ήλιο, επισημαίνουν οι επιστήμονες, αυτός θα διασταλεί και θα μετατραπεί σ' έναν επικίνδυνο ερυθρό γίγαντα...

 

«Η ασθενής εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου θα επεκταθεί πέρα από την ορατή επιφάνειά της και θα καλύψει τη Γη μέσα σε χαμηλής πυκνότητας εξωτερικά στρώματα. Η έλξη που προκαλείται από το χαμηλής πυκνότητας αέριο είναι αρκετή για να αναγκάσει τη Γη να ατμοποιηθεί από τον Ηλιο», εξηγεί ο καθηγητής Σμιθ.

 

Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι πίστευαν πως παρά το γεγονός ότι η Γη θα «τσουρουφλιζόταν», θα κατάφερνε να επιβιώσει. Σύμφωνα, όμως, με τους νέους υπολογισμούς, το τέλος της Γης θα είναι ολοκληρωτικό. Αν και οι λύσεις που προτείνουν οι δύο αστρονόμοι ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού, θεωρούν πως θα είναι λυτρωτικοί για τον πλανήτη. Ενας τρόπος είναι να χρησιμοποιηθεί η βαρυτική έλξη ενός διερχόμενου μεγάλου αστεροειδούς για να... ρυμουλκήσει ήπια τη Γη από τη ζώνη κινδύνου. Μ ένα ελαφρύ «σκούντημα» κάθε έξι χιλιάδες χρόνια η Γη θα μπορούσε να επιζήσει για τουλάχιστον άλλα 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

 

Και η δεύτερη λύση που προτείνουν είναι η δημιουργία ενός «στόλου διαπλανητικών σωσίβιων λέμβων», που θα μπορούσαν να κάνουν... μανούβρες στα όρια του ήλιου, αλλά αρκετά κοντά του για να χρησιμοποιήσουν την ενέργειά του.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=632457

[Bi2L]

πηγη in.gr

Αλλοι επτά στο Διάστημα

Επιτυχημένη η εκτόξευση του Endeavour με κατεύθυνση τον ISS

Με επιτυχία εκτοξεύθηκε στις 8.28 το πρωί της Τρίτης (ώρα Ελλάδας) το διαστημικό λεωφορείο Endeavour, το οποίο μεταφέρει Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επτά αστροναύτες.

 

Παράλληλα, θα εγκατασταθεί το πρώτο τμήμα του ιαπωνικού εργαστηρίου Kibo και το καναδικό ρομποτικό σύστημα Dextre.

 

Το πλήρωμα του Εndeavour θα παραμείνει στο διάστημα 16 ημέρες και στον διαστημικό σταθμό δώδεκα.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=881077&lngDtrID=252

 

To διαστημικό λεωφορείο έτοιμο για την εκτόξευση

[Bi2L]

πηγη in.gr

Τετ-α-τετ με τον Εγκέλαδο

Το Cassini βουτά μέσα στους θερμοπίδακες αινιγματικού φεγγαριού του Κρόνου

Το διαστημικό σκάφος Cassini ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει μια παράτολμη βουτιά μέσα στους γιγάντιους θερμοπίδακες του Εγκέλαδου, ενός μικρού, αινιγματικού δορυφόρου του Κρόνου που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των αστροβιολόγων εδώ και τρία χρόνια.

 

Η ανάλυση των υλικών που εκτινάσσονται στο διάστημα σε ύψος 1.500 χλμ ίσως βοηθήσει τους ερευνητές της NASA να διαπιστώσουν αν ο δορυφόρος διαθέτει μεγάλες ποσότητες υγρού νερού, ή ακόμα και έναν ολόκληρο ωκεανό κάτω από την παγωμένη του επιφάνεια.

 

Το Cassini θα βρεθεί στην ελάχιστη απόσταση από τον Εγκέλαδο στις 21.00 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη, ωστόσο θα περάσουν αρκετές ώρες μέχρι να γίνουν διαθέσιμα τα πρώτα δεδομένα. Οι κάμερες του σκάφους θα είναι κλειστές εκείνη την ώρα.

 

Ο Εγκέλαδος, με διάμετρο γύρω στα 500 χλμ, καλύπτεται από κάτασπρο πάγο και είναι μάλιστα το πιο ανακλαστικό σώμα του Ηλιακού Συστήματος. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες ήταν σχεδόν σίγουροι ότι ο δορυφόρος είναι παγωμένος μέχρι τον πυρήνα.

 

Το 2005, όμως, το Cassini εξέπληξε τους επιστήμονες όταν φωτογράφισε γιγάντια «σιντριβάνια» παγοκρυστάλλων και σκόνης, που εκτινάσσονται από ρωγμές στο νότιο πόλο με ταχύτητα 1.300 χλμ/ώρα.

 

Οι ερευνητές εικάζουν τώρα ότι οι πίδακες τροφοδοτούνται από μεγάλα αποθέματα υγρού νερού. Αν οι υποψίες για έναν υπόγειο ωκεανό επιβεβαιωθούν, ο Εγκέλαδος θα θεωρείται πλέον ένα από τα πιθανότερα καταφύγια ζωής στο Ηλιακό Σύστημα.

 

Σε ένα εγχείρημα σχεδιασμένο προσεκτικά μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, το Cassini θα πλησιάσει τον Εγκέλαδο σε απόσταση μόλις 50 χλμ και στη συνέχεια, καθώς απομακρύνεται, θα περάσει μέσα από τους πίδακες σε ύψος 190 χλμ από την επιφάνειά του.

 

Το φασματόμετρο και η συσκευή ανάλυσης σωματιδίων του Cassini θα μετρήσουν την ταχύτητα, την πυκνότητα και τη σύσταση των αερίων και σωματιδίων που εκτινάσσονται από τον Εγκέλαδο.

 

Αυτό που είναι γνωστό από προηγούμενες παρατηρήσεις του Cassini είναι ότι το υλικό του πίδακα σχηματίζει ένα αέριο «φωτοστέφανο» γύρω από τον Εγκέλαδο, το οποίο αποτελείται μεταξύ άλλων από υδρατμό, διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, ίσως και αμμωνία, που έχει την ιδιότητα να διατηρεί το νερό υγρό σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες.

 

Το Cassini δεν θα κινδυνεύσει κατά το πέρασμα, καθώς τα σωματίδια του πίδακα έχουν διάμετρο όσο το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας.

 

Το σκάφος μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004 και είναι σχεδιασμένο να αντέχει τα χτυπήματα από τη σκόνη των αραιών δακτυλίων του πλανήτη.

 

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=881617&lngDtrID=252

 

To Cassini φωτογράφησε για πρώτη φορά τους πίδακες το 2005

[Bi2L]

πηγη in.gr

Mαστορέματα στον ISS

Ολοκληρώθηκε ο πρώτος διαστημικός περίπατος της αποστολής του Endeavour

Δύο αστροναύτες της NASA πέρασαν επτά ώρες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) εγκαθιστώντας το πρώτο τμήμα του μεγάλου ιαπωνικού εργαστηρίου Kibo καθώς και τα «χέρια» ενός ογκώδους καναδικού ρομπότ που μεταφέρθηκε σε τροχιά με το διαστημικό λεωφορείο Endeavour.

 

Ο διαστημικός περίπατος, ο πρώτος από τους πέντε που έχουν προγραμματιστεί κατά την παραμονή του Endeavour στον ISS, ολοκληρώθηκε στις 10.19 ώρα Ελλάδας την Παρασκευή.

 

Οι αστροναύτες αρχικά μετέφεραν το πρώτο τμήμα του Kibo -μια μονάδα 4,2 τόνων με εξοπλισμό υποστήριξης και αποθηκευτικούς χώρους- από το χώρο φόρτωσης του διαστημικού λεωφορείου στην προσωρινή του θέση στο εξωτερικό του ISS.

 

Η μονάδα θα μετακινηθεί αργότερα πάνω στο κύριο τμήμα του Kibo που θα μεταφερθεί στον ISS τον Μάιο. Το τελικό τμήμα του εργαστηρίου, μια μονάδα επικοινωνιών, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τον Μάρτιο του 2009.

 

Το Kibo έρχεται να προστεθεί στην αμερικανική μονάδα Harmony, τη ρωσική Zvezda και το ευρωπαϊκό εργαστήριο Columbus, το οποίο συνδέθηκε στο σταθμό τον Φεβρουάριο.

 

Οι αστροναύτες στη συνέχεια μετακινήθηκαν σε διαφορετικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και εγκατέστησαν τα δύο «χέρια» του καναδικού ρομπότ Dextre, το οποίο όταν συναρμολογηθεί πλήρως θα φέρει δύο γιγάντιους βραχίονες που θα αναλάβουν εργασίες συντήρησης στο εξωτερικό του σταθμού.

 

Το προσωρινό σύστημα ηλεκτροδότησης του Dextre παρουσίασε βλάβη, ωστόσο η NASA και ο κατασκευαστής ελπίζουν ότι μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης το ρομπότ θα ηλεκτροδοτείται κανονικά.

 

Το Endeavour εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα στις 11 Μαρτίου στη μεγαλύτερη αποστολή διαστημικού λεωφορείου που έχει πραγματοποιηθεί ως σήμερα, συνολικής διάρκειας 16 ημερών

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=882368&lngDtrID=252

 

Το πρώτο τμήμα του Kibo μεταφέρεται από το χώρο φόρτωσης του Endeavour στον ISS

[Bi2L]

πηγη focusmag.gr

Νέο είδος μετεωριτών ανακαλύφθηκε στην Ανταρκτική.

Ένα ζεύγος μετεωριτών που ανακαλύφθηκαν στην Ανταρκτική το 2006, δεν ανήκουν σε καμία γνωστή κατηγορία, ανακοινώθηκε στο 39ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης.

 

Η μελέτη των εξωγήινων πετρών αποκάλυψε ιδιότητες που τις διακρίνουν από οποιονδήποτε άλλο μετεωρίτη και οι επιστήμονες κάνουν εικασίες σχετικά με την προέλευσή τους.

 

Οι δύο μετεωρίτες, γνωστοί ως GRA 06128 και GRA 06129, εντοπίστηκαν στην περιοχή της Ανταρκτικής Graves-Nunataks, το 2006. Τα πετρώματα έχουν την υπάρχουσα κατηγοριοποίηση, αφού η μεταλλική τους σύνθεση δεν ταιριάζει σε κανένα από τα γνωστά είδη μετεωριτών. Σύμφωνα με τον Dr Ryan Zeigler, από το Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις, που μελέτησε δείγμα από τον GRA 06128, «Υπάρχουν και άλλοι μετεωρίτες που περιέχουν ορυκτά της ίδιας σύνθεσης αλλά τίποτα που να πλησιάζει τις ίδιες αναλογίες».

 

Το ενδιαφέρον των επιστημόνων έχει στραφεί στον εντοπισμό της προέλευσής τους. Η θεωρία ότι προέρχονται από την Αφροδίτη μοιάζει μάλλον απίθανη. Κανένας δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει πέτρωμα από τον συγκεκριμένο πλανήτη και αυτό κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται στην πυκνή ατμόσφαιρα και τη μεγάλη βαρύτητα της Αφροδίτης που δεν επιτρέπει σε βράχους να ξεφύγουν. Επιπλέον, οι διαστημικοί βράχοι είναι πολύ πιο αρχαίοι από την πλειονότητα των πετρωμάτων στην επιφάνεια της Αφροδίτης - αποκλείοντας έτσι το ενδεχόμενο να προέρχονται από εκεί.

 

Ο Chip Shearer από το Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, συμφωνεί ότι οι ηλικίας 4,5 δισεκατομμυρίων ετών μετεωρίτες μάλλον προέρχονται από αστεροειδή. «Η ιστορία αυτού του βράχου εμπεριέχει μερική τήξη σε αρκετά πρωτόγονο σώμα», εξήγησε.

 

Ακόμη και αν οι βράχοι εκτινάχθηκαν από την Αφροδίτη κατά τη διάρκεια κάποιας πρόσκρουσης πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δεν θα μπορούσαν να περιπλανιούνται στο διάστημα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα πριν προσγειωθούν πρόσφατα στην Ανταρκτική, λένε οι επιστήμονες.

 

Η ταυτότητα του αντικειμένου από το οποίο προέρχονται οι δύο μετεωρίτες μπορεί να είναι άγνωστη, αλλά οι ερευνητές κατόρθωσαν να σκιαγραφήσουν το γενικό προφίλ του. Γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι το αρχικό σώμα είναι «διαφοροποιημένο», μετετράπη, δηλαδή, σε διαστρωματωμένο αντικείμενο, ενδεχομένως με πυρήνα, μανδύα και φλοιό. Οι βραχώδεις μετεωρίτες που έχουν υποστεί αυτή την επανεπεξεργασία είναι γνωστοί ως αχονδρίτες. Ο Dr Zeigler, που επίσης υποστηρίζει την εκδοχή ότι το μητρικό αντικείμενο είναι αστεροειδής, τονίζει ότι ο αριθμός των διαφοροποιημένων μητρικών αντικειμένων στο ηλιακό μας σύστημα, απ’ όπου θα μπορούσαν να έχουν προέλθει οι δύο μετεωρίτες, είναι πεπερασμένος. «Πρέπει να υπάρχει ένας πεπερασμένος αριθμός διαφοροποιημένων μητρικών σωμάτων», λέει ο Dr Zeigler που επίσης πιστεύει ότι κατά πάσα πιθανότητα το μητρικό αντικείμενο είναι αστεροειδής.

 

Η Dr Caroline Smith από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο, σχολίασε: «Το οικογενειακό δέντρο των μετεωριτών μεγαλώνει όλο και περισσότερο».

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=392056

[Bi2L]

πηγη focusmag.gr

Αρχαία γκάιζερς στον Άρη.

Μεγάλες ποσότητες ανθρακούχου νερού εκτοξεύθηκαν κάποτε στον Άρη, διασκορπίζοντας κόκκους χαλαζιού και λάσπη για αρκετά χιλιόμετρα στον αέρα, αναφέρει επιστημονική ομάδα.

 

Τα επονομαζόμενα γκάιζερς σχηματίζονται με δύο τρόπους στη Γη. Σε κάποια, το νερό εκτοξεύεται στον αέρα εξαιτίας του ατμού που δραπετεύει από το υπέδαφος, ενώ σε άλλα εξωθείται από φυσαλίδες διοξειδίου του άνθρακα που συνωθούνται στην επιφάνεια. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

 

Τώρα, οι επιστήμονες λένε ότι βρήκαν ενδείξεις για αρχαία γκάιζερς στον Άρη. Φθάνοντας περίπου δύο χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια, τα αρειανά γκάιζερς διασκόρπιζαν κόκκους χαλαζιού και λάσπη για αρκετά χιλιόμετρα γύρω τους. Τα γκάιζερς δημιουργούνταν όταν φυσαλίδες από διοξείδιο του άνθρακα υποχρέωναν τα υπόγεια ύδατα να έρθουν στην επιφάνεια μέσω ρωγμών, υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Alistair Bargery από τον Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ.

 

Οι αποδείξεις βρίσκονται σε δύο τοποθεσίες στον Άρη, όπου ρωγμές με μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων, ονόματι Mangala Fossa και Cerberus Fossae, απλώνονται στην επιφάνεια. Και οι δύο ρωγμές είναι τα σημεία εκκίνησης ένα ευρύ δίκτυο καναλιών που φαίνεται να μετέφεραν τεράστιες ποσότητες νερού – μεταξύ 10 και 100 φορές τη ροή του Αμαζονίου.

 

Οι επιστήμονες εικάζουν ότι τουλάχιστον κάποιο μέρος από αυτές τις ποσότητες νερού βγήκε στην επιφάνεια υπό τη μορφή τεράστιων γκάιζερς. Στο Cerberus Fossae, το νερό έφθασε σε μια περιοχή που βρίσκεται σε μεγαλύτερο υψόμετρο από τη ρωγμή και αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Ο μόνος τρόπος για να εξηγηθεί το πώς έφθασε ώς εκεί το νερό είναι ένα πανίσχυρο γκάιζερ, επισημαίνει το μέλος της ομάδας, Lionel Wilson.

 

Κοντά στο Mangala Fossa, το λασπώδες νερό που εκτόξευσαν τα γκάιζερς, έπεσε στην επιφάνεια, δημιουργώντας ρυάκια λάσπης. Στη συνέχεια, όταν το νερό εξατμίστηκε, έμειναν τα ιζήματα που μεταφέρθηκαν, φτιάχνοντας βραχώδεις σχηματισμούς με ραβδώσεις. Υπάρχει η πιθανότητα οι αποθέσεις ιζημάτων να αποτελούνται από στερεοποιημένη λάβα, αλλά η κατεύθυνση των ραβδώσεων μάλλον αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο, εξηγεί o Wilson. Οι ραβδώσεις που φτιάχνουν τα ρεύματα λάβας, είναι πάντα κάθετες στην κατεύθυνση του ρεύματος, ενώ οι ραβδώσεις σε αυτή την περίπτωση είναι παράλληλες.

 

Βασιζόμενος στην απόσταση των αποθέσεων από τις ρωγμές, ο Adam Neather, επίσης μέλος της ομάδας, θεωρεί ότι τα γκάιζερς πρέπει να εκτόξευσαν υλικό σε απόσταση τουλάχιστον τεσσάρων χιλιομέτρων. Η ομάδα υπολογίζει ότι τα γκάιζερς του Κόκκινου Πλανήτη μπορούσαν να διασκορπίσουν υλικό ακόμη και σε διπλάσια απόσταση.

 

Το μυστικό για την ισχύ των γκάιζερς στον Άρη είναι ότι το νερό πήγαζε από πολύ βαθιά. Τα υπερκείμενα πετρώματα στο Mangala Fossa φαίνεται ότι «κατρακύλησαν» προς τα κάτω όταν τα υπόγεια αποθέματα νερού άδειασαν. Το μέγεθος της καθίζησης υποδεικνύει ότι τα υπόγεια ύδατα βρίσκονταν περίπου 3-4 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.

 

Η πίεση σε τέτοια μεγάλα βάθη σημαίνει ότι το νερό μπορούσε να συγκρατήσει μεγάλες ποσότητες διαλυμένου διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο μπορεί να προερχόταν από το υποκείμενο μάγμα. Με τον σχηματισμό μιας ρωγμής που συνέδεε την επιφάνεια με το υπό πίεση νερό, το νερό θα είχε ωθηθεί προς τα πάνω.

 

Η συνεπαγόμενη πτώση στην πίεση θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα με το άνοιγμα ενός μπουκαλιού σόδας που έχει κουνηθεί. Οι διαστελλόμενες φυσαλίδες διοξειδίου του άνθρακα θα είχαν οδηγήσει στην εκτόξευση λασπώδους νερού από τα γκάιζερς με ταχύτητα μεγαλύτερη από 400 χιλιόμετρα την ώρα.

 

Τα γκάιζερς πρέπει να ήταν ενεργά σχετικά πρόσφατα στον ηλικίας 4,6 δισεκατομμυρίων ετών πλανήτη, καθώς προηγούμενες μελέτες έχουν υπολογίσει ότι το κανάλι που συνδέεται με το Cerberus Fossae έχει ηλικία μικρότερη από 20 εκατομμύρια έτη.

 

Η έρευνα παρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στο Χιούστον του Τέξας.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=392283

[Bi2L]

πηγη in.gr

Ο Dextre ξυπνάει

Ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση του νέου ρομπότ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Δύο από τους αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου Endeavour ολοκλήρωσαν τη συναρμολόγηση του γιγάντιου καναδικού ρομπότ Dextre που θα αναλάβει τις περισσότερες από τις εργασίες στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS)

 

Στη διάρκεια ενός επτάωρου διαστημικού περίπατου που ολοκληρώθηκε το πρωί της Τρίτης, οι αστροναύτες εξόπλισαν το ρομπότ με μια εργαλειοθήκη και με κάμερες που θα λειτουργούν ως τα μάτια του.

 

Το καναδικό ρομπότ των 200 εκατ. δολαρίων έχει ύψος 3,6 μέτρα και φέρει δύο βραχίονες μήκους 3,5 μέτρων. Παρά τις μεγάλες διαστάσεις του και το βάρος του που υπερβαίνει τον ενάμισι τόνο, το Dextre μπορεί να τοποθετεί εξαρτήματα με ακρίβεια δύο χιλιοστών.

 

Οι βραχίονες διαθέτουν επτά αρθρώσεις ο καθένας ώστε να εκτελούν περίπλοκες κινήσεις και θα ελέγχονται με τηλεχειρισμό είτε από το εσωτερικό του ISS είτε από τη Γη.

 

Το βράδυ της Τρίτης, οι αστροναύτες θα χρησιμοποιήσουν το μηχανικό βραχίονα που υπήρχε ήδη στον σταθμό, επίσης καναδικής κατασκευής, για να μεταφέρουν το Dextre στην τελική του θέση έξω από το αμερικανικό εργαστήριο Destiny του τροχιακού συγκροτήματος.

 

Ο διαστημικός περίπατος που ολοκληρώθηκε το πρωί της Τρίτης ήταν ο τρίτος από τους πέντε που θα πραγματοποιηθούν κατά την αποστολή του Endeavour στον ISS.

 

Οι αστροναύτες ολοκλήρωσαν χωρίς πρόβλημα τις εργασίες εξοπλισμού του ρομπότ, δεν κατάφεραν όμως να τοποθετήσουν τον εξοπλισμό ενός πειράματος στο εξωτερικό του ευρωπαϊκού εργαστηρίου Columbus που εγκαταστάθηκε στον ISS. Το πρόβλημα ίσως λυθεί στους δύο τελευταίους διαστημικούς περίπατους.

 

Το Endeavour έφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την περασμένη Τετάρτη, μεταφέροντας το Dextre και μια βοηθητική μονάδα για το μεγάλο ιαπωνικό εργαστήριο Kibo, το οποίο προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τον Μάιο.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=883585&lngDtrID=252

 

Καλλιτεχνική απεικόνιση του Dextre στην τελική του μορφή. Το ρομπότ των 200 εκατ. δολαρίων ζυγίζει 1.560 κιλά