Αστρονομικές... Ειδήσεις

[Bi2L]

πηγη in.gr

Ραδιοτηλεσκόπιο τριών ηπείρων

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες έστησαν μία διάταξη ραδιοτηλεσκοπίων που εκτείνεται σε τρεις ηπείρους.

 

Σε μία «κούρσα παρατήρησης» που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο, κεραίες στη Βόρεια Αμερική, Νότιο Αμερική, Ευρώπη και Αφρική στράφηκαν προς την ίδια κατεύθυνση. Τα σήματά τους τροφοδοτήθηκαν μέσω οπτικών ινών σε ένα κόμβο στην Ολλανδία, προκειμένου να δημιουργήσουν εικόνες σε πραγματικό χρόνο.

 

Εδώ και καιρό, οι αστρονόμοι συνδυάζουν τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων από ξεχωριστά τηλεσκόπια. Η διαδικασία, που αποκαλείται συμβολομετρία, παράγει την ίδια ανάλυση με αυτή ενός πιάτου με πλάτος όση και η απόσταση μεταξύ των κεραιών.

 

Πρόσφατα, το αστεροσκοπείο Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο συμμετείχε στο πρόγραμμα Ηλεκτρονική Συμβολομετρία Πολύ Μεγάλης βάσης (e-VLBI), το οποίο μπορεί να κάνει προσωρινά τα ραδιοτηλεσκόπια να συναγωνίζονται το μέγεθος της Γης. Το μέγεθός του δίνει 10 φορές μεγαλύτερη ανάλυση από το Τηλεσκόπιο Χαμπλ, επιτρέποντας στους αστρονόμους να δουν αντικείμενα που μοιάζουν σαν τελείες σε καθένα από τα ραδιοτηλεσκόπια ξεχωριστά. Το Arecibo συμμετέχει σε αυτές τις διατάξεις μία φορά τον μήνα ως τμήμα του προγράμματος e-VLBI.

 

Μέχρι πρότινος, τα δεδομένα από κάθε τηλεσκόπια καταγράφονταν και αποστέλλονταν σε κάποια κεντρική τοποθεσία. «Το πιο γρήγορο που μπορούσες να πετύχεις ήταν η ταχύτητα ενός κούριερ», εξήγησε στο New Scientist ο Chris Salter από το Arecibo. Τώρα, οι πληροφορίες στέλνονται μέσω οπτικών ινών και δημιουργούν σε πραγματικό χρόνο εικόνες των ουράνιων σωμάτων. Αυτό επιτρέπει στους αστρονόμους να σχεδιάζουν εύκολα συνεχείς παρατηρήσεις για φαινόμενα που εκτυλλίσσονται πολύ γρήγορα, όπως οι σουπερνόβες.

 

Το τηλεσκόπιο Arecibo. Φωτό: NAIC/Arecibo Observatory/NSF

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Μέτρησαν τη Γη με χάρακα.

Επιστήμονες και φίλοι της αστρονομίας από Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη και Βαρσοβία υπολόγισαν την περίμετρο της Γης βασιζόμενοι στις ακτίνες του ήλιου

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=1148454

 

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=8117

Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη και Βαρσοβία μέτρησαν την περιφέρεια της Γης σε μια διαδικτυακή αναπαράσταση του πειράματος του Ερατοσθένη, που έγινε πριν από 2.200 χρόνια.

 

Επιστήμονες και φίλοι της αστρονομίας συγκεντρώθηκαν το πρωί του Σαββάτου στο προαύλιο του Αστεροσκοπείου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στον φάρο της Αλεξανδρούπολης και στις όχθες του ποταμού Βιστούλα που διασχίζει τη Βαρσοβία και με στιλό, μοιρογνωμόνια, χάρακες άρχισαν τις μετρήσεις, που κράτησαν τέσσερις ολόκληρες ώρες. Τα δεδομένα, βήμα βήμα, φορτώνονταν μέσω e-mails σε έναν δικτυακό τόπο και είχαν ταυτόχρονη ενημέρωση οι ειδικοί και στα τρία σημεία, ωστόσο η συννεφιά που κάλυψε τον ουρανό της πολωνικής πρωτεύουσας οδήγησε σε διακοπή του πειράματος κι έτσι τα αποτελέσματα από εκεί είναι πενιχρά.

 

 

Οι μετρήσεις σε Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη έδειξαν ότι η περιφέρεια της Γης είναι 40.030 χιλιόμετρα, περίπου 6% μεγαλύτερη από όσο την είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης (39.690 χιλιόμετρα).

 

Ο καθηγητής Φυσικής στο Α.Π.Θ. Γιάννης Σειραδάκης, που είχε την ευθύνη για την επανάληψη του πειράματος, εξήγησε στο «Εθνος» ότι αυτό συνέβη επειδή Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη βρίσκονται σε σχετικά μικρή απόσταση μεταξύ τους κι ότι αν υπήρχαν οι μετρήσεις από τη Βαρσοβία, το νούμερο θα ήταν πολύ πιο κοντά σε αυτό του αρχαίου αστρονόμου. Γι αυτόν τον λόγο, άλλωστε, του χρόνου το πείραμα θα επαναληφθεί με μετρήσεις από τη Θεσσαλονίκη και κάποιο σημείο της Κρήτης.

 

Τα προβλήματα

«Οι ακτίνες του ήλιου που έπεφταν συγχρόνως στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξανδρούπολη και στη Βαρσοβία αποτελούσαν σημαντικά δεδομένα. Εμείς μετρήσαμε τη διαφορά των γωνιών πρόσπτωσης μεταξύ των τριών πόλεων για να υπολογίζουμε την περιφέρεια της Γης, αλλά χωρίς τα στοιχεία της Πολωνίας η μέτρηση δεν είναι ολοκληρωμένη και έχει προβλήματα», μας είπε ο κ. Σειραδάκης.

 

Οι σύγχρονοι αστρονόμοι μέτρησαν τη σκιά ενός πήχη (ύψους περίπου 2,5 μέτρων για τη Θεσσαλονίκη) που τοποθέτησαν κοντά στον φάρο της Αλεξανδρούπολης, στο Αστεροσκοπείο του Α.Π.Θ. και στον Βιστούλα - τουλάχιστον για όσο διάστημα είχε ήλιο. Οι μετρήσεις γίνονταν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, ανάλογα με την κίνηση του ήλιου και δίνονταν μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών στα τρία σημεία.

 

Τα μέλη του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αστρονόμων Θράκης δήλωσαν κατενθουσιασμένα με το πείραμα, τονίζοντας ότι ήταν ένα παιχνίδι με στόχο τη διάδοση της ερασιτεχνικής αστρονομίας, καθώς η επιστήμη δεν περιλαμβάνει μόνο παρατηρήσεις με τηλεσκόπια.

 

«Ηταν ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με απλές μαθηματικές πράξεις και παρατηρήσεις πολύ ενδιαφέρουσες, που ενθουσίασε όσους συμμετείχαν, αλλά και όσους απλώς παρακολουθούσαν», μας είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Θράκης, Δημήτρης Πρασόπουλος.

 

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗ

Ο Ερατοσθένης (276 π.Χ. - 194 π.Χ.) ήταν μαθηματικός, γεωγράφος, αστρονόμος και διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Αναζητώντας την περίμετρο της Γης έβαλε βηματιστές να μετρήσουν την απόσταση Συήνης (σημερινό Ασουάν της Αιγύπτου) - Αλεξάνδρειας, την οποία πολλαπλασίασε με τις 360 μοίρες και βρήκε ότι η περιφέρεια της Γης είναι 39.690 χιλιόμετρα. Η μέτρησή του, που έγινε πριν από 2.200 χρόνια, θεωρήθηκε ακριβής και σήμερα γνωρίζουμε ότι το σφάλμα μέτρησης του Ερατοσθένη είναι μικρότερο του 1%.

 

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=1148454

 

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=8117

 

 

physics4u.gr

http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3363.html

 

Στυλό, μοιρογνωμόνια και χάρακες επιστράτευσαν οι σύγχρονοι αστρονόμοι που συγκεντρώθηκαν το πρωί του Σαββάτου στο προαύλιο του Αστεροσκοπείου στο ΑΠΘ για να μετρήσουν τη Γη. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι η περιφέρεια του πλανήτη είναι 40.030 χιλιόμετρα, ενώ ο

[Bi2L]

πηγη in.gr

Απώλεια φωτογραφιών

Παροδική «αμνησία» χτήπησε το Phoenix της NASA στον Αρη

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=911863&lngDtrID=252

Η αποστολή Phoenix σταμάτησε να σκάβει το έδαφος κοντά στο βόρειο πόλο του Αρη ενώ οι μηχανικοί της NASA στη Γη προσπαθούν να εξηγήσουν και να διορθώσουν μια ανωμαλία στη μνήμη του ρομπότ που οδήγησε σε απώλεια δεδομένων.

 

 

Το πρόβλημα ανακαλύφθηκε το πρωί της Τετάρτης όταν το Phoenix έσκαψε με το ρομποτικό του βραχίονα ένα ρηχό χαντάκι σε έναν σχηματισμό του εδάφους που πιθανώς δημιουργήθηκε από την εποχιακή διόγκωση και συρρίκνωση πάγου.

 

Οι εικόνες από το χαντάκι έφτασαν στη Γη, ωστόσο οι φωτογραφίες του γύρω τοπίου και της ατμόσφαιρας του Αρη δεν αποθηκεύτηκαν στη μνήμη flash λόγω υπερφόρτωσης από δεδομένα.

 

Οι εικόνες που χάθηκαν δεν είχαν πάντως κρίσιμη σημασία, δήλωσε ο Ρέι Αρντβισον του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σεντ Λιούις, μέλος της επιστημονικής ομάδας του Phoenix.

 

Οι μηχανικοί της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια αντιλήφθηκαν τη βλάβη όταν το Phoenix μετέδωσε τις ίδιες μετρήσεις 45.000 φορές, σαν χαλασμένος δίσκος. Τελικά διαπίστωσαν ότι δεν είχε σώσει τις εικόνες στη μνήμη επειδή τέθηκε αυτόματα εκτός λειτουργίας λόγω της επανάληψης των δεδομένων.

 

Η αιτία του προβλήματος παραμένει άγνωστη και οι εργασίες της Τετάρτης αναβλήθηκαν προληπτικά για να προστατευτεί η μνήμη.

 

Η «αμνησία» του Phoenix είναι το τρίτο πρόβλημα που παρουσιάζεται από την προσεδάφισή του στις 25 Μαΐου. Αρχικά μια ανωμαλία στους δύο δορυφόρους της NASA στον Αρη εμπόδισε την αναμετάδοση των δεδομένων στη Γη, ενώ αργότερα το πρώτο δείγμα αρειανού εδάφους δεν κατάφερε να περάσει μέσα στα όργανα του σκάφους.

 

Αντικειμενικός στόχος της τρίμηνης αποστολής είναι να αναλύσει τη χημική σύσταση του εδάφους και να αναζητήσει τις οργανικές ουσίες που θα απαιτούνταν για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής.

 

Επόμενο βήμα του Phoenix είναι να φτάσει με το βραχίονά του ένα στρώμα άσπρου υλικού λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια, πιθανότατα πάγο ή αλάτι.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=911863&lngDtrID=252

[ASTRONOMOS1]

Ε δεν το πιστεύω.ΓΡΗΓΟΡΑ να βρει την μνήμη του το phoenix.Τώρα που άρχισαν να συλλέγονται πληροφορίες για τον Αρη θα χαθεί τέτοια ευκαιρία;Κάντε καλά το ρομποτάκι ΓΡΗΓΟΡΑ!!!

[Bi2L]

πηγη physics4u.gr

Το ρομπότ Phoenix στον Άρη έκανε μια 'τέλεια' ανακάλυψη.

 

http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3368.html

Το αρειανό ρομπότ της Nasa Φοίνιξ αποκάλυψε "τέλειες" αποδείξεις σχετικά με τον πάγο στον Άρη. Κομμάτια από ένα φωτεινό υλικό που βρέθηκε σε ένα όρυγμα σκαμμένο από το ρομπότ, έχουν εξαφανιστεί σε διάστημα τεσσάρων Αρειανών ημερών, γεγονός που υποδηλώνει ότι έχουν εξατμιστεί.

 

Οι φωτεινές μάζες στην κορυφή του ορύγματος πιστεύεται πως ήταν πάγος ...

.

.

.

Η συνεχεια εδω

[Bi2L]

πηγη physics4u.gr

Ανακαλύφθηκαν τρία νέα μικρά ηλιακά συστήματα.

http://www./news/2008/scnews3366.html

Μια ομάδα των ευρωπαίων επιστημόνων έχει ανακαλύψει 45 νέους εξωπλανήτες με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου HARPS (High-Accuracy Radial-Velocity Planet Searcher), που βρίσκεται πάνω στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο των 3.4 μέτρων στη Χιλή. Όλοι οι πλανήτες έχουν μικρότερη μάζα από τη Γη και όλων η τροχιά τους είναι πολύ κοντά στα μητρικά άστρα τους (είναι ευκολότερο να ανιχνευθούν μικροί πλανήτες εάν βρίσκονται σε τροχιά πολύ κοντά στο αστέρι τους, έτσι αυτοί οι πλανήτες είναι οι πρώτοι που ανακαλύφθηκαν σε αυτή την κατηγορία).

.

.

.

η συνέχεια εδω

[ASTRONOMOS1]

Bi2l συγχαρητήρια!!!εξαιρετικές ειδήσεις. Συνέχισε να μας ενημερώνεις έτσι!!

[ASTRONOMOS1]

NASA's Phoenix Mars Lander repositioned its robotic arm slightly today and is now poised to deliver Martian soil to its wet chemistry laboratory.

 

Sample delivery and analysis is planned as the science highlight tomorrow, June 25, the 30th Martian day of the mission. Phoenix is to perform the first-ever wet-chemistry experiment on polar Martian terrain, testing the soil for salts, acidity and other characteristics.

 

The wet chemistry laboratory is part of the suite of tools called the Microscopy, Electrochemistry and Conductivity Analyzer, or MECA.

[Bi2L]

πηγη in.gr

Το Phoenix αποκαλύπτει

Επιβεβαιώνεται η ύπαρξη πάγου στον αρκτικό κύκλο του Αρη

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=912763&lngDtrID=252

Το λευκό υλικό που είχε ξεθάψει πριν από λίγες ημέρες το ρομπότ Phoenix στον Αρη εξαφανίστηκε κάτω από την αμυδρή λιακάδα, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι επρόκειτο για πάγο και όχι για άλατα, ανακοίνωσαν περιχαρείς οι υπεύθυνοι της αποστολής στη NASA.

 

Ο ρομποτικός βραχίονας του Phoenix άρχισε να σκάβει ρηχά χαντάκια στο έδαφος λίγο μετά την άφιξή του κοντά στο βόρειο πόλο του πλανήτη στις 25 Μαΐου, αποκαλύπτοντας ένα λευκό υλικό άγνωστης σύστασης.

 

Στις 15 Ιουνίου το Phoenix μεγάλωσε λίγο το χαντάκι και φωτογράφησε οκτώ λευκά, λαμπερά σημεία σε μέγεθος κέρματος. Όταν φωτογράφησε το ίδιο χαντάκι τρεις ημέρες αργότερα, το άσπρο υλικό είχε εξαφανιστεί, ένδειξη ότι ήταν πάγος που εξαχνώθηκε.

 

Στις συνθήκες χαμηλής θερμοκρασίας και ατμοσφαιρικής πίεσης που επικρατούν στον Αρη, ο πάγος νερού μπορεί να περάσει από τη στερεά κατάσταση απευθείας στην αέρια, χωρίς να λιώσει και να μετατραπεί ενδιάμεσα σε υγρό.

 

Οι παρατηρήσεις του Phoenix επιβεβαιώνουν έτσι την ανακάλυψη που έκανε το 2002 ο δορυφόρος Mars Odyssey της NASA: στις περιοχές γύρω από τους πόλους του Αρη υπάρχουν τεράστια αποθέματα πάγου νερού και διοξειδίου του άνθρακα κρυμμένα κάτω από ένα λεπτό στρώμα σκόνης.

 

«Αν είχαμε μια μεγάλη σκούπα και καθαρίζαμε αυτή την περιοχή, θα βρισκόμασταν πάνω σε ένα τεράστιο στρώμα πάγου» δήλωσε ο Πίτερ Σμιθ, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Τούσον.

 

Στη διάρκεια της τρίμηνης αποστολής του, το Phoenix θα μεταφέρει δείγματα εδάφους και πάγου μέσα σε μια σειρά από θερμαινόμενους θαλάμους όπου θα αναλυθεί η χημική τους σύσταση.

 

Το Σάββατο ένα δείγμα επιφανειακού χώματος μεταφέρθηκε με επιτυχία στο θάλαμο με το Οπτικό Μικροσκόπιο.

 

Στόχος είναι να διαπιστωθεί αν ο Αρης διαθέτει τις ουσίες που θεωρούνται βασικά συστατικά για την εμφάνιση ζωής.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=912763&lngDtrID=252

 

Δείτε το βίντεο...

[Bi2L]

πηγη in.gr

Χάρτης έλξης

Παγκόσμιο μοντέλο της γήινης βαρύτητας παρουσιάστηκε στα Χανιά.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=913540&lngDtrID=252

Ένα παγκόσμιο μοντέλο βαρύτητας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό γεωφυσικών ανωμαλιών παρουσιάστηκε στα Χανιά από ομάδα της Γεωγραφικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ στην οποία συμμετέχει και ο Έλληνας ερευνητής Νίκος Παυλής

 

 

Το Μοντέλο Γήινης Βαρύτητας (EGM08) παρουσιάστηκε στο διεθνές συνέδριο για τη βαρύτητα που πραγματοποιείται στις 24-27 Ιουνίου από το Εργαστήριο Γεωδαισίας και Γεωπληροφορικής του Πολυτεχνείου Κρήτης, με την υποστήριξη της Διεθνούς Ένωσης Γεωδαισίας.

 

«Έπειτα από δώδεκα χρόνια προσπάθειας συνελέγησαν όλα τα στοιχεία από όλο τον κόσμο που αφορούν τη βαρύτητα και φτιάχτηκε το μοντέλο EGM08 το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδιοριστούν θέσεις και να βρεθούν προβλήματα βαρύτητας που έχουν σχέση με γεωφυσικές ανωμαλίες» ανέφερε ο Στέλιος Μερτίκας, πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου και διευθυντής του Εργαστηρίου Γεωδαισίας και Γεωπληροφορικής του Πολυτεχνείου Κρήτης.

 

Το μοντέλο επέτρεψε τον προσδιορισμό ανωμαλιών που δημιουργήθηκαν από μετεωρίτες, οι οποίοι έχουν διαφορετική πυκνότητα από το φλοιό της Γης, επισήμανε ο Δρ Μέρτικας.

 

Με αυτό το νέο μοντέλο εξετάστηκε το γεωφυσικό περιβάλλον στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού και επιβεβαιώθηκε το ίχνος της πρόσκρουσης του μετεωρίτη που οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια.

 

Κατά τις εργασίες της πρώτης ημέρας του συνεδρίου ανακοινώθηκαν τα τελευταία αποτελέσματα του δορυφορικού συστήματος που το Εργαστήριο Γεωδαισίας και Γεωπληροφορικής έχει εγκαταστήσει στη Γαύδο.

 

Η Γαύδος αποτελεί στρατηγικό σημείο σε παγκόσμιο επίπεδο για τη βαθμονόμηση δορυφόρων και γι' αυτό έχει εγκατασταθεί εκεί ο τρίτος παγκόσμιος σταθμός βαθμονόμησης δορυφόρων αλτιμετρίας (δηλαδή δορυφόρων οι οποίοι μετρούν υψόμετρα της στάθμης της θάλασσας).

 

« Έχουμε συγκρίνει τα αποτελέσματα μεταξύ του σταθμού της Γαλλίας στην Κορσική και του αντίστοιχου της ΝΑSA έξω από το Λος Άντζελες και η θέση της Γαύδου από πλευράς στρατηγικής είναι πολύ καλύτερη», τόνισε ο κύριος Μέρτικας.

 

Στο συνέδριο συμμετέχουν 230 περίπου επιστήμονες από όλο τον κόσμο.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=913540&lngDtrID=252

[Bi2L]

πηγη in.gr

O νέος επιταχυντής του CERN «δεν θα καταπιεί τη Γη

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=913477&lngDtrID=252

Η Γη και το Σύμπαν δεν κινδυνεύουν από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), το μεγαλύτερο πείραμα Φυσικής του κόσμου που ξεκινά σύντομα κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα. Νέα έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικής Φυσικής (CERN) διαψεύδει τα εσχατολογικά σενάρια.

 

 

Ο ισχυρότερος επιταχυντής του κόσμου θα ξεκινήσει να λειτουργεί τον Αύγουστο σε μια υπόγεια κυκλική σήραγγα μήκους 27 χιλιομέτρων. Μέσα στο τούνελ, αντιπαράλληλες δέσμες πρωτονίων θα συγκρούονται μετωπικά κινούμενες με την ταχύτητα του φωτός, αναπαράγοντας στιγμιαία τις συνθήκες που επικρατούσαν λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν.

 

Το CERN όμως ήρθε αντιμέτωπο με καταστροφολογικές φήμες, σύμφωνα με τις οποίες ο LHC θα δημιουργήσει μίνι μαύρες τρύπες που θα καταπιούν τη Γη, ή ακόμα και «παραδοξόνια» (strangelet), υποθετικά σωματίδια ικανά να καταστρέψουν ό,τι αγγίξουν μετατρέποντας την κανονική ύλη σε «παράξενη ύλη». Ακόμα πιο ακραία σενάρια προειδοποιούν για «φυσαλίδες κενού» που θα καταστρέψουν ολόκληρο το Σύμπαν.

 

Ορισμένοι από τους επικριτές του LHC στη Χαβάη και την Ισπανία ήταν τόσο ανήσυχοι ώστε κατέθεσαν αγωγή σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ για να σταματήσουν το πρόγραμμα.

 

Η νέα έκθεση της Ομάδας Εκτίμησης Ασφάλειας του LHC επαναβεβαιώνει τα καθησυχαστικά συμπεράσματα στα οποία κατέληγε η προηγούμενη μελέτη το 2003. Επισημαίνει ότι τα σωματίδια των πειραμάτων θα βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας από ό,τι πολλά από τα σωματίδια των φυσικών κοσμικών ακτίνων.

 

Με άλλα λόγια, η φύση είναι πολύ καλύτερη στα πειράματα υψηλής ενέργειας απ' ό,τι ο LHC. «Το Σύμπαν στο σύνολό του πραγματοποιεί 10 εκατομμύρια πειράματα σαν του LHC ανά δευτερόπελεπτο [...] Παρόλα αυτά, τα άστρα και οι γαλαξίες συνεχίζουν να υπάρχουν» αναφέρει η περίληψη της έκθεσης.

 

Μικροσκοπικές μαύρες τρύπες είναι εντελώς απίθανο να παραχθούν στον επιταχυντή, ακόμα όμως και αν δημιουργούνταν θα ήταν ακίνδυνες και θα ζούσαν τόσο λίγο ώστε δεν θα είχαν καν το χρόνο να αρχίσουν να απορροφούν την ύλη γύρω τους.

 

Όσον αφορά τα υποθετικά παραδοξόνια, το CERΝ επισημαίνει ότι το ερώτημα είχε τεθεί πριν τα εγκαίνια του Σχετικιστικού Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (RHIC) το 2000 στις ΗΠΑ. Η απάντηση ήταν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος αλληλεπίδρασης των παραδοξόνιων με την κανονική ύλη. Ο RHIC προσπαθεί εδώ και οκτώ χρόνια να ανιχνεύσει παραδοξόνια, χωρίς να τα καταφέρει, ενώ ο LHC δεν έχει ούτε θεωρητικά τη δυνατότητα να παράξει αυτά τα εξωτικά σωματίδια.

 

Μια άλλη εσχατολογική πρόβλεψη κάνει λόγο για «φυσαλίδες κενού», μια υποθετική διαμόρφωση του Σύμπαντος που θα ήταν πιο σταθερή από τη σημερινή διαμόρφωση. «Δεδομένου ότι τέτοιες φυσαλίδες κενού δεν έχουν παραχθεί πουθενά στο ορατό Σύμπαν, δεν πρόκειται να δημιουργηθούν ούτε στον LHC» απαντά το CERN.

 

Μπορούμε επομένως να κοιμόμαστε ήσυχοι.

[Bi2L]

πηγη pathfinder.gr

«Ελληνική»... φωνή στον Φοίνικα

http://news.pathfinder.gr/scitech/485726.html

Ο Φοίνικας (Phoenix), ο τελευταίος απεσταλμένος της Αμερικής στον πλανήτη Άρη, έχει και φωνή, και μάλιστα «ελληνική».

 

Τη δυνατότητα να αποκτήσει ο Φοίνικας φωή έδωσε ο ομογενής επιστήμονας δρ. Γιάννης Ζάκος, από τη Χρυσή Ακτή της Αυστραλίας.

 

Ο κ. Ζάκος είναι ο δημιουργός του «διδύμου» MyCyberTwin, δηλαδή του διδύμου μας στον κυβερνοχώρο που, όπως λέει «μπορεί να γίνει ο άλλος εαυτός. Μπορεί να είναι εκεί, όταν λείπουμε και να μας αντικαθιστά μιλώντας στους φίλους μας, στους συναδέλφους μας ή ακόμη συλλέγοντας πληροφορίες για λογαριασμό μας».

 

Η εφεύρεσή του αυτή, το MyCyberTwin, σήμερα βρίσκεται στον Άρη, δίνοντας την ευκαιρία στον καθένα από μας να επιχειρήσει ένα κατατοπιστικό ταξίδι στο μακρινό πλανήτη. Είναι το δίδυμο του διαστημόπλοιου «Φοίνιξ» που βρίσκεται εκεί και απαντά σε όλες τις ερωτήσεις αναφορικά με την αποστολή του που επιθυμείτε

 

να του κάνετε.

 

«H εταιρία μου συνεργάστηκε με τη ΝΑSΑ - την Αμερικανική Αεροδιαστημική Υπηρεσία - με αποτέλεσμα, το MyCyberTwin, ύστερα από ειδική εκπαίδευση στο Χιούστον, να είναι, αν θέλετε η «φωνή» του Φοίνικα και να απαντά στις ερωτήσεις που του υποβάλλονται», αναφέρει ο ομογενής επιστήμονας.

 

Σημειώνεται ότι η εφευρετικότητά αυτή του δρ Ζάκου απασχολεί τις τελευταίες μέρες και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης

http://news.pathfinder.gr/scitech/485726.html

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

16 Απριλίου 1178 π.Χ. βρήκε την Ιθάκη τουΗ έκλειψη του Ηλίου, η Αφροδίτη και ο Ερμής «βοήθησαν» να προσδιοριστεί η ακριβής επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα του.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=1194424

Να ήρθε άραγε το τέλος της... οδύσσειας της χρονολόγησης της «Οδύσσειας», γεγονός που ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι όσα έγραφε ο Ομηρος ήταν αληθινά κι όχι μυθοπλασία; Δύο επιστήμονες, χρησιμοποιώντας πληροφορίες σχετικά με τη θέση των άστρων, απέδειξαν ότι ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 16 Απριλίου του 1178 π.Χ. και έσφαξε τους μνηστήρες (εκείνη τη μέρα είχε συντελεστεί ηλιακή έκλειψη, η οποία περιγράφεται στην «Οδύσσεια»).

 

Εάν, μάλιστα αυτό είναι αληθινό, τότε η πτώση της Τροίας χρονολογείται επακριβώς το 1188 π.Χ. Πράγμα που σημαίνει ότι το «Πάριον Χρονικόν», που υπολογίζεται ότι γράφτηκε το 264 π.Χ. και το οποίο τοποθετεί τον Τρωικό Πόλεμο στο 1184 π.Χ., δεν έχει πέσει έξω, αν υπολογισθούν και τα τέσσερα χρόνια λάθος στη γέννηση του Χριστού.

 

Οι δύο μελετητές, ο Ελληνας Κωνσταντίνος Μπαϊκούζης από το Αστρονομικό Παρατηρητήριο στη Λα Πλάτα της Αργεντινής και ο Μαρτσέλο Μανιάσκο από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης, αναζήτησαν αν «πραγματικά έγινε έκλειψη ηλίου εκείνη την εποχή», αφού ο λόγος του μάντη Θεοκλύμενου που προβλέπει τον θάνατο των μνηστήρων τελειώνει ως εξής: «Ο Ηλιος έχει αφανιστεί από τον ουρανό και μία ατυχής σκοτεινιά εισβάλλει στον κόσμο».

 

«Εγινε έκλειψη το 1178 π.Χ. και ήταν ορατή από την Ιθάκη», κατέληξαν οι επιστήμονες. «Με ειδικά προγράμματα και πολύπλοκους υπολογισμούς προσδιορίσαμε και την ημερομηνία», είπε ο Μπαϊκούζης. Παράλληλα συνδύασαν την έκλειψη με άλλες αστρονομικές αναφορές -τη θέση των πλανητών Αφροδίτης και Ερμή- στο κείμενο του Ομήρου όταν γύριζε ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, καθώς και την ημερομηνία της νέας σελήνης.

 

Σοφία Στυλιανού

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=1194424

 

 

 

 

 

 

 

πηγη Scientific American - sciam.com

Homer's Odyssey Said to Document 3,200-Year-Old Eclipse

Clues in the text hint that the poet knew his astronomy

http://www.sciam.com/article.cfm?id=homers-odyssey-may-document-eclipse

Researchers say that references to planets and constellations in the Odyssey describe a solar eclipse that occurred in 1178 B.C., nearly three centuries before Homer is believed to have written the story. If correct, the finding would suggest that the ancient poet had a surprisingly detailed knowledge of astronomy.

 

The Odyssey, commonly dated to near 800 B.C., describes the 10-year voyage of the Greek general Odysseus to his home on the island of Ithaca after the fall of Troy in approximately 1200 B.C. Toward the end of the story, a seer named Theoclymenus prophecies the death of a group of suitors competing for the affection of Penelope, the wife of Odysseus, who is believed to be dead. Theoclymenus delivers his prophecy as the suitors are sitting down for their noontime meal. He foresees them entering Hades and ends his speech with the statement, "The Sun has been obliterated from the sky, and an unlucky darkness invades the world." Odysseus dispatches the suitors not long thereafter.

 

Greek scholars Plutarch and Heraclitus advanced the idea that Theoclymenus's speech was a poetic description of an eclipse. They cited references in the story that the day of the prophecy was a new moon, which would be true of an eclipse. In the 1920s researchers speculated that Homer might have had a real eclipse in mind, after calculating that a total solar eclipse (in which the moon blocks out the sun) would have been visible on April 16, 1178 B.C. over the Ionian Islands, where Homer's poem was set. The idea languished, however, because the first writings on Greek astronomy did not come until centuries later.

 

Inspired by an incorrect reference to Homer's alleged eclipse in an astronomy textbook, biophysicists Constantino Baikouzis and Marcelo Magnasco, both at the Rockefeller University, pored over the Odyssey for additional clues. Sailing back to Ithaca on a raft, Odysseus navigates by monitoring the constellations Pleiades and Bootes, which share the sky twice a year in March and September. The morning he arrives in Ithaca, Venus rises in the sky before dawn, which happens on about one third of new moons. But the crucial clue came from a reference to the god Hermes flying west to the island of Ogygia. The researchers propose the god's voyage actually refers to the planet Mercury, which hangs low in the sky and reverses course from west to east every 116 days.

 

Baikouzis and Magnasco used commercial astronomical software to scan all 1,684 new moons between the years 1250 and 1125 B.C. for dates that matched those conditions. "Even though each event happens individually often, the pattern doesn't repeat that often," Magnasco says—only once every 2,000 years, he and Baikouzis report in Proceedings of the National Academy of Sciences USA. And one of those matches is April 16, 1178 B.C. Magnasco says that he had a hunch about Hermes, known as Mercury to the Romans, after coming across the idea that the Greeks used the stories of the gods as mnemonic devices to remember astronomical events. Taking Mercury out of the mix leaves 15 matching dates in the 135-year search period, he adds.

 

According to Magnasco, the references imply that Homer chose to set the slaying of the suitors on the day of the eclipse. (He notes that he has "no clue" whether similar events to those described in the Odyssey actually occurred on that day.)

 

 

Μπορει καποιος να το Επιβεβαιώσει??

 

ECLIPSE as it would have been seen from mountains on Paliki, a peninsula in the Ionian Islands that may have been the setting for the Odyssey.

[Alexander]

πηγή pathfinder.gr

"Στοιχεία ζωής" στον Κόκκινο Πλανήτη

 

 

Το ίδιο αλκαλικό με το έδαφος της Γης είναι αυτό του 'Αρη σύμφωνα με τις αναλύσεις που έκανα οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ σε δείγματα εδάφους που περισυνέλεξε το μη επανδρωμένο διαστημικό όχημα "Φοίνικας"

 

Στοιχεία που απαιτούνται για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και συντήρηση ζωής εντόπισαν στις πρώτες αναλύσεις που έκαναν επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας NASA σε δείγμα εδάφους το οποίο περισυνέλεξε ο ρομποτικός βραχίονας του μη επανδρωμένου διαστημικού οχήματος "Φοίνικας". "Ουσιαστικά βρήκαμε αυτό που φαίνεται ότι είναι η προϋπόθεση για την υποστήριξη της ζωής, στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον", τόνισε ο Σαμ Κουνάβης, ο επικεφαλής του χημικού εργαστηρίου.

 

Ο κ. Κουνάβης εξήγησε ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα των αναλύσεων το έδαφος του "Κόκκινου Πλανήτη" είναι το ίδιο αλκαλικό με αυτό της Γης.

 

"Ίσως θα μπορούσατε να καλλιεργήσετε σπαράγγια σ' αυτό (...) Είναι πολύ συναρπαστικό για εμάς. Όλοι μείναμε κατάπληκτοι από τα δεδομένα που λάβαμε", επισήμανε.

 

Οι επιστήμονες δεν έφτασαν πάντως στο σημείο να πουν ότι πιστεύουν πως υπήρξε ζωή στον 'Αρη, ακόμη και σε μορφή μικροβίων, τονίζοντας ότι τα αποτελέσματα είναι προκαταρκτικά και χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση.

 

"Στο έδαφος δεν υπάρχει κάτι που να αποκλείει την ύπαρξη ζωής. Μάλιστα, φαίνεται πολύ φιλικό (...) δεν έχει τίποτα το τοξικό", πρόσθεσε ο Κουνάβης.

 

Ο "Φοίνικας" προσγειώθηκε στον 'Αρη στις 25 Μαΐου μετά από ταξίδι 10 μηνών

http://news.pathfinder.gr/scitech/487259.html

[Bi2L]

πηγη in.gr

Λύση στο αίνιγμα

Αρχαία πρόσκρουση αστεροειδή άφησε τον Αρη «διπρόσωπο»

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=914249&lngDtrID=252

Γιατί το βόρειο και το νότιο ημισφαίριο του Αρη διαφέρουν τόσο δραματικά; Τρεις νέες έρευνες ενισχύουν τη θεωρία της πρόσκρουσης αστεροειδούς στο νεογέννητο πλανήτη, που μάλιστα άφησε πίσω της το μεγαλύτερο κρατήρα στο Ηλιακό Σύστημα.

 

Οι επιστήμονες προσπαθούν εδώ και 30 χρόνια να εξηγήσουν γιατί το νότιο ημισφαίριο του Αρη είναι τραχύ και ορεινό, ενώ το βόρειο καλύπτεται από πεδιάδες με υψόμετρο πάνω από δύο χιλιόμετρα χαμηλότερο, και με φλοιό έως και 30 χλμ πιο λεπτό.

 

Σύμφωνα με μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί, η «διχασμένη προσωπικότητα» του Αρη οφείλεται σε έξαρση ηφαιστειακής δραστηριότητας πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, λίγο μετά το σχηματισμό του.

 

Σε διαφορετικό συμπέρασμα καταλήγουν και οι τρεις ερευνητικές ομάδες που δημοσιεύουν τις μελέτες τους στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nature. Εκτιμούν ότι ένα αντικείμενο με διάμετρο έως και πάνω από 2.000 χλμ προσέκρουσε στο βόρειο ημισφαίριο του Αρη υπό γωνία 30 έως 60 μοιρών και δημιούργησε ένα τεράστιο «βαθούλωμα».

 

Οι πεδιάδες του σημερινού βορείου ημισφαιρίου, που ονομάζονται στο σύνολό τους Λεκάνη Μπορεάλις (Βόρεια Λεκάνη), είναι κατάλοιπο του αρχικού κρατήρα, ο οποίος είχε ελλειπτικό σχήμα με πλάτος 8.500 χιλιόμετρα και μήκος 10.500 χλμ.

 

Η θεωρία της πρόσκρουσης είχε προταθεί αρχικά τη δεκαετία του 1980, μέχρι σήμερα όμως δεν είχε εξεταστεί σε τόση λεπτομέρεια.

 

-Στην πρώτη μελέτη, ερευνητές του MIT και του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA αναδημιουργούν την επιφάνεια του βορείου ημισφαιρίου όπως ήταν πριν από 3,8 δισ. χρόνια και δείχνουν ότι το σχήμα της λεκάνης είναι ελλειπτικό, όπως θα αναμενόταν από την πρόσκρουση αστεροειδή υπό γωνία.

 

-Στη δεύτερη μελέτη, επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια προσομοιώνουν την πρόσκρουση που θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει τη λεκάνη.

 

-Στην τρίτη δημοσίευση, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ διαπιστώνουν ότι το ωστικό κύμα της πρόσκρουσης θα είχε διαταράξει το φλοιό και του νότιου ημισφαιρίου και θα είχε δημιουργήσει τις μαγνητικές ανωμαλίες που πράγματι ανιχνεύονται και σήμερα.

 

Η πρόσκρουση εκτιμάται ότι συνέβη περίπου την ίδια περίοδο που η Γη δέχτηκε χτύπημα από ένα σώμα στο μέγεθος του Αρη, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί το υλικό που τελικά δημιούργησε τη Σελήνη.

 

Μετά την πρόσκρουση, η Λεκάνη Μπορεάλις ίσως είχε γεμίσει νερό, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί ένας εξαφανισμένος σήμερα ωκεανός περίπου στο μέγεθος του Ειρηνικού.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=914249&lngDtrID=252

 

 

 

physics4u.gr

Επιστήμονες πιστεύουν ότι μια μεγάλη πρόσκρουση προκάλεσε το διπλό πρόσωπο του Άρη

 

Η πρόσκρουση δημιούργησε ένα τεράστιο βαθούλωμα στο βόρειο ημισφαίριο

[ASTRONOMOS1]

Ήξεραν για το νερό από το 2002

 

Η ΠΡΩΤΗ φωτογραφική ένδειξη για την ύπαρξη νερού στον Άρη είχε προέλθει το 2002 από τη διαστημοσυσκευή «Οδύσσεια», η οποία βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη και διαπίστωσε ότι στις πολικές περιοχές και σε βάθος μέχρι μισό μέτρο υπήρχαν αξιοσημείωτες ποσότητες παγωμένου νερού. Στο εξής, το ερώτημα που θα αρχίσει να απασχολεί τους επιστήμονες είναι αν κάποια στιγμή στο απώτατο παρελθόν υπήρχε νερό σε υγρή μορφή, το οποίο ενδεχομένως να είχε δημιουργήσει ένα περιβάλλον κατάλληλο για την ανάπτυξη ζωής.

Από την άλλη πλευρά, ορισμένα κανάλια και ρείθρα που έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια του πλανήτη υποδεικνύουν ότι κάποτε ο Άρης είχε νερό, αλλά το περισσότερο από αυτό εικάζεται ότι εξατμίστηκε, ενώ στους πόλους παγιδεύτηκαν μικρότερες ποσότητες υπό τη μορφή πάγου. Οι ειδικοί της ΝΑSΑ λένε πως αν κάποτε υπήρχε ζωή στον Άρη, θα μπορούσε ακόμη και σήμερα να έχει επιβιώσει εγκλωβισμένη σε υπόγειους θύλακες υγρασίας. Άλλωστε όπως έχει διαπιστωθεί στη Γη, τα βακτήρια είναι ικανά να ζουν στα πιο αφιλόξενα περιβάλλοντα, όπως μέσα σε ηφαίστεια και σε πυρηνικούς αντιδραστήρες.

 

Δύσκολα τα πειράματα για τον εντοπισμό ζωής

 

 

 

ΤΟ ΝΕΡΟ, σύμφωνα με τις γνώσεις που έχουμε μέχρι σήμερα, είναι ίσως το βασικότερο συστατικό για τη δημιουργία ζωής. Οι περισσότερες βιολογικές διεργασίες δεν μπορούν να ολοκληρωθούν χωρίς την ύπαρξή του. Όμως ακόμη κι αν στο υπέδαφος του Κόκκινου Πλανήτη διαβιούν απλές μορφές αρχέγονης ζωής, η διαδικασία εντοπισμού τους είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η συνήθης πρακτική που ακολουθείται στη Γη όταν πρόκειται να εξακριβωθεί η ταυτότητα ενός βακτηριακού πληθυσμού, είναι να καλλιεργείται ένα δείγμα από αυτά στο εργαστήριο και στη συνέχεια να αποκωδικοποιείται το DΝΑ του. Τέτοια πειράματα όμως δεν μπορούν να διεκπεραιωθούν πάνω στο χημικό εργαστήριο μιας διαστημοσυσκευής που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ανιχνεύσει χημικές ουσίες και αέρια, τα οποία ενδεχομένως απελευθερώνουν οι ζωντανοί οργανισμοί. Από την άλλη πλευρά, ο προβληματισμός είναι έντονος για το σημείο από όπου θα πρέπει να ληφθούν τα δείγματα πάγου ώστε να εξακριβωθεί αν κρύβουν ζωή. Αν ο πόλος του Άρη είναι ολόκληρος καλυμμένος από πάγο, τότε το να βρεις ζωή είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους σε ένα πλανητικών διαστάσεων αχυρώνα. Ωστόσο, αν η ύπαρξη του πάγου επιβεβαιωθεί και από τις εργαστηριακές αναλύσεις, τότε αυτό σημαίνει ότι ο Άρης θα μπορεί- έστω κι αν δεν είχε ποτέ- να συντηρήσει στο μέλλον ζωή. Αν η ΝΑSΑ επιμείνει στο σχέδιό της να καταφέρει να πραγματοποιήσει επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, τότε οι αστροναύτες θα μπορούν να φιλτράρουν τα αποθέματα νερού και να τα αξιοποιήσουν για τη συντήρηση της κινητής βάσης τους.

 

πηγή πληρογοριών:εφημερίδα <<ΤΑ ΝΕΑ>>

http://digital.tanea.gr/Subscribers/Clip.aspx?nid=9025927

[Bi2L]

πηγη in.gr

Εκατό χρόνια μετά, το μυστήριο της Τουνγκούσκα παραμένει.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=915341&lngDtrID=252

Νωρίς το πρωί της 30ής Ιουνίου 1908, μια γιγάντια έκρηξη φώτισε τον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία και ισοπέδωσε το δάσος κοντά στο ποτάμι Τουνγκούσκα σε έκταση 2.150 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Έναν αιώνα μετά, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι την προκάλεσε.

 

 

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, το Συμβάν της Τουνγκούσκα προκλήθηκε από έναν αστεροειδή ή κομήτη που εισήλθε στην ατμόσφαιρα και διαλύθηκε σε ύψος 5-10 χιλιομέτρων. Το ωστικό κύμα ισοπέδωσε 80 εκατομμύρια δέντρα στο δάσος της τάιγκας, πολλά από τα οποία παραμένουν και σήμερα πεσμένα, σημάδια της μυστηριώδους καταστροφής.

 

Οι επιστήμονες συνεχίζουν να διαφωνούν όχι μόνο για τη φύση του αντικειμένου από το διάστημα, αλλά και για την ισχύ της έκρηξης, με τις εκτιμήσεις να κυμαίνονται από 5 έως 40 μεγατόνους ΤΝΤ. Μια μέση εκτίμηση των 15 μεγατόνων ισοδυναμεί με 1.000 εκρήξεις σαν αυτή της Χιροσίμα.

 

«Φανταστείτε έναν απαρατήρητο αστεροειδή που καταστρέφει ένα σημαντικό κομμάτι γης [...] και φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν αυτή η περιοχή, σε αντίθεση με την Τουνγκούσκα, ήταν κατοικημένη» σχολίαζε την περασμένη εβδομάδα το περιοδικό Nature. To Συμβάν της Τουνγκούσκα θα αρκούσε κάλλιστα για να καταστρέψει μια μητρόπολη σαν το Τόκιο.

 

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς το Συμβάν θα μπορούσε να είχε προκληθεί από έναν αστεροειδή με διάμετρο γύρω στα 30 μέτρα και μάζα 617.000 τόνους, αν και ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ο διαστημικός βράχος ήταν αρκετά μικρότερος.

 

Το ίδιο πλήγμα θα μπορούσε να είχε καταφέρει ένας κομήτης μικρότερης διαμέτρου. Οι κομήτες, σώματα χαμηλής πυκνότητας, κινούνται συνήθως με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες απ' ό,τι οι αστεροειδείς και μεταφέρουν έτσι περισσότερη κινητική ενέργεια ανά μονάδα βάρους.

 

Αν και είναι πολύ λιγότεροι από τους αστεροειδείς, οι κομήτες είναι ίσως πιο επικίνδυνοι, καθώς εμφανίζονται από το πουθενά. Οι περισσότεροι παραμένουν μέχρι και σήμερα άγνωστοι, καθώς χρειάζονται δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια για να συμπληρώσουν μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο και να πλησιάσουν τη γειτονιά της Γης.

 

Ό,τι κι αν ήταν, το αντικείμενο που έπεσε στη ρωσική τάιγκα δεν άφησε πίσω του συντρίμμια. Οι ερευνητές που επισκέφθηκαν την περιοχή βρήκαν μόνο υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου και ιρίδιου, δύο στοιχείων που απαντώνται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες στους μετεωρίτες.

 

Το 2007, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μπολόνια υποστήριξαν ότι η λίμνη Τσέκο στην περιοχή της Τουνγκούσκα, είναι στην πραγματικότητα ο κρατήρας από την πρόσκρουση ενός θραύσματος του αστεροειδή, το οποίο είχε διάμετρο γύρω στο ένα μέτρο.

 

Οι Ιταλοί επιστήμονες προγραμματίζουν τώρα να επισκεφθούν ξανά την περιοχή και να αναζητήσουν κάτω από το βυθό της λίμνης ένα συμπαγές αντικείμενο που ανακλά τα σήματα του σόναρ. Αλλοι επιστήμονες, πάντως, θεωρούν λανθασμένη τη θεωρία των Ιταλών και εκτιμούν ότι η λίμνη έχει ηλικία τουλάχιστον 5.000 ετών.

 

Υπάρχουν εξάλλου και θεωρίες που δεν περιλαμβάνουν αντικείμενα από το Διάστημα. Ο Βόλφγκανγκ Κουντ, φυσικός του Πανεπιστημίου της Βόνης, αυτή την εβδομάδα επαναφέρει στο περιοδικό New Scientist τη θεωρία που διατύπωσε αρχικά το 2001, σύμφωνα με την οποία δεν υπήρξε καμία πρόσκρουση,

 

Ο Δρ Κουντ υποστηρίζει ότι το δάσος ισοπεδώθηκε από την απότομη διαρροή 10 εκατομμυρίων τόνων φυσικού αερίου που βρισκόταν παγιδευμένο σε βάθος 3.000 χιλιομέτρων.

 

Το αέριο, κυρίως μεθάνιο, θα βρισκόταν παγιδευμένο σε υγρή μορφή, λόγω της πίεσης σε αυτό το βάθος, και όταν απελευθερώθηκε στην επιφάνεια διογκώθηκε απότομα προκαλώντας ωστικό κύμα, εξηγεί ο ίδιος στο Space.com.

 

Δεδομένου ότι οι αποδείξεις απουσιάζουν από το χώρο του συμβάντος, οι θεωρίες δίνουν και παίρνουν. Ανάμεσα στις πιο τρελές εξηγήσεις για το συμβάν είναι η έκρηξη πυρηνικού αντιδραστήρα σε εξωγήινο σκάφος, ή η δοκιμή μιας «ακτίνας θανάτου» από τον Νίκολα Τέσλα.

 

Ο μεγάλος εφευρέτης και μηχανικός, πατέρας του εναλλασσόμενου ρεύματος, φέρεται να δοκίμασε ένα όπλο κατευθυνόμενης ενέργειας στις 30 Ιουνίου 1908. Όταν πληροφορήθηκε για το Συμβάν της Τουνγκούσκα, λένε οι υποστηρικτές της θεωρίας, Ο Τέσλα αποσυναρμολόγησε το όπλο κρίνοντας ότι ήταν υπερβολικά επικίνδυνο για να συνεχίσει να υπάρχει.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=915341&lngDtrID=252

 

 

Scientific American

The Tunguska Mystery 100 Years Later

 

Τα ισοπεδωμένα δέντρα σε φωτογραφία του 1927

[Bi2L]

πηγη ethnos.gr

Ζητούνται... αστροναύτες!

8.413 νέοι από την Ευρώπη, ανάμεσά τους και 159 Ελληνες, διεκδικούν τις 4 θέσεις που προκήρυξε ο Οργανισμός για την επάνδρωση διαστημικών αποστολών

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=1238469

«Διαστημικά» όνειρα για το επαγγελματικό τους μέλλον κάνουν εδώ και λίγες μέρες 8.413 νέοι και νέες από 17 χώρες της Ευρώπης, οι οποίοι διεκδικούν τις μόλις 4 θέσεις αστροναυτών που προκήρυξε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος.

 

Μεταξύ αυτών είναι και 159 Ελληνες, από τους οποίους 21 γυναίκες, και δεν αποκλείεται να δούμε σύντομα τον πρώτο αμιγώς Ελληνα -ή Ελληνίδα- αστροναύτη, μετά τον ελληνικής καταγωγής Ρώσο κοσμοναύτη Θόδωρο Γιουρτσίχιν, που έχει ήδη «κατακτήσει» το Διάστημα.

 

Τριάντα χρόνια μετά την επιλογή των πρώτων Ευρωπαίων αστροναυτών, το 1978, και 16 χρόνια μετά την πρόσληψη και του τελευταίου, το 1992, το δυναμικό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) μετράει οκτώ αστροναύτες και θεωρείται «γηρασμένο» με μέση ηλικία τα 48 - 50 έτη.

 

Εχοντας αποκτήσει πρόσφατα το δικό της μόνιμο σπίτι - εργαστήριο στο διάστημα, το Columbus που προσδέθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η ESA αναζητά νέους-ες αστροναύτες που θα επανδρώσουν τις διαστημικές της αποστολές των επόμενων χρόνων.

 

Η προκήρυξη που βρέθηκε στον «αέρα» για έναν μήνα αφορούσε την πρόσληψη τεσσάρων αστροναυτών -συν άλλων τεσσάρων αναπληρωματικών- και οργανώθηκε καμπάνια στις 17 χώρες-μέλη της ESA για την προσέλκυση ενδιαφέροντος. Ο αριθμός των αιτήσεων ξεπέρασε κάθε προσδοκία και ο προϊστάμενος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αστροναυτών, Μισέλ Τονίνι, ετοιμάζεται για τη δύσκολη διαδικασία επιλογής των 8 καλύτερων.

 

Οι περισσότερες αιτήσεις κατατέθηκαν από τη Γαλλία (1.860) και τη Γερμανία (1.798) και ακολουθούν η Ιταλία (927), η Ισπανία (789) και το Η. Βασίλειο (822), ενώ το 16% του συνόλου των αιτήσεων κατατέθηκαν από γυναίκες.

 

Η Ελλάδα είναι στη 12η θέση σε αριθμό υποψηφίων, και σύμφωνα με τον εθνικό εκπρόσωπο του προγράμματος επανδρωμένων πτήσεων στην Ελλάδα, καθηγητή του ΑΠΘ Κ. Σπύρου, η ποσοστιαία αναλογία της βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με τα υπόλοιπα κράτη, με βάση τον πληθυσμό τους.

 

Κριτήρια επιλογής

Οι 8.413 υποψήφιοι πληρούν τα βασικά κριτήρια που τέθηκαν από την ESA (πτυχίο Φυσικής ή Μηχανικού ή Ιατρικής, καλή γνώση αγγλικής γλώσσας και ιατρικό πιστοποιητικό από εξεταστή ιπταμένων), και στο επόμενο διάστημα αναμένεται να λάβουν πρόσκληση να επισκεφθούν την Κολονία, όπου βρίσκεται το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών, για τα επόμενα στάδια αξιολόγησης, με πρώτο αυτό της ψυχολογικής δοκιμασίας.

 

Θα ακολουθήσουν το φθινόπωρο το δεύτερο ψυχολογικό τεστ, οι ιατρικές εξετάσεις και τον Απρίλιο του 2009 οι προσωπικές συνεντεύξεις με τους τελικούς υποψήφιους, μέχρι να επιλεγούν όσοι θα προσληφθούν.

 

«Η έννοια αστροναύτης έχει αρχίσει να αλλάζει σήμερα. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες που θα επιλεγούν θα έχουν τη δυνατότητα να πηγαίνουν στο διαστημικό εργαστήριο Columbus και να διεξάγουν από εκεί το ερευνητικό τους έργο», είπε στο «Εθνος» ο κ. Σπύρου, εκφράζοντας την ελπίδα να υπάρχει Ελληνας σε αυτούς που θα επιλεγούν

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&tag=8400&pubid=1238469

[Bi2L]

πηγη focusmag.gr

Ερμής: Από μικρός... μικρότερο

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=397562

Ο μικρότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος συρρικνώνεται με απροσδόκητα γρήγορους ρυθμούς, ανακοίνωσαν την Πέμπτη οι επιστήμονες.

 

Όταν το διαστημικό σκάφος της NASA, Mariner 10, ταξίδεψε ώς τον Ερμή το 1974 και το 1975, επέστρεψε με εικόνες από παράξενες απότομες πλαγιές, οι οποίες «έκοβαν» τους γεωλογικούς σχηματισμούς κάθε τύπου. Αυτό σήμαινε ότι η επιφάνεια του πλανήτη συστελλόταν.

 

Τώρα, οι φωτογραφίες του Ερμή από το διαστημικό σκάφος Messenger επιβεβαιώνουν ότι ο φλοιός έχει συρρικνωθεί. Επιπροσθέτως, ο πλανήτης φαίνεται ότι έχει σμικρύνει περισσότερο απ’ ό,τι πιστευόταν και οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι για το αν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ή αν είναι ακόμα σε εξέλιξη.

 

Τα συμπεράσματα προκύπτουν από την ανάλυση των εικόνων που έλαβε το Messenger όταν πέρασε από τον πλανήτη στις 14 Ιανουαρίου και φωτογράφισε το 20% της ανεξερεύνητης επιφάνειας. Οι φωτογραφίες δείχνουν ότι ο πλανήτης πρέπει να συρρικνώνεται τουλάχιστον ένα τρίτο περισσότερο απ’ ό,τι θεωρούσαν οι αστρονόμοι. Συρρίκνωση τέτοιου μεγέθους σημαίνει ότι ο πυρήνας του πλανήτη σταδιακά ψυχράνθηκε με αποτέλεσμα τη συστολή του.

 

Τα νέα αποτελέσματα μπορεί να βάζουν τέλος σε μία διαμάχη που κρατά πάνω από 30 χρόνια σχετικά με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. Οι ερευνητές αναρωτιούνταν αν το μαγνητικό πεδίο του Ερμή έμοιαζε περισσότερο με αυτό της Γης ή με αυτό του Άρη.

 

Το 2007, επιστήμονες εντόπισαν και μελέτησαν ραδιοκύματα από τον Ερμή, που αποκάλυπταν ελαφρές διακυμάνσεις στην ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη, κάτι που υποδεικνύει ότι ο πυρήνας του είναι εν μέρει υγρός. Τώρα, οι ερευνητές του Messenger υποστηρίζουν ότι πρόσθετες εικόνες των απότομων πλαγιών, μαζί με μια καλύτερη χαρτογράφηση του μαγνητικού πεδίου, δείχνουν ότι η δομή του Ερμή μοιάζει περισσότερο με αυτή της Γης.

 

To Messenger θα ξαναπεράσει από τον Ερμή στις 6 Οκτωβρίου, προκειμένου να φωτογραφίσει 30% επιπλέον της επιφάνειας. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα νέα δεδομένα θα τους δώσουν μία σαφέστερη εικόνα για το τι συμβαίνει στον πλανήτη.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=397562

 

 

 

Scientific American

Mercury Flyby Reveals Active (but Shrinking) Core

[Bi2L]

πηγη in.gr

Τα Voyager αποκαλύπτουν

Το Ηλιακό Σύστημα τελικά δεν είναι σφαιρικό

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=916425&lngDtrID=252

Τα σύνορα του Ηλιακού Συστήματος δεν έχουν απόλυτα σφαιρικό σχήμα αλλά είναι ελαφρώς πεπλατυσμένα, σαν «πατημένο μπαλόνι», αποκαλύπτουν τα σκάφη Voyager 1 και 2 που συνεχίζουν να απομακρύνονται από τον Ήλιο από τη δεκαετία του 1970.

 

Οι παρατηρήσεις των δύο ιστορικών αποστολών αφορούν την ηλιόσφαιρα, μια «φυσαλίδα» στο Διάστημα η οποία δημιουργείται από τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ήλιος προς όλες τις κατευθύνσεις.

 

Τα σωματίδια αυτά, γνωστά ως ηλιακός άνεμος, αρχικά κινούνται με τεράστιες ταχύτητες, σταδιακά όμως επιβραδύνονται καθώς συγκρούονται με σωματίδια που έρχονται από το διαστρικό χώρο. Το αόρατο όριο ανάμεσα στην ηλιόσφαιρα και το διαστρικό διάστημα ονομάζεται «σοκ τερματισμού» και βρίσκεται πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα.

 

Το Voyager 1 διέσχισε το σοκ τερματισμού τον Δεκέμβριο του 2004 όταν βρισκόταν σε απόσταση 16 δισεκατομμύρια χιλιομέτρων απο τον Ήλιο. Το Voyager 2 διέσχισε το όριο σε άλλη πλευρά του Ηλιακού Συστήματος, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο χιλιόμετρα πιο μακριά από τον Ήλιο.

 

Η διαφορά ανάμεσα στις αποστάσεις που μέτρησαν τα δύο σκάφη υποδεικνύει ότι η ηλιόσφαιρα δεν έχει σφαιρικό αλλά πεπλατυσμένο σχήμα. «Φανταστείτε ότι έχετε ένα μπαλόνι, που είναι σχεδόν σφαιρικό, και το πιέζετε πάνω στον τοίχο» δήλωσε στο Reuters ο Έντουαρντ Στόοουν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη στο περιοδικό Nature.

 

Η ασυμμετρία της ηλιόσφαιρας πιθανότατα οφείλεται στην παραμορφωτική επίδραση κάποιου διαστρικού μαγνητικού πεδίου.

 

Τα δύο σκάφη Voyager εκτοξεύτηκαν το 1977 για να εξερευνήσουν τη γειτονιά του Δία και του Κρόνου, συνέχισαν όμως το ταξίδι προς τις σκοτεινές παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, τροφοδοτούμενα από θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ισοτόπων.

 

Σήμερα καλύπτουν απόσταση 1,6 εκατ. χιλιομέτρων την ημέρα και βρίσκονται τόσο μακριά ώστε οι εντολές από τη Γη χρειάζονται 12 ώρες για να τα φτάσουν ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτος.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=916425&lngDtrID=252

 

Η γαλάζια φυσαλίδα αντιστοιχεί στην ηλιόσφαιρα, γύρω από την οποία πνέουν διαστρικά σωματίδια

[Bi2L]

πηγη in.gr

Παιδί της λάβας

Ηφαιστειακή δραστηριότητα διαμόρφωσε την επιφάνεια του Ερμή

http://www.in.gr/news/article.asp?lngentityid=916720&lngdtrid=252

Οι μεγάλες πεδιάδες του Ερμή δημιουργήθηκαν από αρχαίες ηφαιστειακές εκρήξεις και ροή λάβας και όχι από προσκρούσεις αστεροειδών, ανακάλυψε το σκάφος Messenger της NASA, που πέρασε από τον πλησιέστερο γείτονα του Ήλιου τον Ιανουάριο.

 

Ο μηχανισμός που διαμόρφωσε την επιφάνεια του μικρού και ασυνήθιστα πυκνού πλανήτη αποτελεί αντικείμενο συζήτησης από το 1974, όταν το Mariner πλησίασε για πρώτη φορά τον μακρινό Ερμή. Το 55% της επιφάνειας δεν είχε φωτογραφηθεί μέχρι την άφιξη του Messenger.

 

Τα δεδομένα της αποστολής δείχνουν ότι ο πλανήτης «πέρασε μια περίοδο έντονων αλλαγών του τοπίου του πριν από περίπου τρία με τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πριν -καθώς και ότι μεγάλο μέρος της αναδιαμόρφωσης αυτής προήλθε από μέσα» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο Τζέιμς Χεντ του Πανεπιστημίου Brown.

 

Εκτός από ίχνη ηφαιστειακών φρεατίων από τα οποία κάποτε ανάβλυζε λάβα, το Messenger μετέδωσε επίσης μετρήσεις που υποδεικνύουν ότι το ασυνήθιστο μαγνητικό πεδίο του Ερμή παράγεται από το εξώτερο στρώμα του πυρήνα του και τροφοδοτείται από την αργή ψύξη του.

 

Τα συμπεράσματα δημοσιεύονται την Παρασκευή στο περιοδικό Science.

 

To Messenger, ένα σκάφος σε μέγεθος αυτοκινήτου, εκτοξεύτηκε το 2004 και στα μέσα του φετινού Ιανουαρίου πλησίασε τον Ερμή σε απόσταση 200 χλμ.

 

Θα ακολουθήσουν δύο ακόμα περάσματα, το φετινό Οκτώβριο και το Σεπτέμβριο του 2009, και δύο χρόνια αργότερα το σκάφος θα τεθεί σε μόνιμη τροχιά γύρω από τον πλανήτη.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngentityid=916720&lngdtrid=252

[Bi2L]

πηγη physics4u.gr

Το γήινο μαγνητικό πεδίο έχει αρχίσει να εξασθενίζει.

http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3382.html

Μια νέα μελέτη έχει διαπιστώσει ότι ορισμένες γρήγορες αλλαγές στην κίνηση του υγρού εξωτερικού τμήματος του πυρήνα της Γης, αποδυναμώνει το μαγνητικό πεδίο σε ορισμένες περιοχές της επιφάνειας του πλανήτη.

 

"Και το περίεργο είναι ότι λαμβάνουν χώρα γρήγορες, σχεδόν αιφνίδιες, αλλαγές στο γήινο μαγνητικό πεδίο", λέει ένας από τους συγγραφείς της μελέτης Nils Olsen, στο Γεωφυσικό Εθνικό Διαστημικό Κέντρο της Κοπεγχάγης.

 

Σύμφωνα με μια έκθεση στο National Geographic, τα ευρήματα δείχνουν εξίσου γρήγορες αλλαγές, που συμβαίνουν ταυτόχρονα στο υγρό μέταλλο, 3000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.

 

Οι περιστροφικές κινήσεις της ροής του τήγματος του σιδήρου και του νικελίου, γύρω από το στερεά κέντρο της Γης ενεργοποιεί ένα ηλεκτρικό ρεύμα, που δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.

 

Η μελέτη μοντελοποίησε το γήινο μαγνητικό πεδίο, χρησιμοποιώντας μεγάλης ακρίβειας δορυφορικά δεδομένα εννέα ετών.

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι διακυμάνσεις στο μαγνητικό πεδίο έχουν εμφανιστεί σε αρκετές απομακρυσμένες περιοχές της Γης.

 

Το 2003, οι επιστήμονες βρήκαν έντονες αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της περιοχής της Αυστραλίας. Το 2004, ωστόσο, οι αλλαγές επικεντρώνονται στην Νότια Αφρική.

 

"Οι αλλαγές μπορεί να υποδηλώνουν την πιθανότητα μιας επερχόμενης αντιστροφής του γεωμαγνητικού πεδίου", δήλωσε η Mioara Mandea, ειδικός επιστήμονας στο γερμανικό Κέντρο Ερευνών για Γεωεπιστήμες στο Πότσδαμ.

 

Το γήινο μαγνητικό πεδίο έχει αντιστραφεί εκατοντάδες φορές τα τελευταία δισεκατομμύρια χρόνια, και η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να κρατήσει χιλιάδες χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί.

 

Η μείωση του μαγνητικού πεδίου επίσης 'ανοίγει' τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας στα φορτισμένο σωματίδιο της έντονης ακτινοβολίας, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

 

Δορυφορικά δεδομένα δείχνουν ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο μειώνεται στην περιοχή του Νότιου Ατλαντικού, λέει η Mandea, προσθέτοντας ότι μια περιοχή σε οβάλ σχήμα, ανατολικά της Βραζιλίας, είναι πολύ ασθενέστερη από παρόμοια γεωγραφικά πλάτη σε άλλα μέρη του κόσμου.

 

"Σε αυτή την περιοχή η μαγνητική θωράκιση είναι σοβαρά μειωμένη, επιτρέποντας έτσι υψηλής ενέργειας σωματίδια της σκληρής ακτινοβολίας, να διεισδύσουν βαθιά στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, και σε ένα υψόμετρο κάτω από εκατό χιλιόμετρα", συνέχισε η Mandea.

 

Αυτή η ακτινοβολία δεν επηρεάζει τις θερμοκρασίες στη Γη. Τα σωματίδια, ωστόσο, επηρεάζουν τεχνικές συσκευές και ραδιοεξοπλισμούς, ενώ μπορεί να βλάψει τους ηλεκτρονικούς εξοπλισμούς σε δορυφόρους και αεροπλάνα, λέει ο Olsen

http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3382.html

[Bi2L]

πηγη in.gr

Ο στόλος αποσύρεται

Το Μάιο του 2010 η τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου

Η NASΑ ανακοίνωσε το πρόγραμμα για τις τελευταίες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων πριν από την οριστική απόσυρσή τους.

 

Η τελευταία πτήση θα πραγματοποιηθεί με το Endeavour στις 31 Μαΐου 2010 για τη μεταφορά ανταλλακτικών συστημάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

 

Συνολικά δέκα αποστολές απομένουν μέχρι να παροπλιστεί ο στόλος της NASA, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση Μπους στον απόηχο της τραγωδίας του Columbia το Φεβρουάριο του 2003.

 

Μετά το 2010 οι ΗΠΑ δεν θα έχουν τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών για τουλάχιστον οέντε χρόνια, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξη της κάψουλας Orion και των πυραύλων Ares που θα μεταφέρουν τους Αμερικανούς αστροναύτες πίσω στη Σελήνη.

 

Το πρόγραμμα που ανακοίνωσε η υπηρεσία περιλαμβάνει πέντε αποστολές φέτος, πέντε το 2009 και τρεις το 2010. Ορισμένα μέλη του Κογκρέσου ζητούν να προστεθεί στο χρονοδιάγραμμα τουλάχιστον μία ακόμα πτήση, προκειμένου να μεταφερθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Αλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο, κόστους 1,6 δισ. δολαρίων.

 

Η επόμενη φετινή αποστολή προγραμματίζεται για τις 8 Οκτωβρίου με αντικειμενικό στόχο τη συντήρηση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=917741&lngDtrID=252

[nansy]

Κρίμα που τελειώνει το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων παρά τα ατυχήματα που έγιναν,Challenger(1986) και Coloumbia(2003) έχουν προσφέρει πάρα πολλά...Και πάνω από όλα ήταν πολύχρηστα και όχι τόσο δαπανηρά..

[Bi2L]

πηγη in.gr

Το μυστικό των γυάλινων βότσαλων

Η Σελήνη κρύβει νερό στο εσωτερικό της, δείχνει η επανεξέταση παλιών δειγμάτων.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=918308&lngDtrID=252

Η επανεξέταση δειγμάτων ηφαιστειακού γυαλιού που έφεραν από τη Σελήνη οι αποστολές Apollo φαίνεται να διαψεύδει την κρατούσα θεωρία ότι το φεγγάρι είναι τελείως άνυδρο εκ γενετής.

 

Οι νέες αναλύσεις, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature, υποδεικνύουν ότι η Σελήνη αρχικά διέθετε περίπου όσο νερό διέθετε και η Γη. Το περισσότερο χάθηκε στο Διάστημα ως ατμός, ένα μέρος όμως παραμένει στο υπέδαφος, ίσως και στην επιφάνεια σε περιοχές που δεν βλέπει ποτέ το φως του ήλιου.

 

Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Σελήνη σχηματίστηκε όταν ένα σώμα στο μέγεθος του Αρη προσέκρουσε στη νεαρή Γη πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Τα διάπυρα συντρίμμια τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη μισοκατεστραμμένη Γη, ενώθηκαν και τελικά σχημάτισαν το φεγγάρι.

 

Λόγω της ακραίας θερμοκρασίας από την πρόσκρουση, το οξυγόνο και το υδρογόνο που θα απαιτούνταν για το σχηματισμό νερού χάθηκαν στο Διάστημα, πιστεύουν μέχρι σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί.

 

Η νέα μελέτη δίνει τώρα μια διαφορετική εικόνα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αλμπερτ Σάαλ του Πανεπιστημίου Brown στο Ρόουντ Αϊλαντ, χρησιμοποίησαν μια βελτιωμένη εκδοχή της «φασματομετρίας μάζας δευτερογενών ιόντων» (SIMS), μιας μεθόδου που ανιχνεύει απειροελάχιστες συγκεντρώσεις στοιχείων μέσα σε δείγματα.

 

Οι ερευνητές ζήτησαν και πήραν από τη NASA περίπου 40 πράσινα και πορτοκαλί βότσαλα από ηφαιστειογενές γυαλί τα οποία συλλέχθηκαν από τη σεληνιακή επιφάνεια τις δεκαετίες του '60 και του '70. Το γυαλί πιστεύεται ότι προήλθε από το μάγμα του υπεδάφους, και όχι από την πρόσκρουση μετεωριτών.

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δείγματα περιείχαν νερό έως και 50 μέρη ανά εκατομμύριο στο κέντρο τους και λίγο περισσότερο στις άκρες τους. Εκτιμούν ότι το νερό αυτό είναι μόνο ένα ίχνος από την αρχική ποσότητα που υπήρχε στο ηφαιστειακό μάγμα και εξατμίστηκε όταν έφτασε στην επιφάνεια.

 

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, πριν από 3 εκατ. χρόνια ο μανδύας της Σελήνης περιείχε νερό σε συγκέντρωση έως και 750 μέρη ανά εκατομμύριο, περίπου όσο και ο μανδύας της Γης.

 

Το 95% του νερού χάθηκε στο Διάστημα με την πάροδο του χρόνου, το υπόλοιπο όμως θα μπορούσε να κρύβεται στο υπέδαφος.

 

Η έρευνα εξάλλου ενισχύει τη θεωρία ότι νερό, σε μορφή πάγου, υπάρχει μέσα σε κρατήρες κοντά στους πόλους της Σελήνης όπου επικρατεί μόνιμο σκοτάδι.

 

Οι υποψίες για την ύπαρξη νερού στους πόλους ενισχύθηκαν με τις παρατηρήσεις της αμερικανικής αποστολές Clementine το 1994.

 

Το θέμα θα επανεξεταστεί από το Lunar Reconnaisance Orbiter, μια αποστολή της NASA που προγραμματίζεται να αναχωρήσει στα τέλη του 2008, καθώς και από το Lunar Crater Observation and Sensing Satellite, που θα εκτοξευτεί το 2009.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=918308&lngDtrID=252

 

 

 

 

πηγη focusmag.gr

Νερό από τη Σελήνη

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=397986

Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις ότι κάποτε στο εσωτερικό της Σελήνης υπήρχε νερό, αμφισβητώντας έτσι εν μέρει τη θεωρία σχηματισμού του δορυφόρου της Γης.

 

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η Σελήνη σχηματίστηκε μετά από τη βίαιη σύγκρουση της Γης και ενός ουρανίου σώματος με μέγεθος πλανήτη. Ως εκ τούτου, θεώρησαν ότι η θερμότητα που εκλύθηκε από τη σύγκρουση είχε εξατμίσει όλο το νερό. Ωστόσο, η νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο Nature υποδεικνύει ότι ηφαιστειακές εκρήξεις, πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια, έφεραν στη σεληνιακή επιφάνεια νερό που κρυβόταν στο εσωτερικό της. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι από την αρχή της ύπαρξής της η Σελήνη διέθετε νερό.

 

Η πρόσφατη ανακάλυψη προέρχεται από τη μελέτη σεληνιακού ηφαιστειακού γυαλιού που είχε συλλεγεί από τις αποστολές του Apollo, στα τέλη του ’60 και στις αρχές του ’70. Στις δεκαετίες που προηγήθηκαν, οι επιστήμονες είχαν προσπαθήσει να προσδιορίσουν στο πολύχρωμο γυαλί τη φύση μιας κατηγορίας χημικών στοιχείων, γνωστών ως πτητικών. Συγκεκριμένα, αναζήτησαν ενδείξεις για ύπαρξη νερού αλλά κάτι τέτοιο δεν στάθηκε εφικτό. Εξάλλου η απουσία νερού ήταν συνεπής με τη γενική συναίνεση ότι η Σελήνη ήταν εντελώς άνυδρη.

 

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μπράουν, το Επιστημονικό Ινστιτούτο Κάρνετζι και το Πανεπιστήμιο Κέις Γούεστερν Ριζέρβ, βρήκαν τον τρόπο να εντοπίζουν εξαιρετικά μικρές ποσότητες νερού στο γυαλί και τα ορυκτά. «Αναπτύξαμε μία μέθοδο για να ανιχνεύουμε ποσότητα ίση με πέντε μέρη νερού ανά εκατομμύριο», λέει ο Erik Hauri από το Επιστημονικό Ινστιτούτο Κάρνετζι. «Εκπλαγήκαμε πραγματικά όταν βρήκαμε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα σε αυτές τις μικροσκοπικές σφαίρες γυαλιού, έως και 46 μέρη ανά εκατομμύριο».

 

Στη συνέχεια, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν, μέσω σειράς δοκιμών, την παρουσία υδρογόνου και ότι τα δείγματα δεν είχαν εκτεθεί σε πλούσιους σε υδρογόνο ηλιακούς ανέμους ή έρθει σε επαφή με άλλα πτητικά στοιχεία. «Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι το νερό προέρχεται από βαθιά, μέσα από τον μανδύα της Σελήνης», εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης, Alberto Saal από το Πανεπιστήμιο Μπράουν. «Δεν έχει καμία σχέση με δευτερογενείς διαδικασίες, όπως προσμείξεις ή ηλιακούς ανέμους».

 

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το νερό περιεχόταν σε μάγμα που βρήκε τον δρόμο προς την επιφάνεια μέσω «πιδάκων φωτιάς» πριν από 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Περίπου το 95% του νερού υπό τη μορφή ατμού χάθηκε κατά την ηφαιστειακή δραστηριότητα. «Καθώς η Σελήνη θεωρούνταν τελείως άνυδρη, πρόκειται για ένα τεράστιο άλμα από τις προηγούμενες εκτιμήσεις», τονίζει ο Erik Hauri. «Υποδεικνύει την προκλητική πιθανότητα ότι το εσωτερικό της Σελήνης μπορεί να είχε τόσο νερό όσο και ο ανώτερος μανδύας της Γης. Ακόμη πιο προκλητικό: Αν τα ηφαίστεια της Σελήνης απελευθέρωσαν το 95% των υδάτων τους, πού πήγε όλο αυτό το νερό;» Από τη στιγμή που η βαρύτητα της Σελήνης είναι πολύ αδύναμη ώστε να διατηρήσει ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες εικάζουν ότι κάποιο από το νερό εξωθήθηκε στο διάστημα. Αλλά κάποια ποσότητα μπορεί να μεταφέρθηκε προς τους κρύους πόλους, όπου μπορεί να υπάρχει ακόμη πάγος στους μονίμως ψυχρούς κρατήρες.

 

Η νέα έρευνα μπορεί ακόμη να συμβάλλει στις γνώσεις μας για τη διάρκεια της παρουσίας νερού στη Γη. «Δείχνει ότι το νερό ήταν παρόν στη Γη πριν από την κολοσσιαία σύγκρουση που δημιούργησε το φεγγάρι», εξηγεί ο Dr Saal. «Αυτό μας οδηγεί σε δύο πιθανότητες: είτε το νερό δεν εξατμίστηκε τελείως κατά τη σύγκρουση, είτε προστέθηκε λίγο καιρό μετά –λιγότερο από 100 εκατομμύρια χρόνια- από πτητικά στοιχεία που εισήχθησαν από έξω, π.χ., από μετεωρίτες».

 

Οι σφαίρες γυαλιού που αναλύθηκαν, χρωματίζουν το σεληνιακό έδαφος πράσινο ή πορτοκαλί. Ενώ τα περισσότερα γυαλιά που έχουν συλλεγεί από τη Σελήνη δημιουργήθηκαν από το λιώσιμο των πετρωμάτων κατά τη διάρκεια προσκρούσεων μετεωριτών, τα συγκεκριμένα δεν έχουν τα τυπικά χαρακτηριστικά των υπολοίπων. Επιπροσθέτως, η ηλικία τους είναι παρόμοια με αυτή των περιβάλλοντων βασαλτών, συνδέοντάς τα με τη γεωλογική εξέλιξη της Σελήνης.

 

Ο εντοπισμός νερού στους πόλους της Σελήνης είναι ένας από τους στόχους της αποστολής της NASA, Lunar Reconnaissance Orbiter, που αναμένεται να εκτοξευθεί μέσα στο 2008, ενώ θα αποτελέσει τον πρωταρχικό σκοπό του Lunar Crater Observation and Sensing Satellite, του οποίου η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για το 2009.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=397986

 

Τα γυάλινα βότσαλα συλλέχθηκαν από τη Σελήνη πριν από 40 χρόνια