Συντονισμός Σελήνης

[Vegan]

Καλησπερίζω!

Προβληματίζομαι γύρω απ'το θέμα του συντονισμού της περιόδου περιστροφής της Σελήνης γύρω απ'τον άξονά της και της περιόδου περιφοράς της γύρω απ΄τη Γη

Υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα συντονισμού σε άλλα σώματα του ηλιακού συστήματος;

Που μπορώ να βρώ μια ποσοτική-μαθηματική ανάλυση του φαινομένου(βιβλιογραφία,περιοδικά,sites);

 

Ευχαριστώ προκαταβολικά

[Heal]

Ναι είναι γεγονός ότι συστήματα δύο σωμάτων έχουν την τάση να συντονίζονται λόγω παλιρροιακών έλξεων. Μια πολύ καλή ποιοτική ανάλυση του φαινομένου υπάρχει στο βιβλίο του καθηγητή Αντωνακόπουλου "Γενική Αστρονομία" που διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, φαντάζομαι πως θα υπάρχει στην βιβλιοθήκη του Αριστοτέλειου. Σε βιβλία ουράνιας μηχανικής που εξετάζεται το πρόβλημα των δύο σωμάτων αναλυτικά σίγουρα θα βρεις σχετικό υλικό.

 

Eπίσης ένα τεχνικό άρθρο πάνω σε αυτό το θέμα (tidal synchronization) για διπλά αστέρια βρίσκεται στον σύνδεσμο:

 

http://adsbit.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1981A%26A....99..126H&data_type=PDF_HIGH&type=PRINTER&filetype=.pdf

 

Αν και πρόκειται για σύστημα αστέρων η διαπραγμάτευση του προβλήματος είναι αρκετά γενική και εξηγεί για ποιον λόγο τα διπλά συστήματα (πχ Γη Σελήνη) έχουν την τάση να στρέφουν πάντα το ίδιο πρόσωπο.

[Vegan]

Δοκίμασα το link αλλά δεν μπορώ να το ανοίξω-μου λέει ότι δεν μου επιτρέπεται η πρόσβαση.Πάντως θα κοιτάξω τη Δευτέρα για το βιβλίο που μου είπες.

Όμως γιατί ο Ήλιος, παρόλο την πολύ μεγάλη του μάζα, δεν έχει συγχρονίσει τις περιόδους περιστροφής των πλανητών(ουτε κάν του Ερμή);

[sergios]

Eνα χαρακτηριστικό παραδειγμα συντονισμού των περιόδων περιστροφής των σωματων ενός συστήματος είναι ο Πλούτωνας με το δορυφόρο του Χάροντα.

[Heal]

Μπορεί να έχει να κάνει με το ότι μπαίνω από σύνδεση Πανεπιστημίου και να έχει πληρωμένες συνδρομές για τα άρθρα, τα οποια δεν είναι διαθέσιμα για χρήστες με εξωτερικές συνδέσεις.

 

Όσον αφορά την τροχιά του Ερμή, έχει υποστεί εν μέρει κάποιο συχγρονισμό γιατί η διάρκεια μιας ηλιακής ημέρας (από ανατολή σε ανατολή) είναι της ίδιας τάξης μεγέθους (δεν θυμάμαι αν είναι λίγο μεγαλύτερη ή λίγο μικρότερη) με το έτος.

 

Επίσης στο ζήτημα αυτό πρέπει να αναλύσεις σε ανάπτυγμα διπόλου το πως θα γίνει η αλληλεπίδραση. Δηλαδή μετά από μια μαθηματική επεξεργασία αναλύουμε σε σειρά το δυναμικό ως προς τον όρο 1/r όπου r η απόσταση που χωρίζει τα δύο αντικείμενα, λαμβάνοντας υπόψιν μας και τις διαστάσεις του σώματος. Ο όρος που είναι ανάλογος του 1/r αντιστοιχεί στην συνηθισμένη ελκτική δύναμη που κρατάει το σώμα σε τροχιά, αυτός που είναι ανάλογος με το 1/r^2 δίνει την μετατόπιση της γραμμής των αψίδων ενώ o επόμενος 1/r^3 θα μας δώσει τελικά τον συγχρονισμό. Πράγμα που σημαινει ότι παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο η απόσταση, αφού εξαρτάται από την τρίτη δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο θα είναι πολύ ασθενές για μεγάλες αποστάσεις σε ακόμα και αν έχουμε μεγάλες μάζες. Αντιθέτως για μικρές μάζες που όμως βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους το φαινόμενο είναι πολύ έντονο. Κατά αυτό τον τρόπο μπορούμε να έχουμε μια εκτίμηση τάξης μεγέθους, υπολογίζοντας τον λόγο Μγης/(απόσταση Γης Σελήνης)^3 δια Μήλιου/(Απόσταση Ερμή Ήλιου)^3 μπορεί να μας πείσει ότι η ενέργεια ανά μονάδα μάζας που θα διοχετευθεί μέσω παλιρροιακών δυνάμεων στο σύστημα Γης Σελήνης είναι περίπου 100 φορές μεγαλύτερη από αυτήν που διοχετευτεί στο σύστημα Ερμή- Ήλιου, πράγμα που κάνει πιο ασθενή τον συγχρονισμό τους.

[Μάκης Μαυρουδής]

Αγαπητέ Vegan

 

Προσπάθησε να προσεγγίσεις και συ αυτό το ειδικό πρόβλημα που σ’ απασχολεί, με οδηγό μια πανάρχαια αλλά βαθιά φιλοσοφημένη άποψη για τον κόσμο μας, ότι τα πάντα διέπονται από τους αιώνιους νόμους ροής και κρούσης υλικών σωματιδίων και ότι η διατήρηση ή μη των πολύπλοκων – σύνθετων σχηματισμών (συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπινων κοινωνιών) οφείλεται στη διατήρηση ή απώλεια της εσωτερικής τους αρμονίας (συνοχής), την οποία ο μέγας κακότεχνος και «κλέφτης της Βαγδάτης» Πυθαγόρας όρισε ως εξής:

«Αρμονία είναι πολυμιγέων ένωση και δίχα φρονούντων συναντήληψη».

 

Έτσι, ο λεγόμενος νόμος της παγκόσμιας έλξης και όλοι οι νόμοι της ουράνιας κίνησης δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της σωματιδιακής κινητικής πυκνότητας, σε μια απόσταση R, σωμάτων που ακτινοβολούν σφαιρικά και η μάζα ενός σώματος δεν είναι παρά ένα συγκεκριμένο πλήθος δομικών λίθων της ύλης που χαρακτηρίζεται από μια ορισμένη υλική δομή δηλ. από μια συγκεκριμένη ανακλαστικότητα – διαπερατότητα ή και εγκλωβισμό αυτών των ακτινοβολιών.

Ίσως τότε καταλάβεις καθαρά και συ (όπως κάποιος άλλος που έστησε αυτί και πήρε πρόσφατα άριστα σε μια διατριβή του στη Γερμανία) ότι οι λεγόμενες σύγχρονες θεωρίες, απέναντι σε μια πανανθρώπινη άποψη για την ύλη (έμβια ή άβια), δεν έχουν να αντιτάξουν τίποτε αξιόλογο, νέο ή ηθικό, παρά μόνον την σκοπιμότητα που εξυπηρετούν.

Πάντως και συ που ανυστερόβουλα προβληματίζεσαι και ρωτάς αλλά και όσοι κατά παραγγελία ή από συνήθεια (κακή έξη) έγιναν απολογητές της σκοπιμότητας, μετά την πρόσφατη και συνεχιζόμενη κρίση κυρίαρχων θεσμών όπως η δικαιοσύνη και η θρησκευτική πίστη (σε μια χώρα που γέννησε την επιστήμη της αλήθειας) πρέπει να προετοιμάζονται για κάτι πολύ πιο σημαντικό και συνταρακτικό. Πρόκειται για την επερχόμενη «μεγάλη κρίση» της λεγόμενης φυσικής επιστήμης που κατάντησε να γίνει το εποικοδόμημα - δεκανίκι της θεωρητικής κάλυψη μιας πολύχρονης μεγάλης απάτης, παρέχοντας επιστημονικοφανές άλλοθι σ’όλες τις ψευτοεπιστήμες και πολιτικές σκοπιμότητες.

Σ’ αυτή τη δίκη, πέρα από τα λίγα «αμόλυντα φυσικά πρόσωπα που παρέμειναν», θα καταθέσουν σαν μάρτυρες κατηγορίας, η σύγχρονη υψηλή τεχνολογία ( η πράξη της και όχι η κρατούσα θεωρία της) αλλά και η «ενδομοριακή βιολογία».

 

Όποιος λοιπόν δεν πάσχει από οίηση ή την νόσο της παιδικής αφέλειας να πιστεύει ότι σε ένα έντεχνα δομημένο πυραμιδοειδές σύστημα κυρίαρχων εξουσιών, η λεγόμενη επιστήμη της φύσης είναι η μόνη που παραμένει «μια αγνή παρθένα», αυτός μπορεί να προετοιμάζεται για να μην πέσει από τα σύννεφα και οδύρεται σαν τους σύγχρονους απογοητευμένους αφελείς και λογής - λογής παραμυθιασμένους.

Καθώς ψάχνεις λοιπόν και το στρατόπεδό σου, ψάξε πέρα από το κυρίαρχο και καθιερωμένο, αν σκέφτεσαι να καταθέσεις σαν μάρτυρα κατηγορίας ή έστω να είσαι στους λίγους και τυχερούς «που δεν αμφέβαλαν και δεν την πάτησαν» ούτε για μια στιγμή.

Γιατί το αληθινό δεν νικιέται όσα χρόνια κι’ αν περάσουν, κι’ όσο κι’ αν το ταλαιπωρήσουν ή τον χλευάσουν. Αυτά διδάσκει η ενοποίηση.

Μ’ αυτές τις τελευταίες φιλικές συμβουλές θα ήθελα να δηλώσω και την αποχώρησή μου από το forum γιατί έχω και άλλα πολλά να κάνω που έμειναν πίσω.

Ωστόσο, κάπου κάπου «θα ρίχνω και μια ματιά» και θα χαρώ ιδιαίτερα αν κάποτε διαπιστώσω φαινόμενα αυτοκριτικής και, ακόμη περισσότερο, ότι πιο πολύ με κατάλαβε ο Γιώργος που στεναχώρεσα.

 

Φιλικά Μάκης

[Goedel]

Αγαπητοί φίλοι,

 

Θα ήθελα να συμπληρώσω τα όσα πολύ σωστά ελέχθησαν από τον φίλο Heal, με μια πιο ποιοτική περιγραφή ώστε να βοηθήσω στην κατανόηση του φαινομένου του παλιρροϊκού συντονισμού.

Πριν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε ένα φαινόμενο θα πρέπει να έχουμε ήδη μια πολύ καλή φαινομενολογική περιγραφή της εξέλιξης του.Στην περίπτωση μας ξεχάσαμε μια πολύ σημαντική πτυχή του παλιρροϊκού συντονισμού η οποία δεν είναι άλλη από το γεγογονός ότι και τα δυο σώματα κατά την αλληλεπίδραση τους τείνουν όχι μόνο να να δείχνουν διαρκώς την ίδια τους πλευρά στο συνοδό τους αλλά και να μετατρέψουν τις τροχιές τους σε κυκλικές.

Αυτές οι δυο συμπεριφορές μπορούν να εξηγηθούν χρησιμοποιώντας δυο από τις βασικότερες αρχές της Φυσική :

 

Α) αρχή διατήρησης της στροφορμής.

Β) το δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο.

 

Ένα παλιρροϊκό φαινόμενο συνίστανται στην μεταβολή του σχήματος ενός σώματος υπό τη επίδραση διαφορικών δυνάμεων στον όγκο του. Η μεταβολή του σχήματος του λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων προκαλεί τριβές με αποτέλεσμα η βαρυτική δυναμική ενέργεια του συστήματος να μετατρέπεται σιγά- σιγά σε θερμότητα και να ακτινοβολείτε. Εφόσον το σύστημα χάνει διαρκώς ενέργεια θα τείνει προς την κατάσταση με την μέγιστη εντροπία η οποία είναι και η κατάσταση ελάχιστης ενέργειας. Άρα για την τελική κατάσταση του συστήματος απαιτούμε τ’ακόλουθα :

 

1) Να διατηρείται η στροφορμή εφόσον οι δυνάμεις είναι εσωτερικές του συστήματος και κεντρικές.

2) Να μην μεταβάλλονται οι δυνάμεις που εξασκούνται στον όγκο του κάθε σώματος ώστε να μην έχουμε παραγωγή έργου με την μορφή θερμότητας.

 

Η πρώτη συνθήκη επιτυγχάνεται με το να γίνει η τροχιά του κάθε σώματος κυκλική. Αυτό μπορεί να φανεί από ένα πολύ απλό τύπο που συνδέει την στροφορμή την εκκεντρότητα και την ενέργεια ενός σώματος μέσα σ’ενα βαρυτικό πεδίο. Απ’αυτό τον τύπο προκύπτει ότι καθώς μειώνεται η ενέργεια για να διατηρηθεί η στροφορμή πρέπει να μειωθεί η εκκεντρότητα της τροχιά πράγμα που σημαίνει ότι τείνει να γίνει κυκλική.

 

Η δεύτερη συνθήκη επιτυγχάνεται εάν σκεφτούμε ότι η δυνάμεις μεταξύ των δυο σωμάτων εξαρτάται όχι μόνο από την σχετική τους θέση αλλά και από τον σχετικό τους προσανατολισμό αφού μιλάμε για στερεά σώματα και όχι για υλικά σημεία. Όταν λοιπόν τα δυο σώματα αρχίσουν να δείχνουν διαρκώς την ίδια πλευρά τους στον συνοδό τους τότε η σχετική τους θέση και προσανατολισμός τους θα είναι ο ίδιος για κάθε σημείο της τροχιάς με αποτέλεσμα ναι μεν να είναι μόνιμα παραμορφωμένα αλλά η παραμόρφωση τους να είναι σταθερή στον χρόνο έτσι ώστε να μην συμβαίνει σχετική κίνηση των μερών του κάθε σώματος με επακόλουθη της παύση των τριβών και της κατανάλωσης ενέργειας υπό την μορφή θερμότητας.

Ελπίζω να μπόρεσα να προσφέρω μια μικρή βοήθεια στο τεθέν ερώτημα.

 

Φιλικά,

Αντώνης