λέτε να είμαστε τόσο τυχεροι?

[nansy]

Παντως οι πλανητες(χωρις ζωη,ατμοσφαιρα κ.λ.π.) μπορουν να επιβιωσουν της εκρηξης,αφου εχουμε ανακαλυψει πλανητες σε αστρα νετρονιων.

 

 

Αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα μαζικό πλανητικό σώμα που περιστρέφεται γύρω από pulsa

 

Η ελάχιστη μάζα του αντικειμένου αυτού είναι μόλις 7 φορές η μάζα του Δία. Αντί να περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι, αυτό το μικρής μάζας αντικείμενο περιστρέφεται γύρω από έναν μαγνητικό αστέρα νετρονίων (pulsar). Περιστρέφεται γύρω από τον pulsar με περίοδο 54,7 λεπτά διαγράφοντας τροχιά 370.300 χιλιομέτρων.

 

Με τη βοήθεια των δορυφόρων της NASA, Swift και Rossi X-ray Timing Explorer (RXTE) αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει ένα από τα πιο παράξενα, πλανητικής μάζας, αντικείμενα που βρέθηκαν ποτέ.

 

"Το αντικείμενο αυτό είναι ότι έχει απομείνει από τον σκελετό ενός άστρου" είναι τα λόγια του Craig Markwardt της NASA. "Ο αστέρας νετρονίων έχει καταβροχθίσει τον εξωτερικό φλοιό του άστρου, με αποτέλεσμα αυτό που απομένει να είναι ένας πυρήνας πλούσιος σε ήλιο"

 

Ο Hans Krimm της NASA ανακάλυψε το σύστημα στις 7 Ιουνίου 2007, όταν το Swift συνέλαβε ένα ξέσπασμα ακτινών Χ και ακτινών γάμμα προς την κατεύθυνση του γαλαξιακού κέντρου. Η πηγή αυτή ονομάστηκε SWIFT J1756.9-2508 από τις συντεταγμένες του ουρανού που είναι στον αστερισμό του Τοξότη.

 

Ο δορυφόρος RXTE άρχισε να παρατηρεί το SWIFT J1756.9 στις 13 Ιουνίου. Μετά την ανάλυση των δεδομένων, ο Markwardt συνειδητοποίησε ότι το αντικείμενο παλλόταν στις ακτίνες Χ 182.07 φορές ανά δευτερόλεπτο, γεγονός που δήλωνε πως ήταν ένα ταχύτατα περιστρεφόμενο pulsar. Αυτά τα pulsar (millisecond pulsars) είναι αστέρες νετρονίων που περιστρέφονται εκατοντάδες φορές το δευτερόλεπτο. Συνήθως ο ρυθμός περιστροφής των άστρων νετρονίων επιβραδύνεται καθώς αυτά γερνούν, αλλά το αέριο που κινείται σπειροειδώς πάνω σε ένα αστέρι νετρονίων από ένα συνοδό άστρο, μπορεί να διατηρήσει ή ακόμα και να αυξήσει τη γρήγορη περιστροφή του.

 

Στην περίπτωση του SWIFT J1756.9-2508, ο Markwardt ανίχνευσε λεπτές μεταβολές στα στοιχεία συγχρονισμού των ακτινών X που μας αποκάλυψαν ένα συνοδό με χαμηλή μάζα έλκοντας το πάλσαρ προς αυτό και μακριά από τη γη. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι ο συνοδός αυτός έχει μάζα εφταπλάσια της μάζας του Δία Επειδή δεν γνωρίζουμε την τροχιακή κλίση του συστήματος, η πραγματική μάζα του συνοδού μας είναι άγνωστη, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο να ξεπερνά τις 30 μάζες Δία.

 

Αστρονόμοι από το ΜΙΤ, καθοδηγούμενοι από τον Deepto Chakrabarty, παρατήρησαν επίσης το σύστημα με το διαστημικό παρατηρητήριο RXTE, προτού να εξασθενίσει στις 21 Ιουνίου. Η ομάδα του Chakrabarty κατέληξε στα ίδια συμπεράσματα. Οι δύο ομάδες συνυπέγραψαν μια δημοσίευση η οποία έγινε δεκτή για δημοσίευση στο Astrophysical Journal Letter.

Το σύστημα αυτό διαμορφώθηκε πιθανότατα αρκετά δισεκατομμύρια έτη πριν, όταν αποτελείτο από ένα πολύ μαζικό αστέρι και ένα μικρότερο με ίσως 1 έως 3 ηλιακές μάζες. Το πιο μαζικό αστέρι εξελίχθηκε γρήγορα και εξερράγη μέσω ενός υπερκαινοφανούς, αφήνοντας πίσω του τον αστέρα νετρονίων. Το μικρότερο αστέρι άρχισε να "φουσκώνει" και έτσι έγινε ένας ερυθρός γίγαντας. Η ενέργεια περιστροφής μειωνόταν, με αποτέλεσμα τα δύο άστρα να πλησιάζουν, ενώ ταυτόχρονα εκτινάχθηκε στο διάστημα το αστρικό τους "περιτύλιγμα".

 

Σήμερα, που τα δύο αντικείμενα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, από την ισχυρή βαρύτητα του άστρου νετρονίων παράγεται μια παλιρροιακή διόγκωση στο μικρό σύντροφό του, που μειώνει σταδιακά το αέριο που ρέει σε έναν δίσκο γύρω από το αστέρι νετρονίων. Η ροή αυτή γίνεται τελικά ασταθής και πετά μεγάλες ποσότητες αερίου πάνω στο αστέρι νετρονίων, προκαλώντας ένα ξέσπασμα όπως αυτό που παρατηρήθηκε τον Ιούνιο.

 

Εξελικτικά μοντέλα του Christopher Deloye του Πανεπιστημίου Northwestern προτείνουν ότι ο συνοδός με τη χαμηλή μάζα περιέχει κυρίως ήλιο. "Παρά την εξαιρετικά χαμηλή μάζα του, ο σύντροφος του άστρου νετρονίων δεν θεωρείται πλανήτης λόγω του σχηματισμού του", λέει ο Deloye. "Είναι ουσιαστικά ένας λευκός νάνος που έφθασε να έχει μια πλανητική μάζα."

 

Μετά από δισεκατομμύρια έτη θα έχουν μείνει λίγα υπολείμματα στο συνοδό άστρο, και είναι ασαφές εάν θα επιζήσει.

 

Σε μία απόσταση 25.000 ετών φωτός από τη Γη, το σύστημα είναι τόσο ασθενές που δεν μπορεί να ανιχνευθεί σε οποιοδήποτε μήκος κύματος, και είναι ορατό μόνο κατά τη διάρκεια μιας έκρηξης. Έκρηξη του SWIFT J1756.9 δεν είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν, μέχρι τον Ιούνιο του 2007. "Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για πόσο χρόνο θα κοιμάται προτού ξυπνήσει πάλι".

 

παλαιότερο άρθρο στο http://www.infogenesis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=55 σχετικά με αυτό που αναφέρθηκε!!