Παρατήρηση στον Παρνασσό...

[Στέφανος Σοφολόγης]

Φίλοι αστροσκονισμένοι,

 

το Σαββατοκύριακο που πέρασε αποφάσισα να πάρω μαζί μου στον Παρνασσό (τόπος καταγωγής κατά το ήμισυ) το 10ιντσό μου. Το βράδυ της Παρασκευής η διαφάνεια της ατμόσφαιρας ήταν αξιοσημείωτη. Ανέβηκα μέχρι το Λιβάδι, από την άκρη του οποίου η θέα προς την Πελοπόννησο έδειχνε πεντακάθαρα τα φώτα πολυάριθμων χωριών, παρά τη σημαντική απόσταση. Ήταν φανερό ό,τι η νύχτα ήταν εξαιρετική, αλλά η Σελήνη ήθελε ακόμη περίπου μία ώρα για να δύσει.

 

Αντί να περιμένω, αποφάσισα στο μεταξύ να ανεβώ ψηλότερα. Ανηφόρησα για το χιονοδρομικό και σταθμεύσα τελικά στο πρώτο μικρό πάρκινγκ δίπλα στα έλατα, για να αποφύγω τελείως ένα προβολέα των εγκαταστάσεων. Υψόμετρο 1.700 μ. Όντας μόνος, έστησα το τηλεσκόπιο στο κέντρο του πάρκινγκ για να ελέγχω όσο μεγαλύτερο χώρο γύρω μου. Μέχρι τις τέσσερις το πρωί που έμεινα, δεν εμφανίστηκε ψυχή ζώσα, (ποιός τρελλός θα ανέβαινε όμως ο Παρνασσός έχει και κάτι συμπαθή τετράποδα, (που συνήθως βέβαια προτιμούν τα αρνάκια από τους ανθρώπους), κι έπρεπε να προσέχω (πριν με φάει να το δω τουλάχιστον...) Σ΄όλη τη διάρκεια της παρατήρησης η ακοή μου ήταν τεταμένη και συχνά ακινητούσα εντελώς για να αφουγκραστώ.

 

Επικρατούσε απόλυτη ησυχία και νηνεμία. Το τελευταίο φως του φεγγαριού πάνω στις χιονισμένες κορυφές είναι κάτι που δύσκολα μπορώ να περιγράψω. Μαγεία... Με τη δύση της Σελήνης αποκαλύφθηκε ένας ουρανός κατάστικτος με αστέρια και αστρικά σμήνη. Το seeing ήταν κακό, όμως η διαφάνεια της νύχτας, ενισχυμένη από το υψόμετρο, επέτρεψε να παρατηρήσω γαλαξίες που άλλες φορές δεν είχα διανοηθεί να ψάξω. Δεν επιδόθηκα όμως σε κυνήγι γαλαξιών. Στην Κόμη της Βερενίκης κινήθηκα τυχαία, χωρίς χάρτη, αφήνοντας κάθε καινούργιο γαλαξία που έμπαινε στο οπτικό πεδίο να με εκπλήσσει...

 

Προς το τέλος παρατήρησα τον «εύκολο» Μ51 (Whirlpool) στους Θηρευτικούς Κύνες. Οι σπείρες του φαίνονταν καλύτερα απ' όσες φορές τις παρατήρησα στο παρελθόν, όπως και η «μπάρα» του συνοδού γαλαξία. H περιφεριακή όραση (averted vision) έδειχνε ωραία το συνολικό του σχήμα. Η αρμονία του γαλαξία αυξήθηκε με τη χρήση του binoviewer παρότι μειώθηκε ελαφρά η φωτεινότητά του. Φάνηκε σαν να πήρε σαφή θέση και μορφή στον ουρανό, σαν πίνακας που κρεμάστηκε στην ιδανική θέση.

 

Κάπου εκεί, θόρυβοι από κάτι ...ζωντανό ανάμεσα στα έλατα του πυκνού δάσους δίπλα στο πάρκινγκ με έκαναν να συλλογιστώ καλύτερα τη θέση μου και να αρχίσω να μαζεύω γοργά και αθόρυβα (για να ακούω). Όταν πιά κατηφόριζα με το αυτοκίνητο προς την Αράχωβα, δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω με το φόβο μου ή με την αποκοτιά μου. Στη διαδρομή τα μόνα τετράποδα που είδα ήταν δύο λαγοί (κι ένας εγώ ...τρείς) κι ένας σκαντζόχοιρος - συμπαθέστατα όλα.

 

Ασφαλώς μιά από τις ωραιότερες νύχτες παρατήρησης που είχα ποτέ. Ο κίνδυνος, πραγματικός ή φανταστικός μπορεί και να την έκανε πιό ωραία, όμως δεν έχω αποφασίσει αν πρέπει να επαναλάβω το εγχείρημα. Μπορεί και ναι...

 

Φιλικά, Στέφανος

[galaxia]

πολύ ωραία πράγματα, εγώ ζήλεψα πολύ.

εκείνοι οι λαγοί να έλειπαν ε; οι κακόμοιροι, να δουν ήθελαν κι αυτοί...

[aristarchus]

Στεφανε,

 

Πολυ ωραια εκθεση! Πως βρηκες την υγρασια;

[Στέφανος Σοφολόγης]

Αγαπητή Galaxia,

οι καημένοι οι λαγοί δεν με ενόχλησαν καθόλου! Θα προτιμούσα να έλειπαν οι λύκοι (απ΄το μυαλό μου τουλάχιστον! )

 

Αντώνη,

η νύχτα δεν ήταν καθόλου υγρή, γι αυτό και είχε εξαιρετική διαφάνεια. Μέχρι την ώρα που έφυγα, πουθενά δεν είχε πέσει δροσιά (οπτικός σωλήνας, αυτοκίνητο κλπ.) παρότι η θερμοκρασία ήταν 4°C.

Εκείνο που με απογοήτευσε ήταν το seeing γιατί ήθελα να δοκιμάσω τους ορθοσκοπικούς 6mm της Baader με το δυοφθάλμιο (340Χ) για παρατήρηση του Δία. Η νύχτα όμως με το ζόρι επέτρεπε 200Χ-250Χ, ενώ μέσα στην Αθήνα έχω πετύχει το φθινόπωρο και νύχτες που επέτρεπαν 350Χ-400Χ. Και είναι τώρα δυό-τρείς εβδομάδες, που ή θα φυσάει ή θα βρέχει (ή θα φέρνει σκόνη από την Αφρική!) και δεν μπορώ να τα δοκιμάσω. Ας είναι, η νύχτα πέρασε πολύ ωραία με τους γαλαξίες...

 

Φιλικά, Στέφανος