φαντάσματα στον Πάρνωνα!

....και εκεί που ο Στέφανος και ο Νίκος βγήκαν από το καταφύγιο του Πάρνωνα να δουν την έκταση της ομίχλης, έγιναν μάρτυρες μιας περίεργης άλεως που πλανιόταν από πάνω τους..... Δεν έβαλαν τις φωνές, ίσως γιατί δε πρόλαβαν, ίσως επειδή τους κόπηκε η λαλιά απ' την τρομάρα (!), το σίγουρο είναι ότι όταν βγήκα και εγώ, διαπίστωσα και ο ίδιος την μυστήρια αυτή παρουσία....!!

Φυσικά δεν υπάρχουν φαντάσματα, αλλά επρόκειτο για ένα πολύ όμορφο φαινόμενο διάθλασης. To σκηνικό που στήσαμε για να εμφανιστεί αυτή η "μαγική αύρα" ήταν απλό: Ένας από τους 3 μας στεκόταν ακίνητος, έχοντας πίσω του τους άλλους 2 σε μικρή απόσταση να φωτίζουν το κεφάλι του με δυνατούς λευκούς φακούς. Ο μπροστινός λοιπόν μπορούσε εύκολα να δει την σκιά του κεφαλιού του να απλώνεται μπροστά του και να βυθίζεται μακριά μέσα στην ομίχλη. Αλλά όταν κοιτoύσε ψηλότερα, μπορούσε να δει κάτι απρόσμενο, αναπάντεχο, εντυπωσιακό και τουλάχιστον για εμάς τους 3, πρωτόγνωρο: Η σκιά του περιβαλλόταν από μια λευκή άλω, η οποία μάλιστα διέγραφε πλήρη κύκλο γύρω από την σκιά. Η άλως αυτή ήταν πολύ εκλεκτική: Απαιτούσε οι 2 με τους φακούς να βρίσκονται σε συγκεκριμένη απόσταση πίσω από τον ακίνητο μπροστινό. Λίγο μπροστά ή λίγο πίσω να βρίσκονταν, η άλως χανόταν, έσβηνε. Και όχι μόνο αυτό...: Ήταν εμφανής ΜΟΝΟ από τον μπροστινό και καθόλου από τους 2 φωτιστές. Οι φωτιστές απλά έβλεπαν την σκιά του μπροστινού τους να απλώνεται στην ομίχλη και τίποτα παραπάνω. Ο μπροστινός μετέφερε κάθε φορά στους πίσω τις εντυπώσεις του από το καταπληκτικό φαινόμενο της άλεως που τον περιέβαλλε, με επιφωνήματα ενθουσιασμού.

Γεννήθηκε το ερώτημα: Έπαιζε ρόλο η παρουσία του μπροστινού ατόμου στην δημιουργία της άλεως; Αρχικά εγώ νόμιζα πως "ναι", έπαιζε ρόλο. Μετά από λίγη σκέψη όμως, αναθεώρησα: Ο μπροστινός που απολάμβανε αυτό το φαινόμενο, ΔΕΝ έπαιζε κανένα ρόλο στην δημιουργία της άλεως. Ο μόνος ρόλος του ήταν αυτός της θέασης, της μαρτυρίας, έπρεπε να ήταν κάποιος εκεί για να την δει. Διότι βάσει της θέσης των φωτιστών και της γωνίας διάθλασης, η οποία (αν δε κάνω λάθος) είναι 22 μοίρες (βλ. τα γνωστά "sundogs"), η άλως μπορούσε να φανεί μόνο από μια συγκεκριμένη θέση, αυτή που αντιστοιχεί σε γωνία θέασης όση και η γωνία διάθλασης, δηλαδή, 22 μοίρες. Γι' αυτό εμφανίζεται κυκλική.

Η φωτογραφία δεν έχει υποστεί επίτηδες μείωση θορύβου, παρά τα 3200 ISO και τα 13 s της έκθεσης, ώστε να δοθεί έμφαση στον "μυστηριακό" τόνο του θέματος (ΚΑΙ αυτό ιδέα του Στέφανου)!

Φίλες και φίλοι, απολαύστε!