Αν υποτιθέμενα κάποιος βρεθεί στο σκιασμένο μέρος της σελήνης κατά τη διάρκεια μιας ολικής της έκλειψης (για τη γη), θα παρατηρήσει ολική έκλειψη ηλίου (η γη θα κρύψει τον ήλιο). Η φαινόμενη διάμετρος της γής όπως φαίνεται από τη σελήνη είναι περίπου 2 μοίρες (!), δηλαδή 4 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της σελήνης όπως φαίνεται από τη γη. Η ατμόσφαιρα της γης της δίνει τεράστια λαμπρότητα, που παραμένει πολύ μεγάλη ακόμη και όταν η γη φαίνεται από τη σελήνη σε νέα φάση, δηλαδή με φωτεινότητα επιφάνειας 0% (το ίδιο συμβαίνει και με την Αφροδίτη). Πέρα από μέρος του στέμματος του ήλιου που διακρίνεται στην περίπτωση αυτή, η γη περιβάλλεται από ένα λεπτό, αλλά πολύ φωτεινό πορτοκαλί - κόκκινο δαχτυλίδι, η λάμψη του οποίου είναι τόσο μεγάλη, ώστε να φωτίζει την σκιασμένη σελήνη με κόκκινο φως! Αυτονόητο είναι ότι όσο πιο καθαρή είναι η γήινη ατμόσφαιρα, τόσο πιο φωτεινή φαίνεται η σελήνη, ενώ όσο πιο θαμπή και βρώμικη, τόσο η έκλειψη είναι σκοτεινή και το δαχτυλίδι της γήινης ατμόσφαιρας αμυδρό. Π.χ. ένα χρόνο μετά την έκρηξη του Πινατούμπο παρατηρήθηκε και από την Ελλάδα μια πολύ σκοτεινή έκλειψη σελήνης. Επίσης, όσο πιο μακρυά από το κέντρο της σκιάς της γης περάσει η σελήνη, τόσο η έκλειψη είναι φωτεινότερη. Νομίζω ότι το τυρκουάζ χρώμα της τελευταίας έκλειψης ήταν συνδιασμός και των δύο παραγόντων, αλλά κυρίως της ποιότητας της ατμόσφαιρας. Μάλιστα, όπως είδα σε βίντεο, η σελήνη έγινε τελείως κόκκινη μόνο για λίγη ώρα στο μέσο της έκλειψης.