θα συμφωνησω και θα διαφωνησω με ολους σε αυτο το θεμα. Διχως να περασω και να σταθω σε αλλυσιδες DNA-RNA, χημικες αντιδρασεις, Θεικες παρεμβασεις , συνομοσιες του συμπαντος και ολα αυτα , θα πω οτι η δημιουργια μας ειναι καθαρα θεμα τυχης (ευνοησε πολυ βεβαια η θεση-αποσταση απο το ζωωδοτη αστρο μας). Αν δεν συνεβαινε στον δικο μας πλανητη θα συνεβενε καπου αλλου, οπου και συμβαινει, η μορφη μας η αναπτυξη μας ειναι καθαρα θεμα μορφολογιας τοπολογιας και θεσης του πλανητη μας στο συμπαν. Η ΖΩΗ δεν μπορει να εχει την δικη μας μονο μορφη. Οσο για το θεμα της επιβιωσης μας ποιος ειπε οτι επιβιωσαμε ? Η παραμονη μας στην γη ειναι τοσο συντομη (σε συναρτηση με την ηληκια της γης ας μην πω του συμπαντος) που ακομα ειμαστε σε εμβριακη ηληκια. Εξαλου η δημηιουργια ζωης και η επηβιωσης ειναι συναρτομενα μεταξυ τους κατι που σημαινει οτι δεν θα δημημιουργοταν ζωη αν δεν ειχε δυνατοτητα επιβιωσης. Ολα ειναι ρολοι και κανουν τον κυκλο τους, εχθες στο NGC1952 σημερα εδω αυριο καπου sto h(per) και παραλληλα σε πολλα πολλα πλανητηκα συστηματα. Θεωρω οτι ο μεγαλυτερος Εχθρος της Ζωης και της επιβιωσης ειναι ο ιδιος ο ανθρωπος δηλαδη η ιδια η ζωη. Σκεφτειτε οτι τα τελευταια 50 χρονια εχουμε μολυνη τοσο πολυ την γη ,εχουμε κυριολεκτικα λεηλατηση την φυση,γη,τους πορους τα παντα. Στα Επομενα 50 χρονια θα εχουμε την ιδια τυχη ? (αν εντομεταξυ καποιος πολεμοχαρης δεν πατησει κανα κουμπι και μας ψησει σαν σουβλακια)