Δροσος Γεωργιος

Διαστημική στροφή ισχύος: Η Ελλάδα διπλασιάζει τη συμμετοχή της στην ESA – Πάνω από 1 δισ. ευρώ τα έργα. «Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να χτίσουμε ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό ελληνικό οικοσύστημα διαστήματος» Ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ ο συνολικός προϋπολογισμός των διαστημικών έργων, όπως ανέφερε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Παπαστεργίου, κατά την τοποθέτησή του στο Συμβούλιο Υπουργών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) στη Βρέμη της Γερμανίας, σήμερα Πέμπτη.Τον υπουργό συνόδευσαν ο γενικός γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Κωνσταντίνος Καράντζαλος και ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Διαστήματος (ΕΛΚΕΔ), Εμμανουήλ Ράμμος.«Το διάστημα δεν είναι πλέον μακριά. Διαμορφώνει την ασφάλειά μας. Οδηγεί την οικονομία. Υποστηρίζει την καθημερινή ζωή. Αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για την Ευρώπη και είναι για την Ελλάδα επένδυση για την ανθεκτικότητα, την καινοτομία, τη μακροπρόθεσμη ευημερία», τόνισε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης.Επιπλέον, υπογράμμισε ότι «τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα έχει ενεργήσει με αποφασιστικότητα. Υλοποιούμε με συνέπεια και ταχύτατα το εθνικό διαστημικό μας πρόγραμμα, ενώ τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, μαζί με εκείνα που ξεκινούν σύντομα, ξεπερνούν συνολικά το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Τα περισσότερα είναι συστήματα διπλής χρήσης που ενισχύουν την ασφάλεια, την πολιτική προστασία, την περιβαλλοντική παρακολούθηση και τις βασικές Δημόσιες Υπηρεσίες». Διπλασιάζεται η ελληνική συμμετοχή στα προγράμματα του ESA Παράλληλα, όπως τονίζεται σε σχετικό ανακοινωθέν, με απόφαση του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης διπλασιάζεται η ελληνική συμμετοχή στα προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης του ESA, ξεπερνώντας τα 66 εκατ. ευρώ ανά τριετία.Σύμφωνα με το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, αξιοποιώντας τους πόρους αυτούς, η Ελλάδα μπορεί να συμμετέχει σε μεγαλύτερα και πιο απαιτητικά έργα της ESA, να προσελκύει και να αναλαμβάνει προηγμένα αναπτυξιακά προγράμματα, να ενισχύει και να διατηρεί υψηλής εξειδίκευσης ανθρώπινο δυναμικό, να στηρίζει εγχώριες γραμμές παραγωγής και τεχνολογίες αιχμής και να δημιουργεί νέες ευκαιρίες για τις ελληνικές επιχειρήσεις του διαστημικού κλάδου.Όπως τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, το ποσό των προηγούμενων ετών δεν επαρκούσε για να στηρίξει ουσιαστικά την τεχνολογική ανάπτυξη. Σύμφωνα με το υπουργείο, είναι χαρακτηριστικό ότι το ελληνικό οικοσύστημα μπορούσε να διεκδικήσει ετησίως μόλις περί τα 10 εκατ. ευρώ σε έργα διαστημικής τεχνολογίας, τη στιγμή που σήμερα, χάρη στην ενίσχυση των επενδύσεων με το «Εθνικό Πρόγραμμα Μικροδορυφόρων», η δυναμική και η ωριμότητα του κλάδου έχουν αυξηθεί σημαντικά.Όπως τονίζεται από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, με τον διπλασιασμό της επένδυσης, διασφαλίζεται η συνέχιση της δυναμικής ανάπτυξης του κλάδου, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει σημαντική πρόοδο. Σύμφωνα με το υπουργείο, η συγκεκριμένη επένδυση έχει υψηλή πολλαπλασιαστική επίδραση, καθώς τα κονδύλια επιστρέφουν στην οικονομία μέσω έργων, τεχνολογίας και νέων θέσεων εργασίας. Διεθνείς μελέτες καταγράφουν απόδοση επένδυσης που μπορεί να φτάσει και το 1:10. «Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να χτίσουμε ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό ελληνικό οικοσύστημα διαστήματος» Όπως σημείωσε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, «η πρόοδος, που επιτυγχάνουμε, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Εθνική Στρατηγική για το Διάστημα, η οποία θέτει έναν σαφή, ρεαλιστικό και φιλόδοξο οδικό χάρτη. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να χτίσουμε ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό ελληνικό οικοσύστημα διαστήματος, που υποστηρίζει τον ψηφιακό μετασχηματισμό σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ενισχύει την εθνική ανθεκτικότητα και επενδύει στους ανθρώπους, στις δεξιότητες και στην καινοτομία».«Το διεθνές περιβάλλον καθιστά αυτό το έργο ακόμη πιο επιτακτικό, καθώς οι διαστημικές τεχνολογίες βρίσκονται στο επίκεντρο της άμυνας, της αποτροπής και της στρατηγικής αυτονομίας. Τεχνολογίες διπλής χρήσης που αναπτύσσονται εντός της ESA μπορούν να εξασφαλίσουν ανεξάρτητη πρόσβαση στο διάστημα καθώς και αξιόπιστες, κυρίαρχες λύσεις» συμπλήρωσε ο κ. Παπαστεργίου.Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο υπουργός σε εμβληματικές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, όπως η «Space Shield», για την ενίσχυση της αμυντικής ετοιμότητας της Ευρώπης, των βιομηχανικών αλυσίδων εφοδιασμού, καθώς και την ανάπτυξη τεχνολογιών διπλής χρήσης για την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα του διαστήματος. «Πρέπει, επιπλέον, να προστατεύσουμε τη συνέχεια των δορυφορικών υπηρεσιών που υποστηρίζουν τις επικοινωνίες, την πλοήγηση, την οικονομία και την ασφάλειά μας. Η ESA παρέχει την απαραίτητη τεχνική υποστήριξη προς αυτή την κατεύθυνση. Η ασφάλεια του διαστήματος είναι επομένως κορυφαία προτεραιότητα. Χρειαζόμαστε καλύτερη παρακολούθηση των αντικειμένων στο διάστημα. Χρειαζόμαστε προστασία από κυβερνοαπειλές. Χρειαζόμαστε ανθεκτικές υποδομές, ασφαλείς συνδέσεις δεδομένων και στιβαρά συστήματα απέναντι σε παρεμβολές, διαστημικά σκουπίδια και εχθρικές ενέργειες. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να συμβάλει ενεργά σε αυτές τις κοινές ευρωπαϊκές προσπάθειες καθώς και σε δραστηριότητες που υποστηρίζουν την ανθεκτικότητα από το διάστημα», ανέφερε ο κ. Παπαστεργίου.Καταλήγοντας, ο υπουργός τόνισε ότι «θα συνεχίσουμε να επενδύουμε σε τεχνολογικά προγράμματα, σε δραστηριότητες εμπορικής εκμετάλλευσης και σε προηγμένα συστήματα δορυφορικής Τηλεπισκόπησης και Τηλεπικοινωνιών. Υποστηρίζουμε, επίσης, τις ελληνικές εταιρείες, τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά μας κέντρα για τη συμμετοχή σε επιστημονικές αποστολές με έμφαση στην ανάπτυξη προηγμένων διαστημικών ρομποτικών συστημάτων καθώς και την προετοιμασία για μια μελλοντική ελληνική αποστολή αστροναύτη. Η Ελλάδα αλλάζει και το κάνει με αυτοπεποίθηση. Επενδύουμε με σχέδιο και κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Το διάστημα φέρνει το μέλλον πιο κοντά και η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει στη διαμόρφωση αυτού του μέλλοντος: για τους πολίτες μας και για την Ευρώπη». https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/2039214/diastimiki-strofi-ischyos-i-ellada-diplasiazei-ti-symmetochi-tis-stin-esa-pano-apo-1-dis-eyro-ta-erga/ Τρίο στο Soyuz εκτοξεύεται στον Σταθμό για να προσδεθεί σήμερα. Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 βρίσκεται με ασφάλεια σε τροχιά και κατευθύνεται προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μετά την εκτόξευση στις 4:27 π.μ. EST (2:27 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, με επιβαίνοντες τον αστροναύτη της NASA Κρις Γουίλιαμς και τους κοσμοναύτες της Roscosmos Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ. Μετά από μια τροχιά δύο τροχιών, τριών ωρών προς τον σταθμό, το διαστημόπλοιο θα συνδεθεί αυτόματα με τη μονάδα Rassvet του σταθμού περίπου στις 7:38 π.μ. Η ζωντανή κάλυψη της συνάντησης και της σύνδεσης από τη NASA θα ξεκινήσει στις 6:45 π.μ. στο NASA+ , το Amazon Prime , το YouTube και άλλα. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Το τρίο θα περάσει περίπου οκτώ μήνες στο τροχιακό εργαστήριο πριν επιστρέψει στη Γη το καλοκαίρι του 2026. Αυτή είναι η πρώτη πτήση για τον Williams και τον Mikaev, και η δεύτερη για τον Kud-Sverchkov. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/27/trio-aboard-soyuz-launches-to-station-for-docking-today/ Ο πύραυλος Soyuz MS-28 που μεταφέρει τρία μέλη πληρώματος εκτοξεύεται στην ώρα του από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Τρία νέα μέλη πληρώματος στο Soyuz προσδέθηκαν στον σταθμό. Στις 7:34 π.μ. EST, το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 συνδέθηκε με τη μονάδα Rassvet του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο αστροναύτης της NASA, Κρις Γουίλιαμς, και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ, απογειώθηκαν στις 4:27 π.μ. (2:27 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Το άνοιγμα της καταπακτής έχει προγραμματιστεί για τις 10:10 π.μ. Η ζωντανή κάλυψη των εγκαινίων της NASA θα ξεκινήσει στις 9:50 π.μ. στο NASA+ , το Amazon Prime , το YouTube και άλλα. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Μόλις επιβιβαστούν, η τριάδα θα ενταχθεί στην Αποστολή 73, στην οποία συμμετέχουν οι αστροναύτες της NASA Mike Fincke, Zena Cardman και Jonny Kim, η αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui και οι κοσμοναύτες της Roscosmos Sergei Ryzhikov, Alexey Zubritsky και Oleg Platonov. Τα νεοαφιχθέντα μέλη του πληρώματος θα περάσουν περίπου οκτώ μήνες στο τροχιακό εργαστήριο, επιστρέφοντας στη Γη το καλοκαίρι του 2026. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/27/three-new-crew-members-aboard-soyuz-dock-to-station/ Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 με τρία μέλη πληρώματος από τη NASA και τη Roscosmos προσεγγίζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πάνω από τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Το πλήρωμα της CHAPEA ξεκίνησε την παραμονή του στο περιβάλλον του Άρη της NASA για τη δεύτερη αποστολή. Ένα πλήρωμα τεσσάρων εθελοντών ερευνητών μπήκε στο βιότοπο CHAPEA (Crew Health and Performance Exploration Analog) της NASA στις 19 Οκτωβρίου, σηματοδοτώντας την έναρξη της δεύτερης προσομοιωμένης αποστολής του οργανισμού στον Άρη, διάρκειας 378 ημερών.Οι Ross Elder, Ellen Ellis, Matthew Montgomery και James Spicer ζουν και εργάζονται μέσα στον περίπου 1.700 τετραγωνικών ποδιών τρισδιάστατα εκτυπωμένο βιότοπο στο Διαστημικό Κέντρο Johnson του οργανισμού στο Χιούστον μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2026.«Οι πληροφορίες και τα διδάγματα που αντλήθηκαν μέσω του CHAPEA θα καθοδηγήσουν τον σχεδιασμό αποστολών σε πραγματικές συνθήκες, τα σχέδια οχημάτων και επιφανειακών οικοτόπων, καθώς και άλλους πόρους που χρειάζεται η NASA για να υποστηρίξει την υγεία και την απόδοση του πληρώματος καθώς εξελίσσουμε τις προσπάθειές μας να ξεπεράσουμε τη χαμηλή τροχιά της Γης», δήλωσε η Sara Whiting, επιστήμονας έργου του Προγράμματος Ανθρώπινης Έρευνας. «Μέσω αυτών των διδαγμάτων, το Πρόγραμμα Ανθρώπινης Έρευνας της NASA μειώνει τους κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία και την απόδοση των διαστημικών πτήσεων, ώστε να καταστεί δυνατή η ασφαλής και επιτυχημένη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτήν».Το πλήρωμα θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μιας πραγματικής αποστολής στον Άρη και θα φύγει μόνο για να εκτελέσει προσομοιωμένες δραστηριότητες «Marswalk» ακριβώς έξω από το βιότοπο, φορώντας διαστημικές στολές, για να διασχίσει ένα προσομοιωμένο περιβάλλον του Άρη γεμάτο με κόκκινη άμμο. Κατά τη διάρκεια αυτών των Marswalks, θα παραμείνουν απομονωμένοι μέσα στο κτίριο που στεγάζει την CHAPEA στη NASA Johnson.«Αυτά τα μέλη του πληρώματος θα βοηθήσουν στην παροχή βασικών δεδομένων για τον σχεδιασμό αποστολών και οχημάτων και θα ενημερώσουν τις ανταλλαγές μεταξύ πόρων, μεθόδων και τεχνολογιών που υποστηρίζουν καλύτερα την υγεία και την απόδοση εντός των περιορισμών της ζωής στον Άρη», δήλωσε η Grace Douglas, κύρια ερευνήτρια του CHAPEA. «Οι πληροφορίες που αποκτώνται από αυτές τις προσομοιωμένες αποστολές είναι κρίσιμες για τον στόχο της NASA να στείλει αστροναύτες για να εξερευνήσουν τον Άρη».Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, το πλήρωμα θα ολοκληρώσει μια ποικιλία δραστηριοτήτων που έχουν σχεδιαστεί για να αναπαράγουν τη ζωή και να εργαστούν σε μια μακράς διάρκειας αποστολή στον Άρη, συμπεριλαμβανομένων προσομοιωμένων περιπάτων στον Άρη υψηλού ρυθμού, ρομποτικών εργασιών, συντήρησης οικοτόπων, σωματικής άσκησης και καλλιέργειας καλλιεργειών. Η αποστολή στοχεύει επίσης να διερευνήσει πώς το πλήρωμα προσαρμόζεται και ανταποκρίνεται σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες στρες που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια μιας πραγματικής αποστολής στον Άρη, όπως περιορισμένη πρόσβαση σε πόρους, παρατεταμένη απομόνωση, καθυστερήσεις επικοινωνίας 22 λεπτών και βλάβες εξοπλισμού. Οι ερευνητές θα μελετήσουν πώς η ομάδα διαχειρίζεται αυτές τις συνθήκες, οι οποίες θα διαμορφώσουν τα μελλοντικά πρωτόκολλα και τα σχέδια ενόψει μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στον Άρη. Η πρώτη αποστολή CHAPEA , η οποία πραγματοποιήθηκε στον ίδιο βιότοπο, ολοκληρώθηκε στις 6 Ιουλίου 2024. Πρόγραμμα Ανθρώπινης Έρευνας της NASA Το Πρόγραμμα Ανθρώπινης Έρευνας της NASA επιδιώκει μεθόδους και τεχνολογίες για την υποστήριξη ασφαλών και παραγωγικών ανθρώπινων διαστημικών ταξιδιών. Μέσω της επιστήμης που διεξάγεται σε εργαστήρια, επίγεια ανάλογα, εμπορικές αποστολές, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τις αποστολές Άρτεμις, το πρόγραμμα εξετάζει πώς οι διαστημικές πτήσεις επηρεάζουν το ανθρώπινο σώμα και τις συμπεριφορές. Τέτοιες έρευνες οδηγούν την αναζήτηση του προγράμματος για καινοτόμους τρόπους που διατηρούν τους αστροναύτες υγιείς και έτοιμους για αποστολές καθώς η ανθρώπινη εξερεύνηση του διαστήματος επεκτείνεται στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτήν. https://www.nasa.gov/humans-in-space/chapea-crew-begins-stay-inside-nasas-mars-habitat-for-second-mission/ Τα μέλη του πληρώματος της αποστολής 2 της CHAPEA (από αριστερά) Ross Elder, Ellen Ellis, Matthew Montgomery και James Spicer ποζάρουν μπροστά από την πόρτα του προσομοιωμένου τοπίου του Άρη για την πρώτη τους φωτογραφία μέσα στο βιότοπο CHAPEA μετά την έναρξη της αποστολής τους τον Οκτώβριο του 2025 Το ρόβερ της NASA στον Άρη εντόπισε για πρώτη φορά την ύπαρξη κεραυνών αν και σε… μίνι μορφή. Η ανακάλυψη ηλεκτρικών εκκενώσεων μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη οργάνωση επανδρωμένων αποστολών στον Άρη. Επιστήμονες εντόπισαν αυτό που πιστεύουν ότι είναι κεραυνοί στον Άρη «κρυφακούγοντας» τον στροβιλισμό του ανέμου που κατέγραψε το ρόβερ της αποστολής Perseverance της NASA που αποτελεί τον πιο προηγμένο ρομποτικό εξερευνητή που έχουμε στείλει μέχρι σήμερα στον Κόκκινο Πλανήτη. Το τρεμόπαιγμα ηλεκτρικών εκκενώσεων καταγράφηκε από ένα μικρόφωνο στο ρόβερ.Οι ερευνητές κατέγραψαν 55 περιπτώσεις αυτού που αποκαλούν «μίνι κεραυνούς» σε διάστημα δύο αρειανών ετών κυρίως κατά τη διάρκεια αμμοθυελλών και κατακόρυφων στροβιλιζόμενων στηλών σκόνης που αποκαλούνται «δαίμονες σκόνης». Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις συνέβησαν στις πιο θυελλώδεις αρειανές ημέρες που υπήρχαν τέτοια φαινόμενα.Με μέγεθος μόλις μερικών εκατοστών, τα ηλεκτρικά τόξα εμφανίστηκαν σε απόσταση μικρότερη των δύο μέτρων από το μικρόφωνο, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του ψηλού ιστού του ρόβερ και αποτελεί μέρος ενός συστήματος για την εξέταση αρειανών πετρωμάτων μέσω κάμερας και λέιζερ. Οι σπίθες από τις ηλεκτρικές εκκενώσεις, παρόμοιες με τον στατικό ηλεκτρισμό στη Γ, ακούγονται καθαρά μέσα στον θόρυβο των ριπών του ανέμου και των σωματιδίων σκόνης που χτυπούν το μικρόφωνο.«Οι επιστήμονες αναζητούν ηλεκτρική δραστηριότητα και κεραυνούς στον Άρη εδώ και μισό αιώνα. Ανοίγει ένα εντελώς νέο πεδίο έρευνας για την επιστήμη του Άρη. Είναι σαν να βρίσκουμε το χαμένο κομμάτι του παζλ» δήλωσε ο Μπαπτίστ Σιντ από το Ινστιτούτο Έρευνας Αστροφυσικής και Πλανητολογίας στην Τουλούζη, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.Τα στοιχεία είναι ισχυρά και πειστικά, αλλά βασίζονται σε ένα μόνο όργανο που είχε σχεδιαστεί για να καταγράφει το ρόβερ καθώς «χτυπά» βράχους με λέιζερ, όχι για ανίχνευση κεραυνών, δήλωσε ο Ντάνιελ Μίτσαρντ του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, που δεν συμμετείχε στη μελέτη. Επιπλέον, σημείωσε ότι οι εκκενώσεις ακούστηκαν αλλά δεν παρατηρήθηκαν οπτικά.«Είναι πράγματι μια τυχαία ανακάλυψη το ότι ακούστηκε κάτι άλλο να συμβαίνει εκεί κοντά και όλα δείχνουν ότι πρόκειται για αρειανούς κεραυνού. Αλλά μέχρι να σταλούν νέα όργανα που θα επαληθεύσουν τα ευρήματα πιστεύω ότι θα υπάρχει ακόμη συζήτηση μεταξύ των επιστημόνων σχετικά με το αν πρόκειται πραγματικά για κεραυνούς» λέει ο Μίτσαρντ. Η καταγραφή Οι κεραυνοί έχουν ήδη επιβεβαιωθεί στον Δία και τον Κρόνο και εδώ και καιρό υπάρχουν υποψίες ότι εμφανίζονται και στον Άρη. Για να τους εντοπίσουν ο Σιντ και η ομάδα του ανέλυσαν 28 ώρες ηχογραφήσεων από το ρόβερ καταγράφοντας επεισόδια «μίνι κεραυνών» βάσει ακουστικών και ηλεκτρικών σημάτων.Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις που δημιουργήθηκαν από τους ταχέως κινούμενους δαίμονες σκόνης διήρκεσαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα, ενώ εκείνες που προκλήθηκαν από αμμοθύελλες κράτησαν έως και 30 λεπτά. «Είναι σαν μια καταιγίδα στη Γη, αλλά σχεδόν αόρατη με γυμνό μάτι και γεμάτη αχνές εκκενώσεις», είπε ο Σιντ. Σημείωσε ότι η αραιή ατμόσφαιρα του Άρη, πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα, απορροφά μεγάλο μέρος του ήχου κάνοντας κάποιες εκκενώσεις δύσκολα αντιληπτές.Η ατμόσφαιρα του Άρη είναι πιο επιρρεπής από τη γήινη σε ηλεκτρικές εκκενώσεις και σπινθήρες μέσω επαφής μεταξύ κόκκων σκόνης και άμμου, σύμφωνα με τον Σιντ.«Τα τρέχοντα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εξαιρετικά απίθανο το πρώτο άτομο που θα περπατήσει στον Άρη καθώς θα φυτεύει μια σημαία στο έδαφος να χτυπηθεί από κεραυνό. Αλλά οι μικρές και συχνές εκκενώσεις τύπου στατικού ηλεκτρισμού θα μπορούσαν να αποδειχθούν προβληματικές για ευαίσθητο εξοπλισμό» αναφέρουν οι ερευνητές στη δημοσίευση της ανακάλυψης στην επιθεώρηση «Nature».Αυτοί δεν είναι οι πρώτοι ήχοι από τον Άρη που έχουν μεταδοθεί από το ρόβερ της αποστολής Perseverance. Οι άνθρωποι έχουν ακούσει τους τροχούς του ρόβερ να θρυμματίζουν την επιφάνεια του Άρη και τον ήχο των ελίκων του drone Ingenuity το οποίο αφού έσπασε πολλά ρεκόρ λειτουργίας έχει σταματήσει να πετά εξαιτίας τεχνικού προβλήματος. Το ρόβερ εντόπισε κεραυνούς στον Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2039171/to-rover-tis-nasa-ston-ari-entopise-gia-proti-fora-tin-yparxi-keraynon-an-kai-se-mini-morfi/

Η έκρηξη της ζωής στη Γη συνέβη επειδή υπήρξε αλλαγή στην τροχιά του. Μια νέα θεωρία πέφτει στο τραπέζι για τι βοήθησε την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας. Λίγο περισσότερο από πεντακόσια εκατομμύρια χρόνια πριν η ζωή στη Γη «αναβαθμίστηκε» περνώντας από απλούς μονοκύτταρους οργανισμούς σε εξελιγμένες πολυκύτταρες μορφές ζωής. Η αποκαλούμενη «έκρηξη ζωής» στη Κάμβρια περίοδο παρήγαγε μια σειρά από παράξενους και θαυμαστούς νέους κατοίκους. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι το… φιτίλι αυτής της έκρηξης ήταν κάποιες αλλαγές που συνέβησαν στη τροχιά της Γης.Πιστεύεται ότι παλμοί οξυγόνου στην ατμόσφαιρα και στους ωκεανούς τροφοδότησαν αυτή τη διαφοροποίηση, αλλά μέχρι τώρα δεν ήταν σαφές τι προκαλούσε αυτές τις διακυμάνσεις οξυγόνου. Η νέα μελέτη υποστηρίζει ότι οι αλλαγές στην τροχιά της Γης ίσως βρίσκονταν πίσω από αυτούς τους εξελικτικούς παλμούς.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα κλιματικό και βιογεωχημικό μοντέλο και εξέτασαν πώς περιοδικές μετατοπίσεις στην τροχιά της Γης επηρέαζαν την ποσότητα ηλιακής ενέργειας που φτάνει στον πλανήτη. Ανακάλυψαν ότι οι αλλαγές στην ηλιακή ενέργεια κάθε δύο έως τρία εκατομμύρια χρόνια συμβάδιζαν με τις αυξομειώσεις των παρατηρούμενων επιπέδων οξυγόνου.Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters» οι ερευνητές προτείνουν ότι οι μεταβολές στην ηλιακή ενέργεια προκάλεσαν κλιματικές αλλαγές που με τη σειρά τους άλλαξαν τον βαθμό αποσάθρωσης των χερσαίων επιφανειών ιδιαίτερα στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη. Περίοδοι γρήγορης αποσάθρωσης απελευθέρωναν εκρήξεις θρεπτικών συστατικών στους ωκεανούς, οι οποίες τροφοδοτούσαν τη φωτοσύνθεση και αύξαναν τα επίπεδα οξυγόνου, δίνοντας ώθηση στις ταχύτατες εξελικτικές αλλαγές.Παρόμοιες τροχιακές μεταβολές συνέβησαν και σε άλλες εποχές, αλλά μόνο κατά την Κάμβρια περίοδο υπήρχαν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να καταστεί δυνατή αυτή η εξαιρετική εξελικτική έκρηξη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2039167/i-ekrixi-tis-zois-sti-gi-synevi-epeidi-ypirxe-allagi-stin-trochia-toy/ Εικόνες υψηλής ανάλυσης από παγετώνες έστειλε ο νέος ευρωπαϊκός δορυφόρος της αποστολής Copernicus Sentinelνα του Sentinel Η τήξη των παγετώνων της Γης εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής απασχολεί την επιστημονική κοινότητα που παρακολουθεί το φαινόμενο το οποίο απειλεί τόσο τον πλανήτη όσο και την ανθρωπότητα με ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Παγετώνες στην Ανταρκτική και η Γη του Πυρός στο νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής περιλαμβάνονται στις πρώτες εικόνες υψηλής ανάλυσης, που έλαβε ο νέος ευρωπαϊκός δορυφόρος Copernicus Sentinel-1D.Οι εικόνες παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο Συμβούλιο Υπουργών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) που πραγματοποιήθηκε χθες στη Βρέμη της Γερμανίας. Ο Sentinel-1D, το νεότερο μέλος της αποστολής Copernicus Sentinel-1, εκτοξεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου με πύραυλο Ariane 6 από το Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο στη Γαλλική Γουιάνα.Αφού τέθηκε σε τροχιά, ο δορυφόρος και τα όργανά του, μεταξύ των οποίων ένα ραντάρ συνθετικού ανοίγματος (SAR) μήκους δώδεκα μέτρων, ενεργοποιήθηκαν, ώστε να καταγράψουν εικόνες κατά τη διέλευσή του πάνω από την Ανταρκτική και τη Νότια Αμερική δύο ημέρες μετά την εκτόξευση. Τη νύχτα της 6ης Νοεμβρίου, οι πρώτες εικόνες κατέγραψαν πάνω από την Ανταρκτική Χερσόνησο, τον παγετώνα Thwaites και τη Γη του Πυρός.Τα δεδομένα μεταδόθηκαν στη συνέχεια από τον δορυφόρο στον επίγειο σταθμό στη Ματέρα της Ιταλίας, που αποτελεί μέρος του επίγειου τμήματος του Copernicus. Όλα τα παραπάνω ολοκληρώθηκαν μέσα σε 50 ώρες από την εκτόξευση, χρόνος που, σύμφωνα με δελτίο τύπου της ESA, θεωρείται πιθανότατα ο συντομότερος από την εκτόξευση έως την παράδοση δεδομένων για δορυφόρο παρατήρησης της Γης με ραντάρ.Όπως τονίζει ο Νούνο Μιράντα, διευθυντής της αποστολής Sentinel-1 της ESA, οι εικόνες παρουσιάζουν πρωτοφανή ποιότητα δεδομένων για μια πρώτη λήψη. Ο ίδιος προσθέτει ότι «αυτές οι εικόνες μεταδόθηκαν και επεξεργάστηκαν σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν εκτοξεύθηκε ο Sentinel-1B, παρέδωσε τις πρώτες εικόνες ραντάρ μέσα σε δύο ώρες από την ενεργοποίησή του. Ο Sentinel-1D το κατάφερε ακόμη ταχύτερα, σημειώνοντας αυτό που πιστεύουμε ότι είναι νέο ρεκόρ για διαστημικό ραντάρ».Τα όργανα ραντάρ μπορούν να απεικονίσουν την επιφάνεια της Γης μέσα από σύννεφα, βροχοπτώσεις και ανεξάρτητα από το ηλιακό φως, γεγονός που τους καθιστά ιδανικούς για την παρακολούθηση των πολικών περιοχών. Οι δορυφόροι Sentinel-1C και 1D φέρουν επίσης όργανο Αυτόματου Συστήματος Αναγνώρισης (AIS), το οποίο ενισχύει την ικανότητα της αποστολής στην ανίχνευση πλοίων και θαλάσσιας ρύπανσης. φωτογραφία του παγετώνα Thwaites και του γειτονικού παγετώνα Pine Island, που βρίσκονται δυτικά της Ανταρκτικής Χερσονήσου. Ο θαλάσσιος πάγος απεικονίζεται με μωβ αποχρώσεις, ενώ οι παγετώνες είναι λευκοί. Οι λεπτομέρειες που φαίνονται στην εικόνα του Sentinel-1D υπενθυμίζουν την ευθραυστότητα των παγετώνων απέναντι στην κλιματική αλλαγή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2039161/eikones-ypsilis-analysis-apo-pagetones-esteile-o-neos-eyropaikos-doryforos-tis-apostolis-copernicus-sentinel/

Στην Αυστραλία υπήρχαν κροκόδειλοι που ανέβαιναν στα δέντρα και κυνηγούσαν όπως οι λεοπαρδάλεις. Η ανακάλυψη ρίχνει φως στα αρχαία οικοσυστήματα της νησιωτικής ηπείρου. Η ανακάλυψη των αρχαιότερων γνωστών απολιθωμένων αβγών κροκόδειλου στην Αυστραλία δίνει στους επιστήμονες νέες γνώσεις για τα ζώα και τα οικοσυστήματα που υπήρχαν πριν πολύ πριν η Αυστραλία αποσπαστεί και γίνει ξεχωριστή νησιωτική ήπειρος. Τα αβγά έχουν ηλικία 55 εκατ. ετών.Στην αυλή ενός κτηνοτρόφου στη μικρή πόλη Μέργκον στη νοτιοανατολική Κουίνσλαντ, οι ερευνητές έχουν περάσει δεκαετίες σκάβοντας σε αυτό που φαίνεται να είναι ένας συνηθισμένος λάκκος αργίλου. Κρυμμένος μέσα στον πηλό όμως βρίσκεται ένας από τους αρχαιότερους απολιθωματικούς τόπους της Αυστραλίας που προσφέρει μια σπάνια ματιά σε μια εποχή όπου η ήπειρος ήταν ακόμη ενωμένη με την Ανταρκτική και τη Νότια Αμερική.Μια διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής το Institut Català de Paleontologia Miquel Crusafont και συμμετοχή του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϋ (UNSW) έχει πλέον αναγνωρίσει τα αρχαιότερα κελύφη αυγών κροκοδείλων που έχουν βρεθεί ποτέ στην Αυστραλία.Τα νέα περιγραφόμενα θραύσματα, με την ονομασία Wakkaoolithus godthelpi, προέρχονται από ένα εξαφανισμένο είδος κροκόδειλων, τους «μακοσούχινες», που κυριαρχούσε κυριαρχούσαν στα υγροτοπικά ενδιαιτήματα πριν από περίπου πενήντα πέντε εκατομμύρια χρόνια. «Αυτά τα κελύφη αυγών μας έδωσαν μια ματιά στην πιο προσωπική πλευρά του ιστορικού ζωής αυτών των κροκόδειλων. Μπορούμε πλέον να εξετάσουμε όχι μόνο την παράξενη ανατομία αυτών των κροκοδείλων, αλλά και το πώς αναπαράγονταν και προσαρμόζονταν σε μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα» αναφέρουν οι ερευνητές. Από κολυμβητές σε δεντρόβιους κυνηγούς Σε αντίθεση με τους σύγχρονους κροκόδειλους, οι μακοσούχινες κατείχαν εξαιρετικά ασυνήθιστους οικολογικούς ρόλους. «Είναι μια παράξενη ιδέα. Αλλά μερικοί φαίνεται να ήταν χερσαίοι κυνηγοί στα δάση» λέει ο Μάικλ Άρτσερ, καθηγητής παλαιοντολογίας στο UNSW. Τεκμήρια γι’ αυτό προέρχονται από ένα σύνολο νεότερων απολιθωμάτων μακοσούχινων ηλικίας είκοσι πέντε εκατομμυρίων ετών που βρέθηκαν στην Παγκόσμια Κληρονομιά Ρίβερσλι στον Εθνικό Δρυμό Μπούντζαμουλα στη χώρα των Γουάνι στο βορειοδυτική Κουίνσλαντ.Ο καθηγητής Άρτσερ εξηγεί ότι υπήρχαν διάφορα είδη μακοσούχινων κροκόδειλων ορισμένα από τα οποία έφταναν τουλάχιστον τα πέντε μέτρα σε μήκος. «Κάποια φαίνεται επίσης ότι ήταν εν μέρει δεντρόβια, κροκόδειλοι που έπεφταν από τα δέντρα. Ίσως κυνηγούσαν όπως οι λεοπαρδάλεις, πέφτοντας από τα δέντρα πάνω σε ό,τι ανυποψίαστο θεωρούσαν κατάλληλο για δείπνο» αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Journal of Vertebrate Paleontology». Μια λεπτεπίλεπτη χρονοκάψουλα Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα κελύφη αυγών συχνά παραβλέπονται στην παλαιοντολογία σπονδυλωτών. «Διατηρούν μικροδομές και γεωχημικά σήματα που μας λένε όχι μόνο ποια ζώα τα γέννησαν, αλλά και πού φώλιαζαν και πώς αναπαράγονταν. Η μελέτη μας δείχνει πόσο ισχυρά μπορεί να είναι αυτά τα θραύσματα. Τα κελύφη αυγών πρέπει να αποτελούν τυπικό και συστηματικό μέρος της παλαιοντολογικής έρευνας, συλλεγμένα, αποθηκευμένα και αναλυμένα μαζί με οστά και δόντια»Τα κομμάτια των κελυφών από το Μέργκον εξετάστηκαν με οπτικά και ηλεκτρονικά μικροσκόπια. Τα μικροσκοπικά τους χαρακτηριστικά δείχνουν ότι οι κροκόδειλοι γεννούσαν τα αυγά τους κατά μήκος των άκρων μιας λίμνης και ότι οι αναπαραγωγικές τους στρατηγικές προσαρμόζονταν σε μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες. Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ. Μάικλ Στάιν προτείνει ότι οι μακοσούχινοι μπορεί σταδιακά να έχασαν μεγάλο μέρος των ενδιαιτημάτων τους καθώς οι ξηρές περιοχές επεκτάθηκαν.Τελικά ωθήθηκαν σε συρρικνούμενες υδάτινες οδούς, όπου όχι μόνο αντιμετώπισαν νέα είδη κροκοδείλων που έφτασαν στην Αυστραλία αλλά και τη μείωση των μεγάλων θηραμάτων τους. Ο δρ Στάιν λέει ότι η λίμνη του Μέργκον περιβαλλόταν από ένα καταπράσινο δάσος. «Αυτό το δάσος φιλοξενούσε επίσης τα αρχαιότερα γνωστά ωδικά πτηνά του κόσμου, τους πρώτους βάτραχους και φίδια της Αυστραλίας, ένα ευρύ φάσμα μικρών θηλαστικών με δεσμούς με τη Νότια Αμερική, καθώς και μία από τις αρχαιότερες γνωστές νυχτερίδες του κόσμου» λέει. Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός είδους κροκόδειλου που ζούσε πριν 55 εκατ. έτη στην Αυστραλία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2039090/stin-aystralia-ypirchan-krokodeiloi-poy-anevainan-sta-dentra-kai-kynigoysan-opos-oi-leopardaleis/

Κι άλλη «άμεση» απόδειξη ύπαρξης της σκοτεινής ύλης. Ο αστροφυσικός Tomonori Totani αναλύοντας παλαιότερα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi, υποστηρίζει πως ένα περίσσευμα ακτίνων γάμμα με ενέργεια 20 GeV περίπου, φαίνεται να ταιριάζει με την σφαιρική άλω της σκοτεινής ύλης γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας.Αρχίζουμε με τα συνηθισμένα. Η γνωστή ύλη που μας περιβάλλει και από την οποία είμαστε φτιαγμένοι αποτελεί περίπου το 5% του σύμπαντος. Το υπόλοιπο περιεχόμενο του σύμπαντος όχι μόνο δεν το βλέπουμε, αλλά στην ουσία δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται. Πρόκειται για την σκοτεινή ύλη που αποτελεί το 27% του σύμπαντος – η βαρύτητα της οποίας δεν αφήνει τους γαλαξίες και τον κοσμικό ιστό να διαλυθούν, ενώ το υπόλοιπο 68%, η σκοτεινή ενέργεια, η οποία προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος.Για το τι ακριβώς είναι η σκοτεινή ύλη (και η σκοτεινή ενέργεια), δεν έχουμε ιδέα! Πρόκειται για ανοιχτά ερωτήματα που πολλοί φυσικοί παλεύουν να απαντήσουν. Μεταξύ αυτών και ο Tomonori Totani, ο οποίος στην πρόσφατη δημοσίευσή του υποστηρίζει ότι βρήκε άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη σωματιδίων σκοτεινής ύλης.Ο Totani ανέλυσε δεδομένα ακτίνων γάμμα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi της NASA, ψάχνοντας στοιχεία που θα αποδείκνυαν την ύπαρξη σκοτεινής ύλης στον Γαλαξία μας. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του δημοσιεύθηκαν πριν λίγες ημέρες στο περιοδικό Journal of Cosmology and Astroparticle Physics με τίτλο «20 GeV halo-like excess of the Galactic diffuse emission and implications for dark matter annihilation»Σύμφωνα με την δημοσίευση του Totani, στα δεδομένα εμφανίζεται ένα περίσσευμα ακτίνων γάμμα με ενέργεια περίπου 20 GeV, με μια χωρική κατανομή που ταιριάζει στην σφαιρική «άλω» σκοτεινής ύλης γύρω από το κέντρο του Γαλαξία που προβλέπουν διάφορα θεωρητικά μοντέλα.Μία από τις πολλές θεωρίες για την σκοτεινή ύλη υποστηρίζει ότι συνίσταται από τα λεγόμενα WIMPs ή Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα, τα οποία είναι βαρύτερα από τα πρωτόνια των πυρήνων των ατόμων, αλλά αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την κανονική ύλη. Όταν δύο «wimps» συγκρούονται, μπορεί να εξαϋλωθούν απελευθερώνοντας άλλα σωματίδια και ακτίνες γάμμα. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, το περίσσευμα των ακτίνων γάμμα από το κέντρο του Γαλαξία μας θα μπορούσε να οφείλεται στην εξαύλωση σωματιδίων σκοτεινής ύλης τύπου WIMP, με μάζα περίπου 500 φορές τη μάζα του πρωτονίου.Προφανώς δεν μπορούμε να πούμε πως η δημοσίευση του Totani εκφράζει μια οριστική ανακάλυψη. Εκτός του ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να αποκλειστούν άλλες αστροφυσικές διεργασίες και εκπομπές υποβάθρου που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτά τα σήματα ακτίνων γ, είναι απαραίτητο να εντοπιστούν παρόμοια σήματα και σε άλλους γαλαξίες. πηγή: https://www.theguardian.com/science/2025/nov/25/study-claims-to-provide-first-direct-evidence-of-dark-matter – https://arxiv.org/abs/2507.07209

Εστιάζοντας στο Νεφέλωμα Πεταλούδα. Το τηλεσκόπιο Gemini South γιορτάζει την 25η επέτειό του δημοσιεύοντας μια εκπληκτική φωτογραφία του Νεφελώματος Πεταλούδα ή NGC 6302 Το NGC 6302 είναι ένα διπολικό πλανητικό νεφέλωμα που βρίσκεται σε απόσταση μεταξύ 2500 και 3800 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Σκορπιού. Η ανακάλυψή του αποδίδεται σε μια μελέτη του 1907 από τον Αμερικανό αστρονόμο Edward E. Barnard, αν και ο Σκωτσέζος αστρονόμος James Dunlop μπορεί να το ανακάλυψε το 1826. Η επίσημη ονομασία του είναι NGC 6302, αλλά αναφέρεται επίσης ως Νεφέλωμα Πεταλούδα, Νεφέλωμα Έντομο ή Caldwell 69.Το NGC 6302 καταγράφηκε με εξαιρετική λεπτομέρεια από το τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή, αποκαλύπτοντας τις δυναμικές εκροές αερίων που προκαλεί ένα εξαιρετικά θερμό άστρο.Το 2009, το διαστημικό τηλεσκό Hubble αναγνώρισε το κεντρικό άστρο ως έναν λευκό νάνο – το πυκνό υπόλειμμα ενός άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο – που απέβαλε τα εξωτερικά του στρώματα πριν από 2000 χρόνια και τώρα έχει περίπου τα δύο τρίτα της μάζας του Ήλιου μας. Είναι ένα από τα πιο θερμά γνωστά άστρα, με θερμοκρασία στην επιφάνειά του πάνω από 250.000 Κ.Μελέτες του NGC 6302 έχουν αποκαλύψει μια δραματική ιστορία σχηματισμού. Πριν γίνει λευκός νάνος, το άστρο ήταν ένας ερυθρός γίγαντας με διάμετρο περίπου 1000 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Το τεράστιο άστρο απέβαλε τα εξωτερικά του στρώματα, τα οποία ταξίδεψαν προς τα έξω από τον ισημερινό με σχετικά μικρή ταχύτητα για να σχηματίσουν την σκοτεινή, σε σχήμα ντόνατ ζώνη που είναι ακόμα ορατή γύρω από το άστρο. Άλλο αέριο εκτινάχθηκε κάθετα στη ζώνη, γεγονός που περιόρισε τις εκροές και δημιούργησε την διπολική δομή που βλέπουμε σήμερα.Καθώς το άστρο συνέχιζε να εξελίσσεται, εξαπέλυσε μια ισχυρή ριπή αστρικού ανέμου που διέσχισε τα «φτερά» με ταχύτητα μεγαλύτερη από τρία εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Τώρα, ως λευκός νάνος, το άστρο εκπέμπει έντονη ακτινοβολία που θερμαίνει τα «φτερά» του NGC 6302 σε θερμοκρασία άνω των 20.000 Κ και προκαλεί την λάμψη του αερίου. Το έντονο κόκκινο στην εικόνα εντοπίζει περιοχές αερίου υδρογόνου, ενώ το έντονο μπλε εντοπίζει περιοχές αερίου οξυγόνου. Αυτό το υλικό, εκτός από τα άλλα στοιχεία που έχουν βρει οι επιστήμονες στον NGC 6302, όπως το άζωτο, το θείο και ο σίδηρος, θα συμβάλει στη διαμόρφωση της επόμενης γενιάς άστρων και πλανητών. πηγή: https://noirlab.edu/public/news/noirlab2530/

Το πλήρωμα εργάζεται σε μεγάλη ποικιλία ερευνών και περιμένει νέες αφίξεις. Η άσκηση υψηλής έντασης και τα σταγονίδια γεμάτα σωματίδια ήταν τα κύρια ερευνητικά θέματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τρίτη. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 ετοιμάζεται επίσης να καλωσορίσει τρία νέα μέλη πληρώματος αυτή την εβδομάδα, ενώ μια άλλη τριάδα ετοιμάζεται να επιστρέψει στη Γη τον επόμενο μήνα.Η παρακολούθηση της υγείας του πληρώματος και οι αξιολογήσεις της φυσικής κατάστασης αποτελούν κρίσιμο μέρος της παραμονής ενός αστροναύτη στο τροχιακό φυλάκιο. Οι μακράς διάρκειας αποστολές σε συνθήκες μικροβαρύτητας επηρεάζουν το σώμα του μέλους του πληρώματος με πολλούς τρόπους και η καθημερινή άσκηση βοηθά στη διατήρηση της υγείας και της φυσικής κατάστασης των πληρωμάτων, ενώ ζουν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Οι γιατροί παρακολουθούν συνεχώς το πλήρωμα με μια ποικιλία εξετάσεων, αισθητήρων, ερωτηματολογίων και άλλων, για να διασφαλίσουν την επιτυχία της αποστολής εκτός Γης.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ και Ζίνα Κάρντμαν, συμμετείχαν σε ένα μέρος της ανθρώπινης ερευνητικής μελέτης CIPHER που εξέταζε τον τρόπο με τον οποίο το καρδιαγγειακό σύστημα προσαρμόζεται στο διάστημα. Ο Κάρντμαν σάρωσε το στήθος του Κιμ με τη συσκευή Ultrasound 2 , ενώ τα ηλεκτρόδια κατέγραφαν την καρδιακή του δραστηριότητα. Οι γιατροί στο έδαφος παρακολουθούσαν σε πραγματικό χρόνο για να κατανοήσουν πώς προσαρμόζεται η καρδιά του στη ζωή στο διάστημα.Στη συνέχεια, ο Κιμ έκανε πετάλι στον κύκλο άσκησης της εργαστηριακής μονάδας Destiny , ενώ ήταν συνδεδεμένος με αισθητήρες και αναπνευστικό εξοπλισμό που παρακολουθούσαν την καρδιακή και πνευμονική του δραστηριότητα. Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα που συλλέγονται από το υλικό για να αξιολογήσουν την αερόβια ικανότητα, δηλαδή την ικανότητα των σωμάτων να παρέχουν και να χρησιμοποιούν οξυγόνο κατά τη διάρκεια έντονης σωματικής δραστηριότητας στο διάστημα. Στη συνέχεια, επανενώθηκε με τον Κάρντμαν και εξέτασε τις διαδικασίες, τα εργαλεία και τις επικοινωνίες που ήταν απαραίτητες για μια ιατρική έκτακτη ανάγκη στον διαστημικό σταθμό.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Μάικ Φινκ, εγκατέστησε ένα μικροσκόπιο φθορισμού μέσα στο Destiny και υλικό δειγματοληψίας, ώστε οι επιστήμονες στο έδαφος να μπορούν να δουν πώς συμπεριφέρονται τα σωματίδια μέσα στα υγρά . Η μελέτη της φυσικής των ρευστών μπορεί να συμβάλει στις εμπορικές τεχνικές κατασκευής στο διάστημα και να βελτιώσει τα οπτικά υλικά και τις λειτουργίες απομάκρυνσης ρύπανσης.Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui από την JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) πέρασε το πρώτο μισό της βάρδιάς του αναδιοργανώνοντας το φορτίο μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για τις επερχόμενες δραστηριότητες. Αργότερα, ο Yui μέτρησε τη ροή του αέρα μέσα στα δωμάτια του πληρώματος που βρίσκονται μέσα στην μονάδα Harmony . Οι μετρήσεις βοηθούν στην προστασία της υγείας και στην προώθηση της άνεσης για το πλήρωμα.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ από τη Roscosmos εργάστηκε μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 , με το οποίο αυτός, ο Κιμ και ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, θα επιστρέψουν στη Γη τον επόμενο μήνα. Ο Ριζίκοφ έλεγξε πρώτα τα ηλεκτρονικά και τα συστήματα επικοινωνιών του Soyuz και στη συνέχεια συνέχισε τη φόρτωση φορτίου μέσα στο διαστημόπλοιο για την επιστροφή στη Γη.Ο Ζουμπρίτσκι ξεκίνησε τη βάρδιά του συλλέγοντας δείγματα αίματος, σάλιου και μαλλιών για ανάλυση, ώστε να κατανοήσει πώς ο εγκέφαλος και το ανοσοποιητικό σύστημα προσαρμόζονται στην έλλειψη βαρύτητας. Στη συνέχεια, πέρασε το υπόλοιπο της ημέρας του ελέγχοντας το σύστημα εξαερισμού του τμήματος της Roscosmos και συλλέγοντας δείγματα νερού του σταθμού για ανάλυση, ώστε να προστατεύσει την υγεία του πληρώματος.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, φωτογράφισε και επεξεργάστηκε δείγματα μικροβίων που συλλέχθηκαν στον σταθμό. Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν τις παρατηρήσεις για να μάθουν πώς τα μικρόβια επιβιώνουν στο διάστημα και αποτρέπουν τη μόλυνση στα διαστημόπλοια.Πίσω στη Γη, τρία νέα μέλη του πληρώματος μετρούν αντίστροφα για την εκτόξευσή τους στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της NASA, Κρις Γουίλιαμς , και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ, έχουν προγραμματιστεί να απογειωθούν μέσα στο Soyuz στις 4:27 π.μ. EDT (2:27 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου . Θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη δύο φορές πριν προσδεθούν στη μονάδα Rassvet στις 7:38 π.μ. την ίδια ημέρα για να ξεκινήσουν μια οκτάμηνη αποστολή διαστημικής έρευνας. Η ζωντανή κάλυψη της εκτόξευσης ξεκινά στις 3:30 π.μ. στο NASA+ , το Amazon Prime και το YouTube . Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/25/crew-works-wide-variety-of-research-and-awaits-new-arrivals/ Μια κιτρινοπράσινη αέρινη λάμψη καλύπτει τον ορίζοντα της Γης κάτω από έναν γεμάτο αστέρια ουρανό σε αυτή τη φωτογραφία μακράς έκθεσης που τραβήχτηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καθώς αυτός βρισκόταν σε τροχιά 420 χιλιομέτρων πάνω από τον νεφελώδη Ειρηνικό Ωκεανό στα ανοικτά των ακτών της Χιλής. Νέο πλήρωμα σταθμού μετράει αντίστροφα για την έναρξη της Ημέρας των Ευχαριστιών Ένας αστροναύτης της NASA και δύο κοσμοναύτες της Roscosmos βρίσκονται στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν μετρώντας αντίστροφα για την απογείωση την Ημέρα των Ευχαριστιών προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, για να ξεκινήσουν μια οκτάμηνη ερευνητική αποστολή μικροβαρύτητας. Το επταμελές πλήρωμα της Αποστολής 73 θα αυξηθεί σε δέκα άτομα όταν η νέα τριάδα φτάσει λίγο περισσότερο από τρεις ώρες μετά την εκτόξευση.Ο αστροναύτης της NASA, Κρις Γουίλιαμς , και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάγιεφ, βρίσκονται στις τελικές προετοιμασίες ενόψει της εκτόξευσής τους με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28, που έχει προγραμματιστεί για τις 4:27 π.μ. EDT (2:27 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου. Οι Γουίλιαμς και Μικάγιεφ ξεκινούν την πρώτη τους διαστημική πτήση, ενώ ο Κουντ-Σβερτσκόφ θα βρίσκεται στη δεύτερη αποστολή του στο τροχιακό φυλάκιο.Το τρίο θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη δύο φορές μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz πριν από την αυτοματοποιημένη συνάντησή του και την πρόσδεσή του στη μονάδα Rassvet στις 7:38 π.μ. την Ημέρα των Ευχαριστιών. Οι καταπακτές θα ανοίξουν περίπου μιάμιση ώρα αργότερα, μετά από μια σειρά ελέγχων πίεσης και διαρροών, το νέο τρίο του σταθμού θα εισέλθει στον σταθμό για μια τελετή υποδοχής και στη συνέχεια μια ενημέρωση ασφαλείας με το πλήρωμα της Αποστολής 73.Την Τετάρτη, στον σταθμό, οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Zena Cardman , Jonny Kim και Mike Fincke, ενώθηκαν με τον μηχανικό πτήσης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui για μια ημέρα εκτός υπηρεσίας. Εν τω μεταξύ, οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov, Alexey Zubritsky και Oleg Platonov, παρέμειναν απασχολημένοι καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Και οι επτά συνάδελφοι του πληρώματος θα είναι απασχολημένοι την Ημέρα των Ευχαριστιών καλωσορίζοντας τους νεοαφιχθέντες και βοηθώντας τους να συνηθίσουν το νέο τους σπίτι στο διάστημα.Οι Ριζίκοφ και Ζουμπρίτσκι συνεργάστηκαν για να ετοιμάσουν τους χώρους στάθμευσης του πληρώματος για το πλήρωμα που έφτασε. Ο Ριζίκοφ συνέχισε επίσης να συσκευάζει φορτίο μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27, με το οποίο αυτός, ο Ζουμπρίτσκι και ο Κιμ θα επιστρέψουν στη Γη τον επόμενο μήνα. Ο Ζουμπρίτσκι συμμετείχε σε μια μελέτη κυκλοφορίας του αίματος και στη συνέχεια άρχισε να συλλέγει τα προσωπικά του αντικείμενα για αποθήκευση στο Soyuz MS-27. Ο Ζουμπρίτσκι, με τη βοήθεια του Πλατόνοφ, δοκίμασε επίσης τη στολή αρνητικής πίεσης στο κάτω μέρος του σώματος για την ικανότητά της να αντιστρέφει τη ροή των σωματικών υγρών που προκαλείται από το διάστημα προς το κεφάλι ενός μέλους του πληρώματος. Τα αποτελέσματα μπορεί να αποτρέψουν την πίεση στο κεφάλι και τα μάτια που προκαλείται από τη μικροβαρύτητα και να βοηθήσουν τα πληρώματα να προσαρμοστούν ταχύτερα στην επιστροφή στη βαρύτητα της Γης. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/26/new-station-crew-counts-down-to-thanksgiving-day-launch/ Μέλη του πληρώματος του Soyuz MS-28 (από αριστερά) ο Κρις Γουίλιαμς από τη NASA και οι Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ, και οι δύο από τη Roscosmos.

Διαστημόπλοιο Artemis II Orion σε στοίβα; Σε αυτή τη φωτογραφία της 20ής Οκτωβρίου 2025, το διαστημόπλοιο Artemis II Orion της NASA με το σύστημα ματαίωσης εκτόξευσης είναι τοποθετημένο πάνω στον πύραυλο SLS (Space Launch System) του οργανισμού στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα.Το Orion θα μεταφέρει τους αστροναύτες της NASA Reid Wiseman, Victor Glover, Christina Koch και τον αστροναύτη της CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία) Jeremy Hansen σε μια 10ήμερη αποστολή γύρω από τη Σελήνη και πίσω στις αρχές του 2026. https://www.nasa.gov/image-article/artemis-ii-orion-spacecraft-stacked/

Το Ρωμαϊκό Αστεροσκοπείο της NASA περνάει με επιτυχία μια σειρά από βασικές δοκιμές. Το σχεδόν ολοκληρωμένο διαστημικό τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA έκανε άλλη μια σειρά κρίσιμων βημάτων προς την εκτόξευση. Αυτό το φθινόπωρο, το εξωτερικό τμήμα πέρασε δύο δοκιμές - μια δοκιμή δόνησης και μια έντονη ηχητική έκρηξη - για να διασφαλιστεί η επιτυχής εκτόξευσή του. Το εσωτερικό τμήμα του παρατηρητηρίου υποβλήθηκε σε μια σημαντική δοκιμή θερμικού κενού 65 ημερών, δείχνοντας ότι θα λειτουργήσει σωστά στο διάστημα. Ως το επόμενο ναυαρχίδα διαστημικού τηλεσκοπίου της NASA, το Roman θα ασχοληθεί με βασικά ερωτήματα στους τομείς της σκοτεινής ενέργειας, των πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος και της αστροφυσικής.«Θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι ο Ρόμαν θα αντέξει στα πιο σκληρά περιβάλλοντά μας», δήλωσε η Ρεμπέκα Εσπίνα, αναπληρώτρια διευθύντρια δοκιμών στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ. «Από μηχανικής άποψης, τα βαρύτερα φορτία και οι καταπονήσεις μας προέρχονται από την εκτόξευση, επομένως χρησιμοποιούμε δοκιμές για να μιμηθούμε το περιβάλλον εκτόξευσης».Οι δοκιμές δόνησης και ακουστικής ήταν ο τελικός γύρος προσομοιώσεων εκτόξευσης για το εξωτερικό τμήμα του Ρωμαϊκού αστεροσκοπείου, το οποίο αποτελείται από το εξωτερικό συγκρότημα του κυλίνδρου, το πτυσσόμενο κάλυμμα του ανοίγματος και τα πρόσφατα εγκατεστημένα ηλιακά πάνελ πτήσης.Κατά τη διάρκεια των ακουστικών δοκιμών, ένας μεγάλος θάλαμος με γιγάντιες κόρνες μιμούνταν τους βροντερούς ήχους της εκτόξευσης, οι οποίοι προκαλούν δονήσεις υψηλής συχνότητας. Οι χειριστές των δοκιμών εξόπλισαν τον θάλαμο και το συγκρότημα με διάφορους αισθητήρες για να παρακολουθούν την απόκριση του υλικού στον ήχο, ο οποίος σταδιακά αυξανόταν μέχρι ένα ολόκληρο λεπτό στα 138 ντεσιμπέλ - πιο δυνατός από την απογείωση ενός τζετ αεροπλάνου σε κοντινή απόσταση!Αφού μετακινήθηκε σε ένα τεράστιο τραπέζι σέικερ, το εξωτερικό συγκρότημα του Ρόμαν υποβλήθηκε σε δοκιμές για να αναπαράγει τις δονήσεις χαμηλότερης συχνότητας της εκτόξευσης πυραύλου. Κάθε μεμονωμένη δοκιμή διαρκεί μόνο περίπου ένα λεπτό, σαρώνοντας από 5 έως 50 hertz (η χαμηλότερη νότα σε ένα πιάνο με ουρά δονείται στα 27,5 hertz), αλλά οι μηχανικοί της NASA δοκίμασαν τρεις άξονες κίνησης σε διάστημα αρκετών εβδομάδων, χωρίζοντας τις δοκιμές με επιτόπια ανάλυση δεδομένων.Όπως και στις ακουστικές δοκιμές, η ομάδα εγκατέστησε αισθητήρες για να καταγράψει την απόκριση του συγκροτήματος στη δόνηση. Οι αναλυτές κατασκευών και οι χειριστές δοκιμών χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες όχι μόνο για να αξιολογήσουν την επιτυχία αλλά και για να βελτιώσουν τα μοντέλα και τις επακόλουθες αξιολογήσεις.«Υπάρχει μια πραγματική αίσθηση ολοκλήρωσης όταν αποκτάς ένα τόσο μεγάλο κομμάτι υλικού μέσω αυτού του προγράμματος δοκιμών», δήλωσε η Shelly Conkey, επικεφαλής δομικός αναλυτής για αυτή τη συναρμολόγηση στη NASA Goddard. «Είμαι περήφανη για τη δουλειά που έχει κάνει η ομάδα των ανθρώπων μας»Το βασικό τμήμα του παρατηρητηρίου (το τηλεσκόπιο, ο φορέας οργάνων, δύο όργανα και το διαστημόπλοιο ) μεταφέρθηκε στον θάλαμο δοκιμών του Προσομοιωτή Διαστημικού Περιβάλλοντος στο NASA Goddard τον Αύγουστο. Εκεί, υποβλήθηκε σε ακραίες θερμοκρασίες για να μιμηθεί το ψύχος του διαστήματος και τη θερμότητα από τον Ήλιο. Μια ομάδα άνω των 200 ατόμων εκτέλεσε προσομοιώσεις συνεχώς για περισσότερο από δύο συνεχόμενους μήνες, αξιολογώντας τα οπτικά του τηλεσκοπίου και τη συνολική ετοιμότητα της διάταξης για την αποστολή.«Η δοκιμή θερμικού κενού σηματοδότησε την πρώτη φορά που το τηλεσκόπιο και τα όργανα χρησιμοποιήθηκαν μαζί», δήλωσε ο Ντόμινικ Μπένφορντ, επιστήμονας προγράμματος του Ρόμαν στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Η επόμενη φορά που θα ενεργοποιήσουμε τα πάντα θα είναι όταν το αστεροσκοπείο θα βρίσκεται στο διάστημα!»Η ομάδα αναμένει να συνδέσει τα δύο κύρια μέρη του Roman τον Νοέμβριο, με αποτέλεσμα ένα ολοκληρωμένο αστεροσκοπείο μέχρι το τέλος του έτους. Μετά τις τελικές δοκιμές, ο Roman θα μεταβεί στο σημείο εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα για προετοιμασίες εκτόξευσης το καλοκαίρι του 2026. Η εκτόξευση του Roman παραμένει εντός χρονοδιαγράμματος έως τον Μάιο του 2027, με την ομάδα να στοχεύει ήδη από το φθινόπωρο του 2026.Το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace διαχειρίζεται στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, με τη συμμετοχή του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, του Caltech/IPAC στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, του Ινστιτούτου Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη και μιας επιστημονικής ομάδας που αποτελείται από επιστήμονες από διάφορα ερευνητικά ιδρύματα. Οι κύριοι βιομηχανικοί εταίροι είναι η BAE Systems Inc. στο Μπόλντερ του Κολοράντο, η L3Harris Technologies στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης και η Teledyne Scientific & Imaging στο Θάουζαντ Όουκς της Καλιφόρνια. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/roman Το εσωτερικό τμήμα του διαστημικού τηλεσκοπίου Nancy Grace Roman της NASA (το οποίο αποτελείται από το τηλεσκόπιο, τον φορέα οργάνων, δύο όργανα και το διαστημόπλοιο) πέρασε πρόσφατα δοκιμές θερμικού κενού. Σε αυτήν τη φωτογραφία, το συγκρότημα αφαιρείται από τον Προσομοιωτή Διαστημικού Περιβάλλοντος μετά από 65 ημέρες αξιολογήσεων. Το εξωτερικό τμήμα του διαστημικού τηλεσκοπίου Nancy Grace Roman της NASA (το οποίο αποτελείται από το εξωτερικό συγκρότημα του κυλίνδρου, το πτυσσόμενο κάλυμμα του διαφράγματος και τα ηλιακά πάνελ) υποβλήθηκε πρόσφατα σε δοκιμές δόνησης και ακουστικής. Η δομή φαίνεται εδώ στον θάλαμο ακουστικών δοκιμών στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ, όπου δέχτηκε ισχυρό ήχο για την προσομοίωση των συνθηκών εκτόξευσης. Μετά από εκτεταμένες αξιολογήσεις, το βασικό τμήμα του διαστημικού τηλεσκοπίου Nancy Grace Roman της NASA αφαιρέθηκε από τον θάλαμο δοκιμών (όπως φαίνεται σε αυτό το gif) και επιστράφηκε στο μεγαλύτερο καθαρό δωμάτιο στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. Στη συνέχεια, θα προετοιμαστεί για την τελική ενσωμάτωση. .

Η αποστολή μελέτης καταιγίδων TROPICS της NASA ολοκληρώνει. Μια αποστολή της NASA που μελέτησε το εσωτερικό των τυφώνων συνέλεξε τα τελικά της δεδομένα στις 12 Νοεμβρίου, καθώς οι δύο τελευταίοι CubeSats του στόλου της απενεργοποιήθηκαν πριν εισέλθουν ξανά στην ατμόσφαιρα της Γης. Η αποστολή TROPICS (Time-Resolved Observations of Precipitation structure and storm Intensity with a Constellation of Smallsats) αποτελούνταν αρχικά από τέσσερις πανομοιότυπους δορυφόρους μεγέθους χάρτινου κουτιού γάλακτος, οι οποίοι εκτοξεύτηκαν τον Μάιο του 2023. Παρόλο που η αποστολή TROPICS έχει φτάσει στο φυσικό τέλος της ζωής της, οι ερευνητές θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα δεδομένα της αποστολής για να βελτιώσουν την κατανόησή τους σχετικά με τους τροπικούς κυκλώνες και τον τρόπο με τον οποίο εντείνονται.Κάθε CubeSat έφερε ένα μικροκυματικό ραδιόμετρο για την ανίχνευση της θερμοκρασίας, της υγρασίας και των βροχοπτώσεων μιας καταιγίδας, επιτρέποντας στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς σχηματίζονται και εντείνονται οι καταιγίδες. Ενώ άλλοι δορυφόροι μπορούσαν να κάνουν παρόμοιες παρατηρήσεις μιας καταιγίδας κάθε έξι έως δώδεκα ώρες, οι τέσσερις CubeSat της αποστολής TROPICS συνέλεγαν μαζί δεδομένα περίπου μία φορά την ώρα, παρέχοντας περισσότερες πληροφορίες για την εξέλιξη των τροπικών κυκλώνων και συμβάλλοντας στη βελτίωση των προβλέψεων. Τον Ιούνιο του 2023, δημοσιεύθηκαν οι πρώτες εικόνες του τυφώνα Adrian από την αποστολή και το TROPICS συγκέντρωσε τελικά περίπου 11 δισεκατομμύρια παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του. Οι παρατηρήσεις του τυφώνα Melissa που έφτασε στην ξηρά ως τυφώνας κατηγορίας 5 πάνω από την Τζαμάικα στις 28 Οκτωβρίου ολοκλήρωσαν τις τελευταίες ημέρες της αποστολής.Με μια κύρια αποστολή που αρχικά προοριζόταν να διαρκέσει ένα έτος, οι επιχειρήσεις της αποστολής επεκτάθηκαν ώστε να καλύψουν τις εποχές τυφώνων στη Βόρεια Αμερική τόσο το 2024 όσο και το 2025. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το TROPICS χρησιμοποιήθηκαν από τους μετεωρολόγους στο Εθνικό Κέντρο Τυφώνων και στο Κοινό Κέντρο Προειδοποίησης Τυφώνων για να βελτιώσουν τις προβλέψεις τους. Αυτά τα δεδομένα επέτρεψαν στους μετεωρολόγους να δουν την στιγμιαία δομή των καταιγίδων, καθώς και τον τρόπο εξέλιξής τους.Το TROPICS είναι μια αποστολή του Earth Venture Instrument με επικεφαλής το Εργαστήριο Λίνκολν του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT), με μια ομάδα που περιλαμβάνει ερευνητές από τη NASA, την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) και πολλά πανεπιστήμια και εμπορικούς εταίρους. Η τεχνολογία που αναπτύχθηκε από την αποστολή TROPICS συνεχίζεται σε εμπορικά μετεωρολογικά όργανα δορυφόρων. https://www.nasa.gov/blogs/smallsatellites/2025/11/25/nasas-tropics-completes-storm-studying-mission/ Ένας από τους δορυφόρους TROPICS (Time-Resolved Observations of Precipitation structure and storm Intensity with a Constellation of Smallsats) της NASA, σε διαμόρφωση πτήσης πριν από την εκτόξευση.

Νεφέλωμα Κόκκινη Αράχνη. Χρησιμοποιώντας την Κάμερα Εγγύς Υπερύθρου (NIRCam), το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA κατέγραψε αδημοσίευτες λεπτομέρειες του Νεφελώματος Κόκκινη Αράχνη, ενός πλανητικού νεφελώματος, σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 26 Οκτωβρίου 2025. Το NIRCam είναι το κύριο σύστημα απεικόνισης εγγύς υπέρυθρου του Webb, παρέχοντας απεικόνιση υψηλής ανάλυσης και φασματοσκοπία για μια μεγάλη ποικιλία ερευνών.Η νέα άποψη του Webb για το Νεφέλωμα Κόκκινη Αράχνη αποκαλύπτει για πρώτη φορά την πλήρη έκταση των τεντωμένων λοβών του νεφελώματος, οι οποίοι σχηματίζουν τα «πόδια» της αράχνης. Αυτοί οι λοβοί, που εμφανίζονται με μπλε χρώμα, εντοπίζονται από το φως που εκπέμπεται από μόρια H2, τα οποία περιέχουν δύο άτομα υδρογόνου συνδεδεμένα μεταξύ τους. Εκτεινόμενοι σε ολόκληρο το οπτικό πεδίο του NIRCam, αυτοί οι λοβοί φαίνονται να είναι κλειστές, δομές που μοιάζουν με φυσαλίδες, η καθεμία εκτείνεται περίπου 3 έτη φωτός. Το αέριο που εκρέει από το κέντρο του νεφελώματος έχει διογκώσει αυτές τις τεράστιες φυσαλίδες για χιλιάδες χρόνια. https://www.nasa.gov/image-article/red-spider-nebula/

Το διαστημόπλοιο της NASA σε τροχιά ρίχνει νέο φως στο μακροχρόνιο μυστήριο του Άρη, Τα αποτελέσματα μιας βελτιωμένης τεχνικής ραντάρ έχουν δείξει βελτίωση στις υποεπιφανειακές παρατηρήσεις του Άρη. Το διαστημόπλοιο Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA επανεξέτασε και έθεσε νέα ερωτήματα σχετικά με ένα μυστηριώδες χαρακτηριστικό που είναι θαμμένο κάτω από χιλιάδες πόδια πάγου στον νότιο πόλο του Κόκκινου Πλανήτη. Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα, από δεδομένα που ελήφθησαν χρησιμοποιώντας μια καινοτόμο τεχνική ραντάρ, ότι μια περιοχή στον Άρη που υποπτεύεται ότι είναι υπόγεια λίμνη είναι πιο πιθανό να αποτελείται από ένα στρώμα βράχου και σκόνης. Η ανακάλυψη της ύποπτης λίμνης το 2018 πυροδότησε μια έντονη επιστημονική δραστηριότητα, καθώς το νερό συνδέεται στενά με τη ζωή στο ηλιακό σύστημα. Ενώ τα τελευταία ευρήματα δείχνουν ότι αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι λίμνη κάτω από την επιφάνεια του Άρη, υποδηλώνουν ότι η ίδια τεχνική ραντάρ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο υποεπιφανειακών πόρων αλλού στον Άρη, υποστηρίζοντας μελλοντικούς εξερευνητές. Η εργασία, που δημοσιεύτηκε στο Geophysical Research Letters στις 17 Νοεμβρίου, διεξήχθη από δύο επιστήμονες οργάνων Shallow Radar (SHARAD) του MRO, τον Gareth Morgan και τον Than Putzig, οι οποίοι εδρεύουν στο Ινστιτούτο Πλανητικών Επιστημών στο Τούσον της Αριζόνα και στο Λέικγουντ του Κολοράντο, αντίστοιχα. Οι παρατηρήσεις έγιναν από το MRO με έναν ειδικό ελιγμό που περιστρέφει το διαστημόπλοιο κατά 120 μοίρες. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται η ισχύς του SHARAD, επιτρέποντας στο σήμα του ραντάρ να διεισδύσει βαθύτερα στο υπέδαφος και να παρέχει μια πιο καθαρή εικόνα του υπεδάφους. Αυτές οι « πολύ μεγάλες περιστροφές » έχουν αποδειχθεί τόσο αποτελεσματικές που οι επιστήμονες είναι πρόθυμοι να τις χρησιμοποιήσουν σε προηγουμένως παρατηρημένες τοποθεσίες όπου μπορεί να υπάρχει θαμμένος πάγος . Οι Morgan, Putzig και άλλα μέλη της ομάδας SHARAD είχαν κάνει πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες να παρατηρήσουν την περιοχή που ύποπτα φιλοξενεί μια θαμμένη λίμνη. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες συνεργάστηκαν με την ομάδα επιχειρήσεων του διαστημικού σκάφους στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, η οποία ηγείται της αποστολής, για να αναπτύξουν την πολύ μεγάλη ικανότητα κύλισης. Επειδή η κεραία του ραντάρ βρίσκεται στο πίσω μέρος του MRO, το σώμα του διαστημοπλοίου εμποδίζει την ορατότητά του και αποδυναμώνει την ευαισθησία του οργάνου. Μετά από σημαντική εργασία, μηχανικοί της JPL και της Lockheed Martin Space στο Λίτλτον του Κολοράντο, οι οποίοι κατασκεύασαν το διαστημόπλοιο και υποστηρίζουν τις δραστηριότητές του, ανέπτυξαν εντολές για κύλιση 120 μοιρών - μια τεχνική που απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό για να διατηρείται το διαστημόπλοιο ασφαλές - για να κατευθύνουν περισσότερο από το σήμα του SHARAD στην επιφάνεια. Φωτεινό σήμα Στις 26 Μαΐου, το SHARAD πραγματοποίησε μια πολύ μεγάλη περιστροφή για να εντοπίσει τελικά το σήμα στην περιοχή-στόχο, η οποία εκτείνεται σε περίπου 20 χιλιόμετρα και είναι θαμμένη κάτω από μια πλάκα πάγου νερού πάχους σχεδόν 1.500 μέτρων. Όταν ένα σήμα ραντάρ ανακλάται από τα υπόγεια στρώματα, η ισχύς της αντανάκλασής του εξαρτάται από το από πού είναι κατασκευασμένο το υπέδαφος. Τα περισσότερα υλικά αφήνουν το σήμα να γλιστρήσει μέσα από αυτό ή το απορροφούν, με αποτέλεσμα η επιστροφή να είναι αχνή. Το υγρό νερό είναι ξεχωριστό, καθώς παράγει μια πολύ ανακλαστική επιφάνεια, στέλνοντας πίσω ένα πολύ ισχυρό σήμα (φανταστείτε να στρέφετε έναν φακό σε έναν καθρέφτη). Αυτό είναι το είδος του σήματος που εντοπίστηκε από αυτήν την περιοχή το 2018 από μια ομάδα που συνεργάστηκε με το όργανο Mars Advanced Radar for Subsurface and Ionospheric Sounding (MARSIS) στο διαστημόπλοιο Mars Express της ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος). Για να εξηγήσουν πώς ένα τέτοιο υδάτινο σώμα θα μπορούσε να παραμείνει υγρό κάτω από όλο αυτόν τον πάγο, οι επιστήμονες έχουν υποθέσει ότι θα μπορούσε να είναι μια αλμυρή λίμνη, καθώς η υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι μπορεί να μειώσει τη θερμοκρασία πήξης του νερού. «Παρατηρούμε αυτήν την περιοχή με το SHARAD εδώ και σχεδόν 20 χρόνια χωρίς να δούμε τίποτα από αυτά τα βάθη», δήλωσε ο Putzig. Αλλά μόλις το MRO πέτυχε μια πολύ μεγάλη κύλιση πάνω από την ακριβή περιοχή, η ομάδα μπόρεσε να κοιτάξει πολύ βαθύτερα. Και αντί για το φωτεινό σήμα που έλαβε το MARSIS, το SHARAD ανίχνευσε ένα αμυδρό. Μια διαφορετική παρατήρηση πολύ μεγάλης κύλισης σε μια γειτονική περιοχή δεν ανίχνευσε καθόλου σήμα, υποδηλώνοντας ότι κάτι μοναδικό προκαλεί ένα ιδιόρρυθμο σήμα ραντάρ στο ακριβές σημείο που το MARSIS είδε ένα σήμα. «Η υπόθεση της λίμνης δημιούργησε πολλή δημιουργική εργασία, κάτι που ακριβώς υποτίθεται ότι κάνουν οι συναρπαστικές επιστημονικές ανακαλύψεις», δήλωσε ο Μόργκαν. «Και ενώ αυτά τα νέα δεδομένα δεν θα διευθετήσουν τη συζήτηση, καθιστούν πολύ δύσκολο να υποστηριχθεί η ιδέα μιας λίμνης με υγρό νερό». Εναλλακτικές εξηγήσεις Ο νότιος πόλος του Άρη έχει ένα παγοκάλυμμα που βρίσκεται πάνω σε έδαφος με έντονους κρατήρες και οι περισσότερες εικόνες ραντάρ της περιοχής κάτω από τον πάγο δείχνουν πολλές κορυφές και κοιλάδες. Οι Μόργκαν και Πούτσιγκ δήλωσαν ότι είναι πιθανό το φωτεινό σήμα που ανίχνευσε εδώ το MARSIS να είναι απλώς μια σπάνια ομαλή περιοχή - μια αρχαία ροή λάβας, για παράδειγμα. Και οι δύο επιστήμονες είναι ενθουσιασμένοι που θα χρησιμοποιήσουν την τεχνική πολύ μεγάλου κυλίνδρου για να επανεξετάσουν άλλες επιστημονικά ενδιαφέρουσες περιοχές του Άρη. Ένα τέτοιο μέρος είναι οι Φάσσοι της Μέδουσας, ένας εκτεταμένος γεωλογικός σχηματισμός στον ισημερινό του Άρη που παράγει μικρή ανταπόκριση ραντάρ. Ενώ ορισμένοι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει ότι αποτελείται από στρώματα ηφαιστειακής τέφρας, άλλοι έχουν προτείνει ότι τα στρώματα μπορεί να περιλαμβάνουν σωρούς πάγου βαθιά μέσα. «Αν πρόκειται για πάγο, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί υδάτινοι πόροι κοντά στον ισημερινό του Άρη, όπου θα ήταν καλό να στείλουμε ανθρώπους», δήλωσε ο Πούτσιγκ. «Επειδή ο ισημερινός εκτίθεται σε περισσότερο ηλιακό φως, είναι θερμότερος και ιδανικός για να ζήσουν και να εργαστούν οι αστροναύτες». https://www.nasa.gov/missions/mars-reconnaissance-orbiter/nasa-orbiter-shines-new-light-on-long-running-martian-mystery/ Το διαστημόπλοιο Mars Express της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος κατέγραψε αυτή την εικόνα του νότιου πολικού παγοκαλύμματος του Άρη στις 25 Φεβρουαρίου 2015. Τρία χρόνια αργότερα, το διαστημόπλοιο ανίχνευσε ένα σήμα από την περιοχή στα δεξιά του παγοκαλύμματος, το οποίο οι επιστήμονες ερμήνευσαν ως μια υπόγεια λίμνη. Αυτός ο χάρτης δείχνει την κατά προσέγγιση περιοχή όπου το 2018 το Mars Express της ESA ανίχνευσε ένα σήμα που οι επιστήμονες της αποστολής ερμήνευσαν ως μια υπόγεια λίμνη. Οι κόκκινες γραμμές δείχνουν την πορεία του Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, το οποίο πέταξε τόσο απευθείας από πάνω όσο και πάνω από μια γειτονική περιοχή. Μια κεραία προεξέχει σαν μουστάκια από το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA σε αυτή την καλλιτεχνική ιδέα που απεικονίζει το διαστημόπλοιο, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη από το 2006. Αυτή η κεραία είναι μέρος του SHARAD, ενός ραντάρ που παρακολουθεί κάτω από την επιφάνεια του Άρη.

Κάποιοι υπόγειοι ωκεανοί σε παγωμένους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος έχουν νερό που… βράζει. Απρόσμενα όσο και εντυπωσιακά τα ευρήματα μιας νέας μελέτης για τις γεωλογικές διεργασίες σε φεγγάρια πλανητών και την παρουσία της ζωής εκεί. Ευρήματα αποστολών και διαφόρων ειδών μελετών έχουν υποδείξει την ύπαρξη υπόγειων ωκεανών σε παγωμένους δορυφόρους πλανητών του ηλιακού μας συστήματος αλλά και σε νάνους πλανήτες δημιουργώντας προσδοκίες για παρουσία κάποιων απλών ή και σύνθετων μορφών ζωής εκεί. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι μπορεί αυτά τα διαστημικά σώματα να είναι παγωμένα αλλά οι ωκεανοί τους βράζουν κυριολεκτικά.Δεδομένου ότι στη Γη υπάρχει ουσιαστικά ζωή όπου υπάρχει νερό αυτό έχει ενισχύσει την ελπίδα ότι οι κρυμμένοι αυτοί ωκεανοί μπορεί να αποτελούν τα καλύτερα σημεία στο ηλιακό μας σύστημα για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Για να ρίξει φως στους θαμμένους αυτούς ωκεανούς ερευνητική ομάδα εξέτασε στο παρελθόν τις δυνάμεις που μπορεί να προκύψουν από αλλαγές στο πάχος του παγοκελύφους αυτών των δορυφόρων στη διάρκεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών.«Μας ενδιέφερε ιδιαίτερα αν αυτές οι γεωλογικές διεργασίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον σχηματισμό ρωγμών που συνδέουν την επιφάνεια με τον υπόγειο ωκεανό επιτρέποντας την εκτόξευση υγρού νερού από έναν πιθανώς κατοικήσιμο ωκεανό προς το Διάστημα» δήλωσε στο Space.com ο γεωφυσικός Μάξγουελ Ράντολφ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ντέιβις, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Astronomy». Το πάχος Σε προηγούμενη εργασία ο Ράντολφ και οι συνεργάτες του επικεντρώθηκαν στο τι συμβαίνει όταν το παγοκέλυφος αυτών των δορυφόρων γίνεται παχύτερο. Καθώς ο πάγος καταλαμβάνει μεγαλύτερο όγκο από το υγρό νερό ίσης μάζας, η κατάψυξη ασκεί πίεση στο παγοκέλυφος δημιουργώντας σχηματισμούς όπως αυτοί που εμφανίζονται στον Εγκέλαδο, τον παγωμένο δορυφόρο του Κρόνου στον οποίο πιστεύεται ότι υπάρχει υπόγειος ωκεανός και με αυξημένες πιθανότητες να είναι φιλικός στη ζωή.Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές διερεύνησαν τι συμβαίνει όταν το παγοκέλυφος λεπταίνει λόγω τήξης από τη βάση του. Για παράδειγμα, προηγούμενη έρευνα ανακάλυψε ένα ταλαντευόμενο «τρέμουλο» στην τροχιά του Μίμα, επίσης δορυφόρου του Κρόνου, το οποίο πιθανώς οφείλεται σε έναν ωκεανό κάτω από το παγωμένο του κέλυφος που φαίνεται να σχηματίστηκε τα τελευταία 10 εκατομμύρια χρόνια, αφού η επιφάνειά του εξακολουθεί να διατηρεί πολλά αρχαία χαρακτηριστικά όπως κρατήρες.Αυτός ο ωκεανός πιθανώς προέκυψε όταν το κέλυφος του Μίμα έλιωσε λόγω αλληλεπιδράσεων με άλλους δορυφόρους του Κρόνου. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι αν ένα παγοκέλυφος λεπτύνει η πίεση που ασκεί στον ωκεανό μειώνεται. Στους μικρότερους παγωμένους δορυφόρους, όπως ο Μίμας, ο Εγκέλαδος ή η Μιράντα του Ουρανού, η πίεση μπορεί να μειωθεί αρκετά ώστε να φτάσει στο λεγόμενο «τριπλό σημείο», έναν συγκεκριμένο συνδυασμό θερμοκρασίας και πίεσης όπου ο πάγος, το υγρό νερό και ο υδρατμός μπορούν να συνυπάρχουν.Αυτό μπορεί να οδηγήσει τα ανώτερα στρώματα των ωκεανών εκείνα που βρίσκονται πιο κοντά στο παγοκέλυφος σε βρασμό αφού το παγοκέλυφος λεπταίνει κατά περίπου πέντε έως δεκαπέντε χιλιόμετρα. «Αυτό το είδος βρασμού συμβαίνει σε χαμηλές θερμοκρασίες όχι σαν τον βρασμό στην κουζίνα όταν ζεσταίνεις το νερό πάνω από τους 100 βαθμούς Κελσίου. Εδώ πρόκειται για βρασμό πολύ κοντά στους μηδέν βαθμούς Κελσίου. Έτσι για οποιεσδήποτε πιθανές μορφές ζωής που βρίσκονται κάτω από τη ζώνη βρασμού, η ζωή θα μπορούσε να συνεχίζεται κανονικά» λέει ο Ράντολφ. Οι ρωγμές Αντίθετα σε μεγαλύτερους παγωμένους δορυφόρους διαμέτρου άνω των 600 χιλιομέτρων όπως η Τιτάνια του Ουρανού η πτώση της πίεσης από την τήξη του πάγου θα προκαλούσε ρωγμές στο παγοκέλυφος πριν φτάσει στο τριπλό σημείο του νερού σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ομάδας. Οι ερευνητές προτείνουν ότι γεωλογικά χαρακτηριστικά της Τιτάνια, όπως οι ρυτιδωτές ράχες ίσως σχηματίστηκαν κατά μια περίοδο λέπτυνσης του παγοκελύφους ακολουθούμενη από νέα πάχυνση.Τα αέρια από τον βρασμό ενδέχεται να έχουν μια σειρά από επιδράσεις, όπως ο σχηματισμός πολύπλοκων παγωμένων δομών που παγιδεύουν μόρια αερίων. «Μελλοντική έρευνα θα εξετάσει αυτές τις διεργασίες λεπτομερώς ώστε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στα αέρια μετά την απελευθέρωσή τους από τον ωκεανό και ποια επιφανειακά χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να σχηματιστούν σε συνδυασμό με αυτές τις διεργασίες» είπε ο Ράντολφ. Ο ωκεανός στον Μίμα ίσως βράζει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2038834/kapoioi-ypogeioi-okeanoi-se-pagomenoys-doryforoys-toy-iliakoy-mas-systimatos-echoyn-nero-poy-vrazei/

Άστρα σε χορό θανάτου φωτίζουν τους μηχανισμούς της βαρύτητας. Επιστήμονες παρατηρούν ένα δυαδικό σύστημα που οδεύει προς συγχώνευση με εντυπωσιακή κοσμική έκρηξη. Ομάδα αστρονόμων παρατηρεί ένα ζευγάρι άστρων κλειδωμένων σε μια σπειροειδή πορεία θανάτου και ο μοιραίος χορός τους αποκαλύπτει νέα στοιχεία για το πώς λειτουργεί η βαρύτητα.Το σύστημα που ονομάζεται ZTF J2130, βρίσκεται περίπου τέσσερις χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη. Αν και οι αστρονόμοι γνωρίζουν αυτό το σύστημα εδώ και καιρό είναι η πρώτη φορά που το παρατηρούν με μεγάλη λεπτομέρεια.Τα δύο άστρα που αποτελούν το δυαδικό σύστημα θα συγχωνευτούν σύντομα. Η σπειροειδής τους κίνηση συμφωνεί με τις θεωρητικές προβλέψεις γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις στο μέλλον θα επιτρέψουν στους ερευνητές να χρησιμοποιήσουν αυτό το δυαδικό σύστημα για να δοκιμάσουν την κατανόησή μας για τη βαρύτητα αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη τους. Ο χορός του θανάτου Πρόκειται για ένα πολύ παλιό σύστημα. Το ένα από τα άστρα είναι ένας λευκός νάνος, δηλαδή ο λευκόθερμος πυρήνας ενός άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο. Το άλλο είναι αυτό που είναι γνωστό ως υπονάνος, ένα μικρό άστρο κοντά στο τέλος του κύκλου ζωής του. Τα δύο άστρα βρίσκονται τόσο κοντά ώστε ολοκληρώνουν μία τροχιά σε λιγότερο από σαράντα λεπτά. Στην πραγματικότητα έχουν ήδη αρχίσει να «αγγίζονται». Η αμοιβαία τους βαρύτητα είναι τόσο ισχυρή που έχουν επιμηκυνθεί και παραμορφωθεί με υλικό από τον υπονάνο να ρέει προς τον λευκό νάνο συνοδό.Επειδή τα άστρα είναι αρκετά ογκώδη και κινούνται πολύ γρήγορα, εκπέμπουν βαρυτικά κύματα, τα οποία είναι κυματισμοί στον ιστό του χωροχρόνου που προβλέφθηκαν για πρώτη φορά από τον Αϊνστάιν και επιβεβαιώθηκαν το 2015. Η εκπομπή αυτών των κυμάτων αφαιρεί ενέργεια από το σύστημα φέρνοντας τα δύο άστρα όλο και πιο κοντά κάθε χρόνο.Χρησιμοποιώντας συνδυασμό δεδομένων από το τηλεσκόπιο Oskar Lühning στο Αστεροσκοπείο του Αμβούργου στη Γερμανία και το Αστεροσκοπείο CAHA στην Ισπανία η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε μια επίπονη προσπάθεια να μετρήσει την περίοδο της τροχιάς με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η τροχιά αποσυντίθεται αργά και με κάθε δευτερόλεπτο που περνά η τροχιακή περίοδος μικραίνει κατά περίπου δύο τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου.Αυτό συμφωνεί με υπολογισμούς βασισμένους στην τρέχουσα θεωρητική μας κατανόηση της βαρύτητας. Ωστόσο οι επιστήμονες επιθυμούν να ξεπεράσουν τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα οπότε κάθε ευκαιρία δοκιμής της προσελκύει άμεσα ενδιαφέρον.Οι αστρονόμοι ευελπιστούν ότι ένα επερχόμενο παρατηρητήριο βαρυτικών κυμάτων, γνωστό ως LISA, θα μπορεί να μετρήσει άμεσα τα βαρυτικά κύματα που εκπέμπονται από αυτό το σύστημα.Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος σχεδιάζει να εκτοξεύσει το LISA τη δεκαετία του 2030 και το αστρικό αυτό ζευγάρι θα εξακολουθεί να υπάρχει τότε. Όταν τα άστρα τελικά συγχωνευτούν θα προκαλέσουν μια έκρηξη ισοδύναμη με μια έκρηξη σουπερνόβα που ίσως να είναι αρκετά φωτεινή ώστε να γίνει ορατή με γυμνό μάτι. Στο μεταξύ πριν φτάσουμε να απολαύσουμε αυτό το υπερθέαμα θα πρέπει απλώς να θέσουμε τη βαρύτητα σε δοκιμασία. Καλλιτεχνική απεικόνιση δύο άστρων που βρίσκονται σε βαρυτική αλληλεπίδραση η οποία θα καταλήξει στη συγχώνευση τους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2038547/astra-se-choro-thanatoy-fotizoyn-toys-michanismoys-tis-varytitas/

Οι καθαρόαιμοι σκύλοι διατηρούν τα αρχαία γονίδια των λύκων από τους οποίους κατάγονται. Απρόσμενα ευρήματα νέας μελέτης δείχνει τη διατήρηση του «άγριου» DNA μετά από χίλιες γενιές στα κατοικίδια μας. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι σκύλοι κατάγονται από τους γκρίζους λύκους και τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται συνεχείς έρευνες για να χαρτογραφηθεί αυτή η εξελικτική διαδρομή. Η τελευταία μελέτη αναφέρει ότι τα δύο τρίτα των σημερινών καθαρόαιμων σκύλων διατηρούν τα γονίδια των λύκων από τους οποίους προέρχονται.Αν και οι σκύλοι και οι λύκοι μπορούν να διασταυρωθούν και να παράγουν γόνιμους απογόνους, η υβριδοποίηση μεταξύ τους είναι πολύ πιο σπάνια σε σύγκριση με τις οικόσιτες και άγριες πληθυσμιακές ομάδες άλλων ειδών.Σε νέα έρευνα επιστήμονες από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ντέιβις συνδύασαν εξαιρετικά ευαίσθητες μεθόδους τοπικής καταγωγής και φυλογονιδιωματικές αναλύσεις από γονιδιώματα που εκπροσωπούν 2,693 αρχαία και σύγχρονα σκυλιά και λύκους.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» οι ερευνητές αναφέρουν ότι το 64,1% των σύγχρονων καθαρόαιμων σκύλων έχουν καταγωγή λύκου στο πυρηνικό τους γονιδίωμα από ανάμειξη που συνέβη σχεδόν χίλιες γενιές πριν και όλα τα εξετασμένα γονιδιώματα ζώντων σκύλων φέρουν κάποια αρχαία καταγωγή από λύκο.«Τα σύγχρονα σκυλιά, ιδιαίτερα τα κατοικίδια, μπορεί να φαίνονται τόσο απομακρυσμένα από τους λύκους. Ωστόσο υπάρχουν χαρακτηριστικά που ίσως προέρχονται από τους λύκους και τα οποία εκτιμούμε ιδιαίτερα στα σκυλιά σήμερα και επιλέγουμε να διατηρούμε στη γενεαλογική τους γραμμή. Αυτή είναι μια μελέτη για τα σκυλιά, αλλά με πολλούς τρόπους μας μιλάει για τους λύκους» αναφέρει η Δρ. Όντρεϊ Λιν μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Το ιστορικό Τα σκυλιά πιστεύεται ότι εξελίχθηκαν από έναν εξαφανισμένο σήμερα πληθυσμό γκρίζων λύκων υπό την επίδραση του ανθρώπου κατά την Ύστερη Πλειστόκαινο εποχή περίπου πριν από 20.000 χρόνια. Αν και λύκοι και σκυλιά ζουν στις ίδιες γεωγραφικές περιοχές και μπορούν να παράγουν γόνιμους απογόνους η υβριδοποίηση παραμένει σπάνια. Με ελάχιστες εξαιρέσεις σκόπιμης διασταύρωσης σκύλων και λύκων υπάρχει ελάχιστη ένδειξη γονιδιακής ροής μεταξύ των ομάδων μετά την εξημέρωση που χώρισε τις δεξαμενές γονιδίων τους.«Πριν από αυτή τη μελέτη, η επικρατούσα επιστημονική άποψη φαινόταν να προτείνει ότι για να είναι ένας σκύλος πραγματικός σκύλος δεν πρέπει να υπάρχει σχεδόν καθόλου DNA λύκου. Αλλά διαπιστώσαμε ότι αν εξετάσει κανείς πολύ προσεκτικά τα σύγχρονα γονιδιώματα σκύλων, ο λύκος είναι εκεί. Αυτό υποδηλώνει ότι τα γονιδιώματα των σκύλων μπορούν να “ανεχθούν” DNA λύκου μέχρι ένα άγνωστο επίπεδο και παρ’ όλα αυτά να παραμένουν τα σκυλιά που γνωρίζουμε και αγαπούμε» λέει η Λιν.Οι ερευνητές διερεύνησαν την ιστορική γονιδιακή ροή σκύλων και λύκων χρησιμοποιώντας 2,693 δημοσιευμένα γονιδιώματα από το NCBI και το European Nucleotide Archive, τα οποία περιλαμβάνουν λύκους, καθαρόαιμους σκύλους και άλλα είδη σκύλων από την Ύστερη Πλειστόκαινο μέχρι σήμερα.Διαπίστωσαν ότι το 64,1% των καθαρόαιμων σκύλων διαθέτουν καταγωγή από λύκο στο πυρηνικό τους γονιδίωμα από διασταύρωση που συνέβη περίπου χίλιες γενιές πριν. Επιπλέον όλα τα γονιδιώματα σκύλων που ζουν ελεύθεροι κοντά σε ανθρώπινους οικισμούς φέρουν ανιχνεύσιμη καταγωγή από λύκο.Το τσεχοσλοβάκικο λυκόσκυλο και το λυκόσκυλο Σάρλοος που προήλθαν από σκόπιμη διασταύρωση λύκων και σκύλων είχαν τα υψηλότερα ποσοστά καταγωγής λύκου μεταξύ 23 και 40%. Μεταξύ των καθαρόαιμων σκύλων οι πιο «λυκίσιοι» ήταν το μεγάλο τρίχρωμο αγγλογαλλικό κυνηγόσκυλο με ποσοστά 4,7 έως 5,7%, και ο ποιμενικός Σάιλο με 2,7%.Ενώ ο ποιμενικός Σάιλο προέκυψε από διασταυρώσεις με λυκόσκυλα ή άλλα πρόσφατα υβρίδια σκύλων-λύκων για να δημιουργηθούν πιο υγιείς και πιο φιλικοί οικογενειακοί σκύλοι στις ΗΠΑ. Η προέλευση της εκτεταμένης καταγωγής λύκου στο μεγάλο αγγλογαλλικό τρίχρωμο κυνηγόσκυλο, το πιο κοινό κυνηγόσκυλο στη σύγχρονη Γαλλία, είναι άγνωστη και απροσδόκητη. Οι σκύλοι Ταμάσκαν, ένα είδος με χαρακτηριστικά λύκου που δημιουργήθηκε στη Βρετανία την δεκαετία του 1980 από επιλεκτική εκτροφή χάσκι, μαλαμούτ και άλλων ειδών για να μοιάζει με λύκο έχει περίπου 3,7% καταγωγή λύκου. Τα μοτίβα Οι επιστήμονες εντόπισαν διάφορα μοτίβα στα δεδομένα: η καταγωγή λύκου είναι υψηλότερη σε μεγαλύτερα σκυλιά και σε εκείνα που εκτράφηκαν για συγκεκριμένες εργασίες, όπως τα αρκτικά σκυλιά έλκηθρου, ορισμένες «παρία» φυλές και κυνηγόσκυλα. Τα τεριέ, τα γκάντογκ και τα κυνηγόσκυλα έχουν κατά μέσο όρο τη μικρότερη καταγωγή λύκου. Ενώ ορισμένα μεγάλα σκυλιά φύλαξης έχουν υψηλή καταγωγή λύκου, άλλα όπως ο ναπολιτάνικος μαστίφ, ο μπουλμαστίφ και ο Άγιος Βερνάρδος δεν έχουν ανιχνεύσιμη καταγωγή λύκου. Καταγωγή λύκου απαντάται και σε ένα ευρύ φάσμα άλλων ειδών όπως το μικροσκοπικό τσιουάουα που έχει περίπου 0,2%.«Αυτό έχει απόλυτο νόημα για όποιον έχει τσιουάουα και αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι αυτό είναι ο κανόνας, τα περισσότερα σκυλιά είναι λίγο… λύκοι» λέει η Λιν.Οι συγγραφείς συνέκριναν επίσης τη συχνότητα χρήσης όρων προσωπικότητας από κυνολογικούς ομίλους για την περιγραφή ειδών με τα υψηλότερα και χαμηλότερα επίπεδα καταγωγής λύκου. Ο χαρακτηρισμός που συσχετίστηκε περισσότερο με είδη χαμηλής καταγωγής λύκου ήταν το «φιλικός», ακολουθούμενο από «πρόθυμος να ευχαριστήσει», «εύκολος στην εκπαίδευση», «θαρραλέος», «ζωηρός» και «στοργικός». Αντίθετα, οι φυλές με υψηλή καταγωγή λύκου περιγράφονται συχνότερα ως «καχύποπτες με αγνώστους», «ανεξάρτητες», «αξιοπρεπείς», «σε εγρήγορση», «πιστές», «συγκρατημένες» και «εδαφικές».Άλλοι χαρακτηρισμοί, όπως «ευφυής», «υπάκουος», «καλός με παιδιά», «αφοσιωμένος», «ήρεμος» και «χαρούμενος» απαντούν με παρόμοια συχνότητα και στις δύο ομάδες φυλών. Η ομάδα τόνισε ότι αυτά τα γνωρίσματα είναι προκατειλημμένες εκτιμήσεις των συμπεριφορών των φυλών και δεν είναι γνωστό εάν τα γονίδια λύκου ευθύνονται άμεσα για τα χαρακτηριστικά αυτά, αλλά το εύρημα αυτό ανοίγει δρόμους για μελλοντική έρευνα στην επιστήμη συμπεριφοράς σκύλων. Οι προσαρμογές Επιπλέον οι ερευνητές εντόπισαν σημαντικές προσαρμογές που οι σκύλοι απέκτησαν μέσω των λύκων όπως εμπλουτισμένη καταγωγή λύκου σε γονίδια οσφρητικών υποδοχέων σε σκύλους που ζουν ελεύθεροι στην εξοχή και βασίζονται στην ικανότητα να εντοπίζουν ανθρώπινα υπολείμματα τροφής καθώς και την παρουσία ενός γονιδίου όμοιου με εκείνο του Θιβετιανού λύκου που βοηθά τους Θιβετιανούς μαστίφ να αντέχουν χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο Θιβετιανό Οροπέδιο και στα Ιμαλάια.«Οι σκύλοι είναι οι φίλοι μας, αλλά προφανώς οι λύκοι έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωσή τους σε συντρόφους όπως τους ξέρουμε και τους αγαπάμε σήμερα. Στην πορεία των ετών οι σκύλοι χρειάστηκε να λύσουν διάφορα εξελικτικά προβλήματα που συνοδεύουν τη συμβίωση με τον άνθρωπο είτε πρόκειται για την επιβίωση σε υψηλό υψόμετρο, είτε για την αναζήτηση τροφής καθώς περιπλανώνται ελεύθερα σε ένα χωριό, είτε για την προστασία του κοπαδιού και φαίνεται ότι χρησιμοποιούν γονίδια λύκου ως μέρος μιας εργαλειοθήκης για να συνεχίσουν την εξελικτική τους ιστορία επιτυχίας» λέει ο Δρ. Λόγκαν Κίστλερ ερευνητής στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2038582/oi-katharoaimoi-skyloi-diatiroyn-ta-archaia-gonidia-ton-lykon-apo-toys-opoioys-katagontai/