Δροσος Γεωργιος

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Καλώς ήρθατε πίσω! Η μονάδα καθόδου Soyuz MS-27 προσγειώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί 146 χλμ. από την πόλη Zhezkazgan. Οι ακόλουθοι επέστρεψαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: 🔘 Κοσμοναύτης Sergei Ryzhikov (Roscosmos)· 🔘 Κοσμοναύτης Alexei Zubritsky (Roscosmos)· 🔘 Αστροναύτης Jonathan Kim (NASA). Αυτό το βίντεο από τον κοσμοναύτη Oleg Platonov δείχνει την αποσύνδεση του Soyuz MS-27 από τον σταθμό. Κατά τη διάρκεια της Αποστολής 73 στον ISS, οι κοσμοναύτες ολοκλήρωσαν πολλή δουλειά. Πραγματοποίησαν δύο διαστημικούς περιπάτους, εγκαθιστώντας εξοπλισμό για δύο νέα πειράματα στην επιφάνεια της πολυλειτουργικής εργαστηριακής μονάδας Nauka: ☑️ Η εγκατάσταση επιταξίας μοριακής δέσμης Ekran-M αναπτύσσει ημιαγωγούς στο διάστημα για πρώτη φορά· ☑️ Ο εγχυτήρας παλμών μελετά τις ιονοσφαιρικές διαταραχές που προκαλούνται από παλμούς πλάσματος. Η 74η μακροπρόθεσμη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) θα ξεκινήσει τον Δεκέμβριο και θα διαρκέσει περισσότερες από 240 ημέρες. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239609%2F597869ead7e1988675%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23688 Ο αστροναύτης της NASA, Τζόνι Κιμ, και οι συνάδελφοί του επιστρέφουν από τον Διαστημικό Σταθμό. Ο αστροναύτης της NASA, Τζόνι Κιμ, επέστρεψε στη Γη την Τρίτη μαζί με τους κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, ολοκληρώνοντας μια οκτάμηνη επιστημονική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με στόχο να ωφελήσει τη ζωή στη Γη και τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος.Πραγματοποίησαν μια ασφαλή προσγείωση με αλεξίπτωτο στις 12:03 π.μ. EST (10:03 π.μ. τοπική ώρα), νοτιοανατολικά του Τζεζκαζγκάν στο Καζακστάν, μετά την αναχώρησή τους από τον διαστημικό σταθμό στις 8:41 μ.μ. στις 8 Δεκεμβρίου, με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27.Κατά τη διάρκεια 245 ημερών στο διάστημα, το πλήρωμα περιστράφηκε γύρω από τη Γη 3.920 φορές, διανύοντας σχεδόν 104 εκατομμύρια μίλια. Εκτοξεύτηκαν στον διαστημικό σταθμό στις 8 Απριλίου. Αυτή η αποστολή σηματοδότησε την πρώτη διαστημική πτήση τόσο για τον Κιμ όσο και για τον Ζουμπρίτσκι, ενώ ο Ριζίκοφ ολοκλήρωσε το τρίτο του ταξίδι στο διάστημα, καταγράφοντας συνολικά 603 ημέρες στο διάστημα.Ενώ βρισκόταν στο εργαστήριο σε τροχιά, ο Kim συνέβαλε σε ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών ερευνών και τεχνολογικών επιδείξεων. Μελέτησε τη συμπεριφορά βιοεκτυπωμένων ιστών που περιέχουν αιμοφόρα αγγεία σε συνθήκες μικροβαρύτητας για ένα πείραμα που συμβάλλει στην προώθηση της παραγωγής ιστών στο διάστημα για τη θεραπεία ασθενών στη Γη. Αξιολόγησε επίσης τον τηλεχειρισμό πολλαπλών ρομπότ στο διάστημα για τη μελέτη Surface Avatar , η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει την ανάπτυξη ρομποτικών βοηθών για μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης. Επιπλέον, ο Kim εργάστηκε στην ανάπτυξη της κατασκευής νανοϋλικών που μιμούνται το DNA στο διάστημα , τα οποία θα μπορούσαν να βελτιώσουν τις τεχνολογίες χορήγησης φαρμάκων και να υποστηρίξουν αναδυόμενες θεραπευτικές μεθόδους και την αναγεννητική ιατρική.Μετά τους ιατρικούς ελέγχους μετά την προσγείωση, το πλήρωμα θα επιστρέψει στην περιοχή ανάρρωσης στην Καραγκάντα του Καζακστάν. Στη συνέχεια, ο Κιμ θα επιβιβαστεί σε αεροσκάφος της NASA με προορισμό το Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον του οργανισμού στο Χιούστον.Για περισσότερα από 25 χρόνια, οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται συνεχώς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προωθώντας την επιστημονική γνώση και κάνοντας ερευνητικές ανακαλύψεις που δεν είναι δυνατές στη Γη. Ο σταθμός αποτελεί ένα κρίσιμο πεδίο δοκιμών για τη NASA, ώστε να κατανοήσει και να ξεπεράσει τις προκλήσεις των διαστημικών πτήσεων μεγάλης διάρκειας και να επεκτείνει τις εμπορικές ευκαιρίες σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Καθώς οι εμπορικές εταιρείες επικεντρώνονται στην παροχή υπηρεσιών και προορισμών ανθρώπινης διαστημικής μεταφοράς στο πλαίσιο μιας ισχυρής οικονομίας σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη , η NASA επικεντρώνει τους πόρους της σε αποστολές στο βαθύ διάστημα στη Σελήνη, στο πλαίσιο της εκστρατείας Άρτεμις, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Μάθετε περισσότερα για την έρευνα και τις λειτουργίες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/station Τα μέλη του πληρώματος του Soyuz MS-27 (από αριστερά), ο αστροναύτης της NASA Jonny Kim και οι κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky. Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 αποσυνδέεται από τη μονάδα Prichal για να επιστρέψει στη Γη τρία μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73.

Πότε θα γίνει η επόμενη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη; H αποστολή Απόλλων 17 ήταν η τελευταία επανδρωμένη αποστολή της NASA στη Σελήνη. Διήρκησε από τις 7 έως τις 19 Δεκεμβρίου του 1972. Στην επιφάνεια της Σελήνης περπάτησαν ο Gene Cernan και ο γεωλόγος Harrison Schmitt, ενώ ο Ronald Evans βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ακριβώς πριν από 53 χρόνια λοιπόν, πάνω από μισό αιώνα(!), οι αστροναύτες της αποστολής Απόλλων 17 όχι μόνο περπάτησαν στο φεγγάρι, αλλά οδήγησαν και ένα αυτοκίνητο που είχαν φέρει μαζί τους: Πότε θα επιστρέψουμε στη Σελήνη; Προς αναβολή η επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη – O Μασκ καθυστερεί Το σκάφος Starship της SpaceΧ δεν θα είναι έτοιμο εγκαίρως για μια αποστολή στη Σελήνη το 2027. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν κρύβει την οργή της. Παρά τις πιέσεις της κυβέρνησης Τραμπ για επίσπευση του μεγάλου εγχειρήματος, η NASA φαίνεται ότι θα αναγκαστεί να αναβάλει για τουλάχιστον ένα έτος την πρώτη αποστολή αστροναυτών στην επιφάνεια της Σελήνης εδώ και μισό αιώνα. Η SpaceX, η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ που συνεργάζεται με τη NASΑ στο πρόγραμμα Artemis, δεν θα είναι έτοιμη για αναχώρηση πριν από το 2028 το νωρίτερο, αποκαλύπτει εσωτερικό έγγραφο της εταιρείας περιήλθε στην κατοχή του Politico. Και αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να μην προλάβουν την Κίνα, η οποία σχεδιάζει την να στείλει ανθρώπους στο φεγγάρι το αργότερο έως το 2030. Το 2021, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία επέλεξε τη SpaceX ως βασικό συνεργάτη για τις δύο πρώτες αποστολές προσσελήνωσης του προγράμματος Artemis, ενώ οι επόμενες αποστολές ανατέθηκαν στην Blue Origin του Τζεφ Μπέζος. To σχέδιο προβλέπει ότι οι αστροναύτες θα αναχωρούν από τη Γη με το σκάφος Orion της NASA. Όταν όμως φτάσουν στη Σελήνη και τεθούν σε τροχιά θα μετεπιβιβάζονται στο Starship της SpaceX για την τελική κάθοδο στην επιφάνεια του φεγγαριού. H εταιρεία εκτιμά ότι το σκάφος της θα πρέπει να ανεφοδιαστεί στο Διάστημα έως και 12 φορές για να συγκεντρώσει αρκετά καύσιμα ώστε να φτάσει στη Σελήνη. Σύμφωνα με το εσωτερικό έγγραφο της SpaceX, η πρώτη πρόβα για την επιχείρηση ανεφοδιασμού σε τροχιά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί πριν από τον Ιούνιο του 2026. Αν όλα πάνε καλά, μια αποστολή προσσελήνωσης χωρίς πλήρωμα θα είναι εφικτή το 2027, πριν επιχειρηθεί μια αποστολή με αστροναύτες το 2028. Σύμφωνα με το Politico, η SpaceX δεν έχει ακόμα ενημερώσει την κυβέρνηση για το νέο χρονοδιάγραμμά. Τον Οκτώβριο, ο προσωρινός διοικητής της NASA Σον Ντάφι (ο οποίος είναι επίσης υπουργός Μεταφορών και είχε συγκρουστεί με τον Μασκ την περίοδο που ο εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος συνεργαζόταν με το επιτελείο Τραμπ) προειδοποίησε ότι, λόγω της καθυστέρησης, η υπηρεσία εξετάζει το ενδεχόμενο να αναθέσει το συμβόλαιο της SpaceX σε άλλη εταιρεία, όπως η Blue Origin του Μπέζος. Λίγο αργότερα, η SpaceX ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να υποβάλλει ένα «απλοποιημένο» σχέδιο για να επιταχύνει την επιστροφή στη Σελήνη. Παραμένει ασαφές αν το νέο χρονοδιάγραμμα της εταιρείας θα γίνει δεκτό από τον Τραμπ, ο οποίος βιάζεται για προσσελήνωση πριν λήξει η θητεία του. πηγή: https://www.in.gr/2025/12/09/in-science/space/pros-anavoli-epistrofi-ton-amerikanon-sti-selini-o-mask-kathysterei/ O αστροναύτης Gene Cernan στη Σελήνη στις 13 Δεκεμβρίου 1972 Το όχημα της αποστολής Απόλλων 17

Ισχυρή έκλαμψη εκρήγνυται από τον Ήλιο Ο Ήλιος εξέπεμψε μια ισχυρή ηλιακή έκλαμψη, η οποία κορυφώθηκε στις 12:01 π.μ. στις 8 Δεκεμβρίου 2025. Το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA , το οποίο παρακολουθεί συνεχώς τον Ήλιο, κατέγραψε μια εικόνα του συμβάντος. Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι ισχυρές εκρήξεις ενέργειας. Οι εκλάμψεις και οι ηλιακές εκρήξεις μπορούν να επηρεάσουν τις ραδιοεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα σήματα πλοήγησης και να θέσουν σε κίνδυνο τα διαστημόπλοια και τους αστροναύτες. Αυτή η έκλαμψη ταξινομείται ως έκλαμψη X1.1. Η κλάση X υποδηλώνει τις πιο έντονες εκλάμψεις, ενώ ο αριθμός παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έντασή της.Για να δείτε πώς ένας τέτοιος διαστημικός καιρός μπορεί να επηρεάσει τη Γη, επισκεφθείτε το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού της NOAA https://spaceweather.gov/ , την επίσημη πηγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για προβλέψεις, παρατηρήσεις, προειδοποιήσεις και ειδοποιήσεις για τον διαστημικό καιρό. Η NASA λειτουργεί ως ερευνητικός βραχίονας της εθνικής προσπάθειας για τον διαστημικό καιρό. Η NASA παρατηρεί συνεχώς τον Ήλιο και το διαστημικό μας περιβάλλον με έναν στόλο διαστημοπλοίων που μελετούν τα πάντα, από τη δραστηριότητα του Ήλιου μέχρι την ηλιακή ατμόσφαιρα και τα σωματίδια και τα μαγνητικά πεδία στο διάστημα που περιβάλλει τη Γη. https://science.nasa.gov/blogs/solar-cycle-25/2025/12/08/strong-flare-erupts-from-sun-7/ Το Ηλιακό Δυναμικό Παρατηρητήριο της NASA κατέγραψε αυτήν την εικόνα μιας ηλιακής έκλαμψης — που φαίνεται ως η φωτεινή λάμψη στα δεξιά — στις 8 Δεκεμβρίου 2025. Η εικόνα δείχνει ένα υποσύνολο ακραίου υπεριώδους φωτός που αναδεικνύει το εξαιρετικά θερμό υλικό σε εκλάμψεις και το οποίο είναι χρωματισμένο σε γαλαζοπράσινο χρώμα.

Νέος αισθητήρας της NASA αναζητά κρίσιμα ορυκτά. Με την ονομασία AVIRIS-5, είναι ο τελευταίος σε μια μακρά σειρά αισθητήρων που πρωτοστάτησε η NASA JPL για την έρευνα της Γης, της Σελήνης και άλλων κόσμων.Στη μύτη ενός ερευνητικού αεροπλάνου μεγάλου υψομέτρου, ένας νέος αισθητήρας της NASA εκτοξεύτηκε για να βοηθήσει τους γεωεπιστήμονες να χαρτογραφήσουν πετρώματα που περιέχουν λίθιο και άλλα κρίσιμα ορυκτά στην επιφάνεια της Γης, περίπου 60.000 πόδια χαμηλότερα. Σε συνεργασία με την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία (USGS), οι πτήσεις αποτελούν μέρος της μεγαλύτερης αεροπορικής εκστρατείας αυτού του είδους στην ιστορία της χώρας.Αλλά αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές εργασίες που βρίσκονται στον ορίζοντα για το AVIRIS-5, συντομογραφία του Airborne Visible/Infrared Imaging Spectrometer-5, το οποίο έχει πολλά κοινά με αισθητήρες που χρησιμοποιούνται για την εξερεύνηση άλλων πλανητών. Το AVIRIS της NASA πετάει πάνω σε ένα ερευνητικό αεροπλάνο σε αυτό το animation, ανιχνεύοντας ορυκτά στο έδαφος όπως ο εκτορίτης - ένας πηλός που περιέχει λίθιο - μέσω των μοναδικών μοτίβων φωτός που αντανακλούν. Τα διαφορετικά μήκη κύματος, μετρημένα σε νανόμετρα, μοιάζουν με πολύχρωμες γραμμές στο πλαίσιο στα δεξιά. Με μέγεθος περίπου όσο ένας φούρνος μικροκυμάτων, ο αισθητήρας AVIRIS-5 ανιχνεύει τα φασματικά «δακτυλικά αποτυπώματα» ορυκτών και άλλων ενώσεων στο ανακλώμενο ηλιακό φως. Όπως και οι ξαδέρφια του που πετούν στο διάστημα, ο αισθητήρας εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι όλα τα είδη μορίων, από τα στοιχεία σπανίων γαιών μέχρι τις χρωστικές των λουλουδιών, έχουν μοναδικές χημικές δομές που απορροφούν και αντανακλούν διαφορετικά μήκη κύματος φωτός.Η τεχνολογία πρωτοεμφανίστηκε στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Με την πάροδο των δεκαετιών, φασματόμετρα απεικόνισης έχουν επισκεφτεί κάθε σημαντικό βραχώδες σώμα στο ηλιακό σύστημα, από τον Ερμή μέχρι τον Πλούτωνα. Έχουν εντοπίσει τον φλοιό του Άρη με πλήρη φασματική λεπτομέρεια, έχουν αποκαλύψει λίμνες στον Τιτάνα και έχουν εντοπίσει σκόνη πλούσια σε ορυκτά σε όλη τη Σαχάρα και άλλες ερήμους. Ένα από αυτά βρίσκεται καθ' οδόν προς την Ευρώπη , ένα ωκεάνιο φεγγάρι του Δία, για να αναζητήσει τα χημικά συστατικά που χρειάζονται για να υποστηρίξουν τη ζωή.Ένα άλλο φασματόμετρο απεικόνισης, το Moon Mineralogy Mapper της NASA , ήταν το πρώτο που ανακάλυψε νερό στην επιφάνεια της Σελήνης το 2009. «Αυτό το σύνολο δεδομένων συνεχίζει να καθοδηγεί τις έρευνές μας καθώς αναζητούμε επιτόπιους πόρους στη Σελήνη» στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA, δήλωσε ο Robert Green, ανώτερος ερευνητής στο NASA JPL, ο οποίος έχει συμβάλει σε πολλαπλές αποστολές φασματοσκοπίας σε όλο το ηλιακό σύστημα. Πρίσματα, μαύρο πυρίτιο Ενώ τα φασματόμετρα απεικόνισης ποικίλλουν ανάλογα με την αποστολή τους, έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά υλικού - συμπεριλαμβανομένων καθρεφτών, συστοιχιών ανιχνευτών και πλεγμάτων δέσμης ηλεκτρονίων - σχεδιασμένα να συλλαμβάνουν το φως που λαμπυρίζει από μια επιφάνεια και στη συνέχεια να το διαχωρίζουν στα συστατικά του χρώματα, όπως ένα πρίσμα.Πολλά από τα κορυφαία στην κατηγορία τους φασματόμετρα απεικόνισης που πετούν σήμερα κατέστησαν δυνατά χάρη σε εξαρτήματα που εφευρέθηκαν στο Εργαστήριο Μικροσυσκευών του JPL της NASA . Οι κατασκευαστές οργάνων εκεί συνδυάζουν τις ανακαλύψεις στη φυσική, τη χημεία και την επιστήμη των υλικών με τις κλασικές ιδιότητες του φωτός που ανακάλυψε ο φυσικός Ισαάκ Νεύτωνας τον 17ο αιώνα. Τα πειράματα πρίσματος του Νεύτωνα αποκάλυψαν ότι το ορατό φως αποτελείται από ένα ουράνιο τόξο χρωμάτων.Σήμερα, οι μηχανικοί του JPL της NASA εργάζονται με προηγμένα υλικά όπως το μαύρο πυρίτιο — μία από τις πιο σκούρες ουσίες που έχουν κατασκευαστεί ποτέ — για να βελτιώσουν την απόδοση. Κάτω από ένα ισχυρό μικροσκόπιο, το μαύρο πυρίτιο μοιάζει με ένα δάσος από αιχμηρές βελόνες. Χαραγμένες με λέιζερ ή χημικές ουσίες, οι νανοδομές εμποδίζουν το σκεδαζόμενο φως να επηρεάσει το δείγμα παγιδεύοντάς το στις αιχμές τους. Κυνήγι θησαυρού Οι οπτικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στο Εργαστήριο Μικροσυσκευών έχουν εξελιχθεί συνεχώς από τότε που το πρώτο όργανο AVIRIS τέθηκε σε λειτουργία το 1986. Τέσσερις γενιές αυτών των αισθητήρων έχουν πλέον φτάσει στον ουρανό, αναλύοντας ηφαίστεια που εκρήγνυνται, άρρωστες καλλιέργειες , συντρίμμια από το σημείο μηδέν στη Νέα Υόρκη και πυρκαγιές στην Αλαμπάμα, μεταξύ πολλών άλλων εφαρμογών. Το τελευταίο μοντέλο, AVIRIS-5, διαθέτει χωρική ανάλυση διπλάσια από αυτή του προκατόχου του και μπορεί να αναλύσει περιοχές που κυμαίνονται από λιγότερο από ένα πόδι (30 εκατοστά) έως περίπου 30 πόδια (10 μέτρα).Μέχρι στιγμής φέτος, έχει καταγράψει περισσότερες από 200 ώρες πτήσεων σε μεγάλο υψόμετρο πάνω από τη Νεβάδα, την Καλιφόρνια και άλλες δυτικές πολιτείες στο πλαίσιο ενός έργου που ονομάζεται GEMx ( Geological Earth Mapping Experiment ). Οι πτήσεις πραγματοποιούνται χρησιμοποιώντας το αεροσκάφος ER-2 της NASA, το οποίο λειτουργεί από το Κέντρο Έρευνας Πτήσεων Armstrong του οργανισμού στο Edwards της Καλιφόρνια. Η προσπάθεια αυτή αποτελεί το αεροπορικό σκέλος μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας του USGS, που ονομάζεται Earth Mapping Resources Initiative ( Earth MRI ), για τον εκσυγχρονισμό της χαρτογράφησης της επιφάνειας και του υπεδάφους της χώρας.Η ομάδα της NASA και του USGS έχει συγκεντρώσει, από το 2023, δεδομένα σε περισσότερα από 366.000 τετραγωνικά μίλια (950.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) της Αμερικανικής Δύσης, όπου οι ξηρές, άδενδρες εκτάσεις είναι κατάλληλες για φασματοσκοπία ορυκτών. Ένα συναρπαστικό πρώιμο εύρημα είναι ένας πηλός που περιέχει λίθιο, ο εκτορίτης, ο οποίος εντοπίστηκε στα απόβλητα ενός εγκαταλελειμμένου ορυχείου στην Καλιφόρνια, μεταξύ άλλων τοποθεσιών. Το λίθιο είναι ένα από τα περίπου 50 ορυκτά που κινδυνεύουν από διαταραχή της αλυσίδας εφοδιασμού, τα οποία η USGS έχει χαρακτηρίσει κρίσιμα για την εθνική ασφάλεια και την οικονομία.Η βοήθεια προς τις κοινότητες ώστε να αποκομίσουν νέα αξία από παλιές και εγκαταλελειμμένες προοπτικές είναι μια από τις μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες του GEMx, δήλωσε η Dana Chadwick, επιστήμονας συστημάτων της Γης στο NASA JPL. Το ίδιο ισχύει και για τον εντοπισμό πηγών όξινης αποστράγγισης ορυχείων, η οποία μπορεί να προκύψει όταν τα απόβλητα αποσάθρωσης και έκπλυσης στο περιβάλλον.«Το εύρος των διαφορετικών ερωτημάτων που μπορείτε να αντιμετωπίσετε με αυτήν την τεχνολογία είναι πραγματικά συναρπαστικό, από τη διαχείριση της γης έως τους υδάτινους πόρους από το χιόνι και τον κίνδυνο πυρκαγιών», δήλωσε ο Chadwick. «Τα κρίσιμα ορυκτά είναι μόνο η αρχή για το AVIRIS-5». Περισσότερα για το GEMx Το ερευνητικό έργο GEMx αναμένεται να διαρκέσει τέσσερα χρόνια και χρηματοδοτείται από το USGS Earth MRI, μέσω επενδύσεων από τον Bipartisan Infrastructure Law. Η πρωτοβουλία θα αξιοποιήσει τόσο την τεχνολογία που έχει αναπτύξει η NASA για φασματοσκοπική απεικόνιση, όσο και την εμπειρογνωμοσύνη στην ανάλυση των συνόλων δεδομένων και στην εξαγωγή κρίσιμων ορυκτών πληροφοριών από αυτά. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το GEMx, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/gemx/ Ένας πιλότος κάνει σήμα σε ένα μέλος του πληρώματος πριν από την απογείωση από το Κέντρο Έρευνας Πτήσεων Armstrong της NASA στο Edwards της Καλιφόρνια, στις 21 Αυγούστου 2025. Στο αεροσκάφος ER-2 που πετάει ψηλά τον συνοδεύει ένας από τους πιο προηγμένους φασματόμετρα απεικόνισης στο ηλιακό σύστημα Οι κύβοι εικόνας απεικονίζουν τον όγκο των δεδομένων που επιστρέφονται από τα φασματόμετρα απεικόνισης JPL. Το μπροστινό πλαίσιο δείχνει δρόμους και χωράφια γύρω από το Tulare της Καλιφόρνια, όπως φαίνονται από το AVIRIS-5 κατά τη διάρκεια μιας πτήσης ελέγχου νωρίτερα φέτος. Τα πλαϊνά πλαίσια απεικονίζουν το φασματικό αποτύπωμα που καταγράφηκε για κάθε σημείο της εικόνας. Το μαύρο πυρίτιο που παγιδεύει το φως είναι ένα από τα πιο σκούρα υλικά που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Η τεχνολογία είναι στάνταρ για τα φασματόμετρα απεικόνισης υπερακριβείας του JPL

Ελληνική υπογραφή στον ισχυρότερο φωτονικό επεξεργαστή τεχνητής νοημοσύνης. Προσφέρει τη μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα στην κατηγορία του. Δύο χρόνια μετά τη δημιουργία ενός επεξεργαστή τεχνητής νοημοσύνης από το Τμήμα Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου που ανακυρήχθηκε διεθνώς ως ο ταχύτερος του είδους του το ίδιο τμήμα παρουσιάζει τον ισχυρότερο φωτονικό επεξεργαστή τεχνητής νοημοσύνης.Ο νέος επεξεργαστής προσφέρει τη μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα παγκοσμίως στην κατηγορία των πλήρως προγραμματιζόμενων επεξεργαστικών πυρήνων. Ο επεξεργαστής αυτός βασίζεται σε φωτονικούς νευρώνες και λειτουργεί με φως αντί για ηλεκτρικό ρεύμα, υλοποιώντας μια πρωτότυπη αρχιτεκτονική η οποία, για πρώτη φορά, μπορεί και υλοποιεί αλγεβρικές πράξεις σε υψηλές ταχύτητες, αξιοποιώντας πολυπλεξία σε τρεις διαστάσεις: χρόνο, χώρο και μήκος κύματος.Με τον τρόπο αυτό, κατάφερε να παρέχει συνολική υπολογιστική ισχύ ίση με 262 TOPS (262 × 1012 πράξεις ανά δευτερόλεπτο), η οποία αποτελεί αριθμό ρεκόρ μεταξύ όλων των προγραμματιζόμενων πυρήνων Τεχνητής Νοημοσύνης: είναι περίπου 24 φορές υψηλότερη σε σχέση με τις αντίστοιχες επιδόσεις άλλων ερευνητικών πρωτοτύπων πλήρως προγραμματιζόμενων φωτονικών επεξεργαστών και περίπου 10 φορές υψηλότερη από τον ισχυρότερο πυρήνα Τεχνητής Νοημοσύνης (tensor core) B200 της NVIDIA. Η έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου έρχεται να επιλύσει ένα από τα σημαντικότερα τρέχοντα προβλήματα στον τομέα των φωτονικών επεξεργαστών, το οποίο συνίσταται στη δυνατότητά τους να υποστηρίξουν μεγάλα μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης.Η πρωτοποριακή έρευνα στο συγκεκριμένο πεδίο βασίστηκε στη διεπιστημονική συνεργασία δύο ερευνητικών ομάδων του Τμήματος Πληροφορικής: της ερευνητικής ομάδας Ασύρματων και Φωτονικών Συστημάτων και Δικτύων (WinPhoS, http://winphos.web.auth.gr/ ) του ΚΕΔΕΚ του Αριστοτελείου, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Καθηγητή Νίκο Πλέρο, και της ερευνητικής ομάδας Υπολογιστικής Νοημοσύνης και Βαθιάς Μάθησης του Τμήματος Πληροφορικής (CIDL Research group, https://cidl.csd.auth.gr/ ), με επιστημονικό υπεύθυνο τον Καθηγητή Αναστάσιο Τέφα και βασικό συνεργάτη τον Επίκ. Καθηγητή του Τμήματος Χημικών Μηχανικών Νικόλαο Πασσαλή.Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΑΠΘ, ο κύριος ερευνητής, Χρήστος Παππάς, διακρίθηκε πρόσφατα για τη συγκεκριμένη έρευνα από την IEEE Photonics Society. μεταξύ των 10 κορυφαίων υποψήφιων διδακτόρων παγκοσμίως για το έτος 2025, και έλαβε το βραβείο 2025 Photonics Society Graduate Student Scholarship, ενώ ο Δρ Απόστολος Τσακυρίδης προσκλήθηκε να παρουσιάσει τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας στο παγκόσμιο συνέδριο Οπτικών Επικοινωνιών το Μάρτιο του 2026 στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α.Η συνεργασία των δύο ερευνητικών ομάδων του Αριστοτελείου έχει προσελκύσει σημαντική χρηματοδότηση από πλήθος ευρωπαϊκών Horizon και εθνικών ερευνητικών προγραμμάτων, καθώς επίσης και από την αμερικάνικη start-up εταιρεία Celestial AI, η οποία εδρεύει στο Silicon Valley της Καλιφόρνιας και πρόσφατα εξαγοράστηκε από τη Marvell Technologies έναντι τιμήματος 5,5 δισ. δολαρίων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2044253/elliniki-ypografi-ston-ischyrotero-fotoniko-epexergasti-technitis-noimosynis/ Μικροσκοπικό εμφύτευμα υπόσχεται σύνδεση του ανθρώπινου εγκεφάλου με την τεχνητή νοημοσύνη. Επαναστατικής αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας ο μικροσκοπικός μηχανισμός υπόσχεται αποτελεσματική σύνδεση ανθρώπων με υπολογιστές. Ένα νέο εμφύτευμα εγκεφάλου που ονομάζεται BISC επαναπροσδιορίζει το τι είναι δυνατό στην αλληλεπίδραση ανθρώπου – υπολογιστή προσφέροντας έναν υπερλεπτό, ασύρματο, υψηλής χωρητικότητας σύνδεσμο απευθείας με τον εγκέφαλο υποσχόμενο σύνδεση του εγκεφάλου με τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης.Με περισσότερα από 65,000 ηλεκτρόδια και πρωτοφανή ρυθμό μεταφοράς δεδομένων, επιτρέπει σε προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη να αποκωδικοποιεί σκέψεις, προθέσεις και αισθητηριακές εμπειρίες, παραμένοντας παράλληλα ελάχιστα επεμβατικό.Το BRISC μπορεί να μεταμορφώσει την αλληλεπίδραση ανθρώπου – υπολογιστή και να διευρύνει τις θεραπευτικές δυνατότητες για νευρολογικές παθήσεις όπως η επιληψία, οι ζημιές του νωτιαίου μυελού, η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), το εγκεφαλικό επεισόδιο και η τύφλωση, βοηθώντας στη διαχείριση κρίσεων και στην αποκατάσταση κινητικών, λεκτικών και οπτικών λειτουργιών.Το επιτυγχάνει δημιουργώντας ένα ελάχιστα επεμβατικό κανάλι επικοινωνίας υψηλής χωρητικότητας απευθείας προς και από τον εγκέφαλο.Αυτό που κάνει το σύστημα τόσο υποσχόμενο είναι ο πολύ μικρός όγκος του συνδυασμένος με τη δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων δεδομένων πολύ γρήγορα. Αναπτύχθηκε από ομάδες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, στο Νοσοκομείο NewYork-Presbyterian, στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ και στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια. Το σύστημα βασίζεται σε ένα μόνο ολοκληρωμένο κύκλωμα πυριτίου που παρέχει έναν ασύρματο, υψηλής χωρητικότητας σύνδεσμο ανάμεσα στον εγκέφαλο και εξωτερικούς υπολογιστές. Η πλατφόρμα ονομάζεται Biological Interface System to Cortex (BISC). Το σύστημα Οι ερευνητές περιγράφουν σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Electronics» το BISC ως ένα μηχανισμό αποτελούμενο από τρία κύρια μέρη: ένα εμφύτευμα ενός μόνο τσιπ, έναν φορητό «σταθμό αναμετάδοσης» και εξειδικευμένο λογισμικό που λειτουργεί το σύστημα. «Τα περισσότερα εμφυτεύσιμα συστήματα βασίζονται σε μια θήκη ηλεκτρονικών που καταλαμβάνει τεράστιο χώρο μέσα στο σώμα», λέει ο Κεν Σέπαρντ καθηγητής ηλεκτρολογικής μηχανικής και βιοϊατρικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ανώτερος συγγραφέας της εργασίας και επικεφαλής των μηχανολογικών εργασιών. «Το εμφύτευμά μας είναι ένα μόνο ολοκληρωμένο κύκλωμα τόσο λεπτό που μπορεί να γλιστρήσει στον χώρο μεταξύ εγκεφάλου και κρανίου, ακουμπώντας στον εγκέφαλο σαν ένα κομμάτι βρεγμένου χαρτιού».Ο Σέπαρντ συνεργάστηκε με τον Άντρεας Τόλις PhD καθηγητή Οφθαλμολογίας και συνιδρυτή του Enigma Project στο Στάνφορντ. Η πρωτοποριακή δουλειά του Τόλιας στην εκπαίδευση μοντέλων τεχνητή νοημοσύνης σε μεγάλης κλίμακας νευρωνικά δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που καταγράφηκαν στο εργαστήριό του μέσω του BISC, επέτρεψε στην ομάδα να δοκιμάσει αυστηρά την ικανότητα της συσκευής να αποκωδικοποιεί νευρωνική δραστηριότητα.«Το BISC μετατρέπει την επιφάνεια του φλοιού σε μια αποτελεσματική πύλη προσφέροντας υψηλής χωρητικότητα ελάχιστα επεμβατική επικοινωνία αμφίδρομης ροής με AI και εξωτερικές συσκευές. Η δυνατότητα κλιμάκωσης ενός μόνο τσιπ ανοίγει τον δρόμο για προσαρμοστικές νευροπροσθετικές συσκευές και διεπαφές εγκεφάλου – AI για τη θεραπεία νευροψυχιατρικών διαταραχών, όπως η επιληψία» λέει ο Τόλιας.Ο Δρ. Μπρετ Γιούνγκερμαν επίκουρος καθηγητής νευροχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και νευροχειρουργός στο NewYork-Presbyterian/Columbia, ήταν ο κύριος κλινικός συνεργάτης στο έργο. «Αυτή η υψηλής ανάλυσης, υψηλής χωρητικότητας συσκευή μπορεί να φέρει επανάσταση στη διαχείριση νευρολογικών παθήσεων, από την επιληψία έως την παράλυση».Ο Γούνγκερμαν, ο Σέπαρντ και η νευρολόγος Δρ. Κάθριν Σίβον έλαβαν πρόσφατα επιχορήγηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ για την εφαρμογή του BISC στη διαχείριση φαρμακοανθεκτικής επιληψίας. «Το κλειδί για αποτελεσματικές διεπαφές εγκεφάλου – υπολογιστή είναι η μεγιστοποίηση της ροής πληροφοριών προς και από τον εγκέφαλο, ενώ το εμφύτευμα παραμένει όσο το δυνατόν λιγότερο επεμβατικό. Το BISC υπερβαίνει την προηγούμενη τεχνολογία και στα δύο» λένε οι ερευνητές. Τα μεγέθη και η νέα αρχιτεκτονική Οι διεπαφές εγκεφάλου – υπολογιστή λειτουργούν συνδεόμενες με τα μικροσκοπικά ηλεκτρικά σήματα που χρησιμοποιούν οι νευρώνες για να επικοινωνούν. Στα σημερινά συστήματα, αυτό απαιτεί πολλά διαφορετικά μικροηλεκτρονικά μέρη, όπως ενισχυτές, μετατροπείς δεδομένων, πομποδέκτες ραδιοσυχνοτήτων και κυκλώματα διαχείρισης ισχύος. Επειδή όλος αυτός ο εξοπλισμός πρέπει να χωρέσει κάπου, οι γιατροί συχνά εμφυτεύουν έναν σχετικά μεγάλο θάλαμο ηλεκτρονικών, είτε αφαιρώντας μέρος του κρανίου είτε τοποθετώντας τον στο στήθος με καλώδια που οδηγούν στον εγκέφαλο.Το BISC ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση. Ολόκληρο το εμφύτευμα είναι ένα μόνο ολοκληρωμένο κύκλωμα CMOS που καταλαμβάνει λιγότερο από το ένα χιλιοστό του όγκου ενός τυπικού συστήματος. Με συνολικό όγκο περίπου 3 mm³, αυτό το εύκαμπτο τσιπ λυγίζει ώστε να ταιριάζει με την επιφάνεια του εγκεφάλου.Η συσκευή μικρο-ηλεκτροκορτικογραφίας (µECoG) περιλαμβάνει 65,536 ηλεκτρόδια, 1,024 κανάλια ταυτόχρονης καταγραφής και 16,384 κανάλια διέγερσης. Επειδή κατασκευάζεται με τις ίδιες διαδικασίες μεγάλης κλίμακας της βιομηχανίας ημιαγωγών, το εμφύτευμα μπορεί να παραχθεί σε μεγάλους αριθμούς.Στο ίδιο τσιπ βρίσκονται όλα τα ηλεκτρονικά: πομποδέκτης ραδιοσυχνοτήτων, κύκλωμα ασύρματης τροφοδοσίας, ψηφιακός έλεγχος, διαχείριση ενέργειας, μετατροπείς δεδομένων και τα αναλογικά στοιχεία για καταγραφή και διέγερση. Ένας εξωτερικός σταθμός αναμετάδοσης, τροφοδοτούμενος από μπαταρία, παρέχει ενέργεια στο εμφύτευμα και ανταλλάσσει δεδομένα μαζί του μέσω ειδικού υπερ-ευρυζωνικού ραδιοσυνδέσμου με εύρος 100 Mbps τουλάχιστον εκατό φορές μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο διαθέσιμο ασύρματο BCI. Ο σταθμός αναμετάδοσης εμφανίζεται προς τον έξω κόσμο ως συσκευή WiFi 802.11.Το BISC εισάγει επίσης το δικό του σύνολο εντολών και μια εκτεταμένη στοίβα λογισμικού, σχηματίζοντας μια ειδική υπολογιστική αρχιτεκτονική για διεπαφές εγκεφάλου. Στα αναφερόμενα πειράματα, η υψηλή χωρητικότητα του συστήματος καθιστά δυνατό να αποστέλλονται πλούσια μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας σε προηγμένα εργαλεία μηχανικής μάθησης και βαθιάς μάθησης που μπορούν να αποκωδικοποιήσουν σύνθετες προθέσεις, αντιλήψεις και εσωτερικές καταστάσεις.«Με την ενσωμάτωση όλων σε ένα μόνο κομμάτι πυριτίου, δείξαμε πώς οι διεπαφές εγκεφάλου μπορούν να γίνουν μικρότερες, ασφαλέστερες και πολύ πιο ισχυρές», λέει ο Shepard. Η χρήση του Για τη μετάβαση προς κλινική χρήση, η ομάδα του Σέπαρντ συνεργάστηκε στενά με τον Γούνγκερμαν και συναδέλφους στο NewYork-Presbyterian/Columbia. Ανέπτυξαν τεχνικές για ασφαλή τοποθέτηση του υπερλεπτού τσιπ σε προκλινικό μοντέλο και επαλήθευσαν ότι μπορεί να καταγράφει νευρωνικά σήματα αξιόπιστα και σταθερά με την πάροδο του χρόνου. Πρώιμες μελέτες σε ανθρώπους βρίσκονται σε εξέλιξη, εστιάζοντας σε βραχυπρόθεσμες καταγραφές στη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων.«Αυτές οι αρχικές μελέτες μας δίνουν ανεκτίμητα δεδομένα για το πώς λειτουργεί η συσκευή σε πραγματικές χειρουργικές συνθήκες. Τα εμφυτεύματα μπορούν να εισαχθούν μέσω μιας ελάχιστα επεμβατικής τομής στο κρανίο και να γλιστρήσουν στην επιφάνεια του εγκεφάλου στον υποσκληρίδιο χώρο. Η χαρτοτυπική λεπτότητα και η απουσία διεισδυτικών ηλεκτροδίων ή καλωδίων που να δένουν τη συσκευή στο κρανίο μειώνουν την αντίδραση των ιστών και την υποβάθμιση του σήματος» λέει ο Γιούνγκερμαν.Εκτεταμένες προκλινικές δοκιμές του BISC σε κινητικούς και οπτικούς φλοιούς πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με τον Δρ. Τόλιας και τον Μπιτζάν Πεσαράν καθηγητή νευροχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.«Η ακραία μικρογραφία του BISC είναι πολύ συναρπαστική ως πλατφόρμα για νέες γενιές εμφυτεύσιμων τεχνολογιών που μπορούν να συνδεθούν με τον εγκέφαλο και μέσω άλλων μορφών, όπως το φως και ο ήχος» λέει ο Πεσαράν. Η έρευνα Το BISC αναπτύχθηκε στο πρόγραμμα Neural Engineering Systems Design της DARPA και συνδυάζει την τεχνογνωσία μικροηλεκτρονικής του Κολούμπια, τα πρωτοποριακά νευροεπιστημονικά προγράμματα του Στάνφορντ, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και την χειρουργική καινοτομία του NewYork-Presbyterian/Columbia.Για την επιτάχυνση της πορείας προς πρακτική χρήση, οι ερευνητές του Κολούμπια και του Στάνφορντ δημιούργησαν την Kampto Neurotech, μια εταιρεία spin-off με επικεφαλής τον Δρ. Νάνγιου Ζενγκ έναν από τους βασικούς μηχανικούς του έργου. Η εταιρεία αναπτύσσει εμπορικές εκδόσεις του τσιπ για προκλινική έρευνα και αναζητά υποστήριξη για τη μελλοντική χρήση του σε ανθρώπους.«Πρόκειται για έναν θεμελιωδώς διαφορετικό τρόπο κατασκευής συσκευών BCI. Με αυτόν τον τρόπο, το BISC έχει τεχνολογικές δυνατότητες που υπερβαίνουν κατά πολλές τάξεις μεγέθους τις αντίστοιχες άλλων συστημάτων» λέει ο ΖενγκΚαθώς η τεχνητή νοημοσύνη εξελίσσεται, οι τεχνολογίες BCI προσελκύουν αυξανόμενο ενδιαφέρον τόσο για την αποκατάσταση χαμένων λειτουργιών σε άτομα με νευρολογικές παθήσεις όσο και για την πιθανή ενίσχυση φυσιολογικών ικανοτήτων μέσω άμεσης σύνδεσης εγκεφάλου και μηχανών.«Με τον συνδυασμό υπερυψηλής ανάλυσης νευρωνικών καταγραφών με πλήρως ασύρματη λειτουργία και με προηγμένους αλγορίθμους αποκωδικοποίησης και διέγερσης, προχωρούμε προς ένα μέλλον όπου ο εγκέφαλος και τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να αλληλεπιδρούν απρόσκοπτα — όχι μόνο για την έρευνα αλλά για την ωφέλεια του ανθρώπου. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις εγκεφαλικές διαταραχές, τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με τις μηχανές και, τελικά, τον τρόπο που οι άνθρωποι συνδέονται με την τεχνητή νοημοσύνη» λέει ο Σέπαρντ. Στην εικόνα το μικροσκπικό εμφύτευμα BRISC https://www.naftemporiki.gr/techscience/2044185/mikroskopiko-emfyteyma-yposchetai-syndesi-toy-anthropinoy-egkefaloy-me-tin-techniti-noimosyni/

Επιστήμονας της NASA υποστηρίζει ότι ανακάλυψε τι ήταν το Άστρο της Βηθλεέμ. Κάνει λόγο για ένα κομήτη που είχε τροχιά συμβατή με αυτή του άστρου που αναφέρεται στα ευαγγέλια. Με δημοσίευση του στην επιθεώρηση «Journal of the British Astronomical Association» o πλανητικός επιστήμονας της NASA Μαρκ Μάτνεϊ υποστηρίζει ότι έλυσε το μυστήριο γύρω από το Άστρο της Βηθλεέμ το οποίο οδήγησε τους τρεις μάγους στη φάτνη που γεννήθηκε ο Ιησούς.Η επιστημονική κοινότητα προσπαθώντας να ξεπεράσει το πεδίο του μύθου ή του θαύματος διατυπώνει κατά καιρούς διάφορες προτάσεις ή θεωρίες που βασίζονται σε υπαρκτά ιστορικά και αστρονομικά δεδομένα.Κάποια σπάνια συζυγία ή σύνοδος πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, μια έκρηξη σουπερνόβα, κάποιο άστρο που έκανε ξαφνικά τη λαμπρή του εμφάνιση και κάποιο διαστημικό σώμα (πιθανότατα κομήτης) έχουν προταθεί από τους ειδικούς ως την πηγή της λάμψης στον ουρανό της Παλαιστίνης το επίμαχο χρονικό σημείο.Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο το άστρο δείχνει τον δρόμο προς το βρέφος Ιησού, εμφανιζόμενο αρχικά «στην ανατολή» σε μια σύντομη διαδρομή από τα Ιεροσόλυμα προς τη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με την βιβλική αφήγηση το άστρο κινείται μπροστά από τους μάγους καθοδηγώντας τους και στη συνέχεια «στέκεται πάνω» από το μέρος όπου γεννήθηκε ο Ιησούς.Ο Μάτνεϊ λέει ότι από τις διάφορες προτάσεις εκείνη που ταιριάζει περισσότερο είναι αυτή ενός κομήτη και στηρίζει την άποψη του σε ένα αντικείμενο που κατέγραψαν οι Κινέζοι το 5 π.Χ. έναν φωτεινό κομήτη που ήταν ορατός για περισσότερες από εβδομήντα ημέρες. Οι ιστορικοί έχουν καταλήξει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε κάπου ανάμεσα στο 6 ως 4 π.Χ πιθανότατα το 5 π.Χ.Ο Μάτνεϊ ανέλυσε αυτόν τον κομήτη από τα αρχαία κινεζικά αρχεία εντοπίζοντας ένα εύρος πιθανών τροχιών που συμφωνούν με τις παρατηρήσεις. Μία προσομοίωση της κίνησης του κομήτη έδειξε ότι θα είχε γίνει ορατό ένα πρωινό του Ιουνίου το 5 π.Χ. Ταξιδιώτες που κινούνταν νότια προς τη Βηθλεέμ θα μπορούσαν ενδεχομένως να το έχουν δει να «πηγαίνει μπροστά» τους και έπειτα να παραμένει από πάνω τους.«Αυτό είναι το πρώτο αστρονομικό αντικείμενο υποψήφιο για το Άστρο που έχει ποτέ ταυτοποιηθεί και θα μπορούσε να έχει φαινόμενη κίνηση που αντιστοιχεί στην περιγραφή του Ματθαίου, όπου το Άστρο “πήγαινε μπροστά” από τους Μάγους στο ταξίδι τους προς τη Βηθλεέμ μέχρι που “στάθηκε πάνω” από το σημείο όπου βρισκόταν ο μικρός Ιησούς» γράφει ο Μάτνεϊ στη μελέτη του. Λέει ότι ένας κομήτης που πέρασε τόσο κοντά θα μπορούσε «εύκολα να είναι ορατός την ημέρα» και θα ήταν «εξαιρετικά λαμπρός».Τουλάχιστον τετρακόσιες επιστημονικές μελέτες έχουν γίνει για να εξηγηθεί η αλήθεια πίσω από το Άστρο της Βηθλεέμ. Υπάρχουν και πολλοί επιστήμονες βέβαια που έχουν απορρίψει την ύπαρξή του και λένε ότι είναι απλά ένας μύθος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2044145/epistimonas-tis-nasa-ypostirizei-oti-anakalypse-ti-itan-to-astro-tis-vithleem/

Εντοπίστηκε τεράστιος εξωπλανήτης που κάνει το Δία να μοιάζει με… χόμπιτ. Ο πλανήτης έχει μάζα18 φορές μεγαλύτερη από το γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Subaru στη Χαβάη αστρονόμοι εντόπισαν έναν γιγάντιο εξωπλανήτη και έναν καφέ νάνο, καθένας από τους οποίους περιφέρεται γύρω από το δικό του άστρο. Ο εξωπλανήτης έχει μάζα 18 φορές μεγαλύτερη από αυτή του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Δία.Αυτά τα αντικείμενα αποτελούν τις πρώτες ανακαλύψεις από το OASIS (Observing Accelerators with SCExAO Imaging Survey) ένα πρόγραμμα που συνδυάζει μετρήσεις από το διάστημα με την προηγμένη απεικόνιση του Subaru για να αποκαλύψει κόσμους που διαφορετικά θα παρέμεναν κρυμμένοι.Συνδυαστικά αυτά τα ευρήματα προσφέρουν βασικούς στόχους για το επερχόμενο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Roman της NASA το οποίο θα τα χρησιμοποιήσει για να δοκιμάσει κρίσιμες τεχνολογίες απαραίτητες για την ανίχνευση και απεικόνιση πλανητών παρόμοιων με τη Γη. Αυτή τη στιγμή μόνο περίπου το 1% των άστρων είναι γνωστό ότι φιλοξενούν γιγάντιους πλανήτες και καφέ νάνους που μπορούν να φωτογραφηθούν απευθείας με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια.Ακόμη και σε νεαρά πλανητικά συστήματα όπου αυτά τα αντικείμενα λάμπουν ακόμη από τη θερμότητα της δημιουργίας τους παραμένουν πολύ πιο αμυδρά από τα άστρα που περιβάλλουν και συχνά «χάνονται» στο φως τους. Έτσι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους αστρονόμους ήταν να εντοπίσουν εξαρχής σε ποια άστρα πρέπει να αναζητηθούν αυτοί οι αχνoί συνοδοί.Εδώ παρεμβαίνει το OASIS. Το πρόγραμμα αναλύει ακριβείς μετρήσεις από δύο αποστολές του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, Hipparcos και Gaia, για να εντοπίσει άστρα των οποίων η κίνηση υποδηλώνει τη βαρύτητα αόρατων συνοδών. Όταν τέτοια άστρα εντοπιστούν, το OASIS τα παρατηρεί με το σύστημα Subaru Coronagraphic Extreme Adaptive Optics (SCExAO), το οποίο προσφέρει την εξαιρετική ακρίβεια και ποιότητα εικόνας που απαιτείται για την άμεση ανίχνευση αυτών των κρυμμένων αντικειμένων. Η ανακάλυψη Ο νέος πλανήτης έλαβε την ονομασία, HIP 54515 b και περιφέρεται γύρω από ένα άστρο 271 έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Λέοντα. Με μάζα σχεδόν 18 φορές αυτή του Δία, κινείται σε τροχιά παρόμοια με την απόσταση του Ποσειδώνα από τον Ήλιο. Ωστόσο το άστρο και ο πλανήτης εμφανίζονται πολύ κοντά μεταξύ τους όταν παρατηρούνται από τη Γη. Το σύστημα SCExAO παρήγαγε εξαιρετικά καθαρές εικόνες κάνοντας δυνατή την ανίχνευση του πλανήτη.Η δεύτερη ανακάλυψη είναι ένας καφέ νάνος με μάζα 60 φορές αυτή του Δία που έλαβε την ονομασία HIP 71618 B και βρίσκεται 169 έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Βοώτη. Οι καφέ νάνοι αποκαλούνται συχνά «αποτυχημένα άστρα», επειδή σχηματίζονται όπως τα άστρα αλλά δεν αποκτούν αρκετή μάζα για να συντηρήσουν πυρηνική σύντηξη.Αυτό που κάνει τον HIP 71618 B ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι διαθέτει ιδανικές ιδιότητες για παρατηρήσεις με το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Roman. Το Roman θα πραγματοποιήσει μια επίδειξη τεχνολογίας για να δοκιμάσει συστήματα κορονογράφου, τα οποία θα είναι απαραίτητα για μελλοντικά τηλεσκόπια που θα επιχειρήσουν να απεικονίσουν πλανήτες παρόμοιους με τη Γη γύρω από άλλα άστρα, πλανήτες που είναι δέκα δισεκατομμύρια φορές πιο αμυδροί από τα άστρα τους.Πριν από αυτή την ανακάλυψη, οι αστρονόμοι δεν είχαν ούτε έναν επιβεβαιωμένο στόχο που να πληροί όλες τις αυστηρές απαιτήσεις για αυτή την επίδειξη. Ο HIP 71618 B αλλάζει τα δεδομένα καθώς πληροί όλα τα κριτήρια: το άστρο του είναι φωτεινό και ο καφέ νάνος βρίσκεται στη σωστή απόσταση. Στα μήκη κύματος όπου λειτουργεί ο κορονογράφος του Roman θα είναι αρκετά αμυδρός σε σχέση με το άστρο του ώστε να επιτρέψει μετρήσεις που θα επικυρώσουν αυτές τις νέες τεχνολογίες.Αυτές οι ανακαλύψεις από το OASIS δείχνουν πώς ο συνδυασμός διαστημικών μετρήσεων υψηλής ακρίβειας και επίγειας άμεσης απεικόνισης μπορεί να αποκαλύψει πλανήτες και καφέ νάνους που διαφορετικά θα παρέμεναν αόρατοι. Αυτό το είδος συνεργασίας όπου τα δεδομένα από το Διάστημα καθοδηγούν τις παρατηρήσεις από τη Γη αποδεικνύει ότι το τηλεσκόπιο Subaru θα συνεχίσει να αποτελεί ένα από τα κορυφαία παρατηρητήρια παγκοσμίως, ακόμη και καθώς νέα τηλεσκόπια έρχονται σε λειτουργία. Υπάρχει εξωπλανήτης 18 φορές μεγαλύτερος από τον εικονιζόμενο Δία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2044212/anakalyfthike-terastios-exoplanitis-poy-kanei-to-dia-na-moiazei-me-chompit/

Ανακαλύφθηκε ο μεγαλύτερος στρόβιλος του Σύμπαντος. Είναι μια τεραστίων διαστάσεων περιστρεφόμενη δομή γαλαξιών και αερίου Ομάδα επιστημόνων εντόπισε τη μεγαλύτερη γνωστή περιστρεφόμενη δομή στο Σύμπαν. Πρόκειται για μια κολοσσιαία νηματοειδή συγκρότηση εκατοντάδων γαλαξιών, αερίου και σκοτεινής ύλης που αποτελεί ένα νήμα στη μακροδομή του Σύμπαντος, γνωστό ως κοσμικός ιστός.Η δομή βρίσκεται περίπου 140 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη και παρατηρήθηκε κυρίως με το ραδιοτηλεσκόπιο MeerKAT στη Νότια Αφρική, ένα σύστημα από 64 αλληλοσυνδεόμενα δορυφορικά πιάτα.Το περιστρεφόμενο νήμα είναι εντυπωσιακά τεράστιο έχοντας μήκος περίπου 50 εκατομμύρια έτη φωτός και πλάτος 117,000 έτη φωτός. Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση που διανύει το φως σε έναν χρόνο δηλαδή 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Για σύγκριση, ο γαλαξίας μας που επίσης αποτελεί μέρος ενός νήματος στον κοσμικό ιστό έχει διάμετρο περίπου 100,000 έτη φωτός.«Πιστεύουμε ότι το Σύμπαν σε πολύ μεγάλες κλίμακες αποτελείται από μια δικτυωτή κατανομή γαλαξιών, αερίου και σκοτεινής ύλης. Αυτό το δίκτυο ονομάζεται κοσμικός ιστός και αποτελείται από σμήνη, τα οποία είναι πολύ πυκνά συσσωματώματα ύλης συχνά αποτελούμενα από πολλές ομάδες γαλαξιών, από κενά που είναι άδειες ή σχεδόν άδειες περιοχές του Διαστήματος και από νήματα που είναι δομές σαν κλωστές που συνδέουν τις πολύ πυκνές περιοχές και οριοθετούν τα κενά» δήλωσε η αστροφυσικός του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ Μανταλίνα Τουτοράκε, εκ των επικεφαλής μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». Η δομή Το περιστρεφόμενο νήμα που περιγράφεται στη νέα μελέτη φιλοξενεί σχεδόν 300 γαλαξίες διαφόρων μεγεθών καθώς και αέριο και σκοτεινή ύλη, τη μυστηριώδη αόρατη ουσία που εκτιμάται ότι αποτελεί το 27% του Σύμπαντος.Ό,τι είναι ορατό στο σύμπαν αποτελείται από συνηθισμένη ύλη: άστρα, πλανήτες, φεγγάρια και όλη την ύλη που υπάρχει στη Γη. Αυτή μπορεί να ανιχνευθεί από το υπέρυθρο έως το ορατό φως και τις ακτίνες γάμμα αλλά αποτελεί μόνο περίπου το 5% του Σύμπαντος. Η σκοτεινή ύλη αντίθετα, δεν απορροφά, δεν αντανακλά και δεν εκπέμπει φως, αλλά η παρουσία της γίνεται γνωστή μέσω των βαρυτικών επιδράσεών της σε μεγάλες κλίμακες.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το νήμα περιστρέφεται παρατηρώντας ότι οι γαλαξίες στις δύο πλευρές του κεντρικού άξονά του κινούνται στο Διάστημα προς αντίθετες κατευθύνσεις με το σύνολο της δομής να έχει περιστροφική ταχύτητα περίπου 396, 000 χιλιόμετρα την ώρα.«Αυτή είναι η μεγαλύτερη μεμονωμένη περιστρεφόμενη δομή που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Στατιστικά πιστεύουμε ότι υπάρχουν και άλλες περιστρεφόμενες δομές μερικές μάλιστα μεγαλύτερες. Ωστόσο δεν έχουμε καταφέρει να τις ανιχνεύσουμε άμεσα με τα τρέχοντα δεδομένα και τα τηλεσκόπιά μας», δήλωσε η Λάιλα Γιουνγκ αστροφυσικός του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και συν-συγγραφέας της μελέτης. Γραφιστική αεπικόνιση της περιστρεφόμενης κοσμικής δομής. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2044163/anakalyfthike-o-megalyteros-strovilos-toy-sympantos/

Copernicus: Το 2025 οδεύει να γίνει η δεύτερη πιο θερμή χρονιά στην ιστορία. Νοέμβριος: ο τρίτος θερμότερος που έχει καταγραφεί ποτέ Η χρονιά που ολοκληρώνεται αποτυπώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την επιτάχυνση της κλιματικής κρίσης.Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιεί το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο Copernicus, το 2025 βαδίζει προς το να ισοφαρίσει –ή ακόμη και να ξεπεράσει– το 2023, καταλήγοντας πιθανότατα η δεύτερη πιο ζεστή χρονιά που έχει καταγραφεί ποτέ, πίσω μόνο από το ιστορικό ρεκόρ του 2024. Ο Νοέμβριος του 2025: ένας ακόμη «καυτός» μήνας Το Copernicus αναφέρει ότι ο Νοέμβριος του 2025 ήταν ο τρίτος θερμότερος Νοέμβριος στην παγκόσμια σειρά καταγραφών, μετά από εκείνους του 2023 και του 2024. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έφθασε τους 14,02°C, δηλαδή 0,65°C πάνω από τον μέσο όρο της περιόδου 1991-2020.Συνολικά, για το διάστημα Ιανουαρίου – Νοεμβρίου, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη ήταν 0,60°C πάνω από τον μέσο όρο 1991-2020 και 1,48°C πάνω από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής (1850-1900) – μια διαφορά που δείχνει πόσο γρήγορα μεταβάλλεται πλέον το παγκόσμιο κλίμα.Η εικόνα του έτους, σημειώνει το παρατηρητήριο, «καθρεφτίζει» σχεδόν απόλυτα εκείνη του 2023, με τον τελικό απολογισμό του Δεκεμβρίου να κρίνει αν το 2025 θα σκαρφαλώσει οριστικά στη δεύτερη θέση των θερμότερων ετών. Ακραία φαινόμενα και ανθρώπινο αποτύπωμα Η κλιματική απορρύθμιση που προκαλεί η ανθρώπινη δραστηριότητα εντείνει τη συχνότητα και τη σφοδρότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων.Ο Νοέμβριος σημαδεύτηκε από τροπικούς κυκλώνες στη νοτιοανατολική Ασία, οι οποίοι προκάλεσαν εκτεταμένες πλημμύρες και μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, επιβεβαιώνοντας την αυξανόμενη ευαλωτότητα πολλών περιοχών του πλανήτη.Παράλληλα, οι θερμοκρασίες κινήθηκαν σημαντικά πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα σε διάφορες ζώνες — ιδίως στον βόρειο Καναδά, στις περιοχές κάτω από τον Αρκτικό Ωκεανό και σε ολόκληρη την Ανταρκτική. Στον δρόμο για την υπέρβαση του +1,5°C Τα στοιχεία του Copernicus δείχνουν ότι ο μέσος όρος θερμοκρασιών της τριετίας 2023-2025 ενδέχεται να υπερβεί το όριο του +1,5°C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή — για πρώτη φορά σε τόσο μακρά περίοδο.Πρόκειται για το όριο που τέθηκε στη Συμφωνία του Παρισιού, ώστε η υπερθέρμανση να διατηρηθεί όσο το δυνατόν χαμηλότερα.Ωστόσο, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες προειδοποιεί πως η υπέρβαση του 1,5°C «είναι πλέον αναπόφευκτη», εκφράζοντας την ελπίδα ότι το φαινόμενο θα είναι προσωρινό.«Αυτά τα ορόσημα δεν είναι αφηρημένες έννοιες», τονίζει η Σαμάνθα Μπέρτζες από την υπηρεσία C3S, υπογραμμίζοντας ότι ο μόνος τρόπος αναχαίτισης των μελλοντικών αυξήσεων θερμοκρασίας είναι η ουσιαστική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. COP30: χαμηλές φιλοδοξίες, μεγάλα ρίσκα Παρά τη δραματική εικόνα, η διεθνής κοινότητα εμφανίζεται κατακερματισμένη. Στην COP30 της Μπελέμ, οι χώρες κατέληξαν σε μια συγκρατημένη συναίνεση, χωρίς σαφές σχέδιο απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα – και με τις ΗΠΑ απούσες από την κρίσιμη διαδικασία.Ο Βραζιλιάνος πρόεδρος Λούλα δεν κατάφερε να πετύχει δέσμευση των μεγάλων παραγωγών πετρελαίου και των αναδυόμενων οικονομιών για επιτάχυνση της ενεργειακής μετάβασης.Η απόσταση ανάμεσα στα επιστημονικά δεδομένα και στην πολιτική βούληση αποτυπώνεται πλέον ξεκάθαρα: ο πλανήτης θερμαίνεται με ρυθμούς που υπερβαίνουν τις δεσμεύσεις, τους στόχους και κυρίως τις πράξεις των κυβερνήσεων. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/2044061/copernicus-to-2025-odeyei-na-ginei-i-deyteri-pio-thermi-chronia-stin-istoria/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Για πρώτη φορά στην ιστορία του ISS, και τα οκτώ λιμάνια πρόσδεσης ήταν κατειλημμένα ταυτόχρονα. Αυτό συνέβη μετά την επιτυχή πρόσδεση του φορτηγού πλοίου Northrop Grumman Cygnus XL στη μονάδα Unity. Οκτώ από τα οκτώ πιθανά διαστημόπλοια είναι αγκυροβολημένα στον σταθμό: - Δύο διαστημόπλοια Dragon (SpaceX) - Φορτηγό πλοίο Cygnus XL (Northrop Grumman) - Διαστημόπλοιο HTV-X1 (JAXA, Ιαπωνία) - Δύο επανδρωμένα διαστημόπλοια Soyuz (Roscosmos) - Δύο φορτηγά διαστημόπλοια Progress (Roscosmos) Η πρόσδεση του Cygnus πραγματοποιήθηκε μετά από μια καθυστέρηση από την περασμένη εβδομάδα. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε εξ αποστάσεως από τη Γη χρησιμοποιώντας τον χειριστή Canadarm2 (θυμάστε την πρόσφατη ομιλία που έκανα γι' αυτό;). Η μετεγκατάσταση του διαστημικού σκάφους συντονίστηκε από τη NASA, την Northrop Grumman και την Roscosmos για να δημιουργηθεί χώρος για το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-28, που έφτασε στις 27 Νοεμβρίου. Το Cygnus θα παραμείνει στον σταθμό μέχρι τον Μάρτιο του 2026. Μετά την αποσύνδεση, θα καεί στην ατμόσφαιρα της Γης, απορρίπτοντας περίπου 5.000 κιλά αποβλήτων και άχρηστων υλικών. Και ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο: αυτή τη στιγμή εργάζονται 10 άτομα στον ISS, πέντε από τα οποία είναι κοσμοναύτες της Roscosmos. Σε λίγες μόνο ημέρες, η αποστολή ISS-73 θα ολοκληρωθεί και θα καλωσορίσουμε τους συναδέλφους μας στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών! https://vk.com/rsc_energia?w=wall-219235956_149896 Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Το ανώτερο στάδιο της Energia θα εκτοξεύσει έναν μετεωρολογικό δορυφόρο σε γεωστατική τροχιά. Οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του διαστημοπλοίου Elektro-L, που κατασκευάζεται από την NPO Lavochkin, συνεχίζονται στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Ο δορυφόρος θα εκτοξευθεί σε τροχιά από ένα όχημα εκτόξευσης Proton-M με ανώτερο στάδιο τύπου DM που κατασκευάζεται από την RSC Energia.Αυτή είναι η τελευταία εκτόξευση αυτού του τύπου ανώτερου σταδίου από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Όλες οι μελλοντικές εκτοξεύσεις ανώτερων σταδίων που κατασκευάζονται από την RSC Energia θα πραγματοποιούνται μόνο από τα κοσμοδρόμια Βοστότσνι και Πλέσετσκ της Ρωσίας.Μετά την επίτευξη γεωστατικής τροχιάς, ο δορυφόρος θα ενταχθεί στο υδρομετεωρολογικό διαστημικό σύστημα Elektro, το οποίο παρέχει παρακολούθηση καιρού 24/7. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 15 Δεκεμβρίου. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23653 .

Ο Άρης ήταν κάποτε μια τροπική όαση. Ο Άρης έχει κάποτε ποταμούς και πιθανώς τροπικό κλίμα. Νέα στοιχεία για το… γήινο κλιματικό παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη. Βρέθηκαν ενδείξεις ότι το κλίμα στον Άρη κάποτε καθοριζόταν από βροχοπτώσεις δημιουργώντας ένα τροπικό περιβάλλον δίνοντας μια νέα εντυπωσιακή διάσταση στην κλιματική ιστορία του πλανήτη.Έχει διαπιστωθεί η παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του Άρη πριν ο πλανήτης απωλέσει την ατμόσφαιρα του και μετατραπεί στον άγονο, ερημικό και εντελώς αφιλόξενο για τη ζωή κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα. Πλήθος μελετών με τη χρήση δεδομένων από τις διαφόρων ειδών αποστολές που έχουν σταλεί στον Άρη έχουν υποδείξει την ύπαρξη αρχικά κάποιου μεγάλου ωκεανού στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη και αργότερα λιμνών και ποταμών στην επιφάνεια τους κάτι που σημαίνει ότι μπορεί για κάποιο χρονικό διάστημα να είχαν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή οι οποίες σύμφωνα με κάποιους ειδικούς μπορεί να βρήκαν καταφύγιο κάτω από την επιφάνεια όταν οι συνθήκες μεταβλήθηκαν και να εξακολουθούν να επιβιώνουν κρυμμένες στο εσωτερικό του πλανήτη.Μικρές ανοιχτόχρωμες κηλίδες στο κοκκινοπορτοκαλί τοπίο του Άρη αποδείχτηκαν ένα νέο στοιχείο ότι τμήματα του πλανήτη ίσως κάποτε φιλοξενούσαν υγρές περιοχές τύπου οάσεων με υγρό κλίμα και βροχές παρόμοιες με αυτές των τροπικών περιοχών της Γης.Το ρόβερ της αποστολής Perseverance της NASA εντόπισε αυτά τα χαρακτηριστικά ως λευκό καολινιτικό άργιλο πλούσιο σε αλουμίνιο σε πετρώματα που βρίσκονται στον κρατήρα Τζέζερο τον οποίο εξερευνά το ρόβερ της NASA. Στη Γη αυτό το είδος αργίλου σχηματίζεται όταν μακρές περίοδοι έντονων βροχοπτώσεων απομακρύνουν σταδιακά άλλα ορυκτά από τους βράχους και τα ιζήματα αφήνοντας πίσω το καθαρό υλικό.Οι λεπτομέρειες της ανακάλυψης δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Communications Earth & Environment». Η μελέτη καθοδηγήθηκε από τον Άντριαν Μπροζ μεταδιδακτορικό ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Purdue ο οποίος εργάζεται στο εργαστήριο της Μπριόνι Χόργκαν η οποία είναι μακροχρόνια συνεργάτης σχεδιασμού της αποστολής Mars Perseverance της NASA και καθηγήτρια πλανητικών επιστημών στο Purdue.«Τέτοιοι βράχοι είναι μάλλον από τους σημαντικότερους που έχουμε δει από τροχιά στον Άρη γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να σχηματιστούν» είπε η Horgan. Η παρουσία τους απαιτεί τόσο πολύ νερό ώστε πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελούν απόδειξη ενός αρχαίου, θερμότερου και υγρότερου κλίματος όπου έπεφτε βροχή για εκατομμύρια χρόνια. Τα τροπικά κλίματα όπως τα τροπικά δάση είναι τα συνηθέστερα περιβάλλοντα όπου βρίσκουμε καολινίτη στη Γη. Άρα όταν βλέπεις καολινίτη σε ένα μέρος όπως ο Άρης, που είναι άγονος, ψυχρός και χωρίς καθόλου υγρό νερό στην επιφάνεια, αυτό μας δείχνει ότι κάποτε υπήρχε πολύ περισσότερο νερό από ό,τι σήμερα» λέει ο Μπροζ.Τα θραύσματα καολινίτη στον Άρη, από μικρά βότσαλα μέχρι μεγάλους ογκόλιθους, αποτελούν ένα νέο κομμάτι του παζλ για το πώς ήταν το κλίμα του πλανήτη πριν δισεκατομμύρια χρόνια. Οι πρώτες αναλύσεις με τα όργανα SuperCam και Mastcam-Z του ρόβερ επέτρεψαν στους ερευνητές να συγκρίνουν αυτά τα δείγματα με ανάλογα δείγματα από τη Γη. Αυτές οι συγκρίσεις ίσως βοηθήσουν στην αποκάλυψη των συνθηκών που επικρατούσαν κάποτε στον Άρη και πώς τελικά εξελίχθηκε στον ξηρό κόσμο που βλέπουμε σήμερα.Σύμφωνα με την Χόργκαν ο καολινίτης θέτει και άλλο ένα μυστήριο. Οι ανοιχτόχρωμοι βράχοι εμφανίζονται κατά μήκος της πορείας του ρόβερ αν και δεν υπάρχει κάποια προφανής κοντινή πηγή. Το ρόβερ ταξιδεύει στον κρατήρα Jezero από την προσεδάφισή του τον Φεβρουάριο του 2021, σε μια περιοχή που κάποτε φιλοξενούσε μια λίμνη περίπου διπλάσια σε μέγεθος από τη λίμνη Tahoe. Αναζητώντας την πηγή «Καταγράφουν ξεκάθαρα ένα απίστευτο υδάτινο γεγονός, αλλά από πού ήρθαν. Ίσως να παρασύρθηκαν στη λίμνη του Τζέζερο από τον ποταμό που σχημάτισε το δέλτα ή ίσως εκτινάχθηκαν εκεί από μια πρόσκρουση και απλώς διασκορπίστηκαν. Δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι» λέει ο Μπροζ.Δορυφορικές εικόνες έχουν εντοπίσει μεγάλα κοιτάσματα καολινίτη σε άλλες περιοχές του Άρη. «Αλλά μέχρι να μπορέσουμε να φτάσουμε σε αυτά τα μεγάλα κοιτάσματα με το ρόβερ αυτοί οι μικροί βράχοι είναι η μόνη επιτόπια απόδειξή μας για το πώς θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί. Προς το παρόν τα στοιχεία δείχνουν έντονα προς αρχαία, θερμότερα και υγρότερα περιβάλλοντα» αναφέρει η Χόργκαν. Γήινες αναλογίες και μυστήρια του Άρη Οι ερευνητές συνέκριναν τα δείγματα καολινίτη του Άρη που εξέτασε το ρόβερ με δείγματα βράχων από περιοχές κοντά στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια και από περιοχές στη Νότια Αφρική. Οι ομοιότητες ήταν εντυπωσιακές.Εκτός από τροπικά, βροχερά κλίματα, ο Μπροζ ανέφερε ότι ο καολινίτης στη Γη μπορεί να σχηματιστεί και σε υδροθερμικά συστήματα όταν θερμό νερό διαβρώνει τον βράχο. Αλλά αυτή η διαδικασία δημιουργεί διαφορετικό χημικό αποτύπωμα από εκείνο που σχηματίζεται από βροχή σε χαμηλότερες θερμοκρασίες επί χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια. Χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από τρεις διαφορετικές τοποθεσίες για να συγκριθεί αυτό το υδροθερμικό σενάριο με τα δείγματα του Άρη.Οι βράχοι στον Άρη, όπως ο καολινίτης, είναι ένα είδος χρονοκάψουλας που μπορεί να κρατά πληροφορίες δισεκατομμυρίων ετών για την ιστορία των περιβαλλοντικών συνθηκών του πλανήτη.«Όλη η ζωή χρησιμοποιεί νερό. Γι’ αυτό όταν σκεφτόμαστε την πιθανότητα αυτοί οι βράχοι να αντιπροσωπεύουν ένα περιβάλλον διαμορφωμένο από βροχοπτώσεις, αυτό αποτελεί ένα απίστευτο, κατοικήσιμο μέρος όπου η ζωή θα μπορούσε να έχει ανθίσει αν υπήρξε ποτέ στον Άρη» εξηγεί ο Μπροζ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2043614/o-aris-itan-kapote-mia-tropiki-oasi/

Η τεχνητή νοημοσύνη αναλύει τον ιδρώτα και εντοπίζει έγκαιρα ασθένειες. Ένας εύκολος και ανώδυνος τρόπος για την συνεχή παρακολούθηση της υγείας μας. Ερευνητές ανακαλύπτουν πώς ο ιδρώτας θα μπορούσε να γίνει ένα ισχυρό εργαλείο για την παρακολούθηση της υγείας σε πραγματικό χρόνο.Ο ιδρώτας περιέχει έναν εντυπωσιακά πλούσιο συνδυασμό βιολογικών σημάτων και μια νέα μελέτη υποδεικνύει ότι η τεχνητή νοημοσύνη σε συνδυασμό με προηγμένη τεχνολογία αισθητήρων ίσως σύντομα μας επιτρέψουν να χρησιμοποιούμε αυτά τα σήματα με ισχυρούς νέους τρόπους για να παρακολουθούμε την υγεία και την ευεξία μας.Δημοσιευμένη στην επιθεώρηση «Journal of Pharmaceutical Analysis» η έρευνα εξετάζει πώς ο ιδρώτας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση αλλαγών σε ορμόνες και άλλους βιοδείκτες σε πραγματικό χρόνο, την παρακολούθηση επιπέδων φαρμάκων και ενδεχομένως την ανίχνευση πρώιμων σημείων παθήσεων όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, η νόσος Πάρκινσον και η νόσος Αλτσχάιμερ.«Η συλλογή ιδρώτα είναι ανώδυνη, απλή και μη επεμβατική. Είναι μια ελκυστική εναλλακτική λύση σε σχέση με το αίμα ή τα ούρα, ειδικά για συνεχή παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο» λέει η Δρ. Νταγιάν Μπορντίν αναλυτική χημικός στο University of Technology Sydney (UTS), εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.«Όποιος ήδη ενδιαφέρεται να παρακολουθεί την υγεία του με φορητές συσκευές όπως έξυπνα ρολόγια για παράδειγμα τον καρδιακό ρυθμό, τα βήματα ή την αρτηριακή πίεση θα ενδιαφερόταν για τις πληροφορίες που μπορεί να προσφέρει ο ιδρώτας. Υπάρχουν ήδη συσκευές παρακολούθησης ιδρώτα στην αγορά όπως το Gatorade sweat patch, ένα αυτοκόλλητο μιας χρήσης που συνδέεται με εφαρμογή για να αναλύσει τον ρυθμό εφίδρωσης και την απώλεια νατρίου και να παρέχει εξατομικευμένες συμβουλές» εξηγεί η Μπορντίν.Η ταχεία πρόοδος σε τομείς όπως η μικρορευστομηχανική, τα εύκαμπτα ηλεκτρονικά και η ασύρματη τεχνολογία έχει υποστηρίξει την ανάπτυξη μιας νέας κατηγορίας φορητών αισθητήρων. Αυτά τα ελαφριά, δερμοπροσκολλητικά επιθέματα μπορούν να συλλέγουν ιδρώτα συνεχώς δημιουργώντας ευκαιρίες για πιο ολοκληρωμένες και διαρκείς πληροφορίες υγείας. Τεχνητή νοημοσύνη για διαγνωστικές εφαρμογές Όταν συνδυάζονται με τεχνητή νοημοσύνη, αυτοί οι αισθητήρες έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζουν συγκεκριμένους μεταβολίτες και να ερμηνεύουν περίπλοκα βιοχημικά σήματα. Αυτή η δυνατότητα θα μπορούσε να δώσει στους ανθρώπους πρόσβαση σε εξατομικευμένες πληροφορίες υγείας και σε πρώιμους δείκτες διαφόρων ιατρικών καταστάσεων.Για αθλητές, η τεχνολογία ίσως επιτρέψει την παρακολούθηση της απώλειας ηλεκτρολυτών σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης και ίσως μια μέρα να λειτουργήσει ως τρόπος επιβεβαίωσης ότι δεν έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών πριν από αγώνες. Άτομα με διαβήτη μπορεί επίσης να επωφεληθούν καθώς μελλοντικές εκδόσεις αυτών των patches θα μπορούσαν να παρακολουθούν τα επίπεδα γλυκόζης μέσω του ιδρώτα αντί με παραδοσιακές εξετάσεις αίματος.«Ο ιδρώτας είναι ένα υποχρησιμοποιημένο διαγνωστικό υγρό. Η ικανότητα να μετρούμε πολλαπλούς βιοδείκτες ταυτόχρονα και να μεταδίδουμε αυτά τα δεδομένα ασύρματα προσφέρει τεράστιες δυνατότητες για προληπτική υγειονομική φροντίδα. Το 2023 ήταν μια χρονιά σημαντικής εξέλιξης στην τεχνητή νοημοσύνη ανοίγοντας τον δρόμο για βελτιωμένη ανάλυση μοτίβων και αλγορίθμους ταξινόμησης που ενισχύουν τη διαγνωστική ακρίβεια και την αποτελεσματικότητα των θεραπειών» δήλωσε Δρ. Τζάνις ΜακΚάλει από τη Σχολή Επιστημών του UTS, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η τεχνολογία Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί τώρα να επεξεργάζεται τεράστια σύνολα δεδομένων για να συσχετίζει λεπτές μοριακές ενδείξεις στον ιδρώτα με συγκεκριμένες φυσιολογικές καταστάσεις. Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με τους συγγραφείς, είναι η ενσωμάτωση αυτών των δυνατοτήτων σε μικρές, χαμηλής κατανάλωσης συσκευές με ασφαλή μεταφορά δεδομένων.Οι ερευνητές του UTS εργάζονται αυτή την περίοδο για την κατανόηση των βασικών φυσιολογικών χαρακτηριστικών του ιδρώτα. Παράλληλα αναπτύσσουν μικρορευστομηχανικές συσκευές αρκετά ευαίσθητες ώστε να ανιχνεύουν ίχνη βιοδεικτών όπως η γλυκόζη και η κορτιζόλη. Αν και μεγάλο μέρος της έρευνας βρίσκεται ακόμη σε στάδιο πρωτοτύπων, το εμπορικό ενδιαφέρον αυξάνεται.«Δεν είμαστε μακριά από ένα μέλλον ένα gadget θα μπορεί να σου πει πότε έχεις υψηλά επίπεδα ορμονών στρες και με την πάροδο του χρόνου αν κινδυνεύεις από χρόνιες παθήσεις» εξηγεί η Δρ. Μπορντίν. Στη φωτογραφία ένας αισθητήρας που αναλύει τον ιδρώτα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2043579/i-techniti-noimosyni-analyei-ton-idrota-kai-entopizei-egkaira-astheneies/

Το James Webb εντόπισε το δίδυμο αδερφό του γαλαξία μας και οι επιστήμονες απορούν με την ύπαρξη του. Δημιουργήθηκε όταν το Σύμπαν ήταν σε βρεφική ηλικία και η παρουσία του αντιβαίνει τα κοσμολογικά μοντέλα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε ένα αρχέγονο γαλαξία ο οποίος μοιάζει με δίδυμο αδελφό του δικού μας γαλαξία γεγονός που εντυπωσιάζει τους επιστήμονες αφού τέτοιου είδους σπειροειδείς γαλαξίες με έντονη δραστηριότητα θεωρούνταν αδύνατο να έχουν σχηματιστεί στο πρώιμο Σύμπαν.Ο γαλαξίας που ονομάστηκε «Αλακνάντα» διαθέτει καθαρούς σπειροειδείς βραχίονες και έντονο σχηματισμό άστρων μοιάζει με μια νεανική εκδοχή του δικού μας γαλαξία. Τα δεδομένα του James Webb και η μέθοδος παρατήρησης του βαρυτικού φακού επέτρεψαν στους αστρονόμους να αναλύσουν το γαλαξία με εκπληκτική λεπτομέρεια. Η ύπαρξή του υποδηλώνει ότι οι γαλαξίες στο πρώιμο Σύμπαν σχηματίστηκαν και ωρίμασαν πολύ ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν.Ο βαρυτικός φακός είναι ένα αστροφυσικό φαινόμενο όπου η βαρύτητα ενός πολύ μαζικού αντικείμενου (όπως ένας γαλαξίας) κάμπτει το φως από ένα πιο μακρινό αντικείμενο, λειτουργώντας σαν φακός και μεγεθύνοντάς το επιτρέποντας έτσι τη μελέτη μακρινών ή αχνών κοσμικών πηγών (όπως πρώιμοι γαλαξίες, κβάζαρ, κ.α.) που θα ήταν αλλιώς αόρατα για τα τηλεσκόπια.Ο γαλαξίας υπήρχε όταν το Σύμπαν ήταν μόλις περίπου ενάμισι δισεκατομμυρίων ετών δηλαδή περίπου στο ένα δέκατο της σημερινής του ηλικίας. Οι αστρονόμοι τον ονόμασαν Αλακνάντα, εμπνευσμένοι από έναν ποταμό των Ιμαλαΐων που αποτελεί έναν από τους δύο κύριους κλάδους του Γάγγη, μαζί με τον Μαντακίνι, ο οποίος είναι στα Χίντι η λέξη για το γαλαξία μας.Η εργασία πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Κέντρο Ραδιοαστροφυσικής του Ινστιτούτου Θεμελιώδους Έρευνας Tata στο Πούνε της Ινδίας και τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» Υπερβολικά οργανωμένος για την εποχή του Οι κλασικοί σπειροειδείς γαλαξίες όπως ο γαλαξίας μας διαθέτουν δύο σαφώς καθορισμένους συμμετρικούς βραχίονες, γνωστούς ως «σπείρες μεγάλου σχεδιασμού» και οι αστρονόμοι πίστευαν για καιρό ότι τέτοιες δομές χρειάζονται δισεκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν. Η επικρατούσα άποψη ήταν ότι οι γαλαξίες στο πρώιμο Σύμπαν θα έπρεπε να είναι… ακατάστατοι και ακανόνιστοι, να βρίσκονται ακόμη υπό συναρμολόγηση, αντί να παρουσιάζουν τους χαρακτηριστικούς σπειροειδείς βραχίονες που βλέπουμε σήμερα.Η δημιουργία μεγάλων γαλαξιακών σπειρών απαιτεί πολλά στάδια. Το αέριο πρέπει να εισρεύσει από το περιβάλλον, να εγκατασταθεί σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο και στη συνέχεια αργές διαταραχές, οι λεγόμενες κυματομορφές πυκνότητας, μπορούν να αναδιαμορφώσουν το δίσκο σε σπείρα. Το σύστημα πρέπει επίσης να αποφύγει μεγάλες συγκρούσεις που θα μπορούσαν να καταστρέψουν αυτή την εύθραυστη διάταξη.Ο Αλακνάντα αντιβαίνει σε αυτές τις υποθέσεις. Ήδη εμφανίζει δύο έντονους σπειροειδείς βραχίονες που κυκλώνουν μια φωτεινή στρογγυλή κεντρική περιοχή, τον πυρήνα του γαλαξία, εκτεινόμενοι σε περίπου τριάντα χιλιάδες έτη φωτός. Ακόμη πιο εντυπωσιακός είναι ο ρυθμός σχηματισμού άστρων ο οποίος προσθέτει μάζα ίση με περίπου εξήντα Ήλιους κάθε χρόνο περίπου είκοσι φορές ταχύτερα από ότι συμβαίνει στο γαλαξία μας σήμερα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι περίπου τα μισά από τα άστρα του Αλακνάντα ίσως σχηματίστηκαν μέσα σε μόλις διακόσια εκατομμύρια χρόνια, κάτι εξαιρετικά γρήγορο σε κοσμικούς χρόνους.«Ο Αλακνάντα έχει την ωριμότητα στη δομή που συνδέουμε με γαλαξίες δισεκατομμυρίων ετών παλαιότερους. Το να βρίσκουμε έναν τόσο καλά οργανωμένο σπειροειδή δίσκο σε αυτή την εποχή μάς λέει ότι οι φυσικές διεργασίες που οδηγούν τον σχηματισμό γαλαξιών μπορούν να λειτουργούν πολύ πιο αποτελεσματικά από ό,τι προβλέπουν τα σημερινά μοντέλα. Μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε το θεωρητικό μας πλαίσιο» εξηγεί η Ράσι Τζαΐν, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Η παρατήρηση Ο Αλακνάντα βρίσκεται προς την κατεύθυνση ενός τεράστιου σμήνους γαλαξιών που ονομάζεται Abell 2744, γνωστό και ως Σμήνος της Πανδώρας. Η έντονη βαρύτητα του σμήνους κάμπτει και μεγεθύνει το φως των γαλαξιών που βρίσκονται πίσω του, λειτουργώντας σαν φυσικός μεγεθυντικός φακός. Αυτή η βαρυτική μεγέθυνση έκανε τον Αλακνάντα να φαίνεται περίπου δύο φορές πιο φωτεινός, δίνοντας στο JWST μια ασυνήθιστα καθαρή εικόνα της δομής του.Για να μελετήσουν τον γαλαξία λεπτομερέστερα οι ερευνητές εξέτασαν εικόνες του James Webb μέσα από έως και είκοσι μία διαφορετικές οπτικές και υπέρυθρες διόδους, καθεμία καταγράφοντας διαφορετικό εύρος μηκών κύματος. Αυτές οι παρατηρήσεις, μέρος των προγραμμάτων UNCOVER και MegaScience του James Webb επέτρεψαν στην ομάδα να μετρήσει την απόσταση του γαλαξία, τα επίπεδα σκόνης, τη συνολική μάζα άστρων και την ιστορία του σχηματισμού άστρων με εντυπωσιακή ακρίβεια. Ένα ταχύτερο και πιο εξελιγμένο πρώιμο Σύμπαν Αυτή η ανακάλυψη προστίθεται σε έναν αυξανόμενο αριθμό αποτελεσμάτων του James Webb που υποδηλώνουν ότι το πρώιμο Σύμπαν ήταν πολύ πιο εξελιγμένο από όσο πίστευαν οι επιστήμονες.Έχουν βρεθεί αρκετοί δισκοειδείς γαλαξίες σε παρόμοιες αποστάσεις, αλλά ο Αλακνάντα είναι ένα από τα πιο καθαρά παραδείγματα ενός κλασικού σπειροειδούς μεγάλου σχεδιασμού τόσο νωρίς στην κοσμική ιστορία.«Ο Αλακνάντα δείχνει ότι το πρώιμο Σύμπαν μπορούσε να συναρμολογήσει γαλαξίες πολύ πιο γρήγορα από ό,τι περιμέναμε. Κάπως αυτός ο γαλαξίας κατάφερε να συγκεντρώσει δέκα δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες άστρων και να τις οργανώσει σε έναν όμορφο σπειροειδή δίσκο μέσα σε λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αυτό είναι εξαιρετικά γρήγορο για τα κοσμικά δεδομένα και μας υποχρεώνει να ξανασκεφτούμε τις διαδικασίες σχηματισμού γαλαξιών» λέει ο Γιόγκες Γουανταντέκαρ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Τώρα οι ερευνητές εξετάζουν πώς ο Αλακνάντα ανέπτυξε τους σπειροειδείς του βραχίονες. Μια ιδέα είναι ότι ομαλές εισροές ψυχρού αερίου επέτρεψαν στις κυματομορφές πυκνότητας να σχηματίσουν φυσικά τη σπείρα. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η κοντινή διέλευση ενός μικρότερου συνοδού γαλαξία προκάλεσε το σπειροειδές μοτίβο, αν και τέτοιες παλιρροϊκές επιδράσεις συνήθως εξαφανίζονται γρήγορα. Τα φασματοσκοπικά εργαλεία του James Webb ή παρατηρήσεις από το τηλεσκόπιο ALMA στη Χιλή ίσως βοηθήσουν να διαπιστωθεί αν ο δίσκος του γαλαξία περιστρέφεται με τάξη ή παρουσιάζει αναταράξεις, κάτι που θα δώσει στοιχεία για τις συνθήκες σχηματισμού του. Η κατανόηση της κοσμικής ιστορίας Το εύρημα αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια εντυπωσιακή εικόνα από το μακρινό παρελθόν. Ωθεί τους αστρονόμους να επανεξετάσουν τη χρονογραμμή της κοσμικής εξέλιξης, συμπεριλαμβανομένου του πώς σχηματίστηκαν τα άστρα, οι γαλαξίες και ακόμη και πλανήτες όπως η Γη. Αν οι γαλαξίες μπορούσαν να οργανωθούν τόσο γρήγορα τότε το πρώιμο Σύμπαν πρέπει να ήταν πολύ πιο δραστήριο και παραγωγικό από όσο υποδείκνυαν παλαιότερες θεωρίες πιθανώς επιτρέποντας τις συνθήκες για σχηματισμό πλανητών νωρίτερα από το αναμενόμενο.Καθώς το James Webb συνεχίζει να εξερευνά πιο βαθιά το Σύμπαν είναι πιθανό να ανακαλυφθούν ακόμη περισσότεροι πρώιμοι σπειροειδείς γαλαξίες όπως ο Αλακνάντα, καθένας από τους οποίους θα προσφέρει νέα στοιχεία για το πόσο γρήγορα το νεαρό Σύμπαν δημιούργησε τις πρώτες του πολύπλοκες δομές.Η ύπαρξη του Αλακνάντα δείχνει ότι το πρώιμο Σύμπαν είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσει σταθερούς, δισκοκυριαρχούμενους γαλαξίες πολύ νωρίτερα από όσο πιστευόταν, και παραμένει το πιο μακρινό γνωστό παράδειγμα σπειροειδούς μεγάλου σχεδιασμού που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Ανακαλύφθηκε ένας αρχαίος γαλαξίας παρόμοιος με τον εικονιζόμενο γαλαξία μας Εικόνα της περιοχής που εντοπίστηκε ο γαλαξίας που μοιάζει πολύ με το δικό μας ο οποίος σημειώνεται στην ένθεση της εικόνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2043556/to-james-webb-entopise-to-didymo-aderfo-toy-galaxia-mas-kai-oi-epistimones-aporoyn-me-tin-yparxi-toy/

Νόμπελ Φυσικής 2025: Οι διαλέξεις των βραβευθέντων φυσικών. Στα 100 γενέθλια της κβαντομηχανικής, το βραβείο Νόμπελ 2025 στην Φυσική απονεμήθηκε στους John Clarke, Michel H. Devoret και John M. Martinis για την ανακάλυψη του φαινομένου της κβαντικής σήραγγας και της κβάντωσης ενέργειας σε ένα μακροσκοπικό (υπεραγώγιμο) ηλεκτρικό κύκλωμα (Διαβάστε σχετικά: ‘Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2025‘ και ‘Μια κβαντομηχανική σήραγγα στα χέρια μας‘). Στην αυριανή επίσημη απονομή των βραβείων στην Στοκχόλμη οι βραβευθέντες φυσικοί θα δώσουν διαλέξεις σχετικές με την έρευνά τους: John Clarke: Από τα SLUGs (Superconducting Low‑inductance Undulatory Galvanometer) στα μακροσκοπικά κβαντικά φαινόμενα. Michel H. Devoret: Από τα μακροσκοπικά φαινόμενα στα τεχνητά άτομα. John M. Martinis: Προϊστορικά Υπεραγώγιμα Qubits. Μπορείτε να παρακολουθήσετε τις διαλέξεις ΕΔΩ:

Το πλήρωμα αλλάζει διοικητές την Κυριακή καθώς το τρίο ετοιμάζεται για αναχώρηση. Η Αποστολή 73 θα ανταλλάξει διοικητές αυτό το Σαββατοκύριακο, προτού τρία μέλη του πληρώματος επιστρέψουν στη Γη τη Δευτέρα. Η Αποστολή 74 ξεκινά επίσημα μόλις η τριάδα που θα επιστρέψει στη Γη αποσυνδεθεί από τη μονάδα Rassvet μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 την επόμενη μέρα.Ο βετεράνος κοσμοναύτης και διοικητής του σταθμού της Roscosmos, Sergey Ryzhikov, θα παραδώσει ένα συμβολικό κλειδί που αντιπροσωπεύει τη διοίκηση του τροχιακού φυλακίου στον τετράκις διαστημικό αστροναύτη της NASA, Mike Fincke, στις 10:30 π.μ. EDT την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου. Ο Fincke θα αναλάβει επίσημα την ευθύνη των λειτουργιών του σταθμού και θα ηγηθεί του νέου πληρώματος της Αποστολής 74 τη στιγμή που ο Ryzhikov και οι μηχανικοί πτήσης Alexey Zubritsky της Roscosmos και Jonny Kim της NASA θα αποχωρήσουν από το τροχιακό φυλακίο μέσα στο Soyuz τους στις 8:41 μ.μ. τη Δευτέρα . Ο Ryzhikov και ο Zubritsky πέρασαν την Παρασκευή συσκευάζοντας φορτίο και προσωπικά αντικείμενα μέσα στο Soyuz MS-27 και κάνοντας τις τελικές προετοιμασίες για την αναχώρησή τους τη Δευτέρα το βράδυ με τον Kim.Το τρίο που επέβαινε στη μονάδα καθόδου Soyuz θα εκτοξευθεί με αλεξίπτωτο για να προσγειωθεί στο Καζακστάν λιγότερο από τρεισήμισι ώρες αργότερα, στις 12:04 π.μ. την Τρίτη, ολοκληρώνοντας ένα οκτάμηνο διαστημικό ερευνητικό ταξίδι σε τροχιά πάνω από 250 μίλια πάνω από τη Γη. Η ζωντανή κάλυψη της επιστροφής του πληρώματος από τη NASA θα μεταδοθεί στο NASA+ , το Amazon Prime και το κανάλι YouTube του οργανισμού από τις 4:45 μ.μ. τη Δευτέρα με τον αποχαιρετισμό και το κλείσιμο της θυρίδας.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Κρις Γουίλιαμς , ο οποίος έφτασε στον σταθμό με τους μηχανικούς πτήσης Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ στις 27 Νοεμβρίου, ανέλαβε τον νέο του ρόλο ως αστροναύτης για πρώτη φορά στον σταθμό και βοήθησε τον Κιμ μέσα στον αεροθάλαμο Quest την Παρασκευή εγκαθιστώντας φώτα, κάμερες και ιμάντες σε ένα ζευγάρι κράνη διαστημικής στολής. Στη συνέχεια, ο Γουίλιαμς φόρεσε ηλεκτρόδια γύρω από τα μάτια του, καθώς ο ηλεκτρονικός ιατρικός εξοπλισμός που χειριζόταν η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, έστελνε φωτεινά σήματα για να δοκιμάσει την απόκριση του αμφιβληστροειδούς του στη μικροβαρύτητα.Ο Κιμ καθάρισε επίσης τα καταλύματα του πληρώματος και έλαβε μετρήσεις ροής αέρα καθώς ετοιμάζεται να ολοκληρώσει την παραμονή του στο διάστημα. Ο Κάρντμαν αργότερα εξέτασε το ασύρματο υλικό κάμερας υψηλής ευκρίνειας που θα χρησιμοποιηθεί μέσα στον σταθμό κατά τη φωτογράφιση μελλοντικών διαστημικών περιπάτων.Οι μηχανικοί πτήσης Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ μέτρησαν εκ περιτροπής την αρτηριακή τους πίεση και στη συνέχεια ενημερώθηκαν για τη ζωή σε τροχιά κατά το πρώτο μισό της Παρασκευής. Στη συνέχεια, οι Κουντ-Σβερτσκόφ και Μικάεφ συνέλεξαν μια ποικιλία μικροβιακών και προσωπικών βιολογικών δειγμάτων από τον σταθμό για αποθήκευση και ανάλυση, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνας για τη διατήρηση της υγείας των πληρωμάτων στο διάστημα.Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) απεγκατέστησε τον αναμεταδότη NanoRacks CubeSat αφότου αυτός ανέπτυξε αρκετούς μικροσκοπικούς δορυφόρους σε τροχιά της Γης για κυβερνητική, εκπαιδευτική και εμπορική έρευνα. Ο Fincke πέρασε τη βάρδιά του αντικαθιστώντας τα εξαρτήματα υδραυλικών εγκαταστάσεων της τροχιάς και επιθεωρώντας πυροσβεστήρες και μάσκες αναπνοής. Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Oleg Platonov, ολοκλήρωσε το τέλος της εβδομάδας μεταφέροντας υγρά σε ένα φορτηγό σκάφος Progress και στη συνέχεια βοήθησε τον Kud-Sverchkov στην επεξεργασία δειγμάτων μικροβίων που ελήφθησαν από επιφάνειες στο τμήμα Roscosmos του σταθμού. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/12/05/crew-swaps-commanders-on-sunday-as-trio-packs-for-departure/ Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 απεικονίζεται αγκυροβολημένο στη μονάδα Prichal. Παρακάτω, ο Ειρηνικός Ωκεανός χάνεται από το οπτικό πεδίο καθώς ένα ηλιοβασίλεμα σε τροχιά κατεβαίνει 258 μίλια κάτω από το συγκρότημα σε τροχιά.