Δροσος Γεωργιος

Η υγεία της καρδιάς, τα βλαστοκύτταρα και η φυσική κρατούν το πλήρωμα απασχολημένο την Τρίτη. Οι βιοεπιστήμες και η φυσική βρέθηκαν στην κορυφή του ερευνητικού προγράμματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τρίτη, καθώς το πλήρωμα της Αποστολής 73 μελέτησε την υγεία της καρδιάς, τα βλαστοκύτταρα, τη φυσική των ρευστών και την πυρασφάλεια του διαστημικού σκάφους. Οι διασωθέντες σε τροχιά ολοκλήρωσαν επίσης τις εργασίες για μια διαστημική στολή και επιθεώρησαν συστήματα εξαερισμού και ηλεκτρισμού, ενώ συνέχισαν άλλες επιστημονικές δραστηριότητες.Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Τζόνι Κιμ, ξεκίνησε τη βάρδιά του φορώντας ένα γιλέκο γεμάτο αισθητήρες και μια κορδέλα για το κεφάλι που μετρούσε τα καρδιαγγειακά του δεδομένα , καθώς γυμναζόταν στην προηγμένη συσκευή άσκησης με αντίσταση και στη συνέχεια έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT . Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν τα ιατρικά δεδομένα για να παρακολουθήσουν την υγεία του Κιμ στο διάστημα, να αξιολογήσουν την αξία των φορητών συσκευών παρακολούθησης της υγείας και να θεραπεύσουν παθήσεις που προκαλούνται από το διάστημα. Αργότερα, ο Κιμ επεξεργάστηκε δείγματα βλαστοκυττάρων για μια μελέτη που διερευνά πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τη μετατροπή τους σε καρδιακά ή εγκεφαλικά κύτταρα . Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε εξατομικευμένες θεραπείες για αστροναύτες σε μελλοντικές αποστολές και σε προηγμένες θεραπείες για παθήσεις που βασίζονται στη Γη, όπως οι καρδιακές και νευρολογικές παθήσεις.Η φυσική είναι ένα κρίσιμο ερευνητικό αντικείμενο στο τροχιακό φυλάκιο, καθώς τα υλικά συμπεριφέρονται διαφορετικά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Οι μηχανικοί πτήσης Mike Fincke της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) χώρισαν τη βάρδιά τους εργαζόμενοι σε δύο διαφορετικές μελέτες φυσικής, η μία εξετάζει τα σωματίδια που προσκολλώνται σε ρευστά και η άλλη παρατηρεί πώς εξαπλώνονται οι φλόγες στο διάστημα. Ο Fincke εγκατέστησε ερευνητικό υλικό μέσα σε ένα μικροσκόπιο φθορισμού για να παρατηρήσει σταγονίδια φορτωμένα με σωματίδια που ενδεχομένως επηρεάζουν τις εμπορικές τεχνικές κατασκευής στο διάστημα. Ο Yui αντάλλαξε δείγμα υλικού μέσα στη Μονάδα Πειράματος Καύσης Στερεών, η οποία επιτρέπει ασφαλείς παρατηρήσεις υλικών που καίγονται σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, για τη βελτίωση της πυρασφάλειας σε διαστημόπλοια .Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, ολοκλήρωσε αρκετές ημέρες εργασίας για τη διαστημική στολή και επαλήθευσε την επιτυχή εγκατάσταση του εξοπλισμού εξαερισμού και ψύξης, διεξήγαγε ελέγχους διαρροών και επιθεώρησε τον εξοπλισμό της στολής. Στη συνέχεια, η Κάρντμαν έλεγξε τη λειτουργία της νέας συσκευής Ultrasound 3 , η οποία παραδόθηκε πρόσφατα στο διαστημόπλοιο μεταφοράς εμπορευμάτων Cygnus XL και χρησιμοποιείται για καρδιακές και φλεβικές σαρώσεις του πληρώματος, καθώς και για εσωτερική απεικόνιση οστών, οργάνων και άλλων προβλημάτων.Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, Διοικητής του Σταθμού και Μηχανικός Πτήσης αντίστοιχα, ξεκίνησαν την ημέρα τους με ψυχικές και σωματικές αξιολογήσεις για να κατανοήσουν πώς προσαρμόζονται στις πιέσεις των διαστημικών πτήσεων μεγάλης διάρκειας. Στη συνέχεια, το δίδυμο φορούσε εναλλάξ γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και αισθητήρες, ενώ παράλληλα ανταποκρινόταν σε οπτικά σήματα για να παρατηρήσει πώς η όραση και η αίσθηση ισορροπίας τους προσαρμόζονται στη μικροβαρύτητα.Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ολοκλήρωσε μια ολονύκτια φωτογράφιση της Γης, απεγκαθιστώντας και αποθηκεύοντας υλικό που φωτογράφιζε ορόσημα στο έδαφος σε μια μεγάλη ποικιλία μηκών κύματος. Στη συνέχεια, ο Πλατόνοφ πέρασε το υπόλοιπο της ημέρας του συντηρώντας συστήματα υδραυλικών εγκαταστάσεων και εξαερισμού σε όλο το τμήμα της Roscosmos του σταθμού. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/11/18/heart-health-stem-cells-and-physics-keep-crew-busy-on-tuesday/ Αυτή η γαλήνια θέα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αποτυπώνει την εργαστηριακή μονάδα Kibo με τις εκτεθειμένες εγκαταστάσεις της, ένα τμήμα των κύριων ηλιακών συστοιχιών του σταθμού (δεξιά) και μέρος του ρομποτικού βραχίονα Canadarm2 (αριστερά), κατά τη διάρκεια ενός ηλιοβασιλέματος σε τροχιά πάνω από έναν συννεφιασμένο Ατλαντικό Ωκεανό.

Ο Webb πρώτος που παρουσίασε 4 κελύφη σκόνης που «σπειροειδώς» σχηματίζουν Apep, περιορίζουν τη μεγάλη τροχιά τους; Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA παρέδωσε μια πρωτότυπη εικόνα του είδους του: μια ευκρινή εικόνα στο μέσο υπέρυθρο ενός συστήματος τεσσάρων ελικοειδών σπειροειδών σφαιρών σκόνης, η μία εκ των οποίων επεκτείνεται πέρα από την επόμενη με ακριβώς το ίδιο μοτίβο. (Η τέταρτη είναι σχεδόν διαφανής, στις άκρες της εικόνας του Webb.) Οι παρατηρήσεις που έγιναν πριν από το Webb ανίχνευσαν μόνο ένα κέλυφος, και ενώ η ύπαρξη εξωτερικών κελυφών είχε υποτεθεί, οι έρευνες με επίγεια τηλεσκόπια δεν μπόρεσαν να αποκαλύψουν κανένα. Αυτά τα κελύφη εκπέμπονταν τα τελευταία 700 χρόνια από δύο γηράσκοντα αστέρια Wolf-Rayet σε ένα σύστημα γνωστό ως Apep , μια αναφορά στον αιγυπτιακό θεό του χάους.Η εικόνα του Webb, σε συνδυασμό με δεδομένα αρκετών ετών από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή, περιόρισε τη συχνότητα με την οποία τα ζεύγη αυτά ταλαντεύονται το ένα δίπλα στο άλλο: μία φορά κάθε 190 χρόνια. Σε κάθε απίστευτα μεγάλη τροχιά, περνούν από κοντά για 25 χρόνια και σχηματίζουν σκόνη.Ο Webb επιβεβαίωσε επίσης ότι υπάρχουν τρία αστέρια που συνδέονται βαρυτικά μεταξύ τους σε αυτό το σύστημα. Η σκόνη που εκτοξεύεται από τα δύο αστέρια Wolf-Rayet «κόβεται» από ένα τρίτο αστέρι, έναν τεράστιο υπεργίγαντα, ο οποίος χαράζει τρύπες σε κάθε διαστελλόμενο νέφος σκόνης από την ευρύτερη τροχιά του. (Και τα τρία αστέρια εμφανίζονται ως ένα μόνο φωτεινό σημείο φωτός στην εικόνα του Webb.)«Το να κοιτάς τις νέες παρατηρήσεις του Webb ήταν σαν να μπαίνεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και να ανάβεις το φως — όλα έρχονταν στο προσκήνιο», δήλωσε ο Yinuo Han, επικεφαλής συγγραφέας μιας νέας εργασίας στο The Astrophysical Journal και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Caltech στην Pasadena της Καλιφόρνια. «Υπάρχει σκόνη παντού στην εικόνα του Webb, και το τηλεσκόπιο δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος της είχε διασκορπιστεί σε επαναλαμβανόμενες, προβλέψιμες δομές». Η εργασία του Han συμπίπτει με τη δημοσίευση της εργασίας του Ryan White στο The Astrophysical Journal , διδακτορικού φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Macquarie στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.Οι Han, White και οι συν-συγγραφείς τους βελτίωσαν την τροχιά των αστεριών Wolf-Rayet συνδυάζοντας ακριβείς μετρήσεις της θέσης των δακτυλίων από την εικόνα του Webb με την ταχύτητα διαστολής των κελυφών από παρατηρήσεις που έλαβε το VLT σε διάστημα οκτώ ετών.«Πρόκειται για ένα μοναδικό σύστημα με μια απίστευτα σπάνια τροχιακή περίοδο», είπε ο White. «Η επόμενη μεγαλύτερη τροχιά για ένα σκονισμένο δυαδικό σύστημα Wolf-Rayet είναι περίπου 30 χρόνια. Τα περισσότερα έχουν τροχιές μεταξύ δύο και 10 ετών».Όταν τα δύο αστέρια Wolf-Rayet πλησιάζουν και προσπερνούν το ένα το άλλο, οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι τους συγκρούονται και αναμειγνύονται, σχηματίζοντας και εκπέμποντας σωρούς σκόνης πλούσιας σε άνθρακα για ένα τέταρτο του αιώνα κάθε φορά. Σε παρόμοια συστήματα, η σκόνη εκτοξεύεται σε διάστημα μερικών μηνών, όπως τα κελύφη στο Wolf-Rayet 140 . «Σύγκρουση» υψηλής ταχύτητας Τα αστέρια Wolf-Rayet που παράγουν σκόνη στο Apep δεν βρίσκονται ακριβώς σε μια ήσυχη κρουαζιέρα. Ταξιδεύουν στο διάστημα και στέλνουν σκόνη με ταχύτητα 1.200 έως 2.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο (2.000 έως 3.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο). Αυτή η σκόνη είναι επίσης πολύ πυκνή. Η συγκεκριμένη σύνθεση της σκόνης είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ο Webb μπόρεσε να παρατηρήσει τόσα πολλά περισσότερα: Αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από άμορφο άνθρακα. «Οι κόκκοι σκόνης άνθρακα διατηρούν υψηλότερη θερμοκρασία ακόμη και όταν κινούνται μακριά από το αστέρι», είπε ο Han. Ενώ οι εξαιρετικά μικροσκοπικοί κόκκοι σκόνης θεωρούνται θερμοί στο διάστημα, το φως που εκπέμπουν είναι επίσης εξαιρετικά αχνό, γι' αυτό και μπορεί να ανιχνευθεί από το διάστημα μόνο από το MIRI (Mid-Infrared Instrument) του Webb . Σκόνη κοπής Για να βρείτε τις τρύπες που έχει κόψει σαν μαχαίρι το τρίτο αστέρι στη σκόνη, αναζητήστε το κεντρικό σημείο φωτός και σχεδιάστε ένα σχήμα V από περίπου την ώρα 10 έως την ώρα 2. «Η κοιλότητα βρίσκεται λίγο πολύ στην ίδια θέση σε κάθε κέλυφος και μοιάζει με χωνί», είπε ο White.«Έμεινα έκπληκτος όταν είδα τους ενημερωμένους υπολογισμούς να εκτελούνται στις προσομοιώσεις μας», είπε. «Ο Webb μας έδωσε το «καπνιστό όπλο» για να αποδείξει ότι το τρίτο αστέρι είναι βαρυτικά συνδεδεμένο με αυτό το σύστημα». Οι ερευνητές γνωρίζουν για το τρίτο αστέρι από τότε που το VLT παρατήρησε το φωτεινότερο εσωτερικό κέλυφος και τα αστέρια το 2018, αλλά οι παρατηρήσεις του Webb οδήγησαν σε ένα ενημερωμένο γεωμετρικό μοντέλο, επιβεβαιώνοντας τη σύνδεση. «Λύσαμε πολλά μυστήρια με τον Webb», είπε ο Han. «Το μυστήριο που απομένει είναι η ακριβής απόσταση των άστρων από τη Γη, κάτι που θα απαιτήσει μελλοντικές παρατηρήσεις». Το μέλλον του Apep Τα δύο αστέρια Wolf-Rayet είχαν αρχικά μεγαλύτερη μάζα από τον υπεργίγαντα συνοδό τους, αλλά έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους. Είναι πιθανό και τα δύο αστέρια Wolf-Rayet να έχουν μάζα μεταξύ 10 και 20 φορές τη μάζα του Ήλιου και ο υπεργίγαντας να έχει 40 ή 50 φορές μεγαλύτερη μάζα σε σύγκριση με τον Ήλιο.Τελικά, τα αστέρια Wolf-Rayet θα εκραγούν ως σουπερνόβα, στέλνοντας γρήγορα το περιεχόμενό τους στο διάστημα. Οποιοδήποτε από τα δύο μπορεί επίσης να εκπέμψει μια έκρηξη ακτίνων γάμμα, ένα από τα πιο ισχυρά γεγονότα στο σύμπαν, πριν πιθανώς γίνει μαύρη τρύπα. Τα αστέρια Wolf-Rayet είναι εξαιρετικά σπάνια στο σύμπαν. Μόνο χίλια εκτιμάται ότι υπάρχουν στον Γαλαξία μας, ο οποίος περιέχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια αστέρια συνολικά. Από τις λίγες εκατοντάδες δυαδικά συστήματα Wolf-Rayet που έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, το Apep είναι το μόνο παράδειγμα που περιέχει δύο αστέρια Wolf-Rayet αυτού του τύπου στον γαλαξία μας - τα περισσότερα έχουν μόνο ένα.Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο διαστημικό επιστημονικό παρατηρητήριο στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους εταίρους της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Για να μάθετε περισσότερα για τον Webb, επισκεφθείτε: https://science.nasa.gov/webb Η εικόνα του Webb στο μέσο υπέρυθρο δείχνει για πρώτη φορά τέσσερα σπειροειδή κελύφη σκόνης γύρω από ένα ζεύγος αστεριών Wolf-Rayet, γνωστών ως Apep. Προηγούμενες παρατηρήσεις από άλλα τηλεσκόπια έδειξαν μόνο ένα. Τα δεδομένα του Webb επιβεβαίωσαν επίσης ότι υπάρχουν τρία αστέρια που συνδέονται βαρυτικά μεταξύ τους.

Μελέτη του Cassini της NASA βρίσκει «φρέσκες» οργανικές ουσίες από τον ωκεανό του Εγκέλαδου. Οι ερευνητές εμβάθυναν σε πληροφορίες που συλλέχθηκαν από τους κόκκους πάγου που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια μιας στενής και εξαιρετικά γρήγορης πτήσης μέσα από ένα νέφος του παγωμένου φεγγαριού του Κρόνου.Μια νέα ανάλυση δεδομένων από την αποστολή Cassini της NASA βρήκε στοιχεία για οργανικές ενώσεις που δεν είχαν ανιχνευθεί προηγουμένως σε ένα ρεύμα σωματιδίων πάγου που εκτοξεύτηκαν από τον ωκεανό που βρίσκεται κάτω από το παγωμένο κέλυφος του δορυφόρου του Κρόνου, Εγκέλαδου. Οι ερευνητές εντόπισαν όχι μόνο μόρια που έχουν βρει στο παρελθόν, αλλά και νέα που ανοίγουν μια πιθανή πορεία προς χημική ή βιοχημική δραστηριότητα.Οι κόκκοι πάγου που μελετήθηκαν συλλέχθηκαν μόλις 21 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της σελήνης και σηματοδοτούν την πρώτη φορά που οι επιστήμονες παρατηρούν αυτή την ποικιλομορφία οργανικών ουσιών σε φρέσκα σωματίδια που εκτοξεύονται από το υπόγειο νερό του Εγκέλαδου. Δημοσιεύτηκαν την Τετάρτη στο Nature Astronomy και τα ευρήματα σηματοδοτούν ένα σημαντικό βήμα προς την επιβεβαίωση της ενεργού οργανικής χημείας κάτω από την επιφάνεια της σελήνης. Αυτό είναι το είδος της χημικής δραστηριότητας που θα μπορούσε να υποστηρίξει ενώσεις που είναι σημαντικές για τις βιολογικές διεργασίες και αποτελούν ουσιαστικό συστατικό της ζωής στη Γη.Εκτός από την αύξηση της ποικιλομορφίας των ανιχνευμένων οργανικών ουσιών, η πρόσφατη εργασία πρόσθεσε ένα νέο επίπεδο σε προηγούμενα ευρήματα, αναλύοντας σωματίδια που συνέλεξε το διαστημόπλοιο Cassini όταν πέταξε απευθείας μέσα από ένα νέφος — το επόμενο καλύτερο πράγμα μετά την απευθείας κατάδυση στον ωκεανό της σελήνης.«Προηγουμένως, ανιχνεύσαμε οργανικές ουσίες σε κόκκους πάγου ηλικίας ετών και ενδεχομένως να είχαν αλλοιωθεί από το έντονο περιβάλλον ακτινοβολίας που τους περιβάλλει», δήλωσε ο Nozair Khawaja του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Αυτές οι νέες οργανικές ενώσεις ήταν μόλις λίγων λεπτών, και βρέθηκαν σε πάγο που ήταν φρέσκος από τον ωκεανό κάτω από την επιφάνεια του Εγκέλαδου». Οι επιστήμονες γνώριζαν από προηγούμενη εξόρυξη δεδομένων του Cassini ότι οργανικές ενώσεις που περιέχουν άζωτο και οξυγόνο υπήρχαν σε σωματίδια από τον δακτύλιο Ε του Κρόνου, μια αμυδρή, φαρδιά εξωτερική ζώνη γύρω από τον πλανήτη που τροφοδοτείται από το παγωμένο υλικό που εκτείνεται από τα λοφία του Εγκέλαδου. Αλλά η νέα έρευνα ανέλυσε κόκκους πάγου από το ίδιο το λοφίο της σελήνης - με άλλα λόγια, κόκκους που βρέθηκαν πιο κοντά στην υποεπιφανειακή τους προέλευση.«Αυτά τα μόρια που βρήκαμε στο πρόσφατα εκτοξευμένο υλικό αποδεικνύουν ότι τα σύνθετα οργανικά μόρια που ανίχνευσε το Cassini στον δακτύλιο Ε του Κρόνου δεν είναι απλώς προϊόν μακράς έκθεσης στο διάστημα, αλλά είναι άμεσα διαθέσιμα στον ωκεανό του Εγκέλαδου», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Frank Postberg, επίσης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Γρήγορο και καρποφόρο Τα δεδομένα συλλέχθηκαν και στάλθηκαν στη Γη το 2008, όταν σωματίδια πάγου προσέκρουσαν στο όργανο Cosmic Dust Analyzer του Cassini. Εκτός του ότι προέρχονταν απευθείας από ένα νέφος, οι κόκκοι πάγου είχαν και κάτι άλλο που τους ωφελούσε: Είχαν θρυμματιστεί καθώς χτυπούσαν το όργανο κατά τη διάρκεια της γρήγορης πτήσης του διαστημοπλοίου με 11 μίλια ανά δευτερόλεπτο (περίπου 18 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο σε σχέση με τη Σελήνη).Η ενέργεια της πρόσκρουσης εξατμίζει τους κόκκους πάγου και ιονίζει ένα σημαντικό κλάσμα τους. Αυτά τα ιόντα αναλύονται στη συνέχεια από το φασματόμετρο μάζας του οργάνου, το οποίο εξέτασε τη χημική τους σύνθεση.Οι συγγραφείς της μελέτης μπόρεσαν να αναλύσουν τα πιο μικροσκοπικά θραύσματα - μικρότερα από ένα χιλιοστό του χιλιοστού, μικρότερα ακόμη και από έναν ιό της γρίπης - και να εντοπίσουν οργανικές ενώσεις που δεν είχαν ξαναδεί σε σωματίδια νέφους.Οι πρόσφατα ανιχνευμένες ενώσεις περιλάμβαναν ενώσεις από τις οικογένειες των αλειφατικών και κυκλικών εστέρων και αιθέρων, μερικές με διπλούς δεσμούς στις μοριακές τους δομές. Μαζί με τις επιβεβαιωμένες αρωματικές, αζωτούχες και οξυγονούχες ενώσεις, αυτές οι ενώσεις μπορούν να σχηματίσουν τα δομικά στοιχεία για την υποστήριξη χημικών αντιδράσεων και διεργασιών που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει σε πιο σύνθετη οργανική χημεία - το είδος που ενδιαφέρει την αστροβιολογία και περιορίζει το επίκεντρο της αναζήτησης ζωής στο ηλιακό σύστημα.Αφού πέταξε μέσα από το νέφος, το διαστημόπλοιο, το οποίο διαχειρίζεται το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, εξερεύνησε το πολύπλοκο σύστημα του Κρόνου για σχεδόν άλλη μια δεκαετία. Περισσότερα για το Κασσίνι Η αποστολή Cassini-Huygens ήταν ένα συνεργατικό έργο της NASA, της ESA (Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος) και της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος. Ένα τμήμα του Caltech στην Πασαντίνα, το JPL, διαχειρίστηκε την αποστολή για τη Διεύθυνση Διαστημικών Αποστολών της NASA στην Ουάσινγκτον και σχεδίασε, ανέπτυξε και συναρμολόγησε το τροχιακό σκάφος Cassini. Για να μάθετε περισσότερα για το Cassini, επισκεφθείτε: https://science.nasa.gov/mission/cassini/ Σε αυτή την εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημόπλοιο Cassini της NASA το 2009, φαίνονται εντυπωσιακά σύννεφα πάγου και ατμών νερού να εκρήγνυνται από τον νότιο πόλο του φεγγαριού του Κρόνου, Εγκέλαδου.

Χαρτογραφήθηκε η κίνηση και «συμπεριφορά» 100 δισ. άστρων του γαλαξία μας. Η μεγαλύτερη και πιο λεπτομερής προσομοίωση που έχει γίνει για το Γαλαξία ανοίγει νέα κεφάλαια στη κοσμολογία και όχι μόνο. Ερευνητική ομάδα δημιούργησε την πιο λεπτομερή προσομοίωση του γαλαξία μας που έχει γίνει ποτέ. Ο εκπληκτικός γαλαξιακός χάρτης καταγράφει περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια μεμονωμένα άστρα και το πώς κινούνταν σε χρονικό διάστημα 10 χιλιάδων ετών.Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τέτοιες προσομοιώσεις για να δοκιμάσουν θεωρίες σχετικά με το πώς σχηματίστηκε και πώς μεταβλήθηκε ο γαλαξίας με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο αυτή είναι η πρώτη προσομοίωση «άστρο προς άστρο» του γαλαξία μας που καταγράφει την εξέλιξη του Σύμπαντος με τόσο εντυπωσιακή λεπτομέρεια.Ακόμη και τα πιο προηγμένα υπολογιστικά μοντέλα δυσκολεύονται να προσομοιώσουν με ακρίβεια τις πολύπλοκες κινήσεις 100 δισεκατομμυρίων άστρων σε ένα γαλαξία. Αυτό συμβαίνει επειδή ένας γαλαξίας διαμορφώνεται από δυνάμεις σε τεράστιες αλλά και σε εξαιρετικά μικρές κλίμακες απόστασης και χρόνου. Οι προσομοιώσεις πρέπει να λάβουν υπόψη τη βαρύτητα, τη ρευστοδυναμική, τις εκρήξεις υπερκαινοφανών και τη δημιουργία στοιχείων στο εσωτερικό άστρων που πεθαίνουν. Τώρα όμως οι ερευνητές με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης αναφέρουν ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν προσομοιώσεις που παρακολουθούν 100 φορές περισσότερα άστρα. Η χαρτογράφηση Οι περισσότερες προσομοιώσεις δυσκολεύονται να αποδώσουν περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο άστρα κάθε φορά και έτσι υποχρεώνονται να ομαδοποιούν εκατοντάδες άστρα. Ωστόσο αυτή είναι η πρώτη αληθινή προσομοίωση άστρο προς άστρο που χαρτογραφεί την κίνηση κάθε μεμονωμένου άστρο.Επειδή οι αλλαγές σε ένα γαλαξία συμβαίνουν σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα οι επιστήμονες δεν μπορούν απλώς να παρακολουθήσουν για να μάθουν πώς εξελίσσεται. Παρατηρώντας γαλαξίες πολύ μακρινούς από τη Γη μπορούν να σχηματίσουν μια εικόνα για το πώς μπορεί να ήταν οι γαλαξίες σε πρώιμα στάδια της ιστορίας του σύμπαντος. Ωστόσο αυτά τα δεδομένα αποτελούν μόνο ένα στιγμιότυπο και δεν μας λένε τίποτα για τον δικό μας γαλαξία.Για αυτό οι αστρονόμοι προσπαθούν να δημιουργήσουν ισχυρές προσομοιώσεις που υπολογίζουν πώς θα κινούνταν και θα εξελίσσονταν τα άστρα με βάση τους νόμους της φυσικής. Με την αλλαγή των κανόνων της προσομοίωσης και τη σύγκριση με το σύμπαν γύρω μας, οι επιστήμονες μπορούν να μάθουν περισσότερα για το πώς σχηματίστηκε ο γαλαξίας.Το πρόβλημα είναι ότι ο γαλαξίας μας είναι αρκετά μεγάλος και εξαιρετικά πολύπλοκος, υπερβολικά δύσκολος για οποιονδήποτε συμβατικό υπολογιστή να κάνει προσομοιώσεις. Στο παρελθόν οι επιστήμονες προσπάθησαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερους και ισχυρότερους υπερυπολογιστές για να τρέξουν πιο περίπλοκες προσομοιώσεις.Ωστόσο αν η καλύτερη συμβατική προσομοίωση επιχειρούσε να αποδώσει τον Γαλαξία σε επίπεδο μεμονωμένων άστρων θα χρειαζόταν 315 ώρες για κάθε εκατομμύριο χρόνια προσομοιωμένου χρόνου. Με ρυθμούς σαν αυτούς η προσομοίωση ενός δισεκατομμυρίου ετών από τα περίπου 13,6 δισ. έτη ύπαρξης του γαλαξία μας θα χρειαζόταν πάνω από 36 χρόνια. Η τεχνητή νοημοσύνη Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, ο επικεφαλής ερευνητής δρ. Χιρασίμα από το ερευνητικό κέντρο RIKEN μαζί με συνεργάτες από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο και το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, δοκίμασαν μια νέα προσέγγιση. Αντί να προσομοιώσουν τη φυσική κάθε διαδικασίας, άφησαν την τεχνητή νοημοσύνη να καλύψει κάποια κενά. Η «αντιπροσωπευτική» τεχνητή νοημοσύνη εκπαιδεύτηκε σε χιλιάδες ιδιαίτερα λεπτομερείς προσομοιώσεις εκρήξεων υπερκαινοφανών και έμαθε να προβλέπει πώς θα επεκτείνονταν τα αέρια στα επόμενα 100 χιλιάδες χρόνια.Επιτρέποντας στην τεχνητή νοημοσύνη να κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δύσκολης δουλειάς οι ερευνητές μπόρεσαν να αυξήσουν το μέγεθος της προσομοίωσης κατά 100 φορές και να την ολοκληρώσουν 100 φορές ταχύτερα. Όταν συνέκριναν τα αποτελέσματά τους με προσομοιώσεις που δημιουργήθηκαν επίπονα σε μερικούς από τους μεγαλύτερους υπερυπολογιστές του κόσμου διαπίστωσαν ότι τα αποτελέσματα ταίριαζαν.Οι ερευνητές κατέγραψαν τις κινήσεις 100 δισεκατομμυρίων άστρων σε ένα εκατομμύριο χρόνια μέσα σε μόλις δύο ώρες και 47 λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι ένα δισεκατομμύριο χρόνια της ιστορίας του γαλαξία μπορούν πλέον να προσομοιωθούν μέσα σε μόνο 115 ημέρες αντί για 36 χρόνια.Ο Δρ.Χιρασίμα λέει ότι αυτή η νέα μέθοδος θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια «θεμελιώδη αλλαγή» στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες προσομοιώνουν τον γαλαξία. Όπως λέει: «Αυτό το επίτευγμα δείχνει επίσης ότι οι προσομοιώσεις που επιταχύνονται από τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να ξεπεράσουν την αναγνώριση προτύπων και να γίνουν πραγματικό εργαλείο επιστημονικής ανακάλυψης βοηθώντας μας να ανιχνεύσουμε πώς τα στοιχεία που σχημάτισαν τη ζωή εμφανίστηκαν μέσα στον γαλαξία μας».Στο μέλλον αυτές οι τεχνικές μπορούν να βελτιώσουν και άλλους τομείς όπου χρησιμοποιούνται πολύ λεπτομερείς προσομοιώσεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση των ωκεάνιων ρευμάτων, πιο ακριβή μοντέλα κλιματικής αλλαγής και ακόμη καλύτερες προβλέψεις καιρού. Στην εικόνα ο γαλαξίας μας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035812/chartografithike-i-kinisi-kai-symperifora-100-dis-astron-toy-galaxia-mas/

Γιατί κάποια ζώα μπορούν να τρώνε δηλητήριο και να… ξεγελούν τον θάνατο. Οι απρόσμενες εξελικτικές άμυνες που επιτρέπουν σε είδη να καταναλώνουν θανατηφόρες τοξίνες – και πώς αυτές οι στρατηγικές αλλάζουν ολόκληρα οικοσυστήματα Πώς γίνεται ένα φίδι να καταβροχθίζει ένα από τα πιο δηλητηριώδη αμφίβια του πλανήτη και να βγαίνει ζωντανό; Από τα τροπικά δάση του Αμαζονίου μέχρι τα λιβάδια της Βόρειας Αμερικής, η φύση είναι γεμάτη ζώα που έχουν εξελίξει εντυπωσιακούς μηχανισμούς αυτοπροστασίας απέναντι σε δηλητήρια.Οι επιστήμονες όχι μόνο προσπαθούν να κατανοήσουν αυτές τις άμυνες, αλλά και να αξιοποιήσουν τη γνώση τους για νέες θεραπείες δηλητηρίασης στους ανθρώπους. Η δοκιμασία των δέκα φιδιών Στον Αμαζόνιο, δέκα βασιλικά φίδια (Erythrolamprus reginae) βρέθηκαν μπροστά σε ένα δίλημμα επιβίωσης. Μετά από ημέρες χωρίς τροφή, τους προσφέρθηκαν ως γεύμα τρεις ριγωτοί βάτραχοι Ameerega trivittata – ένα από τα πιο τοξικά είδη. Το δέρμα τους είναι ένα «κοκτέιλ θανάτου» με τοξίνες και άλλες ισχυρές αλκαλοειδείς ουσίες.Έξι φίδια αρνήθηκαν να ακουμπήσουν τους βατράχους. Τα υπόλοιπα τέσσερα τόλμησαν. Πριν όμως καταπιούν το θήραμα, το έσυραν στο έδαφος – συμπεριφορά που παραπέμπει στα πουλιά που τρίβουν δηλητηριώδη θηράματα για να απομακρύνουν τοξίνες.Τρία από τα τέσσερα επιβίωσαν. Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι το μυστικό βρίσκεται στο ήπαρ του φιδιού, το οποίο φαίνεται να εξουδετερώνει μεγάλο μέρος των δηλητηρίων. Ο αμείλικτος χημικός πόλεμος της φύσης Πολλά ζώα παράγουν τα δικά τους δηλητήρια. Για παράδειγμα, οι φρύνοι εκκρίνουν καρδιακές γλυκοσίδες, ουσίες που μπλοκάρουν τις αντλίες νατρίου-καλίου των κυττάρων, με αποτέλεσμα καρδιακή ανεπάρκεια.Άλλα πλάσματα βασίζονται σε τοξικογόνα βακτήρια: το κρέας του φουγκού (pufferfish) είναι γεμάτο τετροδοτοξίνη λόγω μικροβίων στο σώμα του.Και πολλά ακόμη «δανείζονται» τις τοξίνες μέσω της τροφής: από τα διάσημα δηλητηριώδη βατραχάκια των τροπικών έως τα έντομα που τρώνε φυτά με ισχυρές χημικές άμυνες. Πώς δεν πεθαίνουν από το ίδιο τους το δηλητήριο Το εντυπωσιακότερο μέρος της εξέλιξης; Τα είδη που παράγουν ή καταναλώνουν τοξίνες έχουν τροποποιήσει τους ίδιους τους μοριακούς τους στόχους έτσι ώστε τα δηλητήρια να μην «κουμπώνουν» πάνω τους. Παράδειγμα: Τα έντομα που τρέφονται με γλυκοσίδες του γάλακτος έχουν εξελίξει αντλίες νατρίου-καλίου που δεν αναγνωρίζουν τις τοξίνες. Όμως αυτό έχει κόστος: οι «ανθεκτικές» αντλίες λειτουργούν χειρότερα, ειδικά στον εγκέφαλο. Γι’ αυτό και κάποια είδη, όπως το μεγάλο σκαθάρι, διατηρούν μια πιο ευαίσθητη – αλλά πιο λειτουργική – μορφή αντλίας στον νευρικό ιστό, ενώ προστατεύουν τον εγκέφαλο με άλλους τρόπους, όπως πρωτεΐνες-μεταφορείς (ABCB transporters) που απομακρύνουν τις τοξίνες από τα κύτταρα. Όταν το σώμα γίνεται «σφουγγάρι» για τοξίνες Σε ορισμένα είδη, το αίμα ή το ήπαρ λειτουργεί σαν πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας»:Τα φίδια φαίνεται να διαθέτουν ηπατικά ένζυμα που μετατρέπουν τις τοξίνες των βατράχων σε αδρανείς μορφές. Ορισμένοι βάτραχοι έχουν πρωτεΐνες-«σφουγγάρια» που δεσμεύουν δηλητήρια όπως η σαξιτοξίνη.Οι σκίουροι της Καλιφόρνιας έχουν αίμα που μπλοκάρει συστατικά του δηλητηρίου των κροταλιών. Μάλιστα, οι τοπικοί πληθυσμοί σκίουρων ταιριάζουν την «αντιτοξική» τους σύνθεση με τα δηλητήρια των φιδιών της περιοχής τους.Αυτός ο αγώνας δρόμου δεν τελειώνει ποτέ: φίδια και σκίουροι εξελίσσονται συνεχώς για να ξεπεράσουν ο ένας τις άμυνες του άλλου. Η πρώτη γραμμή άμυνας: η αποφυγή Ακόμη κι αν έχουν υψηλή αντοχή, πολλά ζώα προτιμούν να αποφύγουν το δηλητήριο:Οι χελώνες τρώνε μόνο το λιγότερο τοξικό μέρος των σαλαμάνδρων.Τα φίδια τρίβουν τα ενδιάμεσα δηλητηριώδη θηράματα πριν τα καταπιούν.Το μήνυμα της εξέλιξης είναι ξεκάθαρο: ακόμη και οι ανθεκτικοί, προσπαθούν πρώτα να μην εκτεθούν. Όταν οι τοξίνες γίνονται όπλο Πολλά ζώα δεν αρκούνται στο να επιβιώσουν από τις τοξίνες· τις αξιοποιούν ως αμυντικό σύστημα:Το σκαθάρι dogbane απελευθερώνει σταγόνες καρδιακών γλυκοσιδίων από το καβούκι του όταν απειλείται.Οι πολύχρωμοι βάτραχοι χρησιμοποιούν τις αλκαλοειδείς τοξίνες της διατροφής τους για να δηλητηριάζουν θηρευτές.Με την πάροδο του χρόνου, ολόκληρες αλυσίδες ειδών δημιουργούνται γύρω από ένα συγκεκριμένο δηλητήριο. Το μάθημα της εξέλιξης Η φύση είναι ένα ατέλειωτο εργαστήριο χημικού πολέμου. Καθώς τα είδη δηλητηριάζουν και δηλητηριάζονται, αμύνονται, προσαρμόζονται ή «επιστρέφουν το χτύπημα» με τις ίδιες ουσίες, δημιουργούν περίπλοκες ισορροπίες που καθορίζουν ολόκληρα οικοσυστήματα.Και για την επιστήμη, κάθε τέτοια εξελικτική ιστορία ανοίγει και μια νέα πόρτα: από φάρμακα που θα εξουδετερώνουν δηλητήρια μέχρι βαθύτερη κατανόηση των αόρατων δυνάμεων που διαμορφώνουν τη ζωή στη Γη. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2035798/giati-kapoia-zoa-mporoyn-na-trone-dilitirio-kai-na-xegeloyn-ton-thanato/

3I/ATLAS: κομήτης από έναν άλλο κόσμο. O αστροφωτογράφος Satoru Murata από το Νέο Μεξικό τράβηξε μια εντυπωσιακή φωτογραφία του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο 0,2 μέτρων, την Κυριακή (16 Νοεμβρίου) λίγο πριν την ανατολή του ηλίου. Στην εικόνα βλέπουμε τις πολλαπλές ουρές του κομήτη, μια υπενθύμιση της απόκοσμης φύσης του αντικειμένου. Στο υπόβαθρο φαίνεται και ένας μακρινός γαλαξίας. Πρόκειται για τον ραβδωτό σπειροειδή γαλαξία NGC 4691, που απέχει περίπου 70 εκατομμύρια έτη φωτός (≈ 6,6 × 1020 km) από τη Γη. Aντίθετα, ο κομήτης βρισκόταν πολύ κοντά στη Γη, απείχε από αυτή μόλις 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Και βέβαια, (ποιός άλλος;) ο Avi Loeb(*), συνεχίζει να αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα του 3Ι/ATLAS, αν και δεν επιμένει πλέον τόσο πολύ στα περί εξωγήινου διαστημοπλοίου. Χρησιμοποιώντας ένα γλαφυρό ύφος στο τελευταίο άρθρο του, γράφει μεταξύ άλλων: «Το θεμέλιο της επιστήμης βασίζεται στην ταπεινότητα για μάθηση, όχι στην αλαζονεία της εξειδίκευσης. Όταν οι ειδικοί στους κομήτες υποστήριξαν ότι ο 3I/ATLAS πρέπει να είναι ένας γνωστός κομήτης πλούσιος σε νερό, αμέσως μετά την ανακάλυψή του την 1η Ιουλίου 2025, συμπεριφέρθηκαν σαν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που αντικατοπτρίζουν τα σύνολα δεδομένων της εκπαίδευσής τους. Επί δεκαετίες, το σύνολο δεδομένων που καθιέρωσε την εμπειρία στους κομήτες περιελάμβανε παγωμένα πετρώματα στο ηλιακό σύστημα. Το επιχείρημά μου είναι απλό. Η ανθρωπότητα εκτόξευσε τεχνολογικά αντικείμενα στο διάστημα και πρέπει να τα προσθέσουμε στο σύνολο δεδομένων εκπαίδευσης των ειδικών στους κομήτες όταν μελετάμε διαστρικά αντικείμενα. Στις 2 Ιανουαρίου 2025, το Minor Planet Center – υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης για την καταγραφή διαστημικών αντικειμένων, εντόπισε έναν «αστεροειδή κοντά στη Γη». Μια μέρα αργότερα, οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι αυτός ο «αστεροειδής» ακολουθεί την τροχιά του αυτοκινήτου Tesla Roadster, που εκτοξεύτηκε στο διάστημα από την SpaceX το 2018. Αμέσως αφαίρεσαν το αντικείμενο από τον κατάλογο αστεροειδών τους, συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν βράχος αλλά μάλλον αυτοκίνητο. Ο Έλον Μασκ πιθανότατα δεν είναι ο πιο καταξιωμένος διαστημικός επιχειρηματίας στον Γαλαξία μας τα τελευταία 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Υπάρχουν περίπου εκατό δισεκατομμύρια άστρα σαν τον Ήλιο στον Γαλαξία μας, και περίπου το ένα δέκατο από αυτά φιλοξενούν έναν κατοικήσιμο πλανήτη στο μέγεθος της Γης. Αν ψάχνατε στα δισεκατομμύρια ηλιακά συστήματα ανάλογα Γης-Ήλιου, σίγουρα θα μπορούσατε να βρείτε πιο καταξιωμένους διαστημικούς επιχειρηματίες σε ορισμένους εξωπλανήτες. Τα περισσότερα άστρα είναι δισεκατομμύρια έτη μεγαλύτερα σε ηλικία από τον Ήλιο, και κατά την διάρκεια ενός δισεκατομμυρίου ετών το διαστημόπλοιό μας Voyager φτιαγμένο με την τεχνολογία της δεκαετίας του 1970, μπορεί να φτάσει στην άλλη πλευρά του Γαλαξιακού μας δίσκου. Αυτό δείχνει ότι υπήρχε άφθονος χρόνος για διαστρικά αντικείμενα, ενδεχομένως πιο προηγμένα από το Voyager ή το αυτοκίνητο Tesla Roadster, να φτάσουν στο Ηλιακό σύστημα από τον διαστρικό χώρο. Θα αναγνώριζαν οι ειδικοί των κομητών αυτούς τους επισκέπτες ως τεχνολογικά αντικείμενα αν το σύνολο δεδομένων της εκπαίδευσής τους περιλαμβάνει μόνο παγωμένους διαστημικούς βράχους; Δεν νομίζω….» Και συνεχίζει περιγράφοντας τις δώδεκα ανωμαλίες του 3I/ATLAS που εντόπισε (διαβάστε τις ΕΔΩ: Do the Anomalies of 3I/ATLAS Flag Alien Technology or an Unfamiliar Interstellar Iceberg?) που ναι μεν αναδεικνύουν τις πραγματικές ιδιαιτερότητες του διαστρικού αντικειμένου 3I/ATLAS, αλλά σίγουρα δεν πείθουν ότι πρόκειται για κάποιου είδους εξωγήινου τεχνουργήματος. πηγές: https://www.facebook.com/ – https://www.livescience.com/space/comets/from-another-world-3i-atlas-photobombs-a-galaxy-and-shows-off-its-multiple-tails-in-stunning-new-image (*) Υπενθυμίζεται ότι ο Avi Loeb έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο εξηγώντας γιατί το διαστρικό αντικείμενο 1I/Oumuamua ήταν εξωγήινο διαστημικό σκάφος ή ‘σκουπίδι’ εξωγήινης τεχνολογίας. https://physicsgg.me/2021/01/04/ένα-βιβλίο-σχετικά-με-το-διαστρικό-αντ/ Εκπληκτική νέα φωτογραφία του μυστηριώδους επισκέπτη του ηλιακού μας συστήματος. Η εικόνα αποτυπώνει τον διαστρικό κομήτη 3I/ATLAS, τις ουρές και τα φαινόμενα που συμβαίνουν σε αυτόν. Ο αστροφωτογράφος Σατόρου Μουράτα κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα του διαστρικού επισκέπτη 3I/ATLAS την ώρα που ο μυστηριώδης κομήτης εμφανίζεται να «εισβάλλει» ξαφνικά στο νυχτερινό ουρανό. Η εντυπωσιακή φωτογραφία η οποία εμφανίζει τις πολλαπλές ουρές του κομήτη αποτελεί υπενθύμιση της… εξωκοσμικής φύσης του διαστημικού βράχου χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δημιουργήθηκε από εξωγήινους όπως τονίζει ο Μουράτα.Ο φωτογράφος με έδρα το Νέο Μεξικό που έχει συμμετάσχει σε πολλά αστρονομικά ερευνητικά προγράμματα κατέγραψε τη νέα εικόνα χρησιμοποιώντας τηλεσκόπιο 0,2 μέτρων την Κυριακή 16 Νοεμβρίου λίγο πριν την ανατολή του Ήλιου. Η φωτογραφία δείχνει τη γνώριμη πράσινη λάμψη που προέρχεται από την κόμη του 3I/ATLAS, μαζί με τη μακριά ιοντική ουρά του και την επανεμφάνιση της κοντύτερης ουράς του, η οποία πιθανότατα προκαλείται από περίσσευμα σκόνης που απομακρύνεται από την επιφάνειά του. Τις τελευταίες εβδομάδες ο κομήτης φάνηκε να χάνει και τις δύο αυτές ουρές αν και αυτό ήταν οπτική ψευδαίσθηση λόγω της θέσης του σε σχέση με τη Γη.Η κόμη ενός κομήτη είναι η «ατμόσφαιρά» του, ένα νέφος αερίων και σκόνης που σχηματίζεται γύρω από τον πυρήνα όταν αυτός πλησιάζει τον Ήλιο. Η ηλιακή θερμότητα εξατμίζει τα αέρια και η ηλιακή ακτινοβολία απομακρύνει τα σωματίδια, δημιουργώντας την κόμη και τις ουρές, τα οποία είναι τα πιο ορατά μέρη ενός κομήτηΟι παρατηρητές με κοφτερό μάτι μπορούν επίσης να διακρίνουν αρκετές μικρότερες ριπές αερίου που εκτοξεύονται από την κόμη του κομήτη. Αυτές είναι αποτέλεσμα της «αεριοποίησης», η οποία συμβαίνει όταν η ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει τα παγωμένα εσωτερικά των κομητών προκαλώντας την έξοδο αερίων από ρωγμές στο παγωμένο τους κέλυφος. Αυτή η φυσική διαδικασία δίνει μια μικρή μη βαρυτική επιτάχυνση στον κομήτη και αποτέλεσε τη βάση μιας πρόσφατης φήμης που λανθασμένα ισχυριζόταν ότι ο 3I/ATLAS είχε εκραγεί. Ο επισκέπτης Ο σπάνιος διαστρικός επισκέπτης προερχόμενος έξω από το ηλιακό μας σύστημα που κινείται προς τον Ήλιο εντοπίστηκε την 1 Ιουλίου και έκτοτε η αστρονομική κοινότητα τον παρακολουθεί για να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για αυτόν. Οι επιστήμονες έχουν συμφωνήσει ότι πρόκειται για έναν κομήτη και πρόσφατη ανάλυση δείχνει ότι έχει ηλικία σχεδόν διπλάσια από αυτή του ηλιακού μας συστήματος. Πρόκειται για τον αρχαιότερο κομήτη που έχει δει ανθρώπινο μάτι ή τουλάχιστον ο αρχαιότερος που γνωρίζουμε αν υποθέσουμε ότι εμφανίστηκε κάποτε στον ουράνιο θόλο κάποιος κομήτης με ακόμη μεγαλύτερη ηλικία χωρίς να μπορούν τότε οι άνθρωποι να τον μελετήσουν.Το ηλιακό μας σύστημα έχει ηλικία περίπου 4,5 δις. ετών και ο 3I/ATLAS έχει σύμφωνα με τη νέα ανάλυση ηλικία 7-7,5 δισ. έτη προερχόμενος πιθανότατα από μια περιοχή του γαλαξία μας η οποία δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα σχεδόν καθόλου. Ο 3I/ATLAS είναι μόλις το τρίτο επιβεβαιωμένο αντικείμενο που γνωρίζουμε να εισβάλει στο ηλιακό μας σύστημα από άλλες περιοχές του γαλαξία μας μετά τον ‘Oumuamua (2017) και τον κομήτη 2I/Borisov (2019). Ο διαστρικός κομήτης, που αρχικά ονομάστηκε C/2025 N1 (ATLAS), παρατηρήθηκε την 1η Ιουλίου από το τηλεσκόπιο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) που χρηματοδοτείται από τη NASA στο Ρίο Χουρτάδο της Χιλής.«Όλοι οι μη διαστρικοί κομήτες, όπως ο κομήτης του Χάλεϊ, σχηματίστηκαν ταυτόχρονα με το ηλιακό μας σύστημα, επομένως έχουν ηλικία έως και 4,5 δισεκατομμυρίων ετών. Ωστόσο, οι διαστρικοί επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να είναι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία, και από αυτούς που είναι γνωστοί μέχρι στιγμής, η στατιστική μας μέθοδος υποδηλώνει ότι ο 3I/ATLAS είναι πολύ πιθανό να είναι ο παλαιότερος κομήτης που έχουμε δει ποτέ» λέει ο Μάθιου Χόπκινς αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την χρονολόγηση του κομήτη. Ο 3I/ATLAS φαίνεται ότι ήρθε στην περιοχή μας από ένα πυκνό δίσκο άστρων του γαλαξία μας στον οποίο βρίσκονται πανάρχαια άστρα. Η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι ο κομήτης αυτός θα έχει διαφορετική χημική σύσταση που τους κομήτες του ηλιακού μας συστήματος και πιθανώς να περιέχει υψηλές ποσότητες πάγου νερού.Καθώς ο 3I/ATLAS πλησιάζει τον Ήλιο θα θερμαίνεται. Οι παγωμένοι πάγοι θα μετατραπούν σε αέριο, μια διαδικασία που ονομάζεται εξάχνωση, το οποίο θα απελευθερώνεται από την επιφάνεια του κομήτη. Αυτή η έκλυση αερίων θα δώσει στον 3I/ATLAS μια την χαρακτηριστική φωτεινή ουρά και άλλα συνήθη διακριτικά χαρακτηριστικά των κομητών. Οι παρατηρήσεις έχουν ήδη δείξει ότι ο 3I/ATLAS έχει έντονη γεωλογική δραστηριότητα. Αυτές οι παρατηρήσεις φαίνεται επίσης να δείχνουν ότι ο 3I/ATLAS είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος από τους προηγούμενους διαστρικούς εισβολείς 1I/’Oumuamua και 2I/Borisov. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035718/ekpliktiki-nea-fotografia-toy-mystiriodi-episkepti-toy-iliakoy-mas-systimatos/

Η σχέση Αστροφυσικής και Τεχνητής Νοημοσύνης. Αν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Στίβεν Χόκινγκ είχαν στη διάθεσή τους εξελιγμένη Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) την εποχή που προσπαθούσαν να αποδείξουν τις θεωρίες τους, πιθανώς θα έφταναν ταχύτερα πιο κοντά στις αποδείξεις, που ακόμη και σήμερα φυσικοί και αστροφυσικοί αναζητούν, για να αποκωδικοποιήσουν τα μυστήρια του Σύμπαντος. Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει, ο αστροφυσικός Νίκος Στεργιούλας, καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και διευθυντής του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής και του Εργαστηρίου Αστρονομίας, σε συνέντευξή του στην Αλεξάνδρα Γούτα στο έκτο επεισόδιο του vidcast της Voria.gr, «Ηomo sAIence»: 00:00–02:33 Eισαγωγή 02:34–04:20 Τι θα συνέβαινε αν ο Αϊνστάιν και ο Χόκινγκ είχαν στη διάθεσή τους εξελιγμένη ΤΝ; 04:21–07:14 Μπορεί η ΤΝ να ανατρέψει κάποτε κυρίαρχες θεωρίες της Φυσικής και της Αστροφυσικής; 07:15–12:11 Η παγκόσμια πρωτιά του ΑΠΘ και ο ήχος του Σύμπαντος 12:12–14:38 Γιατί είναι σημαντική για τον μέσο άνθρωπο η έρευνα για τις μαύρες τρύπες; 14:39–19:20 Η προοπτική της αστρονομίας βαρυτικών κυμάτων στην Ελλάδα και το τηλεσκόπιο του Αϊνστάιν 19:21–23:35 Μπορεί η ΤΝ να «καθαρίσει» τα διαστημικά σκουπίδια; 23:36–26:46 Τι πρέπει να γνωρίζουν όσοι θέλουν να συνδυάσουν την Αστροφυσική με την ΤΝ;«Πραγματικά πιστεύω ότι εάν την εποχή που ο Αϊνστάιν έψαχνε για τη θεωρία της σχετικότητας είχε στη διάθεσή του την ΤΝ ως βοηθό, ώστε να επιταχύνει τους υπολογισμούς του, τη διατύπωση και τον έλεγχο ιδεών, πιθανόν θα είχε κάνει πολύ μεγαλύτερη πρόοδο και θα είχε φτάσει πιο κοντά εκεί που όλοι προσπαθούμε να φτάσουμε ακόμη και σήμερα» σημειώνει ο κ. Στεργιούλας, υπενθυμίζοντας ότι είχε πάρει αρκετά χρόνια στον Αϊνστάιν για να κάνει το πρώτο βήμα, να διατυπώσει την ειδική θεωρία της σχετικότητας και έπειτα χρειάστηκε άλλη μια δεκαετία, για να καταλήξει στη γενική θεωρία. «Κι από τότε μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλαδή από το 1915 και για άλλες τέσσερις δεκαετίες, προσπαθούσε να ενοποιήσει όλες τις δυνάμεις της φύσης, χωρίς να καταφέρει στο τέλος ό,τι ούτε σήμερα έχει καταφέρει κανείς. Η ΤΝ πιθανώς θα τον βοηθούσε να επιταχύνει σημαντικά. Και αυτό ισχύει φυσικά και για τον Χόκινγκ, για ό,τι προσπαθούσε ν’ ανακαλύψει σε σχέση με τις μαύρες τρύπες» εκτιμά. Είναι γεγονός πως η ΤΝ κοιτάζει εδώ και χρόνια προς τ’ αστέρια και η σχέση της με την Αστροφυσική γίνεται πιο στενή. Πρόσφατα μάλιστα, η ερευνητική Ομάδα Βαρυτικών Κυμάτων του ΑΠΘ, με επικεφαλής τον κ. Στεργιούλα, κατέκτησε παγκόσμια πρωτιά, ανακαλύπτοντας -μέσω αλγορίθμου ΤΝ, που αναπτύχθηκε εξολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη- οκτώ νέα βαρυτικά κύματα, που προέρχονται από συγκρούσεις μαύρων τρυπών. Ενώνοντας κουκίδες Μπορεί η ΤΝ να «ενώσει κουκίδες» με τρόπο που οι άνθρωποι δυσκολεύονται ή κι αδυνατούν να συλλάβουν, ανατρέποντας έτσι ακόμη και κυρίαρχες θεωρίες της Φυσικής ή της Αστροφυσικής για τη δημιουργία του Σύμπαντος, τις μαύρες τρύπες ή τη σκοτεινή ύλη; «Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν ισχυρά πειραματικά δεδομένα, που δεν πιστεύουμε ότι μπορούν ν’ ανατραπούν. Αλλά υπάρχουν και πολλές αβεβαιότητες και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει περιθώριο να βρούμε μια καλύτερη θεωρία από αυτήν που έχουμε σήμερα. Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα στην Κοσμολογία. Μπορεί να λέμε ότι η επικρατούσα θεωρία για τη δημιουργία του Σύμπαντος σήμερα και το πώς αυτό εξελίχθηκε κατόπιν να είναι αυτή του Big Bang, υπάρχουν όμως κι άλλες θεωρίες (…) Ποια είναι σωστή; Αυτό μόνο η παρατήρηση θα μπορέσει να μας το πει κάποτε, όταν συλλέξουμε πιο πολλά δεδομένα. Άρα η ΤΝ αυτό στο οποίο θα μπορέσει να μας βοηθήσει είναι να συνδυάσουμε τις παρατηρήσεις με τα δεδομένα και με τη θεωρία, για να μπορέσουμε ίσως να ξεχωρίσουμε ποια από τις πολλές εναλλακτικές θεωρίες είναι τελικά η καλύτερη» εξηγεί ο καθηγητής. Τεχνητή Νοημοσύνη, διαστημικά απορρίμματα και το φαινόμενο της χιονοστιβάδας Στο Διάστημα αυτήν τη στιγμή υπάρχουν σε τροχιά περίπου 30.000 καταλογογραφημένα αντικείμενα άνω των 10 εκατοστών, που ουσιαστικά αποτελούν ανθρωπογενή διαστημικά σκουπίδια. Μάλιστα, ο πληθυσμός τους μπορεί ν’ αυξηθεί εκθετικά κάποια στιγμή, αν χτυπήσουν έναν μεγάλο δορυφόρο για παράδειγμα, δημιουργώντας έτσι ακόμη περισσότερα απορρίμματα, που με τη σειρά τους μπορεί να προσκρούσουν αλλού κ.ο.κ. Μπορεί να βοηθήσει η ΤΝ ν’ αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα;«(…) Tα διαστημικά απορρίμματα πρέπει να τα έχουμε υπό στενή παρακολούθηση με τηλεσκόπια (…) Κι όσο πιο πολλοί οι δορυφόροι τόσο περισσότερη δουλειά για τους αστρονόμους. Γίνονται βάρδιες κάθε βράδυ από υποψήφιους/ες διδάκτορες, με την αρμοδιότητα και την ευθύνη να παρακολουθούν συγκεκριμένους δορυφόρους, διότι υπάρχει ο φόβος ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνει κάποια σύγκρουση ή έκρηξη εκεί πάνω» επισημαίνει ο κ. Στεργιούλας.Εκρήξεις δορυφόρων στο Διάστημα, λέει, έχουν συμβεί στο παρελθόν και έχουν διασκορπιστεί θραύσματα, κάποια από τα οποία θα μπορούσαν να χτυπήσουν δεύτερο δορυφόρο και τα κομμάτια εκείνου κάποιον τρίτο κι ούτω καθεξής, δημιουργώντας φαινόμενο χιονοστιβάδας. «Αν συμβεί αυτό και γενικευθεί, υπάρχει κίνδυνος να σταματήσει εντελώς η διαστημική εξερεύνηση, διότι όλοι οι δορυφόροι σε χαμηλή τροχιά γύρω από Γη θα αχρηστευτούν. Τεράστιος θα είναι ο κίνδυνος για νέες διαστημικές αποστολές με αστροναύτες, γιατί ανά πάσα στιγμή θα υπάρχει σημαντική πιθανότητα να χτυπηθούν» περιγράφει και προσθέτει ότι ενδεχόμενη τέτοια εξέλιξη δεν σημαίνει απλά ότι η διαστημική εξερεύνηση θα πήγαινε πάρα πολύ πίσω, αλλά κι ότι θα υπήρχαν σοβαρότατα προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες, τα συστήματα GPS, τις τράπεζες, τη μεταφορά χρημάτων και σε πολλά ακόμη πεδία. Πώς μπορεί λοιπόν να βοηθήσει η ΤΝ, ώστε να αποφευχθούν τέτοια σενάρια; «Σήμερα έχουν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες διαστημικά απορρίμματα και παρακολουθείται πολύ μεγάλος αριθμός αυτών -εκεί είναι που μπορεί να βοηθήσει η ΤΝ: να εκπαιδευτεί ν’ αναγνωρίζει εγκαίρως τον κίνδυνο και να δίνει αξιόπιστα alert για τέτοια συμβάντα, όχι ψευδείς συναγερμούς» επισημαίνει. Η βασική συμβουλή προς όποιον θέλει να συνδυάσει Αστροφυσική και ΤΝ Ποια θα ήταν η βασική συμβουλή του προς όποιον/α θέλει να συνδυάσει Αστροφυσική και ΤΝ; «Θα πρότεινα να ξεκινήσει από τη Φυσική. Η φυσική είναι θεμελιώδης θεωρία. Το είδαμε και πρόσφατα στην απονομή του βραβείου Νόμπελ Φυσικής για τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα -όλα αυτά συνδέονται. Διότι η θεωρία πίσω από τα βασικά τεχνητά νευρωνικά δίκτυα (…) χρησιμοποιεί έννοιες της Στατιστικής Φυσικής. Σκεφτείτε επίσης τα ρομπότ που θα μπορούν να λειτουργούν εντελώς αυτόνομα με ΤΝ. Θα χρειαστεί να αλληλεπιδράσουν με τον φυσικό κόσμο, να γνωρίζουν πώς θα πρέπει να αντιδράσουν μπροστά σε ένα εμπόδιο, ανάλογα με το είδος και το υλικό του εμποδίου. Όλα αυτά είναι Φυσική και (…) ένας/μια φυσικός θα μπορέσει εύκολα να αντιληφθεί πώς να τα εφαρμόσει» εξηγεί ο κ. Στεργιούλας.Προτείνει λοιπόν ένα πρώτο πτυχίο στη Φυσική και υπενθυμίζει πως το αντίστοιχο Τμήμα του ΑΠΘ προσφέρει επτά διαφορετικά μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, σε πάρα πολλούς κλάδους και στην Υπολογιστική Φυσική, όπου έχει πλέον εισαχθεί και το μάθημα για την Τεχνητή Νοημοσύνη. «Μετά το πρώτο πτυχίο μπορεί κάποιος/α να εξειδικευτεί σε ό, τι θέλει, αλλά το πρώτο πτυχίο προτείνω να είναι της Φυσικής» επισημαίνει. Με τον Νίκο Στεργιούλα συζητήσαμε ακόμη για τη -στηριγμένη στην ΤΝ- παγκόσμια πρωτιά της Ομάδας Βαρυτικών Κυμάτων (δημοσιευμένη ως A. Koloniari et al. 2025), την προοπτική της Ελλάδας σε αυτό το πεδίο (με υποστήριξη από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας – ΕΛΙΔΕΚ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση – PICO Project), γιατί τα βαρυτικά κύματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ο ήχος του Σύμπαντος, αλλά και γιατί είναι σημαντική για τον μέσο άνθρωπο η έρευνα για τις μαύρες τρύπες. πηγή: https://www.voria.gr

Έρευνες της Δευτέρας: Τρόποι προστασίας των ματιών και των πνευμόνων στο διάστημα. Η Αποστολή 73 ξεκίνησε την εβδομάδα εξερευνώντας πώς να αποτρέψουμε τα προβλήματα όρασης που προκαλούνται από το διάστημα και τι συμβαίνει στο αναπνευστικό σύστημα σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού εργάστηκαν επίσης στην έρευνα καύσης και στον εξοπλισμό παρατήρησης της Γης, στην οργάνωση του αποθέματος τροφίμων και φορτίου, καθώς και σε συστήματα υποστήριξης ζωής.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Jonny Kim, πέρασαν την ημέρα τους μελετώντας τρόπους για να τραβήξουν τα σωματικά υγρά πίσω προς τα πόδια, παρόμοια με τη βαρύτητα της Γης. Στο διάστημα, οι μετατοπίσεις των υγρών προς τα πάνω μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων αλλαγών στη δομή των ματιών και την όραση ενός αστροναύτη. Το δίδυμο δοκίμασε μια περιχειρίδα μηρού που μπορεί να τραβήξει υγρά προς το κάτω μέρος του σώματος και να τα διατηρήσει εκεί, μειώνοντας την πίεση στον εγκέφαλο και τα μάτια. Ο Fincke ηγήθηκε της έρευνας τη Δευτέρα, μετρώντας την αρτηριακή πίεση του Kim και σαρώνοντας τις φλέβες του με τη συσκευή Ultrasound 2, ενώ φορούσε τη περιχειρίδα μηρού. Στη συνέχεια, ο Kim εξέτασε τον εξοπλισμό ιατρικής απεικόνισης για μια οφθαλμολογική εξέταση, καθώς οι γιατροί στο έδαφος παρακολουθούσαν σε πραγματικό χρόνο. Τα αποτελέσματα μπορεί να παρέχουν απλά εργαλεία και λιγότερο επεμβατικά αντίμετρα για την προστασία των μελλοντικών πληρωμάτων που ταξιδεύουν στη Σελήνη, τον Άρη και πέρα από αυτήν.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, φόρεσαν αισθητήρες και κλιπ μύτης τη Δευτέρα και εξέπνευσαν δυνατά για ένα ανθρώπινο ερευνητικό πείραμα, με στόχο να κατανοήσουν πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένου του όγκου των πνευμόνων και του ρυθμού ροής του αέρα. Στη συνέχεια, ο Ριζίκοφ ξεκίνησε μια 24ωρη συνεδρία παρακολούθησης της αρτηριακής πίεσης και συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο για να καταγράψει τις αλληλεπιδράσεις του με διεθνή πληρώματα και ελεγκτές αποστολών. Ο Ζουμπρίτσκι μετέφερε νερό από το διαστημόπλοιο μεταφοράς Progress 92 σε δεξαμενές του σταθμού και στη συνέχεια συμπλήρωσε το ίδιο ερωτηματολόγιο διεθνών αλληλεπιδράσεων με τον Ριζίκοφ.Οι μηχανικοί πτήσης Zena Cardman της NASA και Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ξεκίνησαν την ημέρα τους αναδιοργανώνοντας το φορτίο μέσα στην εργαστηριακή μονάδα Kibo , δημιουργώντας περισσότερο χώρο αποθήκευσης. Στη συνέχεια, ο Cardman συνέλεξε συσκευασίες τροφίμων από το εσωτερικό της Μόνιμης Πολυχρηστικής Μονάδας και τις τοποθέτησε μέσα στην μονάδα Unity, όπου βρίσκεται η κουζίνα ή το μαγειρείο του σταθμού. Ο Yui επισκέφθηκε τη Γη και μίλησε με Ιάπωνες μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου για να συζητήσουν θέματα επιστήμης και μηχανικής. Τέλος, αντικατέστησε μια κάμερα μέσα στην Πειραματική Μονάδα Καύσης Στερεών της Kibo, η οποία μελετά πώς καίγονται τα υλικά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας για να βελτιώσει την πυρασφάλεια σε διαστημόπλοια .Ο μηχανικός πτήσης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, ξεκίνησε τη βάρδιά του στη συντήρηση της υποστήριξης ζωής, αντικαθιστώντας το σύστημα απομάκρυνσης διοξειδίου του άνθρακα Vozdukh που βρίσκεται μέσα στη μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda . Κατά το δεύτερο μισό της βάρδιάς του, ο Πλατόνοφ εργάστηκε σε μεταφορές νερού και εγκατέστησε μια εξειδικευμένη κάμερα για να φωτογραφίζει τα ορόσημα της Γης σε μια μεγάλη ποικιλία μηκών κύματος. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . Τέσσερις μέλη του πληρώματος της Αποστολής 73 ποζάρουν για ένα παιχνιδιάρικο πορτρέτο μέσα από ένα κυκλικό άνοιγμα σε ένα θερμικό κάλυμμα καταπακτής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Δεξιόστροφα από αριστερά, η αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui και οι αστροναύτες της NASA Jonny Kim, Zena Cardman και Mike Fincke.

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4709-4715: Γεωτρήσεις Υψηλών και Χαμηλών Υψών στη Μονάδα Boxwork. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου 2025 Βρισκόμαστε στην πιο εντατική φάση της έρευνας για τις δομές boxwork — την εκστρατεία γεωτρήσεων. Η ομάδα της εκστρατείας boxwork ζήτησε ένα ζευγάρι τρυπημένων στόχων — έναν σε μια κοιλότητα (το τοπογραφικό χαμηλό) και έναν σε μια παρακείμενη κορυφογραμμή, που περιβάλλει την κοιλότητα.Όπως σημειώσαμε σε προηγούμενο ιστολόγιο , η εύρεση ενός στόχου διάτρησης στις κοιλότητες αποδείχθηκε δύσκολη, καθώς τα δάπεδα των κοιλοτήτων συχνά καλύπτονται από άμμο και βότσαλα, με εκτεθειμένο ελάχιστο βραχώδες υπόστρωμα. Αλλά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, τρυπήσαμε με επιτυχία τον στόχο βραχώδους υποστρώματος "Valle de la Luna" σε μια μεγάλη κοιλότητα που ονομάζεται "Monte Grande". Ολοκληρώσαμε την επίσκεψή μας στη Valle de la Luna τη Δευτέρα και κινηθήκαμε γρήγορα προς την κορυφογραμμή για να βρούμε τον δεύτερο στόχο μας, περίπου 10 μέτρα μακριά (περίπου 33 πόδια).Θέλαμε να ονομάσουμε τους στόχους μας ώστε να αντικατοπτρίζουν τη διαφορά στην τοποθεσία — από το τοπογραφικό χαμηλό έως το (σχετικά μιλώντας) υψηλότερο σημείο στην κοντινή κορυφογραμμή. Ο κοίλος στόχος μας, Valle de la Luna, πήρε το όνομά του από μια περιοχή κοιλάδων στην έρημο Atacama, στη Χιλή. Αυτή η περιοχή είναι μια από τις πιο ξηρές στη Γη, με ένα μοναδικό περιβάλλον και ένα απίστευτο σμιλεμένο τοπίο με γεωλογικούς σχηματισμούς που δεν θα φαίνονταν παράταιροι στον κρατήρα Gale.Παρόλο που υπάρχει υψομετρική διαφορά μόλις 2 μέτρων (περίπου 6½ πόδια) μεταξύ του κοίλου δαπέδου και της κορυφής της κορυφογραμμής, αποφασίσαμε να ονομάσουμε τον στόχο μας στην κορυφογραμμή « Νεβάντο Σαχάμα », το οποίο είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο και η υψηλότερη κορυφή στη Βολιβία. Ή μεγάλη προσπάθεια ή επιστροφή!Το σχέδιο της Τετάρτης επικεντρώθηκε στις δραστηριότητες «Drill Sol Zero». Χρησιμοποιούμε αυτήν την ημέρα για να προσδιορίσουμε τη θέση μας για γεώτρηση με μια μικρή κίνηση (αναφερόμαστε σε αυτό το είδος κίνησης τοποθέτησης ως «εξόγκωμα», καθώς συνήθως είναι λιγότερο από μερικά μέτρα, που είναι λιγότερο από 6 πόδια) προς τον πιο κατάλληλο πιθανό στόχο γεώτρησης. Την Τετάρτη, προχωρήσαμε ελάχιστα στον χώρο εργασίας και σήμερα το πρωί (Παρασκευή) ο καλύτερος πιθανός στόχος για γεώτρηση βρισκόταν στην ιδανική τοποθεσία. Σήμερα πραγματοποιούμε τις δραστηριότητες Drill Sol 1, οι οποίες επικεντρώνονται στην ταξινόμηση του βραχώδους ογκόλιθου Nevado Sajama για γεώτρηση (το κέντρο αυτής της εικόνας Mastcam · το κάτω ογκόλιθο σε αυτήν την εικόνα Navcam ). Οι Rover Planners (RPs) θα ελέγξουν τη συνοχή του βράχου, για να αξιολογήσουν πώς θα αντέξει υπό την πίεση της γεώτρησης. Τα APXS και ChemCam θα αναλύσουν το βουρτσισμένο βραχώδες υπόστρωμα στην προβλεπόμενη περιοχή γεώτρησης. Μπορούμε να το συγκρίνουμε αυτό με στόχους από τον πολύ κοντινό χώρο εργασίας Wednesday (" Volcan Isluga " για το APXS και "Luna Muerte" για το ChemCam), ώστε να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε πόσο ομοιογενής ή ετερογενής είναι αυτή η περιοχή. Το MAHLI θα απεικονίσει και εδώ το βραχώδες υπόστρωμα και θα το συγκρίνει ξανά με στόχους από τον χώρο εργασίας Wednesday (το Volcan Isluga και τον στόχο " Sipe Sipe", που είναι μόνο για το MAHLI και ήταν μια περιοχή φρεσκοσπασμένου βράχου, σπασμένου καθώς οδηγούσαμε από πάνω του).Η εκστρατεία ασκήσεων για την περιοχή των boxwork έχει προγραμματιστεί για δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, η ομάδα εστίασης της εκστρατείας boxwork (συμπεριλαμβανομένου και εμού) είχε τακτικές συναντήσεις, παρουσιάσεις και συνεδρίες ανταλλαγής ιδεών. Είναι τόσο ικανοποιητικό που βρίσκομαι επιτέλους εδώ, στη μέση αυτής της ενεργής εκστρατείας ασκήσεων. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4709-4715-drilling-high-and-low-in-the-boxwork-unit/ Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη έλαβε αυτήν την εικόνα του χώρου εργασίας του γεωτρύπανου "Nevado Sajama", ο οποίος βρίσκεται στο κομμάτι του πιο συνεκτικού βραχώδους υποστρώματος της κορυφογραμμής μπροστά από την κοιλότητα, προς τη δεξιά πλευρά της εικόνας. Το Curiosity χρησιμοποίησε την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 4 Νοεμβρίου 2025 - 4709η ηλιακή ώρα, ή 4.709η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 15:10:44 UTC. Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4716-4722: Επιτυχής γεώτρηση στο Nevado Sajama. Ημερομηνία σχεδιασμού για τη Γη: Παρασκευή, 14 Νοεμβρίου 2025 Από την τοποθεσία του Curiosity στην κορυφή της κορυφογραμμής, ανάμεσα στη μονάδα boxwork, το αποκορύφωμα της εβδομάδας ήταν η επιτυχημένη γεώτρηση του στόχου "Nevado Sajama". Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τα APXS, ChemCam και MAHLI από τον χώρο εργασίας του ρόβερ και την άμεση γειτνίαση με αυτόν έδωσαν στην ομάδα την αυτοπεποίθηση να προχωρήσει με τη δειγματοληψία. Τα δεδομένα APXS και ChemCam από δύο στόχους που καθαρίστηκαν από το DRT - Nevado Sajama (πριν από τη γεώτρηση) και "Tesoro del Pangal" - έδειξαν ότι η χημική σύσταση του χώρου εργασίας ήταν παρόμοια με τους πολλούς στόχους στην κορυφή της κορυφογραμμής που αναλύθηκαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της μονάδας boxwork. Η απεικόνιση MAHLI αποκάλυψε την παρουσία λεπτών φλεβών και στους δύο στόχους και επιβεβαίωσε επίσης τη δομική αρτιότητα του στόχου γεώτρησης, αφού οι μηχανικοί του ρόβερ δοκίμασαν την αντοχή του Nevado Sajama πιέζοντάς τον με την άκρη του τρυπανιού. Οι τύποι φλεβών που παρατηρήθηκαν από το MAHLI διερευνήθηκαν από το ChemCam σε σπασμένα εδάφη υποβάθρου που εξέθεσαν τόσο φωτεινά λευκά όσο και γκρι υλικά. Αυτοί οι στόχοι, «Arenas Blancas», «Camarones» και «Exaltación», θα δώσουν περισσότερες πληροφορίες για τα ρευστά που διείσδυσαν τις κορυφογραμμές τύπου boxwork, συμβάλλοντας ίσως στην αντοχή τους στη διάβρωση. Η DAN συνέλεξε δεδομένα για μεγάλα τμήματα σε όλα τα ηλιακά πεδία στα οποία έλαβαν χώρα όλες αυτές οι δραστηριότητες, αποκτώντας δεδομένα για την περιεκτικότητα της κορυφογραμμής σε υδρογόνο (και, με παρέκταση, σε νερό). Η Mastcam ξεκίνησε και θα συνεχίσει να κατασκευάζει ένα μεγάλο μωσαϊκό της τοποθεσίας μας, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο το Nevado Sajama όσο και τον στόχο γεώτρησης «Valle de la Luna» μέσα σε μια παρακείμενη Το ωφέλιμο φορτίο του ρόβερ δεν επικεντρώθηκε μόνο στη μελέτη της κορυφογραμμής και του στόχου γεώτρησης, αλλά πρόσθεσε επίσης στο συστηματικό σύνολο περιβαλλοντικών δεδομένων που έχει δημιουργήσει το Curiosity τα τελευταία 13 χρόνια. Τα REMS και RAD κατέγραφαν τακτικά τον καιρό του Άρη και τον διαστημικό καιρό, αντίστοιχα, καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Τα Mastcam και Navcam μέτρησαν το φορτίο σκόνης στην ατμόσφαιρα και αναζήτησαν σύννεφα και «dust devils», ενώ τα ChemCam και APXS μετρούσαν εκ περιτροπής διαφορετικά χημικά συστατικά στην ατμόσφαιρα. Η ίδια η δραστηριότητα γεώτρησης ολοκληρώθηκε την 4718η Ηλιακή Οδό. Αυτό το Σαββατοκύριακο, τα πρώτα τμήματα του υλικού που εξορύχθηκε θα παραδοθούν και θα αναλυθούν από την CheMin. Όλη η ομάδα περιμένει με ανυπομονησία τα αποτελέσματα της CheMin, προκειμένου να τα συγκρίνει με την ορυκτολογία της Valle de la Luna που προέρχεται από το κοιλότητα από κάτω μας. Ελπίζουμε ότι η σύγκρισή τους θα μας δώσει νέες γνώσεις για το πώς δημιουργήθηκε η μονάδα κυβισμού. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4716-4722-drilling-success-at-nevado-sajama/

Τηλεσκόπια της NASA Δείτε τον Σπειροειδή Γαλαξία. Ο NGC 1068, ένας σχετικά κοντινός σπειροειδής γαλαξίας, εμφανίζεται σε αυτήν την εικόνα που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουλίου 2025. Ο γαλαξίας περιέχει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του, η οποία έχει διπλάσια μάζα από αυτήν του Γαλαξία μας. Τα δεδομένα του Παρατηρητηρίου ακτίνων Χ Chandra της NASA δείχνουν ότι ένας άνεμος εκατομμυρίου μιλίων ανά ώρα προέρχεται από τη μαύρη τρύπα του NGC 1068 και φωτίζει το κέντρο του γαλαξία με ακτίνες Χ. Η εικόνα περιέχει ακτίνες Χ από το Chandra (μπλε), ραδιοφωνικά δεδομένα από το Karl G. Jansky Very Large Array του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ (ροζ) και οπτικά δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA (κίτρινο, γκρι και χρυσό). https://www.nasa.gov/image-article/nasa-telescopes-view-spiral-galaxy/

Η NASA θα μοιραστεί εικόνες του κομήτη 3I/ATLAS από διαστημόπλοια και τηλεσκόπια. Η NASA θα διοργανώσει μια ζωντανή εκδήλωση στις 3 μ.μ. EST, την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου, για να μοιραστεί εικόνες του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS που συλλέχθηκαν από διάφορες αποστολές του οργανισμού. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ.Ο κομήτης 3I/ATLAS, που ανακαλύφθηκε από το χρηματοδοτούμενο από τη NASA αστεροσκοπείο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) την 1η Ιουλίου, είναι μόλις το τρίτο αντικείμενο που έχει αναγνωριστεί ποτέ ότι εισέρχεται στο ηλιακό μας σύστημα από αλλού στον γαλαξία. Ενώ δεν αποτελεί απειλή για τη Γη και δεν θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση μεγαλύτερη των 170 εκατομμυρίων μιλίων, ο κομήτης πέταξε σε απόσταση 19 εκατομμυρίων μιλίων από τον Άρη στις αρχές Οκτωβρίου.Η εκδήλωση θα μεταδοθεί στο NASA+ , στην εφαρμογή NASA, στον ιστότοπο και το κανάλι YouTube του οργανισμού, καθώς και στο Amazon Prime. Οι συμμετέχοντες στην ενημέρωση περιλαμβάνουν: Αναπληρωτής Διαχειριστής της NASA Amit Kshatriya Νίκι Φοξ, αναπληρώτρια διοικητική υπάλληλος, Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών Σον Ντόμαγκαλ-Γκόλντμαν, αναπληρωτής διευθυντής, Τμήμα Αστροφυσικής Τομ Στάτλερ, επικεφαλής επιστήμονας για μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος Για να συμμετάσχουν εικονικά στην εκδήλωση NASA Live, τα μέλη των μέσων ενημέρωσης πρέπει να στείλουν το πλήρες όνομά τους, την ταυτότητά τους, τη διεύθυνση email και τον αριθμό τηλεφώνου τους το αργότερο δύο ώρες πριν από την έναρξη της εκδήλωσης στην Molly Wasser στη διεύθυνση: molly.l.wasser@nasa.gov . Το κοινό μπορεί επίσης να υποβάλει ερωτήσεις, οι οποίες μπορούν να απαντηθούν σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια της μετάδοσης, χρησιμοποιώντας το #AskNASA στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Τα περιουσιακά στοιχεία στις επιστημονικές αποστολές της NASA δίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες τη μοναδική δυνατότητα να παρατηρούν τον 3I/ATLAS σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια που διέρχεται από την ουράνια γειτονιά μας και να μελετούν - με συμπληρωματικά επιστημονικά όργανα και από διαφορετικές κατευθύνσεις - πώς συμπεριφέρεται ο κομήτης. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν τόσο διαστημόπλοια σε όλο το ηλιακό σύστημα, όσο και επίγεια αστεροσκοπεία. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το 3I/ATLAS, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://go.nasa.gov/3I-ATLAS Το Hubble κατέγραψε αυτήν την εικόνα του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS στις 21 Ιουλίου 2025, όταν ο κομήτης βρισκόταν 277 εκατομμύρια μίλια από τη Γη. Το Hubble δείχνει ότι ο κομήτης έχει ένα κουκούλι σκόνης σε σχήμα δακρύου που προέρχεται από τον στερεό, παγωμένο πυρήνα του.

Η NASA και η βιομηχανία συνδυάζουν δεδομένα με τεχνητή νοημοσύνη. Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους για τις εταιρείες στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης είναι η ανάπτυξη «πρακτορικών» ή αυτόνομων συστημάτων. Αυτοί οι μεταφορικοί πράκτορες μπορούν να εκτελούν εργασίες χωρίς την καθοδήγηση ανθρώπινου χεριού. Αυτό συμβαδίζει με τους στόχους της αναδυόμενης βιομηχανίας αστικής αεροπορικής κινητικότητας, η οποία ελπίζει να φέρει αυτόνομα ιπτάμενα οχήματα σε πόλεις σε όλο τον κόσμο. Μια εταιρεία ξεκίνησε με προβάδισμα και στα δύο με κάποια βοήθεια από τη NASA.Η Autonomy Association International Inc. (AAI) είναι ένας οργανισμός δημοσίου συμφέροντος με έδρα το Mountain View της Καλιφόρνια, κοντά στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στη Silicon Valley. Το 2022, η AAI υπέγραψε μια Συμφωνία Διαστημικού Νόμου με την Ames για την υποστήριξη του έργου Data and Reasoning Fabric του οργανισμού, το οποίο στόχευε στην υποστήριξη της μεταφοράς ανθρώπων και φορτίου σε περιοχές που προηγουμένως δεν εξυπηρετούνταν ή δεν εξυπηρετούνταν επαρκώς από την αεροπορία, και στην παροχή αξιόπιστων, ακριβών και ενημερωμένων δεδομένων για τη λήψη αεροναυτικών αποφάσεων. «Η έμπνευση για να αξιοποιήσουμε το data fabric για την επίλυση ορισμένων πολυπλοκοτήτων προήλθε από τη συνεργασία μας με τη NASA», δήλωσε ο συνιδρυτής της AAI και κύριος ερευνητής του έργου, Greg Deeds. «Η εργασία σε αυτό το έργο ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Η συνεργασία με μηχανικούς και ηγέτες της NASA μας έδωσε εμπειρία που θα μεταφέρουμε σε όλα τα προϊόντα μας». Ο Γκρεγκ Ντιντς κοιτάζει έξω από το παράθυρο ενός ελικοπτέρου που πετάει πάνω από την Αριζόνα κατά τη διάρκεια δοκιμής της τεχνολογίας data fabric της Autonomy Association International σε συνεργασία με τη NASA. Μέσω πολλαπλών αξιολογήσεων πάνω από το Φοίνιξ, οι δοκιμές απέδειξαν τις δυνατότητες της πλατφόρμας ψηφιακής υποδομής της εταιρείας.Όπως ακριβώς κατασκευάζεται το ύφασμα ένδυσης από αλληλένδετα νήματα, έτσι και ένα data fabric περιλαμβάνει αλληλένδετες πηγές δεδομένων. Ενώ ένα data fabric που κατασκευάζεται από μια εταιρεία τεχνολογίας μπορεί να περιλαμβάνει δεδομένα από μερικούς διαφορετικούς παρόχους υπηρεσιών cloud, το Data and Reasoning Fabric της NASA μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει πληροφορίες που παρέχονται από τοπικές κυβερνήσεις και άλλους παρόχους υπηρεσιών. Θεωρώντας τον εναέριο χώρο ως ένα μεγάλο data fabric, ένα αυτόνομο όχημα μπορεί να λαμβάνει δεδομένα και αιτήματα από τις πόλεις και τις κωμοπόλεις πάνω από τις οποίες πετάει και να ιεραρχεί τις απαντήσεις μεταξύ τους.Σε συνεργασία με τον Ken Freeman, κύριο ερευνητή του έργου στο Ames, η AAI και η NASA πραγματοποίησαν τέσσερις δοκιμαστικές προσαρμογές της τεχνολογίας data fabric στον αέρα πάνω από την Αριζόνα. Χρησιμοποιώντας υλικό και λογισμικό που αναπτύχθηκε από την AAI, οι πτήσεις δοκίμασαν προηγμένες πτήσεις επιβατών εναέριας κινητικότητας και τη χρήση ενός drone για ταχεία παράδοση ιατρικών προμηθειών από αστικές σε αγροτικές περιοχές και πίσω, ενώ παράλληλα έστελναν νέες εργασίες στο αεροσκάφος εν πτήσει. Ένα ελικόπτερο αντικατέστησε το drone και το αεροταξί, πετώντας πάνω από πόλεις, πανεπιστήμια, φυλετικές εκτάσεις και τον εναέριο χώρο γύρω από το αεροδρόμιο Phoenix Sky Harbor και λαμβάνοντας δεδομένα και προγράμματα που του είχαν δοθεί από διαφορετικά μέρη.«Εστιάζουμε στα δομικά στοιχεία της ψηφιακής υποδομής των έξυπνων πόλεων και περιοχών του μέλλοντος», δήλωσε η Jennifer Deeds, διευθύνουσα σύμβουλος και συνιδρύτρια της AAI.Στα χρόνια που ακολούθησαν το αρχικό έργο της NASA, η εταιρεία έχει καλλιεργήσει σχέσεις και πελάτες στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών στον τομέα της γεωργίας, της ανάπτυξης ακινήτων και της βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων, χρησιμοποιώντας το σύστημά της για τη συγκέντρωση και τη διαχείριση δεδομένων. Κυκλοφόρησε το 2024, η Πλατφόρμα Ψηφιακής Υποδομής της εταιρείας χρησιμοποιεί την ίδια τεχνολογία που σχεδιάστηκε αρχικά για τη δοκιμαστική πτήση της NASA. Μια νέα, «πρακτική» έκδοση ακολούθησε λίγο αργότερα, ικανή να ανακτήσει τα απαραίτητα προγράμματα Τεχνητής Νοημοσύνης με ελάχιστη αλληλεπίδραση. Καθώς η Τεχνητή Νοημοσύνη απελευθερώνει την καινοτομία σε όλες τις αμερικανικές βιομηχανίες, η NASA εξοπλίζει τους εμπορικούς της εταίρους με τα κλειδιά, χρησιμοποιώντας αποδεδειγμένη τεχνολογία για τη δημιουργία πρωτοποριακών λύσεων. Μάθετε περισσότερα: https://spinoff.nasa.gov/ Η έρευνα της NASA στον τομέα της Προηγμένης Αεροπορικής Κινητικότητας στοχεύει να καταστήσει δυνατή την κατασκευή αυτόνομων αεροσκαφών με σύνθετες δυνατότητες, όπως η μεταφορά φορτίου ή η παροχή ιατρικής βοήθειας, όπως φαίνεται στην ιδέα αυτού του καλλιτέχνη. Το έργο Data and Reasoning Fabric από το Ερευνητικό Κέντρο Ames δοκίμασε την παροχή προγραμμάτων και πληροφοριών σε αυτά τα είδη οχημάτων.

Έκρηξη κομήτη πάνω από τη Γη εξαφάνισε τα μαμούθ και τον πρώτο πολιτισμό της Αμερικής Νέα θεωρία για την εξαφάνιση μεγάλων ζώων και των ανθρώπων Κλόβις πριν από 13 χιλιάδες έτη. Στοιχεία από βασικούς αρχαιολογικούς χώρους υποδηλώνουν ότι πριν από 13 χιλιάδες χρόνια ένας κομήτης εξερράγη πάνω από τη Γη προκαλώντας κλιματική αλλαγή στον πλανήτη η οποία οδήγησε στην εξαφάνιση μαμούθ και άλλων ζώων καθώς και του πρώτου ανθρώπινου πολιτισμού της Αμερικής, τον πολιτισμό των Κλόβις.Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLOS One» ο Τζέημς Κένετ επίτιμος καθηγητής γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Σάντα Μπάρμπαρα, και η ομάδα του αναφέρουν την ανακάλυψη κρυστάλλων χαλαζία που υπέστησαν πίεση και θερμότητα σε τρεις βασικούς χώρους Κλόβις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Murray Springs στην Αριζόν, στο Blackwater Draw στο Νέο Μεξικό και Arlington Canyon στην Καλιφόρνια.«Αυτοί οι τρεις χώροι ήταν κλασικοί στην ανακάλυψη και την τεκμηρίωση των εξαφανίσεων μεγαπανίδας στη Βόρεια Αμερική και της εξαφάνισης του πολιτισμού Κλόβις» λέει ο Κένετ.Η εξαφάνιση των μεγάλων ζώων της Εποχής των Παγετώνων και η εξαφάνιση των Κλόβις συνέβησαν ταυτόχρονα με την έναρξη του αποκαλούμενου «Younger Dryas» μιας απότομης περιόδου ψύξης που διέκοψε τη σταδιακή θέρμανση του πλανήτη μετά την Τελευταία Παγετώδη Περίοδο. Αυτή η ασυνήθιστη επιστροφή σε συνθήκες σχεδόν εποχής των παγετώνων διήρκησε περίπου χίλια χρόνια.Οι επιστήμονες έχουν προτείνει αρκετές πιθανές αιτίες για αυτή τη δραματική αλλαγή του κλίματος Η ερευνητική ομάδα ρίχνει στο τραπέζι μια νέα θεωρία, ότι ένας κατακερματισμένος κομήτης εξερράγη στην ατμόσφαιρα της Γης απελευθερώνοντας έντονη θερμότητα και κρουστικά κύματα σε όλο τον πλανήτη.«Με άλλα λόγια επικράτησε απόλυτος χαμός» λέει ο Κένετ. Σύμφωνα με την υπόθεση πρόσκρουσης του Younger Dryas οι εκρήξεις ήταν υπεύθυνες για εκτεταμένες πυρκαγιές και τον καπνό και την αιθάλη που προέκυψαν εκτός από τη σκόνη που εμπόδιζε τον Ήλιο οδηγώντας στο φαινόμενο του πυρηνικού χειμώνα.Το γρήγορο λιώσιμο των παγετώνων θα μπορούσε να βοήθησει περαιτέρω στην ψύξη των περιοχών πρόσκρουσης. Το ίδιο το σοκ της έκρηξης ακολουθούμενο από σκληρές συνθήκες στη συνέχεια μπορεί να συνέβαλε στην εξαφάνιση της μεγαπανίδας στη Βόρεια και Νότια Αμερική και στην εξαφάνιση του πολιτισμού Κλόβις σύμφωνα με την νέα μελέτη. Τα στοιχεία Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ο Κένετ και άλλοι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας συγκεντρώνουν στοιχεία που την υποστηρίζουν όλο και περισσότερο συμπεριλαμβανομένου ενός «μαύρου στρώματος» στο ιζηματογενές υλικό πολλών χώρων σε Βόρεια Αμερική και Ευρώπη. Αυτό το στρώμα αποτελεί ένδειξη εκτεταμένων πυρκαγιών. Επιπλέον έχουν ανακαλύψει μια αυξανόμενη λίστα δεικτών πρόσκρουσης οι οποίοι περιλαμβάνουν ασυνήθιστα υψηλές συγκεντρώσεις σπάνιων ορυκτών που είναι κοινά στους κομήτες όπως η πλατίνα, το ιρίδιο και ορυκτές μορφές που υποδηλώνουν εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις όπως νανοδομές διαμαντιών και μέταλλα και ορυκτά που έχουν λιώσει κρυώσει και στερεοποιηθεί ξανά συμπεριλαμβανομένων μεταλλικών σφαιριδίων και λιωμένου γυαλιού.Χάρη σε προόδους στην τεχνολογία η ομάδα επικεντρώνεται σε έναν ακόμη δείκτη που θεωρείται κορυφαίος ως αποδεικτικό στοιχείο κοσμικής πρόσκρουσης. Σε χαλαζία που έχει υποστεί σοκ και κόκκοι του παρουσιάζουν παραμορφώσεις λόγω ακραίας θερμότητας και πίεσης. Σε δείγματα από τους τρεις αρχαιολογικούς χώρους της Βόρειας Αμερικής οι ερευνητές αναγνώρισαν κόκκους χαλαζία με χαρακτηριστικές ρωγμές μερικές γεμάτες με λιωμένο πυρίτιο Χρησιμοποίησαν διάφορες τεχνικές συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας για να επιβεβαιώσουν ότι οι κόκκοι χαλαζία είχαν υποστεί σοκ σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις πολύ πάνω από ό,τι θα μπορούσε να προκαλέσει η ηφαιστειακή δραστηριότητα ή η ανθρώπινη δραστηριότητα της αρχαιότητας. Εκρήξεις και αόρατες προσκρούσεις Η παρουσία του χαλαζία που έχει υποστεί σοκ είναι ιδιαίτερα σημαντική απουσία κρατήρων το απόλυτο αποδεικτικό στοιχείο κοσμικής πρόσκρουσης Σε αντίθεση με τον αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια και άφησε κρατήρα κάτω από τη Χερσόνησο του Γιουκατάν οι «εκρήξεις επαφής στον αέρα» κοσμικές συγκρούσεις που συμβαίνουν πάνω από την επιφάνεια της Γης όπως από αυτόν τον προτεινόμενο κατακερματισμένο κομήτη αφήνουν λίγα ή καθόλου στοιχεία στο τοπίο. Χρησιμοποιώντας μοντελοποίηση με υδροκώδικα η ομάδα προσομοίωσε αυτές τις εκρήξεις χαμηλού ύψους πάνω από το έδαφος και την ποικιλία των επιπτώσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στα μοτίβα σοκ στους κόκκους χαλαζία.Ενώ τα αποδεκτά στοιχεία για κοσμική πρόσκρουση βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις παράλληλες ρωγμές στον χαλαζία που βρίσκονται σε κρατήρες η ποικιλία των κατευθύνσεων πιέσεων και θερμοκρασιών που προκύπτουν γύρω από τις εκρήξεις στον αέρα θα οδηγούσε σε παραλλαγές στα μοτίβα σοκ του χαλαζία εξηγούν οι ερευνητές. .Προσθέτοντας τους άλλους δείκτες πρόσκρουσης που βρέθηκαν στο ίδιο στρώμα ιζήματος πλούσιο σε άνθρακα μαύρο στρώμα νανοδομήματα διαμαντιών σφαιρίδια πρόσκρουσης και που βρέθηκαν σε τρεις βασικούς αρχαιολογικούς χώρους η ανακάλυψη αυτών των κόκκων χαλαζία που υπέστησαν σοκ «υποστηρίζει μια κοσμική πρόσκρουση ως βασικό παράγοντα στις εξαφανίσεις μεγαπανίδας και στην κατάρρευση των Κλόβις. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035306/ekrixi-komiti-pano-apo-ti-gi-exafanise-ta-mamoyth-kai-ton-proto-anthropino-politismo-tis-amerikis/

Ανακαλύφθηκε πανάρχαιο άγνωστο θαλάσσιο τέρας με τεράστιο λαιμό. Πέφτει φως στην εξέλιξη των μεγάλων θαλάσσιων ερπετών που ζούσαν πριν τους δεινοσαύρους. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Communications Biology» ομάδα παλαιοντολόγων παρουσιάζει την ανακάλυψη ενός άγνωστου θαλάσσιου ερπετού με τεράστιο λαιμό που ζούσε την εποχή που έκαναν την εμφάνιση τους οι δεινόσαυροι στη Γη.Το αρχαίο αυτό πλάσμα ήταν ένας τύπος νοθόσαυρου, μια οικογένεια θαλάσσιων ερπετών που ονομάζονται σαυροπτέρυγοι από την οποία προήλθαν και οι περισσότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό πλησιόσαυροι. Οι νόθοσαυροι μπορούσαν να φτάσουν τα 7 μέτρα μήκος και κολυμπούσαν χρησιμοποιώντας τέσσερα άκρα που λειτουργούσαν σαν κουπιά. Είχαν πλατυσμένο κρανίο με λεπτά, κωνικά δόντια που χρησιμοποιούσαν για να συλλαμβάνουν ψάρια και καλαμάρια.Ο εξαιρετικά μακρύς λαιμός του Lijiangosaurus yongshengensis, όπως ονομάστηκε το άγνωστο είδος, αποτελούνταν από 42 αυχενικούς σπονδύλους. Την ανακάλυψη έκανε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής παλαιοντολόγους από το Ινστιτούτο Σπονδυλωτής Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.«Οι σαυροπτέρυγοι αναδείχθηκαν ως μια μεγάλη ομάδα θαλάσσιων ερπετών κατά την Πρώιμη έως Μέση Τριαδική περίοδο και παρέμειναν βασικά στοιχεία του μεσοζωικού θαλάσσιου οικοσυστήματος για περίπου 180 εκατομμύρια χρόνια» αναφέρουν οι ερευνητές. Ο απολιθωμένος σκελετός του Lijiangosaurus yongshengensis βρέθηκε σε μια μέχρι πρότινος άγνωστη περιοχή της πρώιμης Μέσης Τριαδικής περιόδου, στον σχηματισμό Beiya στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας, κοντά στο ανατολικό Θιβετιανό Οροπέδιο και τη βόρεια Μιανμάρ.«Η τοποθεσία αυτή διαφέρει από τις προηγουμένως γνωστές περιοχές πλούσιες σε απολιθώματα στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κίνας. Ο Lijiangosaurus yongshengensis αποτελεί τον αρχαιότερο γνωστό σαυροπτέρυγο που εξελίσσει έναν εξαιρετικά μακρύ λαιμό με 42 αυχενικούς σπονδύλους. Η ανακάλυψή μας δείχνει ότι η ακραία επιμήκυνση του αυχένα, άνω των 30 σπονδύλων, εμφανίστηκε στους συαροπτέρυγους πριν από την άνοδο των πλησιόσαυρων και των προγόνων τους, των πιστοσαύρων. Επιπλέον το νέο είδος διαθέτει έναν μοναδικό τύπο πρόσθετης μεσοσπονδύλιας άρθρωσης, άγνωστο σε άλλα ερπετά, την οποία αποδίδουμε στη μείωση της κυματοειδούς κίνησης του σώματος. Αυτή η ανακάλυψη αυξάνει την ποικιλία των γνωστών τύπων μεσοσπονδυλικών αρθρώσεων στα ερπετά και υπογραμμίζει τη μεγάλη πλαστικότητα της σπονδυλικής στήλης στην πρώιμη εξέλιξη των σαυροπτέρυγων» είπαν οι ερευνητές. Καλλιτεχνική απεικόνιση του θαλάσσιου ερπετού με τον τεράστιο λαιμό να κολυμπά δίπλα σε άλλα θαλάσσια ερπετά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035234/anakalyfthike-panarchaio-agnosto-thalassio-teras-me-terastio-laimo/ Αποκαλύφθηκε το Game of Thrones που εξελίσσεται στον κόσμο των μυρμηγκιών. Βασίλισσες αποικιών εισβάλουν σε άλλες αποικίες και παίρνουν το θρόνο εξοντώνοντας την τοπική βασίλισσα. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Current Biology» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει μια ανακάλυψη στο ζωικό βασίλειο βγαλμένη κυριολεκτικά από εγχειρίδιο απόκτησης εξουσίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εισβολείς παρασιτικές βασίλισσες μυρμηγκιών εξαπατούν εργάτριες από άλλων αποικιών ώστε να σκοτώσουν και να διαμελίσουν τη δική τους βασίλισσα προκειμένου η εισβολέας να πάρει τη θέση της.Η εισβολέας φαίνεται πως διεισδύει στην αποικία και στη συνέχεια ψεκάζει τη βασίλισσα με μυρμηκικό οξύ. «Η οσμή της βασίλισσας εξαφανίζεται από το μυρμηκικό οξύ και μέσα κυριολεκτικά σε μια στιγμή το άτομο που οι εργάτριες προστατεύουν πιο έντονα μετατρέπεται σε έναν τρομερό εχθρό. Για τη βασίλισσα–ξενιστή και για τις εργάτριες είναι απλά ένας εφιάλτης» δήλωσε στο Live Science ο Κέιζο Τακασούκα, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Kyushu της Ιαπωνίας, επικεφαλής της έρευνας.Ορισμένα είδη μυρμηγκιών, όπως τα Lasius orientalis και Lasius umbratus, λειτουργούν ως κοινωνικά παράσιτα. Αντί να ξεκινούν τη δική τους αποικία από το μηδέν οι βασίλισσες αυτών των ειδών διεισδύουν σε αποικίες άλλων ειδών όπως των Lasius flavus και Lasius japonicus και τις καταλαμβάνουν καταφέρνοντας τις εργάτριες να τις υπηρετούν. Το… κόλπο Οι επιστήμονες ήδη γνώριζαν ότι αυτές οι εισβολείς βασίλισσες χρησιμοποιούν κλεμμένες οσμές για να μεταμφιεστούν ως μέλη της αποικίας. Αυτό λειτουργεί επειδή η όραση των μυρμηγκιών είναι περιορισμένη και η φωλιά σκοτεινή οπότε οι εργάτριες βασίζονται κυρίως στις οσμές για αναγνώριση και λήψη αποφάσεων.Ωστόσο δεν ήταν ξεκάθαρο πώς η εισβολέας έπειθε τις εργάτριες που είναι κόρες της βασίλισσας να σκοτώσουν τη δική τους μητέρα. Για να το διερευνήσουν οι ερευνητές μελέτησαν τη συμπεριφορά των μυρμηγκιών στο εργαστήριο.Πρώτα, τοποθέτησαν μια εισβολέα βασίλισσα με εργάτριες–ξενιστές και κουκούλια ώστε να αποκτήσει τη σωστή οσμή. Αυτή η διαδικασία μίμησης της «απόκτησης οσμής» αντιστοιχεί στο τι συμβαίνει στη φύση εξήγησε ο Ντάνιελ Κρόναουερ από το Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ που δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Μερικές φορές βλέπεις αυτές τις βασίλισσες έξω από τις αποικίες του ξενιστή να μασούν εργάτριες και να αλείφονται με τα χημικά τους, ώστε να αποκτήσουν ένα είδος αορατότητας». Τα πειράματα Στη συνέχεια, οι ερευνητές εισήγαγαν μια βασίλισσα L. orientalis σε μια φωλιά L. flavus και μια βασίλισσα L. umbratus σε μια φωλιά L. japonicus. Οι βασίλισσες–παράσιτα έγιναν σε μεγάλο βαθμό αποδεκτές από τις εργάτριες και κινήθηκαν προς τις βασίλισσες–ξενιστές. Κάθε παρασιτική βασίλισσα ψέκασε τη βασίλισσα–ξενιστή με υγρό από την κοιλιά της και έπειτα απομακρύνθηκε γρήγορα, καθώς οι αναστατωμένες εργάτριες στράφηκαν εναντίον της δικής τους βασίλισσας και την επιτέθηκαν. Αν η βασίλισσα–ξενιστής επιζούσε, η παρασιτική βασίλισσα επέστρεφε να την ξαναψεκάσει ώσπου τελικά η βασίλισσα σκοτωνόταν και διαμελιζόταν από τις ίδιες της τις κόρες.Τα μυρμήγκια μπορούν να ψεκάσουν μυρμηκικό οξύ, που έχει έντονη, όξινη μυρωδιά όταν απειλούνται, και αυτό πιστεύει ο Τακασούκα ότι ψεκάζουν στη βασίλισσα–ξενιστή. «Όταν δέχονται επίθεση, τα μυρμήγκια συχνά ψεκάζουν τον εισβολέα με μυρμηκικό οξύ ώστε να ειδοποιήσουν άλλα μέλη της αποικίας. Οπότε έχει πολύ νόημα ότι αυτό χρησιμοποιείται από τη βασίλισσα–παράσιτο. Ουσιαστικά, τους λέει ότι η βασίλισσα είναι εισβολέας ψεκάζοντάς την με μυρμηκικό οξύ και αυτό πυροδοτεί την επίθεση» λέει ο Κρονάουερ.Όταν η κατάσταση ηρεμήσει η παρασιτική βασίλισσα αρχίζει να γεννά τα δικά της αυγά και οι εργάτριες φροντίζουν εκείνη και τους απογόνους της. Σε αυτό το σημείο, οι εργάτριες περπατούν συνεχώς πάνω της και η εισβολέας ενσωματώνεται στη γενική οσμή της αποικίας εξήγησε ο Κρόναουερ, «οπότε δεν χρειάζεται πλέον να σκοτώνει εργάτριες και να τις μασά».Τελικά, οι παλιές εργάτριες πεθαίνουν και η παρασιτική βασίλισσα έχει μια αποικία αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από τους δικούς της απογόνους. Σε άλλα παρασιτικά είδη μυρμηγκιών, η εισβολέας βασίλισσα σκοτώνει η ίδια την επικρατούσα βασίλισσα. Η μητροκτονία είναι ασυνήθιστη στη φύση και όταν συμβαίνει συνήθως ωφελεί το είδος, όπως σε ένα είδος εντόμου (δερμάπτερο) όπου η μητέρα προσφέρεται ως τροφή για τους νεοσσούς της ή σε σφήκες που σκοτώνουν τη βασίλισσα τους για να αυξήσουν τη γενετική ποικιλότητα στην αποικία.Αλλά στην περίπτωση αυτών των μυρμηγκιών μόνο το παρασιτικό είδος ωφελείται. «Είναι μια χειριστική συμπεριφορά εγωιστική από την οπτική του κοινωνικού παρασίτου. Και αυτό που κάνουν οι εργάτριες–ξενιστές είναι κάτι πολύ ανόητο και μη προσαρμοστικό» λέει ο Κρόναουερ. Η παρασιτική βασίλισσα μυρμηγκιών Lasius orientalis (αριστερά) διεισδύει στη φωλιά των Lasius flavus και πλησιάζει τη βασίλισσά τους (δεξιά) για να εξαπολύσει το χημικό της σπρέι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2035185/apokalyfthike-to-game-of-thrones-poy-exelissetai-ston-kosmo-ton-myrmigkion/

Τι απέγινε η Θεωρία Χορδών; Στις αρχές του 21ου αιώνα, πολλοί φυσικοί πίστευαν ότι η θεωρία των χορδών μπορούσε να μας δώσει τις οριστικές απαντήσεις για όλα τα μυστήρια του σύμπαντος… Τις έχει δώσει όντως; Σε γενικές γραμμές, η θεωρία των χορδών είναι ένα μαθηματικό πλαίσιο που αντικαθιστά τα σημειακά σωματίδια με μονοδιάστατες «χορδές» ως τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία της ύλης. Αρχικά προτάθηκε ως εξήγηση για ένα διαφορετικό φαινόμενο, αλλά γρήγορα τράβηξε την προσοχή των φυσικών που εργάζονταν για την ενοποίηση της κβαντομηχανικής και της γενικής σχετικότητας – δύο εξαιρετικά επιτυχημένες και εξίσου έγκυρες θεωρίες που είναι γνωστό ότι δεν ταιριάζουν μεταξύ τους.Ακολούθησαν δύο “επανάστασεις των υπερχορδών”, οι οποίες σημείωσαν εντυπωσιακά βήματα στην χαρτογράφηση των λεπτομερειών για το πώς η θεωρία χορδών θα μπορούσε να αποτυπώσει την πολυπλοκότητα του σύμπαντός μας. Ο ενθουσιασμός γύρω από την θεωρία των χορδών φυσικά μεταδόθηκε στους λάτρεις της επιστήμης στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, παράγοντας διάσημα ντοκιμαντέρ όπως το The Elegant Universe του PBS https://www.pbs.org/wgbh/nova/series/the-elegant-universe/ και μια πληθώρα δημοφιλών και ακαδημαϊκών βιβλίων.Ωστόσο, με την αλλαγή του αιώνα, η δημοσιότητα γύρω από την θεωρία χορδών φάνηκε να εξασθενεί. Ομολογουμένως, η κοινή γνώμη είναι ασταθής και αδιάφορη, και το γεγονός ότι οι μη ακαδημαϊκοί δεν ενδιαφέρονται δεν σημαίνει ότι η ιδέα έχει πεθάνει. Παρ’ όλα αυτά, αν το εργαλείο Ngram της Google αποτελεί ένδειξη, τότε η επιρροή της θεωρίας χορδών έχει κλονιστεί την τελευταία δεκαετία περίπου.Εννοείται πως οι φυσικοί δεν έχουν εγκαταλείψει το κυνήγι μιας θεωρίας των πάντων. Αλλά είναι η θεωρία των χορδών η κύρια υποψήφια ως η θεωρία των πάντων – αν υπήρξε ως τέτοια ποτέ; Ή μήπως υπάρχουν τώρα καλύτερες εναλλακτικές λύσεις; Έχει πραγματικά μειωθεί η δημοφιλία της και η επιδραστικότητά της; Κι αν ναι, γιατί; Τι απέγινε λοιπόν η θεωρία χορδών; Είναι το ερώτημα που τέθηκε σε γνωστούς φυσικούς οι οποίοι έδωσαν τις παρακάτω απαντήσεις. Daniel Whiteson (Φυσικός σωματιδίων, University of California, Irvine και ATLAS Collaboration at CERN): https://sites.uci.edu/daniel/ Η θεωρία των χορδών δεν είναι νεκρή! Η μεγαλύτερη αντίρρηση εναντίον της είναι ότι οι προβλέψεις της αφορούν πράγματα σε μικροσκοπική κλίμακα που δεν μπορούμε ακόμη να ελέγξουμε πειραματικά, επομένως δεν έχει παράσχει μια διαψεύσιμη πρόβλεψη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει ποτέ. Η θεωρία ομάδων ήταν μια μαθηματική παραξενιά επί έναν αιώνα πριν ανακαλύψουμε ότι ήταν απαραίτητη για την περιγραφή της σωματιδιακής φυσικής και της κβαντικής θεωρίας πεδίου. Δεν είμαι οπαδός της κατηγοριοποίησης των πραγμάτων σε «επιστήμη» ή «μη επιστήμη», γιατί ποιος ξέρει ποια ιδιαίτερη περιέργεια θα οδηγήσει σε μια ανακάλυψη; John H. Schwarz (Θεωρητικός φυσικός, California Institute of Technology. ανακάλυψε τον μηχανισμό Green-Schwarz, οποίος πυροδότησε την πρώτη επανάσταση των υπερχορδών το 1984): https://www.johnschwarz.caltech.edu/ Η θεωρία των χορδών απογειώθηκε [γύρω στο 1984] και έκτοτε είναι πολύ ενεργή. Τα ετήσια συνέδρια θεωρίας χορδών εξακολουθούν να είναι δυναμικά και συνήθως έχουν αρκετές εκατοντάδες συμμετέχοντες. […] Ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας της θεωρητικής φυσικής σωματιδίων είναι πλέον πεπεισμένο ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για να ανακαλύψουμε τη σωστή ενοποιημένη θεωρία του σύμπαντός μας (και πολλοί επικριτές έχουν μετανιώσει). Ωστόσο, συνειδητοποιούμε επίσης ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα που πρέπει να κατανοηθούν και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να αποκτήσουμε πειραματικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία. Peter Woit (Φυσικομαθηματικός, Columbia University. συγγραφέας του Not Even Wrong και του αντίστοιχου ιστότοπου): https://www.math.columbia.edu/~woit/ Η ιδέα της θεωρίας χορδών ως μιας νέας θεμελιώδους ενοποιημένης θεωρίας έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Για να το απλοποιήσουμε λίγο, χρειάζεται δέκα χωροχρονικές διαστάσεις, αλλά εμείς βλέπουμε μόνο τέσσερις, οπότε πρέπει να απαλλαγούμε από έξι. Τα απλά σενάρια που το κάνουν αυτό δεν μοιάζουν με τον πραγματικό κόσμο. Τα περίπλοκα μπορούν να σας δώσουν σχεδόν τα πάντα, οπότε (στην ουσία) δεν προβλέπουν τίποτα. Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της θεωρίας των χορδών ήταν τα αρνητικά αποτελέσματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) σχετικά με την υπερσυμμετρία, η οποία είναι ένα κρίσιμο μέρος των περισσότερων σεναρίων και το μόνο πράγμα που έχει κάποια ελπίδα να φανεί πειραματικά. Ο όρος «θεωρία χορδών» έχει χρησιμοποιηθεί για να συμπεριλάβει ένα τεράστιο φάσμα διαφορετικών ιδεών που προέκυψαν από την προσπάθεια να λειτουργήσει μια ενοποιημένη θεωρία. Οι περισσότεροι «θεωρητικοί των χορδών» τώρα δεν εργάζονται πάνω στην αποτυχημένη ενοποιημένη θεωρία αλλά σε πολύ διαφορετικά θέματα. Από αυτό έχουν προκύψει μερικές σημαντικές νέες ιδέες στα μαθηματικά, αλλά καμία νέα εικόνα για τη θεμελιώδη φυσική στον κόσμο μας. Συγκεκριμένα, ενώ οι άνθρωποι μελετούν πολλές «κβαντικές βαρύτητες», αλλά αυτές είναι θεωρίες που δεν εξηγούν την κβαντική βαρύτητα στον τετραδιάστατο κόσμο μας. Thomas Van Riet (Θεωρητικός φυσικός, Leuven University. ασχολείται με την υπερβαρύτητα, τη θεωρία χορδών, την ολογραφία και την κοσμολογία): https://www.kuleuven.be/wieiswie/en/person/00055735 Ναι, [έχει μειωθεί η δημοφιλία της θεωρίας των χορδών]. Ο λόγος είναι ότι πριν από 20 χρόνια οι άνθρωποι που προωθούσαν την επιστήμη και έγραφαν προτάσεις για χρηματοδότηση υποσχέθηκαν τον ουρανό με τ’ άστρα. Ήταν κάτι που στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε νόημα. Γνωρίζαμε επίσης πριν από 20 χρόνια ότι η θεωρία χορδών έχει ένα λεγόμενο τοπίο (landscape) θεμελιωδών καταστάσεων και επομένως δεν έχει μοναδικές προβλέψεις. Αλλά βλέπουμε ότι οι λεγόμενες εναλλακτικές δεν μπορούν να ανταγωνιστούν καθόλου, ενώ παραμένει κοινωνιολογικό αίνιγμα το πώς κατάφεραν να παρουσιαστούν ως ισότιμες επιλογές. Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής, είναι υπέροχο που οι άνθρωποι μελετούν άλλες επιλογές. Αλλά απλά δεν υπάρχει λόγος να πούμε ότι πέτυχαν μια κβαντομηχανική περιγραφή της βαρύτητας. Λένε ότι χωρίς πείραμα δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε μια θεωρία καλύτερη από μια άλλη. Αυτό είναι εντελώς λάθος. Υπάρχουν πολλοί έλεγχοι συνέπειας, οι οποίοι είναι παράλογα δύσκολο να περάσουν. Μπορείτε να υπολογίσετε την εντροπία της μαύρης τρύπας; Οι θεωρητικοί των χορδών μπόρεσαν να την υπολογίσουν σε πολύ ιδανικές συνθήκες και αναπαρήγαγαν τον διάσημο τύπο του Hawking για την εντροπία της μαύρης τρύπας! Εδώ είναι που η επιστήμη μπορεί να προχωρήσει χωρίς πειραματικά δεδομένα και είναι ένα σημείο που παρεξηγείται σε μεγάλο βαθμό από τους φιλοσόφους: στη φυσική μελετάμε συνεχώς α-φύσικα πράγματα… Αλλά αυτό σημαίνει ότι δημιουργούμε ιδανικές συνθήκες, ώστε να είμαστε σε θέση να κάνουμε υπολογισμούς και να ελέγξουμε ένα πλαίσιο. Στην κβαντική βαρύτητα, το ίδιο το παιχνίδι της μαθηματικής συνέπειας είναι τόσο ισχυρό που κάνει την αναζήτηση θεωριών σχεδόν να συγκλίνει μοναδικά προς τις χορδές. Παρομοίως, η θεωρία χορδών μπορεί να είναι απλώς ένα μοντέλο-παιχνίδι. Αλλά ακόμα κι αυτό είναι υπέροχο! Μπορώ για παράδειγμα, σε αυτό το μοντέλο, να ψάξω έναν χώρο με μια μοναδικότητα Μεγάλης Έκρηξης και να αναρωτηθώ, πώς το αντιμετωπίζει αυτή η θεωρία; Πρέπει να δώσει μια απάντηση, αφού είναι μια μαθηματικά πλήρης θεωρία. Έτσι, πρέπει να σας πει πώς μοιάζει η αρχή του χρόνου σε αυτό το μοντέλο (παιχνίδι;). Carlo Rovelli (Θεωρητικός φυσικός, Centre de Physique Théorique de Luminy in France. Ο Rovelli συμμετείχε στην διατύπωση της loop quantum gravity, μιας αντίπαλης θεωρίας της θεωρίας χορδών): https://www.cpt.univ-mrs.fr/~rovelli/ Ειδικά τα τελευταία 10 ή 5 χρόνια, για την μεγάλη κοινότητα των φυσικών, η ελκυστικότητα της θεωρίας χορδών έχει μειωθεί σημαντικά. Για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η θεωρία έχει δείξει πως ένας αριθμός φυσικών προβλέψεων θα μπορούσε να επαληθευτεί, όπως υπερσυμμετρικά σωματίδια που θα παρατηρούνταν από τον [LHC], μια αρνητική κοσμολογική σταθερά, η παραγωγή μικροσκοπικών μαύρων τρυπών σε πειράματα σωματιδιακής φυσικής, τροποποιήσεις του νόμου του Νεύτωνα σε μικρή κλίμακα και ούτω καθεξής. Καμία από αυτές τις προβλέψεις δεν αποδείχθηκε σωστή. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες αποτυχίες δεν καταστρέφουν εντελώς τη θεωρία, η οποία μπορεί πάντα να «προσαρμοστεί» ώστε να αντιμετωπίσει το αρνητικό αποτέλεσμα. Αλλά έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη στη θεωρία για την πλειοψηφία των επιστημόνων. Ο δεύτερος λόγος, πιθανώς ακόμη πιο σημαντικός, είναι ότι η θεωρία τράβηξε μεγάλη προσοχή στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, επειδή υποσχόταν να λύσει ανοιχτά ερωτήματα στη σωματιδιακή φυσική. Για παράδειγμα, ο υπολογισμός των ελεύθερων παραμέτρων του Καθιερωμένου Μοντέλου από πρώτες αρχές, η κατανόηση του γιατί υπάρχουν τρεις γενιές σωματιδίων, και ούτω καθεξής. Η θεωρία των χορδών δεν τα κατάφερε ποτέ. Αυτή η αποτυχία έχει επίσης μειώσει την αξιοπιστία της υπόθεσης των χορδών. Ο τρίτος λόγος είναι ότι μετά από 50 χρόνια δεν έχουμε ακόμη μια καλά καθορισμένη διατύπωση της θεωρίας χορδών. Έχουμε ένα συνονθύλευμα σχετικών αποτελεσμάτων, αλλά καμία σαφή συνολική θεωρία που να καθορίζεται από ένα καλά διατυπωμένο σύνολο εξισώσεων. Hiroshi Ooguri (Theoretical physicist, California Institute of Technology. συνέβαλε σημαντικά στις μαθηματικές εξελίξεις στη θεωρία χορδών): https://ooguri.caltech.edu/ Η ενοποίηση της κβαντομηχανικής με την «γενική» σχετικότητα είναι 25 φορές πιο δύσκολη από την ενοποίησή της με την «ειδική» σχετικότητα. […] Χρειάστηκαν στους φυσικούς 50 χρόνια για να αναπτύξουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο βασισμένο στην κβαντική θεωρία πεδίου για να περιγράψουν φαινόμενα σωματιδιακής φυσικής (το Καθιερωμένο Πρότυπο) και άλλα 40 χρόνια για να επιβεβαιώσουν όλες τις προβλέψεις του (η ανακάλυψη του μποζονίου Higgs). Επομένως, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι θα χρειαστούν 1.250 χρόνια για να κατασκευαστεί ένα ρεαλιστικό μοντέλο του σύμπαντος από τη θεωρία χορδών και άλλα 1.000 χρόνια για να επαληθευτεί πειραματικά. Τώρα, δεν νομίζω ότι θα χρειαζόταν τόσο πολύς χρόνος, αλλά αυτό καταδεικνύει πόσο δύσκολο είναι το πρόβλημα. Επομένως, θα περίμενα ότι η επίτευξη μιας τέτοιας ενοποίησης θα παράγει 25 φορές πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα και θα έχει 25 φορές μεγαλύτερο αντίκτυπο σε ένα ευρύ φάσμα φυσικής και μαθηματικών. Προς το παρόν, η θεωρία χορδών είναι η μόνη υποσχόμενη υποψήφια για την επίτευξη ενοποίησης. Καμία άλλη πρόταση δεν έχει συγκρίσιμη επίδραση σε ένα ευρύ φάσμα επιστημών ή αντίστοιχο μαθηματικό βάθος. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, εμείς οι θεωρητικοί φυσικοί αναπτύσσουμε μια γλώσσα για να κατανοήσουμε τη φύση. Ένα πράγμα που θέλω να επισημάνω είναι ότι, φυσικά, ο τελικός μας στόχος είναι να ενοποιήσουμε τη γενική σχετικότητα και τη κβαντομηχανική και στη συνέχεια να το ελέγξουμε πειραματικά. Ελπίζω ότι θα υπάρξει ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά αν απορριφθεί, αυτό είναι επίσης πρόοδος στην επιστήμη, οπότε θα το δεχτώ. Cumrun Vafa (Θεωρητικός φυσικός, Harvard University. Ο Vafa βραβεύθηκε το 2017 με το Breakthrough Prize στη Φυσική για την εργασία του στην εφαρμογή της θεωρίας χορδών στη μελέτη των μαύρων τρυπών και του σύμπαντος): https://www.cumrunvafa.org/ Τα αινίγματα συχνά εμφανίζονται ανά ζεύγη, που το καθένα λειτουργεί ως λύση του άλλου! Αυτό φαίνεται να συμβαίνει σήμερα στη φυσική. Πρόσφατες κοσμολογικές παρατηρήσεις από δύο ομάδες, DESI και DES, στα δεδομένα τους του 2024 και 2025, βρήκαν ενδείξεις ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο της Κοσμολογίας, το οποίο υποθέτει ότι ο σκοτεινός τομέας δεν μειώνεται με τον χρόνο, δεν ταιριάζει με τα δεδομένα. Προς το παρόν, το μοντέλο μας που βασίζεται στη θεωρία χορδών είναι το καλύτερο μοντέλο που προσαρμόζεται στα δεδομένα τους!» Παράλληλα, βρίσκονται σε εξέλιξη πειράματα στην Αυστρία και στις ΗΠΑ που στοχεύουν στην άμεση ανίχνευση της σκοτεινής διάστασης [υποθετική επιπλέον διάσταση στη θεωρία χορδών]… Αυτά τα πειράματα απέχουν λίγα χρόνια από την παραγωγή των πρώτων δεδομένων τους. Φαίνεται λοιπόν ότι τόσο οι κοσμολογικές παρατηρήσεις μεγάλης κλίμακας όσο και τα επιτραπέζια πειράματα μικρής κλίμακας βρίσκονται στον δρόμο για να επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις της θεωρίας χορδών. Ίσως βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας σημαντικής επιστημονικής ανακάλυψης. Θα πρέπει να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα μέσα σε 5 έως 10 χρόνια. Το συντομότερο κεφάλαιο σε βιβλίο Φυσικής πηγή: https://gizmodo.com/whatever-happened-to-string-theory-2000686064