Δροσος Γεωργιος

Στιγμιότυπα Επιστημών από τον Διαστημικό Σταθμό του 2025. Το 2025 σηματοδοτεί μια ακόμη χρονιά που διευρύνει τα όρια της επιστημονικής έρευνας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πέρυσι, πάνω από 750 έρευνες διεξήχθησαν στον διαστημικό σταθμό, με την υποστήριξη επανδρωμένων αποστολών και οχημάτων ανεφοδιασμού που παρέδωσαν απαραίτητο φορτίο και πειράματα στο εργαστήριο σε τροχιά. Η φετινή έρευνα περιελάμβανε δοκιμές της ικανότητας του DNA να αποθηκεύει δεδομένα, την παραγωγή ζωτικών θρεπτικών συστατικών κατόπιν ζήτησης, την επίδειξη τεχνολογίας για την απομάκρυνση διαστημικών υπολειμμάτων και τη συντήρηση δορυφόρων, την προώθηση φαρμάκων επόμενης γενιάς και πολλά άλλα. Αστροναύτες από όλο τον κόσμο επισκέφθηκαν τον διαστημικό σταθμό για να συνεχίσουν την έρευνα που ωφελεί την ανθρωπότητα στη Γη και ανοίγει το δρόμο για μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος Artemis της NASA για την επιστροφή της ανθρωπότητας στη Σελήνη. Στις 2 Νοεμβρίου 2025, η NASA και οι διεθνείς εταίροι της ξεπέρασαν τα 25 χρόνια συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας στον διαστημικό σταθμό, αναδεικνύοντας την αφοσίωση της ανθρωπότητας στην εξερεύνηση του διαστήματος και την επιστημονική ανακάλυψη.Πάνω από ένα εκατομμύριο φωτογραφίες τραβήχτηκαν στον διαστημικό σταθμό φέτος, καταγράφοντας πρωτοποριακή έρευνα, παρατηρώντας τη Γη από το διάστημα, ακόμη και καταγράφοντας κομήτες και άλλα ουράνια φαινόμενα. Γυρίστε πίσω και κοιτάξτε πίσω σε μια φωτογραφική ανασκόπηση του 2025 στον διαστημικό σταθμό. https://www.nasa.gov/image-article/2025-space-station-science-snapshots/ Η αστροναύτης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, επεξεργάζεται δείγματα οστικών κυττάρων μέσα στο γάντι βιοεπιστημών της εργαστηριακής μονάδας Kibo.

Αυτές είναι οι πιο μυστηριώδεις φάλαινες του κόσμου – Τις ακούμε, αλλά σπανιότατα τις βλέπουμε. Καταδύονται σε βάθος έως και 3 χιλιομέτρων, σε έναν κόσμο απόλυτου σκότους. Εκεί, η όραση είναι άχρηστη. Πρόκειται για ένα από τα πιο αινιγματικά θηλαστικά του πλανήτη. Σπάνια εμφανίζονται στην επιφάνεια, καταδύονται βαθύτερα και για περισσότερο χρόνο από οποιοδήποτε άλλο θηλαστικό και, για δεκαετίες, παρέμεναν σχεδόν αόρατοι στην επιστήμη.Ο λόγος για τις ρυγχοφάλαινες – τις οποίες οι ερευνητές αρχίζουν μόλις να γνωρίζουν — όχι βλέποντάς τους, αλλά ακούγοντάς τους.Τον Ιούνιο του 2024, στα ήρεμα νερά ανοιχτά της Μπάχα Καλιφόρνια, η βιοακουστική επιστήμονας Ελίζαμπεθ Χέντερσον συμμετείχε σε αποστολή αναζήτησης ρυγχοφαλαινών. Σύμφωνα με το BBC για ημέρες, το πλήρωμα σάρωνε τον ορίζοντα χωρίς αποτέλεσμα. Όταν τελικά εμφανίστηκαν δύο νεαρά θηλαστικά δίπλα στο σκάφος, η έκπληξη ήταν διπλή: όχι μόνο εντοπίστηκαν, αλλά και έδειξαν περιέργεια — ανατρέποντας την πάγια πεποίθηση ότι τα είδη αυτά αποφεύγουν τα πλοία. Φάλαινες που ζουν στο σκοτάδι Οι φαλαινορύγχοι καταδύονται σε βάθος έως και 3 χιλιομέτρων, σε έναν κόσμο απόλυτου σκότους. Εκεί, η όραση είναι άχρηστη. Η επιβίωσή τους βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον ήχο.Οι επιστήμονες γνωρίζουν σήμερα 24 είδη ρυγχοφαλαινών, που αντιστοιχούν περίπου στο ένα τέταρτο όλων των ειδών φαλαινών και δελφινιών. Κάποια από αυτά δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ ζωντανά — είναι γνωστά μόνο από εκβρασμούς, όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ του BBC.Το γεγονός ότι ακόμη και τον 21ο αιώνα ανακαλύπτονται νέα θηλαστικά μεγέθους… αυτοκινήτου λέει πολλά για το πόσο άγνωστος παραμένει ο ωκεανός. Το «δακτυλικό αποτύπωμα» Το σημείο καμπής στην έρευνα ήταν η παθητική ακουστική παρακολούθηση. Με ειδικά υποβρύχια μικρόφωνα (υδρόφωνα), τοποθετημένα από λίγα μέτρα έως και 5.000 μέτρα βάθος, οι επιστήμονες καταγράφουν τα χαρακτηριστικά «κλικ» και «βουητά» που χρησιμοποιούν οι ρυγχοφάλαινες για ηχοεντοπισμό.Κάθε είδος έχει μοναδική ακουστική υπογραφή — ένα είδος ηχητικού δακτυλικού αποτυπώματος. Έτσι, ακόμη κι αν δεν φαίνονται ποτέ, μπορούν να αναγνωριστούν με ακρίβεια.Σε μια τέτοια περίπτωση, η ομάδα της Χέντερσον άκουσε έναν παλμό που θεωρούνταν ότι ανήκει σε απειλούμενο είδος. Όταν όμως συνδυάστηκε ο ήχος με γενετική ανάλυση, αποκαλύφθηκε κάτι απρόσμενο: επρόκειτο για τη φαλαινορύγχη με δόντια γκίνγκο, ένα είδος που δεν είχε ποτέ καταγραφεί ζωντανό στο φυσικό του περιβάλλον.Το ενδιαφέρον για τις ρυγχοφάλαινες εντάθηκε και για έναν ακόμη λόγο: τις μαζικές εκβρασμούς που έχουν συνδεθεί με στρατιωτικά σόναρ. Αν και ο μηχανισμός δεν είναι πλήρως κατανοητός, μια θεωρία υποστηρίζει ότι ο έντονος ήχος αναγκάζει τα θηλαστικά να αναδύονται απότομα, προκαλώντας φαινόμενα παρόμοια με τη νόσο των δυτών.Είναι μια οδυνηρή ειρωνεία: ο ήχος μπορεί να τα σκοτώνει — αλλά και να τα σώσει. Γιατί μέσω του ήχου, οι επιστήμονες αρχίζουν επιτέλους να χαρτογραφούν πληθυσμούς, μετακινήσεις και συμπεριφορές. Έρευνα χωρίς να τα ενοχλείς Σε αντίθεση με τις βιοψίες, που απαιτούν προσεκτική και περιορισμένη χρήση, τα υδρόφωνα δεν ενοχλούν καθόλου τα ζώα. Απλώς «ακούν». Αυτό σημαίνει ότι οι ερευνητές μπορούν να συλλέγουν δεδομένα χωρίς σκάφος, χωρίς οπτική επαφή και χωρίς ήρεμες καιρικές συνθήκες.«Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται καν να τα δούμε», εξηγεί η Χέντερσον. «Αρκεί να τα ακούμε».Για τις φάλαινες που περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους βαθιά κάτω από την επιφάνεια, ο ήχος αποδεικνύεται το πιο αξιόπιστο παράθυρο στον κόσμο τους. Και χάρη σε αυτόν, οι πιο «αόρατες» φάλαινες του πλανήτη αρχίζουν επιτέλους να αποκτούν φωνή. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2052649/aytes-einai-oi-pio-mystiriodeis-falaines-toy-kosmoy-tis-akoyme-alla-spaniotata-tis-vlepoyme/ Στο χείλος της εξαφάνισης ο μεγάλος λευκός καρχαρίας στη Μεσόγειο. Παράνομη αλιεία και ανεπαρκής έλεγχος απειλούν το τελευταίο του καταφύγιο, προειδοποιούν επιστήμονες Ο μεγάλος λευκός καρχαρίας, ένα από τα πιο εμβληματικά αρπακτικά των θαλασσών, κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τη Μεσόγειο.Αυτό είναι το συμπέρασμα νέας έρευνας Αμερικανών επιστημόνων, σε συνεργασία με τη βρετανική περιβαλλοντική οργάνωση Blue Marine Foundation, η οποία αποκαλύπτει ότι παρά τη διεθνή προστασία του είδους, καρχαρίες συνεχίζουν να αλιεύονται και να πωλούνται παράνομα σε αγορές της Βόρειας Αφρικής.Σύμφωνα με τους ερευνητές, τουλάχιστον 40 μεγάλοι λευκοί καρχαρίες σκοτώθηκαν μόνο το 2025 στις ακτές της Βόρειας Αφρικής — αριθμός εξαιρετικά υψηλός για έναν πληθυσμό που ήδη θεωρείται οριακός. Παράνομες αγορές, προστατευμένα είδη Ο μεγάλος λευκός καρχαρίας είναι ένα από τα περισσότερα από 20 είδη καρχαριών της Μεσογείου που προστατεύονται από διεθνείς συμφωνίες, γεγονός που καθιστά παράνομη τόσο την αλιεία όσο και την εμπορία τους.Ωστόσο, επιτόπια έρευνα σε αλιευτικά λιμάνια της Βόρειας Αφρικής έδειξε ότι προστατευόμενα είδη συνεχίζουν να εμφανίζονται σε ψαραγορές.Το BBC, σε συνεργασία με ειδικούς ανάλυσης οπτικού υλικού, επιβεβαίωσε βίντεο από μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δείχνουν νεκρούς καρχαρίες να εκφορτώνονται σε λιμάνια της Αλγερία και της Τυνησία, συμπεριλαμβανομένων και άλλων απειλούμενων ειδών όπως ο βραχύπτερος μάκο. Το τελευταίο προπύργιο στη Μεσόγειο Επικεφαλής της έρευνας είναι ο Φρανσέσκο Φαρέτι, καθηγητής στο Virginia Tech, ο οποίος εξηγεί ότι οι πληθυσμοί καρχαριών στη Μεσόγειο έχουν καταρρεύσει τις τελευταίες δεκαετίες λόγω εντατικής βιομηχανικής αλιείας.Η ερευνητική ομάδα επικεντρώθηκε στο Στενό της Σικελίας, περιοχή που θεωρείται το «τελευταίο προπύργιο» για αρκετά απειλούμενα είδη. Στόχος τους ήταν, για πρώτη φορά στη Μεσόγειο, να τοποθετήσουν δορυφορικό πομπό σε μεγάλο λευκό καρχαρία.Παρά τη χρήση τόνων δολωμάτων, υποβρύχιων καμερών και ανάλυσης περιβαλλοντικού DNA, η αποστολή απέτυχε να εντοπίσει καρχαρίες. «Είναι αποκαρδιωτικό και δείχνει πόσο υποβαθμισμένο είναι το οικοσύστημα», σημειώνει ο Φερέτι. Κρίσιμα απειλούμενο είδος Ο μεγάλος λευκός καρχαρίας της Μεσογείου έχει χαρακτηριστεί «Κρισίμως Κινδυνεύον Είδος» από τη Διεθνή Ένωση για τη Συντήρηση της Φύσης. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι, αν συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός θανάτωσης, η εξαφάνιση από τη Μεσόγειο είναι ρεαλιστικό σενάριο μέσα στα επόμενα χρόνια.Η εφαρμογή των κανόνων προστασίας παραμένει άνιση. Αν και 24 απειλούμενα είδη καρχαριών καλύπτονται από διεθνείς συμφωνίες που έχουν υπογράψει η Ευρωπαϊκή Ένωση και 23 μεσογειακές χώρες, η παράπλευρη αλίευση και η κοινωνικοοικονομική πίεση στις φτωχότερες κοινότητες της Βόρειας Αφρικής υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα των μέτρων.Όπως εξηγούν ειδικοί στο BBC χωρίς στήριξη και εκπαίδευση των αλιέων σε βιώσιμες πρακτικές, η προστασία των καρχαριών παραμένει θεωρητική. Υπάρχει ακόμη ελπίδα; Παρά τη σκοτεινή εικόνα, οι ερευνητές επιμένουν ότι δεν είναι αργά. Το γεγονός ότι καρχαρίες εξακολουθούν να εμφανίζονται —έστω και νεκροί— δείχνει ότι ο πληθυσμός δεν έχει ακόμη εξαφανιστεί πλήρως.«Υπάρχει ακόμη ζωή και άρα πιθανότητα ανάκαμψης», τονίζει ο Τζέιμς Γκλάνσι. «Αλλά πρέπει να δράσουμε γρήγορα». https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/2052577/sto-cheilos-tis-exafanisis-o-megalos-leykos-karcharias-sti-mesogeio/

Το πρόβλημα των ηλιακών νετρίνων και η δικαίωση του John Bahcall. O Τζον Μπακώλ (30 Δεκεμβρίου 1934 – 17 Αυγούστου 2005) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λουιζιάνα. Στο Λύκειο υπήρξε πολύ καλός τενίστας και πρωταθλητής στους αγώνες επιχειρηματολογίας. Φιλοδοξία του ήταν να σπουδάσει φιλοσοφία και να γίνει ραβίνος. Ύστερα από έναν χρόνο στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Λουιζιάνας, παρακολούθησε θερινά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας. Εκεί του άρεσε πολύ κι έτσι παρέμεινε για προπτυχιακές σπουδές φιλοσοφίας, χάρη σε έναν συγγενή που δέχτηκε να καλύψει τα έξοδα των σπουδών του.Για να αποφοιτήσει έπρεπε να παρακολουθήσει και ένα μάθημα θετικών επιστημών. Έπεισε όμως κάποιον καθηγητή να του επιτρέψει να παρακολουθήσει ένα μάθημα φυσικής, μολονότι ο ίδιος δεν είχε παρακολουθήσει ούτε ένα μάθημα θετικών επιστημών στο λύκειο. Τότε ήταν που ο Μπακώλ ανακάλυψε το πάθος του για την επιστήμη αυτή. Όπως θυμόταν αργότερα: «Ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου, όμως ερωτεύθηκα τις θετικές επιστήμες. Με είχε συναρπάσει το γεγονός ότι γνωρίζοντας λίγη φυσική μπορούσες να καταλάβεις πώς λειτουργούν χειροπιαστά πράγματα, όπως τα ηλιοβασιλέματα και τα αεροπλάνα, και ότι μετά από λίγο οι πάντες συμφωνούσαν ως προς τη σωστή απάντηση σε μια ερώτηση». Ο Μπακώλ άλλαξε προσανατολισμό στις σπουδές του, έκανε μεταπτυχιακά στη φυσική στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και διδακτορικό στο Χάρβαρντ.Το 1960 όταν εργαζόταν ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, ο Μπακώλ έστειλε για δημοσίευση στο Physical Review ένα άρθρο για τις διεργασίες της διάσπασης βήτα στα άστρα. Προς μεγάλη του έκπληξη, προτού καν κυκλοφορήσει το περιοδικό, έλαβε μια επιστολή από τον Ουίλλυ Φάουλερ (από τον οποίο ο εκδότης του περιοδικού είχε ζητήσει να αξιολογήσει το άρθρο), που τη συνόδευε μια πρόταση να δουλέψει στο Καλτέκ. Ο Φάουλερ είχε εντυπωσιαστεί σε τέτοιο βαθμό από την εργασία του Μπακώλ, ώστε έγραψε στον Ρέυ Ντέιβις (που προσπαθούσε να ανιχνεύσει τα νετρίνα που εκπέμπονται από τον ήλιο) για τον νεαρό επιστήμονα, προτρέποντάς τον να επικοινωνήσει μαζί του. Έτσι λοιπόν, ο Ντέιβις έγραψε στον Μπακώλ και του ζήτησε να τον βοηθήσει να βελτιώσει τις προβλέψεις του για την ηλιακή παραγωγή νετρίνων, υπολογίζοντας τους ρυθμούς των σχετικών πυρηνικών διεργασιών. Ο Μπακώλ προθυμοποιήθηκε να το κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση κι έτσι άρχισε μια στενή επιστημονική συνεργασία και μια προσωπική φιλία που κράτησε πάνω από πέντε δεκαετίες.Στις αρχές του 1964, ο Μπακώλ και ο Νέιβις δημοσίευσαν διαδοχικές περιγραφές της θεωρίας και του πειράματός τους, υποστηρίζοντας την ανάγκη για την κατασκευή μιας δεξαμενής με 380.000 λίτρα υγρό καθαρισμού για να συλλάβουν ηλιακά νετρίνα. Κι αυτό έγινε στο χρυσορυχείο Χόμστεικ στη Νότια Ντακότα.To θεωρητικό μοντέλο του Μπακώλ χρησιμοποιούσε τις βασικές αστροφυσικές αρχές όσον αφορά την δομή και την δυναμική συμπεριφορά του ήλιου, σε συνδυασμό με τα δεδομένα από την πυρηνική φυσική σχετικά με τις πυρηνικές αντιδράσεις που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό του ήλιου, και υπολόγιζε την παραγωγή των νετρίνων υψηλής ενέργειας που παράγονταν στο ήλιο και στη συνέχεια τον ρυθμό με τον οποίο θα μπορούσαν να ανιχνευτούν στον ανιχνευτή του Χόμστεικ.Το φθινόπωρο του 1966 όλα ήταν έτοιμα για να αρχίζει το πείραμα. Εν τω μεταξύ, ο Μπακώλ είχε συνεχίσει να βελτιώνει τους υπολογισμούς του για τον ρυθμό αντιδράσεων των ηλιακών νετρίνων που θα έπρεπε να ανιχνεύσει ο Ντέιβις με τον ανιχνευτή του.Η ανίχνευση των ηλιακών νετρίνων βασίζονταν στην αντίδραση: ν + 37Cl → 37Ar + e–Tα σπάνια άτομα του αερίου 37Ar είναι ασταθή και έχουν χρόνο ημιζωής περίπου 35 ημέρες. Με μια κοπιώδη διαδικασία ο Ντέιβις αφού περίμενε αρκετές εβδομάδες ώστε να δημιουργηθούν άτομα αργού, άδειαζε την δεξαμενή χρησιμοποιώντας αέριο ήλιο το οποίο θα παρέσερνε το αργό και μετά από πολλά σύνθετα στάδια έπαιρνε το τελικό δείγμα ατόμων αργού. Ο όγκος τους ήταν ίσος με έναν μικρό κύβο ζάχαρης, και μετρώντας την αποδιέγερσή τους με έναν απαριθμητή Γκάιγκερ, υπολόγιζε τον αριθμό των νετρίνων υψηλής ενέργειας που προέρχονταν από τον ήλιο.Σύμφωνα με τις βέλτιστες εκτιμήσεις του Μπακώλ, τα νετρίνα που αλληλεπιδρούσαν με το χλώριο θα έπρεπε να παραγάγουν λίγες δεκάδες άτομα αργού κάθε λίγες εβδομάδες. Ο Ντέιβις ήταν βέβαιος ότι θα μπορούσε να τα ανιχνεύσει σχεδόν όλα. Ο ίδιος ο Μπακώλ έγραψε: «Εγώ, που δεν είμαι χημικός, νιώθω δέος μπροστά στο μέγεθος του εγχειρήματος [του Ντέιβις] και στην ακρίβεια με την οποία μπορεί να το φέρει σε πέρας. Μπορεί να εντοπίσει και να αφαιρέσει από τη δεξαμενή τις λίγες δεκάδες άτομα ραδιενεργού αργού που ενδέχεται να δημιουργηθούν στο εσωτερικό της από τη σύλληψη ηλιακών νετρίνων. Η αναζήτηση βελόνας στ’ άχυρα μοιάζει πανεύκολη μπροστά σ’ αυτό». Μετά από δυο χρόνια συλλογής δεδομένων στο ορυχείο Χόμστεϊκ, ο Ντέιβις ανακοίνωσε τα πρώτα αποτελέσματα του πειράματός του σε ένα συνέδριο στο Καλτέκ, το 1968. Υποστήριξε ότι είχε ανιχνεύσει ηλιακά νετρίνα, αλλά ο αριθμός τους ήταν μόνο το ένα τρίτο σε σχέση με την πρόβλεψη των μοντέλων του Μπακώλ. Η ανίχνευση των ηλιακών νετρίνων από μόνη της, η ματιά στην καρδιά ενός άστρου για πρώτη φορά, ήταν ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα – παρόλα αυτά, εκείνο που έγινε πρωτοσέλιδο ήταν η μεγάλη διαφορά μεταξύ θεωρίας και παρατήρησης.Ο Μπακώλ φοβόταν ότι τα αποτελέσματα του Ντέιβις σήμαιναν ότι το ηλιακό του μοντέλο ήταν εσφαλμένο. Ο νεαρός θεωρητικός ήταν τόσο σκυθρωπός στο συνέδριο το Καλτέκ ώστε ο θρύλος της φυσικής Ρίτσαρντ Φάυνμαν, ο οποίος τρία χρόνια νωρίτερα είχε μοιραστεί μαζί με δυο συναδέλφους του το βραβείο Νόμπελ για την εργασία του στην κβαντική ηλεκτροδυναμική, τον ρώτησε αν ήθελε να πάνε μια βόλτα. Οι δυο τους περπατούσαν στην πανεπιστημιούπολη κουβεντιάζοντας περί ανέμων και υδάτων, όταν κάποια στιγμή, όπως θυμάται ο Μπακώλ, ο Φάυνμαν προσπάθησε να τον παρηγορήσει: «Κοίτα, είδα ότι μετά την ομιλία ήσουν πολύ στεναχωρημένος και θέλω μόνο να σου πω ότι κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι. Ακούσαμε όλοι όσα έκανες και δεν διαπίστωσε κανένας κάποιο λάθος στους υπολογισμούς σου. Δεν γνωρίζω γιατί το αποτέλεσμα του Ντέιβις δεν συμφωνεί με αυτούς, αλλά δεν πρέπει να αποθαρρύνεσαι επειδή – ποιος ξέρει; – ίσως να έχετε καταφέρει μαζί κάτι πολύ σημαντικό».Κατά την διάρκεια των ετών από το 1968 μέχρι το 1983 το πείραμα του Ντέιβις μέτρησε 2,1±0,3 SNU (Solar Neutrino Unit) , κάτι που είναι ισοδύναμο με την παραγωγή ενός ατόμου 37Ar στην δεξαμενή χλωρίου κάθε τρεις ημέρες. Όμως, ο ρυθμός διέφερε κατά έναν παράγοντα 3 σε σχέση με τον ρυθμό που υπολόγιζε ο Μπακώλ θεωρητικά, 5,8±2,2 SNU. Αυτή η διαφορά έμεινε στην ιστορία ως το πρόβλημα των ηλιακών νετρίνων.Αρχικά οι επιστήμονες κατηγόρησαν τους πειραματικούς φυσικούς (πάντοτε αποτελούν τον πιο εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο σε τέτοιες περιπτώσεις). Όμως ο Ρέι Ντέιβις ήταν βέβαιος για το πείραμά του. Γνώριζε πως αν είχε κάνει κάποιο λάθος και δεν είχε θωρακίσει κατάλληλα τη διάταξή του από την περιβάλλουσα ακτινοβολία, θα παρατηρούσε περισσότερα γεγονότα και όχι λιγότερα. Στη συνέχεια έριξαν το φταίξιμο στον θεωρητικό φυσικό. Οι φυσικοί βάλθηκαν να γελοιοποιήσουν τον Τζον Μπακώλ. Σε ένα συνέδριο, ο ομιλητής που συνόψισε τα αποτελέσματα έκανε πλάκα με το μοντέλο του Μπακώλ χρησιμοποιώντας ως γραφήματα χιουμοριστικές καρικατούρες. Όπως θυμάται ο Μπακώλ, «κατάφερε να κάνει όλο το ακροατήριο, μαζί κι εμένα, να γελάμε με το θράσος αυτού του τύπου που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να βγάλει συμπεράσματα για τη σωματιδιακή φυσική με βάση αυτόν το περίπλοκο ήλιο».Αργότερα, το 1989, το αναβαθμισμένο πείραμα ανίχνευσης ηλιακών νετρίνων Kamiokande στην Ιαπωνία, όταν ανακοίνωσε τα αποτελέσματά του, αυτά συμφωνούσαν με τα ευρήματα του Ντέιβις: τα νετρίνα που ανίχνευε ήταν το 1/3 από αυτά που προέβλεπε το θεωρητικό μοντέλο του Μπακώλ.Αυτή η εξοργιστική ασυμφωνία πειραμάτων – θεωρίας συνεχιζόταν μέχρι που τελικά επιβεβαιώθηκε η πρόταση που πρώτος διατύπωσε ο Μπρούνο Ποντεκόρβο (ένα από τα παιδιά της οδού Πανισπέρνα), ότι τα νετρίνα πάσχουν από διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας. Αποδείχθηκε ότι, εκτός του ότι τα νετρίνα διαθέτουν μάζα – αυτό δεν προβλέπεται από το Καθιερωμένο Πρότυπο – τα νετρίνα του ηλεκτρονίου στα 8 λεπτά της διαδρομής τους από τον ήλιο στη γη αλλάζουν ταυτότητα, με αποτέλεσμα να φτάνει στους γήινους ανιχνευτές μόνο το 1/3 των νετρίνων του ηλεκτρονίου που παράγονται στον ήλιο, όπως ακριβώς προέβλεπε πολλά χρόνια πριν ο θεωρητικός φυσικός Τζον Μπακώλ [διαβάστε σχετικά: Η αποκάλυψη των ταλαντώσεων των νετρίνων – Νόμπελ Φυσικής 2015]. πηγή: «ΚΥΝΗΓΟΙ ΝΕΤΡΙΝΩΝ», ΡΕΫ ΤΖΑΓΙΑΟΥΟΡΝΤΑΝΑ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ Ray Davis και John Bahcall, στο ορυχείο το 1964 Νετρίνα: τα σωματίδια – χαμαιλέοντες

Ο «Ευκλείδης» και «ο φυσικός κόσμος. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χτεσινές ειδήσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρεται στην κυκλοφορία του τεύχους Δεκεμβρίου του περιοδικού «Ευκλείδης Β’», της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (ΕΜΕ). Στην ύλη του περιοδικού περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων: «Θέματα «Θαλής» 2025», «Η νιφάδα του Koch», «Το παράδοξο του Monty Hall», «Τα Μαθηματικά και η Ναυσιπλοΐα» κά. Το περιοδικό κυκλοφορεί σε έντυπη και σε ηλεκτρονική μορφή (www.frontpages.gr/protoselida/20251223/668/Ευκλείδης-Β’). Από την άλλη, οι φυσικοί κάθε πρωτοχρονιά περιμένουν τον Άη Βασίλη να τους φέρει το αντίστοιχο περιοδικό των Φυσικών. Ματαίως. https://physicsgg.me/2025/12/30/ο-ευκλείδης-και-ο-φυσικός-κόσμος/

Ερμής: Ο πλανήτης που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, Πολύ μικρότερος και πιο κοντά απ’ όσο θα έπρεπε στον Ήλιο, ο Ερμής προβληματίζει εδώ και δεκαετίες τους αστρονόμους, επειδή έρχεται σε αντίθεση με όσα γνωρίζουμε για τον σχηματισμό των πλανητών. Μια νέα διαστημική αποστολή που θα φτάσει το 2026 ίσως λύσει αυτό το μυστήριο.Η επιφάνεια του Ερμή είναι σημαδεμένη από κρατήρες και ροές λάβας, αλλά κάτω από αυτήν κρύβεται ένας τεράστιος μεταλλικός πυρήνας.Με μια επιφανειακή ματιά, ο Ερμής θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί ο πιο αδιάφορος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος. Η άγονη επιφάνειά του έχει ελάχιστα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά, δεν υπάρχουν ενδείξεις για νερό στο παρελθόν του και η αραιή του ατμόσφαιρα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η πιθανότητα ύπαρξης ζωής είναι μηδενική. Κι όμως, αν τον παρατηρήσει κανείς πιο προσεκτικά, ο Ερμής αποδεικνύεται ένας συναρπαστικός και απίθανος κόσμος που περιβάλλεται από μυστήριο.Οι πλανητικοί επιστήμονες εξακολουθούν να προβληματίζονται από την ίδια την ύπαρξη του πιο κοντινού πλανήτη στον Ήλιο. Αυτός ο παράξενος πλανήτης είναι «μικροσκοπικός», με μάζα 20 φορές μικρότερη από την Γη και διάμετρο μόλις λίγο μεγαλύτερη από την Αυστραλία. Παρ’ όλα αυτά, ο Ερμής είναι ο δεύτερος πυκνότερος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος μετά τη Γη, λόγω ενός τεράστιου μεταλλικού πυρήνα που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του.Η τροχιά του Ερμή – που «αγκαλιάζει» τον Ήλιο – βρίσκεται επίσης σε μια παράξενη θέση, την οποία οι αστρονόμοι δεν μπορούν να εξηγήσουν πλήρως. Όλα αυτά συγκλίνουν σε ένα κρίσιμο συμπέρασμα: δεν έχουμε ιδέα πώς σχηματίστηκε ο Ερμής. Από όσα γνωρίζουμε, ο πλανήτης απλώς δεν θα έπρεπε να υπάρχει ή μας διαφεύγει κάποια κρίσιμη λεπτομέρειαΤο μυστήριο της προέλευσης του Ερμή, του τρόπου με τον οποίο σχηματίστηκε και το γιατί έχει τη σημερινή του μορφή αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα του Ηλιακού Συστήματος. Ωστόσο, κάποιες απαντήσεις ίσως να διαφαίνονται στον ορίζοντα. Μια κοινή ευρωπαϊκή και ιαπωνική αποστολή με την ονομασία BepiColombo εκτοξεύθηκε το 2018 και βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πορεία προς τον Ερμή. Το διαστημόπλοιο θα είναι ο πρώτος επισκέπτης του πλανήτη εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Όταν τεθεί σε τροχιά τον Νοέμβριο του 2026 ένας από τους βασικούς του στόχους θα είναι να προσδιορίσει με ακρίβεια από πού προήλθε και πώς σχηματίστηκε ο Ερμής.Η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο σχηματίστηκε ο Ερμής δεν είναι σημαντική μόνο για να μάθουμε περισσότερα για την προέλευση του δικού μας Ηλιακού Συστήματος, αλλά και για την μελέτη πλανητών γύρω από άλλα άστρα – των εξωπλανητών. Ο Ερμής είναι πιθανότατα ο μόνος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος που μοιάζει με έναν εξωπλανήτη, λόγω του ασυνήθιστου σχηματισμού του.Οι αστρονόμοι συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Ερμή όταν το διαστημόπλοιο Mariner 10 της NASA πέρασε τρεις φορές κοντά από τον πλανήτη το 1974 και το 1975, στις πρώτες επισκέψεις της ανθρωπότητας στον εσώτατο κόσμο του Ηλιακού Συστήματος. Αυτές οι διελεύσεις παρείχαν τις πρώτες μετρήσεις του βαρυτικού πεδίου, δίνοντας για πρώτη φορά μια ματιά στο εσωτερικό του Ερμή και αποκαλύπτοντας την παράξενη δομή του.Η Γη, η Αφροδίτη και ο Άρης διαθέτουν πυρήνες πλούσιους σε σίδηρο, που καταλαμβάνουν περίπου το μισό της ακτίνας τους. Στη Γη, αυτός χωρίζεται σε έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα και έναν υγρό εξωτερικό πυρήνα, ο οποίος κινείται και δημιουργεί το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας. Πάνω από αυτόν βρίσκονται ο μανδύας και στη συνέχεια ο φλοιός, όπου ζούμε.Ο Ερμής είναι εντελώς διαφορετικός. Ο πυρήνας του εκτείνεται μέχρι το 85% της ακτίνας του, με μόνο έναν λεπτό βραχώδη μανδύα και φλοιό από πάνω. Αυτό εξηγεί την απίστευτη πυκνότητά του, αλλά το γιατί κατέληξε σε αυτή τη δομή δεν είναι απολύτως σαφές.Μια μεταγενέστερη αποστολή στον Ερμή, η αποστολή Messenger της NASA που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη από το 2011 έως το 2015, προκάλεσε ακόμη περισσότερα ερωτήματα. Σε απόσταση μόλις 60 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο, οι θερμοκρασίες στον Ερμή κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορούν να φτάσουν τους 430°C, ενώ τη νύχτα μπορεί να πέσουν έως και τους -180°C.Ωστόσο, παρά τις ακραίες θερμοκρασίες, το Messenger διαπίστωσε ότι στην επιφάνεια του Ερμή υπάρχουν πτητικά στοιχεία, όπως το κάλιο και το ραδιενεργό θόριο, τα οποία θα έπρεπε ήδη να είχαν εξατμιστεί. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι πολύπλοκα μόρια, όπως άλατα χλωρίου, αλλά και πάγος νερού παγιδευμένος σε σκιασμένους πολικούς κρατήρες, κρύβονται στην επιφάνεια του πλανήτη. Ανακαλύψεις σαν κι αυτές έχουν ενισχύσει την ιδέα ότι ο Ερμής δεν σχηματίστηκε στη σημερινή του τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Οι αστρονόμοι προβληματίζονται εδώ και καιρό για τη θέση του στο Ηλιακό Σύστημα, σε μια περιοχή όπου δεν πιστεύουμε ότι θα μπορούσε εύκολα να σχηματιστεί ένας πλανήτης σαν τον Ερμή.Γνωρίζουμε ότι ηλιακά συστήματα σαν το δικό μας ξεκινούν ως ένας δίσκος σκόνης και αερίων γύρω από ένα άστρο. Σταδιακά, οι πλανήτες δημιουργούν κενά μέσα σε αυτόν τον δίσκο, αυξάνοντας το μέγεθός τους καθώς σαρώνουν περισσότερο υλικό. Όμως, σύμφωνα με τα μοντέλα σχηματισμού των πλανητών, ο Ερμής βρίσκεται πολύ μακριά από την Αφροδίτη για να βγάζει νόημα αυτό το σενάριο.Οι αστρονόμοι έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο βελτιώνοντας μοντέλα και δοκιμάζοντας ιδέες για το πώς θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί ο Ερμής, και υπάρχουν μερικά επικρατέστερα σενάρια. Ένα από τα πιο συζητημένα είναι ότι ο Ερμής ήταν κάποτε πολύ μεγαλύτερος, ίσως με διπλάσια μάζα από τη σημερινή και σχεδόν στο μέγεθος του Άρη. Ενδέχεται επίσης να βρισκόταν σε τροχιά πιο μακριά από τον Ήλιο. Αυτό υποστηρίζεται από τα επίπεδα καλίου και θορίου που ανιχνεύθηκαν στον Ερμή, τα οποία μοιάζουν πολύ περισσότερο με εκείνα του Άρη, ενός πλανήτη που σχηματίστηκε πιο μακριά από τον Ήλιο.Η θεωρία λέει ότι, σε κάποια στιγμή μέσα στα πρώτα 10 εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του, αυτός ο πρωτο-Ερμής συγκρούστηκε με ένα τεράστιο αντικείμενο, ίσως με έναν άλλο πλανήτη στο μέγεθος του Άρη. Η σύγκρουση αφαίρεσε τα εξωτερικά στρώματα του πλανήτη – τον φλοιό και τον μανδύα – αφήνοντας ουσιαστικά μόνο τον πυκνό, πλούσιο σε σίδηρο πυρήνα που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού Ερμή. Αυτή η εξήγηση είναι ίσως εκείνη που προτιμάται περισσότερο σήμερα από τους αστρονόμους. Η γενική ερμηνεία είναι ότι ο Ερμής υπέστη μια γιγαντιαία πρόσκρουση που αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος του μανδύα του.Θα έπρεπε να ήταν μια «πλάγια» πρόσκρουση, ώστε να μη διαλυθεί εντελώς ο Ερμής. Ωστόσο, παρότι οι συγκρούσεις ήταν συχνές στο αρχέγονο Ηλιακό Σύστημα, η απομάκρυνση τόσο μεγάλου όγκου υλικού από τον Ερμή θα απαιτούσε μια εξαιρετικά βίαιη σύγκρουση με ταχύτητες άνω των 100 km/s. Ένα τέτοιο σενάριο θεωρείται απίθανο, επειδή τα περισσότερα αντικείμενα κινούνταν γύρω από τον Ήλιο σε παρόμοιες κατευθύνσεις και με παρόμοιες σχετικές ταχύτητες – όπως τα αυτοκίνητα σε κυκλικό κόμβο. Μια τέτοια σύγκρουση θα έπρεπε επίσης να έχει απογυμνώσει τον Ερμή από τα πτητικά του στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του θορίου, καθιστώντας την ανίχνευσή τους από το Messenger εξίσου αινιγματική. Πώς θα μπορούσαν να έχουν επιβιώσει από ένα τόσο εκρηκτικό γεγονός;Ίσως ο Ερμής να ήταν ο ίδιος το προσκρούον σώμα, συγκρουόμενος με έναν άλλο πλανήτη – όπως η Αφροδίτη – πριν καταλήξει στη σημερινή του θέση. Είναι μια πολλά υποσχόμενη ιδέα, επειδή σε μια τέτοια σύγκρουση θα ήταν ευκολότερο να αποσπαστεί ο μανδύας του Ερμή. Είναι πιο εύκολο να εξηγηθεί η τελική κατάσταση του Ερμή αν ήταν ο προσκρούων και όχι ο δεχόμενος την πρόσκρουση. Σε οποιοδήποτε σενάριο πρόσκρουσης για τον Ερμή, δεν είναι σαφές γιατί τα βραχώδη θραύσματα που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα δεν επέστρεψαν στον πλανήτη ή δεν δημιούργησαν δικούς δορυφόρους (ο Ερμής δεν έχει δορυφόρους).Μια πιθανότητα είναι μια διαδικασία που ονομάζεται collisional grinding, κατά την οποία το εκτιναχθέν υλικό από τον Ερμή διασπάστηκε σε σκόνη και στη συνέχεια παρασύρθηκε από τον καταιγισμό του ηλιακού ανέμου. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας τα ίδια τα θραύσματα τρίβονται και γίνονται όλο και μικρότερα. Καταλήγεις με έναν Ερμή μικρότερο αλλά και πιο πυκνό. Όμως, ο ρυθμός αυτής της διαδικασίας που απαιτείται είναι πολύ υψηλός για να λειτουργήσει αυτό το σενάριο, ίσως υψηλότερος απ’ όσο αναμένουμε.Ένα άλλο σενάριο είναι ότι δεν υπήρξε καθόλου γιγαντιαία πρόσκρουση, αλλά ότι ο Ερμής σχηματίστηκε πράγματι από υλικό πιο κοντά στον Ήλιο, πλουσιότερο σε σίδηρο. Σε αυτή την εκδοχή, που προτιμά ο πλανητολόγος Anders Johansen, ο Ερμής σχηματίστηκε σε μια περιοχή του Ηλιακού Συστήματος πολύ θερμότερη από εκείνη των άλλων πλανητών. Οι εκρήξεις του νεαρού Ήλιου ουσιαστικά εξαέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος της ελαφρύτερης σκόνης στη θέση του Ερμή, αφήνοντας μόνο το βαρύτερο, πλούσιο σε σίδηρο υλικό να συσσωρευτεί. Έτσι θα μπορούσε να σχηματιστεί ένας πλανήτης πλούσιος σε σίδηρο.Και εδώ όμως υπάρχουν προβλήματα. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, γιατί ο Ερμής θα σταματούσε να μεγαλώνει πέρα από το σημερινό του μέγεθος, αντί να συνεχίσει να συσσωρεύει υλικό πλούσιο σε σίδηρο;Γύρω από άλλα άστρα παρατηρούμε ενδείξεις για μεγαλύτερες εκδοχές του Ερμή, πυκνούς πλανήτες πλούσιους σε σίδηρο, πιο ογκώδεις και μεγαλύτερους από τη Γη, αλλά με επίσης μεγάλο σιδερένιο πυρήνα. Ο λόγος που δεν έχουμε ακόμη ανακαλύψει πλανήτες στο μέγεθος του Ερμή είναι ότι είναι απλώς πολύ μικροί για να εντοπιστούν μέσα στη λάμψη και τη βαρυτική επίδραση του μητρικού τους άστρου.Υπάρχει και μια άλλη θεωρία για το πώς δημιουργήθηκε ο Ερμής – σύμφωνα με την οποία οι εσωτερικοί πλανήτες δεν σχηματίστηκαν στις σημερινές τους θέσεις, αλλά μετακινήθηκαν λίγο.Σε ένα μοντέλο του Ηλιακού Συστήματος, οι εσωτερικοί πλανήτες – Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης – μπορεί να σχηματίστηκαν σε δύο ξεχωριστούς δακτυλίους υλικού γύρω από τον Ήλιο. Η Γη και η Αφροδίτη σχηματίστηκαν μαζί με τον Ερμή στον εσωτερικό δακτύλιο, πριν «μεταναστεύσουν και αφήσουν τον Ερμή πίσω», λόγω της μικρότερης μάζας του.Προσομοιώσεις πλανητολόγων δείχνουν ότι οι βραχώδεις πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί όλοι πολύ πιο κοντά στον Ήλιο, ακόμη και εντός της σημερινής τροχιάς του Ερμή, πριν μετακινηθούν προς τα έξω. Ο Ερμής βγαίνει εκτός παιχνιδιού και ξεμένει από υλικό. Η ιδέα αυτή δεν εξηγεί πλήρως γιατί ο Ερμής έχει τόσο μεγάλο πυρήνα, εκτός αν μετακινήθηκε σε μια περιοχή του Ηλιακού Συστήματος πλουσιότερη σε σίδηρο, αλλά εξηγεί γιατί ο πλανήτης έχει το σημερινό του μέγεθος και τη συγκεκριμένη απόσταση από την Αφροδίτη. Χρειάζεται μετανάστευση.Υπάρχουν και μερικές πιο ασυνήθιστες ιδέες. Τι θα γινόταν αν ο Ερμής δεν ήταν κατ’ ουσίαν βραχώδης πλανήτης, αλλά ο γυμνός πυρήνας ενός γίγαντα αερίου πλανήτη σαν τον Δία, του οποίου η ατμόσφαιρα χάθηκε; Παρότι αυτή η ιδέα έχει προταθεί, κάποιοι οι πλανητολόγοι την θεωρούν απίθανη. Είναι πολύ δύσκολο να αφαιρεθεί η ατμόσφαιρα ενός πλανήτη στο μέγεθος του Δία λόγω της τεράστιας βαρύτητάς του. Όλα αυτά προσφέρουν στους αστρονόμους πολλά στοιχεία, αλλά καμία συμφωνία για το πώς σχηματίστηκε ο Ερμής. Η αποστολή BepiColombo ίσως δώσει ορισμένες απαντήσεις. Όταν η αποστολή – που στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο διαστημόπλοια της ESA και της JAXA ενωμένα – τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή, τα δύο σκάφη θα διαχωριστούν. Στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουν τα όργανά τους για να χαρτογραφήσουν τη σύσταση της επιφάνειας του Ερμή, ενώ παράλληλα θα μελετήσουν τη βαρύτητα και το ασθενές μαγνητικό του πεδίο, μεταξύ άλλων παρατηρήσεων.Το BepiColombo θα πραγματοποιήσει πρόσθετες μετρήσεις που μπορούν να μας πουν πολλά για την προέλευση του πλανήτη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το να ανακαλυφθεί από τι αποτελούνται η επιφάνεια και τα υποκείμενα στρώματα του πλανήτη. Η γνώση αυτής της σύστασης θέτει περιορισμούς στα σενάρια σχηματισμού του πλανήτη. Αν ο Ερμής ήταν κάποτε πολύ μεγαλύτερος και στη συνέχεια απογυμνώθηκε, αυτό θα έπρεπε να έχει δημιουργήσει έναν προσωρινά λιωμένο μανδύα, έναν τεράστιο ωκεανό μάγματος, του οποίου θα μπορούσαμε να δούμε ίχνη σήμερα. Αυτό στερεοποιείται με συγκεκριμένο τρόπο, και τέτοια στοιχεία μπορεί να αναζητήσει το BepiColombo.Οι πρώτες εικόνες που μετέδωσε το διαστημόπλοιο κατά τη διέλευσή του από τον Ερμή νωρίτερα φέτος δεν έχουν ακόμη αποκαλύψει ενδείξεις αυτού του αρχαίου ωκεανού μάγματος. Έδειξαν όμως μια πλανητική επιφάνεια γεμάτη κρατήρες πρόσκρουσης και χαραγμένη από αρχαίες ροές λάβας. Διακρίνονται επίσης τα απομεινάρια μιας τεράστιας πλημμύρας λάβας πριν από περίπου 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, η οποία στερεοποιήθηκε σχηματίζοντας εκτεταμένες «ομαλές» περιοχές και γεμίζοντας παλαιότερους κρατήρες. Αν και πολύ μεταγενέστερα από τον πιθανό ωκεανό μάγματος, χαρακτηριστικές ρυτίδες στην ομαλή επιφάνεια δείχνουν ότι ο πλανήτης έχει συρρικνωθεί δραματικά καθώς ψυχόταν επί δισεκατομμύρια χρόνια.Οι μετρήσεις του βαρυτικού πεδίου από το διαστημόπλοιο, που καταγράφουν πόσο παραμορφώνεται ο πλανήτης ως απόκριση στη βαρυτική έλξη του Ήλιου ανακλώντας μια δέσμη λέιζερ από την επιφάνειά του, αναμένεται επίσης να δώσουν στους επιστήμονες καλύτερη εικόνα για τη δομή του πυρήνα – ένα ακόμη κρίσιμο κομμάτι της ιστορίας του πλανήτη. Η γνώση της σύστασης του πυρήνα θα βοηθήσει επίσης στην ανασύνθεση της προέλευσης του Ερμή.Το BepiColombo αναμένεται επίσης να αποκαλύψει περισσότερα για τα πτητικά στοιχεία του Ερμή, τα οποία εξακολουθούν να αποτελούν γρίφο. Ξέρουμε ότι ο Ερμής είναι πλούσιος σε πτητικά, αλλά δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι όλα αυτά.Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη λύση και άλλων μυστηρίων σχετικά με τον Ερμή – όπως το γιατί η επιφάνειά του, γεμάτη κρατήρες, είναι τόσο σκοτεινή. Ο πλανήτης αντανακλά μόνο περίπου τα δύο τρίτα του φωτός που αντανακλά η Σελήνη της Γης, γεγονός που υποδηλώνει ότι ίσως υπάρχει ένα στρώμα σκοτεινού υλικού, όπως ο γραφίτης, που καλύπτει την επιφάνειά του.Για να κατανοήσουν πραγματικά την προέλευση του Ερμή, οι επιστήμονες ονειρεύονται κάποτε να προσεδαφιστούν στον πλανήτη – κάτι που αρχικά περιλαμβανόταν στην πρόταση του BepiColombo, αλλά εγκαταλείφθηκε νωρίς λόγω κόστους και πολυπλοκότητας- και ίσως ακόμη και να επιστρέψουν δείγματα στη Γη. Κάτι που θα μας επέτρεπε να αναλύσουμε με ακρίβεια από τι αποτελείται ο πλανήτης.Καμία τέτοια αποστολή δεν έχει προγραμματιστεί στο άμεσο μέλλον, αν και έχουν υπάρξει ορισμένες προτάσεις. Αντί για προσεδάφιση, η καλύτερη ελπίδα μας είναι να βρούμε έναν μετεωρίτη που να προέρχεται από τον Ερμή – κάτι που δεν είναι αδύνατο. Εκατοντάδες μετεωρίτες από τον Άρη έχουν βρεθεί στη Γη, αλλά κανένας με βεβαιότητα από τον Ερμή (ή την Αφροδίτη).Έχει προταθεί ότι μια σπάνια κατηγορία μετεωριτών στη Γη, οι λεγόμενοι aubrites, είναι κομμάτια του υποτιθέμενου πρωτο-Ερμή, του αρχικά μεγαλύτερου πλανήτη που χτυπήθηκε από άλλο σώμα. Η ιδέα παραμένει «άγρια εικασία» αλλά είναι δελεαστική, λόγω της παρόμοιας χημείας και ορυκτολογίας τους με εκείνη που πιστεύουμε ότι θα είχε ο πρωτο-Ερμής. Μια ερευνητική ομάδα θα συνεχίσει να μελετά μια συλλογή μετεωριτών aubrite, εξετάζοντας αν όντως είναι κομμάτια του Ερμή.Το διακύβευμα στην κατανόηση του σχηματισμού του Ερμή είναι η ίδια η κατανόηση του σχηματισμού των πλανητών. Ήταν ο πλανήτης απλώς μια πλήρης συγκυρία, αποτέλεσμα μιας τυχαίας σύγκρουσης υψηλής ταχύτητας στο Ηλιακό μας Σύστημα, ή κάτι πιο γενικό; Ίσως ο Ερμής να μην είναι τόσο σπάνιο αντικείμενο και να αποτελεί φυσικό αποτέλεσμα της πλανητικής δημιουργίας.Προς το παρόν, το αίνιγμα της προέλευσης του Ερμή παραμένει. Γιατί έχουμε αυτόν τον παράξενα μικρό και υπερβολικά μεταλλικό πλανήτη στο Ηλιακό μας Σύστημα, και διαθέτουν άραγε και άλλα άστρα τον δικό τους «Ερμή»; Στην επιφάνειά του ο Ερμής μπορεί να μοιάζει με έναν γκρίζο, γεμάτο λακκούβες κόσμο χωρίς προφανές ενδιαφέρον, αλλά κατά βάθος αυτός ο αινιγματικός πλανήτης είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη του Ηλιακού Συστήματος.Είναι πιθανό ο Ερμής να είναι απλώς ένας απίθανος πλανήτης, ένας πλανήτης που στις περισσότερες εκδοχές της ιστορίας απλώς δεν θα έπρεπε να υπάρχει – αλλά στη δική μας υπάρχει. Ο Ερμής έχει πολύ υψηλότερα επίπεδα καλίου και θορίου απ’ ό,τι αναμένεται για έναν πλανήτη τόσο κοντά στον Ήλιο. πηγή: https://www.bbc.com/future/article/20251223-mercury-the-planet-that-shouldnt-exist

Η NASA θα προεπισκοπήσει τους διαστημικούς περιπάτους των ΗΠΑ στον Διαστημικό Σταθμό τον Ιανουάριο, Οι αστροναύτες της NASA θα πραγματοποιήσουν δύο διαστημικούς περιπάτους τον Ιανουάριο έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να προετοιμαστούν για την εγκατάσταση μιας ηλιακής συστοιχίας και να ολοκληρώσουν άλλες εργασίες. Ειδικοί της NASA θα κάνουν μια προεπισκόπηση των διαστημικών περιπάτων σε μια ενημέρωση στις 2 μ.μ. EST την Τρίτη 6 Ιανουαρίου, στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον.Παρακολουθήστε την ζωντανή κάλυψη της συνέντευξης Τύπου από τη NASA στο κανάλι YouTube του οργανισμού . Μάθετε πώς να μεταδίδετε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας διαδικτυακών πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται: Μπιλ Σπέτς, διευθυντής ολοκλήρωσης επιχειρήσεων, Πρόγραμμα Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Νταϊάνα Τρουχίγιο, διευθύντρια πτήσεων διαστημικού περιπάτου, Διεύθυνση Πτητικών Λειτουργιών Χάιντι Μπρούερ, διευθύντρια πτήσεων διαστημικού περιπάτου, Διεύθυνση Πτητικών Λειτουργιών Τα μέσα ενημέρωσης που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν αυτοπροσώπως ή τηλεφωνικά πρέπει να επικοινωνήσουν με το γραφείο σύνταξης της NASA Johnson το αργότερο έως τις 10 π.μ., τη Δευτέρα 5 Ιανουαρίου, καλώντας στο 281-483-5111 ή στέλνοντας email στη διεύθυνση jsccommu@mail.nasa.gov . Για να υποβάλουν ερωτήσεις τηλεφωνικά, οι δημοσιογράφοι πρέπει να συμμετέχουν στη συνέντευξη Τύπου το αργότερο 15 λεπτά πριν από την έναρξη της κλήσης. Ερωτήσεις μπορούν επίσης να υποβληθούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιώντας το #AskNASA. Η πολιτική διαπίστευσης μέσων ενημέρωσης της NASA είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο.Την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου, οι αστροναύτες της NASA, Μάικ Φινκ και Ζίνα Κάρντμαν, θα βγουν από τον αεροθάλαμο Quest του σταθμού για να προετοιμάσουν το κανάλι τροφοδοσίας 2Α για τη μελλοντική εγκατάσταση των ηλιακών συστοιχιών Roll-Out του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μόλις εγκατασταθεί, η συστοιχία θα παρέχει πρόσθετη ισχύ στο τροχιακό εργαστήριο, συμπεριλαμβανομένης της κρίσιμης υποστήριξης της ασφαλούς και ελεγχόμενης έκτοξευσής του. Αυτός ο διαστημικός περίπατος θα είναι ο πρώτος του Κάρντμαν και ο 10ος του Φινκ, ισοφαρίζοντας τον για τους περισσότερους διαστημικούς περιπάτους που έχει κάνει αστροναύτης της NASA.Την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου, δύο αστροναύτες της NASA θα αντικαταστήσουν μια κάμερα υψηλής ευκρίνειας στη θύρα κάμερας 3, θα εγκαταστήσουν ένα νέο βοήθημα πλοήγησης για τα διαστημόπλοια που επισκέπτονται το σκάφος, που ονομάζεται επίπεδος ανακλαστήρας, στην εμπρόσθια θύρα της μονάδας Harmony, και θα μετακινήσουν έναν πρώιμο βραχυκυκλωτήρα αμμωνίας - ένα εύκαμπτο συγκρότημα σωλήνα που συνδέει μέρη ενός συστήματος ρευστών - μαζί με άλλους βραχυκυκλωτήρες στις δοκούς S6 και S4 του σταθμού.Η NASA θα ανακοινώσει τους αστροναύτες που έχουν προγραμματιστεί για τον δεύτερο διαστημικό περίπατο και τις ώρες έναρξης και για τις δύο εκδηλώσεις πιο κοντά στις επιχειρήσεις.Οι διαστημικοί περίπατοι θα είναι οι 278οι και 279οι για την υποστήριξη της συναρμολόγησης, συντήρησης και αναβαθμίσεων του διαστημικού σταθμού. Είναι επίσης οι δύο πρώτοι διαστημικοί περίπατοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για το 2026 και οι πρώτοι από την Αποστολή 74. Μάθετε περισσότερα για την έρευνα και τις λειτουργίες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/station Η αστροναύτης της NASA και μηχανικός πτήσης της Αποστολής 72, Nichole Ayers, φωτογραφίζεται κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου για την αναβάθμιση του συστήματος παραγωγής ενέργειας του τροχιακού σταθμού και τη μετατόπιση μιας κεραίας επικοινωνιών.

Μπορούμε πλέον να βλέπουμε πώς σκέφτεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Ερευνητές ανέπτυξαν μια επαναστατική μέθοδο παρακολούθησης της λειτουργίας του μυαλού μας. Επιστήμονες μετέτρεψαν εγκεφαλικά κύτταρα σε μικροσκοπικές πηγές φωτός αποκαλύπτοντας τη λειτουργία του εγκεφάλου όπως ποτέ άλλοτε. Πριν από περίπου δέκα χρόνια ερευνητική ομάδα άρχισε να διερευνά μια ανορθόδοξη ιδέα για τη μελέτη του εγκεφάλου: τη χρήση βιοφωταύγειας για να γίνει ορατή η νευρωνική δραστηριότητα. Αντί να φωτίζουν τον εγκέφαλο απ’ έξω αναρωτήθηκαν αν οι νευρώνες θα μπορούσαν να σχεδιαστούν έτσι ώστε να λάμπουν μόνοι τους.«Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε: “Κι αν μπορούσαμε να φωτίσουμε τον εγκέφαλο από μέσα. Η ακτινοβόληση του εγκεφάλου χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της δραστηριότητας, συνήθως μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται φθορισμός, ή για την ενεργοποίηση κυττάρων ώστε να δοκιμαστεί ο ρόλος τους. Όμως η χρήση λέιζερ στον εγκέφαλο έχει μειονεκτήματα στα πειράματα, συχνά απαιτεί πολύπλοκο εξοπλισμό και έχει χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας. Σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη βιοφωταύγεια αντί γι’ αυτό» ;” αναφέρει ο Κρίστοφερ Μουρ καθηγητής επιστημών του εγκεφάλου στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Brown επικεφαλής ομάδας περίπου 35 ερευνητών από διάφορα ακαδημαϊκά ιδρύματα των ΗΠΑ.Αυτή η ιδέα οδήγησε στη δημιουργία του Κέντρου Βιοφωταύγειας στο Carney Institute for Brain Science του Πανεπιστημίου Brown το οποίο ξεκίνησε επίσημα το 2017. Η προσπάθεια υποστηρίχθηκε από σημαντική επιχορήγηση του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ. Η ομάδα έθεσε ως στόχο να σχεδιάσει και να μοιραστεί νέα εργαλεία νευροεπιστήμης, επιτρέποντας στα κύτταρα του νευρικού συστήματος να παράγουν φως και να ανταποκρίνονται σε αυτο. Το εργαλείο Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Methods» οι ερευνητές περιέγραψαν ένα σύστημα βιοφωταυγούς απεικόνισης που δημιούργησαν πρόσφατα. Γνωστό ως Ca2+ BioLuminescence Activity Monitor ή CaBLAM το εργαλείο αυτό μπορεί να καταγράφει δραστηριότητα στο επίπεδο μεμονωμένων κυττάρων και ακόμη μικρότερων κυτταρικών δομών. Αποδίδει καλά σε ποντίκια και ψάρια ζέβρες, υποστηρίζει καταγραφές που διαρκούν πολλές ώρες και εξαλείφει την ανάγκη για εξωτερικό φωτισμό.Ο Νέιθαν Σάνερ αναπληρωτής καθηγητής νευροεπιστήμης και φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, ηγήθηκε της ανάπτυξης της μοριακής συσκευής που κατέστησε δυνατή τη δημιουργία του CaBLAM. «Το CaBLAM είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό μόριο που δημιούργησε ο Nathan. Ανταποκρίνεται πλήρως στο όνομά του» λέει ο Μουρ. Η σημασία της παρακολούθηση της δραστηριότητας των εγκεφαλικών κυττάρων Η κατανόηση της συμπεριφοράς των ζωντανών εγκεφαλικών κυττάρων με την πάροδο του χρόνου είναι απαραίτητη για τη μελέτη του τρόπου λειτουργίας των βιολογικών συστημάτων εξήγησε ο Μουρ. Σήμερα οι περισσότεροι ερευνητές βασίζονται σε μεθόδους απεικόνισης που χρησιμοποιούν φθορίζοντες γενετικά κωδικοποιημένους δείκτες ιόντων ασβεστίου.«Με τον φθορισμό, φωτίζεις κάτι με δέσμες φωτός και λαμβάνεις πίσω φως διαφορετικού μήκους κύματος. Μπορείς να κάνεις αυτή τη διαδικασία ευαίσθητη στο ασβέστιο ώστε οι πρωτεΐνες να εκπέμπουν διαφορετική ποσότητα ή χρώμα φωτός, ανάλογα με το αν υπάρχει ασβέστιο με ισχυρό σήμα» λέει ο Μουρ.Παρότι οι φθορίζοντες δείκτες χρησιμοποιούνται ευρέως ο Μουρ σημειώνει ότι έχουν σοβαρούς περιορισμούς στην έρευνα του εγκεφάλου. Η παρατεταμένη έκθεση σε έντονο εξωτερικό φως μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα κύτταρα. Ο ισχυρός φωτισμός μπορεί επίσης να αλλοιώσει τα φθορίζοντα μόρια, ώστε να σταματήσουν να εκπέμπουν επαρκές φως, μια διαδικασία γνωστή ως φωτολεύκανση, που περιορίζει τη διάρκεια των πειραμάτων. Επιπλέον η παροχή φωτός στον εγκέφαλο απαιτεί συνήθως επεμβατικό εξοπλισμό, όπως λέιζερ και οπτικές ίνες. Γιατί η βιοφωταύγεια λειτουργεί καλύτερα Η βιοφωταυγής απεικόνιση αποφεύγει πολλά από αυτά τα προβλήματα. Σε αυτή την προσέγγιση, το φως παράγεται εσωτερικά όταν ένα ένζυμο διασπά ένα συγκεκριμένο μικρό μόριο. Επειδή δεν απαιτείται έντονο εξωτερικό φως, δεν υπάρχει φωτολεύκανση ούτε φωτοτοξική επίδραση καθιστώντας τη μέθοδο ασφαλέστερη για τον εγκεφαλικό ιστό. Επιπλέον, βελτιώνει την ορατότητα.«Ο εγκεφαλικός ιστός ήδη εκπέμπει ένα αμυδρό φως όταν χτυπιέται από εξωτερικό φωτισμό, δημιουργώντας θόρυβο στο υπόβαθρο. Επιπλέον, ο εγκεφαλικός ιστός διασκορπίζει το φως, θολώνοντας τόσο το φως που εισέρχεται όσο και το σήμα που εξέρχεται. Αυτό κάνει τις εικόνες πιο αχνές και πιο δύσκολες να διακριθούν σε βάθος. Ο εγκέφαλος δεν παράγει φυσικά βιοφωταύγεια, οπότε όταν οι τροποποιημένοι νευρώνες λάμπουν μόνοι τους, ξεχωρίζουν σε σκοτεινό φόντο με ελάχιστες παρεμβολές. Και με τη βιοφωταύγεια, τα εγκεφαλικά κύτταρα λειτουργούν σαν τους δικούς τους προβολείς» εξηγεί ο ΣάνερΟ Μουρ λέει ότι αν και η χρήση της βιοφωταύγειας για τη μελέτη της εγκεφαλικής δραστηριότητας συζητείται εδώ και δεκαετίες οι προηγούμενες προσπάθειες απέτυχαν να παράγουν αρκετά έντονο φως για λεπτομερή απεικόνιση. Αυτός ο περιορισμός έχει πλέον ξεπεραστεί. Η ανακάλυψη πίσω από το CaBLAM «Η παρούσα εργασία είναι συναρπαστική για πολλούς λόγους. Αυτά τα νέα μόρια μας έδωσαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα να βλέπουμε μεμονωμένα κύτταρα να ενεργοποιούνται ανεξάρτητα, σχεδόν σαν να χρησιμοποιούμε μια εξαιρετικά ευαίσθητη κινηματογραφική κάμερα για να καταγράψουμε τη δραστηριότητα του εγκεφάλου την ώρα που συμβαίνει» εξηγεί ο Μουρ.Χρησιμοποιώντας το CaBLAM, οι επιστήμονες μπορούν να παρακολουθούν τη συμπεριφορά μεμονωμένων νευρώνων σε ζωντανά εργαστηριακά ζώα, συμπεριλαμβανομένης της δραστηριότητας σε διαφορετικά τμήματα ενός μόνο κυττάρου. Στη μελέτη η ομάδα παρουσίασε αποτελέσματα από μια συνεχή καταγραφή διάρκειας πέντε ωρών, κάτι που δεν θα ήταν δυνατό με τις παραδοσιακές τεχνικές φθορισμού.«Για τη μελέτη σύνθετης συμπεριφοράς ή μάθησης, η βιοφωταύγεια επιτρέπει την καταγραφή ολόκληρης της διαδικασίας, με λιγότερο εξοπλισμό» λέει ο Μουρ. Διεύρυνση των δυνατοτήτων της έρευνας του εγκεφάλου Το έργο CaBLAM αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας του Κέντρου Βιοφωταύγειας για την ανάπτυξη νέων τρόπων παρατήρησης και επηρεασμού της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Ένα εν εξελίξει έργο χρησιμοποιεί ένα ζωντανό κύτταρο για να εκπέμψει μια λάμψη φωτός που ανιχνεύεται από ένα γειτονικό κύτταρο, επιτρέποντας στους νευρώνες να επικοινωνούν με το ίδιο το φως. Η ομάδα εργάζεται επίσης σε μεθόδους που χρησιμοποιούν το ασβέστιο για τον έλεγχο της κυτταρικής συμπεριφοράς.Καθώς αυτά τα έργα προχωρούσαν, οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι φωτεινότεροι και πιο αποτελεσματικοί αισθητήρες ασβεστίου ήταν απαραίτητοι για όλα. Η βελτίωση αυτών των αισθητήρων έχει πλέον γίνει κεντρικός στόχος.«Φροντίσαμε, ως κέντρο που προσπαθεί να προωθήσει τον τομέα, να δημιουργήσουμε όλα τα απαραίτητα δομικά στοιχεία» σημειώνει Μουρ που πιστεύει ότι το CaBLAM θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη δραστηριότητας και σε άλλα μέρη του σώματος, όχι μόνο στον εγκέφαλο.«Αυτή η πρόοδος επιτρέπει ένα εντελώς νέο φάσμα επιλογών για να δούμε πώς λειτουργούν ο εγκέφαλος και το σώμα», είπε, «συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης δραστηριότητας σε πολλαπλά μέρη του σώματος ταυτόχρονα». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2052040/mporoyme-pleon-na-vlepoyme-pos-skeftetai-o-anthropinos-egkefalos/

Rocket and Space Corporation Energia Φύκια – μια υπερτροφή για τους αστροναύτες; Αρκετά πιθανό. Για να ταξιδέψει η ανθρωπότητα μακριά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα (για παράδειγμα, στον Άρη), χρειαζόμαστε αυτόνομα συστήματα υποστήριξης ζωής. Η μεταφορά τόνων τροφής και οξυγόνου μαζί μας είναι αδύνατη – πρέπει να παραχθούν απευθείας επί του σκάφους. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το πείραμα Φωτοβιοαντιδραστήρα, που βρίσκεται σε εξέλιξη στον ISS. Τι κάνουν στην τροχιά της Γης; Τα μικροφύκη – η σπιρουλίνα (Arthrospira platensis) – καλλιεργούνται σε μια ειδική συσκευή σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Μέσα στη μονάδα διόδου υπάρχει ένα θρεπτικό μέσο εμπλουτισμένο με διοξείδιο του άνθρακα. Η θερμοκρασία είναι 32-37°C. Περιοδικά, οι αστροναύτες αλλάζουν τα δοχεία με το θρεπτικό μέσο στον καλλιεργητή χρησιμοποιώντας ένα αποστειρωμένο ντουλαπάκι. Ένα φίλτρο εμποδίζει τα μικροφύκη να εισέλθουν στον βιοαντιδραστήρα όπου ρέει το θρεπτικό μέσο, αλλά το οξυγόνο που απελευθερώνεται από τη σπιρουλίνα επιστρέφει σε αυτήν την περιοχή. Γιατί σπιρουλίνα; Πρώτον, πρωτεΐνη: πάνω από το 65% του ξηρού βάρους της σπιρουλίνας είναι πρωτεΐνη—μια ιδανική πηγή θρεπτικών συστατικών. Τα φύκια είναι επίσης πλούσια σε βιταμίνες και αντιοξειδωτικά. Προκαταρκτικά αποτελέσματα: η μικροβαρύτητα και τα μικροφύκη συνυπάρχουν τέλεια. Η τεχνολογία αυτή τη στιγμή βελτιώνεται, αλλά προηγουμένως παρήχθη οξυγόνο στον βιοαντιδραστήρα και τα δείγματα που επιστράφηκαν από την αποστολή αυτή την άνοιξη τα πάνε μια χαρά. Τα φύκια είχαν πλούσιο πράσινο χρώμα (κάτι που είναι σίγουρα καλό). Πέρασαν τις εργαστηριακές δοκιμές: σε ένα φρέσκο, αποστειρωμένο θρεπτικό μέσο, έδειξαν καλή ανάπτυξη σε μόλις 18 ημέρες. Και πώς είναι η γεύση του; Οι απόψεις ποικίλλουν Αλλά λένε ότι η σπιρουλίνα ταιριάζει καλά με γιαούρτι, το οποίο είναι ένα άλλο απαραίτητο τρόφιμο για μελλοντικές αποστολές. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239620%2F47c5b07c84b3bff278%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23740

«Οι ΗΠΑ θα επιστρέψουν στη Σελήνη με πρόεδρο τον Τραμπ» λέει ο νέος διοικητής της NASA. Ο Τζάρεντ Αιζακμαν δεν θα αναλάβει τελικά τα καθήκοντα του ως διοικητής της NASA. O Τζάρεντ Άιζακμαν κάνει λόγο για έναρξη μιας νέας οικονομικής ανάπτυξης με βάση το Διάστημα. Ο πρόσφατα διορισμένος διοικητής της NASA Τζάρεντ Άιζακμαν δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιστρέψουν στη Σελήνη μέσα στη δεύτερη προεδρική θητεία του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Ο Άιζακμαν, στενός σύμμαχος του διευθύνοντος συμβούλου της SpaceX Έλον Μασκ, είπε στην εκπομπή “Closing Bell Overtime” του CNBC ότι η εκ νέου δέσμευση του Τραμπ για την εξερεύνηση της Σελήνης είναι καθοριστική για την απελευθέρωση της «τροχιακής οικονομίας».«Θέλουμε να έχουμε αυτή την ευκαιρία να εξερευνήσουμε και να αξιοποιήσουμε το επιστημονικό, οικονομικό και εθνικής ασφάλειας δυναμικό της Σελήνης» είπε ο Άιζακμαν στις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του μετά την επικύρωση του διορισμού του από τη Γερουσία την περασμένη εβδομάδα, ύστερα από μια μακρά διαδικασία καθ’ όλη τη διάρκεια του 2025.Ο Τραμπ είχε αρχικά προτείνει τον Άιζακμαν για τη θέση του επικεφαλής της NASA τον Δεκέμβριο του 2024, αλλά απέσυρε αιφνιδιαστικά την επιλογή του τον Μάιο λόγω «προηγούμενων συσχετίσεων» του Άιζακμαν. Αν και ο Τραμπ δεν διευκρίνισε ποιες ήταν αυτές, ορισμένοι υπέθεσαν ότι σχετίζονταν με τους στενούς δεσμούς του Άιζακμαν με τον Μασκ, με τον οποίο ο Τραμπ είχε μια έντονη διαμάχη το καλοκαίρι.Τον Νοέμβριο, ο Τραμπ επανέφερε την υποψηφιότητα του Άιζακμαν, ο οποίος είναι επιχειρηματίας και φανατικός φίλος του Διαστήματος έχοντας χρηματοδοτήσει και συμμετάσχει σε ιδιωτικές διαστημικές αποστολές.Οι ευκαιρίες στη Σελήνη περιλαμβάνουν τη δημιουργία διαστημικών κέντρων δεδομένων και υποδομών, καθώς και την πιθανή εξόρυξη ηλίου 3, ενός σπάνιου αερίου ενσωματωμένου στην επιφάνεια της Σελήνης που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σημαντικό καύσιμο για τη σύντηξη ανέφερε ο Άιζακμαν.Πρόσθεσε ότι μετά τη δημιουργία μιας σεληνιακής βάσης η NASA θα εξετάσει επενδύσεις στην πυρηνική ενέργεια και στην πυρηνική πρόωση στο Διάστημα για την περαιτέρω εξερεύνηση. Να σημειωθεί ότι πριν από λίγα 24ωρα η Ρωσία ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει τη δημιουργία πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στη Σελήνη για να υποστηρίξει τα δικά της διαστημικά σχέδια που περιλαμβάνουν τη δημιουργία αρχικά μιας βάσης σε συνεργασία με την Κίνα και άλλες χώρες.Η NASA συνεργάζεται αυτή τη στιγμή με διάφορους αναδόχους, όπως η SpaceX, η Blue Origin του Τζεφ Μπέζος και η Boeing, για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα Artemis, ένα πρόγραμμα εξερεύνησης της Σελήνης που στοχεύει επίσης στην προετοιμασία αποστολών προς τον Άρη. Το πρόγραμμα ενισχύθηκε αφού ο νόμος One Big Beautiful Bill Act του Τραμπ διέθεσε 9,9 δισεκατομμύρια δολάρια στη NASA νωρίτερα φέτος.Η αποστολή Artemis II, η πρώτη δοκιμαστική πτήση της NASA με πλήρωμα πάνω στον πύραυλο Space Launch System και το διαστημόπλοιο Orion, αναμένεται να εκτοξευθεί στο άμεσο μέλλον, είπε ο Άιζακμαν.Η αποστολή αυτή θα ακολουθηθεί από την Artemis III, για την οποία η SpaceX έχει αναλάβει την κατασκευή του συστήματος σεληνιακής προσεδάφισης. Η SpaceX και η Blue Origin βελτιώνουν βαρείς εκτοξευτικούς πυραύλους με μεταφορά κρυογενικών προωθητικών σε τροχιά, ώστε να γίνουν πιο εύκολα επαναχρησιμοποιήσιμοι, πρόσθεσε.«Αυτό είναι που θα μας επιτρέψει να πηγαίνουμε και να επιστρέφουμε από τη Σελήνη οικονομικά, με μεγάλη συχνότητα και να προετοιμάσουμε αποστολές προς τον Άρη και ακόμη πιο πέρα», είπε ο Άιζακμαν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2051789/oi-ipa-tha-epistrepsoyn-sti-selini-me-proedro-ton-tramp-leei-o-neos-dioikitis-tis-nasa/

Η ζωή λίγα δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Η ζωή εμφανίστηκε στη Γη εδώ και περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό ισοδυναμεί σχεδόν με το ένα τρίτο της ηλικίας του σύμπαντος (13,77 δισεκατομμύρια χρόνια). Είναι προφανές ότι εφόσον η ζωή εμφανίστηκε στη Γη, θα μπορούσε να είχε εμφανιστεί οπουδήποτε. Κι αν θεωρήσουμε ευρύτερους ορισμούς της ζωής, θα ήταν δυνατή η εμφάνιση κάποιου είδους ζωής ακόμα και λίγα δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη.Για να εξερευνήσουμε την εμφάνιση και την προέλευση της ζωής, πρέπει πρώτα να την ορίσουμε. Υπάρχουν πάνω από 200 δημοσιευμένοι ορισμοί, γεγονός που δείχνει πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστεί αυτή η έννοια. Για παράδειγμα, είναι ζωντανοί οι ιοί; Αναπαράγονται, αλλά χρειάζονται έναν ξενιστή για να το κάνουν. Τι ισχύει για τα πράιον (prions), τις παθογόνες πρωτεϊνικές δομές; Οι συζητήσεις συνεχίζουν να στροβιλίζονται για τη γραμμή μεταξύ ζωής και μη ζωής. Αλλά για τους σκοπούς μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν εξαιρετικά ευρύ, αλλά πολύ χρήσιμο ορισμό: Η ζωή είναι όλα όσα υπόκεινται στη δαρβινική εξέλιξη.Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, η ζωή στη Γη προέκυψε πριν από τουλάχιστον 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι τότε, οι μικροσκοπικοί οργανισμοί ήταν ήδη αρκετά εξελιγμένοι ώστε να αφήνουν πίσω τους ίχνη των δραστηριοτήτων τους που παραμένουν μέχρι σήμερα. Αυτοί οι οργανισμοί έμοιαζαν πολύ με τους σύγχρονους: Χρησιμοποιούσαν το DNA για την αποθήκευση πληροφοριών, το RNA για να μεταγράψει αυτές τις πληροφορίες σε πρωτεΐνες και τις πρωτεΐνες να αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον και να δημιουργηθούν αντίγραφα του DNA. Αυτός ο συνδυασμός τριών κατευθύνσεων επιτρέπει σε αυτές τις ομάδες χημικών ουσιών να βιώσουν τη δαρβινική εξέλιξη.Αλλά αυτά τα μικρόβια δεν έπεσαν απλώς από τον ουρανό. αλλά εξελίχθηκαν από κάτι. Κι αν η ζωή είναι κάτι που εξελίσσεται, τότε θάπρεπε να προϋπήρχε μια απλούστερη εκδοχή ζωής που εμφανίστηκε νωρίτερα στο παρελθόν της Γης. Ορισμένες θεωρίες υποθέτουν ότι τα πρώτα αυτοαναπαραγόμενα μόρια, και ως εκ τούτου η απλούστερη δυνατή μορφή ζωής στη Γη, θα μπορούσε να είχε προκύψει όταν ψύχθηκαν οι ωκεανοί, πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια.Και η Γη μπορεί να μην ήταν μόνη – ο Άρης και η Αφροδίτη είχαν παρόμοιες συνθήκες εκείνη την εποχή, οπότε αν η ζωή εμφανιζόταν εδώ, μπορεί να είχε εμφανιστεί και εκεί. H πρώτη ζωή ανάμεσα στα άστρα Αλλά ο ήλιος δεν ήταν το πρώτο άστρο όπου ξεκίνησε η σύντηξη του υδρογόνου. Και ο ίδιος είναι το προϊόν μιας μακράς σειράς άστρων προηγούμενων γενεών. Η ζωή όπως την ξέρουμε απαιτεί μερικά βασικά στοιχεία: υδρογόνο, οξυγόνο, άνθρακα, άζωτο και φώσφορο. Με εξαίρεση το υδρογόνο, το οποίο εμφανίστηκε τα πρώτα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όλα αυτά τα στοιχεία δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους. Έτσι, μετά από μία ή δύο γενιές άστρων που ζουν και πεθαίνουν, παράγοντας τα στοιχεία που εξαπλώνονται στον ευρύτερο γαλαξία, θα μπορούσε να εμφανιστεί ζωή στο σύμπαν, σαν αυτή που αναπτύχθηκε στη Γη.Αυτός ο προβληματισμός μας οδηγεί στην υπόθεση ότι η πιθανή πρώτη εμφάνιση της ζωής θα μπορούσε να έχει συμβεί πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτή η εποχή στην ιστορία του σύμπαντος είναι γνωστή ως κοσμική αυγή, όταν σχηματίστηκαν τα πρώτα άστρα. Οι αστρονόμοι δεν είναι ακριβώς σίγουροι πότε έλαβε χώρα αυτή η μετασχηματιστική εποχή, αλλά ήταν κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Με την εμφάνιση αυτών των άστρων, ήταν δυνατή και η δημιουργία των απαραίτητων στοιχείων για την ζωή.Έτσι, η ζωή όπως την ξέρουμε – χτισμένη σε αλυσίδες άνθρακα, χρησιμοποιώντας οξυγόνο για τη μεταφορά ενέργειας και βυθισμένη σε ένα λουτρό υγρού νερού – μπορεί να είναι πολύ, πολύ παλαιότερη από τη Γη. Ακόμη και άλλες υποθετικές μορφές ζωής που βασίζονται σε εξωτικές βιοχημείες απαιτούν ένα παρόμοιο μείγμα στοιχείων. Για παράδειγμα, κάποια εξωγήινη ζωή θα μπορούσε να χρησιμοποιεί πυρίτιο αντί για άνθρακα ως βασικό δομικό στοιχείο ή να χρησιμοποιεί μεθάνιο αντί για νερό ως διαλύτη. Aυτά τα στοιχεία πρέπει να προέρχονται από το κάπου, και αυτό κάπου βρίσκεται στους πυρήνες των άστρων. Χωρίς άστρα, δεν μπορείτε να έχετε ζωή με βάση τα χημικά στοιχεία της ζωής. Η πρώτη ζωή στο σύμπαν (ιδέες για μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Αλλά ίσως είναι δυνατόν να έχουμε ζωή και χωρίς χημεία. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσαν να είναι τέτοιου είδους ζωντανά πλάσματα. Αλλά αν πάρουμε τον ευρύ μας ορισμό – ότι η ζωή είναι οτιδήποτε υπόκειται σε εξέλιξη – τότε δεν χρειάζονται χημικά στοιχεία για να δημιουργηθεί ζωή. Σίγουρα, η χημεία είναι ένας βολικός τρόπος αποθήκευσης πληροφοριών, ανταλλαγής ενέργειας και αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, αλλά υπάρχουν και άλλες θεωρητικές εναλλακτικές προτάσεις.Για παράδειγμα, το 95% του ενεργειακού περιεχομένου του σύμπαντος είναι άγνωστο στους φυσικούς – κυριολεκτικά βρίσκεται πέρα από τα γνωστά στοιχεία του περιοδικού πίνακα. Οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα από τι αποτελούνται αυτά τα μυστηριώδη συστατικά του σύμπαντος, γνωστά ως σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια.Ίσως υπάρχουν πρόσθετες δυνάμεις της φύσης που λειτουργούν μόνο με τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια. Ίσως υπάρχουν πολλά «είδη» σκοτεινής ύλης – ένας ολόκληρος «περιοδικός πίνακας με στοιχεία της σκοτεινής ύλης». Ποιός ξέρει τι αλληλεπιδράσεις και ποιά σκοτεινή χημεία εκτυλίσσεται στις τεράστιες εκτάσεις ανάμεσα στα άστρα; Η υποθετική «σκοτεινή ζωή» μπορεί να εμφανίστηκε στο εξαιρετικά πρώιμο σύμπαν, πολύ πριν από την εμφάνιση των πρώτων άστρων, τροφοδοτούμενη και μεσολαβούμενη από δυνάμεις που δεν καταλαβαίνουμε ακόμη.Οι δυνατότητες εμφάνισης αρχέγονης ζωής μπορεί να γίνουν ακόμα πιο περίεργες. Μερικοί φυσικοί έχουν υποθέσει ότι στις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης, οι δυνάμεις της φύσης ήταν τόσο ακραίες και τόσο εξωτικές που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη πολύπλοκων δομών. Για παράδειγμα, αυτές οι δομές θα μπορούσαν να ήταν κοσμικές χορδές, οι οποίες είναι πτυχώσεις στο χωροχρόνο, αγκυρωμένες από μαγνητικά μονόπολα. Με επαρκή πολυπλοκότητα, αυτές οι δομές θα μπορούσαν να έχουν αποθηκευμένες πληροφορίες. Θα υπήρχε άφθονη διαθέσιμη ενέργεια και αυτές οι δομές θα μπορούσαν να αυτοαναπαραχθούν, επιτρέποντας τη Δαρβινική εξέλιξη.Οποιαδήποτε πλάσματα υπήρχαν σε αυτές τις συνθήκες θα είχαν ζήσει και πεθάνει εν ριπή οφθαλμού, ολόκληρη η ιστορία τους θα διαρκούσε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο – αλλά για αυτά θα ήταν μια ολόκληρη ζωή. πηγή: https://www.space.com/life-possible-seconds-after-big-bang Η θεμελιώδης μονάδα της ζωής, το κύτταρο. Το «Μαύρο Σύννεφο» είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησε το 1957. Το έγραψε ο Fred Hoyle, ένας από τους σημαντικότερους αστροφυσικούς του 20ου αιώνα. Περιγράφει την προσέγγιση ενός τεράστιου αστρικού νέφους στο πλανητικό μας σύστημα που αρχικά, καλύπτει το φως του ήλιου προκαλώντας σκοτάδι, που έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές στη γη. Το σύννεφο εμφανίζει κάποιες περίεργες ιδιότητες – για παράδειγμα όταν προσέγγιζε το πλανητικό μας σύστημα μείωσε την ταχύτητα του ή επέτρεπε συγκεκριμένα ραδιοφωνικά μήκη κύματος να το διαπεράσουν – και τελικά αποδεικνύεται ότι διαθέτει ανώτερη νοημοσύνη!! Οι επιστήμονες καταφέρνουν να έρθουν σε επικοινωνία μ’ αυτή την εξωτική μορφή ζωής και να «συζητήσουν» διάφορα θέματα… [Η οντολογία ενός εξωγήινου – Το «Μαύρο Σύννεφο» του Fred Hoyle]. https://physicsgg.me/2011/07/29/η-οντολογία-ενός-εξωγήινου-το-μαύρο-σ/

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος Energia Το Proton-M εγκαταστάθηκε στην εξέδρα εκτόξευσης του Μπαϊκονούρ Σήμερα, ο πυραύλος βαρέως τύπου Proton-M μεταφέρθηκε στην εξέδρα εκτόξευσης αρ. 81 του Μπαϊκονούρ. Μετά την καθετοποίηση, οι ειδικοί της Roscosmos συνέχισαν την προετοιμασία του για την εκτόξευση. Η εκτόξευση πυραύλου βαρέως τύπου έχει προγραμματιστεί για τις 15 Δεκεμβρίου στις 3:20 μ.μ. ώρα Μόσχας. "Μετά τη δοκιμή των τριών σταδίων του, το ανώτερο στάδιο DM-03, που κατασκευάζεται από την Energia Corporation, θα εκτοξεύσει τον δορυφόρο Elektro-L αρ. 5, που αναπτύχθηκε από την NPO Lavochkin, στην τροχιά-στόχο του", δήλωσε η Roscosmos. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_23697

Το πλήρωμα και οι ομάδες πτήσης Artemis II πραγματοποιούν επίδειξη πριν από την εκτόξευση. Οι ομάδες εκτόξευσης και αποστολής της NASA, μαζί με το πλήρωμα του Artemis II, ολοκλήρωσαν μια κρίσιμη δοκιμή στις 20 Δεκεμβρίου, μια δοκιμαστική επίδειξη αντίστροφης μέτρησης, πριν από την πτήση του Artemis II γύρω από τη Σελήνη στις αρχές του επόμενου έτους. Οι αστροναύτες, με την υποστήριξη ομάδων ελέγχου εκτόξευσης και πτήσης, ντυμένοι με τις στολές εκτόξευσης και εισόδου τους, επιβιβάστηκαν στο διαστημόπλοιό τους στην κορυφή του πανύψηλου πυραύλου του στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα για να επικυρώσουν το χρονοδιάγραμμα της ημερομηνίας εκτόξευσης.Μειώνοντας το χρόνο σε ένα σημείο λίγο πριν την απογείωση, η πρόβα επέτρεψε στις ομάδες της NASA να εξασκηθούν στα ακριβή βήματα που θα κάνουν καθώς προχωρούν προς την έναρξη της δοκιμαστικής πτήσης.Αυτή η δοκιμή σηματοδοτεί την ολοκλήρωση ενός βασικού ορόσημου στο ταξίδι της Αμερικής προς την εξέδρα εκτόξευσης. Έχουμε πολλά ακόμη να κάνουμε, αλλά είμαι ενθαρρυμένος από την εμπειρογνωμοσύνη και την ακρίβεια που επέδειξαν οι ομάδες μας καθώς συνεχίζουμε τη φιλόδοξη κληρονομιά της NASA για την εξερεύνηση της σελήνης. Ενώ οι ομάδες εκτόξευσης στις αίθουσες πυροδότησης του Κέντρου Ελέγχου Εκτοξεύσεων του Κένεντι εκτελούσαν τις διαδικασίες όπως ακριβώς θα έκαναν την ημέρα της εκτόξευσης, τα μέλη του πληρώματος του Artemis II - οι αστροναύτες της NASA Reid Wiseman, Victor Glover και Christina Koch, και ο αστροναύτης της CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία) Jeremy Hansen - φόρεσαν τις διαστημικές στολές επιβίωσης του πληρώματος Orion στα δωμάτια πληρώματος αστροναυτών, μέσα στο Κτίριο Επιχειρήσεων και Ελέγχου Neil A. Armstrong του Κένεντι.Αφού στολίστηκαν, το πλήρωμα έκανε την ίδια βόλτα που έκαναν οι αστροναύτες των Gemini, Apollo, διαστημικού λεωφορείου και του Προγράμματος Εμπορικού Πληρώματος που εκτοξεύτηκαν από την Ακτή του Διαστήματος της Φλόριντα τις τελευταίες έξι δεκαετίες. Μέσω του δωματίου με τις στολές, στο διάδρομο και μετά από μια γρήγορη βόλτα με το ασανσέρ, το πλήρωμα του Artemis II βγήκε από το κτίριο μέσα από τις διπλές πόρτες που έφεραν δεκάδες αυτοκόλλητα με τα σήματα για τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές.Το βαν αστροναυτών του Artemis περίμενε έξω για να μεταφέρει τα μέλη του πληρώματος στον πύραυλο SLS (Space Launch System) τους. Την ημέρα της εκτόξευσης, οι τέσσερις αστροναύτες θα ολοκληρώσουν μια διαδρομή 20 λεπτών μέχρι το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Β του Κένεντι πριν από την απογείωση. Ωστόσο, για τη δοκιμή αντίστροφης μέτρησης, ο προορισμός ήταν το High Bay 3 του Κτιρίου Συναρμολόγησης Οχημάτων του Κένεντι, όπου ο πύραυλος Σελήνης Artemis II υποβάλλεται σε τελική επεξεργασία και ελέγχους πριν από την εκτόξευση στην εξέδρα εκτόξευσης. Μια συνοδεία οχημάτων υποστήριξης, καθώς και τα εφεδρικά μέλη του πληρώματος του Artemis II, ο αστροναύτης της NASA Andre Douglas και η αστροναύτης του CSA Jenni Gibbons, συνόδευσαν το πλήρωμα στον προορισμό του.Μετά από μια σύντομη διαδρομή προς το κτίριο, το πλήρωμα πτήσης ανέβηκε με τον ανελκυστήρα του κινητού εκτοξευτή σχεδόν 300 πόδια μέχρι τον βραχίονα πρόσβασης του πληρώματος και το Λευκό Δωμάτιο, την κλειστή περιοχή όπου το πλήρωμα εισέρχεται στο διαστημόπλοιο. Το πλήρωμα κλεισίματος, του οποίου η δουλειά είναι να διασφαλίζει ότι το πλήρωμα πτήσης εισέρχεται στο διαστημόπλοιο χωρίς προβλήματα, βοήθησε τους αστροναύτες να εισέλθουν στο Orion, το οποίο έχουν ονομάσει Integrity . Η ομάδα κλεισίματος βοήθησε τους αστροναύτες δένοντάς τους στις θέσεις τους και έκλεισε την καταπακτή μόλις ολοκληρώθηκαν όλες οι επιχειρήσεις κλεισίματος. Με το πλήρωμα ασφαλισμένο στο Orion, οι ομάδες διεξήγαγαν ελέγχους διαρροών στις στολές και ελέγχους επικοινωνιών, όπως ακριβώς θα κάνουν την ημέρα της εκτόξευσης.Καθ' όλη τη διάρκεια των δοκιμών, οι ομάδες ολοκλήρωσαν τις τελευταίες 5,5 ώρες των διαδικασιών της ημέρας εκτόξευσης, ολοκληρώνοντας τη δοκιμή αντίστροφης μέτρησης περίπου 30 δευτερόλεπτα πριν από την ώρα απογείωσης την ημέρα εκτόξευσης. Όπως ενδέχεται να αντιμετωπίσουν την ημέρα εκτόξευσης, οι ομάδες αντιμετώπισαν διάφορα προβλήματα σε πραγματικό χρόνο, συμπεριλαμβανομένων των ηχητικών επικοινωνιών και των δραστηριοτήτων κλεισίματος των συστημάτων περιβαλλοντικού ελέγχου και υποστήριξης ζωής κατά τη διάρκεια της δοκιμής. Όλοι οι στόχοι επιτεύχθηκαν και η επίδειξη αντίστροφης μέτρησης παρείχε μια πολύτιμη ευκαιρία για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων σε διαμόρφωση ημέρας εκτόξευσης, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πρώτες γνώσεις την ημέρα εκτόξευσηςΠαρόλο που οι ομάδες του Artemis II έχουν πραγματοποιήσει στο παρελθόν μέρη των δοκιμών αντίστροφης μέτρησης εκτόξευσης, αυτή η δοκιμή ήταν η πρώτη πλήρης ολοκληρωμένη δοκιμή με το πλήρωμα και τον Orion στη διαμόρφωση εκτόξευσης. Το πλήρωμα θα συμμετάσχει σε πρόσθετες δοκιμές αντίστροφης μέτρησης μετά την άφιξη του πυραύλου στην εξέδρα εκτόξευσης, εστιάζοντας σε επιχειρήσεις έκτακτης ανάγκης.Στο πλαίσιο μιας Χρυσής Εποχής καινοτομίας και εξερεύνησης, η δοκιμαστική πτήση Artemis II είναι η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA. Είναι ένα ακόμη βήμα προς νέες αποστολές με αμερικανικό πλήρωμα στην επιφάνεια της Σελήνης που θα βοηθήσουν τον οργανισμό να προετοιμαστεί για την προσγείωση Αμερικανών αστροναυτών στον Άρη. https://www.nasa.gov/missions/artemis/artemis-2/artemis-ii-flight-crew-teams-conduct-demonstration-ahead-of-launch/ Από αριστερά, οι αστροναύτες της NASA, Βίκτορ Γκλόβερ, πιλότος του Artemis II, και Ριντ Γουάιζμαν, διοικητής του Artemis II, υποβάλλονται σε ελέγχους διαστημικών στολών μέσα στην αίθουσα στολών του πληρώματος στο κτίριο επιχειρήσεων και ελέγχου Neil A. Armstrong, στο πλαίσιο της δοκιμής αντίστροφης μέτρησης στο NASA Kennedy το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2025 Από δεξιά προς τα αριστερά, οι αστροναύτες της NASA, Reid Wiseman, διοικητής, Victor Glover, πιλότος, Christina Koch, ειδικός αποστολών, και ο αστροναύτης της CSA (Καναδικός Οργανισμός Διαστήματος) Jeremy Hansen, ειδικός αποστολών, διακρίνονται καθώς αναχωρούν από το Κτίριο Επιχειρήσεων και Ελέγχου Neil A. Armstrong για να επιβιβαστούν στο διαστημόπλοιό τους Orion πάνω στον πύραυλο Space Launch System της NASA, μέσα στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων, στο πλαίσιο της δοκιμαστικής αντίστροφης μέτρησης του Artemis II, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2025, στο NASA Kennedy. Τα μέλη του πληρώματος του Artemis II, ο αστροναύτης της CSA, Jeremy Hansen, ειδικός αποστολής, δεξιά, και οι αστροναύτες της NASA, Victor Glover, πιλότος, Christina Koch, ειδικός αποστολής, αφού βγουν από τον ανελκυστήρα στο επίπεδο των 275 ποδιών του κινητού εκτοξευτή καθώς περπατούν προς τον βραχίονα πρόσβασης του πληρώματος, προετοιμάζονται να επιβιβαστούν στο διαστημόπλοιό τους Orion πάνω στον πύραυλο της NASA στη Σελήνη κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής αντίστροφης μέτρησης του Artemis II, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2025, μέσα στο κτίριο συναρμολόγησης οχημάτων στο NASA Kennedy. .

Η NASA εργάζεται για το πρόβλημα του διαστημοπλοίου MAVEN πριν από τη σύνδεξη με τον Ήλιο Η NASA συνεχίζει τις προσπάθειες επανασύνδεσης με το διαστημόπλοιό της MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN), για το οποίο ακούστηκε τελευταία φορά στις 6 Δεκεμβρίου. Σε συνεργασία με το Δίκτυο Βαθύ Διαστήματος (DSN) της NASA, η ομάδα MAVEN έστειλε εντολές για την ανάκτηση του διαστημικού σκάφους και παρακολουθεί το δίκτυο για σήμα διαστημικού σκάφους.Η ομάδα MAVEN συνεχίζει επίσης να αναλύει αποσπάσματα δεδομένων παρακολούθησης που ανακτήθηκαν από μια ραδιοεπιστημονική εκστρατεία στις 6 Δεκεμβρίου. Αυτές οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ενός χρονοδιαγράμματος πιθανών συμβάντων και τον εντοπισμό της πιθανής αιτίας του προβλήματος. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, στις 16 και 20 Δεκεμβρίου, η ομάδα Curiosity της NASA χρησιμοποίησε το όργανο Mastcam του ρόβερ σε μια προσπάθεια να απεικονίσει την τροχιά αναφοράς του MAVEN, αλλά το MAVEN δεν εντοπίστηκε. Η περαιτέρω ανάλυση θα συνεχιστεί, αλλά η προγραμματισμένη παρακολούθηση θα επηρεαστεί από την επερχόμενη ηλιακή σύνοδο.Η ηλιακή σύνοδος του Άρη - μια περίοδος κατά την οποία ο Άρης και η Γη βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές του Ήλιου - ξεκινά τη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου και η NASA δεν θα έχει επαφή με καμία αποστολή στον Άρη μέχρι την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου. Μόλις λήξει το παράθυρο της ηλιακής σύνοδος, η NASA σχεδιάζει να συνεχίσει τις προσπάθειές της για την αποκατάσταση των επικοινωνιών με το MAVEN. https://science.nasa.gov/blogs/maven/2025/12/23/nasa-works-maven-spacecraft-issue-ahead-of-solar-conjunction/

Αυτή είναι η φωτογραφία νούμερο 100 χιλιάδες από την επιφάνεια του Άρη από το δορυφόρο MRO (βίντεο) Στην ιστορική εικόνα αποτυπώνονται με λεπτομέρεια διαφόρων ειδών γεωλογικές δομές του Κόκκινου Πλανήτη. Σε λίγους μήνες ο δορυφόρος της NASA που ονομάζεται Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) θα ξεκινήσει το 20ό έτος παρατήρησης του Άρη από ψηλά. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα φωτογραφία που κατέγραψε ο MRO με την οποία το άλμπουμ του δορυφόρου από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη συμπληρώνει τις 100 χιλιάδες εικόνες.Η φωτογραφία ορόσημο, που τραβήχτηκε στις 7 Οκτωβρίου με την κάμερα HiRISE του MRO, δείχνει ένα σκοτεινό και άγονο τοπίο από υψώματα, κρατήρες και αμμόλοφους γνωστό ως Syrtis Major. Η περιοχή αυτή βρίσκεται νοτιοανατολικά του κρατήρα Jezero, της αρχαίας λίμνης όπου το ρόβερ Perseverance της NASA που αναζητά ενδείξεις ζωής και από μακριά φαίνεται ως μια τεράστια σκοτεινή κηλίδα όταν παρατηρείται από διαστημικά τηλεσκόπια όπως το Hubble.Το MRO έχει παρατηρήσει την περιοχή πολλές φορές στο παρελθόν και έχει εντοπίσει διάφορα στοιχεία όπως για παράδειγμα, ότι οι αμμόλοφοι εκεί μετακινούνται αργά στην επιφάνεια του πλανήτη.«Η HiRISE δεν έχει απλώς ανακαλύψει πόσο διαφορετική είναι η επιφάνεια του Άρη από αυτή της Γης, αλλά μας έχει δείξει και πώς αυτή η επιφάνεια αλλάζει με τον χρόνο. Έχουμε δει πεδία αμμόλοφων να προχωρούν με τον άνεμο και κατολισθήσεις να κατρακυλούν σε απότομες πλαγιές» αναφέρει η Λέσλι Ταμπάρι αναπληρώτρια επιστημονική υπεύθυνη του έργου MRO στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, το περίφημο JPL που εμπλέκεται και συνήθως διευθύνει τις περισσότερες αποστολές της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Τα κέρδη Η μελέτη του πώς αλλάζει ο Κόκκινος Πλανήτης με την πάροδο του χρόνου θα βοηθήσει στην κατανόηση των δυνάμεων που τον διαμορφώνουν και θα συμβάλει στο να αποκαλυφθεί αν υπήρξε ποτέ ένας πλούσιος υδάτινος κόσμος όπως η Γη. Το MRO εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα στις 12 Αυγούστου 2005 και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη στις 10 Μαρτίου 2006 και θα συνεχίσει την αποστολή του να φωτογραφίζει τον πλανήτη για όσο χρόνο αυτό είναι δυνατό.Κατά διαστήματα το MRO κάνει ένα διάλειμμα από την κύρια αποστολή του για να κοιτάξει προς το Διάστημα. Τον Οκτώβριο ο δορυφόρος στράφηκε προς τον ουρανό για να τραβήξει μια φωτογραφία του διαστρικού κομήτη 3I ATLAS, καθώς αυτός πέρασε σε απόσταση περίπου 30 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το δορυφόρο σημαντικά πιο κοντά από όσο πλησίασε τη Γη στο κοντινότερο σημείο του στις 19 Δεκεμβρίου. Αυτή είναι η φωτογραφία νούμερο 100 χιλιάδες του MRO από την επιφάνεια του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2051531/ayti-einai-i-fotografia-noymero-100-chiliades-apo-tin-epifaneia-toy-ari-apo-to-doryforo-mro-vinteo/

Η Τεχνητή Νοημοσύνη διψά για ρεύμα. Έχει η Ευρώπη να της δώσει; Το δίλημμα γίνεται όλο και πιο οξύ Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια απόφαση που μοιάζει με «διχάλα στον δρόμο». Ή θα καταφέρει να ανταγωνιστεί ουσιαστικά στην παγκόσμια κούρσα της τεχνητής νοημοσύνης ή θα ρισκάρει να χάσει ένα κρίσιμο κομμάτι του επόμενου τεχνολογικού κύματος μένοντας πιστή στους πράσινους στόχους.«Είναι μια στιγμή καμπής για την Ευρώπη», λέει στο CNBC ο Dan Ives της Wedbush Securities. «Ή θα ποντάρει στο μέλλον ή θα χάσει μεγάλο μέρος αυτής της τεχνολογικής επανάστασης». Η ενέργεια και η AI Το δίλημμα γίνεται πιο οξύ λόγω της ενέργειας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ηλεκτρική ισχύς αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάπτυξη data centers και υποδομών AI.Ενώ οι ΗΠΑ ενεργοποιούν ξανά μονάδες ορυκτών καυσίμων για να καλύψουν τις ανάγκες τους, η Ευρώπη απαιτεί από τους developers εκτενείς γνωστοποιήσεις για ενεργειακή και υδατική αποδοτικότητα — ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που συχνά επιβραδύνει την εκκίνηση έργων.Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση για τις περιβαλλοντικές της πολιτικές, από το πακέτο «Fit for 55» έως τον επικείμενο μηχανισμό συνοριακού φόρου άνθρακα.Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι το ρυθμιστικό βάρος λειτουργεί αποτρεπτικά για την επιχειρηματικότητα. «Η Ευρώπη θεωρείται αντι-επιχειρηματική», σημειώνει ο Ives — με αποτέλεσμα startups και τεχνολογικές εταιρείες να μεταναστεύουν προς ΗΠΑ, Μέση Ανατολή ή Ασία. Όταν η πράσινη μετάβαση συγκρούεται με την πραγματικότητα Η ταχεία ανάπτυξη της AI σημαίνει εκρηκτική αύξηση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ανανεώσιμες πηγές είχαν σχεδιαστεί για να αντικαταστήσουν πιο ρυπογόνες μονάδες, όχι για να καλύψουν μια νέα, σταθερή και ενεργοβόρα ζήτηση όπως αυτή των data centers.Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήδη παρατηρείται υπαναχώρηση από ορισμένες δεσμεύσεις, σύμφωνα με τον Paul Jackson της Invesco. «Όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν, η κλιματική ατζέντα είναι από τα πρώτα πράγματα που μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα», εξηγεί στο CNBC.Η ανησυχία δεν περιορίζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Φοβάμαι ότι σε κάποιο σημείο οι αποσύρσεις λιγνιτικών και ανθρακικών μονάδων θα αναβληθούν», λέει ο Jags Walia της Van Lanschot Kempen. Τα data centers απαιτούν σταθερή παροχή ενέργειας — κάτι που η διαλείπουσα φύση της αιολικής και ηλιακής παραγωγής δυσκολεύεται να εγγυηθεί. Βήματα προς τα πίσω ή αναγκαίος ρεαλισμός; Το 2025, η Ευρώπη έχει ήδη «μαλακώσει» μια σειρά περιβαλλοντικών δεσμεύσεων: Υποχώρηση στο ουσιαστικό μπλόκο νέων θερμικών αυτοκινήτων από το 2035. Καθυστέρηση ενός έτους στο νέο σύστημα εμπορίας ρύπων για κτίρια και μεταφορές. Περιορισμός και μετάθεση των οδηγιών CSDDD και CSRD.Για ορισμένους, πρόκειται για οπισθοχώρηση. Για άλλους, για αναγκαίο πραγματισμό. Ο Nick de la Forge της Planet A Ventures μιλά για «υγιή αναθεώρηση» που προσπαθεί να κρατήσει την Ευρώπη ελκυστική χωρίς να εγκαταλείπει τον πυρήνα της πράσινης πολιτικής. AI: πρόβλημα και λύση μαζί Οι υποστηρικτές της τεχνητής νοημοσύνης επισημαίνουν ότι η ίδια η AI μπορεί να βελτιώσει την ενεργειακή αποδοτικότητα και να ενισχύσει τη βιωσιμότητα των δικτύων.Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκή Επιτροπή τόνισε ότι η Ένωση «είναι έτοιμη να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες της AI, διασφαλίζοντας παράλληλα τη σταθερότητα του ενεργειακού συστήματος», παραπέμποντας σε έναν υπό διαμόρφωση οδικό χάρτη για τη χρήση της AI στον ενεργειακό τομέα. «Είμαστε κάπως… ψημένοι» Παρά τα σχέδια, οι ανησυχίες παραμένουν. Ο Kokou Agbo Bloua της Société Générale μιλά για «τεράστιο ελέφαντα στο δωμάτιο». Αντί οι πράσινες τεχνολογίες να αντικαθιστούν τα ορυκτά καύσιμα, κατευθύνονται όλο και περισσότερο προς την τροφοδοσία data centers.Το ερώτημα δεν είναι μόνο πόση ενέργεια έχει η Ευρώπη, αλλά και πόσο ανθεκτικό είναι το σύστημά της. Η AI προσθέτει μια νέα, σχεδόν «βάσης», ζήτηση, αυξάνοντας τη μεταβλητότητα των τιμών και τον κίνδυνο ενεργειακών περιορισμών.Η Ευρώπη μπορεί να μην εγκαταλείψει επίσημα τους κλιματικούς της στόχους άμεσα. Όμως, όπως παρατηρούν αναλυτές, συχνά οι μεγάλες δεσμεύσεις εγκαταλείπονται σιωπηρά — στο παρά πέντε. Και η κούρσα της AI δεν περιμένει. https://www.naftemporiki.gr/green/energy/2051683/i-techniti-noimosyni-dipsa-gia-reyma-echei-i-eyropi-na-tis-dosei/