Δροσος Γεωργιος

Roscosmos Το υψόμετρο τροχιάς του ISS αυξήθηκε κατά 1,7 χλμ. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός διατηρείται τακτικά σε μια δεδομένη τροχιά με διορθωτικούς ελιγμούς, καθώς σε υψόμετρο περίπου 400 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης, γίνεται αισθητή η επίδραση της ατμόσφαιρας - ο σταθμός σταδιακά κατεβαίνει. Σήμερα, η τροχιά του ISS προσαρμόστηκε. Στις 7:28 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες του Progress MS-30 τέθηκαν σε λειτουργία, λειτούργησαν για 647,3 δευτερόλεπτα, παράγοντας μια ώθηση 1 m/s. Ως αποτέλεσμα, το υψόμετρο τροχιάς του σταθμού ήταν 416,7 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591216 Το πλήρωμα ασχολείται με την καρδιολογική έρευνα, τις επιχειρήσεις φορτίου και τους ελέγχους διαστημικών στολών. Μελέτες καρδιάς και αρτηριακής πίεσης ηγήθηκαν του ερευνητικού προγράμματος για το πλήρωμα της Αποστολής 73 την Τετάρτη, ενημερώνοντας τους επιστήμονες για το πώς το καρδιαγγειακό σύστημα προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού προετοιμάζονται επίσης για την επόμενη αποστολή φορτίου SpaceX Dragon και καθαρίζουν τις διαστημικές στολές για πιθανούς διαστημικούς περιπάτους αργότερα φέτος. Μια σειρά 14 ανθρώπινων ερευνητικών ερευνών, γνωστή και ως CIPHER, βρίσκεται σε εξέλιξη στο τροχιακό εργαστήριο εδώ και αρκετά χρόνια, παρέχοντας στους γιατρούς συνεχείς πληροφορίες για την υγεία ενός αστροναύτη στο διάστημα. Η αυξανόμενη βάση δεδομένων γνώσεων βοηθά τα μέλη του πληρώματος να εκπαιδεύονται για αποστολές μεγάλης διάρκειας, να διατηρούν την ικανότητά τους σε τροχιά και να προετοιμάζονται για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Zena Cardman, ξεκίνησαν τη βάρδιά τους στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus με ελέγχους αρτηριακής πίεσης και σαρώσεις αρτηριών για το τμήμα καρδιακής έρευνας της έρευνας CIPHER. Ο Fincke ηγήθηκε των βιοϊατρικών επιχειρήσεων CIPHER, μετρώντας πρώτα την αρτηριακή πίεση της Cardman και στη συνέχεια σαρώνοντας τις αρτηρίες της με τη συσκευή Ultrasound 2. Οι γιατροί στο έδαφος παρακολούθησαν τις δραστηριότητες σε πραγματικό χρόνο για να μάθουν για τους μοναδικούς καρδιαγγειακούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες όταν ζουν και εργάζονται στο διάστημα.Στη συνέχεια, ο Fincke επανεξέτασε την επερχόμενη αποστολή ανεφοδιασμού Dragon που πρόκειται να επισκεφθεί το τροχιακό φυλάκιο την επόμενη εβδομάδα. Ο τέσσερις φορές επισκέπτης του διαστημικού σταθμού εξέτασε τις περιοχές όπου θα αποθηκευτεί το νέο φορτίο και μελέτησε τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει για να παρακολουθεί την προσέγγιση και τη συνάντηση του Dragon. Ο Cardman συνόδευσε τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, και τον βοήθησε καθώς συντήρησε εξαρτήματα σε ένα ζευγάρι διαστημικών στολών στον αεροθάλαμο Quest καθ' όλη τη διάρκεια της βάρδιάς του. Ο Kim αφιέρωσε επίσης λίγο χρόνο την Τετάρτη εξετάζοντας τις λειτουργίες φορτίου του Dragon. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), ο οποίος βρίσκεται στη δεύτερη διαστημική του πτήση, εργάστηκε σε μια σειρά από επιστημονικά και συντηρητικά καθήκοντα καθ' όλη τη διάρκεια της βάρδιάς του την Τετάρτη. Κατά το πρώτο μισό της ημέρας του, διαμόρφωσε μια ρομποτική κάμερα για μια δοκιμή επίγειων επιχειρήσεων και συνέλεξε μετρήσεις ροής αέρα στον πεπιεσμένο προσαρμογέα ζευγαρώματος όπου είναι συνδεδεμένο το διαστημόπλοιο πληρώματος SpaceX Dragon στη μονάδα Harmony. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ο Γιούι αντικατέστησε ένα ζευγάρι αισθητήρων ποιότητας αέρα στη μονάδα του εργαστηρίου Destiny και στη συνέχεια τοποθέτησε και φόρεσε τους αισθητήρες που θα μετρούσαν τη ροή του αίματος στον εγκέφαλό του καθώς κοιμόταν όλη τη νύχτα.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, συνέχισαν την καρδιακή τους έρευνα την Τετάρτη, χωρίζοντας την ημέρα τους σε δύο ανθρώπινα ερευνητικά πειράματα. Αρχικά, το δίδυμο τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο στήθος τους για ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα που κατέγραφε την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς για την ανίχνευση πιθανών καρδιακών προβλημάτων που προκαλούνται από το διάστημα. Στη συνέχεια, ο Ριζίκοφ και ο Ζουμπρίτσκι αντικατέστησαν τα ηλεκτρόδια με αισθητήρες στα χέρια, τα δάχτυλα των χεριών, τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών τους και μέτρησαν πώς ρέει το αίμα στα μικροσκοπικά αγγεία ή στο μικροκυκλοφορικό σύστημα.Ο Όλεγκ Πλατόνοφ της Roscosmos πέρασε το πρώτο μισό της βάρδιάς του μεταδίδοντας εικόνες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής από τη Γη και αντικαθιστώντας τον εξοπλισμό υποστήριξης ζωής μέσα στη μονάδα επιστήμης Nauka. Στη συνέχεια, πέρασε το υπόλοιπο της ημέρας του εξοικειώνοντας τα συστήματα του σταθμού και διεξάγοντας ένα τακτικό προγραμματισμένο τεστ ακοής. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/13/crew-tackles-cardiac-research-cargo-ops-and-spacesuit-checks/

Η αποστολή ανεφοδιασμού SpaceX-33 της NASA θα εκτοξεύσει έρευνα στον Σταθμό Περιεχόμενα Καλύτερη νευρική γέφυρα Βιοεκτυπωμένοι ιστοί με αιμοφόρα αγγεία Αποτροπή της απώλειας οστού Η διαστημική εκτύπωση γίνεται μέταλλο Η έρευνα που ταξιδεύει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την 33η εμπορική αποστολή ανεφοδιασμού SpaceX της NASA περιλαμβάνει δοκιμές τρισδιάστατης βιοεκτύπωσης μιας εμφυτεύσιμης ιατρικής συσκευής, παρατήρηση της συμπεριφοράς των επεξεργασμένων ιστών ήπατος, εξέταση των επιπτώσεων της μικροβαρύτητας στα κύτταρα που σχηματίζουν οστά και πρόσθετη τρισδιάστατη εκτύπωση μετάλλου στο διάστημα. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί στο εργαστήριο σε τροχιά στα τέλη Αυγούστου. Για σχεδόν 25 χρόνια, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός παρέχει ερευνητικές δυνατότητες που χρησιμοποιούνται από επιστήμονες από περισσότερες από 110 χώρες για τη διεξαγωγή περισσότερων από 4.000 πρωτοποριακών πειραμάτων στη μικροβαρύτητα. Η έρευνα που διεξάγεται στον διαστημικό σταθμό προωθεί τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος - συμπεριλαμβανομένων των αποστολών στη Σελήνη και τον Άρη - και παρέχει πολλαπλά οφέλη στην ανθρωπότητα. Διαβάστε περισσότερα για μερικές από τις τελευταίες έρευνες που κατευθύνονται στο εργαστήριο σε τροχιά. Καλύτερη νευρική γέφυρα Οκτώ ημιδιαφανείς πορτοκαλί κύλινδροι που μοιάζουν λίγο με καραμέλες-ζελεδάκια είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους σε δύο σειρές των τεσσάρων και βρίσκονται σε μια λευκή επιφάνεια. Οκτώ εμφυτεύσιμες νευρικές συσκευές τυπωμένες στον διαστημικό σταθμό. Auxilium Biotechnologies Οι επιστήμονες δημιουργούν μια εμφυτεύσιμη συσκευή σε μικροβαρύτητα που θα μπορούσε να υποστηρίξει την αναγέννηση των νεύρων μετά από τραυματισμούς. Η συσκευή δημιουργείται μέσω βιοεκτύπωσης, ενός τύπου τρισδιάστατης εκτύπωσης που χρησιμοποιεί ζωντανά κύτταρα ή πρωτεΐνες ως πρώτες ύλες. Οι τραυματικοί τραυματισμοί μπορούν να αφήσουν ένα κενό μεταξύ των νεύρων και οι υπάρχουσες θεραπείες έχουν περιορισμένη ικανότητα αποκατάστασης της νευρικής λειτουργίας και μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένη φυσική λειτουργία. Μια βιοεκτυπωμένη συσκευή για τη γεφύρωση του νευρικού χάσματος θα μπορούσε να επιταχύνει την ανάρρωση και τη διατήρηση της λειτουργίας. «Σε αυτήν την αποστολή, σχεδιάζουμε να εκτυπώσουμε έως και 18 από τα εμφυτεύματα και αναμένουμε τη χρήση τους σε προκλινικές μελέτες στο έδαφος το 2026 και το 2027», δήλωσε ο Jacob Koffler, κύριος ερευνητής της Auxilium Biotechnologies Inc στο Σαν Ντιέγκο. Οι ιστοί που βιοτυπώνονται σε μικροβαρύτητα μπορεί να είναι υψηλότερης ποιότητας από αυτούς που κατασκευάζονται στη Γη και τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη μελλοντική κατασκευή ιατρικών συσκευών στο διάστημα για μέλη πληρώματος σε διαστημικές αποστολές και ασθενείς στη Γη. Βιοτυπωμένοι ιστοί με αιμοφόρα αγγεία Ένας μικρός, λευκός κύβος που μοιάζει με τζελ, περίπου στο μέγεθος ενός κύβου ζάχαρης, βρίσκεται στην παλάμη ενός χεριού που φοράει ένα μπλε γάντι από λάτεξ. Ο κύβος έχει ένα μοτίβο ανοιχτών χώρων στο εσωτερικό του. Ένας ερευνητής κρατά βιοτυπωμένο αγγειωμένο ιστό στο έδαφος για μελέτη στο διάστημα. Το Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής Wake Forest Οι ερευνητές σχεδιάζουν να βιοτυπώσουν ηπατικό ιστό που περιέχει αιμοφόρα αγγεία στο έδαφος και να εξετάσουν πώς αναπτύσσεται ο ιστός σε μικροβαρύτητα. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της τελικής παραγωγής ολόκληρων λειτουργικών οργάνων για μεταμόσχευση στη Γη. Μια προηγούμενη αποστολή εξέτασε εάν αυτός ο τύπος βιοτυπωμένου ηπατικού ιστού επιβίωσε και λειτούργησε στο διάστημα, σύμφωνα με τον James Yoo, κύριο ερευνητή στο Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής Wake Forest στο Winston-Salem. Αυτός ο γύρος θα μπορούσε να δείξει εάν η μικροβαρύτητα βελτιώνει την ανάπτυξη του βιοτυπωμένου ιστού. «Είμαστε ιδιαίτερα πρόθυμοι να επιταχύνουμε την ανάπτυξη αγγειακών δικτύων στον ιστό», είπε ο Γιου. Τα αγγειακά δίκτυα παράγουν τα αιμοφόρα αγγεία που είναι απαραίτητα για να διατηρούνται αυτοί οι ιστοί λειτουργικοί και υγιείς. Αποκλεισμός της οστικής απώλειας Ημιδιαφανή, ινώδη κύτταρα καλύπτουν αυτήν την εικόνα διαφάνειας, η οποία έχει γκριζωπό-καφέ φόντο. Κάθε ένα από τα κύτταρα έχει ένα μικρό, στρογγυλεμένο σώμα που είναι βαμμένο με πορτοκαλί-κόκκινο χρώμα. Μια μικροσκοπική εικόνα βλαστοκυττάρων που προέρχονται από ανθρώπινο μυελό των οστών, βαμμένων με κόκκινη χρωστική. Κλινική Μάγιο Μια μελέτη των βλαστοκυττάρων που σχηματίζουν οστά σε μικροβαρύτητα θα μπορούσε να δώσει μια εικόνα για τους βασικούς μηχανισμούς της οστικής απώλειας που βιώνουν οι αστροναύτες κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης. Οι ερευνητές εντόπισαν μια πρωτεΐνη στο σώμα που ονομάζεται IL-6 και μπορεί να στείλει σήματα στα βλαστοκύτταρα για να προωθήσει είτε τον σχηματισμό οστού είτε την οστική απώλεια. Αυτή η εργασία αξιολογεί εάν ο αποκλεισμός των σημάτων IL-6 θα μπορούσε να μειώσει την οστική απώλεια κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης. «Εάν είμαστε επιτυχείς, η ένωση μπορεί επίσης να αξιολογηθεί για τη θεραπεία παθήσεων που σχετίζονται με την οστική απώλεια στη Γη, όπως η οστεοπόρωση και ορισμένοι τύποι καρκίνου», δήλωσε ο Άμπα Ζουμπάιρ, κύριος ερευνητής στην Κλινική Μάγιο στη Φλόριντα. Η διαστημική εκτύπωση γίνεται μέταλλο Ένα χέρι με λευκό γάντι κρατά έναν λαμπερό μεταλλικό κύλινδρο περίπου στο μέγεθος ενός σφαιρικού δίσκου του χόκεϊ. Τρεις ευθείες μεταλλικές κολόνες εκτείνονται από τον κύλινδρο, εναλλάξ με τρεις ελαφρώς ψηλότερες κολόνες που είναι παχύτερες σε κάθε άκρο τους. Μεταλλικά δείγματα τυπωμένα στο έδαφος για την έρευνα του ESA με τρισδιάστατο εκτυπωτή μετάλλου. Airbus Defence and Space SAS Καθώς η διάρκεια της αποστολής και η απόσταση από τη Γη αυξάνονται, ο ανεφοδιασμός γίνεται πιο δύσκολος. Η προσθετική κατασκευή ή η τρισδιάστατη εκτύπωση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή εξαρτημάτων και ειδικών εργαλείων κατόπιν ζήτησης, ενισχύοντας την αυτονομία της αποστολής.Η έρευνα για τον διαστημικό σταθμό έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην τρισδιάστατη εκτύπωση με πλαστικό, αλλά δεν είναι κατάλληλη για όλες τις χρήσεις. Η έρευνα του ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) για τον τρισδιάστατο εκτυπωτή μετάλλου βασίζεται στην πρόσφατη επιτυχημένη εκτύπωση των πρώτων μεταλλικών μερών στο διάστημα. «Θα εκτυπώσουμε αρκετούς μικρούς κύβους χρησιμοποιώντας διαφορετικές στρατηγικές για να βοηθήσουμε στον προσδιορισμό της βέλτιστης προσέγγισης για τους μεταλλικούς εκτυπωτές στο διάστημα», δήλωσε ο Rob Postema, τεχνικός υπεύθυνος του ESA. Η ποιότητα των αντικειμένων που θα εκτυπωθούν στο διάστημα θα συγκριθεί με τις εκτυπώσεις αναφοράς που έγιναν στο έδαφος.Αυτή η έρευνα αποτελεί συνέχεια των προσπαθειών του ESA για την ανάπτυξη δυνατοτήτων κατασκευής στο διάστημα και ανακύκλωσης υλικών. Η ομάδα έρευνας του ESA περιλαμβάνει την Airbus Defence and Space SAS και το Κέντρο Υποστήριξης Χρηστών CADMOS στη Γαλλία. Κατεβάστε φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ανάλυσης της έρευνας που αναφέρεται σε αυτό το άρθρο. Μάθετε περισσότερα για την έρευνα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη διεύθυνση: www.nasa.gov/iss-science

Ο Webb Περιορίζει τις Ατμοσφαιρικές Πιθανότητες για τον εξωπλανήτη TRAPPIST-1 d στο μέγεθος της Γης. Ο εξωπλανήτης TRAPPIST-1 d κεντρίζει το ενδιαφέρον των αστρονόμων που αναζητούν πιθανώς κατοικήσιμους κόσμους πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, επειδή έχει παρόμοιο μέγεθος με τη Γη, είναι βραχώδης και βρίσκεται σε μια περιοχή γύρω από το άστρο του όπου η ύπαρξη υγρού νερού στην επιφάνειά του είναι θεωρητικά δυνατή. Ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που χρησιμοποιεί δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, δεν έχει ατμόσφαιρα παρόμοια με τη Γη. «Τελικά, θέλουμε να μάθουμε αν κάτι σαν το περιβάλλον που απολαμβάνουμε στη Γη μπορεί να υπάρχει και αλλού, και υπό ποιες συνθήκες. Ενώ το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA μας δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε αυτό το ερώτημα σε πλανήτες στο μέγεθος της Γης για πρώτη φορά, σε αυτό το σημείο μπορούμε να αποκλείσουμε τον TRAPPIST-1 d από μια λίστα πιθανών διδύμων ή ξαδέρφων της Γης», δήλωσε η Caroline Piaulet-Ghorayeb του Πανεπιστημίου του Σικάγο και του Ινστιτούτου Έρευνας Εξωπλανητών Trottier (IREx) στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, κύρια συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal. Πλανήτης TRAPPIST-1 d Το σύστημα TRAPPIST-1 βρίσκεται 40 έτη φωτός μακριά και αποκαλύφθηκε ως ο κάτοχος του ρεκόρ για τους περισσότερους βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της Γης γύρω από ένα μόνο άστρο το 2017, χάρη σε δεδομένα από το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και άλλα αστεροσκοπεία. Επειδή αυτό το αστέρι είναι ένας αμυδρός, σχετικά ψυχρός κόκκινος νάνος, η «κατοικήσιμη ζώνη» ή «ζώνη Goldilocks» - όπου η θερμοκρασία του πλανήτη μπορεί να είναι ακριβώς η σωστή, έτσι ώστε να είναι δυνατή η ύπαρξη υγρού επιφανειακού νερού - βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο αστέρι από ό,τι στο ηλιακό μας σύστημα. Ο TRAPPIST-1 d, ο τρίτος πλανήτης από τον κόκκινο νάνο, βρίσκεται στην άκρη αυτής της εύκρατης ζώνης, ωστόσο η απόστασή του από το αστέρι του είναι μόνο το 2% της απόστασης της Γης από τον Ήλιο. Ο TRAPPIST-1 d ολοκληρώνει μια ολόκληρη τροχιά γύρω από το αστέρι του, το έτος του, σε μόλις τέσσερις γήινες ημέρες.Το όργανο NIRSpec (Φασματογράφος Εγγύς Υπερύθρου) του Webb δεν ανίχνευσε μόρια από τον TRAPPIST-1 d που είναι κοινά στην ατμόσφαιρα της Γης, όπως νερό, μεθάνιο ή διοξείδιο του άνθρακα. Ωστόσο, ο Piaulet-Ghorayeb περιέγραψε αρκετές πιθανότητες για τον εξωπλανήτη που παραμένουν ανοιχτές για περαιτέρω μελέτη. «Υπάρχουν μερικοί πιθανοί λόγοι για τους οποίους δεν ανιχνεύουμε ατμόσφαιρα γύρω από τον TRAPPIST-1 d. Θα μπορούσε να έχει μια εξαιρετικά λεπτή ατμόσφαιρα που είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, κάπως σαν τον Άρη. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να έχει πολύ πυκνά σύννεφα μεγάλου υψομέτρου που εμποδίζουν την ανίχνευση συγκεκριμένων ατμοσφαιρικών υπογραφών - κάτι περισσότερο σαν την Αφροδίτη. Ή, θα μπορούσε να είναι ένας άγονος βράχος, χωρίς καθόλου ατμόσφαιρα», είπε ο Piaulet-Ghorayeb. Το Αστέρι TRAPPIST-1 Ανεξάρτητα από την περίπτωση του TRAPPIST-1 d, είναι δύσκολο να είναι ένας πλανήτης σε τροχιά γύρω από ένα κόκκινο νάνο αστέρι. Το TRAPPIST-1, το αστέρι που φιλοξενεί το σύστημα, είναι γνωστό ότι είναι πτητικό, συχνά απελευθερώνοντας εκλάμψεις ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας με τη δυνατότητα να απογυμνώσει τις ατμόσφαιρες των μικρών πλανητών του, ειδικά εκείνων που βρίσκονται σε τροχιά πιο κοντά. Παρ 'όλα αυτά, οι επιστήμονες έχουν κίνητρο να αναζητήσουν σημάδια ατμόσφαιρων στους πλανήτες TRAPPIST-1 επειδή τα κόκκινα νάνοι αστέρια είναι τα πιο συνηθισμένα αστέρια στον γαλαξία μας. Εάν οι πλανήτες μπορούν να διατηρήσουν μια ατμόσφαιρα εδώ, κάτω από κύματα σκληρής αστρικής ακτινοβολίας, θα μπορούσαν, όπως λέει η παροιμία, να την βρουν οπουδήποτε. «Τα ευαίσθητα υπέρυθρα όργανα του Webb μας επιτρέπουν να εμβαθύνουμε στις ατμόσφαιρες αυτών των μικρότερων, ψυχρότερων πλανητών για πρώτη φορά», δήλωσε ο Björn Benneke του IREx στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, συν-συγγραφέας της μελέτης. «Μόλις ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε το Webb για να αναζητήσουμε ατμόσφαιρες σε πλανήτες στο μέγεθος της Γης και να ορίσουμε τη γραμμή μεταξύ πλανητών που μπορούν να διατηρήσουν μια ατμόσφαιρα και εκείνων που δεν μπορούν». Οι Εξωτερικοί Πλανήτες TRAPPIST-1 Οι παρατηρήσεις του Webb στους εξωτερικούς πλανήτες TRAPPIST-1 συνεχίζονται, οι οποίοι έχουν τόσο δυναμικό όσο και κίνδυνο. Από τη μία πλευρά, είπε ο Benneke, οι πλανήτες e, f, g και h μπορεί να έχουν καλύτερες πιθανότητες να έχουν ατμόσφαιρες επειδή βρίσκονται πιο μακριά από τις ενεργητικές εκρήξεις του αστέρα τους. Ωστόσο, η απόστασή τους και το ψυχρότερο περιβάλλον τους θα κάνουν την ανίχνευση των ατμοσφαιρικών υπογραφών πιο δύσκολη, ακόμη και με τα υπέρυθρα όργανα του Webb. «Δεν έχει χαθεί καμία ελπίδα για ατμόσφαιρες γύρω από τους πλανήτες TRAPPIST-1», δήλωσε ο Piaulet-Ghorayeb. «Ενώ δεν βρήκαμε μια μεγάλη, έντονη ατμοσφαιρική υπογραφή στον πλανήτη d, υπάρχει ακόμα η πιθανότητα οι εξωτερικοί πλανήτες να συγκρατούν πολύ νερό και άλλα ατμοσφαιρικά συστατικά». «Καθώς η NASA πρωτοστατεί στην αναζήτηση ζωής έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ένας από τους πιο σημαντικούς δρόμους που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι να κατανοήσουμε ποιοι πλανήτες διατηρούν την ατμόσφαιρά τους και γιατί», δήλωσε ο Shawn Domagal-Goldman, αναπληρωτής διευθυντής του Τμήματος Αστροφυσικής στην έδρα της NASA στην Ουάσινγκτον. «Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA έχει προωθήσει τις δυνατότητές μας για τη μελέτη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών περισσότερο από ποτέ, πέρα από ακραίους κόσμους σε ορισμένους βραχώδεις πλανήτες - επιτρέποντάς μας να αρχίσουμε να επιβεβαιώνουμε θεωρίες σχετικά με το είδος των πλανητών που μπορεί να είναι δυνητικά κατοικήσιμοι».Αυτή η σημαντική προκαταρκτική εργασία θα θέσει τις επόμενες αποστολές μας, όπως το Παρατηρητήριο Κατοικήσιμων Κόσμων της NASA, για να απαντήσουμε σε ένα παγκόσμιο ερώτημα: Είμαστε μόνοι;» Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο παρατηρητήριο διαστημικής επιστήμης στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους συνεργάτες της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Για να μάθετε περισσότερα για το Webb, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/webb Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα απεικονίζει τον πλανήτη TRAPPIST-1 d να περνά μπροστά από το ταραγμένο άστρο του, με άλλα μέλη του πυκνά πυκνού συστήματος να φαίνονται στο φόντο. Το σύστημα TRAPPIST-1 είναι ενδιαφέρον για τους επιστήμονες για μερικούς λόγους. Όχι μόνο το σύστημα έχει επτά βραχώδεις κόσμους στο μέγεθος της Γης, αλλά το άστρο του είναι ένας κόκκινος νάνος, ο πιο συνηθισμένος τύπος αστεριού στον Γαλαξία μας. Αν ένας κόσμος στο μέγεθος της Γης μπορεί να διατηρήσει μια ατμόσφαιρα εδώ, και έτσι να έχει τη δυνατότητα για υγρή επιφάνεια νερό, η πιθανότητα να βρεθούν παρόμοιοι κόσμοι σε όλο τον γαλαξία είναι πολύ υψηλότερη. Μελετώντας τους πλανήτες TRAPPIST-1, οι επιστήμονες προσδιορίζουν τις καλύτερες μεθόδους για τον διαχωρισμό του φωτός των αστεριών από πιθανές ατμοσφαιρικές υπογραφές σε δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA. Η μεταβλητότητα του αστεριού TRAPPIST-1, με συχνές εκλάμψεις, παρέχει ένα απαιτητικό πεδίο δοκιμών για αυτές τις μεθόδους.

Η Αποστολή PUNCH της NASA φτάνει σε επιστημονική τροχιά, δημοσιεύει δεδομένα Και τα τέσσερα διαστημόπλοια της αποστολής PUNCH (Πολωσιμετρία για την Ενοποίηση του Στέμματος και της Ηλιόσφαιρας) της NASA έχουν ελιχθεί με επιτυχία στις τελικές επιστημονικές τροχιές τους από τις 7 Αυγούστου. Τα τέσσερα διαστημόπλοια του PUNCH, που εκτοξεύτηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη στις 11 Μαρτίου, είναι πλέον απλωμένα κατά μήκος των ορίων ημέρας-νύχτας του πλανήτη, δίνοντας στην αποστολή μια συνεχή, ανεμπόδιστη θέα του Ήλιου και του περιβάλλοντός του. Αυτό επιτρέπει στην αποστολή να μελετήσει πώς η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου, ή το στέμμα, μετατρέπεται σε μια συνεχή εκροή υλικού που ταξιδεύει σε όλο το ηλιακό σύστημα, που ονομάζεται ηλιακός άνεμος. «Θέλουμε να μετρήσουμε τον ηλιακό άνεμο παγκοσμίως γύρω από το άστρο σε σχεδόν πραγματικό χρόνο», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του PUNCH, Craig DeForest του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Boulder του Κολοράντο. «Ο πλανήτης εμποδίζει από την οπτική γωνία οποιουδήποτε διαστημοπλοίου, οπότε έπρεπε να τα απλώσουμε σε όλο τον πλανήτη για να δούμε παντού ταυτόχρονα». Μια απεικόνιση δείχνει τη Γη με τέσσερις φωτεινές λευκές κουκκίδες, που αντιπροσωπεύουν τα τέσσερα διαστημόπλοια PUNCH της NASA. Τα διαστημόπλοια είναι διασκορπισμένα γύρω από τη Γη, με ένα στη θέση 12 η ώρα, ένα στη θέση 4 η ώρα, ένα στη θέση 8 η ώρα και ένα στη θέση 10 η ώρα.Αυτή η απεικόνιση δείχνει τα τέσσερα διαστημόπλοια PUNCH στις επιστημονικές τους τροχιές. Διασκορπισμένα γύρω από τη Γη κατά μήκος της γραμμής ημέρας-νύχτας της Γης, τα τέσσερα διαστημόπλοια παρέχουν μια συνεχή θέα του Ήλιου και του περιβάλλοντός του που δεν εμποδίζεται από τον πλανήτη μας. Εργαστήριο Εννοιολογικής Εικόνας της NASA Ένα από τα διαστημόπλοια του PUNCH φιλοξενεί έναν Απεικονιστή Στενού Πεδίου, ενώ τα άλλα τρία φέρουν έναν Απεικονιστή Ευρείας Πεδίου. Ο Απεικονιστής Στενού Πεδίου είναι ένας στεμματογράφος, ο οποίος μπλοκάρει το έντονο φως από τον Ήλιο για να αποκαλύψει καλύτερα λεπτομέρειες στο στέμμα του Ήλιου. Οι Απεικονιστές Ευρείας Πεδίου καταγράφουν εικόνες του εξώτατου τμήματος του ηλιακού στέμματος και του ηλιακού ανέμου στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Στη συνέχεια, η αποστολή συνδυάζει αυτές τις μεμονωμένες απόψεις σε ένα μωσαϊκό ευρέος πεδίου που επιτρέπει στο PUNCH να παρακολουθεί τα διαστημικά καιρικά φαινόμενα από τον Ήλιο μέχρι τη Γη.Αυτή η εκτεταμένη προοπτική από το PUNCH συμπληρώνει τις παρατηρήσεις από άλλες ηλιοφυσικές αποστολές - όπως το Parker Solar Probe της NASA, το STEREO, το SOHO και το CODEX μαζί με την αποστολή Solar Orbiter της NASA/ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) - που εξετάζουν το στέμμα και τον ηλιακό άνεμο σε μικρότερες κλίμακες και από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Μαζί, αυτές οι αποστολές παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του στέμματος και του ηλιακού ανέμου από ό,τι είχαμε ποτέ πριν.«Η αποστολή PUNCH παρέχει την παγκόσμια εικόνα που μπορούμε να συνδυάσουμε με όλες αυτές τις άλλες αποστολές για να κατανοήσουμε πραγματικά αυτό το πλήρες, συνδεδεμένο σύστημα μεταξύ του Ήλιου και της Γης», δήλωσε η Nicholeen Viall, επιστήμονας της αποστολής PUNCH στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ.Επιπλέον, οι πρώτες συνδυασμένες απόψεις του PUNCH είναι πλέον διαθέσιμες δημόσια ως επιστημονικά δεδομένα «Επιπέδου 2». Για να αναδειχθούν λεπτομέρειες στο αμυδρό στέμμα και τον ηλιακό άνεμο, οι εικόνες PUNCH απαιτούν πολλαπλά βήματα ή «επίπεδα» επεξεργασίας, από 0 (λιγότερο επεξεργασμένες) έως 3 (πλήρως επεξεργασμένες). Τα δεδομένα Επιπέδου 2 είναι σχεδόν πλήρως επεξεργασμένα και ενώνουν εικόνες από τα διαφορετικά διαστημόπλοια σε ένα μωσαϊκό, σαν να τραβήχτηκαν από ένα μόνο επιστημονικό όργανο ταυτόχρονα.Τρεις επικαλυπτόμενες εικόνες σχηματίζουν ένα μωσαϊκό που δείχνει πολλά αστέρια στο φόντο και μια φωτεινή λάμψη από τον Ήλιο. Ένας τριγωνικός κενός χώρος αφήνεται στο κέντρο του μωσαϊκού, που οριοθετείται από τις εσωτερικές άκρες των τριών εικόνων. Γύρω από αυτήν την κενή περιοχή στις εικόνες, εκεί που θα βρισκόταν ο Ήλιος, υπάρχει μια φωτεινή λευκή λάμψη ηλιακού φωτός που μεταβαίνει σε μια πιο αμυδρή κίτρινη λάμψη πιο μακριά από το κέντρο. Στην πιο δεξιά εικόνα υπάρχουν δύο κάθετες λευκές ραβδώσεις που εκτείνονται από δύο φωτεινές κουκκίδες (τους πλανήτες Ερμή και Αφροδίτη). Οι επεξεργασμένες εικόνες PUNCH είναι διαθέσιμες για λήψη από το Κέντρο Ανάλυσης Ηλιακών Δεδομένων της NASA και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα δεδομένα είναι διαθέσιμες στη σελίδα πρόσβασης δεδομένων του Southwest Research Institute.Το Southwest Research Institute, με έδρα το Σαν Αντόνιο, ηγείται της αποστολής PUNCH και λειτουργεί τα τέσσερα διαστημόπλοια από τις εγκαταστάσεις του στο Boulder του Κολοράντο. Η αποστολή διαχειρίζεται από τις Επιχειρήσεις Αποστολής Διαστημικής Επιστήμης στη NASA Goddard για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών στην έδρα του οργανισμού στην Ουάσινγκτον. https://science.nasa.gov/blogs/punch/2025/08/13/nasas-punch-mission-reaches-science-orbit-releases-data/ Αυτό το μωσαϊκό εικόνων που ελήφθησαν από τους τρεις απεικονιστές ευρέος πεδίου του PUNCH στις 20 Ιουλίου 2025, είναι ένα παράδειγμα δεδομένων Επιπέδου 2 από την αποστολή, τα οποία είναι πλέον διαθέσιμα στο κοινό για λήψη. Ο Ήλιος είναι αποκλεισμένος κοντά στο κέντρο, αλλά μέρος του φωτός του διαχέεται στις εικόνες. Το μωσαϊκό αποτυπώνει μια ευρεία θέα του ουρανού (που εκτείνεται έως και 45 μοίρες από τον Ήλιο), συμπεριλαμβανομένων των πλανητών και των αστεριών στο φόντο. Η φωτεινότητα του Ερμή και της Αφροδίτης προκαλεί κάθετες ραβδώσεις στα δεξιά - αντικείμενα που θα αφαιρεθούν σε πλήρως επεξεργασμένα δεδομένα.

Αλιγάτορας κολυμπάει Ένας αλιγάτορας κινείται μέσα από μια υφάλμυρη υδάτινη οδό στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα σε αυτή τη φωτογραφία της 8ης Μαΐου 2017. Το κέντρο μοιράζεται τον χώρο με το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Νησιού Μέριτ. Περισσότερα από 330 είδη ιθαγενών και αποδημητικών πτηνών, 25 θηλαστικά, 117 ψάρια και 65 αμφίβια και ερπετά φιλοξενούν το καταφύγιο άγριας ζωής Κένεντι της NASA και το καταφύγιο άγριας ζωής. Το καταφύγιο φιλοξενεί επίσης πάνω από 1.000 γνωστά είδη φυτών. https://www.nasa.gov/image-article/alligator-goes-for-a-swim/

Το Hubble της NASA αποκαλύπτει σπάνιο υπόλειμμα συγχώνευσης λευκού νάνου. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια κοσμική σπανιότητα: ένα εξαιρετικά ογκώδες λευκό νάνο αστέρι που προκύπτει από τη συγχώνευση ενός λευκού νάνου με ένα άλλο αστέρι, και όχι μέσω της εξέλιξης ενός μόνο αστέρα. Αυτή η ανακάλυψη, που έγινε από τις ευαίσθητες υπεριώδεις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA, υποδηλώνει ότι αυτοί οι σπάνιοι λευκοί νάνοι μπορεί να είναι πιο συνηθισμένοι από ό,τι υποψιαζόμασταν προηγουμένως. «Είναι μια ανακάλυψη που υπογραμμίζει ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά από αυτό που μας φαίνονται με την πρώτη ματιά», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του προγράμματος Hubble, Boris Gaensicke, του Πανεπιστημίου του Warwick στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Μέχρι τώρα, αυτό φαινόταν ως ένας κανονικός λευκός νάνος, αλλά η υπεριώδης όραση του Hubble αποκάλυψε ότι είχε μια πολύ διαφορετική ιστορία από αυτήν που θα είχαμε μαντέψει». Ένας λευκός νάνος είναι ένα πυκνό αντικείμενο με την ίδια διάμετρο με τη Γη και αντιπροσωπεύει την τελική κατάσταση για αστέρια που δεν έχουν αρκετά μεγάλη μάζα για να εκραγούν ως σουπερνόβα με κατάρρευση πυρήνα. Ο Ήλιος μας θα γίνει λευκός νάνος σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Θεωρητικά, ένας λευκός νάνος μπορεί να έχει μάζα έως και 1,4 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, αλλά οι λευκοί νάνοι βαρύτεροι από τον Ήλιο είναι σπάνιοι. Αυτά τα αντικείμενα, τα οποία οι αστρονόμοι ονομάζουν υπερμεγέθεις λευκούς νάνους, μπορούν να σχηματιστούν είτε μέσω της εξέλιξης ενός μόνο ογκώδους αστέρα είτε μέσω της συγχώνευσης ενός λευκού νάνου με ένα άλλο αστέρι, όπως ένα δυαδικό συνοδό αστέρι.Αυτή η νέα ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Astronomy, σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ένας λευκός νάνος που γεννήθηκε από συγκρουόμενα αστέρια έχει αναγνωριστεί από το υπεριώδες φάσμα του. Πριν από αυτή τη μελέτη, έξι προϊόντα συγχώνευσης λευκών νάνων ανακαλύφθηκαν μέσω γραμμών άνθρακα στα φάσματα ορατού φωτός τους. Και τα επτά αυτά αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας που βρέθηκαν να είναι πιο μπλε από το αναμενόμενο για τις μάζες και τις ηλικίες τους από μια μελέτη με την αποστολή Gaia της ESA το 2019, με τα στοιχεία των συγχωνεύσεων να παρέχουν νέες γνώσεις για την ιστορία σχηματισμού τους.Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τον Φασματογράφο Κοσμικής Προέλευσης του Hubble για να διερευνήσουν έναν λευκό νάνο που ονομάζεται WD 0525+526. Βρίσκεται 128 έτη φωτός μακριά, έχει 20% μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Στο ορατό φως, το φάσμα της ατμόσφαιρας του WD 0525+526 έμοιαζε με αυτό ενός τυπικού λευκού νάνου. Ωστόσο, το υπεριώδες φάσμα του Hubble αποκάλυψε κάτι ασυνήθιστο: στοιχεία άνθρακα στην ατμόσφαιρα του λευκού νάνου.Οι λευκοί νάνοι που σχηματίζονται μέσω της εξέλιξης ενός μόνο άστρου έχουν ατμόσφαιρες που αποτελούνται από υδρογόνο και ήλιο. Ο πυρήνας του λευκού νάνου συνήθως αποτελείται κυρίως από άνθρακα και οξυγόνο ή οξυγόνο και νέον, αλλά μια πυκνή ατμόσφαιρα συνήθως εμποδίζει αυτά τα στοιχεία να εμφανιστούν στο φάσμα του λευκού νάνου.Όταν ο άνθρακας εμφανίζεται στο φάσμα ενός λευκού νάνου, μπορεί να σηματοδοτήσει μια πιο βίαιη προέλευση από το τυπικό σενάριο ενός μόνο άστρου: τη σύγκρουση δύο λευκών νάνων ή ενός λευκού νάνου και ενός υπογίγαντα άστρου. Μια τέτοια σύγκρουση μπορεί να κάψει τις ατμόσφαιρες υδρογόνου και ηλίου των συγκρουόμενων αστεριών, αφήνοντας πίσω ένα ελάχιστο στρώμα υδρογόνου και ηλίου γύρω από το υπόλειμμα συγχώνευσης που επιτρέπει στον άνθρακα από τον πυρήνα του λευκού νάνου να αιωρείται προς τα πάνω, όπου μπορεί να ανιχνευθεί. Το WD 0525+526 είναι αξιοσημείωτο ακόμη και μέσα στη μικρή ομάδα λευκών νάνων που είναι γνωστό ότι είναι προϊόν συγχωνευόμενων αστέρων. Με θερμοκρασία σχεδόν 21.000 Κέλβιν (37.000 βαθμοί Φαρενάιτ) και μάζα 1,2 ηλιακές μάζες, το WD 0525+526 είναι θερμότερο και πιο ογκώδες από τους άλλους λευκούς νάνους αυτής της ομάδας.Η ακραία θερμοκρασία του WD 0525+526 αποτέλεσε ένα μυστήριο για την ομάδα. Για τους ψυχρότερους λευκούς νάνους, όπως τα έξι προϊόντα συγχώνευσης που ανακαλύφθηκαν προηγουμένως, μια διαδικασία που ονομάζεται συναγωγή μπορεί να αναμίξει άνθρακα στην λεπτή ατμόσφαιρα υδρογόνου-ηλίου. Ωστόσο, το WD 0525+526 είναι πολύ ζεστό για να λάβει χώρα συναγωγή. Αντ' αυτού, η ομάδα διαπίστωσε ότι μια πιο λεπτή διαδικασία που ονομάζεται ημι-συναγωγή φέρνει μια μικρή ποσότητα άνθρακα στην ατμόσφαιρα του WD 0525+526. Το WD 0525+526 έχει τη μικρότερη ποσότητα ατμοσφαιρικού άνθρακα από οποιονδήποτε λευκό νάνο που είναι γνωστό ότι προκύπτει από συγχώνευση, περίπου 100.000 φορές λιγότερο από άλλα υπολείμματα συγχώνευσης.Η υψηλή θερμοκρασία και η χαμηλή αφθονία άνθρακα σημαίνουν ότι η αναγνώριση αυτού του λευκού νάνου ως προϊόντος μιας συγχώνευσης θα ήταν αδύνατη χωρίς την ευαισθησία του Hubble στο υπεριώδες φως. Οι φασματικές γραμμές από στοιχεία βαρύτερα από το ήλιο, όπως ο άνθρακας, γίνονται πιο αμυδρές στα ορατά μήκη κύματος για θερμότερους λευκούς νάνους, αλλά αυτά τα φασματικά σήματα παραμένουν φωτεινά στο υπεριώδες, όπου το Hubble βρίσκεται σε μοναδική θέση για να τα εντοπίσει.«Ο Φασματογράφος Κοσμικής Προέλευσης του Hubble είναι το μόνο όργανο που μπορεί να αποκτήσει την εξαιρετικής ποιότητας υπεριώδη φασματοσκοπία που απαιτήθηκε για την ανίχνευση του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αυτού του λευκού νάνου», δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Snehalata Sahu από το Πανεπιστήμιο του Warwick. Επειδή η προέλευση του WD 0525+526 αποκαλύφθηκε μόνο όταν οι αστρονόμοι είδαν το υπεριώδες φάσμα του, είναι πιθανό ότι άλλοι φαινομενικά «φυσιολογικοί» λευκοί νάνοι είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα κοσμικών συγκρούσεων - μια πιθανότητα που η ομάδα ανυπομονεί να εξερευνήσει στο μέλλον. «Θα θέλαμε να επεκτείνουμε την έρευνά μας σε αυτό το θέμα διερευνώντας πόσο συνηθισμένοι είναι οι λευκοί νάνοι άνθρακα μεταξύ παρόμοιων λευκών νάνων και πόσες αστρικές συγχωνεύσεις κρύβονται στην οικογένεια των κανονικών λευκών νάνων», δήλωσε ο συν-επικεφαλής της μελέτης Antoine Bedrad από το Πανεπιστήμιο του Warwick. «Αυτή θα είναι μια σημαντική συμβολή στην κατανόησή μας για τα δυαδικά συστήματα λευκών νάνων και τις οδούς προς τις εκρήξεις σουπερνόβα». Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble λειτουργεί για περισσότερες από τρεις δεκαετίες και συνεχίζει να κάνει πρωτοποριακές ανακαλύψεις που διαμορφώνουν τη θεμελιώδη κατανόησή μας για το σύμπαν. Το Hubble είναι ένα έργο διεθνούς συνεργασίας μεταξύ της NASA και της ESA (Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος). Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ διαχειρίζεται το τηλεσκόπιο και τις αποστολές. Η Lockheed Martin Space, με έδρα το Ντένβερ, υποστηρίζει επίσης αποστολές στο Goddard. Το Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη, το οποίο λειτουργεί από τον Σύνδεσμο Πανεπιστημίων για την Έρευνα στην Αστρονομία, διεξάγει επιστημονικές επιχειρήσεις Hubble για τη NASA. Για να μάθετε περισσότερα για το Hubble, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/hubble Αυτή είναι μια απεικόνιση ενός λευκού νάνου που συγχωνεύεται σε έναν κόκκινο γίγαντα. Ένα κύμα κύματος σχηματίζεται καθώς ο νάνος βυθίζεται στην εξωτερική ατμόσφαιρα του αστεριού. Το πέρασμα απογυμνώνει τα εξωτερικά στρώματα του λευκού νάνου, εκθέτοντας έναν εσωτερικό πυρήνα άνθρακα.

Οι επιστήμονες μόλις ανακάλυψαν ένα νέο πελώριο έντομο στην Αυστραλία – «Πιο βαρύ και από την κατσαρίδα ρινόκερο» Αν οι κροκόδειλοι, οι καρχαρίες, οι πελώριες αράχνες, τα καγκουρώ με δυνατότητες μποξέρ, κάποιες από τις πιο δηλητηριώδεις μέδουσες του πλανήτη, δεν είναι αρκετά για να συναρπάσουν τον ταξιδιώτη της Αυστραλίας, πλέον υπάρχει και ένα ακόμη πλάσμα που μπορεί να τους προκαλέσει έξαψη – ή ρίγη σε άλλους… Το έντομο που μοιάζει με φτερωτό ραβδί και ζυγίζει λίγο λιγότερο από μία μπάλα του γκολφ (σ.σ.: περί τα 45 γραμμάρια) ανακαλύφθηκε πρόσφατα και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι το πιο βαρύ έντομο της Αυστραλίας. Το νέο είδος, μήκους 40 εκατοστών, ονομάστηκε Acrophylla alta και βρέθηκε σε μεγάλο υψόμετρο στο οροπέδιο Αθιρτον, στα βόρεια του Κουίνσλαντ. Οι επιστήμονες θεωρούν πως ο βιότοπός του ενδέχεται να είναι ένας από τους λόγους του μεγάλου του μεγέθους. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Zootaxa σημειώνεται πως το έντομο αυτό είναι πιθανώς πιο βαρύ και από την κατσαρίδα-ρινόκερο (Giant burrowing cockroach) – είδος ενδημικό στο Κουίνσλαντ και μέχρι σήμερα θεωρούμενο ως το βαρύτερο έντομο στην Αυστραλία.Σύμφωνα με τον καθηγητή Ανγκους Εμοτ, ερευνητή στο πανεπιστήμιο James Cook, μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν αυτή που βοήθησε στην ανακάλυψη.Οπως λέει ο Εμοτ, ο συνεπικεφαλής της μελέτης, ο Ρος Κουπλαντ έλαβε μια φωτογραφία ενός εντόμου και «αμέσως σκέφτηκε ότι μπορεί να είναι κάτι καινούργιο».Μετά από πολλές νύχτες αναζήτησης, οι Εμοτ και Κούπλαντ κατάφεραν να εντοπίσουν ένα μεγάλο θηλυκό, το οποίο ωστόσο βρισκόταν τόσο ψηλά που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν ένα μακρύ ραβδί για να το κατεβάσουν. Οι δυο τους έβαλαν το θηλυκό σε κλουβί, το τάισαν και συνέλεξαν τα αυγά του ώστε να μελετήσουν το νέο είδος. Σύμφωνα με τον Εμοτ, το είδος δεν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα λόγω του εξαιρετικά δύσκολα προσβάσιμου οικοτόπου του. «Ζει πολύ ψηλά στις κομοστέγες των δέντρων. Οπότε, αν δεν κατεβάσει κάποιο ένας κυκλώνας ή ένα πουλί, πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να το δουν», ανέφερε ο ίδιος σε ανακοίνωσή του. Ο βιότοπός του θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί το έντομο είναι μεγαλύτερο, λέει ο Εμοτ, προσθέτοντας ότι η σωματική μάζα προφανώς το βοηθά να επιβιώσει στις κρύες συνθήκες του «δροσερού, υγρού περιβάλλοντος όπου ζει».Το επόμενο βήμα για την περαιτέρω αναγνώριση του είδους είναι η εύρεση ενός αρσενικού – κάτι που αποδεικνύεται μία ακόμη σοβαρή πρόκληση. Ο λόγος; Τα αρσενικά ραβδόμορφα έντομα τείνουν να είναι σημαντικά μικρότερα και οπτικά διαφορετικά από τα θηλυκά – σε τέτοιο βαθμό που σε άλλες περιπτώσεις ζευγάρια έχουν παρερμηνευτεί σαν διαφορετικά είδη. Η Νικόλ Γκάντερ, ειδική εντομολόγος του Μουσείου του Κουίνσλαντ, δήλωσε ότι η ανακάλυψη αυτή «κάλυψε ένα κενό στις γνώσεις μας για τη βιοποικιλότητα της Αυστραλίας». Επιπλέον, υπογράμμισε ότι υπάρχουν πολλά να μάθουμε για μερικά από τα μεγαλύτερα είδη εντόμων της Αυστραλίας. «Η Αυστραλία φιλοξενεί μια τεράστια βιοποικιλότητα που δεν έχει ακόμη ταξινομηθεί και δεν της έχει δοθεί επιστημονική ονομασία». Πηγή: Guardian

Roscosmos Kondor-FKA Νο. 2: πάνω από 500 έρευνες ανά μήνα Οι δορυφόροι Kondor-FKA Νο. 1 και Νο. 2 εκτοξεύτηκαν το 2023 και το 2024. Στις 7 Ιουλίου 2025, το διαστημικό σύστημα Kondor-FKA έγινε δεκτό σε λειτουργία, επιβεβαιώνοντας τα δηλωμένα χαρακτηριστικά. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα λειτουργίας, το διαστημόπλοιο Kondor-FKA Νο. 2 πραγματοποίησε πάνω από 500 έρευνες, μεταδίδοντας πάνω από 600 GB δεδομένων σε πελάτες. Οι συσκευές Kondor-FKA παρακολουθούν την Αρκτική και τη Βόρεια Θαλάσσια Οδό. Λαμβάνουν εικόνες της επιφάνειας της γης χρησιμοποιώντας εξοπλισμό ραντάρ. Πλεονεκτήματα της έρευνας με ραντάρ • ανεξαρτησία από τον καιρό • εργασία ανά πάσα στιγμή • παρακολούθηση δυσπρόσιτων περιοχών https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591188 Το πλήρωμα του σταθμού παρακολουθεί τις αλλαγές στα μάτια, τον εγκέφαλο και το αίμα στο διάστημα. Την Τρίτη, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό βρισκόταν σε εξέλιξη περισσότερη ανθρώπινη έρευνα, καθώς το πλήρωμα της Αποστολής 73 διερεύνησε πώς η εργασία στο διάστημα επηρεάζει τα μάτια, τον εγκέφαλο, το κυκλοφορικό σύστημα και άλλα. Το κβαντικό υλικό φυσικής και η συντήρηση της διαστημικής στολής ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα για τους επτά κατοίκους της τροχιάς. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Zena Cardman, ενώθηκαν στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus για μια οφθαλμολογική εξέταση, βοηθώντας τους γιατρούς να εντοπίσουν πιθανές αλλαγές στην ανατομία και τη λειτουργία των ματιών που προκαλούνται από το διάστημα. Ο Fincke, με τη βοήθεια ειδικών στο έδαφος, χειρίστηκε ιατρικό εξοπλισμό που έστελνε σήματα σε ηλεκτρόδια που ήταν προσαρτημένα στο μέτωπο της Cardman και γύρω από τα μάτια της. Η δοκιμή, ένα μέρος της σουίτας CIPHER 14 ερευνητικών ερευνών σε ανθρώπους, μετράει πώς ο αμφιβληστροειδής ανταποκρίνεται στο φως, παρέχοντας πληροφορίες για την οπτική προσαρμογή ενός αστροναύτη στη μικροβαρύτητα. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, συμμετείχε σε ένα δευτερεύον μέρος της έρευνας CIPHER, κάνοντας ένα τεστ για να παρακολουθήσει πώς η αίσθηση ισορροπίας, η κατεύθυνση και η μνήμη του προσαρμόζονται στην έλλειψη βαρύτητας. Αρχικά, συνέλεξε και επεξεργάστηκε τα δείγματα αίματος και ούρων του για ανάλυση, όπως είναι η τυπική διαδικασία για τη μελέτη CIPHER. Στη συνέχεια, ο Kim άνοιξε λογισμικό χωρικής νόησης σε έναν φορητό υπολογιστή και έκανε μια σειρά από εξετάσεις που βοηθούν τους γιατρούς να παρακολουθούν τις αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου στο διάστημα. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν τους ερευνητές να σχεδιάσουν προηγμένα εργαλεία όπως σαρώσεις εγκεφάλου, τεστ σκέψης και προσομοιώσεις εργασιών για την παρακολούθηση και την προστασία της νόησης κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών αποστολών.Ο Kim και ο Cardman συνεργάστηκαν επίσης μέσα στον αεροθάλαμο Quest και αντάλλαξαν εξαρτήματα σε ένα ζευγάρι διαστημικές στολές, προετοιμαζόμενοι για πιθανούς διαστημικούς περιπάτους που έχουν προγραμματιστεί για αργότερα φέτος. Ο μηχανικός πτήσης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), Kimiya Yui, ο οποίος βρίσκεται στη δεύτερη αποστολή του στον διαστημικό σταθμό, άνοιξε το Εργαστήριο Ψυχρού Ατόμου στην εργαστηριακή μονάδα Destiny και αντικατέστησε εξαρτήματα υπολογιστή μέσα στη συσκευή φυσικής. Η ερευνητική εγκατάσταση ψύχει άτομα κάτω από τη μέση θερμοκρασία του σύμπαντος, επιτρέποντας στους επιστήμονες να παρατηρούν ατομικές κυματοσυναρτήσεις και κβαντικά χαρακτηριστικά που είναι ανέφικτα στη Γη. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, συνέχισαν να μελετούν το μικροκυκλοφορικό σύστημα φορώντας αισθητήρες που μετρούσαν τη ροή του αίματος στα μικροσκοπικά αγγεία στα χέρια, τα δάχτυλα, τα πόδια και τα δάχτυλα των μελών του πληρώματος. Τα δεδομένα θα βοηθήσουν τους γιατρούς να βελτιώσουν τις μεθόδους και να αναπτύξουν εργαλεία για να κατανοήσουν πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος και διατηρεί τα πληρώματα υγιή κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών αποστολών.Ο Ryzhikov νωρίτερα είχε ενταχθεί στον νέο μηχανικό πτήσης Oleg Platonov και εξέτασε επιφάνειες σε όλο το τμήμα της Roscosmos του σταθμού συλλέγοντας δείγματα μικροβίων για ανάλυση. Τα δείγματα τοποθετήθηκαν σε τρυβλία Petri για επώαση και αργότερα ανάλυση για τον χαρακτηρισμό του μικροβιακού περιβάλλοντος του τροχιακού σταθμού για την προστασία του πληρώματος και του εξοπλισμού του. Ο Platonov συνεργάστηκε επίσης με τον Zubritsky φορώντας εκ περιτροπής έναν ακουστικό αισθητήρα στους λαιμούς τους μετρώντας τον όγκο καθώς εκπνέουν γρήγορα για μια συνεχιζόμενη αναπνευστική μελέτη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Ο αστροναύτης της NASA, Τζόνι Κιμ, αποθηκεύει ερευνητικά δείγματα όπως αίμα, σάλιο και μικρόβια μέσα σε έναν εξαιρετικά ψυχρό επιστημονικό καταψύκτη για να τα διατηρήσει για μελλοντική ανάλυση. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/12/station-crew-tracks-changes-to-eyes-brain-and-blood-in-space/

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4624-4626: Ένα πολυάσχολο Σαββατοκύριακο στο Boxwork./ Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Παρασκευή, 8 Αυγούστου 2025 Συνεχίζουμε να προχωράμε μέσα από τις δομές boxwork, φτάνοντας σήμερα στις κορυφογραμμές "σημάδι ειρήνης" που στοχεύαμε στην τελευταία μας διαδρομή. Περνάμε τα δύο πρώτα sol του Σαββατοκύριακου σε αυτήν την τοποθεσία, μαθαίνοντας ό,τι μπορούμε για τις κορυφογραμμές boxwork γύρω μας. Στη συνέχεια, οδηγούμε περαιτέρω και περνάμε το τρίτο μας sol στην επόμενη τοποθεσία μας κάνοντας λίγο πιο μη στοχευμένη επιστήμη. Η πρώτη μας sol περιλαμβάνει τρεις στόχους επιστήμης επαφής, "Palmira", "Casicasi" και "Bococo", τους οποίους τόσο η MAHLI όσο και η APXS θα ελέγξουν από κοντά. Η ChemCam χρησιμοποιεί επίσης το λέιζερ LIBS για να ελέγξει το Bococo και να τραβήξει ένα μωσαϊκό από μερικές πιο μακρινές κορυφογραμμές boxwork. Δεν πρέπει να παραλειφθεί το Mastcam, το οποίο τραβάει ένα μωσαϊκό από τις τεμνόμενες κορυφογραμμές σε σχήμα σήματος ειρήνης, οι οποίες έχουν ονομαστεί «Ayopaya», καθώς και ένα άλλο μωσαϊκό της άκρης μιας από τις κοντινές κορυφογραμμές. Η ομάδα περιβαλλοντικών επιστημών (ENV) τραβάει επίσης μια ταινία με θέμα τη σκόνη και μια ταινία με τα σύννεφα του υπερορίζοντα.Στο δεύτερο ηλιακό μας σόλ, το ChemCam έχει μια ακόμη παρατήρηση LIBS της «Βριτανίας». Το Mastcam έχει μερικά ακόμη μωσαϊκά, σήμερα κοιτάζοντας πίσω στα ίχνη των τροχών μας για να δούμε τι μπορεί να είχαμε ανακαλύψει στην οδήγησή μας, καθώς και προς τις πιο μακρινές κορυφογραμμές. Έχουμε επίσης μια άλλη ταινία με τα σύννεφα που συμπίπτει με την απεικόνιση από ψηλά από την κάμερα CaSSIS στο Trace Gas Orbiter, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τα ίδια σύννεφα από πάνω και από κάτω. Μετά την οδήγησή μας, το Curiosity κάνει έναν ωραίο μεγάλο υπνάκο πριν ξυπνήσει νωρίς για το τυπικό μας μπλοκ ENV το Σαββατοκύριακο το πρωί, το οποίο περιλαμβάνει τρεις διαφορετικές παρατηρήσεις νεφών (είναι ακόμα η εποχή των συννεφών, άλλωστε!) και δύο παρατηρήσεις για να εξετάσουμε τη σκόνη στον κρατήρα και στον ουρανό από πάνω. Αργότερα σε αυτό το ηλιακό σύστημα, το ChemCam θα χρησιμοποιήσει το AEGIS για να επιλέξει αυτόνομα έναν στόχο LIBS, και θα κάνουμε μια πανοραμική έρευνα 360 μοιρών για να προσπαθήσουμε να πιάσουμε «διαβόλους σκόνης». Τέλος, στρέφουμε το βλέμμα μας πίσω στα σύννεφα, χρησιμοποιώντας σκιές νεφών στο Όρος Sharp για να εκτιμήσουμε τα ύψη των νεφών. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη κατέγραψε αυτήν την εικόνα των τριών τέμνων κορυφογραμμών μπροστά του αυτό το Σαββατοκύριακο που σχηματίζουν ένα είδος «σημαδιού ειρήνης». Το Curiosity έλαβε την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 8 Αυγούστου 2025 — 4623η ηλιακή ώρα, ή 4.623η ημέρα της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 06:20:38 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4624-4626-a-busy-weekend-at-the-boxwork/

Ένας Γιγάντιος Πίδακας Καταγράφηκε σε Κάμερα: Μια Στιγμή Spritacular για την Αστροναύτη της NASA, Nicole Ayers!. Είδατε εκείνη την πανέμορφη φωτογραφία που τράβηξε η αστροναύτης της NASA, Nichole Ayers, στις 3 Ιουλίου 2025; Αρχικά θεωρούνταν ότι ήταν sprite, αλλά η Ayers επιβεβαίωσε ότι κατέγραψε μια ακόμη πιο σπάνια μορφή Μεταβατικού Φωτεινού Γεγονότος (TLE) - έναν γιγάντιο πίδακα. «Η Nichole Ayers κατέγραψε μια σπάνια και εντυπωσιακή μορφή TLE από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό - έναν γιγάντιο πίδακα», δήλωσε ο Δρ. Burcu Kosar, Κύριος Ερευνητής του έργου Spritacular. Οι γιγάντιοι πίδακες είναι ένας ισχυρός τύπος ηλεκτρικής εκκένωσης που εκτείνεται από την κορυφή μιας καταιγίδας στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Συνήθως παρατηρούνται τυχαία - συχνά εντοπίζονται από επιβάτες αεροπορικών εταιρειών ή καταγράφονται ακούσια από επίγειες κάμερες που στοχεύουν σε άλλα φαινόμενα. Οι γιγάντιοι πίδακες εμφανίζονται όταν οι ταραχώδεις συνθήκες στις πανύψηλες κορυφές καταιγίδας επιτρέπουν στους κεραυνούς να ξεφύγουν από την καταιγίδα, διαδίδοντάς τους προς τα πάνω προς το διάστημα. Δημιουργούν μια ηλεκτρική γέφυρα μεταξύ των κορυφών των νεφών (~20 χλμ.) και της ανώτερης ατμόσφαιρας (~100 χλμ.), εναποθέτοντας σημαντική ποσότητα ηλεκτρικού φορτίου.Από την άλλη πλευρά, τα Sprites είναι ένας από τους πιο συχνά παρατηρούμενους τύπους TLE - σύντομες, πολύχρωμες λάμψεις φωτός που συμβαίνουν ψηλά πάνω από τις καταιγίδες στη μεσόσφαιρα, περίπου 80 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Σε αντίθεση με τους γιγάντιους πίδακες, οι οποίοι εκρήγνυνται προς τα πάνω απευθείας από τις κορυφές των καταιγιδοφόρων νεφών, τα Sprites σχηματίζονται ανεξάρτητα, πολύ υψηλότερα στην ατμόσφαιρα, μετά από ισχυρές κεραυνούς. Συνήθως εμφανίζονται ως μια κοκκινωπή λάμψη με περίπλοκα σχήματα που μοιάζουν με μέδουσες, στήλες ή καρότα και μπορούν να εκτείνονται σε δεκάδες χιλιόμετρα. Τα Sprites μπορεί επίσης να συνοδεύονται ή να προηγούνται από άλλα TLE, όπως Halos και ELVE (Εκπομπές Φωτός και Διαταραχές Πολύ Χαμηλής Συχνότητας λόγω Πηγών Ηλεκτρομαγνητικών Παλμών), καθιστώντας τα μέρος μιας μεγαλύτερης και οπτικά εντυπωσιακής σουίτας ηλεκτρικής δραστηριότητας μεγάλου υψομέτρου. Ο κόσμος των Μεταβατικών Φωτεινών Γεγονότων είναι ένας κρυφός ζωολογικός κήπος ατμοσφαιρικής δραστηριότητας που εκτυλίσσεται πάνω από τις καταιγίδες. Έχετε τραβήξει μια φωτογραφία ενός τζετ, ενός sprite ή άλλου τύπου TLE; Υποβάλετε τις φωτογραφίες σας στο Spritacular.org για να βοηθήσετε τους επιστήμονες να μελετήσουν αυτά τα συναρπαστικά φαινόμενα του νυχτερινού ουρανού! Αριστερά: Γιγαντιαίο Γιγάντιο Γεγονός Πίδακα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, τραβηγμένο από την αστροναύτη της NASA Nichole Ayers. (Πίστωση: Ayers) Δεξιά: Γεγονός Sprite που εμφανίζεται πάνω από μια πτώση κεραυνού, όπως φαίνεται από το διάστημα. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια της Αποστολής 44. https://science.nasa.gov/science-research/heliophysics/a-gigantic-jet-caught-on-camera-a-spritacular-moment-for-nasa-astronaut-nicole-ayers/

Οι μετρήσεις «Μαύρης Τρύπας Καρδιακού Παλμού» της NASA IXPE αμφισβητούν τις τρέχουσες θεωρίες Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων που χρησιμοποιεί το IXPE (Imaging X-ray Polarimetry Explorer) της NASA, αμφισβήτησε την κατανόησή μας για το τι συμβαίνει με την ύλη σε άμεση γειτνίαση με μια μαύρη τρύπα. Με το IXPE, οι αστρονόμοι μπορούν να μελετήσουν τις εισερχόμενες ακτίνες Χ και να μετρήσουν την πόλωση, μια ιδιότητα του φωτός που περιγράφει την κατεύθυνση του ηλεκτρικού πεδίου του. Ο βαθμός πόλωσης είναι μια μέτρηση του πόσο ευθυγραμμισμένες είναι αυτές οι δονήσεις μεταξύ τους. Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον βαθμό πόλωσης μιας μαύρης τρύπας για να προσδιορίσουν τη θέση του στέμματος - μιας περιοχής εξαιρετικά θερμού, μαγνητισμένου πλάσματος που περιβάλλει μια μαύρη τρύπα - και πώς παράγει ακτίνες Χ. Τον Απρίλιο, οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το IXPE για να μετρήσουν έναν βαθμό πόλωσης 9,1% για τη μαύρη τρύπα IGR J17091-3624, πολύ υψηλότερο από ό,τι ανέμεναν με βάση τα θεωρητικά μοντέλα. «Η μαύρη τρύπα IGR J17091-3624 είναι μια εξαιρετική πηγή που σκοτεινιάζει και φωτίζει σαν να χτυπάει η καρδιά, και το IXPE της NASA μας επέτρεψε να μετρήσουμε αυτή τη μοναδική πηγή με έναν εντελώς νέο τρόπο», δήλωσε η Melissa Ewing, επικεφαλής της μελέτης με έδρα το Πανεπιστήμιο του Newcastle στο Newcastle upon Tyne της Αγγλίας.Στα δυαδικά συστήματα ακτίνων Χ, ένα εξαιρετικά πυκνό αντικείμενο, όπως μια μαύρη τρύπα, τραβάει ύλη από μια κοντινή πηγή, συνήθως ένα γειτονικό αστέρι. Αυτή η ύλη μπορεί να αρχίσει να στροβιλίζεται, ισοπεδώνοντας σε μια περιστρεφόμενη δομή γνωστή ως δίσκος συσσώρευσης. Το στέμμα, το οποίο βρίσκεται στην εσωτερική περιοχή αυτού του δίσκου συσσώρευσης, μπορεί να φτάσει σε ακραίες θερμοκρασίες έως και 1,8 δισεκατομμύρια βαθμούς Φαρενάιτ και να εκπέμπει πολύ φωτεινές ακτίνες Χ. Αυτά τα εξαιρετικά θερμά στέμματα είναι υπεύθυνα για μερικές από τις πιο φωτεινές πηγές ακτίνων Χ στον ουρανό.Παρά το πόσο φωτεινό είναι το στέμμα στο IGRJ17091-364, σε απόσταση περίπου 28.000 ετών φωτός από τη Γη, παραμένει πολύ μικρό και μακρινό για να το απαθανατίσουν οι αστρονόμοι. «Συνήθως, ένας υψηλός βαθμός πόλωσης αντιστοιχεί σε μια πολύ πλευρική θέα του στέμματος. Το στέμμα θα έπρεπε να έχει τέλειο σχήμα και να φαίνεται ακριβώς από τη σωστή γωνία για να επιτευχθεί μια τέτοια μέτρηση», δήλωσε ο Giorgio Matt, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Roma Tre στην Ιταλία και συν-συγγραφέας αυτής της εργασίας. «Το μοτίβο εξασθένισης δεν έχει ακόμη εξηγηθεί από τους επιστήμονες και θα μπορούσε να κρατήσει τα κλειδιά για την κατανόηση αυτής της κατηγορίας μαύρων τρυπών». Ο αστρικός σύντροφος αυτής της μαύρης τρύπας δεν είναι αρκετά φωτεινός για να εκτιμήσουν άμεσα οι αστρονόμοι τη γωνία θέασης του συστήματος, αλλά οι ασυνήθιστες αλλαγές στη φωτεινότητα που παρατηρήθηκαν από το IXPE υποδηλώνουν ότι η άκρη του δίσκου συσσώρευσης ήταν στραμμένη απευθείας στη Γη.Οι ερευνητές διερεύνησαν διαφορετικούς τρόπους για να εξηγήσουν τον υψηλό βαθμό πόλωσης. Σε ένα μοντέλο, οι αστρονόμοι συμπεριέλαβαν έναν «άνεμο» ύλης που ανυψώθηκε από τον δίσκο συσσώρευσης και εκτοξεύτηκε μακριά από το σύστημα, ένα σπάνια παρατηρούμενο φαινόμενο. Εάν οι ακτίνες Χ από το στέμμα συναντούσαν αυτήν την ύλη καθ' οδόν προς το IXPE, θα εμφανιζόταν σκέδαση Compton, η οποία θα οδηγούσε σε αυτές τις μετρήσεις. Γρήγορα Γεγονότα Οι μετρήσεις πόλωσης από το IXPE περιέχουν πληροφορίες σχετικά με τον προσανατολισμό και την ευθυγράμμιση των εκπεμπόμενων φωτεινών κυμάτων ακτίνων Χ. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός πόλωσης, τόσο περισσότερο συγχρονίζονται τα κύματα ακτίνων Χ. Το μεγαλύτερο μέρος της πόλωσης στο στέμμα προέρχεται από μια διαδικασία γνωστή ως σκέδαση Compton, όπου το φως από τον δίσκο συσσώρευσης ανακλάται από το θερμό πλάσμα του στέμματος, αποκτώντας ενέργεια και ευθυγραμμιζόμενο για να δονείται προς την ίδια κατεύθυνση. «Αυτοί οι άνεμοι είναι ένα από τα πιο κρίσιμα κομμάτια που λείπουν για την κατανόηση της ανάπτυξης όλων των τύπων μαύρων τρυπών», δήλωσε ο Maxime Parra, ο οποίος ηγήθηκε της παρατήρησης και εργάζεται πάνω σε αυτό το θέμα στο Πανεπιστήμιο Ehime στο Matsuyama της Ιαπωνίας. «Οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να αναμένουν ότι οι μελλοντικές παρατηρήσεις θα αποδώσουν ακόμη πιο εκπληκτικές μετρήσεις βαθμού πόλωσης». Ένα άλλο μοντέλο υπέθεσε ότι το πλάσμα στο στέμμα θα μπορούσε να παρουσιάσει πολύ γρήγορη εκροή. Εάν το πλάσμα ρέει προς τα έξω με ταχύτητες έως και 20% της ταχύτητας του φωτός, ή περίπου 124 εκατομμύρια μίλια ανά ώρα, τα σχετικιστικά φαινόμενα θα μπορούσαν να ενισχύσουν την παρατηρούμενη πόλωση. Και στις δύο περιπτώσεις, οι προσομοιώσεις θα μπορούσαν να αναδημιουργήσουν την παρατηρούμενη πόλωση χωρίς μια πολύ συγκεκριμένη οπτική γωνία. Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να μοντελοποιούν και να δοκιμάζουν τις προβλέψεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα τον υψηλό βαθμό πόλωσης για μελλοντικές ερευνητικές προσπάθειες. Περισσότερα για το IXPE Το IXPE, το οποίο συνεχίζει να παρέχει πρωτοφανή δεδομένα που επιτρέπουν πρωτοποριακές ανακαλύψεις σχετικά με ουράνια αντικείμενα σε όλο το σύμπαν, είναι μια κοινή αποστολή της NASA και της Ιταλικής Διαστημικής Υπηρεσίας με εταίρους και επιστημονικούς συνεργάτες σε 12 χώρες. Το IXPE διευθύνεται από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Η BAE Systems, Inc., με έδρα το Φολς Τσερτς της Βιρτζίνια, διαχειρίζεται τις λειτουργίες των διαστημοπλοίων μαζί με το Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ. Μάθετε περισσότερα για την τρέχουσα αποστολή του IXPE εδώ: https://www.nasa.gov/ixpe Αυτή η απεικόνιση υλικού που στροβιλίζεται γύρω από μια μαύρη τρύπα αναδεικνύει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, που ονομάζεται «στέμμα», που λάμπει έντονα στο φως των ακτίνων Χ. Σε αυτήν την απεικόνιση, το στέμμα μπορεί να φανεί ως μια μωβ ομίχλη που επιπλέει πάνω από τον υποκείμενο δίσκο συσσώρευσης και εκτείνεται ελαφρώς μέσα στην εσωτερική του άκρη. Το υλικό μέσα στον εσωτερικό δίσκο συσσώρευσης είναι απίστευτα καυτό και θα έλαμπε με ένα εκτυφλωτικό μπλε-λευκό φως, αλλά εδώ η φωτεινότητα έχει μειωθεί για να κάνει το στέμμα να ξεχωρίζει με καλύτερη αντίθεση. Το μωβ χρώμα του είναι καθαρά ενδεικτικό, αντικαθιστώντας τη λάμψη των ακτίνων Χ που δεν θα ήταν εμφανής στο ορατό φως. Η στρέβλωση στον δίσκο είναι μια ρεαλιστική αναπαράσταση του πώς η τεράστια βαρύτητα της μαύρης τρύπας λειτουργεί σαν οπτικός φακός, παραμορφώνοντας την άποψή μας για τον επίπεδο δίσκο που την περιβάλλει.

Η Ρωμαϊκή Κεντρική Έρευνα της NASA θα Παρακολουθήσει την Κοσμική Διαστολή με την πάροδο του χρόνου Το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace της NASA θα είναι μια μηχανή ανακάλυψης, χάρη στο ευρύ οπτικό του πεδίο και τον χείμαρρο δεδομένων που προκύπτει. Προγραμματισμένη να εκτοξευθεί το αργότερο μέχρι τον Μάιο του 2027, με την ομάδα να εργάζεται για την εκτόξευση ήδη από το φθινόπωρο του 2026, το Όργανο Ευρείας Πεδίου εγγύς υπέρυθρου θα καταγράψει μια περιοχή 200 φορές μεγαλύτερη από την υπέρυθρη κάμερα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble, και με την ίδια ευκρίνεια και ευαισθησία εικόνας. Το Ρωμαϊκό θα αφιερώσει περίπου το 75% του χρόνου παρατήρησης της επιστήμης κατά τη διάρκεια της πενταετούς κύριας αποστολής του στη διεξαγωγή τριών ερευνών της βασικής κοινότητας που ορίστηκαν σε συνεργασία από την επιστημονική κοινότητα. Μία από αυτές τις έρευνες θα ερευνήσει τον ουρανό για πράγματα που σκάνε, αναβοσβήνουν και αλλάζουν, όπως εκρήξεις αστέρων και συγκρούσεις αστέρων νετρονίων. Αυτό το πρόγραμμα, που ονομάζεται Έρευνα Χρονικού Τομέα Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους, θα εξετάσει έξω από το επίπεδο του Γαλαξία μας (δηλαδή, υψηλά γαλαξιακά γεωγραφικά πλάτη) για να μελετήσει αντικείμενα που αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Ο κύριος στόχος της έρευνας είναι η ανίχνευση δεκάδων χιλιάδων ενός συγκεκριμένου τύπου εκρηκτικών αστέρων, γνωστών ως σουπερνόβα τύπου Ia. Αυτά τα σουπερνόβα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο το σύμπαν έχει επεκταθεί με την πάροδο του χρόνου. «Το Roman έχει σχεδιαστεί για να εντοπίζει δεκάδες χιλιάδες σουπερνόβα τύπου Ia σε μεγαλύτερες αποστάσεις από ποτέ», δήλωσε ο Masao Sako του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, ο οποίος διετέλεσε συμπρόεδρος της επιτροπής που όρισε την Έρευνα Χρονοπεδίου Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους. «Χρησιμοποιώντας τα, μπορούμε να μετρήσουμε το ιστορικό επέκτασης του σύμπαντος, το οποίο εξαρτάται από την ποσότητα της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Τελικά, ελπίζουμε να κατανοήσουμε περισσότερα για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας». Διερεύνηση της Σκοτεινής Ενέργειας Τα σουπερνόβα τύπου Ia είναι χρήσιμα ως κοσμολογικοί ανιχνευτές επειδή οι αστρονόμοι γνωρίζουν την εγγενή φωτεινότητά τους, ή πόσο φωτεινά είναι εγγενώς, στο αποκορύφωμά τους. Συγκρίνοντας αυτό με την παρατηρούμενη φωτεινότητά τους, οι επιστήμονες μπορούν να προσδιορίσουν πόσο μακριά βρίσκονται. Το Roman θα είναι επίσης σε θέση να μετρήσει πόσο γρήγορα φαίνεται να απομακρύνονται από εμάς. Παρακολουθώντας την ταχύτητα με την οποία απομακρύνονται σε διαφορετικές αποστάσεις, οι επιστήμονες θα εντοπίσουν την κοσμική διαστολή με την πάροδο του χρόνου.Μόνο ο Roman θα είναι σε θέση να βρει τους πιο αμυδρούς και πιο μακρινούς υπερκαινοφανείς που φωτίζουν τις πρώιμες κοσμικές εποχές. Θα συμπληρώσει τα επίγεια τηλεσκόπια όπως το Αστεροσκοπείο Vera C. Rubin στη Χιλή, τα οποία περιορίζονται από την απορρόφηση από την ατμόσφαιρα της Γης, μεταξύ άλλων φαινομένων. Η μεγαλύτερη δύναμη του Rubin θα είναι στην εύρεση υπερκαινοφανών που συνέβησαν τα τελευταία 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Roman θα επεκτείνει αυτή τη συλλογή σε πολύ παλαιότερες εποχές στην ιστορία του σύμπαντος, περίπου 3 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη ή έως και 11 δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν. Αυτό θα υπερδιπλασιάσει το μετρούμενο χρονοδιάγραμμα της ιστορίας διαστολής του σύμπαντος.Πρόσφατα, η Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας βρήκε ενδείξεις ότι η σκοτεινή ενέργεια μπορεί να εξασθενεί με την πάροδο του χρόνου, αντί να είναι μια σταθερή δύναμη διαστολής. Οι έρευνες του Roman θα είναι κρίσιμες για τον έλεγχο αυτής της πιθανότητας. Αναζητώντας Εξωτικά Φαινόμενα Για να ανιχνεύσει παροδικά αντικείμενα, των οποίων η φωτεινότητα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, ο Roman πρέπει να επανεξετάζει τα ίδια πεδία σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η Έρευνα Χρονοπεδίου Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους θα αφιερώσει συνολικά 180 ημέρες παρατήρησης σε αυτές τις παρατηρήσεις, κατανεμημένες σε μια περίοδο πέντε ετών. Οι περισσότερες θα πραγματοποιηθούν σε διάστημα δύο ετών, στη μέση της αποστολής, με την επανεξέταση των ίδιων πεδίων μία φορά κάθε πέντε ημέρες, με επιπλέον 15 ημέρες παρατηρήσεων στην αρχή της αποστολής για τον καθορισμό μιας γραμμής βάσης.«Για να βρούμε πράγματα που αλλάζουν, χρησιμοποιούμε μια τεχνική που ονομάζεται αφαίρεση εικόνας», είπε ο Σάκο. «Παίρνετε μια εικόνα και αφαιρείτε μια εικόνα του ίδιου κομματιού του ουρανού που τραβήχτηκε πολύ νωρίτερα — όσο το δυνατόν νωρίτερα στην αποστολή. Έτσι, αφαιρείτε όλα όσα είναι στατικά και μένουν με πράγματα που είναι καινούργια».Η έρευνα θα περιλαμβάνει επίσης ένα εκτεταμένο στοιχείο που θα επανεξετάζει ορισμένα από τα πεδία παρατήρησης περίπου κάθε 120 ημέρες για να αναζητά αντικείμενα που αλλάζουν σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό θα βοηθήσει στην ανίχνευση των πιο απομακρυσμένων μεταβατικών φαινομένων που υπήρχαν ήδη ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτά τα αντικείμενα μεταβάλλονται πιο αργά λόγω της διαστολής του χρόνου που προκαλείται από την διαστολή του σύμπαντος. «Επωφελείστε πραγματικά από τη λήψη παρατηρήσεων καθ' όλη τη διάρκεια των πέντε ετών της αποστολής», δήλωσε ο Μπραντ Τσένκο του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, ο άλλος συμπρόεδρος της επιτροπής έρευνας. «Σας επιτρέπει να καταγράψετε αυτά τα πολύ σπάνια, πολύ μακρινά γεγονότα που είναι πραγματικά δύσκολο να ληφθούν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, αλλά που μας λένε πολλά για τις συνθήκες στο πρώιμο σύμπαν». Αυτό το εκτεταμένο στοιχείο θα συλλέγει δεδομένα για μερικά από τα πιο ενεργητικά και μακροχρόνια μεταβατικά φαινόμενα, όπως γεγονότα παλιρροϊκής διαταραχής - όταν μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα καταστρέφει ένα αστέρι - ή προβλεπόμενα αλλά μέχρι στιγμής απαρατήρητα γεγονότα γνωστά ως σουπερνόβα αστάθειας ζεύγους, όπου ένα τεράστιο αστέρι εκρήγνυται χωρίς να αφήνει πίσω του ένα αστέρι νετρονίων ή μαύρη τρύπα.Αυτή η υπερήχηση που χρησιμοποιεί προσομοιωμένα δεδομένα από το έργο OpenUniverse της NASA δείχνει την ποικιλία των εκρηκτικών γεγονότων που θα ανιχνευθούν από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman της NASA και την Έρευνα Χρονοπεδίου Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους. Διαφορετικοί ήχοι αντιπροσωπεύουν διαφορετικούς τύπους γεγονότων, όπως φαίνεται στο κλειδί στα δεξιά. Ένα μόνο κιλονόβα που παρατηρείται περίπου 12 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του βίντεο αναπαρίσταται με μια βολή κανονιού. Η υπερήχηση σαρώνει προς τα πίσω στο χρόνο σε μεγαλύτερες αποστάσεις από τη Γη και το ύψος του οργάνου μειώνεται καθώς κινείστε προς τα έξω. (Η κοσμολογική μετατόπιση προς το ερυθρό έχει μετατραπεί σε χρόνο ταξιδιού του φωτός που εκφράζεται σε δισεκατομμύρια χρόνια.) Λεπτομέρειες Έρευνας Η Έρευνα Χρονικού Τομέα Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους θα χωριστεί σε δύο «βαθμίδες» απεικόνισης — μια ευρεία βαθμίδα που καλύπτει μεγαλύτερη περιοχή και μια βαθιά βαθμίδα που θα εστιάζει σε μια μικρότερη περιοχή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για την ανίχνευση αμυδρών αντικειμένων. Η ευρεία βαθμίδα, με συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 18 τετραγωνικές μοίρες, θα στοχεύει αντικείμενα των τελευταίων 7 δισεκατομμυρίων ετών, ή αλλιώς το ήμισυ της ιστορίας του σύμπαντος. Η βαθιά βαθμίδα, που καλύπτει μια έκταση 6,5 τετραγωνικών μοιρών, θα φτάσει σε αμυδρότερα αντικείμενα που υπήρχαν πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι παρατηρήσεις θα πραγματοποιηθούν σε δύο περιοχές, μία στον βόρειο ουρανό και μία στον νότιο ουρανό. Θα υπάρχει επίσης μια φασματοσκοπική συνιστώσα σε αυτήν την έρευνα, η οποία θα περιορίζεται στον νότιο ουρανό. «Έχουμε μια συνεργασία με το επίγειο Αστεροσκοπείο Subaru, το οποίο θα κάνει φασματοσκοπική παρακολούθηση του βόρειου ουρανού, ενώ το Roman θα κάνει φασματοσκοπία στον νότιο ουρανό. Με τη φασματοσκοπία, μπορούμε με σιγουριά να πούμε τι είδους σουπερνόβα βλέπουμε», δήλωσε ο Cenko.Μαζί με τις άλλες δύο βασικές κοινοτικές έρευνες του Roman, την Έρευνα Ευρείας Περιοχής Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους και την Έρευνα Χρονοτομής Γαλαξιακής Αρθρίτιδας, η Έρευνα Χρονοτομής Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους θα βοηθήσει στη χαρτογράφηση του σύμπαντος με σαφήνεια και βάθος που δεν έχει επιτευχθεί ποτέ πριν. Κατεβάστε την ηχογράφηση εδώ. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace Roman διαχειρίζεται στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ, με τη συμμετοχή του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, του Caltech/IPAC στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, του Ινστιτούτου Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη και μιας επιστημονικής ομάδας που αποτελείται από επιστήμονες από διάφορα ερευνητικά ιδρύματα. Οι κύριοι βιομηχανικοί εταίροι είναι η BAE Systems, Inc. στο Boulder του Κολοράντο, η L3Harris Technologies στη Μελβούρνη της Φλόριντα. και Teledyne Scientific & Imaging στο Thousand Oaks της Καλιφόρνια. Από την Christine Pulliam Επιστημονικό Ινστιτούτο Διαστημικών Τηλεσκοπίων, Βαλτιμόρη, Μέριλαντ. Αυτές οι δύο εικόνες, που τραβήχτηκαν με διαφορά ενός έτους από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA, δείχνουν πώς ο σουπερνόβα με την ονομασία SN 2018gv εξασθένησε με την πάροδο του χρόνου. Η Έρευνα Χρονικού Τομέα Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους από το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace της NASA θα εντοπίσει χιλιάδες σουπερνόβα, συμπεριλαμβανομένου ενός συγκεκριμένου τύπου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του ιστορικού διαστολής του σύμπαντος. Αυτό το infographic περιγράφει την Έρευνα Χρονικού Τομέα Υψηλού Γεωγραφικού Πλάτους που θα διεξαχθεί από το Ρωμαϊκό Διαστημικό Τηλεσκόπιο Nancy Grace της NASA. Το κύριο μέρος της έρευνας θα καλύψει πάνω από 18 τετραγωνικές μοίρες - μια περιοχή του ουρανού μεγέθους όσο 90 πανσέληνοι - και θα δει σουπερνόβα που συνέβησαν έως και πριν από περίπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια. https://www.nasa.gov/missions/roman-space-telescope/nasa-roman-core-survey-will-trace-cosmic-expansion-over-time/

Roscosmos Εκτόξευση του Bion-M Νο. 2: Σε τι χρησιμεύει αυτός ο δορυφόρος; Ποντίκια και μύγες θα σταλούν σύντομα στο διάστημα. Θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς τα διαστημικά φαινόμενα επηρεάζουν τους ζωντανούς οργανισμούς στην περιοχή όπου το επίπεδο κοσμικής ακτινοβολίας είναι περίπου 30% υψηλότερο από ό,τι στην τροχιά κοντά στη Γη. Αυτό είναι σημαντικό για την προετοιμασία των ανθρώπων για διαστημικές πτήσεις μεγάλων αποστάσεων. Πειράματα του επιστημονικού προγράμματος του έργου: - Με ποντίκια και μύγες - Καλλιέργειες φυτικών κυττάρων και ζώων - Φυτά, σπόροι και φύκια - Μικροοργανισμοί, καθώς και εξωβιολογικά και αστροβιολογικά υλικά Αυτός ο βιοδορυφόρος θα χρησιμοποιηθεί επίσης για τη διεξαγωγή έρευνας σε εκπαιδευτικά έργα για μαθητές. Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα πειράματα της αποστολής Bion-M Νο. 2 - στις ακόλουθες αναρτήσεις με το hashtag #Bion_M Η εκτόξευση αυτού του βιοδορυφόρου είναι αυτόν τον μήνα! https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244483%2F5fbc221777f883efc8%2Fpl_wall_-30315369 Φλέβες και Σκάφη Γεμίζουν το Πρόγραμμα Έρευνας του Σταθμού Μετά την Επιστροφή του Πληρώματος στη Γη. Η Αποστολή 73, με τους τέσσερις νεότερους συναδέλφους της, ξεκίνησε την εβδομάδα εξερευνώντας πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει το κυκλοφορικό σύστημα και την άσκηση. Εν τω μεταξύ, τα τέσσερα μέλη του πληρώματος από την αποστολή SpaceX Crew-10 της NASA επέστρεψαν στη Γη και συνηθίζουν τη βαρύτητα μετά από πέντε μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι μηχανικοί πτήσης Zena Cardman από τη NASA και Oleg Platonov ενώθηκαν τη Δευτέρα για υπερηχογραφικές σαρώσεις των φλεβών του λαιμού, των ώμων και των ποδιών τους, αναζητώντας σημάδια θρόμβων αίματος που προκαλούνται από το διάστημα. Στη συνέχεια, ο αστροναύτης της NASA Mike Fincke και η αστροναύτης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui συμμετείχαν στις σαρώσεις φλεβών που είναι προγραμματισμένες για το πλήρωμα καθ' όλη τη διάρκεια μιας αποστολής. Η τετράδα βρίσκεται στον διαστημικό σταθμό για πάνω από μια εβδομάδα από τότε που έφτασε στις 2 Αυγούστου με το SpaceX Dragon ως αποστολή SpaceX Crew-11 της NASA. Οι γιατροί θα παρακολουθούν την υγεία του πληρώματος καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του στο διάστημα, προσθέτοντας στην αυξανόμενη διαστημική ιατρική γνώση, η οποία ενδεχομένως θα οδηγήσει σε προηγμένες θεραπείες για μια ποικιλία παθήσεων στο διάστημα και στη Γη. Η Cardman εργάστηκε επίσης πάνω στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης, καθώς ειδικοί στο έδαφος την παρακολουθούσαν, σημειώνοντας την καρδιοαναπνευστική της ικανότητα, τη μυϊκή της δύναμη και την ικανότητά της στη μικροβαρύτητα. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, συμμετείχε σε ένα άλλο μέρος του ίδιου πειράματος, τη σουίτα CIPHER των 14 ερευνητικών ερευνών σε ανθρώπους, και συνέλεξε δείγματα αίματος και ούρων για επεξεργασία, αποθήκευση και μεταγενέστερη ανάλυση. Το CIPHER είναι μια μελέτη που εξετάζει πώς τα διαστημικά ταξίδια επηρεάζουν το σώμα και το μυαλό των αστροναυτών κατά τη διάρκεια σύντομων και μεγάλων αποστολών. Συγκρίνοντας αποτελέσματα από διαφορετικές διάρκειες αποστολών, οι επιστήμονες μπορούν να προετοιμαστούν καλύτερα για μελλοντικά ταξίδια σε μέρη όπως ο Άρης και να βοηθήσουν στη διατήρηση της υγείας των αστροναυτών. Ο Διοικητής του Σταθμού, Sergey Ryzhikov, και ο μηχανικός πτήσης Alexey Zubritsky, και οι δύο από τη Roscosmos, συνεργάστηκαν τη Δευτέρα και εξέτασαν πώς το αίμα ρέει στα μικροσκοπικά αγγεία, γνωστά ως μικροκυκλοφορικό σύστημα, στα χέρια, τα δάχτυλα των χεριών, τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών ενός μέλους του πληρώματος. Οι ερευνητές θα μελετήσουν τα δεδομένα για να κατανοήσουν πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος και διατηρεί τα πληρώματα υγιή κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών αποστολών. Τέσσερα μέλη του Crew-10 επέστρεψαν στη Γη μετά από μια προσγείωση στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 9 Αυγούστου στο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon, ολοκληρώνοντας την πεντάμηνη παραμονή τους στο τροχιακό φυλάκιο. Η τετράδα του Commercial Crew επέστρεψε στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA αργότερα την ίδια ημέρα για να ξεκινήσει αρκετές εβδομάδες δραστηριοτήτων αποκατάστασης για να βοηθήσει το σώμα τους να προσαρμοστεί στη βαρύτητα της Γης. Οι αστροναύτες Anne McClain της NASA και Takuya Onishi της JAXA ολοκλήρωσαν και οι δύο τη δεύτερη διαστημική τους πτήση. Η αστροναύτης της NASA Nichole Ayers και ο κοσμοναύτης της Roscosmos Kirill Peskov ολοκλήρωσαν και οι δύο την πρώτη τους αποστολή στο τροχιακό εργαστήριο. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Από αριστερά, οι αστροναύτες της JAXA, Takuya Onishi και Kimiya Yui, απεικονίζονται στις 2 Αυγούστου 2025, κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων εξοικείωσης με το πλήρωμα εντός της εργαστηριακής μονάδας Kibo του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/11/veins-vessels-fill-station-research-schedule-after-crew-returns-to-earth/

Το διαστημόπλοιο Artemis II Orion της NASA πλησιάζει στην εκτόξευση Το διαστημόπλοιο Artemis II Orion της NASA φτάνει στις εγκαταστάσεις συστήματος ματαίωσης εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα την Κυριακή 10 Αυγούστου 2025, για να προετοιμαστεί για την ενσωμάτωση με το σύστημα ματαίωσης εκτόξευσης ύψους 12,5 μέτρων. Το διαστημόπλοιο Artemis II Orion της NASA ολοκλήρωσε ένα σύντομο αλλά σημαντικό ταξίδι στις 10 Αυγούστου, στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα. Με την ολοκλήρωση του ανεφοδιασμού με καύσιμα του διαστημικού σκάφους, οι τεχνικοί μετέφεραν το Orion στην επόμενη εγκατάσταση στην πορεία του προς την εξέδρα εκτόξευσης. Ομάδες μετέφεραν το Orion από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας πολλαπλών φορτίων (MPPF) του Kennedy, όπου είχε φορτωθεί με προωθητικά για πτήση, στις εγκαταστάσεις συστήματος ματαίωσης εκτόξευσης (LASF). Εκεί, μηχανικοί του Προγράμματος Συστημάτων Εδάφους Εξερεύνησης της NASA θα ενσωματώσουν το σύστημα διαφυγής στην κορυφή της μονάδας πληρώματος. Το Orion έφτασε στο MPPF τον Μάιο, όπου οι τεχνικοί τροφοδότησαν με καύσιμα και επεξεργάστηκαν το Orion, φορτώνοντας προωθητικά, αέρια υψηλής πίεσης, ψυκτικό και άλλα υγρά απαραίτητα για το διαστημόπλοιο και το πλήρωμα για να πραγματοποιήσουν το 10ήμερο ταξίδι τους γύρω από τη Σελήνη και πίσω. Το πλήρωμα Artemis II συμμετείχε επίσης σε πολυήμερες δοκιμές εντός του Orion στο MPPF, φορώντας τις διαστημικές στολές Orion Crew Survival System και εισερχόμενο στο διαστημόπλοιό τους για να δοκιμάσουν όλες τις διεπαφές εξοπλισμού που θα λειτουργήσουν κατά τη διάρκεια της αποστολής. Πλέον, μέσα στο LASF, το Orion θα ενσωματωθεί με το σύστημα ματαίωσης εκτόξευσης ύψους 12,5 μέτρων, το οποίο αποτελείται από δύο τμήματα: τον πύργο ματαίωσης εκτόξευσης, συμπεριλαμβανομένων των κινητήρων ματαίωσης, απόρριψης και ελέγχου στάσης, και το συγκρότημα φέρινγκ, συμπεριλαμβανομένων των πάνελ οπισθοπορείας που προστατεύουν τη μονάδα πληρώματος και παρέχουν αεροδυναμική υποστήριξη κατά την εκτόξευση. Το σύστημα έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει το πλήρωμα σε ασφαλή τοποθεσία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης πάνω στον πύραυλο SLS (Space Launch System). Μόλις ολοκληρωθεί η ενσωμάτωση, ολόκληρη η στοίβα Orion θα μεταφερθεί στο High Bay 3 στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων της NASA Kennedy, όπου θα συνδεθεί με τον πύραυλο της σελήνης. Η δοκιμαστική πτήση Artemis II θα στείλει τους αστροναύτες της NASA Reid Wiseman, Victor Glover και Christina Koch, και τον αστροναύτη της CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία) Jeremy Hansen γύρω από τη Σελήνη και θα τους επιστρέψει με ασφάλεια πίσω στην πατρίδα τους. Η αποστολή είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA. Η Artemis θα επιστρέψει Αμερικανούς στην επιφάνεια της Σελήνης και θα βοηθήσει τον οργανισμό και τους εμπορικούς και διεθνείς συνεργάτες της να προετοιμαστούν για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Η εικόνα δείχνει ένα λευκό κομμάτι υλικού με τα διακριτικά της NASA να μεταφέρονται πάνω από το NASA Kennedy. Μια αμερικανική σημαία και μια σημαία Artemis φαίνονται στο φόντο. Τα πληρώματα προετοιμάζονται για τη μεταφορά του διαστημικού σκάφους Artemis II Orion της NASA από την Εγκατάσταση Επεξεργασίας Πολλαπλού Φορτίου στην Εγκατάσταση Συστήματος Ματαίωσης Εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα την Κυριακή 10 Αυγούστου 2025. https://www.nasa.gov/blogs/missions/2025/08/11/nasas-artemis-ii-orion-spacecraft-moves-closer-to-launch/ Η NASA συνεχίζει την αναζήτηση λύσεων βιωσιμότητας με επίκεντρο τη Σελήνη. Η NASA δέχεται υποβολές από τις ΗΠΑ για τη δεύτερη φάση του διαγωνισμού ανακύκλωσης LunaRecycle Challenge του οργανισμού, ενός διαγωνισμού ανακύκλωσης με επίκεντρο τη Σελήνη. Στόχος του διαγωνισμού είναι η ανάπτυξη λύσεων για την ανακύκλωση κοινών υλικών απορριμμάτων - όπως υφάσματα, πλαστικά, αφρός και μέταλλα - που θα μπορούσαν να συσσωρευτούν από δραστηριότητες όπως η λειτουργία συστημάτων, οι βιομηχανικές δραστηριότητες και η κατασκευή οικοτόπων στο βαθύ διάστημα. Η Φάση 2 του διαγωνισμού LunaRecycle Challenge χωρίζεται σε δύο επίπεδα: έναν γύρο ορόσημου και τον τελικό γύρο. Οι υποβολές για τον γύρο ορόσημου είναι ανοιχτές μέχρι τον Ιανουάριο του 2026, με τους φιναλίστ από αυτόν τον γύρο να ανακοινώνονται τον Φεβρουάριο. Έως και 20 φιναλίστ από τον γύρο ορόσημου θα διαγωνιστούν στις προσωπικές επιδείξεις πρωτοτύπων και στην τελική κρίση του διαγωνισμού, που έχουν προγραμματιστεί για τον επόμενο Αύγουστο. Χρηματικά έπαθλα συνολικού ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων είναι διαθέσιμα για επιτυχημένες λύσεις και στους δύο γύρους. «Η NASA ανυπομονεί να δει πώς η επαναπροσδιορισμός αυτών των υλικών μπορεί να είναι χρήσιμη για πιθανές μελλοντικές αποστολές στην επιφάνεια των πλανητών», δήλωσε η Jennifer Edmunson, υπεύθυνη προγράμματος για το Centennial Challenges στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. «Είμαι βέβαιη ότι η εστίαση στα πιο κρίσιμα είδη απορριμμάτων - και η ενσωμάτωση του πρωτοτύπου και των διαδρομών διαγωνισμού ψηφιακών διδύμων - θα αποφέρει αξιοσημείωτες λύσεις που θα μπορούσαν να επιτρέψουν μια βιώσιμη ανθρώπινη παρουσία εκτός Γης και να μεταμορφώσουν το μέλλον της εξερεύνησης του διαστήματος». Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ένα πλήρωμα τεσσάρων αστροναυτών θα μπορούσε να παράγει περισσότερα από 2.100 κιλά (4.600 λίβρες) απορριμμάτων μιας χρήσης - συμπεριλαμβανομένων συσκευασιών τροφίμων, πλαστικών μεμβρανών, συσκευασιών αφρού, ρούχων και άλλων - εντός 365 ημερών. Οι επιτυχημένες λύσεις στη Φάση 2 της LunaRecycle θα πρέπει να διαχειρίζονται ρεαλιστικούς όγκους απορριμμάτων, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τις εισροές πόρων και τον χρόνο του πληρώματος και λειτουργώντας με ασφάλεια με ελάχιστους κινδύνους. Η Φάση 2 είναι ανοιχτή μόνο σε άτομα και ομάδες από τις ΗΠΑ. Οι συμμετέχοντες μπορούν να υποβάλουν λύσεις ανεξάρτητα από το αν συμμετείχαν στον προηγούμενο διαγωνισμό της Φάσης 1. Όλοι οι συμμετέχοντες στη Φάση 2 αναμένεται να κατασκευάσουν ένα φυσικό πρωτότυπο. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες μπορούν να υποβάλουν ένα ψηφιακό αντίγραφο του πρωτοτύπου τους για επιπλέον βραβεία στον τελικό και στους τελικούς γύρους. Η Πρόκληση LunaRecycle είναι μια Πρόκληση Centennial της NASA, μέρος του Προγράμματος Βραβείων, Προκλήσεων και Πληθοπορισμού εντός της Διεύθυνσης Αποστολής Διαστημικής Τεχνολογίας της NASA. Η Φάση 1 του LunaRecycle έλαβε πρωτοφανές ενδιαφέρον από την παγκόσμια κοινότητα καινοτόμων. Η πρόκληση έλαβε περισσότερες από 1.200 εγγραφές - περισσότερες από οποιονδήποτε διαγωνισμό στην 20χρονη ιστορία των Προκλήσεων Centennial - και μια ομάδα 50 κριτών αξιολόγησε σχεδόν 200 υποβολές. Δεκαεπτά ομάδες επιλέχθηκαν ως νικήτριες της Φάσης 1, εκπροσωπώντας πέντε χώρες και εννέα πολιτείες των ΗΠΑ. Οι νικητές ανακοινώθηκαν μέσω ζωντανής μετάδοσης στο κανάλι YouTube της NASA Marshall. Η διαχείριση της LunaRecycle γίνεται στη NASA Marshall με επίκεντρο κυρίως ειδικούς στο θέμα, καθώς και το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα και το Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στη Silicon Valley της Καλιφόρνια. Η NASA, σε συνεργασία με το Κολλέγιο Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, διαχειρίζεται την πρόκληση με συντονισμό από τον πρώην νικητή του Προκλήματος Centennial, AI SpaceFactory, και το μέλος της βιομηχανίας περιβαλλοντικής βιωσιμότητας Veolia. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη δεύτερη φάση του LunaRecycle, συμπεριλαμβανομένης της εγγραφής για τα επερχόμενα διαδικτυακά σεμινάρια, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/lunarecycle Η καλλιτεχνική σύλληψη της Σελήνης (δεξιά) και του Άρη (κέντρο) σε φόντο την έναστρη έκταση του διαστήματος. Ένα κομμάτι του ορίζοντα της Γης διακρίνεται στο προσκήνιο.

Πιστές και φέτος στο ουράνιο ραντεβού τους με τη Γη οι Περσείδες. Η καλοκαιρινή βροχή πεφταστεριών κορυφώνεται το διήμερο 12-13 Αυγούστου Οι διάττοντες Περσείδες, η πιο εντυπωσιακή καλοκαιρινή βροχή από «πεφταστέρια», θα κορυφωθούν και φέτος στην καρδιά του Αυγούστου, συγκεκριμένα τα βράδια της Τρίτης και Τετάρτης, στον νυχτερινό ουρανό της χώρας μας και γενικότερα του βορείου ημισφαιρίου.Οι Περσείδες είναι θεαματικές βροχές διαττόντων, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά, διαθέτοντας συνήθως μακριές πύρινες «ουρές». Σύμφωνα με τη NASA, οι Περσείδες «δίνουν» περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων μέσα στο έτος. Το ρεκόρ τους ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την ώρα, ενώ συνήθως «δίνουν» 50 έως 60 την ώρα. Φέτος, ο ουρανός θα είναι αρκετά σκοτεινός και κατάλληλος για παρατήρηση.Εμφανίζονται σχεδόν σε όλα τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από τα βορειοανατολικά, από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους. Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά περίπου από τις 17 Ιουλίου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν έως τις 24 Αυγούστου. Το «σόου» αρχίζει λίγο μετά τη δύση του Ήλιου, αλλά όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.Οι Περσείδες -οι οποίες καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ. – προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει έναν τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων.Ο εν λόγω κομήτης είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα και χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Το τελευταίο κοντινό πέρασμά του από τη Γη ήταν το 1992 και το επόμενο αναμένεται το 2126, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.Τα μετέωρά του, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 130 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1,650 βαθμοί Κελσίου), σε ύψος άνω των 80 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1992791/pistes-kai-fetos-sto-oyranio-rantevoy-toys-me-ti-gi-oi-perseides/