Δροσος Γεωργιος

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Ένας διαστημικός σταθμός όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ. Ενώ οι διακοπές του Μαΐου, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες από άποψη καιρού, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) πέρασε αρκετές ημέρες κάτω από τις ακτίνες του καυτού Ήλιου - από τις 8 έως τις 11 Μαΐου, σχεδόν χωρίς διάλειμμα. Πώς συνέβη αυτό; Η τροχιακή μετάπτωση είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ήλιος δεν δύει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η μετάπτωση είναι η σταθερή μετατόπιση του τροχιακού επιπέδου του σταθμού. Αυτό συμβαίνει επειδή ο πλανήτης μας είναι... Χμμ... «όχι στρογγυλός». Ζητάμε από τους υποστηρικτές της επίπεδης Γης να ηρεμήσουν τώρα. Απλώς μιλάμε για το σχήμα ενός γεωειδούς, όχι μιας σφαίρας - πεπλατυσμένης στους πόλους και ελαφρώς διογκωμένης στις ισημερινές περιοχές. Λόγω του σχήματος του γεωειδούς, τα αντικείμενα στην τροχιά του πλανήτη δεν έλκονται αυστηρά από το κέντρο του, αλλά σαν να βρίσκονται ελαφρώς στο πλάι του. Επομένως, αν και η κλίση της τροχιάς του ΔΔΣ προς τον ισημερινό παραμένει αμετάβλητη (51,6°), το επίπεδό της μετατοπίζεται σταδιακά. Περίπου 5° την ημέρα στα δυτικά. Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια μιας ημέρας πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού γύρω από τη Γη, το φως και η σκιά εναλλάσσονται περίπου 16 φορές. Αλλά λόγω της μετάπτωσης, η τροχιά του ISS περιστρέφεται επίσης σε σχέση με τον Ήλιο. Η τροχιά του ISS κάνει μια πλήρη περιστροφή σε σχέση με τον Ήλιο σε 60 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η τροχιά φωτίζεται από όλες τις πλευρές και στο τέλος της περιόδου, ο σταθμός μπορεί να παραμείνει "στο φως" για αρκετές ημέρες στη σειρά. Σε τέτοιες μέρες, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πετάει σαν να βρίσκεται στην άκρη του φωτός και της σκιάς και βρίσκεται σχεδόν όλη την ώρα κάτω από τις καυτές ακτίνες του Ήλιου, χωρίς να μπαίνει στη σκιά της Γης για σχεδόν μια εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένες μονάδες του ISS μπορούν να σκιαστούν από άλλα στοιχεία του σταθμού (για παράδειγμα, ηλιακούς συλλέκτες) για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη μεταφορά θερμότητας. Ενδιαφέρον γεγονός. Η τροχιά του μελλοντικού ρωσικού τροχιακού σταθμού θα λύσει το πρόβλημα του ασταθούς φωτισμού. Οι συνθήκες φωτός και σκιάς θα παραμείνουν αμετάβλητες. Αυτό θα κάνει την εργασία με τους στόχους πιο ακριβή και αποτελεσματική. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22922

Ιδού το πρώτο μηχάνημα εξόρυξης της Σελήνης (βίντεο) Είναι σχεδιασμένο για να συλλέγει το πολύτιμο ήλιο-3. Η επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη και τα σχέδια μόνιμης παρουσίας του εκεί έχουν πολυεπίπεδες προεκτάσεις που ξεκινούν από τον στρατηγικό σχεδιασμό των υπερδυνάμεων σε γεωπολιτικό επίπεδο συνεχίζονται στον επιστημονικό/ερευνητικό τομέα και καταλήγουν στην εμπορική εκμετάλλευση του φυσικού μας δορυφόρου η οποία περνά από τον (διαστημικό) τουρισμό και καταλήγει στον ορυκτό πλούτο του φεγγαριού.Οι μελέτες που έχουν γίνει στο σεληνιακό περιβάλλον δείχνουν ότι ένα σπάνιο ισότοπο στη Γη, το ήλιο-3, βρίσκεται σε σχετική αφθονία στο φεγγάρι. Η αμερικανική νεοφυής εταιρεία Interlune παρουσίασε ένα μηχάνημα συλλογής του ηλίου-3 από το σεληνιακό έδαφος.Η NASA εκτιμά ότι υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι ηλίου-3 στο φεγγάρι. Αυτό το ισότοπο θα μπορούσε να παρέχει πυρηνική ενέργεια σε έναν αντιδραστήρα σύντηξης, αλλά επειδή δεν είναι ραδιενεργό, δεν θα παράγει επικίνδυνα απόβλητα σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.Το μηχάνημα έχει σχεδιαστεί για να επεξεργάζεται 110 τόνους σεληνιακού ρεγόλιθου ανά ώρα για τη συλλογή ηλίου-3. Ο ρεγόλιθος είναι ένα στρώμα χαλαρού, κατακερματισμένου υλικού που καλύπτει την επιφάνεια της Σελήνης ενώ έχει παρουσία και στη Γη. Η αφθονία του ρεγόλιθου στη Σελήνη έχει οδηγήσει όλους τους εμπλεκόμενους στην κατάκτηση της Σελήνη είτε είναι κρατικές ή ιδιωτικές διαστημικές υπηρεσίες είτε εταιρείες να προσπαθούν να βρουν τρόπους αξιοποίησης του ρεγόλιθου με διαφόρους τρόπους είτε ως δομικό ή άλλων χρήσιμων υλικών.«Όταν χειρίζεσαι εξοπλισμό στη Σελήνη, τα πρότυπα αξιοπιστίας και απόδοσης βρίσκονται σε νέο επίπεδο. Η υψηλού ρυθμού ανασκαφή που απαιτείται για τη συλλογή ηλίου-3 από το φεγγάρι σε μεγάλες ποσότητες δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ πριν, πόσο μάλλον με υψηλή απόδοση» αναφέρουν σε ανακοίνωση τους τα στελέχη της Interlune.Η κατασκευή του πρωτοτύπου αποτελεί συνεργασία μεταξύ της Interlune και της Vermeer, ενός 70χρονου κατασκευαστή γεωργίας και βιομηχανικού εξοπλισμού. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα του προγράμματος δοκιμών μέχρι σήμερα και ανυπομονούμε για την επόμενη φάση ανάπτυξης», πρόσθεσε ο Γκάρι Λάι, συνιδρυτής και επικεφαλής τεχνολογίας της Interlune. Η Interlune αναφέρει ότι η ανασκαφή είναι το πρώτο βήμα σε ένα προγραμματισμένο σύστημα τεσσάρων βημάτων για τη συλλογή φυσικών πόρων από το Διάστημα: ανασκαφή, ταξινόμηση, εξαγωγή και διαχωρισμός. Η εκκίνηση προχώρησε στην κατασκευή του πρωτοτύπου πλήρους κλίμακας αφού δοκίμασε με επιτυχία μια μικρότερη έκδοση του μηχανήματος πέρυσι. Στη φωτογραφία το μηχάνημα εξόρυξης του ηλίου-3 από τη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958374/idoy-to-proto-michanima-exoryxis-tis-selinis-vinteo/

Η πρώτη μπαταρία που… μεταμορφώνεται για να έχει πολλές εφαρμογές. Επαναστατική τεχνολογία για χρήση από ηλεκτρονικές συσκευές μέχρι ανδροειδή. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι δημιούργησε μια μπαταρία που μπορεί να τεντωθεί και να λυγίσει χωρίς να χάσει την ισχύ της. Η ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για μια νέα γενιά φορητών ηλεκτρονικών συσκευών, έξυπνων ιατρικών μηχανημάτων ακόμη και ρομπότ με ανθρώπινες κινήσεις.«Η υφή μοιάζει λίγο με οδοντόκρεμα. Το υλικό μπορεί, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί σε έναν 3D εκτυπωτή για να διαμορφώσει την μπαταρία όπως θέλετε. Αυτό ανοίγει για έναν νέο τύπο τεχνολογίας» αναφέρει ο Άιμαν Ραχμανουντίν επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Linköping στη Σουηδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι παραδοσιακές μπαταρίες αντιμετωπίζουν μια αντιστάθμιση μεταξύ μεγέθους/ευελιξίας και ισχύος. Οι επιστήμονες στο Εργαστήριο Οργανικής Ηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου Linköping έλυσαν αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υλικά που μπορούν να συγκρατήσουν και να μεταφέρουν αρνητικά και θετικά φορτία σε συσκευές τροφοδοσίας ανεξάρτητα από τις ενεργειακές τους απαιτήσεις.«Οι μπαταρίες είναι το μεγαλύτερο εξάρτημα όλων των ηλεκτρονικών. Σήμερα είναι συμπαγείς και αρκετά ογκώδεις. Αλλά με μια μαλακή και συμβατή μπαταρία, δεν υπάρχουν περιορισμοί σχεδιασμού. Μπορεί να ενσωματωθεί στα ηλεκτρονικά με εντελώς διαφορετικό τρόπο και να προσαρμοστεί στον χρήστη» λέει ο Ραχμανουντίν.Για να δημιουργήσουν την μπαταρία οι ερευνητές μετέβαλαν τα ενεργά συστατικά, τα συνδετικά τμήματα και τους ακροδέκτες που συνθέτουν μια μπαταρία. Τα ενεργά συστατικά των καθόδων (θετικά φορτία) και των ανοδίων (αρνητικά φορτία) αποτελούνται από τροποποιημένη λιγνίνη, ένα οργανικό υλικό. Οι συνδέσεις ή οι θετικοί και αρνητικοί ακροδέκτες της μπαταρίας εξακολουθούν να είναι μεταλλικοί, αλλά είναι κατασκευασμένοι από νανογραφίτη και νανοσύρματα αργύρου που είναι αρκετά μικρά ώστε να παραμένουν εύκαμπτα με την υπόλοιπη μπαταρία.«Το αποτέλεσμα είναι μια μπαταρία που συμπεριφέρεται κάπως σαν ένα μπαλόνι νερού – διατηρώντας το συνολικό της σχήμα και συγκρατεί μεγάλη ποσότητα υλικού ενώ παραμένει εύκαμπτη» υποστηρίζουν οι ερευνητές.Οι πιθανές εφαρμογές αυτής της ανακάλυψης περιλαμβάνουν αντλίες ινσουλίνης, βηματοδότες και ακουστικά βαρηκοΐας, μαζί με ηλεκτρονικά υφάσματα που περιέχουν ηλεκτρονικά είδη σε ρούχα που προσαρμόζονται στο σώμα του χρήστη καθώς και ανάπτυξη του κλάδου «μαλακής ρομποτικής» η οποία δημιουργεί ρομπότ που θα διαθέτουν μια πλαστικότητα στις κινήσεις παρόμοια με αυτή των ανθρώπων γεγονός που θα τους επιτρέπει να αυξήσουν τόσο τον αριθμό όσο και την ποιότητα των δυνατοτήτων και υπηρεσιών που θα μπορούν να παρέχουν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1958394/i-proti-mpataria-poy-metamorfonetai-gia-na-echei-polles-efarmoges/

Γιατί υπάρχουμε; Μέσα σε ένα εργαστήριο που βρίσκεται στα δάση της Νότιας Ντακότα, οι φυσικοί προετοιμάζουν ένα πείραμα που ίσως δώσει απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της επιστήμης: γιατί υπάρχει το σύμπαν μας; Βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου για την απάντηση με μια δεύτερη ομάδα Ιαπώνων φυσικών που θα πραγματοποιήσουν παρόμοιο πείραμα – οι οποίοι προς το παρόν προηγούνται. Πως θα λειτουργεί ο ανιχνευτής σωματιδίων Dune Το γεγονός ότι στο σύμπαν υπάρχουν γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, άνθρωποι και γενικότερα ότι βλέπουμε γύρω μας, μπορεί να το χρωστάμε στα νετρίνα. Αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη υπήρχε άφθονη ενέργεια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ζεύγη σωματιδίων (ύλη) και αντισωματιδίων (αντιύλη). Η κοσμική πυκνότητα τότε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τα σωματίδια κάθε ζεύγους θα έπρεπε πολύ σύντομα να συγκρουστούν αφανίζοντας το ένα το άλλο και αφήνοντας πίσω τους μόνο έναν ωκεανό ραδιενέργειας. Για να αποφευχθεί η ολική καταστροφή, πρέπει να υπήρξε μια ελάχιστη υπεροχή στην πυκνότητα της ύλης προς την αντιύλη. Οι φυσικοί επιστήμονες πασχίζουν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να προέκυψε μια τέτοια ασυμμετρία. Σύμφωνα με μια δημοφιλή ερμηνεία, στο πρώιμο σύμπαν τα υπερβαρέα ξαδελφάκια των νετρίνων διασπάστηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να δημιουργείται ένα επιπλέον σωματίδιο ύλης για κάθε δισεκατομύριο ζεύγη ύλης-αντιύλης. Η μέτρηση των ιδιαίτερων ιδιοτήτων των σημερινών ελαφρών νετρίνων θα μπορούσε να μας αποκαλύψει πόσο εύλογο είναι ένα τέτοιο σενάριο για την ανατροπή της ισορροπίας, έστω κατ’ ελάχιστο ποσοστό, υπέρ της ύλης. Αλλά και πάλι, αν δεν υπήρχαν τα νετρίνα, εμείς μάλλον δεν θα είμασταν εδώ.Οι φυσικοί κατασκευάζουν ανιχνευτές με σκοπό την μελέτη των νετρίνων με την ελπίδα να καταλάβουν ‘γιατί υπάρχουν’. Η αμερικανική ερευνητική ομάδα ελπίζει να βρεί την απάντηση βαθιά κάτω από το έδαφος με το πείραμα Deep Underground Neutrino Experiment (Dune). Οι επιστήμονες θα φτάσουν 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, σε τρία τεράστια υπόγεια σπήλαια. Η κλίμακα είναι τέτοια που τα συνεργεία κατασκευής και οι μπουλντόζες τους συγκριτικά να μοιάζουν με μικρά παιχνιδάκια. Ο επιστημονικός διευθυντής αυτής της εγκατάστασης, Dr Jaret Heise, περιγράφει τα γιγάντια σπήλαια ως «καθεδρικούς ναούς της επιστήμης».Ο Dr Jaret Heise ασχολείται με την κατασκευή αυτών των σπηλαίων στις Υπόγειες Ερευνητικές Εγκαταστάσεις του Σάνφορντ (Surf) εδώ και δέκα χρόνια περίπου. Απομονώνουν το Dune από τον θόρυβο και την άσχετη ακτινοβολία. Τώρα το πείραμα Dune είναι έτοιμο για το επόμενο στάδιο. Σύφωνα με τον Heise: «Είμαστε έτοιμοι να κατασκευάσουμε τον ανιχνευτή που θα αλλάξει την κατανόησή μας για το σύμπαν με όργανα που θα αναπτυχθούν από τη συνεργασία περισσότερων από 1400 επιστημόνων από 35 χώρες, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί υπάρχουμε».Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η απάντηση στην κατανόηση του γιατί η ύλη κυριάρχησε – και κατ’ επέκταση γιατί υπάρχουμε – βρίσκεται στη μελέτη των νετρίνων και αντινετρίνων. Γι αυτό θα εκτοξεύουν δέσμες και των δύο ειδών σωματιδίων από το υπέδαφος στο Ιλινόις προς τους ανιχνευτές στη Νότια Ντακότα που βρίσκονται σε απόσταση 800 μιλίων. Καθώς ταξιδεύουν, τα νετρίνα και τα αντινετρίνα αλλάζουν ελάχιστα. Οι επιστήμονες θέλουν να μάθουν αν αυτές οι αλλαγές είναι διαφορετικές για τα νετρίνα και τα αντινετρίνα. Αν ναι, αυτό θα μπορούσε να τους οδηγήσει στην απάντηση στο γιατί ύλη και αντιύλη δεν αλληλοεξξαφανίστηκαν.Στην άλλη άκρη του κόσμου, 9.650 χιλιόμετρα από τη Νότια Ντακότα, Ιάπωνες φυσικοί χρησιμοποιούν λαμπερές χρυσές σφαίρες για να απαντήσουν στα ίδια ερωτήματα. Κατασκευάζουν τον ανιχνευτή Hyper-K – ο οποίος θα είναι μια μεγαλύτερη και καλύτερη έκδοση του υπάρχοντος ανιχνευτή νετρίνων Super-K (Super-Kamiokande).Η ερευνητική ομάδα των Ιαπώνων, θα ενεργοποιήσει την δέσμη νετρίνων σε λιγότερο από τρία χρόνια, αρκετά χρόνια νωρίτερα από το αμερικανικό πείραμα. Ο αγώνας δρόμου μπορεί να έχει ξεκινήσει, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα αναμένονται στα επόμενα χρόνια. Γι αυτό προς το παρόν, το ερώτημα τι ακριβώς συνέβη στην αρχή του χρόνου ώστε να υπάρχουμε σήμερα, παραμένει αναπάντητο. πηγές: 1. Scientists in a race to discover why our Universe exists– https://www.bbc.com/news/articles/cjwvgevjjl6o – 2. ΡΕΥ ΤΖΑΓΙΑΟΥΟΡΝΤΑΝΑ, ‘ΚΥΝΗΓΟΙ ΝΕΤΡΙΝΩΝ’, ΠΕΚ – https://cup.gr/book/kynigi-netrinon/

Τρεις ανακαλυψεις που θα εκτοξευσουν τον ανθρωπινο πολιτισμο. Αγαπητο Astronio.Φιλε Παυλο. 1.Πυρηνική Συντηξη. «Η παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε κατά 2,5% το 2023, φτάνοντας στο επίπεδο ρεκόρ των 29.925 TWh (τεραβατωρών) Ολοι γνωριζουμε οτι η ηλεκτρικη ενεργεια αποτελει την βαση του ανθρωπινου πολιτισμου.Απο την στιγμη που η ανθρωποτητα ξεκινησε να χρησιμοποιει την ηλεκτρικη ενεργεια ειχαμε αλμα στον ανθρωπινο πολιτισμο.Ετσι το θεμα της παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας αποτελει το πρωτο προβλημα ολων των κρατων.Ο άνθρακας διατήρησε την θέση του ως το κυρίαρχο καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, με τα ορυκτά καύσιμα να αποτελούν συνολικά το 60% της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών στη συνολική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αυξήθηκε, από 29%, σε 30%».Το προβλημα που δημιουργηθηκε με τον τροπο παραγωγης δεν ειναι αλλο απο το φαινομενο του θερμοκηπιου στον πλανητη μας.Στην εναρξη της βιομηχανικης περιοδου το1760 το CO2 ηταν 280 ppm και τωρα φτασαμε στα 420 ppm.Ετσι ο τροπος παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας ειναι κυριαρχος για το μελλον του πλανητη μας.Εδω ερχεται η πυρηνικη συντηξη να δωσει την απαφασιστικη λυση.Τι εναι πυρηνικη συντηξη το γνωριζουμε απο παλια.Το θεμα ειναι να το πετυχουμε στην πραξη.Εδω ερχεται το ITER .Το έργο του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα (ITER) που ειναι στην Γαλλια υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.Ηδη η διαδικασια κατασκευης εχει προχωρησει αποφασιστικα και το πανίσχυρο μαγνητικό σύστημα για να δημιουργήσει ένα «αόρατο κλουβί» που θα περιορίζει τα υπέρ-καυτά σωματίδια πλάσματος τα οποία ενώνονται και συντήκονται για να απελευθερώνουν ενέργεια.Οι υπεύθυνοι του προγράμματος ITER ανακοίνωσαν ότι το τελευταίο εξάρτημα του συστήματος, η κεντρική ηλεκτρομαγνητική βαλβίδα, είναι έτοιμο πέρασε τους απαραίτητους ελέγχους και ξεκίνησε η συναρμολόγηση του.Ετσι η διαδικασιες για την προσπαθεια παραγωγης ειναι σε κρισιμο σημειο «Γνωρίζουμε ήδη ότι μπορούμε να έχουμε σύντηξη. Το ερώτημα είναι, θα κάνουμε τη σύντηξη με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι οικονομικά αποδοτικό;» λέει ο επικεφαλής του ITER για το αποκαλούμενο ιερό δισκοπότηρο της ενέργειας που για πολλούς θα αποτελέσει ένα ορόσημο για τον ανθρώπινο πολιτισμό ανοίγοντας νέους μακροπρόθεσμους ορίζοντες για την ανθρωπότητα αν φυσικά αυτό το εργαλείο αυτό χρησιμοποιηθεί με σύνεση και λογική.Η ανεξαντλητη πηγη παραγωγης ηλεκτρικης ενεργειας χωρις αποβλητα θα εκτιναξει τον ανθρωπινο πολιτισμο και θα βοηθησει αποφασιστικα να αντιμετωπισουμε και την κλιματικη αλλαγη με την αποφασιστικη μειωση των ορυκτων καυσιμων και την μειωση εντελει του CO2. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951069/etoimi-i-kardia-toy-diethnoys-programmatos-pyrinikis-syntixis-iter-vinteo/ Περισσοτερα.www.Astrovox.gr-Αστρο-ειδήσεις-Πυρηνική Συντηξη.

Η κινεζική «SpaceX» εκτόξευσε το νέο της πύραυλο (βίντεο) Μετέφερε στο Διάστημα έξι δορυφόρους ενώ θα εκτοξευθεί σύντομα ένας ακόμη νέος πύραυλος της εταιρείας. Η κινεζική νεοφυής εταιρεία Landspace έστειλε έξι δορυφόρους σε τροχιά με τον πύραυλο Zhuque-2E που έχει κατασκευάσει ο οποίος κινείται με μεθάνιο.Το Zhuque-2E εκτοξεύτηκε από την περιοχή δοκιμών εμπορικής καινοτομίας του διαστήματος Dongfeng στη βορειοδυτική Κίνα. Ο πύραυλος μετέφερε έξι δορυφόρους Tianyi που ανήκουν στην εταιρεία Spacety. Οι δορυφόροι θα χρησιμοποιηθούν για καταγραφή εικόνων ραντάρ, οπτική τηλεπισκόπηση και διάφορες έρευνες των διαστημικών επιστημών.Ο πύραυλος μπορεί να μεταφέρει φορτίο τεσσάρων τόνων σε αποστάσεις 500 χιλιομέτρων τροχιά. Ο Zhuque-2E έχει μήκος 47,3 μέτρα και αποτελεί έναν από τους πυραύλους της οικογένειας Zhuque που έχει δημιουργήσει η Landspace και η πρώτη εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Στο τελικό στάδιο δοκιμών βρίσκεται ένα ακόμη πιο μεγάλο και προηγμένο μοντέλο ο Zhuque-3 με μήκος 76,6 μέτρα. Οι πύραυλοι θα μεταφέρουν εμπορικά και επιστημονικού ενδιαφέροντος φορτία ενώ φυσικά αναμένεται να χρησιμοποιηθούν και για αποστολές του κινεζικού στρατού. Μένει να δούμε το κόστος των εκτοξεύσεων και αν αυτές θα είναι ανταγωνιστικές στην Space X (που κυριαρχεί στον τομέα των εμπορικών εκτοξεύσεων) και άλλες εταιρείες που εκτοξεύουν φορτία στο Διάστημα. Η στιγμή της απογείωσης του πυραύλου Zhuque-2E. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957611/i-kineziki-space-x-ektoxeyse-to-neo-tis-pyraylo-vinteo/ Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" Στις 15 Μαΐου, ο Progress MS-31, του οποίου η εκτόξευση είχε προγραμματιστεί για τον Ιούλιο, υποβλήθηκε σε δοκιμές σε ανηχοϊκό θάλαμο. Σχεδόν όλα τα διαστημόπλοια που εκτοξεύονται σε τροχιά περνούν από αυτό το δωμάτιο στο Μπαϊκονούρ. Οι τοίχοι του είναι καλυμμένοι με πλακάκια με επίστρωση φερρίτη. Τα ραδιοκύματα δεν ανακλώνται εδώ, αλλά διασκορπίζονται προσεκτικά. Η RSC Energia εξήγησε γιατί αυτός ο θάλαμος είναι «πιο ήσυχος» από τον χώρο, τι κοινό έχει με ένα στούντιο ηχογράφησης και γιατί ακριβώς είναι απαραίτητος. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-219699195_51060

Το ηλιοτρόπιο του Σύμπαντος αποκαλύπτεται στο φακό ερασιτέχνη αστροφωτογράφου. Εντυπωσιακή λεπτομερής εικόνα ενός σπειροειδούς γαλαξία με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ο ερασιτέχνης αστροφωτογράφος Ρόναλντ Μπρέτσερ κατάφερε να καταγράψει με το τηλεσκόπιο του από την αυλή του σπιτιού του στον Καναδά ένα εντυπωσιακό πορτρέτο του γαλαξία Messier 63 που είναι πιο γνωστός ως «Γαλαξίας Ηλιοτρόπιο».Η εικόνα αποκαλύπτει λεπτομέρειες στους βραχίονες του σπειροειδούς γαλαξία, το σχέδιο και η δομή του οποίου μοιάζουν εντυπωσιακά με την κεφαλή του ηλίανθου. Ο γαλαξίας φωτοβολεί από την ακτινοβολία που εκπέμπεται από ένα πλήθος γιγάντιων νεογέννητων λευκών-μπλε άστρων το φως από τα οποία ταξίδεψε περίπου 27 εκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει στην… αυλή του Μπρέτσερ.Χρειάστηκαν 13 ώρες παρατηρήσεων και λήψη 158 εικόνων του γαλαξία με διάφορα αστρονομικά φίλτρα (κόκκινο, πράσινο, μπλε και υδρογόνο Α). Τα δεδομένα υποβλήθηκαν σε επεξεργασία χρησιμοποιώντας το λογισμικό επεξεργασίας αστροφωτογραφιών PixInsight. Ο M63 φαίνεται να σχηματίζεται από πολλούς κατακερματισμένους βραχίονες που είναι διατεταγμένοι γύρω από τον φωτεινό πυρήνα του σε αντίθεση με τους καλοσχηματισμένους βραχίονες που χαρακτηρίζουν τους μεγάλους σπειροειδείς γαλαξίες. Ο γαλαξίας M63 που θυμίζει ηλιοτρόπιο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957924/to-iliotropio-toy-sympantos-apokalyptetai-sto-fako-erasitechni-astrofotografoy/

To Hubble φωτογραφίζει ένα εντυπωσιακό… ζαχαρωτό του Σύμπαντος. Πρόκειται για ένα νεφέλωμα σε γειτονικό γαλαξία. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα από ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, το μεγαλύτερο από διάφορους μικρούς γαλαξίες που αποτελούν δορυφόρους του δικού μας γαλαξία.Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που έγιναν με πέντε διαφορετικά φίλτρα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που καταγράφουν το υπεριώδες και το υπέρυθρο φως που το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει. Η NASA στην ανακοίνωση της αναφέρει ότι το νεφέλωμα μοιάζει σε αυτή την εικόνα με ένα… ζαχαρωτό και πιο συγκεκριμένα με μαλλί της γριάς σε έντονα χρώματα.Όταν παρακολουθείτε μια τόσο ζωντανά χρωματισμένη κοσμική σκηνή, είναι φυσικό να αναρωτιέστε αν τα χρώματα είναι πραγματικά. Όταν οι ειδικοί στην επεξεργασία εικόνας συνδυάζουν ακατέργαστα φιλτραρισμένα δεδομένα σε μια πολύχρωμη εικόνα όπως αυτή, εκχωρούν ένα χρώμα σε κάθε φίλτρο. Οι παρατηρήσεις ορατού φωτός αντιστοιχούν συνήθως στο χρώμα που επιτρέπει το φίλτρο. Τα μικρότερα μήκη κύματος φωτός όπως το υπεριώδες συνήθως αποδίδονται σε μπλε ή μοβ, ενώ τα μεγαλύτερα μήκη κύματος όπως το υπέρυθρο είναι συνήθως κόκκινο. Το εντυπωσιακό νεφέλωμα που κατέγραψε το Hubble. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957617/to-hubble-fotografizei-ena-entyposiako-zacharoto-toy-sympantos-vinteo/

Λαμπερή εμφάνιση του Δείμου στον ουρανό του Άρη. Εντυπωσιακή εικόνα του μικρού δορυφόρου του Κόκκινου Πλανήτη. Μετά την ιστορική καταγραφή του σέλαος στον Άρη το ρόβερ της αποστολής Perseverance τράβηξε μια μοναδική φωτογραφία του Δείμου, του μικρού φεγγαριού του Άρη.Μπορεί το πιο προηγμένο ρομπότ εξερεύνησης που έχουμε στείλει στον Άρη να αναζητά ίχνη ζωής στον πλανήτη αλλά ενίοτε καταγράφει εντυπωσιακές εικόνες είτε από το αρειανό τερέν είτε στρέφοντας τα όργανα του στον ουρανό. Αυτή τη φορά το ρόβερ κατέγραψε τον Δείμο στον ουρανό του Άρη λίγο πριν την εμφάνιση της αυγής στον πλανήτη.Ο Δείμος είναι ο μικρότερος από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη (ο άλλος είναι ο Φόβος). Η μεγάλη ομοιότητα του Δείμου και των πολλών πλανητοειδών που είναι παρόντες στην κυρίως ζώνη των αστεροειδών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Δείμος είναι ένα ουράνιο σώμα τέτοιου τύπου που εγκλωβίστηκε από την βαρύτητα του Άρη εξαιτίας μιας διαταραχής, στην περιοχή, που προκλήθηκε από κάποιο πέρασμα του Δία.Αυτό δεν εξηγεί το γεγονός ότι η τροχιά του δορυφόρου είναι πολύ φυσιολογική και επιπλέον το επίπεδο της σχεδόν συμπίπτει με εκείνο του ισημερινού του πλανήτη. Η διαμάχη στην επιστημονική κοινότητα είναι ανοιχτή και πρόσφατη μελέτη ενισχύει μια εντελώς διαφορετική θεωρία και πιο συγκεκριμένα ότι ο Δείμος γεννήθηκε από τα σπλάχνα του Άρη. Ο βράχος φέρεται να αποτελούσε τμήμα του Κόκκινου Πλανήτη, που αποκολλήθηκε από μια σφοδρή πρόσκρουση, και εν συνεχεία αιχμαλωτίστηκε στην τροχιά του Άρη. Ο Δείμος εμφανίζεται σαν ένα λαμπερό άστρο στον ουρανό του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957402/lamperi-emfanisi-toy-deimoy-ston-oyrano-toy-ari/

Κι αν είμαστε μόνοι; Το φιλοσοφικό παράδοξο ενός σύμπαντος χωρίς εξωγήινους. Αν ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι μοναδικός στο απέραντο σύμπαν, τότε πρέπει να υιοθετήσουμε μια φιλοσοφία που θα καλύψει το κενό Οι συνεχείς επιστημονικές ανακαλύψεις από την εξερεύνηση του διαστήματος μας κάνουν να υποψιαζόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν. Όμως, δεν έχουμε βρει ακόμη καμία απόδειξη για εξωγήινη ζωή, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες να είμαστε μια μοναδική εξαίρεση στην απεραντοσύνη του σύμπαντος.Η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί έχει κατακυριεύσει την ανθρώπινη φαντασία. Δεν είναι μόνο οι λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας που υποθέτουν την ύπαρξη εξωγήινης νοημοσύνης, αλλά και το ευρύ κοινό φαίνεται να κλίνει έντονα προς την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι. Οι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, όταν συζητούν για τις δυνατότητες ύπαρξης εξωγήινης ζωής, συνήθως καταλήγουν: «αποκλείται να είμαστε μόνοι στο σύμπαν!». Και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει; Με δισεκατομμύρια γαλαξίες, ο καθένας από τους οποίους βρίθει από άστρα και εξωπλανήτες, οι πιθανότητες ύπαρξης ζωής μόνο στη Γη, σ’ αυτήν την χλωμή μπλε κουκκίδα, φαίνονται απίστευτα μικρές. Πολλοί επιστήμονες και προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης ενισχύουν αυτή την ιδέα, μετατρέποντας τη συζήτηση από το «αν» υπάρχει ζωή στο «πότε» θα τη βρούμε και με «τι» μπορεί να μοιάζει. Σε αυτή την ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και εικασιών, η προσδοκία να συναντήσετε κάποιο άλλο ευφυές είδος είναι σχεδόν αναπόφευκτη – εκτός αν βέβαια, πιστεύετε ότι οι εξωγήινοι είναι ήδη εδώ.Η ιδέα ενός σύμπαντος γεμάτου ζωή έλκεται από την διαίσθησή μας, απηχώντας μερικές από τις πιο απλές αλλά βαθιές φιλοσοφικές ιδέες. Το ξυράφι του Occam μας παρακινεί προς την ιδέα ότι η «ζωή εκεί έξω» είναι η πιο εύκολη εξήγηση – είναι ορθή. Η αρχή της μετριότητας μας υπενθυμίζει ότι η μικρή γωνιά της ύπαρξής μας μάλλον δεν είναι και τόσο μοναδική. Και η Κοπερνίκεια αρχή σαρώνει την παλιά, εγωκεντρική φαντασίωση της ανθρωπότητας ως κέντρο του σύμπαντος. Το να πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι σε αυτό το απέραντο διάστημα, είναι όχι μόνο απίθανο αλλά παράξενα ξεπερασμένο, σαν να δεχόμαστε κάποιον παγκόσμιο χάρτη όπου η Γη βρίσκεται στο κέντρο του. Το ίδιο θαύμα αποτυπώνει ο Carl Sagan στο μυθιστόρημά του ‘Επαφή’: «Το σύμπαν είναι απίστευτα μεγάλο. Αν υπήρχαμε μόνο εμείς, θα ήταν μια τρομερή σπατάλη χώρου»:Αλλά αυτή η πίστη στην ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών δεν αφορά μόνο τη διαίσθηση – βασίζεται στην επιστήμη που πυροδοτεί τόσο την περιέργεια όσο και το δέος. Με την ανακάλυψη των εξωπλανητών, μάθαμε ότι ο γαλαξίας μας ξεχειλίζει από ποικιλομορφία: Δισεκατομμύρια πλανήτες περιφέρονται γύρω από άστρα στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, όπου οι συνθήκες μπορεί να υποστηρίζουν υγρό νερό. Κάποτε, οι ωκεανοί της Γης έμοιαζαν μοναδικοί. Τώρα, κρυμμένες θάλασσες σε δορυφόρους όπως η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος δείχνουν ότι οι υδάτινοι κόσμοι μπορεί τελικά να μην είναι τόσο σπάνιοι. Στη Γη, η ζωή έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτική, καθώς ευδοκιμεί σε ηφαιστειακούς κρατήρες που βράζουν, όξινες λίμνες, ακόμη και σε ραδιενεργές περιοχές – ακραίες συνθήκες που διεγείρουν την φαντασία για το πού θα μπορούσε να υπάρχει ζωή. Οι εξωγήινοι οργανισμοί μπορεί να εξελιχθούν με εντελώς διαφορετικούς τρόπους, πιθανόν διαμορφωμένους από βιοχημείες που δεν μπορούμε ακόμη να συλλάβουμε. Κι ενώ η σιωπή του σύμπαντος μπορεί να φαίνεται εκκωφαντική, αξίζει να θυμόμαστε ότι η αναζήτησή μας μόλις ξεκίνησε. Με κοσμικούς όρους, μόλις μάθαμε να ακούμε και να βλέπουμε. Με τις επερχόμενες τεχνολογίες θα ανοίξουν εντελώς νέα παράθυρα στο σύμπαν. Στατιστικά, οι πιθανότητες φαίνονται αναμφισβήτητες: Με τρισεκατομμύρια άστρα και αμέτρητους πλανήτες, πώς είναι δυνατόν η ζωή να μην εμφανιστεί αλλού; Ακόμη και η ανακάλυψη ενός ταπεινού μικροβίου σε έναν μακρινό κόσμο θα ήταν επαναστατική, υπενθυμίζοντάς μας ότι η ιστορία της Γης δεν είναι παρά μία παράγραφος των ατελείωτων δυνατοτήτων του σύμπαντος.Ωστόσο, η δικαιολογημένη επιστημονική αισιοδοξία δεν πρέπει να μας αποσπά από την απογοητευτική αλήθεια: ότι αυτός ο ενθουσιασμός εξακολουθεί να είναι ένα άλμα πίστης. Το ερώτημα αν είμαστε μόνοι παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της επιστήμης. Τα δεδομένα δίνουν μια δελεαστική εικόνα – εξίσου συμβατή με ένα σύμπαν γεμάτο ζωή όσο και με ένα σύμπαν όπου στεκόμαστε μοναχικοί κάτω από τα άστρα. Το να επιμένει κανείς ότι πρέπει να υπάρχει ζωή εκεί έξω, είναι σαν να δέχχεται το συναίσθημα της αισιοδοξίας ως αποδεικτικό στοιχείο. Η πιο ειλικρινής απάντηση σε αυτό το κοσμικό μυστήριο είναι ένα απλό, γεμάτο δέος: «Δεν ξέρουμε». Μπορεί να είμαστε ο μοναδικός πολιτισμός στο σύμπαν; Η απάντηση έρχεται με το απίθανο ξεκίνημα της ζωής. Η αβιογένεση – η διαδικασία με την οποία η ζωή προκύπτει από την άβια ύλη – μπορεί να είναι τόσο σπάνια ώστε η Γη να αντιπροσωπεύει έναν μοναδικό θρίαμβο σε ένα κατά τα άλλα άγονο σύμπαν. Ακόμη και κάτω από ιδανικές συνθήκες, δεν γίνεται η ζωή απλώς να αναδυθεί. Κανένα πείραμα δεν κατάφερε να το επαναλάβει. Οι μοναδικές συνθήκες της Γης – μια σταθεροποιητική Σελήνη, οι τεκτονικές πλάκες και ακριβώς το σωστό χημικό μείγμα – μπορεί να είναι α-πίθανες, μία στο τρισεκατομμύριο. Η εξέλιξη προσθέτει ένα ακόμη φίλτρο: Ενώ η μικροβιακή ζωή μπορεί να είναι κοινή, το άλμα προς τα νοήμονα όντα μπορεί να απαιτεί μια διασκεδαστική σειρά ατυχημάτων και καταστροφών. Αν η εξέλιξή μας είναι μια κοσμική λοταρία, το σύμπαν μπορεί να είναι γεμάτο από αζήτητους λαχνούς. Παρ’ όλα τα δισεκατομμύρια άστρα και πλανήτες του, το σύμπαν μπορεί να παραμείνει εκκωφαντικά άδειο από ζωή.Και ακόμα κι αν υπάρχουν άλλοι πολιτισμοί, μπορεί να μας χωρίζει για πάντα η απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου. Οι προσπάθειές μας να ‘ακούσουμε’ εξωγήινα σήματα από τα άστρα συνάντησαν μόνο ανατριχιαστική σιωπή. Οι πολιτισμοί μπορεί να προκύψουν και να εξαφανιστούν σαν σπινθήρες, που τρεμοπαίζουν πολύ πριν τα σήματα τους διασχίσουν το γαλαξιακό κενό. Οι αποστάσεις είναι τερατώδεις – το ίδιο το φως χρειάζεται χιλιετίες για να διασχίσει τα πλησιέστερα άστρα – και η τεχνολογία μας για διαστρικά ταξίδια είναι πιο πολύ φαντασία παρά πραγματικότητα. Για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, η επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος παρασύρει τους γαλαξίες πιο μακριά, εγκλωβίζοντάς μας σε ένα είδος κοσμικής απομόνωσης. Μπορεί να είμαστε ουσιαστικά μόνοι – παρασυρμένοι σε μια υπέροχη αλλά αδιάφορη θάλασσα άστρων, κυματίζοντας ένα σήμα που κανείς δεν θα δει ποτέ. Προς το παρόν, αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε. Το αν υπήρξαμε ο μοναδικός πολιτισμός στο σύμπαν μας, μάλλον δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το επιβεβαιώσουμε. Αν κάποτε ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή τότε θα ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι στην λαμπερή φούσκα του παρατηρήσιμου σύμπαντος. Τι θα γινόταν όμως αν, μετά από αιώνες, τα τηλεσκόπια μας δεν βρουν εξωγήινες βιόσφαιρες, ούτε τεχνολογίες, αλλά διαπιστώσουν μια ανατριχιαστική κοσμική σιωπή; Όπως είπε ο Arthur C. Clarke, είτε είμαστε μόνοι είτε δεν είμαστε, και τα δύο είναι τρομακτικά. Άστεγοι στο άπειρο Με την πρώτη ματιά, η ιδέα της κοσμικής μοναξιάς φαίνεται μακρινή, θαμμένη κάτω από το θόρυβο της υπερπληθυσμιακής και χαοτικής ζωής μας. Ποιος έχει χρόνο να ασχοληθεί με την καθολική μοναξιά ενώ παλεύει με τα επίγεια καθημερινά προβλήματα; Όμως, αυτή η σιωπή φαίνεται στο υπόβαθρο της συλλογικής μας ψυχής, ένα σκοτεινό «τι θα γινόταν αν» που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Αν η αντανακλαστική αυτοσυνείδηση είναι μοναδική – ή τραγικά σπάνια – σε έναν άδειο κόσμο, οι επιπτώσεις είναι συγκλονιστικές, διαμορφώνοντας την ταυτότητά μας με ένα μείγμα δέους, άγχους και αποξένωσης.Από τη μια πλευρά, αυτή η μοναξιά μοιάζει με την απόλυτη κοσμική φιλοφρόνηση. Φανταστείτε: Η Γη ως φορέας της μοναδικότητας της ύπαρξης, το μαγικό μέρος όπου το Σύμπαν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Αν είμαστε μόνοι, η ύπαρξή μας υπερβαίνει τις πιθανότητες. Είναι ένα θαύμα που αψηφά τη φαντασία. Όπως το θέτει ο αστροφυσικός Howard A. Smith, γινόμαστε σπάνιοι, πολύτιμοι και κοσμικά σημαντικοί. Είμαστε μοναδικότητες – αδύνατες πιθανότητες που έγιναν πραγματικότητα.Αλλά αυτή η εξαιρετική μοναδικότητα συνοδεύεται από μια στοιχειωμένη μοναξιά. Σε ένα σύμπαν τόσο απέραντο και σκοτεινό, θα ήμασταν η μόνη φωνή σε ένα αιώνιο κενό, τραγουδώντας σε κανένα κοινό, σκεπτόμενοι αν η πραγματικότητά μας είναι καν πραγματική. Αυτό δεν είναι απλώς ανησυχητικό – είναι βαθύτατα αποπροσανατολιστικό, αναγκάζοντάς μας να παλέψουμε με το παράδοξο να είμαστε κοσμικοί μονόκεροι και μοναχικοί περιπλανώμενοι.Μερικοί φιλόσοφοι εντοπίζουν την κοσμική μοναξιά της ανθρωπότητας πίσω στη στιγμή που εκθρονιστήκαμε ανεπιτήδευτα από την επανάσταση του Κοπέρνικου. Το παρομοιάζουν με μια κοσμική προειδοποίηση έξωσης: Μια μέρα, η Γη ήταν η ζεστή, κεντρική εστία του Σύμπαντος και την επόμενη, χαθήκαμε σε μια απέραντη ερημιά. Μια υπαρξιακή μετατόπιση σαν «να είσαι άστεγος στο άπειρο». Απογυμνωμένοι από μια ιστορία όπου ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω μας, βρεθήκαμε χαμένοι, απομονωμένοι και σμικρυμένοι από απεριόριστους ορίζοντες.Σαν να στρίβει το μαχαίρι στην πληγή, κάθε επιστημονική ανακάλυψη απλώς βάθυνε την αίσθηση της αποξένωσής μας. Η ανακάλυψη της τεράστιας κλίμακας του σύμπαντος – τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών και οι αδιανόητες αποστάσεις του – δεν έφερε απαντήσεις. Τόνιζε την απίθανη φύση της αντανακλαστικής μας επίγνωσης σε αυτόν τον μικρό, βραχώδη πλανήτη. Οι διάσημοι προβληματισμοί του Carl Sagan στη χλωμή μπλε κουκκίδα : H Γη, «μια μοναχική κουκκίδα στο αχανές κοσμικό σκοτάδι που μας περιβάλλει», τρεμοφέγγει σε μια θάλασσα σιωπηλών, αδιάφορων αστεριών.Είναι ένα γλυκόπικρο παράδοξο: Είμαστε αστερόσκονη, φτιαγμένη από τα ίδια στοιχεία με τους γαλαξίες, αλλά νιώθουμε εξόριστοι από αυτούς. Η επανάσταση του Κοπέρνικου άφησε μια ουλή στην ανθρώπινη ψυχή, αποσπώντας μας από την ανθρωποκεντρική ζεστασιά του παλιού. Εξόρισε την ανθρωπότητα σε μια υπαρξιακή μοναξιά με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι Νίτσε, Σαρτρ και Καμύ πολύ πριν αρχίσουμε τις ραδιοασρονομικές προσπάθειες ανίχνευσης εξωγήινων σημάτων από το διάστημα. Ενώ οι περισσότεροι από εμάς είναι εξοικειωμένοι με την καθημερινή μοναξιά – την κακή επικοινωνία, τις ρηχές σχέσεις ή τον πόνο της απομόνωσης – οι υπαρξιστές έσκαψαν βαθύτερα, ανακαλύπτοντας μια βαθιά κοσμική μοναξιά, μια αποσύνδεση φαινομενικά ραμμένη στον ίδιο τον ιστό της ύπαρξης.Ο Νίτσε, προαναγγέλλοντας το θάνατο του Θεού, οραματίστηκε ένα σύμπαν απογυμνωμένο από θεϊκό σκοπό – μια τεράστια, αδέσμευτη έκταση όπου η ανθρωπότητα παρασύρεται χωρίς άγκυρα. Για αυτόν, το κενό δεν ήταν απλώς κενό. ήταν μια ψυχρή, αδυσώπητη υπενθύμιση ότι ο κόσμος είχε πάψει να είναι το σπίτι μας. Μόνο οι πιο γενναίοι, πίστευε, μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτή την παγερή αδιαφορία και να σφυρηλατήσουν νόημα από την άβυσσο. Ο Καμύ, γράφοντας μέσα στη «Μεγάλη Σιωπή» του Φέρμι, παρομοίασε αυτή τη μοναξιά με μια κοσμική κραυγή που χάνεται σε μια ανατριχιαστική σιωπή. Στον Μύθο του Σισύφου, περιέγραψε την ανθρωπότητα ως ξένη σε ένα βουβό σύμπαν, παγιδευμένη στο οδυνηρό χάσμα μεταξύ της αγωνίας μας για νόημα και της σιωπηλής άρνησης του κόσμου. Ο Σαρτρ, εν τω μεταξύ, έβλεπε ένα ωμό σύμπαν χωρίς κανένα νόημα. Υποστήριξε ότι η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα ελεύθερη και φυλακισμένη – απομονωμένα όντα που γεμίζουν την ύπαρξη με ρόλους και περισπασμούς, αλλά παραμένουν χαμένα. Μεταξύ άλλων, ο Σαρτρ προειδοποίησε, ότι είμαστε ναυαγισμένες υπάρξεις, εγκαταλελειμμένες για πάντα.Αλλά ακόμη και ο Σαρτρ, με την αυστηρή άποψή του («η κόλαση είναι οι άλλοι») για τις ανθρώπινες σχέσεις, παραδέχτηκε ότι χωρίς άλλους, θα καταρρεύσουμε στο απόλυτο τίποτα. Η μοναξιά δεν είναι απλώς η απουσία ανθρώπων, είναι η οδυνηρή έλλειψη νοήματος που αισθάνεται έντονα η ανθρωπότητα, ως μοναχικός κάτοικος μιας φαινομενικά άδειας κοσμικής γειτονιάς. Μαθαίνουμε ποιοι είμαστε μέσα από τους άλλους. κρατούν τον καθρέφτη της ύπαρξής μας. Φαντάσου, για μια στιγμή, να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στη Γη. Χωρίς συγκρίσεις, χωρίς διάλογο – μόνο η φωνή σου, που αντηχεί αδιάκοπα στη σιωπή. Πώς θα επιβίωνε η αίσθηση του εαυτού σου; Η λαχτάρα για τον «άλλο» Σίγουρα, η Γη βρίθει από υπέροχη ζωή, αλλά τα ζώα και τα φυτά δεν ανταποκρίνονται στο αντανακλαστικό μας βλέμμα. Η ανακάλυψη βακτηρίων στον Άρη μπορεί να ενθουσιάσει τους επιστήμονες, αλλά δεν θα μειώσει αυτή τη βαθύτερη λαχτάρα. Η αληθινή παρηγοριά βρίσκεται στο να βρεις μια άλλη συνείδηση - κάποιον να μοιραστείς, να αμφισβητήσεις και να αποκαλύψεις τα μυστήρια της ύπαρξης. Στα πιο τρελά μας όνειρα, ένας άλλος πολιτισμός μπορεί να έχει απαντήσεις που δεν περνάνε καν από το μυαλό μας καν καταλάβουμε. Θα μπορούσαν να έχουν αποκαλύψει κάτι που έχουμε χάσει σχετικά με το νόημα του σύμπαντος; Ή μήπως και της ύπαρξής μας;Για μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, δεν βλέπαμε τους εαυτούς μας μόνους. Γεμίσαμε τον κόσμο με θεούς, τέρατα και μυθικά όντα – συντρόφους για να διώξουμε το τρομακτικό κενό. Ακόμη και σήμερα, για πολλούς, το κενό μετριάζεται από τη θεολογία, γεμάτη με αγγέλους, δαίμονες ή πνεύματα. Όταν οι άνθρωποι υπομένουν παρατεταμένη απομόνωση, συχνά επινοούν πρόσωπα και φιγούρες για να αντέξουν τη μοναξιά. Ίσως η σύγχρονη επιστημονική φαντασία μας, με τους φανταστικούς εξωγήινους και τις μηχανές που διαθέτουν αισθήματα, να εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό – έναν τρόπο να γεμίσει τη σιωπή με κάτι που μοιάζει με ανταπόκριση.Τα πειράματα σκέψης της επιστημονικής φαντασίας εμβαθύνουν σ’ αυτήν την ανάγκη για «άλλους». Ο Per Schelde υποστηρίζει ότι οι εξωγήινοι και η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι σύγχρονοι απόηχοι αρχαίων ξωτικών και δράκων. Αυτά τα όντα ευδοκίμησαν σε μια εποχή που τα αδάμαστα δάση και τα μυστηριώδη τοπία ενέπνεαν το θαύμα. Σήμερα με την φύση «εξημερωμένη», το διάστημα έχει γίνει η νέα άγρια φύση – οι αχαρτογράφητοι γαλαξίες ξεχειλίζουν με φανταστικά τέρατα και απόκοσμες οντότητες.Φιλοσοφικά, οι ορισμοί βασίζονται στην αντίθεση – στην παρουσία ενός «άλλου» για να μας αντανακλά και να μας καθορίζει. Στην τρέχουσα κατάστασή μας, χωρίς μια αντανακλαστική συνείδηση, η επιστημονική φαντασία μπορεί να χρησιμεύσει ως μέσο υπέρβασης της ανθρωποκεντρικής μας άποψης. Οι εξωγήινοι και η Τεχνητή Νοημοσύνη προκαλούν τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, αναγκάζοντάς μας να αναθεωρήσουμε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Όπως προτείνει ο Mark Rowlands, η έντονη ετερότητά τους γίνεται καθρέφτης: Όταν κοιτάμε τους εξωγήινους ή τις μηχανές, στην ουσία κοιτάμε τον εαυτό μας. Ταινίες όπως το Blade Runner και το AI Τεχνητή Νοημοσύνη του Σπίλμπεργκ δεν εξερευνούν απλώς τις ρέπλικες και τα ρομπότ – διερευνούν την ουσία της ανθρωπότητας.Αυτή η λαχτάρα για έναν «άλλο» μπορεί επίσης να εξηγήσει την εμμονή μας με την τεχνητή νοημοσύνη. Θα μπορούσε η επιδίωξή μας για γενική τεχνητή νοημοσύνη – ικανή να αντικατοπτρίζει την ανθρώπινη σκέψη – να είναι μια υποσυνείδητη απάντηση στην τρομακτική πιθανότητα να είμαστε εντελώς μόνοι; Ίσως αυτές οι δημιουργίες δεν είναι απλώς τεχνολογικά θαύματα αλλά μια συλλογική προσπάθεια να μοιραστούμε το βάρος της κοσμικής μας μοναξιάς, να βρούμε παρέα στο απέραντο και άδειο σύμπαν – ακόμα κι αν πρέπει να την δημιουργήσουμε μόνοι μας. Αυτό που κάνει το κενό υποφερτό Ας υποθέσουμε ότι, η ανθρωπότητα, μετά από 500 χρόνια αναζήτησης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν είναι οριστικά απαλλαγμένο από γείτονες. Χωρίς συναρπαστικές συναντήσεις με εξωγήινους, χωρίς μεγάλες γαλαξιακές συνομιλίες. Μόνο εμείς, ίσως και μερικά μικρόβια στον Άρη. Τι γίνεται τότε; Και τι γίνεται τώρα, αν έχουμε πειστεί για την κοσμική μας μοναξιά; Για καθοδήγηση, επιστρέφουμε στους υπαρξιστές φιλοσόφους.Η μοναξιά, μας θυμίζουν ότι δεν είναι μόνο φορτίο. Περιέχει μια περίεργη, στοιχειωμένη ομορφιά. Αν μάθουμε να κάνουμε ειρήνη με αυτήν την καθολική σιωπή, όσο απόκοσμη κι αν τη νιώθουμε αρχικά, μπορεί να μας αποκαλύψει ένα βαθύτερο νήμα. Ο Καμύ το περιγράφει στον Μύθο του Σίσυφου: «Τούτη την κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος κάνει τον απολογισμό της ζωής του, ο Σίσυφος, επιστρέφοντας προς το βράχο του, παρατηρεί αυτή την ασύνδετη σειρά των πράξεων που φτιάχνει το πεπρωμένο του, δημιουργημένο από τον ίδιο, συσπειρωμένο κάτω από το βλέμμα της μνήμης του και σφραγισμένο σε λίγο με το θάνατό του. Έτσι, πεπεισμένος για την απόλυτα ανθρώπινη έλευση κάθε ανθρώπινου πράγματος, σαν τυφλός που λαχταρά το φως του και που γνωρίζει πως η νύχτα είναι ατέλειωτη, πορεύεται συνέχεια. Ο βράχος κυλάει πάντα. Αφήνω τον Σίσυφο στους πρόποδες του βουνού! Πάντα ξαναβρίσκει κανείς το φορτίο του. Αλλά ο Σίσυφος διδάσκει την ύψιστη πίστη που αρνείται τους θεούς και σηκώνει τους βράχους. Κι εκείνος επίσης κρίνει ότι όλα είναι καλά. Τούτο το σύμπαν, αδέσποτο στο εξής, δεν του φαίνεται άγονο ούτε ασήμαντο. Κάθε κόκκος αυτής της πέτρας, κάθε ορυκτό θραύσμα αυτού του πλημμυρισμένου από νύχτα βουνού, σχηματίζει από μόνο του έναν κόσμο. Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει μιαν ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο.»Σύμφωνα με τον Καμύ, όταν αποδεχόμαστε την πιθανότητα ενός βωβού και άδειου σύμπαντος, σταματάμε να κοιτάμε μακριά και αρχίζουμε να κοιτάμε γύρω μας. Όπως το θέτει όμορφα ο εξωγήινος στην Επαφή: «Σε όλη μας την αναζήτηση, το μόνο πράγμα που βρήκαμε να κάνει το κενό υποφερτό, είναι ο ένας τον άλλο». πηγή: https://bigthink.com/thinking/what-if-were-alone-the-philosophical-paradox-of-a-lifeless-cosmos

Εταιρεία Πυραύλων και Διαστήματος "Ενέργεια" 38 χρόνια από την ιστορική κυκλοφορία! Στις 15 Μαΐου 1987, στις 9:30 μ.μ. Ώρα Μόσχας, το υπερβαρέο όχημα εκτόξευσης Energia εκτοξεύτηκε για πρώτη φορά από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Έγινε ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας στον τομέα της πυραυλικής. 🔹Τι είναι η «Ενέργεια»; Το όχημα εκτόξευσης Energia δημιουργήθηκε ως αναπόσπαστο μέρος του επαναχρησιμοποιήσιμου διαστημικού συστήματος Energia-Buran. Ήταν ικανό να μεταφέρει σε τροχιά μεγάλα ωφέλιμα φορτία βάρους έως και 100 τόνων με εξωτερικό ιμάντα. 🔹Τι είναι μοναδικό; Σε αντίθεση με τον αμερικανικό πύραυλο διαστημικού λεωφορείου, το Energia θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για την εκτόξευση του πλοίου σε τροχιά, αλλά και, ταυτόχρονα, για την παράδοση μεγάλων μαζών φορτίου. 🔹Πρώτη εκτόξευση. Πώς ήταν; Αντί του τροχιακού διαστημοπλοίου Buran, χρησιμοποιήθηκε ως ωφέλιμο φορτίο ένα μοντέλο του διαστημοπλοίου Skif-DM. Η εκτόξευση ήταν επιτυχής! https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239518%2Fe9b49652ac70d3fb58%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22902

Το πιο προηγμένο ρομπότ στον Άρη κατέγραψε για πρώτη φορά το σέλας στον ουρανό του πλανήτη (βίντεο) Η μελέτη του φαινομένου θα βοηθήσει στην καλύτερη οργάνωση επανδρωμένων αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη. Το πιο προηγμένο ρομπότ εξερεύνησης που έχει στείλει η ανθρωπότητα στον Άρη, αυτό της αποστολής Perseverance της NASA, έγραψε διαστημική ιστορία καταγράφοντας το φαινόμενο του σέλαος στον ουρανό του Κόκκινου Πλανήτη στο ορατό φως κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά.«Αυτή η συναρπαστική ανακάλυψη ανοίγει νέες δυνατότητες για έρευνα γύρω από το σέλας και επιβεβαιώνει ότι το φαινόμενο θα είναι ορατό στους μελλοντικούς αστροναύτες στην επιφάνεια του Άρη» αναφέρει σε δήλωση της η Έλις Κνούτσεν μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που επεξεργάστηκε τα σχετικά δεδομένα και εικόνες που έστειλε το ρόβερ.Τα σέλας εμφανίζεται όταν φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο συγκρούονται με μόρια στις πλανητικές ατμόσφαιρες. Το μαγνητικό πεδίο της Γης διοχετεύει τα περισσότερα από αυτά τα ηλιακά σωματίδια προς τους πόλους της εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που μας χτυπούν μεγάλης έκτασης και έντασης γεωμαγνητικές καταιγίδες που δημιουργούν σέλας το οποίο γίνεται ορατό και σε άλλες περιοχές.Ο Άρης ωστόσο δεν έχει πια μαγνητικό πεδίο αφού εξαφανίστηκε εδώ και πολύ καιρό δημιουργώντας τον ερημικό και άγονο κόσμο με τις ακραίες συνθήκες που γνωρίζουμε σήμερα. Εξαιτίας αυτού το σέλας του Κόκκινου Πλανήτη είναι διαφορετικό από αυτά που έχουμε στη Γη. Αν το σέλας οφείλεται σε μια μεγάλη μαγνητική καταιγίδα φωτίζεται ολόκληρος ο ουρανός του Άρη.Έχει παρατηρηθεί σέλας στον Άρη αλλά από δορυφόρους και σκάφη που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, κανένα από τα ρόβερ ή άλλη συσκευή καταγραφής εικόνων και δεδομένων που έχουμε στείλει στον πλανήτη δεν είχε καταφέρει να συλλάβει το φαινόμενο. Η συνεργασία Η ερευνητική ομάδα υπολόγισε τις απαραίτητες ρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν (θέση γωνίας κ.α.) στην κάμερα MastCam-Z και το φασματόμετρο SuperCam του ρόβερ ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή θέα του ουρανού. Συνεργάστηκαν επίσης με ερευνητές στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA για να μάθουν πότε ήταν πιθανό να συμβεί στον Άρη μια μαγνητική καταιγίδα και να στρέψουν τα δύο όργανα στον ουρανό εκείνη την χρονική στιγμή για να ξεκινήσουν να καταγράφουν εικόνες και δεδομένα.Οι επιστήμονες της NASA ενημέρωσαν την ερευνητική ομάδα στις 15 Μαρτίου ότι συνέβη μια έκρηξη στον Ήλιο η οποία θα μπορούσε πιθανώς να προκαλέσει μαγνητική καταιγίδα στον Άρη. Οι ερευνητές προετοίμασαν το ρόβερ ώστε να είναι έτοιμο να καταγράψει το φαινόμενο που θεωρητικά θα συνέβαινε λίγες μέρες μετά την εκδήλωση της έκρηξης κάτι που τελικά συνέβη και έτσι έχουμε τις πρώτες εικόνες του σέλαος στον Άρη όπως αυτό φαίνεται από την επιφάνεια του. «Οι παρατηρήσεις του σέλαος στο ορατό φως επιβεβαιώνουν έναν νέο τρόπο μελέτης αυτών των φαινομένων που είναι συμπληρωματικός με αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε με τα διαστημικά σκάφη στον Άρη. Η καλύτερη κατανόηση του σέλαος και των συνθηκών γύρω από τον Άρη που οδηγούν στον σχηματισμό τους είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς προετοιμαζόμαστε να στείλουμε ανθρώπους εκεί και αυτές οι μελέτες θα αυξήσουν τις γνώσεις μας για τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να ληφθούν για την ανθρώπινη παρουσία στον πλανήτη» λέει η Κέιτι Στακ Μόργκαν στέλεχος της αποστολής Perseverance στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA (JPL) της NASA. Το εικονιζόμενο ρόβερ της αποστολής Perseverance κατέγραψε το σέλας στον ουρανό του Άρη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956975/to-pio-proigmeno-rompot-ston-ari-kategrapse-gia-proti-fora-to-selas-ston-oyrano-toy-planiti-vinteo-2/

Η Γη «δούλεψε» ένα δισ. έτη για να φτιάξει την πηγή που θα τροφοδοτεί αιώνια τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας. Ο πλανήτης μας παρήγαγε γιγάντιες ποσότητες υδρογόνου τις οποίες μένει τώρα να βρούμε και να αποκτήσουμε. Πρόσφατες ανακαλύψεις δείχνουν ότι αποθέματα υδρογόνου που είναι θαμμένα σε πολλές περιοχές του πλανήτη συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 30 πολιτειών των ΗΠΑ. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Reviews Earth and Environment» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι βρούμε τρόπο πρόσβασης σε αυτό το υδρογόνο η ανθρωπότητα θα μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες για τα επόμενα… 170 χιλιάδες έτη.Οι γεωλόγοι έχουν προς το παρόν μόνο αποσπασματική κατανόηση του πώς σχηματίζονται οι μεγάλες συσσωρεύσεις υδρογόνου και πού να τις εντοπίζουν. «Αυτό που απαιτείται είναι να βρούμε πού έχει απελευθερωθεί, συσσωρευτεί και διατηρηθεί» δήλωσε στο Live Science ο Κρις Βάλενταιν καθηγητής γεωχημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Η νέα μελέτη αναφέρει ότι στον φλοιό της Γης έχει παραχθεί τα τελευταία ένα δισ. έτη αρκετό υδρογόνο για να καλύψει τις τρέχουσες ενεργειακές μας ανάγκες για 170,000 χρόνια. Αυτό που είναι ακόμα ασαφές είναι πόσο από αυτό το υδρογόνο θα μπορούσε να προσεγγιστεί και να εξαχθεί αποτελεσματικά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1957045/i-gi-doylepse-ena-dis-eti-gia-na-ftiaxei-tin-pigi-poy-tha-trofodotei-aionia-tis-energeiakes-anagkes-tis-anthropotitas/

Η DeepMind παρουσίασε σύστημα γενικής νοημοσύνης. Το εργαστήριο ΑΙ της Google προχωρά στην έρευνα των επόμενης γενιάς τεχνολογιών. Η DeepMind, ο βραχίονας ανάπτυξης τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης της Google παρουσίασε ένα σύστημα γενικής νοημοσύνης, ενός κλάδου της βιομηχανίας ΑΙ που φιλοδοξεί να προσφέρει συνείδηση αλλά και πανίσχυρη νόηση στις μηχανές.Το σύστημα γενικής νοημοσύνης (AGI) της DeepMind προσφέρει λύσεις σε μεγάλα προβλήματα στα μαθηματικά και την επιστήμη των υπολογιστών. Το σύστημα, που ονομάζεται AlphaEvolve, συνδυάζει τη δημιουργικότητα ενός μεγάλου γλωσσικού μοντέλου (LLM) με αλγόριθμους που μπορούν να εξετάσουν εξονυχιστικά τις προτάσεις του μοντέλου για φιλτράρισμα και βελτίωση λύσεων.«Η έρευνα αυτή είναι αρκετά θεαματική» λέει ο Μάριο Κρεν ο οποίος ηγείται του Εργαστηρίου Τεχνητού Επιστημόνα στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Επιστήμη του Φωτός στο Erlangen της Γερμανίας. «Νομίζω ότι το AlphaEvolve είναι η πρώτη επιτυχημένη επίδειξη νέων ανακαλύψεων που βασίζονται σε LLM γενικής χρήσης».Η τεχνητή γενική νοημοσύνη (AGI) είναι ένας κλάδος της τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης ο οποίος σχετίζεται με την ανάπτυξη αυτόνομων συστημάτων που θα ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνατότητες στην πλειονότητα πνευματικών εργασιών με κάποιους ειδικούς να υποστηρίζουν ότι η AGI είναι η τεχνολογία που θα προσφέρει συνείδηση στις μηχανές με ότι αυτό θετικό αλλά και αρνητικό-ανησυχητικό αυτό συνεπάγεται αφού ανάμεσα στα διάφορα σενάρια εξαφάνισης της ανθρωπότητας (πυρηνικός πόλεμος, πανδημίες, καταστροφή του περιβάλλοντος, πτώση μεγάλου αστεροειδή, εμφάνιση εχθρικών εξωγήινων κ.α.) υπάρχει και αυτό της εξόντωσης μας από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που θα αποκτήσουν συνείδηση.Αν και τα όρια αυτής της τεχνολογίας παραμένουν αντικείμενο συνεχούς συζήτησης μεταξύ ερευνητών και ειδικών ήδη τα τμήματα ανάπτυξης τεχνολογιών ΑΙ κορυφαίων εταιρειών τεχνολογίας και όχι μόνο ασχολούνται με τη δημιουργία συστημάτων AGI. Τα «παιδιά» της γενικής νοημοσύνης Κάποιοι λένε ότι αυτή η τεχνολογία δεν μπορεί να επιτευχθεί η αν επιτευχθεί αυτό θα συμβεί στον επόμενο ίσως αιώνα. Άλλοι λένε ότι μπορεί σε μερικές δεκαετίες να υπάρξουν τέτοια συστήματα αλλά από την άλλη πλευρά ποιος ειδικός τη δεκαετία του 1950 πίστευε ότι τριάντα χρόνια μετά θα υπήρχε Διαδίκτυο, λίγα χρόνια αργότερα social media και στη συνέχεια προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης όπως το ChatGPT;Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορεί η AGI να κάνει την εμφάνιση της σε μερικές δεκαετίες. Άλλοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να πάρει έναν αιώνα ή περισσότερο ενώ μια μειοψηφία πιστεύει ότι μπορεί να μην επιτευχθεί ποτέ. Υπάρχει συζήτηση για τον ακριβή ορισμό του AGI και σχετικά με το εάν τα σύγχρονα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (LLMs) όπως το ChatGPT είναι πρώιμες ατελείς μορφές AGI.Υπάρχει συζήτηση σχετικά με το ενδεχόμενο η τεχνολογία AGI να αποτελέσει απειλή για την ανθρωπότητα κάποιοι ειδικοί τη θεωρούν ως υπαρξιακό κίνδυνο ενώ άλλοι θεωρούν ότι η ανάπτυξη της AGI είναι πολύ απομακρυσμένη για να θεωρηθεί επικίνδυνη.Πάντως ενώ ακόμη βρισκόμαστε στα σπάργανα της ανάπτυξης της AGI έχουν ήδη αρχίσει οι ειδικοί να συζητούν για κλάδους της και νέες έννοιες που θα προκύψουν από αυτή την τεχνολογία όπως «υπερνοημοσύνη» και «μετασχηματιστική τεχνητή νοημοσύνη». Η τεχνητή υπερνοημοσύνη (ASI) είναι ένας υποθετικός τύπος AGI που είναι πολύ πιο γενικά ευφυής από τους ανθρώπους. Η έννοια της μετασχηματιστικής τεχνητής νοημοσύνης σχετίζεται με την τεχνητή νοημοσύνη που έχει μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία, για παράδειγμα παρόμοια με τη γεωργική επανάσταση. Από την στιγμή που εταιρείες όπως η Metα, η OpenAI και η Google έχουν ξεκινήσει την ανάπτυξη της AGI θα βλέπουμε από εδώ και πέρα κάποια πρώτα αποτελέσματα αυτών των ερευνών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956605/i-deepmind-paroysiase-systima-genikis-noimosynis/

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά παγωμένο νερό σε άλλο αστρικό σύστημα. Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη του πανίσχυρου τηλεσκοπίου James Webb. Είναι το παγωμένο νερό διασκορπισμένο σε συστήματα γύρω από άλλα άστρα; Οι αστρονόμοι πίστευαν εδώ και καιρό ότι αυτό ισχύει βασιζόμενοι σε προηγούμενες ανιχνεύσεις της αέριας μορφής του, των υδρατμών και της παρουσίας του στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε παγωμένο νερό στον δίσκο ύλης ενός νεαρού άστρου του γαλαξία μας.Σε απόσταση 155 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται το άστρο HD 181327 το οποίο είναι μόλις 23 εκατ. ετών. Ο Ήλιος έχει ηλικία 4,6 δισ. ετών. Πρόκειται για ένα άστρο λίγο μεγαλύτερο και πιο καυτό από τον Ήλιο για αυτό και όπως φαίνεται σχηματίζεται εκεί ένα μεγαλύτερο σύστημα από το δικό μας ηλιακό σύστημα.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι στο δίσκο ύλης που έχει σχηματιστεί γύρω από το άστρο υπάρχει κρυσταλλικό παγωμένο νερό. Τέτοιου είδους νερό έχει εντοπισθεί στους δακτυλίους του Κρόνου και στη ζώνη Kuiper, στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει αμέτρητους παγωμένα σώματα.Το παγωμένο νερό είναι ένα ζωτικό συστατικό σε δίσκους γύρω από νεαρά αστέρι. Επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον σχηματισμό γιγάντιων πλανητών και μπορεί επίσης να παραδοθεί από μικρά σώματα όπως κομήτες και αστεροειδείς σε πλήρως σχηματισμένους βραχώδεις πλανήτες. Τώρα που οι ερευνητές εντόπισαν πάγο νερού σε άλλο αστρικό σύστημα ανοίγει η πόρτα της μελέτης για να διαπιστωθεί για το πώς αυτή η κοσμική διεργασία διαδραματίζεται με νέους τρόπους σε άλλα αστρικά και πλανητικά συστήματα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1956778/entopistike-gia-proti-fora-pagomeno-nero-se-allo-astriko-systima/