Δροσος Γεωργιος

Η αποστολή Psyche της NASA παρακολουθεί τον διαστρικό κομήτη 3I/ATLAS Το διαστημόπλοιο Psyche της NASA παρατήρησε τον διαστρικό κομήτη 3I/ATLAS κατά τη διάρκεια οκτώ ωρών στις 8 και 9 Σεπτεμβρίου, όταν ο κομήτης βρισκόταν περίπου 53 εκατομμύρια χιλιόμετρα (33 εκατομμύρια μίλια) από το διαστημόπλοιο. Αυτές οι παρατηρήσεις, που καταγράφηκαν από τον πολυφασματικό απεικονιστή της αποστολής, βοηθούν τους αστρονόμους να βελτιώσουν την τροχιά του 3I/ATLAS.Το πολυφασματικό όργανο απεικόνισης του Psyche περιλαμβάνει ένα ζεύγος πανομοιότυπων καμερών εξοπλισμένων με φίλτρα και τηλεσκοπικούς φακούς για να φωτογραφίσουν την επιφάνεια του πλούσιου σε μέταλλα αστεροειδούς Psyche σε διαφορετικά μήκη κύματος φωτός. Ενώ ο κομήτης 3I/ATLAS βρισκόταν μακριά από το διαστημόπλοιο κατά τη διάρκεια αυτών των παρατηρήσεων, η ευαισθησία του απεικονιστή στο ανακλώμενο ηλιακό φως του κομήτη σήμαινε ότι η αποστολή μπορούσε να παρακολουθήσει με ακρίβεια το αντικείμενο. Οι παρατηρήσεις από την αποστολή έχουν επίσης παράσχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το αχνό κώμα του 3I/ATLAS, ή αλλιώς το νέφος αερίου και σκόνης, που περιβάλλει τον πυρήνα του - τον κεντρικό παγωμένο πυρήνα από πάγο και βράχο.Το Psyche ενώνεται με πολλές άλλες αποστολές της NASA στον προσδιορισμό της θέσης του κομήτη με την πάροδο του χρόνου, κάτι που βοηθά τους αστρονόμους να κατανοήσουν καλύτερα την κίνησή του καθώς διέρχεται από το ηλιακό σύστημα. Ενώ ο κομήτης δεν αποτελεί απειλή για τη Γη, οι διαστημικές αποστολές της NASA βοηθούν στην υποστήριξη της συνεχιζόμενης δέσμευσης του οργανισμού να εντοπίζει, να παρακολουθεί και να κατανοεί καλύτερα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος.Το διαστημόπλοιο Psyche, το οποίο διαχειρίζεται το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, είναι υγιές και βρίσκεται αυτή τη στιγμή περίπου 420 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Θα πετάξει σχετικά κοντά στον Άρη τον Μάιο του 2026 για βαρυτική υποβοήθηση που θα επιταχύνει το διαστημόπλοιο και θα τροποποιήσει την κατεύθυνση του ταξιδιού του προς τον αστεροειδή Psyche. Το διαστημόπλοιο θα αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από τον αστεροειδή τον Ιούλιο του 2029 για να ξεκινήσει την κύρια αποστολή του , η οποία αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον 26 μήνες. https://science.nasa.gov/blogs/psyche/2025/12/03/nasas-psyche-mission-tracks-interstellar-comet-3i-atlas/ Όπως φαίνεται σε αυτήν την σχολιασμένη σύνθετη εικόνα, η αποστολή Psyche της NASA έλαβε αυτές τις τέσσερις παρατηρήσεις του διαστρικού κομήτη 3I/ATLAS κατά τη διάρκεια οκτώ ωρών στις 8 και 9 Σεπτεμβρίου 2025, όταν ο κομήτης βρισκόταν περίπου 33 εκατομμύρια μίλια (53 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από το διαστημόπλοιο.

Η NASA δοκιμάζει το διάδοχο του drone που έστειλε στον Άρη, Πρόκειται για νέο πιο προηγμένο αυτόνομο ιπτάμενο όχημα διαστημικής εξερεύνησης. Μετά την άφιξη στον Άρη με το ρόβερ της αποστολής Perseverance στις αρχές του 2021 το μικρό ελικόπτερο Ingenuity της NASA αποδείχθηκε μια τεράστια επιτυχία καθώς ξεπέρασε τις προσδοκίες με εντυπωσιακές εβδομήντα δύο πτήσεις πάνω από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ξεκίνησε δοκιμές στη Κοιλάδα του Θανάτου ενός νέου drone που θέλει να στείλει στον Άρη.To Ingenuity υπέστη ζημιά σε μία από τις έλικες του ρότορα στις αρχές του 2024 γεγονός που το εμπόδισε να ξαναπετάξει. Παρόλα αυτά η επιτυχημένη αποστολή του drone κατά την οποία χαρτογράφησε τμήματα της επιφάνειας του Άρη και βοήθησε το ρόβερ στις μετακινήσεις του ενέπνευσε τους μηχανικούς του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (το περίφημο JPL) να εργαστούν πάνω σε μοντέλα αυτόνομων ιπτάμενων σκαφών επόμενης γενιάς για μελλοντικές αποστολές στον Άρη και πιθανώς πέρα από αυτόν.Οι δοκιμές του νέου λογισμικού και υλικού του ελικοπτέρου περιλαμβάνουν μετακινήσεις σε τοποθεσίες που προσφέρουν συνθήκες παρόμοιες με τον Άρη χωρίς όμως την εξαιρετικά αραιή ατμόσφαιρά του. Μια ομάδα του JPL επισκέφθηκε την Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια, ένα άγονο και σκονισμένο τοπίο που προσομοιάζει το περιβάλλον του Άρη για αυτό και υπάρχει ένας λόφος που φέρει το όνομα του, τον Mars Hill.Οι μηχανικοί δοκίμασαν το drone που διαθέτει νέο λογισμικό πετώντας ένα drone πάνω από τον λόφο Mars Hill και τους αμμόλοφους Mesquite Flats. «Το Ingenuity είχε σχεδιαστεί να πετά πάνω από έδαφος με έντονη υφή εκτιμώντας την κίνηση του κοιτάζοντας οπτικά χαρακτηριστικά στο έδαφος, αλλά τελικά έπρεπε να περάσει πάνω από περιοχές με λιγότερα στοιχεία όπου αυτό γινόταν δύσκολο. Θέλουμε τα μελλοντικά ιπτάμενα οχήματα να είναι πιο ευέλικτα και να μην ανησυχούν όταν πετούν πάνω από δύσκολες περιοχές όπως είναι οι αμμόλοφοι» Οι δοκιμέs Η ομάδα ανακάλυψε στη διάρκεια των δοκιμών πώς διαφορετικά φίλτρα στην κάμερα βοηθούν το drone να παρακολουθεί πιο αποτελεσματικά το έδαφος και πώς νέοι αλγόριθμοι μπορούν να καθοδηγούν το ιπτάμενο μηχάνημα ώστε να προσγειώνεται με ασφάλεια σε περιοχές με πολλά εμπόδια όπως ο λόφος Mars Hill.«Οι δοκιμές πεδίου σου προσφέρουν μια πολύ πιο ολοκληρωμένη εικόνα σε σχέση με την αποκλειστική εξέταση μοντέλων υπολογιστή και περιορισμένων δορυφορικών εικόνων. Επιστημονικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά δεν βρίσκονται πάντα στα πιο εύκολα μέρη οπότε θέλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι να εξερευνήσουμε ακόμη πιο απαιτητικά εδάφη από εκείνα που εξερεύνησε το Ingenuity» λέει ο Νέιθαν Γουίλιαμς γεωλόγος της ομάδας που βοηθούσε και στη λειτουργία του Ingenuity.Δεν είναι η πρώτη φορά που ομάδα της NASA επισκέπτεται την Κοιλάδα του Θανάτου στην οποία έχει καταγραφεί η ψηλότερη θερμοκρασία στον πλανήτη από τα τέλη του 19 ου αιώνα που γίνονται οργανωμένα μετεωρολογικές μετρήσεις.H NASA επιλέγει συχνά την Κοιλάδα του Θανάτου για να δοκιμάσει εξοπλισμό που προορίζεται για άλλους κόσμους. Μηχανικοί της διαστημικής υπηρεσίας χρησιμοποιούν την περιοχή από τη δεκαετία του 1970 όταν προετοίμαζαν τις πρώτες προσεδαφίσεις στον Άρη με τα δίδυμα σκάφη Viking. Πιο πρόσφατα βρέθηκαν εκεί για να δοκιμάσουν το σύστημα ακριβούς προσεδάφισης του Perseverance πετώντας ένα τμήμα του από ελικόπτερο με πιλότο. Η άφιξη του ρόβερ στον Άρη καταγράφηκε σε ένα εξαιρετικό βίντεο που έδειξε με μεγάλη λεπτομέρεια τις τελευταίες του στιγμές πριν την προσεδάφιση. Στιγμιότυπο από τις δοκιμές του νέου διαστημικού drone. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2042128/i-nasa-dokimazei-to-diadocho-toy-drone-poy-esteile-ston-ari/

Το Hubble αναζητά σμήνη στον «Χαμένο Γαλαξία Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον σπειροειδή γαλαξία NGC 4535, ο οποίος βρίσκεται περίπου 50 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Παρθένου (η Κόρη). Μέσα από ένα μικρό τηλεσκόπιο, αυτός ο γαλαξίας φαίνεται εξαιρετικά αμυδρός, γεγονός που του δίνει το παρατσούκλι «Χαμένος Γαλαξίας». Με ένα κάτοπτρο που εκτείνεται σε διάμετρο σχεδόν οκτώ πόδια (2,4 μέτρα) και τη θέση του πάνω από την ατμόσφαιρα που σκιάζει το φως της Γης, το Hubble μπορεί εύκολα να παρατηρήσει αμυδρούς γαλαξίες όπως ο NGC 4535 και να διακρίνει χαρακτηριστικά όπως οι τεράστιοι σπειροειδείς βραχίονες και η κεντρική ράβδος αστεριών.Αυτή η εικόνα απεικονίζει τα νεαρά αστρικά σμήνη του NGC 4535, τα οποία είναι διάσπαρτα στους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία. Λαμπερά ροζ σύννεφα περιβάλλουν πολλές από αυτές τις φωτεινές μπλε αστρικές ομαδοποιήσεις. Αυτά τα σύννεφα, που ονομάζονται περιοχές H II («H-δύο»), αποτελούν ένδειξη ότι ο γαλαξίας φιλοξενεί ιδιαίτερα νεαρά, θερμά και ογκώδη αστέρια που λάμπουν με ακτινοβολία υψηλής ενέργειας. Τέτοια ογκώδη αστέρια ανακινούν το περιβάλλον τους θερμαίνοντας τα σύννεφα γέννησής τους με ισχυρούς αστρικούς ανέμους, τελικά εκρήγνυνται ως σουπερνόβα.Η εικόνα ενσωματώνει δεδομένα από ένα πρόγραμμα παρατήρησης που έχει σχεδιαστεί για να καταγράφει περίπου 50.000 περιοχές H II σε κοντινούς γαλαξίες σχηματισμού άστρων, όπως ο NGC 4535. Το Hubble δημοσίευσε μια προηγούμενη εικόνα του NGC 4535 το 2021. Τόσο η εικόνα του 2021 όσο και αυτή η νέα εικόνα ενσωματώνουν παρατηρήσεις από το πρόγραμμα παρατήρησης PHANGS , το οποίο επιδιώκει να κατανοήσει τις συνδέσεις μεταξύ νεαρών αστεριών και ψυχρού αερίου. Η σημερινή εικόνα προσθέτει μια νέα διάσταση στην κατανόησή μας για τον NGC 4535, καταγράφοντας τη λαμπρή κόκκινη λάμψη των νεφελωμάτων που περιβάλλουν τα τεράστια αστέρια στα πρώτα εκατομμύρια χρόνια της ζωής τους. https://www.nasa.gov/image-article/hubble-seeks-clusters-in-lost-galaxy/

Μια «σκούπα» τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να ρουφά τη σκόνη στη Σελήνη και να την μετατρέπει σε ενέργεια. Η τεχνολογία αυτή θα διευκολύνει πολύ την σταθερή παρουσία των ανθρώπων στο φυσικό μας δορυφόρο. Η νεοφυής εταιρεία Istari Digital παρουσίασε σε συνέδριο της Blue Origin, της διαστημικής εταιρείας του Τζεφ Μπέζος, μια συσκευή που λειτουργεί με τεχνητή νοημοσύνη και μετατρέπει τη σεληνιακή σκόνη σε ενέργεια.Η παραγωγή ενέργειας με τοπικούς πόρους στη Σελήνη θα αποτελέσει εξαιρετικά βοηθητικό παράγοντα στην προσπάθεια της ανθρωπότητας να αποκτήσει μόνιμη παρουσία στο φυσικό μας δορυφόρο.«Αυτό που κάνει η συσκευή είναι ότι ρουφά τη σεληνιακή σκόνη και εξάγει τη θερμότητα από αυτήν ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας, σαν να μετατρέπει τη σεληνιακή σκόνη σε μπαταρία. Κάτι σαν το σκούπισμα στο σπίτι, αλλά παράγοντας το δικό σου ηλεκτρικό ρεύμα όσο το κάνεις» είπε στο CNBC ο διευθύνων σύμβουλος της Istari, Γουίλ Ρόουπερ.Τα διαστημικά σκάφη που εκτελούν αποστολές στην επιφάνεια της Σελήνης συνήθως περιορίζονται από τη σεληνιακή νύχτα, την περίοδο δύο εβδομάδων κάθε 28 ημέρες κατά την οποία η Σελήνη βυθίζεται στο σκοτάδι και οι θερμοκρασίες πέφτουν σε ακραία επίπεδα, καθιστώντας τον εξοπλισμό ανενεργό και άχρηστο, εκτός αν υπάρχει μια ισχυρή και μεγάλης διάρκειας πηγή ενέργειας.«Η μπαταρία σχεδιάστηκε πλήρως από τεχνητή νοημοσύνη» ανέφερε ο Ρόουπερ ο οποίος είχε διατελέσει αναπληρωτής Γραμματέας της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ κατά την πρώτη θητεία του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και είναι γνωστός για τον μετασχηματισμό της διαδικασίας προμηθειών τόσο στην Αεροπορία όσο και στη νεοσύστατη τότε Διαστημική Δύναμη.Η Istari έχει συνάψει συνεργασία με την Blue Origin ώστε η συσκευή αυτή να χρησιμοποιηθεί από την διαστημική εταιρεία στις σεληνιακές αποστολές που προγραμματίζει είτε στο πλαίσιο του προγράμματος επιστροφής του ανθρώπου στη Σελήνη Artemis της NASA είτε σε μελλοντικές δικές της αποστολές στο φεγγάρι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2042102/mia-skoypa-technitis-noimosynis-mporei-na-royfa-ti-skoni-sti-selini-kai-na-tin-metatrepei-se-energeia/

Το James Webb εντόπισε έναν… αφράτο εξωπλανήτη να χάνει την ατμόσφαιρα του στο Διάστημα (βίντεο) Η ανακάλυψη ρίχνει φως στα φαινόμενα που δημιουργούνται σε γιγάντιους πλανήτες που βρίσκονται πολύ κοντά στα μητρικά τους άστρα. Διεθνής ομάδα αστρονόμων με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb παρατήρησε σε πραγματικό χρόνο έναν εξωπλανήτη που αποβάλλει την ατμόσφαιρά του στο Διάστημα δημιουργώντας ένα τεράστιο συνοδευτικό νέφος αερίου που ταξιδεύει μπροστά από τον πλανήτη καθώς αυτός περιφέρεται γύρω από το άστρο του.Οι παρατηρήσεις στον εξωπλανήτη που οι αστρονόμοι χαρακτηρίζουν «υπερ-αφράτο» αποκαλύπτουν μια πρωτοφανή εικόνα με το ήλιο να εξατμίζεται τον πλανήτη που ονομάζεται WASP-107b. Το αέριο που διαφεύγει εκτείνεται σε απόσταση σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα του πλανήτη και προηγείται της τροχιάς του γύρω από το μητρικό του άστρο.Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει νέα στοιχεία για το πώς οι ατμόσφαιρες γιγάντιων πλανητών όπως ο WASP-107b μπορούν να εξατμίζονται σταδιακά υπό την έντονη ακτινοβολία του άστρου τους. Ο WASP-107b έχει ακτίνα σχεδόν όσο του Δία αλλά με πολύ μικρότερη μάζα. Βρίσκεται επτά φορές πιο κοντά στο άστρο του απ’ ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο και η χαμηλή του πυκνότητα τον καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτο σε απώλεια ατμόσφαιρας.Η εξώσφαιρα ηλίου που δημιουργείται από το εξατμιζόμενο αέριο περνά μπροστά από το άστρο μιάμιση ώρα πριν αρχίσει η διέλευση του πλανήτη, ένα φαινόμενο που ονομάζεται «προσυμβατική απορρόφηση ηλίου». Η ανακάλυψη Χρησιμοποιώντας το όργανο NIRISS του James Webb η ερευνητική ομάδα ανίχνευσε την υπέρυθρη υπογραφή του ηλίου να ρέει μπροστά από τον πλανήτη δημιουργώντας ουσιαστικά μια μικρή «προ-διέλευση» που παρατηρείται ως μια ανεπαίσθητη μείωση της λαμπρότητας του άστρου πριν τη διέλευση του ίδιου του πλανήτη. Αν και η διαφυγή ηλίου έχει εντοπιστεί και σε άλλους εξωπλανήτες, ο WASP-107b αποτελεί την πρώτη περίπτωση όπου οι αστρονόμοι βλέπουν έναν πλανήτη να χάνει την ατμόσφαιρά του σε τόσο πραγματικό χρόνο και με τέτοια λεπτομέρεια.Τα ευρήματα αποκαλύπτουν επίσης στοιχεία για την ιστορία του πλανήτη. Μαζί με το ήλιο το James Webb ανίχνευσε υδρατμούς ψηλά στην ατμόσφαιρα αλλά όχι μεθάνιο μια ένδειξη έντονης ανάμειξης που φέρνει θερμότερο, φτωχό σε μεθάνιο αέριο προς τα πάνω. Αυτός ο χημικός συνδυασμός, σε συνδυασμό με την ακραία απώλεια ατμόσφαιρας υποστηρίζει την ιδέα ότι το WASP-107b πιθανότατα σχηματίστηκε πιο μακριά από το άστρο του και στη συνέχεια μετακινήθηκε προς τα μέσα όπου η έντονη θέρμανση άρχισε να απογυμνώνει τα εξωτερικά του στρώματα.Παρακολουθώντας έναν πλανήτη να χάνει ενεργά την ατμόσφαιρά του οι επιστήμονες αποκτούν σημαντική εικόνα για το πώς αλλάζουν οι κόσμοι με τον χρόνο και πώς κάποιοι μπορεί να καταλήξουν να αφήνουν μόνο έναν γυμνό, βραχώδη ή παγωμένο πυρήνα. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Nature Astronomy». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2042054/to-james-webb-entopise-enan-afrato-exoplaniti-na-chanei-tin-atmosfaira-toy-sto-diastima-vinteo/

Οι μαύρες τρύπες γεννήθηκαν μαζί με το Σύμπαν είχαν μέγεθος ενός ατόμου και μάζα όση ένα άστρο σαν τον Ήλιο. Νέες μελέτες προσπαθούν να ρίξουν φως στην ύπαρξη των πιο μυστηριωδών διαστημικών αντικειμένων. Πριν από λίγες μέρες διεθνής ομάδα επιστημόνων ανέφερε ότι αμέσως μόλις συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν, σχηματίστηκαν εξωτικά άστρα και μαύρες τρύπες. Μια νέα μελέτη αναφέρει τώρα ότι αυτές οι μαύρες τρύπες είχαν μέγεθος παρόμοιο με αυτό ενός ατόμου αλλά μάζα παρόμοια ή και μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου.Επιστήμονες κοιτάζοντας για κυματισμούς στον ιστό του χωροχρόνου, γνωστούς ως βαρυτικά κύματα, πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν βρει τα ίχνη αυτών των πρωταρχικών μαύρων τρυπών που ανήκαν στον νανόκοσμο όσον αφορά το μέγεθος τους αφού ήταν πιθανώς μικρότερες και από ένα άτομο αλλά στο μεγάκοσμο όσον αφορά την μάζα τους αφού είχαν μάζα παρόμοια με ένα άστρο σαν τον Ήλιο.Στις 12 Νοεμβρίου, το Παρατηρητήριο Βαρυτικών Κυμάτων LIGO στις ΗΠΑ και ο ευρωπαϊκός αντίστοιχος οργανισμός VIRGO ανίχνευσαν ένα ασυνήθιστο σήμα από το βαθύ Διάστημα. Το βαρυτικό κύμα φαινόταν να προέρχεται από συγκρούσεις μαύρων τρυπών αλλά ήταν πολύ μικρότερο από οποιαδήποτε γνωστή μαύρη τρύπα. Εάν δεν ήταν σφάλμα η μόνη πιθανότητα που απομένει είναι ότι τα αντικείμενα που παράγουν αυτούς τους αμυδρούς κυματισμούς είναι οι πολυπόθητες πρωταρχικές μαύρες τρύπες.Όταν εξαιρετικά πυκνά αντικείμενα όπως οι μαύρες τρύπες συγχωνεύονται σπειροειδώς προσεγγίζουν το ένα το άλλο με τέτοια δύναμη που δημιουργεί κυματισμούς στον ιστό του χωροχρόνου. Αυτά τα βαρυτικά κύματα επιτρέπουν στους επιστήμονες στη Γη να «ακούσουν» τους κοσμικούς σεισμούς που παράγονται από αυτές τις συγκρούσεις ακόμη και όταν συμβαίνουν δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από εμάς. Η ανακάλυψη Χρησιμοποιώντας τα δύο παρατηρητήρια οι επιστήμονες ανίχνευσαν ένα σήμα στις 12 Νοεμβρίου από ένα αντικείμενο μικρότερο σε μάζα από τον Ήλιο. Οι μαύρες τρύπες συνήθως σχηματίζονται όταν αστέρια πολύ μεγαλύτερα από τον Ήλιο εξαντλούν τα καύσιμά τους και καταρρέουν συμπιέζοντας τον πυρήνα τους σε ένα πυκνό σημείο.Ωστόσο κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι πρωταρχικές μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί άμεσα από υπερπυκνές περιοχές της αποκαλούμενης «βραστής σούπας ύλης» που γέμιζε το Σύμπαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το σήμα μπορεί να προκλήθηκε από τη συγχώνευση δύο πρωταρχικών μαύρων τρυπών κάτι που θα εξηγούσε γιατί το βαρυτικό κύμα προέρχεται από τόσο μικρά αλλά πυκνά αντικείμενα.Οι πρωταρχικές μαύρες τρύπες είναι μικροσκοπικά κομμάτια υπερπυκνής ύλης, όπως οι κανονικές μαύρες τρύπες αλλά μικρότερες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να σχηματίστηκαν στην αρχή του Σύμπαντος αντί να προέλθουν από καταρρέοντα άστρα. Οι αρχικές τους μάζες θα μπορούσαν να κυμαίνονται από 100.000 φορές μικρότερες από έναν συνδετήρα έως 100.000 φορές μεγαλύτερες από τον Ήλιο.Δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις για την ύπαρξή τους, αλλά μπορεί να αποτελούν μέρος της σκοτεινής ύλης που συνθέτει μεγάλο μέρος της μάζας του Σύμπαντος. «Εάν αυτή η συγχώνευση επιβεβαιωθεί, θα μπορούσε να αποτελέσει την απόδειξη για την ύπαρξη ενός πληθυσμού πρωταρχικών μαύρων τρυπών» ανέφερε ο Δρ. Κρίστοφερ Μπέρι, μέλος του LIGO στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Η αμφιβολία Ωστόσο οι επιστήμονες εξακολουθούν να ζητούν προσοχή και λένε ότι δεν μπορούμε ακόμη να πούμε με βεβαιότητα αν πρόκειται όντως για πρωταρχική μαύρη τρύπα. Οι ερευνητές από τις συνεργασίες LIGO και VIRGO έχουν προσδιορίσει ένα «ρυθμό ψευδούς συναγερμού» για αυτή την ανίχνευση περίπου μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτό δεν θα ήταν κακό για μια κανονική συγχώνευση μαύρων τρυπών, αλλά για ένα εξαιρετικά σπάνιο γεγονός όπως αυτό, είναι πολύ υψηλό για να είναι οι ερευνητές υπερβολικά σίγουροι.Η καλύτερη πιθανή απόδειξη ότι είναι πραγματικό θα ήταν να εντοπίσουν οι ανιχνευτές ένα ακόμη σήμα στο μέλλον. Με τις μεγάλες αναβαθμίσεις που σχεδιάζονται για τους ανιχνευτές LIGO και VIRGO, η ελπίδα είναι ότι αυτό θα μπορούσε σύντομα να γίνει πραγματικότητα. Η δρ Κρούν λέει: «Εάν είναι πραγματικό, θα δούμε πολλά, πολλά περισσότερα τέτοια γεγονότα που μπορούμε να μελετήσουμε, οπότε θα μάθουμε όλο και περισσότερα γι’ αυτό». https://www.naftemporiki.gr/techscience/2041671/oi-mayres-trypes-gennithikan-mazi-me-to-sympan-eichan-megethos-enos-atomoy-kai-maza-osi-ena-astro-san-ton-ilio/

Ο θρύλος των μαθηματικών που εγκαταλείπει την ακαδημαϊκή ζωή για τη startup μιας 24χρονης Ο διάσημος καθηγητής Κεν Όνο μετακομίζει στη Silicon Valley για να κυνηγήσει τη μαθηματική «υπερνοημοσύνη» Ο Κεν Όνο, ένας από τους πιο προβεβλημένους μαθηματικούς της γενιάς του και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, κάνει μία κίνηση που πριν από λίγα χρόνια θα φάνταζε αδιανόητη.Στα 57 του, εγκαταλείπει την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία –και μία μονιμότητα που πολλοί θα ζήλευαν– για να εργαστεί σε μία νεοσύστατη εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης στη Silicon Valley, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal.Το ακόμη πιο εντυπωσιακό: η εταιρεία, Axiom Math, ανήκει στη 24χρονη πρώην φοιτήτριά του, Καρίνα Χονγκ, ένα παιδί-θαύμα των μαθηματικών. Από τη μαθηματική θεωρία στα… startups Για δεκαετίες, ο Όνο θεωρούνταν ένας ακαταμάχητος «πολυπράγμων» των μαθηματικών. Εργάστηκε στη θεωρία αριθμών σε πεδία όπως οι συντελεστικές ιδιότητες του Ραμανούτζαν και η «σκιώδης ομορφιά» (umbral moonshine), αλλά παράλληλα βρέθηκε σε ολυμπιακές ομάδες κολύμβησης, στο NSA, ακόμη και σε διαφημιστικό σποτ για μπύρα — όπου πιστοποιούσε ότι 64 είναι μικρότερο από 80.Όμως τα τελευταία δύο χρόνια κάτι άλλαξε. Ο «φυσικά νοήμων », όπως αστειευόταν ο ίδιος σε αντιδιαστολή με την τεχνητή νοημοσύνη, είδε τα μοντέλα AI να κάνουν εντυπωσιακά άλματα.Την άνοιξη, συμμετείχε σε ένα συμπόσιο στο οποίο μαθηματικοί έθεταν στα συστήματα πραγματικά ερευνητικά προβλήματα. Και εκεί, όπως παραδέχεται, «κλονίστηκε».«Το προβάδισμα που είχα έναντι των μοντέλων μειωνόταν. Και σε τομείς εκτός της ειδίκευσής μου, τα μοντέλα με ξεπερνούσαν ήδη», λέει στη WSJ.Τους επόμενους μήνες ένιωσε σαν να «πενθεί την ταυτότητά του». Ώσπου ήρθε η ανατροπή: μια προσωπική «επιφώτιση» ότι τα μοντέλα δεν απειλούν τη δουλειά του, αλλά ανοίγουν μια νέα εποχή στη μαθηματική έρευνα. Το τηλεφώνημα στην Καρίνα Χονγκ Η Καρίνα Χονγκ, η πρώην φοιτήτριά του, είχε ήδη διαγράψει εκρηκτική πορεία: αποφοίτηση από το MIT σε τρία χρόνια, κορυφαία ερευνητικά βραβεία Morgan και Schafer, Ρόουντς, ακαδημαϊκή πορεία στο Στάνφορντ για παράλληλο JD και PhD.Όμως εγκατέλειψε τα πάντα για να ιδρύσει την Axiom Math – μια εταιρεία με στόχο την ανάπτυξη ενός «AI μαθηματικού» που θα μπορεί όχι μόνο να λύνει προβλήματα και να εντοπίζει νέα, αλλά και να συντάσσει πλήρως τεκμηριωμένες αποδείξεις.Με χρηματοδότηση 64 εκατ. δολαρίων, προσέλκυσε ερευνητές από τη Meta – μεταξύ τους τον πρωτοπόρο Φρανσουά Σαρτόν– και, τελικά, τον μέντορά της. «Ο Κεν Όνο είναι το είδωλο αμέτρητων μαθηματικών», λέει η ίδια στην εφημερίδα. Για εκείνη, η πρόσληψή του ήταν «αυτονόητη». Ο ρόλος του στην Axiom Ο Όνο μετακομίζει πλέον στην Καλιφόρνια με τη σύζυγο και το σκυλάκι τους, τον Μότσι. Στην Axiom θα έχει τίτλο «founding mathematician» και αποστολή να δοκιμάζει τα μοντέλα στα όριά τους: να σχεδιάζει προβλήματα που απαιτούν βαθιά μαθηματική κατανόηση, να καταρτίζει benchmarks που μετρούν την πρόοδο του συστήματος, να χαρτογραφεί το «άγνωστο» πεδίο των μαθηματικών τεχνητής νοημοσύνης. «Πριν ανακαλύψεις νέα γη, πρέπει να ξέρεις πού βρίσκεσαι και τι έχει ήδη εξερευνηθεί», λέει.Η απόφαση δεν ελήφθη για οικονομικούς λόγους – ήταν ήδη από τους καλύτερα αμειβόμενους καθηγητές στο UVA. Ο ίδιος αναζητούσε ένα έργο «κληρονομιάς». Το νέο κύμα: μαθηματική υπερνοημοσύνη Η Axiom δεν είναι μόνη στο πεδίο. Google DeepMind, OpenAI και startups όπως η Harmonic του CEO της Robinhood, Βλαντ Τένεφ, κινούνται με ταχύτητα προς ένα μοντέλο που θα μπορεί να κάνει μαθηματική ανακάλυψη. Οι επενδυτές βλέπουν εφαρμογές που ξεπερνούν την έρευνα: επαλήθευση λογισμικού και υλικού, βελτιστοποίηση logistics, αλγοριθμικό trading και χρηματοοικονομική μηχανική. Οι δυνατότητες είναι τεράστιες και οι απαιτήσεις εξίσου: «Η ερευνητική μαθηματική είναι πολύ δύσκολη», λέει η Χονγκ. «Η AI για τα μαθηματικά είναι ακόμη πιο δύσκολη».«Αν είμαι ο πρώτος, δεν θα είμαι ο τελευταίος»Ο Όνο αναγνωρίζει ότι είναι κάτι σαν «προπομπός» μιας επερχόμενης μετακίνησης κορυφαίων ακαδημαϊκών προς το AI.«Έχω τη δυνατότητα να συμμετέχω στη μεταμόρφωση του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος», τονίζει στη WSJ. «Για έναν καθαρό μαθηματικό, αυτό σπάνια ήταν εφικτό».Και καταλήγει με το δικό του «αξίωμα»: «Αν είμαι ο πρώτος, καλώς. Δεν θα είμαι ο τελευταίος». https://www.naftemporiki.gr/finance/world/2042444/o-thrylos-ton-mathimatikon-poy-egkataleipei-tin-akadimaiki-zoi-gia-ti-startup-mias-24chronis/

Νέο Τρίο Εναρμονίζεται με τη Ζωή του Σταθμού καθώς η Διαστημική Βιολογία Συνεχίζεται. Τα τρία νεότερα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνηθίζουν να ζουν και να εργάζονται σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Το υπόλοιπο πλήρωμα της Αποστολής 73 βοήθησε τη νέα τριάδα, ενώ συνέχιζε μια σειρά από έρευνες διαστημικής βιολογίας και τροχιακής συντήρησης την Τρίτη.Ο νέος μηχανικός πτήσης Chris Williams από τη NASA αφιέρωσε τη βάρδιά του σε μια ποικιλία δραστηριοτήτων φορτίου και συντήρησης, καθώς εξοικειώνεται με τη ζωή σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ο πρώτος διαστημικός επιβάτης συνόδευσε τον βετεράνο αστροναύτη της NASA Mike Fincke μέσα στο διαστημικό φορτηγό πλοίο Cygnus XL, αποσυσκευάζοντας νέα επιστημονικά πειράματα και προμήθειες πληρώματος και μαθαίνοντας πού να αποθηκεύει και πώς να οργανώνει το φορτίο σε όλο τον σταθμό. Επίσης, συνόδευσε τον μηχανικό πτήσης της NASA Jonny Kim και επιθεώρησε και καθάρισε τη Συσκευή Ενισχυμένης Ευρωπαϊκής Εξερεύνησης Άσκησης (E4D) που βρίσκεται στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus . Η E4D δοκιμάζεται στο τροχιακό φυλάκιο για την ικανότητά της να παρέχει ασκήσεις ποδηλασίας, κωπηλασίας και αντίστασης για την προστασία των μυών, των οστών και της καρδιάς ενός μέλους του πληρώματος σε συνθήκες μικροβαρύτητας.Οι μηχανικοί πτήσης της Roscosmos, Sergey Kud-Sverchkov και Sergei Mikaev, οι οποίοι εκτοξεύτηκαν στο διάστημα με την Williams στις 27 Νοεμβρίου με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28, φορούσαν εκ περιτροπής αισθητήρες και περιχειρίδες μετρώντας πώς το μικροκυκλοφορικό τους σύστημα προσαρμόζεται στη χαμηλή τροχιά της Γης. Οι κοσμοναύτες συνέλεξαν επίσης δείγματα αίματος και σάλιου για επεξεργασία, αποθήκευση και ανάλυση. Ο Kud-Sverchkov, του οποίου η πρώτη διαστημική πτήση πραγματοποιήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2021 , κατέγραψε επίσης τον ρυθμό αναπνοής του και εξοικειώθηκε με τα συστήματα του σταθμού. Ο Mikaev έμαθε πώς να χειρίζεται την προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης (ARED) , που βρίσκεται στη μονάδα Tranquility , με τη βοήθεια του βετεράνου αστροναύτη της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) Kimiya Yui.Ο Fincke έλεγξε επίσης υλικό που αναλύει το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα στο περιβάλλον του σταθμού και το συνέκρινε με μετρήσεις από άλλες αναλυτικές συσκευές. Ο Kim φωτογράφισε τους CubeSats που αναπτύχθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη από τον αναπτυξιακό δορυφόρο NanoRacks CubeSat για έρευνα διαστημικής τεχνολογίας. Ο Yui φωτογράφισε και επιθεώρησε βιοϊατρικό υλικό, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού υπερήχων που χρησιμοποιεί λογισμικό επαυξημένης πραγματικότητας και μιας συσκευής μέτρησης μυών .Η μηχανικός πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, ξεκίνησε τη βάρδιά της γυμναζόμενη στο ARED και σε έναν κύκλο άσκησης , φορώντας τη στολή Bio-Monitor, η οποία αποτελούνταν από ένα γιλέκο με αισθητήρες και μια κορδέλα για το κεφάλι που κατέγραφε την αερόβια και καρδιαγγειακή της δραστηριότητα. Στη συνέχεια, επεξεργάστηκε και αποθήκευσε επιστημονικά δείγματα σε μια καταψύκτη για την ανθρώπινη ερευνητική μελέτη CIPHER , η οποία παρακολουθεί την υγεία ενός αστροναύτη πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από μια διαστημική αποστολή.Το επόμενο πλήρωμα που θα επιστρέψει στη Γη - ο Κιμ και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι - πρόκειται να αποσυνδεθούν από τη μονάδα Rassvet μέσα στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 στις 8 Δεκεμβρίου. Το τρίο θα πετάξει με αλεξίπτωτο για να προσγειωθεί μέσα στη μονάδα καθόδου του Soyuz στο Καζακστάν περίπου τρεισήμισι ώρες αργότερα, ολοκληρώνοντας μια οκτάμηνη διαστημική ερευνητική αποστολή. Ο Κιμ πέρασε περίπου μία ώρα την Τρίτη συσκευάζοντας τα προσωπικά του αντικείμενα για την επιστροφή τους μέσα στο Soyuz, ενώ ο Ριζίκοφ και ο Ζουμπρίτσκι εξασκούνταν στους ελιγμούς καθόδου του Soyuz πριν από την αναχώρησή τους. Οι δύο κοσμοναύτες δοκίμασαν επίσης τη στολή αρνητικής πίεσης στο κάτω μέρος του σώματος που μπορεί να βοηθήσει το σώμα τους να προσαρμοστεί πιο γρήγορα στη βαρύτητα της Γης.Ο κοσμοναύτης της Roscosmos, Όλεγκ Πλατόνοφ, βοήθησε τους δύο συναδέλφους του στο πλήρωμα με τις λειτουργίες της στολής αρνητικής πίεσης στο κάτω μέρος του σώματος. Πέρασε επίσης λίγο χρόνο φωτογραφίζοντας άλλες δραστηριότητες του πληρώματος που συνέβαιναν στον σταθμό, προτού ρυθμίσει μια κάμερα ώστε να φωτογραφίζει αυτόματα τα ορόσημα της Γης κατά την περίοδο ύπνου του πληρώματος. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . Το διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 που μεταφέρει τον αστροναύτη της NASA, Κρις Γουίλιαμς, και τους κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάεφ, πλησιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Και τα δύο διαστημόπλοια βρίσκονταν σε τροχιά 420 χιλιομέτρων πάνω από την ορεινή περιοχή στο νότιο Μαρόκο τη στιγμή της λήψης αυτής της φωτογραφίας.

Η «υπερπανσέληνος» της 5ης Δεκεμβρίου. Η απόσταση Γης-Σελήνης δεν είναι σταθερή. Κατά μέσο όρο, η Σελήνη απέχει περίπου 384.400 χιλιόμετρα από τη Γη, ενώ το εύρος της απόστασης κυμαίνεται από την ελάχιστη απόσταση των 356.500 χιλιομέτρων (περίγειο) έως την μέγιστη απόσταση των 406.700 χιλιομέτρων (απόγειο). Oi απoστάσεις μετρώνται από τα κέντρα των δύο σωμάτων. Όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειο φαίνεται λαμπρότερη κατά περίπου 15% σε σχέση με την Πανσέληνο όταν η Σελήνη βρίσκεται στη μέση απόστασή της από τη Γη. Αλλά ούτε αυτό γίνεται αντιληπτό. Τα μάτια μας δεν ανταποκρίνονται στο φως γραμμικά, με αποτέλεσμα μια διαφορά 15% στην ουσία να μην γίνεται αντιληπτή.Στις 5 Δεκεμβρίου θα έχουμε Πανσεληνο, όταν η Σελήνη θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση 357218 km – 718 km από το περίγειο και 238 km πιο μακριά σε σχέση από την προηγούμενη Πανσέληνο Νοεμβρίου. Η φαινόμενη διάμετρός της θα είναι 33,44′, περίπου 8% μεγαλύτερη από την μέση διάμετρο των 31′ λεπτών του τόξου. Μπορούμε να πούμε ότι θα είναι η δεύτερη πιο φωτεινή Πανσέληνος του 2025, αλλά όπως είπαμε αυτό δύσκολα διαπιστώνεται δια γυμνού οφθαλμού.Επειδή η Σελήνη στις 5 Δεκεμβρίου θα βρίσκεται μόλις 700 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη δυνατή απόστασή της από τη Γη, πολλοί την ονομάζουν υπερπανσέληνο (supermoon). Η Πανσέληνος του Δεκεμβρίου ονομάζεται και «Cold Moon» γιατί συμβαίνει κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν οι νύχτες είναι οι πιο μεγάλες του χρόνου και οι θερμοκρασίες πολύ χαμηλές. Υπερ-πανσέληνος συγκριτικά με μια συνηθισμένη πανσέληνο.

Ο χρόνος τρέχει (λίγο) πιο γρήγορα στον Άρη από τη Γη. Το φαινόμενο έχει επιπτώσεις στις τεχνολογίες GPS και επικοινωνίας στο ηλιακό σύστημα. Ο χρόνος περνά κατά μέσο όρο 477 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου γρηγορότερα την ημέρα στον Άρη από ό,τι στη Γη και οι επιστήμονες λένε ότι αυτό θα έχει συνέπειες για μελλοντικά δίκτυα πλοήγησης και επικοινωνίας στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα.Ο Νιλ Άσμπι και ο Μπιτζινάθ Πάτλα από το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας των ΗΠΑ (NIST) υπολόγισαν τη χρονική διαφορά μεταξύ Άρη και Γης λαμβάνοντας υπόψη τη βαρύτητα του Άρη η οποία είναι πέντε φορές ασθενέστερη από της Γης, την ταχύτητα και την εκκεντρότητα της τροχιάς του Κόκκινου Πλανήτη γύρω από τον Ήλιο και τη βαρυτική επίδραση όχι μόνο του Ήλιου αλλά και των γειτονικών στη Γη σωμάτων, της Γης και της Σελήνης.«Η απόσταση του Άρη από τον Ήλιο και η εκκεντρική τροχιά του κάνουν τις διακυμάνσεις του χρόνου μεγαλύτερες,. Το πρόβλημα τριών σωμάτων είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Τώρα ασχολούμαστε με τέσσερα: τον Ήλιο, τη Γη, τη Σελήνη και τον Άρη. Η δουλειά ήταν πιο απαιτητική από ό,τι νόμιζα στην αρχή» λέει ο Πάτλα. Το φαινόμενο Η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν περιγράφει πώς τα ρολόγια μπορούν να φαίνονται να τρέχουν πιο γρήγορα ή πιο αργά ανάλογα με το πλαίσιο αναφοράς που βρίσκονται το οποίο καθορίζεται από την ταχύτητα και το βαρυτικό πεδίο.Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαστολή του χρόνου και είναι το ίδιο που δημιουργεί το παράδοξο των διδύμων, στο οποίο ο ένας δίδυμος ταξιδεύει στο διάστημα με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός ενώ ο άλλος μένει στη Γη. Όταν ο αστροναύτης επιστρέψει είναι νεότερος από το δίδυμο αδερφό του που έμεινε στη Γη. Παρομοίως, ο χρόνος περνά πιο αργά κοντά σε μια μαύρη τρύπα επειδή το βαρυτικό της πεδίο είναι πολύ ισχυρότερο από της Γης.Επειδή ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη περιφέρεται γύρω από αυτόν πιο αργά κάτι που από μόνο του κάνει τα ρολόγια να τρέχουν πιο αργά στον Άρη σε σχέση με τη Γη. Ωστόσο η πιο ελλειπτική τροχιά του Άρη σημαίνει ότι το πλανητικό ρολόι επιταχύνει όταν ο Άρης πλησιάζει ελαφρώς τον Ήλιο και επιβραδύνει όταν απομακρύνεται. Επιπλέον η απόστασή του από τα βαρυτικά πεδία του Ήλιου και του συστήματος Γης Σελήνης αλλάζει κατά τη διάρκεια του αρειανού έτους.Αυτοί οι παράγοντες μαζί καθορίζουν πόσο πιο γρήγορα ή πιο αργά περνά ο χρόνος στον Άρη σε σχέση με τη Γη. Για έναν αστροναύτη στον Άρη ένα δευτερόλεπτο θα εξακολουθεί να φαίνεται σαν ένα δευτερόλεπτο αλλά για έναν παρατηρητή στη Γη αυτό το δευτερόλεπτο θα φαίνεται να περνά ελαφρώς πιο γρήγορα από το αντίστοιχο στη Γη. Αν και η μέση διαφορά είναι 477 μικροδευτερόλεπτα την ημέρα μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί έως και κατά 226 μικροδευτερόλεπτα ανάλογα με τη θέση του Άρη στην τροχιά του σε σχέση με τη Γη και τη Σελήνη. Τα δίκτυα Παρόλο που η διαστολή του χρόνου μεταξύ Άρη και Γης δεν είναι τόσο δραματική όσο σε ένα διαστημόπλοιο σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός ή στο όριο μιας μαύρης τρύπας είναι αρκετή για να προκαλέσει προβλήματα στα μελλοντικά δίκτυα πλοήγησης και επικοινωνίας που μπορεί να εγκατασταθούν γύρω από τον Άρη.Για παράδειγμα το δίκτυο 5G χρειάζεται ακρίβεια της τάξης του ενός δέκατου του μικροδευτερολέπτου. Η γνώση της διαφοράς θα επιτρέψει τον συγχρονισμό των δικτύων Γης και Άρη λαμβάνοντας υπόψη τον χρόνο που χρειάζεται το φως για να ταξιδέψει μεταξύ των δύο πλανητών, εξασφαλίζοντας αποτελεσματικότερη μετάδοση των πληροφοριών.«Μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες μέχρι η επιφάνεια του Άρη να γεμίσει με ίχνη περιπλανώμενων ρόβερ αλλά είναι χρήσιμο να μελετήσουμε από τώρα τα ζητήματα που αφορούν την εγκαθίδρυση συστημάτων πλοήγησης σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους πλανητών» λέει ο Άσμπι. Όπως και τα σημερινά παγκόσμια συστήματα πλοήγησης (π.χ. GPS) αυτά τα συστήματα θα εξαρτώνται από ακριβή ρολόγια και τα φαινόμενα αυτά μπορούν να αναλυθούν με τη βοήθεια της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2041573/o-chronos-trechei-ligo-pio-grigora-ston-ari-apo-ti-gi/

Τα ανακόντα «ακυρώνουν» τον Δαρβίνο, εμφανίστηκαν πριν από 12 εκατ. έτη όπως ακριβώς είναι σήμερα. Τα τεράστια ερπετά δεν εισήλθαν ποτέ σε εξελικτική διεργασία γεγονός που εντυπωσιάζει τους ειδικούς. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Journal of Vertebrate Paleontology» ομάδα παλαιοντολόγων παρουσιάζουν τα ευρήματα της έρευνας τους σύμφωνα με τα οποία τα ανακόντα έκαναν την εμφάνιση τους πριν από περίπου 12,4 εκατ. έτη και είχαν το σημερινό τους μέγεθος κάτι που σημαίνει ότι η φύση σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα είδη ζωής σχεδίασε τα ανακόντα με τρόπο τέτοιο ώστε να μην ενεργοποιηθεί ποτέ σε αυτά η διαδικασία της φυσικής εξέλιξης ώστε να προσαρμοστούν καλύτερα στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον για να καταφέρνουν να επιβιώνουν.«Την εποχή του Μέσου και Άνω Μειόκαινου επικρατούσαν υψηλές θερμοκρασίες και υπήρχαν εκτεταμένοι υγρότοποι με άφθονη τροφή που επέτρεψαν σε πολλά είδη ζώων να γίνουν πολύ μεγαλύτερα από τους σύγχρονους συγγενείς τους. Όμως λίγα από αυτά τα γιγάντια ζώα έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα.Άλλα είδη όπως γιγάντιοι κροκόδειλοι και γιγάντιες χελώνες έχουν εξαφανιστεί από το Μειόκαινο, πιθανότατα λόγω της πτώσης της παγκόσμιας θερμοκρασίας και της συρρίκνωσης των οικοτόπων τους. Αλλά τα γιγάντια ανακόντα έχουν επιβιώσει, είναι εξαιρετικά ανθεκτικά» αναφέρει ο Άντρες Αλφόνσο-Ρόιας παλαιοντολόγος με ειδίκευση στα σπονδυλωτά στο Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ.Τα ανακόντα αποτελούν μια ομάδα συσφιγκτικών φιδιών που σήμερα περιλαμβάνει το βαρύτερο είδος φιδιού στον κόσμο. Τα σύγχρονα ανακόντα έχουν μέσο μήκος 4 έως 5 μέτρα ενώ τα πιο μεγάλα σε μέγεθος μπορούν να φτάσουν έως και τα 7 μέτρα. Οι επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι αν τα ανακόντα ήταν ακόμη μεγαλύτερες στο Μειόκαινο ή αν διατήρησαν το τεράστιο μέγεθός τους μέχρι σήμερα. Τα ευρήματα Για να εκτιμήσουν πόσο μεγάλα ήταν τα αρχαία ανακόντα οι ερευνητές μέτρησαν 183 απολιθωμένους σπονδύλους ανακόντα από τουλάχιστον 32 άτομα που συλλέχθηκαν στη Βενεζουέλα. Χρησιμοποίησαν επίσης μια τεχνική που ονομάζεται ανακατασκευή προγονικών χαρακτηριστικών για να προβλέψουν το μήκος σώματος των αρχαίων ανακόντα με βάση χαρακτηριστικά συγγενικών φιδιών.Με βάση αυτούς τους υπολογισμούς, η ομάδα διαπίστωσε ότι τα αρχαία ανακόντα είχαν μέσο μήκος περίπου 5.2 μέτρα όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο Μειόκαινο πριν από 12 εκατομμύρια χρόνια, περίπου όσο και τα σύγχρονα ανακόντα. «Αυτό είναι ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα, επειδή περιμέναμε να βρούμε ότι τα αρχαία ανακόντα ήταν 7 ή 8 μέτρα σε μήκος και δεν έχουμε καμία ένδειξη για ένα μεγαλύτερο φίδι από το Μειόκαινο, όταν οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν υψηλότερες» λέει ο Ρόια.Ωστόσο παραμένει ασαφές γιατί τα ανακόντα δεν έχουν μικρύνει με την πάροδο του χρόνου. Αν και ο ζεστός καιρός και οι άφθονοι υγρότοποι μπορεί να τους επέτρεψαν να φτάσουν στο γιγάντιο μέγεθός τους νωρίς στην εξελικτική τους ιστορία οι χαμηλότερες θερμοκρασίες και η συρρίκνωση των περιοχών τους δεν τις ανάγκασαν να μικρύνουν. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι αυτοί οι παράγοντες δεν ήταν οι κύριοι λόγοι που κράτησαν τα φίδια μεγάλα κατά τα ενδιάμεσα χιλιάδες χρόνια.Οι αλληλεπιδράσεις θηρευτή και θηράματος πιθανώς δεν έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη διατήρηση του μεγέθους, σύμφωνα με τους ερευνητές. Η έλλειψη ανταγωνισμού για τροφή μπορεί να βοήθησε τα φίδια να μεγαλώσουν εξαρχής. Αλλά δεν μίκρυναν όταν άλλοι θηρευτές έφτασαν στη Νότια Αμερική κατά το Πλειόκαινο και το Πλειστόκαινο γεγονός που υποδηλώνει ότι η διαθεσιμότητα τροφής δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για το γιγάντιο μέγεθος των ανακόντα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2041569/ta-anakonta-akyronoyn-ton-darvino-emfanistikan-prin-apo-12-ekat-eti-opos-akrivos-einai-simera/

Υπάρχουν κβαντικές μαύρες τρύπες που εξατμίζονται «ακαριαία»; Το πείραμα CMS, χρησιμοποιώντας και τεχνητή νοημοσύνη, αναζήτησε μικροσκοπικές κβαντικές μαύρες τρύπες που εξατμίζονται στιγμιαία.Οι μαύρες τρύπες που ψάχνουν οι αστροφυσικοί είναι οι «κλασικές» μαύρες τρύπες, αυτές που προκύπτουν όταν πεθαίνουν τα άστρα καθώς καταρρέουν βαρυτικά ή τις υπερμαζικές μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών. Υπάρχουν όμως ορισμένες θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες το σύμπαν μας μπορεί να διαθέτει περισσότερες από τις τρεις γνωστές χωρικές διαστάσεις (ύψος, μήκος, πλάτος), ανοίγοντας έτσι την πιθανότητα ενός εντελώς διαφορετικού είδους μαύρων τρυπών (Arkani-Hamed–Dimopoulos–Dvali και Randall–Sundrum). Των μικροσκοπικών-κβαντικών μαύρων τρυπών που «εξατμίζονται» σχεδόν ακαριαία, εκπέμποντας ακτινοβολία Hawking, απελευθερώνοντας μια χαρακτηριστική έκρηξη σωματιδίων που θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν ανιχνευτές όπως το CMS στο CERN.Για να ελέγξει αυτή την πιθανότητα, το πείραμα CMS πραγματοποίησε μία από τις πιο ολοκληρωμένες αναζητήσεις μικροσκοπικών μαύρων τρυπών μέχρι σήμερα, καθώς και άλλων εξωτικών φαινομένων. Η έρευνα χρησιμοποιεί τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το 2016 έως το 2018, όταν στον LHC πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις δεσμών πρωτονίων με ενέργειες 13 TeV (ως προς το κέντρο μάζας). Το σύνολο των δεδομένων περιέχει περισσότερα από 1016 γεγονότα συγκρούσεων.Κατά την ανάλυση τέτοιων συνόλων δεδομένων με τεράστιο αριθμό γεγονότων, είναι πιθανόν να δούμε στοιχεία που ταιριάζουν με μια νέα θεωρία. Στην απεικόνιση τέτοιων συμβάντων – όπως για παράδειγμα σ’ αυτό που βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα – εμφανίζονται σωματίδια υψηλής ενέργειας (πίδακες), που ταιριάζουν με τα προϊόντα από την εξάτμιση μιας μικροσκοπικής μαύρης τρύπας. Θα μπορούσε επίσης να είναι κάτι πιο συνηθισμένο – όπως μια «κανονική» σύγκρουση που τυχαία παράγει ένα ασυνήθιστο μοτίβο που μοιάζει με νέα φυσική. Επομένως, πρέπει να εξετάσουμε την στατιστική των δεδομένων μας για να δούμε αν έχουμε περισσότερα γεγονότα τέτοιου είδους, σε σχέση με αυτά που αναμένονται μόνο από τις διεργασίες «υποβάθρου».Η ανάλυση των δεδομένων, με την βοήθεια μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης, δεν ανέδειξε στοιχεία που αποδεικνύουν την δημιουργία μικροσκοπικών μαύρων τρυπών. Αλλά η αναζήτηση έθεσε τα πιο αυστηρά ανώτατα όρια μέχρι σήμερα. Η μελέτη αποκλείει μαύρες τρύπες με μάζες κάτω από περίπου 9,0 έως 11,4 TeV, ανάλογα με το μοντέλο – επεκτείνοντας σημαντικά τα όρια σε σχέση με προηγούμενες αναζητήσεις. Για πολλά σενάρια, η παρουσία περισσότερων από δύο επιπλέον χωρικών διαστάσεων αποκλείεται με βεβαιότητα 95%. Αυτά τα ευρήματα διευρύνουν τα όρια της κατανόησής μας για μερικά από τα πιο εξωτικά αντικείμενα του σύμπαντος. Μέσα στο πλήθος των νέων δεδομένων που αναμένονται να συλλεχθούν ενδέχεται να περιέχονται απροσδόκητες ανακαλύψεις – και ίσως μας φέρουν πιο κοντά από ποτέ στην πιθανή ανακάλυψη αυτών των φευγαλέων μυστηρίων της φύσης. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: Are there quantum black holes that evaporate instantly – https://cms.cern/news/are-there-quantum-black-holes-evaporate-instantly Ένα συμβάν που καταγράφηκε στον ανιχνευτή CMS δείχνει μια υπογραφή που συμφωνεί με την παραγωγή μιας μικροσκοπικής μαύρης τρύπας. Η μαύρη τρύπα διασπάται ακαριαία, παράγοντας σωματίδια που σχηματίζουν πίδακες – οι πορτοκαλί κώνοι (μπορείτε να δείτε αυτό το συμβάν διαδραστικά πατώντας εδώ: cms3d.web.cern) https://cms3d.web.cern.ch/EXO-24-028/

Το πρώτο SMS 3 Δεκεμβρίου 1992: Το μήνυμα που αλλάζει τον κόσμο Είναι βράδυ στο Λονδίνο, 3 Δεκεμβρίου του 1992. Στο γραφείο της Vodafone, τα φώτα δεν έχουν σβήσει. Στην οθόνη ενός υπολογιστή, ο μηχανικός Neil Papworth πληκτρολογεί κάτι που μοιάζει ασήμαντο. Δύο μόνο λέξεις. Δεν υπάρχει πρόθεση για ιστορία, για σημαδιακή στιγμή ή για τεχνολογική επανάσταση. Υπάρχει μόνο μια απλή δοκιμή: να δουν οι τεχνικοί αν το δίκτυο μπορεί να στείλει έναν σύντομο γραπτό χαρακτήρα από έναν υπολογιστή σε ένα κινητό τηλέφωνο. Κανείς από τους δύο δεν το καταλαβαίνει ακόμη, όμως αυτή η απλή φράση ανοίγει μια νέα εποχή στην ανθρώπινη επικοινωνία. Το SMS γεννιέται. Η ιδέα που προϋπάρχει, αλλά κανείς δεν κάνει πράξη Ο κόσμος του 1992 δεν είναι έτοιμος για instant messaging. Τα κινητά είναι ογκώδη, ακριβά και χρησιμοποιούνται κυρίως από στελέχη και επαγγελματίες. Η αποστολή δεδομένων θεωρείται πολυτέλεια. Και όμως, η ιδέα του σύντομου γραπτού μηνύματος δεν είναι καινούργια. Πάμε πίσω, στο 1984. Σε μια συζήτηση για το μέλλον των τηλεπικοινωνιών, ο Matti Makkonen, ένας Φινλανδός οραματιστής του κλάδου, μιλά για μια νέα έννοια: σύντομα, γραπτά μηνύματα που θα μπορούν να στέλνονται μέσω δικτύων κινητής τηλεφωνίας. Δεν κατοχυρώνει ποτέ την πατέντα. Δεν φτιάχνει ο ίδιος την τεχνολογία. Ρίχνει όμως τον σπόρο. Ο Makkonen δεν βλέπει τον εαυτό του ως «πατέρα του SMS». Αλλά η ιστορία τον βλέπει έτσι. Η δική του σύλληψη γίνεται το θεμέλιο αυτού που σήμερα θεωρούμε αυτονόητο: την άμεση, σύντομη, γραπτή επικοινωνία. Από τον υπολογιστή στο κινητό Όταν ο Papworth στέλνει το διάσημο «Merry Christmas», χρησιμοποιεί έναν υπολογιστή. Όχι κινητό. Γιατί τα κινητά του 1992 δεν μπορούν να πληκτρολογήσουν SMS. Μπορούν μόνο να τα δεχθούν. Η Vodafone θελει απλώς να δοκιμάσει ένα νέο feature στο δίκτυό της. Και επιλέγει τον Jarvis – έναν άνθρωπο που δεν φαντάζεται ότι γίνεται κομμάτι μιας τεχνολογικής επανάστασης. Το Orbitel 901, συσκευή σχεδόν άγνωστη πια, γίνεται ο παραλήπτης που γράφει το όνομά του στη βιομηχανική ιστορία. Και το δίκτυο GSM αποδεικνύεται ικανό να κάνει αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε επιχειρήσει: να μεταφέρει μικρά πακέτα δεδομένων στον αέρα, πάνω από μια υποδομή χτισμένη για φωνή. Το SMS γεννιέται σιωπηλά, χωρίς θόρυβο, χωρίς ανακοινώσεις, χωρίς την αίσθηση ότι ανοίγει μια πόρτα σε μια νέα εποχή. Η μεγάλη αλλαγή έρχεται το 1993 — χάρη στη Nokia Το 1992 το SMS ακόμη δεν μπορεί να εξαπλωθεί. Κανένα κινητό δεν προσφέρει πληκτρολόγηση κειμένου. Αυτό αλλάζει το 1993, όταν η Nokia παρουσιάζει το πρώτο μοντέλο που επιτρέπει στους χρήστες να γράφουν και να στέλνουν SMS. Η φινλανδική εταιρεία καταλαβαίνει κάτι που οι υπόλοιποι δεν βλέπουν: ότι η αληθινή δύναμη της κινητής τηλεφωνίας δεν βρίσκεται μόνο στη φωνή, αλλά στη γραφή – στον τρόπο που οι άνθρωποι μοιράζονται σκέψεις, στιγμές, συναισθήματα. Μέσα σε λίγα χρόνια, το SMS γίνεται παγκόσμιο φαινόμενο. Δημιουργεί νέα γλώσσα, νέους κώδικες, νέες συντομογραφίες. Γίνεται εργαλείο για ερωτικές εξομολογήσεις, για πολιτική οργάνωση, για ειδοποιήσεις τράπεζας, για ραντεβού, για συγγνώμες, για «τι κάνεις;». Το 2000 στέλνονται 17 δισεκατομμύρια SMS. Το 2010 ο αριθμός ξεπερνά τα 6 τρισεκατομμύρια. Μια ολόκηρη εποχή γράφει την ιστορία της μέσα σε 160 χαρακτήρες. Από το SMS στο σήμερα — το αποτύπωμα μιας φράσης Σήμερα ζούμε με WhatsApp, Viber, iMessage, Signal, Instagram DMs. Η γραπτή επικοινωνία έχει γίνει συνεχής, ζωντανή, multimedia. Αλλά το θεμέλιο παραμένει το ίδιο: η ανάγκη να στείλουμε ένα μήνυμα γρήγορα, άμεσα, αθόρυβα. Το πρώτο SMS είναι η στιγμή μηδέν αυτής της κουλτούρας. Είναι το μικρό βήμα που αποδεικνύει ότι η γραφή μπορεί να ταξιδεύει ασύρματα. Ότι οι λέξεις μπορούν να περνούν από συσκευή σε συσκευή χωρίς καλώδια. Ότι η επικοινωνία μπορεί να γίνει πιο προσωπική, πιο σύντομη, πιο στιγμιαία. Και ίσως γι’ αυτό το «Merry Christmas» παραμένει εμβληματικό. Γιατί δεν είναι απλώς μία ευχή. Είναι η πρώτη σπίθα μιας νέας εποχής – της εποχής, στην οποία τα μηνύματα γράφουν την καθημερινότητά μας. Και το μέλλον; Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει ξανά τον τρόπο που επικοινωνούμε, το πρώτο SMS μας θυμίζει κάτι απλό: κάθε τεχνολογική επανάσταση ξεκινά με μια λέξη, μια ανάγκη, μια δοκιμή που μοιάζει ασήμαντη. Ακόμη κι όταν γράφεται σε έναν υπολογιστή, για να εμφανιστεί σε ένα ταπεινό Orbitel, ένα απόγευμα του 1992.Ο Ιταλός μεγάλος εφευρέτης του ασύρματου Γουλιέλμος Μαρκόνι το 1932, μιλώντας στον δημοσιογράφο Αλέκο Λιδωρίκη, στη διάρκεια επίσκεψής του στην Αθήνα, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του είχε πει: «Δεν είμαστε πολύ μακριά από τον καιρό μίας απολύτου ραδιοτηλεγραφικής επικρατήσεως. Πολύ σύντομα δεν θα έχομε ανάγκη να δεχόμεθα τη μεσολάβηση του σταθμού του ασυρμάτου. Ο καθένας από το σπίτι του θα μπορεί να συνεννοείται με πρόσωπα που είναι πολύ μακράν, εις την άλλην άκρη του κόσμου, και αυτό ασφαλώς θα είναι ένας παράδεισος και ευκολίας και οικονομίας». https://www.naftemporiki.gr/stories/2041602/3-dekemvrioy-1992-to-minyma-poy-allazei-ton-kosmo/ Στις 3 Δεκεμβρίου του 1992 ο 22χρονος τότε προγραμματιστής Neil Papworth από το Ηνωμένο Βασίλειο, έστελνε το πρώτο γραπτό ηλεκτρονικό προσωπικό μήνυμα σε κινητό τηλέφωνο Orbitel 901. Εργαζόταν ως προγραμματιστής και μηχανικός δοκιμών για τη δημιουργία της υπηρεσίας σύντομων μηνυμάτων (SMS). Το μήνυμα του περιείχε μόνο δύο λέξεις: «Merry Christmas».

Διαστημικός Σταθμός Πρώτος: Όλες οι θύρες πρόσδεσης πλήρως κατειλημμένες, 8 διαστημόπλοια σε τροχιά. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού , και οι οκτώ θύρες πρόσδεσης στο τροχιακό φυλάκιο είναι κατειλημμένες μετά την επανεγκατάσταση του διαστημοπλοίου μεταφοράς φορτίου Cygnus XL της Northrop Grumman στο λιμάνι Unity του σταθμού που βλέπει στη Γη . Τα οκτώ διαστημόπλοια που είναι συνδεδεμένα με το συγκρότημα είναι: δύο SpaceX Dragons, Cygnus XL, HTV-X1 της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), δύο διαστημόπλοια πληρώματος Soyuz της Roscosmos και δύο φορτηγά πλοία Progress.Αυτό το ορόσημο έρχεται μετά την επανασύνδεση του διαστημοπλοίου Cygnus XL, το οποίο υποστηρίζει την αποστολή εμπορικών υπηρεσιών ανεφοδιασμού Northrop Grumman-23 για τη NASA, το οποίο αφαιρέθηκε την περασμένη εβδομάδα από τον υπεύθυνο ρομποτικής στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολών του οργανισμού στο Χιούστον χρησιμοποιώντας τον ρομποτικό βραχίονα Canadarm2 του διαστημικού σταθμού. Η κίνηση του Cygnus XL συντονίστηκε μεταξύ της NASA, της Northrop Grumman και της Roscosmos για την παροχή κατάλληλης άδειας για το αφικνούμενο επανδρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-28 στις 27 Νοεμβρίου. Ο Cygnus θα παραμείνει συνδεδεμένος με το εργαστήριο σε τροχιά μέχρι το νωρίτερο τον Μάρτιο του 2026, οπότε και έχει προγραμματιστεί να αναχωρήσει με ασφάλεια και να απορρίψει έως και 11.000 λίβρες σκουπιδιών και άχρηστου φορτίου, όταν αυτά καούν ακίνδυνα στην ατμόσφαιρα της Γης.Εν τω μεταξύ, το 10μελές πλήρωμα της Αποστολής 73 γέμισε την ημέρα του με έρευνα βιολογίας και φυσικής, ενώ ετοιμαζόταν να χωριστεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.Τρεις νέοι κάτοικοι ζουν στον διαστημικό σταθμό μετά την άφιξη του διαστημοπλοίου Soyuz MS-28 την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025. Ο αστροναύτης της NASA , Κρις Γουίλιαμς , και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Κουντ-Σβερτσκόφ και Σεργκέι Μικάγιεφ, θα παραμείνουν στο διάστημα μέχρι τον Ιούλιο του 2026, διεξάγοντας προηγμένη διαστημική έρευνα που ωφελεί τους ανθρώπους που ζουν στη Γη και εκτός αυτής. Οι Κουντ-Σβερτσκόφ και Μικάγιεφ έχουν ήδη αρχίσει να μελετούν πώς η ζωή στο διάστημα επηρεάζει το μικροκυκλοφορικό σύστημα στα χέρια, τα δάχτυλα των χεριών, τα πόδια και τα πόδια τους. Ο Γουίλιαμς βοηθά τους συναδέλφους του στο πλήρωμα της NASA σε δραστηριότητες μεταφοράς φορτίου.Στις 8 Δεκεμβρίου, το τροχιακό φυλάκιο θα επιστρέψει σε επτά μέλη και θα γίνει το πλήρωμα της Αποστολής 74, όταν ο αστροναύτης της NASA, Τζόνι Κιμ , και οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Σεργκέι Ριζίκοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, θα μπουν στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-27, θα αποσυνδεθούν από τη μονάδα Prichal και θα ρίξουν αλεξίπτωτο για να προσγειωθούν στο Καζακστάν. Το τρίο πραγματοποίησε ελέγχους πίεσης και διαρροών στις στολές εκτόξευσης και εισόδου του Sokol που θα φορέσουν την επόμενη εβδομάδα για το ταξίδι της επιστροφής στη Γη. Ο Ριζίκοφ συνέχισε να συσκευάζει φορτίο μέσα στο Soyuz που κατευθυνόταν προς τη Γη, ενώ ο Ζουμπρίτσκι άρχισε να παραδίδει τις ευθύνες του στους νέους συναδέλφους του στο πλήρωμα της Roscosmos. Οι Κιμ, Ριζίκοφ και Ζουμπρίτσκι πλησιάζουν στο τέλος μιας οκτάμηνης διαστημικής επιστημονικής αποστολής που ξεκίνησε στις 8 Απριλίου 2025 .Ο Κιμ συνάντησε επίσης τον νέο του συνάδελφο στο πλήρωμα, Γουίλιαμς, και τη μηχανικό πτήσης της NASA, Ζένα Κάρντμαν, για να ανοίξουν την καταπακτή του Cygnus XL μετά την επανατοποθέτησή του το πρωί της Δευτέρας. Το πλήρωμα θα συνεχίσει να ξεπακετάρει μερικούς από τους αρκετούς τόνους νέων επιστημονικών υλικών και προμηθειών που παρέδωσε το Cygnus XL στις 18 Σεπτεμβρίου .Οι μηχανικοί πτήσης Mike Fincke και Kimiya Yui πέρασαν την ημέρα τους εστιάζοντας στην διαστημική έρευνα, μαθαίνοντας για φαινόμενα που μπορούν να μελετηθούν μόνο στο περιβάλλον χωρίς βαρύτητα της μικροβαρύτητας. Ο Fincke, από τη NASA, αρχικά αντάλλαξε υλικό υπολογιστή που υποστήριζε ένα πείραμα φυσικής που μελετά τρόπους διατήρησης κρυογονικών υγρών σε δεξαμενές καυσίμων διαστημοπλοίων. Στη συνέχεια, διαμόρφωσε το νέο πείραμα NanoRacks Thailand Liquid Crystals , το οποίο θα παρατηρήσει αλλαγές στον σχηματισμό επίπεδων μεμβρανών υγρών κρυστάλλων σε μικροβαρύτητα. Ο Yui, από την JAXA, μελέτησε πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει τη ροή του αίματος . Μέτρησε τόσο τη ροή αίματος στην εγκεφαλική αρτηρία όσο και την αρτηριακή πίεση για να βοηθήσει τους γιατρούς να κατανοήσουν πιθανά προβλήματα που σχετίζονται με το διάστημα.Ο μηχανικός πτήσης Όλεγκ Πλατόνοφ αφιέρωσε τη Δευτέρα τη συλλογή, την επεξεργασία και τη φωτογράφιση δειγμάτων μικροβίων που συγκεντρώθηκαν σε όλο το τμήμα Roscosmos του σταθμού για ανάλυση. Επίσης, μετέφερε σε έναν φορητό υπολογιστή δεδομένα που επισημαίνουν τις δονήσεις που βιώνει ο σταθμός ενώ βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού , @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram . https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/12/01/space-station-first-all-docking-ports-fully-occupied-8-spacecraft-on-orbit/ 1 Δεκεμβρίου 2025: Διαμόρφωση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Οκτώ διαστημόπλοια είναι σταθμευμένα στον διαστημικό σταθμό, συμπεριλαμβανομένου του φορτηγού σκάφους SpaceX Dragon, του διαστημοπλοίου SpaceX Crew-11 Dragon, του φορτηγού σκάφους HTV-X1 της JAXA, του φορτηγού σκάφους Cygnus της Northrop Grumman, των πλοίων πληρώματος Soyuz MS-27 και MS-28, και των πλοίων ανεφοδιασμού Progress 92 και 93.

Η NASA δοκιμάζει drones στην Κοιλάδα του Θανάτου, προετοιμάζεται για την Άρη, την άμμο και τους ουρανούς. Το λογισμικό πτήσης drone επόμενης γενιάς είναι μόνο μία από τις 25 τεχνολογίες για τον Κόκκινο Πλανήτη που η διαστημική υπηρεσία χρηματοδότησε για ανάπτυξη φέτος.Όταν οι μηχανικοί της NASA θέλουν να δοκιμάσουν μια ιδέα για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη, πρέπει να βρουν τρόπους να δημιουργήσουν συνθήκες παρόμοιες με αυτές του Άρη εδώ στη Γη. Στη συνέχεια, δοκιμάζουν, τροποποιούν και επαναλαμβάνουν. Γι' αυτό το λόγο, μια ομάδα από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια μετέφερε τρία ερευνητικά drones στο Εθνικό Πάρκο Κοιλάδας του Θανάτου στην Καλιφόρνια και στην έρημο Μοχάβε νωρίτερα φέτος. Χρειάζονταν άγονους, χωρίς χαρακτηριστικά αμμόλοφους στην έρημο για να βελτιώσουν το λογισμικό πλοήγησης. Το έργο, με την ονομασία Extended Robust Aerial Autonomy (Εκτεταμένη Ανθεκτική Αεροπορική Αυτονομία ), είναι μόνο ένα από τα 25 έργα που χρηματοδοτήθηκαν από το Πρόγραμμα Εξερεύνησης του Άρη του οργανισμού πέρυσι, με στόχο να διευρύνουν τα όρια των μελλοντικών τεχνολογιών. Παρόμοιοι αμμόλοφοι στον Άρη μπέρδεψαν τον αλγόριθμο πλοήγησης του ελικοπτέρου Ingenuity Mars της NASA κατά τη διάρκεια αρκετών από τις τελευταίες πτήσεις του, συμπεριλαμβανομένης της 72ης και τελευταίας πτήσης του στον Κόκκινο Πλανήτη.«Το Ingenuity σχεδιάστηκε για να πετάει πάνω από έδαφος με καλή υφή, εκτιμώντας την κίνησή του εξετάζοντας οπτικά χαρακτηριστικά στο έδαφος. Αλλά τελικά έπρεπε να διασχίσει πιο άγονες περιοχές όπου αυτό έγινε δύσκολο», δήλωσε ο Roland Brockers, ερευνητής του JPL και πιλότος drone. «Θέλουμε τα μελλοντικά οχήματα να είναι πιο ευέλικτα και να μην χρειάζεται να ανησυχούν για την πτήση πάνω από δύσκολες περιοχές όπως αυτοί οι αμμόλοφοι».Είτε πρόκειται για νέο λογισμικό πλοήγησης, ρομποτικά ανιχνευτές με κλιμάκωση κλίσης ή ανεμόπτερα μεγάλων αποστάσεων, η τεχνολογία που αναπτύσσεται από το Πρόγραμμα Εξερεύνησης του Άρη οραματίζεται ένα μέλλον όπου τα ρομπότ μπορούν να εξερευνούν μόνα τους - ή ακόμα και να βοηθούν τους αστροναύτες να κάνουν τη δουλειά τους. Drones στην έρημο Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί της NASA επισκέπτονται το Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου από τη δεκαετία του 1970, όταν ο οργανισμός προετοιμαζόταν για τις πρώτες προσγειώσεις στον Άρη με το δίδυμο διαστημόπλοιο Viking . Οι ηφαιστειακές πέτρες σε άγονες πλαγιές έδωσαν σε μια περιοχή το όνομα Mars Hill, όπου έχει πραγματοποιηθεί μεγάλο μέρος αυτής της έρευνας. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, οι μηχανικοί του JPL δοκίμασαν το σύστημα ακριβείας προσγείωσης του ρόβερ Perseverance πετώντας ένα εξάρτημά του με ένα πιλοτικό ελικόπτερο πάνω από το πάρκο. Για τις δοκιμές του drone, οι μηχανικοί ταξίδεψαν στους αμμόλοφους Mars Hill και Mesquite Flats του πάρκου στα τέλη Απριλίου και στις αρχές Σεπτεμβρίου. Η ομάδα του JPL έλαβε μόλις την τρίτη άδεια που έχει δοθεί ποτέ για να πετάξει ερευνητικά drones στην Κοιλάδα του Θανάτου. Οι θερμοκρασίες έφτασαν τους 113 βαθμούς Φαρενάιτ (45 βαθμούς Κελσίου). Συγκεντρωμένα κάτω από ένα αναδυόμενο στέγαστρο, τα μέλη της ομάδας παρακολούθησαν την πρόοδο των drones τους σε έναν φορητό υπολογιστή. Η δοκιμαστική εκστρατεία έχει ήδη οδηγήσει σε χρήσιμα ευρήματα, όπως το πώς διαφορετικά φίλτρα κάμερας βοηθούν τα drones να παρακολουθούν το έδαφος και πώς νέοι αλγόριθμοι μπορούν να τα καθοδηγήσουν ώστε να προσγειώνονται με ασφάλεια σε ανώμαλο έδαφος όπως αυτό του Mars Hill. «Είναι απίστευτα συναρπαστικό να βλέπουμε επιστήμονες να χρησιμοποιούν την Κοιλάδα του Θανάτου ως πεδίο δοκιμών για την εξερεύνηση του διαστήματος», δήλωσε ο Mike Reynolds, Διευθυντής του Εθνικού Πάρκου της Κοιλάδας του Θανάτου. «Είναι μια ισχυρή υπενθύμιση ότι το πάρκο προστατεύεται όχι μόνο για την γραφική ομορφιά του ή τις ευκαιρίες αναψυχής του, αλλά και ως ένα ζωντανό εργαστήριο που μας βοηθά ενεργά να κατανοήσουμε τα ερημικά περιβάλλοντα και τους κόσμους πέρα από τον δικό μας».Για πρόσθετες δοκιμές κατά τη διάρκεια της τριήμερης εκδρομής, η ομάδα επισκέφθηκε τους αμμόλοφους Dumont στην έρημο Mojave. Οι κυματιστοί αμμόλοφοι, που αποτελούν τον τόπο δοκιμών συστήματος κινητικότητας για το ρόβερ Curiosity της NASA το 2012, προσέφεραν μια παραλλαγή του άχαρου εδάφους που χρησιμοποιήθηκε για τη δοκιμή του λογισμικού πτήσης στην Κοιλάδα του Θανάτου.«Οι δοκιμές πεδίου σας δίνουν μια πολύ πιο ολοκληρωμένη προοπτική από την απλή εξέταση μοντέλων υπολογιστών και περιορισμένων δορυφορικών εικόνων», δήλωσε ο Νέιθαν Γουίλιαμς του JPL, γεωλόγος στην ομάδα που προηγουμένως βοήθησε στη λειτουργία του Ingenuity. «Τα επιστημονικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά δεν βρίσκονται πάντα στα πιο ευνοϊκά σημεία, επομένως θέλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι να εξερευνήσουμε ακόμη πιο απαιτητικά εδάφη από ό,τι το έκανε το Ingenuity». Σκύλοι ρομπότ Η έρημος της Καλιφόρνια δεν είναι η μόνη τοποθεσία πεδίου όπου δοκιμάστηκε η τεχνολογία του Άρη φέτος. Τον Αύγουστο, ερευνητές από το Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον επισκέφθηκαν το Εθνικό Πάρκο White Sands του Νέου Μεξικού, μια άλλη ερημική τοποθεσία που φιλοξενεί δοκιμές της NASA εδώ και δεκαετίες. Ήταν εκεί με ένα ρομπότ που μοιάζει με σκύλο και ονομάζεται LASSIE-M (Legged Autonomous Surface Science In Analogue Environments for Mars). Οι κινητήρες στα πόδια του ρομπότ μετρούν τις φυσικές ιδιότητες της επιφάνειας, οι οποίες, όταν συνδυάζονται με άλλα δεδομένα, επιτρέπουν στο LASSIE-M να αλλάζει βάδισμα καθώς συναντά έδαφος που είναι πιο μαλακό, πιο χαλαρό ή πιο τραχύ — παραλλαγές που συχνά υποδηλώνουν επιστημονικά ενδιαφέρουσες αλλαγές. Στόχος της ομάδας είναι να αναπτύξει ένα ρομπότ που μπορεί να σκαρφαλώνει σε βραχώδες ή αμμώδες έδαφος — και τα δύο μπορεί να είναι επικίνδυνα για ένα ρόβερ — καθώς αυτό προηγείται τόσο των ανθρώπων όσο και των ρομπότ, χρησιμοποιώντας όργανα για την αναζήτηση νέων επιστημονικών ανακαλύψεων. Φτερά για τον Άρη Μια άλλη ιδέα του Προγράμματος Εξερεύνησης του Άρη που χρηματοδοτήθηκε πέρυσι είναι ένα αυτόνομο ρομπότ που ανταλλάσσει το συμπαγές μέγεθος του ελικοπτέρου Ingenuity με την εμβέλεια που διαθέτει τα φτερά. Το Ερευνητικό Κέντρο Langley της NASA στο Χάμπτον της Βιρτζίνια, αναπτύσσει το Mars Electric Reusable Flyer (MERF), το οποίο μοιάζει με μία πτέρυγα με δύο έλικες που του επιτρέπουν να απογειώνεται κάθετα και να αιωρείται στον αέρα. (Μια άτρακτος και μια ουρά θα ήταν πολύ βαριές για αυτό το σχέδιο.) Ενώ το ιπτάμενο αεροσκάφος πετάει στον ουρανό με υψηλές ταχύτητες, τα όργανα στην κοιλιά του μπορούν να χαρτογραφήσουν την επιφάνεια.Στο πλήρες μέγεθός του, το MERF ξεδιπλώνεται σε μήκος περίπου όσο ένα μικρό σχολικό λεωφορείο. Οι μηχανικοί του Λάνγκλεϊ δοκιμάζουν ένα πρωτότυπο μισής κλίμακας, στέλνοντάς το να πετάξει πάνω από ένα χωράφι στην πανεπιστημιούπολη της Βιρτζίνια για να μελετήσουν την αεροδυναμική του σχεδιασμού και τα ελαφριά υλικά του ρομπότ, τα οποία είναι κρίσιμα για την πτήση στην λεπτή ατμόσφαιρα του Άρη.Με άλλα έργα που επικεντρώνονται σε νέες μορφές παραγωγής ενέργειας, εξοπλισμό γεωτρήσεων και δειγματοληψίας, καθώς και σε πρωτοποριακό αυτόνομο λογισμικό, υπάρχουν πολλοί νέοι τρόποι για να εξερευνήσει η NASA τον Άρη στο μέλλον. https://www.nasa.gov/solar-system/planets/mars/nasa-tests-drones-in-death-valley-preps-for-martian-sands-and-skies/ Οι ερευνητές του JPL συγκεντρώνονται κάτω από μια αναδυόμενη σκηνή στο Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου, ενώ παρακολουθούν την απόδοση ενός ερευνητικού drone εξοπλισμένου με λογισμικό πλοήγησης για τον Άρη. Ένα από τα τρία drones της JPL που χρησιμοποιήθηκαν σε πρόσφατες δοκιμές πετάει πάνω από τον λόφο του Άρη, μια περιοχή του Εθνικού Πάρκου της Κοιλάδας του Θανάτου την οποία επισκέπτονται οι ερευνητές της NASA για τον Άρη από τη δεκαετία του 1970, όταν η υπηρεσία προετοιμαζόταν να προσγειώσει το δίδυμο διαστημόπλοιο Viking στον Κόκκινο Πλανήτη.