Pitouros

Φοβάμαι ότι όλα αυτά δεν είναι καν λάθος. Δεν προκύπτουν από καμία «σύγχρονη θεωρία». Καταρχήν, στις Μελανές οπές δεν καταστρέφεται ύλη και στις Λευκές οπές (που είναι η χρονική αντιστροφή των Μελανών οπών) δεν δημιουργείται ύλη. Στο κενό δεν δημιουργούνται σωματίδια από το τίποτα. Το κενό είναι πλήρες από μόνο του με πεδία που βρίσκονται στην θεμελιώδη τους στάθμη. Και τέλος, η ύλη δεν είναι καμπύλωση του χωροχρόνου. Η ύλη (στα πλαίσια της Γενικής σχετικότητας) είναι ξεχωριστή από τον χωροχρόνο (ανεξάρτητα πεδία ύλης) και απλά αλληλεπιδρά μαζί του. Η εικόνα με τους στροβιλισμούς ενέργειας και τις καμπυλώσεις του χωροχρόνου, μου φέρνει στο μυαλό μόνο την θεωρία του Κέλβιν όπου τα άτομα είναι στρόβιλοι στον αιθέρα. Παραδέχομαι ότι δεν έχω το επιστημονικό υπόβαθρο να αντιληφθώ πλήρως τις σύγχρονες έννοιες της κοσμολογίας, ούτε μπορώ να ακολουθήσω τις ανακαλύψεις της μιας και ασχολούμαι καθαρά ερασιτεχνικά με τη φυσική (ο επιστημονικός κλάδος τον οποίο σπουδάζω είναι η πληροφορική). Σχετικά πάντως, με τις μελανές οπές αναφερόμουν στην "καταστροφή" της ύλης όσον αφορά τη μορφή της στα πλαίσια του ορατού σύμπαντος. Προφανώς η ύλη, με την πραγματική της μορφή, δε χάνετε. Έστω για τις λευκές οπές απ' όσο γνωρίζω δεν τις έχουμε παρατηρήσει ακόμα στο σύμπαν, αλλά μου φαίνεται λογικό να είναι ένα μέρος όπου ύλη εμφανίζεται (όχι δημιουργείται) μέσα στο ορατό σύμπαν από το αισθητό τίποτα. Αυτό για την ισοδυναμία ύλης και καμπύλωσης του χώρου το έχω ακούσει στην εκπομπή των Δανέζη/Θεοδοσίου, και θα μου έκανε προσωπικά μεγάλη έκπληξη να το έχουν βγάλει απ' το μυαλό τους, χωρίς να έχει βάση σε κάποια θεωρία.

Κι εγώ κι εγώ Μου είχε φανεί πολύ καλή τιμή για ένα τηλεσκόπιο με τέτοια διάμετρο, κι ας χρειάζεται καμιά σφαλιάρα για να μένει το αντικείμενο στο οπτικό πεδίο Βέβαια έχω αρκετό καιρό να ασχοληθώ με την παρατηρησιακή αστρονομία, με έχει συνεπάρει η κοσμολογία της νόησης

Sorry για το διπλό post, αλλά δε μ'αρέσει όταν αλλάζω θέμα να το βάζω μέσα στο προηγούμενο μήνυμα Είδα ότι λέτε κάποια πράγματα για την εκπομπή "Το Σύμπαν που αγάπησα", τα οποία τα έχω ακούσει και από άλλους. Καταρχάς, η εκπομπή δεν είναι καθαρά επιστημονική (παρόλο που στην αρχή λέει "Επιστημονική σειρά εκπομπών" ), αλλά καταπιάνεται και με άλλα θέματα, από κοινωνικά και περιβαλλοντικά μέχρι λαογραφικά (όπως πχ αυτό με του καλικάντζαρους ). Αυτό πιστεύω ότι γίνεται εσκεμμένα από τους Δανέζη και Θεοδοσίου, αφού έχουν και μια γενικότερη, και σωστή για μένα, θεώρηση ότι η επιστήμη δεν μπορεί να είναι ξέχωρη από το κοινωνικό, περιβαλλοντικό και πολιτισμικό χώρο στον οποίο δρα. Απ' όσο έχω κατανοήσει, στόχος της εκπομπής τους δεν είναι μόνο να παρουσιάσουν κάποια θέματα της σύγχρονης κοσμολογίας, αλλά να δώσουν την άποψή τους για το πως αυτά μπορούν να γίνουν η βάση για ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα. Σε αυτή τους την προσπάθεια πολλές φορές αγγίζουν και θεολογικά θέματα, αν και πάντα το κάνουν με στόχο να αναδείξουν τις απόψεις που διατυπώθηκαν από αυτές τις θρησκείες, και δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ χριστιανισμού, ινδουισμού, βουδισμού κλπ. Πάρα πολύ συχνά επίσης, παίρνουν ορισμένες επιστημονικές θεωρίες και τις κοιτάνε από μια άλλη σκοπιά, περισσότερο φιλοσοφική, παρά θετικιστικά επιστημονική. Παρόλο που με αυτή τους την προσπάθεια αρκετές φορές διατυπώνουν απόψεις που δεν μπορούν να είναι ευρύτερα αποδεκτές, αφού δεν επιδέχονται αποδείξεων αλλά αγγίζουν το όριο της προσωπικής άποψης, καταφέρνουν να αναδείξουν σημαντικά υπαρξιακά ερωτήματα. Σίγουρα αν κάποιος ψάχνει στην εκπομπή αυτή καθαρά επιστημονικό περιεχόμενο θα απογοητευτεί, άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός των παρουσιαστών της. Και λογικό είναι, αφού αρκετά απ' όσα λένε φτάνουν στο επίπεδο της κοσμοθεωρίας, να υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας μας μπορεί να δει με κριτικό μάτι όσα λένε και να τα αντιπαραβάλει με τα προσωπικά του βιώματα αλλά και απόψεις. Προσωπικά έχω εντάξει πολλές από τις απόψεις τους στην κοσμοθεωρία μου, φυσικά αφότου της προσαρμόσω στην προσωπική μου κρίση. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνει ο καθένας μας όταν παρακολουθεί αυτή την εκπομπή, και να έχει την επίγνωση ότι όσα παρακολουθεί δεν είναι καθαρά και μόνο επιστημονικές θεωρίες.

Βλέπω κάπου χάθηκε η συζήτηση από το αρχικό της topic Επειδή λοιπόν, απ' ότι είδα ψάχνατε μια "ερμηνεία" της συγκεκριμένης φράσης θα προσπαθήσω να σας πω πως την αντιλαμβάνομαι εγώ. Προφανώς δεν ξέρω τι ήθελε να πει ο Δανέζης και ο Θεοδοσίου όταν την σκέφτηκαν, αλλά λίγη σημασία έχει αυτό. Πάντως, παρακολουθώ την εκπομπή τους πολύ συχνά (αν και ετεροχρονισμένα, αφού την βλέπω απ' το veoh ) και έχω και μια γενική ιδέα για τους στόχους που έχουν θέσει για τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος (αν και δεν την έχω ερευνήσει σε βάθος, ακόμα τουλάχιστον). ''Το σύμπαν δεν είναι μια μηχανή.Είναι μια σκέψη και νοήση.Είναι μια ατέρμωνη μετουσίωση του ορατού σε αόρατο, του κενού σε πλήρες, του αδύνατου σε δυνατό και τανάπαλιν.Είναι ένα νοητικό παιχνίδισμα συνεχών μεταμορφώσεων του χώρου και του χρόνου σε ύλη και κίνηση.'' Αυτή η φράση καταρχάς περιλαμβάνει μέσα της ορισμένες από τις θεωρίες/απόψεις της σύγχρονης κοσμολογίας. Η τρίτη πρόταση αναφέρεται στη δημιουργία ύλης από το αισθητό τίποτα (πχ στα πλαίσια μιας λευκής οπής), αλλά και στην "καταστροφή" της ύλης, όσων αφορά το άμεσα παρατηρούμενο σύμπαν (πχ στα πλαίσια μιας μελανής οπής). Το κενό γίνεται πλήρες με τη δημιουργία σωματιδίων, στροβιλισμών ενέργειας, από το προφανές τίποτα. Αυτό που στα μάτια μας μοιάζει αδύνατο μπορεί τελικά να συμβεί, εξελισσόμενο σε υπεραισθητό επίπεδο και ενώ υπακούει σε άγνωστους για μας νόμους. Η τέταρτη πρόταση αναφέρεται στο ότι η ύλη, τελικά, δεν είναι τίποτα περισσότερο από καμπυλώση του ίδιου του χώρου, ανεξάρτητα αν οι αισθήσεις μας την αντιλαμβάνονται σαν αυτό που μπορούμε να "ακουμπήσουμε". Αν αντιληφθούμε, στο βαθμό του δυνατού φυσικά, όλα αυτά τότε μπορούμε πιο εύκολα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα των δύο πρώτων προτάσεων. Το σύμπαν μας δε μοιάζει να είναι μια εξώκοσμη μηχανή, αποκομμένη από τα όσα περιλαμβάνει. Δεν είναι ένας μεγάλος υπολογιστής που υπολογίζει, με κάποιον γρήγορο τρόπο, τις τιμές των εξισώσεων που θα καθορίσουν τι θα γίνει μέσα στο σύμπαν. Μοιάζει περισσότερο να είναι ένα πεδίο όπου εξελίσσονται πράγματα εξωτικά για τις αισθήσεις μας, τα οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε μόνο άμα κλείσουμε τα μάτια μας και αφεθούμε στην ανώτερη δύναμη της νόησης. Και τελικά, το σύμπαν δεν είναι ξέχωρο από μας, βρίσκεται μέσα μας όσο κι εμείς μέσα σε αυτό. Η νόησή μας είναι και δική του, αφού μέσα σε αυτό τα αντικείμενα δεν ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο, αλλά όλα μαζί ενωμένα αποτελούν ένα αδιαίρετο σύνολο.

Καλώς σας βρήκα καταρχάς Σωστά ο τίτλος του thread λέει τι πιστεύουμε για το σχήμα του σύμπαντος, αφού άλλωστε ενδείξεις έχουμε και όχι αποδείξεις. Βέβαια, ίσως τελικά το πρόβλημα του καθορισμού του σχήματος του σύμπαντος να είναι εκ φύσεως μη επιλύσιμο, γιατί είναι άτοπο να ψάχνεις το σχήμα ενός αντικειμένου το οποίο δεν μπορείς να δεις "εξωτερικά" Αν φυσικά υπάρχει η έννοια του έξω και του μέσα στο σύμπαν. Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά πιστεύω ότι το σχήμα του σύμπαντος δεν μπορεί να προσεγγιστεί από 3-διάστατα σχήματα, το επίπεδο, τη σφαίρα ή τη μορφή της αρνητικά καμπυλωμένης "σέλας". Άλλωστε, γνωρίζουμε ότι: 1. Το σύμπαν μας έχει τουλάχιστον 4 διαστάσεις, άρα και το σχήμα του εξελίσσεται στον υπεραισθητό κόσμο των 4διαστάσεων και του μη ευκλείδειου χώρου που αυτές ορίζουν 2. Το φαινόμενα της ομοιογενούς και ισόμορφης κατανομής της λεγόμενης ακτινοβολίας υποβάθρου, η οποία θεωρείται προϊόν της μεγάλης έκρηξης, δείχνει ότι τελικά το σχήμα του σύμπαντος δεν είναι τόσο απλό. Είναι σαν η Γη να βρίσκεται σε ένα σημείο γύρω από το οποίο υπάρχει παντού το σημείο της μεγάλης έκρηξης, κάτι το οποίο δεν είναι δυνατό σε απλά 3διάστατα σχήματα Άρα το σχήμα του σύμπαντος πρέπει να εξελίσσετε σε 4 διαστάσεις. Μια τέτοια σκέψη είναι και η φιάλη του Klein, η οποία είναι ένα πολύ περίεργο σχήμα, το οποίο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε άμεσα. Δεν έχω ερευνήσει αρκετά το σχήμα αυτό για να μπορώ να πω ότι με ικανοποιεί για μοντέλο του σχήματος του σύμπαντος, αλλά οι περίεργες ιδιότητές του ίσως κάποια μέρα μας φανούν χρήσιμες στην ερμηνεία συμπαντικών φαινομένων, οπότε τότε ίσως μπορούμε να πούμε διάνα