KostasA

Τελικά πρέπει να είμαι ο μόνος που δεν μου άρεσε η ταινία.

Μαρία και Δημήτρη πιθανόν να έχετε απόλυτο δίκιο, απλά μερικά ιστορικά παραδείγματα με κάνουν να είμαι λίγο πολέμιος. Φιλικά Κώστας

Φίλε Γιώργο τον σκοταδισμό εγώ τον λέω με άλλο όνομα που απαγορεύεται να τον πώ σε αυτό το site. Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών είναι η βάση της επιστήμης. Φιλικά Κώστας

Δυστυχώς το ίδιο κατάλαβα και εγώ, σέβομαι απόλυτα και τους 2 επιστήμονες, αλλά πρέπει να είναι πλήρως κατανοητό ότι η επιστήμη δεν επιδέχεται λυρισμού και ωραιοποιημένων εκφράσεων που οδηγούν αλλού. Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία η επιστημονική σκέψη είχε έναν και μόνο εχθρό, τις ωραίες φιλοσοφικά απόψεις και ιδέες (οι εκείνες που επιλεκτικά προωθούντο από το εκάστοτε πολιτικό κατεστημένο), που ακριβώς επειδή είχαν ωραίο νόημα γινόντουσαν ευρέως αποδεκτές αυξάνοντας την δυσκολία κατάρριψής τους από την πειραματική επιστήμη. Προσωπικά διδάχτηκα ότι η επιστήμη πρέπει να λειτουργεί με την παρακάτω διαδικασία. 1.Παρατήρηση 2.Βασει παρατήρησης υπόθεση 3.Πειραματική επικύρωση 4.Συνομολόγιση νόμου 5.Άν ένα, έστω και ένα, μεταγενέστερο πείραμα δεν επικυρώνει τον νόμο αυτός πρέπει να μεταβληθεί ώστε να επικυρώνει όλα τα πειράματα ή να καταργηθεί πλήρως. Φιλικά Κώστας

Καλύτερα να κλειδώσει αυτό το post για να μήν γίνεται αφορμή αντίλογου χωρίς νόημα. Άν στεναχώρησα κανέναν ζητάω προκαταβολικά συγνώμη. Μου αρέσει πολύ το astrovox και γηράσκω αει διδασκόμενος. Με πολύ φιλική διάθεση Κώστας

Τηλέμαχε αν θές μίλησε μονος σου για Νεφελίμ, προσωπικά μιλάω για το προσόν της ευγένειας και για τους κανόνες του Forum. Φιλικά Κώστας

Ειλικρινά Δημήτρη είσαι αμετανόητος. Λυπάμαι ιδιαίτερα άν η επιστημονική σου κατάρτηση παραμερίζει κάτι πολύ ουσιώδες που λέγεται ευγένεια και φιλικότητα. Μη με παρεξηγήσεις Φιλικά Κώστας

Διαβάζοντας αυτό το post στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα επειδή θεωρώ το astrovox πολύ διαφορετικό από πολλά άλλα forum. Διδάσκω περισσότερα απο 20 χρόνια και πολλές φορές ακούω να διατυπώνονται για το ίδιο αντικείμενο πολλαπλώς λάθος απόψεις, αλλά ποτέ δεν περιγελώ τον συνάνθρωπό μου, δεν τρώω pop corn, δεν του λέω να φύγει. Σκοπός μου είναι να τον βοηθήσω όσο γίνεται και να τον οδηγήσω έτσι ώστε να ακολουθεί μια πιό εμπεριστατωμένη έρευνα προτού εκφράσει την άποψή του. Φίλε UZIEL ανέλυε περισσότερο τα δεδομένα προτού εκφράσεις την άποψή σου. Όσο για όσους δεν ήταν τόσο ευγενικοί καλό θα ήταν να ζήτηγαν συγνώμη για την συμπεριφορά τους. Με εκτίμηση Κώστας

Όσο αφορά τον χρόνο, άν ότι έχει γίνει, ότι γίνεται και ότι θα γίνει υπάρχει ήδη τότε η μοίρα (που πολύ δυσκολεύομαι να αποδεχτώ) δεν θα ήταν μια λάθος άποψη, εκτός και άν οι συνισταμένες οποιουδήποτε χωροχρονικού συνεχούς δημιουργούσαν κατά τον νόμο των πιθανοτήτων άπειρες πραγματικότητες. Διαβάζοντας το άρθρο θυμήθηκα ένα παληό διήγημα του 1955 του Isaac Assimov (The end of eternity) στα ελληνικά "Το τέλος της αιωνιότητας και η αρχή του απείρου". Σαν υπόθεση είχε ότι παίρνοντας ενέργεια απο το Big Bang οι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει ένα χρονικό ασανσέρ (από το Big Bang έως το απώτατο μέλλον) και παρέμβαιναν στην πραγματικότητα, δημιουργώντας ελεγχόμενες μεταβολές της πραγματικότητας. Το σύγγραμα τελειώνει με την καταστροφή του ασανσέρ και την αρχή του απείρου (μη ελεγχόμενου μέλλοντος). Φιλικά Κώστας

Άν και μου αρέσει πάρα πολύ η έννοια ότι ο χρόνος εκτείνεται και πρός τις δύο κατευθύνσεις και σίγουρα αποτελεί μέρος της της τετραδιάστατης δομής του σύμπαντος, δεν είμαι σίγουρος άν είναι δυνατή η αμφίδρομη κίνηση από το σύνθετο στο στοιχειώδες, από την αύξηση στην μείωση της εντροπίας του συστήματος. Με εκτίμηση Κώστας

Στο google ψάχνω, οτι έχω είναι κάτι παληά ιταλικά βιβλία του πανεπιστημίου μου.

Δεν έχεις άδικο σε αυτό. Το όλο θέμα χρειάζεται σε κάθε περίπτωση διεξοδική έρευνα.

Ευχαριστω πόλύ. Καλως σας βρήκα

Νομίζω και πως και η γή είναι μέρος του σύμπαντος. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι υποχρωτικό τα πάντα να έχουν την αναλογία των αριθμών του Fibonacci. Απ' ότι θυμάμαι συναντάται περισσότερο στην οργανική ύλη παρά στην ανόργανη. Πάρα πολύ ωραίο θέμα θα το ψάχω είδικα στην σχέση του με το τρίγωνο του Tartaglia.

Στέφανε υπέροχη τοποθέτηση. Όσο για τα post του Νίκου και του dimpap, η αλήθεια είναι ότι δεν τα κατάλαβα, μπορεί επειδή είμαι νέος στο forum.

Η αλήθεια είναι ότι το υλικό μέσο, που από την αρχαιότητα το ονόμασαν αιθέρα και που για αιώνες πιστευόταν ότι γεμίζει το σύμπαν μέχρι να αποδειχτεί το 1887 από τους φυσικούς Άλμπερτ Μίκελσον και Έντουαρτ Μόρλεϊ (Albert Michelson-Edward W. Morley) και αργότερα από τον Ainstain η μη υπαρξή του, βασάνισε τους φυσικούς του 19ου αιώνα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα διαδίδονται με πεπερασμένη ταχύτητα στο κενό (τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του εναντίου).

Μιά που είναι το πρώτο μου post στο forum, θέλω να σας χαιρετήσω όλους και να σας πώ ότι είμαι χαρούμενος που είμαι στην παρέα σας. Η θεωρία της παγκόσμιας πανσπερμίας είναι ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, σαν θεωρία εκφράστηκε στις αρχές το 20 αιώνα από τον Σουηδό Φυσικό και Χημικό Svante Augusto Arrenius (1859 - 1927) στο έργο του που δημοσιεύτηκε το 1907 «Η δημιουργία των κόσμων» σε αυτό έκφρασε την υπόθεση της «Παγκόσμιας Πανσπερμίας» κατά την οποία μπορούν να υπάρχουν μορφές ζωής παντού στο Σύμπαν μεταφερόμενες υπό μορφή σπερμάτων ωθούμενες από το φώς και την ακτινοβολία από πλανήτη σε πλανήτη. Ο Arrenius υπέθεσε ότι μερικοί μικροοργανισμοί σπρωγμένοι από τον άνεμο να έφταναν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και χάρις στις ηλεκτρικές εκκενώσεις να εκτινάσσονταν ολικά στο διάστημα. Κατά τον Arrenius αυτό το γεγονός είναι πολύ κοινό στο σύμπαν μας και σαν κοινό που είναι, αν αυτά τα σπέρματα ζωής στο τυχαίο ταξίδι τους έπεφταν πάνω σε έναν πλανήτη με συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξή τους θα γεννούσαν πάνω σε αυτό ζωή. Πράγματι από έρευνες με αερόστατα πάνω στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας μπορέσαμε να εξακριβώσουμε την ύπαρξη μικροοργανισμών σε αυτά. Η προοπτική μιας διαστημικής καταγωγής της ζωής πάνω στην γή, που σαν υπόθεση μπορεί να φαίνεται ωραία δεν δίνει την επιστημονική απόδειξη του τρόπου με τον οποίο η ζωή δημιουργήθηκε για πρώτη φορά. Χωρίς να μπορώ όσο αφορά τουλάχιστον τις γνώσεις μου να αποκλείσω ή να αποδεχτώ πειραματικά την πιθανότητα της ανταλλαγής μικροοργανισμών ανάμεσα σε πλανήτες που έχουν ζωή. Ο γνωστός βιολόγος και αστρονόμος Carl Sagan στο βιβλίο του «Ζωή στο Σύμπαν» γραμμένο την δεκαετία ’70 σε συνεργασία με τον Σοβιετικό Sclofscii ερεύνησε την υπόθεση της Πανσπερμίας χωρίς να την αποκλείσει, τοποθετώντας όρια στην λειτουργικότητα μιας τέτοιας υπόθεσης σε συμπαντικό επίπεδο. Κατά τον Sagan αυτά τα όρια θα ήταν: a)Η ποσότητα των μικροοργανσμών που θα εκτινασσόντουσαν b)Το μέγεθος των εκτινασσόμενων μικροοργανισμών, περιοριζόμενα ανάμεσα στην σχέση της δύναμης και της πίεσης P (σε σχέση με το μέγεθός τους) επάνω σε αυτά από τις ηλιακές ακτινοβολίες και την δύναμη της βαρυτικής έλξης g του ήλιου. Αν η σχέση είναι P/g<1 ο μικροοργανισμός πέφτει στον ήλιο. Αν είναι ίσον με 1 παραμένει αιωρούμενος. Αν είναι μεγαλύτερος από 1 ο οργανισμός βγαίνει από το ηλιακό σύστημα. Η σχέση τέτυοιων δυνάμεων στον πλανήτη μας θα επέτρεπε την απομάκρυνση μόνο σε μικροοργανισμούς ακτίνας από 0,2 σε 0,6μ (1μ=10-6 m), μέγεθος των πιο μικρών σπερμάτων βακτηριδίων και ιών του κόσμου μας. c)Η ταχύτητα κίνησης που θα προσλάμβαναν σε σχέση με τις ενδοαστρικές αποστάσεις και η πιθανότητα να έπεφταν σε έναν κατάλληλο πλανήτη. d)Αντίξοες συνθήκες (υψηλο κενό, πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, υπεριώδεις ακτινοβολίες, κοσμική ακτινοβολία) που οι μικροοργανισμοί θα συναντούσαν στο ταξίδι τους. Απομακρύνοντας την σκέψη μου από κάθε θρησκευτικής πεποίθησης δοξασία, η δημιουργία της ζωής μέχρι την πειραματική απόδειξη της παραμένει για μένα ακόμα ένα μυστήριο, χωρίς να υποτιμώ τα πολύ καλά αβιογενετικά πειράματα του Oparin και Μίλλερ.