Στρατος τσιβιρλης

Ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω να μη με πάρει κανένας με τις πέτρες και αυτό γιατί έρχεται σε σύγκρουση τρόπον τινά με τα πιστεύω της όποιας θρησκείας.

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω πως είμαστε υποχρεωμένοι πλέον να έχουμε τα μυαλά αλλά και τα μάτια μας ανοικτά.

Ισχυρές ενδείξεις ότι οι μεγάλες γεωμαγνητικές καταιγίδες από τον ήλιο, επιταχύνουν την πρόκληση καρδιοπαθειών στην Ελλάδα, έχουν στα χέρια τους επιστήμονες, ύστερα από πολύχρονη έρευνα που πραγματοποίησαν. Είναι η πρώτη φορά μάλιστα διεθνώς, που εξετάστηκε ένα τόσο μεγάλο δείγμα ασθενών, σχεδόν 10.000 ανθρώπων, για να διαπιστωθεί η συσχέτιση των εκρηκτικών ηλιακών φαινομένων, όπως οι εκλάμψεις και η εκτίναξη στεμματικής μάζας, με την ανθρώπινη υγεία. Έλληνες επιστήμονες διαπίστωσαν πως όταν συμβαίνουν ισχυρές γεωμαγνητικές καταιγίδες, προερχόμενες από τον ήλιο, αυξάνονται τα περιστατικά εισαγωγής ασθενών στα νοσοκομεία, με οξέα στεφανιαία σύνδρομα Αυτό που διαπίστωσαν οι έλληνες ειδικοί είναι πως όταν τα εκρηκτικά ηλιακά φαινόμενα βρίσκονται σε έξαρση, τότε αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που εισάγονται στα νοσοκομεία με οξέα στεφανιαία σύνδρομα. Η έρευνα των ειδικών από τον Τομέα Αστροφυσικής του πανεπιστημίου Αθηνών και του 2ου καρδιολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας, δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Advances in Space Research. Αύξηση 67% Όταν συνέβαιναν τα εκρηκτικά ηλιακά φαινόμενα, στο πλαίσιο του λεγόμενου 11ετούς κύκλου του ήλιου, το ποσοστό των ανθρώπων που εμφάνιζαν τα συγκεκριμένα καρδιακά νοσήματα, αυξανόταν έως και κατά 67%. «Οι εκλάμψεις και η εκτίναξη της στεμματικής μάζας, είναι δύο φαινόμενα που προκαλούν στη Γη τις γεωμαγνητικές καταιγίδες», λέει στα NEA.gr η επίκουρος καθηγήτρια Αστροφυσικής, κα. Παναγιώτα Πρέκα Παπαδήμα που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Οι εκλάμψεις αποτελούν τη συσσωρευμένη ενέργεια στον ήλιο, που όταν υπερβεί κάποιο όριο εκτινάσσεται προς τον διαπλανητικό χώρο με τη μορφή ακτινοβολίας και σωματιδίων υψηλών ενεργειών. Από την άλλη πλευρά, η στεμματική μάζα, είναι τμήμα της μάζας του ήλιου που αποκόπτεται και ξεχύνεται και αυτή στο διάστημα με ταχύτητα που μπορεί να φθάσει τα 1000 χλμ. το δευτερόλεπτο». Διαταράσσουν την ασπίδα της Γης Αυτά τα δύο εκρηκτικά φαινόμενα όμως, συχνά συμβαίνει να επηρεάσουν τη Γη, αν ο πλανήτης μας τύχει και διασταυρωθεί μαζί τους. Η Γη προστατεύεται από τη μαγνητόσφαιρα της, όμως οι ισχυρές γεωμαγνητικές καταιγίδες από τον ήλιο διαταράσσουν το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον του πλανήτη μας. Αυτή η διαταραχή έχει επιπτώσεις στην ιονόσφαιρα του πλανήτη μας αλλά και στη βιόσφαιρα, δηλαδή το στρώμα της κατώτερης ατμόσφαιρας κάτω από το οποίο ευδοκιμεί η ζωή. Τα παλιότερα χρόνια, ξένοι επιστήμονες είχαν συσχετίσει την επίδραση των ισχυρών γεωμαγνητικών καταιγίδων με την ανθρώπινη υγεία, και κυρίως με την πρόκληση καρδιακών παθήσεων και νευρολογικών διαταραχών. Οι έρευνες αυτές όμως δεν έλαβαν υπ όψιν τους μεγάλο δείγμα ασθενών. Οι έλληνες ειδικοί, αξιοποίησαν μία πολύ μεγάλη και σημαντική βάση δεδομένων για τα καρδιολογικά περιστατικά στο νοσοκομείο της Νίκαιας, που επιμελώς διατηρεί από το 1997, ο συντονιστής διευθυντής του 2ου Καρδιολογικού Τμήματος, κ. Θωμάς Αποστόλου. Χρονική συσχέτιση «Εξετάσαμε στο χρονικό ορίζοντα μίας 11ετίας, χιλιάδες περιστατικά ασθενών που εισήχθησαν στο νοσοκομείο μας με οξέα στεφανιαία σύνδρομα, όπως είναι διάφοροι τύποι εμφράγματος, ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει χρονική συσχέτιση ανάμεσα στην εμφάνιση των ισχυρών ηλιακών φαινομένων και στην αύξηση των καρδιολογικών περιστατικών», λέει στα ΝΕΑ.gr ο κ. Θωμάς Αποστόλου. Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι στο πλαίσιο της 11ετούς ηλιακής δραστηριότητας, από το 1997 που ήταν η αρχή της μέχρι το 2007 που ολοκληρώθηκε, καταγράφηκε σημαντική αύξηση των καρδιολογικών περιστατικών όταν υπήρχε το μέγιστο της ηλιακής δραστηριότητας, δηλαδή από το 2000 μέχρι το 2002. Όπως λένε οι ειδικοί, τα περιστατικά καταγράφονται επτά έως 10 μέρες μετά την εκδήλωση των γεωμαγνητικών καταιγίδων. Μέχρι στιγμής πάντως, δεν είναι απολύτως κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα φαινόμενα προκαλούν καρδιοπάθειες. «Μπερδεύεται» ο εγκέφαλος Ωστόσο, ο καθηγητής κ. Ξενοφών Μουσσάς που μετείχε στην έρευνα, λέει στα ΝΕΑ.gr ότι «είναι πιθανό, επειδή ο άνθρωπος είναι ηλεκτρομαγνητικό ον, με άτομα και μόρια ηλεκτρομαγνητικά συνδεδεμένα, τα σήματα που επεξεργάζεται ο εγκέφαλος μας για να στείλει σε άλλα όργανα να αλλοιώνονται από τα σήματα των γεωμαγνητικών καταιγίδων που περιέχουν παρόμοιες συχνότητες». «Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες δεν προκαλούν άμεσα τα καρδιακά αυτά περιστατικά αλλά διευκολύνουν την πρόωρη εκδήλωση τους, σε ανθρώπους που έχουν προδιάθεση», τονίζει η κα. Παναγιώτα Πρέκα Παπαδήμα. Στην έρευνα, καθοριστική συμβολή είχαν ακόμη οι μεταπτυχιακοί φοιτητές στο Τμήμα Αστροφυσικής, Χρ. Κατσαβριάς, Α. Αποστόλου, και η Θ. Παπαδήμα από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ευαγγελισμού.

Φίλοι μου νομίζω πως το ψιλό εξαντλήσαμε το θέμα! Καλή σας μέρα.

Πολύ ενδιαφέρον!που πήγες και το ξετρύπωσες!

Καλώς όρισες φίλε στη μεγάλη παρέα του astrovox

Θα συμφωνήσω μαζί σου φίλε μου Αστρομάνιακ και θα συμπληρώσω πως οι γνώσεις της ανθρωπότητας περί διαστήματος,σύμπαντος και διαστάσεων βρίσκονται σε νηπιακό επίπεδο. Μου έρχεται λίγο βαρύ και δύσκολο να καταλάβω και να δεχθώ αν θέλεις (σκεπτόμενος τα περί πολλών διαστάσεων) ότι μπορεί την ώρα που κάθομαι στο σαλόνι γράφοντας στον υπολογιστή μου,σε μια άλλη διάσταση στον ίδιο χώρο κόβουν βόλτες δεινόσαυροι που δεν εξαφανίστηκαν ακόμη και εγώ αδυνατώ να τους αντιληφθώ γιατί είμαι ''φυλακισμένος''στην περιορισμένη λειτουργία του εγκεφάλου μου να τα βλέπει έτσι. Τέλος θα μείνω λίγο στο ''αφυδατωμένους ορίζοντες'' που πολύ εύστοχα χαρακτήρισες και πάει πάει γάντι στη κοινωνία μας γενικά αλλά και το δυσοίωνο μέλλον των απλών ανθρώπων που κατοικούν σ'αυτή τη μπλέ κουκκίδα!

Το πανίσχυρο τηλεσκόπιο James Webb (παίρνει το όνομα του δεύτερου διοικητή της NASA),είναι εξοπλισμένο με πρωτεύον κάτοπτρο με διάμετρο 6,5 μέτρων και συνολική επιφάνεια έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι το Hubble. Τουλάχιστον 100 φορές ισχυρότερο από τον προκάτοχό του, το νέο όργανο θα αναλάβει μια σημαντική αποστολή με τέσσερα σκέλη: θα αναζητήσει τα αρχαιότερα και πιο μακρινά άστρα του Σύμπαντος, θα μελετήσει το σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών, θα κατανοήσει τις διαδικασίες σχηματισμού άστρων και πλανητικών συστημάτων και θα ρίξει φως στην προέλευση της ζωής. Το James Webb δεν αποκλείεται να φέρει μια νέα επανάσταση στην αστρονομία, ωστόσο οι εικόνες του ίσως δεν είναι τόσο εντυπωσιακές για το ευρύ κοινό: σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο «βλέπει» το ορατό και το υπεριώδες φως, το νέο τηλεσκόπιο θα λειτουργεί μόνο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, επομένως οι εικόνες του θα είναι ψευδοχρωματικές.

Πάρε στα χέρια σου ένα χαρτί Α4. Αυτό αντιπροσωπεύει τις τρεις διαστάσεις. Τσαλάκωσε τώρα το χαρτί, κάνε το μπάλα. Πόσες διαστάσεις έχει τώρα? Δεν είναι τώρα ούτε σφαιρικό, ούτε επίπεδο, αλλά είναι ανάμεσα σε δύο και τρείς διαστάσεις. Όταν είχες στα χέρια σου ένα χαρτί Α4 μπορούσες να το μετρήσεις είχε διάσταση 21χ 29,7, τώρα που το έκανες μπάλα, αν το ξανά μετρήσεις δεν έχει το ίδιο μήκος με όλες αυτές τις ρωγμές και τα τσαλακώματα. Κάθε πτυχή ενώνεται με την άλλη σε ένα ενιαίο σύνολο. Αν τώρα το ξεδιπλώσεις και προσπαθήσεις να το ξανακάνεις επίπεδο, βλέπεις πως δεν είναι δυνατόν να γίνει. Αλλά πλέον έχεις ένα άλλο αντικείμενο, με διαφορετικές διαστάσεις. Αν τώρα το ξανακάνεις μπάλα, πάλι δεν έχεις την πρώτη μπάλα αλλά κάτι τελείως διαφορετικό, με διαφορετικές διαστάσεις. Καλό βράδυ.

Σαν να μας τα λές καλά φίλε μου .Κατάλαβα το σκεπτικό σου.

Μεγάλο θέμα για συζήτηση άνοιξες φίλε μου και ελκυστικό ταυτόχρονα.Είδα το βιντεάκι σου και ουσιαστικά αυτό που μας λέει και που και εγώ νομίζω είναι,πως θα καταφέρουμε να φτάσουμε σε αυτή τη διάσταση (και για μένα απο τη πέμπτη διάσταση εως και τη δέκατη δε διαφέρουν και πολύ) μου θυμίζει άσκηση με ολοκληρώματα 1στην ν =ν-1.Το ζητούμενο λοιπόν είναι πως θα καταφέρει ο άνθρωπος κάποτε να ταξιδέψει στο χρόνο έλα που όμως βάσει τις θεωρίας των χορδών που αναφέρει στη δέκατη διασταση,ο χρόνος δεν είναι συνεχής, γραμμικός, όπως νομίζαμε, και όπως η καθημερινή ζωή μας δίνει την εντύπωση. Κυλά μόνο κάπου-κάπου, σε στιγμές τόσο μικρές που είναι ανεπαίσθητες στην βιολογία μας, δίνοντας μας την εντύπωση μιας συνεχούς ροής του χρόνου. Προσωπικά πιστεύω πως αν ανακαλυφθεί διάσταση από τη πέμπτη και πάνω θα μπορεί ο καθένας μας να έχει δυο γυναίκες,δυο δουλειές,δυο ζωές σε παράλληλα σύμπαντα. Και δεν είμαστε ούτε μοριακά ούτε βιολογικά και κυρίως ψυχολογικά έτοιμοι για κάτι τέτοιο,γιατί φανταστείτε ένα τέτοιο όπλο(έτσι θα καταλήξει)στα χέρια του ανθρώπου μαύρο φίδι που μας έφαγε. Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα!

Όχι είναι οι πλανήτες Ερμής / Αφροδίτη / Κρόνος ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω οι οποίοι είχαν όντως ευθυγραμμιστεί στις 3/12/2012 ( έχω βγάλει φωτογραφίες και τις δημοσίευσα στo suprnova) και απ' ότι έλεγαν κάποιοι αυτή η η επικείμενη ευθυγράμμιση θα ήταν ακριβώς πάνω από της πυραμίδες της Γκίζας. Αυτό με τη ζώνη του Ωρίωνα που λες το έχω διαβάσει και γω,ότι είναι φτιαγμένες και τοποθετημένες με βάση τη ζώνη του μυθικού κυνηγού.

Ό,τι πιο εξελιγμένο έχει κυκλοφορήσει ποτέ στον κόσμο της φωτογραφίας κάνει τώρα την εμfάνισή του από την SLAC National Accelerator Laboratory των ΗΠΑ. Οι φωτογραφικές μηχανές που εμείς έχουμε συνηθίσει φτάνουν το πολύ τα 22.3 pixel, όμως η μηχανή Τηλεσκοπίου Μεγάλης Συνοπτικής Επισκόπησης (Large Synoptic Survey Telescope) έχει 3.2 δισεκατομμύρια pixel, κάνοντας έτσι κάθε άλλη μηχανή να φαίνεται ανύπαρκτη μπροστά της. Βέβαια η συγκεκριμένη φωτογραφική μηχανή δεν είναι ακριβώς η συσκευή που θα παίρναμε στις διακοπές μας. Αντιθέτως πρόκειται σε συνδυασμό με το τηλεσκόπιο να φωτογραφίζει σε εβδομαδιαία βάση τον ουρανό προκειμένου να συγκεντρωθούν αστρονομικές πληροφορίες. Υπολογίζεται μάλιστα ότι τα δεδομένα που θα συγκεντρώνονται ετησίως από τη χρήση της θα φτάνουν τα 6 εκατομμύρια gigabyte. Σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της κατασκευάστριας εταιρίας, πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύνθετο όργανο. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά μέσα σε ελάχιστο χώρο πρέπει να «χωρέσουν» 189 αισθητήρες και περισσότεροι από 3 τόνοι εξαρτημάτων. http://suprnovagr.blogspot.gr/search?q=%CE%88%CE%BD%CE%B1+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF+

Τα είπες μια χαρά και με κάλυψες πλήρως!¨Οσο για το αλάθητο,κάτσε να εκλέξουν Πάπα πρώτα οι κοκκινοσκούφηδες Καρδινάλιοι του Βατικανού και μετά βλέπουμε!

Κατ' αρχάς καλησπέρα. Μπορεί να μη γνωρίζουμε τι υπήρχε πριν από το Big Bang(13.7 δις χρόνια πριν) αυτό όμως δεν εμποδίζει ούτε εμάς αλλά περισσότερο τους φυσικούς από το να θεωρητικολογούν. Απ'ότι βλέπω την ηλικία σου είσαι 15 ετών,άρα δεν έχεις πάρει βασικές γνώσεις φυσικής ακόμη,γι'αυτό θα σου πρότεινα να το δείς λίγο πιο μακριά εφ'όσον έβαλες στο τραπέζι πολλά θέματα: Μήπως το γνωστό σε εμάς σύμπαν,ξεπηδάει από ένα μεγαλύτερο πολυσύμπαν?

http://el.science.wikia.com/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF_Casimir Αν κατάλαβα καλά από τον σύνδεσμο που έβαλες παραπάνω διαβάζεις για το φαινόμενο Casimir.

Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε, ότι η δράση εξαρτάται από όλη τη μορφή της διαδρομής του σωματιδίου. Αν δεν έχει οριστεί αύτη, δεν είναι δυνατός ο υπολογισμός της. Εκεί λοιπόν έρχεται ο φορμαλίσμός του Feynman. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

Μην τη καταριέσαι φίλε μου γιατί στο νότιο ημισφαίριο δεν έχει Ελλάδα.

Όταν λέμε ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από «τίποτε» σε πρώτη φάση θα μπορούσαμε να θεωρούμε ως τίποτε τον κενό χώρο. (...) ο κενός χώρος είναι πολύπλοκος. Μοιάζει με σούπα δυνάμει σωματιδίων που κοχλάζουν, και τα οποία δημιουργούνται σε χρονικά διαστήματα τόσο σύντομα ώστε δεν μπορούμε να τα δούμε άμεσα. Τα δυνάμει σωματίδια υποδηλώνουν μια βασική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων. Στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής βρίσκεται ο κανόνας που λέει, πως όταν δεν υπάρχει παρατηρητής, τα πάντα μπορούν να γίνουν. Τα συστήματα, δηλαδή, συνεχίζουν να εξελίσσονται, έστω και στιγμιαία, ανάμεσα σε όλες τις δυνατές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν επιτρέπονταν. Αυτές οι «κβαντικές διακυμάνσεις» αποκαλύπτουν ένα βασικό χαρακτηριστικό του κβαντικού κόσμου: από το τίποτε μπορεί να παραχθεί κάτι.(...) Ωστόσο αν λάβουμε υπόψη μας τη σύνθεση κβαντικής μηχανικής και γενικής σχετικότητας, μπορούμε να επεκτείνουμε το επιχείρημα για να υποστηρίξουμε την αναγκαστική δημιουργία του ίδιου του χώρου.(...) Η επέκταση της κβαντικής μηχανικής με σκοπό να συμπεριλάβουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά προς αυτή την κατεύθυνση κινείται ο φορμαλισμός που ανέπτυξε ο Richard Feynman, και οδήγησε στη σύγχρονη κατανόηση της προέλευσης των αντισωματιδίων. Οι μέθοδοι του Feynman εστιάζονται στο βασικό γεγονός, ότι τα κβαντομηχανικά συστήματα εξερευνούν όλες τις δυνατές διαδρομές, ακόμη κι εκείνες που κλασικά απαγορεύονται, καθώς εξελίσσονται στον χρόνο. Για να το διερευνήσει, ο Feynman ανέπτυξε έναν «φορμαλισμό άθροισης διαδρομών». Σε αυτή τη μέθοδο, εξετάζουμε όλες τις δυνατές διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει ένα σωματίδιο μεταξύ δυο σημείων. Έπειτα, αποδίδουμε σε κάθε διαδρομή μια σταθμισμένη πιθανότητα, που βασίζεται σε καλά ορισμένες αρχές της κβαντικής μηχανικής και, στη συνέχεια, αθροίζουμε όλες τις διαδρομές ώστε να καταλήξουμε σε τελικές (πιθανοκρατικές) προβλέψεις για την κίνηση των σωματιδίων. Ο Stephen Hawking ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που αξιοποίησαν πλήρως την ιδέα, στην ανάπτυξη μιας κβαντομηχανικής θεωρίας του χωροχρόνου (την ένωση του τρισδιάστατου χώρου μας με τη μία διάσταση του χρόνου από την οποία προκύπτει ένα τετραδιάστατο ενοποιημένο χωροχρονικό σύστημα, όπως απαιτείται από την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Einstein). Η μέθοδος Feynman, εστιάζοντας σε όλες τις δυνατές διαδρομές, συνεπαγόταν αποτελέσματα ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες χωρικές και χρονικές τιμές που αποδίδει κάποιος σε κάθε σημείο της διαδρομής. Επειδή, σύμφωνα με τη σχετικότητα, διαφορετικοί παρατηρητές που βρίσκονται σε σχετική κίνηση μεταξύ τους μετρούν διαφορετικά τις αποστάσεις και τους χρόνους, συνεπώς αποδίδουν διαφορετικές τιμές σε κάθε σημείο του χώρου και του χρόνου, ένας φορμαλισμός ανεξάρτητος από τις διαφορετικές τιμές που αποδίδουν οι διαφορετικοί παρατηρητές σε κάθε σημείο στον χώρο και στον χρόνο, είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος. Και είναι εξαιρετικά χρήσιμος στην περίπτωση της γενικής σχετικότητας, όπου ο προσδιορισμός των χωρικών και χρονικών σημείων γίνεται εντελώς αυθαίρετα και διαφορετικοί παρατηρητές σε διαφορετικά σημεία σε ένα βαρυτικό πεδίο μετρούν αποστάσεις και χρόνους διαφορετικά. Στη γενική σχετικότητα, όλα όσα προσδιορίζουν τελικά τη συμπεριφορά των συστημάτων είναι γεωμετρικές ποσότητες, όπως η καμπυλότητα, η οποία αποδεικνύεται ανεξάρτητη από όλες τις μεθόδους προσδιορισμού τιμών. Η γενική σχετικότητα – από όσα τουλάχιστον γνωρίζουμε - δεν βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με την κβαντική μηχανική, συνεπώς δεν υπάρχει καμιά απολύτως ξεκάθαρη μέθοδος ορισμού της τεχνικής άθροισης διαδρομών του Feynman στο πλαίσιο της γενικής σχετικότητας. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε κάποιες εικασίες με βάση την αληθοφάνειά τους και κατόπιν να ελέγχουμε το νόημα των αποτελεσμάτων. Αν, λοιπόν, θέλουμε να εξετάσουμε την κβαντική δυναμική του χώρου και του χρόνου, πρέπει να διερευνήσουμε κάθε ξεχωριστή «άθροιση διαδρομών», καθεμία από τις οποίες αντιστοιχεί σε μια διαφορετική γεωμετρία που μπορεί να υιοθετήσει ο χώρος κατά τα ενδιάμεσα στάδια οποιασδήποτε διαδικασίας, όταν κυριαρχεί η κβαντική απροσδιοριστία. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να λάβουμε υπόψη χώρους σε αυθαιρέτως μεγάλο βαθμό καμπυλωμένους σε μικρές αποστάσεις και μικρά χρονικά διαστήματα (τόσο μικρές αποστάσεις και μικρά χρονικά διαστήματα (τόσο μικρές και τόσο σύντομα που δεν μπορούμε να τα μετρήσουμε, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η κβαντική παραδοξότητα). Αυτοί οι αλλόκοτοι σχηματισμοί δεν μπορούν να παρατηρηθούν από μεγάλου μεγέθους κλασικούς παρατηρητές, όπως είμαστε εμείς. Ας εξετάσουμε, όμως, κάποια ακόμη πιο αλλόκοτα ενδεχόμενα. Θυμηθείτε ότι στην κβαντική θεωρία του ηλεκτρομαγνητισμού, σωματίδια μπορούν να εμφανίζονται αυθαιρέτως από τον κενό χώρο, αρκεί να εξαφανίζονται πάλι μέσα σε ένα χρονικό διάστημα που καθορίζεται από την αρχή της αβεβαιότητας. Μήπως, λοιπόν, και στην κβαντική άθροιση των δυνατών χωροχρονικών σχηματισμών του Feynman, θα έπρεπε να εξετάσουμε την πιθανότητα αυθόρμητης εμφάνισης και εξαφάνισης μικρών, πιθανώς συμπαγών χώρων; Γενικότερα, τι μπορούμε να πούμε για χώρους που ίσως διαθέτουν «τρύπες» ή «λαβές», σαν ντόνατς βουτηγμένα στον χωρόχρονο; Τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά. Ωστόσο, αν δεν βρεθεί ένας καλός λόγος για να αποκλειστούν τέτοιοι σχηματισμοί από την κβαντομηχανική άθροιση που προσδιορίζει τις ιδιότητες του εξελισσόμενου Σύμπαντος – και μέχρι στιγμής δεν γνωρίζω κάποιον τέτοιο λόγο - τότε, στο πλαίσιο μιας γενικής αρχής που ισχύει οπουδήποτε στη φύση (δηλαδή, πως οτιδήποτε δεν απαγορεύεται από τους νόμους της φυσικής πρέπει στην πραγματικότητα να συμβεί), η εξέταση αυτών των ενδεχομένων φαντάζει άκρως λογική. Όπως έχει τονίσει ο Stephen Hawking, μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας επιτρέπει τη δημιουργία, έστω και στιγμιαίως. του ίδιου του χώρου εκεί που πριν δεν υπήρχε. Παρότι με το επιστημονικό έργο του δεν επιχειρούσε να πραγματευθεί το αίνιγμα του «κάτι από το τίποτε», η κβαντική βαρύτητα έρχεται να δώσει απάντηση σε αυτό ακριβώς το ερώτημα. Τα «δυνάμει» σύμπαντα – οι πιθανοί μικροί συμπαγείς χώροι που μπορούν να εμφανιστούν και να εξαφανιστούν σε χρονικές κλίμακες τόσο μικρές ώστε αδυνατούμε να τους μετρήσουμε άμεσα – είναι συναρπαστικές θεωρητικές δομές, ωστόσο δεν φαίνεται να εξηγούν πως μπορεί να προκύψει μακροπρόθεσμα κάτι από το τίποτε, περισσότερο απ’ όσο το εξηγούν τα δυνάμει σωματίδια που ενοικούν τον κατά τα άλλα κενό χώρο. Δεν πρέπει βεβαίως να ξεχνάμε ότι ένα μη μηδενικό πραγματικό ηλεκτρικό πεδίο, παρατηρήσιμο σε μεγάλες αποστάσεις από το φορτισμένο σωματίδιο – πηγή του, μπορεί να προκύψει από τη σύμφωνη εκπομπή πολλών εν δυνάμει φωτονίων μηδενικής ενέργειας, από το φορτίο. Αυτό συμβαίνει επειδή η εκπομπή δυνάμει φωτονίων μηδενικής ενέργειας δεν παραβιάζει τη διατήρηση της ενέργειας. Συνεπώς, με βάση την αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg, η ύπαρξή τους δεν περιορίζεται σε πού μικρά χρονικά διαστήματα. (Θυμηθείτε, επίσης, ότι η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg δηλώνει πως η αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τη μέτρηση της ενέργειας ενός σωματιδίου, και συνεπώς την πιθανότητα η ενέργειά του να αλλάξει ελαφρώς εξαιτίας της εκπομπής και της απορρόφησης δυνάμει φωτονίων, είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τον χρόνο παρατήρησής του. Επομένως, τα δυνάμει σωματίδια μπορούν ουσιαστικά να αφαιρέσουν ατιμωρητί μηδενική ενέργεια – δηλαδή, μπορούν να υπάρξουν για αυθαιρέτως μεγάλα χρονικά διαστήματα και να διανύσουν αυθαιρέτως μεγάλες αποστάσεις, πριν απορροφηθούν ... οδηγώντας έτσι στην πιθανή ύπαρξη αλληλεπιδράσεων μακράς εμβέλειας μεταξύ φορτισμένων σωματιδίων. Αν το φωτόνιο είχε μάζα, και επομένως έφερε μη μηδενική ενέργεια εξαιτίας μιας μάζας ηρεμίας, η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg θα συνεπαγόταν ότι το ηλεκτρικό πεδίο θα είχε μικρή εμβέλεια, επειδή τα φωτόνια θα διαδίδονταν για μικρά μόνο χρονικά διαστήματα πριν απορροφηθούν ξανά). Σύμφωνα με ένα παρόμοιο επιχείρημα, δεν αποκλείεται η ύπαρξη ενός σύμπαντος που θα μπορούσε να εμφανιστεί αυθορμήτως χωρίς να χρειάζεται να εξαφανιστεί αμέσως μετά, εξαιτίας των περιορισμών που θέτουν η αρχή της αβεβαιότητας και η διατήρηση της ενέργειας. Δηλαδή, ένα συμπαγές σύμπαν με μηδενική ολική ενέργεια.(...) απόσπασμα από το βιβλίο του Lawrence M. Krauss: "ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ", μετάφραση: Νίκος Αποστολόπουλος - εκδόσεις Τραυλός

Πολύ καλό βίντεο και δουλειά τριών μαθηματικών. Το είδα στο physicsgg και το αναδημοσίευσα στο suprnova. Καλημέρα.

Πάνω που το'χα καταλήξει για πολύ καλή και ταυτόχρονα ακριβή αγορά,το ξανασκέφτηκα.Δε πειράζει λεω κάθε εμπόδιο για καλό.

Εχω 2 τηλεσκοπια,1 κατοπτρικο CELESTRON 114 LCM GO TO και ενα τηλεσκοπικο 70mm,που με βοηθα πολυ να βρισκω ευκολα αυτο που ψαχνω. Πολυ το συννεφο τωρα τελευταια στη θεσσαλονικη και προφανως σ ολη τη χωρα ρε παιδια!!!