Όπως το λέει ο Θέμης, για τέτοια εστιακή είσαι μία χαρά με finder! Από εκεί και πέρα όμως, ας πουμε για εστιακες ένα με ενάμισι μέτρο και πάνω, η χρήση oag δίνει την απόλυτη οδήγηση. Βέβαια όσο μεγαλώνει η εστιακή - και στενεύει το πεδίο - τόσο δυσκολεύει το να βρεις αστέρι για να οδηγήσεις. Σε μικρές εστιακες η εύρεση αστεριού είναι πρακτικά εύκολη, καθώς συνήθως έχεις να διαλέξεις από 3-4 αστεράκια. Ο συγκεκριμένος oag έχει φήμη για flexure αλλά αυτό δεν είναι 100% ακριβές: συχνά η βίδα που κρατά το σύστημα του πρίσματος και το Τ2 σπείρωμα στο ύψος που θέλεις αλλα και η βίδα που σταθεροποιεί τον βαρελάκι Τ2 στη θέση εστίασης συχνά χαλαρώνει και αρχίζει να παίζει στη χρήση. Στο πεδίο είναι πολύ δύσκολες μικροδιορθωσεις γιατί το κεφαλάκι αυτών των "υποτιθεται-χειροβιδων" είναι πολύ μικρό και δεν σου δίνουν δυνατό πιάσιμο για να τις σφίξεις με τα δάχτυλα. Αν αντικαταστήσεις με σωστές χειροβιδες τα προβλήματα εξαλείφονται. Ο oag δεν έχει κάποιο άλλο ευαίσθητο σημείο. Πρέπει επίσης να λάβεις σοβαρά υπόψη σου το θέμα της απόστασης μεταξύ του τσιπ της κάμερας και πιθανόν ενός μειωτη εστιακή λόγου μιας και η παρεμβολή του oag σε ένα τετοιο σύστημα ειδικά όταν υπάρχει και τροχός, πιθανότατα θα επηρεάσει την προτεινόμενη και βέλτιστη απόσταση. Ένα άλλο θέμα είναι αυτό των αντανακλάσεων που συμβαίνουν καμιά φορά όταν κοντά στο πεδίο είναι ένα πολύ λαμπρό άστρο. Νομίζω το είχε παρατηρήσει ο Άγγελος και έχει αναφερθεί σε κάποιο άλλο νήμα. Εκείνη την εποχή δεν είχα παρόμοια εμπειρία, αλλά από τότε μου έχει τύχει κι εμένα μια φορά. Κατά τα άλλα χρησιμοποιώ τα τελευταία χρόνια τον ίδιο oag - με άλλο brand name - με όλα τα τηλεσκόπια που έχω και όσα έχουν περάσει πολύ τα χέρια μου χωρίς κανένα πρόβλημα.