terrain_inconnu

Το "πασάλειμα" οφείλεται στην διαφορετική ταχύτητα που έχει ο κομήτης σε σχέση με το αστρικό υπόβαθρο. Το tracking του Seestar ακολουθεί το δεύτερο, οπότε ο κομήτης δεν μπορεί να αποτυπωθεί σωστά. Η λύση είναι είτε μικρής συνολικής διάρκειας λήψεις (π.χ. 1 με 3 λεπτά) ή ξεχωριστό stacking κομήτη και υποβάθρου με ένα από τα γνωστά προγράμματα επεξεργασίας.

Πόση διαφορά κάνει ένας μήνας και μερικά bortle πιο σκοτεινός ουρανός (βλ. προηγούμενη προσπάθεια εδώ). Συνολικός χρόνος έκθεσης 1 λεπτό χωρίς καμία επιπλέον επεξεργασία.

Με αφορμή ένα σημερινό άρθρο του Guardian για τα Παροδικά Φωτεινά Συμβάντα, θυμήθηκα το εξαιρετικό βιβλίο του Χρήστου Ντουντουλάκη που καλύπτει σε βάθος την σχετική θεματολογία των μικρής διάρκειας αλλά πολύ εντυπωσιακών ηλεκτρικών φαινομένων της μέσης και άνω ατμόσφαιρας. Το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί μια καλή και προσβάσιμη εισαγωγή στο αντικείμενο από τον συγγραφέα:

Για όσους δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αναβαθμίσουν σε Windows 11, υπάρχει η δυνατότητα των Extended Security Updates (ESU) ώστε να συνεχίσουν να λαμβάνουν ενημερώσεις ασφαλείας για τα Windows 10 μέχρι τον Οκτώβριο του 2026. Αν όλα είναι σεταρισμένα σωστά η ενεργοποίηση είναι υπόθεση 2 λεπτών. Προϋποθέσεις:

Μπράβο, εξαιρετική ιδέα. Πως θα μπορούσαμε οι υπόλοιποι να βοηθήσουμε χωρίς ταυτόχρονα να αποτελούμε εμπόδιο; Το ρωτάω στην λογική της ελάχιστης δυνατής παρέμβασης με στόχο το "τόπο στα νιάτα".

Δημοσιεύτηκαν στο τελευταίο τεύχος του Nature τα ευρήματα από τη μελέτη της πρόσφατης σεισμικής δραστηριότητας στη Σαντορίνη (open access εδώ). Η αλληλουχία των γεγονότων όπως την αντιλαμβάνομαι ως μη ειδικός: 1. Ιούλιος 2024 - Ιανουάριος 2025: φάση χαμηλής σεισμικότητας με ανοδική κίνηση μάγματος κάτω από την καλδέρα και σταδιακή ανύψωση της Σαντορίνης κατά 5cm (βλ. εικόνα a). 2. Ιανουάριος 2025 - Φεβρουάριος 2025: φάση έντονης σεισμικής δραστηριότητας (seismic swarm) λόγω εισροής μάγματος κατά μήκος μιας φλέβας μήκους 13 χιλιομέτρων με κατεύθυνηση προς την Άνυδρο (dike intrusion), ενεργοποίηση ρηγμάτων και ταυτόχρονη καθοδική κίνηση (ξεφούσκωμα) κάτω από Σαντορίνη και Κολούμπο με υποβύθιση κατά 10 cm και έως 32 cm αντίστοιχα (βλ. εικόνα b). Ενώ και στις δύο περιπτώσεις έχουμε κίνηση μάγματος, στην πρώτη η κίνηση είναι προς τον υφιστάμενο θάλαμο χωρίς ίδαίτερη αντίσταση και συνοδεύται από χαμηλή σεισμική δραστηριότητα (εικόνα a: shallow magma reservoir). Στην δεύτερη περίπτωση το μάγμα εισχωρεί στο πέτρωμα διανοίγοντας ουσιαστικά τον δρόμο προς την κατεύθυνση κίνησης με αποτέλεσμα την δημιουργία μαγματικής φλέβας και την πρόκληση έντονης σεισμικότητας (εικόνα b: dike intrusion). Σημείωση: οι θέσεις των σεισμών απεικονίζονται με μικρές βούλες.

Μια πενιχρή προσπάθεια καταγραφής του κομήτη C/2025 A6 (Lemmon) με το S50: Μετά τα 5-6 λεπτά το stacking του Seestar εμφανίζει τον κομήτη ως trail λόγω της σχετικής κίνησης ως προς το αστρικό υπόβαθρο: Φαντάζομαι ότι για να αποτυπωθεί σωστά με την τωρινή φωτεινότητα πυρήνα & ουράς (όπως π.χ. φαίνεται εδώ από τον @dkate), απαιτεί πολύ περισσότερα frames και επεξεργασία σε πρόγραμμα τύπου PixInsight / Siril στακάροντας ξεχωριστά το αστρικό υπόβαθρο και ξεχωριστά τον κομήτη ώστε στο τέλος να λάβει κανείς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Και inverted που ενίοτε διευκολύνει την ταυτοποίηση:

Από περιέργεια έβαλα το S50 να πάρει μερικές λήψεις (7 min) μόλις τώρα για να επιβεβαιώσω ότι δεν φαίνεται πλέον ο SN αλλά τελικά είναι ακόμα ορατός (διαγώνια πάνω αριστερά από τον πυρήνα του γαλαξία). Περισσότερο φαίνεται στην απλή stacked εικόνα ενώ στην AI denoised εικόνα είναι ξεθωριασμένος. Το έχω διαπιστώσει αρκετές φορές αυτό, ότι το AI denoising αντί να αναδείξει κάποια λεπτομέρεια, την αποδυναμώνει (washed out). Υποψιάζομαι πως και στην προ AI denoise εικόνα του @kkokkolis θα φαίνεται επίσης.

Επίσης, ο υπερκαινοφανής SN 2025rbs στον NGC7331 μοιάζει να έχει πλέον χαθεί στο φωτεινό υπόβαθρο του γαλαξία: Μέχρι και πριν μια εβδομάδα μπορούσε να τον διακρίνει κανείς έστω και αμυδρά. 14/09/2025 (13min, alt/az): 23/08/2025 (10min, alt/az): Καμπύλη φωτός του SN 2025rbs βάσει AAVSO:

Αν όλα δουλεύουν όπως πρέπει, τότε ισχύει το σενάριο Β. Το πρώτο που πρέπει να ελέγξεις είναι αν το USB καλώδιο υποστηρίζει fast/turbo charging (μια δοκιμή με κινητό είναι το πιο εύκολο). Σε εμένα το εργοστασιακό καλώδιο του Seestar έπαψε να λειτουργεί σωστά μετά τον 1ο μήνα και το αντικατέστησα με καινούργιο. Εφόσον το καλώδιο είναι εντάξει, τότε πρέπει να ελέγξεις αν το power bank μπορεί να παρέχει συνεχόμενα αρκετή ισχύ στο Seestar. Δύο που έχω στην κατοχή μου είναι τύπου 36Wh και δουλεύουν χωρίς πρόβλημα (ακόμα και σε 4Κ mode όταν η κατανάλωση ενέργειας είναι πολύ μεγαλύτερη). Παρεμπιπτόντως, πολύ ωραία η σύνθεση της εικόνας όπου φαίνονται και οι δύο ομάδες γαλαξιών (Stephan's Quintet καθώς και το Deer Lick Group γύρω από τον NGC7331). Την ανέβασα στο astrometry.net για αναγνώριση (click to zoom):

Το παρακάτω διάγραμμα από το Sky & Telescope (Τεύχος Οκτώβριος 2013) αποδίδει καλά αυτό που αναφέρεις. Στον Κύκνο όπου ουσιαστικά κοιτάμε μέσα από τον τοπικό μας βραχίονα (εδώ τον ονομάζει Orion-Cygnus Arm) υπάρχει το εκτεταμένο Cygnus Star Cloud και σε μεγαλύτερη απόσταση βλέπουμε το πιο πυκνό Scutum Star Cloud που βρίσκεται σε άλλο βραχίονα. Βέβαια η πυκνότητα δεν είναι μόνο συνάρτηση της απόσταση από εμάς (φαινομενική πυκνότητα) αλλά και της εκάστοτε περιοχής (π.χ. πιο κοντά στο κέντρο του γαλαξία ισοδυναμεί με μεγαλύτερη συγκέντρωση αστεριών όπως και το αν πρόκεται για βασικό βραχίονα σε αντίθεση με τον δικό μας που αποτελεί δευτερεύουσα δομή).

Επανέρχομαι με ένα βελτιωμένο γράφημα στο οποίο είναι εύκολο να δούμε ποιο τμήμα κάθε σπείρας υπάρχει στην κατεύθυνση που κοιτάμε και πως όλα αυτά τα επί μέρους τμήματα συνθέτουν την φαινομενικά ενιαία λωρίδα του γαλαξία. Πηγές: 1. The Milky Way panorama | ESO 2. Our Galaxy

Και εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι (στο NGC9605 προτιμώ τα 4Κ, στο NGC6781 τα 2Κ). Εικάζω ότι η διαφορά μεταξύ των modes θα μπορούσε να αποτυπωθεί πολύ καλύτερα σε σκοτεινό ουρανό, χωρίς τον θερμικό και οπτικό θόρυβο της πόλης.

Διαπίστωσα εχθές πως σε συνεχή λειτουργία στα 4Κ το Seestar καταναλώνει πολύ περισσότερη ενέργεια και αδειάζει την μπαταρία στο μισό σχεδόν χρόνο. Αν πρέπει να ενεργοποιηθεί και το dew heater, η αυτονομία χωρίς power bank πάει περίπατο. Ακολουθούν δύο ακόμα συγκρίσεις 2K vs 4K, αυτή τη φορά για πλανητικά νεφελώματα (με ενεργοποιημένο το φίλτρο φωτορύπανσης): 1. NGC9605 (alt/az 12 min, Bortle 9) 2. NGC6781 (alt/az 8 min, Bortle 9) Σημειώνω ότι η σύγκριση δεν αφορά το τελικό αποτέλεσμα ως αστροφωτογραφία, προφανώς τα 8-12 λεπτά δεν φτάνουν για τέτοιους στόχους από το κέντρο της Αθήνας. Το ζητούμενο είναι οι διαφορές μεταξύ 2Κ και 4Κ στον ίδιο συνολικό χρόνο έκθεσης και στις ίδιες περιβαλλοντικές συνθήκες.