Περί Γαλαξιών.

Γαλαξιακός «ανεμοστρόβιλος»

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία. Αυτή τη φορά φωτογράφησε τον γαλαξία NGC 3368 που είναι γνωστός επίσης και ως Μ96. Πρόκειται για ένα γαλαξία σε απόσταση περίπου 32 εκ. έτη φωτός στον αστερισμό του Λέοντα. Είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας του σμήνους στο οποίο ανήκει. Η λαμπρότερη κεντρική περιοχή έχει διάμετρο 65.000 έτη φωτός.

Οπως αναφέρει στην ανακοίνωση της δημοσίευσης της φωτογραφίας o Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ο γαλαξίας μοιάζει με ένα κολοσσιαίο κοσμικό ανεμοστρόβιλο από έντονης λάμψης αέρια. Ο NGC 3368 έχει την ίδια μάζα και μέγεθος με τον δικό μας γαλαξία. Η νέα εικόνα αναμένεται να επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα και βάθος τον γαλαξία NGC 3368 και τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε αυτόν.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=735273

Εντοπίστηκε ο αρχαιότερος γαλαξίας «ηλικίας» 13,2 δισ. ετών.

Τον αρχαιότερο και πιο απομακρυσμένο γαλαξία που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα, βρήκαν ερευνητές από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech), χρησιμοποιώντας το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη.

Οι επιστήμονες ονόμασαν τον γαλαξία EGS8p7, ενώ εκτιμούν πως δημιουργήθηκε πριν από 13,2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το νούμερο αυτό είναι εντυπωσιακό, αν λάβει κανείς υπόψη του πως η «ηλικία» του σύμπαντος είναι 13,8 δισεκατομμύρια έτη. Κάτι που σημαίνει πως ο EGS8p7 σχηματίσθηκε μόλις 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και την κοσμική δημιουργία.

Η ομάδα έχει επικεφαλής τους Άντι Ζίτριν και Ρίτσαρντ Έλις, ερευνητή της NASA και καθηγητή αστροφυσικής στο Caltech, ενώ παρουσίασε την ανακάλυψή της σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Astrophysical Journal Letters. Ήδη η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει συμπεριλάβει τον EGS8p7 σε ένα από τα υποψήφια σώματα για περαιτέρω μελέτη, με δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Hubble.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το όργανο MOSFIRE από το Παρατηρητήριο Keck, ώστε να μετρήσουν ένα μέγεθος που ονομάζεται μετατόπιση προς το ερυθρό (redshift) και, από αυτό, την απόσταση του γαλαξία.

Καθώς ένας γαλαξίας ή ένας αστέρας απομακρύνεται, λόγω της διαστολής του σύμπαντος, μεταβάλλεται προς το ερυθρό φάσμα η συχνότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπει, και επομένως φθάνει στη Γη. Από τη φασματική ανάλυση της ακτινοβολίας, οι επιστήμονες μπορούν να μετρήσουν αυτή τη μεταβολή και συνεπώς να εκτιμήσουν πόσο μακριά βρίσκεται το αντίστοιχο ουράνιο σώμα από τον πλανήτη μας.

Αν και η μετατόπιση προς το ερυθρό αποτελεί βασικό αστρονομικό «εργαλείο», η μέτρησή της είναι δύσκολη στην περίπτωση των αρχαιότερων και πιο απομακρυσμένων σωμάτων, όπως ο EGS8p7. Ωστόσο, από τη φασματική ανάλυση του εν λόγω γαλαξία, όχι μόνο προέκυψε η απόστασή του, αλλά και μία αναπάντεχη ανακάλυψη που ενδεχομένως θα αλλάξει την εικόνα των κοσμολόγων για το πρώιμο σύμπαν.

Πιο συγκεκριμένα, η ερευνητική ομάδα εντόπισε επίσης τη φασματική «υπογραφή» ιονισμένου υδρογόνου, το οποίο δεν αναμενόταν με δεδομένη την «ηλικία» του EGS8p7. Ο λόγος είναι πως, την εποχή που δημιουργήθηκε ο συγκεκριμένος γαλαξίας, η μεγαλύτερη ποσότητα υδρογόνου στο σύμπαν παρέμενε σε ουδέτερη μορφή, αφού η «Εποχή του Επανιονισμού» βρισκόταν σε εξέλιξη.

Η «Εποχή του Επανιονισμού» αναφέρεται σε ένα διάστημα όπου το σύμπαν είχε «ηλικία» από 500 εκατομμύρια χρόνια έως 1 δισεκατομμύριο, και περιγράφει τη μετατροπή του ουδέτερου έως τότε υδρογόνου σε ιονισμένο αέριο. Με βάση ότι ο EGS8p7 δημιουργήθηκε περίπου 800 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν δηλαδή ακόμη το σύμπαν κατακλυζόταν από ουδέτερο υδρογόνο, το αέριο θα έπρεπε να είχε απορροφήσει τη μεγαλύτερη ποσότητα της ακτινοβολίας του γαλαξία.

Ωστόσο, οι επιστήμονες όχι μόνο ανίχνευσαν την ακτινοβολία του EGS8p7, αλλά βρήκαν σε αυτή και «ίχνη» ιονισμένου υδρογόνου. Κάτι που σημαίνει πως ίσως η «Εποχή του Επανιονισμού» δεν εξελίχθηκε με συνεχή τρόπο, όπως πιστεύουν σήμερα οι κοσμολόγοι, αλλά ήταν μία διαδικασία με ενδιάμεσα κενά χρονικά διαστήματα.

Από την άλλη μεριά, η ασυμφωνία των παρατηρήσεων με τη θεωρία ενδεχομένως να οφείλεται στην ιδιαιτερότητα του EGS8p7. Σύμφωνα με ένα τέτοιο πιθανό σενάριο, πιθανώς οι αστέρες του γαλαξία να ήταν ασυνήθιστα θερμοί και επομένως δημιούργησαν μία «φυσαλίδα» από ιονισμένο υδρογόνο που τον περιέβαλλε, πολύ νωρίτερα πριν οι υπόλοιποι γαλαξίες ξεκινήσουν κι αυτοί να ιονίζουν ξανά το υδρογόνο στο σύμπαν.

http://www.naftemporiki.gr/story/1000446/entopistike-o-arxaioteros-galaksias-ilikias-132-dis-eton

Γαλαξιακός Γαργαντούας!

Τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Hubble ένωσαν τις δυνάμεις τους με τα τηλεσκόπια που βρίσκονται στη Χαβάη και εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα γαλαξιακό σμήνος. Οι επιστήμονες που το μελετούν το χαρακτήρισαν «γαλαξιακό σμήνος Γαργαντούα»! Το σμήνος έλαβε την κωδική ονομασία SpARCS 1049+56 και βρίσκεται στα βάθη του σύμπαντος, περίπου 9.8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από εμάς.

Ο χαρακτηρισμός Γαργαντούας δεν αφορά τον μεγάλο αριθμό των γαλαξιών που αποτελούν το σμήνος αλλά το μέγεθος τους.

Το σμήνος αποτελείται από τουλάχιστον 27 γαλαξίες οι οποίοι παράγουν συνεχώς νέα άστρα. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η μάζα των γαλαξιών του σμήνους είναι ίση με εκείνη 400 τρισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ηλιο. Κατά μέσο όρο κάθε γαλαξίας του σμήνους παράγει περίπου 40 άστρα ετησίως όταν στην καλύτερη περίπτωση ο δικός μας γαλαξίας παράγει δύο άστρα ετησίως. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=737346

Το ηλιοτρόπιο του... Σύμπαντος.

Μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία Messie 63 ή NGC 5055 τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Σύμφωνα με τους αστρονόμους η εσωτερική δομή του γαλαξία θυμίζει πολύ αυτή του εσωτερικού στα ηλιοτρόπια για αυτό και ο γαλαξίας είναι γνωστός στην επιστημονική κοινότητα ως γαλαξίας-ηλιοτρόπιο. Βρίσκεται σε απόσταση 30 εκ. ετών φωτός στον αστερισμό Θηρευτικοί Κύνες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πυρήνας του γαλαξία που αποτελείται από νεαρά άστρα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=737336

Εντοπίσθηκε γαλαξίας που «γεννά» 800 άστρα τον χρόνο.

Μία εξαιρετικά σπάνια ανακάλυψη ανακοίνωσε διεθνής ομάδα αστρονόμων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Κίνα, εντοπίζοντας έναν γαλαξία όπου κάθε χρόνο δημιουργούνται περίπου 800 καινούριοι αστέρες. Το εντυπωσιακό κοσμικό «εργοστάσιο» άστρων βρίσκεται σε ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών, 9,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, και βρέθηκε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA.

Πρόκειται για την πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους παρατηρησιακά δεδομένα τα οποία δείχνουν πως τέτοιες συμπαντικές δομές, στο κέντρο μεγάλων σμηνών, μπορούν να αναπτύσσονται αντλώντας σημαντικές ποσότητες αερίων από άλλους γαλαξίες.

Κατά κανόνα, οι γαλαξίες οι οποίοι βρίσκονται κοντά στο κέντρο ενός σμήνους φιλοξενούν υπολείμματα άστρων, όπως ερυθρούς γίγαντες. Η περίπτωση όμως του γαλαξία που βρήκε η ερευνητική ομάδα, και ο οποίος βρίσκεται κοντά στο κέντρο του σμήνους SpARCS1049+56, φαίνεται πως αποτελεί εξαίρεση. Κι αυτό γιατί στη συγκεκριμένη περιοχή «γεννιούνται» νέοι αστέρες με εντυπωσιακά μεγάλο ρυθμό.

Η ομάδα περιγράφει την ανακάλυψή της σε άρθρο στο επόμενο τεύχος του περιοδικού The Astrophysical Journal. «Πιστεύουμε πως ο υψηλός ρυθμός σχηματισμού καινούριων άστρων οφείλεται στη συγχώνευση του τεράστιου γαλαξία με έναν μικρότερο γαλαξία που βρισκόταν σε μικρή απόσταση», δήλωσε η Τρέισι Γουέμπ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο McGill του Καναδά και από τους επικεφαλής συντάκτες της μελέτης.

Οι επιστήμονες αξιοποίησαν αρχικά το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και το επίγειο τηλεσκόπιο CFHT (Canada-France-Hawaii Telescope), το οποίο βρίσκεται στη Χαβάη. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, μπόρεσαν να μελετήσουν τις φυσικές ιδιότητες του γαλαξία.

Η απόσταση του SpARCS1049+56 σημαίνει πως το φως του χρειάσθηκε 9,8 δισεκατομμύρια χρόνια για να φθάσει στη Γη. Το σμήνος «φιλοξενεί» τουλάχιστον 28 γαλαξίες, έχοντας συνολική μάζα περίπου 400 τρισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου.

Το αστρικό «εργοστάσιο» στο κέντρο του είναι ο φωτεινότερος γαλαξίας. Για να γίνει αντιληπτός η εντυπωσιακή ταχύτητα δημιουργίας νέων άστρων, αρκεί κανείς να λάβει υπόψη του πως στον Γαλαξία μας κάθε χρόνο σχηματίζονται το πολύ δύο αστέρες.

«Τα δεδομένα από το Spitzer υποδείκνυαν μια πραγματικά έντονη δραστηριότητα στην “καρδιά” του σμήνους. Κάτι που παρατηρείται σπάνια, και δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε σε ένα τόσο μακρινό σμήνος», σημειώνει ο Άνταμ Μούζιν από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και μέλος της ομάδας.

Το τηλεσκόπιο Spitzer ανιχνεύει υπέρυθρη ακτινοβολία, επομένως μπορεί να εντοπίσει τη θερμότητα που εκπέμπουν περιοχές «γέννησης» νέων άστρων. Οι έρευνες που έγιναν στη συνέχεια με το Hubble, το οποίο ανιχνεύει ορατή ακτινοβολία, έδωσαν τη δυνατότητα να εξακριβωθεί το είδος της αστρικής «πρώτης ύλης».

Έτσι, φαίνεται πως πρόσφατα ένας μικρότερος γαλαξίας συγχωνεύθηκε με το κοσμικό «εργοστάσιο», στο κέντρο του σμήνους, «δανείζοντας» τα αέριά του στον μεγαλύτερο αστέρα και πυροδοτώντας επομένως το φαινόμενο.

Αυτό που τώρα απομένει ως ερωτηματικό για τους επιστήμονες, και το οποίο θα μπορέσουν να απαντήσουν επεκτείνοντας τις έρευνές τους, είναι κατά πόσο υπάρχουν αρκετοί ακόμη παρόμοιοι γαλαξίες που εμφανίζουν τόσο μεγάλο ρυθμό σχηματισμού άστρων ή η ανακάλυψή τους αποτελεί εξαίρεση, η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο σμήνος ήρθε στη «ζωή» σε μια πρώιμη εποχή του σύμπαντος.

http://www.naftemporiki.gr/story/1002796/entopisthike-galaksias-pou-genna-800-astra-ton-xrono

Η μεγαλη λαμπροτητα στο υπερυθρο προερχεται απο τη σκονη γυρω απο τα νεογεννητα αστρα, που εχουν απορροφησει την υπεριωδης ακτινοβολια των αστερων και εκπεμπουν στο υπερυθρο. Στη μαζικη αστρογεννηση γεννιουνται και πολλα μεγαλα αστερια, σε πολυ μεγαλυτερη αναλογια απο οτι στον γαλαξια μας. Αυτα συντομα(σε κοσμικο χρονο) δινουν εκρηξεις σουπερνοβα, κατι που αυξανει την λαμπροτητα του γαλαξια.

Αυτη η εικονα ειναι μαλλον ενα βημα πριν την δημιουργια ενος τεραστιου ελλειπτικου γαλαξια. Η αστρογεννηση θα μεταφερθει απο τον δισκο στην κοιλια του γαλαξια, με αποτελεσμα αυτη να ειναι το λαμπροτερο μερος του. Γενικα, σε ερυθρολισθηση z=2- 3, οπου ανηκει και ο εν λογω γαλαξιας, εχουμε την εξαρση της αστρογεννησης στο συμπαν.

Κοσμικές οφθαλμαπάτες στη Μεγάλη Άρκτο.

Ορισμένες από την εκπληκτικές απόψεις του κόσμου που έχουμε οφείλουν την ομορφιά τους σε ένα τέχνασμα προοπτικής, όπως απεικονίζεται σε αυτή την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble των NASA/ESA.

Οι γαλαξίες στην κορυφή και στο κάτω μέρος του πλαισίου ονομάζονται PGC 37639 και PGC 101374 αντίστοιχα. Αν και μπορεί να φαίνεται σαν να βρίσκονται και οι δύο στη μέση μιας γαλαξιακής πάλης, συνδεδεμένοι με το μπλε ρυάκι που διασχίζει το κέντρο της εικόνας, ο PGC 37639 βρίσκεται κάπως πιο κοντά στη Γη από οτι ο συνοδός του, και οι δύο τους δεν συνδέονται φυσικά.

Σε ένα άλλο οπτικό τέχνασμα, η εικόνα αυτή δεν περιέχει δύο γαλαξίες, αλλά τουλάχιστον τέσσερις. Το επάνω αριστερό μπάλωμα φιλοξενεί στην πραγματικότητα δύο γαλαξίες στα πρώτα στάδια της συγχώνευσης. Τα φωτεινά κέντρα τους μπορούν ακόμα να γίνουν αντιληπτά χωριστά, λαμπερά μέσα σε μια δίνη αερίου και σκόνης.

Ένας μικρότερος και σχετικά άθικτος σπειροειδής γαλαξίας, γνωστός ως SDSSCGB 19.4, φαίνεται στα δεξιά του συγχωνευμένου διδύμου. Αυτό το τρίο των γαλαξιών περιλαμβάνει την Arp 194, μια ομάδα γαλαξιών μόλις κάτω από 600 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Κηφέα.

Το μπλε ρυάκι θεωρείται ότι έχει σχηματιστεί μέσα από τις ταραχώδεις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που συμβαίνουν στην κορυφή του πλαισίου - η ανώτατη γαλαξιακή συστάδα είναι μια δίνη των κάποτε παλλόμενων σπειροειδών βραχιόνων. Το ρυάκι εκτείνεται για περίπου 100. 000 έτη φωτός, και αποτελείται από αέριο, σκόνη και πολλά εκατομμύρια νεογέννητα άστρα. Αυτά τα αστέρια, τα οποία συγκεντρώθηκαν μαζί για να σχηματίσουν αστρικά σμήνη, τα οποία με τη σειρά τους αργότερα συσσωρεύονται ως υπερσμήνη, είναι υπεύθυνα για την εντυπωσιακή μπλε απόχρωση που είναι ορατή εδώ. Είναι κυρίως νέα, ζεστά και τεράστια, ένας συνδυασμός που τα αναγκάζει να εκπέμπουν μπλε φως.

Η εικόνα δημοσιεύθηκε το 2009, για να τιμήσει το 19ο έτος του Hubble στο διάστημα. Το τηλεσκόπιο όδευε στο να πετύχει ένα τέταρτο του αιώνα σε τροχιά γύρω από τη Γη, ένα ορόσημο το οποίο έφτασε φέτος τον Απρίλιο.

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Kosmikhes_ophthalmaphates_ste_Meghale_Harkto

Νεώτερα για τους φωτεινότερους γαλαξίες του σύμπαντος.

Η βαρύτητα και η έλξη της και όχι οι εκρηκτικές συζεύξεις αστρικών συστημάτων είναι αυτές που ευθύνονται για τους φωτεινότερους γαλαξίες του σύμπαντος, αναφέρει νέα επιστημονική μελέτη, διαψεύδοντας προηγούμενες εκτιμήσεις αστρονόμων.

Η νέα επιστημονική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο τρέχον τεύχος της επιθεώρησης Nature, προσφέρει την πληρέστερη μέχρι στιγμής εξήγηση για τη δημιουργία των γιγάντιων αυτών συνονθυλευμάτων άστρων και σκόνης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γαλαξίες έλκουν υδρογόνο σε αέρια μορφή, το οποίο αξιοποιούν για τη δημιουργία άστρων.

Τα άστρα αυτά αναλογούν σε 2.000 Ηλιους του δικού μας ηλιακού συστήματος τον χρόνο.

Αντίθετα, ο δικός μας Γαλαξίας «παράγει» μόλις ένα άστρο σαν τον Ηλιο του δικού μας συστήματος τον χρόνο.

Το έντονο φως αυτών των «υποχιλιοστιαίων γαλαξιών» (SMGs – submillimetre galaxies, ονομάσθηκαν έτσι λόγω του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που καταλαμβάνουν) είναι σχεδόν αόρατο στο ανθρώπινο μάτι.

«Κάθε τέτοιος γιγάντιος γαλαξίας αναπτύσσεται αντλώντας αέρια από το διαγαλαξιακό διάστημα, σχηματίζοντας άστρα με σταθερό, αλλά ταχύ ρυθμό, για χρονική περίοδο που φθάνει το ένα δισεκατομμύριο χρόνια», λέει ένας από τους συντάκτες της μελέτης, ο δρ Ντεσίκα Ναραγιανάν, του Πανεπιστημίου του Χάφερφορντ στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Οι γαλαξίες αυτοί χρονολογούνται στις πρώτες ημέρες του σύμπαντος, η ηλικία του οποίου εκτιμάται στα 14 δισ. χρόνια. Οι αστρονόμοι, όμως, διαπίστωσαν την ύπαρξή τους μόλις πριν από 20 χρόνια.

Η φωτεινότητά τους, που είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη του δικού μας Γαλαξία, οφείλεται κυρίως στη μαζική παραγωγή άστρων.

Ο δρ Ναραγιανάν, όμως, τονίζει ότι η θεωρία αυτή δεν μπορεί να εξηγήσει όλες τις ιδιότητες των υπέρλαμπρων γαλαξιών, όπως το μεγάλο τους μέγεθος, αφού οι ζεύξεις δημιουργούν συνήθως συμπαγείς γαλαξίες.

Σε μία προσπάθεια να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους για την επίδραση της βαρύτητας στον σχηματισμό τέτοιων γαλαξιών, ο δρ Ναραγιανάν και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν υπερ-υπολογιστές προχωρώντας σε προσομοίωση της δημιουργίας ενός υποχιλιοστιαίου γαλαξία.

Το πείραμα έδειξε ότι οι γαλαξίες αυτοί διογκώνονται προσελκύοντας αέρια, τα οποία χρησιμοποιούνται αργότερα για τη δημιουργία άστρων. Τα άστρα αυτά, με τη σειρά τους, χάρη στο νεαρό της ηλικίας τους, εκπέμπουν πολύ φως.

«Οι γαλαξίες συντελούν συλλογικά στην τοπική φωτεινότητα, καθιστώντας τα συστήματά τους εξαιρετικά φωτεινά», λέει ο δρ Ναραγιανάν.

Οι προσομοιώσεις της ομάδας αστρονόμων υπήρξαν τόσο περίπλοκες, που χρειάσθηκε η συνδρομή χιλιάδων συνδεδεμένων υπολογιστών και περισσότερο από ένας μήνας διαρκούς λειτουργίας τους για την ολοκλήρωση μόλις μέρους των υπολογισμών.

Η επιστημονική ομάδα πραγματοποίησε επίσης προσομοιώσεις για να διαπιστώσει τον τρόπο με τον οποίο το φως κινείται μέσα από τους νέους αυτούς γαλαξίες.

«Τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων προσέφεραν ένα από τα ακριβέστερα μέχρι στιγμής πρότυπα για μία από τις πιο μυστηριώδεις λειτουργίες του σύμπαντος», λέει ο δρ Ναραγιανάν.

Οι ερευνητές εξεπλάγησαν μάλιστα, όταν διαπίστωσαν ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, οι υποχιλιοστιαίοι γαλαξίες παραμένουν «υπερ-φωτεινοί» για διάστημα που υπερβαίνει ακόμη και το ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Συνήθως, τα υπέρλαμπρα αστρικά φαινόμενα στο σύμπαν αναλώνονται σχετικά σύντομα, χωρίς να υπερβαίνουν τα δέκα εκατομμύρια χρόνια.

http://physicsgg.me/2015/09/25/%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be/

Το γιγάντιο σμήνος του Φοίνικα.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra κατέγραψε νέες εικόνες από ένα γιγάντιο γαλαξιακό σμήνος που είναι και το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής άστρων του Σύμπαντος.

Πριν από τρία χρόνια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian ανακάλυψε ένα γιγάντιο σμήνος γαλαξιών σε απόσταση 5.7 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη το οποίο ονόμασαν «Φοίνικα». Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες δομές, αν όχι η μεγαλύτερη, που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν.

Το σμήνος που έχει την κωδική ονομασία SPT-CLJ2344-4243 αποτελεί το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής άστρων του Σύμπαντος ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και την πιο λαμπρή πηγή ακτίνων Χ που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν.

Στο κέντρο του Φοίνικα υπάρχει ένας γαλαξίας ο οποίος σύμφωνα με τους ερευνητές παράγει ετησίως περίπου 740 άστρα. Ο γαλαξίας μας παράγει ετησίως ένα άστρο. Οι ειδικοί έδωσαν στον εν λόγω γαλαξία τον χαρακτηρισμό «σούπερ-μαμά». Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η ετήσια παραγωγή άστρων του «Φοίνικα» είναι 20 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Σμήνους του Περσέα, ενός σμήνους στο οποίο βρίσκονται περισσότεροι από δυο χιλιάδες γαλαξίες.

Οι νέες εικόνες αποκαλύπτουν νέα εξαιρετικά σημαντικά και ταυτόχρονα εντυπωσιακά στοιχεία για τον Φοίνικα. Ο ρυθμός που τα καυτά αέρια τα οποία βρίσκονται στο κέντρο του σμήνους αρχίζουν να ψύχονται είναι ο ταχύτερος που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Καταγράφονται επίσης «νήματα» αερίων και σκόνης που έχουν έκταση 160 χιλιάδες- 333 χιλιάδες έτη φωτός που είναι με διαφορά τα μεγαλύτερα κοσμικά νήματα που έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα σε ένα γαλαξιακό σμήνος. Η μελέτη του Φοίνικα προσφέρει νέα στοιχεία για την δημιουργία των γαλαξιακών σμηνών.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=742286

Εντοπίστηκαν εκατοντάδες αρχέγονοι γαλαξίες.

Διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Χακίμ Ατεκ του Ecole Polytechnique Federale στη Λωζάνη χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε στις εσχατιές του Σύμπαντος περισσότερους από 250 γαλαξίες νάνους. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γαλαξίες αυτοί δημιουργήθηκαν 600-900 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Η ανακάλυψη από μόνη της είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή και σημαντική αφού ο εντοπισμός ενός γαλαξία νάνου είναι έτσι και αλλιώς δύσκολο εγχείρημα πόσο μάλλον ο εντοπισμός εκατοντάδων σε τόσο μεγάλη απόσταση από εμάς. Η μελέτη τους αναμένεται να φωτίσει μια από τις πιο σημαντικές κοσμικές διαδικασίες κατά την εξέλιξη του Σύμπαντος, αυτή του επανιονισμού. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

Με τον όρο «νάνος» περιγράφονται οι γαλαξίες μικρού μεγέθους που βρίσκονται κοντά σε μεγαλύτερους λειτουργώντας ως δορυφόροι τους. Ο επανιονισμός ήταν μια σύντομη, μεταβατική φάση στο νεαρό Σύμπαν, περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη γέννησή του. Οι αμυδροί γαλαξίες-νάνοι είχαν τότε αποκτήσει τα πρώτα τους άστρα, τα οποία όμως εξέπεμπαν ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία ιόνισε τα σύννεφα αέριου υδρογόνου και τελικά τα διέλυσε.

Οι μεγάλοι γαλαξίες ήταν αρκετά πυκνοί ώστε να προστατευτούν από αυτό το βομβαρδισμό υπεριώδους φωτός. Οι μεγάλοι γαλαξίες είχαν εξάλλου αρκετά μεγάλη μάζα ώστε να προσελκύσουν με το βαρυτικό πεδίο τους νέες ποσότητες αερίου, από τις οποίες σχηματίστηκαν νέα άστρα. Οι γαλαξίες-νάνοι, όμως, ήταν υπερβολικά ελαφρείς για να μπορούν να ανανεώσουν το απόθεμα υδρογόνου. Καταδικάστηκαν έτσι να μείνουν σκοτεινοί και δυσδιάκριτοι, και αυτός είναι ο λόγος που δυσκολευόμαστε να τους εντοπίσουμε σήμερα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=748864

Η πρώτη ακτίνα γ από άλλο γαλαξία.

Ομάδα ερευνητών στη Γαλλία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi εντόπισε μια παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας γ σε άλλο γαλαξία. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτού του είδους η ακτινοβολία έξω από τον γαλαξία μας και είναι φυσικά η πιο μακρινή που γνωρίζουμε.

Η ακτινοβολία εντοπίστηκε στις παρυφές του νεφελώματος της Ταραντούλας σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη.

Το νεφέλωμα βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Το νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων. Έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός ότι οι επιστήμονες που το βάφτισαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη.

Ονομάζεται επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα.

Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=753539

Το Hubble αποχαιρετά το 2015 με γαλαξιακή σύγκρουση.

Με μια γαλαξιακή σύγκρουση λέει αντίο στο 2015 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η NASA λίγες ώρες πριν την αλλαγή του έτους έδωσε στη δημοσιότητα μια εικόνα που κατέγραψε το Hubble σε απόσταση 230 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Ηρακλή. Εκεί βρίσκεται ο γαλαξίας NGC 6052 ο οποίος όπως φαίνεται και στην εικόνα έχει ακανόνιστο σχήμα και μοιάζει περισσότερο με ένα νεφέλωμα.

Οπως αναφέρει η NASA στην ανακοίνωση της αυτό που βλέπουμε στην εικόνα δεν είναι ένας γαλαξίας αλλά δύο που έχουν συγκρουστεί δημιουργώντας ένα καινούργιο ο οποίος βρίσκεται πλέον στη φάση του σχηματισμού του. Η βίαιη κοσμική διεργασία της σύγκρουσης προκαλεί τη γέννηση εκατομμυρίων νέων άστρων ενώ επίσης απομακρύνει από τη θέση τους πολλά από τα υπάρχοντα άστρα των δύο γαλαξιών. Κάποια στιγμή όλες αυτές οι κοσμικές διεργασίες θα ολοκληρωθούν με τον νέο γαλαξία να παίρνει τη θέση του στο Σύμπαν χωρίς να γνωρίζουν οι ειδικοί σε ποιο ακριβώς τύπο γαλαξιών θα μετασχηματιστεί. Αν θα είναι δηλαδή σπειροειδής, ελλειπτικός ή ίσως πάρει κάποια πιο σπάνια γαλαξιακή μορφή.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=765744

Βρέθηκε η πρώτη γαλαξιακή πολιτεία!

«Πριν από πολύ καιρό σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακριά» είναι το διαχρονικό moto του Πολέμου των Άστρων που σπάει ταμεία σε όλο τον κόσμο και θα μπορούσε να αποτελεί και το moto μιας εντυπωσιακής ανακάλυψης που έκανε ομάδα ερευνητών από μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια. Ερευνητές του MIT, του Πανεπιστημίου του Μιζούρι και του Πανεπιστημίου της Φλόριδα ανακάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα τεράστιο σμήνος γαλαξιών. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική τόσο για την ηλικία του σμήνους όσο και για το εύρος του. Το γαλαξιακό σμήνος βρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα δισ. ετών φωτός από εμάς και πιθανώς διαθέτει χιλιάδες γαλαξίες.

Το σμήνος που έλαβε την κωδική ονομασία IDCS J1426.5+3508 σχηματίστηκε περίπου 4 δισ. έτη μετά την γέννηση του Σύμπαντος χρονικό διάστημα που θεωρείται από τους ειδικούς μικρό για να έχει σχηματιστεί ένα τέτοιο σμήνος. Για αυτό και η παρατήρηση του τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία τόσο για την γέννηση των γαλαξιών όσο και για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σμήνος έχει μάζα 250 τρισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου ή χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή του γαλαξία μας. Είναι το μεγαλύτερο γαλαξιακό σμήνος που δημιουργήθηκε μέσα στα πρώτα τέσσερα δισ. έτη ύπαρξης του Σύμπαντος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=767104

Εντοπίστηκε γαλαξίας όπου σχηματίζονται άνεμοι ταχύτητας 33 χιλιάδων χλμ./δευτ.!

Ενας σπειροειδής γαλαξίας που μοιάζει πολύ με τον δικό μας σε απόσταση 800 εκ. ετών φωτός από εμάς έκρυβε στην καρδιά του ένα εντυπωσιακό κοσμικό «μυστικό». Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου XMM-Newton επιστήμονες του Instituto Nacional de Astrofísica, Óptica y Electrónica of Puebla, στο Μεξικό διαπίστωσαν ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει μια μελανή οπή με μάζα έξι εκ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Η μαύρη τρύπα έλαβε την κωδική ονομασία IRAS17020+4544 και όπως ανακάλυψαν οι ερευνητές εκεί δημιουργούνται κοσμικοί άνεμοι που αποτελούνται από διάφορα αέρια και κινούνται με τρομερές ταχύτητες.

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι οι άνεμοι αυτοί κινούνται με ταχύτητες 23-33 χιλιάδες χλμ/δευτ. και είναι φυσικά οι ταχύτεροι άνεμοι που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται το φαινόμενο της δημιουργίας ανέμων από την δραστηριότητα μιας μελανής οπής. Όμως είναι οι ταχύτεροι που έχουν εντοπιστεί μέχρι τώρα. Οπως εκτιμούν οι ειδικοί αυτοί οι τρομεροί άνεμοι συμπαρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους όπως παραδείγματος χάριν νεφελώματα που θα αποτελούσαν περιοχές γέννησης νέων άστρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση των τρομερών ανέμων που δημιουργούνται στο κέντρο του γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 800 εκ. ετών φωτός από εμάς.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769015

Eνας σούπερ-γαλαξίας γεννιέται.

Αλλο ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που μπήκε αισίως στον 26ο χρόνο της λειτουργίας του. Το τηλεσκόπιο εντόπισε σε απόσταση 150 εκ. ετών φωτός από εμάς την συγχώνευση δύο μεγάλων γαλαξιών. Σύμφωνα με τους ειδικούς όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία θα σχηματιστεί ένας γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας που έχει ήδη λάβει την κωδική ονομασία NGC 3597 και όπως αναμένεται στα ήδη υπάρχοντα άστρα θα προστεθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια νέα άστρα που θα σχηματιστούν από τις διεργασίες της συγχώνευσης.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=770324

Ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες γαλαξίες "κρυμμένοι" πίσω από τον δικό μας.

Εκατοντάδες κρυμμένοι, αν και γειτονικοί μας γαλαξίες, κατορθώθηκε να παρατηρηθούν για πρώτη φορά, όπως ανακοίνωσαν Αυστραλοί και άλλοι αστρονόμοι (από ΗΠΑ, Ν.Αφρική και Ολλανδία).

Αν και απέχουν «μόνο» 250 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη - σχετικά μικρή απόσταση για τα αστρονομικά δεδομένα- οι εν λόγω γαλαξίες ήσαν μέχρι σήμερα αόρατοι εξαιτίας του δικού μας γαλαξία, που εμποδίζει τις αστρονομικές παρατηρήσεις, παρεμβάλλοντας πυκνά στρώματα άστρων και διαστρικής σκόνης.

Όπως είπε ο επικεφαλής ερευνητής, καθηγητής Λίστερ Στέϊβλι-Σμιθ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας στη Ραδιο-Αστρονομία (ICRAR), «ο γαλαξίας μας είναι πολύ όμορφος φυσικά, αλλά μπλοκάρει τελείως τη θέα των πιο μακρινών γαλαξιών πίσω του».

Με τη βοήθεια του μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου Παρκς, διαμέτρου 64 μέτρων, που λειτουργεί από το 1961, οι αστρονόμοι κατάφεραν να βρουν 883 γαλαξίες, από τους οποίους το ένα τρίτο ήσαν άγνωστοι μέχρι σήμερα.

Η ανακάλυψη μπορεί επίσης να ρίξει στο φως στο μυστήριο του λεγόμενου «Μεγάλου Ελκυστή», μιας περιοχής σε απόσταση περίπου 250 εκατ. ετών φωτός, η οποία φαίνεται να έλκει προς το μέρος της τον γαλαξία μας, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους γαλαξίες, με μια πανίσχυρη ελκτική δύναμη ισοδύναμη με ένα εκατομμύριο δισεκατομμυρίων Ήλιους.

«Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουμε τι προκαλεί αυτή τη βαρυτική έλξη πάνω στον γαλαξία μας ή από πού προέρχεται. Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι ο γαλαξίας μας κινείται προς μια περιοχή με ταχύτητα πάνω από δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα», δήλωσε ο Στέιβλι-Σμιθ.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι, αφού κάθε γαλαξίας περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα, η ανακάλυψη εκατοντάδων νέων γαλαξιών πίσω από τον δικό μας αποκαλύπτει μια τεράστια μάζα άγνωστη έως τώρα.

http://www.pronews.gr/portal/20160210/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82

Σημερινή είδηση:

Ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες κρυμμένοι "γειτονικοί" γαλαξίες.

http://physicsgg.me/2016/02/10/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9/

http://www.space.com/31872-hidden-galaxies-behind-milky-way-revealed.html

Αθέατοι κόσμοι δείχνουν να έλκουν τον Γαλαξία.

Διεθνής ομάδας αστρονόμων ανακάλυψε εκατοντάδες γειτονικούς μας γαλαξίες που παρέμεναν όμως μέχρι σήμερα κρυμμένοι. Η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να δώσει λύση σε ένα μεγάλο κοσμικό γρίφο που προκαλεί πονοκέφαλο στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες.

Σ' ένα διαστελλόμενο σύμπαν, ο κάθε παρατηρητής βλέπει τον εαυτό του ως το κέντρο της διαστολής. Μεγάλες συγκεντρώσεις γαλαξιών απομακρύνονται από άλλες τέτοιες συγκεντρώσεις με ταχύτητες ανάλογες του παρατηρητή. Αυτό το κοσμικής κλίμακας φαινόμενο ονομάζεται Απο«ροή Hubble». Αποδείχθηκε ομως ότι το τοπικό σμήνος γαλαξιών, που περιλαμβάνει τον γαλαξία μας, αποκλίνει από τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθεί σύμφωνα με αυτή την ροή Hubble.

Το 1990, οι αμερικανοί αστρονόμοι Αλαν Ντρέσλερ και Σάντρα Φέμπερ υποστήριξαν ότι ο Γαλαξίας μαζί με τους γειτονικούς του ρέουν προς αυτή την κατεύθυνση σαν ένας ουράνιος ποταμός που έλκεται από το βαρυτικό πεδίο μιας μεγάλης συγκέντρωσης μάζας, που ονομάστηκε «Μεγάλος Ελκυστής». Υπολογίζεται ότι η μάζα του Μεγάλου Ελκυστή είναι ίση με εκείνη με εκείνη 5x1016 άστρων σαν τον Ηλιο. Ο Μεγάλος Ελκυστής απέχει 150-250 εκ. έτη φωτός από εμάς και το μεγαλύτερο μέρος του είναι καλυμμένο από τη σκόνη του δικού μας γαλαξία. Ο Μεγάλος Ελκυστής φαίνεται να έλκει προς το μέρος του τον γαλαξία μας, μαζί με χιλιάδες άλλους γαλαξίες, με μια πανίσχυρη ελκτική δύναμη. Το φαινόμενο προσπαθούν ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα να εξηγήσουν οι επιστήμονες.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Λίστερ Στέϊβλι-Σμιθ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας στη Ραδιο-Αστρονομία (ICRAR) κατάφεραν να εντοπίσουν στην επίμαχη περιοχή 883 γαλαξίες, από τους οποίους το ένα τρίτο ήταν άγνωστοι μέχρι σήμερα. Η ανακάλυψη έγινε με τη χρήση του μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου Παρκς διαμέτρου 64 μέτρων που είναι εγκατεστημένο στην Αυστραλία.

Αν και απέχουν 250 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη - σχετικά μικρή απόσταση για τα αστρονομικά δεδομένα- οι εν λόγω γαλαξίες ήταν μέχρι σήμερα αόρατοι εξαιτίας του δικού μας γαλαξία, που εμποδίζει τις αστρονομικές παρατηρήσεις, παρεμβάλλοντας πυκνά στρώματα άστρων και διαστρικής σκόνης. «Ο γαλαξίας μας είναι πολύ όμορφος φυσικά, αλλά μπλοκάρει τελείως τη θέα των πιο μακρινών γαλαξιών πίσω του» ανέφερε ο Σμιθ.

Η ανακάλυψη μπορεί επίσης να ρίξει στο φως στο μυστήριο του Μεγάλου Ελκυστή. «Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουμε τι προκαλεί αυτή τη βαρυτική έλξη πάνω στον γαλαξία μας ή από πού προέρχεται. Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι ο γαλαξίας μας κινείται προς μια περιοχή με ταχύτητα πάνω από δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα», δήλωσε ο Στέιβλι-Σμιθ.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι, αφού κάθε γαλαξίας περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα, η ανακάλυψη εκατοντάδων νέων γαλαξιών πίσω από τον δικό μας αποκαλύπτει μια τεράστια μάζα άγνωστη έως τώρα. Τα νέα δεδομένα μπορεί να επιτρέψουν στους ειδικούς να βρουν απαντήσεις σε αυτή την κοσμική σπαζοκεφαλιά. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500057265

Είναι αυτός ο γαλαξίας Νο1;

Αστρονόμοι ανακάλυψαν, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 13,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Φαίνεται ότι σχηματίστηκε περίπου 400 εκ. έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος και είναι ο αρχαιότερος και πιο μακρινός που έχει ποτέ εντοπισθεί μέχρι σήμερα. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο γαλαξίας EGSY8p7 που βρίσκεται σε απόσταση 13.2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς.

Ο γαλαξίας GN-z11 βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης 'Αρκτου και κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στην πρώτη γενιά γαλαξιών του Σύμπαντος. Ο γαλαξίας αυτός είναι 25 φορές μικρότερος από τον δικό μας και η συνολική μάζα των άστρων του είναι μόλις το 1% του δικού μας γαλαξία. Όμως αναπτύσσεται γοργά, δημιουργώντας νέα άστρα με ρυθμό 20 φορές μεγαλύτερο από ό,τι κάνει ο δικός μας σήμερα. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι τόσο φωτεινός, ώστε να καταστεί εφικτό να παρατηρηθεί.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πασκάλ Οεσκ του Πανεπιστημίου Γέιλ δήλωσαν ότι για να κάνουν την ανακάλυψη, χρειάστηκε να φέρουν το «Hubble» στα όρια των δυνατοτήτων του. Μέχρι σήμερα, θεωρείτο ότι μόνο ο διάδοχος του Hubble, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα εκτοξευθεί το 2018, θα μπορούσε να «δει» τόσο μακριά στο χώρο και στο χρόνο. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το ρεκόρ απόστασης γαλαξία δεν θα καταρριφθεί ξανά από το Hubble ή άλλο υπάρχον τηλεσκόπιο, μέχρι το James Webb τεθεί σε λειτουργία.

Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι ορισμένοι απρόσμενα φωτεινοί γαλαξίες βρίσκονται σε τεράστιες αποστάσεις από τη Γη και δημιουργήθηκαν πολύ γρήγορα στο σύμπαν. Πάντως οι επιστήμονες αναρωτιούνται πώς είναι δυνατό να υπάρχει ένας τόσο μεγάλος σχετικά γαλαξίας μόλις 200 έως 300 εκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία των πρώτων άστρων στο σύμπαν, κάτι που δεν προβλέπουν οι έως τώρα θεωρίες. Έτσι, η δημιουργία του GN-z11 παραμένει ένα μυστήριο. Η ανακάλυψη θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος της επιθεώρησης «The Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=781893

Το Σινικό Τείχος του Σύμπαντος.

Επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων ανακάλυψαν την μεγαλύτερη κοσμική δομή που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα γαλαξιακών σμηνών, ένα υπερ-σμήνος γαλαξιών όπως τα ονομάζουν οι επιστήμονες. Η δομή και η έκταση αυτών των υπερ-σμηνών έχει οδηγήσει τους ειδικούς στο να τους δώσουν τον χαρακτηρισμό «Τείχη».

Το νέο σμήνος έλαβε την ονομασία BOSS Great Wall και πράγματι θα μπορούσε κάποιος να το πει και «αφεντικό» των υπερ-σμηνών αλλά και «Μεγάλο Τείχος». Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σμήνος αυτό αποτελείται από τουλάχιστον 830 γαλαξίες η συνολική μάζα των οποίων είναι δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του δικού μας γαλαξία. Το σμήνος βρίσκεται σε κάποιο σημείο του Σύμπαντος 4.5-6.4 δισ. έτη φωτός εμάς και οι ερευνητές υπολόγισαν ότι έχει έκταση τουλάχιστον ενός δισ. ετών φωτός! Οι ερευνητές εκτιμούν ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιο μεγαλύτερο κοσμικό τείχος αν και βέβαια το Σύμπαν είναι γεμάτο από απρόσμενες εκπλήξεις.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500063801

Ανακαλύφθηκε ο πιο αχνός γαλαξίας του σύμπαντος.

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε τον πιο αχνό γαλαξία του πρώιμου σύμπαντος που έχει ποτέ βρεθεί, σε απόσταση σχεδόν 13 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το ισχυρό διαμέτρου δέκα μέτρων τηλεσκόπιο Κεκ στη Χαβάη και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal Letters".

Ο γαλαξίας παρατηρήθηκε όπως ήταν μερικές μόνο εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος με την «Μεγάλη Έκρηξη».

Είναι μικρός, καθώς η αστρική μάζα του είναι μόλις το 1% του δικού μας γαλαξία.

Η ανίχνευση του μακρινού στον χώρο και στον χρόνο, μικρού και αχνού γαλαξία έγινε τη βοήθεια της τεχνικής του βαρυτικού φακού, η οποία κατέστησε δυνατό να εντοπισθεί ο πανάρχαιος γαλαξίας, ο οποίος ήταν κρυμμένος πίσω από έναν άλλο πιο κοντινό.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anakalyfthike_o_pio_axnos_galaksias_tou_sympantos-64378519/

Εντοπίστηκε γαλαξίας… Ελντοράντο!

Ερευνητές του Τμήματος Φυσικής του MIT εντόπισαν σε απόσταση 100 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς ένα γαλαξία που είναι γεμάτος χρυσό, σίδηρο και πλατίνα!

Ο γαλαξίας ονομάζεται Reticulum II και είναι ένας σπάνιος τύπος γαλαξία νάνου. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί η προέλευση αυτών των χημικών στοιχείων διχάζει τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες και η μελέτη του γαλαξία και των άστρων του αναμένεται να φωτίσει αυτό το κοσμικό μυστήριο.

Εχει διαπιστωθεί ότι τα περισσότερα βαριά στοιχεία δημιουργούνται με διαδοχικές πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στο εσωτερικό των άστρων. Στο εσωτερικό των περισσότερων άστρων το υδρογόνο «καίγεται» δημιουργώντας πυρήνες ηλίου και απελευθερώνοντας ενέργεια. Καθώς τα καύσιμα των άστρων εξαντλούνται οι διεργασίες στο εσωτερικό τους παράγουν βαρύτερα στοιχεία. Ομως οι διεργασίες αυτές φθάνουν μέχρι την παραγωγή σιδήρου. Περαιτέρω πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που θα δημιουργούσαν βαρύτερους πυρήνες, δεν ευνοούνται ενεργειακά στο εσωτερικό των περισσότερων άστρων.

Οι βαρύτεροι πυρήνες μπορούν να δημιουργηθούν με δυο τρόπους: την αργή διαδικασία (s-process) που περιλαμβάνει σύλληψη νετρονίων από βαρείς πυρήνες στο εσωτερικό άστρων που βρίσκονται στα τελευταία στάδια της ζωής τους και περιέχουν περιοχές με μικρή πυκνότητα νετρονίων καθώς επίσης και την γρήγορη διαδικασία (r-process), η οποία πραγματοποιείται όταν έχουμε μεγάλες πυκνότητες νετρονίων.

Οι φυσικοί γνωρίζουν ότι η r-διαδικασία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της μεγαλύτερης ποσότητας στοιχείων πολύ βαρύτερων από τον σίδηρο (πυρήνες με μαζικούς αριθμούς Α> 80), όπως του χρυσού. Ωστόσο το ποια αστρικά αντικείμενα μπορούν να φιλοξενήσουν την r-διαδικασία δεν έχει απαντηθεί πλήρως. Η πιο δημοφιλής ιδέα είναι ότι αυτές οι συνθήκες πραγματοποιούνται κατά την διάρκεια της έκρηξης των σουπερνόβα. Ωστόσο εμφανίζονται και εναλλακτικές προτάσεις.

Προσομοιώσεις επιστημόνων του Ινστιτούτου Max Planck και του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών έδειξαν ότι η βίαιη συγχώνευση άστρων νετρονίων και η εκτόξευση της ύλης που προκαλείται στη συνέχεια δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για τον σχηματισμό αυτών των στοιχείων.

http://www.pronews.gr/portal/20160524/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82%E2%80%A6-%CE%B5%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF

«Γαλαξίες- νεκροταφεία»

Δεν μας έφτανε η κλιματική αλλαγή στη Γη, συνειδητοποιήσαμε τώρα ότι υπάρχει και γαλαξιακή «υπερθέρμανση». Μια νέα κατηγορία γαλαξιών ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, τους οποίους ονόμασαν «ερυθρούς θερμοπίδακες» (γκέιζερ). Πρόκειται για γαλαξίες που φιλοξενούν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, οι οποίες κατά καιρούς εκτοξεύουν καυτούς διαστρικούς «ανέμους», που έχουν ως αποτέλεσμα να σταματά η γέννηση νέων άστρων.

Συνήθως, οι γαλαξίες ευνοούν τη μετατροπή των αερίων σε άστρα. Όμως έχουν ανακαλυφθεί πολλοί γαλαξίες-νεκροταφεία που μυστηριωδώς φαίνεται να πάσχουν από ένα είδος «κλιματικής αλλαγής» και υπερθέρμανσης, εξαιτίας της οποίας μοιάζουν με ερήμους, όσον αφορά τη δημιουργία νέων άστρων.

Τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες της διεθνούς ομάδας «χαρτογράφησης» του ουρανού Sloan Digital Sky Survey (SDSS), με επικεφαλής τον αστρονόμο Έντμοντ Τσέουνγκ του Πανεπιστημίου του Τόκιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", πιστεύουν ότι έχουν την απάντηση γι' αυτή την αινιγματική διαδικασία, που καθιστά τόσο καυτά τα αέρια μερικών γαλαξιών, ώστε αυτά δεν μπορούν πλέον να ψυχθούν και να συμπυκνωθούν και έτσι αδυνατούν να σχηματίσουν άστρα.

Η απάντηση φαίνεται πως έχει να κάνει με τις τεράστιες μαύρες στο κέντρο των γαλαξιών, οι οποίες δημιουργούν τους καυτούς «ανέμους». Οι αστρονόμοι έβγαλαν το συμπέρασμα αυτό, μελετώντας τον μακρινό γαλαξία-ερυθρό θερμοπίδακα «Ακίρα».

Το όνομα «ερυθρός θερμοπίδακας» δόθηκε αφενός επειδή ο καυτός «άνεμος» ξεπηδά ξαφνικά και περιοδικά από την κεντρική μαύρη τρύπα, όπως σε ένα γκέιζερ της Γης, αφετέρου επειδή αυτή η καυτή «ανάσα» στο τέλος αφήνει τον γαλαξία μόνο με ηλικιωμένους ερυθρούς αστέρες και καθόλου νεαρά μπλε άστρα.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο στον δικό μας γαλαξία θα μπορούσε να συμβεί κάποτε κάτι ανάλογο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι στο μακρινό μέλλον και αυτός θα μετατραπεί σε ερυθρό θερμοπίδακα.

http://www.pronews.gr/portal/20160526/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%C2%AB%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%B1%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CF%89%CE%BD-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD

Ανίχνευσαν υδρογόνο σε γαλαξία 5 δισ. έτη φωτός από τη Γη.

Αστρονόμοι από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες πέτυχαν ένα νέο ρεκόρ απόστασης στη ραδιο-αστρονομία, ανιχνεύοντας τις ραδιο-εκπομπές από ατομικό υδρογόνο, το πιο άφθονο χημικό στοιχείο στο σύμπαν, σε έναν γαλαξία σε απόσταση σχεδόν πέντε δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη.

Η παρατήρηση έγινε με την Πολύ Μεγάλη Συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων Καρλ Γιάνσκι (Karl Janski Very Large Array) στο Νέο Μεξικό, η οποία ανήκει στο Εθνικό Παρατηρητήριο Ραδιοαστρονομίας (NRAO) του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ.

Η διεθνής αστρονομική ομάδα, με επικεφαλής τη Χιμένα Φερνάντεζ του Πανεπιστημίου Ράτγκερς, έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Research Letters» [Highest Redshift Image of Neutral Hydrogen in Emission: A CHILES Detection of a Starbursting Galaxy at z=0.376].

http://arxiv.org/pdf/1606.00013v1.pdf

Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν το αχνό ραδιο-σήμα του υδρογόνου στον μεγάλο σπειροειδή γαλαξία Cosmos J10054, στο πλαίσιο του προγράμματος CHILES, το οποίο θα μελετήσει με ραδιοτηλεσκόπια το υδρογόνο σε γαλαξίες που έχουν απόσταση έως έξι δισ. ετών φωτός.

«Σχεδόν διπλασιάσαμε το ρεκόρ απόστασης για τέτοιου είδους παρατηρήσεις» δήλωσε η Φερνάντεζ και τόνισε ότι η ανακάλυψη ρίχνει περισσότερο φως στον τρόπο που οι γαλαξίες αναπτύσσονται προσελκύοντας νέφη υδρογόνου και πώς τα χάνουν στην πορεία της εξέλιξής τους.

Το υδρογόνο συνιστά την πρώτη ύλη για τη δημιουργία των άστρων. Στη διάρκεια της ζωής τους, οι γαλαξίες «ρουφούν» αυτά τα αέρια, τα οποία τελικά ενσωματώνονται στο εσωτερικό των νέων άστρων. Όταν τα άστρα εκρήγνυνται ως υπερκαινοφανείς αστέρες (σούπερ-νόβα), καθώς και μέσω των ηλιακών «ανέμων» τους όσο ακόμη υπάρχουν, το αέριο αυτό υδρογόνο σταδιακά «δραπετεύει» ξανά από τους γαλαξίες.

http://physicsgg.me/2016/06/02/%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%83%ce%b5-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-5-%ce%b4%ce%b9%cf%83-%ce%ad%cf%84/

Ερευνητές χαρτογράφησαν 8.000 γαλαξίες.

Νέα δεδομένα προκύπτουν για τη πορεία του Γαλαξία μας σε σχέση με αυτή των γειτονικών. Αν προσπαθήσουμε να φανταστούμε την ακριβή θέση μας στο σύμπαν θα μας φανεί πολύ δύσκολο. Το να χαρτογραφηθεί όμως η θέση αυτή ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για τους επιστήμονες.

Προσπαθώντας οι ειδικοί να καταλάβουν τον ακριβή αριθμό των γαλαξιών, κατέληξαν στην άποψη ότι υπάρχουν περίπου 100 – 200 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο γνωστό σύμπαν, αλλά το ποσοστό αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο, διότι όλα όσα ξέρουμε για το σύμπαν δεν είναι παρά μονάχα ένα κλάσμα απ ότι υπάρχει στην πραγματικότητα εκεί έξω.

Έτσι, μια ομάδα επιστημόνων αποφάσισε να χαρτογραφήσει τη συμπαντική γειτονιά μας συλλέγοντας δεδομένα για περισσότερους από 8.000 γαλαξίες που βρίσκονται κοντά στο δικό μας. Εργάστηκαν πολύ σκληρά και για να πάρουν μια ιδέα του κοσμικού χάρτη που μας περιβάλλει, χαρτογράφησαν ξέχωρα την θέση του κάθε γαλαξία με τις κινήσεις του στο διάστημα.

Εκείνο που ανακάλυψαν είναι ότι ο δικός μας Γαλαξίας είναι μέρος ενός γιγάντιου συστήματος που κόβει την ανάσα. Ενός συστήματος που «κρατά» μαζί μια σειρά από διαφορετικούς γαλαξίες, γι αυτό ονομάστηκε «Υπερσμήνος» γνωστό και ως «Super Cluster».

Ίσως όμως η ακόμη μεγαλύτερη ανακάλυψη είναι το γεγονός ότι εντόπισαν «κάτι» στο σύμπαν, που τραβάει τον Γαλαξία μας μαζί με άλλους γαλαξίες προς «αυτό» με μια εκπληκτική ταχύτητα 22 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα! Αυτή η άγνωστη δύναμη γνωστή πλέον ως «Μεγίστη Έλξη» (Great Attractor) έλκει τον Γαλαξία μας κι οτιδήποτε γύρω από αυτόν, προς ένα συγκεκριμένο σημείο στο διάστημα, το οποίο εντοπίζεται περίπου 250 έτη φωτός μακριά. Οι ερευνητές θεωρούν ότι αυτή η Έλξη είναι μια «βαρυτική ανωμαλία» που βρίσκεται στο κέντρο του Υπερσμήνους Λανιακέας (Laniakea).

Επιπλέον αυτό που προστίθεται στο όλο μυστήριο είναι ότι, η Έλξη αυτή συμβαίνει επίσης να βρίσκεται προς μια κατεύθυνση στον ουρανό, που ονομάζεται «Ζώνη της Αποφυγής». Προς εκείνη την κατεύθυνση υπάρχει τόσο πολύ σκόνη και αέρια που οι δορυφόροι και τα τηλεσκόπια δεν μπορούν να δουν καθαρά μακριά.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν το σύμπαν είναι ανυπολόγιστα τεράστιο και εμείς δεν είμαστε παρά μόνο ένα μικρό σύστημα που ταξιδεύει στο διάστημα με μια απίστευτα γρήγορη ταχύτητα.

http://www.pronews.gr/portal/20160608/genika/diastima/49/ereynites-hartografisan-8000-galaxies-ti-anakalypsan

Βρήκαν τον σκοτεινό αδελφό του γαλαξία μας.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πιέτερ βαν Ντόκουμ του Πανεπιστημίου του Γέιλ εντόπισε μια ομάδα γαλαξιών που ανήκει στο γιγάντιο σμήνος γαλαξιών Coma το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 320 εκ. ετών φωτός από εμάς. Η ομάδα αυτή αποτελείται από 47 γαλαξίες που το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι είναι εξαιρετικά χαμηλής φωτεινότητας. Ο πλέον σκοτεινός εξ αυτών έχει την ίδια ακριβώς μάζα με τον δικό μας γαλαξία. Ο Dragonfly 44, όπως τον ονόμασαν οι ερευνητές, μπορεί να διαθέτει ίδια μάζα με τον γαλαξία μας αλλά διαθέτει μόλις το 1% των άστρων του δικού μας. Στο άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο Dragonfly 44 αποτελείται σε ποσοστό 99.99% από την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη! Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα δεδομένα στην προσπάθεια των επιστημόνων να αποκρυπτογραφήσουν τους μηχανισμούς δημιουργίας των γαλαξιών.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=823967