Τηλεσκόπιο Hubble.

Πανόραμα με 12 απο τις καλύτερες φωτογραφίες του Hubble.

Μοντέλο πλήρους κλίμακας του James Webb.

Η NASA παρουσίασε στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ένα μοντέλο του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, περίπου 100 φορές πιο ισχυρού από το Hubble, το οποίο προβλέπεται να εκτοξευτεί το 2018 για να δει το φως των πρώτων άστρων που άναψαν στο Σύμπαν.

Το μοντέλο του James Webb, κατασκευασμένο στις πραγματικές διαστάσεις του οργάνου, στήθηκε έξω από συνεδριακό κέντρο του Όστιν στο Τέξας, στο πλαίσιο του συνεδρίου τεχνολογίας SXSW.

Το τηλεσκόπιο έχει το μέγεθος ενός Boeing 737, ενώ το σκίαστρο που θα το προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία θα έχει μέγεθος γηπέδου τένις όταν αναπτυχθεί σε τροχιά.

Το πρωτεύον κάτοπτρο του τηλεσκοπίου, χωρισμένο σε 18 εξαγωνικά τμήματα, θα έχει διάμετρο 6,5 μέτρα και συνολική επιφάνεια έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι το Hubble.

Τουλάχιστον 100 φορές ισχυρότερο από τον προκάτοχό του, το νέο όργανο θα αναλάβει μια σημαντική αποστολή με τέσσερα σκέλη: θα αναζητήσει τα αρχαιότερα και πιο μακρινά άστρα του Σύμπαντος, θα μελετήσει το σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών, θα κατανοήσει τις διαδικασίες σχηματισμού άστρων και πλανητικών συστημάτων και θα ρίξει φως στην προέλευση της ζωής.

Το James Webb δεν αποκλείεται να φέρει μια νέα επανάσταση στην αστρονομία, ωστόσο οι εικόνες του ίσως δεν είναι τόσο εντυπωσιακές για το ευρύ κοινό: σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο βλέπει το ορατό και το υπεριώδες φως, το νέο τηλεσκόπιο θα λειτουργεί μόνο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, επομένως οι εικόνες του θα είναι ψευδοχρωματικές.

Το κόστος του προγράμματος έχει πάντως ξεπεράσει κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό και έχει ήδη φτάσει τα 8,8 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η NASA περιγράφει το James Webb ως διάδοχο του τηλεσκοπίου Hubble, αν και τα χαρακτηριστικά των δύο τηλεσκοπίων διαφέρουν σημαντικά.

Το Hubble, το οποίο εκτοξεύτηκε το 1990, συνεχίζει σήμερα να μεταδίδει γύρω στα 360 gigabyte δεδομένων κάθε μήνα. Είναι όμως καταδικασμένο σε θάνατο, αφού οι αποστολές επισκευής και αναβάθμισης σταμάτησαν το 2009. Όταν πια πάψει να λειτουργεί τα επόμενα χρόνια, το διάσημο παρατηρητήριο θα αυτοκαταστραφεί με βουτιά στον ωκεανό.

Ο διάδοχος του Hubble παίρνει το όνομα του δεύτερου διοικητή της NASA, o oποίος επέβλεψε τις πρώτες επανδρωμένες αμερικανικές αποστολές στο Διάστημα.

http://www.jwst.nasa.gov/about.html

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231239180

Τα «φωτογραφικά γενέθλια» του Hubble.

Αν και τα γενέθλια του Hubble είναι στις 24 Απριλίου (τότε εκτοξεύτηκε το 1990 ο πατριάρχης των διαστημικών τηλεσκοπίων) η NASA έδωσε τώρα στη δημοσιότητα την καθιερωμένη «εορταστική» εικόνα με την οποία κάθε χρόνο μας θυμίζει την παρουσία και τεράστια συμβολή του τηλεσκοπίου στην διαστημική εξερεύνηση.

Φέτος η NASA επέλεξε μια καταπληκτική εικόνα που τράβηξε το Hubble το 2001. Πρόκειται για το Νεφέλωμα της Κεφαλής του Πιθήκου. Γνωστό και ως NGC 2174, το νέφος των αερίων και της σκόνης βρίσκεται σε απόσταση 6.400 ετών φωτός από τον αστερισμό του Ωρίωνα.

Αυτού του είδους τα νεφελώματα είναι δημοφιλείς στόχοι του Hubble, αφού οι πολύχρωμες στήλες αερίων και τα πύρινα φωτεινά άστρα τους δημιουργούν εντυπωσιακές συνθέσεις που μοιάζουν πραγματικά με πίνακες ζωγραφικής. Η περιοχή που καλύπτει η φετινή φωτογραφία είναι γεμάτη από νεαρά άστρα που λάμπουν μέσα στην κοσμική ύλη, στη σκόνη και τα αέρια. Η σκοτεινή σκόνη των νεφών διογκώνεται προς τα έξω, πλαισιωμένη στο φόντο ενός φωτεινού μπλε αερίου.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=578060

Τα 25α γενέθλια του Hubble.

Με την συμπλήρωση 25 χρόνων από την εκτόξευση του θρυλικού πλέον διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble η επιστημονική κοινότητα γιορτάζει και τιμά ένα από τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας, με τη «διεισδυτική ματιά» του οποίου ταξιδέψαμε από τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος.

Το τηλεσκόπιο αυτό, το πρώτο και αναμφίβολα το γνωστότερο από τα τέσσερα Μεγάλα Τροχιακά Αστεροσκοπεία της NASA συνέβαλε εντυπωσιακά στην διεύρυνση των αστρονομικών μας γνώσεων για την γένεση και τον θάνατο των άστρων, για τις μαύρες τρύπες και για την εξέλιξη των γαλαξιών και του Σύμπαντος.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Αμερικανού αστρονόμου Edwin Hubble (1889–1953), οι επαναστατικές ανακαλύψεις του οποίου συνέβαλαν ώστε να αλλάξει ριζικά η άποψη που είχαμε ως τότε για το Σύμπαν και τη θέση μας σε αυτό. Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Hooker στο αστεροσκοπείο Wilson της Καλιφόρνια κατόρθωσε να αποδείξει (1923–24) ότι τα θολά «νεφελώματα», που ως τότε είχαν εντοπιστεί από τα λιγότερο ισχυρά τηλεσκόπια της εποχής του, δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από παρόμοιους με τον δικό μας γαλαξίες, δηλαδή αστρικές πολιτείες δισεκατομμυρίων άστρων. Η συνεχής «εκτόπιση» του ανθρώπου από το κέντρο του κόσμου, η οποία ξεκίνησε με την απόρριψη αρχικά του γεωκεντρικού και αργότερα του ηλιοκεντρικού συστήματος, συνεχίστηκε από τον Hubble, ο οποίος με τις παρατηρήσεις του αυτές απέδειξε ότι ούτε ο Γαλαξίας μας κατέχει ξεχωριστή θέση στο Σύμπαν. Το 1929 η έρευνά του τον οδήγησε στη διατύπωση του νόμου, που έμεινε γνωστός ως νόμος του Hubble, σύμφωνα με τον οποίο οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους με ταχύτητες ανάλογες της μεταξύ τους απόστασης. Με τις παρατηρήσεις του αυτές ο Hubble έθεσε τις βάσεις για τη σύγχρονη παρατηρησιακή Αστρονομία και προσέφερε στην διεθνή επιστημονική κοινότητα την πρώτη, τεκμηριωμένη με την παρατήρηση, απόδειξη ότι το Σύμπαν διαστέλλεται.

Bίντεο: Εικόνες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble

Περισσοτερα.

http://physicsgg.me/2015/04/21/%cf%84%ce%b1-25%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-hubble/

Το Hubble στα 25: Οι πέντε σημαντικότερες ανακαλύψεις.

Από την ημέρα που ο Γαλιλαίος αποφάσισε να στρέψει το τηλεσκόπιό του στον ουρανό στις αρχές του 17ου αιώνα, κανένα επιστημονικό όργανο δεν έχει μεταμορφώσει την Αστρονομία όσο το Hubble, το οποίο γιορτάζει τα 25 χρόνια λειτουργίας του την Παρασκευή 24 Απριλίου.

Ακόμα και για το ευρύ κοινό, οι θεαματικές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου έφεραν νέα διαύγεια στην εικόνα μας για το Σύμπαν.

Το Hubble εκτοξεύτηκε το 1990 σε μια από τις σημαντικότερες αποστολές του διαστημικού λεωφορείου Discovery.

To Hubble, με κάτοπτρο 2,4 μέτρων και μήκος 13 μέτρα, κινείται σε τροχιά ύψους 569 χιλιομέτρων (Πηγή: NASA)

Λίγο αφότου τέθηκε σε τροχιά, οι σχεδιαστές του ανακάλυψαν έντρομοι ότι το πολύτιμο όργανο, του οποίου η κατασκευή κόστισε 2,5 δισ. δολάρια, ήταν μυωπικό και έδινε θολές εικόνες.

Η λύση δόθηκε με την αναβάθμιση του τηλεσκοπίου το 1990, στην πρώτη από συνολικά πέντε αποστολές επισκευής και αναβάθμισης, από τις οποίες η τελευταία πραγματοποιήθηκε το 2009.

Σήμερα, οι διαχειριστές του οργάνου στο Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη δίνουν στο Hubble περίπου πέντε χρόνια ζωής.

Πέντε σημαντικές ανακαλύψεις:

Επιταχυνόμενη διαστολή: Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 το Hubble βοήθησε τους αστρονόμους να αντιληφθούν ότι η διαστολή του Σύμπαντος όχι μόνο δεν επιβραδύνεται αλλά αντίθετα επιταχύνεται. Η ανακάλυψη ήρθε περίπου έξι δεκαετίες αφότου ο αμερικανός αστρονόμος Έντουιν Χαμπλ, προς τιμήν του οποίου βαφτίστηκε το τηλεσκόπιο, διαπίστωσε ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό αλλά διαστέλλεται.

Τρία μέλη της ομάδας που δημοσίευσε την ανακάλυψη έχουν να ευχαριστούν το Hubble για το Νόμπελ Φυσικής με το οποίο τιμήθηκαν.

Η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος αποδίδεται σήμερα στη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, μια μυστηριώδη δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα. Η φύση της παραμένει εντελώς άγνωστη.

Η ηλικία του Σύμπαντος: Η μέτρηση του ρυθμού διαστολής και άλλων κοσμολογικών παραμέτρων επέτρεψε για πρώτη φορά τον ακριβή υπολογισμό της ηλικίας του Σύμπαντος:

περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.

Μαύρες τρύπες: Ήδη από τη δεκαετία του 1960, οι θεωρητικοί φυσικοί υποψιάζονταν ότι ορισμένοι γαλαξίες πρέπει να κρύβουν μαύρες τρύπες στην καρδιά τους.

Το Hubble επιβεβαίωσε τις υποψίες και με το παραπάνω -μαύρες τρύπες πιστεύεται σήμερα ότι κρύβονται στα κέντρα σχεδόν όλων των γαλαξιών. Επιπλέον, το Hubble έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γαλαξιών και η μάζα τους σχετίζεται με βασικές γαλαξιακές ιδιότητες.

Χτύπημα στον Δία: Το 1994, λίγους μόνο μήνες μετά την πρώτη αναβάθμιση του Hubble, το τροχιακό τηλεσκόπιο είδε κομμάτια του κομήτη Shoemaker-Levy 9 να πέφτουν στον Δία και να αφήνουν γιγάντια σημάδια.

Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια σύγκρουση καταγραφόταν σε πραγματικό χρόνο, και κατέστησε σαφές ότι η Γη δεν είναι ασφαλής.

Βαθύ Πεδίο: Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Hubble μετέδωσε μια σειρά ιστορικών εικόνων αυτού που που οι αστρονόμοι ονομάζουν «Βαθύ Πεδίο».

Για δέκα συνεχόμενες μέρες, το τηλεσκόπιο μελέτησε μια πολύ μικρή, φαινομενικά άδεια περιοχή του ουρανού στη Μεγάλη Άρκτο. Κοίταξε έτσι πιο μακριά από ποτέ στο χώρο και το χρόνο και εντόπισε 3.000 αντικείμενα, ορισμένα από τα οποία ήταν οι γηραιότεροι και πιο μακρινοί γαλαξίες που γνωρίζαμε ως τότε.

Έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί κι άλλες τέτοιες μελέτες, στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος Frontiers Field.

H αλήθεια είναι ότι τα καλύτερα από τα σημερινά επίγεια τηλεσκόπια, με κάτοπτρα διαμέτρου γύρω στα 8 μέτρα, ξεπερνούν το Hubble σε αρκετούς ερευνητικούς τομείς. Όμως το Hubble παραμένει ασυναγώνιστο στο να κοιτά μακριά, και ίσως επιτρέψει στους αστρονόμους να δουν μέχρι τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Και μερικά στατιστικά στοιχεία.

Από την εκτόξευσή του ως σήμερα, το Hubble έχει ολοκληρώσει περισσότερες από 1,2 εκατομμύρια παρατηρήσεις που αφορούν περισσότερα από 38.000 ουράνια σώματα.

Έχει επίσης ολοκληρώσει 137.000 περιφορές γύρω από τη Γη διανύοντας συνολική απόσταση 3,4 δισ. χιλιομέτρων.

Κάθε μήνα, 829 gigabyte δεδομένων προστίθενται στο αρχείο των παρατηρήσεων.

Συνολικά έχουν συγκεντρωθεί 100 terabyte δεδομένων, τα οποία θα συνεχίσουν να αναλύουν οι αστρονόμοι για αρκετά ακόμα χρόνια

Οι παρατηρήσεις του Hubble έχουν οδηγήσει σε περισσότερες από 12.800 επιστημονικές δημοσιεύσεις.

Κατά μέσο όρο, κάθε δημοσίευση που βασίζεται σε δεδομένα του Hubble συγκεντρώνει διπλάσιες παραπομπές σε σχέση με άλλες μελέτες

Από τις 200 αστρονομικές μελέτες που συγκεντρώνουν τις περισσότερες παραπομπές κάθε χρόνο, περίπου το 10% βασίζεται σε δεδομένα του Hubble

O διάδοχός του Hubble, το διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Ουέμπ, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2018.

Το κάτοπτρό του, με επιφάνεια διπλάσια σε σχέση με το Hubble, θα προσφέρει πρωτοφανή ανάλυση και θα κοιτάξει ακόμα πιο μακριά στο Σύμπαν.

Οι εικόνες του όμως δεν θα είναι τόσο θεαματικές, αφού θα καλύπτουν κυρίως το υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, σε αντίθεση με το Hubble που βλέπει στο υπεριώδες, το ορατό και το υπέρυθρο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231402392

Το 2018 η εκτόξευση του ισχυρότερου διαστημικού τηλεσκοπίου.

Μπορεί σήμερα να είναι τα 25α «γενέθλια» του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, αφού ολοκληρώνονται δυόμισι δεκαετίες από την εκτόξευσή του, ωστόσο μία ανάρτηση της NASA για μία κρίσιμη δοκιμή που ξεκινά στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον στο Χιούστον υπενθυμίζει πως προχωρά η κατασκευή του James Webb (JWST), ώστε να πάρει τα «σκήπτρα» από το Hubble τον Οκτώβριο του 2018.

Η δοκιμή αφορά την ευθυγράμμιση των δύο πρώτων από τα 18 επιμέρους τμήματα από τα οποία θα αποτελείται το κύριο κάτοπτρο του James Webb. Χάρις σε αυτό το κάτοπτρο, το καινούριο διαστημικό τηλεσκόπιο θα γίνει το καλύτερο «παράθυρο» στο σύμπαν που διάθεταν ποτέ οι αστρονόμοι, ώστε να μελετήσουν ακόμη πιο μακρινές περιοχές στο διάστημα και, επομένως, ακόμη πιο πρώιμα στάδια της κοσμικής δημιουργίας.

Το James Webb κατασκευάζεται σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή και την καναδική διαστημική υπηρεσία, ενώ θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από το Hubble. Έτσι, θα μπορεί να «δει» ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, φθάνοντας έως και 200 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. «Θα είναι μια πανίσχυρη χρονομηχανή με υπέρυθρη όραση, η οποία θα παρατηρήσει τους πρώτους αστέρες και γαλαξίες που φώτισαν το νεαρό σύμπαν, πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η NASA στην ιστοσελίδα του James Webb.

Το κόστος του πρότζεκτ αγγίζει σήμερα τα 8,8 δισ. δολάρια, από 3,5 δισ. που ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός. Επίσης, πρόσφατα ανέκυψαν τεχνικά προβλήματα στην κατασκευή ενός βασικού υποσυστήματος του τηλεσκοπίου, εγείροντας φόβους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πως το τηλεσκόπιο ίσως να μην έχει ολοκληρωθεί στον προβλεπόμενο χρόνο. Ωστόσο, σε συνάντηση που είχαν στα τέλη Μαρτίου με την αρμόδια επιτροπή του αμερικανικού Κογκρέσου, ανώτερα στελέχη της NASA διαβεβαίωσαν πως δεν θα υπάρξει καμία καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα.

Το τηλεσκόπιο θα ζυγίζει 6,4 τόνους, ενώ το κύριο κάτοπτρό του θα έχει διάμετρο 6,5 μέτρα, σχεδόν τριπλάσια απ ό,τι το Hubble. «Επίσης, θα μας επιτρέψει να μελετήσουμε πολύ σκοτεινές περιοχές του σύμπαντος, όπου γεννιούνται νέα άστρα», δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μαρκ Κλάμπιν, μέλος του επιστημονικού επιτελείου του James Webb.

Το JWST θα «βλέπει» στο υπέρυθρο φάσμα, γεγονός που θα επιτρέψει να καταγράψει ουράνια σώματα τα οποία βρίσκονται σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις. «Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η φωτοσυλλεκτική του ικανότητα θα είναι 70πλασια από του Hubble, θα μας επιτρέψει να παρατηρήσουμε ακόμη προγενέστερες εποχές της ιστορίας του σύμπαντος», αναφέρει ο Ματ Γκρινχάουζ, μέλος της ομάδας που είναι υπεύθυνη για τον επιστημονικό εξοπλισμό του τηλεσκοπίου.

Επιπλέον, το JWST θα επεκτείνει την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, ερευνώντας πλανήτες σε μακρινά ηλιακά συστήματα, οι οποίοι δεν έχουν εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς οι τροχιές τους γύρω από τους «μητρικούς» τους αστέρες συγκαταλέγονται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη. «Το τηλεσκόπιο έχει πολλές πιθανότητες να εντοπίσει σε τέτοιους εξωπλανήτες βιολογικές υπογραφές, δηλαδή ενδείξεις ζωής», ο Γκρινχάουζ προσθέτει

«Θα είναι εξοπλισμένο με όργανα που θα μας επιτρέψουν να μελετήσουμε φασματοσκοπικά την ατμόσφαιρα των εξωπλανητών. Έτσι, θα μπορούμε να ανακαλύψουμε τη σύστασή τους, κάτι που μεταφράζεται σε ένα μεγάλο βήμα προόδου για την αναζήτηση ζωής», συμπληρώνει.

http://www.naftemporiki.gr/story/944487/to-2018-i-ektokseusi-tou-isxuroterou-diastimikou-tileskopiou

Εκδήλωση στο Ίδρυμα Ευγενίδου για τα 25α γενέθλια του Hubble.

Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble και η επιστημονική κοινότητα γιορτάζει και τιμά ένα από τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας!

Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την γιορτή αυτή της επιστήμης, και προσκαλεί το κοινό σε μια μοναδική εκδήλωση την Δευτέρα 27 Απριλίου 2015, εκδήλωση η οποία περιλαμβάνει την προβολή της επετειακής παράστασης «Το Σύμπαν του Hubble».

Την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές (ώρες 20:00 και 21:00) με ελεύθερη είσοδο. Απαραίτητα είναι όμως τα δελτία εισόδου, η διανομή των οποίων θα πραγματοποιηθεί από το Ταμείο του Πλανηταρίου από τις 19:30 της ίδιας ημέρας.

Ο χώρος είναι προσβάσιμος και φιλικός σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ σκύλοι συνοδοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Την ημέρα αυτή θα υπάρχει διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα.

Η παράσταση «Το Σύμπαν του Hubble» περιγράφει το ταξίδι του Hubble από τις παρυφές του Ηλιακού μας συστήματος μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος και στο απώτερο παρελθόν του, πλησιάζοντας μάλιστα, όσο ποτέ άλλοτε, την ίδια τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Η μεγαλύτερη ίσως κληρονομιά του Hubble είναι το ότι μας άνοιξε τα μάτια στις εκπληκτικής ομορφιάς εικόνες αστρογένεσης και αστρικών θανάτων καθώς και στα απόμακρα σμήνη γαλαξιών. Γιατί το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble είναι μέρος της συνεχιζόμενης αναζήτησής μας να κατανοήσουμε το Σύμπαν, αφού τα μάτια του Hubble είναι τα μάτια ολάκερης της ανθρωπότητας: αιώνες ονείρων, δεκαετίες σχεδιασμών και μια παγκόσμια επιστημονική και τεχνολογική προσπάθεια επιτρέπουν σʼ όλα αυτά τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα.

25 χρόνια Hubble

Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble αποτελεί προϊόν συνεργασίας της ΝΑSΑ και ΕSA. Αναπτύχθηκε στα πλαίσια του προγράμματος μεγάλων παρατηρητηρίων, και τέθηκε σε τροχιά από το αμερικανικό Διαστημικό Λεωφορείο Ντισκάβερι στις 24 Απριλίου του 1990, έχοντας πάρει το όνομά του από τον αστρονόμο Έντγουιν Χαμπλ. Αν και δεν ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, ήταν ένα από τα πιο ευέλικτα και έδωσε σημαντικά αποτελέσματα με εικόνες που δεν ήταν εφικτό να ληφθούν από τα επίγεια τηλεσκόπια. Το Hubble συνεχίζει να προσφέρει σημαντικά στην εξερεύνηση νέων κόσμων. Όχι μόνο έχει ανακαλύψει εξωηλιακούς πλανήτες αλλά έχει βοηθήσει στην επιβεβαίωση της ύπαρξης εξωπλανητών που έχουν βρεθεί από άλλα τηλεσκόπια. Η διάρκεια, η σταθερότητα και η οργανική ευαισθησία του, το καθιστούν μοναδικό κομμάτι των διαστημικών τηλεσκοπίων.

http://www.kathimerini.gr/812934/article/epikairothta/episthmh/ekdhlwsh-sto-idryma-eygenidoy-gia-ta-25a-gene8lia-toy-hubble

Ουράνια πυροτεχνήματα γιορτάζουν την 25η επέτειο του Hubble.

Αυτός ο λαμπερός πίνακας των νεαρών άστρων που εκρήγνυνται σε ζωή σε μια δραματική εκδήλωση με πυροτεχνήματα κυκλοφόρησε στις 23 Απριλίου για να γιορτάσει τα 25 απίστευτα χρόνια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

Το Hubble της σύμπραξης NASA / ESA εκτοξεύθηκε σε τροχιά από το Space Shuttle, στις 24 Απριλίου 1990. Ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο του είδους του, και έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, παρέχοντας για ένα τέταρτο του αιώνα ανακαλύψεις, εκπληκτικές εικόνες και εξαιρετική επιστήμη.

Η επετειακή εικόνα είναι γεμάτη με ασημί επετειακά πυροτεχνήματα, παρουσιάζοντας ένα γιγάντιο νεαρό αστρικό σμήνος γνωστό ως Westerlund 2, που λαμπυρίζει με το φως των περίπου 3000 αστεριών.

Το σμήνος βρίσκεται στο παραγωγικό αστρικό βρεφοκομείο που ονομάζεται Gum 29, περίπου 20 000 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Carina.

Το αστρικό βρεφοκομείο είναι δύσκολο να παρατηρηθεί επειδή περιβάλλεται από σκόνη, αλλά συνδυάζοντας εικόνες από την προηγμένη κάμερα του Hubble Advanced Camera for Surveys στο ορατό και την κάμερα Wide Field Camera 3 στο εγγύς υπέρυθρα μήκη κύματος, οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να κοιτάξουν μέσα από το σκονισμένο πέπλο και να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα του σμήνους.

Η οξεία όραση του Hubble επιλύει την πυκνή συγκέντρωση άστρων στο κεντρικό σμήνος το οποίο μετρά μόνο περίπου 10 έτη φωτός.

Το γιγάντιο σμήνος αστεριών είναι μόνο περίπου δύο εκατομμυρίων ετών, αλλά περιέχει μερικές από τα πιο λαμπρά, πιο ζεστά και πιο ογκώδη αστέρια που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί. Μερικά από αυτές σκάλισαν βαθιές κοιλότητες στο περιβάλλον υλικό μέσω του έντονου υπεριώδους φωτός τους και των υψηλής ταχύτητας φορτισμένων σωματιδίων που περιέχονται στους αστρικούς ανέμους τους.

Αυτά χάραξαν το νέφος αερίου υδρογόνου που περιβάλει το σμήνος, στο οποίο γεννήθηκαν τα αστέρια, με αποτέλεσμα ένα φαντασμαγορικό τοπίο με πυλώνες, κορυφογραμμές και κοιλάδες. Οι πυλώνες, που αποτελούνται από πυκνό αέριο και σκόνη, αντιστέκονται στη διάβρωση από την άγρια ακτινοβολία και τους ισχυρούς ανέμους. Αυτοί οι μονόλιθοι αερίου είναι μερικά έτη φωτός ψηλοί και δείχνουν προς το κεντρικό σμήνος. Κι άλλες πυκνές περιοχές περιβάλλουν τους πυλώνες, συμπεριλαμβανομένων των σκοτεινών ινών σκόνης και αερίου.

Εκτός από τη σμίλευση του αερίου περιβάλλοντος, τα λαμπρά αστέρια μπορεί επίσης να βοηθήσουν στη δημιουργία της επόμενης γενιάς απογόνων. Όταν οι αστρικοί άνεμοι πλήττουν πυκνά τοιχώματα φυσικού αερίου, δημιουργούν κλυδωνισμούς, οι οποίοι μπορεί να δημιουργήσουν ένα νέο κύμα γέννησης αστέρων κατά μήκος του τοιχώματος της κοιλότητας.

Πολλές από τις κόκκινες κουκκίδες που είναι διάσπαρτες σε όλο το τοπίο είναι πρόσφατα σχηματισμένα αστέρια που είναι ακόμη τυλιγμένα στα κουκούλια τους από αέριο και σκόνη. Αυτά τα αστρικά έμβρυα δεν έχουν ακόμα αναφλέξει το υδρογόνο στον πυρήνα τους ώστε να λάμψουν ως αστέρια. Ωστόσο, η εγγύς υπέρυθρη όραση του Hubble επιτρέπει στους αστρονόμους να προσδιορίσουν αυτά τα νεογνά.

Εν τω μεταξύ, τα λαμπρά μπλε αστέρια που φαίνονται σε όλη την εικόνα είναι ως επί το πλείστον στο προσκήνιο.

Αυτή η εικόνα είναι μια απόδειξη για την δύναμη της παρατήρησης του Hubble και δείχνει ότι, ακόμη και με 25 χρόνια λειτουργίας στο ενεργητικό του, η ιστορία του είναι κάθε άλλο παρά τελειωμένη. Το Hubble έχει θέσει τη βάση για το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Space Telescope - προγραμματισμένο για εκτόξευση το 2018 - αλλά δεν θα αντικατασταθεί άμεσα από το εν λόγω παρατηρητήριο επόμενης γενιάς, αλλά θα εργάζεται παράλληλα με αυτό.

Τώρα, 25 χρόνια μετά την εκτόξευση, είναι η ώρα να γιορτάσουμε τις μελλοντικές δυνατότητες του Hubble καθώς και την αξιοσημείωτη ιστορία του.

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oyrhania_pyrotechnhemata_giorthazoyn_ten_25e_epheteio_toy_Hubble

Ο φωτογράφος του σύμπαντος.

Φέτος, στις 24 Απριλίου συμπληρώθηκαν 25 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του πρώτου διαστημικού τηλεσκοπίου, του Hubble. Μέχρι σήμερα το Hubble έχει ταξιδέψει περίπου πέντε δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, έχει πραγματοποιήσει πάνω από 1,2 εκατομμύρια παρατηρήσεις και έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε το Σύμπαν. Η εκτόξευση του Hubble, μία κοινή προσπάθεια της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, NASA, και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, ESA, αποτέλεσε την πιο σημαντική εξέλιξη στην επιστήμη της αστρονομίας μετά την εφεύρεση του τηλεσκοπίου από τον Γαλιλαίο. Ο καταξιωμένος Ελληνας αστροφυσικός κ. Παναγιώτης Γ. Νιάρχος, καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μιλάει στην «Κ» για τα επιτεύγματα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και το μέλλον αυτής της μακρόχρονης αποστολής.

– Ποια ανάγκη ήρθε να καλύψει πριν από 25 χρόνια το Hubble;

– To διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αποτέλεσε την άμεση λύση σε ένα πρόβλημα που τα τηλεσκόπια αντιμετώπιζαν από την εποχή της εφεύρεσής τους: τη γήινη ατμόσφαιρα. Σε αντίθεση με άλλα νεότερα διαστημικά τηλεσκόπια, το Hubble δεν ταξιδεύει στα αστέρια, τους πλανήτες ή τους γαλαξίες, αλλά τους φωτογραφίζει ενώ περιφέρεται γύρω από τη Γη, ολοκληρώνοντας μία περιφορά κάθε 97 λεπτά. Το διαμέτρου 2,4 μέτρων κάτοπτρο που φέρει το 13,3 μέτρων τηλεσκόπιο, μήκος ανάλογο με αυτό ενός μεγάλου λεωφορείου, έχει τη δυνατότητα, εξαιτίας της απουσίας της γήινης ατμόσφαιρας, να παρατηρεί διαρκώς, χωρίς να επηρεάζεται από δυσμενείς καιρικές συνθήκες ή τη διαδοχή ημέρας-νύχτας.

Το Hubble πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό αστρονόμο Εντουιν Π. Χαμπλ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που έδειξε ότι το Σύμπαν έχει κι άλλους γαλαξίες εκτός από τον δικό μας, ενώ στο τέλος της δεκαετίας του 1920 επιβεβαίωσε παρατηρησιακά ότι το Σύμπαν διαστέλλεται, βάζοντας τα θεμέλια για την καθιέρωση της θεωρίας της Μεγάλης Εκρηξης.

– Τι μάθαμε από το Hubble για το πλανητικό μας σύστημα;

– Το 1994 το Hubble παρακολούθησε την εντυπωσιακή βουτιά του κομήτη Shoemaker-Levy 9 στην ατμόσφαιρα του Δία, αποτελώντας την πρώτη φορά στην ιστορία που οι επιστήμονες παρατήρησαν με άμεσο τρόπο την πρόσκρουση ενός εξωγήινου σώματος του ηλιακού μας συστήματος. «Μένοντας» στον πλανήτη Δία, το 1996, το Hubble μας πρόσφερε ανεπανάληπτης ποιότητας εικόνες από το σέλας του πλανήτη. Ενα χρόνο πριν, το 1995, είχε παρατηρήσει το σέλας του πλανήτη Κρόνου, ενώ το 2001 κατέγραψε τις ανεμοθύελλες στον πλανήτη Αρη. Τέτοιες παρατηρήσεις των καιρικών συνθηκών των πλανητών μπορούν να αποκαλύψουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με την ατμόσφαιρα για τη γεωλογία των πλανητών.

– Εκτός του πλανητικού μας συστήματος, ποιες θεωρείτε εσείς τις σημαντικότερες εικόνες γαλαξιών και αστέρων που μας χάρισε το Hubble;

– Το 2003 το Hubble εντόπισε στο νότιο άκρο του σμήνους γαλαξιών της Παρθένου, τον γαλαξία Σομπρέρο, γνωστό και ως Μεσιέ 104. O γαλαξίας αυτός που απέχει από τη Γη 28 εκατομμύρια έτη φωτός (ένα έτος φωτός ισοδυναμεί με 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα), έχει διάμετρο 50.000 έτη φωτός και η μάζα του ισούται με 800 δισεκατομμύρια Ηλιους. Το 2006, το Hubble έδειξε στην ανθρωπότητα το μεγαλύτερο και ευκρινέστερο πορτρέτο γαλαξία, εκείνο του γιγάντιου ραβδωτού σπειροειδούς γαλαξία «Ακιδωτός Τροχός», γνωστού και ως Μεσιέ 101. Οι εικόνες του Hubble έχουν καταγράψει επίσης με ακρίβεια την ταραχώδη γέννηση πολλών άστρων, επιτρέποντάς μας να παρατηρήσουμε διεργασίες που οδήγησαν και στη δημιουργία του δικού μας άστρου, του Ηλιου, και του ηλιακού συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Για παράδειγμα, το 2014 η φωτογραφία τμήματος του νεφελώματος του Αετού μας αποκάλυψε μία από τις πλέον ανεξερεύνητες φάσεις στην αστρική εξέλιξη, αυτή της αστρικής δημιουργίας. Μέσα από τις τεράστιες στήλες αερίου που μοιάζουν με «κουκούλια» θα ξεπηδήσουν, ως άλλες νύμφες, οι νέοι αστέρες.

– Πέρα από την επιστημονική, αλλά και καλλιτεχνική αξία αυτών των παρατηρήσεων, πώς επηρεάζουν τέτοιες ανακαλύψεις την καθημερινή μας ζωή;

– Το Hubble έχει εμμέσως βελτιώσει την υγεία, την ασφάλεια και την ποιότητα ζωή μας, μέσα από τις διαφορετικές τεχνολογίες που χρειάστηκε να αναπτυχθούν για τη λειτουργία του. Εκτός από την επανάσταση που έφεραν οι ανιχνευτές του σε εικονοληπτικές συσκευές, μία νέα χωρίς χειρουργική επέμβαση τεχνική βιοψίας μαστού, η στερεοτακτική βιοψία μαστού, βασίζεται σε όργανο που σχεδιάστηκε αρχικά για έναν ειδικό φασματογράφο του Hubble. Επίσης, ειδικοί αισθητήρες που κατασκευάστηκαν για το Hubble, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό σημείων φθοράς στη μόνωση των γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος υψηλής τάσης.

– Το Hubble έχει ημερομηνία λήξης;

– Το Hubble ήταν προγραμματισμένο να λειτουργήσει μέχρι και πριν από πέντε χρόνια. Παρόλα αυτά μετά τις επιδιορθώσεις που έγιναν με διαστημικές αποστολές, κατά τις οποίες πήγαν «επιτόπου» οι αστροναύτες και αντικατέστησαν διάφορα όργανα, δόθηκε παράταση στη λειτουργία του εξαιτίας των πολύτιμων πληροφοριών που εξακολουθούσε να στέλνει. Δεν έχει προγραμματιστεί όμως άλλη αποστολή επιδιόρθωσης, επομένως κάποια στιγμή θα έρθει και το τέλος του, το οποίο, εάν δεν γίνει κάποια ενέργεια, θα φτάσει το 2024. Παρόλα αυτά το Hubble δεν σχεδιάζεται να «πέσει» από τον ουρανό πριν τεθεί σε λειτουργία ο διάδοχός του, το τριπλάσιο σε μέγεθος Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, το οποίο αναμένεται να εκτοξευθεί το 2018.

Περισσότερες πληροφορίες για τον εορτασμό των 25 χρόνων λειτουργίας του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble βρίσκονται στον ιστότοπο:

http://hubble25th.org.

http://www.kathimerini.gr/814761/article/epikairothta/episthmh/o-fwtografos-toy-sympantos-ekleise-ta-25-xronia

25 χρόνια σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Τον Ιούλιο του 1994 το «μάτι» του Χαμπλ ήταν στραμμένο στον Δία και περίμενε τη μεγαλειώδη βουτιά του κομήτη Shoemaker–Levy 9 στην ατμόσφαιρα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας από την είσοδο του κομήτη και τα περίφημα «σημάδια» της σύγκρουσης των θραυσμάτων στην επιφάνεια του Δία έδωσαν στους επιστήμονες πρωτόγνωρα στοιχεία για την ατμόσφαιρα του γιγαντιαίου πλανήτη. Παράλληλα, όμως, χάρισαν και την πρώτη δικαίωση για το νεότευκτο τότε διαστημικό τηλεσκόπιο, που γιόρτασε 25 χρόνια ζωής πριν από λίγες ημέρες, καθώς η εκτόξευσή του συνδέθηκε με ένα τραγικό λάθος που λίγο έλειψε να καταδικάσει το πολυδάπανο πρόγραμμα της NASA και της ESA σε αποτυχία.

Η αρχή του Χαμπλ ήταν δύσκολη, αλλά η πορεία του ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όπως λέει στην «Κ» η Αντονέλα Νότα, Project Scientist και Mission Manager του Hubble Space Telescope και αναπληρώτρια διευθύντρια του Space Telescope Science Institute της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA).

Μετά την εκτόξευσή του, το 1990, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ένα λάθος στην κατασκευή του κυρίως φακού (διαμέτρου 2,4 μέτρων) είχε ως αποτέλεσμα οι εικόνες που έστελνε το Χαμπλ να βγαίνουν θολές. Η διόρθωση που έγινε με την εγκατάσταση επιπλέον φακών «μυωπίας» του επέτρεψε να «βλέπει» σχεδόν μέχρι την άκρη του σύμπαντος.

«Πολλές από τις ανακαλύψεις του τηλεσκοπίου δεν υπήρχαν καν στο σχέδιο της αποστολής του. Πριν από το Χαμπλ οι επιστήμονες δεν γνώριζαν την ηλικία του σύμπαντος, δεν είχαν μελετήσει τους εξωηλιακούς πλανήτες και δεν είχαν παρατηρήσει ποτέ κάποιον από τους “αρχαίους” γαλαξίες», τονίζει η κ. Νότα.

Ανάμεσα στις «επιτυχίες» του τηλεσκοπίου συμπεριλαμβάνονται οι παρατηρήσεις για τις μαύρες τρύπες, τη «σκοτεινή» ύλη και ενέργεια και η έρευνα για τη ζωή και τον θάνατο των αστεριών.

Το Χαμπλ συνέβαλε επίσης στη μελέτη του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος, κάτι που οδήγησε στην απονομή του βραβείου Νομπέλ Φυσικής το 2011 σε τρεις αστρονόμους που ανακάλυψαν ότι τελικά το σύμπαν διαστέλλεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα.

Το Χαμπλ είναι αρκετά δημοφιλές στη σύγχρονη κουλτούρα, κυρίως μέσα από τις εντυπωσιακές εικόνες του που συχνά πρωταγωνιστούν σε εξώφυλλα περιοδικών, βιβλία και ηλεκτρονικά παιχνίδια. «Η ιστορία και οι εικόνες του Χαμπλ έχουν εμπνεύσει μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αστρονομίας, στην εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του κοινού», σημειώνει η Αντονέλα Νότα. Η ίδια έχει παρακολουθήσει την πορεία του τηλεσκοπίου από την αρχή του και εκτιμά πως έχει τουλάχιστον ακόμη μία πενταετία ζωής στο Διάστημα. Στο τελευταίο μεγάλο «σέρβις» του 2009 το τηλεσκόπιο εξοπλίστηκε με νέες κάμερες και φασματογράφους και έτσι στέλνει φωτογραφίες μεγαλύτερης ευκρίνειας.

«Είναι δύσκολο να υπολογίσουμε ακριβώς πόσα χρόνια ζωής έχουν απομείνει στο Χαμπλ. Μέχρι τώρα έχει ξεπεράσει όλες τις προσδοκίες μας και οι επιστήμονες ήταν πολύ εφευρετικοί στους τρόπους που έβρισκαν για να παρατείνουν τη ζωή του. Εκτός κάποιου απρόοπτου καταστροφικού συμβάντος, δεν βλέπω γιατί να μη συνεχίσει να λειτουργεί για αρκετά χρόνια ακόμη. Ελπίζω να γιορτάσουμε την 30ή επέτειο του Χαμπλ, αυτό θα ήταν υπέροχο», λέει.

Το Χαμπλ βρίσκεται 550 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης, χρειάζεται περίπου 97 λεπτά για να διαγράψει μία πλήρη τροχιά και έχει «ταξιδέψει» συνολικά 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, περίπου 2 δισεκατομμύρια παραπάνω από την απόσταση που χωρίζει τη Γη από τον πλανήτη Ποσειδώνα, τον τελευταίο μεγάλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.

Το 2018 θα υποδεχθεί το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο James Web, το οποίο θα καλύψει τα «κενά» του Χαμπλ στην παρατήρηση του υπέρυθρου φωτός. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες θα «βλέπουν» μέσα από σκόνη και νέφη αερίων για να μελετούν τον σχηματισμό των αστεριών. Το νέο τηλεσκόπιο θα τους δώσει ακόμη τη δυνατότητα να εξετάσουν αντικείμενα του Διαστήματος που βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, συνεισφέροντας έτσι στη μελέτη των θεωριών γύρω από τη δημιουργία του σύμπαντος.

Οταν έρθει η ώρα της επιστροφής, μας εξηγεί η κ. Νότα, το Χαμπλ δεν θα αφεθεί να «καεί» στην ατμόσφαιρα λόγω του μεγάλου μεγέθους του, αλλά θα επανέλθει στη Γη με ελεγχόμενο και ασφαλή τρόπο.

Ο άνθρωπος πίσω από το Χαμπλ

Το 1914, τη χρονιά που ο Αγγλος συνθέτης Γκούσταβ Χολστ ξεκίνησε να γράφει τους «Πλανήτες», ίσως την πιο διάσημη «διαστημική» μουσική σουίτα (ορμώμενος όμως από την αγάπη του για την αστρολογία), ένας δάσκαλος, απόφοιτος Νομικής, στην πόλη Ολμπανι των ΗΠΑ, πήρε μια απόφαση που έμελλε να διαμορφώσει τις μελλοντικές θεωρίες για την κατανόηση σύμπαντος. Ηταν ο Εντουιν Χαμπλ, ο οποίος αποφάσισε να γυρίσει στα πανεπιστημιακά έδρανα και να αφιερωθεί στην Αστρονομία. Ο Χαμπλ, υπηρετώντας παράλληλα στους δύο παγκόσμιους πολέμους, ανέτρεψε τις θεωρίες της εποχής για το μέγεθος του σύμπαντος που έθεταν ως όριο τον Milky Way, τον δικό μας γαλαξία, ενώ άνοιξε τον δρόμο για τη σύγχρονη κοσμολογία με τον νόμο του Χαμπλ, που αποδεικνύει ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Πέθανε το 1953, πικραμένος όμως διότι ποτέ δεν του απονεμήθηκε το βραβείο Νομπέλ Φυσικής. Η Ακαδημία συμπεριέλαβε την Αστρονομία στην κατηγορία της Φυσικής λίγο μετά τον θάνατό του.

http://www.kathimerini.gr/816237/article/epikairothta/episthmh/25-xronia-se-troxia-gyrw-apo-th-gh

Φωτογραφίες του Χαμπλ από το διάστημα.

Συμπληρώνοντας, αισίως, 25 και πλέον έτη στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ κατέγραψε γεννήσεις και θανάτους αστέρων, ανακάλυψε γαλαξίες σε ασύλληπτες αποστάσεις, ξεδιάλυνε μυστήρια του Σύμπαντος, κάνοντάς μας σοφότερους για τον χρόνο και τον χώρο. Σε λίγο καιρό… αποσύρεται, με ένα άλλο, πιο προηγμένο τηλεσκόπιο, να ετοιμάζεται να τεθεί σε τροχιά.

Μέχρι τότε, δείτε μερικές μόνο από τις απίστευτες φωτογραφίες που χάρισε στην ανθρωπότητα.

Ένα έτος φωτός υπενθυμίζεται ότι ισούται, περίπου, με 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

1.Ο NGC 1566 είναι σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Δοράς. Είναι ο σημαντικότερος καθώς και ο φωτεινότερος γαλαξίας της ομάδας γαλαξιών Δοράδος, περίπου 35 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη.

2.Το Νεφέλωμα του Ωρίωνα είναι ένα από τα πλέον ερευνηθέντα και φωτογραφημένα ουράνια σώματα. Η μελέτη του έχει αποκαλύψει πολλά μυστικά για τη διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων και πλανητών.

3.Το πλανητικό νεφέλωμα NGC 1501, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 4.200 έτη φωτός μακριά από τη Γη και η διάμετρος του έχει έκταση περίπου 1,4 έτη φωτός.

4.Το Ήτα Τρόπιδος ή Ήτα Καρίνας είναι ένα αστρικό σύστημα σε απόσταση περίπου 7.500 ετών φωτός από το ηλιακό μας σύστημα.

5.Το Sh2-106 είναι νεφέλωμα και μια περιοχή σχηματισμού αστέρων στον αστερισμό του Κύκνου. Εκτιμάται ότι είναι περίπου 2.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη.

6.To N49 είναι ένα κατάλοιπο σουπερνόβα που βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένας δορυφορικός γαλαξίας του Γαλαξία μας. Απέχει από τη Γη περίπου 164.000 ως 168.000 έτη φωτός.

7.Ένα αστέρι σαν τον Ήλιο μας είναι έτοιμο να εκραγεί.

8.O νάνος γαλαξίας NGC 1569 βρίσκεται στο στάδιο σχηματισμού αστέρων, που φαίνεται να έχει αρχίσει πριν από 25 εκατομμύρια χρόνια περίπου.

9.Τα υπολείμματα έκρηξης μιας σουπερνόβα, που σηματοδοτεί τη γέννηση των στοιχείων που είναι απαραίτητα για το σχηματισμό της ίδιας της ζωής.

10.Το αστέρι Μ2-9, που μετατρέπεται σε λευκό νάνο, 2.100 έτη φωτός μακριά από τη Γη.

11.Οι γαλαξίες Κεραίες (γνωστοί και ως NGC 4038/4039) είναι ζεύγος αλληλεπιδρώντων γαλαξιών στον αστερισμό Κόραξ. Απέχουν περίπου 65 εκατομμύρια έτη φωτός.

12Η γέννηση ενός άστρου.

13.Ο αστερισμός του Τοξότη.

14.Η πιο μακρινή φωτογραφία του σύμπαντος, που έχει δει ανθρώπινο μάτι ως τώρα. 10.000 γαλαξίες υπάρχουν σε αυτή.

15.Τμήμα των Πυλώνων της Δημιουργίας, που δεν υπάρχουν πια. Το 2007 αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι καταστράφηκαν από το εκρηκτικό κύμα ενός υπερκαινοφανή αστέρα πριν από περίπου 6.000 χρόνια. Λόγω της πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός, αυτήν τη στιγμή από τη Γη μπορεί να παρατηρηθεί η προσέγγιση του εκρηκτικού κύματος στους Πυλώνες. Για να γίνει ορατή η πλήρης καταστροφή τους θα χρειαστεί τουλάχιστον μια χιλιετία.

16.Ο θάνατος ενός άστρου σαν τον Ήλιο μας στον αστερισμό του Ταύρου.

17.Το μεγαλύτερο αστέρι στο Ήτα Καρίνας είναι έτοιμο να εκραγεί.

18.Αυτό το τέρας είναι το Νεφέλωμα της Τρόπιδος. Ένα μεγάλο λαμπρό νεφέλωμα στον αστερισμό Τρόπις, περίπου 6.500-10.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα νεφελώματα στον Γαλαξία, περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Το νεφέλωμα είναι τόπος γέννησης μερικών από τα μεγαλύτερα άστρα στον Γαλαξία, όπως το WR 25, το οποίο είναι 6,6 εκατομμύρια φορές λαμπρότερο από τον Ήλιο, και το ήτα Τρόπιδος, το οποίο με μάζα 120 φορές μεγαλύτερη από τη Ήλιο είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά άστρα.

19.Μωσαϊκό χρωμάτων στο Νεφέλωμα του Ωρίωνα.

20.Το νεφέλωμα Ταραντούλα είναι νεφέλωμα στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου, με διάμετρο περίπου 900 έτη φωτός.

21.Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου.

22.Το μάτι του Σάουρον (ναι, από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών») ή Μοναχικό Αστέρι, δίπλα μας. 25 έτης φωτός μακριά.

23.Ο γαλαξίας Σομπρέρο, γνωστός και ως Μεσιέ 104 (Μ104) ή NGC 4594, είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Παρθένος. Το τεράστιο μέγεθός του τον καθιστά εύκολα ορατό με μεσαία ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Η κεντρική μεγάλης μάζας μαύρη τρύπα και η λωρίδα σκόνης προσελκύουν την προσοχή και των επαγγελματιών αστρονόμων.

24.Οι Πυλώνες της Δημιουργίας.

http://www.pronews.gr/portal/20160223/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CF%8C%CF%88%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B1

Παρατείνεται για 5 ακόμη χρόνια η λειτουργία του Hubble.

Πέντε ακόμη χρόνια «ζωής» κέρδισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, καθώς η NASA ενέκρινε την παράταση της λειτουργίας του μέχρι τις 30 Ιουνίου 2021.

Το Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικού Τηλεσκοπίου, με έδρα το Μέριλαντ, θα λάβει ακόμα 196 εκατομμύρια δολάρια για τη διαχείριση του Hubble μέχρι τις 30 Ιουνίου 2021, αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της.

http://www.nasa.gov/press-release/nasa-extends-hubble-space-telescope-science-operations-contract/

Μαζί με το νέο κονδύλι, το Ινστιτούτο θα έχει λάβει κάτι περισσότερο από 2 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διαχείριση του τηλεσκοπίου από την εκτόξευσή του το 1990.

Από την εκτόξευσή του, τον Απρίλιο του 1990, το Hubble έχει ξεπεράσει σε επιστημονικές ανακαλύψεις και… μακροζωία ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις όσων υποστήριζαν την κατασκευή του.

Εξάλλου, το αρχικό χρονοδιάγραμμα μιλούσε για παραμονή στο διάστημα μόλις για μία 15ετία, ένα χρονικό διάστημα που έχει ήδη επεκταθεί στα 26 χρόνια, χάρη σε 5 διαφορετικές διαστημικές αποστολές που ανέλαβαν τη διόρθωσή και τη συντήρησή του.

Έτσι, κινούμενο σε ύψος περίπου 570 χιλιομέτρων γύρω από τη Γη, έχει έως σήμερα διανύσει μία απόσταση περίπου 5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, προσφέροντας στους επιστήμονες πολύτιμα δεδομένα. Επίσης, από το Hubble έχουν προκύψει και οι περισσότερες από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες του σύμπαντος.

Η πρώτη αποστολή με προορισμό το Hubble έγινε το 1993, για να διορθώσει το σφάλμα που υπήρχε στο κύριο κάτοπτρό του όταν εκτοξεύθηκε, λόγω του οποίου οι εικόνες είχαν πολύ μικρότερη ευκρίνεια από την προβλεπόμενη.

Το τελευταίο «ταξίδι» αστροναυτών στο τηλεσκόπιο έγινε το 2009, ενώ η απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων δύο χρόνια αργότερα σήμαινε για τη NASA ότι πλέον δεν μπορεί να συντηρήσει το τηλεσκόπιο.

Ωστόσο, ακόμη κι έτσι η αμερικανική διαστημική υπηρεσία εκτιμά πως θα συνεχίσει να λειτουργεί απρόσκοπτα μέχρι το 2021.

Το τηλεσκόπιο είναι ευαίσθητο στο ορατό φως και την υπεριώδη ακτινοβολία, ενώ στις μετρήσεις του έχουν βασισθεί έως σήμερα περισσότερες από 11.000 επιστημονικές εργασίες.

Ανάμεσα στα σημαντικότερα επιτεύγματα που «πιστώνεται», είναι η συμβολή του στον προσδιορισμό της ηλικίας του σύμπαντος, αλλά και στη μελέτη της σκοτεινής ενέργειας, δηλαδή της μυστηριώδους δύναμης που άρχισε να επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος πριν από 5-6 δισ. χρόνια.

Μάλιστα, χάρις στο Hubble, μόλις τον περασμένο Απρίλιο επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν διαστέλλεται πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Ένα συμπέρασμα που, αν επιβεβαιωθεί, θα σημαίνει πως θα πρέπει να αναθεωρηθεί το καθιερωμένο κοσμολογικό μοντέλο.

Παράλληλα, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως σχεδόν κάθε γαλαξίας φιλοξενεί στο κέντρο του μία μαύρη τρύπα. Επίσης, μπόρεσαν να εξετάσουν μερικούς από τους μακρινότερους γαλαξίες που έχουν καταγραφεί ποτέ, εξασφαλίζοντας έτσι στοιχεία για τις αρχικές φάσεις μετά την κοσμική δημιουργία.

Η παράταση της «ζωής» του τηλεσκοπίου σημαίνει πως για αρκετά χρόνια θα συνεργασθεί με τον «διάδοχό» του – το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που θα βρεθεί στο διάστημα το 2018. Με δεδομένο ότι το James Webb θα «βλέπει» στο υπέρυθρο φάσμα, παρατηρώντας τους ίδιους αστέρες ή γαλαξίες με τα δύο τηλεσκόπια, οι επιστήμονες θα μπορούν να αποκομίζουν περισσότερες λεπτομέρειες.

http://www.naftemporiki.gr/story/1121067/parateinetai-gia-5-akomi-xronia-i-leitourgia-tou-hubble

To Hubble κατέγραψε αστρικό «σόου» σε ένα σπάνιο γαλαξία-γυρίνο.

Πυροτεχνήματα δεν συμβαίνουν μόνο στον ουρανό της Γης, αλλά μπορεί να έχουν και κοσμικές διαστάσεις. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» ανακάλυψε ένα τέτοιο αστρικό «σόου» σε ένα σπάνιο γαλαξία-γυρίνο, που λέγεται έτσι επειδή μοιάζει με το προστάδιο του βατράχου.

Ο κοσμικός «βατραχάκος» έχει ένα πολύ φωτεινό κεφάλι και μια επιμήκη ουρά, διαφέροντας εξωτερικά από τους συνήθεις σπειροειδείς και ελλειπτικούς (οβάλ) γαλαξίες.

Στο «κεφάλι» του, που έχει μήκος 2.700 ετών φωτός, αποκαλύφθηκε μια «έκρηξη» δημιουργίας δεκάδων νέων σμηνών άστρων, που θυμίζει εκτόξευση πυροτεχνημάτων, αντίθετα με την πολύ πιο ήσυχη «ουρά» του.

Ο εν λόγω μικρός γαλαξίας-γυρίνος λέγεται LEDA 36252 ή Kiso 5639, βρίσκεται σε απόσταση 82 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και τα περισσότερα άστρα της ουράς του είναι πολύ «γέρικα». Μάλιστα το «κεφάλι» του μοιάζει και με ελβετικό τυρί, καθώς περιέχει ουκ ολίγες τρύπες, κενά που πιθανότατα προκλήθηκαν από πολυάριθμες εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα).

Πριν χρόνια οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει ένα γαλαξία που του είχαν δώσει το όνομα Γυρίνος, όπως και λέγεται ακόμη, όμως στην πραγματικότητα είναι σπειροειδής γαλαξίας και δεν ανήκει στη σπάνια κατηγορία των γαλαξιών-γυρίνων.

Οι γαλαξίες-γυρίνοι ήσαν πιο συνήθεις στο πρώιμο σύμπαν, όπου αποτελούσαν το 10% περίπου των γαλαξιών, αλλά είναι πολύ πιο ασυνήθιστοι στο τοπικό «σύγχρονο» σύμπαν.

Εκτιμάται ότι για κάθε 10.000 κοντινούς γαλαξίες, δεν υπάρχουν περισσότεροι από 20 γαλαξίες-γυρίνοι.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αποτελεί συνεργασία της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Ντέμπρα Έλμεργκριν του Κολλεγίου Βασάρ της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση για την ανακάλυψή τους στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

https://www.youtube.com/watch?v=7JL_IyJh93E

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/to_hubble_kategrapse_astriko_soou_se_ena_spanio_galaksia_gyrino-64399409/

«Το τελευταίο αντίο» της NASA... στον Ήλιο.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble συνέλαβε την στιγμή της καταστροφής ενός ουράνιου σώματος που μοιάζει πάρα πολύ με τον Ήλιο.

Η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος των ΗΠΑ ( NASA) κυκλοφόρησε μια φωτογραφία, ιδιαιτέρως εντυπωσιακή , η οποία ελήφθη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και παρουσιάζει το θάνατο ενός αστεριού, το οποίο μοιάζει πάρα πολύ με τον Ήλιο μας. Η NASA, ονόμασε την εικόνα «Το τελευταίο αντίο».

«Το αστέρι πεθαίνει εκτοξεύοντας αέρια τα οποία σχηματίζουν γύρω από τον πυρήνα του ένα κουκούλι. Το υπεριώδες φως του ετοιμοθάνατου αστεριού κάνουν τα υλικά να λάμπουν. Το αστέρι μετατρέπεται σε ένα λευκό νάνο, που είναι η λευκή κουκίδα που φαίνεται στο κέντρο της φωτογραφίας», περιγράφει την εικόνα η NASA.

Όπως δήλωσε η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, ο Ήλιος μας, τελικά, θα καεί και θα τυλιχθεί με αστρικά συντρίμμια. Αλλά αυτό θα συμβεί εντός των επομένων 5 δισεκατομμυρίων ετών.

http://www.pronews.gr/portal/20160926/genika/diastima/49/teleytaio-antio-tis-nasa-ston-ilio

Το Hubble έπιασε άστρο να εκτοξεύει γιγάντιες «μπάλες» φωτιάς.

Ένα τελείως ασυνήθιστο φαινόμενο «είδε» το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble: τεράστιες καυτές μπάλες αερίων να εκτοξεύονται από ένα άστρο που πεθαίνει. Κάθε μπάλα πλάσματος είναι διπλάσια σε μέγεθος από τον πλανήτη 'Αρη και κινείται με τρομερή ταχύτητα στο διάστημα (περίπου μισό εκατομμύριο μίλια την ώρα).

Αυτές οι αστρικές «μπάλες κανονιού» εκτοξεύονται με ρυθμό μία κάθε 8,5 χρόνια εδώ και τουλάχιστον 400 χρόνια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, με επικεφαλής τον Ραγκβέντρα Σαχάι της NASA.

Οι «μπάλες» αποτελούν ένα αίνιγμα, επειδή οι αστρονόμοι δεν μπορούν να φανταστούν με ποιο τρόπο το άστρο V Hydrae, ένας ετοιμοθάνατος ερυθρός γίγαντας σε απόσταση 1.200 ετών φωτός από τη Γη, μπορεί να εκτινάξει τέτοιο υλικό και με τέτοια μορφή.

Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι «μπάλες» εκτοξεύονται από κάποιο άλλο «κανόνι», ένα δεύτερο άστρο-συνοδό, που ακόμη δεν έχει εντοπισθεί και το οποίο κάθε 8,5 χρόνια πλησιάζει τo V Hydrae, «κλέβοντας» ένα μέρος της ατμόσφαιρας του τελευταίου και μετά «πυροβολώντας» το σαν μπάλα στο διάστημα.

Κάθε σφαίρα πλάσματος έχει θερμοκρασία τουλάχιστον 9.500 βαθμών Κελσίου, σχεδόν διπλάσια από εκείνη στην επιφάνεια του Ήλιου. Όσο απομακρύνεται από το άστρο, κάθε καυτή σφαίρα κρυώνει σταδιακά και γίνεται αόρατη στο φάσμα του ορατού φωτός.

http://www.pronews.gr/portal/20161007/genika/diastima/49/hubble-epiase-astro-na-ektoxeyei-giganties-mpales-fotias-eikona

Εκεί όπου δημιουργούνται νέα άστρα.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογραφίζει τον γαλαξία ESO 486-21.

Ο ESO 486-21 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας – αν και έχει μια ακανόνιστη και «κατεστραμμένη» δομή – που βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο εντόπισε αυτό το αντικείμενο κατά την διάρκεια της έρευνας 50 κοντινών γαλαξιών στους οποίους πραγματοποιείται ο σχηματισμός νέων άστρων (το πρόγραμμα αυτής της έρευνας ονομάζεται LEGUS = Legacy ExtraGalactic UV Survey).

https://legus.stsci.edu/legus_observations.html

Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τα δεδομένα της LEGUS για να κατανοήσουν πως σχηματίζονται και εξελίσσονται τα άστρα μέσα σε σμήνη γαλαξιών, και πως αυτές οι διαδικασίες επηρεάζουν τον γαλαξία στον οποίο ανήκουν και το ευρύτερο σύμπαν. Ο ESO 486-21 είναι ένας ιδανικός υποψήφιος για να συμπεριληφθεί σε μια τέτοια έρευνα, αφού είναι γνωστό πως βρίσκεται στην διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων. Τα άστρα δημιουργούνται όταν μεγάλα νέφη αερίων και σκόνης μέσα στον γαλαξία (στην φωτογραφία φαίνονται ροζ), καταρρέουν βαρυτικά προς τον εαυτό τους.

http://physicsgg.me/2017/06/24/%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1/

Το τηλεσκόπιο Hubble φωτογράφισε το πιο μακρινό άστρο μέχρι σήμερα.

Αστρονόμοι στις ΗΠΑ μπόρεσαν, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, να φωτογραφήσουν το πιο μακρινό μεμονωμένο άστρο που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, τον «Ίκαρο», σε απόσταση εννέα δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Οι αστρονόμοι έχουν κατά καιρούς δει πολύ πιο μακρινούς γαλαξίες, εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) ή άλλα εκρηκτικά φαινόμενα, όπως εκλάμψεις ακτίνων γάμα, αλλά ούτε κατά διάνοια τόσο μακρινά μεμονωμένα κανονικά άστρα όπως ο ήλιος. Ο «Ίκαρος» είναι περίπου 100 φορές πιο μακριά σε σχέση με το δεύτερο μακρινότερο μεμονωμένο άστρο που είχε παρατηρηθεί έως τώρα.

«Για πρώτη φορά βλέπουμε σε τόσο μακρινή απόσταση εννέα δισ. ετών φωτός ένα μεμονωμένο φυσιολογικό άστρο, όχι μια σούπερ-νόβα, ούτε μια έκλαμψη ακτίνων γάμα», δήλωσε ο καθηγητής αστρονομίας ‘Αλεξ Φιλιπένκο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ.

Οι ερευνητές που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», χρησιμοποίησαν την μέθοδο του βαρυτικού φακού για να δουν το άστρο «Ίκαρος» (που έχει την επιστημονική ονομασία MACS J1149 +2223 LS1). Με τη μέθοδο αυτή, ένα πιο κοντινό αντικείμενο – γαλαξίας ή άστρο- μεγεθύνει το φως ενός πιο μακρινού αντικειμένου πίσω του.

Οι επιστήμονες μπορούν να δουν πιο μακρινούς γαλαξίες, επειδή αυτοί λάμπουν με τη φωτεινότητα των δισεκατομμυρίων άστρων που περιέχουν, ενώ και μια σούπερ-νόβα, η οποία συχνά είναι πιο φωτεινή από ένα γαλαξία, μπορεί να γίνει ορατή σε όλο σχεδόν το σύμπαν σε αποστάσεις έως δέκα δισεκατομμυρίων ετών. Όμως αυτό δεν είναι δυνατό για τα μεμονωμένα άστρα, τα οποία είναι αδύνατο να παρατηρηθούν ως μεμονωμένα αντικείμενα, μετά από την απόσταση περίπου των 100 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη γη. Χάρις ωστόσο στο φαινόμενο του βαρυτικού φακού, είναι δυνατό να μεγεθυνθεί ένα αντικείμενο που βρίσκεται πολύ μακριά, και να γίνει έτσι παρατηρήσιμο.

Συνήθως, ο βαρυτικός φακός μεγεθύνει ένα γαλαξία έως 50 φορές, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το άστρο «Ίκαρος» μεγεθύνθηκε πάνω από 2.000 φορές. Το ρόλο του βαρυτικού φακού για τον «Ίκαρο» έπαιξε, τόσο ένας ενδιάμεσος γαλαξίας, όσο κι ένα άλλο άστρο μέσα σε αυτόν τον γαλαξία, το οποίο – σε μια σπάνια συγκυρία – ευθυγραμμίσθηκε απολύτως ανάμεσα στο πολύ πιο μακρινό άστρο και στο Hubble.

Η ανάλυση του φωτός του «Ίκαρου» αποκάλυψε ότι είναι ένας μπλε υπεργίγαντας, ένα άστρο τύπου-Β, πολύ μεγαλύτερο σε μέγεθος, σε μάζα, σε θερμοκρασία και σε φωτεινότητα από τον ήλιο μας – ίσως ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδες φορές πιο λαμπρό από το δικό μας άστρο. Η θερμοκρασία της επιφάνειάς του – υπερδιπλάσια σε σχέση με τον ήλιο μας – κυμαίνεται μεταξύ των 11.000 και 14.000 βαθμών Κελσίου.

Ακόμη πιο μακρινά άστρα μπορεί να ανακαλυφθούν στο μέλλον από το Hubble, που θα συνεχίσει να λειτουργεί έως τα μέσα του 2021 και, ακόμη περισσότερο, από το διάδοχό του, το πολύ πιο ισχυρό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα εκτοξευθεί στα μέσα του 2019.

http://physicsgg.me/2018/04/02/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-hubble-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba/

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στον νυχτερινό ουρανό.

Η φωτεινή κηλίδα που φαίνεται να διασχίζει την Σελήνη δεν είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, αλλά το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble:

Μπορείτε να παρακολουθείτε την τροχιά του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble ΕΔΩ

:www.n2yo.com

ή ΕΔΩ:

www.heavens-above.com

Εντυπωσιακό βίντεο από τα 28α γενέθλια του Hubble.

Με αφορμή τα 28α γενέθλια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, η NASA ανήρτησε ένα εντυπωσιακό βίντεο με εικόνες από τον Γαλαξία μας και τον αστερισμό του Τοξότη.

Οι εικόνες αποτυπώνουν το πολύχρωμο Νεφέλωμα της Λιμνοθάλασσας, σε απόσταση 4.000 ετών φωτός από τη Γη.

Στην καρδιά του ουράνιου σώματος βρίσκεται ένα κολοσσιαίο άστρο, το Herchel 36, 200.000 φορές φωτεινότερο και οκτώ φορές πιο καυτό από τον ήλιο, σύμφωνα με τη NASA.

Η αποστολή του Hubble στο διάστημα έγινε στις 24 Απριλίου του 1990 και στα 28 χρόνια τροχιάς του γύρω από τη Γη, έχει προσφέρει λεπτομερείς εικόνες του σύμπαντος, προσφέροντας νέα δεδομένα στους επιστήμονες και φωτίζοντας τα άλυτα πεδία της αστρονομίας.

http://www.in.gr/2018/04/23/tech/entyposiako-vinteo-apo-ta-28a-genethlia-tou-hubble/

Μια ακόμα βλάβη στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έπαθε μια ακόμη μηχανική βλάβη, χάνοντας ένα από τα τελευταία τρία γυροσκόπια που διέθετε και τα οποία του επιτρέπουν να προσανατολίζεται και να αλλάζει κατεύθυνση.

Το τηλεσκόπιο τέθηκε, για λόγους αυτοπροστασίας, σε κατάσταση «ασφαλούς λειτουργίας» (safe mode), με αποτέλεσμα να εκτελεί πλέον μόνο τις απολύτως απαραίτητες λειτουργίες του, ενώ οι επιστήμονες της NASA προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα, σύμφωνα με το BBC.

Το τηλεσκόπιο που είχε εκτοξευθεί το 1990 και έχει κάνει σημαντικές αστρονομικές ανακαλύψεις, διέθετε αρχικά έξι γυροσκόπια, αλλά ορισμένα από αυτά τέθηκαν σταδιακά εκτός λειτουργίας. Το Hubble χρειάζεται τουλάχιστον τρία γυροσκόπια για να μπορεί να λειτουργεί σωστά και είχε απομείνει ακριβώς με τρία.

Αν η νέα βλάβη δεν καταστεί εφικτό να αποκατασταθεί, τότε το τηλεσκόπιο θα μείνει με δύο γυροσκόπια, κάτι που θα περιορίσει τη λειτουργικότητά του. Πάντως ακόμη και με ένα μόνο, πάλι είναι σε θέση να κάνει κάποιες παρατηρήσεις του ουρανού.

Ο διάδοχος του Hubble, το μεγάλο διαστημικό αμερικανικό τηλεσκόπιο James Webb, μετά από διαδοχικές καθυστερήσεις, δεν θα εκτοξευθεί πριν το 2021. Στόχος των αστρονόμων είναι να παρατείνουν τη ζωή του Hubble, αλλά η απώλεια ενός ακόμη γυροσκοπίου δυσκολεύει τη ζωή τους.

https://www.tovima.gr/2018/10/08/science/mia-akoma-vlavi-sto-diastimiko-tileskopio-hubble/

Ξανά σε λειτουργία το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA.

Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) πιστεύει ότι διόρθωσε την τεχνική δυσλειτουργία που είχε παρουσιασθεί προ ημερών στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, στο οποίο είχε χαλάσει ένα ακόμη από τα γυροσκόπια που το βοηθούν να προσανατολισθεί. Η βλάβη το είχε υποχρεώσει να εισέλθει σε καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας (safe mode) και το είχε έτσι εμποδίσει να κάνει παρατηρήσεις όλο αυτό το διάστημα.

Όταν ενεργοποιήθηκε και τέθηκε σε λειτουργία ένα εφεδρικό γυροσκόπιο, που είχε μείνει αδρανές επί σχεδόν οκτώ χρόνια, ούτε αυτό λειτούργησε κανονικά. Τώρα όμως, μετά από μια σειρά δοκιμών που έκαναν οι μηχανικοί στέλνοντας από τη Γη εντολές στο τηλεσκόπιο να κάνει διάφορες «μανούβρες» στο διάστημα, αυτό το αναπληρωματικό γυροσκόπιο φαίνεται πλέον να ξεμπλοκαρίστηκε και να λειτουργεί σωστά.

Το γυροσκόπιο είναι μια συσκευή που βοηθά το τηλεσκόπιο να στρίβει και να «κλειδώνει» νέους στόχους με το κάτοπτρό του. Αρχικά, το Hubble διέθετε έξι γυροσκόπια, από τα οποία χρησιμοποιούσε τα τέσσερα, καθώς τα άλλα δύο είχαν στο μεταξύ χαλάσει.

Το τηλεσκόπιο χρειάζεται τουλάχιστον τρία γυροσκόπια για να λειτουργήσει σωστά. Τώρα, εφόσον ένα ακόμη γυροσκόπιο δυσλειτουργεί και τέθηκε σε λειτουργία το τέταρτο εφεδρικό, το Hubble φαίνεται να έχει ξεμείνει από εφεδρεία.

Στη χειρότερη περίπτωση πάντως, στο μέλλον το Hubble θα λειτουργήσει ακόμη και με ένα γυροσκόπιο, απλώς δεν θα μπορεί να προσανατολίζεται σωστά και θα αναγκάζεται να περιορίζεται μόνο σε ένα τμήμα του ουρανού κάθε φορά, ενώ θα χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να στραφεί σε ένα νέο στόχο.

Το «Χαμπλ», που είχε εκτοξευθεί το 1990, συνεπώς δεν διάγει την πρώτη νεότητά του, θεωρείται από τα σημαντικότερα όχι μόνο αστρονομικά αλλά γενικότερα επιστημονικά όργανα που έχουν δημιουργηθεί μέχρι σήμερα.

Ο διάδοχος του Ηubble, το μεγαλύτερο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, η κατασκευή του οποίου έχει καθυστερήσει σημαντικά, δεν θα εκτοξευθεί πριν το 2021, συνεπώς οι αστρονόμοι αναζητούν τρόπους για να επεκτείνουν τη ζωή του Hubble.

https://www.tanea.gr/2018/10/24/science-technology/ksana-se-leitourgia-to-diastimiko-tileskopio-hubble-tis-nasa/

NASA: Χάλασε η καλύτερη κάμερα του διαστημικού τηλεσκοπίου «Hubble»

Ενα τεχνικό πρόβλημα έθεσε εκτός λειτουργίας την καλύτερη κάμερα που διαθέτει το «γερασμένο» διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Πάντως, σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), η οποία προσπαθεί να διορθώσει το πρόβλημα, τρία άλλα επιστημονικά όργανα του -μια άλλη κάμερα και δύο φασματογράφοι- λειτουργούν, συνεπώς το τηλεσκόπιο δεν έχει σταματήσει τις παρατηρήσεις του.

Η βλάβη συνέβη στην κάμερα ευρέος πεδίου που είχε τοποθετηθεί από αστροναύτες στη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου το 2009. Ευτυχώς η κάμερα διαθέτει ηλεκτρονικά «μπακ-απ», που μπορούν να ενεργοποιηθούν, αν χρειαστεί.

Η κάμερα (Wide Field Camera 3), που δουλεύει τόσο στο ορατό, εγγύς υπέρυθρο και υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, έχει τραβήξει έως τώρα εντυπωσιακές εικόνες άστρων, νεφελωμάτων και γαλαξιών.

Το Hubble, που είχε εκτοξευθεί το 1990, κινείται σήμερα σε απόσταση περίπου 560 χιλιομέτρων από τη Γη. Πρόσφατα είχε σταματήσει πρόσκαιρα να λειτουργεί εξαιτίας μιας βλάβης σε γυροσκόπιο προσανατολισμού του.

Το συνεχιζόμενο shutdown των δημοσίων υπηρεσιών στις ΗΠΑ, που απαγορεύει σε ορισμένους εργαζόμενους να δουλεύουν, ίσως οδηγήσει σε καθυστέρηση της αποκατάστασης της βλάβης, σύμφωνα με τους αναλυτές.

«Η εν λόγω κάμερα προσφέρει την καλύτερη θέα στους ουρανούς που έχει σήμερα η ανθρωπότητα. Αλλά φαίνεται πως κάποιος καταραμένος φράκτης (σ.σ. στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ) είναι πιο σημαντικός» δήλωσε ο αστροφυσικός Σάιμον Πόρτερ του νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Κολοράντο, σύμφωνα με το New Scientist και τη «Guardian».

http://www.kathimerini.gr/1003925/article/epikairothta/episthmh/nasa-xalase-h-kalyterh-kamera-toy-diasthmikoy-thleskopioy-hubble

Tο τηλεσκόπιο «Χαμπλ» ανακάλυψε ένα νέο νάνο γαλαξία.

Ο γαλαξίας μας βρήκε έναν νέο γείτονα. Πρόκειται για έναν άγνωστο έως τώρα μικρό γαλαξία που ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» (Hubble) και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 30 εκατομμυρίων ετών φωτός.

Η ηλικία του νάνου γαλαξία -που ονομάσθηκε «Μπέντιν 1»- υπολογίσθηκε ότι είναι σχεδόν 13 δισεκατομμύρια έτη, λίγο μικρότερη από εκείνη του σύμπαντος, γεγονός που έκανε τους επιστήμονες να τον χαρακτηρίσουν «ζωντανό απολίθωμα από το πρώιμο σύμπαν».

Ο σφαιροειδής γαλαξίας είναι περίπου 1.000 φορές πιο αχνός από τον δικό μας. Επίσης έχει διάμετρο μόνο 3.000 έτη φωτός, πολύ μικρότερη του δικού μας, ο σπειροειδής δίσκος του οποίου φθάνει περίπου τα 100.000 έτη φωτός. Ο «Μπέντιν-1» απέχει τουλάχιστον δύο εκατομμύρια έτη φωτός από τον κοντινότερο μεγάλο γαλαξία και θεωρείται ο πιο απομονωμένος νάνος γαλαξίας που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

Η διεθνής αστρονομική ομάδα, με επικεφαλής τον Λ.Ρ.Μπέντιν του Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Πάντοβα στην Ιταλία, έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας.

https://www.in.gr/2019/02/01/tech/tileskopio-xampl-anakalypse-ena-neo-nano-galaksia/

Τηλεσκόπιο Hubble.Θύελλες στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα.

Ο Δίας, ο Κρόνος και ο Πλούτωνας έχουν λάβει την μεγαλύτερη προσοχή από τους αστρονόμους τα τελευταία χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τις αποστολές Juno, Cassini και New Horizons για να εξερευνήσουν αυτά τα ουράνια σώματα. Τώρα, εστιάζει ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας - τουλάχιστον απο το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble.

Τόσο ο Ουρανός όσο και ο Ποσειδώνας είναι γίγαντες πάγου, χωρίς μια στερεή επιφάνεια κάτω από την ατμόσφαιρα. Ο βραχώδης πυρήνας τους περιβάλλεται από μια μορφή υπερκρίσιμου υγρού, που με τη σειρά του περιβάλλεται από μανδύες υδρογόνου και ηλίου. Κάθε πλανήτης φαίνεται να έχει μια μπλε απόχρωση επειδή το ατμοσφαιρικό μεθάνιο απορροφά το κόκκινο φως και διασκορπίζει το μπλε-πράσινο φως στο διάστημα. Και οι δύο φαίνεται να είναι ενεργοί, δυναμικοί πλανήτες, με μαζικές καταιγίδες και σύννεφα.

Ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας επισκέφθηκαν για τελευταία φορά το Voyager 2 το 1986 και το 1989, αντίστοιχα. Αν και έχουν προταθεί αποστολές σε αυτούς τους κόσμους, τίποτα δεν είναι πραγματικά στα έργα. Μέχρι να συμβεί αυτό, το Hubble είναι η καλύτερη πηγή πληροφοριών για τους δύο παγοκύστες. Την περασμένη εβδομάδα, κυκλοφόρησε νέες εικόνες ως μέρος του προγράμματος της Outer Planet Atmospheres Legacy (OPAL).

Οι εικόνες του Ουρανού δείχνουν ένα βόρειο καπάκι νέφους που πιστεύεται ότι είναι το αποτέλεσμα του περιστροφικού άξονα του πλανήτη - σε σύγκριση με άλλους πλανήτες, ο Ουρανός περιστρέφεται από την πλευρά του. Εικόνες του Ποσειδώνα κατέλαβαν μια μεγάλη σκοτεινή καταιγίδα κοντά στην κορυφή του πλανήτη - η οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, εμφανίζεται κάθε 4-6 χρόνια. Αυτή η καταιγίδα είναι η τέταρτη που συλλαμβάνεται από το 1993.

Φωτεινά και σκοτεινά σύννεφα και καταιγίδες στον ουρανό (αριστερά) και τον Ποσειδώνα (δεξιά) όπως φαίνεται από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble τον Σεπτέμβριο του 2018.

"Το σκοτεινό σημείο του Ποσειδώνα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είδαμε πριν από μερικά χρόνια και είναι συγκρίσιμο σε μέγεθος με το μεγάλο σκοτεινό σημείο του Voyager που είδε το 1989", δήλωσε η Amy Simon, επιστημόνων της NASA στο κέντρο διαστημικών πτήσεων Goddard. "Αυτή είναι και η πρώτη φορά που θα μπορούσαμε να δούμε την περιοχή πριν σχηματιστεί μια καταιγίδα αυτού του μεγέθους, έτσι ώστε να μας βοηθήσει να μοντελοποιήσουμε τη διαδικασία σχηματισμού".

Παρόμοιο με τον Δία, οι στροβιλιστές καταιγίδων ακολουθούν μια αντικυκλανική κατεύθυνση και μοιάζουν με τηγανητές ή φακοειδή σύννεφα στη Γη, όπως αυτά που συχνά εμφανίζονται πάνω από το νησί Lítla Dímun στη Δανία.

Το Hubble είδε τη νέα σκοτεινή καταιγίδα τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους και κάποια δραστηριότητα σύννεφο το 2016. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχει πιθανότητα οι καταιγίδες να αναπτυχθούν βαθιά στην ατμόσφαιρα πολύ πριν γίνουν ορατές. Άλλες θύελλες στον Ποσειδώνα περιλαμβάνουν τα φωτεινά λευκά σύννεφα που συνθέτουν όταν ο αέρας διαταράσσεται και εκτρέπεται προς τα πάνω, όπου τα αέρια καταψύχονται και γίνονται κρυστάλλους πάγου μεθανίου.

Οι νέες εικόνες θα βοηθήσουν το OPAL να παρατηρήσει και να προβλέψει εάν τα φαινόμενα στους απομακρυσμένους κόσμους, αλλά απαιτούνται περισσότερες επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις. "Οι ετήσιες παρατηρήσεις μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη συχνότητα των καταιγίδων, καθώς και τη μακροζωία τους", δήλωσε ο Simon.

https://asgardia.space/en/news/Hubble-Telescope-Spots-Storms-on-Uranus-and-Neptune

Το πεδίο Hubble συλλαμβάνει 265.000 γαλαξίες σε μία εικόνα.

Οι αστρονόμοι που εργάζονται στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ευέλικτα εργαλεία στην αστρονομία, έχουν συγκεντρώσει εικόνες του σύμπαντος, τεκμηριώνοντας 16 χρόνια παρατηρήσεων. Η τελική εικόνα, που ονομάζεται Field Legacy Hubble, περιλαμβάνει περίπου 265.000 γαλαξίες, μερικοί που χρονολογούνται 500 εκατομμύρια χρόνια μετά το Μεγάλο Έκρηξη. Η περιοχή μήκους κύματος εικόνας κυμαίνεται από υπεριώδη έως σχεδόν υπέρυθρη ακτινοβολία, για να συλλάβει τους γαλαξίες με την πάροδο του χρόνου. "Τώρα που έχουμε περάσει ευρύτερα απ 'ό, τι σε προηγούμενες έρευνες, συλλέγουμε πολλούς μακρύτερους γαλαξίες στο μεγαλύτερο σύνολο δεδομένων που παράχθηκε ποτέ", δήλωσε ο Garth Illingworth του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Santa Cruz, ηγέτης της ομάδας που συγκέντρωσε την εικόνα. "Καμία εικόνα δεν θα ξεπεράσει αυτή την εικόνα μέχρι να ξεκινήσουν μελλοντικά τηλεσκόπια χώρου όπως ο James Webb".

Για να δημιουργηθεί το πεδίο Legacy Hubble, πραγματοποιήθηκαν έρευνες στο βαθύ πεδίο Hubble - οι μακρόχρονες παρατηρήσεις συγκεκριμένων περιοχών με σκοπό την παρατήρηση των μικρότερων αντικειμένων - συνδυάστηκαν. Το πρώτο Hubble Deep Field κατέλαβε αρκετούς χιλιάδες αόρατους γαλαξίες. το Ultra Deep Field του 2004 συνέλαβε 10.000 γαλαξίες σε μία εικόνα. Το eXtreme Deep Field συνδυάζει 10 χρόνια παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

Το πρώτο πεδίο Legacy Hubble αποτελείται από περίπου 7.500 ατομικές εκθέσεις. Η ομάδα δεν σταματά εκεί: οι αστρονόμοι εργάζονται επί του παρόντος στη δεύτερη σειρά εικόνων με περισσότερες από 5.200 εκθέσεις Hubble. "Μια συναρπαστική πτυχή αυτών των νέων εικόνων είναι ο μεγάλος αριθμός των ευαίσθητων διαύλων χρώματος που είναι τώρα διαθέσιμα για να βλέπουν τους μακρινούς γαλαξίες, το υπεριώδες μέρος του φάσματος ", δήλωσε ο μέλος της ομάδας, Ράκιρ Μπουύενς του Πανεπιστημίου του Λάιντεν. "Με εικόνες σε τόσες πολλές συχνότητες, μπορούμε να αναλύσουμε το φως από τους γαλαξίες στις συνεισφορές παλαιών και νεαρών αστεριών, καθώς και ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες".

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, που ξεκίνησε το 1990, άλλαξε τον τρόπο που οι αστρονόμοι παρατηρούν τον χώρο. Πριν από το Hubble, οι αστρονόμοι μπορούσαν να δουν μόνο γαλαξίες μέχρι περίπου επτά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στο μισό δρόμο πίσω στο Big Bang και δεν μπορούσαν να καθορίσουν το σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών με τα επίγεια τηλεσκόπια. Το τηλεσκόπιο Hubble άλλαξε αυτό, επιτρέποντας στους επιστήμονες να μελετήσουν τα στάδια της εξέλιξης των γαλαξιών, παρέχοντας εικόνες καρέ ανά φύλλο και απόψεις σε βάθος πεδίου.

Το πεδίο Hubble Legacy Field χρησιμεύει επίσης ως κατάλογος απομακρυσμένων γαλαξιών. "Τέτοιες εξαιρετικές μετρήσεις υψηλής ανάλυσης των πολυάριθμων γαλαξιών στον κατάλογο επιτρέπουν ένα ευρύ φάσμα εξωγαλακτικής μελέτης", δήλωσε η επικεφαλής ερευνητής της βιβλιοθήκης Katherine Whitaker του Πανεπιστημίου του Connecticut. Υπάρχουν ακόμη πιο συναρπαστικά νέα στο άμεσο μέλλον για τους αστρονόμους: Το διαστημικό τηλεσκόπιο Webb, το διάδοχο του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, σχεδιάζεται να ξεκινήσει τον Μάρτιο του 2021. Το τηλεσκόπιο Webb θα έχει μεγαλύτερη ανάλυση και ευαισθησία και θα επιφορτιστεί με την παρατήρηση ορισμένων από τα πιο μακρινά γεγονότα του σύμπαντος, τόσο για τα μέσα όσο και για τα διαστημικά μέσα.

https://asgardia.space/en/news/Hubble-Legacy-Field-Captures-265000-Galaxies-in-a-Single-Image

30 χρόνια διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble

Από την αυγή της ανθρωπότητας και μέχρι πριν 400 χρόνια, όλα όσα γνωρίζαμε για το σύμπαν μας ήταν μέσω παρατηρήσεων με γυμνό μάτι. Το 1610 ο Γαλιλαίος γύρισε το τηλεσκόπιο του προς τους ουρανούς και ολόκληρος ο κόσμος άρχισε να εκπλήσσεται. Ο Κρόνος, μάθαμε, είχε δαχτυλίδια. Ο Δίας είχε φεγγάρια. Αυτή η νεφελώδης ζώνη στο κέντρο του ουρανού, ο Γαλαξίας, δεν ήταν σύννεφο, αλλά ένα σύνολο αμέτρητων αστεριών. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, η αντίληψή μας για τον φυσικό κόσμο θα αλλάξει για πάντα. Μια επιστημονική και κοινωνική επανάσταση ακολούθησε γρήγορα. Κατά τους επόμενους αιώνες, τα τηλεσκόπια μεγάλωναν σε μέγεθος και πολυπλοκότητα και, φυσικά, εξουσία. Τοποθετιόντουσαν μακριά από τα φώτα των πόλεων και ψηλά σε βουνά, για αποφυγή όσο γινόταν της παραμόρφωσης της ατμόσφαιρας. Ο Edwin Hubble, από τον οποίο πήρε το όνομά του το τηλεσκόπιο Hubble, χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της εποχής του στη δεκαετία του 1920, στο αστεροσκοπείο πάνω στο όρος Wilson κοντά στην Pasadena στην Καλιφόρνια, για να ανακαλύψει γαλαξίες πέρα από τον δικό μας.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, είναι το πρώτο μεγάλο οπτικό τηλεσκόπιο που μπήκε σε τροχιά στο διάστημα. Πέρα από τη παραμόρφωση της ατμόσφαιρας, πολύ πάνω από τα σύννεφα και την φωτορύπανση, το Hubble έχει μια ανεμπόδιστη θέα του σύμπαντος. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το Hubble για να παρατηρήσουν τα πιο απομακρυσμένα αστέρια, τους γαλαξίες, καθώς και τους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Η εκτόξευση και η ανάπτυξη του Hubble τον Απρίλιο του 1990 σηματοδότησε τη σημαντικότερη πρόοδο στην αστρονομία από την εποχή του Γαλιλαίου. Χάρη σε πέντε αποστολές επισκευής, συντήρησης και αναβάθμισης και 30 χρόνια λειτουργίας, η άποψή μας για το σύμπαν και η θέση μας μέσα σ ‘αυτό άλλαξαν ριζικά. Το Hubble είναι ένα από τα πιο παραγωγικά επιστημονικά όργανα όλων των εποχών. Οι δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων από αστρονόμους που χρησιμοποίησαν δεδομένα του Hubble είναι μέχρι τώρα περισσότερες από 16.000 με πάνω από 800.000 ετερο-αναφορές συνολικά.

Στοιχεία διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble

Η NASA ονόμασε το πρώτο οπτικό τηλεσκόπιο σε τροχιά στο διάστημα προς τιμήν του Αμερικανού αστρονόμου Edwin P. Hubble (1889 – 1953). Ο Hubble επιβεβαίωσε την διαστολή του σύμπαντος, πράγμα που έβαλε τις βάσεις για την θεωρία της μεγάλης έκρηξης (big-bang).

Αποστολή

• Εκτόξευση: 24 Απριλίου 1990, από το διαστημικό λεωφορείο Discovery (STS-31)

• Ανάπτυξη: 25 Απριλίου 1990

• Πρώτη Εικόνα: 20 Μαΐου 1990: Το ανοιχτό αστρικό σμήνος NGC 3532

• Αποστολή συντήρησης 1 (STS-61): Δεκέμβριος 1993

• Αποστολή συντήρησης 2 (STS-82): Φεβρουάριος 1997

• Αποστολή συντήρησης 3A (STS-103): Δεκέμβριος 1999

• Αποστολή συντήρησης 3B (STS-109): Φεβρουάριος 2002

• Αποστολή συντήρησης 4 (STS-125): Μάιος 2009

Μέγεθος

• Μήκος: 13,2 μ.

• Βάρος κατά την εκτόξευση: περίπου 10.886 κιλά.

• Μετά την αποστολή συντήρησης 4: περίπου 12.247 kg

• Μέγιστη διάμετρος: 4,2 μέτρα

Στοιχεία πτήσης

• Τροχιακό υψόμετρο 547 χλμ., με κλίση 28,5 μοίρες ως προς τον ισημερινό

• Χρόνος ολοκλήρωσης μιας τροχιάς: περίπου 95 λεπτά

• Ταχύτητα: περίπου 27.300 χλμ./ώρα

Οπτικές δυνατότητες

• Ευαισθησία στο φως: Από υπεριώδες έως υπέρυθρο (115-2500 νανόμετρα)

Τα κάτοπτρα του Hubble

• Διάμετρος πρωτεύοντος κατόπτρου: 2,4 μέτρα

• Βάρος πρωτεύοντος κατόπτρου: 828 κιλά

• Διάμετρος δευτερεύοντος κατόπτρου: 0,3 μ.

• Βάρος δευτερεύοντος κατόπτρου: 12,3 κιλά

Ακρίβεια υποδείξεων

• Για να πάρει εικόνες πολύ απομακρυσμένων, αμυδρών αντικειμένων, το Hubble πρέπει να είναι εξαιρετικά σταθερό και ακριβές. Το τηλεσκόπιο είναι σε θέση να «κλειδώσει» σε ένα στόχο χωρίς να αποκλίνει πάνω από 7/1000 ενός arcsecond, ή περίπου το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας σε απόσταση 1 μιλίου.

Στατιστικά στοιχεία

• Το Hubble μεταδίδει περίπου 150 Gb «ακατέργαστων» επιστημονικών δεδομένων κάθε εβδομάδα.

Ανάγκες ισχύος

• Πηγή Ενέργειας: Ο Ήλιος

• Μηχανισμός: Δύο ηλιακοί συλλέκτες των 7,6 μέτρων

• Παραγωγή ισχύος (κάτω από ηλιακό φως): περίπου 5.500 Watt

• Μέση κατανάλωση ισχύος: περίπου 2.100 Watt

Αποθήκευση ενέργειας

• Μπαταρίες: 6 νικελίου-υδρογόνου (NiH)

• Χωρητικότητα αποθήκευσης: Όση έχουν περίπου 22 μπαταρίες αυτοκινήτου

https://physicsgg.me/2020/04/08/30-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-hubble/