Υπάρχει ο πληθυντικός για τη λέξη "η άλως" - Ετυμο

[vtsamis]

Υπάρχει ο πληθυντικός για τη λέξη "η άλως"; (η γνωστή μας άλως).

Τον έχει συναντήσει κανείς;

[kkokkolis]

Υπάρχει ο πληθυντικός για τη λέξη "η άλως"; (η γνωστή μας άλως).

Τον έχει συναντήσει κανείς;

 

οι Άλω

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CF%89%CF%82

 

Είναι αττικόληκτο, όπως το Αιγάλεω, ο ταώς (παγώνι) κλπ

[vtsamis]

Ναι, μάλλον αυτό είναι το καθιερωμένο, και κυριαρχεί και στην ιατρική ορολογία απ' ότι είδα στο link, thanx Κώστα.

Πάντως πιο παλιά φαίνεται να υπήρχαν 3 (!) τύποι: άλως-άλωες, άλως-άλω και αλωή-αλωαί (ο μη αττικός) Άλλοι με δασεία και άλλοι με ψιλή.

 

Βαγγέλης

[vtsamis]

Sory, αλλά έχει συννεφιά πάλι απόψε

[st0rmrd]

πιο πολλά καταλαβαίνω από τα κινέζικα στο avatar σου. Είναι φυσιολογικό;

[kkokkolis]

Τα αττικόληκτα (δεν) κλίνονταν έτσι μόνο στην Αττική, εξ ού και ο όρος. Στα άλλα ιδιώματα η κλίση διέφερε, έως ότου επικρατήσει η γλώσσα των πολιτιστικά ιμπεριαλιστών Αθηναίων και χτιστεί γύρω της η ελληνιστική και μεταγενέστερη Κοινή. Ιδιώματα και τύποι υπήρχαν πολλοί. Είναι εντυπωσιακή η αναζήτηση των τύπων στο λεξικό Liddell and Scot (θα το δω αργότερα).

Όχι πως αυτό έχει αλλάξει. Πόσες φορές έχω ακούσει στο λεωφορείο: ''Του Αιγαλέου είναι αυτό;"

 

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/searchresults?q=a(%2Flws&target=greek

[kkokkolis]

Εκ του λεξικού Liddell and Scot, άπαντες οι τύποι

 

Ενικός

Ονομαστική: άλως

Γενική: άλω, άλωος

Δοτική: άλω, άλωι

Αιτιατική: άλω, άλων

 

Πληθυντικός

Ονομαστική: άλω, άλωα

Γενική: άλω, άλων

Αιτιατική: άλω, άλωα

 

Εκ του αλωή= αλώνι! Εκ του κυκλοτερούς σχήματος.

[vtsamis]

Πέρα και πάνω από τους γλωσσικούς τύπους, τι λες για το γλωσσικό ύφος του Αράτου;

πχ: "ρηγνυμένη ανέμοιο, μαραινομένη δε γαλήνης" ή "τριέλικτος αλωή" κλπ κλπ

Πρωτίστως ήταν ποιητής...

[kkokkolis]

Κατά την Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής του Μιχάλη Οικονόμου, ΟΕΔΒ, είναι αττικόκλιτο καθώς προείπα, κλίνεται δε κατά την αττική δεύτερη κλίση:

ΕΝΙΚΟΣ

άλως

άλω

άλωι

άλω(ν)

άλως

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ

άλωι

άλων

άλωις

άλως

άλωι

ΔΥΙΚΟΣ

άλω

άλωιν

 

Δασύτονο και ι=υπογεγραμμένη

 

Τα αττικόκλιτα φυλάγουν στις καταλήξεις όλων των πτώσεων το ω της ονομαστικής και παίρνουν υπογεγραμμένο ι όπου στις αντίστοιχες της κοινής δεύτερης κλίσης υπάρχει ι, υπο- ή προσγεγραμμένο. Φυλάγουν επίσης τον τόνο της ονομαστικής ενικού και στην ίδια συλλαβή και η κλητική είναι ίδια με την ονομαστική. Η δε άλως, όπως Άθω, Κω, Μίνω, σχηματίζει αιτιατική ενικού, άνευ τελικού ν.

Και στην αρχαία δεν είναι -οι άλω- αλλά -αι άλω- στην ονομαστική πληθυντικού.

[kkokkolis]

Το κάλλος ήταν ιδιότητα και στοιχείο της γλώσσας αυτής. Και υπήρξαν πολλοί εξαίσιοι χειριστές του αρχαίου λόγου. Μερικοί δεν ήταν καν αρχαίοι, ούτε καν Έλληνες, όπως ο Λουκιανός, ένας από τους πρώτους ταξιδιώτες στην Σελήνη.