Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

7 SCENOGRAPHIA COMPAGIS MVNDANÆ BRAHEA

 

Σκηνογραφία δομής του κόσμου συμφώνως προς τον Μπράχε

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

8 PLANISPHÆRIVM ARATEVM Sive Compages ORBIVM MVNDANORVM EX HYPOTHESI ARATEA IN PLANO EXPRESSA

 

Επιπεδόσφαιρον Αράτου, ή κατασκευή ουρανίων τροχιών ακολούθως προς υπόθεσιν Αράτου, απεικονισθείσα εν κατόψει

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

9 TYCHONIS BRAHE CALCVLVS, PLANETARVM CVRSVS ET ALTITVDINES OB OCVLOS PONENS

 

Μέθοδος υπολογισμού Τύχωνος Μπράχε, καταδεικνύοντας τροχιές και ύψη πλανητών

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

10 CORPORUM COELESTIUM MAGNITUDINES

 

Μεγέθη Ουρανίων σωμάτων

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

11 SITVS TERRÆ CIRCVLIS COELESTIBVS CIRCVNDATÆ

 

Θέσις Γης εγκυκλωμένης ουρανίων κύκλων

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

12 HÆMISPHÆRIA SPHÆRARUM RECTÆ ET OBLIQUÆ UTRIUSQUE MOTUS ET LONGITUDINES TAM COELESTES QUAM TERRESTRES AC STELLARUM AFFECTIONES MONS[T]RANTIA

 

Ημισφαίρια επιδεικνύοντα ταυτοχρόνως ουράνιες και γήινες κινήσεις και ύψη κάθε σφαίρας, ορθής (ισημερινής) και πλαγίας (εκλειπτικής), παραλλήλως με τας επιδράσεις των αστέρων

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

13 HEMISPHÆRIVM ORBIS ANTIQVI, CVM ZONIS, CIRCVLIS, ET SITV POPVLORUM DIVERSO

 

Ημισφαίριον Παλαιού Κόσμου, με ζώνες, κύκλους και τόπους διαφόρων λαών

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

14 HYPOTHESIS PTOLEMAICA, SIVE COMMUNIS, PLANETARUM MOTUS PER ECCENTRICOS, ET EPICYCLOS DEMONSTRANS

 

Πτολεμαϊκή ή κοινή υπόθεσις, καταδεικνύοντας πλανητικές κινήσεις σε εκκεντρικές και επικυκλικές τροχιές

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

15 TYPUS ASPECTUUM, OPPOSITIONUM ET CONIUNCTIONUM ETZ IN PLANETIS

 

Αστρολογικαί απόψεις, όπως αντιθέσεις, συζυγίες κτλ μεταξύ των πλανητών

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

16 THEORIA SOLIS PER ECCENTRICUM SINE EPICYCLO

 

Αναπαράστασις Ηλίου σε εκκεντρική τροχιά άνευ επικύκλων

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

17 SOLIS CIRCA ORBEM TERRARUM SPIRALIS REVOLUTIO

 

Η (φαινομενικά) σπειροειδής περιστροφή του Ηλίου περί της Γης

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

18 THEORIA LUNÆ, EIUS MOTUM PER ECCENTRICVM ET EPICYCLVM DEMONSTRANS

 

Αναπαράστασις Σελήνης, καταδεικνύοντας την κίνησή της σε εκκεντρική τροχιά μετά επικύκλων

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

19 TYPUS SELENOGRAPHICUS LUNÆ PHASES ET ASPECTUS VARIOS ADUMBRANS

 

Σεληνογραφικόν διάγραμμα, καταδεικνύοντας τας διαφόρους φάσεις και εμφανίσεις της Σελήνης μέσω σκίασης

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

20 THEORIA TRIUM SUPERIORUM PLANETARUM

 

Αναπαράστασις τριών εξωτέρων πλανητών

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

21 THEORIA VENERIS ET MERCURII

 

Αναπαράστασις Αφροδίτης και Ερμού

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

22 COELI STELLATI CHRISTIANI HÆMISPHÆRIUM PRIUS

 

Πρώτον ημισφαίριον μετά εκχριστιανισμένου θεμελίου

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

23 COELI STELLATI CHRISTIANI HÆMISPHÆRIUM POSTERIUS

 

Δεύτερον ημισφαίριον μετά εκχριστιανισμένου θεμελίου

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

24 HÆMISPHÆRIUM STELLATUM BOREALE ANTIQVUM

 

Βόρειον ημισφαίριον αρχαιότητος

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

25 HEMISPHÆRII BOREALIS COELI ET TERRÆ SPHÆRICA SCENOGRAPHIA

 

Σφαιρική σκηνογραφία ουρανίου και γηΐνου βορείου ημισφαιρίου

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

26 HÆMISPHÆRIUM STELLATVM BOREALE CVM SUBIECTO HÆMISPHÆRIO TERRESTRI

 

Βόρειον ουράνιον ημισφαίριον, μετά υποκειμένου γηΐνου ημισφαιρίου

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

27 HÆMISPHÆRIUM STELLATUM AUSTRALE ANTIQUUM

 

Νότιον ημισφαίριον αρχαιότητος

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

28 HÆMISPHÆRIVM SCENOGRAPHICUM AUSTRALE COELI STELLATI ET TERRÆ

 

Σκηνογραφία ουρανίου και γηΐνου νοτίου ημισφαιρίου

[kkokkolis]

Harmonia Macrocosmica, Andreas Cellarius, 1661

 

29 HÆMISPHÆRIUM STELLATUM AUSTRALE ÆQUALI SPHÆRARUM PROPORTIONE

 

Νότιον ημισφαίριον μετά ισαναλόγων σφαιρών

[kkokkolis]

Αστέρια στα φύλα σαλιγκαριού, Miro, 1925

Ελαιογραφία

Ιδιωτική Συλλογή

[pierios]

Λουκιανού- Αληθινή ιστορία (απόσπασμα σε μετάφραση) 2ος μ.χ. αιώνας.

 

Ισως το πρώτο έργο επιστημονικής φαντασίας.

 

 

Οι κάτοικοι της Σελήνης θεωρούν κάποιον ωραίο, αν είναι φαλακρός και δεν έχει μαλλιά. Τους μαλλιαρούς τους σιχαίνονται. Αντίθετα στα αστέρια που λέγονται Κομήτες όμορφους θεωρούν τους μακρυμάλληδες.

 

Στη Σελήνη βρίσκονταν μερικοί που μας ιστορούσαν για εκείνα τα μέρη. Ακόμα οι κάτοικοι της σελήνης βγάζουν και γένια λίγο πάνω από τα γόνατα. Νύχια δεν έχουν στα πόδια και είναι όλοι τους μονοδάχτυλοι.

 

Πάνω στους γλουτούς τους φυτρώνει ένα μακρύ σαν ουρά λάχανο που είναι πάντα πράσινο και δε σπάει όταν ξαπλώνουν ανάσκελα. Από τη μύτη τους, όταν την φυσούν, βγάζουν δυνατό μέλι. Όταν πάλι δουλεύουν ή γυμνάζονται, ολόκληρο το κορμί τους ιδρώνει γάλα, από το οποίο μπορεί κανείς και τυρί να πήξει, αν στάξει μέσα του λίγο από το μέλι.

 

Λάδι κάνουν από τα κρεμμύδια τους και είναι πολύ πυκνό και ευωδιαστό σαν μύρο. Έχουν και πολλά αμπέλια που βγάζουν νερό, γιατί οι ρόγες από τα σταφύλια είναι σα χαλάζι. Και νομίζω, όταν σηκωθεί αέρας και κουνήσει τα κλήματα εκείνα, τότε σε μας κάτω πέφτει το χαλάζι, καθώς κόβονται τα σταφύλια.

 

Την κοιλιά τους την έχουν για σακκούλα, όπου βάζουν ό,τι χρειάζονται, γιατί μπορούν να την ανοίγουν και να την ξανακλείνουν. Μου φαίνεται πως μέσα της δεν υπάρχουν καθόλου έντερα, ή για να πω καλύτερα, υπάρχει τούτο μόνο: ένα πυκνό και δασύ τρίχωμα, ώστε τα νεογέννητα, όταν κάνει κρύο, να κρύβονται σ αυτή.

 

Ρούχα οι πλούσιοι έχουν γυάλινα μαλακά, ενώ οι φτωχοί χάλκινα υφαντά. Στους τόπους εκείνους υπάρχει άφθονος χαλκός που τον βρέχουν και τον δουλεύουν, όπως το μαλλί.

 

Για τα μάτια τους όμως διστάζω να πω τί λογής ήταν για να μη νομίσει κανείς ότι λέω ψέματα, επειδή ο λόγος μου θα φανεί απίστευτος. Ωστόσο θα το πω και αυτό. Τα μάτια τους λοιπόν είναι κινητά και όποιος θέλει τα βγάζει και τα φυλάει ώσπου να ξαναχρειαστεί να δει. Τότε τα βάζει και βλέπει. Πολλοί, όταν χάσουν τα δικά τους, δανείζονται από άλλους και βλέπουν. ’λλοι πάλι έχουν πολλά ζευγάρια μάτια φυλαγμένα- οι πλούσιοι.

 

Τα αυτιά τους είναι φύλλα από πλατάνια, εκτός από τους Δενδρίτες που τα έχουν ξύλινα.

 

 

Αλλά και κάποιο άλλο παράδοξο πράγμα είδα στα ανάκτορα. Πάνω από ένα πηγάδι, όχι πολύ βαθύ βρίσκεται ένας μεγάλος καθρέφτης. Αν κατεβεί κανείς στο πηγάδι, ακούει όλα όσα λένε κάτω στη Γη. Αν πάλι κοιτάξει στον καθρέφτη, βλέπει όλες τις πολιτείες και όλους τους λαούς, σα να βρίσκεται ανάμεσά τους. Τότε είδα τους δικούς μου και ολόκληρη την πατρίδα. Αν όμως με έβλεπαν και εκείνοι, αυτό δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Όποιος δεν πιστεύει πως αυτά είναι έτσι, αν κάποτε και ο ίδιος πάει εκεί, θα μάθει πως λέω την αλήθεια.

 

Και για να ξαναγυρίσω τελοσπάντων στη διήγησή μου, κάποτε αποχαιρετήσαμε το βασιλιά και τους δικούς του, μπήκαμε στο καράβι και ανοιχτήκαμε.

 

Σε μένα ο Ενδυμίων είχε χαρίσει και δώρα, δύο γυάλινους χιτώνες, πέντε χάλκινους και μια πανοπλία από λούπινα, που όλα αυτά τα άφησα στο κήτος. Έστειλε μαζί μας και χίλιους Ιππόγυπους, για να μας συνοδεύσουν ίσαμε πεντακόσια στάδια.

 

Στη διαδρομή μας περάσαμε από πολλές και διάφορες χώρες και αράξαμε στην Αφροδίτη, που μόλις είχε αρχίσει να κατοικείται. Εκεί βγήκαμε και πήραμε νερό. Ύστερα μπήκαμε στο Γαλαξία και πλέαμε σύριζα με την στεριά του Ήλιου, που τον είχαμε στα αριστερά μας. Όμως δεν αποβιβαστήκαμε, μόλο που λαχταρούσαν πολύ, οι σύντροφοί μου, γιατί δε μας άφησε ο αέρας. Θαυμάζαμε ωστόσο τη χώρα, που ήταν ολοπράσινη, εύφορη και γεμάτη νερά και πολλά αγαθά. Τότε μας είδαν οι Νεφελοκένταυροι, οι μισθοφόροι του Φαέθοντα, και πέταξαν και ήλθαν στο καράβι μας. Μόλις όμως έμαθαν πως είμαστε σύμμαχοι, ξανάφυγαν, Στο μεταξύ είχαν πια φύγει και οι Ιππόγυποι που μας συνόδευαν.

 

Εμείς συνεχίσαμε το ταξίδι μας ένα μερόνυχτο και κατά το απόγευμα της δεύτερης μέρας φτάσαμε τη λεγόμενη Λυχνόπολη, ενώ είχαμε πια αρχίσει να πλέουμε προς τη Γη.

 

Η πολιτεία αυτή βρίσκεται ανάμεσα στις Πλειάδες και Υάδες, είναι όμως πολύ πιο χαμηλά από το Γαλαξία. Βγήκαμε έξω στη στεριά, μα άνθρωπο δεν βρήκαμε κανένα, μόνο πολλά λυχνάρια που περιδιάβαζαν εδώ κι εκεί και περνούσαν τον καιρό τους στην αγορά ή στο λιμάνι. Τα πιο πολλά ήταν μικρά, σαν να πούμε οι φτωχοί του τόπου, και λίγα μόνο τα μεγάλα και τρανά που ήταν πολύ φωτεινά και ξεχώριζαν από τα άλλα. Το καθένα είχε δικιά του ξεχωριστή κατοικία, ένα λυχναρόσπιτο. Είχαν και ονόματα, όπως οι άνθρωποι, και τα ακούγαμε που μιλούσαν κιόλας.

 

Και όχι μόνο δε μας έκαναν κανένα κακό, αλλά μας προσκαλούσαν, να μας φιλοξενήσουν. Εμείς ωστόσο φοβόμαστε και κανένας δεν τόλμησε να πάει ούτε για φαγητό ούτε για ύπνο.

 

Το Διοικητήριο τους είναι κτισμένο στο κέντρο της πόλης, όπου μένει ο άρχοντάς τους όλη τη νύχτα και φωνάζει τον καθένα με το όνομά του. Όποιος δεν παρουσιαστεί αμέσως καταδικάζεται σε θάνατο σαν λιποτάκτης. Και ο θάνατος είναι το σβήσιμο της φωτιάς του. Εμείς στεκόμαστε εκεί κοντά και βλέπαμε αυτά που γίνονταν και ακούγαμε τα λυχνάρια να απολογούνται και να λένε για ποιο λόγο είχαν καθυστερήσει.

 

Εκεί αναγνώρισα και το δικό μας λυχνάρι. Το χαιρέτησα και ζήτησα να μάθω πως ήταν τα πράγματα στο σπίτι μας . Και αυτό μου τα διηγήθηκε όλα.

 

Εκείνη λοιπόν τη νύχτα μείναμε στη Λυχνόπολη και την άλλη μέρα ξεκινήσαμε και αρμενίζαμε κοντά πια στα σύννεφα. Εκεί είδαμε και θαυμάσαμε και την πόλη Νεφελοκοκκυγία, όπου όμως δε βγήκαμε, γιατί δεν μας άφηνε ο αέρας.

 

Στην πολιτεία αυτή έλεγαν πως βασιλιάς ήταν ο Κόρωνος, ο γιος του Κοττυφίωνα. Εγώ, τότε θυμήθηκα τον ποιητή Αριστοφάνη , άνθρωπο σοφό, που λέει την αλήθεια και που άδικα δεν τον πιστεύουν για όσα έχει γράψει.

 

Τρεις μέρες αργότερα διακρίναμε πια καθαρά και τον Ωκεανό, αλλά στεριά δε βλέπαμε πουθενά, εκτός από τις χώρες που ήταν στον αέρα. Όμως, και αυτές φαίνονταν γεμάτες από φωτιά και πλημμυρισμένες από λάμψη.

 

Κατά την τέταρτη μέρα, γύρω στο μεσημέρι, ο αέρας πήρε να υποχωρεί και να κοπάζει και τότε πέσαμε μαλακά στη θάλασσα. Μόλις αγγίξαμε το νερό, πλημμυρίσαμε από χαρά και αγαλλίαση, και είμαστε τρισευτυχισμένοι με το γεγονός αυτό. Ξεμπαρκάραμε και αρχίσαμε να κολυμπάμε, μια και για καλή μας τύχη ήταν γαλήνη και η θάλασσα ακύμαντη.

 

Φαίνεται όμως πως συχνά μια αλλαγή στο καλύτερο γίνεται αρχή για μεγαλύτερα κακά. Γιατί κι εμείς δύο μόνο μέρες ταξιδέψαμε με καλό καιρό. Τα ξημερώματα της τρίτης είδαμε κατά την Ανατολή θηρία και πολλά άλλα κήτη, προπαντός όμως ένα που ξεχώριζε από όλα και ήταν μεγάλο, ίσαμε χίλια πεντακόσια στάδια. Έτρεχε καταπάνω μας με ανοιχτό το στόμα ταράζοντας από μακριά τη θάλασσα. Ήταν περιλουσμένο με αφρό και μας έδειχνε τα δόντια του, όλα σουβλερά, όπως τα παλούκια, και άσπρα σαν να ήταν από ελεφαντόδοντο. Εμείς αποχαιρετιστήκαμε για τελευταία φορά, αγκαλιαστήκαμε και περιμέναμε.

 

Και αυτό που είχε φτάσει κοντά, μας ρούφηξε και μας κατάπιε μαζί με το καράβι. Δεν πρόλαβε ωστόσο να μας κομματιάσει με τα δόντια του , επειδή το πλοίο, ανάμεσα από τα ανοίγματά τους, γλίστρησε στην κοιλιά του.......

 

Όταν βρεθήκαμε μέσα, στην αρχή ήταν σκοτάδι και δε διακρίναμε τίποτα. Ύστερα άνοιξε το στόμα του και είδαμε ένα μεγάλο κοίλωμα, πλατύ πέρα για πέρα και βαθύ, αρκετό να χωρέσει μια πολυάνθρωπη πόλη.

 

Μέσα του είχε μικρά και μεγάλα ψάρια, πολλά άλλα θηρία κατασπαραγμένα, καραβόπανα, άγκυρες, ανθρώπινα κόκαλα και εμπορεύματα. Στη μέση ήταν στεριά και λόφοι, που σχηματίστηκαν, νομίζω, από τη λάσπη που κατάπινε το κήτος και που ύστερα σιγά σιγά κατακάθιζε.

 

Όπως και να ειναι μια φορά, πάνω στη στεριά είχε φυτρώσει ένα δάσος με δέντρα κάθε είδους, είχαν βλαστήσει λαχανικά και όλα έδιναν την εντύπωση πως τα καλλιεργούσαν. Η περιφέρεια της ξηράς ήταν διακόσια σαράντα στάδια. Τέλος, μπορούσε να δει κανείς και θαλασσοπούλια, γλαρούς και αλκυόνες, που έχτιζαν τις φωλιές τους πάνω στα δέντρα.

 

Τότε λοιπόν εμείς για πολλή ώρα κλαίγαμε. Ύστερα σήκωσα τους συντρόφους μου και βάλαμε στηρίγματα στο καράβι. Τρίψαμε ξύλα, ανάψαμε φωτιά και ετοιμάσαμε φαγητό με ότι βρέθηκε. Ολόγυρα υπήρχαν άφθονα και κάθε λογής κρέατα από ψάρια. Νερό είχαμε ακόμη αυτό που πήραμε από την Αφροδίτη.

 

Την άλλη μέρα, όταν σηκωθήκαμε, κάθε φορά που το κήτος άνοιγε το στόμα του, βλέπαμε άλλοτε βουνά, άλλοτε μόνο τον ουρανό, πολλές φορές όμως και νησιά. Καταλαβαίναμε πως το θηρίο έτρεχε γρήγορα σε κάθε μεριά της θάλασσας.

 

Όταν είχαμε πια συνηθίσει στη διαμονή εκείνη, πήρα επτά από τους συντρόφους και άρχισα να προχωρώ στο δάσος, γιατί ήθελα να τα εξερευνήσω όλα. Δεν είχαμε ακόμα προχωρήσει καλά καλά μήτε πέντε στάδια, όταν βρήκαμε ένα ναό του Ποσειδώνα, όπως φανέρωνε η επιγραφή. Σε λίγη απόσταση είδαμε και πολλούς τάφους με επιτύμβιες στήλες και μια πηγή με πεντακάθαρο νερό. Ακόμα ακούγαμε και γαύγισμα σκυλιού και από μακριά φαινόταν και καπνός . Συμπεράναμε πως υπήρχε κάποια αγροικία.

 

Λουκιανός ο Σαμοσατεύς