Το σύμπαν της τέχνης και οι τέχνες τ' ουρανού

[wereniki]

Το άκουσα στο ραδιόφωνο του αμαξιού επιστρέφοντας σπίτι, και το θυμήθηκα.

Απλά είναι...υπέροχο!!!

 

[kkokkolis]

Sous le ciel, Les Images du Pays, Albert Lozeau, 1926

 

Au beau ciel d'été le jour vient de naître ;

Les petits oiseaux confondent leurs chants ;

La clarté nouvelle emplit la fenêtre

Et l'on sent l'odeur de l'herbe des champs.

 

Le soleil reluit sur les feuilles vertes

Qui tremblent au vent léger du matin.

Respirant l'air bleu, les fleurs sont ouvertes :

Somptueux velours et riche satin.

 

Épris de beauté devant la nature,

Vers le firmament je tourne les yeux ;

L'espace infini, la lumière pure

Émeuvent le coeur d'un rythme joyeux.

 

Et cette splendeur qui charme et console

Par l'homme n'est pas regardée en vain :

Le meilleur de lui dans l'azur s'envole

Sur les ailes d'or d'un rêve divin !

[wereniki]

Μια μικρή ανάπαυλα μέσα στον πυρετώδη ρυθμό προετοιμασίας των προγραμμάτων, που θα υλοποιήσουμε τη φετινή διδακτική χρονιά με τους μαθητές μου, και μια μικρή γεύση από τα βιβλία που προσαρμόζω στις ειδικές τους ικανότητες:

 

"Τι ζητάει ο Ζήνων;" της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, εκδόσεις ύψιλον.

 

Αλλάζει ο κόσμος όταν τον βλέπουνε αλλιώς

δυο μάτια που ‘χουνε του φεγγαριού το φως!

 

Και σκάβουν, σκάβουν μες στο χρόνο

Ν’ ανοίξουνε για τη χαρά ένα δρόμο.

 

Ρυάκι είναι που κυλά,

σπαθί που γύρω αστράφτει

ψάρι ή χαρά και σπαρταρά

στης γλώσσας σου την άκρη.

 

Απ’ την ουρά της κράτα τη

την πιο λαμπρή σου μέρα.

κοντά σου είναι το παντού

και όχι παραπέρα...

 

Οι πίνακες είναι του Χρήστου Κεχαγιόγλου, αφού στο project αυτό θα δουλέψουμε και πάνω σε πίνακες του γνωστού ζωγράφου.

[wereniki]

Το άλλο πρόγραμμα έχει να κάνει με το "Άξιον Εστί" του Ελύτη!

Μια προσέγγιση στο μεγάλο αυτό έργο μέσα από άξονες χρωμάτων, συμβόλων, ανάγλυφου - τεσσάρων βασικών στοιχείων του πλανήτη μας, αρχαιολογίας κ.λπ.

 

Μια ιδέα για τα χρώματα:

Κόκκινο

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν...

Αιμάτινος θρόμβος ο σωσίας του ήλιου...

Κόκκινο αίμα της νιότης και του θανάτου...

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα...

..................................κ.λπ.

Γαλάζιο:

Ελληνικό τοπίο, ουρανός θάλασσα και...

Με την πρώτη νεότητα, ν' ανεβώ στο γλαυκό τ' ουρανού...

Ελαιώνες λοξούς με γαλάζιο ανάμεσα στα δάχτυλα...

Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας

και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε...

 

Πράσινο.....Χρυσό.... Άσπρο....

 

Μια ιδέα για τα 4 στοιχεία:

Το νερό

Αλλά λίγο το νερό

Για να το 'χεις θεό

Και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του...

 

Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα

γάζες αιθέρος αλεύκαντες...

..............κ.λπ.

 

Οι άνεμοι

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ οι άνεμοι που ιερουργούνε

που σηκώνουν το πέλαγος σα θεοτόκο

που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια

που σφυρίζουν στα όρη και έρχονται...

 

Ύστερα και οι άνεμοι όλοι της φαμίλιας μου έφτασαν

τ' αγόρια με τα φουσκωμένα μάγουλα...

 

και άλλοι γέροντες γνώριμοι παλαιοί

οστρακόδερμοι γενειοφόροι...

................κ.λπ.............κ.λπ...........

 

Τι έργο είναι αυτό θεέ μου! Όσο το διαβάζω, τόσο το αγαπώ!

..............

(Αυτά κάνω και μετά έχω και ενοχές, για την επιρροή που ασκώ στους μαθητές μου δεδομένου ότι, και τα άλλα 2 προγράμματα πάλι έχουν να κάνουν με δικές μου αγάπες: "οι πλανήτες και οι δορυφόροι" τους και το γνωστό "Το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας".)

[KGP]

Από τους πρωτεργάτες της Ambient, ένας συμπαντικός μουσικός καμβάς:

 

http://www.youtube.com/watch?v=HoI9sNKbOpk

[wereniki]

Λόγω ημέρας...

90 χρόνια από το Μικρασιατικό ξεριζωμό.

 

"1922. Η Ανατολή γλυκύτατη πάντα, για σονέτο — κάτι τέτοιο. Όλα ήταν ήμερα και αβρά εκείνο το φθινόπωρο. Ο εχτρός είχε κατεβεί στην πόλη μας, το Αϊβαλί. Και στο λιμάνι είχαν αράξει βαπόρια με αμερικάνικες παντιέρες. Διαταγή: Το σάπιο εμπόρευμα —τα παιδάκια κ' οι γυναίκες— θα μπαρκέρναν για την Ελλάδα.

Μα οι άντρες, από δεκαοχτώ ίσαμε σαράντα πέντε χρονώ, θα φεύγαν για το εσωτερικό, σκλάβοι στα εργατικά τάγματα…

…Ήμουν δεκαοχτώ χρονώ. Δεν ήμουν εμπόρευμα για την Ελλάδα, μήτε μια οκά• μήτε λίγο σάπιο πράμα — τίποτα".

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ "Το Νούμερο 31328'.

Στην αρχική του μορφή γράφτηκε το 1924 και ξαναδουλεύτηκε το 1931, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά. Η επιτυχία που σημείωσε τότε ήταν τεράστια, ακόμα και έξω από τον ελληνικό χώρο.

 

Σμύρνη- Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922

http://www.youtube.com/watch?v=qEkNdNEXucM&feature=player_embedded#at=254

[wereniki]

και αυτό:

 

"Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω"

Στίχοι: Πυθαγόρας

Μουσική: Απόστολος καλδάρας

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Γιάννης Φέρτης (ντουέτο )

 

 

Σαν ήμουνα παιδί κι εγώ

φτερούγισα απ' την κούνια

όμως μαχαίρια έβλεπα

στης Πόλης τα καντούνια

 

Κυνηγημένος μιαν αυγή

ετράβηξα τους δρόμους

φωτιά στα πόδια μου η γη

κι η μοναξιά στους ώμους

 

Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω

και μια πέτρα για να ξαποστάσω

τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω

απ' όσα πέρασα

[wereniki]

"Η τρελή του φεγγαριού"

 

Έτρεχες μες στη νύχτα

βγάζοντας άναρθρες κραυγές.

"Είναι η τρελή του φεγγαριού",

φώναζε κάποιος.

 

Μα ήσουν το φεγγάρι

κι εγώ ο τρελός. (1981)

 

Αντώνης Περαντωνάκης "Ακίδες και δήγματα', εκδ. Πλέθρον

[wereniki]

Στις 21 Αυγούστου 2012, όταν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρίσκονταν 400 χιλιόμετρα πάνω από τις ΗΠΑ, ένας αστροναύτης πήρε αυτή τη μοναδική φωτογραφία της νέας σελήνης μετά την δύση του ήλιου.

[wereniki]

Το ξέρατε ότι, ο Τζέιμς Κουκ, ο άνθρωπος που εξερεύνησε την Αυστραλία, την Τασμανία, την Ταϊτή και τη Χαβάη και έδωσε το όνομα στα καγκουρό, εκτός από υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού της Μ. Βρετανίας, ήταν και ερασιτέχνης αστρονόμος;!!!

 

Το όνομά του είναι ταυτισμένο με το ταξίδι και την περιπέτεια, αλλά ο βρετανός θαλασσοπόρος ήταν επίσης αυτοδίδακτος επιστήμονας, επιδέξιος χαρτογράφος και πρακτικός γιατρός. Και όπως αναφέρει ο κ. Χάρης Βάρβογλης, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, ο άγγλος πλοίαρχος Τζέιμς Κουκ ήταν ο αρχηγός της επιστημονικής αποστολής, που παρατήρησε τη διάβαση της Αφροδίτης του 1769 από την εξωτική Ταϊτή!

 

Στα τέλη Αυγούστου του 1768 με το ιστιοφόρο "Endeavour" (δηλαδή, προσπάθεια) ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι του!

(Να πω τώρα, ότι δεν ζηλεύω; Δεν θα το πω, γιατί θα είναι μέγα ψέμα)

 

Στο σημείο από το οποίο έκανε ο Κουκ τις παρατηρήσεις του χτίστηκε 100 χρόνια αργότερα αυτός ο φάρος!!!

[wereniki]

Επιτέλους, να κι ένα καλό νέο μετά από ένα πολύωρο, εξαντλητικό και δύσκολο δημοτικό συμβούλιο...

Οι Dead Can Dance -των Lisa Gerrard και Brendan Perry- είναι και πάλι μαζί και επανέρχονται ξανά στο προσκήνιο, έπειτα από 16 χρόνια, με νέα δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο "Anastasis"!!!

Για τον τίτλο "Anastasis", ο Perry -ως εμπνευστής- εξηγεί, πως προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και συμβολίζει την αναγέννηση. Σε μία περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται σε δύσκολη θέση, οι Dead Can Dance χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα για να τιτλοφορήσουν την μετά από 16 χρόνια επιστροφή τους, ενώ επίσης χαρίζουν ελληνικές ονομασίες σε τρία από τα κομμάτια του άλμπουμ τους: "Anabasis", "Agape" και "Amnesia".

 

“Anabasis”

http://www.youtube.com/watch?v=u1g0Z0APed0

 

“Agape”

http://www.youtube.com/watch?v=po63khb3d5o

 

”Amnesia”

 

"Children of the sun"

[wereniki]

Άντε, καλό ξεκίνημα και καλή δύναμη συνάδελφοι! Κουράγιοooo...

Στο Σχολείο μου ξεκινάμε με πάμπολλες ελλείψεις σε ειδικότητες εκπαιδευτικών και όχι μόνο... Σκεφτείτε, πόσο νοιάζονται για τη γενική αγωγή και θα συμπεράνετε πόσο θα νοιαστούν για την ειδική.

[wereniki]

Ε μα κι εσείς! Απαιτήσεις που έχετε! Δηλαδή περιμένατε από την πρώτη στιγμή - με τον αγιασμό-, να λειτουργήσουν ομαλά τα σχολεία της χώρας; Αν αυτό δεν είναι απληστία και πλεονεξία από τη μεριά σας, τότε τι είναι; "Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου".

[paranoia]

Μερικά παλιά καλά ανέκδοτα που σατιρίζουν φυσικούς και μαθηματικούς!!

 

1. Πώς ένας μαθηματικός βγάζει το δέντρο απο τη ρίζα του?

- Το υψώνει στο τετράγωνο!!!

 

 

2. Οι φυσικοί στον παράδεισο

 

Ένα βαρετό απόγευμα στον παράδεισο όλοι οι διάσημοι φυσικοί, ο Νεύτωνας, ο Αινστάιν, ο Πλάνκ κλπ αποφασίζουν να παίξουν κρυφτό.

Ενώ ''τα φιλάει'' ο Αινστάιν όλοι τρέχουν γρήγορα να κρυφτούν πίσω απο κανένα δέντρο, καμία κολώνα... Μόνο ο Νεύτωνας ατάραχος φτιάχνει ένα τετράγωνο στο χώμα και πατάει μέσα. Γυρνάει ο Αινστάιν και λέει:

''Σε είδα! Φτου φτου ενας Νεύτωνας!''

Και ο Νεύτωνας απαντάει:

''Δεν ειμαι ο Νεύτωνας, είμαι ένας Νεύτωνας σε ένα τετραγωνικό μέτρο άρα είμαι ένας Πασκάλ!

 

3. Το φαρμακείο

 

Ένας Μαθηματικός, ένας Βιολόγος και ένας Φυσικός καθόταν σε έναν τραπεζάκι σε γνωστή

καφετέρια των Ιωαννίνων έπιναν καφέ και κοιτούσαν τους ανθρώπους που

μπαινόβγαιναν στο Φαρμακείο δίπλα. Πρώτα βλέπουν 2 άτομα να μπαίνουν μέσα . Περνάει λίγη

ώρα και βλέπουν 3 άτομα να βγαίνουν από μέσα. Τότε λέει ο Φυσικός με ύφος "η μέτρηση δεν

ήταν ακριβής". Τον κοιτάζει ο Βιολόγος όλο απορία και υποθέτει ότι μάλλον θα αναπαράχθηκαν.

Ο Μαθηματικός με ψιλο-αδιάφορο στυλ λέει ότι "αν τώρα μπει ακόμη ένα άτομο μέσα στο κτίριο

τότε θα αδειάσει''.

4. Λάμπες

 

Ερ. : Πόσοι Μαθηματικοί χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

 

Απ. : Κανείς. Αφήνεται στον αναγνώστη σαν άσκηση.-

 

Ερ. : Πόσοι Αναλύστες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

 

Απ. : 3. Ένας για να αποδείξει την ύπαρξη, ένας την μοναδικότητα και ακόμη ένας για

να φτιάξει έναν αλγόριθμο.-

 

Ερ. : Πόσοι Λογικολόγοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα;

 

Απ. : Κανείς. Δεν μπορούν να την αλλάξουν αλλά μπορούν εύκολα να αποδείξουν οτι

μπορεί να γίνει.

 

Και το αγαπημένο μου..

 

5. Οι συναρτήσεις, το μπάρ και η παράγωγος.

 

Ήταν οι Συναρτήσεις παρέα και τα έπιναν άσχημα σε ένα καπηλειό.

Φασαρία, μεγάλες πήλινες κούπες με κρασί, κουβέντες για το ποιος έχει το πιο

μεγάλο πεδίο ορισμού, τις πιο κομψές κλίσεις και άλλα τέτοια. Όταν ξαφνικά....

Μέσα στο καπηλειό, μπουκάρει πανικόβλητος ο Λογάριθμος, φωνάζοντας: Φύγετε γρήγορα, μας

βρήκαν οι Παράγωγοι και έρχονται να μας παραγωγίσουν. Φύγετε, σας λέω θα γίνει σφαγή.

Πανικός, φωνές, τραπέζια να αναποδογυρίζουν και οι Συναρτήσεις να προσπαθούν να φύγουν

όσο πιο γρήγορα μπορούν. Μόνο μία συνάρτηση, να έχει αράξει ατάραχη σε ένα τραπεζάκι, η e^x

η οποία κοιτάζει ανέμελα τα σημεία τομής της με τον άξονα των χ.

-Καλά, δεν άκουσες, της λέει ο Λογάριθμος, φύγε γρήγορα, θα γίνει σφαγή,

έρχονται οι Παράγωγοι.

Και η e^x απαντάει:

-Εμένα θα μου @@@@.

[wereniki]

Ξεφυλλίζοντας με νοσταλγία παλιά βιβλία Ποίησης, τα οποία -ούσα φοιτήτρια- διάβαζα, βρήκα κάποια ποιήματα υπογραμμισμένα. Διάλεξα δύο από αυτά..

 

ΧΙΙ

Τη νύχτα η σιωπή είναι λόγος

Τις ερμαφρόδιτες ώρες

Τα γήινα υλικά παραχωρούν τη θέση τους

Στη διαφάνεια και το χρόνο

Είναι τότε

Που οι άγιοι την άχραντο ηδονή ψάχνοντας

Παραδέρνουν ανάμεσα

Σε παλιούς και νέους θεούς

Φοίνικας Άδωνις Χριστός

Οράματα μέσα από πρισματικούς καθρέφτες

Ατμόσφαιρα φορτισμένη με αρώματα

Αποκόμματα ριγμένα στα σκυλιά

Ψίχουλα στα ενυδρεία

Ό χ ι ο χ ρ ό ν ο ς ν α μ η γ ι α τ ρ έ ψ ε ι τ ι ς π λ η γ έ ς

Δ ε ν θ έ λ ω τ α ρ ι χ ε υ μ έ ν α α ι σ θ ή μ α τ α.

Το πέρασμα του θανάτου μετατόπισε το κέντρο βάρους;

Οι φωνές συνεχίζουν

Μέσα στο θόρυβο του χρόνου

Στις νύχτες δίχως μέλλον

Οι νύχτες δεν έχουν ιστορία

Το όνειρο δεν μας ανήκει

Μάσκες πέφτουν διαδοχικά

Όταν ακόμα υπήρχε θέση για πολλά

Ο έρωτας δεν ήταν δοσμένος στο Ένα

Η τελευταία μάσκα

Έγινε ένα με το δέρμα μου.

 

Χριστόφορος Λιοντάκης, "Το τέλος του τοπίου - μετάθεση" από την ενότητα "Εικόνες που εμείνανε", εκδόσεις Εγνατία

[wereniki]

(Στον άντρα μου, που επιστρέφει μεθαύριο, μετά από ταξίδι μιας εβδομάδας)

 

...Το διάστημα είναι ο ιστός του γάλακτος

που με τρέφει και με διαιωνίζει

 

Πανόραμα απορροφώ το βάθος από ένα βαθύ πηγάδι

ο ουρανός γεμάτος μέχρι τις άκρες από ανταύγειες και άστρα

 

Τ' αστέρι αυγατίζει τ' αστέρια

εμείς ξέρουμε να παντρεύουμε τις εποχές

 

ξέρουμε να ξεμπλέκουμε τους κόμπους

απ' αυτό που δεν είναι παρά ενδεχόμενο

 

Τα παλιά χρόνια ξανανιώνουν

ο ήλιος λάμπει μέσα στις πόλεις μας

 

Το παράθυρό μου διανοίγεται

μέχρι την αντανάκλαση του μέλλοντος...

 

Paul Eluard, απόσπασμα από το ποίημα "Αλλού εδώ παντού"

[wereniki]

Κι άλλο ένα ακόμα!

 

"Χειρόγραφο παραίνεσης"

 

Καθάριος απέναντι στον ήλιο που λάμπει

καθάριος και σε κάθε συννεφιά της μοίρας

προχώρει σταθερά κι ατάραχα δίχως

να λησμονήσεις πως ακόμη

δεν έλαμψε το χόρτο μες στον άνθρωπο.

Καθάριος – αυτό σημαίνει

χωρίς αποσκευές και εισιτήρια

γιομάτος απ’ την οικουμένη.

 

Νίκος Καρούζος, από τη συλλογή "συντήρηση ανελκυστήρων", εκδ. Καστανιώτη

[wereniki]

Μία καλοκαιρινή εργασία για όλους τους μαθητές μου, αφού ήμουν σίγουρη ότι θα περνούσαν άπειρες ώρες σερφάροντας στο διαδίκτυο, ήταν να βρει ο καθένας κάτι εξαιρετικό να μας παρουσιάσει το Σεπτέμβρη.

 

Ο Κώστας (ανώτερη βαθμίδα)μας παρουσίασε αυτό!

"Οι δέκα κανόνες στο παιχνίδι της ζωής"

 

και η Ραφαέλα (μέση βαθμίδα) αυτό:

"Πώς μαθαίνουμε; Από τα λάθη μας."

 

Απολαύστε τα!

[wereniki]

M7: Open Star Cluster in Scorpius

APOD NASA

12/9/2012

[wereniki]

Ευτυχώς τα πουλιά δεν έχουν γκρεμό...

[paranoia]

Ένα πανέμορφο βίντεο, για ένα πανέμορφο άσμα.

 

Loreena McKennitt, ''The mystic's dream''

 

http://www.youtube.com/watch?v=_nqczdo9G60&feature=BFa&list=AL94UKMTqg-9CyQiVDfLT7mReZa_ePBNHW

[wereniki]

Ξεφυλλίσματος παλιών βιβλίων Ποίησης - φοιτητικής ζωής - συνέχεια...

 

"Τη νύχτα"

Τη νύχτα, όταν η θάλασσα με νανουρίζει

κι η λάμψη του χλομού άστρου

απλώνεται στα μεγάλα κύματά της,

τότε λέω πως είμαι ελεύθερος

από του κόσμου τις φροντίδες και την αγάπη.

 

Στέκομαι αμίλητος και βαθιά ανασαίνω

μόνος μου, μόνος με το νανούρισμα της θάλασσας

που απλώνεται μπροστά μου σιωπηλή και παγωμένη

με τα χίλια φώτα της.

Τότε στους φίλους μου τρέχει ο λογισμός μου

και βυθίζω τη ματιά μου μες στο βλέμμα τους

και μόνος μου ρωτώ τους τον καθένα σιωπηλά:

"Είσαι δικός μου ακόμα;

Η θλίψη μου είναι και δική σου θλίψη,

ο θάνατός μου και για σένα θάνατος;

Νιώθεις απ’ την αγάπη μου, τη λύπη μου

καν μιαν ανάσα, καν μια ηχώ;"

 

Και ειρηνεμένη η θάλασσα σωπαίνοντας

με κοιτά και μου χαμογελάει: όχι.

Κι απάντηση ή αντίο πια

δε φτάνει από πουθενά.

 

Hermann Hesse "Ποιήματα", εκδ. Καστανιώτη

[wereniki]

"Βραδάκι"

Με νεκρά δάχτυλα ηρώων

γεμίζει το φεγγάρι

τ’ αμίλητα δάση.

Ω, φεγγάρι – δρέπανο!

Και οι θρυμματισμένοι βράχοι ολόγυρα

με τα γλυκά αγκαλιάσματα

των εραστών,

φαντάσματα δοξασμένων εποχών.

Αυτό το γαλάζιο φως στρέφει τη λάμψη του

προς την πόλη,

εκεί που μια φυλή παρακμασμένη

ζει μες στο κρύο και στο κακό,

ετοιμάζοντας το σκοτεινό μέλλον

των λευκών τους απογόνων.

Σκιές φεγγαροτύλιχτες

που ακούω το στεναγμό σας στο άδειο κρύσταλλο

της λίμνης του βουνού.

 

Georg Trakl “Ποιήματα”, εκδ. Καστανιώτη

[wereniki]

“Μισοφέγγαρο”

Το φεγγάρι πάει στο νερό.

Ήρεμος που είναι ο ουρανός!

Πάει θερίζοντας αργά

το τρέμουλο το παλιό του ποταμού,

στο μεταξύ ένας μικρούλης βάτραχος

το πέρασε για καθρεφτάκι.

 

F. G. Lorka “Ποιήματα”, εκδ. Καστανιώτη

[wereniki]

Και από τον υπέροχο William Blake “Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης” ένα απόσπασμα:

 

Χωρίς Αντίθετα δεν υπάρχει εξέλιξη. Έλξη και Απώθηση, Λογική και Ενέργεια, Αγάπη και Μίσος, είναι αναγκαία στην Ανθρώπινη ύπαρξη.

Από αυτά τα αντίθετα πηγάζει ό,τι οι πιστοί ονομάζουν Καλό και Κακό. Καλό είναι το παθητικό που υπακούει στη Λογική. Κακό είναι το ενεργητικό που πηγάζει από την Ενέργεια.

Καλό ο παράδεισος. Κακό είναι η Κόλαση.