Το Σύμπαν είναι κολοσσιαίο.

[Δροσος Γεωργιος]

Το Σύμπαν είναι κολοσσιαίο – 250 φορές πιο μεγάλο από αυτό που βλέπουμε.

Είναι το σύμπαν μας άπειρο ή κλειστό; Επειδή το ορατό Σύμπαν διαστέλλεται, τα πιο απομακρυσμένο ορατά αντικείμενα είναι πολύ πιο μακριά μας από ότι μας λέει η ηλικία του, περίπου 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια. Στην πραγματικότητα, τα φωτόνια στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων έχουν διανύσει 45 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να έρθουν έως εδώ. Τούτο το νούμερο σημαίνει ότι το ορατό σύμπαν στην πραγματικότητα έχει διάμετρο, περίπου, 90 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Είναι εύκολο να σκεφθεί κάποιος ότι αφού ο Κόσμος μας είναι 13.7 δισεκατομμυρίων ετών, άρα και το σύμπαν έχει αυτό το μέγεθος. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Υπάρχουν αντικείμενα τόσο μακριά μας, που το φως τους δεν θα φτάσει ποτέ σε μας.Το πραγματικό σύμπαν, ωστόσο, είναι πολύ μεγαλύτερο. Το γνωρίζουμε τώρα χάρη στη στατιστική ανάλυση που έγινε από το Mihran Vardanyan στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τους συνεργάτες του.

Το κλειδί για τη μέτρηση του πραγματικού μεγέθους του σύμπαντος είναι η μέτρηση της καμπυλότητας του. Οι αστρονόμοι έχουν καταλήξει σε διάφορες μεθόδους για τη μέτρηση αυτής της καμπυλότητας. Μία μέθοδος σύμφωνα είναι να ψάξουμε για ένα μακρινό αντικείμενο γνωστού μεγέθους και να μετρήσουμε πόσο μεγάλο φαίνεται:

"Αν είναι μεγαλύτερο από ό,τι θα έπρεπε να είναι, το Σύμπαν είναι κλειστό. Εάν είναι στο σωστό μέγεθος, το σύμπαν είναι επίπεδο και αν είναι μικρότερο, το Σύμπαν μας τότε είναι ανοιχτό. "

Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι κύματα στο πρώιμο σύμπαν ‘καταψύχθηκαν’ στο κοσμικό υπόβαθρο των μικροκυμάτων. Σε αυτό οι επιστήμονες μπορούν να μετρήσουν το μέγεθος αυτών των κυμάτων, που ονομάζονται βαρυονικές ακουστικές ταλαντώσεις, με τη βοήθεια διαστημικών παρατηρητηρίων, όπως το WMAP. Μια άλλη μέθοδος είναι η φωτεινότητα των σουπερνόβα του τύπου 1Α σε μακρινούς γαλαξίες.

Το πρόβλημα είναι ότι όταν οι επιστήμονες εξετάζουν τα στοιχεία που προέρχονται από τα διάφορα μοντέλα, παίρνουν δυστυχώς διαφορετικές απαντήσεις στο ερώτημα της καμπυλότητας και το μέγεθός του σύμπαντος. Έτσι αναρωτιούνται για ποια μέθοδος είναι η πιο ακριβής.

Η σημαντική ανακάλυψη που έκανε ο Vardanyan ονομάζεται μοντέλο Bayesian averaging και είναι πολύ πιο εξεζητημένο από τη συνηθισμένη καμπύλη, που οι επιστήμονες συχνά χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν τα δεδομένα τους.

Το μοντέλο Bayesian ερωτά: με δεδομένα τα στοιχεία, πόσο πιθανό είναι το μοντέλο να πρέπει να διορθωθεί. Η προσέγγιση αυτή είναι αυτόματα προκατειλημμένη εναντίον των σύνθετων μοντέλων – «είναι ένα είδος στατιστικής σαν το ξυράφι του Όκαμ".

Το μοντέλο του Vardanyan λέει συγκεκριμένα ότι η καμπυλότητα του Σύμπαντος περιορίζεται πολύ κοντά γύρω από το μηδέν.

Με άλλα λόγια, το πιο πιθανό μοντέλο είναι ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο.

Ένα επίπεδο σύμπαν θα μπορούσε, επίσης, να είναι άπειρο και οι υπολογισμοί που κάνουν είναι αρκετά σύμφωνοι με αυτό το μοντέλο. Τέλος ή ομάδα του Vardanyan δείχνει ότι το Σύμπαν είναι τουλάχιστον 250 φορές μεγαλύτερο από τον όγκο του Hubble. Είναι γνωστό πως ο όγκος Hubble είναι παρόμοιος με το μέγεθος του παρατηρήσιμου σύμπαντος.

 

Πηγή: http://www.technologyreview.com/

[georgeUTL]

Πολυ καλο αρθρο και η δουλεια που κανανε αλλα μαλλον εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας εως οτου να καταληξουμε σε κατι σωστο 100%..

και υπαρχει πιθανοτητα πιστευω να ειναι τοσο μεγαλο οπου μπορει να μην φτασουμε ποτε να δουμε το τελος του ή ενα αλλο συμπαν!!

[Tsaprazi]

και υπαρχει πιθανοτητα πιστευω να ειναι τοσο μεγαλο οπου μπορει να μην φτασουμε ποτε να δουμε το τελος του ή ενα αλλο συμπαν!!

 

Υποθέτω πως με τη λέξη "τέλος" εννοείτε "ορίο" και όχι "κατάληξη", οπότε παρεμβαίνω:

Σε αυτό το ενδεχόμενο, μπορούν να συντελέσουν και άλλοι παράγοντες. Δηλαδή, μπορούμε να θεωρήσουμε πως, "ούτως ή άλλως" δε θα φτάσουμε στην άκρη του Σύμπαντος είτε για λόγους επιστημονικούς (αν επαληθευτούν συγκεκριμένες θεωρίες, όπως αυτή του πληθωρισμού για παράδειγμα), είτε για λόγους φιλοσοφικούς. Εκτός αυτού, πιστεύω ότι δε συσχετίζεται άμεσα το μέγεθος του Σύμπαντος με τους τρόπους τους οποίους χρησιμοποιούμε για να κατανοήσουμε τη δημιουργία του (ούτε και με το αν θα καταφέρουμε τελικά να την κατανοήσουμε "βλέποντας" τόσο πίσω στο παρελθόν), παρά μόνο με τις μεθόδους για τη χρονολόγησή του και την κατανομή των γαλαξιών σε αυτό.

 

Επίσης, το αν θα παρατηρήσουμε παράλληλο σύμπαν ή έστω κάποιο άλλο χωροχρονικό σύνολο που παρεμβάλλεται στη συνέχεια του δικού μας σύμπαντος, δεν αφορά, ούτε επηρεάζεται από τη μάζα ή τον όγκο του δικού μας χώρου.

 

Υ.Γ.: Όταν λέτε "τόσο μεγάλο" εννοείτε σε μάζα ή σε όγκο;

Υ.Γ.: Όταν λέτε "τέλος" εννοείτε "σύνορο" ή "θάνατος" (του σύμπαντος);

[bellatrix]

Υποθέτω πως με τη λέξη "τέλος" εννοείτε "ορίο" και όχι "κατάληξη", οπότε παρεμβαίνω:

Σε αυτό το ενδεχόμενο, μπορούν να συντελέσουν και άλλοι παράγοντες. Δηλαδή, μπορούμε να θεωρήσουμε πως, "ούτως ή άλλως" δε θα φτάσουμε στην άκρη του Σύμπαντος είτε για λόγους επιστημονικούς (αν επαληθευτούν συγκεκριμένες θεωρίες, όπως αυτή του πληθωρισμού για παράδειγμα), είτε για λόγους φιλοσοφικούς. Εκτός αυτού, πιστεύω ότι δε συσχετίζεται άμεσα το μέγεθος του Σύμπαντος με τους τρόπους τους οποίους χρησιμοποιούμε για να κατανοήσουμε τη δημιουργία του (ούτε και με το αν θα καταφέρουμε τελικά να την κατανοήσουμε "βλέποντας" τόσο πίσω στο παρελθόν), παρά μόνο με τις μεθόδους για τη χρονολόγησή του και την κατανομή των γαλαξιών σε αυτό.

 

Η σκέψη του ανθρώπου όπως και το σύμπαν δεν έχουν όρια αλλά είναι άπειρα.

 

Όσο για το εν λόγω άρθρο προσωπικά πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ νωρίς για να αποφανθούμε αν μια θεωρία είναι αβάσιμη ή όχι.

Εξάλλου για να αποφανθούμε αν το σύμπαν είναι επ' άπειρον διεσταλλόμενο ή πεπερασμένο εξαρτάται πιο πολύ από την πυκνότητα του σύμπαντος ρ και την σταθερά του Hubble H και στις οποίες θα έπρεπε να εστιάσουμε. Ακόμη και μετά από πολλές μετρήσεις υπεισέρχονται πολλά σφάλματα.