Πλούτωνας.

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα θεωρία για την ύπαρξη του Χάροντα, του δορυφόρου του Πλούτωνα που διαθέτει υπόγειο ωκεανό (βίντεο)

Το φεγγάρι του παγωμένου πλανήτη-νάνου αποτελεί ένα κοσμικό μυστήριο.

Μία νέα θεωρία που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» έρχεται να δώσει εξήγηση για την ύπαρξη του Χάροντα, του δορυφόρου του Πλούτωνα η παρουσία του οποίου αποτελεί αντικείμενο έρευνας από την επιστημονική κοινότητα εξαιτίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του.Ο Χάροντας ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Τζέιμς Κρίστι του Ναυτικού Παρατηρητηρίου των ΗΠΑ και ανακοινώθηκε επίσημα από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση στις 7 Ιουλίου του 1978, με την αρχική προσωρινή ονομασία S/1978 P 1. Είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα και το όνομα προέρχεται από τον Χάροντα, τον πορθμέα του Άδη, ο οποίος μετέφερε με τη βάρκα του τους αποθανόντες από τη μια όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη.Η απόσταση μεταξύ Χάροντα και Πλούτωνα είναι περίπου 19.640 χλμ. σε σύγκριση με τα 384.400 χλμ. που χωρίζουν κατά μέσο όρο τη Γη από τη Σελήνη. Ο Χάροντας είναι μεγάλος για δορυφόρος σε σχέση με τον Πλούτωνα, καθώς έχει σχεδόν το μισό μέγεθός του και το 11,6% της μάζας του. Επιπλέον, σύμφωνα με αστρονόμους, δεν περιφέρεται γύρω από τον Πλούτωνα, αλλά και αυτός και ο Πλούτωνας περιφέρονται γύρω από το κοινό κέντρο μάζας τους.Για αυτούς τους λόγους, πολλοί αστρονόμοι θεωρούν ότι ο Πλούτωνας και ο Χάροντας αποτελούν έναν διπλό πλανήτη ή ακόμα και ότι ο δεύτερος θα έπρεπε να θεωρείται από μόνος του ένας πλανήτης – νάνος.Μια δημοφιλής θεωρία είναι ότι ο Χάροντας σχηματίστηκε με τον ίδιο τρόπο που (σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία) σχηματίστηκε η Σελήνη. Ότι δηλαδή ένα μεγάλο διαστημικό σώμα συγκρούστηκε με τον Πλούτωνα και τα θραύσματα που δημιουργήθηκαν αφού τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη ενώθηκαν και δημιούργησαν το φεγγάρι του.

H προσομοίωση

Στη νέα μελέτη οι ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα εκτιμούν ότι ο Χάροντας υπήρχε ως διαστημικό σώμα στο μέγεθος περίπου που γνωρίζουμε και ότι πράγματι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις τον έφεραν κυριολεκτικά αγκαλιά με τον Πλούτωνα αλλά στη συνέχεια τα δύο σώματα απομακρύνθηκαν έχοντας στο μεταξύ ανταλλάξει κάποιες ποσότητες υλικών οδηγώντας στο σημερινό μέγεθος και σχήμα του Χάροντα.Οι ερευνητές λένε ότι τα μοντέλα προσομοιώσεων που είχαν χρησιμοποιηθεί για να διαπιστωθεί το πώς σχηματίστηκε ο Χάροντας ήταν σχεδιασμένα για μελέτες σε επίπεδα μεγάλου μεγέθους πλανητών ακόμη και γαλαξιών που έβγαζαν λάθος συμπεράσματα ενώ η δική τους προσομοίωση έλαβε υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά Πλούτωνα και Χάροντα για αυτό και είναι πιο αξιόπιστα τα αποτελέσματα.Οι ερευνητές λένε ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να διερευνηθεί εάν τόσο ο Χάροντας όσο και τα άλλα φεγγάρια του Πλούτωνα (Νύχτα, Κέρβερος, Υδρα, Στύγα) προέκυψαν από τα συντρίμμια που απελευθερώθηκαν από μια σύγκρουση και αν ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να είχε επηρεάσει την επακόλουθη γεωλογική εξέλιξη του Πλούτωνα και του Χάροντα  συμπεριλαμβανομένου του εάν σχημάτισαν και διατήρησαν τους υπόγειους ωκεανούς που πιστεύεται ότι διαθέτουν.

Στην εικόνα εμφανίζεται ο Πλούτωνας και στο βάθος ο Χάροντας. πηγή φωτό. (NASA/JHUAPL/SwRI)

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1874537/nea-theoria-gia-tin-yparxi-toy-charonta-toy-doryforoy-toy-ploytona-poy-diathetei-ypogeio-okeano-vinteo/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο Πλούτωνας έχει μια «δραστήρια» ομίχλη η οποία επισκέπτεται και ένα δορυφόρο του.

Νέα εντυπωσιακά ευρήματα για τις συνθήκες στον παγωμένο πλανήτη.

Το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε ότι ο ομιχλώδης ουρανός πάνω από τον παγωμένο Πλούτωνα βοηθά στην ψύξη της ατμόσφαιρας του νάνου πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα δίνει στο μεθάνιο και σε άλλα οργανικά μόρια μια ώθηση από την ατμόσφαιρα του ενώ μέρος της ομίχλης φαίνεται να μεταφέρεται στο Χάροντα, έναν από τους δορυφόρους του.Η ανακάλυψη της ομίχλης είχε προβλεφθεί το 2017 από τον πλανητικό επιστήμονα Ξι Ζανγκ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, για να εξηγήσει γιατί η λεπτή ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι τόσο διαπερατή. Με βάση μετρήσεις από το διαστημόπλοιο New Horizons της NASA, το οποίο πέρασε από τον Πλούτωνα και τον Χάροντα το 2015, ο πλανητικός επιστήμονας Γούιλ Γκρούντι στο Αστεροσκοπείο Lowell στην Αριζόνα υπολόγισε ότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα χάνει 1,3 κιλά μεθανίου στο Διάστημα κάθε δευτερόλεπτο και περίπου το 2,5% αυτού του μεθανίου καταλήγει στον Χάροντα βάφοντας τους πόλους του κόκκινους με οργανική χημεία. Πουθενά αλλού στο ηλιακό σύστημα δεν βλέπουμε ατμόσφαιρα να διαρρέει σε ένα γειτονικό σώμα.Η αιτία αυτής της ατμοσφαιρικής διαφυγής ήταν άγνωστη, αλλά ο Ζανγκ υποστήριξε ότι εάν η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα περιείχε ένα στρώμα ομίχλης, τότε αυτή η ομίχλη θα απορροφούσε το ελάχιστο ακραίο υπεριώδες φως από τον μακρινό Ήλιο που φτάνει στον Πλούτωνα, παρέχοντας την ενέργεια που θα δώσει στα μόρια την ώθηση που χρειάζονται για να διαφύγουν στο Διάστημα.Εκτός από την ομίχλη που θερμαίνει τα ατμοσφαιρικά μόρια ώστε να μπορούν να διαφύγουν ο Ζανγκ συνειδητοποίησε επίσης ότι η ομίχλη θα μπορούσε να έχει μια ψυκτική επίδραση στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα,  ένα φαινόμενο που είχε ανιχνευθεί προηγουμένως στη μεσόσφαιρα του νάνου πλανήτη η οποία είναι το τρίτο στρώμα της ατμόσφαιρας πάνω από την ουσιαστικά ανύπαρκτη τροπόσφαιρα και την πυκνότερη στρατόσφαιρα.Η μεσόσφαιρα του Πλούτωνα βρίσκεται σε υψόμετρο μεταξύ 20 και 40 χιλιομέτρων και φτάνει σε μέγιστη θερμοκρασία μείον 163 βαθμούς Κελσίου πριν ψυχθεί με ρυθμό 0,2 βαθμών Κελσίου ανά χιλιόμετρο σε ελάχιστο μείον 203 βαθμούς Κελσίου.Το πρόβλημα ήταν ότι μέχρι τώρα δεν είχε ανιχνευθεί ομίχλη στον Πλούτωνα και κάπου εδώ ανέλαβε δράση το James Webb που έκανε τις απαραίτητες παρατηρήσεις και συλλογή δεδομένων τα οποία δείχνουν σε πρώτη τουλάχιστον φάση επεξεργασίας να επιβεβαιώνουν τη θεωρία του Ζάνγκ και αποδεικνύοντας ξανά ότι δεν πρόκειται για ένα παγωμένο και εντελώς αδιάφορο επιστημονικά πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος αλλά για ένα διαστημικό σώμα που αποκαλύπτει συνεχώς πολύ ενδιαφέροντα φαινόμενα.

Στην εικόνα εμφανίζεται ο Πλούτωνας και στο βάθος ο Χάροντας.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1967866/o-ploytonas-echei-mia-drastiria-omichli-i-opoia-episkeptetai-kai-ena-doryforo-toy/