Το νερό των ωκεανών της Γης.

[Δροσος Γεωργιος]

Το νερό του κομήτη Hartley 2 είναι σαν των ωκεανών της Γης.

Ο κομήτης Hartley 2 (ή 103P) περιέχει νερό που μοιάζει περισσότερο με αυτό που βρέθηκε στη Γη, από αυτό που περιέχουν οι άλλοι κομήτες που γνωρίζουμε, λένε ερευνητές. Έχει μια διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από ένα χιλιόμετρο και πιστεύεται ότι προέρχεται από την Ζώνη Kuiper.

Μια μελέτη, που χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, είχε σαν στόχο να μετρήσει το ποσοστό του δευτερίου, ένα σπάνιο ισότοπο του υδρογόνου, που βρίσκεται στο νερό του κομήτη. Και βρήκε πως αυτός όπως και οι ωκεανοί μας είχε τη μισή ποσότητα του δευτερίου, που παρουσιάζεται σε άλλους κομήτες.

Το αποτέλεσμα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, υπαινίσσεται την άποψη ότι ένα μεγάλο μέρος του νερού της Γης θα μπορούσε να έχει αρχικά προέλθει από την πτώση των κομητών.Μόλις μερικά εκατομμύρια χρόνια μετά τον σχηματισμό της, η πρώιμη Γη ήταν ένα βραχώδες και ξηρό τοπίο. Πιθανότατα, κάτι μετέφερε το νερό που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη σήμερα.

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της γεωλογικής εξέλιξης της Γης: ποιά είναι η προέλευση του νερού στον πλανήτη μας, που είναι και το βασικό συστατικό για την ανάπτυξη της ζωής. Οι πλανητικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ακόμη και αν κατά την γέννησή της η Γη διέθετε νερό, οι καυτές συνθήκες που επικράτησαν το πρώτο διάστημα που ο πλανήτης μορφοποιούνταν, το εξαφάνισαν πολύ γρήγορα.

Οι υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν κατά την βρεφική ηλικία της Γης θα οδηγούσαν το τυχόν νερό σε εξάτμιση. Η κυρίαρχη θεωρία αναφέρει ότι οι ωκεανοί δημιουργήθηκαν στη Γη 8 εκατομμύρια έτη μετά την γέννηση της.

Οι προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι το νερό έφτασε πιθανώς από το διάστημα μέσω κομητών και αστεροειδών. Όμως οι αναλύσεις και η χημική ταυτοποίηση διαφόρων κομητών και αστεροειδών έδειχναν ότι η συμβολή τους στην δημιουργία των ωκεανών δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη του 10%. Έτσι το μυστήριο παρέμενε αναπάντητο.

Το νερό στον κομήτη Hartley 2 λοιπόν έχει ένα μοριακό αποτύπωμα που δείχνει την ποσότητα του δευτερίου που περιέχει, περίπου μισή ντουζίνα κομήτες έχουν μετρηθεί με αυτόν τον τρόπο – και όλοι τους έχει βρεθεί πως έχουν δευτέριο διπλάσιο από τους ωκεανούς.

Οι αστεροειδείς, αντίθετα, που είναι η πηγή των μετεώρων και μετεωριτών που φτάνουν στη Γη, έχουν δευτέριο, περίπου, στην ίδια αναλογία με αυτό που περιέχουν οι ωκεανοί της Γης, και έτσι η υπόθεση αν το νερό εδώ έφτασε από αλλού, φαίνεται πως είναι σωστή γιατί προήλθε από αστεροειδείς.

Μέχρι τώρα, όλοι οι κομήτες που έχουν μετρηθεί ήταν στο λεγόμενο Νέφος του Oort, που πιστεύεται ότι έχουν σχηματιστεί πολύ νωρίς στην ιστορία του ηλιακού συστήματος, αρχικά στην περιοχή των γιγάντιων πλανητών Ποσειδώνα και του Ουρανού από την οποία πετάχτηκαν έξω σε μια μεγάλη απόσταση, από τους δύο πλανήτες.

Ο κομήτη Hartley 2 είναι το πρώτο αντικείμενο της ζώνης Kuiper που υποβλήθηκε στην ανάλυση του δευτερίου του. Τα αντικείμενα της ζώνης Kuiper σχηματίστηκαν όχι πολύ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, και οι κομήτες που προέρχονται από εκεί έχουν πολύ λιγότερο δευτέριο από ό,τι αυτοί που προέρχονται από το Νέφος του Όορτ.

Ένας από τους ερευνητές, ο Ted Bergin του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, δήλωσε ότι υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο οι κομήτες να συνέβαλαν στην παροχή του νερού του πλανήτη μας.

Εν τέλει, η αναλογία του δευτερίου που βρέθηκε πρακτικά διαψεύδει την άποψη ότι το νερό της Γης που προήλθε από το διάστημα δεν μπορεί να ξεπερνάει το 10%.

Το νέο εύρημα δείχνει ότι θα μπορούσε κάλλιστα οι ωκεανοί να είχαν γεμίσει με νερό από κομήτες.

Δεν μπορεί να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο, λένε οι ειδικοί. Αλλά δεν είναι η οριστική απάντηση. Πολλά από αυτά που πιστεύουμε ότι συνέβησαν στις απαρχές του ηλιακού συστήματος βασίζεται σε μοντέλα υπολογιστών.

Ο αμερικανός James Greenwood ανέφερε ότι τέτοιου είδους μοντέλα μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστούν κάτω από το φως των νέων αποδεικτικών στοιχείων – και ότι χρειάζονται περισσότερες τέτοιες μελέτες, για να αξιολογηθεί το κατά πόσο τα περισσότερα αντικείμενα της ζώνης Kuiper είναι σαν τον κομήτη Hartley 2.

"Εάν οι κομήτες μικρής περιόδου είναι όλοι όπως αυτός ο κομήτης, τότε αυτοί θα μπορούσαν να είναι μια σημαντική πηγή του αρχικού νερού μας", δήλωσε.

Οι κομήτες μετέφεραν πολύ περισσότερο νερό από ότι οι αστεροειδείς, όμως αυτό μπορεί να είναι ή να μην είναι σαν το νερό των ωκεανών που βρίσκεται στη Γη

"Στο παρελθόν, οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι αστεροειδείς και οι κομήτες ήταν εντελώς διαφορετικές κατηγορίες σωμάτων. Τώρα, αρκετά νέα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι πρωτόγονοι αστεροειδείς και κομήτες είναι αδελφοί," δήλωσε ο Alessandro Morbidelli του Παρατηρητηρίου της Κυανής Ακτής.

Αυτή η νέα αλλάζει άποψη αλλάζει τουλάχιστον τη σημασιολογία της ερώτησης σχετικά με την προέλευση του νερού της Γης.

Το ερώτημα τώρα γίνεται πιο τεχνικό: "Από ποια περιοχή του πλανητικού δίσκου και με ποιόν δυναμικό μηχανισμό ήρθαν τα αντικείμενα που παρέδωσαν το νερό στη Γη ;

Το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel έδωσε κάποια απάντηση στο ζήτημα αυτό, αλλά σε αυτό που όλοι οι ερευνητές συμφωνούν είναι ότι το δίκτυο κεραιών Atacama Large Millimeter στη Χιλή – που μόλις έδειξε τα πρώτα αποτελέσματά του – θα είναι σύντομα σε θέση να επιλύσει αυτά τα ερωτήματα με την καλύτερη ευαισθησία που είχαμε ποτέ.

[kkokkolis]

Φοβερά ενδιαφέρον. Ποιά είναι η πηγή των πληροφοριών;

[Δροσος Γεωργιος]

Φίλε kkokkolis

Tμήμα Ερευνών του Ηλιακού Συστήματος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερμανία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel κατάφεραν να αναλύσουν τη χημική σύσταση του κομήτη Hartley 2 και διαπίστωσαν ότι μοιάζει σημαντικά με αυτή των ωκεανών στην Γη.

O Πολ Χάρτογκ ηταν o επικεφαλής της έρευνας και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.

[kkokkolis]

Nature και Science, τα όνειρα κάθε ερευνητή.

[Δροσος Γεωργιος]

Εντοπίστηκε νερό σε νεαρό αστρο από το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το Διαστημικό Παρατηρητήριο Herschel, οι αστρονόμοι έχουν ανιχνεύσει για πρώτη φορά ψυχρούς ατμούς νερού που περιβάλλουν ένα σκονισμένο δίσκο γύρω από νεαρό άστρο. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αυτός ο δίσκος, που είναι έτοιμος να εξελιχθεί σε ένα ηλιακό σύστημα, περιέχει μεγάλες ποσότητες νερού, γεγονός που υποδηλώνει ότι το νερό που καλύπτει πλανήτες όπως η Γη μπορεί να είναι κάτι το συνηθισμένο στο σύμπαν.

Επίσης, δείχνουν ότι η Γη απέκτησε νερό όταν βομβαρδίστηκε από κομήτες που περιέχουν πάγο.

Η Γη, όπως όλοι οι πλανήτες σε οποιοδήποτε πλανητικό σύστημα, σχηματίστηκε από τη σταδιακή συσσωμάτωση αερίων και σκόνης που περιφέρονταν γύρω από τον νεογέννητο Ήλιο. Όμως το νερό που μπορεί να υπήρχε στην περιοχή όπου σχηματίστηκε η Γη δεν ήταν δυνατό να ενσωματωθεί στον νεογέννητο πλανήτη: το νερό αυτό βρισκόταν πολύ κοντά στον Ήλιο και η υψηλή θερμοκρασία εμπόδιζε την υγροποίησή του σε ωκεανούς.

Και μέχρι σήμερα, η μελέτη μακρινών πλανητικών συστημάτων είχε δείξει την ύπαρξη ατμού μόνο σε αυτές τις θερμές ζώνες, σε μικρή απόσταση από το μητρικό άστρο.

Βέβαια οι επιστήμονες είχαν βρει στο παρελθόν ζεστούς υδρατμούς σε ένα πλανητικό δίσκο κοντά στο κεντρικό άστρο του. Όμως στοιχεία για τεράστιες ποσότητες ψυχρού νερού, στους πλανητικούς δίσκους, εκεί που πιστεύεται ότι σχηματίζονται οι κομήτες, δεν είχαν δει μέχρι τώρα. Όσο περισσότερο νερό είναι διαθέσιμο στους δίσκους για να σχηματιστούν οι παγωμένοι κομήτες, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ότι τελικά θα φτάσουν μεγάλες ποσότητες νερού στους νέους πλανήτες όταν συγκρουστούν με αυτούς.

"Οι παρατηρήσεις αυτών των ψυχρών υδρατμών δείχνουν να υπάρχει αρκετό νερό στο δίσκο, ικανό για να γεμίσουν χιλιάδες ωκεανοί της Γης”, δήλωσε ο αστρονόμος Michiel Hogerheijde του Παρατηρητηρίου Leiden στην Ολλανδία. Ουσιαστικά, το τηλεσκόπιο δεν ανίχνευσε τον ίδιο τον πάγο, αλλά τις μικρές ποσότητες ατμού που εκπέμπονται λόγω του βομβαρδισμού του πάγου με ακτινοβολία. Η ανακάλυψη αυτή δημοσιεύεται στο περιοδικό Science.

Το αστέρι με αυτόν τον πλούσιο σε νερό δίσκο, ονομάζεται TW Hydrae είναι ηλικίας μόλις 10 εκατομμυρίων ετών και βρίσκεται περίπου 175 έτη φωτός μακριά από τη Γη, στον αστερισμό της Ύδρας. Η ψυχρή, υδαρής ομίχλη, που εντοπίστηκε από τον Hogerheijde και την ομάδα του, πιστεύεται ότι προέρχεται από κόκκους σκόνης καλυμμένους με πάγο σαν ένα λεπτό υμένιο κοντά στην επιφάνεια του δίσκου. Το υπεριώδες φως από το άστρο αναγκάζει κάποια μόρια του νερού να ελευθερωθούν από αυτόν τον πάγο, δημιουργώντας έτσι ένα λεπτό στρώμα αερίου με μία φωτεινή υπογραφή, την οποία ανιχνεύθηκε από το όργανο Heterodyne του Herschel στην υπέρυθρη ζώνη του φωτός.

Το Herschel είναι μια αποστολή, που ξεκίνησε το 2009, της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος με σημαντική βοήθεια από τη NASA.

Το άστρο TW Hydrae είναι ένα πορτοκαλί νάνο αστέρι, κάπως μικρότερος και πιο ψυχρός από τον λευκοκίτρινο ήλιο μας. Ο γιγάντιος δίσκος του υλικού που περιβάλλει το άστρο έχει μέγεθος περίπου 200 φορές την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου μας. Σε λίγα εκατομμύρια χρόνια οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το υλικό εντός του δίσκου θα συγκρουστεί και θα εξελιχθεί σε πλανήτες, αστεροειδείς και άλλα ουράνια σώματα.

Η σκόνη και τα σωματίδια του πάγου θα συσσωρευτούν φτιάχνοντας κομήτες.

Καθώς θα εξελίσσεται το νέο ηλιακό σύστημα, οι παγωμένα κομήτες είναι πιθανό να αποθέσουν ένα μεγάλο μέρος του νερού που περιέχουν σε νεαρούς πλανήτες αφού πέσουν πάνω τους, με αποτέλεσμα να φτιάξουν ωκεανούς. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το άστρο TW Hydrae και ο παγωμένος δίσκος της μπορεί να είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα πολλών άλλων νεαρών αστρικών συστημάτων, προσφέροντας νέες ιδέες στους επιστήμονες για το πώς οι πλανήτες με άφθονο νερό θα μπορούσαν να σχηματιστούν σε όλο το σύμπαν.

 

Στις φωτογραφίες μια καλλιτεχνική άποψη για ένα παγωμένο πλανητικό δίσκο γύρω από ένα νέο αστέρι, που ονομάζεται TW Hydrae, κάπου 175 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Ύδρα και

φασματική ανάλυση των δεδομένων από το Herschel που δείχνει τον εντοπισμό των ψυχρών υδρατμών, που αντιστοιχούν σε μια ποσότητα νερού ίση με 5 τοις χιλίοις του συνολικού περιεχομένου των ωκεανών της Γης. Μάλιστα για κάθε γραμμάριο ατμού που εντοπίστηκε πρέπει να υπάρχουν στην πραγματικότητα χιλιάδες γραμμάρια πάγου, ή αλλιώς το νερό του δίσκου του TW Hydra είναι χιλιάδες φορές περισσότερο από το νερό της Γης.

[ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΕΩΝ]

Απο οτι φαινεται,μαλλον το νερο δεν αποτελει πια μυστηριο,ουτε και προνομιο της Γης.Το βρισκουμε παντου σε κομητες,πρωτοπλανητικους δισκους,σε αλλους πλανητες η δορυφορους τους(παγος),ακομα και σε μακρινους γαλαξιες.Και μαλιστα καποιες φορες στην ιδια χημικη φαση οπως στη γη μας(αναλογια νερου-βαρυ υδωρ).

Σημαντικο για την εξελιξη ζωης ειναι ο πλανητης να εμπλουτιστει με νερο οταν οι ατμοσφαιρικες συνθηκες και η θερμοκρασια του επιτρεπουν σε αυτο να διατηρηθει σε υγρη μορφη.Ενας λογος που οι κομητες εχουν νερο ειναι οτι απο την αρχη της δημιουργιας ενος ηλιακου συστηματος βρισκονται μακρυα απο το αστερι.Ετσι δεν εξατμιζεται το νερο(παγος),το οποιο συνηθως ειναι προσκολλημενο σε σκονη.