Εξωπλανήτες.

[trex]

Ανακαλύφθηκε πλανήτης παρόμοιος με τη Γη

 

Αστρονόμοι ανακάλυψαν πλανήτη εκτός του ηλιακού συστήματός μας που μοιάζει περισσότερο με τη Γη από κάθε άλλον.

 

Η ομάδα χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο Κέπλερ για να βρει τον Κέπλερ 62f, ένα μικρό βραχώδη πλανήτη στον αστερισμό της Λύρας που είναι κατά 40% μεγαλύτερος από τη Γη. Ο Κέπλερ 62f περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο παραπλήσιο στον ήλιο και από το οποίο δέχεται τη μισή θερμότητα και ακτινοβολία σε σχέση με τη Γη.

 

Ο Κέπλερ 62f είναι ένας από τους δύο πλανήτες που ανακαλύφθηκαν στη βιώσιμη ζώνη του άστρου Κέπλερ 62, στη ζώνη δηλαδή όπου ένας πλανήτης δεν είναι τόσο κοντά στο άστρο ώστε να εξατμιστεί το νερό της επιφάνειάς του, αλλά ούτε και τόσο μακριά ώστε αυτό να παγώνει. Ο άλλος πλανήτης, ο Κέπλερ 62e, είναι 60% μεγαλύτερος από τη γη και δέχεται 20% περισσότερη θερμότητα και ακτινοβολία σε σχέση με τον Kepler 62f.

 

"Οι πλανήτες τέτοιου μεγέθους που ανακαλύπταμε μέχρι σήμερα ήταν πολύ κοντά στους αστέρες τους και άρα, υπερβολικά θερμοί για να είναι κατοικήσιμοι" λέει ο EricAgol, καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ. "Ο Kepler 62f είναι ο πρώτος πλανήτης ανακαλυμμένος από το τηλεσκόπιο Κέπλερ που πληροί τις προϋποθέσεις μεγέθους" δήλωσε. "Είναι σε ιδανική απόσταση από το άστρο του και έχει μικρό μέγεθος, χαρακτηριστικά που τον καθιστούν τον πιο παραπλήσιο στη Γη εξωπλανήτη. Βάσει του μεγέθους του, υποθέτουμε πως είναι στερεός και έχει ατμόσφαιρα, όχι όμως με πυκνά αέρια σαν αυτά του πλανήτη Ποσειδώνα".

 

Αν και οι δύο πλανήτες γύρω από το άστρο Kepler 62 είναι πολύ μικροί για να υπολογιστούν οι μάζες τους, οι αστρονόμοι θεωρούν ότι αποτελούνται από νερό και πέτρα.

 

"Ο Kepler-62e έχει πιθανόν ένα ουρανό με πολλά σύννεφα, ενώ το κλίμα του είναι υγρό και θερμό. Ο Kepler-62f είναι μάλλον πιο κρύος, αλλά παραμένει κατοικήσιμος" λέει ο αστρονόμος του Χάρβαρντ, DimitarSasselov. "Τα καλά νέα είναι ότι και οι δύο έχουν ευδιάκριτα χρώματα, πράγμα που κάνει την έρευνά μας για ενδείξεις ζωής πάνω στους πλανήτες αυτούς ευκολότερη".

 

Η LisaKaltenegger, του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ υποστηρίζει πως οι πλανήτες αυτοί φιλοξενούν ζωή. «Ίσως υπάρχει ζωή εκεί – αλλά θα είναι βασισμένη στην τεχνολογία σαν εμάς; Η ζωή σε αυτούς τους πλανήτες πρέπει να είναι κυρίως υδρόβια, χωρίς εύκολη πρόσβαση σε μέταλλα, ηλεκτρισμό ή φωτιά για μεταλλουργία. Όπως και να έχει, οι πλανήτες αυτοί παραμένουν πανέμορφοι κόσμοι που περιστρέφονται γύρω από ένα πορτοκαλί ήλιο – και ίσως η εφευρετικότητα των εκεί οργανισμών να μας εκπλήξει» λέει η Kaltenegger.

 

Οι αστρονόμοι πιστεύουν πως υπάρχουν μακράν περισσότεροι κατοικήσιμοι πλανήτες απ' όσους θεωρούσαμε πριν. Μια ομάδα από το τμήμα Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου PennState της Πενσυλβανία θεωρούν πως αν εξετάζαμε τα δέκα πλησιέστερα σε μας άστρα, θα βρίσκαμε περίπου 4 κατοικήσιμους πλανήτες.

 

http://www.axortagos.gr/anakalifthike-planitis-paromoios_3.html

[trex]

Ρεκόρ απόστασης μητρικού άστρου και πλανήτη

 

Οι αστρονόμοι της NASA χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, βρήκαν αποδείξεις για το σχηματισμό ενός πλανήτη που απέχει 12 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από το μητρικό του άστρο (παραπάνω από διπλάσια απόσταση από ότι απέχει ο Πλούτωνας από τον Ήλιο), θέτοντας σε αμφισβήτηση τις θεωρίες μας για τη γέννηση των νέων πλανητών.

 

Μέχρι σήμερα, έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη περίπου 900 εξωπλανητών, πλανητών δηλαδή που δεν ανήκουν στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αλλά περιφέρονται γύρω από άλλα άστρα του γαλαξία μας. Ο συγκεκριμένος πλανήτης, που περιστρέφεται γύρω από τον κόκκινο νάνο Ύδρα TW (περίπου το 55% του μεγέθους του Ήλιου), σε απόσταση 176 ετών φωτός μακριά από τη Γη, στον αστερισμό του Θαλάσσιου Ερπετού, κατέχει το ρεκόρ απόστασης μεταξύ πλανήτη και μητρικού άστρου.

 

Το Hubble, εντόπισε ένα κενό μήκους 3 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων στο δίσκο αερίων που περιβάλλει το αστέρι, όταν ολόκληρος ο δίσκος έχει ακτίνα 65 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η θεωρία των αστρονόμων είναι πως το κενό αυτό σχηματίστηκε από έναν εξωπλανήτη που σχηματίζεται στην περιοχή αυτή, και ο οποίος έλκει με τη βαρύτητά του τα γειτονικά αέρια, «σκουπίζοντας» την περιοχή. Ο πλανήτης εικάζεται πως είναι σχετικά μικρός, με μέγεθος από 6 έως 28 φορές μεγαλύτερο από της Γης.

 

Οι πλανήτες θεωρείται πως κάνουν εκατομμύρια χρόνια να σχηματιστούν πλήρως, καθώς πρόκειται για μια αργή διαδικασία, όπου ο πλανήτης απορροφά υλικά από το γύρω περιβάλλον του. Υπολογίζεται πως ένας πλανήτης τόσο μακριά από το αστέρι του θα έπαιρνε συγκριτικά 200 φορές περισσότερο καιρό να σχηματιστεί από ότι ο Δίας, ο οποίος χρειάστηκε περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια για να πάρει τη μορφή που παρατηρούμε σήμερα.

 

Αυτή η εκτίμηση λαμβάνει υπόψη τη μικρότερη ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται ο πλανήτης γύρω από το άστρο, λόγω της μακρινής απόστασης, και συνεπώς της πιο αργής περισυλλογής υλικού, αλλά και της ανομοιογένειας των υλικών τόσο μακριά από το άστρο. Το άστρο Ύδρα TW όμως είναι μονάχα 8 εκατομμυρίων ετών σε ηλικία, κάτι που δε μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία του πλανήτη τόσο σύντομα, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία.

 

«Είναι πολύ περίεργο να βρούμε ένα σύστημα σαν αυτό», λέει ο αστρονόμος John Debes. «Μαζεύοντας περισσότερες πληροφορίες, ίσως μπορέσουμε να προσθέσουμε κάτι στις θεωρίες για το σχηματισμό πλανητών τόσο μακριά από το αστέρι».

 

Εναλλακτικές θεωρίες εικάζουν πως ένα μέρος του δίσκου μπορεί να γίνει βαρυτικά ασταθές και να καταρρεύσει από το ίδιο του το βάρος. Σε ένα τέτοιο σενάριο, ίσως είναι δυνατή η δημιουργία ενός πλανήτη ακόμη και σε διάστημα μερικών χιλιάδων ετών.

 

Καθώς οι παρατηρήσεις αυτές είναι παλιές, από το 2005, αλλά η ανάλυσή τους πρόσφατη, μένει πλέον στους αστρονόμους να επικεντρώσουν εκ νέου την προσοχή τους στην περιοχή αυτή πριν καταλήξουν σε συμπεράσματα.

 

http://www.planitikos.gr/2013/06/blog-post_8759.html

[trex]

Φιλικοί στη ζωή οι δύο Ηλιοι

Οι πλανήτες σε διπλά αστρικά συστήματα έχουν ευνοϊκές συνθήκες

 

Νέο Μεξικό

Τους γνωρίσαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες ως πατρίδα του τζεντάι Λιούκ Σκάιγουοκερ στον «Πόλεμο των Αστρων». Τα τελευταία χρόνια τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια έχουν εντοπίσει πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά όχι γύρω από ένα άστρο όπως η Γη αλλά από δύο. Σύμφωνα με νέα μελέτη, η παρουσία δύο άστρων δημιουργεί προϋποθέσεις ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής στους πλανήτες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτά.

 

Η αλληλεπίδραση της ζωής

Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Νιου Μέξικο στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι δύο άστρα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπο τέτοιο ώστε να αλληλοεξουδετερώνουν ορισμένα φαινόμενα τα οποία δεν θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη ζωής σε έναν πλανήτη. Πρόκειται για φαινόμενα όπως οι ηλιακοί άνεμοι που «γεννιούνται» συχνά-πυκνά στον Ηλιο.

 

Η παρουσία δύο ήλιων, σύμφωνα με τη μελέτη, διευρύνει τη λεγόμενη «κατοικήσιμη» ή «φιλόξενη» ζώνη, δηλαδή την περιοχή όπου οι πλανήτες που βρίσκονται εντός της διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής. Οι συνθήκες αυτές είναι θερμοκρασίες ούτε πολύ υψηλές ούτε πολύ χαμηλές και κυρίως η παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του εκάστοτε πλανήτη.

 

http://www.axortagos.gr/filikoi-sti-zoi-dio-ilioi.html

[trex]

Νέοι κατοικήσιμοι κόσμοι

Πλανήτες με τριπλό ηλιοβασίλεμα προσφέρονται για μετακόμιση

Ουάσινγκτον

Η διαπλανητική αγορά ακινήτων μόλις εμπλουτίστηκε με τρεις «κατοικήσιμους» πλανήτες που ανακαλύφθηκαν σε ένα ασυνήθιστο σύστημα με τρία άστρα.

 

Οι τρεις νέες «υπερ-Γαίες», πλανήτες με μάζα λίγο μεγαλύτερη από της Γης, ανακαλύφθηκαν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του τριπλού συστήματος Gliese 667C, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 22 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού.

 

Οι τρεις νέοι εξωπλανήτες περιφέρονται γύρω από ένα αμυδρό άστρο με μάζα τρεις φορές μικρότερη από του Ήλιου. Με τη σειρά του, το άστρο αυτό βρίσκεται σε τροχιά γύρω από δύο άλλα παρόμοια άστρα.

 

Αυτό σημαίνει ότι από την επιφάνεια των πλανητών θα μπορούσε κανείς να δει τρία αστέρια, δύο από τα οποία παραμένουν ορατά ακόμα και στη διάρκεια της νύχτας και λάμπουν περίπου με την ένταση της πανσελήνου στη Γη.

 

Στο σύστημα Gliese 667C είχαν ήδη εντοπιστεί τρεις μεγαλύτεροι πλανήτες, και αυτοί σε τροχιά γύρω από το ίδιο αμυδρό άστρο. Η διεθνής ερευνητική ομάδα που υπογράφει τη νέα ανακάλυψη στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics υποψιαζόταν ότι το σύστημα έκρυβε περισσότερους πλανήτες.

 

Αναλύοντας τα δεδομένα

 

Οι ερευνητές επανεξέτασαν τα διαθέσιμα δεδομένα και συνέλεξαν νέα στοιχεία με το όργανο Harps, το οποίο έχει εγκατασταθεί σε ένα τηλεσκόπιο 3,6 μέτρων που διατηρεί στη Χιλή το Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο του Νότου (ESO).

 

Το Harps ειδικεύεται στον εντοπισμό εξωπλανητών με τη μέθοδο της γωνιακής ταχύτητας: συμπεραίνει την ύπαρξη των πλανητών από τον ασθενή κλυδωνισμό που προκαλούν οι πλανήτες αυτοί στο μητρικό τους άστρο.

 

Η ανάλυση επιβεβαίωσε την ύπαρξη των τριών πρώτων μεγάλων πλανητών και επέτρεψε τον εντοπισμό ακόμα τριών ή τεσσάρων.

 

Το σημαντικό είναι ότι, από τους έξι ή επτά πλανήτες του συστήματος, οι τρεις βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη, δηλαδή στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να είναι δυνατή η παρουσία υγρού νερού στην επιφάνειά τους.

 

Στο Ηλιακό Σύστημα, η κατοικήσιμη ζώνη εκτείνεται από την τροχιά της Αφροδίτης μέχρι την τροχιά του Δία. Σε μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο το νερό απλά θα έβραζε, ενώ σε μεγαλύτερη θα μπορούσε να υπάρχει μόνο ως πάγος.

 

Για τους υποψήφιους κατοίκους του Gliese 667C, όμως, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική: δεδομένου ότι το μητρικό άστρο είναι κρύο και αμυδρό, η κατοικήσιμη ζώνη βρίσκεται πολύ πιο κοντά του.

 

Και οι τρεις «κατοικήσιμοι» πλανήτες βρίσκονται πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο. Και αυτό σημαίνει ότι ένας χρόνος στους νέους αυτούς κόσμους διαρκεί από 28 έως 62 ημέρες.

 

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η σύσταση των πλανητών και οι συνθήκες που επικρατούν στις επιφάνειές τους είναι προς το παρόν αδύνατο να εκτιμηθεί με ακρίβεια.

 

Οι διαπλανητικοί μεσίτες θα πρέπει επομένως να περιμένουν πριν βάλουν αγγελία.

 

http://www.axortagos.gr/neoi-katoikisimoi-kosmoi.html

[trex]

Εξωπλανήτες στο αστρικό σμήνος NGC 6811

 

Στο αστρικό σμήνος NGC 6811, σε απόσταση 3.000 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Κύκνου, αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη φορά δύο πλανήτες λίγο μικρότερους από το Ποσειδώνα, να περιφέρονται γύρω από άστρα παρόμοια με τον Ήλιο. Η ανακάλυψη αυτή, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, δείχνει πως είναι δυνατή η δημιουργία πλανητών ακόμη και σε πολυπληθή σμήνη αστεριών.

 

Αν και όλα τα αστέρια δημιουργούνται σε ομάδες, μέσα σε τεράστια νεφελώματα με αρκετή πρώτη ύλη ώστε να γεννήσουν δεκάδες χιλιάδες αστέρια, στη συνέχεια τα περισσότερα ακολουθούν μοναχικές πορείες μέσα στο γαλαξία καθώς οι ομάδες διαλύονται. Άλλα άστρα όμως γεννιούνται μέσα σε μεγάλα σμήνη τα οποία παραμένουν σε σχηματισμό καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους.

 

Πρόκειται για περιοχές με συμπυκνωμένο πληθυσμό εκατοντάδων ή και χιλιάδων αστέρων, με πολύ ισχυρή ακτινοβολία και αστρικούς ανέμους, ικανούς να παρασύρουν τα τυχόν διαθέσιμα υλικά για τη δημιουργία πλανητών. Σύμφωνα όμως με τα μέχρι σήμερα συμπεράσματα από το κυνήγι για ανακάλυψη εξωπλανητών, φαίνεται πως οι πλανήτες είναι πολύ λιγότερο σπάνιο είδος από ό,τι αρχικά φανταζόμασταν, και βρίσκονται ακόμη και στα πιο αφιλόξενα μέρη.

 

«Τα παλιά σμήνη, αντιπροσωπεύουν ένα περιβάλλον πολύ διαφορετικό από αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Ήλιος, ή άλλα άστρα που φιλοξενούν πλανήτες.», λέει ο αστρονόμος Soren Meibom του κέντρου αστροφυσικής Harvard-Smithsonian. «Πιστεύαμε πως οι πλανήτες δε θα μπορούσαν να σχηματιστούν ή να επιβιώσουν με τέτοιες εντάσεις στο περιβάλλον τους, ίσως κι επειδή μέχρι σήμερα δε μπορούσαμε να τους βρούμε σε τέτοιες περιοχές».

 

Οι δύο πλανήτες, ονομάστηκαν Kepler 66b και 67b, και είναι περίπου τρεις φορές μεγαλύτεροι από τη Γη. Εντοπίστηκαν με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, με τη συνήθη πρακτική της παρατήρησης των μεταβολών της φωτεινότητας του μητρικού άστρου. Κάθε φορά που ο πλανήτης περνά μπροστά από το αστέρι, και παρεμβάλλεται έτσι μεταξύ του άστρου και του τηλεσκοπίου, η φωτεινότητά που λαμβάνει το τηλεσκόπιο μειώνεται, έτσι ώστε να είναι δυνατός και ο υπολογισμός του μεγέθους του πλανήτη. Το σμήνος NGC 6811, άρα και οι πλανήτες που φιλοξενεί, έχουν ηλικία περίπου ενός δισεκατομμυρίου χρόνων.

 

Η ανακάλυψη αυτών των δύο εξωπλανητών σε ένα σμήνος όπως το NGC 6811, σημαίνει πως η συχνότητα εμφάνισης πλανητών σε ανοιχτά σμήνη, είναι περίπου ίδια με τη συχνότητα ύπαρξης πλανητών σε μεμονωμένα άστρα του Γαλαξία, όπως ο Ήλιος. «Αυτοί οι πλανήτες είναι σαν ακραίες μορφές ζωής. Η ανακάλυψή τους σημαίνει πως μικροί πλανήτες επιβιώνουν για τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια σε ένα χαοτικό και εχθρικό περιβάλλον», καταλήγει ο Meibom.

 

http://physicsgg.me/2013/06/27/%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%BF%CF%82-ngc-6811/

[trex]

Εξήντα δισ. πλανήτες «προσφέρουν» ζωή

Νέα μελέτη για το πόσοι κόσμοι του Γαλαξία είναι … φιλόξενοι

 

Σικάγο

Η νέα γενιά επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων επιτρέπει στους επιστήμονες να μελετούν με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια τον Γαλαξία. Τον τελευταίο καιρό έχουν διεξαχθεί μια σειρά από μελέτες στις οποίες έχει γίνει προσπάθεια να εξακριβωθεί ο αριθμός των πλανητών του, καθώς και ο αριθμός εκείνων με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Μια νέα μελέτη υπολογίζει τον αριθμό των πλανητών του γαλαξία μας που διαθέτουν συνθήκες φιλικές προς την παρουσία της ζωής. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ανέρχεται στα 60 δισ..

 

Οι κόκκινοι νάνοι

Ομάδα αμερικανών επιστημόνων μελέτησε δεδομένα από την αποστολή Kepler η οποία αναζητά πλανήτες στον γαλαξία μας. Επικέντρωσαν την προσοχή τους στους κόκκινους νάνους, άστρα με μάζα 50% μικρότερη από αυτή του Ηλιου. Εχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 80% των άστρων του Γαλαξία είναι κόκκινοι νάνοι. Ο αριθμός των κόκκινων νάνων στον γαλαξία μας εκτιμάται ότι ξεπερνάει τα 150 δισεκατομμύρια.

 

Προηγούμενη μελέτη ανέφερε ότι σε περίπτωση που γύρω από έναν κόκκινο νάνο έχει σχηματιστεί ένα πλανητικό σύστημα θα υπάρχει στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» του ένας τουλάχιστον πλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το μέγεθος της Γης είναι ιδανικό για την ανάπτυξη ζωής οπότε αν ένας τέτοιος πλανήτης βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης οι πιθανότητες για να εμφανισθεί και να επιβιώσει η ζωή είναι ιδιαίτερα αυξημένες.

 

Η μελέτη

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις στις οποίες μελέτησαν τα ατμοσφαιρικά και κλιματικά φαινόμενα που αναπτύσσονται σε πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση από έναν κόκκινο νάνο τέτοια ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ο αριθμός των πλανητών του γαλαξία μας που μπορούν να υποστηρίξουν την παρουσία της ζωής ανέρχεται σε 60 δισ.. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters»

 

Οι επιστήμονες αναμένουν με αγωνία την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, ενός πολύ ισχυρού τηλεσκοπίου που θα έχει τη δυνατότητα να επιβεβαιώνει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια εξωπλανητών. Με το James Webb η αναζήτηση ζωής στον γαλαξία μας θα μπει σε νέα διάσταση

[trex]

Ηλιοβασιλέματα γεμάτα με… πλανήτες

Εντυπωσιακοί κόσμοι ανακαλύπτονται τον τελευταίο καιρό, όπου πλανήτες είναι «δεμένοι» όχι με ένα μητρικό άστρο αλλά με περισσότερα

 

Τους γνωρίσαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες ως πατρίδα του τζεντάι Λιουκ Σκαϊγουόκερ στον «Πόλεμο των Αστρων». Τα τελευταία χρόνια τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια έχουν εντοπίσει πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά όχι γύρω από ένα άστρο όπως η Γη, αλλά από δύο, τρία ακόμη και τέσσερα άστρα. Οι επιστήμονες μελετούν προσεκτικά αυτούς τους νέους γεμάτους ενδιαφέρον εξωτικούς κόσμους.

 

Η αλληλεπίδραση της ζωής

Αρχικά οι αστρονόμοι, με τη βοήθεια των νέων ισχυρών επίγειων αλλά και διαστημικών τηλεσκοπίων, άρχισαν να εντοπίζουν πλανήτες που κινούνται γύρω από δύο άστρα. Πρόσφατη μελέτη επιστημόνων του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ αποκάλυψε ότι τα δυαδικά συστήματα (αυτά που αποτελούνται από δύο άστρα) μπορούν να είναι φιλικά προς τη ζωή αν υπάρχει κάποιος πλανήτης σχετικά κοντά σε αυτά. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, δύο άστρα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπο τέτοιο ώστε να αλληλεξουδετερώνουν ορισμένα φαινόμενα τα οποία δεν θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη ζωής σε έναν πλανήτη. Πρόκειται για φαινόμενα όπως οι ηλιακοί άνεμοι που «γεννιούνται» συχνά-πυκνά στον Ηλιο.

 

Η παρουσία δύο ήλιων, σύμφωνα με τη μελέτη, διευρύνει τη λεγόμενη «κατοικήσιμη» ή «φιλόξενη» ζώνη, δηλαδή την περιοχή όπου οι πλανήτες που βρίσκονται εντός της διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής. Οι συνθήκες αυτές είναι θερμοκρασίες ούτε πολύ υψηλές ούτε πολύ χαμηλές και κυρίως η παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του εκάστοτε πλανήτη.

 

3x3

Πριν από λίγες εβδομάδες εντοπίστηκε ένας πραγματικά σπάνιος κόσμος που αποτελείται από τρεις «κατοικήσιμους» πλανήτες σε ένα σύστημα με τρία άστρα.

 

Πρόκειται για τρεις «υπερ-Γαίες», πλανήτες με μάζα λίγο μεγαλύτερη από της Γης, που ανακαλύφθηκαν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του τριπλού συστήματος Gliese 667C. Το σύστημα αυτό βρίσκεται σε απόσταση 22 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού.

 

Οι τρεις νέοι εξωπλανήτες περιφέρονται γύρω από ένα αμυδρό άστρο με μάζα τρεις φορές μικρότερη από του Ηλιου. Με τη σειρά του, το άστρο αυτό βρίσκεται σε τροχιά γύρω από δύο άλλα παρόμοια άστρα. Αυτό σημαίνει ότι από την επιφάνεια των πλανητών θα μπορούσε κάποιος να δει τρία αστέρια, δύο από τα οποία παραμένουν ορατά ακόμα και στη διάρκεια της νύχτας και λάμπουν περίπου με την ένταση της πανσελήνου στη Γη. Στο σύστημα Gliese 667C είχαν ήδη εντοπιστεί τρεις μεγαλύτεροι πλανήτες· και αυτοί σε τροχιά γύρω από το ίδιο αμυδρό άστρο.

 

«Καυτό» τετραπλό ηλιοβασίλεμα

Δύο χρήστες του Διαδικτύου που συμμετείχαν σε εθελοντικό πρόγραμμα για τον εντοπισμό εξωπλανητών ανακάλυψαν πέρυσι τον μοναδικό γνωστό πλανήτη που φωτίζεται από τέσσερα άστρα ταυτόχρονα.

 

Ο εξωπλανήτης PH1, σε απόσταση 5.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι ένας γίγαντας από αέριο με διάμετρο έξι φορές μεγαλύτερη από της Γης, συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον Ποσειδώνα.

 

Είναι πάντως απίθανο να υπάρχουν εξωγήινοι που απολαμβάνουν το τετραπλό ηλιοβασίλεμα του PH1, αφενός μεν επειδή δεν διαθέτει στέρεη επιφάνεια, αφετέρου δε επειδή η θερμοκρασία του εκτιμάται ότι κυμαίνεται από τους 250 ως τους 340 βαθμούς Κελσίου.

 

Ο PH1 κινείται σε τροχιά γύρω από ένα δυαδικό σύστημα - ένα σύστημα που αποτελείται από δύο άστρα σε τροχιά, το ένα γύρω από το άλλο. Το ένα από τα δύο αυτά άστρα έχει μέγεθος παρόμοιο με τον Ηλιο, ενώ το άλλο είναι ένας μικρός, αμυδρός κόκκινος νάνος.

 

Τα δυαδικά συστήματα δεν σπανίζουν στον Γαλαξία μας, ωστόσο το σύστημα του PH1 παρουσιάζει μία επιπλέον ιδιαιτερότητα, αφού ένα δεύτερο δυαδικό σύστημα εντοπίστηκε να κινείται σε τροχιά γύρω από το πρώτο σε απόσταση 1.000 αστρονομικών μονάδων (μία αστρονομική μονάδα, ή AU, είναι η απόσταση της Γης από τον Ηλιο, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).

 

Παρά την περιπλοκότητα αυτής της διάταξης, ο πλανήτης PH1 φαίνεται ότι βρίσκεται σε σταθερή τροχιά και δεν κινδυνεύει να πέσει μέσα στα άστρα ή να εκσφενδονιστεί στο διαστρικό κενό.

 

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=520676

[Δροσος Γεωργιος]

Ψάχνοντας για ψιθύρους εξωγήινων πολιτισμών.

Βρετανοί αστρονόμοι μπαίνουν ενεργά στην προσπάθεια για την ανίχνευση εξωγήινων πολιτισμών, ανακοινώνοντας πως σκοπεύουν να εγκαταστήσουν ένα δίκτυο από ραδιοτηλεσκόπια που θα αφουγκράζεται τον ουρανό για εκπομπές από άλλους πλανήτες. Πρόκειται για το περίφημο πρόγραμμα SETI (Search for Extra Terrestrial Intelligence), όπου μετά τις ΗΠΑ, οι Βρετανοί ευελπιστούν να γίνουν η δεύτερη μεγάλη δύναμη που ψάχνει απαντήσεις στο ερώτημα του αν είμαστε μόνοι εκεί έξω.

Το πρόγραμμα με την ονομασία ”UK SETI Research Network”

http://www.seti.ac.uk/

θα είναι υπό την προστασία του βασιλικού αστρονόμου Sir Martin Rees.

Η ανακοίνωση έγινε στα πλαίσια του βρετανικού ετήσιου συνεδρίου Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο του St. Andrews. Στον οργανισμό έρευνας για εξωγήινη νοημοσύνη θα συμμετέχουν 11 πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ προτείνεται για το σκοπό αυτό να χρησιμοποιηθούν επτά μεγάλα τηλεσκόπια τα οποία θα καλύπτουν όλη τη χώρα, σε ένα δίκτυο που θα ονομάζεται eMerlin.

http://www.e-merlin.ac.uk/

Τα τηλεσκόπια θα επικοινωνούν με οπτικές ίνες με το κεντρικό αστεροσκοπείο του Cheshire, όπου θα γίνεται η ανάλυση των δεδομένων. Στο ίδιο αστεροσκοπείο είχε λειτουργήσει κατά τη δεκαετία του ’90 το πρώτο τηλεσκόπιο στη Βρετανία αφιερωμένο σε αυτό το σκοπό, το οποίο επικεντρώθηκε στο να ακούει σήματα από 1000 γειτονικά άστρα.

Ένας προηγμένος πολιτισμός αφήνει σίγουρα ίχνη της παρουσίας του που αν φτάνουν μέχρι την περιοχή μας μπορεί και να τα ακούσουμε, αν έχουμε συντονίσει τα τηλεσκόπια μας κατάλληλα. Τουλάχιστον ο ανθρώπινος πολιτισμός, εκπέμπει κατά συρροή ηλεκτρομαγνητικά κύματα στο διάστημα για παραπάνω από μισό αιώνα.

Θεωρείται πως η πρώτη φορά που εκπέμφθηκε σήμα από γήινο πομπό, με αρκετή ισχύ ώστε να ταξιδέψει στο Σύμπαν, ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, το 1936. Έτσι, ανθρώπινα σήματα μπορούν να γίνουν αντιληπτά από άλλους πολιτισμούς σε μία νοητή σφαίρα γύρω από τον πλανήτη μας, ακτίνας 77 ετών φωτός.

Ο Δρ. John Elliot του πανεπιστημίου του Leeds είναι ειδικός σε θέματα επικοινωνίας και υποστηρικτής του προγράμματος. Έχει αναλύσει περισσότερες από 60 ανθρώπινες γλώσσες, όπως επίσης και τρόπους επικοινωνίας μεταξύ των ζώων. Πιστεύει έτσι πως μπορεί να βελτιώσει τις πιθανότητες να αποκρυπτογραφήσουμε ένα μήνυμα που αλλιώς μπορεί να φάνταζε σκέτος θόρυβος.

«Ας υποθέσουμε πως το πρόγραμμα SETI πετυχαίνει και ανιχνεύσουμε ένα τεχνητό πομπό. Θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές αποκρυπτογράφησης πολύ διαφορετικές από αυτές που χρησιμοποιεί σήμερα ο στρατός και οι υπηρεσίες ασφαλείας. Για να το δούμε στο σωστό του πλαίσιο, ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουμε γραφές από την αρχαιότητα», λέει χαρακτηριστικά.

Το έργο απαιτεί πολύ ευαίσθητο εξοπλισμό, καθώς η ισχύς των σημάτων που μπορεί να φθάνουν θα είναι ελάχιστη και αναμεμειγμένη με τον κοσμικό θόρυβο. Ωστόσο οι επιστήμονες ελπίζουν να μπορέσουν κάποια στιγμή να ανιχνεύσουν κάποιο μοτίβο στα σήματα που λαμβάνουν, ή κάτι που δε θα μοιάζει με τυχαίο θόρυβο.

Σίγουρα πάντως η ολοένα και αυξανόμενη λίστα των εξωπλανητών που ανακαλύπτονται από τους αστρονόμους, και ειδικά αυτών που μπορούν θεωρητικά να επιτρέψουν την ανάπτυξη ζωής, μπορεί να βοηθήσει τους κυνηγούς εξωγήινων σημάτων να στρέψουν το βλέμμα τους σε περιοχές του Σύμπαντος που υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να ακούσουν κάτι.

«Εάν ρωτήσεις τους περισσότερους επιστήμονες εάν πιστεύουν πως υπάρχουν εξωγήινοι, οι περισσότεροι θα πουν ναι» υποστηρίζει ο Tim O’Brien, διευθυντής του αστεροσκοπείου του Cheshire.

«Δε ξέρουμε τι είδους ζωής υπάρχει, ή αν θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μας, αλλά αφού μαζεύουμε ούτως ή άλλως δεδομένα, θα ήταν αμέλεια να μην ψάχνουμε και για σήματα από άλλους πολιτισμούς», καταλήγει.

http://physicsgg.me/2013/07/06/%cf%88%ce%ac%cf%87%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%88%ce%b9%ce%b8%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bf%ce%bb/

[Δροσος Γεωργιος]

Έως και το ένα τρίτο των εξωπλανητών μπορεί να είναι σφάλμα παρατήρησης.

Αστρονόμοι πραγματοποίησαν επανέλεγχο των αποτελεσμάτων της αποστολής CoRoT για την αναζήτηση εξωπλανητών.

Μία επαναληπτική μελέτη 25 αστρικών συστημάτων έδειξε, ότι σε 7 περιπτώσεις πρόκειται όχι για πλανήτες, αλλά για άγνωστα μέχρι τώρα άστρα συνοδούς. Το άρθρο των επιστημόνων έχει γίνει δεκτό προς δημοσίευση στο Astronomy & Astrophysics.

Στο άρθρο των αστρονόμων επισημαίνεται, ότι ελέγχθηκαν άστρα, που ήδη έχουν περάσει από ελέγχους. Έλεγχοι που είχαν αναπτυχθεί στο παρελθόν επέτρεπαν τον αποκλεισμό έως το 83% υπόπτων άστρων, αλλά και το υπόλοιπο 17% αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ο τελικός κατάλογος άστρων με εξωπλανήτες.

Σύμφωνα με την εκτίμηση των συντακτών της νέας μελέτης, έως και το ένα τρίτο των πρόσφατων αναφορών για πλανήτες μπορεί να είναι λανθασμένες.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_08/226614961/

[trex]

Δισεκατομμύρια οι δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες

 

 

Ο αριθμός των εν δυνάμει κατοικήσιμων πλανητών που περιστρέφονται γύρω από κόκκινα αστέρια-νάνους, πιθανότατα είναι διπλάσιος απ' ότι πιστεύαμε, αγγίζοντας τα 60 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με πρόσφατη αστρονομική μελέτη.

Χρησιμοποιώντας παγκόσμια κλιματικά μοντέλα, που δημιουργήθηκαν αρχικά για τη μελέτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη Γη, μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και το Πανεπιστήμιο Northwestern δημιούργησε 3-D μοντέλα για το πώς τεράστια νεφελώματα επηρεάζουν τις ατμοσφαιρικές θερμοκρασίες σε πλανήτες που έχουν το μέγεθος της Γης και περιστρέφονται γύρω από αστέρια παρόμοια με τον Ηλιο μας.

Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές η ατμοσφαιρική κυκλοφορία και νεφοκάλυψη σε αυτούς τους εξωπλανήτες σημαίνει αυτοί οι δύο κόσμοι θα μπορούσαν να βρίσκονται σε πιο στενή τροχιά με τα αστέρια απ' ότι θεωρούσαμε μέχρι σήμερα, επεκτείνοντας έτσι την κατοικήσιμη ζώνη γύρω από τους κόκκινους νάνους.

 

Προσομοιώσεις σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που ανέπτυξε ο πλανητικός επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο Ντόριαν Αμποτ, δείχνουν ότι θα πρέπει να εξετάσουμε τροχιές πολύ πιο κοντά στους ερυθρούς νάνους από ό, τι έχουμε κάνει στο παρελθόν προκειμένου να βρούμε πλανήτες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή.

 

Δεδομένου ότι οι ερυθροί νάνοι είναι ο πιο κοινός τύπος της αστεριού που εξασφαλίζει ευνοϊκές συνθήκες στους πλανήτες γύρω του, οδηγεί τους επιστήμονες να στρέψουν την προσοχή τους προς τα εκεί.

Ωστόσο, δεδομένου ότι οι ερυθροί νάνοι είναι ψυχρότεροι από τον ήλιο, η κατοικήσιμη ζώνη τους, θα είναι πολύ πιο μικρή απ' ότι οι κατοικήσιμες ζώνες των άλλων τύπων αστέρων και όπως εξηγούν οι ερευνητές, το αποτέλεσμα θα είναι εξωπλανήτες που βιώνουν ένα έτος που διαρκεί μόνο 30 με 40 ημέρες αντί των 365 ημερών, του γήινου έτους.

 

Ομως, οι εξωπλανήτες αυτοί θα έχουν και μία ακόμη διαφορά: Δεδομένου ότι θα βρίσκονται τόσο κοντά στον κόκκινο νάνο, η περιστροφή τους δε θα είναι ολοκληρωμένη με αποτέλεσμα το αστέρι να βλέπει πάντα μόνο τη μία τους πλευρά .

Οπως εξηγεί ο Αμποτ, «αυτό σημαίνει για τους κυνηγούς εξωπλανητών ότι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε περισσότερες τροχιές, και να αποκτήσουμε περισσότερες μετρήσεις, έτσι ώστε στο τέλος να αναπτύξουμε καλύτερες τεχνικές "κυνηγιού" πλανητών»

«Ακόμα κι αν ο πλανήτης εκτίθεται σε διπλάσια ηλιακή ενέργεια, θα εξακολουθεί να υπάρχει άφθονο νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του» συμπλήρωνει.

 

Ωστόσο ο Αμποτ και η ομάδα του μάλλον θα πρέπει να περιμένουν λίγα ακόμη χρόνια για να εξάγουν τα συμπεράσματά τους, όταν ο πιο ισχυρός διάδοχος του Hubble, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb, τεθεί σε λειτουργία το 2018.

 

http://parousiazw.gr/technology/9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE

%BC%CE%B7--%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/42513-disekatommyria-oi-dynitika-katoikisimoi-planites#.Udv0XW34XK4

[trex]

Ερευνητές “ανακάλυψαν” το χρώμα ενός εξωπλανήτη μέσω του Hubble

 

Φαίνεται τελικά πως οι εξωπλανήτες είναι ένα πολύ πιο συχνό φαινόμενο απ’ ότι πιστεύαμε, η εμφάνιση τους όμως παραμένει ένα μυστήριο μιας και συνήθως υπάρχουν μόνο ως μετρήσεις, χωρίς να μπορούμε να διαμορφώσουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με το πως μοιάζουν.

 

Επιστήμονες που χρησιμοποιούν το τηλεσκόπιο Hubble όμως, κατάφεραν να προσδιορίσουν το χρώμα ενός εξωπλανήτη (πλανήτης εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος) για πρώτη φορά. Μέτρησαν την ανάκλαση του φωτός του, και μπορούν πλέον να πουν πως ο HD 189733b έχει το χρώμα του μπλε κοβαλτίου, παρόμοιο με αυτό των ωκεανών μας στην Γη. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε μεγαλύτερη συγγένεια με τον συγκεκριμένο πλανήτη όμως μιας και είναι ένας γίγαντας αερίου 63 έτη φωτός μακριά, και η μπλε του απόχρωση πιθανόν οφείλεται σε μία ατμόσφαιρα γεμάτη με θανάσιμο πυριτικό άλας.

 

Όσο απογοητευτικό κι αν είναι αυτό όμως, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους τύπους των πλανητών που υπάρχουν και εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος.

 

http://techmaniacs.gr/researchers-identify-exoplanet/

[trex]

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ HD 189733b

 

Αστρονόμοι, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble παρατηρούν για πρώτη φορά το πραγματικό χρώμα ενός πλανήτη εκτός ηλιακού συστήματος. Το βαθύ μπλε του χρώμα, παραπέμπει στο πως φαίνεται και ο δικός μας πλανήτης από το Σύμπαν, αν και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο πλανητών σταματούν εκεί.

 

Πρόκειται για τον HD 189733 b, έναν πλανήτη στον αστερισμό της Αλεπούς, 19 παρσέκ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα (ένα παρσέκ ισοδυναμεί με 3.26 έτη φωτός). Ανακαλύφθηκε το 2005, έχει ατμοσφαιρική θερμοκρασία της τάξεως των 1000 βαθμών Κελσίου, ανέμους που αγγίζουν τις ταχύτητες των 7000 χιλιομέτρων την ώρα, και κυριολεκτικά, στην ατμόσφαιρά του βρέχει γυαλί.

 

Το τηλεσκόπιο Hubble, δεν έχει τη δυνατότητα να απομονώσει τον πλανήτη από το μητρικό του άστρο, βλέποντας και τα δύο σαν μια μικρή κουκίδα φωτός. Ωστόσο οι αστρονόμοι περίμεναν τον πλανήτη να κρυφτεί πίσω από το άστρο, καθώς αυτός περιστρέφεται γύρω του. Έτσι, είχαν τη δυνατότητα να μελετήσουν τη διαφορά στην εκπεμπόμενη ακτινοβολία. Το χρώμα του οποίου η ένταση είχε μειωθεί σημαντικά, ήταν το μπλε.

 

Οι παρατηρήσεις αυτές έγιναν με το φασματογράφο του Hubble, και διήρκησαν από τον περασμένο Δεκέμβριο, καθώς οι αστρονόμοι περίμεναν την έκλειψη του πλανήτη.

 

Η εργασία των ερευνητών T. M. Evans et al θα δημοσιευτούν στο τεύχος του Αυγούστου του περιοδικού Astrophysical Journal Letters, με τίτλο: “The deep blue color of HD 189733b: albedo measurements with HST/STIS at visible wavelengths“.

 

Πρόκειται για την πρώτη φορά που ανιχνεύεται το χρώμα ενός μακρινού πλανήτη. Αν και το χρώμα του είναι μπλε, δεν είναι πιθανό να φιλοξενεί νερό σε υγρή μορφή, εξαιτίας του καυτού του κλίματος. Οι αστρονόμοι εικάζουν πως το σκούρο αυτό μπλε δημιουργείται από τα σύννεφα του πλανήτη, που περιέχουν και σωματίδια σιλικόνης και τα οποία δημιουργούν τη βροχή από λιωμένο γυαλί.

 

Το φως του άστρου του, ανακλάται πάνω στα σωματίδια της ατμόσφαιρας, τα οποία απορροφούν το κόκκινο φως, αλλά αφήνουν το μπλε να δραπετεύσει. Μια εναλλακτική θεωρία που προτείνει μια ομάδα των ερευνητών, είναι πως αυτό το χαρακτηριστικό χρώμα δημιουργείται από σύννεφα υδρογόνου.

 

http://physicsgg.me/2013/07/12/%CE%B2%CE%B1%CE%B8%CF%8D-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-hd-189733b/

[Δροσος Γεωργιος]

Οι επιστήμονες «είδαν» να πέφτει χιόνι σε ένα υπό δημιουργία ηλιακό σύστημα και σε έναν εξωπλανήτη.

Τα ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια και ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων συνεχίζουν να αποκαλύπτουν καθημερινά άγνωστες και εντυπωσιακές πτυχές του Σύμπαντος. Πριν από λίγα 24ωρα εντοπίστηκε μια γραμμή πάγου σε ένα υπό δημιουργία ηλιακό σύστημα. Οι επιστήμονες έσπευσαν να μιλήσουν για «κοσμικό χιόνι». Πέρυσι εντοπίστηκαν ενδείξεις χιονόπτωσης στον Αρη και πριν από λίγους μήνες στην επιφάνεια ενός εξωπλανήτη διαπιστώθηκε ότι πέφτουν νιφάδες, που είναι όμως μαύρες και καυτές!

Χρησιμοποιώντας τη συστοιχία τηλεσκοπίων ALMA στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή ομάδα επιστημόνων εντόπισε την ύπαρξη μιας γραμμής πάγου μέσα στον δίσκο κοσμικής ύλης που έχει σχηματιστεί γύρω από το άστρο TW Hydrae. Το άστρο βρίσκεται σε απόσταση 175 ετών φωτός από τη Γη και σε αυτό έχει ξεκινήσει ο σχηματισμός ενός ηλιακού συστήματος - μάλιστα οι επιστήμονες που παρατηρούν το άστρο θεωρούν ότι πρόκειται για ένα ηλιακό σύστημα με χαρακτηριστικά κοινά με εκείνα του δικού μας ηλιακού συστήματος. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» προσφέρει νέα στοιχεία στους ειδικούς για τον σχηματισμό και τη σύσταση των πλανητών αλλά και διαφόρων άλλων κοσμικών σωμάτων όπως οι κομήτες. Αναμένεται επίσης να ρίξει νέο φως στη δημιουργία και εξέλιξη του δικού μας ηλιακού συστήματος.

Μία από τις πιο γνωστές ρήσεις που ακούγεται όταν θέλει κάποιος να τονίσει την επιμονή και την αποφασιστικότητά του σε κάποιο θέμα είναι ότι θα ασχολείται με αυτό «μέχρι να πέσει μαύρο χιόνι».

Αν ζούσαμε στον πλανήτη HD 209458 b, η ρήση αυτή δεν θα υπήρχε αφού γάλλοι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι στον εξωπλανήτη πέφτει όντως μαύρο χιόνι!

Ο HD 209458 b είναι ένας γίγαντας αερίου που βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Πηγάσου.

«Κατοικεί» πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 84 ώρες.

Ο σχηματισμός του χιονιού απαιτεί νερό, το οποίο δεν υπάρχει βέβαια στον HD 209458 b. Η πολύ μεγάλη διαφορά όμως στη θερμοκρασία ημέρας και νύχτας στον πλανήτη προκαλεί διάφορα φαινόμενα. Ενα από αυτά είναι η δημιουργία ατμοσφαιρικών ρευμάτων που μεταφέρουν στροβιλιζόμενη ύλη από τις περιοχές όπου υπάρχει ημέρα σε εκείνες όπου υπάρχει νύχτα και το αντίθετο. Αυτό (θεωρητικά) σημαίνει ότι οι αέριες μάζες που ξεκινούν από τις περιοχές όπου υπάρχει ημέρα στερεοποιούνται όταν εισέρχονται στις συνθήκες της νύχτας.

Επιστήμονες του Αστεροσκοπείου Côte d' Azur στη Νίκαια δημιούργησαν ένα τρισδιάστατο μοντέλο των ατμοσφαιρικών συνθηκών που επικρατούν στον HD 209458 b. Σύμφωνα με αυτό, τα καυτά αέρια καθώς οδεύουν προς τις νυχτερινές περιοχές μετατρέπονται σε νιφάδες οξειδίου του τιτανίου. Οι ειδικοί το χαρακτηρίζουν «μαύρο, καυτό, καπνιστό χιόνι» που πέφτει προς το εσωτερικό του πλανήτη. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι μαύρες νιφάδες είναι πιθανότατα προϊόν της πρόσμειξης διοξειδίου τιτανίου με κάποιο άλλο στοιχείο.

Αν και το διοξείδιο του τιτανίου έχει λευκή και φωτεινή απόχρωση, η παρουσία κάποιου άλλου στοιχείου - π.χ., οξείδια πυριτίου - προσδίδει το μαύρο χρώμα στις νιφάδες.

Ο δορυφόρος MRO της NASA (Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Αρη) ανίχνευσε σύννεφα διοξειδίου του άνθρακα και ενδείξεις χιονόπτωσης πάνω από τον νότιο πόλο του Κόκκινου Πλανήτη, o οποίος είναι γνωστό ότι καλύπτεται από ένα στρώμα παγωμένου CO2 καθ' όλη τη διάρκεια του αρειανού έτους. Ο πάγος διοξειδίου του άνθρακα, περισσότερο γνωστός ως ξηρός πάγος, σχηματίζεται σε θερμοκρασίες κάτω από -78 βαθμούς Κελσίου και συχνά χρησιμοποιείται για τη διατήρηση ευαίσθητων βιολογικών υλικών.

Οι κατακρημνίσεις ξηρού πάγου καταγράφηκαν στη διάρκεια του αρειανού χειμώνα το διάστημα 2006-2007, όταν το κάλυμμα ξηρού πάγου στον νότιο πόλο έφτανε στη μέγιστη έκτασή του. «Καταλήξαμε με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι τα σύννεφα αποτελούνται από διοξείδιο του άνθρακα και ότι είναι αρκετά πυκνά ώστε να οδηγήσουν σε συσσώρευση χιονονιφάδων στην επιφάνεια» αναφέρει ο Πολ Χέιν, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Εργαστήριο Αεροπροώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.

Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του χιονιού που πέφτει στο TW Hydrae.http://www.tovima.gr/science/article/?aid=523511

[trex]

Κατοικήσιμοι οι πλανήτες «οφθαλμοί»

Νέα θεωρία για αυτά τα σπάνια και εντυπωσιακά σώματα

Νέα Υόρκη

Η πρόοδος στις επιστημονικές μεθόδους εξερεύνησης του Σύμπαντος και η συνεχής αναβάθμιση των δυνατοτήτων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πλανήτες. Ως σήμερα έχουν εντοπιστεί εκατοντάδες εξωπλανήτες, ορισμένοι από τους οποίους δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτούς που υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα.

 

Ανάμεσα στα νέα είδη πλανητών που εντοπίστηκαν είναι και ένας περίεργος τύπος πλανήτη που οι ειδικοί ονόμασαν «πλανήτης οφθαλμός». Αστρονόμοι στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι αυτού του είδους οι πλανήτες είναι κατοικήσιμοι.

 

Μονόπλευροι

 

Πρόκειται για πλανήτες οι οποίοι, εξαιτίας ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούνται επάνω τους, στρέφουν μόνο τη μία πλευρά της επιφάνειάς τους προς το μητρικό τους άστρο. Ετσι η μια πλευρά τους είναι μονίμως φωτεινή και σε αυτήν αναπτύσσονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ενώ η άλλη πλευρά είναι μονίμως σκοτεινή και ψυχρή. Η όψη αλλά και τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών «θύμισε» στους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν μαζί τους τους οφθαλμούς του ματιού, για αυτόν τον λόγο και τους προσέδωσαν το συγκεκριμένο «παρατσούκλι».

 

Μέχρι στιγμής τέτοιοι πλανήτες έχουν εντοπιστεί να κινούνται μόνο γύρω από κόκκινους νάνους που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο τύπος πλανητών που κυριαρχεί στον γαλαξία μας αφού αντιστοιχεί περίπου στο 80% των άστρων που υπάρχουν σε αυτόν.

Μερικώς φιλόξενοι

 

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα που έχουν προκύψει από τη μελέτη των πλανητών- «οφθαλμών», οι συνθήκες για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής δεν είναι ευνοϊκές σε αυτούς. Στη μια πλευρά που «βλέπει» συνεχώς το μητρικό άστρο αναπτύσσονται τέτοιες θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή - στοιχείο απαραίτητο (με βάση τα όσα γνωρίζουμε) για τη δημιουργία και επιβίωση της ζωής. Η άλλη μόνιμα παγωμένη πλευρά επίσης δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής. Ωστόσο, αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι υπάρχει μια περιοχή σε αυτούς τους πλανήτες όπου υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής.

 

Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στις δύο πλευρές των πλανητών. Κατά τη θεωρία των αστρονόμων του Κολούμπια, στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να υπάρχει μια στενή ζώνη όπου οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε το νερό ούτε να εξατμίζεται ούτε να παγώνει και να παραμένει μόνιμα σε υγρή μορφή.

 

Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή συνδέεται άμεσα και με την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή. Οι αστρονόμοι που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία αναφέρουν μάλιστα ότι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη ζώνη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν πιθανότατα να υποστηρίξουν την παρουσία του ανθρώπου.

 

http://www.axortagos.gr/katoikisimoi-planites-ofthalmoi.html

[trex]

Εντοπισμός εξωπλανήτη μέσω ακτίνων Χ για πρώτη φορά

... από τo διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra της NASA και το XMM Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA)

 

Αμερικανοί και ευρωπαίοι αστρονόμοι πρώτη φορά κατάφεραν να εντοπίσουν έναν εξωπλανήτη μέσω διαστημικών τηλεσκοπίων ακτινών-Χ και όχι μέσω οπτικών παρατηρητηρίων, όπως μέχρι τώρα.

 

Συγκεκριμένα, το τηλεσκόπιο ακτινών-Χ «Chandra» της αμερικανικής NASA και το ανάλογο τηλεσκόπιο ακτινών-Χ «XMM Newton» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) παρατήρησαν έναν εξωπλανήτη να περνά μπροστά από το μητρικό άστρο του (HD 189733), που βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη.

 

Η τυχαία παρεμβολή του εξωπλανήτη μεταξύ της Γης και του άστρου του (το οποίο επισκίασε ελαφρά κατά τη διάβασή του), έγινε αντιληπτή από τα δύο διαστημικά τηλεσκόπια ως μικρή εξασθένηση της έντασης των εκπεμπόμενων από το άστρο ακτινών -Χ.

 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κάτια Ποπενχέγκερ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ- Σμιθσόνιαν, που πρόκειται να κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal» [Transit observations of the Hot Jupiter HD 189733b at X-ray wavelengths, K. Poppenhaeger, J.H.M.M. Schmitt, S.J. Wolk], δήλωσαν ότι «μέχρι σήμερα χιλιάδες υποψήφιοι (σ.σ. μη επιβεβαιωμένοι) εξωπλανήτες έχουν παρατηρηθεί σε φάση διάβασης μόνο στο οπτικό φως. Τελικά, κατέστη δυνατό να δούμε κι έναν με ακτίνες-Χ, πράγμα σημαντικό, επειδή θα μας αποκαλύψει νέες πληροφορίες για τις ιδιότητες ενός εξωπλανήτη».

 

Ο εξωπλανήτης HD 189733b είναι ένας «καυτός Δίας», δηλαδή έχει πολύ μεγάλο μέγεθος και ταυτόχρονα βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά στο άστρο του (περίπου 30 φορές πιο κοντά από ό,τι η Γη στον Ήλιο), με συνέπεια η ημέρα του, δηλαδή μια πλήρης περιφορά του, να διαρκεί μόνο 2,2 γήινες ημέρες και η θερμοκρασία του να είναι πολύ υψηλή.

 

Πρόκειται για τον πλησιέστερο στη Γη «καυτό Δία» που έχει μέχρι σήμερα ανακαλυφθεί, κάτι που τον καθιστά κατ’ εξοχήν μελλοντικό στόχο των αστρονόμων, οι οποίοι θέλουν να μελετήσουν καλύτερα αυτή την κατηγορία εξωπλανητών και την ατμόσφαιρά τους. Ήδη, με τη βοήθεια των δύο οπτικών διαστημικών τηλεσκοπίων «Χαμπλ» και «Κέπλερ» της NASA, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι ο εν λόγω κοντινός «καυτός Δίας» έχει μπλε χρώμα στη μεγάλη ατμόσφαιρά του, η οποία υφίσταται διαρκείς απώλειες εξαιτίας της επίδρασης της υπεριώδους και άλλης ακτινοβολίας που δέχεται από το εγγύς μητρικό άστρο του.

 

http://physicsgg.me/2013/07/30/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89-%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%87/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο χορός των πλανητών του Γαλαξία.

Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ προσπάθησε να υπολογίσει τον αριθμό των πλανητών που υπάρχουν στον γαλαξία μας. Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε ένα πλανητικό σύστημα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, το οποίο θεωρούν αντιπροσωπευτικό των πλανητικών συστημάτων που σχηματίζονται στον Γαλαξία. Δεν μπορούν φυσικά να δώσουν με ακρίβεια έναν αριθμό, αλλά δίνουν μια τάξη μεγέθους αναφέροντας ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισ. πλανήτες στον γαλαξία μας.

Αστρονόμοι του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) μελέτησαν το πλανητικό σύστημα Kepler 32 που βρίσκεται σε απόσταση 915 ετών φωτός από τη Γη. Γύρω από το άστρο του συστήματος έχουν εντοπιστεί να κινούνται μέχρι στιγμής πέντε πλανήτες. Το άστρο ανήκει στην κατηγορία των κόκκινων νάνων. Πρόκειται για άστρα με μάζα 50% μικρότερη από αυτή του Ηλιου.

Εχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 80% των άστρων του Γαλαξία είναι κόκκινοι νάνοι.

Οι ερευνητές έκαναν συγκρίσεις και αναλύσεις του Kepler 32 με άλλα πλανητικά συστήματα που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα.

«Υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια πλανήτες στον γαλαξία μας - μόνο στον γαλαξία μας! Αν το σκεφτεί κάποιος πρόκειται για ένα απίστευτο νούμερο» αναφέρει ο Τζόναθαν Σουίφτ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Αλλες εκτιμήσεις ειδικών κάνουν λόγο για πολύ μεγαλύτερο αριθμό πλανητών στον γαλαξία μας που φθάνει τα 200-300 δισ. Οποια εκτίμηση και αν δεχθεί κάποιος, τα νούμερα κυριολεκτικά ζαλίζουν. Αν λάβουμε υπόψη αυτούς τους αριθμούς πλανητών μόνο για τον δικό μας γαλαξία, τότε ο αριθμός των πλανητών στο Σύμπαν είναι πραγματικά εκτός... υπολογισμών.

Ομάδα αμερικανών επιστημόνων μελέτησε δεδομένα από την αποστολή Kepler η οποία αναζητεί πλανήτες στον γαλαξία μας. Επικέντρωσαν την προσοχή τους και αυτοί στους κόκκινους νάνους. Προηγούμενη μελέτη ανέφερε ότι σε περίπτωση που γύρω από έναν κόκκινο νάνο έχει σχηματιστεί ένα πλανητικό σύστημα θα υπάρχει στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» ή «φιλόξενη ζώνη» του ένας τουλάχιστον πλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης. Η κατοικήσιμη ζώνη είναι η περιοχή στην οποία ένας πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση από το μητρικό άστρο του τέτοια ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και τη συντήρηση της ζωής όπως π.χ. νερό σε υγρή μορφή. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το μέγεθος της Γης είναι ιδανικό για την ανάπτυξη ζωής, οπότε αν ένας τέτοιος πλανήτης βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης οι πιθανότητες για να εμφανισθεί και να επιβιώσει η ζωή είναι ιδιαίτερα αυξημένες.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις στις οποίες μελέτησαν τα ατμοσφαιρικά και κλιματικά φαινόμενα που αναπτύσσονται σε πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση από έναν κόκκινο νάνο τέτοια ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους.

Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ο αριθμός των πλανητών του γαλαξία μας που μπορούν να υποστηρίξουν την παρουσία της ζωής ανέρχεται σε 60 δισ.

Η επιστημονική κοινότητα αναμένει με αγωνία την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που είναι προγραμματισμένη να γίνει στα τέλη της δεκαετίας. Πρόκειται για ένα τηλεσκόπιο που θα έχει τη δυνατότητα να επιβεβαιώνει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια εξωπλανητών. Με το James Webb η αναζήτηση ζωής στον γαλαξία μας θα μπει σε νέα διάσταση.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=524366

[trex]

H κοσμική... μεζούρα

Οι αστρικές ταλαντώσεις αποκαλύπτουν δεδομένα και για πλανήτες

Λιντάου, Γερμανία

Το φαινόμενο των αστρικών ταλαντώσεων ανακαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αποτέλεσε τη βάση για τον κλάδο της ηλιακής σεισμολογίας, της μελέτης δηλαδή της κίνησης και της μεταφοράς θερμότητας μέσα και γύρω από τα άστρα. Ερευνητές στη Γερμανία κατάφεραν αναλύοντας αστρικές ταλαντώσεις να ανακαλύψουν στοιχεία και για έναν πλανήτη, εξέλιξη που αναμένεται να ανοίξει νέους δρόμους στη διαστημική εξερεύνηση.

 

H ανακάλυψη

Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα που έχει καταγράψει το διαστημικό παρατηρητήριο COROT από έναν πλανήτη και το μητρικό του άστρο. Πρόκειται για το άστρο HD 52265 που βρίσκεται σε απόσταση 90 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Μονόκερου. Το HD 52265 ανήκει στο ίδιο είδος άστρων με τον Ηλιο, έχει παρόμοιο μέγεθος με αυτόν αλλά είναι πολύ νεότερο αφού υπολογίζεται ότι έχει ηλικία 2,1-2,7 δισ. ετών. Μέχρι στιγμής έχει εντοπιστεί να κινείται γύρω από το HD 52265 ένας πλανήτης. Αναλύοντας τις αστρικές ταλαντώσεις οι ερευνητές υπολόγισαν την ταχύτητα περιστροφής του άστρου.Η ταχύτητα περιστροφής είναι παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στα φαινόμενα που παράγονται σε ένα άστρο.

 

Κατάφεραν επίσης να υπολογίσουν το μέγεθος του πλανήτη. Πρόκειται για έναν γίγαντα αερίου με μάζα 1,85 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS».

 

http://www.axortagos.gr/kosmiki-mezoura.html

[Δροσος Γεωργιος]

Εντοπίστηκε νεαρό αστρικό σύστημα τα άστρα του οποίου περιφέρονται μέσα σε κοσμικό δίσκο.

Ενα σπάνιο φαινόμενο εντόπισε ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή. Στον αστερισμό του Οφιούχου, σε απόσταση περίπου 500 ετών φωτός από εμάς, οι ερευνητές εντόπισαν ένα νεαρό αστρικό σύστημα που αποτελείται από τρία άστρα τα οποία βρίσκονται ακόμη σε φάση ανάπτυξης. Το σύστημα ονομάστηκε YLW 16A και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι ότι τα άστρα κινούνται εντός ενός κοσμικού δίσκου που δημιουργήθηκε από τα υπολείμματα της ύλης από την οποία σχηματίστηκε η αστρική τριπλέτα.

Τα άστρα κατά την κίνησή τους μέσα στον δίσκο μοιάζουν σαν να... χορεύουν χούλα χουπ και κάθε 93 ημέρες βγαίνουν για λίγο από το «διαστημικό στεφάνι» και εισέρχονται ξανά σε αυτό. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι από τον κοσμικό δίσκο θα προκύψουν πλανήτες και άλλα σώματα και θα δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ηλιακό σύστημα. Η ανακάλυψη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics».

Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του αστρικού συστήματος που μοιάζει να χορεύει μέσα στον κοσμικό δίσκο στον οποίο βρίσκεται.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=524582

[Δροσος Γεωργιος]

Εντοπίστηκε εξωπλανήτης με σπάνια χαρακτηριστικά.

Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έγινε με τη συνεργασία ερευνητών διαφόρων επιστημονικών προγραμμάτων στα οποία χρησιμοποιήθηκαν επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Οι ερευνητές εντόπισαν έναν εξωπλανήτη με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Ο GJ 504b βρίσκεται σε απόσταση 57 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Παρθένου και κινείται γύρω από ένα άστρο που ανήκει στο ίδιο είδος άστρων με τον Ηλιο.

Το άστρο αυτό βρίσκεται σε βρεφική ηλικία αφού είναι 160 εκατομμυρίων ετών.

Ο Ηλιος έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. ετών.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η θερμότητα που αναπτύχθηκε στον εξωπλανήτη GJ 504b όταν αυτός σχηματίστηκε τον κάνει να φωτοβολεί σε μια ροζ απόχρωση. Το δεύτερο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του GJ 504b είναι πως πρόκειται για τον μικρότερο σε μέγεθος εξωπλανήτη που έχουμε εντοπίσει να κινείται γύρω από ένα άστρο παρόμοιο με τον Ηλιο.

Μην νομίσετε βέβαια ότι πρόκειται για έναν μικρό πλανήτη, το αντίθετο.

Ο GJ 504b είναι τέσσερις φορές πιο μεγάλος από τον μεγαλύτερο πλανήτη του δικού μας ηλιακού συστήματος, τον Δία.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=525371

[trex]

Αδοξο τέλος για τον κυνηγό πλανητών Kepler

Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA έχασε την «όρασή» του λόγω βλάβης

 

Ουάσινγκτον

Οι μηχανικοί της ΝASA δεν κατάφεραν τελικά να επιδιορθώσουν τη βλάβη στο διαστημικό τηλεσκόπιο Κepler, το οποίο δεν μπορεί πια να κρατά σταθερό το βλέμμα του για να εντοπίσει νέους εξωπλανήτες. Παρόλο όμως που το κυνήγι πλανητών έχει πια τελειώσει, η υπηρεσία ενδέχεται να αναθέσει στο μισοχαλασμένο όργανο κάποια απλούστερη αποστολή.

 

Το Κepler διέθετε τέσσερις περιστρεφόμενους «τροχούς αντίδρασης» που ρύθμιζαν την κίνηση και τον προσανατολισμό του οργάνου. Ένας από αυτούς χάλασε τον Ιούλιο του 2012 και ένας δεύτερος σταμάτησε να λειτουργεί τον περασμένο Μάιο.

 

Δεδομένου ότι το τηλεσκόπιο χρειάζεται τουλάχιστον τρεις τροχούς για να διατηρείται απόλυτα σταθερό, η αποστολή αναζήτησης πλανητών δεν μπορεί να συνεχιστεί, ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι του τηλεσκοπίου στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA στην Καλιφόρνια.

 

Ο πρώτος εξερευνητής των εξωπλανητών

Το Κepler, το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε ειδικά για τον εντοπισμό πλανητικών συστημάτων, εκτοξεύτηκε το 2009 με κύριο στόχο να ανακαλύψει μια νέα Γη: έναν πλανήτη στο ίδιο μέγεθος, ο οποίος περιφέρεται στη σωστή απόσταση γύρω από το μητρικό του άστρο ώστε να διαθέτει υγρό νερό.

 

Μέχρι σήμερα, το Kepler έχει επιβεβαιώσει την ύπαρξη 135 πλανητών εκτός του Ηλιακού Συστήματος, καθώς και ακόμα 3.500 πιθανούς πλανήτες που περιμένουν τώρα επιβεβαίωση. Αν και ορισμένοι πλανήτες έχουν το μέγεθος της Γης ή και μικρότερο, και άλλοι έχουν εντοπιστεί εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ένα τέλειο ανάλογο της Γης.

 

Ένας τέτοιος πλανήτης θα μπορούσε πάντως να κρύβεται σε δεδομένα που αντιστοιχούν σε δύο χρόνια παρατηρήσεων με το Kepler και δεν έχουν ακόμα αναλυθεί.

 

Το τηλεσκόπιο ήταν σχεδιασμένο να καταγράφει μικρές μειώσεις στη φωτεινότητα των άστρων στόχων -σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι μειώσεις οφείλονται στο πέρασμα ενός πλανήτη μπροστά από το μητρικό του άστρο.

 

Η τεχνική αυτή απαιτεί εξαιρετική ακρίβεια στον προσανατολισμό του τηλεσκοπίου, κάτι που δεν είναι πια εφικτό.

 

Πλώρη για νέα αποστολή;

 

Η NASA θα μπορούσε ωστόσο να αναθέσει στο Kepler μια νέα, λιγότερο απαιτητική αποστολή, όπως η μελέτη αστεροειδών, κομητών και άλλων σωμάτων. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, θα πρέπει να συνεχιστεί η χρηματοδότηση της αποστολής με περίπου 18 εκατ. δολάρια το χρόνο.

 

Η NASA θα εξετάσει τις προτάσεις των επιστημόνων της και αναμένεται να λάβει την τελική απόφαση στις αρχές του νέου έτους.

 

http://www.axortagos.gr/adokso-telos-gia-ton-kinigo-planiton-kepler.html

[trex]

Αδέσποτοι πλανήτες που γεννιούνται ελεύθεροι

 

Αρκετοί πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια να περιφέρονται χαμένοι στο Διάστημα, χιλιάδες έτη φωτός μακριά από οποιοδήποτε άλλο σώμα. Η κρατούσα θεωρία θέλει τους εξωπλανήτες αυτούς να έχουν εκδιωχθεί από τα μητρικά τους άστρα. Τώρα, όμως, οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι κάποιοι από αυτούς τους ελεύθερους πλανήτες πρέπει να γεννήθηκαν ελεύθεροι.

 

Οι τελευταίες παρατηρήσεις, οι οποίες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενοι οι αδέσποτοι εξωπλανήτες να σχηματίστηκαν από μικρά αλλά πυκνά νέφη αερίου, τα οποία δεν περιείχαν αρκετή μάζα για να δώσουν άστρα.

 

Διεθνής ερευνητική ομάδα μελέτησε τέτοια νέφη στο Νεφέλωμα της Ροζέτας, ένα γιγάντιο σύννεφο αερίου και σκόνης που βρίσκεται σε απόσταση 4.600 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Μονόκερου.

 

«Το Νεφέλωμα της Ροζέτας φιλοξενεί περισσότερα από 100 τέτοια μικροσκοπικά νέφη. Τα ονομάζουμε σφαιρίδια [globulette]» αναφέρει ο Γκόστα Γκαμ του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, επικεφαλής της μελέτης.

 

Τα «σφαιρίδια» αυτά έχουν μικρή διάμετρο, περίπου 50 φορές την απόσταση Ήλιου-Ποσειδώνα. «Διαπιστώσαμε ότι είναι πολύ πυκνά και συμπαγή, και πολλά από αυτά έχουν πολύ πυκνούς πυρήνες. Αυτό μας λέει ότι πολλά από αυτά θα καταρρεύσουν υπό το ίδιο τους το βάρος και θα σχηματίσουν ελεύθερους πλανήτες» συνεχίζει ο Δρ Γκαμ.

 

«Πιστεύουμε ότι αυτά τα μικρά, σφαιρικά νέφη αποσπάστηκαν από ψηλές, σκονισμένες στήλες αερίου, των οποίων το σχήμα διαμορφώνεται από την ισχυρή ακτινοβολία γειτονικών νεαρών άστρων».

 

Σύμφωνα με τον ερευνητή, η πίεση της ακτινοβολίας νεογέννητων άστρων μέσα στο Νεφέλωμα της Ροζέτας σπρώχνει μακριά στο Διάστημα τα μικρά νέφη και τους αδέσποτους πλανήτες τους.

 

«Αν αυτά τα σφαιρικά νέφη σχηματίζουν πλανήτες, οι πλανήτες αυτοί πρέπει να εκτοξεύονται σαν σφαίρες στα βάθη του Γαλαξία μας» λέει ο Δρ Γκαμ.

 

http://physicsgg.me/2013/08/21/%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5/

[trex]

Σιδερένιος πλανήτης γιορτάζει την Πρωτοχρονιά κάθε 4 ώρες

Κέμπριτζ, Μασαχουσέτη

 

Φανταστείτε πώς θα ήταν αν η βάρδια σας στη δουλειά διαρκούσε δύο συνεχόμενα έτη. Αυτό θα συνέβαινε αν εργαζόσασταν στον KOI 1843.03, τον πλανήτη με το συντομότερο έτος που έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα.

 

Ερευνητές του MIT ανέλυσαν δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο είχε δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη του πλανήτη το 2012. Το Kepler είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει εξωπλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα.

 

Στην περίπτωση του KOI 1843.03, τα περάσματα αυτά, γνωστά στους αστρονόμους ως διαβάσεις, ήταν εξαιρετικά συχνά, ένδειξη ότι το έτος του πλανήτη έχει μικρή διάρκεια.

 

Οι παρατηρήσεις, αναφέρουν οι ερευνητές στο Astrophysical Journal Letters, δείχνουν ότι ο KOI 1843.03 είναι ο πλανήτης με τη μικρότερη γνωστή περίοδο περιφοράς, δηλαδή το συντομότερο έτος, με διάρκεια μόλις 4 ώρες και 15 λεπτά.

 

Η μικρή διάρκεια περιφοράς οφείλεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης βρίσκεται σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από το μητρικό του άστρο και κινείται ασυνήθιστα γρήγορα, με ταχύτητα γύρω στα 250 χιλιόμετρα την ώρα. Συγκριτικά, η Γη «σέρνεται» γύρω από τον Ήλιο με μόλις 30 χιλιόμετρα την ώρα.

 

Όμως η μικρή απόσταση του KOI 1843.03 από το μητρικό του άστρο πιθανότατα έχει και άλλες συνέπειες: η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι ο πλανήτης πρέπει να να έχει στραμμένη τη μία πλευρά του μόνιμα προς το άστρο, όπως η Σελήνη έχει τη μία πλευρά της μονίμως στραμμένη προς τη Γη.

 

Και αυτό θα σήμαινε ότι η περίοδος περιφοράς είναι ίση με την περίοδο περιστροφής. Με άλλα λόγια, ένας χρόνος στον KOI 1843.03 πρέπει να διαρκεί όσο μία ημέρα.

 

Τα παράξενα όμως δεν σταματούν εδώ: όταν ένας πλανήτης βρίσκεται σε τόσο μικρή απόσταση από το άστρο του δέχεται τις συνέπειες της βαρυτικής του έλξης, η οποία μπορεί να έχει διαφορετική ένταση σε κάθε περιοχή και να δημιουργεί έτσι ισχυρές παλιρροϊκές δυνάμεις.

 

«Όταν βρίσκεται κανείς τόσο κοντά στο άστρο, οι παλιρροϊκές αλληλεπιδράσεις γίνονται τόσο ισχυρές ώστε μπορούν να διαλύσουν τον πλανήτη. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο πλανήτης να συγκρατήσει τη μάζα του είναι να έχει πολύ μεγάλη πυκνότητα» σχολιάζει ο Ρομπέρτο Σάντσις-Οχέδα, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο MIT.

 

Οι υπολογισμοί της μελέτης του δείχνουν ότι ο ΚΟΙ 1843.03, ο οποίος έχει μάζα ίση με 0,6 γήινες μάζες, είναι τόσο πυκνός ότι πρέπει να αποτελείται κατά τουλάχιστον 70% από σίδηρο, ή ακόμα και από μασίφ σίδερο.

 

Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο ΚΟΙ 1843.03 είναι ακόμα ένας «πιθανός πλανήτης», του οποίου η ύπαρξη δεν έχει επιβεβαιωθεί οριστικά.

 

Αν τελικά αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει, το ρεκόρ του συντομότερου έτους πηγαίνει στον Kepler 87b.

 

Σύμφωνα με ανεξάρτητη μελέτη, την οποία δημοσιεύουν στο Astrophysical Journal μέλη της ίδιας ερευνητικής ομάδας στο MIT, ο Kepler 87b, του οποίου η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί, γιορτάζει την Πρωτοχρονιά κάθε 8,5 ώρες.

 

http://asterios-papastergiou.blogspot.gr/2013/08/4_25.html

[trex]

H νέα εξίσωση που υπολογίζει τον αριθμό των εξωγήινων πολιτισμών

 

Πριν από παραπάνω από μισό αιώνα, ο αστρονόμος Frank Drake, κατασκεύασε μια εξίσωση που υπολόγιζε την πιθανότητα να βρίσκονται και άλλοι νοήμονες πολιτισμοί στο Γαλαξία πέρα από εμάς. Αξιολογώντας τα στοιχεία και τη γνώση που αποκομίσαμε έκτοτε, η Sara Seager, καθηγήτρια φυσικής και πλανητολογίας στο MIT, κατέληξε σε μια εναλλακτική εξίσωση, λαμβάνοντας υπόψη διαφορετικές παραμέτρους από ότι η εξίσωση Drake.

 

Η εξίσωση Drake

 

Το 1961, οι παράμετροι που έλαβε υπόψη του o Drake, ήταν ο μέσος ρυθμός δημιουργίας αστέρων στο Γαλαξία, το κλάσμα αυτών των άστρων που έχουν πλανήτες οι οποίοι μπορούν να συντηρήσουν ζωή και όντως αναπτύσσουν νοήμονα ζωή, και τέλος αναπτύσσουν πολιτισμό και αποκτούν τεχνολογία ικανή ώστε να γνωστοποιήσουν την ύπαρξή τους. Επίσης συνυπολόγισε και τ η χρονική διάρκεια που οι πολιτισμοί αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν συντηρώντας τη τεχνολογία τους.

 

Σύμφωνα με τον Drake και τους συνεργάτες του, η καλύτερη εκτίμηση που μπορούσαν να κάνουν την εποχή εκείνη, υποδείκνυε τουλάχιστον 1000 νοήμονες πολιτισμούς στο Γαλαξία μας. Έκτοτε έχουν υπάρξει πολλές ακόμη εκτιμήσεις, με τεράστια όμως απόκλιση μεταξύ τους: από έναν πολιτισμό στο Γαλαξία (εμάς) έως και πολλά εκατομμύρια.

 

Η κατάσταση αλλάζει

 

Οι κυνηγοί πλανητών συνεχίζουν να ανακαλύπτουν εξωπλανήτες, εστιάζοντας σε εκείνους τους κόσμους που μοιάζουν περισσότερο με το δικό μας. Αν και έχουν ανακαλυφθεί ομοιότητες, στο μέγεθος ή στη θερμοκρασία, κανένας εξωπλανήτης μέχρι στιγμής δεν έχει πραγματικά απειλήσει να βάλει τέλος στη «μοναξιά» της Γης ως του μοναδικού πλανήτη που γνωρίζουμε στο Σύμπαν πως συντηρεί ζωή.

 

Αυτό όμως πρόκειται να αλλάξει σύντομα, πιστεύει η Sara Seager. Μελλοντικές διαστημικές αποστολές όπως το τηλεσκόπιο James Webb, θα είναι σε μερικά χρόνια σε θέση να ανιχνεύσουν πλανήτες πανόμοιους με τη Γη. Η παρατήρηση χαρακτηριστικών της ατμόσφαιράς τους, όπως η σύνθεση των ατμοσφαιρικών αερίων θα μπορούσε να αποτελεί την πρώτη απόδειξη για ζωή σε άλλους πλανήτες, δίχως την απαίτηση του Frank Drake για απόκτηση τεχνολογίας από νοήμονες πολιτισμούς.

 

Η εξίσωση Seager

 

Αντί για εξωγήινους που επικοινωνούν με ραδιοκύματα, η εξίσωση της Seager εστιάζει στην παρουσία εξωγήινης ζωής γενικότερα. Η εξίσωσή της υπολογίζει τους πλανήτες που είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε πως συντηρούν ζωή στο Γαλαξία και έχει τη μορφή: N = N*FQFHZFOFLFS. Οι παράγοντες που λαμβάνει υπόψη είναι κατά σειρά ο αριθμός των άστρων στο Γαλαξία, το κλάσμα των οποίων είναι σχετικά «ήρεμα», το κλάσμα των οποίων φιλοξενεί βραχώδεις πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη (σε σωστή απόσταση από το άστρο ώστε το νερό να βρίσκεται σε υγρή μορφή), το κλάσμα των οποίων μπορούν να παρατηρηθούν, το κλάσμα των οποίων φιλοξενούν ζωή και το κλάσμα των οποίων η ζωή αφήνει ίχνη στην ατμόσφαιρα.

 

Η εκτίμηση

 

Υιοθετώντας τις πιο αξιόπιστες τιμές που δίνει η αστρονομία για κάθε μία από τις παραπάνω παραμέτρους, η καθηγήτρια Seager υπολογίζει πως θα ανακαλύψουμε στην προσεχή δεκαετία δύο πλανήτες με ίχνη εξωγήινης ζωής. Εάν επαληθευτούν οι προβλέψεις της, θα πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στην ιστοία της ανθρωπότητας.

 

http://physicsgg.me/2013/09/04/h-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C/

[trex]

Εξωπλανήτη με ατμόσφαιρα πλούσια σε νερό ανακάλυψαν Ιάπωνες επιστήμονες

 

Εντυπωσιακό εξωπλανήτη με νερό στην ατμόσφαιρά του εντόπισαν Ιάπωνες ερευνητές, χαρακτηρίζοντας τον ως «Σούπερ-Γη». Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Subaru, οι ερευνητές παρατήρησαν τον μακρινό Gilese 1214 b και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ατμόσφαιρά του είναι πλούσια σε υδρογόνο.

 

Με τον χαρακτηρισμό «Σούπερ-Γη», οι αστρονόμοι συνηθίζουν να χαρακτηρίζουν εξωπλανήτες, οι οποίοι έχουν το σχήμα της Γης, ωστόσο είναι αρκετά μεγαλύτεροι, αλλά όχι τόσο μεγάλοι όσο ο Διας ή ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας.

 

Ο Gilese 1214 b (ή GJ 1214 b) βρίσκεται 40 έτη φωτός στον αστερισμό του Οφιούχου βορειοδυτικά από το κέντρο του γαλαξία μας.

 

Η ομάδα των ερευνητών χρησιμοποίησε τις δύο οπτικές κάμερες Suprime-Cam και FOCAS του τηλεσκοπίου Subaru οι οποίες είναι εξοπλισμένες με μπλε φίλτρο μετάδοσης για να αναζητήσουν το ποσοστό του Rayleigh στο GJ 1214 b. Οι παρατηρήσεις της ομάδας έδειξεανότι η ατμόσφαιρα GJ 1214 Β δεν εμφανίζει αρκετό Rayleigh και το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι ο πλανήτης είναι πλούσιος σε νερό ή υδρογόνο και η ατμόσφαιρά του είναι γεμάτη σύννεφα.

 

Παρά το γεγονός ότι η ομάδα δεν αγνόησε εντελώς την πιθανότητα να κυριαρχεί μόνο το υδρογόνο στην ατμόσφαιρα, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο GJ 1214 b είναι πιθανό να είναι και πλούσιος σε νερό, ωστόσο η ομάδα σχεδιάζει να συνεχίσει τις παρατηρήσεις για να επιβεβαιώσει την άποψη αυτή.

 

http://www.inews.gr/184/exoplaniti-me-atmosfaira-plousia-se-nero-anakalypsan-iapones-epistimones-eikona.htm

[trex]

Αμέτρητα τα πιθανά «σπίτια» για τον άνθρωπο

Νέα μελέτη υπολογίζει ότι μόνο στον γαλαξία μας υπάρχουν 15-30 δισ. κατοικήσιμοι πλανήτες

 

Λονδίνο

Τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια παρέχουν πλέον σε καθημερινή βάση ένα τεράστιο αριθμό νέων εικόνων και δεδομένων από το Σύμπαν. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες μελετώντας κάθε φορά τα νέα δεδομένα που προκύπτουν προχωρούν σε υπολογισμούς και εκτιμήσεις για τον αριθμό των πλανητών τόσο στο Σύμπαν όσο και ειδικότερα στον γαλαξία μας. Ορισμένες εξ αυτών επικεντρώνονται στον αριθμό των πλανητών που έχουν μέγεθος ή συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης.

 

Ειδικοί έκαναν για λογαριασμό της επιθεώρησης «New Scientist» ένα νέο υπολογισμό με βάση τα δεδομένα που παράσχει καθημερινά η αποστολή Kepler η οποία αναζητά πλανήτες στον γαλαξία μας. Η νέα μελέτη προσπαθεί να προσεγγίσει τον πιθανό αριθμό των πλανητών με συνθήκες ευνοϊκές προς τη ζωή, με απλά λόγια πλανήτες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτελέσουν κάποτε τόπο κατοικίας των ανθρώπων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αυτούς οι κατοικήσιμοι πλανήτες στον γαλαξίας μας είναι 15-30 δισ.

«Πόσοι από αυτούς τους κόσμους φιλοξενούν ζωή; Δεν το γνωρίζουμε. Όμως αν είμαστε μόνοι στον γαλαξία μας αυτό δεν θα οφείλεται στην έλλειψη φιλόξενων για τη ζωή χώρων» αναφέρουν οι ειδικοί που έκαναν την μελέτη.

 

http://www.axortagos.gr/ametrita-ta-pithana-spitia-gia-ton-anthropo.html