Τύποι τηλεσκοπίων και επιλογές ερασιτεχνών

[kkokkolis]

Δεν εννοώ αυτό. Να σου δώσω ένα παράδειγμα.

 

Υπάρχει μια οπή σε έναν τοίχο.

Λές σε κάποιον: "Βάλε το μάτι σου εκεί και πες μου τι βλέπεις"

Το κάνει. Σου λέει: "Βλέπω σκοτάδι και μέσα στο σκοτάδι κάτι αραιά μικροσκοπικά φωτάκια και έναν φωτεινό λεκέ"

 

Υπάρχει ένας φακός σε ένα τηλεσκόπιο.

Λές σε κάποιον: "Βάλε το μάτι σου εκεί και πες μου τι βλέπεις"

Το κάνει. Σου λέει: "Βλέπω σκοτάδι και μέσα στο σκοτάδι αστέρια και έναν γαλαξία"

 

Ποιός νομίζεις πως ικανοποιήθηκε; Σε ποιόν χτύπησε συναγερμός στην Κοιλιακή Καλυπτρική Περιοχή; Ποιού γέμισε με ντοπαμίνη ο Nucleus Accubens? Σε ποιόν άνοιξε σαν λεωφόρος η Μεσομεταιχμιακή- Μεσοφλοιώδης οδός;

....

Και αν σου πω πως είδαν ακριβώς το ίδιο πράγμα; τι συμπέρασμα βγάζεις;

[PanosSky]

Α! έτσι όπως το θέτεις είναι άλλο πράγμα. Εδώ όλοι βλέπουμε αστέρια και γαλαξία. Ψάχνουμε να βρούμε αν μπορούμε με το τάδε ή το δείνα τηλεσκόπιο να το δούμε καλύτερα. Αυτό το καλύτερα να μας χαροποιήσει και ενθουσιάσει ή όπως αλλιώς το λες εσύ.

 

Τουλάχιστον εγώ αυτό ζητάω......

[Django]

Αυτό το καλύτερα να μας χαροποιήσει και ενθουσιάσει ή όπως αλλιώς το λες εσύ.

 

Τουλάχιστον εγώ αυτό ζητάω......

 

Πάνο, σόρρυ για την παρέμβαση, αλλά δεν είναι το τέλειο αυτό που μας ενθουσιάζει (τουλάχιστον εμένα). Και με ένα τηλεσκόπιο DeAgostini και ένα μεταχειρισμένο plossl των 20 ευρώ μπορεί να χοροπηδάς στην ταράτσα σου σαν μικρό παιδί μόλις δεις το Μ13 για πρώτη φορά πχ.

Ας μείνουμε στο θέμα μας, ποια τηλεσκόπια αποδίδουν καλύτερα σε ποιους τομείς.

[kkokkolis]

Μα το θέμα το άνοιξε ο Πάνος, οπότε εκείνος κανονίζει ποιό είναι το θέμα, ή όχι; Μπορούμε να τα πούμε και αλλού φυσικά, αλλά θα δώσω άλλο ένα, τελευταίο παράδειγμα.

Ποιά τεχνική ή ποιά σχολή ζωγραφικής αποδίδει τέλεια τα αντικείμενα;

Όποια και αν είναι η απάντησή σου, σκέψου τώρα, αυτή η σχολή ζωγραφικής είναι η πλέον δημοφιλής ή εκείνη που διαδράμει μεγαλύτερη πορεία στον χρόνο;

Ο Van Gogh απέδιδε τέλεια τα αντικείμενα που παρατηρούσε;

Η αγιογραφία αποδίδει τέλεια την ανθρώπινη μορφή;

Εάν όχι, γιατί μας συγκινεί;

Γιατί οδεύει πλησιάζει να κλείσει την 2 χιλιετία της;

Τα ερυθρόμορφα Αττικά αγγεία;

Και γιατί οι αρχαίοι ημών κλπ, κλπ, κατασκεύαζαν ανθρώπινες μορφές σε μάρμαρο που αισθάνεσαι πως ανέπνεαν, ενώ η ζωγραφική τους ήταν τόσο απλοϊκή; Και γιατί ενώ ήταν τόσο απλοϊκή ήταν τόσο υπέροχη;

Ο αυλητής της Κέρου;

Τι σχέση έχουν; Ότι σχέση έχει κάθε τι που ανήκει στην ομάδα των εικόνων. Όλες οι εικόνες προσλαμβάνονται από το μάτι με τον ίδιο τρόπο. Από εκεί και πέρα κάτι άλλο συμβαίνει. Αυτό το κάτι οδηγεί μια μικροσκοπική αχνή θολούρα να μας προκαλεί ενθουσιασμό, έξαψη, θαυμασμό, έκπληξη, ηδονή, ρίγος και συγκίνηση.

Αυτό το κάτι δεν είναι ένα, είναι πολλά που κάνουν ένα.

[Django]

Μα το θέμα το άνοιξε ο Πάνος, οπότε εκείνος κανονίζει ποιό είναι το θέμα, ή όχι;

 

 

Αναρωτιέμαι λοιπόν. Υπάρχουν αντικείμενα που φαίνονται καλύτερα (μάλλον ομορφότερα ή πιο εντυπωσιακά) με κάποιους τύπους τηλεσκοπίων ανεξαρτήτως διαμέτρου;;;Για παράδειγμα οι πλανήτες φαίνονται παραπάνω με ένα διοπτρικό, ενώ οι διπλοί με ένα SCT ή δεν ξέρω τι άλλο;;

 

Καλώ λοιπόν όποιον έχει τη διάθεση και έχει αντίστοιχη οπτική εμπειρία (σε ίδιες κατά το δυνατόν συνθήκες και με όργανα περίπου ίδιου επιπέδου) να μας πει τι αντικείμενα βλέπει καλύτερα με κάθε τηλεσκόπιο.

 

Πιστεύω ότι θα είναι ωραία να καταγράψουμε πέρα από τους τεχνοκρατικούς σχεδιασμούς και την οπτική εμπειρία από κάθε σχεδιασμό.

 

Όσοι πιστοί προσέλθετε...

 

Είχα την εντύπωση ότι αυτό ρωτούσε ο Πάνος. Ίσως να μην κατάλαβα καλά.

Πάντως οι απαντήσεις μέχρι στιγμής είναι πολύ ενδιαφέρουσες και θα ήθελα να ακούσω σαν αρχάριος κι εγώ απόψεις και από άλλους "μπαρουτοκαπνισμένους " φίλους αστοπαρατηρητές.

[eliasg2004]

Νομίζω μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι στην παρατήρηση η διάμετρος είναι αυτή που μετράει. Σε κάθε τομέα, μα σε πλανητική, μα σε σπάσιμο διπλών, φυσικά σε DSO, ένα τηλεσκόπιο με μεγαλύτερη διάμετρο (με δεδομένο ότι μιλάμε για καλά οπτικά, καλά ευθυγραμμισμένα και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος) θα δώσει καλύτερη εικόνα από ένα μικρότερο τηλεσκόπιο. Από εκεί και πέρα, τα διοπτρικά έχουν άλλη μαγεία και ομορφιά. Χωρίς να μιλήσουμε για high end σωλήνες, ακόμα και ένα καλο ED doublet ή ένα μακρύκανο αχρωματικό μπορεί να δώσει καταπληκτικές εικόνες αστεριών, πραγματικά σημειακά διαμαντάκια σε μαύρο φόντο, ενώ χρωματίζει καλύτερα τις αποχρώσεις φωτεινών διπλών. Στην πλανητική η εικόνα είναι σαφέστατα πιο σταθερή από τους μεγάλους καθρέφτες, πιο καθαρή, ενώ όσες λεπτομέρειες φαίνονται είναι πιο ευκρινείς και γενικότερα η εικόνα είναι - λέξη-κλειδί - πιο ... ευχάριστη. Οι Αμερικάνοι ερασιτέχνες έχουν μια έκφραση για εξαιρετικά καθαρές εικόνες: "refractor like", σαν από διοπτρικό. Νομίζω αυτό λέει πολλά

Ένα μεγάλο νευτώνειο φυσικά θα δωσει μεγαλύτερη λεπτομέρεια στην πλανητική ενώ η μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα που διαθέτει θα του επιτρέψει να σπάσει περισσότερους διπλούς. Όμως ενώ η λεπτομέρεις που διακρίνονται στον πλανήτη είναι περισσότερες, σε περιπτώσεις απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια να τις διακρίνεις.

 

Για τα παραδείγματα του Κώστα και για να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου , φυσικά η τελειότητα της μορφής δεν ήταν το ζητούμενο σε κανένα από αυτά τα παραδείγματα αλλά όχι για τους ίδιους λόγους:

Ο Van Gogh απέδιδε τέλεια τα αντικείμενα που παρατηρούσε;

Όχι, αλλά δεν ήταν αυτό που επιζητούσε. Ο Van Gogh ήταν ιμπρεσιονιστής, τον ενδιέφερε να αποδώσει τη στιγμιαία εντύπωση η οποία είναι εκ φύσεως ατελής.

Η αγιογραφία αποδίδει τέλεια την ανθρώπινη μορφή;

Όχι, αλλά από την άλλη για λόγους παράδοσης είναι ένα είδος που εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια δεν έχει εξελιχθεί ούτε ως προς τα μέσα (ακόμα με χρώματα από κρόκους αβγού παιδεύονται) ούτε βέβαια ως προς τη φόρμα.

Εάν όχι, γιατί μας συγκινεί;

Γιατί οδεύει πλησιάζει να κλείσει την 2 χιλιετία της;

Γιατί μεταφέρει αιώνες παράδοσης και είναι θρησκευτικά και συναισθηματικά φορτισμένη. Γιατί έχει σημαντικό ρόλο στην όλη θρησκευτική ατμόσφαιρα και τελετουργικό.

Τα ερυθρόμορφα Αττικά αγγεία;Και γιατί οι αρχαίοι ημών κλπ, κλπ, κατασκεύαζαν ανθρώπινες μορφές σε μάρμαρο που αισθάνεσαι πως ανέπνεαν, ενώ η ζωγραφική τους ήταν τόσο απλοϊκή; Και γιατί ενώ ήταν τόσο απλοϊκή ήταν τόσο υπέροχη;

Κώστα νομίζω ότι αυτό που υπαινίσσεσαι είναι κάτι που εμείς αποδίδουμε σε αυτό το είδος ζωγραφικής και όχι κάτι που πραγματικά υπήρχε. Οι αγγειοπλάστες της εποχής όπως και οι γλύπτες δεν ήταν καλλιτέχνες (όχι βέβαια ότι υπήρχε αυτή η έννοια ή λέξη εκείνη την εποχή) αλλά χειρώνακτες. Την ίδια στιγμή χωρίς να έχουν σωθεί έχουμε περιγραφές των καταπληκτικών έργων του Απελλή για παράδειγμα, ενώ οι ιστορικοί της εποχής είναι μάρτυρες της αληθοφάνειας και τελειότητας των έργων του, τελειότητα που δεν έχουν σύγχρονά του αγγεία. Τα αγγεία και πήλινα της εποχής ήταν απλά χρηστικά αντικείμενα και η αξία της τέχνης τους ίσως να ήταν αντίστοιχη της καλλιτεχνικής αξίας των σημερινών χρηστικών αντικειμένων. Το τι θέλουμε να βλέπουμε εμείς και τι τους αποδίδουμε σήμερα είναι άλλη ιστορία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αξία ή ότι προσωπικά δεν συγκινούμαι βλέποντας τα. Την ίδια όμως συγκίνηση προσλαμβάνω παρατηρώντας ένα παιδικό παιχνίδι της κλασικής εποχής που σίγουρα δεν έχει καλλιτεχνική αξία.

Ο αυλητής της Κέρου;

Θυμήσου ότι οι μοντέρνοι καλλιτέχνες στην εποχή τους δεν προσπάθησαν να μιμηθούν την υψηλή καλλιτεχνική αξία αυτών των έργων αλλά την απλότητα και τον πρωτογονισμό τους. Ο αυλητής της Κέρου όπως και οι Αφρικάνικες μάσκες ήταν γι αυτούς πρωτογενές υλικό έμπνευσης. Σε ένα μεγάλο βαθμό ο θαυμασμός και η εκτίμηση των ανθρώπων του 20ού αιώνα για τον αυλητή της Κέρου βασίζεται στην εκπαίδευση του ματιού πάνω σε έργα μοντέρνων δημιουργών και σε μία εκ των υστέρων θεώρηση της Κυκλαδίτικης τέχνης. Σε κάθε περίπτωση για τους Κυκλαδίτες της εποχής τα συγκεκριμένα αγάλματα ήταν πιθανότατα λατρευτικά εδώλια και όχι έργα τέχνης.

Όλες οι εικόνες προσλαμβάνονται από το μάτι με τον ίδιο τρόπο. Από εκεί και πέρα κάτι άλλο συμβαίνει.

Ο Burnham στο εκπληκτικό Celestial Handbook αναφέρει σε κάποιο σημείο - δεν θυμαμαι ακριβώς τις λέξεις, αλλά την ουσία του πράγματος - μια αρχαία Κινέζικη έκφραση: "you have to be open to the AAAAAhhhhhh!!!! of things". Είναι η ιδέα που αποδίδουμε στα πράγματα και κατ΄επέκταση στις οπτικές εντυπώσεις που τους δίνει αξία και περιεχόμενο. Η αξία συνήθως δεν βρίσκεται καθ ολοκληρίαν - συχνά και καθόλου - στα ίδια τα πράγματα. Η μικρή θολούρα στο σκοτάδι είναι ένας γαλαξίας έτη φωτός μακριά. Μόνο και μόνο από τη συνείδηση και γνώση αυτού του γεγονότος η "θολούρα" αποκτά άλλη αξία

[kkokkolis]

Μέσα είσαι!

[eliasg2004]

[eliasg2004]

Διαβάζοντας ξανά τα παραπάνω για τα είδη τηλεσκοπίων, ένας ενδιαφέρον τύπος που δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος είναι τα mak-newtonian. Δεν βγαίνουν σε πολλές ίντσες, κάποια στιγμή η Skywatcher/Orion είναι βγάλει ένα 180άρι, αλλά δεν έχω ακούσει για κάτι μεγαλύτερο από 10 ίντσες. Δεν έχει τύχει να παρατηρήσω μέσα από αυτά, αλλά έχουν καλές προδιαγραφές για παρατήρηση: πολύ μικρή κεντρική παρεμπόδιση, εξαιρετικά διορθωμένο πεδίο και συγχρόνως είναι γρήγορα (εντάξει, αυτό είναι προσόν για την αστροφωτογράφιση). Το κακό είναι ότι αργούν να κρυώσουν και ότι από ότι ακούω είναι βαριά σε σχέση με αντίστοιχα νευτώνεια.

 

Για τα RC που αναφέρθηκαν παραπάνω: έχει περάσει ένα 6ιντσο από τα χέρια μου. Στις χαμηλές μεγεθύνσεις προσφέρουν ένα καθαρό και διορθωμένο πεδίο από άκρη σε άκρη. Όσο όμως ανεβαίνεις σε μεγεθύνσεις η μεγάλη κεντρική παρεμπόδιση (50% στο 6ιντσο) κόβει πολύ από την απόδοσή του..

Φωτογραφικά είναι άλλη ιστορία. Εξάλλου - αν και θα με πάρουν με τις πέτρες - γνώμη μου είναι ότι στην φωτογράφιση DSO και σε αντίθεση με την πλανητική φωτογράφιση, τα κορυφαία οπτικά δεν είναι απαραίτητα. Ένας από τους καλύτερους Μ81/M82 που έχω δει είναι αυτός: http://www.astrovox.gr/forum/album_showpage.php?pic_id=10505 Ειχα ανεβάσει τη φωτογραφία στο φόρουμ με την άδεια του Πολωνού φίλου που την έβγαλε χρησιμοποιώντας ένα μέτριο 8ιντσο skywatcher σε μια εξαιρετική στήριξη (προσωπική μου άποψη: εδώ βρισκεται το 90% μιας επιτυχημένης φωτογραφίας) και με μια καλή κάμερα.

 

Τα SCT είναι παρεξηγημένη ιστορία: έχουν εύκολη διαδικασία ευθυγράμμισης (πειράζει κανείς μόνο την κλίση του δευτερεύοντος) αλλά επειδή κάθε λάθος μεγεθύνεται Χ5, μια τρίχα εκτός έχει αντίκτυπο στο τελικό είδωλο. Συχνά η εντύπωση ότι δεν έχουν καλή εικόνα είναι αποτέλεσμα κακής ή μέτριας ευθυγράμμισης ή/και οφείλεται στο ότι δεν έχουν κρυώσει αρκετά. Σε αυτό το τελευταίο ως τηλεσκόπια κλειστού σωλήνα έχουν τα θέματά τους με την εξισορρόπηση θερμοκρασίας. Από την άλλη ως τηλεσκόπια γενικής χρήσης είναι αξεπέραστα. Να αναφέρω ένα συνηθισμένο κλισέ γι αυτούς τους σωλήνες που όμως είναι ακριβέστατο: κάνουν τα πάντα καλά αλλά όχι άριστα, ενώ διαθέτουν πληθώρα αξεσουάρ για κάθε δουλειά και ανάγκη. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το βασικότερό τους προσόν: είναι μικρά σε όγκο! Έχουν περάσει από τα χέρια μου ένα C5, δύο C8 και ένα C11 (αυτό το τελευταίο το έχω ακόμα 7 χρόνια τώρα). Νομίζω ότι η πιο ισορροπημένη έκδοση σε δυνατότητες, όγκο και value for money είναι το ούτως ή άλλως best seller C8.

[kkokkolis]

Πάντοτε είχα απορία για τα MNT και τα SNT. Γιατί δεν είναι τόσο διαδεδομένα; Γιατί δεν υπάρχουν Dobsonian τέτοια; Επίσης, γιατί μόνο η Celestron και η Meade παράγουν πλάκες Schmidt (παλαιότερα και η Criterion, αλλά όχι καλές) ενώ όλοι παράγουν Maksutov (ή όλοι αγοράζουν Maksutov από τον Κινέζο ή Ρώσο κατασκευαστή, αν προτιμάτε).

Θα μου άρεσε ένα MNT που να μην έδειχνε Spikes και να διόρθωνε την κόμη μέσω εξουδετέρωσης από την πλάκα Maksutov.

Επίσης νομίζω πως ήρθε η ώρα τα "βράγχια του καρχαρία" που διαθέτουν τα Celestron Edge να γίνουν βασικός εξοπλισμός σε όλα τα SCT και MCT (εφόσον υποθέσουμε πως είναι αποτελεσματικός τρόπος εξαερισμού).

[MARINOS]

@kkokkolis

...τα βράγχια στα συγκεκριμένα μπήκαν γιατί υπάρχει διορθωτικός φακός που φράζει

το baffle tube εμπρός απο το πρωτεύον. Διάβασε ότι δεν κάνουν τίποτα σπουδαίο -

το δικό μου Mak έχει κάτι παρόμοιο με υποβοήθηση απο ανεμιστηράκι, αλλά και πάλι

θέλει αρκετή ώρα για να κρυώσει και με τον καιρό βάζει κάμποση σκόνη στο σωλήνα...

 

Η δική μου εμπειρία σχετικά με την "ποιότητα" παρατήρησης απο διάφορους τύπους τηλεσκοπίων:

Η πιό φαντασμαγορική, το Veil απο ακριβό 15άρι dob.

Η πιό "ντοπαμινεργική", ο Κρόνος και η υποψία δακτυλίων απο κυάλια Skymaster 15x70.

[Dimitris M.]

Πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο θέμα, όπως επίσης πολύ χρήσιμες και όλες οι απόψεις οι οποίες γράφτηκαν σε αυτό.

 

Θα ήθελα να σας μεταφέρω κι εγώ λοιπόν το πως κατέληξα να έχω 3 τηλεσκόπια.

 

Αρχικά με ενδιέφερε μόνο η παρατήρηση... για αστροφωτογράφιση ούτε λέξη δεν ήθελα να ακούσω τότε! Έτσι λοιπόν βολεύτηκα

με ένα 6ιντσο SW 150/750 EQ3-2 για περισσότερα από 3 χρόνια και πραγματικά είδα αρκετά μέσα από αυτό.. κάποια στιγμή όμως

διαπίστωσα πως ήθελα ίντσες… πολλές ίντσες!! Αποφάσισα να αναβαθμίσω τον εξοπλισμό μου με μεγαλύτερο τηλεσκόπιο, όσο

μεγαλύτερο μου επέτρεπε η μέση μου (στην οποία έχω ένα εκ γενετής μικρό πρόβλημα) μιας και οικονομικός περιορισμός δεν

υπήρχε (τότε…), ούτε παιδιά, σκυλιά να θρέψω.. κατέληξα στην αγορά 10ιντσου SW (κλειστού σωλήνα, τα truss tube δεν

είχαν κυκλοφορήσει ακόμη). Από αυτό το τηλεσκόπιο έχω μείνει πολύ ευχαριστημένος κι ότι και να γίνει δεν νομίζω να «φύγει»

ποτέ από τα χέρια μου. Στην πορεία όμως αγόρασα μια DSLR κι έτσι άρχισα να σκέφτομαι να αγοράσω μια ισημερινή με μοτέρ και να

κάνω piggyback αστροφωτογράφιση.. βρήκα μια μεταχειρισμένη Bresser ΜΟΝ2, την αγόρασα κι άρχισα να φωτογραφίζω

βάζοντας την DSLR πάνω σε αυτή. Σύντομα σκέφτηκα πως θα βοηθούσε το να αγόραζα κι ένα μικρό διοπτρικό ώστε να μπορώ

να κάνω χειροκίνητη οδήγηση μιας και φωτογράφιζα με 200mm τηλεφακό. Βρήκα λοιπόν ένα SW 102/500 αχρωματικό κι άρχισα

να πειραματίζομαι. Στο μεταξύ είχα πουλήσει το SW150/750 γιατί (νόμιζα) δεν μου χρειαζόταν κι έτσι το αγόρασα ξανά (μεταχειρισμένο)

ώστε να πειραματιστώ και στην κύρια εστία, κάτι το οποίο κάνω μέχρι και σήμερα, πάντα πειραματιζόμενος, μιας και

σοβαρή δουλειά δεν έχει υπάρξει.

 

Το τελικό συμπέρασμα λοιπόν όσο αφορά τη δική μου έως τώρα πορεία είναι πως έχω 3 τηλεσκόπια επειδή άρχισε να με ενδιαφέρει

σταδιακά και η αστροφωτογραφία (ο πειραματισμός πάνω σε αυτή πιο σωστά). Παρόλα αυτά η επιθυμία μου για παρατήρηση δεν έχει

χαθεί ούτε στο ελάχιστο, και δεν νομίζω πως θα αλλάξει ποτέ αυτό.

 

Καταλήγοντας λοιπόν, οι τύποι τηλεσκοπίων που θα έχει ο καθένας μας εξαρτάται καθαρά με το πώς την «βρίσκει». Το 10άρι μου,

όπως είπα και πιο πάνω, δεν το αλλάζω με τίποτα για πολλούς λόγους με τον κυριότερο από όλους την άνεση παρατήρησης που

προσφέρει ο σχεδιασμός του, για αντικείμενα τα οποία βρίσκονται στο ζενίθ. Υπάρχουν όμως στιγμές που θα ήθελα να είχα κι ένα

goto τηλεσκόπιο αντίστοιχης διαμέτρου, γιατί δεν έχω πάντα την υπομονή και το χρόνο να παρατηρήσω ψάχνοντας

χειροκίνητα και με τους χάρτες ανά χείρας. Το Σύμπαν μας, έχει τόσα πολλά να μας προσφέρει που με ένα μόνο τηλεσκόπιο δεν

γίνεται να είμαστε απόλυτα καλυμμένοι. Πιστεύω πως όσο περισσότερο ασχολείται κανείς με το αντικείμενο, τόσο μεγαλώνουν

και οι «ανάγκες» του, συνεπώς και οι αγορές του. Τώρα το κατά πόσο έχει την οικονομική δυνατότητα ο καθένας μας να καλύψει

αυτές τις «ανάγκες» στις δύσκολες ημέρες τις οποίες διανύουμε, ανήκει σε άλλο θέμα.

[stelios_STI]

πολυ ωραιο και ενδιαφερων θεμα

 

Τα SCT είναι παρεξηγημένη ιστορία: έχουν εύκολη διαδικασία ευθυγράμμισης (πειράζει κανείς μόνο την κλίση του δευτερεύοντος) αλλά επειδή κάθε λάθος μεγεθύνεται Χ5, μια τρίχα εκτός έχει αντίκτυπο στο τελικό είδωλο. Συχνά η εντύπωση ότι δεν έχουν καλή εικόνα είναι αποτέλεσμα κακής ή μέτριας ευθυγράμμισης ή/και οφείλεται στο ότι δεν έχουν κρυώσει αρκετά.

 

 

Ηλια θελω να σταθω λιγο εδω. οτι ισχυει στην αστροφωτογραφια το καταλαβαινω , αλλα εστω και λιγο εαν εχει χασει ευθυγραμμιση θα επιρεαζει τοσο και την παρατηρηση ωστε να δημιουργειται αυτη η εντυπωση?

[PanosSky]

Επιτέλους ξεκίνησε ωραία συζήτηση με ένα κεφάτο Ηλία.

 

Νομίζω Κώστα ότι το παράδειγμα με την οπή στο τοίχο και το τηλεσκόπιο ήταν πολύ πετυχημένη και διευκρινιστική σε σχέση με τη ζωγραφική που ήταν μάλλον ατυχής.

 

Όχι τίποτα αλλά έγινες έμμεσα αίτια να πέσει ο Ηλίας σε ατοπήματα μη γνωρίζοντας βέβαια ότι σήμερα υπάρχουν αγιογράφοι (ή εικονογράφοι καλύτερα) που δημιουργούν και παράγουν φόρμες σεβόμενοι πάντα την παράδοση. Όπως δεν ήξερε βέβαια ότι η αυγοτέμπερα είναι επικαλυπτική (κάτι που βοηθάει στη επίθεση των χρωμάτων) εν αντιθέσει με το λάδι που βοηθά στην ένωση τους (σφουμάρισμα). Και βέβαια είναι ένα υλικό που έχει ζήσει αποδεδειγμένα 1000 χρόνια σε σχέση με τα χημικά πλαστικά που χρησιμοποιούν σήμερα των 50 χρόνων ζωής.

Αλλά τον συγχωρώ . Για εκείνο που δεν το συγχωρώ είναι το παρακάτω:

 

"Το διοπτρικό λοιπόν, ακόμα και μικρότερης διαμέτρου δίνει πιο «ευχάριστη» εικόνα στους πλανήτες και τους διπλούς από μεγαλύτερα τηλεσκόπια με καθρέπτες."

 

 

Θα μπορούσε να είναι το πρώτο συμπέρασμα της κουβέντας. Ή μήπως υπάρχει και άλλη άποψη;;;

 

***Που είναι αυτός ο Τάσος ρε παιδί μου.......χάθηκε

[eliasg2004]

Αν αφεστιάζοντας το πολύ σε δύο δαχτυλίδια διαπιστώσεις ότι δεν είναι ακριβώς κεντραρισμένα, τότε ναι, ένα SCT δεν είναι καλά ευθυγραμμισμένο. Από εκεί και πέρα για το βέλτιστο αποτέλεσμα κάνεις ότι μικρο-διορθώσεις απαιτούνται μειώνοντας ολοένα και περισσότερο το μέγεθος του αστεριού και πλησιάζοντας στο σημείο εστίασης. Ιδανικά οι τελευταίες μικροαλλαγές γίνονται εξετάζοντας το airy disk του σωστά εστιασμένου αστεριού. Επειδή όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, συνήθως αρκείται κανείς σε ότι αλλαγές κάνει, αφεστιάζοντας ελάχιστα από το σημείο 0: ίσα-ίσα να "χοντρύνει" λίγο το είδωλο και να αρχίσει να ξεχωρίζει το πρώτο δαχτυλίδι.

 

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί πρέπει η όλη διαδικασία να γίνεται με διαρκώς μειούμενο είδωλο αστεριού. Θα ήταν ευκολότερο να δουλέψει με ένα μεγάλο donut και να κάνει ότι διορθώσεις χρειάζονται εκεί. Ο λόγος είναι ότι όσο αφεστιάζουμε, από ένα σημείο και μετά τα πάντα φαίνονται ...τέλεια. Όσο πιο πολύ πλησιάζουμε στο σημείο εστίασης τόσο τα προβλήματα ευθυγράμμισης γίνονται σαφέστερα.

 

Καλή ιδέα και πολύ ευκολότερη διαδικασία - αφού δεν παρεμβάλλονται παχιά στρώματα ατμόσφαιρας - είναι να δοκιμάσεις να ευθυγραμμίσεις με ένα τεχνητό αστεράκι σε απόσταση ας πούμε 20-30 μέτρα και υπό γωνία: όχι στο ίδιο επίπεδο με το τηλεσκόπιο, αλλά τουλάχιστον 20 μοίρες πιο ψηλά για να "καθίσει" ο καθρέφτης όσο πιο κοντά γίνεται στη θέση που θα έχει όταν παρατηρείς και να αποφύγεις λάθη από μικρο-μετακινήσεις του πρωτεύοντος. Στο ebay υπάρχει ένα τέτοιο φθηνό τεχνητό αστεράκι σε σχήμα φακού με 5-6 τρυπούλες που αντιστοιχούν σε διαφορετικό μέγεθος αστέρα. Νομίζω ότι έρχεται στα $25 μαζί με τα μεταφορικά.

[kkokkolis]

Αν συνέχιζα τον συλλογισμό μου ίσως δεν έβρισκες το παράδειγμα ατυχές. Αλλά το πιάσατε: Με λίγα λόγια η εικόνα δεν είναι από μόνη της ευχάριστη ή δυσάρεστη, υπάρχει ένα ολόκληρο γνωστικοαντιληπτικό σύστημα που επεξεργάζεται την εικόνα και παράγει συναισθήματα. Χρησιμοποιεί πολλά στοιχεία, μεταξύ αυτών την σύγκριση με αποθηκευμένα πρότυπα. Μερικά φαίνεται πως είναι εγγενή (πχ η αναγνώριση βασικών συναισθημάτων του Tomkins που γίνεται και από νεογνά και βασίζεται στην ίδια αρχή η οποία χρησιμοποιείται από τα emoticons που βλέπω αριστερά μου αυτήν την στιγμή), άλλα προϊόν μάθησης (η γνώση του τι είναι γαλαξίας οδηγεί σε συγκίνηση όταν αντιληφθείς πως η μουτζούρα είναι ένας γαλαξίας) και άλλα μεικτά (όπως η έλξη από το αντίθετο φύλλο που βασίζεται σε εξελικτικά εγγεγραμμένα μοτίβα αναγνώρισης του άλλου φύλλου αλλά και πολιτισμικά στοιχεία, όπως εκείνα της ιδανικής φόρμας ανά εποχή ή των αξεσουάρ που αναγνωρίζονται ως σχετικά με το φύλλο- γόβες, μανικετόκουμπα κλπ).

Εξάλλου τα υπόλοιπα τα συμπληρώνει η φαντασία. Μπορείς να αισθανθείς πως είσαι εκεί, πως ταξιδεύεις στο διάστημα, πως είσαι ο Γαλιλαίος η ο Hubble, πως βλέπεις την αστρόσκονη να ταξιδεύει μετά από ασύλληπτα Supernova και να καταλήγει στο κύτταρά σου, πως πως, πως... Αυτά μπορούν να γίνουν και με ένα 80ST ή 114 Νευτώνιο και έναν Plossl 25mm.

Τώρα, όταν υιοθετήσεις ένα νέο πρότυπο, τότε αρχίζεις να συγκρίνεις με αυτό. Τότε αρχίζει η δυστυχία!

Οι 82 μοίρες σου προκαλούν δυσφορία εγκλωβισμού. Μια ουρίτσα στα αστέρια πανικό. Λίγο λουλακί χρώμα μελαγχολία. Διαφορά εσεστίασης- εξεστίασης νευρικό κλονισμό. Χαμηλή αντίθεση ισοπέδωση της αυτοεκτίμησης. Τα λέω λίγο υπερβολικά ποιητική αδεία, αλλά καταλάβατε τι θέλω να πω.

Όταν κάποιος εγκαταστήσει οπτικά πρότυπα ενός αποχρωματικού, τότε μαθαίνει να αναγνωρίζει ως ομορφότερη την εικόνα ενός αποχρωματικού. Αυτό γίνεται με συνδυασμό αισθητικών και γνωστικών κριτηρίων. Και είναι ομορφότερη η λιγότερο διαστρεβλωμένη εικόνα αλλά και υπάρχει η συνειδητότητα πως τα χρήματα που ξόδεψε δεν αξιοποιήθηκαν και πως ο άλλος αστρονόμος τα βλέπει καλύτερα με το Tak του, για να αναφέρω μόνο μερικά.

Οπότε Πάνο τι φαγώθηκες να δεις μέσα από ένα APO; Μετά που θα θέλεις 12" APO -και να ναι και φορητό!- τι θα κάνεις;

[eliasg2004]

Όχι τίποτα αλλά έγινες έμμεσα αίτια να πέσει ο Ηλίας σε ατοπήματα μη γνωρίζοντας βέβαια ότι σήμερα υπάρχουν αγιογράφοι (ή εικονογράφοι καλύτερα) που δημιουργούν και παράγουν φόρμες σεβόμενοι πάντα την παράδοση. Όπως δεν ήξερε βέβαια ότι η αυγοτέμπερα είναι επικαλυπτική (κάτι που βοηθάει στη επίθεση των χρωμάτων) εν αντιθέσει με το λάδι που βοηθά στην ένωση τους (σφουμάρισμα). Και βέβαια είναι ένα υλικό που έχει ζήσει αποδεδειγμένα 1000 χρόνια σε σχέση με τα χημικά πλαστικά που χρησιμοποιούν σήμερα των 50 χρόνων ζωής.

Αλλά τον συγχωρώ

 

Αι σταν-ντ κορεκτιντ! Νάσαι καλά Πάναγιώτη!

[PanosSky]

Νομίζω Κώστα ότι όχι ηθελημένα, αλλά περιέργως απλοποιείς τα πράγματα. Καταλαβαίνω τι λες. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή. Μόνο που αυτά ενισχύουν την άποψη ότι το να επιζητάς καλύτερη εικόνα μέσα από την επιλογή τηλεσκοπίου έχει αξία και δεν είναι μάταιη (το οποίο υπονοείς).

 

Τι ήταν εκείνο που σε έπεισε να πάρεις 12αρι μετά από το κοίταγμα στο προσοφθάλμιο του Μάνου;; Δεν ήταν η εικόνα που έβλεπες από το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο και δεν έπαιρνες από τα δικά σου;;

 

Γιατί αφού η συγκίνηση έχει ψυχολογικά αίτια εσύ δεν έμεινες στο ST80 με τα εργοστασιακά Plossl αλλά πήρες 7 τηλεσκόπια και 850 προσοφθάλμια με βήμα ανά 1mm και 3 θωρακισμένες βαλίτσες να τα βάλεις μέσα .

 

Δεν κατηγορώ αυτό που έχεις κάνει . Σου εύχομαι να αποκτήσεις τον επόμενο χρόνο άλλες τρεις βαλίτσες (μπορείς να μου δώσεις τις πρώτες σε καλή τιμή ). Όμως προς τι όλα αυτά αν η συγκίνηση έρχεται και με τα λίγα και βασικά;;; Είμαστε θύματα διαφήμισης ή καταναλωτισμού;; Δεν νομίζω.

 

Σαφώς πρέπει να ξέρουμε ότι η μουτζούρα είναι γαλαξίας και όχι λεκές σε μαύρο τοίχο για να ενθουσιαστούμε. Αλλά άλλο μουντζούρα και άλλο μουντζούρα με σπείρες…….

 

Για αυτό θέλω να δω μέσα από ένα APO. Ξέρω ότι μπορεί να είναι πηγή δυστυχίας (όπως πολύ γλαφυρά περιγράφεις). Όμως με αυτά που έχω ακούσει, ο συνδυασμός του με το 12αρι μου, θα μου δώσει το 99% της ποιότητας του ουρανού που μπορώ να λάβω με βάση τις δυνατότητες μου. Πάντα θα υπάρχει κάτι καλύτερο, απλά θα ξέρω ότι έχω ότι μπορώ (ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο).

[kkokkolis]

Τα απλοποιώ για να μην δεχθώ καμμιά επίθεση ''Κοκκώλη είσαι offtopic''.

Δεν υπονοώ πως δεν χρειάζεσται να επιδιώκουμε το οπτικό αποτέλεσμα. Αφού εγκατασταθεί το πρότυπο δεν έχουμε πολλές επιλογές. Απλώς

1. Όπως η γνώση του οτι βλέπεις γαλαξίες σε ικανοποιεί, έτσι και η γνώση του πως βλέπουμε ή ικανοποιούμαστε βλέπω πως με ικανοποιεί

2. Η συνειδητότητα των μηχανισμών βοηθά να εξασκηθεί μερικός έλεγχος. Έτσι, ενώ θα ήθελα να έχω όσα λες πως έχω, στην πραγματικότητα έχω βάλει όρια. Και δεν μου αρέσει κάτι απλώς επειδή αρέσει σε έναν άλλο, αναγνωρίζω τις ευρύτερες πολιτισμικές επιρροές αλλά αναζητώ τις εγγενείς ορμές και τις μικροπολιτισμικές επιδράσεις.

Κατά τ' άλλα βρίσκω καλό το σχέδιό σου. Το SW 80ED βασίζει την τεράστια επιτυχία του και σε αυτήν την λογική, όπως και τα κάποτε William Optics 66ED.

[kkokkolis]

Καθόλου άσχετο και καλό είναι να το θυμόμαστε πότε πότε:

"Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας· πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον καιρῷ ἢ λόγου κόμπῳ χρώμεθα, καὶ τὸ πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινὶ αἰσχρόν, ἀλλὰ μὴ διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον"

Θουκιδίδου Ιστοριών Β' 40, Περικλέους Επιτάφιος Λόγος

 

ΥΓ: Και το υπόλοιπο είναι εκπληκτικό και σχετικό με την συμμετοχή και το μοίρασμα που επιμένεις να θίγεις Πάνο!

 

ἔνι τε τοῖς αὐτοῖς οἰκείων ἅμα καὶ πολιτικῶν ἐπιμέλεια, καὶ ἑτέροις πρὸς ἔργα τετραμμένοις τὰ πολιτικὰ μὴ ἐνδεῶς γνῶναι· μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν, καὶ οἱ αὐτοὶ ἤτοι κρίνομέν γε ἢ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τὰ πράγματα, οὐ τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλὰ μὴ προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἢ ἐπὶ ἃ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν. διαφερόντως γὰρ δὴ καὶ τόδε ἔχομεν ὥστε τολμᾶν τε οἱ αὐτοὶ μάλιστα καὶ περὶ ὧν ἐπιχειρήσομεν ἐκλογίζεσθαι· ὃ τοῖς ἄλλοις ἀμαθία μὲν θράσος, λογισμὸς δὲ ὄκνον φέρει. κράτιστοι δ' ἂν τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων. καὶ τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ πάσχοντες εὖ, ἀλλὰ δρῶντες κτώμεθα τοὺς φίλους. βεβαιότερος δὲ ὁ δράσας τὴν χάριν ὥστε ὀφειλομένην δι' εὐνοίας ᾧ δέδωκε σῴζειν· ὁ δὲ ἀντοφείλων ἀμβλύτερος, εἰδὼς οὐκ ἐς χάριν, ἀλλ' ἐς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων. καὶ μόνοι οὐ τοῦ ξυμφέροντος μᾶλλον λογισμῷ ἢ τῆς ἐλευθερίας τῷ πιστῷ ἀδεῶς τινὰ ὠφελοῦμεν.

 

Μετάφραση

40. Γιατί αγαπούμε το ωραίο με απλότητα, και αγαπούμε τη σοφία χωρίς μαλθακότητα. Μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μια ευκαιρία έργων παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχεια του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία. Επί πλέον, οι ίδιοι εμείς είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και ενώ ασχολούμαστε με διαφορετικά επαγγέλματα κατέχουμε καλά τα πολιτικά ζητήματα. Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που ή κρίνουμε ή διαμορφώνουμε σωστές γνώμες για τα πράγματα, γιατί δεν θεωρούμε τους λόγους εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε εμπόδιο να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά. Γιατί υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι τολμούμε να υπολογίσουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε. Σχετικά μ΄ αυτό στους άλλους η αμάθεια φέρνει θράσος, ενώ η σκέψη τους κάνει να διστάζουν. Πιο γενναιόψυχοι όμως πρέπει να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια τις συμφορές και τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους. Αλλά και στα ζητήματα της αρετής διαφέρουμε από τους πολλούς. Γιατί εμείς αποκτάμε τους φίλους τους περισσότερο ευεργετώντας παρά ευεργετούμενοι από αυτούς. Σταθερότερος δε φίλος είναι αυτός που ευεργέτησε, γιατί είναι φυσικό να προσπαθεί να διατηρεί την ευγνωμοσύνη του ευεργετημένου με τη συμπάθεια που του δείχνει. Ενώ αντιθέτως αυτός που οφείλει την ευεργεσία είναι απρόθυμος, γιατί γνωρίζει, ότι πρόκειται να ανταποδώσει την καλοσύνη σαν χρέος και όχι για να εξασφαλίσει την ευγνωμοσύνη του άλλου. Και είμαστε οι μόνοι που βοηθάμε τον άλλο χωρίς δισταγμό, όχι τόσο από υπολογισμό του συμφέροντος, όσο από την πίστη μας στη ελευθερία.

[wereniki]

Να σου δώσω ένα παράδειγμα.

 

Υπάρχει μια οπή σε έναν τοίχο.

Λές σε κάποιον: "Βάλε το μάτι σου εκεί και πες μου τι βλέπεις"

Το κάνει. Σου λέει: "Βλέπω σκοτάδι και μέσα στο σκοτάδι κάτι αραιά μικροσκοπικά φωτάκια και έναν φωτεινό λεκέ"

 

Υπάρχει ένας φακός σε ένα τηλεσκόπιο.

Λές σε κάποιον: "Βάλε το μάτι σου εκεί και πες μου τι βλέπεις"

Το κάνει. Σου λέει: "Βλέπω σκοτάδι και μέσα στο σκοτάδι αστέρια και έναν γαλαξία"

 

Ποιός νομίζεις πως ικανοποιήθηκε; Σε ποιόν χτύπησε συναγερμός στην Κοιλιακή Καλυπτρική Περιοχή; Ποιού γέμισε με ντοπαμίνη ο Nucleus Accubens? Σε ποιόν άνοιξε σαν λεωφόρος η Μεσομεταιχμιακή- Μεσοφλοιώδης οδός;

....

Και αν σου πω πως είδαν ακριβώς το ίδιο πράγμα; τι συμπέρασμα βγάζεις;

 

Το πετυχημένο παράδειγμα του Κωνσταντίνου, μου θύμισε αυτό που πραγματικά με ενοχλεί σε κάποιες αστροπαρατηρήσεις ανοικτές στο κοινό: εξηγείς τι ακριβώς θα δουν, δίνεις στοιχεία του αντικειμένου (απόσταση, μέγεθος, συνθήκες, μυθολογία κ.λπ.), τους προετοιμάζεις γενικά, και ενώ η καρδιά σου παίζει ταμπούρλο και οι πεταλούδες χορεύουν πεντοζάλι στο στομάχι σου από την προσμονή, γιατί κι εσύ μαζί τους θα ξανα-χαρείς και θα ξανα-ανακαλύψεις τα μακρινά μυστήρια, ακούς(ευτυχώς ελάχιστες φορές) εκείνο το ισοπεδωτικό «ε, καλά.. γι' αυτό ξεπαγιάζετε και ξημεροβραδιαζόσαστε στα βουνά;;; σιγά το πράγμα!!!»

Και τότε θυμάμαι αυτό που έγραφε ο Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του «Τρυποκάρυδος»:

«..σ' αυτό τον κόσμο υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κοιτάνε τη ζωή και βλέπουν δροσοσταλίδες πάνω στην κολοκύθα κι αυτοί που κοιτάνε και βλέπουν τα σάλια τους να τρέχουν πάνω στην κολοκυθόπιτα»!...

 

Ωστόσο, να πω με τη σειρά μου, ότι οι περισσότερες παρατηρήσεις μου γίνονται με το ταπεινό 6αράκι μου nexstar της celestron.

Αλλά επειδή πάντα πηγαίνουμε παρέα με φίλους, βλέπω και μέσα από 8άρι, 12άρι ή 14άρι και με πολύ πιο δυνατούς φακούς. Η «μαγεία» είναι πάντα ίδια!

Από τη μεγάλη... «κλειδαρότρυπα», βέβαια, χορταίνεις περισσότερο, ενώ oι πλανήτες και η σελήνη μέσα από διοφθάλμιο σου κόβουν την ανάσα με τις λεπτομέρειες και την τρισδιάστατη αίσθηση, που έχεις!

[PanosSky]

Λοιπόν τα βασικά συμπεράσματα των πολλαπλών επιλογών σε διαφόρων τύπων τηλεσκόπια, πέραν του προφανούς λόγου της στροφής στην αστροφωτογραφία είναι :

 

* η ειδίκευση θα έλεγα κάποιων τύπων τηλεσκοπίων σε συγκεκριμένους στόχους (πχ διοπτρικό σε πλανήτες)

* η φορητότητα (θέμα αρκετά υποκειμενικό) και

* η περιέργεια

 

Η περιέργεια σαν όρος είναι περισσότερο ψυχολογικός και πιθανόν να αφορά την τάση του ανθρώπου να κυνηγά τα έξω του, για να μην εμπλακεί με τα μέσα του. Άλλωστε η περιέργεια είναι ένα "κρυφό" κίνητρο και για αυτή καθεαυτή την ερασιτεχνική αστρονομία.

[kkokkolis]

* η περιέργεια

 

Η περιέργεια σαν όρος είναι περισσότερο ψυχολογικός και πιθανόν να αφορά την τάση του ανθρώπου να κυνηγά τα έξω του, για να μην εμπλακεί με τα μέσα του. Άλλωστε η περιέργεια είναι ένα "κρυφό" κίνητρο και για αυτή καθεαυτή την ερασιτεχνική αστρονομία.

 

Αυτή η περιέργεια έχει παραγοντιστεί στατιστικά με την βοήθεια σταθμισμένων ερωτηματολογίων που την προσδιορίζουν ως Novelty Seeking (κατά Eysenck) ή Sensation Seeking (κατά Zuckerman). Οι δύο έννοιες δεν ταυτίζονται, αλλά έχουν ένα κοινό τμήμα σαν αλληλοτεμνόμενα σύνολα. Στην λαϊκή (underground) κουλτούρα ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό ονομάζεται Νεοφιλία (κατά Wilson). Αποτελεί ένα στοιχείο της προσωπικότητας το οποίο έχουν όλοι οι άνθρωποι (και τα θηλαστικά εν γένει) αλλά σε διαφορετικό ποσοστό ο καθένας και έχει συνδεθεί με την κατεχολαμινική δραστηριότητα, κυρίως της ντοπαμίνης. Οι ιδεοληπτικές- ψυχαναγκαστικές προσωπικότητες (Control Freaks, με προεξάρχοντα Ηarm Avoidance και Reward Dependence) το έχουν σε μικρό βαθμό και τα υπερκινητικά άτομα (Trouble Makers ) σε μεγάλο, ενώ όλοι μας σε κάποιο διαφορετικό ποσοστό. Αυτό το στοιχείο παίζει κεντρικό ρόλο στις διαδικασίες της μάθησης, της εξερεύνησης, της ανακάλυψης, της εφεύρεσης κλπ, οδηγώντας τον άνθρωπο στο σημείο που σήμερα βρίσκεται.

Ας σημειωθεί πως τα περισσότερα θηλαστικά παρουσιάζουν την αναζήτηση καινοτομίας κυρίως κατά την παιδική τους ηλικία. Ο άνθρωπος, ον νεοτενικό (neoteny), για όλην του την ζωή (με κάποια έκπτωση κατά την τρίτη ηλικία, είναι αλήθεια).

Το ίδιο χαρακτηριστικό οδηγεί τον άνθρωπο να εξερευνήσει και τον εσωτερικό του κόσμο, οπότε δεν ταυτίζομαι με την αιτιολογική άποψη που εκφράζεις. Το χαρακτηριστικό δεν προσδιορίζει τον προσανατολισμό της ενέργειας. Πολλοί άνθρωποι αναζήτησαν την (για εαυτούς) καινοτομία της εσωτερικής φιλοσοφίας, της γιόγκα, της θρησκείας και πολλοί επιστήμονες ασχολήθηκαν με την φυσιολογία, την ανατομία, την κυττολογία, την γλώσσα, την γενετική και δεν έχει τέλος.

Απλώς η φύση μας προίκισε με αισθητήρια τα οποία είναι κατεξοχήν στραμμένα προς το περιβάλλον και έδωσε σε αυτά μεγαλύτερη διακριτική ικανότητα απ' όση στα εσωτερικά αισθητήρια. Τασεοϋποδοχείς, θερμοϋποδοχείς, νευροϋποδοχείς και χημειοϋποδοχείς σε καμμία περίπτωση δεν παρουσιάζουν την πολυπλοκότητα των ώτων και των οφθαλμών και έχουν μικρότερη αντιπροσώπευση στον εγκέφαλο, χωρίς μάλιστα πολλές φορές να απασχολούν τον προμετωπιαίο φλοιό, με αποτέλεσμα οι ώσεις τους να παραμένουν υποφλοιώδεις και ασύνειδες. Δεν μπορώ να το δω νομοτελειακά. Τελειονομικά πάντως τα όντα με εξωτερικά προσανατολισμένα αισθητήρια έχουν σαφές εξελικτικό πλεονέκτημα και η επιβίωση και αναπαραγωγή τους προάγεται.

Πάντως, καλού- κακού, ονόμασα ένα τηλεσκόπιό μου Ενδοσκόπο. Και είχα τους λόγους μου.

Στο παρελθόν συχνά υπήρξαν αντιδράσεις όποτε άνοιξα μια τέτοια συζήτηση Πάνο, οφείλω να σε προειδοποιήσω.

[PanosSky]

Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας κάποιος το θέμα αυτό μπορεί να αντλήσει πραγματικούς θησαυρούς. Σε οποιαδήποτε περίπτωση στο τέλος έχει ένα αναπάντητο ερώτημα : «πόσο πραγματικά απαραίτητο είναι το κυνήγι του εξοπλισμού»;;;

 

Και τελικά τι πραγματικά αυτό αντιπροσωπεύει;; Μια υπαρκτή ανάγκη να προχωρήσω σε αυτό που μου αρέσει, δίνοντας στον εαυτό μου τον ενθουσιασμό να συνεχίσει, ή μια πλασματική αγοροθεραπεία.

 

Σίγουρα έχει να κάνει με τον κάθε άνθρωπο και την κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα.

Όλο αυτό προήλθε από μια προσωπική ενδοσκόπηση του να βρω, τι είναι αυτό που πραγματικά με εντυπωσιάζει σε αυτό το χόμπυ.

 

Είναι οι νέοι άνθρωποι που γνωρίζω και εκτιμώ;; Είναι οι μακρινοί κόσμοι που έχω τη δυνατότητα να δω, είναι η μαγεία της ανακάλυψης;; Είναι η ανάγκη της αλλαγής από αυτά που μέχρι τώρα έκανα;;

 

Με προβλημάτισε το εξής γεγονός : Έχοντας ένα τηλεσκόπιο από το οποίο δεν έχω πάρει σχεδόν τίποτα από αυτά που μπορεί να δώσει, τι είναι εκείνο που με παρακινεί τόσο καιρό να πάρω και δεύτερο;;

 

Εκείνο που με μπερδεύει απίστευτα είναι ότι σίγουρα ανήκω στις Control Freaks προσωπικότητες και όχι στις Trouble Makers.

 

**Όσο για τις αντιδράσεις Κώστα, όποιος δεν ενδιαφέρεται ας μη συμμετέχει ή και ας μη διαβάζει. Το συγκεκριμένο θέμα φτάνει εδώ μέσα από την εξέλιξη μιας ωραίας συζήτησης. Σαν δημιουργός του φέρω την ευθύνη που μου αναλογεί. Εκτός αν οι υπεύθυνοι του φόρουμ μας ενημερώσουν ότι στο Αστοβοξ συζητάνε μόνο για φακούς, τρίποδες και DSLR. Να πάρουμε το κουβαδάκι μας για άλλη παραλία.

[kkokkolis]

Εκείνο που με μπερδεύει απίστευτα είναι ότι σίγουρα ανήκω στις Control Freaks προσωπικότητες και όχι στις Trouble Makers.

 

Α! Μην στεναχωρείσαι. Η ερασιτεχνική αστρονομία έχει άφθονα στοιχεία και γιαυτό. Από την μια οι κατάλογοι, οι σημειώσεις, η καταμέτρηση αντικειμένων που είδες, οι αριθμοί εν γένει, άφθονοι αριθμοί και πράξεις και σχέσεις μεταξύ των. Από την άλλη η τακτοποίηση, η φροντίδα του εξοπλισμού. You are in charge, you've got control. Από την τοποθέτηση των φακών μέσα στην βαλιτσούλα (το λατρεύω αυτό) μέχρι την ρύθμιση του τηλεσκοπίου ακόμη και όταν δεν χρειάζεται ρύθμιση ή την "αναβάθμιση" που γίνεται για την αναβάθμιση. Όπως λέει και κάποιος στο Cloudy Nights: "If it aint broke, fix it until it is!"

Ελπίζω να μην παρερμηνευθούν αυτά που είπα. Όλοι έχουμε έναν συνδυασμό και των δύο ομάδων χαρακτηριστικών. Σε κάποιον υπερτερούν τα μεν, σε άλλον τα δε και οι ακρότητες είναι σπάνιες, οι δε κατανομές στον πληθυσμό λαμβάνουν την μορφή κωδωνόσχημης καμπύλης του Gauss. Και υπάρχουν πολλά άλλα στοιχεία στην προσωπικότητα τα οποία οι επιστήμονες προσπαθούν να απομονώσουν με τεχνικές παραγοντικής ανάλυσης ώστε να αποστάξουν τα πρωτογενή, εκείνα που συνδέονται με το γένωμα και κατασκευάζουν όλα τα υπόλοιπα.

Μέχρι τώρα, αν και δεν έχω έρθει σε επαφή με αντιπροσωπευτικό δείγμα (υπάρχει μεγάλο πλήθος "μοναχικών" ερασιτεχνών αστρονόμων), έχω διαπιστώσει πως με το αντικείμενο ασχολείται μια μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων. Φυσικά υπάρχουν διαφορές από τον γενικό πληθυσμό. Η πλέον προφανής αφορά το φύλο, καθώς υπάρχει υψηλή αναλογία αρρένων/ θήλεα στο χόμπυ μας. Αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται σε περιβαλλοντικούς (κοινωνικούς) παράγοντες και όχι σε βιολογικούς.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η πτυχή της ερασιτεχνικής αστρονομίας και περιμένω να συναντήσω κάποιον ερασιτέχνη με το ανάλογο υπόβαθρο (ψυχολόγο, κοινωνιολόγο, κοινωνικό ανθρωπολόγο) για να το συζητήσουμε. Αν μας διαβάζει κανείς ας επικοινωνήσει με προσωπικό μήνυμα.