Περί Γαλαξιών.

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε ένα «γαλαξιακό τσαμπί σταφυλιών» στις εσχατιές του Σύμπαντος.

Πρόκειται για έναν αρχέγονο γαλαξία με σπάνια δομή και δραστηριότητα.

Ένας γαλαξίας που σχηματίστηκε αρκετά νωρίς μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν, φαίνεται να περιέχει τουλάχιστον 15 τεράστιες περιοχές σχηματισμού άστρων διατεταγμένες σαν τσαμπί από σταφύλια γεγονός που ανατρέπει τα κοσμικά μοντέλα.Αυτά τα «τσαμπιά» είναι πυκνά συσσωρευμένα μέσα σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο, κάτι που οι επιστήμονες δεν περίμεναν σε αυτό το τόσο πρώιμο στάδιο ύπαρξης του Σύμπαντος.Για την ανακάλυψη του σπάνιου γαλαξία χρησιμοποιήθηκε η τεχνική του βαρυτικού φακού όπου ένας γαλαξίας στο προσκήνιο, στην περίπτωση μας ο RXCJ0600-2007, λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός για να γίνουν ορατοι πιο μακρινοί γαλαξίες.Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο James για εικόνες υψηλής ανάλυσης στο υπέρυθρο και την επίγεια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA για χαρτογράφηση αερίου και σκόνης με μεγάλη ακρίβεια.

Γιατί έχει σημασία

Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι οι πρώιμοι γαλαξίες είχαν ομαλή κατανομή άστρων. Όμως το James Webb και το ALMA αποκάλυψαν έναν «σβωλοειδή» εσωτερικό σχηματισμό, περιοχές πυκνού αερίου που γεννούν άστρα. Αυτό δείχνει ότι ο σχηματισμός γαλαξιών ήταν πιο χαοτικός και δυναμικός απ’ ό,τι θεωρούσαν μέχρι τώρα οι κοσμολόγοι.Με την ανακάλυψη αυτή παρέχεται η πρώτη σαφής απόδειξη σύνδεσης μεταξύ της εσωτερικής δομής ενός γαλαξία (συγκεκριμένα των πυκνών περιοχών σχηματισμού άστρων) και της συνολικής του περιστροφής. Αμφισβητεί έτσι προηγούμενα μοντέλα που υπέθεταν ομαλή κατανομή άστρων στους πρώιμους γαλαξίες.Επιπλέον ανοίγει νέες ερωτήσεις για το πώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες ίσως πολλοί από αυτούς να κρύβουν παρόμοιες δομές που δεν μπορούσαμε να δούμε παλαιότερα. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Nature Astronomy».

Μια εικόνα του σπάνιου γαλαξία με τα «τσαμπιά» άστρων.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1992954/anakalyfthike-ena-galaxiako-tsampi-stafylion-stis-eschaties-toy-sympantos/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble Εξετάζει Γαλαξία Χαμηλής Φωτεινότητας και Υψηλού Ενδιαφέροντος.

Το πορτρέτο χρησιμοποιεί δεδομένα που προέρχονται από δύο συμπληρωματικά προγράμματα παρατήρησης. Το πρώτο έλαβε μια ευρεία εικόνα 50 κοντινών γαλαξιών, αξιοποιώντας την ικανότητα του Hubble να παρατηρεί την υπεριώδη ακτινοβολία μέσω του ορατού έως το εγγύς υπέρυθρο φως για να μελετήσει τον σχηματισμό των αστεριών σε αυτούς τους γαλαξίες. Το δεύτερο πρόγραμμα εξέτασε πολλούς από τους ίδιους κοντινούς γαλαξίες με το πρώτο, περιορίζοντας την προσοχή του σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος κόκκινου φωτός που ονομάζεται H-άλφα. Τα νεφελώματα που σχηματίζουν άστρα είναι ισχυροί παραγωγοί φωτός H-άλφα και αρκετές από αυτές τις περιοχές είναι ορατές σε όλο τον NGC 45 ως φωτεινές ροζ-κόκκινες κηλίδες.

Αυτά τα προγράμματα παρατήρησης στόχευαν στη μελέτη του σχηματισμού των αστεριών σε γαλαξίες διαφορετικών μεγεθών, δομών και βαθμών απομόνωσης - και ο NGC 45 είναι ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων στόχος. Αν και μπορεί να φαίνεται να είναι ένας κανονικός σπειροειδής γαλαξίας, ο NGC 45 είναι ένας αξιοσημείωτος τύπος που ονομάζεται γαλαξίας χαμηλής επιφανειακής φωτεινότητας. Οι γαλαξίες χαμηλής επιφανειακής φωτεινότητας είναι πιο αμυδροί από τον ίδιο τον νυχτερινό ουρανό, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθούν. Εμφανίζονται απροσδόκητα αμυδροί επειδή έχουν σχετικά λίγα αστέρια για τον όγκο αερίου και σκοτεινής ύλης που μεταφέρουν. Στις δεκαετίες που πέρασαν από τότε που οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τυχαία τον πρώτο γαλαξία χαμηλής επιφανειακής φωτεινότητας το 1986, οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι το 30-60% όλων των γαλαξιών μπορεί να εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Η μελέτη αυτών των δύσκολα ανιχνεύσιμων γαλαξιών είναι το κλειδί για την κατανόηση του πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες, και τα ευαίσθητα όργανα του Hubble είναι ισάξια με το έργο.
https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-examines-low-brightness-high-interest-galaxy/

Αυτή η εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA εστιάζει στους φτερωτούς σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία NGC 45, ο οποίος βρίσκεται μόλις 22 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Κήτος (η Φάλαινα).

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble Παρατηρεί Αξιοσημείωτο Κοντινό Σπειροειδή Γαλαξία.

Αυτή η εικόνα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA προσφέρει μια νέα άποψη του κοντινού σπειροειδούς γαλαξία NGC 2835, ο οποίος βρίσκεται 35 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Ύδρα (το Φίδι του Νερού). Οι σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία είναι διάσπαρτοι με νεαρά μπλε αστέρια που σαρώνουν γύρω από ένα οβάλ κέντρο όπου βρίσκονται παλαιότερα αστέρια.Αυτή η εικόνα διαφέρει από προηγούμενες εικόνες που κυκλοφόρησαν από το Hubble και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA/ESA/CSA, επειδή ενσωματώνει νέα δεδομένα από το Hubble που καταγράφουν ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος κόκκινου φωτός που ονομάζεται H-άλφα. Οι περιοχές που είναι φωτεινές στην εκπομπή H-άλφα είναι ορατές κατά μήκος των σπειροειδών βραχιόνων του NGC 2835, όπου δεκάδες φωτεινά ροζ νεφελώματα εμφανίζονται σαν λουλούδια σε άνθιση. Οι αστρονόμοι ενδιαφέρονται για το φως H-άλφα επειδή σηματοδοτεί την παρουσία αρκετών διαφορετικών τύπων νεφελωμάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια διαφορετικών σταδίων της ζωής ενός αστεριού. Τα νεογέννητα, ογκώδη αστέρια δημιουργούν νεφελώματα που ονομάζονται περιοχές H II, οι οποίες είναι ιδιαίτερα λαμπρές πηγές φωτός H-άλφα, ενώ τα ετοιμοθάνατα αστέρια μπορούν να αφήσουν πίσω τους υπολείμματα υπερκαινοφανών ή πλανητικών νεφελωμάτων που μπορούν επίσης να αναγνωριστούν από την εκπομπή H-άλφα.Χρησιμοποιώντας τα ευαίσθητα όργανα του Hubble για την έρευνα 19 κοντινών γαλαξιών, οι ερευνητές στοχεύουν να εντοπίσουν περισσότερα από 50.000 νεφελώματα. Αυτές οι παρατηρήσεις θα βοηθήσουν να εξηγηθεί πώς τα αστέρια επηρεάζουν τις γειτονιές γέννησής τους μέσω του έντονου αστρικού φωτός και των ανέμων.
https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-observes-noteworthy-nearby-spiral-galaxy/

Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον κοντινό σπειροειδή γαλαξία NGC 2835.

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble εστιάζει στον σχηματισμό των αστεριών του γαλαξία.

Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA απεικονίζει έναν γαλαξία του οποίου η ασύμμετρη εμφάνιση μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας γαλαξιακής διελκυστίνδας. Βρίσκεται 35 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Λέοντα, ο σπειροειδής γαλαξίας Messier 96 είναι ο φωτεινότερος από τους γαλαξίες στην ομάδα του. Η βαρυτική έλξη των γαλαξιακών γειτόνων του μπορεί να ευθύνεται για την άνιση κατανομή αερίου και σκόνης του Messier 96, τους ασύμμετρους σπειροειδείς βραχίονες και τον εκτός κέντρου γαλαξιακό πυρήνα.Αυτή η ασύμμετρη εμφάνιση είναι πλήρως εμφανής στη νέα εικόνα του Hubble που ενσωματώνει δεδομένα από παρατηρήσεις που έγιναν σε υπεριώδες, εγγύς υπέρυθρο και ορατό/οπτικό φως. Προηγούμενες εικόνες του Messier 96 από το Hubble κυκλοφόρησαν το 2015 και το 2018. Κάθε διαδοχική εικόνα πρόσθετε νέα δεδομένα, δημιουργώντας μια όμορφη και επιστημονικά πολύτιμη εικόνα του γαλαξία.
Η εικόνα του 2015 συνδύαζε δύο μήκη κύματος οπτικού φωτός με ένα μήκος κύματος εγγύς υπέρυθρου. Το οπτικό φως αποκάλυψε την ανομοιόμορφη μορφή σκόνης και αερίου του γαλαξία, η οποία κατανέμεται ασύμμετρα σε όλους τους ασθενείς σπειροειδείς βραχίονες του και τον εκτός κέντρου πυρήνα του, ενώ το υπέρυθρο φως αποκάλυψε τη θερμότητα των αστεριών που σχηματίζονται σε σύννεφα με ροζ απόχρωση στην εικόνα. Η εικόνα του 2018 πρόσθεσε δύο ακόμη οπτικά μήκη κύματος φωτός μαζί με ένα μήκος κύματος υπεριώδους φωτός που εντόπισε περιοχές όπου σχηματίζονται νεαρά αστέρια υψηλής ενέργειας.Αυτή η τελευταία έκδοση μας προσφέρει μια νέα προοπτική για τον σχηματισμό των αστεριών του Messier 96. Περιλαμβάνει την προσθήκη φωτός που αποκαλύπτει περιοχές ιονισμένου υδρογόνου (H-άλφα) και αζώτου (NII). Αυτά τα δεδομένα βοηθούν τους αστρονόμους να προσδιορίσουν το περιβάλλον μέσα στον γαλαξία και τις συνθήκες υπό τις οποίες σχηματίζονται τα αστέρια. Το ιονισμένο υδρογόνο παρακολουθεί τον συνεχή σχηματισμό αστεριών, αποκαλύπτοντας περιοχές όπου θερμά, νεαρά αστέρια ιονίζουν το αέριο. Το ιονισμένο άζωτο βοηθά τους αστρονόμους να προσδιορίσουν τον ρυθμό σχηματισμού των αστεριών και τις ιδιότητες του αερίου μεταξύ των αστεριών, ενώ ο συνδυασμός των δύο ιονισμένων αερίων βοηθά τους ερευνητές να προσδιορίσουν εάν ο γαλαξίας είναι ένας γαλαξίας με αστρική έκρηξη ή ένας με ενεργό γαλαξιακό πυρήνα. Οι φυσαλίδες ροζ αερίου σε αυτήν την εικόνα περιβάλλουν θερμά, νεαρά, ογκώδη αστέρια, φωτίζοντας έναν δακτύλιο σχηματισμού αστεριών στα περίχωρα του γαλαξία. Αυτά τα νεαρά αστέρια εξακολουθούν να είναι ενσωματωμένα στα νέφη αερίου από τα οποία γεννήθηκαν. Οι αστρονόμοι θα χρησιμοποιήσουν τα νέα δεδομένα σε αυτήν την εικόνα για να μελετήσουν πώς σχηματίζονται τα αστέρια μέσα σε γιγάντια σκονισμένα νέφη αερίου, πώς η σκόνη φιλτράρει το φως των αστεριών και πώς τα αστέρια επηρεάζουν το περιβάλλον τους.

https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-homes-in-on-galaxys-star-formation/

Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον ασύμμετρο σπειροειδή γαλαξία Messier 96.