Πλανήτης Ουρανός.

[Δροσος Γεωργιος]

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά υπέρυθρο σέλας στον Ουρανό.

Μία εικόνα του υπέρυθρου σέλαος του Ουρανού.πηγή φωτό. (NASA/ESA/M. Showalter (SETI Institute))

Το εντυπωσιακό φαινόμενο ρίχνει φως σε ατμοσφαιρικές και μαγνητικές διεργασίες του αέριου πλανήτη.Αστρονόμοι που μελέτησαν δεδομένα από το μεγάλο τηλεσκόπιο Keck II στο Mauna Kea στη Χαβάη παρατήρησαν με επιτυχία το υπέρυθρο σέλας του Ουρανού για πρώτη φορά. Όπως τα σέλας στη Γη έτσι και αυτά στον Ουρανό προκαλούνται όταν τα φορτισμένα σωματίδια που οδηγούν τον ηλιακό άνεμο αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και διοχετεύονται κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου προς τους μαγνητικούς πόλους. Καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα του Ουρανού, τα φορτισμένα σωματίδια συγκρούονται με μόρια της ατμόσφαιρας του πλανήτη, προκαλώντας τη λάμψη αυτών των μορίων.Στη Γη, το σέλας προέρχεται από συγκρούσεις με άτομα οξυγόνου και αζώτου λαμβάνοντας αποχρώσεις κυρίως κόκκινο, πράσινο και μπλε. Στον Ουρανό, ωστόσο, τα κυρίαρχα ατμοσφαιρικά αέρια είναι το υδρογόνο και το ήλιο σε πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες από ό,τι στη Γη. Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η λάμψη του  σέλαος στο Ουρανό να είναι κυρίως στα υπεριώδη και υπέρυθρα μήκη κύματος.Υπεριώδες σέλας στον Ουρανό εντοπίστηκε το 1986 από το σκάφος Voyager 2 της NASA που πλησίασε τον πλανήτη. Χρειάστηκαν σχεδόν 40 χρόνια για να ανιχνευθεί το αντίστοιχο υπέρυθρο. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το φασματόμετρο Keck II Near-Infrared (NIRSPEC) αστρονόμοι με επικεφαλής την επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Λέστερ εντόπισαν γραμμές εκπομπής από το μόριο H3+. Το H3+ είναι ένα κατιόν τριυδρογόνου που περιέχει τρία πρωτόνια και μόνο δύο ηλεκτρόνια, που σημαίνει ότι είναι θετικά φορτισμένο.Η εκπομπή του Ουρανού ήταν το αποτέλεσμα του μοριακού υδρογόνου που ιονίστηκε και σχημάτισε κατιόντα Η3+ μετά από συγκρούσεις με φορτισμένα σωματίδια, με την εκπομπή να δημιουργεί μια υπέρυθρη λάμψη σέλας πάνω από τον βόρειο μαγνητικό πόλο.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1530457/entopistike-gia-proti-fora-yperythro-selas-ston-oyrano/

[Δροσος Γεωργιος]

Το James Webb (ξανα)κοιτάζει τον Ουρανό.

Νέες εικόνες αποκαλύπτουν έναν παράξενο και παγωμένο πλανήτη

Όταν το Voyager 2 πέταξε δίπλα από τον Ουρανό το 1986, ο πλανήτης φαινόταν να είναι μια χωρίς χαρακτηριστικά, σχεδόν συμπαγής μπλε μπάλα. Τώρα, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb μας δείχνει μια πολύ πιο δυναμική και ενδιαφέρουσα άποψη. Δαχτυλίδια, πολλά από τα 27 φεγγάρια του, καταιγίδες και ένα φωτεινό, βόρειο «πολικό κάλυμμα» κοσμούν αυτές τις νέες εικόνες, όπου αναδεικνύονται περισσότερες λεπτομέρειες σε σχέση με τις εικόνες που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Απρίλιο.

Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, καθώς ο Ουρανός περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και τον εαυτό του, μοιάζει σαν να «κυλά» πάνω στην τροχιά του. Καθώς οι δορυφόροι και οι δακτύλιοί του περιστρέφονται κάθετα στον ισημερινό του πλανήτη, το όλο σύστημα μοιάζει σαν ένας «στόχος». Το αποτέλεσμα στο «ημερολόγιο» του Ουρανού είναι ότι κάθε πόλος έχει πολύ μεγάλη περίοδο νύχτας και μια πολύ μεγάλη περίοδο ημέρας, 42 γήινα έτη.
Ο Ουρανός χρειάζεται 84 χρόνια για μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Τώρα επικρατεί προχωρημένη άνοιξη στο βόρειο πόλο, ο οποίος είναι ορατός, ενώ το καλοκαίρι στον βόρειο πόλο θα είναι το 2028. 

πηγή: https://webbtelescope.org/images

 

[Δροσος Γεωργιος]

Tο πραγματικό χρώμα του Ουρανού και του Ποσειδώνα.

Tα πραγματικά χρώματα των πλανητών Ποσειδώνα και Ουρανού δείχνουν πως και οι δύο πλανήτες μάλλον διαθέτουν παρόμοια γαλαζοπράσινη απόχρωση, σε αντίθεση με ότι πιστευόταν μέχρι σήμερα

Στις μέχρι σήμερα απεικονίσεις ο Ουρανός φαινόταν να έχει ένα ανοιχτό κυανό χρώμα και ο Ποσειδώνας ένα εντυπωσιακό βαθύ μπλε.

Οι πρώτες λεπτομερείς εικόνες των δύο παγωμένων πλανητών στο εξωτερικό τμήμα του ηλιακού μας συστήματος έγιναν δυνατές από την αποστολή του διαστημικού σκάφους Voyager 2 της NASA, το οποίο πραγματοποίησε κοντινά περάσματα από τον Ουρανό το 1986 και τον Ποσειδώνα το 1989. Το Voyager 2 παραμένει το μόνο διαστημόπλοιο που προσέγγισε τους δυο αυτούς πλανήτες.Το Voyager 2 κατέγραψε εικόνες από κάθε πλανήτη σε ξεχωριστά χρώματα και οι μονόχρωμες εικόνες συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν τις σύνθετες. Οι εικόνες του Ποσειδώνα βελτιώθηκαν για να ανδείξουν τα λευκά σύννεφα και τους ανέμους στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.Παρότι οι γνωστές εικόνες του Ουρανού από το Voyager 2 δημοσιεύτηκαν σε μια μορφή που πλησιάζει το «αληθινό» χρώμα του, οι αντίστοιχες του Ποσειδώνα προέκυψαν πολύ πιο μπλε. Αν και ήταν γνωστό εκείνη την εποχή στους πλανητικούς επιστήμονες ότι το βαθύτερο μπλε χρώμα του Ποσειδώνα προέκυψε τεχνητά – οι εικόνες κυκλοφόρησαν με λεζάντες που το εξηγούσαν – αυτή η λεπτομέρεια ξεχάστηκε με την πάροδο του χρόνου.

Οι προσφάτως διορθωμένες εικόνες δείχνουν ότι ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός έχουν παρόμοια πρασινωπό-γαλάζια απόχρωση. Και οι δύο πλανήτες έχουν ατμοσφαιρική ομίχλη, αλλά ο Ποσειδώνας φαίνεται ελαφρώς πιο μπλε επειδή έχει ένα λεπτότερο στρώμα ομίχλης. Η ερευνητική ομάδα που ανασύνθεσε τις εικόνες των δυο πλανητών δημοσίευσε τα αποτελέσματά της στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society

Τα μεταβαλλόμενα χρώματα του Ουρανού

Η ερευνητική ομάδα άδραξε την ευκαιρία να απαντήσει σε σε ένα ακόμα ερώτημα: γιατί ο Ουρανός φαίνεται να αλλάζει χρώματα καθώς περιφέρεται γύρω από τον ήλιο, όπως φαίνεται στο βίντεο που ακολουθεί:

Ένας έτος στον Ουρανό διαρκεί 84 γήινα έτη. Ενώ ο πλανήτης φαίνεται πιο πράσινος κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του χειμερινού ηλιοστασίου, έχει μια πιο μπλε απόχρωση κατά τις ισημερίες.Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, καθώς ο Ουρανός περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και τον εαυτό του, μοιάζει σαν να «κυλά» πάνω στην τροχιά του, «δείχνοντας» προς τη Γη έναν από τους πόλους του.Η ερευνητική ομάδα μελετώντας μετρήσεις της φωτεινότητας του πλανήτη που καταγράφηκαν από το Παρατηρητήριο Lowell στην Αριζόνα από το 1950 έως το 2016, ανέπτυξε ένα μοντέλο που συγκρίνει δεδομένα φωτός από τις πολικές περιοχές με τις ισημερινές περιοχές και βρήκε ότι οι πολικές περιοχές είναι πιο ανακλαστικές στα πράσινα και κόκκινα μήκη κύματος φωτός. Αυτό το μοντέλο περιελάμβανε την προσθήκη ενός «καλύμματος» μιας πυκνότητας ομίχλης από πάγο μεθανίου, η οποία παρατηρείται όταν ο πλανήτης μετακινείται από την ισημερία στο ηλιοστάσιο. Έτσι αποδείθηκε ότι ο Ουρανός είναι πιο πράσινος στο ηλιοστάσιο λόγω των πολικών περιοχών που έχουν μειωμένη αφθονία μεθανίου αλλά και αυξημένο πάχος σωματιδίων πάγου μεθανίου.Όμως πολλά μυστήρια σχετικά με τους πλανήτες Ουρανό και Ποδειδώνα παραμένουν ακόμα άλυτα. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια οι ερευνητές έχουν εντοπίσει ακτίνες Χ που προέρχονται από τον Ουρανό, ενώ το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αποκάλυψε πρόσφατα τους συνήθως αόρατους δακτυλίους του και τα κρυφά χαρακτηριστικά της ατμόσφαιράς του.

πηγή: https://edition.cnn.com/2024/01/04/world/neptune-uranus-new-color-images-scn/index.html

 

 

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 5 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκαν 3 νέοι μικροί δορυφόροι – δύο του Ποσειδώνα και ένας του Ουρανου.

Οι δορυφόροι του πλανήτη Ποσειδώνα αυξάνονται κατά δύο φτάνοντας στους 16, ενώ οι δορυφόροι του Ουρανού αυξάνονται κατά έναν φτάνοντας στους 28.

Η φωτογραφία ανακάλυψης του νέου δορυφόρου του Ουρανού S/2023 U1 χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Magellan στο Παρατηρητήριο Las Campanas του Carnegie Science στη Χιλή, στις 4 Νοεμβρίου 2023. Ο S/2023 U1 είναι το αχνό σημείο φωτός (όχι το μεγάλο φωτεινό αντικείμενο). 

Ο νέος δορυφόρος του Ουρανού, είναι πιθανότατα ο μικρότερος, με διάμετρο μόλις 8 χιλιόμετρα και ολοκληρώνει μια τροχιά γύρω από τον πλανήτη Ουρανό κάθε 680 ημέρες. Συγκριτικά, ο δορυφόρος του Άρη που ονομάζεται Δείμος, που θεωρείται ένα από τα πιο μικροσκοπικά γνωστά φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος, έχει εύρος 13 χιλιόμετρα.  Προς το παρόν ο νέος δορυφόρος αναφέρεται ως «S/2023 U1», αλλά θα πάρει το όνομα ενός σαιξπηρικού χαρακτήρα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Carnegie Institution for Science. Ο φωτεινότερος από τους δυο νέους δορυφόρους του Ποσειδώνα που ονομάζεται προσωρινά «S/2002 N5», έχει εύρος 23 χιλιόμετρα, και φαίνεται να βρίσκεται σε τροχιά με περίοδο 9 ετών γύρω από τον Ποσειδώνα. Ο λιγότερο λαμπερός δορυφόρος που αποκαλείται «S/2021 N1», έχει εύρος 14 χιλιόμετρα και ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από τον Ποσειδώνα σε 27 χρόνια. Για τους δυο νέους δορυφόρους του Ποσειδώνα θα επιλεγούν ονόματα από θεούς και νύμφες της θάλασσας από την ελληνική μυθολογία.Η ανακάλυψη των τριών νέων δορυφόρων ανακοινώθηκε την Παρασκευή (23 Φεβρουαρίου) από το Minor Planet Center της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης , ένα επιστημονικό όργανο με έδρα τη Μασαχουσέτη, υπεύθυνο για τον προσδιορισμό πλανητών, κομητών και φεγγαριών στο ηλιακό μας σύστημα. 

πηγή: https://www.space.com/new-moons-discovered-uranus-neptune