Τηλεσκόπιο Hubble.

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble φωτογραφίζει ένα… λοξό γαλαξία (βίντεο)

Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος γαλαξιών του Σύμπαντος με μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον.

Το Hubble κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες από ένα ασυνήθιστο σε όψη σπειροειδή γαλαξίας που έχει λάβει τις κωδικές ονομασίες Arp 184 και NGC 1961. Ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση περίπου 190 εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης και ανήκει σε μια μικρή ομάδα γαλαξιών με περίεργο σχήμα.Το όνομα Arp 184 προέρχεται από τον «Άτλαντα ιδιόρρυθμων γαλαξιών» που συντάχθηκε από τον αστρονόμο Χάλτον Αρπ το 1966. Περιέχει 338 γαλαξίες που έχουν περίεργο σχήμα και τείνουν να μην είναι ούτε εντελώς ελλειπτικοί ούτε εξ ολοκλήρου σπειροειδείς. Πολλοί από τους γαλαξίες βρίσκονται σε διαδικασία αλληλεπίδρασης με άλλους γαλαξίες, ενώ άλλοι είναι νάνοι γαλαξίες χωρίς καλά καθορισμένες δομές. Ο Arp 184 κέρδισε τη θέση του στον κατάλογο χάρη στον ενιαίο φαρδύ σπειροειδή βραχίονα γεμάτος άστρα που φαίνεται να εκτείνεται προς την πλευρά του παρατηρητή. Η μακρινή πλευρά του γαλαξία έχει μερικές φυσαλίδες αερίου και αστέρια, αλλά δεν έχει έναν παρόμοιο εντυπωσιακό σπειροειδή βραχίονα.Αυτή η εικόνα του Hubble συνδυάζει δεδομένα από το πρόγραμμα παρατήρησης Snapshot που αποτελείται από τρία διαφορετικά μοντέλα καταγραφής εικόνων και δεδομένων. Ένα από τα τρία προγράμματα στόχευσε το Arp 184 για την περίεργη εμφάνισή του. Αυτό το πρόγραμμα εξέτασε γαλαξίες που περιλαμβάνονται στον Άτλαντα των ιδιόρρυθμων γαλαξιών καθώς και στον κατάλογο των νότιων ιδιόμορφων γαλαξιών και ενώσεων, έναν παρόμοιο κατάλογο που συντάχθηκε από τους Χάλτον Άρπ και Μπάρι Μάντορ.Τα υπόλοιπα δύο προγράμματα εξέτασαν τον απόηχο των φευγαλέων αστρονομικών γεγονότων όπως οι σουπερνόβα και τα γεγονότα παλιρροϊκής διαταραχής όπως όταν μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα διασπά ένα αστέρι αφού περιπλανηθεί πολύ κοντά. Δεδομένου ότι ο Arp 184 φιλοξένησε τέσσερα γνωστές εκρήξεις σουπερνόβα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει αναδειχθεί σε ένα σταθερό στόχο των κυνηγών σουπερνόβα.

 

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble γιόρτασε πριν από λίγες μέρες τα 35α γενέθλια του και συνεχίζει να μας προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του.

Ο γαλαξίας Arp184.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1951758/to-hubble-fotografizei-ena-loxo-galaxia-vinteo/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble φιλτράρει μια σπείρα με ραβδώσεις

 Το Hubble δημοσίευσε μια προηγούμενη εικόνα του NGC 1385, αλλά οι δύο εικόνες είναι αξιοσημείωτα διαφορετικές. Αυτή η πιο πρόσφατη εικόνα έχει πολύ περισσότερες ροζ-κόκκινες και κίτρινες αποχρώσεις, ενώ τα ψυχρά μπλε κυριαρχούν στην προηγούμενη εικόνα. Αυτή η χρωματική διακύμανση δεν είναι απλώς μια δημιουργική επιλογή, αλλά και μια τεχνική, που αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό αριθμό και τους τύπους φίλτρων που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή των δεδομένων που αποτελούν τις αντίστοιχες εικόνες.
Πριν και μετά
Όπως όλα τα τηλεσκόπια που χρησιμοποιούνται στην επιστημονική έρευνα, το Hubble διαθέτει μια σειρά φίλτρων. Αυτά τα εξαιρετικά εξειδικευμένα φίλτρα είναι κομμάτια φυσικού υλικού που επιτρέπουν σε μια σειρά μηκών κύματος (φίλτρα ευρείας ζώνης) ή πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος (φίλτρα στενής ζώνης) φωτός να εισέλθουν στο τηλεσκόπιο. Αυτό επιτρέπει στους αστρονόμους να αναζητούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο αντικείμενο. Τα δεδομένα μπορούν να μας πουν ποια στοιχεία υπάρχουν, τη θερμοκρασία και την πίεση του αντικειμένου. Η ικανότητα να διερευνούν εξαιρετικά συγκεκριμένα μέρη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είναι πολύ χρήσιμη για τους αστρονόμους. Τους βοηθά να κατανοήσουν καλύτερα τις φυσικές διεργασίες και τα περιβάλλοντα των αντικειμένων που μελετούν.

https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-filters-a-barred-spiral/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble Μελετά Μικρό αλλά Ισχυρό Γαλαξία
 Το πεδίο κυριαρχείται από σκόνη που εμφανίζεται σκούρο κόκκινο, με διάσπαρτες φωτεινότερες περιοχές σχηματισμού αστεριών ως φωτεινά ροζ σφαιρίδια. Το φόντο δείχνει αμέτρητα μπλε αστέρια που κρυφοκοιτάζουν γύρω από τις σκονισμένες περιοχές.
Αυτό το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον κοντινό γαλαξία NGC 4449.
Αυτό το πορτρέτο από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA φέρνει στο προσκήνιο τον κοντινό γαλαξία NGC 4449. Ο γαλαξίας βρίσκεται μόλις 12,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό Canes Venatici (τα Κυνηγετικά Σκυλιά). Είναι μέλος της ομάδας γαλαξιών M94, η οποία βρίσκεται κοντά στην Τοπική Ομάδα γαλαξιών στην οποία ανήκει ο Γαλαξίας.
Ο NGC 4449 είναι ένας νάνος γαλαξίας, που σημαίνει ότι είναι πολύ μικρότερος και περιέχει λιγότερα αστέρια από τον Γαλαξία. Αλλά μην αφήσετε το μικρό του μέγεθος να σας ξεγελάσει - ο NGC 4449 έχει δύναμη όταν πρόκειται για τη δημιουργία αστεριών! Αυτός ο γαλαξίας σχηματίζει αυτήν τη στιγμή νέα αστέρια με πολύ ταχύτερο ρυθμό από τον αναμενόμενο για το μέγεθός του, γεγονός που τον καθιστά έναν γαλαξία αστρικής έκρηξης. Οι περισσότεροι γαλαξίες αστρικής έκρηξης παράγουν αστέρια κυρίως στα κέντρα τους, αλλά ο NGC 4449 λάμπει από λαμπρά νεαρά αστέρια σε όλη του την έκταση. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η παγκόσμια έκρηξη σχηματισμού αστεριών προέκυψε λόγω των αλληλεπιδράσεων του NGC 4449 με τους γαλαξιακούς γείτονές του. Επειδή ο NGC 4449 είναι τόσο κοντά, παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία στο Hubble να μελετήσει πώς οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ γαλαξιών μπορούν να επηρεάσουν τον σχηματισμό νέων αστεριών.Το Hubble δημοσίευσε μια εικόνα του NGC 4449 το 2007. Αυτή η νέα έκδοση ενσωματώνει αρκετά επιπλέον μήκη κύματος φωτός που συνέλεξε το Hubble για πολλαπλά προγράμματα παρατήρησης. Αυτά τα προγράμματα καλύπτουν ένα απίστευτο φάσμα επιστημονικών πεδίων, από μια εις βάθος εμβάθυνση στην ιστορία σχηματισμού αστεριών του NGC 4449 έως τη χαρτογράφηση των πιο φωτεινών, θερμότερων και πιο ογκωδών αστεριών σε περισσότερες από δύο δωδεκάδες κοντινούς γαλαξίες. Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA/ESA/CSA παρατήρησε επίσης τον NGC 4449, αποκαλύπτοντας με περίπλοκη λεπτομέρεια τις έλικες σκόνης αερίου του γαλαξία, που λάμπουν από το έντονο φως των άστρων που εκπέμπουν τα νεαρά αστέρια που ακμάζουν.

Η φωτογραφία πορτρέτου της ομάδας αποστολής Hubble της NASA
https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-studies-small-but-mighty-galaxy/

[Δροσος Γεωργιος]

To Hubble παρουσιάζει μια κοσμική χρονοκάψουλα.

Εντυπωσιακό σφαιρωτό σμήνος σε γειτονικό γαλαξία.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από το NGC 1786, ένα  σφαιρωτό σμήνος που βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν μικρό δορυφόρο γαλαξία του δικού μας γαλαξία.Τα δεδομένα για αυτή την εικόνα προέρχονται από ένα πρόγραμμα παρατήρησης που συγκρίνει αρχαία σφαιρωτά σμήνη σε κοντινούς μικρούς γαλαξίες όπως το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, το Μικρό Μαγγελανικό Νέφος και τον νάνο σφαιροειδή γαλαξία Φορνάξ με σφαιρωτά σμήνη του γαλαξία μας.

Το σφαιρωτό σμήνος NGC 1786 

Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του. Έχουν εντοπιστεί περίπου 160 σφαιρωτά σμήνη στο γαλαξία μας και πιστεύεται ότι υπάρχουν μερικές δεκάδες ακόμη που περιμένουν τους αστρονόμους να τα εντοπίσουν. Κατά μέσο όρο ένα σφαιρωτό σμήνος περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ως περίπου ένα εκατ. άστρα. Οι σπειροειδείς γαλαξίες σαν τον δικό μας διαθέτουν συνήθως μερικές εκατοντάδες σφαιρωτά σμήνη ενώ οι ελλειπτικοί γαλαξίες μερικές χιλιάδες.Οι αστρονόμοι προσπαθούν να μελετήσουν σε βάθος αυτά τα αστρικά σμήνη ιδιαίτερα με εικόνες από το Hubble, όπως αυτή, που αποκαλύπτουν λεπτομέρειες που παλαιότερα ήταν αδύνατο να παρατηρηθούν. Επειδή είναι ιδιαίτερα σταθερά και μακρόβια, τα σφαιρωτά σμήνη λειτουργούν ως «χρονοκάψουλες» διατηρώντας άστρα από τα πρώτα στάδια της δημιουργίας ενός γαλαξία.Οι αστρονόμοι πίστευαν παλαιότερα ότι τα άστρα σε ένα σφαιρωτό σμήνος σχηματίζονταν όλα περίπου την ίδια εποχή, αλλά η μελέτη αρχαίων σφαιρωτών σμηνών στον γαλαξία μας αποκάλυψε πολλαπλούς πληθυσμούς άστρων διαφορετικών ηλικιών. Για να χρησιμοποιήσουμε τα σμήνη αυτά ως ιστορικούς δείκτες πρέπει να κατανοήσουμε πώς σχηματίζονται και από πού προέρχονται αυτά τα άστρα με τις διαφορετικές ηλικίες. Το πρόγραμμα παρατήρησης εξέτασε παλαιά σμήνη όπως το NGC 1786 σε άλλους γαλαξίες για να διαπιστωθεί αν περιέχουν κι αυτά πολλαπλούς πληθυσμούς άστρων. Αυτή η έρευνα μπορεί να μας δώσει πληροφορίες όχι μόνο για το πώς σχηματίστηκε αρχικά το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά και ο δικός μας γαλαξίας.

Το σφαιρωτό σμήνος NGC 1786 που λειτουργεί ως χρονοκάψουλα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1983733/to-hubble-paroysiazei-mia-kosmiki-chronokapsoyla/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble εισβάλει στο μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων.

Εντυπωσιακές εικόνες από το Νεφέλωμα Ταραντούλα.

Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα του Νεφελώματος Ταραντούλα κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και δόθηκε στη δημοσιότητα από την επιστημονική ομάδα που ελέγχει τη λειτουργία του τηλεσκοπίου. Το νεφέλωμα αυτό είναι η πιο ενεργή περιοχή παραγωγής άστρων στο σμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας.Το Νεφέλωμα Ταραντούλα, γνωστό και ως 30 Δοράδος (επειδή βρίσκεται στον αστερισμό Δοράς) είναι νεφέλωμα στο γαλαξία Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Το νεφέλωμα που παράγει συνεχώς νέα άστρα έχει διάμετρο 900 έτη φωτός. Αν συμπεριληφθούν και οι προεκτάσεις του η διάμετρος του νεφελώματος φτάνει τα 6,000 έτη φωτός. Αποτελεί έναν από τους σταθερούς στόχος μελέτης των αστρονόμων αφού οι κοσμικές διεργασίες εκεί αποκαλύπτουν πολύτιμες πληροφορίες για πολλά φαινόμενα και γενικότερα την ύπαρξη και εξέλιξη του Σύμπαντος.Η σκηνή που απεικονίζεται εδώ βρίσκεται μακριά από το κέντρο του νεφελώματος, όπου υπάρχει ένα υπερ-αστρικό σμήνος που ονομάζεται R136, αλλά πολύ κοντά σε έναν σπάνιο τύπο άστρου που ονομάζεται άστρο Wolf-Rayet.«Τα άστρα Wolf-Rayet είναι τεράστια άστρα που έχουν χάσει το εξωτερικό τους περίβλημα υδρογόνου και είναι εξαιρετικά θερμά και φωτεινά, παράγοντας πυκνούς και ορμητικούς αστρικούς ανέμους», εξήγησαν οι αστρονόμοι.Το Νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί συχνό στόχο για το τηλεσκόπιο Hubble, του οποίου οι δυνατότητες πολλαπλών μηκών κύματος είναι κρίσιμες για την αποτύπωση των λεπτομερειών στα σκονισμένα νέφη του νεφελώματος.«Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία αυτής της εικόνας προέρχονται από ένα παρατηρησιακό πρόγραμμα που ονομάζεται Scylla, από το μυθικό, θαλάσσιο τέρας της ελληνικής μυθολογίας, από την Οδύσσεια. Το πρόγραμμα Scylla σχεδιάστηκε ώστε να συμπληρώνει ένα άλλο πρόγραμμα παρατηρήσεων του Hubble, που ονομάζεται ULYSSES (Ultraviolet Legacy library of Young Stars as Essential Standards). Το ULYSSES στοχεύει τεράστια νεαρά άστρα στο Μικρό και Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ενώ το Scylla μελετά τις δομές αερίων και σκόνης που περιβάλλουν αυτά τα άστρα» αναφέρει η ομάδα του Hubble όπου φυσικά Ulysses είναι το Οδυσσέας στα λατινικά.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1990152/to-hubble-eisvalei-sto-megalytero-ergostasio-paragogis-neon-astron/

[Δροσος Γεωργιος]

Γαλαξίας που ανήκει σε άγνωστο είδος πονοκεφαλιάζει τους αστρονόμους (βίντεο)

Το Hubble κατέγραψε μια εντυπωσιακή φωτογραφία από ένα ιδιαίτερο σε χαρακτηριστικά γαλαξία.

Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της παρουσιάζει ένα γαλαξία που οι επιστήμονες δυσκολεύονται να κατηγοριοποιήσουν. Πρόκειται για το γαλαξία NGC 2775 ο οποίος βρίσκεται 67 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου.Τα κέντρα των γαλαξιών είναι κατά βάση οι περιοχές με τη μεγαλύτερη και πιο έντονη κοσμική δραστηριότητα για αυτό και έχουν εκτός των άλλων διαφόρων ειδών και σχηματισμών κοσμικές δομές που είναι σε πολλές περιπτώσεις μεγάλης πυκνότητας. Ο NGC 2775 διαθέτει ένα κέντρο που μοιάζει απόλυτα ομαλό και άδειο από αέριο μοιάζοντας έτσι με ελλειπτικό γαλαξία. Ταυτόχρονα έχει έναν δακτύλιο κοσμικής σκόνης με διάσπαρτα σμήνη άστρων χαρακτηριστικό ενός σπειροειδούς γαλαξία. Τι είναι λοιπόν; Σπειροειδής ή ελλειπτικός ή μήπως τίποτε από τα δύο;Επειδή μπορούμε να δούμε τον NGC 2775 μόνο από μία οπτική γωνία, είναι δύσκολο να πούμε με σιγουριά. Μερικοί ερευνητές τον κατατάσσουν στους σπειροειδείς γαλαξίες, λόγω του δακτυλίου άστρων και σκόνης ενώ άλλοι τον θεωρούν φακοειδή γαλαξία. Οι φακοειδείς γαλαξίες έχουν χαρακτηριστικά τόσο των σπειροειδών όσο και των ελλειπτικών.Οι αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι για το πώς ακριβώς σχηματίζονται οι φακοειδείς γαλαξίες, και μπορεί να δημιουργούνται με διάφορους τρόπους. Ίσως να ήταν αρχικά σπειροειδείς που συγχωνεύτηκαν με άλλους γαλαξίες, ή να εξάντλησαν το μεγαλύτερο μέρος του αερίου που γεννά άστρα και έχασαν τους εμφανείς σπειροειδείς βραχίονες τους. Μπορεί επίσης να ξεκίνησαν πιο κοντά στους ελλειπτικούς γαλαξίες και στη συνέχεια να συγκέντρωσαν αέριο που σχημάτισε δίσκο γύρω τους.Κάποιες ενδείξεις δείχνουν ότι ο NGC 2775 συγχωνεύτηκε με άλλους γαλαξίες στο παρελθόν. Αν και αόρατη σε αυτή την εικόνα του Hubble, ο NGC 2775 διαθέτει μια ουρά υδρογόνου που εκτείνεται σχεδόν 100,000 έτη φωτός γύρω του.Αυτή η αχνή ουρά θα μπορούσε να είναι το απομεινάρι ενός ή περισσότερων γαλαξιών που πέρασαν πολύ κοντά στον NGC 2775 και στη συνέχεια διαλύθηκαν και απορροφήθηκαν. Αν πράγματι συνέβη συγχώνευση στο παρελθόν αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την παράξενη σημερινή εμφάνιση του γαλαξία.Οι περισσότεροι αστρονόμοι κατατάσσουν τον NGC 2775 ως flocculent spiral galaxy (ασυνεχής ή «μαλλιαρός» σπειροειδής γαλαξίας). Αυτοί οι γαλαξίες έχουν ακαθόριστους, μη συνεχόμενους βραχίονες που περιγράφονται συχνά ως « γαλαξίες με φτέρωμα» ή γαλαξίες που διαθέτουν… τούφες από άστρα τα οποία σχηματίζουν χαλαρές σπειροειδείς δομές.

 

Το Hubble είχε δημοσιεύσει προηγουμένως μια εικόνα του NGC 2775 το 2020. Η νέα εκδοχή περιλαμβάνει παρατηρήσεις σε συγκεκριμένο μήκος κύματος κόκκινου φωτός που εκπέμπεται από τα νέφη υδρογόνου γύρω από τεράστια νεαρά άστρα, ορατά ως φωτεινές ροζ περιοχές στην εικόνα. Αυτό το πρόσθετο μήκος κύματος βοηθά τους αστρονόμους να καθορίσουν καλύτερα πού σχηματίζονται νέα άστρα στο γαλαξία.

Η εικόνα του Hubble από τον γαλαξία NGC 2775.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2012333/galaxias-poy-anikei-se-agnosto-eidos-ponokefaliazei-toys-astronomoys-vinteo/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble Surveys Νεφελώδες Σμήνος.

Αυτή  η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA  που δημοσιεύθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2025, απεικονίζει ένα θολό αστρικό τοπίο από ένα εντυπωσιακό αστρικό σμήνος. Αυτή η σκηνή βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, έναν νάνο γαλαξία που βρίσκεται περίπου 160.000 έτη φωτός μακριά στους αστερισμούς Dorado και Mensa. Με μάζα ίση με το 10-20% της μάζας του Γαλαξία μας, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι ο μεγαλύτερος από τους δεκάδες μικρούς γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας.Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου φιλοξενεί αρκετά τεράστια αστρικά φυτώρια όπου τα νέφη αερίου, όπως αυτά που είναι διάσπαρτα σε αυτήν την εικόνα, συγχωνεύονται σε νέα αστέρια. Η σημερινή εικόνα απεικονίζει ένα τμήμα της δεύτερης μεγαλύτερης περιοχής σχηματισμού άστρων του γαλαξία, η οποία ονομάζεται N11. (Η πιο μαζική και παραγωγική περιοχή σχηματισμού άστρων στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, το  Νεφέλωμα Ταραντούλα , είναι συχνός στόχος για το Hubble.) Βλέπουμε φωτεινά, νεαρά αστέρια να φωτίζουν τα νέφη αερίου και να σμιλεύουν συστάδες σκόνης με ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία.Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που έγιναν με διαφορά περίπου 20 ετών, γεγονός που αποδεικνύει τη μακροζωία του Hubble. Η πρώτη σειρά παρατηρήσεων, η οποία πραγματοποιήθηκε το 2002-2003, αξιοποίησε την εξαιρετική ευαισθησία και ανάλυση της τότε πρόσφατα εγκατεστημένης  Προηγμένης Κάμερας για Έρευνες . Οι αστρονόμοι έστρεψαν το Hubble προς το αστρικό σμήνος N11 για να κάνουν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει εκείνη την εποχή: να καταγράψουν όλα τα αστέρια σε ένα νεαρό σμήνος με μάζες μεταξύ 10% της μάζας του Ήλιου και 100 φορές τη μάζα του Ήλιου.Το δεύτερο σύνολο παρατηρήσεων προήλθε από τη νεότερη κάμερα του Hubble, την  Wide Field Camera 3. Αυτές οι εικόνες επικεντρώθηκαν στα σκονισμένα νέφη που διαπερνούν το σμήνος, παρέχοντάς μας μια νέα προοπτική για την κοσμική σκόνη.

https://www.nasa.gov/image-article/hubble-surveys-cloudy-cluster/

Το επεξεργάστηκε Οκτώβριος 1 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Το Hubble μελετά τις ηλικίες των αστεριών σε πολύχρωμο γαλαξία.

Αστέρια όλων των ηλικιών εκτίθενται σε αυτήν την εικόνα του λαμπερού σπειροειδούς γαλαξία NGC 6000, που ονομάζεται NGC 6000, και βρίσκεται 102 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Σκορπιού, από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA.Ο NGC 6000 έχει ένα λαμπερό κίτρινο κέντρο και λαμπερά μπλε περιθώρια. Αυτά τα χρώματα αντανακλούν τις διαφορές στις μέσες ηλικίες, μάζες και θερμοκρασίες των αστεριών του γαλαξία. Στην καρδιά του γαλαξία, τα αστέρια τείνουν να είναι παλαιότερα και μικρότερα. Τα λιγότερο ογκώδη αστέρια είναι πιο δροσερά από τα πιο ογκώδη αστέρια και, κάπως αντίθετα με τη διαίσθηση, τα ψυχρότερα αστέρια είναι πιο κόκκινα, ενώ τα θερμότερα αστέρια είναι πιο μπλε. Πιο μακριά, κατά μήκος των σπειροειδών βραχιόνων του NGC 6000, λαμπρά αστρικά σμήνη φιλοξενούν νεαρά, ογκώδη αστέρια που φαίνονται έντονα μπλε.Το Hubble συνέλεξε τα δεδομένα για αυτήν την εικόνα ενώ εξέταζε τις τοποθεσίες πρόσφατων εκρήξεων σουπερνόβα σε κοντινούς γαλαξίες. Ο NGC 6000 φιλοξένησε δύο πρόσφατους σουπερνόβα: τον SN 2007ch το 2007 και τον SN 2010as το 2010. Χρησιμοποιώντας τους ευαίσθητους ανιχνευτές του Hubble, οι ερευνητές μπορούν να διακρίνουν την αμυδρή λάμψη των σουπερνόβα χρόνια μετά την αρχική έκρηξη. Αυτές οι παρατηρήσεις βοηθούν στον περιορισμό των μαζών των προγονικών αστέρων των σουπερνόβα και μπορούν να υποδείξουν εάν είχαν αστρικούς συνοδούς.Μεγεθύνοντας τη δεξιά πλευρά του δίσκου του γαλαξία σε αυτήν την εικόνα, μπορείτε να δείτε ένα σύνολο τεσσάρων λεπτών κίτρινων και μπλε γραμμών. Αυτές οι γραμμές είναι ένας αστεροειδής στο ηλιακό μας σύστημα που παρασύρθηκε στο οπτικό πεδίο του Hubble καθώς κοίταζε τον NGC 6000. Οι τέσσερις γραμμές οφείλονται σε τέσσερις διαφορετικές εκθέσεις που καταγράφηκαν η μία μετά την άλλη με μικρές παύσεις μεταξύ τους. Οι επεξεργαστές εικόνας συνδύασαν αυτές τις τέσσερις εκθέσεις για να δημιουργήσουν την τελική εικόνα. Οι γραμμές εμφανίζονται διακεκομμένες με εναλλασσόμενα χρώματα επειδή κάθε έκθεση χρησιμοποιούσε ένα φίλτρο για να συλλέξει πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός, σε αυτήν την περίπτωση γύρω από το κόκκινο και το μπλε. Η ύπαρξη αυτών των ξεχωριστών εκθέσεων συγκεκριμένων μηκών κύματος είναι σημαντική για τη μελέτη και τη σύγκριση των αστεριών με βάση τα χρώματά τους - αλλά κάνει επίσης τους παρείσακτους αστεροειδή πολύ προφανείς!

https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-studies-star-ages-in-colorful-galaxy/

Αυτή η εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει τον σπειροειδή γαλαξία που ονομάζεται NGC 6000.