Η πρώτη σας φορά!

[ender]

Τη θυμάστε την πρώτη σας φορά ή σκουριάσατε;

Τι πρωτοπαρατηρήσατε, με τι όργανο και ποια τα συναισθήματα που θυμάστε

πιο έντονα;

Περιγράψτε το και σε μας!

(μήκη εως διηγήματος - μυθιστορήματα δεν γίνονται δεκτά)

 

 

Η δική μου πρώτη φορά είναι πολύ πρόσφατη και την έχω ήδη αφηγηθεί

(σιγά μην έχανα την ευκαιρία)

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=2754

[MARINOS]

Τη θυμάστε την πρώτη σας φορά ή σκουριάσατε;...

 

Οργανο/βοηθήματα: Κυάλια 15x70 σε τρίποδο / red-dot finder / Nightwatch.

Τοποθεσία: 12ος όροφος στο κέντρο της Αθήνας.

Αντικείμενα:M42, M44, γ Λαγού.

Συναίσθημα:στέρησης ενός καλού ρετιρέ...

[George Makris]

στο σεξ αναφέρεσαι ?

[ender]

Γιώργο Γιώργο

 

μιας και βρισκόμαστε σε forum αστρονομίας θεωρώ δεδομένο ότι όλοι

έχουν κάποια σχετική εμπειρία αστροπαρατήρησης

 

για αυτό που αναφέρεις εσύ δεν είμαι τόσο σίγουρος

[Foehammer]

Δεν ειναι η πρωτη μου φορα ουσιαστικα, αλλα η πρωτη που εκανα ουσιαστικη παρατηρηση.

 

Περιπου στα 12, με το ταπεινο (στα ματια μου τοτε καρα-επαγγελματικο) konustart 501, ανοιξη, στην ταρατσα, λυκοφως και εστιαζω στο λαμπερο αστερι στα Νοτιο-ανατολικα...συναισθημα: Μετα απο ωρα, σημαδευω το αλλο αμυδροτερο αστερι πιο ψηλα του...συναισθημα:

 

Μολις ειχα δει τον Δια με τους δορυφορους του και τον Κρονο με τον δακτυλιο του...δεν κοιμηθηκα καθολου το βραδυ εκεινο...

[johndouk]

Φίλε Γιώργο (ender),

 

Ασχολούμενος μόλις εδώ και τρεις μήνες με το υπέροχο αυτό αντικείμενο (και βέβεια, για την αποφυγή παρεξηγήσεων, αναφέρομαι στην ερασιτεχνική αστρονομία ), εκτός από :

 

- κάποιες (χαζο)παρατηρήσεις Αθηνο-μπαλκονάτες

- κάτι φευγαλέα βλεφαρίσματα από εκδηλώσεις (ΕΑΕ κλπ) στο αστεροσκοπείο Πεντέλης

- το όμορφο εκλειψιακό Ηλιοπάρτυ του Πανεπιστημίου της Αθήνας

- μια όμορφη αλλά όχι τόσο παρατηρησιακή βραδυά στα Αμπελάκια Θεσσαλίας,

- διερευνητικά ...μπανιστήρια μέσα από τηλεσκόπια φίλων

 

τελικά θεωρώ ότι η πρώτη μου ουσιαστική (και solo) αστροπαρατήρηση έλαβε χώρα πρόσφατα στην Αίγινα, για την οποία έχω γράψει σχετικά ( http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=2998&start=15 ).

 

Έκτοτε, στις (μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού) ημέρες που ακολούθησαν, προσέθεσα στις εμπειρίες μου έναν Κιθαιρώνα κι ένα Κρυονέρι (Κορινθίας-αστεροσκοπείο). Στις δε προσεχείς ημέρες (μετρημένες στα δάκτυλα δύο χεριών) φιλοδοξώ και ανυπομονώ να προστεθούν στις εμπειρίες μου (με την αρωγή του καιρού) ο Πάρνωνας ( ) και ο Χελμός.

 

Ως προς τα συναισθήματα, λυπάμαι, αλλά διαπιστώνω ότι ακόμα και η πλουσιότερη γλώσσα στον κόσμο, είναι τελικά φτωχή !!!

 

Ως εκ τούτου, γνωρίζοντας ότι διαθέτεις ίδιο με μένα εξοπλισμό, για μια φορά ακόμα, σε παροτρύνω να προχωρήσεις σε πανηγυρική απώλεια της δικής σου ...παρθενίας !

 

Τα ...προκαταρκτικά παιχνιδίσματα που μας περιέγραψες δεν υπολογίζονται !!!

 

[για το νεο αβαταρ της ημέρας, δεν σχολιάζω πλέον...]

[ender]

λες

"Ως εκ τούτου, γνωρίζοντας ότι διαθέτεις ίδιο με μένα εξοπλισμό, για μια φορά ακόμα,

σε παροτρύνω να προχωρήσεις σε πανηγυρική απώλεια της δικής σου ...παρθενίας "

 

Αγαπητέ Γιάννη

 

αφού ξέρεις ότι είμαι αυστηρών αρχών

 

τη φυλάω για το γάμο (6-7/5 Χελμός)

[George Makris]

Καλά στο σεμνό θέμα πλέον

Καλοκαίρι 96 ήμουν σε οικοτουρισμό σε ορνιθολογικό μουσείο στην Κόπραινα στον Αμβρακικό. Μέναμε δωρεάν εκεί και είχαμε υποχρέωση να προσέχουμε το μουσείο.

Ήξερα ήδη πλανήτες και αστερισμούς. Εκεί είχαν ένα απλό τηλεσκόπιο για παρατήρηση πουλιών με μεγέθυνση 46 φορές. Έδειξα στα παιδιά εκεί τον Κρόνο και τον Δία και τους εστιάσαμε.

Έπαθα την πλάκα μου όταν είδα πρώτη μου φορά καθαρά τους δακτυλίους του Κρόνου και 4 φεγγάρια του Δία.

[Stefanis Nikos]

πρωτη φορα που κοιταξα απο τηλε ημουν 14 καλοκαιρι στην Κερκυρα. Καποιος γνωστος γνωστου ειχε ενα στημμενο στην παραλια ουτε που ξερω τι ηταν.

Ειδα την σεληνη και αυτο που μου εκανε περισσοτερη εντυπωση ηταν ποσο γρηγορα "εφευγε" απο το πλανο.

Αλλα αυτο δεν συκγρινεται με την πρωτη ουσιαστικη επαφη μου με τηλε.

Δωρο για το Πασχα πριν 2 εβδομαδες. 70/700.

Μικρο αλλα για τον πρωταρη καταπληκτικο.

Το στηνω λοιπον. Πειραιας, βεραντα προς το νοτο, τσεκαρω το Cartes du Ciel και το γυρναω στον Κρονο. Δεν ηξερα τι θα εβλεπα. Κοιταω με 20'' προσοφθαλμιο και βλεπω εναν φωτεινο δισκο. Ωραια λεω ειδα τον κρονο.

Αλλαζω και βαζω 12''. Κοιταω και δεν κρατιεμαι, αρχιζω να φωναζω την γυναικα μου "τρεξε να δεις κι εσυ, κοιτα αλλα μην τρομαξεις".

Νομιζω οτι η λεξη "δεος" δεν αποδιδει αυτο που αισθανθηκα. Νομιζω στην αρχη τρομαξα!!! Ηταν τρομαχτικο σαν καποιος να με κοροιδευε και να ειχε κρεμασει ενα παιχνιδακι στο σχημα του Κρονου μπροστα στο τηλε.

Φανταστικο - Φανταστικο - Φανταστικο.

[johndouk]

Κοιταω με 20'' προσοφθαλμιο και βλεπω εναν φωτεινο δισκο. Ωραια λεω ειδα τον κρονο.Αλλαζω και βαζω 12''....

Θέλω κι εγώ μια τέτοια ...στρογγυλή τηλεόραση - προσοφθάλμιο !!!

 

Φίλε Νίκο, με συγχωρείς για τον αυθόρμητο αστεϊσμό, υποθέτω ότι προφανώς εννοούσες mm κι όχι ίντσες.

 

Σου συνιστώ στο μέλλον να είσαι προσεκτικότερος, γιατί σ'αυτό το forum δεν ισχύει ...ο νόμος της βαρύτητας (δεν πέφτει τίποτα κάτω) !

[tomhel]

Ασχετος απο αστρονομια κ.τ.λ. , μου ειχε κανει εντυπωση τα τρια αστερια που εβλεπα να ειναι στην ιδια ευθεια ( ζωνη του Ωριων) .Καπου βρηκα ενα ζευγαρι κυαλια 10χ50 και παρατηροντας τα τρια αυτα αστερια, επεσα στο νεφελωμα του ....

Απο εκει ξεκινησαν ολα..........

[Vegan]

1996, δέκα χρονών.

Στο σπίτι έχουμε τραπέζι για να υποδεχθούμε τον παππού μου που έρχετε από τον Καναδά να μας επισκευτεί...

Ο παππούς φτάνει και μετά τους εναγκαλισμούς και τα καλωσόρισες αρχίζει να ξετυλίγει τα δώρα.....(φατσούλα 10χρονου που περιμένει δώρο)

 

Μην είναι ρούχα? Ποδήλατο?(Μπααα δε χωράει στη βαλίτσα) Κασετόφωνο?

 

Τι είναι αυτό??????

Κυάλια!!!!

 

-Και τι να τα κάνω αυτά ρε παππού?Δεν έχουμε θάλασσα εδώ (φατσούλα παππού που δέχετε κοτσάνα 10χρονου)

-Έλα στο μπαλκόνι να σου δείξω...

-(Φατσούλα δεκάχρονου που κοιτάει τα αστέρια για πρώτη φορά)...Κοίτα να δείς που τελικά είχαμε και θάλασσα και δεν το ήξερα....

[ender]

Vegan

 

1o Bραβείο (για την ώρα) Αναμνήσεων

[Foehammer]

Vegan

 

1o Bραβείο (για την ώρα) Αναμνήσεων

 

Προσυπογραφω!!!

[Stefanis Nikos]

Φίλε Νίκο, με συγχωρείς για τον αυθόρμητο αστεϊσμό, υποθέτω ότι προφανώς εννοούσες mm κι όχι ίντσες.

 

Προφανως, απο τον πολυ ενθουσιασμο μου ξεφυγε.

Παρεπιπτοντως η παρομοιωση με την θαλασσα που εκανε ο Vegan πολυ πετυχημενη!!!

[johndouk]

Κοίτα να δείς που τελικά είχαμε και θάλασσα και δεν το ήξερα....

...και πλανεύτρα μάλιστα !!!

Φίλε Vegan =D>

[Stefanis Nikos]

Επι της διαδικασιας : πως γραφετε στα μυνηματα ο ταδε εγραψε μπλα μπλα και απο κατω το σχολιο σας?

[ender]

Επι της διαδικασιας : πως γραφετε στα μυνηματα ο ταδε εγραψε μπλα μπλα και απο κατω το σχολιο σας?

 

μόλις πάτησα το "παράθεση" και με έβγαλε σε μήνυμα που αρχίζει παραθέτωντας

το δικό σου κείμενο (δοκίμασέ το, μετά αν δε θες να γράψεις τίποτα πάτα

το <- "πίσω")

[Stefanis Nikos]

μόλις πάτησα το "παράθεση" και με έβγαλε σε μήνυμα που αρχίζει παραθέτωντας

το δικό σου κείμενο (δοκίμασέ το, μετά αν δε θες να γράψεις τίποτα πάτα

το <- "πίσω")

 

Φιλε Ender ευχαριστω πολυ.

[Κατερινα]

Εκλειψη ηλιου σε ηλικια 5 ετων.

(και διευκρινιζω για καποιους... ξερουν αυτοι ποιους εννοω, πως οταν λεω 5 ετων...εννοω βαση

χρονολογιας γεννησεως και ουχι ηλικιας που σχετιζεται με τη θεωρια της σχετικης ηλικιας των

γυναικων).

 

Η μαμα, μας ξαμολησε στους αγρους δινοντας μας κομματια γυαλι τα οποια πρωτα τα ειχε μαυρισει

(αυτη η τοσο ασφαλης μεθοδος για τα ματια... :ρ)

Μετα απο αυτην την εμπειρια ,οπως καταλαβαινετε, παντα κυκλοφορω με μαυρα γυαλια,

πηρα σκυλο, μπαστουνι κι εμαθα τη μεθοδο μπραιγ !

(να διευκρινησω παλι για καποιους πως ηγγικεν η ωρα να παψουν να μπερδευουν το μπαστουνι μου... με μαγικο σκουποξυλο!!!)

[Rigelian]

Δεν έχω τηλεσκόπιο, δεν έχω δει ποτέ τον ουρανό με κυάλια. Ούτε που θυμάμαι πότε παρατήρησα τ' αστέρια για πρώτη φορά. Μικρός, σίγουρα. Ξέρω, όμως, ότι πάντα μου άρεσε, φαντάζομαι για όλους ισχύει αυτό.

 

Θυμάται κανείς μια σειρά παιδικών βιβλίων με σκληρό εξώφυλλο και με γενικό τίτλο Ο Κωστάκης και η Αλίκη? Γαλλικού εκδοτικού οίκου, μεταγρασμένου στα ελληνικά. Υπήρχε βιβλίο της σειράς αυτής για τον ουρανό!

[menelaus]

Για πολλα χρόνια την εβλεπα απο το παράθυρο μου.

Αλλοτε μου κρυβόταν αλλοτε πάλι όχι. Το ήξερε οτι την έβλεπα κρυφά.

Πολλες φορές της μίλαγα. της εγραφα Μεγάλωσα, επιασα δουλειά παντρεύτηκα, αλλά δεν επαιρνα τα μάτια μου απο πάνω της.( Αμαρτία

εξομολογύμενη ουκ εστι αμαρτία.)

Μου χαρίζουν κάποια στιγμή ενα τηλεσκόπιο.

Οπως πολυ καλα καταλαβαίνετε όλοι,

το στήνω στο παραθύρι μου και την περιμένω.

Δεν μπορει θα μου την κάνει τη χάρη ...

γλυκειά αναμονή και νασου ξεπροβάλει...

 

οταν εστιασα τρελλάθηκα.

ακόμα μέχρι σήμερα οι κρατήρες της με εχουν κολλημένο επάνω της

[Takver]

Ειναι δυσκολο να μιλησω για την πρωτη μου φωρα χωρις να αναφερω τα προκαταρτικα. Γιατι οταν τελικα ειδα μεσα απο ενα τηλεσκοπιο, και μαγευτηκα, εψαξα πολυ να βρω τους λογους που με οδηγησαν στο ν ανεβω στον μικρο θολο που βρισκοταν στον 6ο οροφο του κτηριου Curie και να βαλω το ματι μου πισω απο το προσοφθαλμιο...

 

Προκαταρτικα (σκορπιες αναμνησεις απο τα παιδικα και εφηβικα μου χρονια):

 

1) Με θυμαμαι παιδι, καθισμενη στα σκαλια του σπιτιου μας στο χωριο, και την γιαγια μου να χει βαλει φωτια για να σκουρινει με φουμο ενα κομματι γυαλι.

Με θυμαμαι, αρχικα, να φοβαμαι μην καει ο κηπος μας και μην κοπω με το με το τζαμι. Και θυμομουν τον Ηλιο που ειδα μεσα απο αυτο το τζαμι, για χρονια και χρονια, και πιστευα οτι εκεινη την μερα ειχα δει μια ολικη εκλειψη...

Αυτη η αναμνηση μ εκανε να παρακολουθησω καθε μερικη εκλειψη, ολα τα επομενα χρονια της ζωης μου, να παω ως το Καστελοριζο.

Μονο στο Καστελοριζο συνειδητοποιησα οτι προφανως δεν ειχα ξαναδει ολικη, οτι η εκλειψη που θυμομουν ηταν μια δακτυλοειδης, οτι πανε πια 30 χρονια απο τοτε (ηταν τον απριλη του 76, διακοπες του Πασχα) και οτι ημουν μολις 4 χρονων τοτε που πρωτοκοιταξα τον Ηλιο...

 

2) Με θυμαμαι παιδι, καλοκαιρια στο χωριο, ξαπλωμενη στο ραντζο στο μπαλκονι, και την γιαγια να μας λεει παραμυθια... Τοτε εμαθα την πουλια και τον Αυγερινο, την πυρωστια και το σπασμενο κρεβατι, τον εφταπαρθενο χωρο και το τριγωνο του καλοκαιριου, να χανομαι (αποκοιμιεμαι) κοιτοντας τον γαλαξια... Δεν μου παιρνουσε καν απ το μυαλο η ιδεα οτι υπαρχουν αστερια και στον ουρανο την πολης τον χειμωνα...

 

Θυμαμαι και αλλα πραγματακια: Τις φωτογραφιες του Κρονου, των Δακτυλιδιων του και των Δορυφορων του που ειχαν καταφτασει με το ταχυδρομιο απο την Αμερικη. Το μπαλονι-χαρτη του ουρανου που ειχε φερει μια φιλη μου απο το Παρισι οταν πηγαιναμε Λυκειο: ειχα περασει ενα σαβατοκυριακο ολοκληρο, παρεα με ενα φιλο και μπολικες μπυρες, προσπαθοντας να καταλαβω πως διαβαζεται, γιατι εχει μηνες και ωρες γραμμενα πανω του....

 

Η πρωτη μου φωρα:

οκτωμβρης του 90.

Πρωτοετης φοιτητρια του Μαθηματικου σ ενα αχανες Πανεπιστημιο σε μια ξενη χωρα. Τα γαλλικα μου, μετριοτατα. Η Σελιν, η κοπελα διπλα στην οποια εκατσα τυχαια την πρωτη μερα στο Αμφιθεατρο μοιαζει λιγο σπασικλα για τα γουστα μου αλλα καλο παιδι. Ψιλοσυζηταμε στα διαλειματα. Μια παρασκευη απογευμα με ρωτησε αν με ενδιαφερει η αστρονομια. Το σκεφτηκα λιγο, θυμιθηκα το μπαλονι, και απαντησα "Ναι". Μετα μου ειπε πολλα και διαφορα αλλα, που δεν πολυκαταλαβαινα αλλα τελικα μετα το μαθημα (πιο πολυ για την παρεα) την ακολουθησα. Πηγαμε πισω απο το Πανθεον στο κτηριο Curie, εκει οπου ηταν ενα αιωνα πριν τα εργαστηρια του θρηλικου ζευγους. Οι μυθοι και οι θρυλοι του πανεπιστημιου μας (που ακομα και εγω ειχα προλαβει να ακουσω, παρολο που ειμουν μολις τρεις βδομαδες εκει) λεγαν οτι το κτηριο παραμενει ραδιενεργο.

Ο νυχτοφυλακας στην εισοδο, ο κυριος Σεμπατιε, ηταν μια απο τις πιο καλτ μορφες που χω συνανησει στη ζωη μου: Παντα τυφλα στο μεθυσι, με μια πατατοειδη μυτη, ψιλολιγνος με ενα τεραστιο (νυφαλιο και γαυγιστεροτατο) καταμαυρο ντομπερμαν παντα διπλα του και ενα επεισης καταμαυρο, παντα στραβοφορεμενο, περουκινι στο κεφαλι. Κατι ελεγε εντονα, τοτε δεν καταλαβαινα τωρα πια ξερω οτι καθε φωρα που μας εβλεπε εβριζε θεους και δαιμονες γιατι θεωρουσε δεν θα πρεπε να παραμενουν φοιτητες στα κτηρια μετα τις 8 το βραδυ και δεν αποδεχτηκε ποτε το οτι ειχαμε καταφερει τα παιδα να χουμε αδεια να μπαινοβγαινουμε τις νυχτες....

Ανεβηκαμε τρεις οροφους με ασανσερ και μετα απο τις σκαλες, σ ενα πυργακι, αλλους τρεις για να βγουμε σ ενα μικροσκοπικο καμαρακι.

Εκει μας περιμενε ο Ζαν-Μπατιστ, προεδρος της φοιτητικης ομαδας αστρονομιας. Περιμεναμε και αλλους. Μας εδειχνε κατι "φωτογραφιες" κολλημενες σ ενα τετραδιο. Ασπρα σημαδια στο μαυρο... Κατι λιγο πιο μουτζωρωμενα σημαδια μας τα δειχνε ολο περηφανια και ηταν λεει κατι Μ31, Μ32... που ειχα μπλεξει;

Φτασαν και οι αλλοι, που μου φανηκαν και αυτοι σπασικλες... Μετανιωνα την ωρα και την στιγμη που ειχα ακολουθησει την Σελιν, νοσταλγουσα τα Παρασκευοβραδα στην Αθηνα μου.

Τελικα ανεβηκαμε τα τελευταια σκαλακια και πηγαμε στο θολο. Αυτος μ αρεσε! Τον Ανοιξα εγω (γρουτσου-γρουτσου η μανιβελα, πιαστηκαν τα μπρατσακια μου).

Το "τηλεσκοπιο" δε μου γεμισε το ματι. Δεν ηταν σαν μεγαλο κυαλι.

Ειναι Newton μου ειπαν.

"Παρντον";

(αργοτερα εμαθα! 10ιντσο)

Ειμασταν πεντε οι παρθενοι εκεινη την βραδυα. Εγω, ντροπαλη και εξω απο τα νερα μου κοιτουσα παντα τελευταια.

Πρωτα ειδαμε τον Δια. Η Σελιν νομισε οτι εβλεπε το ματι του (Παρντον; ). Ο Μαρκ, κοιτουσε και δεν ξεκολουσε. Εμενα μου φανηκε μικρος και φοβομουν να ακουμπησω το οτιδηποτε. Δεν διορθωσα την εστιαση....

 

Μετα... Ωριονας. Μ42 λεει (κατι συμαιναν αυτα τα Μ, το ξερα γω!).

Η Σελιν εστιαζει και δεν κανει σπασικλικα σχολια.

Ο Μαρκ κοιταει, κοιταει, κοιταει, κοιταει, και τελος σηκωνεται και λεει δυνατα "orgasme" (Παρντον; )

Και οι δυο αλλοι, κοιταξαν πιο προσεκτικα...

Ηταν η σειρα μου. Δε φανταζομουν τι θα δω.

Κοιταξα. Κοιταζα. Τολμησα να εστιασω. Ανακαλυπτα. Κολλησα... δε μιλησα και σταματησα να ασχολουμαι με τα παντα. Merci Celine!

[Κατερινα]

Takver.... εξαιρετική περιγραφή!!!

Με ταξιδεψες με σαγηνευτικο τροπο σε κεινα τα μαγικα χρονια της αθωοτητας...

που στα παιδικα ματια πολλα πραγματα μοιαζουν (και καποια απο αυτα ειναι) σπουδαια

και χαρασσονται για παντα στη μνημη τους...

[johndouk]

Takver.... εξαιρετική περιγραφή!!!

Με ταξιδεψες με σαγηνευτικο τροπο σε κεινα τα μαγικα χρονια της αθωοτητας...

που στα παιδικα ματια πολλα πραγματα μοιαζουν (και καποια απο αυτα ειναι) σπουδαια

και χαρασσονται για παντα στη μνημη τους...

Κατερίνα

θα συνυπογράψω το σχόλιό σου...

(καθώς και την κίνηση αποκατάστασης της ακρίβειας των δεδομένων προφίλ)