fraktals και γιγαντες

[astroilias]

Αν κοιταξουμε προς τα πανω,βλεπουμε οτι ,δεν βλεπουμε και πολλα σε σχεση με το ολο.

Αν κοιταξουμε προς τα μεσα,εχουμε επισεις τα ιδια,μεχρι που παει ο μικροκοσμος;

Τι ειναι το μικροτερο που μπορουμε να δουμε ως τωρα;

Στο σχολειο ειχα μαθει οτι ειναι τα κουορκ.(ετσι νομιζω τα λενε)

Και αν μπορεσουμε να δουμε ακομη πιο μεσα,τι θα δουμε;

Ισως δουμε τα..............ας τα ονομασουμε μικρονανονια.

Και αυτα απο τι θα αποτελουνται;

Ισως να εχουν επισεις πυρηνα,με αλλα σωματιδια που τα περιβαλλουν,ολα στογυλα.

Προς τα εξω το ιδιο,ολα στρογκυλα,ηλιοι με πλανητες,πυρηνες με ηλεκτρονια.

 

Το συμπαν λενε διαστελετε,απο το μπικ μπανγκ και μετα,εκει λενε δημιουργηθηκε ο χωρος,το συμπαν διστελετε,μεσα σε τι;

στο τιποτα;

 

Ισως να ειμαστε,το υγρο,που εβαλε στο ποτηρι του καποιος γιγαντας,την ωρα που επεφτε,εγινε το μπανγκ,τωρα ειμαστε μεσα στο ποτηρι,και το νερο ακομη στροβηληζετε.

Μεσα σε αυτον τον χρονο,περασαν για μας ετοι φωτος,για τον γιγαντα,ισως μονο ενα γιγαντοδευτερολεπτο.

Ολα ειναι σχετικα!

Ισως καταληξουμε στο στομαχι του!

Μολις διψασει,θα βαλει ακομη ενα ποτηρι νερο να πιει,και ενα νεο συμπαν θα δημιουργηθει,για ενα γιγαντοδευτερολεπτο.

ποιος ξερει;

[ender]

τι πίνεις ρε μεγάλε!!! ποιος είσαι, ο Johndouk;;;;;

[astroilias]

Δεν πινω,μονο χαλασμενα χαπια καταπινω

 

Αυτο μου ηρθε χτες,μετα απο 5 μπυρες(χαλασμενες)

[ender]

Ηλία μου δεν εννοούσα εσένα!!!

στον γίγαντα μίλαγα!

 

(μόνο 5;;; )

[Foehammer]

Men In Black, Will Smith και Tomy Lee Johnes..Η απαντηση λιγο πριν τους τιτλους τελους...

 

[Stefanis Nikos]

Συμφωνω κι εγω... πολυ ασχημη μερα η Δευτερα! Παντως εμενα μου αρεσε ο συλλογισμος.

[sotiris2]

Έτος 1976, 15 χρόνων, Γυμνάσιο Εμποροϋπαλλήλων στην Πλατεία Μητροπόλεως, τρίτη σειρά στο κέντρο .

Κάπου εκεί, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου………..άρχισα να παρατηρώ το χερούλι της πόρτας.

 

Χωρίς να έχει προηγηθεί καμία προεργασία, καμία προϋπόθεση, καμία σχετική γνώση, καμία αναγκαιότητα, αλλά μόνον η διαύγεια στο ένστικτο, είδα τον εαυτό μου να καταδύεται βαθιά στα σωθικά του χερουλιού.

Τόσο βαθιά, ώστε αργότερα να μπορώ να πω ότι μέσα από ένα είδος ‘’αναγωγιστικής προσέγγισης’’ μετέφερα με απόλυτα φυσικό τρόπο την αίθουσα του σχολείου σε ένα απειροελάχιστο σημείο μέσα στο χερούλι της πόρτας.

 

Μόλις σκέφτηκα το ανάποδο…….απλά άνοιξε ο ουρανός.

Το ταξίδι προς τα μέσα το έκανα και προς τα έξω και δεν ένοιωθα καμία διαφορά. Το ένα αντιστοιχούσε με το άλλο. Κάθε ερώτημα προς τα μέσα μπορούσε να απαντηθεί προς τα έξω και ανάποδα.

 

Αυτό που τελικά κράτησα τα επόμενα δύσκολα χρόνια, ήταν ότι είχα μια ικανοποιητική σφαιρική ερμηνεία για Εκείνον. Ήταν τόσο κοντά λοιπόν. Μάλλον ήταν παντού.

 

Μήπως ήταν το ίδιο το χερούλι ? Για εμένα στην αίθουσα, μέσα στο χερούλι.

Για εμένα στην αίθουσα προς τα έξω? Το γιγάντιο χερούλι λοιπόν και όχι απαραίτητα χερούλι, μπορεί μέδουσα μπορεί οτιδήποτε. Αυτό το σώμα. Και το Big Bang? Τι άλλο από μία γέννηση, ένα ωάριο. Και η διαστολή? Σαν μεγάλωμα μοιάζει, σαν να παίρνει κιλά. Και το πνεύμα, η πρόοδος? Γιατί απότομα? Μήπως όπως ένα παιδί από τα 14 στα 17? Και έξω από το γιγάντιο χερούλι? Μα φυσικά ο φυσικός του χώρος, θα δούμε τους γονείς του εκεί.

Θα μπορούσε το σύμπαν μας να είναι μέσα σε ένα νεφρό? Τότε αν επικοινωνήσουμε με άλλα όντα θα πρέπει να είναι ακριβώς όπως εμείς και θα επικοινωνήσουμε μόνον όταν η γνώση και οι τεχνολογίες θα έχουν μοιράσει την απόσταση. Πνευματικά όντα με τρία μάτια και επτά πόδια μάλλον θα βρίσκονται στο συκότι.

Εκρήξεις, υφέσεις, επαναστατικές ανακαλύψεις, επαναστάσεις, πόλεμοι, μαζικές ψυχολογίες, τάσεις και ρεύματα, εξέλιξη, χρονοδιαγράμματα στο ίδιο μήκος κύματος με το γιγάντιο χερούλι.

Η τάση προς την αρετή στην υπηρεσία του γιγάντιου χερουλιού να τείνει προς την αυτόματη ίαση. Όπως το κόψιμο στο δάκτυλο. Στρατιές ενάρετων θα αποκαταστήσουν την γενετική προδιάθεση.

κλπ. κλπ. κλπ.

 

Ήταν μια ωραία περίοδος και στην πορεία των χρόνων ωρίμασε ο τρόπος αντιμετώπισης της εσωτερικής ανάγκης για έρευνα προς αυτήν την κατεύθυνση. Φυσικά υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφραστεί κανείς και να προβεί σε ενέργειες ανάλογα με την ορμή που αισθάνεται για να εκφραστεί πάνω σε ένα θέμα. Είναι σίγουρο παράλληλα, ότι μπορεί πολύ εύκολα να υποπέσει κανείς σε γραφικότητες, ημιμάθεια, ασυνέχεια, και το χειρότερο σε μία εγωιστική υποκειμενικότητα με απρόβλεπτες συνέπειες στην Γενική Ισορροπία του τοπικού περιβάλλοντος αυτού που ασχολείται.

Ζητούμενο για μένα ήταν και είναι η επιστημονική τεκμηρίωση. Όταν ίσως το 98% των προηγμένων ανθρώπων θα έχουν πανεπιστημιακή γνώση ( το προηγμένο και πανεπιστημιακή σε μια ευρύτερη βάση, με την έννοια της κοινής γνώμης ) τότε και η θρησκεία π.χ. θα υποδεχτεί την επιστημονική τεκμηρίωση σαν φυσικό επακόλουθο της αναγκαιότητας για αντικειμενικότητα.

 

 

Μέσα από την Ζωγραφική μεταφέρω τους τόπους προς τα μέσα και προς τα έξω κατά βούληση και μέσα από την σύνθεση μουσικής, καταγράφω τους ήχους των τόπων.

Ξέρετε είναι μία ιδιόμορφη ελευθερία αυτός ο τρόπος, να αποτυπώνω πιθανόν υπερπολύπλοκους μαθηματικούς οργανισμούς υπό μορφή φράκταλ, άσχετα αν ξεπηδάνε από απλούστατους μαθηματικούς κανόνες ή απλούς κανόνες γενικότερα.

 

Σε ότι με αφορά πάντως, νομίζω ότι μου έτυχε μία απλή εσωτερική προετοιμασία την οποία όπως έλεγε και ο Ίλια Πριγκόζιν για την εξέλιξη των συστημάτων, ότι οδηγούνται από ένα μείγμα αναγκαιότητας και τύχης.

Αναγκαιότητα για μία αρμονική αλληλουχία των γεγονότων προς μία κατεύθυνση, και σε πλήρη ισορροπία των πιέσεων σε οποιοδήποτε βαθμό και επίπεδο, όπως και τύχης με την έννοια που ο λαός πολύ σοφά αναφέρει ‘’ ήταν τυχερό του’’.

 

Εκατομμύρια άνθρωποι όπως εγώ, πιστεύω ότι ετοιμάζονται φυσιολογικά και μέσα από την επιλεγμένη καθημερινότητά τους, να υποδεχτούν το πνεύμα και την γνώση σε ένα άλλο επίπεδο και όχι μεταβατικό. Σε ένα ώριμο επίπεδο το οποίο δεν υπάρχει και λόγος να κατακτηθεί διότι απλά συμβαδίζουμε. Η συμμετοχή είναι το ζήτημα.

 

Τα ποιοτικά και ποσοτικά εφόδια που θα διαθέτει κανείς μέσα από τις δόσεις που η ‘’φύση’’ μοιράζει κατακέφαλα, ώστε να συμμετέχει τελικά στις εργασίες του οργανισμού να λειτουργεί ‘’φυσιολογικά’’ με βάση την γενετική του δομή , διατίθενται και κινούνται με βάση την στατιστική, τις πιθανότητες και είναι απολύτως συμπτωματικά.

 

Επί του συνόλου όμως, καθόλου συμπτωματικά………….. ''θέλω'' να πιστεύω…διότι όπως έλεγε και ο Παπανούτσος, η προσδοκία και όχι η άποψη, συνδέεται με την Προοπτική.

[sotiris2]

Να συνδέσω ακόμα λίγο τα παραπάνω, με αυτό που βασανίζομαι χρόνια τώρα και είναι το εσωτερικό σύμπαν μέσα από τη ζωγραφική..........ελπίζοντας να μην βασανίζω και εσάς.

 

 

ΑΔΕΙΑ ΧΡΗΣΗΣ

 

Βασικό κίνητρο για να αρχίσω να αφιερώνομαι στα χρώματα και την αποτύπωση γενικότερα, ήταν η ανάγκη μου να παρατηρώ τα πράγματα από μικρή ηλικία σε τέτοιο βαθμό και βάθος που κατ ‘ανάγκη να χρειάζεται να συσχετίζω όσα παρατηρούσα και να προκύπτουν αποτελέσματα που στη συνέχεια τα εισέπραττα και τα ένοιωθα σαν παραγωγικό κέρδος.

 

Το κέρδος αυτό ήταν περισσότερο υγιής αίσθηση παρά κεφάλαιο προς χρήση και έτσι στην πορεία εξελίχθηκε σε μόνιμη εξάσκηση και εμπειρία που τώρα αποτυπώνω έγχρωμα.

 

Εξασκώντας διάφορα επαγγέλματα από 14 χρόνών φάνηκε ότι ένα πράγμα μπορούσε να συμβεί στην περίπτωσή μου.

Η κάθε εργασία που μου είχε ανατεθεί, κατά γενική ομολογία όλων των προϊσταμένων, είχε το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.

 

Είχε όμως ?

 

Το ζήτημα ήταν με ποια κριτήρια είχε το όποιο αποτέλεσμα και ποιος καθόριζε το αποτέλεσμα.

 

Πολλές φορές το θέμα της εργασίας και κάθε ενέργειας γενικότερα, είναι ποσοτικό, ποιοτικό, παρουσίασης, , προοπτικής, εικόνας, στρατηγικής, κατεύθυνσης, προσωρινής λύσης, βραχυπρόθεσμο, μακροπρόθεσμο και πολλά άλλα.

 

Φαίνεται σίγουρο ότι οποιαδήποτε ενέργεια, κίνηση και αποτέλεσμα, έχει προηγούμενο και κλίνει να ρυθμιστεί κατά έναν τρόπο που να καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερα επίπεδα με τάσεις εξομάλυνσης και ανεξάρτητα από την ένταση.

 

Μία σταγόνα νερό σε ένα κεκλιμένο πιάτο θα καταλάβει τόσο χώρο όσο της επιτρέπει το μέγεθός της, το βάρος της, η ρευστότητά της, το υλικό και η κλίση του πιάτου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Η εργασία της σταγόνας.

 

Αν κατά την διάρκεια αποτύπωσης γεγονότων ξεφύγουμε από τον υποκειμενικό τρόπο αξιολόγησης των ενεργειών μέχρι και το αποτέλεσμα, θα έχουμε αφήσει ελεύθερο τον μηχανισμό συσχέτισης των γεγονότων και θα έχουμε καλύψει το γεγονός δημοσιογραφικά.

 

Η εμπειρία και το ένστικτο πλέον οδηγούν στον αυτόματο συσχετισμό ο οποίος και είναι άχρονος διότι οδηγείται από τον πρωτογενή συσχετισμό.

 

Ο προϊστάμενός μου είχε γνώση του πρωτογενούς συσχετισμού μέσα από τις εντολές της εταιρίας και εγώ εργαζόμουν αυτόματα.

 

Ο πρωτογενής συσχετισμός οδηγείται από την παραγωγικότητα και την προοπτική

 

Αυτό που φαίνεται να λειτουργεί στην σκέψη και στην τελική αποτύπωση είναι ο αυτόματος συσχετισμός που γίνεται κατά την διαδικασία παραγωγής ενός αποτυπώματος –έργου ζωγραφικής.

Tο σύνολο των στοιχείων / υλικών , κινούνται μέσα από ίδια μονοπάτια, συγκεντρώνονται και εν τέλει εκτονώνονται με τέτοια δύναμη όπου η τελική τους θέση να είναι όχι μόνον φυσιολογική αλλά και αυτονόητη.

 

· Βασική προϋπόθεση για την ‘’άδεια χρήσης’’ στα μονοπάτια είναι η εμπειρία και η κατανόηση του τρόπου αντίδρασης των υλικών και των στοιχείων σε σχέση με τις αισθήσεις και την ορθή κατανομή τους στα καλούπια που ο πρωτογενής συσχετισμός έχει δημιουργήσει.

· Η ‘’άδεια χρήσης’’ για την ενσωμάτωση και των αισθήσεων και του ψυχισμού στη διαδικασία της αποτύπωσης είναι σε τελικό στάδιο το αποτέλεσμα με όλες τις παραμέτρους ‘’επί τάπητος’’ Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο επίπεδο, από την ορατή ή αόρατη γωνία λήψης, και για οποιοδήποτε τρόπο παρατήρησης.

 

 

Σε κάθε περίπτωση, κάθε αποτύπωμα είναι τόσο πολύχρωμο και πολύπλοκο όσο και οι συσχετισμοί που λειτούργησαν για το συμβάν που καταγράφηκε.

 

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι αεροφωτογραφήσεις αόρατων περιοχών σε γεγονότα, που θα έχουν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.

 

Θα ήθελα να αποτυπώσω την μύτη της σφαίρας- ένα απειροελάχιστο κομάτι της- , την θερμότητα της, την πυκνότητά της την απόλυτη στιγμή και πυρηνικό σημείο που καρφώνεται στο κορμί ενός φαντάρου, που δεν ξεκίνησε καν να πολεμάει και να την συνδέσω με την ίδια θερμότητα, πυκνότητα και απόλυτη πυρηνική αγάπη που εκείνη την ίδια στιγμή έχει κυταρικά καταχωρημένη η μάνα για αυτό το μοναχοπαίδι της.

 

Αυτήν την χρονική διασταύρωση.

 

Εξετάζω μόνιμα την ημερομηνία λήξης της ‘’άδειας χρήσης’’ και μόνιμα σπεύδω για ανανέωση.

 

Σωτήρης Σωτηρίου

 

....Astroilias, με άγγιξε το θέμα και πήρα φόρα.......δεν θα το πιστέψεις...αλλά μου λείπει η Γερμανία, ο τρόπος της.....γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί.

[johndouk]

Πραγματικά Ηλία

νά'ξερες πόσο "ακούμπησες" τα μέσα του Σωτήρη, γράφοντας τις σκέψεις σου....

 

Πραγματικά Σωτήρη

νά'ξερες, όταν τα λέγαμε προχτές, πόσες φορές σκέφτηκα τον Ηλία...

 

Νόστιμον ήμαρ ...

Τι ομορφιά να βλέπεις στις σκέψεις φίλων, αναμνήσεις των δικών σου σκέψεων ...

Κι ας συναντιόμαστε μέσα από τις οθόνες μας χάρις σε ηλεκτρόνια...

 

Δεν είναι απαραίτητες μπύρες και πόμολα φίλοι μου καλοί...

Είναι ίσως οι αφορμές να παγώσουν λίγο κάποιες πεζές σκέψεις μας.

 

Αρκεί να θυμόμαστε ότι εκεί πάνω μέσα στο κρανίο μας έχουμε κι έλικες ακόμα αδρανείς, ξεκούραστους και πρόθυμους να δουλεύουν για μας που και που... Κι είναι κι οι περισσότεροι, έ;...

 

Και να επιτρέπουμε σ'αυτό που λέμε ψυχή μας, να δέχεται την ενέργειά τους και να την αθροίζει στο απόθεμά της...

 

Κοιτάζουμε τον κόσμο προς τα μέσα μας, όπως κοιτάζουμε τον κόσμο έξω μας με τα τηλεσκόπιά μας και με αντικειμενική διάθεση.

 

Γι'αυτό ευχόμαστε ΚΑΘΑΡΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ και για απόψε.

Κι ας μείνουμε εκεί... Έχει πολύ δουλειά ακόμα...

[sotiris2]

Εύχομαι και εγώ καθαρούς ουρανούς για απόψε Johndouk.

 

Με την ευκαιρία και σε σχέση με ένα άλλο πρωϊνό θέμα, να ενημερώσω ότι ............δεν έχω θέσει κανένα ερώτημα προς απάντηση.....μόνο προσδοκίες.

 

Σωτήρης Σωτηρίου

[astroilias]

Αυτο απλα μια σκεψη ειναι,μια απο τις πολλες...............

Τι να κανουμε,οταν δεν μπορω να κοιμηθω,τοτε εχω εμπνευσεις!

 

Δεν περιμενα να απαντησει κανενας ,πανω στις σκεψεις που αποτυπωσα!

 

Δεν πρεπει να δεχωμαστε τιποτα σαν αληθεια, ασχετως κ΄ αν το δεχωνται χιλιαδες κουτορνιθια. ΝΕΑ κοσμοθεωρία.

[ender]

Ηλία πως θα αντιμετώπιζε η κοσμοθεωρία σου ("δεν δεχόμαστε τίποτα για αλήθεια")

την ... θεωρία μου "όλα είναι ψέματα";

 

κύριοι, ιδού το ξακουστό παράδοξο astroiliender!

[ender]

πάντως Ηλία, χωρίς πλάκα, περιέγραψες υπό μορφή "μύθου" μία σκέψη που

έχω κάνει κι εγώ (και όλοι μας πιστεύω) σχετικά με τη σχετικότητα (ουπςς) του μεγέθους

ή, αν προτιμάμε, της έννοιας μεγάλο - μικρό.

 

Δηλαδή, τι θα εμπόδιζε το "τεράστιο" σύμπαν μας να είναι ο απλούστερος δομικός

λίθος κάτι πραγματικά τεράστιου (και έμβιου όντος ακόμη, γιατί όχι), όπως επίσης

τι θα εμπόδιζε την ελάχιστη υλική οντότητα του κόσμου μας να είναι ένα ολόκληρο σύμπαν

 

κάτι σαν τον κόσμο στο ντουλάπι (θυρίδα, δε θυμάμαι καλά) στο ΜΙΒ 1

 

(δεν ήπια καμιά μπύρα απόψε, είχα πέσει στο βαρέλι μικρός)

[xXx]

Έγω πιστεύω πως κάποιο ανώτερο ον τα έχει σχεδιάσει όλα και για κάποιο λόγο σχεδιάσε και εμάς!!Κάποια απότερο σκοπό έχουμε που βρισκόμαστε εδω!!Μήπως ήμαστε <<μηχανές>> που δουλεύουμε για χάρη άλλου??LOL!<<Η θεωρία της παλαβομάρας>>!!!

[astroilias]

astroiliender

θα μας επιτρεψεις να μας απαντησω;

 

Θα το πω εγω...οχι θα το πω εγω............

 

καλα, πες το εσυ,οχι πες το εσυ τωρα

 

Αληθεια ειναι καθε τι που δεν ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΩΣ ΨΕΜΑ.

Και συνεχιζει να ειναι αληθεια , μεχρι την στιγμη που θα αποδεχτει ως ψεμα.

Διαψευστε μας

[xXx]

Ωραίος!!Μιά ερώτηση!!Μπορείς εσύ να το αποδείξεις αυτό που υποστηρίζεις??

[astroilias]

χΧχ

και το ανωτερο ον,ποιος το κατασκευασε;

Εδω δεν θελουμε να παραδεχθουμε,οτι ουτε ενα καρφι δεν μπορει να γινει απο μονο του

Και θελουμε να δεχθουμε τωρα,οτι το ον εγινε απο μονο του;

 

Ποιος φταιει για ολα;

Αυτος που κατασκευασε ,αυτον που κατασκευασε αυτον που τα κατασκευασε ολα,φτιαγμενος απο τον κατασκευαστη, που κατασκευασε που τον κατασκευασε;

 

Ξεμπερδεψτα συ τωρα

[astroilias]

Ωραίος!!Μιά ερώτηση!!Μπορείς εσύ να το αποδείξεις αυτό που υποστηρίζεις??

 

Οχι

[xXx]

Έγω το είπα αυτό χαριτολογόντας έτσι!! !!

[Rigelian]

Αυτός που προτείνει κάτι φέρει το βάρος της απόδειξης, όχι αντίστροφα. Δηλαδή, αν ο Χ πει ότι ο Ψ είναι ελέφαντας δεν θα πρέπει (θεωρητικά τουλάχιστον) ο Ψ να αποδείξει ότι αυτός δεν είναι ελέφαντας! Υπ’ αυτήν την έννοια, σε πολλές θεωρίες δεν μπορεί να αποδειχθεί το αντίθετο, αυτό δεν σημαίνει ότι αληθεύουν.

 

Έτσι οδηγούμαστε στο άτοπο, όπως φαίνεται και με την ατέρμονα ερώτηση που έθεσε ο astroilias!

 

Επιπλέον, ορίζουμε τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο με ανθρώπινα μέτρα. Νομίζω ότι είναι τραγικά και παιδαριώδες εγωιστικό, όπως και η λεγόμενη ‘ανθρωπιστική αρχή’. Ειδικά όταν ξέρουμε (για την ακρίβεια: έχουμε μια υποψία γνώσης) το μέγεθος του γνωστού σύμπαντος.

 

Όμως είμαστε άνθρωποι και αυτό παρατηρούμε. Όλοι μας αναρωτηθήκαμε κάποτε πού μπορεί να σταματήσει ένα ‘zoom’, πιο είναι το πραγματικά ‘άτομο’ κομμάτι της ύλης, αν υπάρχει. Όλοι σκεφτήκαμε την πιθανότητα να είμαστε παιχνίδι κάποιου ανώτερου όντος. Αυτό που αποκαλούμε τώρα ‘ο σύμπας κόσμος’ να είναι παιχνίδι ενός μικρού παιδιού που μας παρατηρεί και διασκεδάζει.

 

Τα τωρινά μας ερωτήματα θα απαντηθούν από τους απογόνους μας. Εδώ και λίγα χρόνια έχω συμβιβαστεί με την ‘μη-απάντηση’ σε θεμελιώδη ερωτήματα. Σκεφτείτε ότι απορίες ανθρώπων περασμένων χιλιετιών έχουν απαντηθεί επιστημονικά, πέραν πάσης αμφιβολίας.

Ο κόσμος πάει μπροστά.

Οι ερωτήσεις μας θα απαντηθούν.

Κάποτε θα βρεθεί τι υπήρχε πριν το big bang και θα απορεί, ειλικρινά, ο φυσικός του μέλλοντος:

«Μα είναι τόσο απλό, πώς δεν το είχαν καταλάβει;»

[Κατσάρης Τάσος]

"Αν δεν ελπίζεις, δε θα βρείς το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο"

[Κατσάρης Τάσος]

"Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια· ενός παιδιού η βασιλεία"

[Rigelian]

Η φρόνηση είναι κοινή σ' όλους

[Κατσάρης Τάσος]

Εμ βέβαια, σιγά που θα είμουν μόνος...

 

Γιατί άλλωστε, "Ο άρχοντας, που δικό του είναι το μαντείο στους Δελφούς, ούτε λέει ούτε κρύβει, αλλά μονάχα σημαίνει"

[Rigelian]

Προς στιγμήν μπήκα στον πειρασμό να το γράψω κι εγώ αυτό, αλλά δεν δέχομαι την ύπαρξη 'ανωτέρων' του ανθρώπου όντων, ούτε δημιουργών, ούτε θείου, μέχρι να υπάρξει απόδειξη.

Όλα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε κριτικά, να προβληματιζόμαστε και να μην δεχόμαστε την γνώμη κάποιου μόνο και μόνο επειδή συμφωνούμε μαζί του σε άλλες γνώμες.

Ακόμα και τον Ηράκλειτο.