Διαστημική Εξερεύνηση

[Δροσος Γεωργιος]

Γαλαξιακος κανιβαλισμος της Ανδρομεδας πριν 2 εως 3 δισεκατομμυρια χρονια!!!

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων έχει φέρει στο φως αποδείξεις για μια γειτονική κοσμική σύγκρουση. Η μελέτη τους δείχνει ότι η Ανδρομέδα ‘ρούφηξε’ κυριολεκτικά εκατομμύρια άστρα του γαλαξία του Τριγώνου (Triangulum) όταν βρέθηκε στο δρόμο της, περίπου, δύο με τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν, με αποτέλεσμα ο τεράστιος γαλαξίας της Ανδρομέδας να αυξήσει το συνολικό του όγκο.

Το φαινόμενο αυτό που ονομάζεται γαλαξιακός κανιβαλισμός οφείλεται στο ότι το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο της Ανδρομέδας καταπίνει το μικρότερο γαλαξία του Τριγώνου, ενώ και οι δύο είναι γαλαξίες ενός μικρού σμήνους γαλαξιών γνωστού ως τοπική ομάδα. Ο γαλαξίας Τρίγωνον, το τρίτο πολυπληθέστερο μέλος της τοπικής ομάδας, είναι περίπου το ένα δέκατο του μεγέθους της Ανδρομέδας.

Ο Nickolay Gnedin, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου του Chicago, ο οποίος δε συμμετείχε στη συγκεκριμένη μελέτη, περιέγραψε αυτήν τη διαδικασία «γαλακτική αρχαιολογία στην πράξη».

Οι αστρονόμοι συγκεκριμένα εντόπισαν μέσω επίγειων τηλεσκοπίων υπολείμματα άλλων γαλαξιών, ότι απέμεινε του κανιβαλισμού της Ανδρομέδας, και η οποία θα έχει πιθανότατα ως επόμενο στόχο τον δικό μας Γαλαξία. Ωστόσο κάτι τέτοιο αναμένεται σε δισεκατομμύρια χρόνια και το μόνο ορατό αποτέλεσμα θα είναι η αλλαγή της θέσης των αστεριών στον ουρανό.

Το φαινόμενο της συγχώνευσης των γαλαξιών είναι γνωστό στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες, ωστόσο οι εικόνες που κατεγράφησαν μέσω ενός τηλεσκοπίου στη Χαβάη έχουν εντυπωσιάσει τους αστρονόμους λόγω της κλίμακας του κανιβαλισμού.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν στα «προάστια» του γαλαξία-κανιβάλου αστέρια, η τροχιά των οποίων αποκαλύπτει ότι είναι αδύνατον αυτά να έχουν δημιουργηθεί μέσα στην Ανδρομέδα.

Οι εικόνες της Ανδρομέδας, που απέχει 2,3 εκατομμύρια έτη φωτός από τον δικό μας Γαλαξία και μάλιστα τα άστρα του φαίνονται με γυμνό μάτι, δείχνουν για πρώτη φορά το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο της Ανδρομέδας να «καταπίνει» τον μικρότερο γαλαξία του Τριγώνου.

Οι γαλαξίες είναι μεγάλες συλλογές άστρων που συχνά κατανέμονται σε κεντρικό δίσκο από τον οποίο ξεκινούν βραχίονες. Σχεδόν πριν 40 χρόνια οι αστρονόμοι έμαθαν ότι οι γαλαξίες είναι ενσωματωμένοι σε μια εκτεταμένη άλω από σκοτεινή ύλη.

Οι νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι αστέρια κατοικούν και στην εξωτερική άλω, και όπως λένε οι ερευνητές αυτά τα αστέρια είναι μάλλον λείψανα των μικρών γαλαξιών που καταστράφηκαν από το ισχυρό παλιρροιακό πεδίο ενός μεγαλύτερου γαλαξία.

Μέσα σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας Τρίγωνον θα καταστραφεί εντελώς από την Ανδρομέδα και τα αστέρια του θα διασκορπιστούν σε όλη την άλω (φωτοστέφανο) της Ανδρομέδας. Και σε λίγα δισεκατομμύρια χρόνια μετά από αυτό, η Ανδρομέδα και ο Γαλαξίας μας αφού συγκρουστούν θα συγχωνευτούν με αποτέλεσμα τον σχηματισμό ενός γιγάντιου ελλειπτικού γαλαξία.

 

 

Βρεθηκε μαυρη τρυπα ιση με 1,000,000,000 ηλιους μας.

Ιάπωνες αστρονόμοι από το πανεπιστήμιο της Χαβάης ανακάλυψαν την πιο υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που βρέθηκε ποτέ, σε γαλαξία, που απέχει περίπου 12,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από το δικό μας. Η τερατώδης μαύρη τρύπα περιέχει ύλη τουλάχιστον 1.000.000.000 φορές περισσότερη από τον ήλιο μας.

Οι αστρονόμοι ξαφνιάστηκαν που βρήκαν έναν τόσο μεγάλο γαλαξία να υπάρχει σε μια εποχή που το σύμπαν είχε μόνο το 1/16 της σημερινής ηλικίας του και παράλληλα να "φιλοξενεί" μια τέτοια γιγάντια μαύρη τρύπα.

Όπως εκτιμούν, τόσο ο γαλαξίας και η μαύρη τρύπα πρέπει να σχηματίστηκαν τρομερά γρήγορα στο πρώιμο σύμπαν.

Αντίθετα με τις μικρότερες μαύρες τρύπες, που θεωρούνται ότι σχηματίζονται όταν ένα πολύ μεγάλο άστρο πεθαίνει και καταρρέει προς το εσωτερικό του, η προέλευση των τεράστιων μαύρων οπών παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.

Μια εκδοχή είναι ότι προέρχονται από τη συγχώνευση μικρότερων μαύρων οπών. Όταν σχηματίζονται, τέτοιες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες συνεχίζουν να μεγαλώνουν, επειδή η τρομακτική βαρύτητά τους έλκει συνεχώς ύλη από το γύρω χώρο τους.

Η ενέργεια που απελευθερώνεται στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, εξηγεί το έντονο φως που εκπέμπεται από την περιοχή γύρω από τις μαύρες τρύπες.

Η ανακάλυψη έγινε από τον αστρονόμο Τομοτσούγκου Γκότο του πανεπιστημίου της Χαβάης και τους συνεργάτες του, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου "Σουμπάρου" στο όρος Μάουνα Κέα, και δημοσιεύτηκε στο αστρονομικό περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας του Λονδίνου.

[Δροσος Γεωργιος]

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ.

Μέσα στο έρεβος του Σύμπαντος ένας (μη διακρινόμενος) αστροναύτης της ΝΑSΑ απαθανατίζει τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με φόντο τον ορίζοντα της Γης δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό «γαλάζιος πλανήτης». Στα αριστερά φαίνονται καθαρά μια τεράστια θαλάσσια επιφάνεια και η ακτογραμμή της ξηράς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η λήψη δεν είναι ούτε δορυφορική ούτε αποτέλεσμα κάποιου αυτοματοποιημένου φωτογραφικού συστήματος. Πρόκειται απλώς για μια «αναμνηστική φωτογραφία» κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου για τη συντήρηση του διαστημικού σταθμού στις 5 Σεπτεμβρίου. (ΑΡ ΡΗΟΤΟ/ ΝΑSΑ)

[Δροσος Γεωργιος]

Για το πρώτο του ταξίδι ετοιμάζεται το ιαπωνικό διαστημικό όχημα μεταφοράς 'HTV-1'.

Σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο "RIA Novosti" ιαπωνικός πύραυλος τύπου "H-IIB" μαζί με το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος "HTV-1"ετοιμάζεται προς εκτόξευση την Πέμπτη στις 19:01 (θερινή ώρα Κ. Ευρώπης) από το διαστημικό σταθμό "Tanegashima" στη Νότια Ιαπωνία.

Με μια ομαλή εκκίνηση και χωρίς προβλήματα πτήση το διαστημικό μεταγωγικό σκάφος προβλέπεται να προσδεθεί στο διεθνή διαστημικό σταθμό στις 17.Σεπτεμβρίου .Μέχρι τώρα τροφοδοτούσαν το σταθμό συνήθως οχήματα από Ρωσία , Αμερική και Ευρώπη. Πιο συχνά χρησιμοποιούνταν ρωσικά οχήματα τύπου "Progress" ,για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα στέλνονταν τα αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία ,τα οποία μετέφεραν συγκριτικά πιο πολλές ποσότητες ερευνητικού υλικού,πόσιμου νερού και τροφίμων και από την Ευρώπη με οχήματα τύπου "ATV".

Το νέο κυλινδρικό σκάφος"HTV-1",μάκρους δέκα μέτρων και πλάτους 4,4 μ,μπορεί να μεταφέρει έξι τόνους φορτίου κατά την πτήση.Βέβαια κατά την πρώτη του παρθενική πτήση δεν θα φορτωθεί πλήρως ,παρά μόνο με 4,5 τόνους ιαπωνικού ερευνητικού υλικού για τον πλήρη εξοπλισμό του διαστημικού σταθμού.

Το όχημα "HTV-1" θα παραμείνει "αγκυροβολημένο" στο διεθνή σταθμό για ένα μήνα.

Κατά πληροφορίες της διαστημικής ιαπωνικής οργάνωσης "Jaxa" η κατασκευή του προαναφερόμενου οχήματος ξεκίνησε το 1997 και το κόστος των δαπανών του ενέρχεται περίπου στα 700 εκατομμύρια δολάρια.

Πηγή:

de.rian.ru

Το SDTV εύχεται στο μεταγωγικό ιαπωνικό όχημα " να είναι καλοτάξιδο και καλό ελλιμενισμό στον " ISS".

Δειτε το βιντεο:

http://www.youtube.com/watch_popup?v=ShGS4_UkdzY

[Vagg]

πολυ καλο

[Δροσος Γεωργιος]

Discovery.

Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η προσγείωση του διαστημικού λεωφορείου Discovery στην αεροπορική βάση Έντουαρντς της Καλιφόρνια.

Το λεωφορείο ολοκλήρωσε αποστολή 14 ημερών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου μετέφερε εφόδια και επιστημονικά όργανα.

Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών είχε αποφασιστεί χθες να μην προσγειωθεί στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, στη Φλόριντα, όπως προέβλεπε ο αρχικός προγραμματισμός, αλλά στη Βάση Έντουαρντς, που είναι ο εναλλακτικός χώρος προσγείωσης των διαστημικών οχημάτων στις ΗΠΑ.

Το διαστημικό λεωφορείο κατά την πτήση της επιστροφής στη Γη, χρειάστηκε να αποφύγει ένα κομμάτι από διαστημικό σκουπίδι, όπως ανακοίνωσε η NASA.Σημειωτεον το διαστημικο λεωφορειο θα μεταφερθει με αεροπλανο στην βαση του.

 

 

Το πρώτο ιαπωνικό σκάφος ανεφοδιασμού.

Τρεις ημέρες αφότου αποχαιρέτισε το διαστημικό λεωφορείο Discovery, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) ετοιμάζεται να υποδεχθεί το πρώτο ιαπωνικό σκάφος ανεφοδιασμού, το οποίο εκτοξεύτηκε την Παρασκευή από το Διαστημικό Κέντρο του νησιού Τανεγκασίμα στη νότια Ιαπωνία.

Το μη επανδρωμένο σκάφος HTV μεταφέρει 4,5 τόνους φαγητού, αναλώσιμων και επιστημονικού υλικού, όπως σπόρους για την καλλιέργεια φυτών σε τροχιά. Δεν θα προσδεθεί στον σταθμό μόνο του, αλλά θα πιαστεί με τη βοήθεια του ρομποτικού βραχίονα Canadarm του ISS.

Το κυλινδρικό σκάφος, μήκους 10 μέτρων, θα φορτωθεί αργότερα με σκουπίδια και απόβλητα και θα καταστραφεί φλεγόμενο στη γήινη ατμόσφαιρα.

Κάθε σκάφος HTV κοστίζει 217 εκατ. δολάρια, ενώ η ανάπτυξη της τεχνολογίας κόστισε στην Ιαπωνία σχεδόν 750 εκατ. δολάρια, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Το HTV μπορεί να μεταφέρει φορτίο πέντε τόνων, συγκριτικά με τους 7,5 τόνους του αντίστοιχου ευρωπαϊκού μεταγωγικού ATV και τους 2,5 τόνους του ρωσικού Progress, ανακοίνωσε η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης.

Για την εκτόξευση της Παρασκευής χρησιμοποιήθηκε ο πύραυλος H-2B, ο οποίος επίσης πραγματοποιεί την παρθενική του αποστολή. Ο Η-2Β θα μπορεί τώρα να χρησιμοποιείται για εμπορικές εκτοξεύσεις δορυφόρων, ανακοίνωσε η Mitsubishi Heavy Industries που συνέβαλε στην ανάπτυξή του.

Η Ιαπωνία δεν διαθέτει σήμερα δικό της σκάφος για επανδρωμένες αποστολές, θα μπορούσε όμως να τροποποιήσει το HTV για τη μεταφορά πληρώματος.

H χώρα του ανατέλλοντος ηλίου ολοκλήρωσε φέτος την πρώτη της ρομποτική αποστολή στη Σελήνη και σχεδιάζει να στείλει ανθρώπους στο φεγγάρι γύρω στο 2020.

Σχετικο βιντεο απο προηγουμενη δημοσιευση:

http://www.youtube.com/watch_popup?v=ShGS4_UkdzY

 

 

Τωρα κατι καλο και Ελληνικο:

Έλληνας επιστήμονας ανακάλυψε νέα ζώνη ακτινοβολίας στον Κρόνο.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον νεαρό ελληνικής καταγωγής ερευνητή δρα Ηλία Ρούσο, του γερμανικού Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, ανακάλυψε μια νέα προσωρινή ζώνη ακτινοβολίας στον Κρόνο, η οποία βρίσκεται γύρω από την τροχιά του δορυφόρου Διόνη, σε απόσταση περίπου 377.000 χλμ. από το κέντρο του πλανήτη.

Η ανακάλυψη παρουσιάζεται σήμερα από τον Ρούσο στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πλανητικής Επιστήμης, που πραγματοποιείται στο Πότσνταμ της Γερμανίας. Ο εντοπισμός του φαινομένου έγινε με την χρήση ενός ειδικού οργάνου απεικόνισης της μαγνητόσφαιρας, το οποίο βρίσκεται στο διαστημικό σκάφος «Κασίνι», σε τροχιά εδώ και χρόνια γύρω από τον Κρόνο από τον Ιούλιο του 2004.

Ζώνες ακτινοβολίας, όπως η ζώνη Βαν Άλεν της Γης, έχουν ανακαλυφθεί στο Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Μέχρι σήμερα ήταν δυνατή η παρατήρηση της μεταβολής της έντασης της εκπεμπόμενης ακτινοβολίας μόνο στις ζώνες της Γης και του Δία. Όμως η αποστολή «Κασίνι» επέτρεψε πλέον στους επιστήμονες να μελετήσουν, εδώ και πάνω από πέντε χρόνια, τις αντίστοιχες μεταβολές στην ζώνη ακτινοβολίας και του Κρόνου.

Η ομάδα υπό τον Ρούσο έκανε τη σχετική ανακάλυψη αναλύοντας τα δεδομένα των οργάνων του «Κασίνι», που μετρούν την ενέργεια και την κατανομή των φορτισμένων σωματιδίων στην μαγνητική σφαίρα που περιβάλλει τον Κρόνο. Σύμφωνα με τον Ρούσο, οι πιο δραματικές μεταβολές παρατηρήθηκαν ως ξαφνικές αυξήσεις στην ένταση των υψηλής ενέργειας φορτισμένων σωματιδίων στο εσωτερικό τμήμα της μαγνητόσφαιρας του Κρόνου, στην περιοχή των δορυφόρων Διόνης και Τηθύος.

Οι μεταβολές αυτές, που μπορεί να δημιουργήσουν πρόσκαιρα ατμόσφαιρες γύρω από τους δύο δορυφόρους του Κρόνου, σχηματίζονται ως «απάντηση» σε ηλιακές καταιγίδες που κτυπούν περιοδικά τη μαγνητόσφαιρα του Κρόνου. Η νέα ζώνη, που ονομάστηκε «ζώνη της Διόνης», σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, βαθμιαία απορροφήθηκε από τους δύο δορυφόρους (η Τηθύς βρίσκεται λίγο πιο κοντά στον Κρόνο, σε τροχιά απόστασης 295.000 περίπου από αυτόν).

Αντίθετα με τη ζώνη Βαν Άλεν πέριξ της Γης, καθώς και την μεταβαλλόμενη ζώνη ακτινοβολίας πέρα από την τροχιά της Τηθύος, οι ζώνες ακτινοβολίας του Κρόνου, που βρίσκονται πιο κοντά, μεταξύ της Τηθύος και του πλανήτη, είναι πολύ σταθερές και δείχνουν αμελητέα μεταβολή κατά την περίοδο των ηλιακών καταιγίδων και καμία μεταβολή στα πέντε χρόνια που τις παρατηρεί το «Κασίνι». Η εξωτερική μεταβαλλόμενη και η εσωτερική αμετάβλητη ζώνη φαίνεται να χωρίζονται ξεκάθαρα από ένα μόνιμο κενό ακτινοβολίας κατά μήκος της τροχιάς της Τηθύος.

Σύμφωνα με τον Ρούσο, οι παρατηρήσεις δείχνουν πως η Τηθύς δρα σαν φράγμα ενάντια στη «διείσδυση» ενεργειακά φορτισμένων σωματιδίων και προστατεύει τις εσωτερικές ζώνες ακτινοβολίας του Κρόνου από τις επιδράσεις του ηλιακού ανέμου.

Το γεγονός αυτό κάνει τις εσωτερικές ζώνες ακτινοβολίας του Κρόνου την πιο απομονωμένη μαγνητοσφαιρική δομή στο ηλιακό σύστημά μας.

Ο Ηλίας Ρούσος γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και διαστημικές σπουδές στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Διαστήματος του Στρασβούργου, ενώ απέκτησε το διδακτορικό του από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μπραουνσβάιγκ της Γερμανίας.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικα ενδιαφεροντα διαστημικα νεα.

1)Βιντεοδιάσκεψη με τον ISS από το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών στη Θεσσαλονίκη την Δευτερα 21 Σεπτεμβριου.

Βιντεοδιάσκεψη με έναν από τους αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), ο οποίος θα παρουσιάζει ζωντανά πειράματα σε περιβάλλον μικροβαρύτητας, θα πραγματοποιήσει στις 21 Σεπτεμβρίου το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας «Νόησις» στη Θεσσαλονίκη.

Η εκδήλωση οργανώνεται με αφορμή το διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος «Ταξιδέψτε τους μαθητές σας στο Διάστημα», ο οποίος απευθυνόταν σε καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι διαγωνιζόμενοι πρότειναν πειράματα για το περιβάλλον μικροβαρύτητας που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα στη Γη και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Το πρώτο βραβείο κέρδισε ο Έλληνας Θόδωρος Πιερράτος, που διδάσκει στο 2ο Λύκειο Εχεδώρου, στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης.

Στη διάρκεια εικοσάλεπτης ζωντανής σύνδεσης με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο Βέλγος αστροναύτης Φρανκ ντε Βίνι θα πραγματοποιήσει τα βραβευμένα πειράματα σε περιβάλλον μικροβαρύτητας.

Η εκδήλωση, ανοιχτή για το κοινό, θα διαρκέσει από τις 11.00 μέχρι τις 15.00, ενώ η βιντεοδιάσκεψη με τον ISS προγραμματίζεται για τις τις 14.30 με 14.50.

 

2)Πύραυλος της NASA επιχειρεί να σπείρει σύννεφα.

Τεχνητά σύννεφα στο ανώτατο στρώμα της ατμόσφαιρας θα επιχειρήσει να δημιουργήσει πύραυλος της NASA που προγραμματίζεται να εκτοξευτεί τα ξημερώματα της Τετάρτης.

Το Πείραμα Απελευθέρωσης Φορτισμένων Αερολυμάτων (CARE) έχει στόχο τη μελέτη των λεγόμενων «φωτεινών νυχτερινών νεφών», σύννεφων από μικροσκοπικούς παγοκρυστάλλους που κινούνται υψηλότερα από οποιοδήποτε άλλο είδος νέφους.

«Ουσιαστικά βρίσκονται στο όριο του Διαστήματος» σχολίασε στο Space.com o Ουέιν Σκέιλς του πολυτεχνείου Virginia Tech, ο οποίος συνεργάζεται με τη NASA για το πείραμα. «Τίποτα σαν κι αυτό δεν έχει επιχειρηθεί στο παρελθόν» επισήμανε.

Ο υποτροχιακός πύραυλος Black Brant XII θα πυροδοτήσει το σχηματισμό νεφών απελευθερώνοντας σωματίδια μαζί με τα καυσαέρια του κινητήρα. Αυτό το σύννεφο σκόνης θα απελευθερωθεί σε ύψος περίπου 90 χιλιομέτρων και θα αφεθεί να πέσει λίγο χαμηλότερα, στο υψόμετρο όπου σχηματίζονται τα φυσικά φωτεινά νυχτερινά νέφη.

Επίγεια και δορυφορικά όργανα θα παρακολουθούν τη σκόνη για εβδομάδες ή και για μήνες για να εντοπίσουν τα τεχνητά νέφη.

Γνωστά και ως πολικά μεσοφορικά νέφη, τα σύννεφα αυτά δύσκολα εντοπίζονται με γυμνό μάτι. Ορισμένες φορές πάντως γίνονται ορατά λίγο πριν την αυγή, όταν φωτίζονται από τις ηλιακές ακτίνες που ξεπροβάλλουν κάτω από τον ορίζοντα.

Ο πύραυλος προγραμματίζεται να εκτοξευτεί από βάση της NASA στη Βιρτζίνια γύρω στις 02.30 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη. Αν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι κατάλληλες, η εκτόξευση θα αναβληθεί για το διάστημα 16-20 Σεπτεμβρίου.

 

 

3)Ο χαρτογράφος των πάγων.

Oλοκληρώθηκε η κατασκευή του Cryosat-2, ενός δορυφορικού σκάφους-ραντάρ το οποίο θα εκτοξεύσει στο Διάστημα τον Φεβρουάριο του 2010 η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ΕSΑ). Το σκάφος φέρει τα πλέον προηγμένα όργανα παρατήρησης και μετρήσεων που υπάρχουν διαθέσιμα σήμερα, τα οποία δεν διαθέτει ακόμη κανένα άλλο σκάφος ή δορυφόρος.

Το Cryosat θα χαρτογραφήσει τα επίπεδα των πάγων στις πολικές περιοχές του πλανήτη (τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα) με στόχο να μελετηθεί ο ρυθμός τήξης τους. Το σκάφος διαθέτει δύο κεραίες που του προσδίδουν τη δυνατότητα να λαμβάνει τρισδιάστατες εικόνες ώστε για πρώτη φορά να μετρήσει όχι μόνο την έκταση των πάγων αλλά και το πάχος τους.

Οι τελικές δοκιμές λειτουργίας του σκάφους γίνονται σε τεχνικό κέντρο λίγο έξω από το Μόναχο και, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, η εκτόξευση θα γίνει στις 28 Φεβρουαρίου 2010. Το Cryosat αποτελεί μέρος του προγράμματος Εarth Εxplorer της ΕSΑ το οποίο περιλαμβάνει έναν στόλο επτά σκαφών και δορυφόρων που θα παρατηρούν και θα μελετούν τις κλιματικές μεταβολές στη Γη. Στην καλλιτεχνική απεικόνιση, το Cryosat εν ώρα δράσης.

[Δροσος Γεωργιος]

Τουλάχιστον 361 ευφυείς πολιτισμοί στον γαλαξία μας.

Εξωγήινοι πολιτισμοί ευφυών πλασμάτων υπάρχουν και μπορεί μάλιστα να είναι χιλιάδες, ανακοίνωσε ένας επιστήμονας στο Εδιμβούργο. Η ανακάλυψη, τα τελευταία χρόνια, άνω των 330 πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος επαναπροσδιόρισε τον αριθμό των μορφών ζωής που είναι στατιστικά πιθανό να υπάρχουν στο Διάστημα.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν τώρα ότι υπάρχουν τουλάχιστον 361 ευφυείς πολιτισμοί στον γαλαξία μας, ενώ ο αριθμός τους μπορεί να φθάνει και τις 38.000. Μολονότι οι ερευνητές ανακοινώνουν συχνά συνολικές εκτιμήσεις για την πιθανότητα να υπάρχει στο σύμπαν ευφυής ζωή πέραν των ανθρώπων, η διαδικασία αυτή βρίθει εικασιών.

«Υπολογίζουμε την άγνοιά μας», λέει ο Ντάνκαν Φόργκαν, ερευνητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου που έκανε τον υπολογισμό, ο οποίος δημοσιεύεται στη Διεθνή Επιθεώρηση Αστροβιολογίας.

Προχώρησε στην προσομοίωση ενός γαλαξία ο οποίος μοιάζει με τον δικό μας και ανέπτυξε ηλιακά συστήματα βάσει όσων γνωρίζουμε σήμερα από τους λεγόμενους εξωπλανήτες που έχουμε ανακαλύψει στη γαλαξιακή γειτονιά μας.

Στη συνέχεια βάσει αυτών των προσομοιώσεων εξωγήινων κόσμων ανέπτυξε διαφορετικά σενάρια. Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, είναι δύσκολο να σχηματιστεί ζωή, αλλά εύκολο να αναπτυχθεί: στην περίπτωση αυτή, θα υπήρχαν στον γαλαξία 361 ευφυείς πολιτισμοί.

Σύμφωνα με ένα δεύτερο σενάριο, η ζωή σχηματίστηκε εύκολα, αλλά δυσκολεύτηκε να αναπτύξει ευφυΐα. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Φοργκαν υπολόγισε ότι θα υπήρχαν 31.513 άλλες μορφές ζωής.

Με το τελευταίο σενάριο εξέτασε την πιθανότητα να πέρασε η ζωή από τον έναν πλανήτη στον άλλον μέσω συγκρούσεων αστεροειδών – μια δημοφιλής θεωρία για την προέλευση της ζωής στη Γη. Η προσέγγιση αυτή έδειξε ότι θα υπήρχαν 37.964 ευφυείς πολιτισμοί.

Για να πλουτισω λιγο ακομα το θεμα να τι εγραφα στις 11/2/2009:

Στις 5/2/09 δημοσιευθηκε μια ερευνα του Ντανκαν Φοργκαν για την υπαρξη εξωγηινων πολιτισμων.Μεσα απο 3 σεναρια καταληγει σε 361 η 31513 η 37964 μορφες ζωης στον Γαλαξια μας.

http://portal.Kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_Kathciv_1_05/02/2009_266235

Βεβαια πριν φτασουμε σε αυτα τα συμπερασματα πρεπει να θυμομαστε οτι στο πρωτο παγκοσμιο συνεδριο που αφορουσε στην ερευνα για εξωγηινες διανοιες,στα 1961,ο Francis Drake (SETI Project) παρουσιασε την περιβοητη εξισωση υπολογισμου των εξωγηινων πολιτισμων.

N=R* fp ne f1 fi fc L

N=ο αριθμος των πολιτισμων με δυνατοτητα επικοινωνιας.

R*=ο συντελεστης διαμορφωσεως καταλληλων αστρων οπως ο Ηλιος.

fp=το ποσοστο των αστερων που εχουν πλανητικο συστημα

ne=το ποσοστο των πλανητων γηινου τυπου ανα πλανητικο συστημα

f1=το ποσοστο των πλανητων γηινου τυπου οπου υπαρχει ουσιαστικως ζωικη αναπτυξη

fi=το ποσοστο των εμβιων οντων οπου αναπτυσσεται η νοημοσυνη

fc=το ποσοστο των πλανητων οπου αναπτυσσεται τεχνολογια ηλεκτρομαγνητικης επικοινωνιας

L=το χρονικο ευρος (σε ετη ) κατα το οποιο οι πολιτισμοι αυτοι αποστελλουν ανιχνευσιμα σηματα στο διαστημα

Τοτε (1961) ισχυρισθηκε οτι στο Γαλαξια μας υπαρχουν ισως 10.000 ανεπτυγμενοι πολιτισμοι με δυνατοτητα να επικοινωνησουν μαζι μας.

Αλλα πριν τον Drake το 1943 ο Ενρικο Φερμι διασημος φυσικος που τιμηθηκε με το Βραβειο Νομπελ εθεσε το προβλημα της υπαρξης η μη εξωγηινων πολιτισμων.

Ετσι ο Χαρης Βαρβογλης ,αναπληρωτης καθηγητης στο Τμημα Φυσικης του Αριστοτελειου Πανεπιστημιου Θεσσαλονικης εγραφε για αυτο:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=157575&ct=33

Και να θυμομαστε παντα οτι η εξελιξη της επιστημης ειναι ταχυτατη και αυτο γιατι στο παιχνιδι της γνωσης ειναι πια ολος ο πλανητης με εκατονταδες Πανεπιστημια και εκατομμυρια μυαλα και το κυριοτερο υπαρχει ταχυτατη διαδοση της νεας γνωσης.

 

Πλανήτη "όμοιο" με τη Γη ανακάλυψαν επιστήμονες.

Τον πρώτο βραχώδη πλανήτη εκτός του ηλιακού μας συστήματος ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν ευρωπαίοι επιστήμονες, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχει πολλά στοιχεία παρόμοια με τη Γη.

Το έδαφος του Πλανήτη, τον οποίον ονομάτισαν CoRoT-7b, έχει παρόμοιο έδαφος με αυτό της Γης, ενώ είναι ο πρώτος εξωπλανήτης από τους 300 που έχουν ανακαλυφθεί που δεν καλύπτεται από αέρια και δεν είναι και μεγάλος.

Μπορεί να έχει ομοιότητες με το δικό μας πλανήτη αλλά οι ειδικοί υποστηρίζουν πως είναι σαν «τον τόπο της Κόλασης» καθώς οι θερμοκρασίες που επικρατούν είναι απαγορευτικές για να την ανάπτυξη οποιουδήποτε είδους ζωής.

Η θερμοκρασία την ημέρα ξεπερνά τους 2.000 βαθμούς Κελσίου, ενώ τη νύχτα πέφτει 200 βαθμούς κάτω από το μηδέν.

Οι επιστήμονες σε δήλωση τους αναφέρουν πως το ένα «ημισφαίριο» κοιτάζει συνεχώς προς το αστέρι γύρω από το οποίο κινείται. «Η άλλη πλευρά πολύ πιθανόν να έχει πάγο» προσθέτουν οι επιστήμονες.

Αυτό που έχει εντυπωσιάσει την επιστημονική κοινότητα είναι ότι ο βραχώδης αυτός πλανήτης, που βρίσκεται στον αστερισμό του Μονόκερου, έχει τόσες ομοιότητες με το δικό μας πλανήτη, αφού πρόκειται για τον μικρότερο πλανήτη που έχει ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής σε άλλα ηλιακά συστήματα.

Μάλιστα βρίσκεται σχετικά κοντά στη Γη, αφού απέχει μόλις 500 έτη φωτός από εμάς.

Δειτε το σχετικο βιντεο με τις φασεις του CoRoT-7b:

http://www.youtube.com/watch?v=pin4Q6VDaRg&feature=player_embedded#t=66

[Δροσος Γεωργιος]

Το διαστημόπλοιο Planck πήρε ακόμη πιο καθαρή εικόνα της κοσμικής αυγής.

Το διαστημόπλοιο Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος που εκτοξεύτηκε το Μάιο του 2009, έλαβε τις πρώτες εικόνες του λυκόφωτος του big bang, αποκαλύπτοντας την με μια πρωτοφανή λεπτομέρεια. Πάντως, ο πρώτος συνολικός χάρτης του ουρανού αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί σε περίπου έξι μήνες.

Μέχρι τώρα έχει παρατηρηθεί στη μικροκυματική περιοχή του φάσματος ένα μικρό τμήμα του ουρανού σαν πολύχρωμη ταινία από το Planck. Στην παραπάνω εικόνα η ταινία βρίσκεται επάνω σε μια εικόνα του δίσκου του Γαλαξία μας

Το διαστημόπλοιο πέταξε στο διάστημα στις 14 Μαΐου. Πρόκειται να παρατηρήσει την λάμψη του θερμού αερίου κάπου 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, που σήμερα την ονομάζουμε Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων.

Οι λεπτομερείς ιδιότητες αυτής της ακτινοβολίας μπορεί να περιέχουν ενδείξεις για τις κρυφές επιπλέον διαστάσεις ή ακόμα και για πολλαπλά σύμπαντα, ή να μας προσφέρει ενδείξεις για το τι προκάλεσε τη σύντομη και απίστευτα γρήγορη κοσμική διαστολή όταν η ηλικία του σύμπαντος ήταν απίστευτα μικρή, δηλαδή την περίοδο του πληθωρισμού.

Το Planck άρχισε να χαρτογραφεί το υπόβαθρο των μικροκυμάτων στις 13 Αυγούστου, κάπου 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη στο σημείο Langrange L2, ενώ οι ανιχνευτές του βρίσκονται κατά προσέγγιση σε μια θερμοκρασία 0,1° C πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Τώρα, η ομάδα του Planck έχει κυκλοφορήσει την πρώτη εικόνα του σκάφους, με τη μορφή της ταινίας, που καλύπτει περίπου το 5 τοις εκατό του ουρανού.

Ακόμα καλύτερες εικόνες.

Οι μικρές διαφοροποιήσεις στη θερμοκρασία από θέση σε θέση στο πρώιμο σύμπαν μας δίνει αυτή την χαρακτηριστική εικόνα με την διάστικτη εμφάνιση. "Με λίγα τοις εκατό των δεδομένων που τράβηξε, βλέπουμε ότι λειτουργεί καλά και ότι μας δίνει καλά αποτελέσματα”, λέει το μέλος της ομάδας Γεώργιος Ευσταθίου του Πανεπιστημίου του Cambridge και διευθυντής του φημισμένου Ινστιτούτου για την κοσμολογία Kavli.

Το σκάφος Planck αναμένεται στο τέλος των παρατηρήσεων του να μας δώσει τον πλέον λεπτομερή χάρτη από όλο τον ουρανό του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων, οπότε θα βελτιωθεί κατά πολύ ο σημερινός χάρτης, που έφτιαξε το διαστημόπλοιο Wilkinson της NASA (WMAP), που ξεκίνησε το 2001.

Οι ανιχνευτές του Planck έχουν 10-πλασια ευαισθησία από αυτή του WMAP, και περίπου 2,5 φορές τη γωνιακή ανάλυση. “Κάθε ταινία που σαρώνει ο Planck, παίρνουμε δεδομένα που είναι πολλές, πολλές φορές πιο ευαίσθητα από του WMAP," δήλωσε ο Ευσταθίου.

Παρά το γεγονός ότι το σκάφος Planck σχεδιάστηκε για την παρατήρηση του ουρανού μόνο για 15 μήνες, η επιστημονική ομάδα πιστεύει ότι μπορεί να διαρκέσει για περισσότερο από 30 μήνες, με βάση τις νέες εκτιμήσεις για το χρονικό διάστημα που θα κρατήσει το ψυκτικό υγρό. Ο επιπλέον χρόνος θα επιτρέψει στο Planck τη μέτρηση της ακτινοβολίας με ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια, δεδομένου ότι θα σαρώσει το σύνολο του ουρανού τέσσερις φορές – δύο φορές περισσότερο από ό,τι είχε αρχικά προγραμματιστεί.

Δευτερεύον στόχος των επιστημόνων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα είναι να βρεθούν αδιάσειστα στοιχεία και για τον πληθωρισμό που έλαβε χώρα τις πρώτες στιγμές του σύμπαντος.

Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες παρότι ένα από τα τρία όργανά του δεν λειτουργεί είναι ευχαριστημένοι με την απόδοση του τηλεσκοπίου.

 

 

Οι πιο μακρινοί γαλαξίες του σύμπαντος.

Το ανανεωμένο διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble ανακάλυψε τους πιο μακρινούς γαλαξίες – αλλά μάλλον πρόκειται και για τους πρώτους γαλαξίες που φτιάχτηκαν μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη – από που έχουν εντοπιστεί μέχρι τώρα.

Το Ηubble ανακάλυψε 16 γαλαξίες στην απόσταση των 12.9 δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη, και 5 γαλαξίες στην απόσταση των 13 δισ. ετών, κάτι που σημαίνει ότι δημιουργήθηκαν μόλις 700 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος, η οποία τοποθετείται στα 13,7 δισεκατομμύρια έτη.

Μέχρι τώρα το πιο μακρινό αντικείμενο εθεωρείτο το GRB 090423 (που έδινε εκρήξεις ακτίνων-γ) , που ανακάλυψε το Swift της NASA τον Απρίλιο του 2009, και βρισκόταν 13.035 δισ. έτη φωτός μακριά μας.

Οι γαλαξίες αυτοί δημιουργήθηκαν οκτώ δισεκατομμύρια έτη πριν από τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος.

Οι επιστήμονες τώρα αναρωτιούνται αν πρόκειται για τους πιο παλιούς γαλαξίες ή υπάρχουν ακόμη πιο μακρινοί και άρα ακόμη πιο παλαιοί γαλαξίες.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το Ηubble ακόμη και με τη νέα αναβάθμιση που του έγινε και τα καινούργια όργανα που διαθέτει πολύ δύσκολα θα καταφέρει να διεισδύσει πιο βαθιά στις εσχατιές του Σύμπαντος.

Γι αυτό και η επιστημονική κοινότητα θα πρέπει να περιμένει την εκτόξευση του James Webb, του τηλεσκοπίου που θα πάρει τη θέση του Ηubble το 2014, το οποίο είναι πιθανό να καταφέρει να δει αν και τι υπάρχει στα όρια του Σύμπαντος.

Εκτός από τους μακρινούς γαλαξίες παρατήρησε ένα σφαιρικό σμήνος άστρων (Ωμέγα του Κενταύρου) καθώς και το Νεφέλωμα Πεταλούδα (Butterfly Nebula).

 

 

Προσδέθηκε στον ISS το μη επανδρωμένο ιαπωνικό μεταγωγικό.

Το καινούργιο ιαπωνικό σκάφος ανεφοδιασμού HTV «συνελήφθη» σε τροχιά από το ρομποτικό βραχίονα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) και μεταφέρθηκε στη θυρίδα πρόσδεσης του συγκροτήματος για την εκφόρτωση των προμηθειών.

Η άφιξη του μη επανδρωμένου μετατωγικού την Παρασκευή έρχεται μια εβδομάδα μετά την παρθενική του εκτόξευσή του από την Ιαπωνική Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA).

Είναι η πρώτη φορά που οι αστροναύτες του ISS χρησιμοποιούν τον καναδικό ρομποτικό βραχίονα για να συλλάβουν σκάφος ανεφοδιασμού. Τα ευρωπαϊκά ATV και τα ρωσικά Progress συνδέονται απευθείας στη θυρίδα πρόσδεσης του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος.

O ISS θα βασίζεται όλο και περισσότερο σε αυτά τα μη επανδρωμένα φορτηγά, καθώς η NASA σχεδιάζει να αποσύρει τα διαστημικά λεωφορεία το 2010.

Το ΗΤV, ένας μεταλλικός κύλινδρος μήκους δέκα μέτρων, μεταφέρει 4,5 τόνους τροφίμων, φορητών υπολογιστών, υλικών για επιστημονικά πειράματα (όπως σπόρους για την καλλιέργεια φυτών σε τροχιά) καθώς και ένα ακόμα ρομποτικό βραχίονα.

Η αποστολή ανεφοδιασμού κόστισε 217 εκατ. δολάρια, ενώ η ανάπτυξη του νέου σκάφους στοίχισε στην Ιαπωνία συνολικά 680 εκατ. δολάρια.

Το HTV θα μπορούσε να τροποποιηθεί στο μέλλον για χρήση και σε επανδρωμένες αποστολές.

[Δροσος Γεωργιος]

Με τον δασκαλο στο Διαστημα.

Ολοι μας εχουμε την εντυπωση οτι στην χωρα μας τιποτε δεν γινεται και ολα ειναι διαλυμενα.Μεσα ομως σε αυτη την κατασταση υπαρχουν πολιτες που προσπαθουν και παραγουν εργο μονο που δεν γινεται γνωστο γιατι τα Μ.Μ.Ε. ασχολουνται με την τρεχουσα πολιτικη επικαιροτητα και οτι λαμπει και φερνει τηλεθεαση(βλεπε Πετρουλα).

Να ομως που προσπαθεια υπαρχει και πρεπει αυτην οσο μπορουμε να την αναδεικνυουμε:

Με τον δασκαλο στο Διαστημα:

Ο καθηγητής Λυκείου Θ. Πιερράτος θα «ταξιδέψει» με τους μαθητές του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αφού κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος

O Θοδωρής Πιερράτος , καθηγητής Λυκείου στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης, θα «ταξιδέψει» με τους μαθητές του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αφού κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ΕSΑ) με θέμα «Πάρτε την τάξη σας στο Διάστημα».

Πέρυσι τέτοια εποχή η ΕSΑ προκήρυξε έναν διαγωνισμό μεταξύ των δασκάλων και των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των χωρών-μελών της, με αντικείμενο την υποβολή προτάσεων για τη διενέργεια εκπαιδευτικών πειραμάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σκοπός των πειραμάτων ήταν να δείξουν σε μαθητές ηλικίας 9-18 ετών τις συνέπειες των συνθηκών έλλειψης βαρύτητας που επικρατούν στα διαστημόπλοια. Στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος δεκάδες εκπαιδευτικοί από τις 20 χώρες-μέλη της ΕSΑ και τελικά το πρώτο βραβείο δόθηκε στην πρόταση μέτρησης της μάζας ενός σώματος σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας που υπέβαλαν, ανεξάρτητα ο καθένας, τρεις καθηγητές από την Ελλάδα, την Ισπανία και το Βέλγιο. Μεταξύ των προτάσεων των τριών καθηγητών οι κριτές της ΕSΑ θεώρησαν καλύτερη την ελληνική και έτσι όλοι οι συμπατριώτες μας, αλλά και εμείς οι δάσκαλοί του στο πανεπιστήμιο, μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι ότι ο Θοδωρής Πιερράτος είναι ο μεγάλος νικητής του διαγωνισμού. Η πρόταση που πήρε το δεύτερο βραβείο αφορούσε τη μελέτη τριχοειδών φαινομένων.

Η μάζα, το ελατήριο και η βαρύτητα

Μία από τις πιο κοινές παρανοήσεις των μαθητών, αλλά και ενός μέσου πολίτη είναι η σύγχυση ανάμεσα στις έννοιες του βάρους και της μάζας ενός σώματος. Στη φυσική ως βάρος ενός σώματος ορίζουμε τη δύναμη με την οποία η Γη έλκει το σώμα και ως μάζα την ποσότητα της ύλης που έχει αυτό. Το βάρος ενός σώματος είναι ανάλογο της μάζας του και συντελεστής αναλογίας είναι η επιτάχυνση με την οποία πέφτει ένα σώμα στη Γη, όπως κατά την παράδοση έδειξε ο Γαλιλαίος ρίχνοντας διάφορα σώματα από την κορυφή του πύργου της Πίζας.

Η ιδέα του πειράματος που πρότεινε ο έλληνας καθηγητής είναι απλή: Στη Γη κρεμάμε το σώμα του οποίου θέλουμε να βρούμε τη μάζα από ένα ελατήριο και μετράμε το βάρος του μετρώντας το πόσο επιμηκύνεται το ελατήριο. Στη συνέχεια, γνωρίζοντας το βάρος, μπορούμε να υπολογίσουμε και τη μάζα. Στο Διάστημα όμως δεν μπορούμε να ζυγίσουμε ένα σώμα, αφού τόσο το σώμα όσο και το ελατήριο περιφέρονται γύρω από τη Γη με τον ίδιο τρόπο, άρα το σώμα δεν στηρίζεται από το ελατήριο. Η μέθοδος που προτείνει ο έλληνας καθηγητής είναι να τραβήξουμε το σώμα, τεντώνοντας το ελατήριο, και μετά να το αφήσουμε ελεύθερο. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, το σώμα θα αρχίσει να ταλαντώνεται και επειδή η περίοδος ταλάντωσης εξαρτάται από τη σκληρότητα του ελατηρίου, που τη γνωρίζουμε ήδη από το πείραμα στη Γη, μπορούμε τελικά να υπολογίσουμε τη μάζα του σώματος μετρώντας απλώς την περίοδο των ταλαντώσεων!

Τα δύο πειράματα, αυτό της μέτρησης της μάζας και αυτό της μελέτης των τριχοειδών φαινομένων, θα εκτελεσθούν εν πτήσει από τον βέλγο αστροναύτη Frank de Winne, ο οποίος θα μεταφερθεί στον σταθμό τον Μάιο. Παράλληλα τα πειράματα θα πραγματοποιηθούν και στο έδαφος, στα σχολεία των καθηγητών που συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί το προσεχές φθινόπωρο με τη ζωντανή σύνδεση των σχολείων με τον σταθμό, οπότε οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα να συγκρίνουν τα αποτελέσματα των πειραμάτων που εκτέλεσαν στο έδαφος με αυτά που θα εκτελεσθούν στο Διάστημα. Στην Ελλάδα η ζωντανή σύνδεση με τον σταθμό θα πραγματοποιηθεί μέσω του Κέντρου Διάδοσης Επιστημών και Μουσείου Τεχνολογίας «Νόησις» στη Θεσσαλονίκη, όπου θα συγκεντρωθούν οι μαθητές από τα Διαβατά.

 

 

Το Lego του Διαστήματος

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι ένας τεράστιος τεχνητός δορυφόρος, που περιφέρεται σε ύψος 400 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, αποτέλεσμα συνεργασίας μεταξύ Ευρώπης, Ρωσίας, Ηνωμένων Πολιτειών, Καναδά και Ιαπωνίας. Οταν ολοκληρωθεί το 2011, θα μπορεί να φιλοξενεί επταμελές πλήρωμα και να καλύπτει τις ανάγκες των αστροναυτών σε ενέργεια και νερό με αυτόνομο τρόπο. Λόγω του εξαιρετικά μεγάλου μεγέθους του δεν ήταν δυνατόν να εκτοξευθεί στην πλήρη του μορφή, επειδή δεν υπάρχει πύραυλος ικανός να μεταφέρει σε τροχιά ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο. Ετσι άρχισε να συναρμολογείται στο Διάστημα το 1998 με τη διαδοχική προσθήκη αυτοτελών μονάδων. Η ευρωπαϊκή συνεισφορά, μέσω της ΕSΑ, είναι η κατασκευή της μονάδας επιστημονικών πειραμάτων «Κολόμβος» (Columbus) και το Αυτοματοποιημένο Οχημα Μεταφοράς (ΑΤV). Η μονάδα «Κολόμβος» συνδέθηκε με τον σταθμό πέρυσι τον Φεβρουάριο, ενώ η πρώτη πτήση του ΑΤV πραγματοποιήθηκε τρεις μήνες αργότερα.

Λόγω του μεγέθους του, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός είναι εύκολα ορατός από τη Γη, σαν ένα φωτεινό σημάδι που κινείται με μεγάλη ταχύτητα στον ουρανό από τη Δύση προς την Ανατολή (ανάποδα από ό,τι ο Ηλιος και τα αστέρια). Λεπτομέρειες για τις ώρες που μπορείτε να τον παρατηρήσετε από διάφορες πόλεις της Ελλάδας μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση http://esa.heavensabove.com/esa/iss-step1-1.asp.

 

 

Ποιος Ειναι!

Ο κ. Θ. Πιερράτος μετράει τη σκληρότητα του ελατηρίου στην αίθουσα εκπαιδευτικών πειραμάτων του Κέντρου Διάδοσης Επιστημών, στη Θεσσαλονίκη Ο Θόδωρος (για τους φίλους του Θοδωρής) Πιερράτος γεννήθηκε το 1969. Σπούδασε στα Τμήματα Φυσικής του ΑΠΘ (προπτυχιακά) και του Πανεπιστημίου Κρήτης (μεταπτυχιακά). Από το 2003 εργάζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εφέτος διδάσκει στο 2ο Γενικό Λύκειο Εχεδώρου στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Από το 2007 εκπονεί διδακτορική διατριβή στη Διδακτική της Φυσικής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ.

Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής στο ΑΠΘ.

Ετσι λοιπον την Δευτερα 21/9/2009 εχουμε Μαθητες να "ταξιδευουν"στο Διαστημα.

«Ταξίδεψαν» στο διάστημα και δοκίμασαν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας να μετρήσουν το βάρος αντικειμένων, μίλησαν μ' έναν αστροναύτη και προσπάθησαν να καταλάβουν τις δυσκολίες που συνεπάγεται η εργασία σ' ένα περιβάλλον που καμία σχέση δεν έχει με τις συνθήκες στη γη.

Πρόκειται για περίπου 200 μαθητές σχολείων της Θεσσαλονίκης, που συμμετείχαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας, με αφορμή διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency - ESA) μεταξύ καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Θέμα του ήταν η πρόταση ενός πειράματος που θα μπορούσε να γίνει ταυτόχρονα στη γη και στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, για να δείξει τις ιδιότητες ενός περιβάλλοντος μικροβαρύτητας. Το πρώτο βραβείο, ανάμεσα σε 100 συμμετοχές, κέρδισε ο Ελληνας Θόδωρος Πιερράτος, καθηγητής στο 2ο Λύκειο Εχεδώρου, στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης, ο οποίος πρότεινε ένα πείραμα που αφορά τη μέτρηση της μάζας ενός αντικειμένου στο διάστημα με ταλάντωση.

«Αν ο αστροναύτης κρεμάσει ένα αντικείμενο σε ελατήριο και μετρήσει την περίοδο ταλάντωσης, γνωρίζοντας τη σταθερά του ελατηρίου- τη σκληρότητά του δηλαδή- τότε μπορεί να υπολογίσει τη μάζα του», ανέφερε στην ομιλία του, στην εκδήλωση, ο κ.Πιερράτος, προτρέποντας τους μαθητές να πραγματοποιήσουν και οι ίδιοι το πείραμα.

Το ίδιο έκανε, σε ζωντανή σύνδεση από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ο Βέλγος αστροναύτης Frank De Winne, επιδεικνύοντας στους μαθητές την ορθότητα του πειράματος και σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.

Οι μαθητές, στη διάρκεια της εκδήλωσης, απάντησαν και σ’ ένα τεστ ερωτήσεων με θέμα το διάστημα, κερδίζοντας διάφορα δώρα και παρακολούθησαν τη βράβευση των νικητών του διαγωνισμού, με παράλληλες συνδέσεις σ' άλλα τρία ευρωπαϊκά κέντρα επιστημών, στο Μιλάνο, τη Βαρκελώνη και το Μέχελεν Βελγίου.

«Οι συνδέσεις στα αντίστοιχα κέντρα έγιναν με βάση τον τόπο κατοικίας των υπόλοιπων καθηγητών που βραβεύτηκαν στο διαγωνισμό», διευκρίνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Κέντρου Διάδοσης, Χαράλαμπος Βάρβογλης, προσθέτοντας ότι η εκδήλωση είχε στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών στις δυνατότητες που προσφέρει η υψηλή διαστημική τεχνολογία, στο πλαίσιο της συμμετοχής της Ελλάδας στα διαστημικά προγράμματα της ESA.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο επικεφαλής του CERN θέλει να κατασκευάσει και τον επόμενο μεγάλο γραμμικό επιταχυντή.

Πριν καλά-καλά ξεκινήσει το ιστορικό πείραμα στον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων (LHC) στο CERN, κάτι που αναμένεται να γίνει μέσα στο Νοέμβριο, ο γενικός διευθυντής του Ρολφ-Ντίτερ Χόιερ δήλωσε ότι θα καταβάλει προσπάθειες για να κατασκευαστεί στο CERN και ο μελλοντικός «γραμμικός επιταχυντής», το επόμενο μεγάλο πείραμα στον χώρο της σωματιδιακής φυσικής διεθνώς.

Όπως είπε ο Χόιερ, σε συνέντευξή του στο physicsworld.com, η δημιουργία του νέου μεγάλου επιταχυντή (γραμμικού πλέον και όχι κυκλικού όπως αυτός που υπάρχει σήμερα στο υπόγειο τούνελ μήκους 27 χλμ. κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα), εντάσσεται στα σχέδιά του να διεθνοποιήσει περαιτέρω το CERN.

Όμως για τον γραμμικό επιταχυντή, γνωστό και ως «CLIC», στον οποίο θα συγκρούονται ηλεκτρόνια και αντι-ηλεκτρόνια (ή ποζιτρόνια), αναμένεται σκληρός ανταγωνισμός από εναλλακτικές υποψηφιότητες για την φιλοξενία του, ιδίως από το αμερικανικό Fermilab, όπου βρίσκεται ο επιταχυντής Tevatron, ο κυριότερος ανταγωνιστής του επιταχυντή αδρονίων του CERN.

Το CERN άρχισε ήδη να αναπτύσσει στα χαρτιά ένα μοντέλο του μελλοντικού γραμμικού επιταχυντή, ενώ ένα ανταγωνιστικό σχέδιο, γνωστό ως «Διεθνής Γραμμικός Επιταχυντής», ήδη αναπτύσσεται από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech).

Ο Χόιερ (η θητεία του οποίου λήγει στο τέλος του 2013) επιβεβαίωσε ότι ο υπάρχων επιταχυντής αδρονίων θα επαναλειτουργήσει στα μέσα Νοεμβρίου φέτος, μετά την περυσινή σοβαρή βλάβη που τον έθεσε εκτός «μάχης» για πάνω από ένα χρόνο, και αφού μεσολάβησε η επισκευή ή αντικατάσταση 53 μαγνητών. Οι πρώτες συγκρούσεις σωματιδίων (πρωτονίων) θα αρχίσουν λίγες εβδομάδες αργότερα, προς το τέλος του 2009 ή στις αρχές του 2010.

Οι πρώτες συγκρούσεις πρωτονίων θα γίνουν συντηρητικά, με ενέργεια μόλις 450 GeV ανά ακτίνα, πριν επιχειρηθούν σφοδρότερες συγκρούσεις με ενέργεια 3,5 TeV ανά ακτίνα. Σύμφωνα με τον Χόιερ, ο επιταχυντής θα εργαστεί με αυτή την ενεργειακή ισχύ για αρκετούς μήνες και στη συνέχεια, αναλόγως και των ευρημάτων του, κάποια στιγμή μέσα στο 2010, οι συγκρούσεις σωματιδίων θα γίνουν ακόμα ισχυρότερες, στα 5 TeV ανά ακτίνα, δηλαδή συνολικά 10 ΤeV στο σημείο συνάντησης των δύο ακτινών από αντίθετη κατεύθυνση.

Μέσα στο 2011 και αν όλα έχουν πάει καλά, οι συγκρούσεις θα φτάσουν τη μέγιστη ενέργεια των 7 TeV ανά ακτίνα. Η μεγάλη ελπίδα της παγκόσμιας κοινότητας των φυσικών είναι ότι οι συγκρούσεις αυτές θα αποκαλύψουν το «μποζόνιο του Χιγκς» και άλλα «εξωτικά» σωματίδια ύλης.

Αν και ο σχεδιαζόμενος γραμμικός επιταχυντής θα λειτουργεί σε χαμηλότερο ενεργειακό επίπεδο σε σχέση με τον σημερινό επιταχυντή αδρονίων, θα είναι σε θέση να κάνει ακριβέστερες μετρήσεις, επειδή οι συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων θεωρούνται «καθαρότερες» σε σχέση με τις συγκρούσεις πρωτονίων του LHC.

Μολονότι το CERN ιδρύθηκε το 1954 ως αμιγώς ευρωπαϊκή επιστημονική εγκατάσταση, επιτρέπει σε άλλες μη ευρωπαϊκές χώρες να γίνουν μέλη του και αρκετοί φυσικοί άλλων χωρών (ιδίως από τις ΗΠΑ) έχουν βοηθήσει σημαντικά στη δημιουργία του μεγάλου επιταχυντή αδρονίων.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικα θεματα για τον εναν απο τους δυο στοχους των Διαστημικων Υπηρεσιων.

Οι αστροναύτες στον Άρη θα υποφέρουν από την ακτινοβολία.

Ξεχάστε τον κίνδυνο να έρθουν σε επαφή οι αστροναύτες με διαστημικά περιφερόμενα σκουπίδια ή να εκραγούν οι πύραυλοι. Η ακτινοβολία μπορεί να είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανθρώπινη εξερεύνηση πέρα από την γειτονιά της Γης, ενώ θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την προτεινόμενη αποστολή προς τον Άρη.

Μια επιτροπή, που κλήθηκε από τον Λευκό Οίκο για το μέλλον της διαστημικής εξερεύνησης, προτείνει την αποστολή αστροναυτών σε ένα από τα δύο φεγγάρια του Άρη, τον Φόβο και τον Δείμο, ανάμεσα στις άλλες δυνατότητες που θίγονται στην έκθεση της που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες.

Από μια τέτοια θέση, οι αστροναύτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τηλεχειριζόμενα ρομπότ για να εξερευνήσουν την επιφάνεια του Άρη και να ανακτήσουν δείγματα του εδάφους από τον πλανήτη, καθώς και από το ίδιο το φεγγάρι – για να τα μελετήσουν αργότερα πάνω στη Γη. Με αυτή την αποστολή θα αποφευχθεί η ανάγκη να αναπτυχθούν ακριβές συσκευές για να προσεδαφιστούν οι άνθρωποι σε ένα πλανήτη με σημαντική βαρύτητα, όπως είναι ο Άρης.

"Εγώ, τουλάχιστον, θα πήγαινα στον Φόβο ή στον Δείμο έστω και αν δεν υπάρχει ελπίδα για προσγείωση στον Άρη", λέει ο πλανητικός επιστήμονας Pascal Lee του Ινστιτούτου για τον Άρη, ένα ερευνητικό οργανισμό με έδρα την Καλιφόρνια.

Όμως, η ύπουλη απειλή της ακτινοβολίας του διαστήματος με τη μορφή των κοσμικών ακτίνων του Γαλαξία θα μπορούσε να κρατήσει τους αστροναύτες περιορισμένους πολύ πιο κοντά στον πλανήτη μας.

Οι ακτίνες είναι στην πραγματικότητα πρωτόνια που κινούνται πολύ γρήγορα καθώς και βαρύτεροι πυρήνες, που πέφτουν σαν βροχή πάνω στο ηλιακό μας σύστημα από όλες τις κατευθύνσεις. Μπορούν να διαπεράσουν τα μόρια του DNA, όταν περνούν μέσα από ζωντανά κύτταρα και το αποτέλεσμα είναι ότι η καταστροφή τους μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο.

Οι άνθρωποι, στο έδαφος προστατεύονται από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας και το μαγνητικό πεδίο του, που παρέχουν επίσης κάποια προστασία και για τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι σεληνιακές αποστολές ήταν αρκετά σύντομες οπότε οι κίνδυνοι της ακτινοβολίας διατηρούνταν χαμηλά, αλλά και το ίδιο το φεγγάρι μπλόκαρε τα μισά από τα εισερχόμενα σωματίδια. Τα πληρώματα όμως για μεγάλες διαδρομές πέρα από την χαμηλή γήινη τροχιά δεν θα είχαν καμία τέτοια προστασία.

Η θωράκιση των αστροναυτών με σχετικά ελαφρύ αλουμίνιο ή πλαστικό θα μπορούσε να μπλοκάρει τα φορτισμένα σωματίδια από τον ήλιο. Αλλά θα έπρεπε να φτιαχτούν μη πρακτικές παχιές και βαριές ασπίδες για να σταματήσουν τις κοσμικές γαλαξιακές ακτίνες με υψηλότερη ενέργεια. “Η θωράκιση δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα των κινδύνων," λέει ο Frank Cucinotta, επικεφαλής επιστήμονας για τη μελέτη της ακτινοβολίας στο Διαστημικό Κέντρο της NASA Johnson στο Χιούστον.

Κάποιες εναλλακτικές τεχνολογίες – οι οποίες θα δημιουργούν φυσαλίδες πλάσματος και οι οποίες θα μπορούσαν να προστατεύσουν το διαστημόπλοιο δεν προσθέτουν πολύ βάρος – αλλά είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης.

Πόσο λοιπόν επικίνδυνο θα ήταν ένα ταξίδι προς τον Άρη; Οι εκτιμήσεις για το πόσο μια συγκεκριμένη δόση της ακτινοβολίας αυξάνει τον κίνδυνο του καρκίνου, είναι γεμάτη αβεβαιότητα. Όμως, οι υπολογισμοί από τον Frank Cucinotta και τους συνεργάτες του υποδεικνύουν πως το ταξίδι δεν θα πληρεί τους ισχύοντες κανόνες της NASA, οι οποίες αποσκοπούν στη διατήρηση του κινδύνου για τη ζωή κάθε αστροναύτη από θανατηφόρο καρκίνο, λόγω της διαστημικής ακτινοβολίας, κάτω από το 3 τοις εκατό.

Για τα ταξίδια έξω από το γήινο μαγνητικό πεδίο, οι αστροναύτες θα μπορούσαν να φθάσουν το όριο αυτό σε λιγότερο από 200 ημέρες μέσα σε ένα διαστημόπλοιο με τοιχώματα από αλουμίνιο πάχους, περίπου, 4 εκατοστά σύμφωνα με το σενάριο με τις χειρότερες εκτιμήσεις.

Όμως, η επιτροπή του Λευκού Οίκου αναμένει ότι μία αποστολή πήγαινε έλα σε ένα φεγγάρι στον Άρη θα κρατήσει τετραπλάσιο χρόνο από τον παραπάνω, κάπου 750 ημέρες. Δεδομένου ότι αυτά τα ταξίδια θα εκθέσουν τους αστροναύτες σε ακτινοβολία πολύ μεγαλύτερη από ό,τι επιτρέπεται σήμερα, η επιτροπή ζήτησε από τη NASA, εάν αυτή θα δεχόταν υψηλότερους κινδύνους για τις αποστολές. Ο Steven Lindsey, επικεφαλής του γραφείου για τους αστροναύτες της NASA, σκέφτεται ότι οι αστροναύτες θα μπορούσαν πιθανότατα να είναι ανοιχτοί σε αυτή στην ιδέα. “Εξαρτάται από το άτομο”, λέει. "Έχω πληρώματα που θα πέταγαν με οτιδήποτε."

Επισης κατι ακομα:

Πάγος, με μεγάλη καθαρότητα, κάτω από το έδαφος του Άρη

Πάγο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους του πλανήτη Άρη και σε απόσταση περίπου ίση ανάμεσα στον βόρειο πόλο και τον ισημερινό παρατήρησαν ερευνητές της ΝΑΣΑ για πρώτη φορά.

"Γνωρίζαμε ότι υπάρχει πάγος κάτω από την επιφάνεια του Άρη στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη αλλά ανακαλύψαμε ότι το ίδιο συμβαίνει και πιο κοντά από όσο νομίζαμε στον ισημερινό", δήλωσε ο Σέιν Μπιρν του Πανεπιστημίου της Αριζόνας και μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Αυτή η ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε χάρη σε μία κάμερα υψηλής ανάλυσης η οποία είχε τοποθετηθεί στο MRO, τον Αναγνωριστικό Δορυφόρο του Άρη.

"Μία άλλη ανακάλυψη είναι η μεγάλη καθαρότητα του πάγου στο κάτω μέρος των κρατήρων. Η αρχική σκέψη ήταν ότι ο πάγος βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους οπότε θα ήταν ένα μείγμα 50-50 βρωμιάς και πάγου. Αλλά μετά από τον χρόνο που χρειάστηκε να λιώσει και να εξατμιστεί καταλάβαμε ότι το μείγμα περιείχε 1% βρωμιά και 99% πάγο", πρόσθεσε ο Σέιν Μπιρν.

Η έρευνα της ΝΑΣΑ δημοσιεύεται στο αμερικανικό περιοδικό Science.

[Δροσος Γεωργιος]

Κατι ακομα για την υπαρξη νερου στον Αρη.

Ο Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Αρη (MRO) ανακάλυψε πάγο νερού μέσα σε κρατήρες πρόσκρουσης στο μέσο της απόστασης ανάμεσα στο βόρειο πόλο και τον ισημερινό του πλανήτη, αναφέρουν ερευνητές της NASA στο περιοδικό Science.

Πάγος είναι γνωστό ότι υπάρχει στους πόλους του πλανήτη, καθώς και μέσα στο υπέδαφος σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη, μέχρι σήμερα όμως δεν είχε εντοπιστεί εκτεθειμένος στην επιφάνεια σε τέτοιες «εύκρατες» περιοχές του πλανήτη.

Η ανακάλυψη σημαίνει ότι «το πρόσφατο κλίμα του Αρη ήταν πιο υγρό από αυτό που βλέπουμε σήμερα» σχολίασε ο Σέιν Μπερν, συνεργάτης της αποστολής MRO και καθηγητής Πλανητικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Πέρυσι, το ραντάρ του Αναγνωριστικού Δορυφόρου είχε εντοπίσει ενδείξεις για παγετώνες θαμμένους κάτω από την επιφάνεια σε μεσαία γεωγραφικά πλάτη.

Τώρα, ανίχνευσε πάγο νερού μέσα σε πέντε κρατήρες πρόσκρουσης που έχουν μέγεθος από όσο ένα δωμάτιο όσο ένα μικρό σπίτι.

Το λευκό στρώμα πάγου ήταν εμφανέστερο στη διάρκεια του αρειανού χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι μεγάλο μέρος του εξαχνώθηκε, δηλαδή μετατράπηκε απευθείας από στερεό σε αέριο λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας και πίεσης.

Το φασματόμετρο του σκάφους επιβεβαίωσε σε έναν από τους κρατήρες ότι το λευκό υλικό είναι πάγος νερού, και όχι ξηρός πάγος, δηλαδή πάγος διοξειδίου του άνθρακα.

[Δροσος Γεωργιος]

Ας δουμε και τι συμβαινει κοντα μας (Σεληνη) αφου απο οτι φαινεται στον Αρη οταν θα φτασουμε δεν θα εχουμε προβλημα νερου.

Στοιχεία δείχνουν ότι οι μόνιμα σκιασμένες περιοχές του νότιου πόλου της Σελήνης περιέχει πάγο.

Τα πρώτα αποτελέσματα από το διαστημόπλοιο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO)της NASA δείχνουν ότι οι μόνιμα σκιασμένοι κρατήρες στον βόρειο και νότιο πόλο του φεγγαριού μπορεί να είναι τα πιο ψυχρά μέρη του ηλιακού συστήματος, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα να είναι παρόν στο φεγγάρι νερό με τη μορφή πάγου.

Η NASA εκτόξευσε το διαστημόπλοιο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) τον Ιούνιο για να εξερευνήσει το φεγγάρι για μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή. Οι στόχοι του περιλαμβάνουν τη μέτρηση της ακτινοβολίας και του εντοπισμού των τόπων όπου θα μπορούσε να προσεδαφιστεί ένα διαστημόπλοιο καθώς και δυνητικούς πόρους για τους αστροναύτες, ειδικά για νερο.

Η NASA λοιπόν ανακοίνωσε ότι κάποια προκαταρκτικά αποτελέσματα από την αποστολή του LRO δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχει πάγος στους δύο πόλους του φεγγαριού, οι οποίοι είναι μόνιμα υπό σκιάν. Το όργανο Diviner Lunar Radiometer Experiment βρήκε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες σε κρατήρες στους πόλους, 238 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Ο Πλούτων για παράδειγμα είναι τουλάχιστον ένα βαθμό πιο ζεστός, αν και απέχει 40 φορές περισσότερο από τον ήλιο.

Η ακραίες θερμοκρασίες της Σελήνης και η καταγραφή αυτών σε θερμικούς χάρτες, είναι πολύ σημαντική για το μέλλον της ανθρώπινης ή ρομποτικής ανακάλυψης μιας και οι θερμικοί χάρτες βοηθούν στην αναγνώριση περιοχών ακατάλληλων για την προσσελήνωση οχημάτων.

"Μετά από δεκαετίες υποθέσεων το Diviner μας έδωσε την πρώτη επιβεβαίωση ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν στο φεγγάρι μας αυτά τα παράξενα, μονίμως σκοτεινά και εξαιρετικά ψυχρά μέρη", δήλωσε ο Ashwin Vasavada της NASA. "Η παρουσία τους αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα το νερό ή άλλες ενώσεις να είναι παγωμένα εκεί."

Τα αποτελέσματα από ένα άλλο όργανο (Lunar Exploration Neutron Detector) για την ανίχνευση του υδρογόνου, αναφέρει ότι “το υδρογόνο δεν περιορίζεται σε μόνιμα σκιασμένους κρατήρες," αναφέρει ο επιστήμονας του LRO Richard Vondrak..

Όταν λέμε “νερό στη Σελήνη” δεν μιλάμε για λίμνες, ωκεανούς, ούτε καν για κοιλότητες με λάσπη. Νερό στη Σελήνη σημαίνει μόρια νερού και υδροξύλιο (υδρογόνο και οξυγόνο) που αλληλεπιδρούν με μόρια βράχου και σκόνης σε βάθος λίγων χιλιοστών κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια. Το υδροξύλιο αποτελείται από ένα άτομο υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου, αντί των δύο ατόμων υδρογόνου και ενός οξυγόνου που αποτελούν ένα μόριο νερού.

Για δεκαετίες υπήρχε η άποψη ότι στη Σελήνη επικρατούν συνθήκες απόλυτης υγρασίας. Η σκοτεινή πλευρά της είναι περισσότερο από παγωμένη, αλλά όταν μπαίνει κάτω από το φως του ήλιου, οποιοσδήποτε πάγος κι αν υπήρχε θα έπρεπε να είχε από καιρό εξαφανιστεί από τις υψηλές θερμοκρασίες. Οι πιθανές εξαιρέσεις είναι κρατήρες κοντά στους πόλους της Σελήνης που μένουν πάντα στη σκιά.

Η παρουσία του νερού στο φεγγάρι θα ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. “Το νερό στο φεγγάρι θα μειώσει την ανάγκη μεταφοράς του από τη Γη για την κάλυψη των μελλοντικών εποίκων," λέει ο John Johnson.. "Το νερό θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και για την παραγωγή οξυγόνου είτε για την αναπνοή είτε για καύσιμα των πυραύλων για ένα ταξίδι στον Άρη."

Το διαστημόπλοιο LRO εξακολουθεί να είναι κοντά στην αρχή της αποστολής διάρκειας ενός χρόνου στο φεγγάρι. Έχει χαρτογραφήσει μέχρι σήμερα σχεδόν το ήμισυ της επιφάνειας του φεγγαριού. Και θα εξακολουθήσει τη λήψη μετρήσεων που θα δώσει στους επιστήμονες μια πιο οριστική απόδειξη για τον πάγο από νερό.

Ο πάγος, αν υπάρχει στο φεγγάρι, δεν κρατάει πολύ καιρό στην επιφάνεια του φεγγαριού, εξηγεί NASA. Επειδή η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα και έχει χαμηλή βαρύτητα, ο πάγος πολύ γρήγορα εξαερώνεται κατευθείαν από τη στερεά κατάσταση σε υδρατμούς και έτσι ξεφεύγουν στο διάστημα. Ως εκ τούτου, όταν ο πάγος είναι εκτεθειμένος στο φως του ήλιου και λιώνει, εξαφανίζεται γρήγορα. Ο μόνος δυνατός τρόπος να υφίσταται πάγος στη Σελήνη θα είναι να βρίσκεται σε μόνιμα σκιασμένο χώρο.

Το Μάρτιο του 1998, το διαστημόπλοιο της NASA Lunar Prospector εντόπισε αποδείξεις για 10 έως 300 εκατομμύρια τόνους υδάτινου πάγου σε παχιά φύλλα στους πόλους του φεγγαριού. “Είμαστε σίγουροι ότι το νερό υπάρχει εκεί. Η αβεβαιότητα που έχουμε είναι πολύ μικρή, " δήλωσε τότε ο Alan Binder, κύριος ερευνητής, για την αποστολή.

Μεταγενέστερες όμως έρευνες έχουν θέσει τις διαπιστώσεις του Prospector υπό αμφισβήτηση, όπως εικόνες από ραντάρ.

Τέλος, επιστήμονες που εργάζονται για το διαστημικό σκάφος Deep Ιmpact, το οποίο αργότερα μελέτησε τον κομήτη Τempel 1, εντόπισαν κι αυτοί σημεία όπου τα μήκη κύματος στα οποία απορροφώνται οι υπέρυθρες ακτίνες δείχνουν ότι υπάρχει νερό και υδροξύλιο. Ακόμη πιο ενδιαφέρον έχει η διαπίστωσή τους πως η ποσότητα του νερού ποικίλει ανάλογα με τη θερμοκρασία. Αυτό δείχνει ότι το νερό δημιουργείται όταν πρωτόνια από τον ηλιακό άνεμο προσκρούουν στη σεληνιακή επιφάνεια. Οι συγκρούσεις ενδέχεται να απελευθερώνουν άτομα οξυγόνου στα μεταλλεύματα και να τους επιτρέπουν να συνδυαστούν με πρωτόνια και ηλεκτρόνια για να σχηματίσουν νερό. Ειδικοι λένε πως αυτή η διαδικασία μπορεί να λειτουργεί σε βάθος μόλις ενός χιλιοστού στη σεληνιακή επιφάνεια. Αν έχει δίκιο, οι μελλοντικοί αστροναύτες δεν θα έχουν και πολύ νερό να πιουν. Θα έπρεπε, δηλώνουν, να ξύσουν επιφάνεια έκτασης ίσης με ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο για να πάρουν ένα λίτρο νερού.

[Δροσος Γεωργιος]

Πώς οι αστροναύτες θα μπορούσαν να συλλέξουν νερό στο φεγγάρι.

Πρόσφατα επιβεβαιώθηκε η παρουσία του νερού στη Σελήνη και το γεγονός αυτό θα μπορούσε να υποστηρίξει τις αποστολές των αστροναυτών στη Σελήνη, αλλά ακόμη και να βοηθήσει τις αποστολές στον Άρη, αν μια τέτοια συγκομιδή μπορεί να γίνει πράξη. Μια συσκευή μικροκυμάτων που αναπτύσσεται τώρα από τη NASA θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα ακριβώς αυτό.

Εάν το νερό του φεγγαριού θα μπορούσαν να συλλεχθεί, οι σεληνιακοί αστροναύτες θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν ως πόσιμο νερό όπως και να το διαχωρίσουν σε οξυγόνο και υδρογόνο με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν ως καύσιμα πυραύλων για τα ταξίδια με επιστροφή στη Γη

Τρία διαστημόπλοια έως τώρα – το Ινδικό Chandrayaan-1 και δύο σκάφη της NASA, Cassini και Deep Impact – έχουν ανιχνεύσει την απορρόφηση του υπέρυθρου φωτός σε ένα μήκος κύματος που υποδηλώνει την παρουσία νερού ή υδροξυλίου, ένα μόριο που αποτελείται από ένα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Και τα τρία βρήκαν την υπογραφή αυτή να είναι πιο έντονη στους πόλους παρά σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης.

Ορισμένα από αυτά τα μόρια μπορούν να δημιουργούνται συνεχώς όταν πρωτόνια του ηλιακού ανέμου – ιόντα υδρογόνου – συνδέονται με άτομα οξυγόνου στο σεληνιακό έδαφος. Οι κομήτες που συγκρούονται με το σεληνιακό έδαφος μπορεί επίσης να έχουν μεταφέρει νερό στο φεγγάρι.

Το νερό που παραδίδεται από κομήτες ή παράγεται από τον ηλιακό άνεμο θα μπορούσε να είναι τυχαία διασκορπισμένο κι όχι συγκεντρωμένο κάπου, στους μόνιμα σκιασμένους κρατήρες στους δύο πόλους της Σελήνης, οι οποίοι πρόσφατα βρέθηκαν να είναι πιο ψυχροί κι από τον Πλούτωνα.

"Από τη στιγμή που φτιάχτηκε εκεί το νερό, δεν πρόκειται να φύγει", λέει ο Carle Pieters του Πανεπιστημίου Brown επικεφαλής της ομάδας που κατασκεύασε το όργανο που έκανε τις μετρήσεις το διαστημόπλοιο Chandrayaan-1.

 

«Σιδηρόδρομοι στο διάστημα»

Μέχρι στιγμής, το νερό δεν φαίνεται να είναι πολύ πλούσιο – μια περιοχή σαν ένα γήπεδο του μπέιζμπολ ενδέχεται να αποφέρει μόνο ένα ποτήρι νερό, δήλωσε ο Pieters .

Αλλά αν θα μπορούσε να συλλεχθεί, οι σεληνιακοί αστροναύτες θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν ως πόσιμο νερό και να το διαχωρίσουν σε οξυγόνο και υδρογόνο, με σκοπό να τα κάνουν καύσιμα των πυραύλων για το ταξίδι μετ ‘επιστροφής τους. Αυτό βέβαια θα συμπιέσει το κόστος, δεδομένου ότι θα μειωθεί η ποσότητα των καυσίμων που θα πρέπει να κουβαλάνε μαζί τους από τη Γη.

Τα καύσιμα για πυραύλους που θα παράγονται στο φεγγάρι θα μπορούσαν ακόμη και να βοηθήσουν μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Λόγω της ασθενέστερης βαρύτητας του φεγγαριού, θα χρειαζόταν λιγότερη ενέργεια (καύσιμα) για να στείλουμε μία αποστολή στον Άρη από τη σεληνιακή επιφάνεια από ό,τι θα ήταν από τη Γη.

“Το γεγονός αυτό αλλάζει τελείως τις διαστημικές πτήσεις," λέει ο Paul Spudis του Πλανητικού και Σεληνιακού Ινστιτούτου στο Χιούστον. Είναι σαν να φτιάχνουμε ένα διηπειρωτικό σιδηρόδρομο στο διάστημα."

 

Κρύο πιάτο

Αλλά πώς θα γίνει η απόσταξη του νερού που είναι κλειδωμένο πιθανόν σε μικρές συγκεντρώσεις του πάγου μέσα στο σεληνιακό έδαφος; Τα μικροκύματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν το κλειδί, σύμφωνα με την εργασία του Edwin Ethridge της NASA και του William Kaukler του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, ο οποίος παρουσίασε πρώτος την τεχνική αυτή κατά το 2006.

Οι δύο επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα συνηθισμένο φούρνο μικροκυμάτων για να θερμάνουν ένα υλικό προσομοιωμένο με το σεληνιακό έδαφος, το οποίο είχε ψυχθεί σε θερμοκρασίες παρόμοιες του φεγγαριού, κάπου -150 ° C.

Διατηρώντας το ‘έδαφος’ σε κενό αέρος για να προσομοιώσουν τις σεληνιακή συνθήκες, βρήκαν ότι με μια θέρμανση μόλις στους -50° C, με μικροκύματα έκανε τον πάγο του νερού να εξαχνώνεται, δηλαδή να μετατρέπεται απευθείας από στερεό σε ατμό. Ο ατμός αυτός στη συνέχεια διαχύθηκε έξω από τους πόρους του εδάφους, κάτω από πολύ υψηλή πίεση, προς το κενό με την πολύ χαμηλή πίεση.

Στο φεγγάρι, ο ατμός θα μπορούσε να συλλεχθεί κρατώντας μια ψυχρή μεταλλική πλάκα πάνω από το έδαφος. Ο υδρατμός που θα ανεβαίνει στη συνέχεια θα συμπυκνώνεται, όπως ο παγετός πάνω στο κρύο πιάτο, “και θα μπορούσε να ξύνεται”, λέει ο Kaukler.

Το ψήσιμο και η επεξεργασία του ξηρού σεληνιακού εδάφους σε υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να ελευθερώσουν, επίσης, οξυγόνο και υδρογόνο για τα καύσιμα των πυραύλων ή για άλλες χρήσεις. Αλλά θα ξοδέψουμε περίπου 100 φορές περισσότερη ενέργεια από ο,τι για την εξόρυξη τους από το εγγενές σεληνιακό νερό, δηλώνει ο Spudis: "Τα πάντα γίνεται ευκολότερα, φθηνότερα και ταχύτερα."

[Δροσος Γεωργιος]

<Κοπερνικιο>θα ονομασθει το στοιχειο 112 του Περιοδικου Πινακα.

Προς τιμήν του μεγάλου αστρονόμου Νικόλαου Κοπέρνικου θα ονομαστεί το νεώτερο και ένα από τα βαρύτερα στοιχεία του Περιοδικού Πίνακα, μια τεχνητή ουσία που δημιουργήθηκε σε εργαστήριο της Γερμανίας.

Το στοιχείο «κοπερνίκιο», με τη συντομογραφία Cp, έχει 112 πρωτόνια στον πυρήνα του και είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά στοιχεία, πολύ βαρύτερο από το μόλυβδο ή το ουράνιο. Είναι εξαιρετικά ασταθές και δεν μπορεί να υπάρξει στη φύση για περισσότερο από μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου.

«Θα θέλαμε να τιμήσουμε έναν σπουδαίο επιστήμονα που άλλαξε την εικόνα μας για τον κόσμο» δήλωσε ο Σίγκουρτ Χόφμαν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε το Cp στο Κέντρο Έρευνας Βαρέων Ιόντων στη Γερμανία, σε συνεργασία με επιστήμονες από τη Γερμανία, τη Φινλανδία, τη Ρωσία και τη Σλοβακία.

Από το 1981 έως σήμερα, το ίδιο Κέντρο έχει ανακαλύψει έξι χημικά στοιχεία με ατομικούς αριθμούς 107 έως 112.

Οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν ελάχιστα άτομα του νέου στοιχείου χρησιμοποιώντας έναν επιταχυντή σωματιδίων για να βομβαρδίσουν ένα στόχο από μόλυβδο με ιόνα ψευδαργύρου.

Ο Περιοδικός Πίνακας, η «βίβλος» της σύγχρονης Χημείας, κατατάσσει τα χημικά στοιχεία ανάλογα με τον ατομικό αριθμό τους, δηλαδή τον αριθμό των πρωτονίων στον πυρήνα τους. Ο αριθμός των πρωτονίων και των νετρονίων στον πυρήνα καθορίζει πόσο βαρύ είναι το στοιχείο.

Από τα στοιχεία με ατομικό αριθμό άνω του 92, μόνο το πλουτώνιο και το ποσειδώνιο ανιχνεύονται στη φύση, ενώ τα άλλα έχουν δημιουργηθεί μόνο στο εργαστήριο.

Το ρεκόρ ατομικού βάρους κατέχει το 118, μια άλλη ασταθής ουσία που ανακαλύφθηκε στη Ρωσία το 2006 και επίσης δεν έχει προστεθεί ακόμα επίσημα στη λίστα.

Το στοιχείο 112 είχε ονομαστεί προσωρινά ununbium (ununbi σημαίνει 112 στα λατινικά) μέχρι να αποφασίσουν οι ερευνητές την οριστική του ονομασία.

Το νέο όνομα αναμένεται να εγκριθεί επισήμως από τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) σε περίπου έξι μήνες, αναφέρει την Τετάρτη το LiveScience.com.

Ο Νικόλαος Κοπέρνικος (1473-1543) ήταν ο αστρονόμος που διατύπωσε τη σύγχρονη ηλιοκεντρική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο.

 

Τωρα ομως εχουμε επιβεβαιωση του 114 στοιχειου.

Ομάδα αμερικανών επιστημόνων από το Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν, δηλαδή να επαναλάβουν για δεύτερη φορά, την παραγωγή του ιδιαίτερα βαρέος στοιχείου 114 του Περιοδικού Πίνακα, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την ανακοίνωση για πρώτη φορά από επιστήμονες του ρωσικού Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών ότι είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν αυτό το στοιχείο.

Η έρευνα για το στοιχείο 114 έχει εδώ και καιρό υπάρξει κομβικό σημείο της λεγόμενης «νήσου σταθερότητας» στον χώρο της πυρηνικής επιστήμης.

Η επιβεβαίωση του στοιχείου από αμερικανικής πλευράς, η οποία παρουσιάστηκε στο περιοδικό φυσικής “Physical Review Letters”, έγινε από ερευνητές με επικεφαλής τον καθηγητή χημείας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ Χάινο Νίτσε, στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ.

Οι επιστήμονες δημιούργησαν δύο διαφορετικούς πυρήνες του στοιχείου 114, ο καθένας ένα ισότοπο με 114 πρωτόνια αλλά διαφορετικό αριθμό ηλεκτρονίων.

Αναλυτικότερα, το ένα ισότοπο 114 (που «έζησε» ένα δέκατο του δευτερολέπτου) περιείχε 114 πρωτόνια και 172 νετρόνια, ενώ το δεύτερο (που «έζησε» μισό δευτερόλεπτο) περιείχε 114 πρωτόνια και 173 νετρόνια.

«Επιβεβαιώνοντας την παραγωγή του στοιχείου 114, έχουμε πλέον άρει την οποιαδήποτε αμφιβολία για την αξιοπιστία των ισχυρισμών των ρώσων επιστημόνων», δήλωσε ο Νίτσε, ο οποίος πρόσθεσε ότι «αποδεικνύεται πως τα πιο ενδιαφέροντα σούπερ-βαρέα στοιχεία μπορούν στην πραγματικότητα να δημιουργηθούν στο εργαστήριο».

Τα στοιχεία που είναι βαρύτερα από το ουράνιο, το στοιχείο υπ. αρ. 92 του Περιοδικού Πίνακα (ο ατομικός αριθμός παραπέμπει στον αριθμό των πρωτονίων του πυρήνα), είναι ραδιενεργά.

Τα στοιχεία ως το 111 και το πρόσφατα επιβεβαιωθέν 112 έχουν γίνει με τεχνητό τρόπο, είτε σε πυρηνικούς αντιδραστήρες, είτε σε επιταχυντές, και αποσυντίθενται πολύ γρήγορα, το πολύ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ΄50, ορισμένοι επιστήμονες υπολόγισαν ότι υπερβαρέα στοιχεία με ορισμένους συνδυασμούς πρωτονίων και νετρονίων θα ήσαν σχετικά σταθερά, φτάνοντας τελικά σε μια «νήσο σταθερότητας», όπου η διάρκεια ζωής των στοιχείων θα μετράται όχι με κλάσματα δευτερολέπτου, αλλά με λεπτά, μέρες ή –κατά μερικούς υπεραισιόδοξους- εκατομμύρια χρόνια.

Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ έχει μακρά εμπειρία στην αναζήτηση υπερ-βαρέων στοιχείων, ειδικά από τότε που ο Γκλεν Σίμποργκ ανακάλυψε εκεί το πλουτώνιο το 1941.

Όπως δήλωσε ο καθηγητής Νίτσε, η νέα ανακάλυψη αποτελεί ένα ακόμη βήμα για τη «νήσο σταθερότητας».

[Δροσος Γεωργιος]

Σε επίπεδα ρεκόρ η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας!!!

Στις 27/9/2009 στην ιδια σελιδα εγραφα οτι οι αστροναυτες στον Αρη θα υποφερουν απο την ακτινοβολια.

Κατι ακομα για αυτο το προβλημα:Σε επίπεδα ρεκόρ η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας!!!

Εν σκέφτεστε να ταξιδέψετε στον Αρη, φροντίστε να εφοδιαστείτε με παχιά ασπίδα. Η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας που βομβαρδίζει το Ηλιακό Σύστημα βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ, δείχνουν οι μετρήσεις του δορυφόρου ACE της NASA.

«Το 2009, οι εντάσεις της κοσμικής ακτινοβολίας έχουν αυξηθεί 19% πάνω από οτιδήποτε έχουμε δει τα τελευταία 50 χρόνια» αναφέρει ο Ρίτσαρντ Μίγουαλντ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια. «Η αύξηση είναι σημαντική, και θα μπορούσε να σημαίνει ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε πόση προστασία χρειάζονται οι αστροναύτες σε αποστολές στο εξωδιάστημα» επισημαίνει.

Η γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία στην πραγματικότητα δεν είναι ακτινοβολία. Πρόκειται για υποατομικά σωματίδια -πρωτόνια αλλά και πυρήνες βαρέων στοιχείων- που εκτοξεύονται από μακρινά σουπερνόβα (υπερκαινοφανείς αστέρες) και κατακλύζουν το διαστρικό κενό, απειλώντας τους αστροναύτες αλλά και τους δορυφόρους που κινούνται σε τροχιά.

Ευτυχώς τα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας είναι φορτισμένα, οπότε εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και της Γης.

Η τρέχουσα διαστημική κακοκαιρία οφείλεται στην εξασθενημένη ηλιακή δραστηριότητα τα τελευταία δύο χρόνια -η δραστηριότητα του Ήλιου πέφτει από το μέγιστο στο ελάχιστο και ανεβαίνει ξανά στο μέγιστο στη διάρκεια ενός κύκλου 22 ετών.

Στη διάρκεια του ηλιακού ελάχιστου, όπως αυτό που διανύουμε σήμερα, συρρικνώνεται η ηλιόσφαιρα, δηλαδή το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, το οποίο καλύπτει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα, αφήνοντας την κοσμική ακτινοβολία να περάσει.

«Σε περιόδους χαμηλής ηλιακής δραστηριότητας, η φυσική ασπίδα [του μαγνητικού πεδίου] εξασθενίζει, οπότε περισσότερη κοσμική ακτινοβολία μπορεί να φτάσει το εσώτερο Ηλιακό Σύστημα» εξηγεί ο Ντιν Πέσνελ του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA.

Το μαγνητικό πεδίο και η ατμόσφαιρα της Γης μας προσφέρουν πάντως επαρκή προστασία από τη διαστημική καταιγίδα, διαβεβαιώνουν οι ερευνητές.

Στην πραγματικότητα, ο πλανήτης έχει ζήσει χειρότερες καταιγίδες: Σπάνια ισότοπα του στοιχείου βηρύλλιου, που σχηματίστηκαν λόγω της κοσμικής ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα και παγιδεύτηκαν στους πολικούς πάγους, δείχνουν ότι, πριν από εκατοντάδες χρόνια, η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας ήταν έως και διπλάσια από ό,τι σήμερα.

[Δροσος Γεωργιος]

Κλόουν στο διάστημα.

Ο καναδός δισεκατομμυριούχος και ιδρυτής του τσίρκου Cirque de Soleil, Γκάι Λάλιμπερτ, ξεκίνησε σήμερα το ταξίδι του για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το διαστημόπλοιο Σογιούζ (Soyuz TM-16) με πλήρωμα τον ρώσο κοσμοναύτη Μακσίμ Σουράγιεφ, τον αμερικανό αστροναύτη Τζέφρεϊ Γουίλιαμς και τον Λάλιμπερτ, εκτοξεύθηκε στις 7:14 ώρα Γκρίνουϊτς από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν και αναμένεται να φτάσει στον ISS την Παρασκευή.

"Θα είναι μια ποιητική και κοινωνική αποστολή" δήλωσε ο Λάλιμπερτ και διαβεβαίωσε ότι στην 12ημερη παραμονή του στον διαστημικό σταθμό θα κάνει τους αστροναύτες να γελάσουν και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει μια ιστοσελίδα που θα επισημαίνει την ανάγκη για πρόσβαση σε καθαρό νερό για όλους.

Ο Γκάι Λάλιμπερτ, ήταν ένας καλλιτέχνης του δρόμου, ο οποίος το 1984 ίδρυσε το θεατρικό τσίρκο Cirque de Soleil, το οποίο απέκτησε διεθνή φήμη. Αποτέλεσμα αυτής της επιχειρηματικής κίνησης ήταν ο πλουτισμός του Λάλιμπερτ, γεγονός που του επέτρεψε να αγοράσει το $35 εκατομμυρίων εισιτήριο για το ταξίδι του στο διάστημα.

Ο Λάλιμπερτ είναι πλέον ο έβδομος πολίτης που θα ταξιδέψει στο διάστημα.

"Δεν είμαι επιστήμονας, δεν είμαι μηχανικός, είμαι καλλιτέχνης και δημιουργός" δήλωσε σε διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ο καναδός τουρίστας του διαστήματος και πρόσθεσε ότι κατάφερε και έφτιαξε μια δημιουργική ομάδα από ανθρώπους από όλο τον κόσμο και τώρα με αυτή του την κίνηση ελπίζει να ευαισθητοποιήσει όσους περισσότερους μπορεί σχετικά με το ζήτημα της πρόσβασης σε καθαρό νερό.

Στις 9 Οκτωβρίου ο Λάλιμπερτ και ενώ θα βρίσκεται στον Διαστημικό Σταθμό, σκοπεύει να πραγματοποιήσει μια δίωρη παράσταση που θα μεταδίδεται ζωντανά μέσω του διαδικτύου.

Σε αυτή ο Γκάι Λάλιμπερτ, θα διαβάσει ένα ποίημα στο οποίο θα συμμετέχουν χαρακτήρες όπως ο Ήλιος, το Φεγγάρι και μια σταγόνα νερό.

Οι χαρακτήρες αυτοί θα συμμετέχουν ενεργά σε έναν ποιητικό διάλογο που θα απευθύνεται στον πληθυσμό της Γης.

Επίσης σε αυτή την παράσταση θα εμφανισθούν διασημότητες όπως ο πρώην αμερικανός αντιπρόεδρος Αλ Γκορ και το ροκ συγκρότημα U2. Το ποίημα που θα δραματοποιηθεί είναι γραμμένο από τον βραβευμένο για το έργο "η ζωή του Πι", Yan Martel (Γιαν Μάρτελ).

[Δροσος Γεωργιος]

Λιγα στοιχεια ακομα για ολους αυτους τους τυχερους (και πλουσιους)που εχουν ταξιδεψει στο εγγυς Διαστημα.(Διεθνη Διαστημικο Σταθμο).

Space tourist Nationality Year Duration of flight Flight

1.Dennis Tito American 2001-9 days (Apr 28 – May 6) Launch: Soyuz TM-32

Return: Soyuz TM-31

 

2.Mark Shuttleworth South African / British 2002 -11 days (Apr 25 – May 5) Launch: Soyuz TM-34

Return: Soyuz TM-33

 

3.Gregory Olsen American 2005 -11 days (Oct 1 – Oct 11) Launch: Soyuz TMA-7

Return: Soyuz TMA-6

 

4.Anousheh Ansari Iranian / American 2006 -12 days (Sept 18 – Sept 29) Launch: Soyuz TMA-9

Return: Soyuz TMA-8

 

5α.Charles Simonyi Hungarian / American 2007 -15 days (Apr 7 - Apr 21) Launch: Soyuz TMA-10

Return: Soyuz TMA-9

 

5β.2009 -12 days ( Mar 26 - Apr 8 ) Launch: Soyuz TMA-14

Return: Soyuz TMA-13

 

6.Richard Garriott American / British 2008 -12 days (Oct 12 – Oct 23) Launch: Soyuz TMA-13

Return: Soyuz TMA-12

 

7.Guy Lalibert Canadian 2009 -9 days ( Sept 30 – Oct 8 ) Launch: Soyuz TMA-16

Return: Soyuz TMA-14

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικες φωτογραφιες ακομα απο την προετοιμασια και εκτοξευση του Γκαι Λαλιμπερτ.

Περισσοτερα

www.energia.ru

 

 

Σκουπιδότοπος το βαρυτικό πεδίο της Γης.

Τα διαστημικά απόβλητα συνιστούν μέγιστη απειλή, προειδοποιεί ο ΟΗΕ-Τουλάχιστον 300.000 άχρηστα αντικείμενα κινούνται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη.

Η συσώρρευση αποβλήτων στο βαρυτικό πεδίο της Γης αποτελεί διαρκή απειλή για την ασφάλεια των διαστημικών πτήσεων και των δορυφορικών υπηρεσιών, προειδοποίησε σήμερα το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για Υποθέσεις Απώτερου Διαστήματος (UNOOSA).

"Η λήψη άμεσων μέτρων για τη μείωση των διαστημικών αποβλήτων αποτελεί κοινό συμφέρον για την ανθρωπότητα, κυρίως αν θέλουμε να προστατεύσουμε το διάστημα για τις επόμενες γενιές", υπογράμμισε ο διευθυντής του UNOOSA, Μάζλαν Οτμαν, σε ανακοίνωση Τύπου που εξέδωσε από την Βιένη.

Σύμφωνα με το UNOOSA "οι δορυφόροι που δεν χρησιμοποιούνται πια και άλλα απόβλητα που παραμένουν σε τροχιά για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν κάνει το διάστημα πιο επικίνδυνο τόσο για τους αστροναύτες όσο και για τους εν ενεργεία δορυφόρους και για τις άλλες διαστημικές μηχανές".

Οι ζημιές στους δορυφόρους μπορεί να έχουν άμεσες επιπτώσεις στις δραστηριότητες στην Γη, για παράδειγμα στην τηλεφωνία, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τις υπηρεσίες μετεωρολογίας και τις τραπεζικές υπηρεσίες. "Η αύξηση του αριθμού των δορυφόρων έχει πολλαπλασιάσει τα διαστημικά αποβλήτα που αποτελούν διαρκή κίνδυνο για συγκρούσεις", υπογράμμισε ο UNOOSA.

Σύμφωνα με έκθεση που έγινε από το ισντιτούτο Space Security Index το 2008 περίπου 300.000 αντικείμενα μεγέθους από ένα έως 10 εκατοστά προερχόμενα σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπινη δραστηριότητα βρίσκονταν σε τροχιά στην περιφέρεια της Γης. Με ταχύτητες που φτάνουν τα χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα "ακόμα και τα πιο μικρά απόβλητα μπορούν να προκαλέσουν ζημιές σε μια διαστημική μηχανή", παρατηρεί η έκθεση του UNOOSA.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Τωρα τι κανουμε η καλυτερα τωρα τι μπορουμε τεχνικα να κανουμε;

[Δροσος Γεωργιος]

Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ο Λαλιμπερτέ.

Το ρωσικό διαστημόπλοιο Σογιούζ με το τριμελές πλήρωμά του, τον Καναδό καλλιτέχνη Γκι Λαλιμπερτέ και δύο αστροναύτες, προσδέθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) την Παρασκευή στις 08.35 ώρα Γκρίνουιτς (11.35 ώρα Ελλάδος), όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος του ρωσικού κέντρου ελέγχου διαστημικών πτήσεων.

«Το διαστημόπλοιο Σογιούζ προσδέθηκε στο ΔΔΣ στις 12.35 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα», ώρα Μόσχας όπως είχε προβλεφθεί, δήλωσε ο εκπρόσωπος.

Ο Καναδός δισεκατομμυριούχος και ιδρυτής του Τσίρκου του Ήλιου (Cirque du Soleil), ο Αμερικανός αστροναύτης Τζέφρι Ουίλιαμς και ο Ρώσος κοσμοναύτης Μαξίμ Σουράγεφ ξεκίνησαν το ταξίδι τους την Τετάρτη από το ρωσικό διαστημικό κέντρο Μπαϊκονούρ στη στέπα του Καζακστάν.

Κατά την πτήση προς τον ΔΔΣ, ο έβδομος τουρίστας του διαστήματος προσαρμόστηκε στην έλλειψη βαρύτητας και διοργάνωσε μια μικρή παράσταση με σαπουνόφουσκες μέσα στο διαστημόπλοιο, δήλωσε την Πέμπτη ο Ρώσος εκπρόσωπος, σύμφωνα με το πρακτορείο Ιντερφάξ.

Πρώτος καλλιτέχνης που ταξιδεύει στο διάστημα, ο Λαλιμπερτέ θα σκηνοθετήσει από το διάστημα ένα «πλανητικό καλλιτεχνικό γεγονός» έχοντας σύνδεση με 15 πόλεις στις πέντε ηπείρους, στις 9 Οκτωβρίου, δύο ημέρες πριν από την επιστροφή του στη Γη. Στόχος της πρωτοβουλίας του αυτής είναι να προσελκύσει την προσοχή της κοινής γνώμης στην πρόσβαση στο καθαρό νερό στη Γη.

Ο 50χρονος Λαλιμπερτέ ετοιμάζει ένα δίωρο καλλιτεχνικό γεγονός, για να υμνήσει την αξία του νερού. Το θέαμα θα μεταδοθεί ζωντανά στην ηλεκτρονική διεύθυνση του One Drop Foundation, της μη κυβερνητικής οργάνωσης που έχει ιδρύσει ο Λαλιμπερτέ για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο στην αξία του πόσιμου νερού.

Ο Γκι Λαλιμπερτέ είναι ο 261ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Forbes με περιουσία που εκτιμάται σε 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια (1,76 δισεκατομμύριο ευρώ).

 

Εικαστική έκθεση αιωρούμενων συμπαντικών σωμάτων.

Πλανήτες, γαλαξίες και νεφελώματα, αντικείμενα αιωρούμενα και σε κίνηση, εμπνευσμένα από το σύμπαν είναι τα έργα της εικαστικής έκθεσης του Απόστολου Κιλεσσόπουλου, που θα παρουσιαστεί στο Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Έτους Αστρονομίας.

Η έκθεση, με τίτλο «Λάλον Φως» θα είναι βυθισμένη στο σκοτάδι, παραπέμποντας στο σκοτεινό σύμπαν, ενώ οι τρισδιάστατες και δυσδιάστατες δημιουργίες θα λάμπουν με την βοήθεια «μαύρου φωτός» (black light), συνοδευόμενες από ειδική μουσική υπόκρουση, αλλά και προβολές βίντεο.

Ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει δομές της κοσμογονίας, συμβάντα και εικόνες, στην καλλιτεχνική τους διάσταση.

Ο Απόστολος Κιλεσσόπουλος εκθέτει ομαδικά από το 1964 και ατομικά από το 1970 σε Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ. Η έκθεση είναι η 37η παρουσίασή του και θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου, στις 8.00 το βράδυ, ενώ θα διαρκέσει έως τις 22 Νοεμβρίου.

 

Διάλεξη για το φευγαλέο νετρίνο δίνει στις 13 Οκτωβρίου ο Γ.Γραμματικάκης.

Το πορτρέτο του νετρίνου, ενός φευγαλέου σωματιδίου που παράγεται στην καρδιά των άστρων και διαπερνά ολόκληρους πλανήτες χωρίς να συναντά αντίσταση, θα σκιαγραφήσει ο καθηγητής Φυσικής Γιώργος Γραμματικάκης, σε διάλεξη που θα δώσει στο Ίδρυμα Ευγενίδου στην λεωφόρο Συγγρού την Τρίτη 13 Οκτωβρίου.

Η διάλεξη οργανώνεται με αφορμή το Διεθνές Εργαστήριογια το «Τηλεσκόπιο Νετρίνο Πολύ Μεγάλων Διαστάσεων στη Μεσόγειο», το οποίο θα ξεκινήσει την Τρίτη στον ίδιο χώρο.

Το εργαστήριο αφορά τον «Νέστωρα», τον ανιχνευτή νετρίνων που έχει ποντιστεί έξω από την Πύλο, στο πιο βαθύ σημείο της Μεσογείου.

Το νετρίνο, το οποίο ο Δρ Γραμματικάκης περιγράφει ως έναν «παράδοξο αγγελιοφόρο του Σύμπαντος», είναι στοιχειώδες σωματίδιο χωρίς ηλεκτρικό φορτίο και με απειροελάχιστη μάζα, το οποίο παράγεται από πυρηνικές αντιδράσεις στην καρδιά των άστρων και κινείται στο Διάστημα σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθεί, καθώς διαπερνά την ύλη χωρίς να την επηρεάζει ή να επηρεάζεται -κάθε δευτερόλεπτο, περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια ηλιακά νετρίνα εκτιμάται ότι διαπερνούν το ανθρώπινο σώμα.

Ο ανιχνευτής της Πύλου προσπαθεί να ανιχνεύσει νετρίνα από τα αδιόρατα ίχνη που δημιουργούν στο νερό τα ελάχιστα νετρίνα που «καταδέχονται» να αλληλεπιδράσουν με την ύλη.

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε νέος τεράστιος δακτύλιος γύρω από τον Κρόνο.

Ένας νέος τεράστιος δακτύλιος ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, «Σπίτσερ», πάχους 2,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων και με περίμετρο γύρω από τον πλανήτη 13 εκατομμυρίων χιλιόμετρων.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο και μέχρι σήμερα αόρατο δακτύλιο γύρω από τον Κρόνο, που είναι και ο μεγαλύτερος στο ηλιακό σύστημα. Ο τεράστιος δακτύλιος, που αποτελείται από σωματίδια πάγου και σκόνης, βρίσκεται στις εσχατιές του συστήματος του Κρόνου και, καθώς λόγω μεγάλης απόστασης δεν επηρεάζεται πολύ από τη βαρύτητα του πλανήτη.

Επίσης η τροχιά του έχει κλίση 27 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο του ισημερινού του Κρόνου, σύμφωνα με το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, που έκανε τη σχετική ανακοίνωση σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Πουέρτο Ρίκο.

Ο δακτύλιος είναι πολύ πλατύς, αλλά ιδιαίτερα αχνός και διάχυτος και δεν αντανακλά πολύ ορατό φως, όμως το "Σπίτσερ" μπόρεσε να τον ανιχνεύσει στο υπέρυθρο φάσμα.

Επίσης όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες, αν και ο δακτύλιος είναι πολύ κρύος, με θερμοκρασία περίπου στους μείον 158 βαθμούς Κελσίου, εκπέμπει θερμική ακτινοβολία.

Εντυπωσιακό είναι σύμφωνα με τη ΝASA, ότι πρόκειται για έναν τεράστιο δακτύλιο, που θα χρειάζονταν ένα δισεκατομμύριο πλανήτες σαν τη Γη για να τον γεμίσουν.

Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα αστρονόμων από τα πανεπιστήμια Βιρτζίνια και Μέριλαντ των ΗΠΑ και παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature". Σημειώνεται ότι έως σήμερα θεωρείτο ότι ο Κρόνος έχει επτά κύριους δακτυλίους και αρκετούς ακόμα μικρότερους.

Επίσης σύμφωνα με την ανακοίνωση των επιστημόνων, εκτιμάται ότι η ύλη για το σχηματισμό του υπερμεγέθους δακτυλίου, προέρχεται από τον δορυφόρο Φοίβη, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά μεταξύ του δακτυλίου και του Κρόνου. Αυτή η ανακάλυψη ίσως ρίξει φως στο αίνιγμα κι ενός άλλου δορυφόρου, του Ιαπετού, που θεωρείται το πιο περίεργο από τα φεγγάρια του Κρόνου, καθώς έχει μόνιμα μια πολύ φωτεινή και μια πολύ σκοτεινή πλευρά.

Ακόμη όπως έγινε γνωστό ο νέος δακτύλιος κινείται στην ίδια κατεύθυνση με την Φοίβη, ενώ οι άλλοι δακτύλιοι, ο Ιαπετός (που ανακαλύφθηκε από τον Τζιοβάνι Κασίνι το 1671) και οι περισσότεροι υπόλοιποι δορυφόροι κινούνται αντίθετα.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ποσότητες ύλης από το νέο εξωτερικό δακτύλιο κινούνται προς το εσωτερικό (δηλαδή προς τον Κρόνο) και πέφτουν πάνω στον Ιαπετό, "μαυρίζοντας" την κάποτε φωτεινή πλευρά του.

Η αποστολή του "Σπίτσερ" ξεκίνησε το 2003, υπό τον έλεγχο του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA. Το τηλεσκόπιο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 106 εκατ. χλμ. από τη Γη, σε τροχιά γύρω από τον ήλιο.

[krisgym]

Μπραβο φιλε μου.

[Δροσος Γεωργιος]

Κινητηρας ιοντων VASIMR

Εχουμε συζητησει επανειλημμενα εδω για την υπαρξη προγραμματος κατασκευης κινητηρων που να πετυχαινουν ταχυτητες υψηλοτερες απο αυτες των χημικων καυσιμων και εχουμε καταληξει οτι η πιο προωθημενη εργασια και η πιο ενδιαφερουσα ειναι αυτη για τον κινητηρα ιοντων VASIMR.Εχουμε λοιπον ευχαριστα νεα:

Δοκιμάστηκε ο πιο ισχυρός μέχρι τώρα πύραυλος ιόντων που μπορεί να φτάσει σε 39 ημέρες στον Άρη.

Ένα βήμα πιο κοντά είναι πύραυλοι που θα χρησιμοποιούν ιόντα (πλάσμα) για να προωθούν υπερ-γρήγορες αποστολές στον Άρη, τώρα που ένα μοντέλο μικρής κλίμακας επιδείχθηκε με επιτυχία σε πλήρη ισχύ.

Ο κινητήρας ιόντων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διατηρεί σε σταθερή τροχιά τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εντός της επόμενης πενταετίας, ενώ θα μπορούσε να θέσει και τα θεμέλια για πυραύλους που θα μπορούν μια ημέρα να ταξιδέψουν στον Άρη σε περίπου ένα μήνα.

Από το 2005 μια εταιρεία στο Τέξας, η Ad Astra Rocket Company of Webster, έχει δουλέψει για να τελειοποιήσει έναν τύπο κινητήρα που λέγεται VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket).

Αυτός ο τύπος πυραύλου χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για τη θέρμανση του ευγενούς αερίου αργόν, μετατρέποντάς το σε ένα καυτό πλάσμα – μια κατάσταση κατά την οποία τα ηλεκτρόνια δεν δεσμεύονται πλέον από τους ατομικούς πυρήνες. Μαγνητικά πεδία τότε εκτοξεύουν υπέρθερμο πλάσμα από το πίσω μέρος του κινητήρα, δημιουργώντας μια ώση προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Το μοντέλο αυτό του πυραύλου εκτοξεύει τα καύσιμα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι οι συμβατικοί κινητήρες, με αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερη επιτάχυνση ανά χιλιόγραμμο του καταναλωθέντος καυσίμου.

Στο άμεσο μέλλον, η εταιρεία ελπίζει να χρησιμοποιήσει ένα κινητήρα VASIMR 200 κιλοβάτ για να παρέχει περιοδικές ωθήσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), του οποίου η τροχιά μειώνεται σταδιακά σε ύψος κάτι που οφείλεται στην ατμοσφαιρική τριβή.

Τώρα, η εταιρεία έχει κάνει δοκιμή σε έναν τέτοιο κινητήρα σε πλήρη ισχύ για πρώτη φορά. Έτρεξε τον κινητήρα VX-200 με ισχύ 201 κιλοβάτ σε ένα θάλαμο κενού στο Χιούστον, περνώντας το όριο των 200 κιλοβάτ για πρώτη φορά.

 

Συμφωνία με τη NASA

"Είναι ο πιο ισχυρός πύραυλος ιόντων στον κόσμο αυτή τη στιγμή," λέει ο Franklin Chang-Diaz, ο πρώην αστροναύτης της NASA που είναι επικεφαλής της εταιρείας.

Ο πλησιέστερος ανταγωνιστή του είναι ένας κινητήρας 50 κιλοβάτ της NASA, βασισμένος κι αυτός σε ιόντα, που η Διαστημική Υπηρεσία θα σταματήσει την ανάπτυξη του το 2005 λόγω περικοπών στον προϋπολογισμό της.

Η εταιρεία Ad Astra έχει υπογράψει συμφωνία με τη NASA για να δοκιμάσει ένα κινητήρα VASIMR 200 κιλοβάτ για τον ISS το 2013. Η εταιρεία επίσης μιλάει με δύο διαστημικές επιχειρήσεις χώρο, την SpaceX και την Orbital Sciences, σχετικά με τη δυνατότητα να τους δώσει τον κινητήρα του ISS για ένα από τα οχήματα εκτόξευσης τους.

Εάν οι δοκιμές πάνε καλά, η εταιρεία ελπίζει να δώσει για εμπορικές εφαρμογές τον κινητήρα της, αρχής γενομένης το επόμενο έτος.

 

Αποδοτικότερη μηχανή

Προηγουμένως, κάποια διαστημόπλοια – συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών και των ευρωπαϊκών φορτηγών σκαφών – έχουν χρησιμοποιήσει ορισμένους συμβατικούς κινητήρες στον διαστημικό σταθμό.

Αλλά οι συμβατικοί κινητήρες καταναλώνουν 7,5 τόνους καυσίμου κάθε χρόνο. Ο VASIMR όμως θα μπορούσε να κάνει την ίδια δουλειά με μόλις 0,3 τόνους αερίου αργού ετησίως, υποστηρίζει ο Chang-Diaz. Επειδή κοστίζει η εκτόξευση τόσων καυσίμων για να μπει σε τροχιά ένα σκάφος, αυτή η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να γλιτώσει πολλά εκατομμύρια δολάρια ετησίως, συνεχίζει.

Τα έσοδα από την αποστολή στον ISS θα βοηθήσει την εταιρεία να φτιάξει την τεχνολογία εκείνη για επανδρωμένες αποστολές στον Άρη", δήλωσε ο Chang-Diaz.

 

Λιγότερο ακτινοβολία

Ένας κινητήρας VASIMR 10 έως 20 μεγαβάτ θα μπορούσε να προωθήσει επανδρωμένες αποστολές στον Άρη σε μόλις 39 ημέρες, λέει, ενώ σήμερα θέλουμε έξι μήνες ή και περισσότερο με τους συμβατικούς πυραύλους.

Η συντομότερη διαδρομή θα μειώσει την έκθεση σε ακτινοβολία τους αστροναύτες, η οποία θα μπορούσε διαφορετικά να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο για τις αποστολές στον Άρη, επειδή υπάρχουν ενδείξεις ότι τα επίπεδα της ακτινοβολίας μπορεί να είναι ιδιαίτερα υψηλά στις επόμενες δεκαετίες.

“Τα γρήγορα ταξίδια στον Άρη μπορεί μια ημέρα να είναι πολύ κερδοφόρα για την εταιρεία”, λέει ο Chang-Diaz.

“Αλλά για τώρα, το κέρδος δεν είναι στον Άρη, είναι πιο κοντά στη Γη”, λέει.

[Δροσος Γεωργιος]

Σημερα το μεσημερι 14,31-14,35 θα εχουμε την ολοκληρωση της αποστολης του LCROSS.

Περισσοτερα:

Αν δεν υπάρξει κάποιο πρόβλημα της τελευταίας στιγμής, στις 14.31 ώρα Ελλάδος η διαστημοσυσκευή LCRΟSS θα πέσει στην επιφάνεια της Σελήνης σε μια προσπάθεια να εντοπιστεί νερό και να γίνουν σχετικές αναλύσεις. Η αποστολή είναι σχεδιασμένη να πραγματοποιηθεί σε δύο φάσεις και η ΝΑSΑ θα τη μεταδώσει ζωντανά μέσα από τον διαδικτυακό τηλεοπτικό της σταθμό.

Αρχικά η συσκευή LCRΟSS θα κατευθυνθεί στον κρατήρα Cabeus που βρίσκεται στον Νότιο Πόλο και πιστεύεται ότι στο υπέδαφός του υπάρχουν μεγάλα αποθέματα νερού σε παγωμένη μορφή. Από τη συσκευή θα αποσπαστεί η κεφαλή της, ο Κένταυρος, που λειτουργώντας ως οβίδα θα πέσει πάνω στον κρατήρα με ταχύτητα 9.000 χιλιομέτρων/ώρα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων η πρόσκρουση θα δημιουργήσει μέσα στον κρατήρα έναν νέο κρατήρα βάθους τεσσάρων μέτρων και μεγέθους λίγο μικρότερου από εκείνο μιας πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων.

Τόσο η πρόσκρουση όσο και το σύννεφο των υλικών θα είναι ορατό από τη Γη ακόμη και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια αλλά μόνο σε περιοχές όπου έχει νυχτώσει και έτσι από την Ελλάδα δεν θα είναι ορατή. Αμέσως μετά την πρόσκρουση του Κενταύρου το LCRΟSS θα περάσει μέσα από τον πίδακα των εκτοξευμένων υλικών και θα αναλύσει τη σύστασή τους. Στη συνέχεια και το ίδιο το LCRΟSS θα πέσει στην επιφάνεια της Σελήνης, δημιουργώντας έναν δεύτερο πίδακα υλικών ο οποίος θα μελετηθεί από τον δορυφόρο LRΟ που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και έχει ήδη πάρει θέση στην περιοχή της πρόσκρουσης.

Εκτιμάται ότι από τις δύο προσκρούσεις θα εκτοξευτούν περίπου 500 τόνοι σεληνιακών πετρωμάτων και πιθανώς πάγου στο Διάστημα σε ύψος 10 χλμ. Αν όλα πάνε καλά μέσα σε διάστημα λίγων ωρών οι επιστήμονες θα γνωρίζουν αν και τι είδους νερό υπάρχει στο υπέδαφος στη Σελήνη.

Η ανακάλυψη νερού στη Σελήνη είναι κρίσιμος παράγοντας για τον σχεδιασμό των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στον φυσικό μας δορυφόρο και ειδικότερα για τη δημιουργία αρχικά βάσεων και αργότερα αποικιών.

Στην ιστοσελίδα

http://www.nasa.gov/mission-pages/LCRΟSS/impact/index.html

θα ενημερωθείτε για το πώς μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά την πρόσκρουση.

Δειτε το βιντεο:

http://www.in.gr/video/default.aspx?videoID=93251

[iorant]

οι αμερικανοι , αφου βομβαρδισαν τον πλανητη γη ( για ερευνιτικους και ειρηνευτικους λογους μονο) αποφασισαν να στραφουν και στην σεληνη...

Αντε βρε και στον αρη.