Υπέρλαμπρη και μεγάλη

Εντύπωση μου έκανε το μέγεθος της μόλις που μου χώρεσε στο φωτογραφικό πεδίο της Canon. Αν ήταν λίγο πιο μεγάλη έπρεπε μετά να την πάρω σε 2 δόσεις και να γίνει μωσαϊκό!!!

Φωτογραφικό πρωτ.

ISO 100, 1/500, one shot

ΩΔΗ ΕΙΣ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

(απόσπασμα)

Γλυκύτατη φωνή βγάν’ η κιθάρα.

Και σε τούτη την άφραστη αρμονία

Της καρδιάς μου αποκρίνεται η λαχτάρα.

Γλυκέ φίλε, είσαι συ, που με τη θεία

Έκσταση του Οσσιάνου, εις τ’ ακρογιάλι

Της νυχτός εμψυχείς την ησυχία.

Κάθισε για να πούμε ύμνον στα κάλλη

Της σελήνης, αυτήν εσυνηθούσε

Ο τυφλός ποιητής συχνά να ψάλλη.

Μου φαίνεται τον βλέπω που ακουμβούσε

Σε μιάν ετιά, και το φεγγάρι ωστόσο

Στα γένια τα ιερά λαμποκοπούσε.

Απ’ το Σκοπό νά το προβαίνει, ω πόσο

Συ την νύχτα τερπνά παρηγορίζεις!

Ύμνον παθητικόν θε να σου υψώσω.

Παθητικό σα εσένα, όταν λαμπίζης

Στρογγυλό, μεσουράνιο, και το φως σου

Σε ταφόπετρα ολόασπρη αποκοιμίζης.

~ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ (1798-1857)

Κωστή σε ευχαριστώ για την όμορφη αναφορά στο ποίημα του εθνικού μας ποιητή, ειλικρινά δεν το ήξερα και το κράτησα στο αρχείο μου.

Sevax σε ευχαριστώ και πολύ σύντομα αν την αγαπάς θα σου δώσει πολύ όμορφες πόζες.

Η φωτογράφηση της είναι σαν μια σχέση αγάπης, τις δίνεις και σου δίνει.

Η γυναίκα μου έχει μια μικρή υποψία ότι την απατάω μαζί της!!!