Γιώργος1968

Το νεφέλωμα της Ροζέττας, Caldwell 49 είναι μία περιοχή Ηii κοντά στο γιγαντιαίο μοριακό νέφος του αστερισμού του Μονόκερου. Το ανοικτό σμήνος NGC 2244 είναι στενά συνδεδεμένο με το νεφέλωμα αφού τα αστέρια του έχουν δημιουργηθεί από την ύλη του νεφελώματος. Τόσο το σμήνος όσο και το νεφέλωμα βρίσκονται σε απόσταση 5000 ετών φωτός από τη Γη και το νεφέλωμα έχει διάμετρο 130 έτη φωτός. Το σμήνος στην καρδιά του νεφελώματος αποτελείται από 2500 νεαρά άστρα, αλλά τα λαμπερά άστρα HD46223 και HD46150 ευθύνονται κατά κύριο λόγο για τη φυσαλίδα ιονισμού. Τα νεαρά αυτά άστρα με τη σειρά τους διεγείρουν τα άτομα του νεφελώματος προκαλώντας τις εκπομπές που βλέπουμε. Στο επάνω δεξιά μέρος διακρίνονται σφαιρίδια Bok (Bok globules). Αυτά είναι μικρά και πυκνά απορροφητικά νέφη σκόνης και αερίων. Η λειτουργία αυτών των νεφών δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, αλλά πιστεύεται πως είναι οι πυρήνες μοριακών νεφών σε διαδικασία κατάρρευσης προς σχηματισμό νέων αστεριών. Θα μπορούσε επίσης να είναι υπολείμματα ύλης που λόγω μαγνητικών και βαρυτικών πεδίων απέτυχε να δημιουργήσει άστρα. Αυτά τα σκοτεινά νέφη είναι τα μικρότερα και πιο συχνά απαντώμενα χαρακτηριστικά του διαστρικού μέσου. Έχουν διάμετρο 1-2 έτη φωτός, 20-100 ηλιακές μάζες και είναι μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με φίλτρο CLS και κάμερα ST3800. Η φωτογραφία πάρθηκε από την Παιανία, δίπλα στην Αθήνα με αρκετή φωτορύπανση, τόσο από το αεροδρόμιο όσο και από την Αθήνα πίσω από τον Υμηττό. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν 3 ώρες (30x6). Έγινε μόνο στοιχειώδης επεξεργασία με DeepSkyStacker, Siril και Gimp.

Ο κρατήρας Stadius, είναι κρατήρας πρόσκρουσης, ονομασμένος έτσι προς τιμή του αστρονόμου Johannes Stadius. Ο κρατήρας σχεδόν εξαφανίστηκε από ροές βασαλτικής λάβας. Είναι ένα υπόλειμμα αρχαίου κρατήρα του οποίου διακρίνεται το χείλος. Στα αριστερά βρίσκεται ο κατά πολύ νεότερος κρατήρας του Ερατοσθένη και στα δεξιά του ο τεράστιος ακτινωτός κρατήρας του Κοπέρνικου. Οι μικρότεροι υποκρατήρες σχηματίστηκαν από υστερότερες προσκρούσεις χαμηλής ταχύτητας, υλικού που εκτοξεύτηκε κατά τον σχηματισμό του κρατήρα του Κοπέρνικου. Φαίνονται τα στερεοποιημένα "κύματα" βασαλτικής λάβας σαν επιμήκεις εδαφικές πτυχώσεις, τόσο στη Θάλασσα των Βροχών (Mare Imbrium, επάνω) όσο και στον Κοχλάζοντα Κόλπο (Sinus Aestuum κάτω) καθώς χωρίζονται από τα Απέννινα Όρη. Χρησιμοποιήθηκε παλιό αχρωματικό τηλεσκόπιο Celestron C102 HD, f/9,8 με πλανητική κάμερα Touptek G3M715C. Χρησιμοποιήθηκε φακός Barlow 2x. Λογισμικό: Autostakkert, Wavesharp.

Τα σύννεφα και ο δυνατός άνεμος επέτρεψαν επιτέλους να πάρω την πρώτη μου δοκιμαστική φωτογραφία με την παλιά κάμερα ST8300M, στις 25 Νοέμβρη 2025. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με φίλτρο CLS. Η φωτογραφία πάρθηκε από την Παιανία, δίπλα στην Αθήνα με αρκετή φωτορύπανση, τόσο από το αεροδρόμιο όσο και από την Αθήνα πίσω από τον Υμηττό. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν 50 λεπτά (10x5 λεπτά για το κάθε ένα panel). Έγινε μόνο στοιχειώδης επεξεργασία με DeepSkyStacker, Siril και Gimp (No calibration frames, stacking, stretching, backround extraction, stitching, curves). Το λαμπρό άστρο Alnitak εμφανίζει artifacts υπό μορφή "καρέ". Αυτό προκαλείται από τη διάθλαση του φωτός στα microlenses του αισθητήρα CCD KAF8300. Εμφανίζεται σε λαμπερά σώματα από κάποιους αισθητήρες που έχουν microlenses. Η χρήση φίλτρων επιδεινώνει το φαινόμενο.

Το νεφέλωμα Ε, ή τα αντικείμενα Barnard B142 και B143 είναι ζεύγος σκοτεινών μοριακών νεφελωμάτων απορρόφησης στον αστερισμό του Αετού (Aquila). Είναι εκτενές νεφέλωμα στο μέγεθος της πανσέληνου και απέχει από τη γη 2000 έτη φωτός. Είναι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πως ξεθωριάζει το φως των αστεριών καθώς πλησιάζουμε προς το νεφέλωμα, όπως ένας προβολέας πίσω από ένα όλο και πυκνότερο πέτασμα καπνού. Θα έλεγε κανείς ότι είναι το μονόγραμμα του ονόματος του Αμερικανού αστρονόμου που ασχολήθηκε με αυτά το 1919, του Edward Emerson Barnard. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση Full Frame και το βινιετάρισμα διορθώθηκε στο Gimp. Κατά τη διόρθωση αυτή αφαιρέθηκε μικρό διάχυτο μέρος του νεφελώματος στο κάτω μέρος της εικόνας. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν σχεδόν 2,7 ώρες με ISO 2000. Χρησιμοποιήθηκαν πόζες 2 λεπτών (2x82). Οι πόζες ήταν μεγάλης ανάλυσης (24 Mp). Η επεξεργασία έγινε με DeepSkyStacker και Gimp. Δεν έγινε χρήση star mask αλλά έγινε εξισορόπηση χρωμάτων και μείωση θορύβου σε Gimp.

Celestron C 102 HD - Nikon D600 Image Processing - Autostakkert - Wavesharp April 5, 2025 - ge_span@yahoo.gr

14 Ιουνίου 2025

Δοκιμαστική φωτογραφία 2 ωρών με ριπές ανέμου 7 Bfts. ISO 3200, 3min x 40. Nikon D600. Αχρωματικό διαθλαστικό 103mm f/9.8. Το συμπέρασμα είναι πως ο άνεμος δεν είναι εντελώς αποτρεπτικός για αστροφωτογράφηση.

Το Δυτικό νηματοειδές νεφέλωμα του Πέπλου είναι στον αστερισμό του Κύκνου και αποτελείται από ιονισμένο αέριο και σκόνη. Στο κέντρο του ξεχωρίζει το λαμπρό αστέρι γίγαντας 52 Cygni 4ου μεγέθους. Μαζί με το υπόλοιπο νεφέλωμα του Πέπλου το νεφέλωμα αυτό αποτελεί το υπόλειμμα έκρηξης υπερκαινοφανούς αστεριού που εξερράγη 10-20 χιλιάδες χρόνια πριν. Ο πρωτόγονος άνθρωπος θα πρέπει να το έβλεπε ακόμα και στη διάρκεια της μέρας. Χρησιμοποιήθηκε παλιό (1990) διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση DX (μέρους του αισθητήρα αντίστοιχου με APS-C) για αποφυγή βινιεταρίσματος. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν σχεδόν 4 ώρες με ISO 3200. Χρησιμοποιήθηκαν πόζες 3 λεπτών (80x3). Οι λήψεις είναι μέσης ανάλυσης για ταχύτητα επεξεργασίας και οικονομία χώρου. Η επεξεργασία έγινε με Siril και Gimp. Δεν έγινε χρήση star mask ώστε να κρατηθούν όσα αστέρια είδε το τηλεσκόπιο. Έγινε μείωση θορύβου σε Gimp λόγω μεγάλου ISO.

Το ανοικτό σμήνος NGC 7380 είναι νεαρό σμήνος στον αστερισμό του Κηφέα. Ανακαλύφθηκε από τη Caroline Herschel (αδελφή του William Herschel) το 1787 και είναι σχεδόν αδύνατο να το δει κανείς οπτικά. Απέχει από εμάς 8500 έτη φωτός! Στο κέντρο του είναι το διπλό αστέρι DH Cephei που κατά κύριο λόγο ιονίζει το νεφέλωμα υδρογόνου γύρω του. Χρησιμοποιήθηκε παλιό (1990) διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση APS-C (DX) φορμά γιατί το νεφέλωμα είναι μικρό. Τραβήχτηκαν πολλές πόζες των 2 και 4 λεπτών. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν περίπου 13 ώρες με ISO 2000. Η επεξεργασία έγινε με Siril και Gimp. Έγινε χρήση starmask. Πιστεύω πως είναι θαύμα του μάγου που το παλιό τηλεσκόπιο και η παλιά μηχανή DSLR μπόρεσαν να αποτυπώσουν αυτό το τόσο αμυδρό νεφέλωμα.

Το ανοικτό σμήνος των Πλειάδων, Μ45 όπως το είδε το τηλεσκόπιο στις 4 Σεπτέμβρη 2025 Είχε αρκετή Σελήνη μετά το πρώτο της τέταρτο και δεν άφησε πολλά περιθώρια για μεγάλη έκθεση αφότου έδυσε. Το σμήνος έχει 2500 αστέρια αλλά τα λαμπρότερα από αυτά έχουν ιδιαίτερα ονόματα και είναι οι κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης: Αλκυόνη, Μαία, Μερόπη, Ηλέκτρα, Κελαινώ, Ταϋγέτη και Στερόπη. Τα κοινά χαρακτηριστικά κίνησής τους μαρτυρούν ότι ανήκουν στο ίδιο σμήνος. Χαρακτηριστικό του σμήνους είναι και το νεφέλωμα των Πλειάδων. Οι Πλειάδες απέχουν από τη Γη περίπου 440 ως 480 έτη φωτός. Χρησιμοποιήθηκε παλιό διοπτρικό αχρωματικό (doublet) τηλεσκόπιο Celestron C102 HD f/9.8, με γερμανική στήριξη CG4 και κιτ OnStep. Η κάμερα είναι unmodified DSLR Nikon D600 χωρίς φίλτρα ή μείωση εστιακής απόστασης. Έγινε χρήση Full Frame. Η διάρκεια συνολικής έκθεσης ήταν μικρή, περίπου 3 ώρες με ISO 2000. Χρησιμοποιήθηκαν πόζες 3 λεπτών (3x10) και πόζες 4 λεπτών (4x38). Οι πόζες ήταν μεγάλης ανάλυσης (24 Mp). Δυστυχώς, το παλιό τηλεσκόπιο και η παλιά μηχανή δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα τα πολύ λαμπερά άστρα. Ιδιαίτερα στις γωνίες διακρίνεται το βινιετάρισμα και τα σφάλματα του αντικειμενικού φακού (διόγκωση αστεριών, χρωματική εκτροπή και σφάλμα κόμης). Το θέμα μας όμως είναι στο κέντρο και τηρουμένων των αναλογιών το αποτέλεσμα είναι πιστεύω αξιοπρεπές. Η επεξεργασία έγινε με Siril και Gimp. Έγινε χρήση star mask, διόρθωση χρωμάτων και μείωση θορύβου σε Gimp.