Ετσι μ αρεσει να βλεπω τα παιδια αυτα. Οσο να ναι κι εγω τα 16 μου τα αναπολω παρα πολυ. Και γενικα τη μικρη ηλικια. Οχι οτι ειμαι κανας μεγαλος. 21 ετων ειμαι κι εγω. Παιδακι ακομα αλλα οσο να ναι οι ηλικιες αυτες εχουν αυτο το κατι που χανεται με το που μπεις στο πανεπιστημιο. Ετσι λοιπον οταν ακουω παιδακια να ασχολουνται με αυτα χαιρομαι που εχουν ξεφυγει απο τη βλακεια και την ηλιθιοτητα του γυρω κοσμου. Του κλασικου στερεοτυπου που θελει το νεο ανθρωπο καθηλωμενο στα εφικτα και ευκολα. Βλεπω παιδακια που ο μονος τους στοχος ειναι να βρισουν και να μαγκεψουν μεσα απο το διαδυκτιο σε συζητησεις ανευ ουσιας (ενα παραδειγμα τυχαιο αναμεσα στα εκατονταδες). Ετσι ειναι η νεολαια δυστυχως. Διχως ενδιαφεροντα, κατευθυνομενη πληρως, ολιγαρκης και διχως ονειρα και στοχους. Τα λεω αυτα επειδη, οσο να ναι, το χομπυ μας ειναι πολυ ξεχωριστο και απαιτειται ενα υποβαθρο νοημοσυνης για να ασχοληθεις. Αλλα δυστυχως απαιτειται και θαρρος για να το πεις προς τα εξω. Θα σε παρουν με τις πετρες οι μικρομυαλοι. Μακροσυρτο μεν post αλλα το ευχαριστηθηκα..