Μερικά πράμματα μένουν για πάντα στη μνήμη μας. Όπως ο Έρωτας έρχεται και σε παραλήει αφήνοντάς σου μια γλυκό και ανεξήτηλο αίσθημα στη ψυχή σου, έτσι είναι και όταν κοιτάς εκεί απάνω, σε αυτόν τον μεγάκοσμο, ο οποίος είναι τόσο όμορφος και αρμονικός στα μάτια οποιουδήποτε ανθρώπου και χάνεσε στην απεραντωσήνη του Σύμπαντος. Ένα ρήγος ξαφνηκά διαπερνάει το Είναι σου και δεν μπορείς να ξεκολήσεις. Τα λόγια είναι λίγα και χάνονται μέσα στη σιγαλιά της νύχτας. Η Φύση δεν συγκρίνεται απλά με τίποτα. Είναι το τέλειο. Τελικά είμαι πολύ ρομαντικός. Το κακό είναι ότι είναι λίγα τα άτομα που μπορούν και σκέφτονται με γνώμωνα το μέλλον και όχι το προσοπικό όφελος (Μπους, κτλ.). Αχ, πόσο όμορφα είναι εκεί πάνω... Μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά (όπως λέει και το ομόνυμο τραγούδι) Με εκτίμηση