Ο Newton, απ'οσο ξέρω, ήταν υπέρμαχος και ερευνητής της Αλχημείας, που όμως τότε ήταν η μόνη μορφή χημείας όπως την ξέρουμε σήμερα... Επίσης, το αν ο Newton στα τελευταία του το έριξε στο παραφυσικό (δε λέω ότι το ξέρω σαν γεγονός, υποθέτω), όπως άλλωστε κάνουν οι περισσότεροι στα τελευταία τους, δε θα του το χρεώσουμε ως απόδειξη του ότι ήταν υποστηρικτής της αστρολογίας ή οποιασδήποτε άλλης μη-επιστήμης. Είναι κρίμα όμως να προωθείται, ειδικά στη νεολαία, το κλισέ ότι κανείς δεν ορίζει την τύχη του και ότι όλα είναι γραμμένα κάπου στα άστρα... Και ακόμα πιο κρίμα και ντροπή είναι όταν αυτό γίνεται από άτομα γνωστά και αναγνωρίσιμα, όπως συμβαίνει πολύ συχνά. Έχεις δίκιο όταν λες πως ο καθένας μπορεί να πιστεύει μέσα του ό,τι θέλει, αλλά πλέον αυτός δεν είναι ο κανόνας. Πλέον έχει περάσει σαν τρόπος ζωής, lifestyle, μόδα ή οτιδήποτε άλλο μη-αυθεντικό. Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Προσωπικά, όπως έχω μάθει να σκέφτομαι, δε μπορώ να δεχτώ κάτι απλά και μόνο λόγω συγκυριών ή συμπτώσεων που συχνά ούτε καν είναι διασταυρωμένες ότι όντως έγιναν. Δε μ'αρέσει να πατάω σε πράγματα δίχως βάση, δίχως επιβεβαίωση, δίχως απόδειξη. Και νομίζω πως και οι νέοι -και όχι μόνο αυτοί- σήμερα από κάτι τέτοιο σταθερό έχουν ανάγκη και όχι από μοιρολατρεία. my two cents...