Rigelian

Υπάρχει και το φαινόμενο της θερμοκρασιακής αναστροφής. Εκτός αν δεχόμαστε ότι η ΕΜΥ λέει ψέμματα στα πλαίσια μιας θεωρίας συνομωσίας...

Το διαστημικό λεωφορείο Discovery εκτοξεύθηκε την Τρίτη στις 11:38 (18:38 ώρα Ελλάδας) από το ακρωτήρι Κανάβεραλ. Το διαστημικό λεωφορείο μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έναν κύλινδρο σε μέγεθος λεωφορείου, πάνω στον οποίο θα συνδεθούν τους επόμενους μήνες τα νέα εργαστήρια της Ευρώπης και της Ιαπωνίας. Περισσότερα: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=842572&lngDtrID=252

Στην Ελλάδα οι τοπικοί φορείς θα έκαναν φασαρία και διαμαρτυρίες, ότι αυτά είναι "του διαβόλου", κινδυνεύουν τα παιδιά μας, τα γίδια γίνονται gay, τα κουνούπια τσιμπάνε περισσότερο και οι πυγολαμπίδες αναβοσβήνουν. Κάτι σαν κι αυτά που κάνουν για τις ανεμογεννήτριες, δηλαδή...

To ότι έχουν ασχοληθεί πολλοί άνθρωποι, πολιτικοί και επιστήμονες, δεν σημαίνει κάτι. Ακόμα περισσότεροι έχουν ασχοληθεί και με τα ...ufo! (Αλλά ας μην βγούμε κι εδώ off topic )

Κατ' αρχάς, νομίζω ότι η έκφραση "το τέλος της ερασιτεχνικής αστρονομίας" είναι λίγο υπερβολική.

Σωστά τα λες Βασίλη, αν και παραμένουμε off topic. Μήπως να ξεκινούσαμε ένα thread με θέμα Ρύπανση και seeing? Ή κάτι παρόμοιο;

Πέστα Canopus! Ακριβώς έτσι είναι! Συμπυκνωμένοι υδρατμοί και τίποτ' άλλο. Dimpap, τα καυσαέρια είναι υδρατμοί και διοξείδιο του άνθρακα. Αόρατα και δεν θεωρούνται ρύποι. Ναι, το διοξείδιο του άνθρακα δεν θεωρείται ρύπος. Περιέχουν επίσης μονοξείδιο του άνθρακα, κάποια οξείδια του αζώτου και του θείου, τα οποία είναι ρύποι και σαφέστατα δημιουργούν πρόβλημα. HOMO ο λόγος που δεν περνάνε αεροδιάδρομοι ακριβώς πάνω από μεγάλες πόλεις είναι για την ασφάλεια, ειδικά μετά την 11η ΣΧεπτεμβρίου 2001. Περνάνε, όμως, από δίπλα. Πόσες φορές δεν έχουμε δει αεροπλάνα πάνω απ την Αθήνα; Επιπλέον, ο αέρας φυσάει! Σαν τον κλονισμό που έπαθαν οι Καλιφορνέζοι όταν είδαν τον Γαλαξία!

Νομίζω ότι, απλά, είναι υδρατμοί από αεροπλάνα. Λόγω των καιρικών συνθηκών, μερικές φορές μένουν για ώρες. Άλλες φορές, πάλι, διαλύονται αμέσως, άλλες δεν σχηματίζονται καν. Είναι θέμα υγρασίας και θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας.

Αυτές είναι δουλειές! Λίγη εξυπνάδα, λίγη παρατηρητικότητα, λίγο ψάξιμο, και πολλά ζώα έτοιμα να ψαρώσουν!

Απίστευτο! Και λίγα της πήρε! Θυμίζω: http://www.astrosociety.org/education/astro/act3/astrology3.html και η ελληνική μετάφραση: http://www.ofa.gr/article02.html

Πρώτον, δεν έγραψα κάτι για προσβολή, αλλά για αγένεια και έλλειψη αγωγής. Δεύτερον: Το να γράφει ο giorgosgr "Η μετάφραση είναι πολύ κακή. Η ορολογία κακώς μεταφρασμένη (δεν υπάρχει πρωταρχικό αλλά πρωτεύον κάτοπτρο για παράδειγμα). Σε πολλά σημεία δεν βγαίνει καν νόημα. Προφανώς έγινε με κάποιο πρόγραμμα. 'Ασχετα από αυτό είναι τοποθετημένη σε λάθος μέρος. " είναι, κατά τη γνώμη μου, αγενές, ανάγωγο και προσβλητικό. Τρίτον: Όταν o vtsamis λέει (σωστά) ότι "θα πρέπει να βρείς ΑΛΛΗ λέξη για να μεταφράσεις το "cell", και πάντως όχι τη λάξη "κύτταρο". Στα αγγλικά "cell" ΔΕΝ σημαίνει αποκλειστικά και μονοσήμαντα "κύτταρο"! " οφείλει να προτείνει την δική του μετάφραση, αλλιώς τι νόημα έχει μια τέτοια παρατήρηση; Τέταρτον: Οι επισημάνσεις, ακόμα και όταν είναι ορθές, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πρέπει να ακολουθηθούν από τον γράφοντα!

Επαινούμε δημοσίως, ψέγουμε ιδιωτικώς. Βασική αρχή καλών τρόπων, αλλά και παιδαγωγικής. Μπορείτε να μου δείξετε ποιος προσέβαλε ποιον και πώς; Θα τρελαθούμε τελείως; Από πότε η κριτική είναι προσβολή; Και στην τελική, γιατί να γίνεται με πμ; Ευχαριστώ. Δεν μιλάω για την καλόπιστη κριτική, την οποία θεωρώ ότι όλοι θέλουμε και επιδιώκουμε. Μιλάω για την αγένεια. Είναι θέμα αγωγής και χαρακτήρα. Όταν κάποιος έχει το μεράκι να κάνει μια προσωπική δουλειά και την καλοσύνη να το μοιραστεί με άλλους, του αξίζουν συγχαρητήρια, πρώτα απ' όλα. Μετά, εφ' όσον κάποιος έχει αντίρρηση ή σχόλιο, ή κριτική οφείλει να το πει στον γράφοντα, πάντα ευγενικά και με καλούς τρόπους. Η ευγένεια δεν είναι κάτι που στερείται νοήματος. Είναι κομμάτι κώδικα αξιών που βοηθούν την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Δημήτρη ένα μεγάλο μπράβο κι ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ, για το μεράκι σου, τον κόπο σου και την καλοσύνη σου να το μοιραστείς μαζί μας. Αγνόησε τους ανάγωγους και αγενείς. Θα μπορούσαν να κάνουν τις όποιες παρατηρήσεις τους (θεμιτές και επιθυμητές, διότι πάντα η γνώμη έμπειρων ανθρώπων μετράει) με ένα πμ. Αλλά θέλουν να τους δίνεις σημασία, να επιβεβαιωθεί το εγώ τους. Το να καταστρέφεις (δηλ το να λες "το Χ είναι λάθος") είναι εύκολο. Το να δημιουργείς (δηλ το να λες "το Χ είναι λάθος, προτείνω να το αντικαταστήσουμε με το Υ που θεωρώ σωστό") είναι το δύσκολο. Όσο για την ορολογία: Ας μην ξεχνάμε ότι γίνεται χρήση πολλών λανθασμένων όρων στην καθημερινότητα. Έχει επικρατήσει το υπολογιστής, εκτυπωτής, κτλ αντί του σωστού υπολογιστήρας, εκτυπωτήρας. Σε -της είναι ο άνθρωπος (λογιστής, διορθωτής) ενώ σε -τήρας το μηχάνημα (οδοστρωτήρας, ανεμιστήρας, απορροφητήρας, γεωργικός ελκυστήρας). Επίσης και στα αγγλικά έμφανίζονται λανθασμένοι όροι όπως memorandums, forums, και προσφάτως prospectuses (σε έντυπο μεγάλης βρετανικής τράπεζας...)

Αλήθεια, όταν αυτές γίνονται με ευγένεια, εξυπνάδα, επιχειρήματα και πάθος, ποιος (και γιατί) μπορεί να φοβάται τις αντιπαραθέσεις; Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να υπάρχει κάποια ενότητα με απαντήσεις πάνω σε διάφορες κοινές παρανοήσεις, όπως αυτό με τον Άρη και τα ...δυο φεγγάρια, το video με τον Carl Sagan, ή, π.χ. το: http://www.astrosociety.org/education/astro/act3/astrology3.html και το μεταφρασμένο: http://www.ofa.gr/article02.html ΥΓ: Εννοείται ότι κανείς έμφρων άνθρωπος δεν θα ασχοληθεί με αυτά που ακούγονται περί ...μηχανών αντιβαρύτητας, σιδερένιου ήλιου και άλλων τόσο φαιδρών και τραγικών συνάμα...

Η προσέγγιση του maxplanck (μαζί με τις φωτό) είναι ο ορισμός της προώθησης και της προσέλκυσης νέων (όχι μόνο ηλικιακά) στην ερασιτεχνική αστρονομία. Διαβάστε, παρακαλώ, προσεκτικά τα ακόλουθα. Δεν είναι άσχετα με το θέμα. Είναι σχετικό με την εντυπωσιακή απόπειρα λογοκρισίας που επιχειρήται. Πώς είναι δυνατόν ο Στέφανος Σοφολόγης που διάλεξε για υπογραφή του ένα απόσπασμα από το Άξιον Εστί να δρα λογοκριτικά; (οι επισημάνσεις δικές μου) Οδ. Ελύτης ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ Τις ημέρες εκείνες έφτασαν επιτέλους υστέρα από τρεις σωστές εβδομάδες οι πρώτοι στα μέρη μας ημιονηγοί. Και έλεγαν πολλά για τις πολιτείες που διάβηκαν, Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα, Κορυτσά. Και ξεφόρτωναν τη ρέγγα και το χαλβά κοιτάζοντας να ξετελέψουν μια ώρα αρχύτερα και να φύγουνε. Ότι δεν ήταν συνηθισμένοι και τους ετρόμαζε το βρόντισμα στα βουνά και το μαύρο γένι στη φαγωμένη την όψη μας. Και συνέβηκε τότες ένας απ' αυτούς να 'χει μαζί του κάτι παλιές εφημερίδες. Και διαβάζαμε όλοι απορημένοι, μόλο που το 'χαμε κιό- λας ακουστά, πως επανηγύριζαν στην πρωτεύουσα και πως ο κόσμος εσήκωνε, λέει, ψηλά στα χέρια τους φαντάρους που γυρίζανε με άδειες από τα γραφεία της Πρέβεζας και της Άρτας. Και σημαίνανε όλη μέρα οι καμπάνες, και το βράδυ στα θέατρα λέγανε τραγούδια και παριστάνανε στη σκηνή τη ζωή μας για να χειροκροτά ο κοσμάκης. Βαριά σιωπή έπεσε ανάμεσό μας, επειδή κι η ψυχή μας είχε μή- νες τώρα μέσα στις ερημιές αγριέψει, και, χωρίς να το λέμε, πολύ λο- γαριάζαμε τα χρόνια μας. Μάλιστα μια στιγμή δάκρυσε ο λοχίας ο Ζώης κι έκανε πέρα τα χαρτιά με τις είδησες του κόσμου, ανοίγοντας τα πέντε δάχτυλα καταπάνω τους. Και οι άλλοι εμείς δε λέγαμε τίπο- τε, μονάχα με τα μάτια τού δείχναμε κάτι σαν ευγνωμοσύνη. Τότε ο Λευτέρης, που τύλιγε παρέκει τσιγάρο, καρτερικά, σαν να 'χε πάρει απάνω του την ανημπόρια ολάκερης της Οικουμένης, γύρι- σε και «Λοχία» είπε «τι βαρυγκομάς; Αυτοί που 'ναι ταγμένοι για τη ρέγγα και το χαλβά, σ' αυτά πάντοτε θα ξαναγυρίζουν. Και οι άλλοι στα δεφτέρια τους που δεν έχουνε τελειωμό, και οι άλλοι στα κρεβά- τια τους τα μαλακά που τα στρώνουν μα δεν τα ορίζουν. Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο». Και ο Ζώης: «Τι λοιπόν, θαρρείς ότι δεν έχω κι εγώ γυναίκα και χωράφια και βάσανα της καρδιάς, που κά- θομαι και φυλάγω δωνά στις εξορίες;» Του αποκρίθηκε ο Λευτέρης: «Αυτά που δεν αγαπά κανείς, αυτά, λοχία μου, να φοβάται, τι τα 'χει από τα πριν χαμένα, κι ας τα σφίγγει όσο θέλει απάνω του. Αλλά τα πράγματα της καρδιάς τρόπος δεν είναι να χαθούν, έννοια σου, και γι' αυτά οι εξορίες δουλεύουν. Αργά - γρήγορα κείνοι που είναι ναν τα 'βρουν, θαν τα 'βρουν». Πάλι ρώτησε ο λοχίας ο Ζώης: «Και ποιος λες τάχα του λόγου σου ότι θαν τα 'βρει;» Τότε ο Λευτέρης, αργά, δεί- χνοντας με το δάχτυλο: «Εσύ κι εγώ κι ό,τι άλλο δείξει, αδερφέ μου, η ώρα ετούτη που μας ακούει». Και ευθύς ακούστηκε στον αέρα η σκοτεινή σφυριγματιά της οβί- δας που έφτανε. Και πέσαμε όλοι καταγής μπρούμυτα, πάνω στις σκάρ- πες, ότι γνωρίζαμε απόξω πια τα σημάδια του Αόρατου, και με τ' αυτί μας ορίζαμε από πριν το μέρος όπου θα 'σμιγε η φωτιά το χώμα ν' ανοί- ξει και να χυθεί. Και δεν επείραξε η φωτιά κανέναν. Κάτι μουλάρια μονάχα σηκώθηκαν στα πισινά τους ποδάρια και άλλα ταράχτηκαν και σκόρπισαν. Και μέσα στην κάπνα που κατακάθιζε θωρούσες να τρέ- χουνε πίσω τους χειρονομώντας οι άνθρωποι που τα 'χανε φέρει με κό- πους ίσαμε κει. Και τα πρόσωπα τους χλωμά, και ξεφόρτωναν τη ρέγ- γα και το χαλβά κοιτάζοντας να ξετελέψουν μια ώρα αρχύτερα και να φύγουνε, ότι δεν ήτανε μαθημένοι και τους ετρόμαζε το βρόντισμα στα βουνά και το μαύρο γένι στη φαγωμένη την όψη μας. ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΤΊΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ Μιαν από τις ανήλιαγες μέρες εκείνου του χειμώνα, ένα πρωί Σαββά- του, σωρός αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες εζώσανε τον μικρό συνοι- κισμό του Λευτέρη, με τα τρύπια τενεκεδένια παράθυρα και τ' αυλά- κια των οχετών στο δρόμο. Και φωνές άγριες βγάνοντας, εκατεβήκα- νε άνθρωποι με χυμένη την όψη στο μολύβι και τα μαλλιά ολόισα, ίδιο άχερο. Προστάζοντας να συναχτούν οι άντρες όλοι στο οικόπε- δο με τις τσουκνίδες. Και ήταν αρματωμένοι από πάνου ως κάτου, με τις μπούκες χαμηλά στραμμένες κατά το μπουλούκι. Και μεγάλος φόβος έπιανε τα παιδιά, επειδή τύχαινε, σχεδόν όλα, να κατέχουνε κάποιο μυστικό στην τσέπη ή στην ψυχή τους. Αλλά τρόπος άλλος δεν ήτανε, και χρέος την ανάγκη κάνοντας, λάβανε θέση στη γραμ- μή, και οι άνθρωποι με το μολύβι στην όψη, το άχερο στα μαλλιά και τα κοντά μαύρα ποδήματα ξετυλίξανε γύρω τους το συρματόπλεγμα. Και κόψανε στα δύο τα σύγνεφα, όσο που το χιονόνερο άρχισε να πέφτει, και τα σαγόνια με κόπο κρατούσανε τα δόντια στη θέση τους, μήπως τους φύγουν ή σπάσουνε. Τότε, από τ' άλλο μέρος φάνηκε αργά βαδίζοντας να 'ρχεται Αυ- τός με το Σβησμένο Πρόσωπο, που σήκωνε το δάχτυλο κι οι ώρες ανατρίχιαζαν στο μεγάλο ρολόι των αγγέλων. Και σε οποίον λάχαι- νε να σταθεί μπροστά, ευθύς οι άλλοι τον αρπάζανε από τα μαλλιά και τον εσούρνανε χάμου πατώντας τον. Ώσπου έφτασε κάποτε η στιγμή να σταθεί και μπροστά στον Λευτέρη. Αλλά κείνος δε σάλε- ψε. Σήκωσε μόνο αργά τα μάτια του και τα πήγε μεμιάς τόσο μακριά - μακριά μέσα στο μέλλον του - που ο άλλος ένιωσε το σκούντημα κι έγειρε πίσω με κίντυνο να πέσει. Και σκυλιάζοντας, έκανε ν' ανα- σηκώσει το μαύρο του πανί, ναν του φτύσει κατάμουτρα. Μα πάλι ο Λευτέρης δε σάλεψε. Πάνω σ' εκείνη τη στιγμή, ο Μεγάλος Ξένος, αυτός που ακολου- θούσε με τα τρία σιρίτια στο γιακά, στηρίζοντας στη μέση τα χέρια του, κάγχασε: ορίστε, είπε, ορίστε οι άνθρωποι που θέλουνε, λέει, ν' αλλάξουνε την πορεία του κόσμου! Και μη γνωρίζοντας ότι έλεγε την αλήθεια ο δυστυχής, καταπρόσωπο τρεις φορές του κατάφερε το μαστίγιο. Αλλά τρίτη φορά ο Λευτέρης δε σάλεψε. Τότε, τυφλός από τη λίγη πέραση που 'χε η δύναμη στα χέρια του, ο άλλος, μη γνωρίζοντας τι πράττει, τράβηξε το περίστροφο και του το βρόντηξε σύρριζα στο δεξί του αυτί. Και πολύ τρομάξανε τα παιδιά, και οι άνθρωποι με το μολύβι στην όψη και το άχερο στα μαλλιά και τα κοντά μαύρα ποδήματα κέ- ρωσαν. Επειδή πήγανε κι ήρθανε γύρω τα χαμόσπιτα, και σε πολλές μεριές το πισσόχαρτο έπεσε και φανήκανε μακριά, πίσω απ' τον ήλιο, οι γυναίκες να κλαίνε γονατιστές, πάνω σ' ένα έρμο οικόπεδο, γεμάτο τσουκνίδες και μαύρα πηχτά αίματα. Ενώ σήμαινε δώδεκα ακριβώς το μεγάλο ρολόι των αγγέλων.

Για παιδιά, Βασίλη. Σπανίζουν οι Παιδαγωγοί στις μέρες μας.

Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε την πιθανότητα οι Αρχαίοι Έλληνες να ήξεραν πολύ περισσότερα πράγματα αστρονομικά (και όχι μόνο) από όσα νομίζουμε σήμερα; Δεν εννοώ εξωγήινους και άλλες θεωρίες συνομωσίας, αλλά ίσως είχαν αναπτύξει απλές μεν, αποτελεσματικές δε, τεχνικές οι οποίες δεν έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας. Δεν ξέρω, απλά αναρωτιέμαι!

O φόβος λειτουργεί ανασταλτικά σε ο,τιδήποτε καλό προσπαθεί να κάνει ο άνθρωπος. Αν απαλλαγούμε από τον φόβο θα πάμε μπροστά.

Να μην φοβόμαστε αυτά που δεν ελέγχουμε. Να κάνουμε σωστά αυτό που μπορούμε.

Πολύ ενδιαφέρον, αλλά τα δεν έχω το μαθηματικό υπόβαθρο. Να παρακαλέσω όποιον το λύσει να το κοινοποιήσει και στους υπόλοιπους;

Ταξίδι με τον Έσπερο Άγγελος Τερζάκης Τι κερδίζω;

Αυτό θα γίνει σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια ... ...and? (προφορά από ταινία με τους Monty Pythons, δεν θυμάμαι ποια ακριβώς)

E, δεν έχουμε δει τα πραγματικά βάθη, ούτε έχουμε κατανοήσει απόλυτα τους νόμους της φύσης, προσπάθειες κάνουμε. Το σίγουρο είναι ότι μια μέρα δεν θα υπάρχει η Γη, θα την κάψει ο ήλιος.

Καλημέρα, απόλυτο δίκιο έχεις, sorry!

ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ Π Ρ Ο Φ Η Τ Ι Κ Ο Ν Παραδεχόμενοι την άγνοιά μας, απένατι σ' αυτό που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα, δεν είμαστε (και δεν θα ήταν καλό να θεωρούμαστε) ούτε ανώτεροι ούτε κατώτεροι.