Rigelian

Δεν το παρεξηγώ και sorry για τα ορθογραφικά μου!

Βλέπω έναν όμορφο κόσμο! Όχι αγγελικά πλασμένο, αλλά εάν κόσμο που αξίζει κανείς να ζει και να ανακαλύπτει. Χάρη σε μια εκπληκτική, για τα ανθρώπινα μέτρα σύμπτωση, στον τρίτο βράχο από ένα ασήμαντο αστεράκι, σε μια μικρότατη γειτονιά του γαλαξία, έχουν δημιουργηθρί οι συνθήκες για να είμαστε αυτό που είμαστε. Μπορεί να έχει γίνει και αλλού στο γνωστό μας σύμπαν, μπορεί και όχι. - Βλέπω τα χρώματα τού Υμηττού στη βάση την ιερή τού Νέου Αστικού μας Κώδικα. - Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο, στημένη πέτρινο άγαλμα στην πλατεία της , Αγοράς με τις Κρήνες και τα ορθά Λεοντάρια. - Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια στην ετήσια Κλήρωση των Ζευγαριών. - Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερέχθειο των Πουλιών. - Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών. - Βλέπω τις κανονιοφόρους τού Έρωτα. Βλέπω ένα θαυμάσιο τυχαίο γεγονός, μέσα στο οποίο ζούμε! Υγ: Ίσως ξέφυγα λίγο, συγχωρέστε με!

Το γεγονός ότι 'υπάρχουν πολλά που έχουμε να μάθουμε για τον άνθρωπο και τον κόσμο' είναι αδιαμφησβήτητο. Δεν πρέπει να είμαστε, όμως, προκατειλλημένοι απέναντι σ' αυτά που θα ανακαλύψουμε: Κανείς δεν μας εγγυάται ότι θα είναι 'ανώτερα' ή 'κατώτερα'. Ανακαλύπτοντας θα κρίνουμε, με τα νέα δεδομένα! Δεν σταματάει η γνώση!

Εννοείς το τυχαίο;

Είναι λογικά και επιστημονικά σωστό να θεωρούμεθα κατώτεροι από κάτι που δεν γνωρίζουμε; Τότε θα μπορούσαμε, κάλλιστα, να θεωρούμεθα ανώτεροι! Επίσης, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι 'άλλο εμείς και άλλο ο εαυτός μας';;;

Γι αυτό έβαλα το 'ανώτερο' μέσα σε εισαγωγικά και γι αυτό έγραψα για 'ανώτερα' όντα. Ίσως είναι λίγο ακραία η άποψή μου. Εννοώ ότι δεν αποκλείω την ύπαρξη 'ανώτερης δύναμης' αλλά δεν μπορώ άκριτα να την δεχθώ. Η επιστήμη έχει λύσει πολλές απορίες, συχρόνως έχει δημιουργήσει κι άλλες. Περισσότερες από αυτές που έχει λύσει; Μάλλον. Εξελισσόμενης της σκέψης, όμως, πιθανόν να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου η τάση θα αντιστραφεί. Πιθανόν και όχι. Οι απόγονοί μας ίσως απαντήσουν στα ερωτήματα που εμείς δεν μπορούμε ενώ θα έχουν δημιουργηθεί ερωτήματα τα οποία εμείς δεν διανοούμαστε ότι υπάρχουν. Σαφώς και αγαπάμε και εξερευνούμε τον κόσμο, κυνηγούμε συνεχώς την γνώση, δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς με αυτό!

Προς στιγμήν μπήκα στον πειρασμό να το γράψω κι εγώ αυτό, αλλά δεν δέχομαι την ύπαρξη 'ανωτέρων' του ανθρώπου όντων, ούτε δημιουργών, ούτε θείου, μέχρι να υπάρξει απόδειξη. Όλα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε κριτικά, να προβληματιζόμαστε και να μην δεχόμαστε την γνώμη κάποιου μόνο και μόνο επειδή συμφωνούμε μαζί του σε άλλες γνώμες. Ακόμα και τον Ηράκλειτο.

Η φρόνηση είναι κοινή σ' όλους

Αυτός που προτείνει κάτι φέρει το βάρος της απόδειξης, όχι αντίστροφα. Δηλαδή, αν ο Χ πει ότι ο Ψ είναι ελέφαντας δεν θα πρέπει (θεωρητικά τουλάχιστον) ο Ψ να αποδείξει ότι αυτός δεν είναι ελέφαντας! Υπ’ αυτήν την έννοια, σε πολλές θεωρίες δεν μπορεί να αποδειχθεί το αντίθετο, αυτό δεν σημαίνει ότι αληθεύουν. Έτσι οδηγούμαστε στο άτοπο, όπως φαίνεται και με την ατέρμονα ερώτηση που έθεσε ο astroilias! Επιπλέον, ορίζουμε τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο με ανθρώπινα μέτρα. Νομίζω ότι είναι τραγικά και παιδαριώδες εγωιστικό, όπως και η λεγόμενη ‘ανθρωπιστική αρχή’. Ειδικά όταν ξέρουμε (για την ακρίβεια: έχουμε μια υποψία γνώσης) το μέγεθος του γνωστού σύμπαντος. Όμως είμαστε άνθρωποι και αυτό παρατηρούμε. Όλοι μας αναρωτηθήκαμε κάποτε πού μπορεί να σταματήσει ένα ‘zoom’, πιο είναι το πραγματικά ‘άτομο’ κομμάτι της ύλης, αν υπάρχει. Όλοι σκεφτήκαμε την πιθανότητα να είμαστε παιχνίδι κάποιου ανώτερου όντος. Αυτό που αποκαλούμε τώρα ‘ο σύμπας κόσμος’ να είναι παιχνίδι ενός μικρού παιδιού που μας παρατηρεί και διασκεδάζει. Τα τωρινά μας ερωτήματα θα απαντηθούν από τους απογόνους μας. Εδώ και λίγα χρόνια έχω συμβιβαστεί με την ‘μη-απάντηση’ σε θεμελιώδη ερωτήματα. Σκεφτείτε ότι απορίες ανθρώπων περασμένων χιλιετιών έχουν απαντηθεί επιστημονικά, πέραν πάσης αμφιβολίας. Ο κόσμος πάει μπροστά. Οι ερωτήσεις μας θα απαντηθούν. Κάποτε θα βρεθεί τι υπήρχε πριν το big bang και θα απορεί, ειλικρινά, ο φυσικός του μέλλοντος: «Μα είναι τόσο απλό, πώς δεν το είχαν καταλάβει;»

Εύγε Σάκη! Εντυπωσιακότατον! Καθαρούς ουρανούς να έχεις και καλές παρατηρήσεις! Περιμένουμε κι άλλες φωτο από την εξέλιξη του έργου!

Sorry, άργησαν πολύ να μου βγούν οι φατσούλες!

Αποτέλεσμα?????

Βλέπω τσιμπίσατε κάτι 'εντελώς προχείρως'! (όπως έλεγε και ο Κωνσταντάρας στον Μαυρογιαλούρο!

Καλημέρα, καλή εβδομάδα, συγxαρητήρια και από μένα, πάντα τέτοια! (και σύντομα το επόμενο!)

Σάββα καλώς όρισες!

Παιδιά εγώ συγγνώμη, νόμιζα ότι ήταν κάτι πιο ανοιχτό, αν οργανώσετε κάτι και για μη μυημένους just let me know!

(όπως έγραψα και στο άλλο topic) Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να έρθω στον Χελμό (δεν ξέρω αν το γράφω στο σωστό topic, θα το ξαναγράψω και αλλού ) αλλά ενημερώστε με pls για το Περτούλι, αν ισχύει, διότι θα έχει πανσέληνο) μήπως και τα καταφέρω. Υπόσχομαι Limoncello σπιτικό δικό μου και ψημένη ρακή Αμοργού! Εύχομαι καθαρό ουρανό και να περάσετε καλά!

Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να έρθω στον Χελμό (δεν ξέρω αν το γράφω στο σωστό topic, θα το ξαναγράψω και αλλού ) αλλά ενημερώστε με pls για το Περτούλι μήπως και τα καταφέρω. Υπόσχομαι Limoncello σπιτικό δικό μου και ψημένη ρακή Αμοργού!

Δεν έχω τηλεσκόπιο, δεν έχω δει ποτέ τον ουρανό με κυάλια. Ούτε που θυμάμαι πότε παρατήρησα τ' αστέρια για πρώτη φορά. Μικρός, σίγουρα. Ξέρω, όμως, ότι πάντα μου άρεσε, φαντάζομαι για όλους ισχύει αυτό. Θυμάται κανείς μια σειρά παιδικών βιβλίων με σκληρό εξώφυλλο και με γενικό τίτλο Ο Κωστάκης και η Αλίκη? Γαλλικού εκδοτικού οίκου, μεταγρασμένου στα ελληνικά. Υπήρχε βιβλίο της σειράς αυτής για τον ουρανό!

Δεν νομίζω να υπάρχει οποιοδήποτε τραγούδι/μουσική που να μπορεί να ντύσει την ολικότητα και αυτά που βιώσαμε όσοι ήμαστε εκεί. Αν, όμως, έπρεπε να διαλέξω ένα θα ήταν το Bohemian Rhapsody. ΥΓ: Takver, αν μου επιτρέπεις, ο στίχος 'σ αυτη τη Γη οσοι αγαπανε, τρωνε βρομικο ψωμι, τρωνε βρωμικο ψωμι...' δεν είναι ακριβώς έτσι. Είναι: 'σ' αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε...'

Εύγε ΔΑΣΚΑΛΕ! Πάντα τέτοια, πάντα να ξυπνάς στα παιδιά το μεράκι της γνώσης, κάνεις τον κόσμο μας καλύτερο!

Γιατί μας αρέσει να παρατηρούμε τ’ άστρα... (τώρα ανακαλύπτω το forum…) Διότι έτσι. Διότι είναι πιο προφανές από την ίδια την ζωή. Διότι είναι η αρχή του πιο υπέροχου ταξιδιού. Διότι μας συγκινούσε από μικρούς ο Δον Κιχώτης, ο Λέοντας Μίσκιν, και ο Κωσταντής που βγήκε από τον τάφο του, έκανε το σύγνεφο άλογο και τ’ άστρο χαλινάρι και πήγε να φέρει της Αρετή στη μάνα τους. Διότι ακόμα διαβάζουμε τον Μικρό Πρίγκηπα και τον Γλάρο Ιωνάθαν. Άνθρωποι γεννηθήκαμε. Άνω Θρώσκουμε. Δεν μας κρατάει η γη, αυτός ο μικρότατος πλανήτης. Η φυσική ροπή του ανθρώπου είναι προς την γνώση. Την απόκτηση πληροφορίας, την απάντηση στα ερωτήματα. Είμαστε το μόνο ον στην πλανήτη που γνωρίζει ότι θα πεθάνει, πολύ πριν συμβεί αυτό. Ευλογία και κατάρα. Θέλουμε να μάθουμε τα πώς και τα γιατί της ζωής. Να απαντήσουμε στα ερωτήματα που μας δημιουργούνται, να καταλάβουμε. Να χρησιμοποιήσουμε ό,τι υπάρχει στο περιβάλλον μας για να γίνουμε καλύτεροι, να εξελίξουμε τον πολιτισμό. Η Γνώση. Το κρασί του Μίδα. Η εναλλαγή μέρας και νύχτας ήταν το πρώτο πράγμα για το οποίο ο άνθρωπος άρχισε να σκέφτεται λίγο παραπάνω, να προβληματίζεται πέραν της καθημερινότητας του, έχοντας καλύψει κάποιες βασικές του ανάγκες. Δεν μπορούσε να εξηγήσει ούτε το φως της ημέρας ούτε τα φωτάκια της νύχτας. Αλλά ήταν πάνω, ψηλά, εκεί που ήθελε από πάντα να φτάσει. Στην αρχή, για να λύσει τις απορίες του, δημιούργησε θρησκείες. Κάποιοι, πτωχοί τω πνεύματι, ικανοποιήθηκαν. Είναι γνωστό, όμως, ότι οι θρησκείες παρέχουν ατελέστατες απαντήσεις. Σε άλλους η φωτιά έκαιγε μέσα τους και συνέχισαν να ψάχνουν. Πνεύματα αδάμαστα, άρχισαν να παρατηρούν τις περιοδικότητες στις κινήσεις. Να δίνουν ονόματα, να βλέπουν σχέδια στο τυχαίο, να χρησιμοποιούν τα’ αστέρια για να βρίσκουν τον δρόμο τους στα θαλασσινά τους ταξίδια. Ο Σταυρός του Νότου. Επεξηγηματικές της ύπαρξης οι επιστήμες που αναπτύχθηκαν με τα χρόνια και μέσα από μυαλά διαφορετικά, από οραματιστές ξεχωριστούς ανθρώπους. Κάθε επιστήμη γοητεύει αλλά μια ήταν και είναι ευγενεστάτη: Η Αστρονομία. Είναι η φυγή που χρειαζόμαστε, είναι αυτό το κομματάκι που λείπει από το παζλ της ζωής μας, είναι το αντίδοτο στην παράδοξη ‘μοναξιά’ που αισθανόμαστε εδώ, σ’ αυτόν τον γαλάζιο τρίτο βράχο από τον Ήλιο. Έχουμε, βέβαια, εξασφαλίσει κάποια minimum standards διαβίωσης. Είχαμε (και έχουμε ακόμα) Δασκάλους, όχι κατ’ όνομα εκπαιδευτικούς, που έκαναν την φλόγα να φουντώσει και όχι να σβήσει. Η ενασχόληση με τα τ’ ουρανού είναι κατάθεση ψυχής, είναι κατεύθυνση ύπαρξης. Είμαστε φευγάτοι ίσως; Σίγουρα! Αλλιώς δεν θα ήμαστε εδώ!

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=701184&lngDtrID=252 Να οργανωθούμε?

Piggy back στο αρνί? Μήπως lamby back?

(Sorry για τα typos, ειδικά για το maxplanCk!)