BsksPns

Καλησπέρα Αντώνη, Μπράβο για τη προσπάθεια σου, εύχομαι σήμερα να είσαι πιο τυχερός & να έρθουν τα πράγματα όπως τα θέλεις & να πετύχεις το αποτέλεσμα που φαντάζεσαι. Φιλικά >Παναγιώτης<

Επιτέλους οι αστρονόμοι έχουν μια μέθοδο για να μετρήσουν ακριβώς την ταχύτητα των άστρων μέσα σε έναν γαλαξία που περιέχει μια μαύρη τρύπα. Η ολλανδή ερευνήτρια Alessia Gualandris ανέπτυξε τον κατάλληλο αλγόριθμο σε συνεργασία με το αστρονομικό ίδρυμα Anton Pannekoek και το ίδρυμα πληροφορικής του Άμστερνταμ. Τα αποτελέσματα αυτής της σπουδαίας έρευνας δίνουν πειστικά στοιχεία για τη σχέση μεταξύ των γαλαξιακών πυρήνων, των υπερβαρέων μαύρων τρυπών και των πολύ γρήγορων άστρων μέσα στο Γαλαξία. Οι γαλαξιακοί πυρήνες είναι οι πυρήνες των γαλαξιών, ομάδες χιλιάδων έως εκατομμυρίων άστρων που διατηρούνται σε συνοχή από τη βαρύτητα. Καθώς τα αστέρια στον πυρήνα είναι πολύ κοντά, εύκολα εμφανίζονται οι αλληλεπιδράσεις. Εάν συμπεριλαμβάνονται, επίσης, υπερβαρέες μαύρες τρύπες (μαύρες τρύπες αρκετά εκατομμύρια φορές βαρύτερες από τον ήλιο), τότε τα αστέρια μπορούν να εκσφενδονιστούν από τον γαλαξία (παραδείγματος χάριν τον Γαλαξία μας) με ταχύτητες περισσότερη από 1.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι αστροφυσικοί λόγοι για αυτή τη συμπεριφορά είναι απλοί αλλά μπορούν να δειχθούν μόνο με λεπτομερείς υπολογισμούς σε ειδικά αναπτυγμένους υπολογιστές. Παράλληλοι υπολογιστές Η διεπιστημονική ερευνητική ομάδα της οποίας ήταν μέλος η Gualandris (μαζί με ιάπωνες, γερμανούς και αμερικανούς ερευνητές) πέρασε τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια αναπτύσσοντας αλγορίθμους και ειδικούς υπολογιστές προκειμένου να υπολογιστεί ακριβώς η δυναμική και εσωτερική εξέλιξη ενός γαλαξιακού πυρήνα. Εντούτοις, αυτοί οι υπολογισμοί μπορούν να εκτελεσθούν μόνο εάν οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των άστρων περιγράφονται με πολύ ακρίβεια. Η Gualandris ανέπτυξε έναν ειδικό νέο αλγόριθμο για να εκτελέσει αυτούς τους υπολογισμούς σε έναν παράλληλο υπολογιστή. Με αυτό ήταν επιτέλους δυνατό να προσομοιωθούν τα συστήματα περισσότερων του ενός εκατομμυρίων άστρων. Τα ερευνητικά αποτελέσματα είναι σημαντικά για την επόμενη έρευνα στους γαλαξίες, τις μαύρες τρύπες και την αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών. Τα πυκνά αστρικά συστήματα όπως είναι τα σμήνη των άστρων ή οι γαλαξίες είναι συναρπαστικά και για τους αστροφυσικούς και για τους ειδικούς επιστήμονες των υπολογιστών. λόγω της τεράστιας φυσικής ποικιλομορφίας τους και επειδή οι υπολογισμοί της υψηλής κινητικότητάς τους είναι αριθμητικά πολύ σύνθετοι. Μέχρι τώρα αυτοί οι υπολογισμοί ήταν δύσκολο να εκτελεσθούν δεδομένου ότι αυτά τα συστήματα είναι ακατάλληλα για τις αναλυτικές μεθόδους και οι προσεγγίσεις δεν είναι αρκετά ακριβείς. Με τη μέθοδο της Gualandris έχουν λυθεί τα αριθμητικά προβλήματα και έτσι μπορεί να εξηγηθεί η προέλευση των πολύ γρήγορων άστρων μέσα στο Γαλαξία. Πηγή : Ολλανδικός Οργανισμός για επιστημονική έρευνα <Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006>

Φίλε Σπύρο, δεν είμαι σε θέση να σου απαντήσω άμμεσα γιατί και εγώ ψάχνομαι, αλλά μόλις βρω κάτι θα το δημοσιεύσω.- > Π α ν α γ ι ώ τ η ς <

Το νέο διαστημικό όχημα της NASA, MRO, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη έχει πάρει μια θεαματική εικόνα του ρόβερ Opportunity στο χείλος του κρατήρα Βικτώρια. Ο Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Άρη έφθασε στον κόκκινο πλανήτη το Μάρτιο και μόνο πρόσφατα έχει βρεθεί σε μια καλή θέση για να αρχίσει τις έρευνες στα πλαίσια της επιστημονικής αποστολής του. Ο Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Άρη που ήδη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη κοιτάζει το ρόβερ Opportunity, που μοιάζει σαν κουκίδα, στην άκρη του κρατήρα Βικτώρια. Η άποψή του κρατήρα Βικτώρια θα βοηθήσει τους ερευνητές να αποφασίσουν πού να σταλεί το Opportunity για να συνεχίσει τις παρατηρήσεις του στο εσωτερικό του κρατήρα. Ο κρατήρας είναι πλάτους περίπου 2,4 χιλιομέτρων, έχει υψηλά χείλη με εκτεθειμένα, κλιμακωτά πετρώματα. Στις διαστρωματώσεις αυτές καταγράφεται μεγαλύτερο διάστημα στο γεωλογικό παρελθόν του Άρη από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη τοποθεσία έχει ερευνήσει μέχρι σήμερα το ρόβερ Opportunity. Στις εικόνες υψηλής ανάλυσης που μετέδωσε o MRO από ύψος 275 χιλιομέτρων, το πλάτους 2,3 μέτρων Opportunity φαίνεται σαν μια κουκκίδα, ενώ πίσω του διακρίνονται ακόμα και τα ίχνη των τροχών του. "Είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς οι αποστολές σε τροχιά και στην επιφάνεια του Άρη έχουν ως σκοπό να ενισχύσουν η μία την άλλη και να επεκτείνουν τη δυνατότητά μας να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει στον κόκκινο πλανήτη", λέει ο Doug McCuistion, διευθυντής του προγράμματος εξερεύνησης του Άρη της NASA στην Ουάσιγκτον. Το Opportunity έχει κάνει πολύ δρόμο τους προηγούμενους 21 γήινους μήνες μέχρι να φτάσει στον κρατήρα Βικτώριας - το μισό χρονικό διάστημα που το ρομπότ είναι στον κόκκινο πλανήτη. Ο κρατήρας, πλάτους περίπου 2,4 χιλιομέτρων, έχει ψηλά χείλη με εκτεθειμένα, κλιμακωτά πετρώματα, που πρέπει να αποκαλύψουν σημαντικές νέες πληροφορίες για το γεωλογικό παρελθόν του πλανήτη. Και γι αυτό οι γεωλόγοι στη Γη είναι ανυπόμονοι να φτάσει κοντά στα τοιχώματα του κρατήρα. Το Opportunity έχει βρει ήδη ισχυρές αποδείξεις (δύο μόλις μήνες μετά την άφιξη του) ότι οι βράχοι στην Ισημερινή Πεδιάδα - Meridiani Planum - του Άρη ήταν σε επαφή με υγρό νερό πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν. Η επιπλέον έρευνα στους βράχους του κρατήρα Βικτώρια αναμένεται να συμπληρώσει την ιστορία του Άρη. Ο κύριος ερευνητής στο πρόγραμμα των δύο ρόβερ Steve Squyres, λέει ότι το Opportunity θα ξοδέψει λίγο χρόνο για την αναγνώριση του πλαισίου του κρατήρα, προτού να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση αν θα πάει μέσα στον κρατήρα. Από τα δεδομένα του MRO θα βρουν οι επιστήμονες μια ασφαλή οδό πρόσβασης προς το εσωτερικό του τεράστιου κρατήρα, ώστε το ρομπότ να μην κολλήσει στην αρειανή άμμο. "Προσπαθούμε να βρούμε μια ασφαλή θέση για να μπορέσει να μπει αλλά και για να βγει. Δεν ενδιαφέρομαι για την 'αυτοκτονία' του μέσα σε αυτόν τον κρατήρα", τόνισε ο καθηγητής Squyres, ο οποίος ανήκει στο πανεπιστήμιο του Cornell. "Σε αυτήν την τεράστια τρύπα στο έδαφος, έχουμε την ικανότητα να δούμε τι βρίσκεται από κάτω - στο υπέδαφος του Άρη, για να εξετάσουμε ένα παχύ στρώμα βράχων, που εμείς ποτέ δεν έχουμε δει κάπου αλλού. Και από αυτό το στρώμα θα δούμε μια μεγαλύτερη 'φέτα' του Αρειανού γεωλογικού χρόνου." Και πρόσθεσε: "Έχουμε ένα σύνολο οργάνων στην άκρη του γεωλογικού ρομπότ και ελπίζω να δούμε ότι ο βραχίονας θα δουλέψει σε αυτά τα στρώματα των βράχων." Το Opportunity και το δίδυμο ρόβερ Spirit έφτασαν σε αντίθετες πλευρές του Άρη τον Ιανουάριο του 2004 και συνεχίζουν να κινούνται στον πλανήτη έχοντας υπερβεί κατά 10 φορές την προγραμματισμένη τρίμηνη αποστολή τους. Οι ερευνητές της αποστολής, στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, ελπίζουν τώρα ότι η εξερεύνηση του Κρατήρα Βικτόρια θα προσφέρει νέα στοιχεία για το κατά πόσο το νερό αυτό σχημάτιζε μόνιμες θάλασσες, ή αν εμφανιζόταν μόνο σε ξαφνικές ή περιοδικές πλημμύρες. Το άλλο ρόβερ Spirit συνεχίζει να εξερευνά τον κρατήρα Gusev στην άλλη πλευρά του κόκκινου πλανήτη. Παρακάτω φαίνονται οι τοποθεσίες προσεδάφισης όλων των διαστημοσυσκευών που προσεδαφίστηκαν στον Άρη. πηγή : BBC_Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2006

Αστρονόμοι - του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη - που χρησιμοποιούν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητήριου (ESO) έχουν επιβεβαιώσει την εξωηλιακή θέση δύο πλανητών από τους 16 υποψηφίους που ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble σε μία μόνο αναζήτηση στον ουρανό κατά το 2004. Ένας από τους νέους εξωπλανήτες έχει μάζα λίγο πιο κάτω από το 10-πλάσιο της μάζας του Δία, ενώ ο άλλος έχει περίπου 3,8 μάζες του Δία. Επίσης, χρειάζονται λιγότερο από μια γήινη ημέρα για να συμπληρώσουν μια πλήρη περιφορά γύρω από τα μητρικά τους άστρα. Επίσης, η απόσταση των πλανητών από τα άστρα τους είναι σε ορισμένες περιπτώσεις μόλις 1,2 εκατομμύρια χιλιόμετρα, τη στιγμή που η Γη απέχει από τον Ήλιο περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι 16 υποψήφιοι προσδιορίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας έρευνας του Hubble που εξέτασε αστέρια στη συσσωρευμένη κεντρική διόγκωση του Γαλαξία μας, πιο μακριά όμως από οποιαδήποτε άλλη έρευνα. Όλοι οι νέοι υποψήφιοι πλανήτες είναι γίγαντες αερίου, όπως ο Δίας, αλλά περιφέρονται γύρω από άστρα μικρότερα από τον Ήλιο μας. Αν γίνει προέκταση των νέων συμπερασμάτων σε ολόκληρο το Γαλαξία δείχνει ότι ο δικός γαλαξίας περιέχει το καταπληκτικό νούμερο των 6 δισεκατομμυρίων πλανητών στο μέγεθος του Δία. Πέντε από τους δέκα έξι πρόσφατα ανακαλυμμένους πλανήτες αντιπροσωπεύουν έναν νέο τύπο πλανήτη, που δεν έχει ποτέ φανεί πριν. Ονομάστηκαν πλανήτες με εξαιρετικά μικρή περίοδο (USPP), γιατί η τροχιακή περιστροφή αυτών των πλανητών γύρω από τα γονικά αστέρια τους κρατά λιγότερο από μια ημέρα. Η πιο μικρή διάρκεια (περίοδος) είναι ακριβώς 10 ώρες. Η ανακάλυψη πλανητών με τόσο σύντομη τροχιακή περίοδο υποδεικνύει ότι άστρα μικρότερα από τον Ήλιο μπορούν να τραβούν τους πλανήτες πολύ κοντά τους χωρίς να τους καταστρέφουν. Οι αστρονόμοι λένε ότι οι πλανήτες σχηματίστηκαν μακριά από τα άστρα τους αλλά πλησίασαν λόγω της βαρυτικής έλξης. Όσοι πλανήτες βρεθούν υπερβολικά κοντά τελικά καίγονται από τα άστρα τους. Η εντόπιση των νέων πλανητών ήταν μια προσπάθεια μιας ομάδας από το Hubble και το VLT του ESO. Οι αστρονόμοι που αναμίχθηκαν στην έρευνα χρησιμοποίησαν το Hubble για την αναζήτηση πλανητών μετρώντας τη μικρή εξασθένιση του φωτός ενός άστρου λόγω της μετάβασης ενός πλανήτη μπροστά από αυτό, γνωστής ως διέλευση. Αυτοί οι πλανήτες λέγονται "υποψήφιοι", επειδή οι αστρονόμοι δεν μπορούν να είναι βέβαιοι για τη μάζα τους, και ως εκ τούτου για την κατάστασή τους, χωρίς άλλες φασματοσκοπικές μετρήσεις. Για να εξασφαλίσει η ομάδα ότι η εξασθένιση προκλήθηκε από ένα αντικείμενο που είναι σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι, χρησιμοποίησε τον Hubble για να ανιχνεύσει από 2 έως 15 διαδοχικές διελεύσεις για κάθε έναν από τους 16 υποψηφίους πλανήτες. Το VLT του ESO επιβεβαίωσε έπειτα τη θέση κάθε πλανήτη με φασματοσκοπική μέτρηση μιας μικρής ταλάντευσης στην κίνηση του άστρου λόγω της βαρυτικής έλξης του πλανήτη. Ένας από τους πλανητικούς υποψηφίους έχει μια μάζα περίπου 3,8 φορές τη μάζα του Δία. Η τροχιά γύρω από το άστρο του, που είναι 25% μεγαλύτερης μάζας από τον ήλιο μας, διαρκεί 4,2 ημέρες. Η μάζα του άλλου υποψηφίου πλανήτη είναι 9,7 φορές τη μάζας του Δία. "Αυτό το αποτέλεσμα δείχνει την αρμονική σύμπραξη μεταξύ του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και του VLT, μόλις χρησιμοποιηθούν οι αντίστοιχες ικανότητες στο όριό τους", λέει ο αστρονόμος Alvio Renzini. Εντούτοις, οι άλλοι δεκατέσσερις πλανήτες θα πρέπει να περιμένουν λίγο περισσότερο για να επιβεβαιωθεί η θέση τους. "Επειδή τα γονικά αστέρια είναι πολύ εξασθενημένα και το οπτικό πεδίο τους πολύ πυκνό με άλλα άστρα, δεν είναι εφικτό να χρησιμοποιηθεί αυτή η μέθοδος - της ακτινωτής ταχύτητας - για να επιβεβαιωθούν οι άλλοι υποψήφιοι πλανήτες", λέει ο επικεφαλής της έρευνας Kailash Sahu. "Για να τους επιβεβαιώσει κάποιος θα χρειαζόταν ένα πολύ μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στη Γη, όπως είναι το Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο που αυτήν την περίοδο δουλεύεται από το ESO και άλλα παρατηρητήρια παγκοσμίως", πρόσθεσε ο Renzini. Από το 1995 έως σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περίπου 200 πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος, οι περισσότεροι είναι αέριοι γίγαντες σαν τον Δία. πηγή : European Southern Observatory_Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2006

Τετάρτη, 4 Οκτωβρίου Μια ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα, η σελήνη βρίσκεται στα ανατολικά νοτιοανατολικά. Ψάξτε για το αστέρι 1ου μεγέθους, τον Φομαλχώ, στο στόμα των Νότιων Ιχθύων, 20° στα δεξιά και κάτω από το φεγγάρι. Τότε, η Αίγα του Ηνίοχου θα βρίσκεται και αυτή, όπως και ο Φομαλχώ, στην ίδια απόσταση πάνω από τον ορίζοντα, περίπου 4°. Πέμπτη, 5 Οκτωβρίου Στο ηλιοβασίλεμα, στις 7:12 μ.μ., το φεγγάρι είναι μόνο 8° πάνω από τον ανατολικό νοτιοανατολικό ορίζοντα. Σε μισή ώρα από τότε, θα βρείτε τον Δία 10° πάνω από τα νοτιοδυτικά, και, χρησιμοποιώντας κιάλια, προσπαθήστε να δείτε τον Ερμή στις 15° κάτω από τον Δία.. Ο «φευγαλέος» πλανήτης θα είναι τότε μία ή δύο μοίρες μόνο πάνω από τον ορίζοντα. Οσο πιο νότια είναι η τοποθεσία σας, τόσο ψηλότερα και ευκολότερα θα τον δείτε. Ο Ερμής θα βρίσκεται σε απόσταση 10° , χαμηλότερα και στα δεξιά του Δία στις 10 Οκτωβρίου, και θα φθάσει στις 5° στις 16 Οκτωβρίου. Όμως, ο Ερμής δεν θα κερδίσει πολύ ύψος, καθώς ο Δίας θα βυθίζεται όλο και χαμηλότερα κάθε βράδυ. Παρασκευή, 6 Οκτωβρίου Το φεγγάρι σας φαίνεται κατ'ασυνήθιστο τρόπο μεγάλο καθώς δύει την Παρασκευή το πρωί; Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεται στο περίγειο του, δηλαδή, στην πιό κοντινή του απόσταση από τη Γη. Σάββατο, 7 Οκτωβρίου Πανσέληνος στις 6:15 π.μ. Κυριακή, 8 Οκτωβρίου Μια που είναι η εποχή που στο ζωικό κόσμο η αρκούδα ετοιμάζεται για την χειμέρια νάρκη της, το ίδιο περίπου συμβαίνει και στον βορειοδυτικό ουρανό, σύμφωνα με τους Ινδιάνους της Αμερικής. Η Μεγάλη Αρκτος χαμηλώνει ή ξεκουράζεται προσωρινά για τον χειμώνα που ακολουθεί. Πράγματι, χρειάζεται ανοιχτό ορίζοντα για να διακρίνουμε την κατσαρόλα της Αρκτου που φαίνεται να χάνεται στον ορίζοντα. Ομως, νωρίς τα ξημερώματα ανασηκώνεται δίνοντας μας μια γεύση από τον ουρανό της άνοιξης ή το ξύπνημα της αρκούδας. πηγή : http://www.astronomy.gr/

Ούτε και εγώ κατάφερα ακόμα να συνδεθώ, λογικά δεν θα το έχουν ενεργοποιήσει ακόμα. Μόλις συνδεθώ θα σε ειδοποιήσω.-

Το παρακάτω link παραπέμπει σε μία διεύθυνση η οποία δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτει να παρατηρήσει μέσα από ένα ρομποτικό τηλεσκόπιο Meade LX200GPS - 14 inch σε πραγματικό χρόνο με τη μόνη δέσμευση, ότι οι παρατηρήσεις που γίνονται ανακοινώνονται κάθε φορά από τη συγκεκριμένη σελίδα. Ελπίζω να φανεί χρήσιμη η παρακάτω σύνδεση. Δωρεάν Δοκιμαστική Περίοδος Επόμενη παρατήρηση: Δευτέρα, 2 Οκτωβρίου http://www.greekastronomy.gr/main/main.html

Φίλε Λέων συμφωνώ σε αυτά που σχολιάζεις, αλλά δεν είμαι σε θέση να σε απαντήσω γιατί το άρθρο το βρήκα και το έγραψα από την πηγή που αναφέρω, θα ψάξω μήπως και βρω κάτι για να μπορέσω να απαντήσω στις απορίες σου που είναι και δικές μου. Πάντως σχηματίζοντας την συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μου αισθάνομαι ένα ΔΕΟΣ.-

Ένας εκπληκτικά διογκωμένος πλανήτης έχει επισημανθεί να περιβάλλει ένα αστέρι στον αστερισμό Lacerta. Είναι το δεύτερο αντικείμενο αυτού του είδους που επισημαίνεται, κάτι που κάνει τους αστρονόμους να υποψιαστούν ότι αυτοί οι ανεξήγητα φουσκωμένοι πλανήτες είναι στην πραγματικότητα συνηθισμένοι. Ο πλανήτης HAT-P-1 έχει μια ακτίνα 1.38 φορές αυτής του Δία αλλά μόνο τη μισή μάζα του Δία Η μέση πυκνότητα του νέου πλανήτη είναι το ένα τέταρτο του νερού, έτσι παρουσιάζεται σαν λιγότερο πυκνός ακόμα και από ένα φελλό. Η ομάδα που την ανακάλυψε, με επικεφαλής τον Gáspár Bakos από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ-(CfA) στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης, εξέθεσε την ανακάλυψη της σε μια συνέντευξη τύπου στην Ουάσιγκτον. "Εάν ο Κρόνος επρόκειτο να επιπλεύσει στο νερό, θα ήταν σαν ένα παγόβουνο με το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη κάτω από το νερό", λέει το μέλος της ομάδας Dimitar Sasselov από το CfA. "Αλλά ο νέος πλανήτης μας θα ήταν στην επιφάνεια λόγω της μικρής πυκνότητας του όπως μια μπάλα." Η ομάδα επισήμανε αρχικά τον πλανήτη χρησιμοποιώντας το ουγγρικό αυτοματοποιημένο τηλεσκόπιο HAT. Το HAT είναι ένα δίκτυο έξι μικρών τηλεσκοπίων στην Αριζόνα και τη Χαβάη που χρησιμοποιούν αυτοματοποιημένους φακούς για να ελέγξουν ευρείες περιοχές του ουρανού, με σκοπό να ψάξουν για μικροσκοπικές αλλαγές φωτεινότητας στα αστέρια. Η ανάλυση στους υπολογιστές των μακροχρόνιων παρατηρήσεων από το HAT αποκάλυψε ότι ένα άστρο, από ένα ζεύγος σαν τον ήλιο μας, κάπου 450 έτη φωτός εξασθενίζει κατά, περίπου, 1,5% κάθε 4,5 ημέρες. Οι επόμενες παρατηρήσεις αυτό το καλοκαίρι με τη βοήθεια μεγάλων τηλεσκοπίων στη Χαβάη επιβεβαίωσαν ότι η εξασθένιση οφείλεται σε έναν τεράστιο πλανήτη όσο ο Δίας που περνά ή που "διέρχεται" μπροστά από το πρόσωπο του άστρου κατά τη διάρκεια της τροχιάς του. Επιδημία παχυσαρκίας Αλλά το μέγεθος της εξασθένισης έχει νόημα μόνο εάν ο πλανήτης, που λέγεται τώρα HAT-P-1, είναι στην πράξη 38% ευρύτερος από τον Δία, δηλαδή πολύ διογκωμένος για πλανήτης αυτής της μάζας. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι εν μέρει πολύ θερμός λόγω της εγγύτητάς του στο γονικό αστέρι του. Ακόμα κι έτσι, είναι 24% μεγαλύτερο από όσι η θεωρία προβλέπει. Ένας παρόμοιος πλανήτης, ο HD 209458b, ανακαλύφθηκε το 1999. Είναι 20% μεγαλύτερος από όσο προβλέπει η θεωρία. Επειδή μόνο 11 είναι διερχόμενοι πλανήτες από όλους όσους είναι γνωστοί, το γεγονός ότι δύο είναι 'φουσκωμένοι' δείχνει ότι η ιδιότητα αυτή είναι κοινή. "Η διαδικασία αυτή που κάνει τους πλανήτες σαν αυτόν, δεν είναι ιδιαίτερα σπάνια", σχολιάζει ο Tim Brown, ένας εμπειρογνώμονας στους εξωηλιακούς πλανήτες στο Εθνικό Κέντρο για την Ατμοσφαιρική Έρευνα στο Boulder του Κολοράντο. "Αλλά δεν σκέφτομαι κάποιον λόγο γιατί ο HD 209458b ή ο HAT-P-1 είναι τόσο μεγάλος." Οι πλανήτες μπορεί να έχουν μια κάποια εσωτερική πηγή θερμότητας που τους φουσκώνει. Μια άλλη πιθανότητα είναι η παλιρροιακή θέρμανση. Η βαρύτητα του γονικού άστρου κάθε πλανήτη μπορεί να τον διαστρεβλώσει και να τον τεντώσει, απελευθερώνοντας έτσι ενέργεια ως εσωτερική θερμότητα. Περίεργη και απίθανη κλίση του άξονα Εντούτοις, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτή την θεωρία δίχως να έχουν και οι δύο πλανήτες μια περίεργη και απίθανη κλίση του άξονα περιστροφής ή τροχιές ιδιαίτερα επιμηκυμένες. Γιατί ξέρουν ότι η τροχιά του HD 209458b, τουλάχιστον, δεν είναι και πολύ επιμηκυμένη. Ο Sasselov αναφέρει και μια άλλη πιθανότητα - ότι κάποιος ανεπαρκώς κατανοητός μηχανισμός έχει χωρίσει το υδρογόνο και το ήλιο σε κάθε πλανήτη. "Όντας βαρύτερο, το ήλιο θα πήγαινε έπειτα στο κέντρο του πλανήτη", λέει ο Sasselov. "Αυτή η συστολή θα μπορούσε να απελευθερώσει ενέργεια βαρύτητας ως πηγή θερμότητας". Αλλά σε αυτή την περίπτωση, οι αστρονόμοι θα έπρεπε να εξηγήσουν γιατί αυτό δεν συμβαίνει και σε όλους τους γιγαντιαίους πλανήτες. Ο Brown καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο πλανήτης HAT-P-1 θα δώσει άφθονη τροφή στους αστρονόμων για να το μελετήσουν. "Το αποτέλεσμα είναι μια συναρπαστική και δύσκολη πρόκληση για τους θεωρητικούς, που πρέπει να εξηγήσουν πώς μπορούν να σχηματιστούν οι πλανήτες όπως αυτός, αλλά και στους παρατηρητές, η εργασία των οποίων είναι να καταργήσουν τέτοιες θεωρίες όταν είναι έξυπνες μεν αλλά λανθασμένες δε", συμπληρώνει. Πηγή: NewScientist

Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble (HST) φωτογράφησε πρόσφατα τα πέντε είδωλά ενός μακρινού κβάζαρ, είδωλα που είναι αποτέλεσμα του φαινομένου του βαρυτικού φακού. Σε αυτήν την περίπτωση τον ρόλο του βαρυτικού φακού παίζει ένα από τα πιο μακρινά σμήνη γαλαξιών, που ονομάζεται SDSS J1004+4112 και απέχει 7 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Ο παρατηρούμενος κβάζαρ αποτελεί τον λαμπρό πυρήνα ενός γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση δέκα δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Επιπλέον στην εικόνα παρατηρείται και ένα πλήθος γαλαξιών, τα είδωλα των οποίων είναι παραμορφωμένα από τον βαρυτικό φακό, καθώς και ένας υπερκαινοφανής (supernova). Η ανακάλυψη του υπερκαινοφανούς έγινε μετά από τη σύγκριση μεταξύ αυτής και μιας παλιότερης (ενός έτους πριν) εικόνας. πηγή : http://www.astro.noa.gr/journal/News/journal_newsin_lensed_quasar.htm

Ένα ψεύτικο άστρο φτιαγμένο από τον άνθρωπο φωτίζει το μυστήριο κέντρο του Γαλαξία μας Σε μια καθαρή νύχτα, βλέπουμε μια πλατιά ζώνη με αστέρια πάνω στον ουρανό, ενώ πίσω της υπάρχει το εξασθενημένο γαλαξιακό φως με ακόμη περισσότερα αστέρια. Είναι ο Γαλαξίας και στο θερινό ηλιοστάσιο είναι το ίδιο το κέντρο του μέσα στον αστερισμό του Τοξότη. Αλλά ακόμη και στην πιο καθαρή νύχτα, η γήινη ατμόσφαιρα κρύβει την αληθινή λαμπρότητα του Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι από καιρό προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται εκεί πάνω με εικόνες όμως θολωμένες από τα αέρια και την αναταραχή που επικρατεί στην ατμόσφαιρα. Όμως τώρα κάποιοι ερευνητές χρησιμοποιούν ένα νέο τεχνητό άστρο, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια ενός λέιζερ στον ουρανό, για να πάρουν όσο πιο καθαρές εικόνες γίνεται του κέντρου του Γαλαξία. Η αστρονόμος Andrea Ghez του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, και οι συνάδελφοι της χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο των 10 μέτρων Keck 2 στη Χαβάη, που έχει συνδεδεμένο ένα λέιζερ, για να παρατηρήσει το Γαλαξία μας. Οι παρατηρητές του ουρανού χρησιμοποίησαν ένα λέιζερ 14 Watt για να παραγάγουν ένα πλαστό αστέρι. Με συνεχόμενες εικόνες αυτού του ψεύτικου άστρου μαζί με τα πραγματικά, θα μπορούσαν να διορθώσουν οποιαδήποτε ασάφεια ή άλλες διαστρεβλώσεις από τη γήινη ατμόσφαιρα. "Χρησιμοποιήσαμε ένα λέιζερ για να βελτιώσουμε τις εικόνες που βλέπει το τηλεσκόπιο", εξήγησε η Ghez. "Είναι σαν να κάνουμε χειρουργική επέμβαση με LASIK στα μάτια, και θα κάνουμε επανάσταση αν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στην αστρονομία". Η Ghez και οι συνεργάτες της πήραν στιγμιότυπα του κέντρου του Γαλαξία, στοχεύοντας την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που είναι 26.000 έτη φωτός, σε διάφορα μήκη κύματος. Η Ghez εκπαίδευσε το τηλεσκόπιο στο ίδιο το κέντρο του Γαλαξία τον Ιούλιο του 2004, παίρνοντας εικόνες με μια υπέρυθρη φωτογραφική μηχανή της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας που θεωρείται ότι βρίσκεται εκεί. Η σαφήνεια από το λέιζερ επέτρεψε στην ομάδα της να διακρίνει μεταξύ των γειτονικών άστρων και των υπέρυθρων εκπομπών κάποιου μυστήριου και πολύ καυτού υλικού. Αυτή η συγκεχυμένη θερμότητα από το γαλαξιακό κέντρο έχει μπερδέψει τους επιστήμονες επί 30 χρόνια και η πιο σαφής παρατήρηση από το αντικείμενο αυτό οδήγησε τη Ghez και τους συνεργάτες της να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανότατα μια υπερθερμαινόμενη διαστρική σκόνη στα πρόθυρα να εισέλθει μέσα στη μαύρη τρύπα. Τα συμπεράσματά τους δημοσιεύονται στο Astrophysical Journal Letters. "Μαθαίνουμε τις συνθήκες του υλικού που πέφτει στη μαύρη τρύπα και εάν αυτό διαδραματίζει έναν ρόλο στην αύξηση της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας", λέει η Ghez. "Το υπέρυθρο φως μεταβάλλεται εντυπωσιακά από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μέρα σε μέρα ακόμη και μέσα σε μια μόνο ώρα." Οι παραλλαγές σε τέτοιες εκπομπές θα μπορούσαν να προκύψουν από κάποια ιδιαίτερα γεγονότα που παράγουν πολύ ισχυρότερες φλόγες, σκέπτονται οι ερευνητές. Σε κάθε περίπτωση, το ψεύτικο αστέρι πρέπει να βοηθήσει σε περαιτέρω παρατήρηση του αινίγματος στο κέντρο του Γαλαξία μας. Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα του Γαλαξία με μάζα πάνω από 3 εκατομμύρια φορές αυτή του ήλιου μας, είναι στον αστερισμό του Τοξότη. Το δε γαλαξιακό κέντρο βρίσκεται προς το νότο στον καλοκαιρινό ουρανό. Αυτή η μαύρη τρύπα δεν είναι μια αστρική, που προέρχεται από την κατάρρευση ενός πολύ μεγάλου άστρου, αλλά βρίσκεται εκεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, όταν έγινε συνένωση πολλών αστρικών μαύρων οπών σε μία υπερμεγέθη. Το Γαλαξιακό Κέντρο εκτός της θηριώδους μαύρης τρύπας φιλοξενεί μια ποικιλία αινιγμάτων με ενδιαφέρον, μια συλλογή 'τσουλούφια' μαγνητικών νημάτων, λίγα πυκνά σμήνη αστρικών υπερσμηνών που φιλοξενούν μυστήρια και μεγάλα άστρα, ένα άστρο με μια ουρά, και μια οικογένεια από ρεύματα αερίων, που κινούνται σπειροειδώς προς την κεντρική μαύρη τρύπα. "Έχουμε εργαστεί για χρόνια στις τεχνικές για τις διαστρεβλώσεις στην ατμόσφαιρα", σημειώσεις η Ghez. "Είμαστε ευτυχείς που τώρα αναφέρουμε το πρώτο αστέρι με τη βοήθεια του λέιζερ". _____________________________________________ Πηγή: SciAm, Δεκέμβριος 2005 _____________________________________________ περισσότερα θέματα θα βρείτε στη παρακάτω διεύθυνση http://www.physics4u.gr/news/news10-2005.html

Τα μέλη της Α-Π.Ο.ΛΑΡΙΣ ακούνε (διαβάζουν είναι μάλλον το σωστό) και έχουν ξεκινήσει ήδη τις απαραίτητες προετοιμασίες, γιατί ως γνωστό φίλε Γιώργο "των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν" , το μόνο που απομένει είναι ένας καλός ουρανός. Εμπρός λοιπόν για τον Άγιο Παντελεήμων, για μια ολονύκτια παρατήρηση, ΣΤΕΦΑΝΕ, όπως καταλαβαίνεις ο Γιώργος μας προκαλεί δημόσια πλέον...

Απ' ότι φαντάζομαι Λέων πρέπει να συνελήφθει αργότερα από τη βαρύτητα του συστήματος. Περιμένω αρκετές καινούργιες ειδήσεις από πολύ έγκυρη πηγή την οποία θα σου αναφέρω κάποια στιγμή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορείς να δεις αρκετά ενδιαφέροντα στη παρακάτω διεύθυνση : http://www.greekastronomy.gr/hotnews/news56.htm _Παναγιώτης_

Ένας πλανήτης που ανήκει σε τριπλό ηλιακό σύστημα ανακαλύφθηκε στον αστερισμό του Κύκνου από ειδήμονα περί πλανητικών συστημάτων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια χρησιμοποιώντας το διαμέτρου 10 μέτρων τηλεσκόπιο Keck 1 στην Χαβάη. Ο πλανήτης μοιάζει με τον Δία και η μελέτη του - δεδομένου ότι σχετίζεται άμεσα με την ελκτική δύναμη που του ασκούν τα 3 άστρα - αναμένεται να αποτελέσει μία νέα πρόκληση για την ισχύουσα θεωρία σχηματισμού των πλανητών. Ο Maciej Konacki, υπότροφος διδακτορικός σπουδαστής στον τομέα της πλανητικής επιστήμης στο Caltech, ανέφερε την ανακάλυψη πλανήτη όμοιου μεγέθους με αυτό του πλανήτη Δία, ο οποίος έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να περιφέρεται γύρω από αστέρι ενός τριπλού ηλιακού συστήματος, με την ονομασία HD 188753. Τα τρία αστέρια απέχουν από την Γη περίπου 149 έτη φωτός ενώ η μεταξύ τους απόσταση είναι περίπου ίση με αυτή του πλανήτη Κρόνου (περίπου 1,5 δις χλμ) από τον δικό μας Ήλιο. Με άλλα λόγια σε ένα τριπλό ηλιακό σύστημα, εάν κάποιος κοίταζε τον ουρανό θα έβλεπε 3 Ήλιους! Ο αστέρας γύρω από τον οποίον θα περιστρεφόταν ο πλανήτης, θα ήταν πραγματικά ένα πολύ μεγάλο φωτεινό αντικείμενο δεδομένου ότι η περιστροφή του συγκεκριμένου πλανήτη γύρω από το άστρο του διαρκεί μόνο μισή εβδομάδα, αντί 365 ημέρες όσο δηλαδή χρειάζεται η Γη γύρω από το δικό της άστρο. Το δε χρώμα του θα ήταν κίτρινο, εξ’ αιτίας του ότι το κύριο αστέρι του συστήματος HD188753 μοιάζει με τον ήλιο του δικού μας ηλιακού συστήματος. Από τα άλλα δύο αστέρια, το μεγαλύτερο θα φαινόταν πορτοκαλί ενώ το μικρότερο κόκκινο. Ο Konacki αναφέρεται στον τύπο του πλανήτη ονομάζοντάς τον πλανήτη – Tatooine (πλανήτης -Τατούιν). Η ονομασία αυτή προήλθε εξ’ αιτίας της ομοιότητας του αστρικού περιβάλλοντος στο οποίο ανήκει ο συγκεκριμένος πλανήτης, με αυτό του πλανήτη από τον οποίον κατάγεται ο Luke Skywalker στην ταινία επιστημονικής φαντασίας “o Πόλεμος των Άστρων”. “Το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ο πλανήτης είναι αρκετά εντυπωσιακό” λέει ο Konacki. “Με τρεις ήλιους, η όψη του ουρανού θα πρέπει να είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά εξώκοσμη...”. Ωστόσο ο Konacki δηλώνει ότι είναι απίστευτο το γεγονός ότι ένας πλανήτης μπορεί να υπάρξει σε πολλαπλό αστρικό σύστημα. Η ύπαρξη διπλών ή μεγαλύτερης τάξης ηλιακών συστημάτων είναι κάτι το συνηθισμένο στην “γειτονιά” του δικού μας ηλιακού συστήματος και στην πραγματικότητα ο αριθμός τους υπερβαίνει τον αριθμό των απλών συστημάτων κατά 20 τοις εκατό περίπου. Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει τους περισσότερους από τους πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος χρησιμοποιώντας έως τώρα μία τεχνική “ακριβούς ταχύτητας”, η οποία είναι εύκολο να εφαρμοστεί σε παρατήρηση απλών αστρικών συστημάτων. Οι ειδικοί γενικά αποφεύγουν τα κοντινά διπλά ή πολλαπλά ηλιακά συστήματα όχι μόνο γιατί οι υπάρχουσες μέθοδοι ανίχνευσης είναι ανεπαρκείς για τέτοιου είδους συστήματα αλλά και επειδή οι εκάστοτε θεωρίες δημιουργίας ηλιακών συστημάτων ορίζουν ότι είναι δύσκολο να υπάρξουν πλανήτες σε τόσο πολύπλοκα περιβάλλοντα. Η ανακάλυψη του Konacki έγινε εφικτή λόγω της ανάπτυξης μιάς καινοτόμου μεθόδου που του δίνει τη δυνατότητα να μετρά την ταχύτητα όλων των στοιχείων από τα οποία αποτελούνται τα κοντινά σε απόσταση διπλά ή πολλαπλά αστρικά συστήματα. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε για έρευνα πλανητών σε τέτοιου είδους ηλιακά συστήματα από το τηλεσκόπιο Keck και ο πλανήτης στο σύστημα HD 188753 είναι ο πρώτος που ανακαλύπτεται με αυτόν τον τρόπο. Αν υποθέσουμε ότι οι διαδικασίες που ισχύουν για τον σχηματισμό πλανητών σε πολλαπλά ηλιακά συστήματα είναι ίδιες με αυτές που ισχύουν και στον σχηματισμό σε απλά συστήματα, τότε αυτές οι διαδικασίες θα πρέπει ουσιαστικά να είναι ανεξάρτητες από την ύπαρξη ή μη συστημάτων πολλαπλών αστέρων" λέει ο Konacki. "Η επιβεβαίωση ύπαρξης πλανητών σε πολύπλοκα ηλιακά συστήματα θα θέσει τις θεωρίες μας για το σχηματισμό πλανητών υπό επανεξέταση". Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τον πρώτο πλανήτη-γίγαντα το 1995, με περίοδο περιστροφής 3-9 ημέρες γύρω από το άστρο του. Σήμερα, περισσότεροι από 20 τέτοιοι πλανήτες είναι γνωστοί και περιφέρονται γύρω από δικά τους άστρα. Οι πλανήτες αυτοί θεωρείται ότι έχουν σχηματιστεί από αέρια και ύλη σε υγρή μορφή, σε απόσταση ίση ή και μεγαλύτερη ακόμα των 3 αστρονομικών μονάδων. (1 α.μ.= απόσταση Γης - Ηλίου = 149.600.000 χλμ.). Σε απόσταση 3 α.μ. από τη Γη, υπάρχει επαρκής ποσότητα υλικού σε υγρή μορφή για να δημιουργηθεί πυρήνας ικανός να συγκρατήσει αρκετό όγκο αερίων για την δημιουργία ενός γιγαντιαίου πλανήτη. Μετά τον σχηματισμό, αυτοί οι πλανήτες πιστεύεται ότι μετακινούνται προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος για να αποκτήσουν τις πολύ κοντινές τροχιές τους γύρω από τον αστέρα. Εάν το αστέρι γύρω από το οποίο περιφέρεται ο πλανήτης ανήκει σε πολλαπλό ηλιακό σύστημα, τότε η δύναμη της βαρύτητας των υπολοίπων αστέρων του συστήματος ενδέχεται να αποδεσμεύσει τμήμα της εμβέλειας που έχει η βαρύτητα του κύριου άστρου του συστήματος. Στην περίπτωση του HD 188753 τα άλλα δύο άστρα θα μπορούσαν να περιορίσουν την περιοχή επιρροής της βαρυτικής έλξης του τρίτου άστρου σε μιά ακτίνα της τάξης των 1,3 αστρονομικών μονάδων, αφήνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά καθόλου χώρο για την δημιουργία ενός πλανήτη. “Το πώς ο συγκεκριμένος πλανήτης σχηματίστηκε σε τόσο περίπλοκες και δύσκολες συνθήκες είναι ακατανόητο. Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες-γίγαντες”, δηλώνει ο Konacki.

Το Ήτα της Τρόπιδος (Eta Carinae), είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά άστρα στο στερέωμα. Είναι ένα αστέρι γίγας, στο άνω όριο της μάζας που θα μπορούσε ποτέ να έχει ένα αστέρι στο σύμπαν, σύμφωνα με τις ισχύουσες θεωρίες. Ζυγίζει 100 με 150 φορές όσο ο Ήλιος μας, είναι πέντε εκατομμύρια φορές λαμπρότερο και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8.000 ετών φωτός από τη Γη. Πρώτος το κατέγραψε ο Έντομοντ Χάλεϊ (Edmond Halley) το 1677 ως αμυδρό αστέρι τετάρτου μεγέθους. Μέχρι το 1843 άλλαζε η φωτεινότητά του, από αμυδρό μέχρι λαμπρό, και το 1843 έγινε το δεύτερο λαμπρότερο (μετά το γίγαντα γείτονά μας Σείριο) στον ουρανό. Έκτοτε άρχισε να χάνει λάμψη, μέχρι που το 1900 ήταν αόρατο διά γυμνού οφθαλμού ακόμα και υπό τις καλύτερες συνθήκες. Έμεινε αμυδρότατο μέχρι το 1945, οπότε άρχισε να γίνεται λαμπρότερο, μέχρι που στις αρχές του 1990 ξανάγινε (μόλις) ορατό. Μέσα σε ένα χρόνο (1998-1999) διπλασίασε τη φωτεινότητά του. Αυτές οι μεταβολές είναι τεράστιες και συμβαίνουν σε απίστευτα σύντομα χρονικά διαστήματα για αστροφυσικά φαινόμενα. Αποτέλεσμα αυτής της βίαιης συμπεριφοράς είναι το εντυπωσιακό νεφέλωμα που το περιβάλλει, το οποίο αποτελείται από αέρια που έχει εκτοξεύσει στο διάστημα. Το μέγεθός του είναι όσο και του ηλιακού μας συστήματος. πηγή : περιοδικό DISCOVERY & SCIENCE [Ιούλιος 2006]

Το περίφημο διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, που μας έχει προσφέρει φωτογραφίες απείρου κάλλους από τα πέρατα του Γαλαξία και όχι μόνο, έχασε τις δυνάμεις του. Η κεντρική του κάμερα (Advanced Camera for Surveys) έσβησε ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση. Είχε εγκατασταθεί κατά την τελευταία αποστολή συντήρησης το 2002 και οι επιστήμονες της NASA δεν γνωρίζουν ακόμα τι συνέβη. Υποπτεύονται ότι η κάμερα είχε πρόβλημα με την παροχή χαμηλής τάσης από τις μπαταρίες ή ότι κάποιο κοσμικό γεγονός δημιούργησε βλάβη στην ηλεκτρονική μνήμη της, θέτοντάς την εκτός συστήματος. Όπως υποστηρίζουν, όμως, όπου και αν οφείλετε, η βλάβη μπορεί να διορθωθεί από τη Γη. Εάν το πρόβλημα βρίσκεται στην παροχή ενέργειας, οι μηχανικοί έχουν τη δυνατότητα να τη γυρίσουν στα βοηθητικά συστήματα, κάτι που θα έχει γίνει (όπως υποστήριζαν) μέχρι τις 30 Ιουνίου. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι λίγο σοβαρό. Το Hubble δεν έχει συντηρηθεί από το 2002 και αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται κατεπειγόντων καινούργιες μπαταρίες και έλεγχο των γυροσκοπίων του. Αν η συντήρηση αυτή γίνει σύντομα, το τηλεσκόπιο θα αντέξει μέχρι το 2013. Χωρίς αυτή, όμως το Hubble θα χάσει την ενέργειά του μέχρι το 2008 και θα καταστραφεί πέφτοντας στη θάλασσα. Ας ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά για το «μάτι» του διαστήματος. πηγή : περιοδικό DISCOVERY & SCIENCE [Αύγουστος 2006]

Ο Μπετελγκέζ είναι ο αστέρας που αποτελεί τον αριστερό ώμο του Ωρίωνα, του γνωστού αστερισμού. Είναι ένα περίεργο αστέρι, πολύ κοντά στη Γη, αφού απέχει από τον πλανήτη μας περίπου 430 έτη φωτός. Πρόκειται για ένα γερασμένο ερυθρό γίγαντα αστέρα, στην ουσία για έναν «γεροπαράξενο». Έχει μάζα 15 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, τίποτε το υπερβολικό δηλαδή, αλλά όγκο δέκα δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο. Με διάμετρο μεγαλύτερη από τη τροχιά του Άρη, είναι μια παραφουσκωμένη μπάλα αερίων, που «σύντομα» θα γίνει υπερκαινοφανής, σε ένα κύκνειο άσμα λαμπρότητας. Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό το στάδιο και θα εκραγεί σε ελάχιστες χιλιάδες χρόνια, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι θα αντέξει πολύ περισσότερο, δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Όπως και να έχει, η έκρηξή του θα έχει θεαματικά αποτελέσματα στη Γη. Για αρκετούς μήνες θα γίνει τόσο λαμπρός όσο η πανσέληνος και σιγά σιγά θα αρχίσει να σβήνει, μέχρι που θα γίνει αόρατος, με γυμνό μάτι, λευκός νάνος έπειτα από μερικούς μήνες ή χρόνια. Ο Ωρίωνας θα μείνει χωρίς ώμο για αιώνες μέχρι που στη θέση του θα παρουσιαστεί ένα θεαματικό νεφέλωμα από τα αέρια της έκρηξης. Αν όμως, για κακή μας τύχη, ο άξονας περιστροφής του «κοιτάει» προς τη Γη, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο θεαματικά αλλά και επικίνδυνα. Η λάμψη του θα είναι μεγαλύτερη και ένας κατακλυσμός ακτινών θα φτάσει ταυτόχρονα στη Γη ακολουθούμενος σε μερικές δεκαετίες από άλλα υπερενεργητικά σωματίδια. Αυτά θα δημιουργήσουν στους ουρανούς της Γης εντυπωσιακό σέλας. Ταυτόχρονα, όμως, αυτές οι διαδικασίες θα καταστρέψουν μεγάλο μέρος του προστατευτικού στρώματος όζοντος με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη ζωή στον πλανήτη μας.[/b] πηγή : περιοδικό DISCOVERY & SCIENCE [Αύγουστος 2006]