Δροσος Γεωργιος

Γιώργος Τσακυρίδης: Τι είναι αυτό που κάνει τον πλανήτη Άρη να ξεχωρίζει. Στα τέλη του Ιουλίου, σε τρία ξεχωριστά επιστημονικά άρθρα, ανακοινώθηκαν τα πρώτα συμπεράσματα της αποστολής του InSight της NASA στον Άρη. Για πρώτη φορά η ανθρωπότητα καταφέρνει να κοιτάξει στο εσωτερικό ενός άλλου πλανήτη, να τον χαρτογραφήσει και να χρησιμοποιήσει αυτή τη γνώση για να κατανοήσει καλύτερα και την ιστορία της Γης. Ο Γιώργος Τσακυρίδης είναι ο Έλληνας μηχανικός διαστήματος που εργάστηκε στην κατασκευή του τρυπανιού που προσεδαφίστηκε στον κόκκινο πλανήτη και μας προσέφερε αυτές τις πολύτιμες πληροφορίες. «Ο ρομποτικός προσεδαφιστής InSight, ο οποίος πάτησε τον κόκκινο πλανήτη τον Νοέμβριο του 2018, αποσκοπεί σε μια διεξοδική μελέτη του εσωτερικού του Άρη, μέσω μιας πλειάδας επιστημονικών φορτίων. Σε περίπου δυο χρόνια λειτουργίας ο γεωλογικός σταθμός έχει συλλέξει δεδομένα που αφορούν την σεισμική δραστηριότητα και την αξονική ταλάντωση του Άρη. Στόχος της επιστημονικής ομάδας είναι η αποκρυπτογράφηση της εσωτερικής δομής του πλανήτη» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Τσακυρίδης. «Σε αντίθεση με τους δορυφόρους, ένας προσεδαφιστής ή ένα rover πραγματοποιούν μετρήσεις επί τόπου. Το InSight όμως, δεν έχει την δυνατότητα κίνησης, όπως ο Curiosity και η Persy (άλλες αποστολές της NASA). Οι διαστημικές αποστολές διαμορφώνονται κ σχεδιάζονται με βάση τα επιστημονικά ερωτήματα που επιχειρούν να απαντήσουν. Συνήθως χρησιμοποιούμε rovers όταν επιθυμούμε να ψάξουμε για ζωή και να έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες που βρίσκονται στο έδαφος. Σίγουρα τα κινούμενα ρομποτάκια είναι περισσότερο εντυπωσιακά από ένα ακίνητο σκάφος, τόσο λειτουργικά, όσο και σχετικά με την διαδικασία της προσεδάφισης -αφού, προφανώς, δεν "προσγειώνουμε" στον Άρη» εξηγεί ο μόλις 36 ετών μηχανικός διαστήματος. Από τις 4 έως τις 10 Οκτωβρίου, ο ΟΗΕ έχει ορίσει την παγκόσμια εβδομάδα Διαστήματος ως μια διεθνή γιορτή της επιστήμης, της τεχνολογίας και της συνεισφοράς τους στη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής και ο κ. Τσακυρίδης έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανος. «Για εμένα, ως μέλος της ομάδας που δούλεψε για την κατασκευή του, το InSight αποτελεί και την πραγματοποίηση ενός ονείρου, ότι πιο κοντινό στο παιδικό μου όνειρο να γίνω αστροναύτης. Σαν εκείνα τα όνειρα που κάνεις παιδί́, όταν πιστεύεις πως θα αλλάξεις τον κόσμο». Ο κ. Τσακυρίδης συνεργάστηκε συγκεκριμένα με την ομάδα της Γερμανικής Εταιρείας Διαστήματος (DLR) στην κατασκευή του τρυπανιού-θερμομέτρου με το ψευδώνυμο "τυφλοπόντικας" και ενώ η διαδρομή μέχρι τα αστέρια είναι μοναχική, η δουλειά που απαιτείται για να φτάσουμε εκεί, όπως ο ίδιος λέει, είναι αυστηρά ομαδική. «Η συμμετοχή μου σε αυτή την αποστολή με έφερε σε άμεση επαφή με το αίσθημα της ικανοποίησης, αλλά και της ευθύνης ενός τέτοιου εγχειρήματος. Προκλήσεις υπήρξαν πολλές, τόσο σε επιστημονικό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό» λέει ο κ. Τσακυρίδης. Ο "τυφλοπόντικας" δεν κατάφερε να φτάσει στον αρχικό στόχο των 3 μέτρων βάθος και σταμάτησε στα 40 εκατοστά. «Καθώς τεστάραμε το τρυπάνι, το 2015, ανακαλύψαμε πως για συγκεκριμένη σύσταση εδάφους (την οποία τότε θεωρήσαμε το χειρότερο δυνατό σενάριο) και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες ατμοσφαιρικής πίεσης ο "τυφλοπόντικας" αδυνατεί να εισχωρήσει στο έδαφος στο επιθυμητό βάθος. Δυστυχώς, το ατυχέστερο αυτό σενάριο αποτέλεσε τελικά μέρος της πραγματικότητας που συναντήσαμε τρία χρόνια αργότερα, το 2018, με τον InSight πλέον προσεδαφισμένο στην επιφάνεια του Άρη. Συνολικά μιλάμε για μια προσπάθεια χιλιάδων ανθρώπων, όλων των εθνικοτήτων και με διαφορετικά background, η οποία διήρκησε πάνω από 6 χρόνια. Σε μια εποχή που προάγει όλο και περισσότερο την ταχύτητα και το εφήμερο, είναι δύσκολο να μένεις πιστός στον στόχο σου. Η ανταμοιβή (οποία και αν είναι αυτή) στον επιστημονικό κλάδο έρχεται μετά από πολύ κόπο και χρόνο και σίγουρα δεν είναι μόνο προσωπική υπόθεση. Αυτές οι αποστολές βασίζονται στην ομαδική δουλειά, τη συνεργατικότητα και τη συλλογική προσπάθεια. Το one man show στην επιστήμη, δεν υπάρχει πια (αν υπήρξε ποτέ)» υπογραμμίζει ο Έλληνας μηχανικός διαστήματος. Οι λόγοι που οδήγησαν την επιστημονική κοινότητα να στρέψει το βλέμμα στον κόκκινο πλανήτη είναι αρκετοί. «Αυτό που κάνει τον Άρη ξεχωριστό είναι η αυξημένη πιθανότητα ύπαρξης σε αυτόν εξωγήινης ζωής, αλλά και η δυνατότητα που μας δίνει για εξερεύνηση επί τόπου: βρίσκεται σε "απόσταση" 6 μηνών από την Γη, η σύσταση και η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας του μπορούν να είναι συμβατές με την υπάρχουσα τεχνολογία και επιπλέον και το κόστος των αποστολών είναι βιώσιμο» τονίζει ο κ. Τσακυρίδης. Από την συγκεκριμένη αποστολή, η ανθρωπότητα μπορεί να περιμένει ότι θα αποκαλύψει μερικά από τα μυστικά της Γης. «Η χαρτογράφηση του εσωτερικού του Άρη, ο οποίος ανήκει στους βραχώδεις πλανήτες (όπως και η δίκη μας Γη) μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την διαδικασία σχηματισμού αυτής της οικογένειας ουρανίων σωμάτων. Η Γη, λόγω των τεκτονικών πλακών, έχει σβήσει μεγάλο μέρος της ιστορίας της. Από την άλλη, το φεγγάρι, είναι αρκετά μικρό και οποιαδήποτε πληροφορία από εσωτερική του δραστηριότητα έχει πλέον "χαθεί". Θα λέγαμε πως ο Άρης αποτελεί τη χρυσή τομή μεταξύ του μεγέθους ενός πλανήτη και της εσωτερικής του δραστηριότητας. Ουσιαστικά μελετώντας τον κόκκινο πλανήτη ξεκλειδώνουμε αναπάντητα ερωτήματα που αφορούν και τον σχηματισμό της δίκης μας Γης» σημειώνει ο κ. Τσακυρίδης, προσθέτοντας μια φιλοσοφική διάσταση «Σε μια Γη που παλεύει να επιβιώσει, η εξερεύνηση του διαστήματος αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια -ad astra per espera. Όμως οφείλουμε, τόσο στους εαυτούς μας, όσο και στις γενιές που θα ακολουθήσουν, να δώσουμε την ευκαιρία αυτής της εξερεύνησης (εν μέρη και επειδή είναι μια πολύ όμορφη και διασκεδαστική διαδικασία). Θεωρώ πως πρέπει να διατηρήσουμε το λεγόμενο cosmic perspective, διαφορετικά κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε σε εποχές σκοταδισμού και παιδιάστικου εγωκεντρισμού». Ο κ. Τσακυρίδης δεν εκτιμά ότι είναι πιθανό στο κοντινό μέλλον η ανθρωπότητα να καταφέρει να μετοικήσει σε άλλο πλανήτη, ούτε ότι αυτή μπορεί να είναι μια προτεινόμενη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Γη, όπως η κλιματική κρίση. Σχετικά με τις επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, ο μηχανικός διαστήματος αναφέρει ότι «τα ρομποτικά μέσα αποτελούν για την ώρα μια περισσότερο αποτελεσματική και ασφαλή λύση. Μην ξεχνάμε πως οι άνθρωποι είναι αρκετά ευάλωτοι σε βιολογικό αλλά και σε ψυχικό επίπεδο. Πάντως, για την ώρα δεν έχουμε τα μέσα για μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη που θα επέστρεφε με ασφάλεια πίσω στη γη, γεγονός που φανερώνει και μια διαφορετική οπτική του θέματος, περισσότερο ηθική. Ποιος θα αναλάβει το βάρος μιας τέτοιας απόφασης; Νομίζω πως η ματαιοδοξία μερικών δισεκατομμυριούχων δεν είναι το κατάλληλο κίνητρο για ένα τόσο σημαντικό βήμα». Για την κούρσα των δισεκατομμυριούχων και τις εμπορικές-τουριστικές αποστολές στο διάστημα, ο Γιώργος Τσακυρίδης λέει ότι πρόκειται για έναν ανταγωνισμό υπό την αμερικανική παροιμία «the one with the most toys wins, δηλαδή αυτός με τα περισσότερα παιχνίδια κερδίζει. Μακροπρόθεσμα είναι πολύ θετικό ότι υπάρχει ενδιαφέρον για το διάστημα, αλλά αυτή τη στιγμή πρόκειται για μια υπερβολή που αφορά λίγους. Σε κάποιο βαθμό χρειάζεται και αυτό, γιατί όντως προχωράει η τεχνολογία, όπως την δεκαετία του ’60, ο ψυχρός πόλεμος έδωσε ώθηση στον διαστημικό κλάδο». Ωστόσο, όπως προσθέτει ο ίδιος, «προφανώς και πρέπει να συνεχίσει η εξερεύνηση του διαστήματος, προφανώς πρέπει να γίνονται οι μελέτες, πότε, πώς και αν θα μπορέσουμε ποτέ να μετοικίσουμε κάποιον άλλο πλανήτη αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να αρχίσουν να διοχετεύονται χρήματα στο να προστατεύσουμε τον δικό μας. Η Γη είναι πολύ καλύτερη για τον άνθρωπο, οπότε νομίζω ότι η προσπάθεια που πρέπει να γίνει είναι να σώσουμε τη Γη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να επενδύουμε στην εξερεύνηση». Πρόσφατα, ο κ. Τσακυρίδης πέρασε στη δεύτερη φάση του καλέσματος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) για νέους αστροναύτες, αν και, βεβαίως, η διαδικασία έχει ακόμα αρκετές δοκιμασίες. Η αγάπη του για το διάστημα ξεκίνησε μάλλον με ανορθόδοξο τρόπο, από τα τραγούδια του David Bowie που άκουγε η μητέρα του, τον Ziggy Stardust και, αργότερα, από την τηλεοπτική σειρά X-Files. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης όπου προετοιμαζόταν για το άλμα στο διάστημα. Όπως λέει ο ίδιος, «η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει πολύ καλή μόρφωση, κυρίως όσον αφορά το θεωρητικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα αν θες να εξασκήσεις το συγκεκριμένο επάγγελμα ή θα μείνεις στον κλάδο της φυσικής και της αστρονομίας, άρα θα το επιδιώξεις μέσω μιας ακαδημαϊκής διαδρομής, ή εάν θέλεις να γίνεις μηχανικός διαστήματος, θα πρέπει να το επιδιώξεις στο εξωτερικό». Μια από τις "δυσκολότερες συζητήσεις" που έχει κάνει ήταν με ένα 11χρονο αγόρι που τον κάλεσε για να του ζητήσει συμβουλές πώς μπορεί να γίνει κι εκείνο μηχανικός διαστήματος. «Είχε την αθωότητα του παιδιού και πολλές ερωτήσεις ήταν αφοπλιστικές. Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις σε παιδί, σημαίνει πως δεν το ξέρεις επαρκώς και με έβαλε σε μια διαδικασία πολλά πράγματα να τα ψάξω περισσότερο, πώς μπορώ να τα απλοποιήσω για να τα μεταφέρω σε άλλους». Θυμάται ότι και εκείνος ήθελε να εξερευνήσει το διάστημα από μικρός αλλά, λέει, «ήταν αρκετά συνηθισμένο όταν ήμουν παιδί, δεν ήμουν κάτι διαφορετικό σε αυτό». Μόνο που εκείνος έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/1023955_giorgos-tsakyridis-ti-einai-ayto-poy-kanei-ton-planiti-ari-na-xehorizei

Τις ψυχρότερες συνθήκες που έχουν καταγραφεί ποτέ δημιούργησαν επιστήμονες στη Γερμανία. Είναι η θερμοκρασία που τα άτομα δεν έχουν καθόλου ενέργεια και μένουν ακινητα. Επιστήμονες στη Γερμανία δημιούργησαν τις ψυχρότερες συνθήκες που έχουν καταγραφεί ποτέ. Το απόλυτο μηδέν είναι η ελάχιστη θερμοκρασία που μπορεί θεωρητικά να επιτευχθεί στο Σύμπαν. Στη θερμοκρασία αυτή η εντροπία φθάνει στην ελάχιστη τιμή της. Όπως ορίζεται από τους νόμους της θερμοδυναμικής, το απόλυτο μηδέν δεν μπορεί να επιτευχθεί (ακριβώς) με τεχνητά ή φυσικά μέσα, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί ένα σύστημα πλήρως απομονωμένο από το υπόλοιπο σύμπαν. Με διεθνή συμφωνία, το απόλυτο μηδέν ορίστηκε στους −273,15 βαθμούς Κελσίου. Είναι η θερμοκρασία που τα άτομα δεν έχουν καθόλου ενέργεια και μένουν ακίνητα. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βρέμης ερευνώντας τις κυματικές ιδιότητες των ατόμων παρήγαγαν για λίγα δευτερόλεπτα ένα από τα ψυχρότερα σημεία του Σύμπαντος. Ανέπτυξαν μια μέθοδο με την οποία η θερμοκρασία σε ένα νέφος ατόμων μειώθηκε σε τέτοιο ποσοστό που ουσιαστικά τα άτομα ακινητοποιήθηκαν. Αν και δεν υπάρχουν θερμόμετρα ικανά να μετρήσουν αυτή τη θερμοκρασία ο υπολογισμός που έγινε μέσω της ακινησίας των ατόμων έδειξε για λίγα δευτερόλεπτα η θερμοκρασία στο νέφος ήταν μόλις 38 τρισεκατομμυριοστά του βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν. Οι ερευνητές δημοσιεύουν το επίτευγμα τους στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» και αναφέρουν ότι μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες στην κατανόηση της κβαντικής μηχανικής καθώς όσο η θερμοκρασία μειώνεται τόσο πιο ασυνήθιστη και παράδοξη γίνεται η συμπεριφορά της ύλης. https://www.pronews.gr/epistimes/1023645_tis-psyhroteres-synthikes-poy-ehoyn-katagrafei-pote-dimioyrgisan-epistimones-sti [/b]

Νέα ανατρεπτική έρευνα για τον πυρήνα της Γης αποκαλύπτει από τι αποτελείται. Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο μέρη: ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα σιδήρου ακτίνας 1.220 χιλιομέτρων (λίγο μικρότερος από τη Σελήνη), και τον εξωτερικό πυρήνα, ένα κέλυφος από λιωμένο σίδηρο, πάχους 2.500 χιλιομέτρων. To βάθος, η πίεση και οι θερμοκρασίες που βρίσκεται ο πυρήνας δεν καθιστά εφικτή την πρόσβαση σε αυτόν με κάποιο τεχνικό μέσο. Για αυτό και υπάρχουν πολλά ερωτηματικά τόσο για την σύσταση όσο και τους μηχανισμούς του. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ρετ Μπάτλερ, γεωφυσικό του Πανεπιστημίου της Χαβάης υποστηρίζουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας του πλανήτη μας δεν είναι στέρεος. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Direct» οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας της Γης αποτελείται από διάφορες δομές άλλες στερεές, άλλες μαλακές και άλλες υγρές. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας σεισμολογικά δεδομένα. Δημιούργησαν ζευγάρια αντίθετων μεταξύ τους περιοχών του πλανήτη και προχώρησαν σε αναλύσεις σεισμολογικών δεδομένων των δύο περιοχών. Τα ζευγάρια ήταν Τόνγκα-Αλγερία, Ινδονησία-Βραζιλία και τρεις περιοχές Χιλής-Κίνας. Πραγματοποιήθηκαν προσομοιώσεις με βάση αυτά τα δεδομένα με τον υπερυπολογιστή Japan Earth Simulator τα αποτελέσματα των οποίων υπέδειξαν την ύπαρξη των τριών δομών του εσωτερικού πυρήνα του πλανήτη μας. Οι ερευνητές θα πραγματοποιήσουν νέες προσομοιώσεις με τον ίδιο υπερυπολογιστή ώστε να διαπιστώσουν αν η παρουσία των τριών δομών στον εσωτερικό πυρήνα είναι συμβατή με τη λειτουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης το οποίο παράγεται από την λειτουργία του πυρήνα του πλανήτη μας. Αν τα αποτελέσματα είναι θετικά αυτό θα ενισχύσει σημαντικά αυτή τη νέα θεωρία. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/1023643_nea-anatreptiki-ereyna-gia-ton-pyrina-tis-gis-apokalyptei-apo-ti

Κρίσιμη δοκιμή για τη NASA: Θα προσπαθήσει να αλλάξει τροχιά σε αστεροειδή που ενδέχεται να κτυπήσει τη Γη. Σε μια κρίσιμη δοκιμή θα προχωρήσει το Νοέμβριο η NASA καθώς θα κτυπήσει με πύραυλο ένα αστεροειδή, προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο είναι δυνατή η εκτροπή από την πορεία του. Η δοκιμή αυτή αποσκοπεί στην άντληση χρήσιμων συμπερασμάτων σε περίπτωση που ένα αστεροειδής εντοπιστεί σε τριχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Η αποστολή αποκαλείται «Βέλος» (DART) και προσέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Double Asteroid Redirection Test καθώς ο στόχος αφορά ένα δίδυμο αστεροειδή. Πρόκειται για τον δίδυμο αστεροειδή (Δίδυμος-Δίμορφος) Didymos- Dimorphos ο οποίος απαρτίζεται από ένα σώμα μήκους 780 μέτρων και ένα μικρότερο των 160 μέτρων και το οποίο όπως αναφέρεται αποτελεί ένα πιθανό κίνδυνο. Η αποστολή της NASA έχει ω στόχο την προσβολή με ένα πύραυλο-βολιστήρα του μικρότερου αστεροειδή προκειμένου να καταγραφούν τα αποτελέσματά της από τη Γη και κατά πόσο θα μεταβληθεί η τροχιά του. Όπως αναφέρεται ο πύραυλος θα εκτοξευθεί στις 24 Νοεμβρίου ή μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022 το αργότερο και αναμένεται να φτάσει στο στόχο του τον Δίμορφο μετά από ένα χρόνο. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/1023553_krisimi-dokimi-gia-ti-nasa-tha-prospathisei-na-allaxei-trohia-se

ISS-65: ονομαστική πτήση. Τα ρωσικά μέλη του πληρώματος της 65ης μακροχρόνιας αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εργάζονται σύμφωνα με την αποστολή πτήσης. Στις 7 Οκτωβρίου 2021, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την επερχόμενη προσγείωση, το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-19 αλλάζει τις γραμμές καθισμάτων Soyuz MS-19 και Soyuz MS-18. Η επιστροφή στη Γη έχει προγραμματιστεί για τις 17 Οκτωβρίου 2021. Το πλήρωμα συνεχίζει επίσης να εργάζεται για τη μαγνητοσκόπηση του επιστημονικού και εκπαιδευτικού έργου «Challenge». Η κατάσταση της υγείας των κοσμοναυτών και των συμμετεχόντων στις διαστημικές πτήσεις είναι καλή. Οι επενδύσεις καθισμάτων λειτουργούν ως αμορτισέρ που κατανέμουν ομοιόμορφα τα φορτία για να προστατεύουν το πλήρωμα κατά την προσγείωση. Κάθε επένδυση καθισμάτων κατασκευάζεται ξεχωριστά για κάθε κοσμοναύτη ως μέρος της καρέκλας Kazbek-UM που απορροφά τους κραδασμούς του διαστημικού σκάφους Soyuz MS, όπου ο κοσμοναύτης (ή ο συμμετέχων στη διαστημική πτήση) μένει κατά τη διάρκεια της πτήσης. Τρεις φορές στην ιστορία της ρωσικής κοσμοναυτικής τα στρώματα των καθισμάτων έσωσαν ζωές των πληρωμάτων που επέστρεφαν από την τροχιά της Γης το 1969 (Boris Volynov), το 1980 (Valery Kubasov και Bertalan Farkash), το 1997 (Vasily Tsibliev, Alexander Lazutkin). Η πρόσκρουση στο έδαφος ήταν τόσο ισχυρή που οι αστροναύτες επέζησαν σε μεγάλο βαθμό χάρη στις επενδύσεις των καθισμάτων. Οι συμμετέχοντες στις διαστημικές πτήσεις Yulia Peresild και Klim Shipenko, που πέταξαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στο πλαίσιο του επιστημονικού και εκπαιδευτικού έργου «Challenge» θα επιστρέψουν στη Γη στις 17 Οκτωβρίου με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-18 μαζί με τον κοσμοναύτη Roscosmos Oleg Novitskiy, ο οποίος έχει βρίσκεται στον ISS από τον Απρίλιο. Ο Shkaplerov και ο Dubrov θα περάσουν άλλες 174 ημέρες στο σταθμό. Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής TsNIImash (μέρος του Roscosmos), το διαστημόπλοιο Soyuz MS-18 έχει προγραμματιστεί να ξεφορτωθεί στις 01:12 UTC στις 17 Οκτωβρίου 2021. Η κάψουλα κατάβασης αναμένεται να προσγειωθεί στις 04:36 UTC του την ίδια μέρα, 147 χιλιόμετρα από την πόλη Zhezkazgan. http://en.roscosmos.ru/22405/

Η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι εποχιακή. O Πλούτωνας ανακαλύφθηκε το 1930 και για ογδόντα χρόνια παρέμενε ένας σκοτεινός απόλυτα ψυχρός κόσμος για τον οποίο γνωρίζαμε ελάχιστα πράγματα. Το 2015 έφθασε στον Πλούτωνα το σκάφος της αποστολής New Horizons και αποκάλυψε ένα απρόσμενα ενδιαφέροντα και ενεργό γεωλογικά κόσμο. Έχουν αποκαλυφθεί πολλά εντυπωσιακά φαινόμενα που συμβαίνουν στην ατμόσφαιρα, την επιφάνεια αλλά και το υπέδαφος του Πλούτωνα που πριν από μερικά χρόνια υποβιβάστηκε από την Διεθνή Αστρονομική Ένωση από την κατηγορία των πλανητών σε αυτή των πλανητών-νάνων προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις εντός και εκτός επιστημονικής κοινότητας. Ένα ακόμη άγνωστο φαινόμενο στον Πλούτωνα ανακάλυψαν επιστήμονες του Ινστιτούτου Έρευνας Southwest στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ. Διαπίστωσαν ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη εξαφανίζεται καθώς αυτός κατά την τροχιακή του κίνηση απομακρύνεται από τον Ήλιο. Ο Πλούτωνας χρειάζεται 248 έτη για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Το κοντινότερο σημείο που πλησιάζει το μητρικό μας άστρο είναι σε απόσταση περίπου 4,5 δισ. χλμ. και το πιο μακρινό σε απόσταση περίπου 8,5 δισ. χλμ. Ο Πλούτωνας διαθέτει ένα λεπτό στρώμα ατμόσφαιρας που αποτελείται σχεδόν στο σύνολο του από μοριακό άζωτο αλλά έχει εντοπιστεί η περιορισμένη παρουσία μεθανίου και μονοξειδίου του άνθρακα. Τα αέρια εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα από την παγωμένη επιφάνεια του. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πώς καθώς ο Πλούτωνας απομακρύνεται από τον Ήλιο η θερμοκρασία του μειώνεται ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα το άζωτο να παγώνει και να παραμένει στην επιφάνεια. Έτσι η ατμόσφαιρα χάνει την πηγή της τροφοδοσίας της και η έτσι και αλλιώς μικρή πυκνότητα της συρρικνώνεται συνεχώς σε σημείο εξαφάνισης. Η ανακάλυψη που παρουσιάστηκε σε μεγάλο αστρονομικό συνέδριο που διεξάγεται αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ προσθέτει ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ των γεωατμοσφαιρικών του Πλούτωνα. https://www.naftemporiki.gr/story/1786395/i-atmosfaira-tou-ploutona-einai-epoxiaki

Πυρηνική σύντηξη – Η ενέργεια του μέλλοντος. Δέκα τετράκις εκατομμύρια βατ είναι ένα εντυπωσιακό ποσό ενέργειας, από εκείνα που οι επιστήμονες απαξιούν να καταγράφουν με μηδενικά και προτιμούν να αναπαριστούν με δυσνόητους εκθέτες. Καθώς όμως η περί ης ο λόγος έκλυση ήταν μόνο μια έκλαμψη δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου, μπορεί να τη θεωρήσει κανείς και ανύπαρκτη. Αυτή η απόσταση ανάμεσα στο μηδέν και στο άπειρο που γεφυρώθηκε στιγμιαία στο Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ της Καλιφόρνιας (LLNL) στις 8 Αυγούστου 2021 ενδέχεται να λογίζεται κάποτε ως η καταστατική πράξη μιας νέας εποχής. Επιτυγχάνοντας να αποδώσει το 70% της εισαγόμενης ενέργειας, το πείραμα πλησίασε περισσότερο από κάθε άλλο έως σήμερα στην επιστημονική τεκμηρίωση της δυνατότητας της πυρηνικής σύντηξης προς εμπορική εκμετάλλευση. Με τις συνέπειες της πλανητικής υπερθέρμανσης να αυξάνονται και τις δυτικές κυβερνήσεις να εντάσσουν στην ατζέντα τους προγράμματα εξάλειψης της χρήσης άνθρακα μέχρι το 2030, η σύντηξη φαντάζει ως η ιδανική μελλοντική τεχνολογία για τη θραύση της εξάρτησης από τις επικίνδυνες, ρυπογόνες πηγές στις οποίες βασίστηκε η ανθρωπότητα από τη Βιομηχανική Επανάσταση και εντεύθεν. Είναι εφικτή ωστόσο μια εξέλιξη που προαναγγέλθηκε και στο παρελθόν για να βαλτώσει τελικά εξαιτίας του μεγέθους των τεχνικών προκλήσεων; Η ιδέα της χρήσης της ως παρόχου άφθονης, καθαρής, ανεξάντλητης ενέργειας χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920, όταν ο Αρθουρ Εντινγκτον, μελετητής και εκλαϊκευτής της Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς και ο άνθρωπος που πρόσφερε την πρώτη απόδειξή της με την παρατήρηση μιας ηλιακής έκλειψης το 1919, εισηγήθηκε τη λειτουργία του μηχανισμού καύσης των αστέρων. Πρακτικά, σύμφωνα με το μοντέλο του Εντινγκτον, ο Ηλιος και οι ομόλογοί του ανά το Σύμπαν είναι τιτάνια εργοστάσια σύντηξης πυρήνων υδρογόνου και μετατροπής τους σε πυρήνες ηλίου. Οι λεπτομέρειες της συγκεκριμένης ακολουθίας συμπληρώθηκαν από τον αστροφυσικό Χανς Μπέτε, ο οποίος τιμήθηκε το 1967 με Βραβείο Νομπέλ ακριβώς για αυτές τις εργασίες του. Η απλότητα και η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας υπήρξαν εξαρχής γοητευτικές για τους επιστήμονες: η αφθονία του υδρογόνου στη φύση και η σταθερότητα της σύντηξης ήταν προτιμητέες σε σχέση με τα ασταθή άτομα της σχάσης και τους κινδύνους διαρροών, τήξης και ραδιενεργού μόλυνσης που συνεπαγόταν η χρήση του ουρανίου. Ταυτόχρονα με τα πρώτα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, συστήθηκαν εργαστήρια που προσδοκούσαν να καταστήσουν παρελθόν τους αντιδραστήρες σχάσης. Το πείραμα της Καλιφόρνιας ακολουθεί μια μεθοδολογία κατά την οποία ένας παλμός λέιζερ εντός θαλάμου κενού αέρος προκαλεί την ενδόρρηξη μιας χρυσής κάψουλας καυσίμου συμπιέζοντάς τη «από το μέγεθος της ίριδας του ματιού στη διάμετρο μιας τρίχας». Οι ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης που αναπτύσσονται, έγραφε ο Αρθουρ Τάρελ στον «Guardian» στα τέλη Αυγούστου, προκαλούν την ανασύνθεση τεσσάρων ατόμων υδρογόνου σε ένα άτομο ηλίου αποδίδοντας 10 εκατομμύρια φορές το ποσό ενέργειας μιας αντίστοιχης ποσότητας άνθρακα. Για να γίνει κατανοητή η χαοτική διαφορά και το άλμα των μεγεθών, ας απευθυνθούμε στον δημοσιογράφο του «Science» Ντάνιελ Κλέρι, ο οποίος στο βιβλίο του «A Piece of the Sun» (εκδ. Abrams) εξηγεί ότι «ένας σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ενός γιγαβάτ χρειάζεται 10.000 τόνους άνθρακα, το ισοδύναμο 100 βαγονιών, ημερησίως. Αντίθετα, μια μπαταρία λιθίου καθώς και δευτέριο (ισότοπο του υδρογόνου) από 45 λίτρα νερό θα έφταναν ώστε να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες ενός μέσου βρετανού καταναλωτή για 30 χρόνια». Προς το παρόν, εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου στο Εθνικό Εργαστήριο στην πόλη Λίβερμορ αρκεί μόλις για να βράσει ένα μπρίκι με νερό, αυτό όμως που μετράει είναι η εφαρμογή της θεωρητικής αρχής. Υπάρχουν και άλλες διατάξεις, πιο πολλά υποσχόμενες, τα λεγόμενα tokamak: μηχανήματα σε σχήμα ντόνατ που χρησιμοποιούν μαγνητικά πεδία για να επιδράσουν στην ύλη. Πρωταθλητής αναμεσά τους θεωρείται μέχρι στιγμής το Πειραματικό Προηγμένο Υπεραγώγιμο Tokamak της Κίνας (ΕAST), το οποίο διατηρεί το καύσιμο σε σταθερή κατάσταση για 100 δευτερόλεπτα με θερμοκρασία 120 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, οκταπλάσια από εκείνη που επικρατεί στον πυρήνα του Ηλίου. Ωστόσο, το μεγαλύτερο στοίχημα είναι ο αντιδραστήρας ITER (Διεθνής Θερμοπυρηνικός Πειραματικός Αντιδραστήρας) στο Κανταράς της Νότιας Γαλλίας, καρπός συνεργασίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης, Κίνας, Ηνωμένων Πολιτειών, Ινδίας, Ιαπωνίας, Ρωσίας και Νότιας Κορέας. Η κατασκευή του ξεκίνησε πέρυσι, θα στοιχίσει μεταξύ 18 και 22 δισεκατομμυρίων ευρώ και προβλέπεται να λειτουργήσει το 2027. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές, θα έχει 30 μέτρα ύψος, 23.000 τόνους βάρος, θα είναι 10 φορές ισχυρότερος από τα σημερινά tokamak και φιλοδοξεί να μετατρέπει 50 μεγαβάτ ενέργειας σε 500 μεγαβάτ πλάσματος (ιονισμένο αέριο, η τέταρτη κατάσταση της ύλης) επί 400 έως 600 δευτερόλεπτα. Το επίπεδο αυτό, εφόσον επιτευχθεί, θεωρείται επαρκές ενδιάμεσο στάδιο για το πέρασμα στη μελλοντική βιομηχανική χρήση. Θελκτική ιδέα, μα η υπόσχεση της σύντηξης χρονίζει. Τα μεγέθη των εγκαταστάσεων είναι τεράστια, οι θερμοκρασίες που πρέπει να διατηρηθούν κολοσσιαίες, οι προϋπολογισμοί τρομακτικοί. Επιπλέον, δεν είναι η πρώτη φορά που πειράματα εκτός από ενέργεια παράγουν και πρωτοσέλιδα: τον Μάιο του 1989 το «Newsweek» ανακοίνωνε την έλευση της «ψυχρής σύντηξης», τον Νοέμβριο του 2015 το «Time» επανερχόταν στο «ιερό δισκοπότηρο της επιστήμης». Στο ενδιάμεσο διάφορα ελπιδοφόρα ξεκινήματα δεν είχαν κατορθώσει να περάσουν το κατώφλι του εργαστηριακού αξιοπερίεργου. Ωστόσο, οι περιπτώσεις αυτές διακρίνονταν από το κοινό χαρακτηριστικό ότι εκπορεύονταν από την επιστημονική κοινότητα. Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον έχει ξεπεράσει τα όριά της: startup εταιρείες έχουν συγκεντρώσει περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Commonwealth Fusion Systems έχει αρχίσει τη διαδικασία ανοικοδόμησης ενός δοκιμαστικού αντιδραστήρα στη Μασαχουσέτη, ενώ στην περιοχή της Οξφόρδης στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχουν ήδη εγκατεστημένες δύο πρωτοβουλίες υπό την αιγίδα της Βρετανικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (Joint European Torus και Mega Amp Spherical Tokamak) και έπονται τρεις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Για πρώτη φορά εδώ και 50 χρόνια οι Δημοκρατικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες τάχθηκαν υπέρ της πυρηνικής ενέργειας και η κυβέρνηση Μπάιντεν συμπεριέλαβε ονομαστικά τις «προχωρημένες πυρηνικές τεχνολογίες» ως στρατηγικής σημασίας επιλογή για την έξοδο από την οικονομία του άνθρακα στο επενδυτικό νομοσχέδιο των 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που το Κογκρέσο ψήφισε την περασμένη άνοιξη. Τα κράτη, βέβαια, στήριζαν διαχρονικά παρόμοιες έρευνες, αν και με περιορισμένα κονδύλια. Το στοιχείο που υποδεικνύει πως η σημερινή συγκυρία διαφέρει σχετίζεται ακριβώς με την προσοχή των ιδιωτών. Και δεν πρόκειται πάντα για ανώνυμους πρωτοπόρους. Μεταξύ εκείνων που παρακολουθούν τις εξελίξεις έχοντας χρηματοδοτήσει startups είναι οι μεγιστάνες Τζεφ Μπέζος και Πίτερ Τιλ, όπως και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί Lockheed Martin, Goldman Sachs και Chevron. Η απλότητα και η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας υπήρξαν εξαρχής γοητευτικές για τους επιστήμονες: η αφθονία του υδρογόνου στη φύση και η σταθερότητα της σύντηξης ήταν προτιμητέες σε σχέση με τα ασταθή άτομα της σχάσης και τους κινδύνους διαρροών, τήξης και ραδιενεργού μόλυνσης που συνεπαγόταν η χρήση του ουρανίου Δηλώνει αυτή η κινητικότητα ότι η «μαγική σφαίρα» για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται πίσω από τη γωνία; Οχι. Δηλώνει πρωτίστως ότι το κεφάλαιο ποτέ δεν κοιμάται. Γιατί στην πράξη τα προβλήματα της σύντηξης μόνο αμελητέα δεν είναι. Στα εμπόδια της δυσθεώρητης αρχικής επένδυσης και του όγκου των αντιδραστήρων πρέπει να προστεθούν και φυσικές διαδικασίες: η αναδιάταξη πυρήνων υδρογόνου, για παράδειγμα, παράγει νετρόνια, άρα καθιστά σταδιακά ραδιενεργά τα κατασκευαστικά υλικά και επιβάλλει την αντικατάστασή τους. Σε τέτοια τεχνικά ζητήματα λύσεις υπάρχουν (προτείνεται η δόμηση από κράμα μολύβδου και λιθίου που έχουν την ιδιότητα να απορροφούν τα νετρόνια), ωστόσο η Σαμπίνε Χοσενφέλντερ επεσήμαινε στους «New York Times» στα τέλη Αυγούστου ένα πιο θεμελιώδες πρόβλημα – την αστάθεια του πλάσματος. Η «χαοτική δυναμική» του, κατά τη Χοσενφέλντερ, δεν έχει κατανοηθεί επαρκώς επιστημονικά και ως αποτέλεσμα η υπόθεση της σύντηξης πάσχει από «υπερβολές, συσκότιση και κενές υποσχέσεις». Για την ίδια, όντως πρόκειται για ρύθμιση επιμέρους στοιχείων, όχι για πλήρη επανεκκίνηση της έρευνας, όμως θεωρεί ότι απαιτείται μάλλον μια δόση πραγματισμού παρά συντονισμός με το μάρκετινγκ των ιδιωτικών επιχειρήσεων που επιδιώκουν να προσελκύσουν χρηματοδότες. Από την άλλη πλευρά, οι ανάγκες της στιγμής μπορούν να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστής: ο Αρθουρ Τάρελ υπενθυμίζει την τεχνολογία mRNA, πειραματική υπόθεση για πολλά χρόνια έως ότου με την έλευση της πανδημίας «κίνητρο και χρηματοδότηση τη μετέτρεψαν από εξωτική ιδέα σε αποδεκτή τεχνολογία». Και η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ένας παρόμοιος συναγερμός. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και οι πιο θερμοί θιασώτες της σύντηξης παραδέχονται ότι απέχουμε αρκετά από τη διάδοσή της. Μιλώντας στον Λεβ Γκρόσμαν του «Time» το 2015 ο Μικλ Μπιντερμπάουερ, διευθύνων σύμβουλος της Tri-Alpha Energy (νυν TAE Technologies), εταιρείας που μιμούμενη το πρότυπο των επιταχυντών σωματιδίων όπως εκείνος του CERN κατασκεύασε έναν πρωτότυπο αντιδραστήρα στην Καλιφόρνια, έλεγε ότι «Εντός μιας δεκαετίας τα πράγματα μπορεί να ωριμάσουν τόσο ώστε να έχουμε τα πρώτα εμπορικά βήματα». Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ήδη προγραμματίσει τέτοια βήματα για την εποχή μετά τον ITER: η κοινοπραξία EUROfusion έχει στα σκαριά τον DEMO, ένα μοντέλο που θα αποδίδει 2-4 γιγαβάτ, το ανάλογο των σημερινών εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής – κάποια στιγμή έως το 2051. Ο Στιούαρτ Πράγκερ του Εργαστηρίου Φυσικής Πλάσματος του Πρίνστον είναι πιο αισιόδοξος: «Πιστεύω ότι είναι αναπόφευκτο. Θα έχουμε εμπορική χρήση της σύντηξης, στο ηλεκτρικό δίκτυο, τη δεκαετία του 2040». Η δική του χρονική κλίμακα είναι πιο κοντά στις κρίσιμες ημερομηνίες για την κλιματική αλλαγή που προσδιορίζουν τα 30s του 21oυ αιώνα ως ύστατο ανάχωμά της. «Μοιάζει μακρινό μέλλον, αλλά η σύντηξη θα παίξει πολύ κρίσιμο ρόλο στη συγκράτηση της κλιματικής αλλαγής» διαβεβαίωνε τον Γκρόσμαν ο Πράγκερ το 2015. Καλό θα είναι πάντως να είναι κανείς επιφυλακτικός, κυρίως γιατί σε αντίθεση, για παράδειγμα, με την αντιρρυπαντική βιομηχανία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που φαίνεται να μπαίνει σε φάση μαζικής παραγωγής, εδώ συζητούμε ακόμη με δυνητικούς όρους. Οσο κι αν έχει πλησιάσει, η σύντηξη δεν παύει να έχει εξελιχθεί μόνο από το στάδιο του νοητικού πειράματος σε αυτό της άσκησης επί χάρτου – βρίσκεται, όπως επιγραμματικά σημείωνε ο Τζεφ Τόλεφσον στο «Nature» τον περασμένο Αύγουστο, «στα επιστημονικά όρια του εφικτού». Η πλανητική υπερθέρμανση, όμως, χωρίς όρια και αστερίσκους, είναι ήδη ανάμεσά μας. Στις φωτογραφίες Σερ Αρθουρ Εντινγκτον (αριστερά) και Χανς Μπέτε (δεξιά), οι πρωτοπόροι της σύντηξης ως μηχανισμού καύσης των αστέρων Πρώιμο tokamak (αντιδραστήρας σύντηξης) στο Ινστιτούτο Κουρτσάτοφ της Μόσχας το 1970 https://www.tovima.gr/2021/10/08/vimagazino/pyriniki-syntiksi-i-energeia-tou-mellontos/[/b]

Η NASA ανακοινώνει αλλαγές αστροναυτών για επερχόμενες αποστολές εμπορικού πληρώματος. Η NASA ανέθεσε τους αστροναύτες Nicole Mann και Josh Cassada στην αποστολή του SpaceX Crew-5 του οργανισμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στο πλαίσιο του προγράμματος Commercial Crew. Ο Mann και η Cassada θα χρησιμεύσουν ως διοικητής και πιλότος διαστημικών σκαφών, αντίστοιχα, για την αποστολή Crew-5. Πρόσθετα μέλη του πληρώματος θα ανακοινωθούν αργότερα. Το Crew-5 αναμένεται να εκτοξευτεί το νωρίτερο το φθινόπωρο του 2022 με πύραυλο Falcon 9 από το Launch Complex 39A στο διαστημικό κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα. Το δίδυμο και οι συνεργάτες τους θα ενταχθούν σε ένα πλήρωμα αποστολής στο σταθμό για μακρά διάρκεια διαμονής για να διεξάγουν επιστημονικές δραστηριότητες προς όφελος της ανθρωπότητας και της εξερεύνησης. «Η Νικόλ και ο Τζος έκαναν μια τρομερή δουλειά ως πρωτοπόροι στην εκπαίδευση και την πορεία προς τους αστροναύτες για να πετάξουν με το διαστημόπλοιο Boeing Starliner. Έχουν αποκτήσει εμπειρία που θα προχωρήσουν καθώς εκπαιδεύονται για να πετούν με το διαστημόπλοιο Crew Dragon της SpaceX και θα υπηρετούν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό », δήλωσε η Κάθριν Λούδερς, αναπληρώτρια διαχειρίστρια της Διεύθυνσης Αποστολών Διαστημικών Επιχειρήσεων στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον. «Η ομάδα της NASA είναι τυχερή που έχει δύο εμπορικούς συνεργάτες πληρώματος και θα συνεχίσει να συνεργάζεται με την Boeing και την SpaceX για να προετοιμάσει τους αστροναύτες της NASA και τους διεθνείς εταίρους μας να πετάξουν από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με αμερικανικά διαστημόπλοια». Ο Mann και ο Cassada είχαν προηγουμένως ανατεθεί σε αποστολές στο Boeing Crew Flight Test της NASA και στην αποστολή Boeing Starliner-1 της NASA, αντίστοιχα. Η NASA αποφάσισε ότι ήταν σημαντικό να γίνουν αυτές οι ανακατατάξεις για να δοθεί χρόνος στην Boeing για να ολοκληρώσει την ανάπτυξη του Starliner, ενώ συνεχίζει τα σχέδια για τους αστροναύτες να αποκτήσουν εμπειρία από τις διαστημικές πτήσεις για τις μελλοντικές ανάγκες των αποστολών του οργανισμού. Οι αστροναύτες της NASA Butch Wilmore, Mike Fincke και Suni Williams θα συνεχίσουν να παρέχουν εμπειρία στο Boeing καθώς η υπηρεσία προετοιμάζεται για τη δοκιμή πτήσης Boeing Crew της NASA. Πρόσθετες αναθέσεις πτήσεων Boeing θα γίνουν στο μέλλον. Ο Μαν είναι κάτοικος της Καλιφόρνιας και συνταγματάρχης στο Σώμα Πεζοναυτών. Απέκτησε Πτυχίο Επιστήμης στη Μηχανολογία από τη Ναυτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών και Μεταπτυχιακό στη Μηχανική Μηχανική με ειδικότητα στη μηχανική ρευστών από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Είναι δοκιμαστική πιλότος F/A-18 με περισσότερες από 2.500 ώρες πτήσης σε περισσότερα από 25 αεροσκάφη. Η NASA επέλεξε τον Μαν ως αστροναύτη το 2013. Αυτό θα είναι το πρώτο της ταξίδι στο διάστημα. «Ηταν η ευκαιρία μιας ζωής να εκπαιδευτώ σε ένα ολοκαίνουργιο διαστημόπλοιο, το Boeing Starliner, και ήταν φανταστικό να συνεργαστώ με την ομάδα του Boeing», δήλωσε ο Mann. «Είμαι ενθουσιασμένος που έχω την ευκαιρία να εκπαιδευτώ σε ένα άλλο νέο διαστημόπλοιο - το SpaceX Crew Dragon - και εκτιμώ τις ομάδες της NASA που το έκαναν αυτό δυνατό. Είμαι έτοιμος να πετάξω και να υπηρετήσω στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ». Ο Cassada μεγάλωσε στη Λίμνη White Bear της Μινεσότα και είναι φυσικός και πιλότος δοκιμών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Φοίτησε στο κολέγιο στο Μίσιγκαν και στη συνέχεια ολοκλήρωσε το διδακτορικό του. έρευνα στο Fermi National Accelerator Laboratory πριν γίνει ναυτικός αεροπόρος. Η Cassada έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 4.000 ώρες πτήσης σε πάνω από 45 διαφορετικά αεροσκάφη. Η NASA τον επέλεξε ως αστροναύτη το 2013. Αυτή θα είναι η πρώτη του διαστημική πτήση. «Ηταν υπέροχο να περνάω τα τελευταία χρόνια προπόνηση με την κοινή ομάδα Boeing και NASA και ανυπομονώ πραγματικά να έχω τώρα την ευκαιρία να εκπαιδεύσω επίσης με το SpaceX σε ένα νέο διαστημόπλοιο. Η διασταυρούμενη εκπαίδευση και στα δύο προγράμματα είναι μια μοναδική ευκαιρία να μάθουμε, αλλά και να δώσουμε πολύτιμη εικόνα στους μελλοντικούς αστροναύτες που πετούν με αυτά τα διαστημόπλοια », δήλωσε ο Cassada. «Και, φυσικά, η Νικόλ και εγώ είμαστε απίστευτα ενθουσιασμένοι που δουλεύουμε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, εκτελώντας τρέχουσες επιχειρήσεις και συμβάλλοντας επίσης στη μελλοντική εξερεύνηση πέρα ​​από τροχιά χαμηλής γης». Για περισσότερα από 20 χρόνια, η NASA έχει συνεχώς αστροναύτες που ζουν και εργάζονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προωθώντας την επιστημονική γνώση και επιδεικνύοντας νέες τεχνολογίες, καθιστώντας τις ερευνητικές ανακαλύψεις αδύνατες στη Γη. Ως παγκόσμια προσπάθεια, 242 άτομα από 19 χώρες επισκέφθηκαν το μοναδικό εργαστήριο μικροβαρύτητας που φιλοξένησε περισσότερες από 3.000 έρευνες και εκπαιδευτικές έρευνες από ερευνητές σε 108 χώρες. Ο σταθμός είναι ένας κρίσιμος χώρος δοκιμής για τη NASA για να κατανοήσει και να ξεπεράσει τις προκλήσεις των μακροχρόνιων διαστημικών πτήσεων και να επεκτείνει τις εμπορικές ευκαιρίες σε τροχιά χαμηλής γης. Καθώς οι εμπορικές εταιρείες επικεντρώνονται στην παροχή υπηρεσιών διαστημικής μεταφοράς ανθρώπων και στην ανάπτυξη μιας ισχυρής οικονομίας τροχιάς χαμηλής γης, η NASA είναι ελεύθερη να επικεντρωθεί στην κατασκευή διαστημικών σκαφών και πυραύλων για αποστολές στο φεγγάρι και τον Άρη. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-announces-astronaut-changes-for-upcoming-commercial-crew-missions[/b]

Τουρισμό στην στρατόσφαιρα με… αερόστατο προσφέρει ιδιωτική εταιρεία στις ΗΠΑ Εταιρεία που δραστηριοποιείται στον «διαστημικό» τουρισμό, ανακοίνωσε ότι από το 2024, με εισιτήριο... 43.000 ευρώ, θα μπορεί ο καθένας να απολαύσει μερικές ώρες ή και ημέρες στην στρατόσφαιρα μέσα σε ένα ειδικό θαλαμίσκο αναρτημένο σε ένα αερόστατο. Πώς θα γίνεται αυτό; Μέσα σε ειδική κάψουλα και ένα ειδικά σχεδιασμένο αερόστατο το οποίο θα... προσγειώνεται με αλεξίπτωτο , αν και κάποιες ανατροπές δεν θα πρέπει να θεωρούνται απίθανες. Η World View Enterprises σχεδιάζει την τελευταία 10ετία το πρόγραμμα τουρισμού στην στρατόσφαιρα. Το «κλειδί» στον σχεδιασμό της είναι η ειδική κάψουλα, μέσα στην οποία ο ταξιδιώτης θα απολαμβάνει εξαιρετικές ανέσεις, αλλά και ασφάλεια, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την προσγείωση. Ο θαλαμίσκος που σχεδιάστηκε από τους επιστήμονες της εταιρείας, θα μπορεί να μεταφέρει 8 άτομα και θα ανεβαίνει σε ύψος έως 28 χιλιομέτρων, όσο πάντως πετά και ένα MiG-25 σε αντίστοιχες πτήσεις. Σύμφωνα με το πρόγραμμα η εταιρεία θα μπορεί να καλύπτει έως και 100 πτήσεις κάθε χρόνο, ανεβάζοντας τον αριθμό των συμμετεχόντων σε 800 άτομα. Η βάση της εταιρείας είναι στην Τουσόν της Αριζόνας, όπου και διεξάγονται οι δοκιμές. Η ταξιδιωτική εμπειρία θα έχει διάρκεια από έξι έως οκτώ ώρες, ωστόσο σχεδιάζεται πρόγραμμα ακόμη και για πέντε ημέρες. Μάλιστα, θα υπάρχουν διαφορετικά προγράμματα για κάθε... γούστο, καθώς οι πτήσεις θα μπορούν να γίνονται πάνω από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον πλανήτη. Η διαφορές σε σχέση με τα τουριστικά προγράμματα που σχεδιάζουν άλλες εταιρείες, είναι δύο: Πρώτο ο θαλαμίσκος δεν φτάνει καν στο διάστημα αλλά πετά σε ύψος 28 χλμ. –ενώ το διάστημα ξεκινά από τα 100 χλμ.- και δεύτερον σύμφωνα με την World View Enterprises θα μπορούν να ταξιδεύουν όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτου ηλικίας, ή φυσικής κατάστασης. Όσο για το ενδιαφέρον; Είναι πολύ μεγάλο. Ήδη, πριν την ολοκλήρωση του σχεδιασμού και σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα, ανακοινώθηκε sold out για την πρώτη πτήση, η οποία θα γίνει στο Page και θα είναι πάνω από το Γκραντ Κάνιον. https://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/1023338_toyrismo-stin-stratosfaira-prosferei-idiotiki-etaireia-me-eidiko

NASA: Οι πρώτες εικόνες του Perseverance μέσα από αρχαία λίμνη στον Άρη. Εκτιμάται ότι ο Άρης ξεράθηκε πριν περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Tο ρομποτικό ρόβερ "Perseverance" απέστειλε εικόνες από τον Άρη που επιβεβαιώνουν τις αρχικές εικασίες των επιστημόνων ότι ο κατάξερος κρατήρας Jezero στον οποίο κινείται, ήταν κάποτε μια μεγάλη λίμνη. Σήμερα, στον 'Αρη δεν υπάρχει καθόλου νερό σε υγρή μορφή, καθώς ο πλανήτης είναι πολύ κρύος και η πίεση στην αραιή ατμόσφαιρα του πολύ μικρή. Εκτιμάται ότι ο 'Αρης ξεράθηκε πριν περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, πιθανώς όταν έχασε το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του και στη συνέχεια την κάποτε πυκνή ατμόσφαιρα του. Όμως η νέα ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι ο γειτονικός πλανήτης ήταν κάποτε αρκετά ζεστός και υγρός για να διαθέτει, όπως και η Γη, ένα δικό του υδρολογικό κύκλο, τουλάχιστον κατά περιόδους. Επίσης, οι εικόνες από τις κάμερες του "Perseverance", οι οποίες είναι υψηλότερης ανάλυσης και καθαρότητας από εκείνες κάθε άλλου ρόβερ στο παρελθόν, παρέχουν βάσιμες ενδείξεις ότι πριν δισεκατομμύρια χρόνια ο κρατήρας Jezero διαμέτρου 45 χιλιομέτρων δέχτηκε - για άγνωστη αιτία - ξαφνικές πλημμύρες, με ταχύτητα ροής του νερού έως εννέα μέτρων το δευτερόλεπτο, οι οποίες μπορούσαν να μετακινήσουν έως 3.000 κυβικά μέτρα νερού σε ένα δευτερόλεπτο. Οι πλημμύρες αυτές ήσαν αρκετά ισχυρές για να μετακινήσουν μεγάλους βράχους, διαμέτρου ενός μέτρου και βάρους αρκετών τόνων, οι οποίοι αρχικά βρίσκονταν σε απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων εκτός του κρατήρα, και να τους εναποθέσουν τελικά στο βυθό της λίμνης, όπου σήμερα βρίσκονται εκτεθειμένοι πια. Οι δεκάδες ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο "Science", εκτιμούν ότι η λίμνη ήταν ήρεμη για πολύ καιρό, εωσότου κάποια δραματική αλλαγή του κλίματος για άγνωστο λόγο ή κάποια πτώση μεγάλου μετεωρίτη ή μια έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα πυροδότησε το μαζικό λιώσιμο πάγων και μετά βίαιες πλημμύρες. Εκτιμάται ότι η λίμνη που κάποτε υπήρχε στον σημερινό κρατήρα, είχε έκταση περίπου 900 τετραγωνικών χιλιομέτρων. «Όταν κοιτάζεις αυτές τις εικόνες, βασικά βλέπεις ένα επικό ερημικό τοπίο. Είναι το πιο μοναχικό μέρος που θα μπορούσε να επισκεφτεί κανείς. Δεν υπάρχει σταγόνα νερού πουθενά, παρόλα αυτά έχουμε πια ενδείξεις ενός πολύ διαφορετικού παρελθόντος. Κάτι πολύ σημαντικό συνέβη στην ιστορία του πλανήτη», δήλωσε ένας από τους επιστήμονες που ανέλυσαν τα στοιχεία, ο καθηγητής πλανητικών επιστημών του ΜΙΤ Μπένζαμιν Γουάις. Καθώς το ρόβερ - που έχει μέγεθος αυτοκινήτου - εξερευνά τον κρατήρα, όπου είχε φθάσει στις 18 Φεβρουαρίου 2021, έχοντας ήδη διανύσει 2,6 χιλιόμετρα, οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα ανακαλύψουν περισσότερα πράγματα για την εξέλιξη του κλίματος στον 'Αρη. Εξάλλου, έχοντας επιβεβαιώσει ότι ο κρατήρας ήταν κάποτε λίμνη, αισιοδοξούν ότι στα ιζήματα του πρώην βυθού της θα βρουν ίχνη αρχαίας υδρόβιας ζωής. Γι' αυτό το ρόβερ θα αναζητήσει και θα συλλέξει δείγματα από τέτοια ιζήματα, τα οποία θα σταλούν στη Γη στις αρχές της δεκαετίας του 2030 για εργαστηριακή ανάλυση και ανακάλυψη πιθανών αρειανών "βιο-υπογραφών". «Έχουμε τώρα την ευκαιρία να αναζητήσουμε απολιθώματα. Θα μας πάρει κάποιο χρόνο εωσότου έχουμε στα χέρια μας πετρώματα στα οποία ελπίζουμε πραγματικά να βρούμε ίχνη ζωής. Είναι ένας μαραθώνιος, αλλά με πολλές προοπτικές», ανέφερε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Γεωβιολογίας του ΜΙΤ Τάνια Μπόζακ https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/1023375_nasa-oi-protes-eikones-toy-perseverance-mesa-apo-arhaia-limni-ston-ari

Τα πυρηνικά είναι η τελευταία γραμμή άμυνας της Γης από αστεροειδείς. Ανάμεσα στους τρόπους που μπορούμε να προστατέψουμε τη Γη από έναν εισερχόμενο αστεροειδή, έχει αναφερθεί κατά καιρούς και η χρήση πυρηνικών. Ανάλογα το μέγεθος και την ταχύτητα του αστεροειδή, η πλήρης αναχαίτισή του ίσως να είναι αδύνατη, αλλά μία νέα έρευνα αποδεικνύει πως τα πυρηνικά ίσως να είναι η τελευταία γραμμή άμυνας της Γης όταν δεν υπάρχει έγκαιρη προειδοποίηση και ο αστεροειδής είναι σχετικά μικρός. Οι πιο πρόσφατοι υπολογισμοί δείχνουν πως μία τέτοια άμυνα είναι πολύ αποτελεσματική στην προστασία από αστεροειδή, όταν ο χρόνος πρόσκρουσης είναι μικρότερος από ένα έτος. Μία από τις προκλήσεις στον υπολογισμό των επιπτώσεων είναι πως πρέπει να μοντελοποιήσουμε όλες τις τροχιές των κομματιών του, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκο από το να μοντελοποιήσουμε μία απλή εκτροπή. Ωστόσο πρέπει να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις αν θέλουμε να υπολογίσουμε την εκτροπή ως πιθανή στρατηγική. Ως μοντέλο χρησιμοποιήθηκε ένας υποτιθέμενος αστεροειδής στο 1/5 του μεγέθους του Bennu. Στην προσομοίωση, τον αστεροειδή των 100 μέτρων χτύπησε πυρηνική βόμβα 1 μεγατόνου. Αναλύθηκαν πέντε διαφορετικές τροχιές του αστεροειδή, με τις πυροδοτήσεις να λαμβάνουν χώρα από μία εβδομάδα έως έξι μήνες πριν την πρόσκρουσή του με τη Γη. Στα σενάρια όπου χτυπήθηκε ο αστεροειδής δυο μήνες πριν την πρόσκρουση, είναι πιθανό να μειώσουμε τη βροχή μετεωριτών μόλις στο 0.1% της αρχικής του μάζας. Αν ο αστεροειδής είναι μεγαλύτερος, υπάρχει πάλι περίπτωση να μειώσουμε τη μάζα πρόσκρουσης στο 1% αν μπορέσουμε να το χτυπήσουμε έξι μήνες πριν. Ωστόσο η προτεινόμενη μέθοδος παραμένει η εκτροπή και η χρήση πυρηνικών συνιστάται μόνο ως τελευταία λύση. Επικεντρωθήκαμε στη μελέτη των “καθυστερημένων” παρεμβάσεων, δηλαδή τη διάσπαση του εισερχομένου αντικειμένου λίγο πριν την πρόσκρουση. Όταν έχεις αρκετό χρόνο – για παράδειγμα χρονοδιάγραμμα δεκαετιών – προτιμάται η λύση της πρόσκρουσης με διαστημικά σκάφη υψηλών ταχυτήτων για την εκτροπή του σώματος. Ο υπολογισμός της τροχιάς των μικρότερων αντικειμένων από μία πυρηνική έκρηξη στο διάστημα είναι δύσκολη και ένα λάθος μπορεί να οδηγήσει μία κύρια πρόσκρουση αστεροειδή να μετατραπεί σε πολλαπλές συγκρούσεις σε διαφορετικά μέρη της Γης. Διαστημικές υπηρεσίες από όλο τον κόσμο συνεχίζουν να ερευνούν και να επενδύουν σε πλανητικά συστήματα άμυνας, με ιδιαίτερη έμφαση στον έγκαιρο εντοπισμό των εισερχόμενων αντικειμένων, καθώς μεγαλύτερος χρόνος αντίδρασης σημαίνει αύξηση των πιθανοτήτων μας να θέσουμε έναν αστεροειδή εκτός τροχιάς. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/1023274_ta-pyrinika-einai-i-teleytaia-grammi-amynas-tis-gis-apo-asteroeideis

OneWeb Mission 49 O Διαστημικός πύραυλος Soyuz-2.1b συναρμολογημένος στο Κοσμόδρομιο Vostochny υπό την αποστολή OneWeb 49. Η μονάδα διαστημικών κεφαλών εγκλωβίστηκε σε φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου στην εγκατάσταση συναρμολόγησης και δοκιμών με ηλεκτρικές δοκιμές. Επί του παρόντος, το διαστημόπλοιο είναι έτοιμο να μεταφερθεί στην εγκατάσταση συναρμολόγησης και δοκιμών πυραύλων. Με τη σειρά του, ο πύραυλος έχει υποστεί τον πλήρη κύκλο δοκιμών στο Τεχνικό Συγκρότημα και είναι έτοιμος για την τελική συναρμολόγηση του διαστημικού πυραύλου πριν από την εκτόξευση. http://en.roscosmos.ru/22402/

Η Αφροδίτη έγινε… σάκος του μποξ για να σωθεί η Γη. Αν και η Αφροδίτη είναι πιθανότατα ο πιο αφιλόξενος για την παρουσία της ζωής βραχώδης πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα εντούτοις αναφέρεται πάντα ως«η διδυμη αδελφή» της Γης. Το κοντινό της με τον πλανήτη μας μέγεθος αλλά και μια σειρά από άλλα χαρακτηριστικά της έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες στην εκτίμηση ότι η Αφροδίτη θα έπρεπε να έχει συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης και πιθανώς για κάποια στιγμή στην ιστορία της να ήταν κατοικήσιμη και φιλόξενη στη ζωή. Όμως για άγνωστο ακόμη λόγο οι συνθήκες αυτές μεταβλήθηκαν δραστικά και ο πλανήτης έγινε ένας απόλυτα τοξικός κόσμος. Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για το τι συνέβη και στην λίστα αυτή προστίθεται άλλη μια. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Planetary Science Journal» επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογία του Τόκιο παρουσιάζουν την δική τους εκδοχή για το τι συνέβη. Πραγματοποίησαν τέσσερις χιλιάδες προσομοιώσεις και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τεραστίων διαστάσεων διαστημικά σώματα που ανήκαν στην κατηγορία των πλανητοειδών κυκλοφορούσαν ανεξέλεγκτα στην διαστημική μας γειτονιά. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη τα περισσότερα πλανητοειδή περνούσαν ξυστά από την νεογέννητη Γη και… έστριβαν με κατεύθυνση την Αφροδίτη και τελικά έπεφταν πάνω της. Αυτός ο ανελέητος βομβαρδισμός της Αφροδίτης με τόσο μεγάλα κοσμικά σώματα δεν επέτρεψε την ανάπτυξη και εξέλιξη της με τρόπο παρόμοιο με την ανάπτυξη και εξέλιξη της Γης. Όταν ολοκληρώθηκε ο βομβαρδισμός η Αφροδίτη είχε μετατραπεί σε ένα πλανητικό ερείπιο που δεν μπορούσε να υποστηρίξει την παρουσία της ζωής και σιγά σιγά μετατράπηκε στον πλανήτη που γνωρίζουμε σήμερα. https://www.naftemporiki.gr/story/1786295/i-afroditi-egine-sakos-tou-mpoks-gia-na-sothei-i-gi

O πιο κολασμένος εξωπλανήτης. Το 2013 ανακαλύφθηκε ένας ακόμη εξωπλανήτης. Ο πλανήτης που έλαβε την ονομασία WASP-76 b βρίσκεται σε απόσταση 640 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό των Ιχθύων. Ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που ονομάζουμε καυτούς Δίες. Είναι γίγαντες αερίου που βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο για αυτό και ολοκληρώνουν μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε ελάχιστο χρόνο. Ο WASP-76 b ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από το άστρο του σε λιγότερο από 48 ώρες. Οι καυτοί Δίες είναι όπως λένε και το όνομα τους πραγματικά κοσμικά καζάνια που βράζουν αφού η απόσταση αναπνοής από το άστρο παράγει πολύ μεγάλες θερμοκρασίες σε αυτούς. Οι μέχρι τώρα παρατηρήσεις του WASP-76 b έδειχναν ότι η θερμοκρασία στην πλευρά που βλέπει μόνιμα το άστρο ανέρχεται στους περίπου 2,400 βαθμούς Κελσίου ενώ σε αυτή που δεν βλέπει το άστρο η θερμοκρασία φτάνει τους 1,300 βαθμούς Κελσίου. Πρόκειται για τον εξωπλανήτη με την υψηλότερη θερμοκρασία από τους περίπου πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο αναφέρουν ότι οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στον WASP-76 b είναι ακόμη μεγαλύτερες από αυτές που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Όμως οι ερευνητές δεν κατάφεραν να υπολογίσουν έστω κατά προσέγγιση τα επίπεδα που φτάνει η θερμοκρασία στον πλανήτη. Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι οι κολασμένες θερμοκρασίες στην πλευρά του πλανήτη που βλέπει το άστρο προκαλούν την εξάτμιση μετάλλων. Στη συνέχεια ισχυροί άνεμοι που σχηματίζονται μεταφέρουν «σιδηρατμούς» στην ψυχρότερη πλευρά, όπου επικρατεί νύχτα, και εκεί συμπυκνώνονται σε σταγονίδια σιδήρου. Με απλά λόγια στον WASP-76 b βρέχει… σίδηρο. https://www.naftemporiki.gr/story/1786105/o-pio-kolasmenos-eksoplanitis[/b]

Οι επτά παράξενοι κανόνες των αστροναυτών. Ηδουλειά του αστροναύτη είναι σίγουρα συναρπαστική – αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και εύκολη. Έτσι, τόσο κατά την παραμονή τους στον διαστημικό σταθμό όσο και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους για το πιο μακρύ ταξίδι, είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν πιστά πολύ αυστηρούς κανόνες. Δεν είναι παράλογο: Οι συνθήκες στο διάστημα δεν είναι καθόλου εύκολες, ακόμη κι αν σταθούμε μόνο στον κίνδυνο… κλειστοφοβίας, μέσα σε αυτό τον μικρό χώρο που αιωρείται στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Έτσι, ανά διαστήματα έρχονται στην επιφάνεια ορισμένοι από τους σκληρότερους κανόνες της καθημερινότητάς τους. Ανάμεσά τους και οι παρακάτω: Οι αστροναύτες δεν κοιμούνται σε κρεβάτια, αλλά σε sleeping bags δεμένα στο έδαφος. Γιατί διαφορετικά, η έλλειψη βαρύτητας θα σε έκανε να… κουτουλάς γύρω-γύρω κατά την αιώρησή σου στο εσωτερικό του σταθμού. Πριν ξεκινήσουν, θα πρέπει να ρομαντζάρουν πολύ. Τι εννοούμε; Είναι ανάγκη τα μάτια τους να συνηθίσουν στα ηλιοβασιλέματα, γιατί θα δουν πολύ περισσότερα από το συνηθισμένο κατά την πορεία τους μακριά από τον πλανήτη μας. Κι επειδή ο πολύς ρομαντισμός δεν συνηθίζεται εύκολα, συχνά προτιμούν να φοράνε ειδικά προστατευτικά. Είναι πιο straight-edge από οποιονδήποτε, αφού η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται αυστηρά. Το διάστημα καμιά φορά απαιτεί γρήγορες αποφάσεις και καθαρό μυαλό – και κυρίως, τον χειρισμό εξαιρετικά περίπλοκων συστημάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορείς να προτιμήσεις το αγαπημένο σου ανθρακούχο αναψυκτικό. Το ανθρακικό δρα με παράξενους τρόπους στο διάστημα. Άλλωστε, αν το έπιναν μπορεί να αναγκάζονταν να ρευτούν. Και το ρέψιμο απαγορεύεται αυστηρά, αφού υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού του στομάχου λόγω έλλειψης βαρύτητας. Επίσης, οι αστροναύτες δεν αναβάλλουν τη γυμναστική για αύριο. Είναι υποχρεωμένοι να γυμνάζονται δυο φορές την ημέρα, γιατί η έλλειψη βαρύτητας ενδέχεται να τους προκαλέσει μυϊκή ατροφία. Και ούτε μπορούν να αφήσουν τον ιδρώτα τους να κυλά ελεύθερος, ούτε να κλάψουν για τα βάσανά τους. Κάθε σταγόνα θα πρέπει να καθαρίζεται άμεσα, γιατί αλλιώς θα αρχίσει να αιωρείται στον χώρο. https://www.tovima.gr/2021/10/07/science/sto-diastima-den-reyetai-kaneis-oi-epta-paraksenoi-kanones-ton-astronayton/

Νόμπελ Χημείας – Στην επανάσταση των οργανικών καταλυτών το φετινό βραβείο. Ένας Γερμανός και ένας Βρετανός επιστήμονας τιμώνται με το φετινό Νόμπελ Χημείας για την «ασύμμετρη οργανική κατάλυση» που χρησιμοποιείται ευρέως στη φαρμακευτική βιομηχανία. Όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη η επιτροπή των βραβείων στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας, το βραβείο και το χρηματικό έπαθλο που το συνοδεύει, ύψους σχεδόν ενός εκατομμυρίου ευρώ, θα απονεμηθεί στον Μπένζαμιν Λιστ του γερμανικού Ινστιτούτου «Μαξ Πλανκ» και τον Ντέιβιντ ΜακΜίλαν του Πρίνστον «για την ανάπτυξη της ασύμμετρης οργανοκατάλυσης». Οι καταλύτες, ουσίες που ελέγχουν και επιταχύνουν χημικές αντιδράσεις χωρίς να αναλώνονται, παίζουν κρίσιμο ρόλο στην παραγωγή νέων μορίων για κάθε χρήση. Για πολύ καιρό, οι χημικοί πίστευαν ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη καταλυτών, τα μέταλλα και τα βιολογικά ένζυμα. Οι δύο φετινοί νομπελίστες ανακάλυψαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ένα τρίτο είδος, την ασύμμετρη οργανοκατάλυση, η οποία βασίζεται σε μικρά οργανικά μόρια. «Πολλοί έχουν αναρωτηθεί γιατί δεν το σκεφτήκαμε νωρίτερα» σχολιάζει στην ανακοίνωση των βραβείων ο Γιόχαν Άγκβιστ, πρόεδρος της Επιτροπής Χημείας των Νόμπελ. Οι οργανικοί καταλύτες προσφέρουν ένα σταθερό πλαίσιο ατόμων άνθρακα πάνω στο οποίο μπορούν να συνδεθούν οι χημικές ομάδες που αντιδρούν για το τελικό προϊόν. Οι καταλύτες αυτοί αποτελούνται από στοιχεία όπως ο άνθρακας, το οξυγόνο, το θείο ή ο φώσφορος, κάτι που σημαίνει ότι είναι φθηνότεροι και πιο φιλικοί στο περιβάλλον σε σχέση με τους μεταλλικούες καταλύτες.Η ευρεία αξιοποίηση των οργανικών καταλυτών οφείλεται κυρίως στην ικανότητά τους για ασύμμετρη κατάλυση. Ορισμένες χημικές αντιδράσεις δίνουν προϊόντα που εμφανίζονται σε δύο μορφές, οι οποίες είναι κατοπτρικά είδωλα η μία της άλλης, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τα δύο χέρια μας. Πολλές φορές μόνο από τις δύο μορφές είναι επιθυμητή, ιδιαίτερα στην παραγωγή φαρμάκων. «Η οργανοκατάλυση έχει εξελιχθεί με εντυπωσιακή ταχύτητα από το 2000 ως σήμερα» καταλήγει η ανακοίνωση. «Οι Μπένζαμιν Λιστ και Ντέιβιντ ΜακΜίλαν παραμένουν ηγέτες του πεδίου και έχουν δείξει ότι οι οργανικοί καταλύτες προσφέρουν αναρρίθμητες χημικές αντιδράσεις». Ο Benjamin List, 53 ετών, είναι σήμερα διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου «Μαξ Πλανκ» για την Έρευνα στον Λιθάνθρακα. Ο David W.C. MacMillan, επίσης 53 ετών, είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον στις ΗΠΑ. Λόγω της πανδημίας, η τελετή απονομής των Νόμπελ στη Στοκχόλμη δεν θα πραγματοποιηθεί ούτε φέτος και οι νικητές θα παραλάβουν τα βραβεία στις χώρες τους. To χρυσό μετάλλιο των Νόμπελ συνοδεύεται από χρηματικί έπαθλο 1ο εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών, σχεδόν 1 εκατ. ευρώ. https://www.in.gr/2021/10/06/b-science/episthmes/nompel-ximeias-stin-epanastasi-ton-katalyton-fetino-vraveio/

Το πλήρωμα του διαστημοπλοίου Soyuz MS-19 εισέρχεται στον ISS Τα μέλη του πληρώματος του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-19, τα οποία προσδέθηκαν στις 5 Οκτωβρίου 2021 στο Rassvet Mini-Research Module του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, άνοιξαν τις καταπακτές και βγήκαν στον ISS. Μετά από αυτό, το 65ο μακροχρόνιο πλήρωμα αποστολής πραγματοποίησε την πρώτη του συνεδρία επικοινωνίας με το Κοσμοδρόμο Baikonur και το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής TsNIIMash (μέρος του Roscosmos). Αφού άνοιξαν τις καταπακτές μεταξύ του Soyuz MS-19 και του ISS, ένα πλήρωμα 10 ατόμων ξεκίνησε τη δουλειά του στο σταθμό. Το πλήρωμα απαρτίζεται από τους κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Novitskiy, Pyotr Dubrov και Anton Shkaplerov, καθώς και συμμετέχοντες στις διαστημικές πτήσεις του επιστημονικού και εκπαιδευτικού έργου «The Challenge», Klim Shipenko και ηθοποιό Yulia Peresild, αστροναύτη της NASA Mark Vande Hei, Shane Kimbrough και Megan MacArthur , Ο αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Tomas Pesquet και ο αστροναύτης της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Έρευνας Akihiko Hoshide. Αυτή είναι η τέταρτη διαστημική πτήση για τον ήρωα της Ρωσίας, τον κοσμοναύτη Roscosmos Anton Shkaplerov. Για πρώτη φορά πήγε στο διάστημα τον Νοέμβριο του 2011. Οι συμμετέχοντες στις διαστημικές πτήσεις βρίσκονται στην πρώτη τους πτήση. Η 66η μακροπρόθεσμη αποστολή πρόκειται να εργαστεί για 174 ημέρες σε τροχιά, ενώ οι συμμετέχοντες στις διαστημικές πτήσεις θα παραμείνουν στον ISS για τουλάχιστον 12 μέρες. Ο Klim Shipenko και η Yulia Peresild θα επιστρέψουν στη Γη στις 17 Οκτωβρίου μαζί με τον αστροναύτη Roscosmos Oleg Novitskiy στο διαστημόπλοιο «Yuri Gagarin» (Soyuz MS-18). Ο Άντον Σκαπλέροφ θα επιστρέψει προσωρινά στο σπίτι τον Μάρτιο του 2022 μαζί με τον αστροναύτη του Ροσκόσμου Πιότρ Ντουμπρόφ και τον αστροναύτη της NASA Μαρκ Βάντε Χέι. Το νέο μακροπρόθεσμο πρόγραμμα αποστολής περιλαμβάνει περίπου πενήντα επιστημονικές εφαρμογές και πειράματα, εργασίες συντήρησης σταθμών, εκ των υστέρων εξοπλισμό με εξοπλισμό που παραδίδεται από φορτηγά πλοία. Τέσσερα πειράματα πρόκειται να πραγματοποιηθούν αυτόματα. Ειδικότερα, προγραμματίζονται 21 μελέτες για τη βιολογία και τη φυσιολογία του διαστήματος, 15 πειράματα για την ανάπτυξη προηγμένων διαστημικών τεχνολογιών, έξι για την επιστήμη των διαστημικών υλικών, δύο για τη φυσική των κοσμικών ακτίνων, μία για τη μελέτη της Γης από το διάστημα (πείραμα «Terminator») και τα υπόλοιπα πέντε είναι πρακτικές εργασίες και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Το επιστημονικό και εκπαιδευτικό έργο «Challenge» θα υλοποιηθεί κατά την 66η αποστολή στον ISS, όπου οι Ρώσοι θα είναι οι πρώτοι στον κόσμο που θα γυρίσουν μια ταινία μεγάλου μήκους στο διάστημα. Η ταινία που ονομάζεται «The Challenge» θα μιλήσει για μια κοπέλα γιατρό, η οποία λόγω δραματικών συνθηκών έχει ένα μήνα να προετοιμαστεί για την πτήση και να πάει στο ISS για να λύσει ένα σημαντικό πρόβλημα. Αυτή δεν είναι μόνο η πρώτη ταινία σε τροχιά, αλλά μέρος ενός κοινού επιστημονικού και εκπαιδευτικού έργου του στούντιο Roscosmos, Channel One και Yellow, Black, White. Το έργο θα αποδείξει ότι οι διαστημικές πτήσεις γίνονται σταδιακά διαθέσιμες όχι μόνο για επαγγελματίες, αλλά και για ευρύτερο φάσμα ανθρώπων. Για παράδειγμα, μια παρόμοια επιταχυνόμενη εκπαίδευση των συμμετεχόντων στην ταινία θα χρειαστεί στο μέλλον για να στείλει σε τροχιά άλλους ειδικούς, γιατρούς και επιστήμονες. Το 2020, το Roscosmos και το Channel One ξεκίνησαν έναν ανοιχτό διαγωνισμό μεταξύ κοριτσιών. Στο τέλος του πρώτου σταδίου, επιλέχθηκαν 20 φιναλίστ. Στη συνέχεια, η ιατρική και ειδική επιτροπή πραγματοποίησε έναν ολοκληρωμένο έλεγχο των συμμετεχόντων για να συμμορφωθούν με τις ιατρικές, φυσικές και ψυχολογικές απαιτήσεις, εκπαίδευση και επαγγελματική καταλληλότητα για διαστημικές πτήσεις και εργασία σε συνθήκες διαστήματος. Η ηθοποιός Yulia Peresild και η εφεδρική της Alyona Mordovina, που πέρασαν με επιτυχία την Κρατική Επιτροπή, εγγράφηκαν στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών Gagarin, όπου μαζί με τον σκηνοθέτη του «The Challenge» Klim Shipenko και τον εικονολήπτη Alexey Dudin, υποβλήθηκαν σε επιταχυνόμενη εκπαίδευση. https://vk.com/video-30315369_456242638

Αστρονόμοι μπέρδεψαν διαστημικό σκουπίδι με κοσμική έκρηξη από τις απαρχές του Σύμπαντος. Διεθνής ομάδα αστρονόμων προκάλεσε πέρυσι αίσθηση στην ερευνητική κοινότητα ανακοινώνοντας ότι κατέγραψε μια βίαιη έκρηξη στον πιο μακρινό και αρχαίο γαλαξία που γνωρίζουμε. Όμως η λάμψη που κατέγραψαν ήταν πιθανότατα αντανάκλαση από διαστημικό σκουπίδι, διαπιστώνουν δύο νέες μελέτες. Η αμφισβητούμενη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy κατέγραφε μια «έκλαμψη ακτίνων γάμμα», ή GRB, μια έκρηξη ασύλληπτης ισχύος που συμβαίνει όταν γιγάντια άστρα καταρρέουν και μετατρέπονται σε μαύρες τρύπες, ή όταν συγκρούονται αντικείμενα μεγάλης μάζας όπως άστρα νετρονίων. Οι ίδιοι οι ερευνητές αναγνώριζαν ότι η πιθανότητα να συλλάβει κανείς ένα τέτοιο συμβάν σε έναν τόσο μακρινό γαλαξία είναι μόλις 1 στα 10 δισεκατομμύρια. Ο εν λόγω γαλαξίας, με την ονομασία GN-z11, χρονολογείται μόλις στα 420 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι απειροελάχιστες πιθανότητες καταγραφής προκάλεσαν δυσπιστία σε άλλους αστρονόμους: «Αρχίζεις να αναρρωτιέσαι, μήπως υπάρχουν άλλες, πιο πιθανές αιτίες;» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature ο Τσαρλς Στάινχαρτ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. Ο Στάινχαρτ και η ομάδα του αναφέρουν τώρα στο Nature Astronomy ότι η πιθανότητα να φτάσει σε ένα οποιοδήποτε τηλεσκόπιο φως που ανακλάστηκε σε διαστημικά σκουπίδια είναι πολύ μεγαλύτερη, από 1 στις 1.000 έως 1 στις 10.000. «Αν πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στις δύο εξηγήσεις, ναι, είναι και οι δύο απίθανες, όμως η μία από αυτές είναι εκατομμύρια φορές πιο πιθανή» λέει ο ερευνητής. Η δεύτερη μελέτη για το ίδιο θέμα δείχνει να αποκαλύπτει τον ένοχο: η ομάδα του Μίκαλ Μικαλόβσκι, αστρονόμου του Πανεπιστημίου Μικίεβιτς στην Πολωνία, εξέτασε δεδομένα για την περιοχή του ουρανού που κοιτούσε το τηλεσκόπιο όταν καταγράφηκε η επίμαχη ανακάλυψη. Όπως αναφέρει η ομάδα στο ίδιο τεύχος του Nature Astronomy, το πιθανότερο ήταν ότι η λάμψη προήλθε από εξάρτημα ρωσικού πυραύλου Proton που εκτοξεύτηκε από τη Ρωσία το 2015. Για πολλούς, η διαμάχη φαίνεται να έχει λήξει. Ωστόσο οι συντάκτες της αρχικής μελέτης επιμένουν στον ισχυρισμό τους και αναφέρουν στο ίδιο περιοδικό ότι σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς το διαστημικό σκουπίδι δεν πέρασε από το οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητοι ερευνητές σχολίασαν ότι τα δεδομένα της αρχικής μελέτης είναι χαμηλής ποιότητας και δεν δείχνουν αξιόπιστα. Είναι πάντως κρίμα που οι αστρονόμοι δεν κατάφεραν να ανιχνεύσουν μια τόσο μακρινή έκρηξη. Θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για τα πρώτα άστρα που άναψαν στο Σύμπαν, τα οποία έφταναν στο τέλος της ζωής τους περίπου 420 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. https://www.in.gr/2021/10/05/b-science/episthmes/astronomoi-mperdepsan-diastimiko-skoupidi-kosmiki-ekriksi-apo-tis-aparxes-tou-sympantos/

Εξερευνητή στην κύρια ζώνη αστεροειδών στέλνουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν θέσει στόχο να γίνουν η σημαντικότερη διαστημική δύναμη στον αραβικό κόσμο και όπως φαίνεται μέχρι στιγμής θα τα καταφέρουν. Μετά την πετυχημένη αποστολή εξερεύνησης του Άρη και την ανακοίνωση μιας αποστολής εξερεύνησης της Σελήνης το 2022 με ένα ρόβερ τα ΗΑΕ ανακοίνωσαν ότι θα εκτοξεύσουν ένα σκάφος με προορισμό την κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος. Η κύρια ζώνη των αστεροειδών είναι περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία στην οποία εντοπίζονται οι περισσότεροι αστεροειδείς του ηλιακού μας συστήματος. Η ζώνη περιλαμβάνει εκατοντάδες χιλιάδες αστεροειδείς διαφόρων τύπων, το μέγεθος των οποίων ποικίλλει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τα ΗΑΕ θα συνεργαστούν και σε αυτή την αποστολή με το Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, το οποίο συμμετείχε και στην αποστολή της αραβικής χώρας στον Άρη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό το σκάφος της αποστολής θα εκτοξευτεί το 2028 θα πραγματοποιήσει ένα πέρασμα από την Αφροδίτη και στην συνέχεια θα περάσει ξανά από τη Γη ώστε οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τους δύο πλανήτες να του δώσουν την απαραίτητη ώθηση που χρειάζεται για να φτάσει στην κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος το 2030. Εκεί το σκάφος θα πλησιάσει και θα μελετήσει επτά αστεροειδείς και θα προσπαθήσει να προσεδαφιστεί σε έναν από αυτούς για να συλλέξει δείγματα του εδάφους τους. https://www.naftemporiki.gr/story/1785972/eksereuniti-stin-kuria-zoni-asteroeidon-stelnoun-ta-inomena-arabika-emirata[/b]

Το πλήρωμα του Astrey έφτασε στο ISS. Το όχημα Soyuz MS-19 με το 66ο μακροχρόνιο πλήρωμα αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τους συμμετέχοντες στο επιστημονικό και εκπαιδευτικό έργο «Challenge» προσδέθηκαν ονομαστικά στο Mini-Research Module Rassvet του ρωσικού τμήματος ISS σχεδόν 3,5 ώρες μετά την απογείωση , στις 12:22 UTC Το ραντεβού πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το σχήμα δύο τροχιών, υπό τον έλεγχο ειδικών από την Chief Operating Control Group του ISS Russian Segment (Rocket and Space Corporation Energia, μέρος του Roscosmos). Το πλήρωμα ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή να ανοίξει τις καταπακτές μετάβασης: έλεγχος διαρροών διαμερίσματα διαστημικών σκαφών, μετάβαση στην κοινή ισχύ, εξίσωση πίεσης μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του σταθμού, καθώς και αφαίρεση και στέγνωμα των στολών Sokol KV-2. Μόλις ολοκληρωθεί ο έλεγχος διαρροής της άρθρωσης μεταξύ του διαστημικού σκάφους και της μονάδας Rassvet, οι καταπακτές θα ανοίξουν στις 14:05 UTC. Μετά από αυτό, το νεοαφιχθέν πλήρωμα του κοσμοναύτη Roscosmos Anton Shkaplerov και οι κινηματογραφιστές Klim Shipenko και οι ηθοποιοί διαστημικές πτήσεις μετακομίζουν στον ISS. Μια ζωντανή μετάδοση της λειτουργίας θα είναι διαθέσιμη στις 13:45 UTC. Κατά τη διάρκεια της 66ης αποστολής στον ISS θα υλοποιηθεί ένα μοναδικό επιστημονικό και εκπαιδευτικό έργο με τίτλο «Challenge», με τους Ρώσους να γίνονται οι πρώτοι στον κόσμο που θα γυρίσουν μια ταινία μεγάλου μήκους στο διάστημα. Το νέο σχέδιο υπερταχείας κατέστη δυνατό μόνο με την εισαγωγή του πύραυλου Soyuz-2.1a, ο οποίος λόγω των τεχνικών χαρακτηριστικών του και των δυνατοτήτων του συστήματος ελέγχου επιτρέπει την τοποθέτηση διαστημικών σκαφών στην τροχιά-στόχο με την υψηλότερη ακρίβεια. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του σχήματος δύο τροχιών είναι ο προκαταρκτικός σχηματισμός της απαιτούμενης λειτουργικής τροχιάς του ISS και η ακριβής εκτέλεση του προγράμματος αυτόνομης καθοδήγησης του συστήματος υπολογιστών του σκάφους Soyuz MS. https://vk.com/video-30315369_456242638 http://en.roscosmos.ru/22399/

Νόμπελ Φυσικής για τα μαθηματικά μοντέλα του κλίματος. Ένας αμερικανός, ένας γερμανός κι ένας ιταλός φυσικός θα μοιραστούν το φετινό Νόμπελ Φυσικής για τη συνεισφορά τους στα μοντέλα του παγκόσμιου κλίματος και άλλων περίπλοκων φυσικών φαινομένων, ανακοίνωσε την Τρίτη η επιτροπή των βραβείων στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουδίας. Το ήμισυ του βραβείου θα μοιραστούν ο ιαπωνικής καταγωγής αμερικανός καθηγητής Σιγιουκούρου Μανάμπε και ο γερμανός συνάδελφός του Κλάους Χάσελμαν, οι οποίοι τιμώνται για τη «φυσική μοντελοποίηση του κλίματος της Γης, την ποσοτικοποίηση της μεταβλητότητας και την αξιόπιστη πρόβλεψη της κλιματικής αλλαγής». Το υπόλοιπο μισό θα απονεμηθεί στον Ιταλό Τζιόρτζιο Παρίζι «για την ανακάλυψη της αλληλεπίδρασης ανάμεσα στην αταξία και τις διακυμάνσεις για φυσικά συστήματα, από την ατομική στην πλανητική κλίμακα». Οι εργασίες των τριών ερευνητών, αναφέρει η επιτροπή στην ανακοίνωσή της, έθεσαν τα θεμέλια για την κατανόηση και περιγραφή χαοτικών και φαινομενικά τυχαίων φαινομένων. Ένα τέτοιο περίπλοκο σύστημα είναι το γήινο κλίμα. Ο Σιγιουκούρου Μανάμπε του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, 90 ετών, έδειξε πώς η αύξηση της συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ανεβάζει τη θερμοκρασία. Τη δεκαετία του 1960 ανέπτυξε το πρώτο μαθηματικό μοντέλο του παγκόσμιου κλίματος και ήταν ο πρώτος που εξέτασε την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία και την κατακόρυφη μεταφορά αέριων μαζών. Περίπου μια δεκαετία αργότερα, ο Κλάους Χάσελμαν του Ινστιτούτου Μετεωρολογίας «Μαξ Πλανκ» στη Γερμανία, επίσης 90 ετών, ανέπτυξε ένα μοντέλο που συνδέει το κλίμα με τον καιρό, εξηγώντας πώς τα μοντέλα του κλίματος δίνουν αξιόπιστες προβλέψεις παρά το γεγονός ότι ο καιρός είναι μεταβαλλόμενος και χαοτικός. Ακολούθησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι εργασίες του Τζιόρτζιο Παρίζι του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης, 73 ετών, ανακάλυψε κρυφά μοτίβα σε περίπλοκα υλικά με φαινομενικά τυχαία διάταξη. Η θεμελιώδης συνεισφορά του στη θεωρία των πολύποκων συστημάτων εξηγεί φαινομενικά τυχαία φαινόμενα, όχι μόνο στη φυσική αλλά και στα μαθηματικά, τη βιολογία, τη νευροεπιστήμη και τη μηχανική μάθηση. Η εβδομάδα των Νόμπελ άρχισε τη Δευτέρα με την ανακοίνωση του Νόμπελ Ιατρικής – Φυσιολογίας, το οποίο τιμά φέτος τρεις επιστήμονες που ανακάλυψαν τους υποδοχείς της αφής και της αίσθησης θερμότητας. Λόγω της πανδημίας, η τελετή απονομής των Νόμπελ στη Στοκχόλμη δεν θα πραγματοποιηθεί ούτε φέτος και οι νικητές θα παραλάβουν τα βραβεία στις χώρες τους. Καθε βραβείο συνοδεύεται από χρηματικί έπαθλο 1ο εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών, σχεδόν 1 εκατ. ευρώ. https://www.tanea.gr/2021/10/05/science-technology/nompel-fysikis-gia-ta-mathimatika-montela-tou-klimatos/

Συναρμολόγηση του πλοίου με το κομβικό στοιχείο "Berth" Στο τεχνικό συγκρότημα του κοσμοδρόμου Baikonur, ξεκίνησαν οι εργασίες για την ενσωμάτωση της κομβικής μονάδας Prichal (UM) στη μονάδα μεταφοράς φορτίου Progress M-UM (TGKM), η οποία πρόκειται να παραδώσει ένα νέο στοιχείο του ρωσικού τμήματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Σήμερα, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, οι ειδικοί της RSC Energia και οι εξειδικευμένες επιχειρήσεις της Roscosmos ξεκίνησαν την τελική συναρμολόγηση του Progress M-UM TGCM στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμής της τοποθεσίας 254. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών αυτοματισμού επί του σκάφους και τα προπαρασκευαστικά μέτρα, το Prichal UM πέρασε συνήθως την ετοιμότητα εκτόξευσης του σετ δοκιμών χρησιμοποιώντας εξοπλισμό δοκιμών εδάφους. Στη συνέχεια, η μονάδα εγκαταστάθηκε με τη βοήθεια δοκού γερανού στον προσαρμογέα του διαμερίσματος οργάνων (PAO) του πλοίου και στερεώθηκε με μηχανικές συνδέσεις. Περαιτέρω λειτουργίες συναρμολόγησης παρέχουν τη σύνδεση και επαλήθευση των επικοινωνιών ισχύος και των διεπαφών εντολών και πληροφοριών της μονάδας και του διαμερίσματος. Το PJSC είναι μια μονάδα εξυπηρέτησης του Progress M-UM TGKM εξοπλισμένη με εξοπλισμό ελέγχου πτήσης, εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και συνδυασμένο σύστημα πρόωσης. Θα πρέπει να παρέχει επιπλέον εκτόξευση του διαστημικού σκάφους στην τροχιά εργασίας, αυτόματο ραντεβού με τον ISS και αγκύρωση του UM Prichal με τη θύρα ναδίρ του εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων Nauka. Το Universal nodal module "Prichal" που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την RSC Energia im. S.P. Ο Korolev προορίζεται να επεκτείνει τις τεχνικές και λειτουργικές δυνατότητες του ρωσικού τμήματος ISS. Η εκτόξευση του UM Prichal στο όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1b προγραμματίζεται τον Νοέμβριο του 2021 από το κοσμόδρομιο Baikonur. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_10-04_3.html

Το Soyuz MS-19 εκτοξεύτηκε στον ISS. Σήμερα, 5 Οκτωβρίου 2021, στις 11:55 ώρα Μόσχας, το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το επανδρωμένο όχημα μεταφοράς Soyuz MS-19 (TPK) εκτοξεύτηκε από την τοποθεσία 31 του κοσμοδρόμου Baikonur στο πρόγραμμα του επόμενου 66ου κύριου αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Στο ένατο λεπτό της πτήσης, το διαστημόπλοιο διαχωρίστηκε κανονικά από το τρίτο στάδιο και εισήλθε στο στόχο της τροχιάς κοντά στη γη. Στο πλοίο Soyuz MS -19 TPK υπάρχει πλήρωμα αποτελούμενο από: διοικητή Anton Shkaplerov (Roscosmos) και το συνεργείο της ταινίας μεγάλου μήκους "Call" - ηθοποιός Yulia Peresild και σκηνοθέτης Klim Shipenko. Επί του παρόντος, το Soyuz MS-19 TPK πραγματοποιεί αυτόνομη πτήση προς τον ISS υπό την επίβλεψη ειδικών από την ISS Russian Segment Main Operational Control Group στο Mission Control Center (Korolev) Η προσέγγιση του Soyuz MS-19 TPK με τον ISS πραγματοποιείται σε αυτόματη λειτουργία σύμφωνα με ένα εξαιρετικά γρήγορο πρόγραμμα δύο στροφών. Η τοποθέτηση του διαστημοπλοίου με τη μονάδα Rassvet του ρωσικού τμήματος ISS έχει προγραμματιστεί στις 15:20 ώρα Μόσχας. Μαζί με το πλήρωμα, το πλοίο θα παραδώσει περίπου 161 κιλά ωφέλιμου φορτίου στο σταθμό, συμπεριλαμβανομένων των στηριγμάτων και του εξοπλισμού βίντεο του κινηματογραφικού συνεργείου. Στο πληρωμα ειναι ο Ρώσος σκηνοθέτης Κλιμ Σιπένκο και η ηθοποιός Γιούλια Περεσίλντ οι οποίοι θα πραγματοποιήσουν στον διαστημικό σταθμό κάποιες σκηνές της ταινίας που έχει τίτλο «The Challenge». Η Περεσίλντ υποδύεται μία χειρουργό που φτάνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προκειμένου να σώσει τη ζωή ενός κοσμοναύτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός δέχεται την επίσκεψη απλών πολιτών αφού έχουν προηγηθεί πάμπλουτοι επιχειρηματίες που έμειναν εκεί ως διαστημικοί τουρίστες. Είναι όμως η πρώτη φορά που ο σταθμός θα μετατραπεί σε κινηματογραφικό στούντιο. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό ο σκηνοθέτης και η ηθοποιός θα παραμείνουν στο ρωσικό τμήμα του διαστημικού σταθμού για 12 ημέρες. Έτσι η Ρωσία κέρδισε τελικά την κούρσα από το Χόλιγουντ για την χώρα που θα πραγματοποιήσει πρώτη κινηματογραφικά γυρίσματα στο Διάστημα. Όταν έγινε γνωστό ότι ο Τομ Κρουζ θα γυρίσει μια ταινία σκηνές της οποίας θα γίνουν στο Διάστημα Ρώσοι παραγωγοί αποφάσισαν να κάνουν εκείνη πρώτοι αυτό το εγχείρημα και όπως φαίνεται τα κατάφεραν. Τα γυρίσματα του Τομ Κρουζ θα γίνουν μέσα σε ένα σκάφος της Space X. https://vk.com/video-30315369_456242636 https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_10-05.html

Έγκριση πληρώματος διαστημοπλοίου Soyuz MS-19 Η κρατική Επιτροπή για τις πτητικές δοκιμές των διαστημικών συγκροτημάτων πληρώματος ενέκρινε τη σύνθεση των πρώτων και εφεδρικών πληρωμάτων του πληρώματος Soyuz MS-19. Η επιτροπή επιβεβαίωσε επίσης την ετοιμότητα του πυραύλου μεταφοράς Soyuz-2.1a και της επίγειας υποδομής για την επερχόμενη εκτόξευση στο πλαίσιο του προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Πρώτο πλήρωμα ISS-66: Anton Shkaplerov, oρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διοικητής διαστημικών σκαφών Soyuz MS-19, διοικητής ISS-66, Roscosmos (Ρωσία). Klim Shipenko, συμμετέχων στις διαστημικές πτήσεις, Ρωσία. Yulia Peresild, συμμετέχουσα στις διαστημικές πτήσεις, Ρωσία. Εφεδρικό πλήρωμα ISS-66: Oleg Artemyev, oρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διοικητής διαστημικών σκαφών Soyuz MS, μηχανικός πτήσης ISS, Roscosmos, Ρωσία. Aleksey Dudin, συμμετέχων στις διαστημικές πτήσεις, Ρωσία. Alyona Mordovina, συμμετέχουσα στις διαστημικές πτήσεις, Ρωσία. Στις 10:00 UTC, τα πληρώματα θα λάβουν μέρος σε μια διαδικτυακή ενημέρωση πριν από την έναρξη, διαθέσιμη ζωντανά στους επίσημους ιστότοπους του Roscosmos και του ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων TASS. Ο πύραυλος μεταφορέας Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-19 έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί στις 5 Οκτωβρίου 2021 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Το διαστημόπλοιο θα προσδεθεί με το ρωσικό τμήμα του ISS δύο τροχιές μετά την εκτόξευση. Η πτήση του πληρώματος ISS-66 θα διαρκέσει 174 ημέρες, ενώ οι συμμετέχοντες στις διαστημικές πτήσεις θα παραμείνουν στον ISS τουλάχιστον για 12 ημέρες. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_10-04_2.html

Ο Κάπτεν Κερκ επιστρέφει στο Διάστημα. Ο Ουίλιαμ Σάτνερ, ο ηθοποιός που ενσάρκωσε τον κυβερνήτη Κερκ στο Σταρ Τρεκ, θα συμμετάσχει στην επόμενη αποστολή στο Διάστημα της Blue Origin στις 12 Οκτωβρίου, επιβεβαίωσε σήμερα η εταιρεία. «Ακούω να μιλάνε για το διάστημα εδώ και πολύ καιρό, άδραξα την ευκαιρία να το δω ιδίοις όμμασι», είπε ο Σάτνερ, σε ένα δελτίο τύπου της Blue Origin. «Τι θαύμα», συμπλήρωσε ο Καναδός ηθοποιός, ο οποίος θα γίνει, σε ηλικία 90 ετών, ο πιο ηλικιωμένος άνθρωπος που θα ταξιδέψει στο διάστημα. Η Blue Origin ανέφερε επίσης ότι μια εκ των αντιπροέδρων της εταιρείας, η Όντρεϊ Πάουερς, θα συμμετάσχει στην αποστολή. Τον Σάτνερ και την Πάουερς θα συνοδεύσουν, στον πύραυλο New Shepard, ο Κρις Μπόσουιζεν, πρώην μηχανικός της Nasa και συνιδρυτής της Planet Labs, μιας αμερικανικής εταιρείας που φωτογραφίζει καθημερινά τη Γη σε στιγμιότυπα υψηλής ευκρίνειας με τη βοήθεια δορυφόρων και ο Γκλεν ντε Βρις, συνιδρυτής της Medidata Solutions, μιας εταιρείας που ειδικεύεται στα λογισμικά παρακολούθησης κλινικών δοκιμών για τις φαρμακοβιομηχανίες, την οποία εξαγόρασε το 2019 η Dassault Systèmes. Η πτήση θα πραγματοποιηθεί τρεις μήνες μετά την αποστολή, κατά τη διάρκεια της οποίας η εταιρεία μετέφερε τους τέσσερις πρώτους επιβάτες της, μεταξύ αυτών τον ιδρυτή της Τζεφ Μπέζος. Η απογείωση έχει προγραμματιστεί να γίνει από το δυτικό Τέξας, στις 13.30 τοπική ώρα (11.30 ώρα Ελλάδας). https://www.naftemporiki.gr/story/1785610/o-kapten-kerk-epistrefei-sto-diastima