KOMIS

Εδώ είσαι (μέσα στον κίτρινο κύκλο) όπως είπε και ο Pepito.

Σωστά.

Κατά 99% και βάσει χαρτών, πρέπει να είναι το σημάδι που έχω βάλει μέσα σε κίτρινο κύκλο!

Καλησπέρα σε όλους. Μετά από μερικές μετααπογευματινές προσπάθειες σε λόφους της Αθήνας, τελικά σήμερα κατάφερα να τον εντοπίσω (είχε προηγηθεί και μια πρωινή παρατήρηση) και μάλιστα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου έχοντας πιάτο σχεδόν όλη τη φωτορύπανση του λεκανοπεδίου! Κατάφερα να τον κλειδώσω στα 200mm του φακού της Canon μου (στα 10 sec, 6,3 f, και 800 ISO η πρώτη και η δεύτερη στα 19 sec και ISO 400 με λίγο κροπάρισμα) παίρνοντας αρκετές λήψεις. Με την ουρά είχα ένα θεματάκι (προφανώς λόγω φωτορύπανσης δεν αποτυπώθηκε όπως θα ήθελα) αλλά είμαι αρκετά ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα αφού δεν χρειάστηκε να ξενιτευτώ. Καταθέτω και γω την καλύτερη (λέμε τώρα) προσπάθειά μου για ακόμα μια φορά (και μάλλον την τελευταία γι αυτόν τον επισκέπτη)!

Πως αλλάζει θέση αφού είναι πάνω και στην Ανατολή και στη Δύση? Μα το τμήμα που σώματος που εμφανίζεται πρώτο στην Ανατολή δε θα είναι και το πρώτο που θα κρυφτεί στη Δύση; Στον κομήτη δεν συμβαίνει αυτό. Η Γη δεν περιφέρεται με κατεύθυνση Β-Ν αλλά με κατεύθυνση Δ-Α! Μην μπερδεύεσαι. Πάρε ένα πορτοκάλι (σε ρόλο Γης), τοποθέτησε σε απόσταση ενός μέτρου (δεν έχει σημασία η απόσταση) ένα σπίρτο με το κεφάλι προς τα κάτω (σε ρόλο κομήτη). βάλε μια πινέζα στο πορτοκάλι (η δική σου θέση) και άρχισε να γυρίζεις αργά το πορτοκάλι (μιμούμενος την τροχιά της Γης). Ο κομήτης δεν έχει αλλάξει σημαντικά τη θέση του έτσι κι αλλιώς. Τι παρατηρείς?

Πως αλλάζει θέση αφού είναι πάνω και στην Ανατολή και στη Δύση?

Φοβερός ο Βασίλης (όπως πάντα άλλωστε)!

Η οποία έχει δεχτεί κριτική ως υπερ-επεξεργασμένη με αποτέλεσμα εμφάνισης χαρακτηριστικών που δεν υπάρχουν πράγματι. Συμφωνώ. Έχουμε δει κι άλλα όμορφα που δεν κάθονται και τόσο καλά...

Αν θέλεις ανέβασε μια ή στείλτην στο e-mαil μου (makloun@yahoo.gr) και σου την στέλνω πίσω αργότερα. Υπάρχουν προγράμματα αλλά θα σου προτείνω το κατάλληλο αν δω την εικόνα σου.

"Έπαιξε" τέτοιο θέαμα? Εντυπωσιακό!!!!!!! Ξέρουμε λεπτομέρειες λήψης?

Να σαι καλά! Χρειαζόμαστε ηθικές τονωτικές ενέσεις όταν δεν έχουμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα! Όπως τα λες είναι! Στους αγώνες και στις αστροπαρατηρήσεις, τίποτα δεν πάει χαμένο!

Ωραιότατη! Μπράβο!

Ακόμα μια λήψη μόνο και μόνο για την ιστορία! Εύχομαι στους υπόλοιπους καλύτερα αποτελέσματα! NEOWISE

Τελικά, σήμερα το πρωί αποφάσισα να βάλω ξυπνητήρι. 4 η ώρα σηκώθηκα και 4:30 ήμουν στο σημείο που είχα εντοπίσει. Περιφερειακός Γαλατσίου με θέα Υμηττό και Πεντέλη. Φοβήθηκα ότι θα βρισκόμουν μόνος μου εκεί πάνω με κάτι μαρκούτσια (τρίποδες κλπ) που θα μάζευαν όλη την υποψία της περιοχής. Τελικά βρήκα άλλα 3 άτομα (τον Γιώργο, τον Μιχάλη αν δεν κάνω λάθος και ακόμα ένα άτομο). Στήσαμε τα σχετικά και ήμασταν έτοιμοι για τις λήψεις μας. Με γυμνό μάτι δεν φαινόταν αρχικά τίποτα. Σε μία λήψη που έκανε ο Μιχάλης (πάντα με επιφύλαξη το όνομα) εντόπισε τελικά τον κομήτη. Ήταν αδύνατο να εστιάσω στον στόχο, οπότε πήρα μερικές λήψεις με πλήρες πεδίο λήψης. Απογοήτευση σκέτη. Δεν ξέρω αν έφταιγε η φωτορύπανση αλλά πιστεύω ότι έχει χαθεί μεγάλο μέρος της φωτεινότητας σε σχέση με τις αναφορές των προηγούμενων ημερών. Με ένα κροπάρισμα της αρχικής λήψης, σας παραθέτω ότι καλύτερο μπορούσα να παρουσιάσω. Τουλάχιστον απόλαυσα ένα πανέμορφο πρωινό γνωρίζοντας αξιόλογα άτομα! EXIF: Canon EOS 1000D f/6,3 13 sec ISO 400 18mm no flash NEOWISE

Ναι... μπερδεύτηκα λίγο....! Το σπήλαιο το είχα αναφέρει για να δικαιολογήσω το σπάσιμο ενός μεγάλου σταλαγμίτη από την υποτιθέμενη πτώση του μεγάλου μετεώρου. Το σπήλαιο βρίσκεται περίπου 500 μέτρα από τον κρατήρα.

Δεν νομίζω ότι το δείγμα το βρήκε σε σπηλιά @giorgosgr... Αν όμως βρέθηκε εκεί σίγουρα μειώνονται οι πιθανότητες να είναι μετεωρίτης..! Πολύ χρήσιμα τα όσα έκανες παράθεση και σε ευχαριστώ. Σαφώς και το κομμάτι δεν βρέθηκε σε σπηλιά. Άλλο λόγο είχε η αναφορά της στο προηγούμενο άρθρο.

Πάντως για να πω και την περιοχή που βρέθηκε, παραθέτω και αυτό το άρθρο που είχα ξεκινήσει πριν μερικά χρόνια στο Astrovox.... http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=8756&sid=dbe1b89196000869f85233d751aca182

Από τα 12 βήματα του λινκ διαπίστωσα τα εξής... 1) Έλκεται από μαγνήτη 2)Είναι αρκετά βαρύτερο το πέτρωμα από άλλα του ίδιου μεγέθους 3)τουλάχιστον οι 2 πλευρές του είναι πιό σκούρες από το εσωτερικό του (μη ξεχνάμε ότι δείχνει σπασμένος) 4)Υπάρχει κρούστα σε αυτές τις 2 πλευρές και είναι σαφώς πολύ μικρή. Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πάχος αλλά δεν είναι περισσότερη από ένα φύλλο χαρτιού. 5)Το χρώμα του είναι αυτό που βλέπετε με βαθιές αποχρώσεις του γκρι. 6)σε τρίψιμο του κομματιού σε κεραμικό τούβλο αφήνει μια "λευκή" θα την χαρακτίριζα ψιλή ράβδωση στο τούβλο. 7)Δεν υπάρχουν ούτε τρύπες ούτε φυσαλίδες στο πέτρωμα. Δεν το κατάλαβα καλά το 8. Αν μπορείς να με βοηθήσεις στην κατανόηση... 9)το σχήμα του είναι αυτό που βλέπετε. Σφαιρικό , τετράγωνο , ορθογώνιο κλπ δεν είναι σε καμία περίπτωση. 10)Το ξύσιμο με μαχαίρι δεν του κάνει ιδιαίτερη ζημιά (δεν θέλω κιόλας να το ρισκάρω περισσότερο) 11)Στρώματα δεν έχει. Αυτά.

Σε ευχαριστώ (ειδικά για το δεύτερο λινκ).... Ξεκινάω δουλειά.....

Δεν είναι απαραίτητο αυτό. Ένα μετεωρίτης συνήθως σπάει σε κομμάτια κατά την είσοδό του ατμόσφαιρα ή κατά την επαφή του με το έδαφος.

Ηφαιστιογενές αποκλείεται να είναι. Σε καμία περίπτωση δεν προσομοιάζει σε κάτι τέτοιο (χωρίς να είμαι ειδικός). Επίσης έχω πει ότι η έλξη του σε μαγνήτη είναι αρκετά έντονη. Δική μου εκτίμηση είναι ότι περιέχει (με βάση την έλξη στον μαγνήτη) περίπου 10-15% σίδηρο. Επίσης θέλω να προσθέσω ότι βρέθηκε σε περιοχή που πάλι κατά τη δική μου (παλαιότερη) εκτίμηση πιθανολογείται η πτώση μετεωρίτη. Κάποιοι φίλοι από δω μέσα ξέρουν και περιμένω την απάντησή τους. Ευχαριστώ.

Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας γι αυτό το πέτρωμα που βρήκα στην επιφάνεια του εδάφους σε μια περιοχή που δεν χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους πετρώματα. Παραθέτω μερικές εικόνες με ένα δίευρω ως συγκριτικό μέγεθος. Το κομμάτι είναι ακριβώς όπως το βρήκα. Σε μαγνήτη αντιδρά αρκετά καλά.

Ένα κολοσσιαίων διαστάσεων άστρο, που έχει μάζα περίπου 265 φορές μεγαλύτερη από την μάζα του ήλιου μας, ενώ παλαιότερα ίσως ήταν μέχρι και 320 φορές μεγαλύτερο, εντοπίστηκε από ευρωπαίους αστρονόμους. Πρόκειται για ένα πραγματικό "τέρας" του διαστήματος, το μεγαλύτερο άστρο που έχει ποτέ βρεθεί. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας, έγινε από ομάδα επιστημόνων του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στην Χιλή, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Πολ Κράουδερ του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ, σύμφωνα με το BBC. 'Αστρα όπως αυτό που ανιχνεύθηκε (και απέκτησε την κωδική ονομασία R136a1) στο κέντρο ενός αστρικού σμήνους στο Νεφέλωμα της Ταραντούλας, σε απόσταση περίπου 165.000 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία, έχουν μέγεθος και φωτεινότητα πολύ πέρα από αυτήν που οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι δυνατό να υπάρχουν. Το συγκεκριμένο άστρο εντοπίστηκε σε μια περιοχή του διαστήματος όπου πυκνά νέφη αερίων και σκόνης καταρρέουν σχηματίζοντας πυκνότερους σχηματισμούς, με τελικό αποτέλεσμα τη γέννηση πελώριων άστρων που "καίνε" σε σχετικά σύντομο χρόνο τα αέριά τους, πριν εκραγούν σε τεράστιες εκρήξεις σουπερ-νόβα. Το άστρο-τέρας είναι δύο φορές βαρύτερο από οποιοδήποτε άλλο άστρο έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, εμφανίζει φωτεινότητα σχεδόν 10 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήλιου μας, ενώ έχει πιθανώς ακτίνα 30 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας. Στη γύρω περιοχή υπάρχουν και άλλα τεράστια άστρα με επιφανειακή θερμοκρασία άνω των 40.000 βαθμών Κελσίου, δηλαδή επτά φορές πιο καυτά από το δικό μας ήλιο. Αντίθετα όμως με τον καλοσχηματισμένο δίσκο του ήλιου μας, τα τεράστια αυτά άστρα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, φαίνεται να έχουν ασαφή περίμετρο και να χάνουν τεράστιες ποσότητες υλικών εξαιτίας πανίσχυρων ανέμων γύρω τους. Θεωρείται σίγουρο ότι γύρω από ένα τέτοιο άστρο-τέρας δεν περιφέρονται πλανήτες σε τροχιά, επειδή τα άστρα ζουν λίγο και δεν προλαβαίνουν να σχηματιστούν πλανήτες στην περιφέρειά τους. "Ακόμα όμως κι αν υπήρχαν πλανήτες, δεν θα υπήρχαν αστρονόμοι πάνω σε αυτούς, γιατί ο νυχτερινός ουρανός τους θα ήταν σαν μέρα εξαιτίας της λαμπρότητας του ήλιου τους", σχολίασε χαρακτηριστικά ο Κράουδερ. Μέχρι τώρα είχαν εντοπιστεί άστρα-γίγαντες μεγαλύτερα κατά περίπου 150 φορές σε σχέση με την μάζα του ήλιου μας. Η νέα ανακάλυψη θέτει το ερώτημα ποιο είναι τελικά το ανώτατο όριο μεγέθους για ένα άστρο-ήλιο. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι στο αρχέγονο σύμπαν θα υπήρχαν πολλά περισσότερα από αυτά τα άστρα-τέρατα. Ορισμένοι άλλοι αστρονόμοι εξέφρασαν πάντως κάποιες επιφυλάξεις μήπως η ομάδα του Κράουδερ, λόγω της απόστασης, μπέρδεψε δύο κοντινά μεγάλα άστρα και τα θεώρησε ως ένα τεράστιο. Πηγή: Express.gr 21/07/10