Εδώ και λίγες μέρες χαίρομαι και εγώ το νέο μου τηλεσκόπιο (ένα SW 8’’ f/5) από την ταράτσα του σπιτιού μου (Π. Φάληρο). Κάθε βράδυ η Σελήνη και ο Δίας μονοπωλούν τον χρόνο μου. Αναγκαστικά βέβαια λόγο φωτορύπανσης αλλά προς το παρόν δεν με ενοχλεί ακόμα. Στις 25-26/8 παρατηρούσα και εγώ τον Δία να έχει αυτή την σκιά πάνω του και δεν άντεξα. Πήρα την μηχανή στα χέρια, την πλησίασα στο προσοφθάλμιο και άρχισα να τραβάω φωτογραφίας. Μερικές ήταν αρκετά θολές με την καλύτερη να επισυνάπτεται πιο κάτω. Αλλά τι να σας πω ρε παιδιά. Κάθε φορά που ανεβαίνω ταράτσα και κοιτάω τον ουρανό βλέπω μια ασπρίλα να διαχεεται παντού με τον Δια να φέγγει ο κακόμοιρος μόνος του σχεδόν μια μερικά ακόμα στον τοξότη να τρεμοπαίζουν. Κρίμα σκέφτομαι αλλά όταν βάζω το μάτι μου στο τηλεσκόπιο και κοιτάω τον Δια με πιάνει ένα ρίγος. Ακόμα και με το 10ρι προσοφθάλμιο είναι θεαματικότατος μαζί με τους δορυφόρους του (οι οποίο φαίνονται και με τον ερευνητή). Μαζί με το φίλτρο, το 2x barlow και το 24mm προσοφθάλμιο δεν χορταίνω να τον βλέπω. Ευτυχώς που είναι και αυτός εκεί πάνω και μας κρατάει συντροφιά μέσα στην πόλη. Εχθές βράδυ κατάφερα να δω και τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Απογοητευτικά αμυδρός και ασαφής. Θυμήθηκα πριν μερικά χρόνια που ήμουν διακοπές και είχα βρεθεί σε μια ηρεμιά, είχα δει τον Μ31 καθαρότερα με γυμνά μάτια. Ανυπομονώ να έρθω την επόμενη φορά στην εξόρμηση μαζί σας. Μέχρι τότε, σαν καλύτερη εικόνα του έναστρου ουρανού θα θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό παιδί, καλοκαίρι στο χωριό, βραδάκι να παίζει κρυφτό και να τραβάει την προσοχή του μία βολίδα κοντά στον ορίζοντα. Όταν γεμάτος απορία σήκωσα το κεφάλι μου και είδα το έναστρο υπερθέαμα κόλλησα για τα καλά. Αυτή η πρώτη επαφή με της αστροπαρατήρηση θα μου μείνει αξέχαστη, και ελπίζω να επαναληφθεί σύντομα.