Captain Kerk

Στη διάθεση των αστρονόμων το παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων 4 Pi Sky Το νέο παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων 4 Pi Sky θα παρατηρήσει για πρώτη φορά τα «εκρηκτικά» αστροφυσικά γεγονότα στον ουρανό. Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι θα έχουν σε λίγο καιρό στη διάθεσή τους ένα νέο παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων, το οποίο θα μπορεί να παρακολουθεί και να καταγράφει τα διάφορα μακρινά αστροφυσικά γεγονότα στον ουρανό, καθώς αυτά θα συμβαίνουν. Χρησιμοποιώντας τρία νέας γενιάς ραδιοτηλεσκόπια στην Ευρώπη (Low Frequency Array-LOFAR), τη Νότια Αφρική (MeerKAT) και τη Δυτική Αυστραλία (ASKAP), το υπό ανάπτυξη δίκτυο 4 Pi Sky θα ψάξει για ενεργητικές μαύρες τρύπες, για συγκρουόμενα άστρα νετρονίων και για άλλες μυστηριώδεις αστροφυσικές εκρήξεις, «κοιτάζοντας» πίσω μέχρι τις απαρχές του σύμπαντος και τη γέννηση των πρώτων άστρων. Ειδικά το LOFAR (του οποίου ήδη κατασκευάζονται ή σχεδιάζονται εγκαταστάσεις σε 77 διαφορετικά σημεία της Ευρώπης, με το κεντρικό συντονιστικό κέντρο να βρίσκεται στη Βόρεια Ολλανδία) ανιχνεύει χαμηλής συχνότητας ραδιοκύματα, τα οποία προέρχονται από τις εσχατιές του σύμπαντος, λίγο μετά το «Μπιγκ Μπανγκ» . Αυτό θα επιτρέψει στους επιστήμονες να «δουν» γεγονότα πιο πίσω στον χρόνο από κάθε άλλη φορά, με τη βοήθεια των άλλων δύο ραδιοτηλεσκοπίων στο νότιο ημισφαίριο, που θα λειτουργούν σε υψηλότερες συχνότητες σε σχέση με το LOFAR, ώστε οι αστρονόμοι να έχουν μια πληρέστερη εικόνα. Τα χαμηλής συχνότητας ραδιοκύματα θα μπορούν να διαπεράσουν τα διαστρικά αέρια που κρύβουν τις μακρινές περιοχές του σύμπαντος για τους γήινους παρατηρητές. Επικεφαλής του πενταετούς προγράμματος θα είναι ο καθηγητής Ρομπ Φέντερ της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του βρετανικού πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, σύμφωνα με την Τέλεγκραφ. Το 4 Pi Sky χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC) Το σύμπαν είναι ένα βίαιο και δυναμικό περιβάλλον, όπου εκρήξεις τεράστιων άστρων ξεπερνούν σε λαμπρότητα ένα ολόκληρο γαλαξία και όπου μαύρες τρύπες «καταπίνουν» ολόκληρα άστρα. Αυτά τα υψηλής ενέργειας αστροφυσικά γεγονότα εκπέμπουν ενέργεια και ισχυρά ραδιοκύματα, που μπορούν να ανιχνευθούν σε μεγάλες αποστάσεις, όμως τα προηγούμενα τηλεσκόπια υψηλών συχνοτήτων μπορούσαν να δουν μικρό μόνο τμήμα του ουρανού και ουσιαστικά μέχρι τώρα έχαναν το 99% όλων αυτών των σημαντικών φαινομένων. Το νέο δίκτυο τηλεσκοπίων θα είναι σε θέση να παρατηρεί όλο τον ουρανό μέσα σε λίγες μόνο μέρες αντί για μήνες και έτσι να εντοπίζει χιλιάδες τέτοια συμβάντα, λειτουργώντας σαν ένας «κοσμικός φακός», που θα ρίξει φως στη «σκοτεινή εποχή» του σύμπαντος, πριν καν δημιουργηθούν οι γαλαξίες. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι, μεταξύ άλλων, το 4 Pi Sky θα μπορέσει να εντοπίσει τις πρώτες πηγές των βαρυτικών κυμάτων και έτσι να ελέγξει την ορθότητα των θεμελιωδών θεωριών για τη βαρύτητα. Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι θα έχουν τη δυνατότητα, χρησιμοποιώντας ένα νέο λογισμικό, να συνδέονται διαδοχικά από το ένα τηλεσκόπιο στο άλλο, καθώς η Γη περιστρέφεται και έτσι να μην χάνουν από τα μάτια τους ένα εξελισσόμενο αστροφυσικό συμβάν. Το δίκτυο θα συνεργάζεται επίσης με επίγεια οπτικά τηλεσκόπια και με το τροχιακό τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ MAXI, που βρίσκεται τοποθετημένο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Με τον τρόπο αυτό, οι αστρονόμοι θα «βλέπουν» σε πολλαπλά μήκη κύματος της ακτινοβολίας, ώστε να εντοπίζουν καλύτερα κάθε πηγή των ραδιοκυμάτων. «Καθώς θα μπορούμε να παρατηρούμε τον ουρανό σε συχνότητες που δεν έχουν εξερευνηθεί ποτέ στο παρελθόν, είναι πιθανό ότι θα κάνουμε μερικές απρόσμενες ανακαλύψεις. Κάτι ανάλογο έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν, όταν οι ερευνητές άρχισαν να χρησιμοποιούν για πρώτη φορά παρατηρητήρια ακτίνων Χ και μικροκυμάτων», δήλωσε ο Φέντερ. Μετά το LOFAR και το 4 Pi Sky, θα ακολουθήσει η κατασκευή του ακόμα πιο φιλόδοξου τηλεσκοπίου Square Kilometer Array, που θα έχει ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες παρατήρησης. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_04/01/2011_371656

Σε βάθος περίπου 3.000 χιλιομέτρων. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες κατάφεραν να μετρήσουν την ισχύ του μαγνητικού πεδίου στο εσωτερικό του πυρήνα του πλανήτη μας, σε βάθος περίπου 3.000 χιλιομέτρων στα έγκατα της Γης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το μαγνητικό πεδίο του πυρήνα είναι κατά μέσο όρο 25 Γκάους, δηλαδή περίπου 50 φορές πιο ισχυρό από αυτό που υπάρχει στην επιφάνεια της Γης και «αναγκάζει» τις βελόνες των πυξίδων να ευθυγραμμίζονται στον άξονα Βορρά-Νότου. Η ισχύς των 25 Γκάους αυξομειώνεται συνεχώς, καθώς το εσωτερικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας δεν παραμένει σταθερό. Η μέτρηση μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να ρίξουν περισσότερο φως στις πηγές θερμότητας που τροφοδοτούν τις μυστηριώδεις διαδικασίες στο εσωτερικό του πλανήτη μας. «Η μέτρηση του μαγνητικού πεδίου μάς λέει ποιες είναι οι ενεργειακές απαιτήσεις και οι πηγές θερμότητας», σύμφωνα με τον Μπρους Μπάφετ, καθηγητή γεωεπιστημών του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, ο οποίος έκανε την μέτρηση και δημοσίευσε τα σχετικά στοιχεία στο περιοδικό «Nature» . Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η θερμότητα του εσωτερικού της Γης προέρχεται από τρεις πηγές: - Το κατάλοιπο της θερμότητας που είχε αναπτυχθεί κατά το σχηματισμό του πλανήτη μας πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα αυτός ήταν καυτός και λιωμένος. - Την απελευθέρωση βαρυτικής ενέργειας, καθώς τα βαριά χημικά στοιχεία βυθίζονται ολοένα προς το κέντρο του λιωμένου πυρήνα. - Τη ραδιενεργή αποσύνθεση μακρόβιων στοιχείων, όπως το κάλιο, το ουράνιο και το θόριο. Καθώς η Γη ψύχθηκε σταδιακά, «συνέλαβε» το αρχικό μαγνητικό πεδίο της από τον πρωτοπλανητικό δίσκο, στον οποίο διαμορφώθηκε το ηλιακό σύστημα. Αυτό το πρωταρχικό μαγνητικό πεδίο θα είχε όμως εξαφανιστεί μέσα σε 10.000 χρόνια το πολύ, αν στο μεταξύ δεν είχε τεθεί σε λειτουργία το «γεω-δυναμό» στο εσωτερικό της Γης, το οποίο συνεχώς «αναγεννά» το μαγνητικό πεδίο χάρη στη θερμότητα που αέναα παράγεται στα έγκατα του πλανήτη. Αυτή η θερμότητα λιώνει τον εξωτερικό πυρήνα (που έχει πάχος περίπου 2.250 χλμ.) και τον κάνει να βράζει. Υπό την επίδραση των παραγομένων ρευμάτων θερμότητας, τα μέταλλα κινούνται και βουλιάζουν, δημιουργώντας ηλεκτρικά ρεύματα που συντηρούν το μαγνητικό πεδίο, το οποίο γίνεται αισθητό, αλλά με χαμηλότερη ισχύ, και στην επιφάνεια του πλανήτη. Ο Μπάφετ έκανε την μέτρησή του με ένα πρωτότυπο τρόπο, με τη βοήθεια της ακτινοβολίας που φτάνει μέχρι τη Γη από τα μακρινά πολύ φωτεινά κβάζαρ (κέντρα άλλων γαλαξιών). Οι μετρήσεις αυτών των ραδιοκυμάτων από επίγεια και δορυφορικά τηλεσκόπια επέτρεψαν τον εντοπισμό των ανεπαίσθητων μεταβολών στον άξονα περιστροφής της Γης, τις οποίες προκαλεί η παλιρροϊκή έλξη της Σελήνης. Η περιοδική αυτή έλξη, που αυξομειώνεται, επιβραδύνει τον άξονα περιστροφής της Γης προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάτι που παράγει μαγνητικές μεταβολές στον εξωτερικό γήινο πυρήνα και επιτρέπει έτσι -με τη βοήθεια των ραδιοκυμάτων από τα κβάζαρ- να μετρηθεί η ισχύς του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας. Ο εσωτερικός πυρήνας της Γης, η «καρδιά» του πλανήτη μας, εκτιμάται ότι είναι μια σφαίρα που αποτελείται από στέρεο (παγωμένο) σίδηρο και νικέλιο, με μέγεθος όσο περίπου η Σελήνη. Γύρω από αυτή την «μπάλα», υπάρχει το εξωτερικό υγρό (λιωμένο λόγω θερμότητας) τμήμα του πυρήνα και πιο πάνω το καυτό μάγμα (που μερικές φορές βγαίνει στην επιφάνεια ως λάβα ηφαιστείων) και, τελικά, ο εξωτερικός πετρώδης φλοιός. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_22/12/2010_369855

Πρόσφατα μου το δώρισαν φίλοι. Κώστα είναι ακριβώς όπως το περιγράφεις. Απίστευτες εικόνες μεγάλου μεγέθους και σχετικά αναλυτικές πληροφορίες για το κάθε θέμα. Είναι μια καλή πρόταση για δώρο.

Σχετικά με το αν θα βαρεθείς γρήγορα καλό θα ήταν να σκεφτείς ότι το τηλεσκόπιο μέσα από το οποίο έκανες την παρατήρηση του Δια π.χ. προφανώς ήταν αρκετά ‘’μεγαλύτερο’’ από αυτό που ίσως να μπορείς να αγοράσεις αυτή την στιγμή. Αυτό σημαίνει πως αν αγοράσεις κάτι σχετικά μικρό σε δυνατότητες και συγκρινόμενο με την πρώτη σου επαφή με τηλεσκόπιο, ίσως αυτό από μόνο του να σε κάνει να βαρεθείς – απογοητευτείς. Προσπάθησε να πας σε κάποιο αστροπαρτυ να δεις μέσα από διαφόρους τύπους τηλεσκοπιών. Ίσως έτσι να έχεις ένα καλλίτερο μέτρο σύγκρισης, με σκοπό να κάνεις μια ποιο συμφέρουσα αγορά με περισσότερες πιθανότητες να μην το μετανιώσεις έστω κι αν τελικά αποφασίσεις να αγοράσεις κάτι με διπλάσιο κόστος αργότερα. Έως τότε μπορείς να διαβάσεις αρκετά πράγματα σχετικά με την αστρονομία. Καλή συνέχεια…

Ο αριθμός των άστρων στο σύμπαν είχε σοβαρά υποεκτιμηθεί μέχρι σήμερα, καθώς μια νέα επιστημονική εκτίμηση τριπλασιάζει τον πιθανό αριθμό τους. Αυτή η εντυπωσιακή διαπίστωση, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι μπορεί να είναι τρισεκατομμύρια οι «γήινοι» πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα σε άλλους γαλαξίες, άρα αυξάνει ανάλογα και η πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή αστρονομίας Πίτερ βαν Ντόκουμ του πανεπιστημίου Γέιλ και τον Τσάρλι Κονρόι του πανεπιστημίου Πρίνστον και του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη νέα μελέτη στο περιοδικό Nature, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το BBC και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», εκτιμούν ότι οι λεγόμενοι «κόκκινοι νάνοι» είναι πιο πολύ πιο κοινά άστρα στο σύμπαν από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες και μπορεί να αποτελούν μέχρι και το 80% του συνολικού πληθυσμού των άστρων. Οι επιστήμονες, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης, ανέλυσαν το φως που φτάνει στον πλανήτη μας από μακρινούς ελλειπτικούς γαλαξίες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τελευταίοι είναι…πήχτρα σε κόκκινα άστρα-νάνους, δηλαδή ήλιους μικρού μεγέθους και χαμηλής σχετικά θερμοκρασίας. Γύρω από αυτά τα άστρα, είναι πολύ πιθανό ότι βρίσκονται σε τροχιά τρισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη, όπως είπε ο Ντόκουμ. Οι κόκκινοι-νάνοι, που έχουν μάζα συνήθως μικρότερη από το ένα τρίτο του δικού μας ήλιου, εκπέμπουν σχετικά αχνό φως κι έτσι δύσκολα είναι άμεσα ορατοί από τη Γη, όμως η ακτινοβολία τους επηρεάζει τη συνολικό φως που έρχεται από ένα γαλαξία μέχρι τον πλανήτη μας. Οι υπολογισμοί των αμερικανών επιστημόνων δείχνουν ότι αυτό το γαλαξιακό φως «κρύβει» μια πληθώρα κόκκινων νάνων, άρα και πολλών πιθανών εξωπλανητών γύρω τους. Η νέα έρευνα δείχνει ότι οι παλαιότεροι γαλαξίες από το δικό μας, περιέχουν 20 φορές περισσότερους κόκκινους νάνους, οι οποίοι γενικά έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Υπολογίζεται ότι στο δικό μας γαλαξία για κάθε φωτεινό άστρο σαν τον ήλιο μας, υπάρχουν περίπου άλλοι 100 αόρατοι κόκκινοι νάνοι. Όμως στους μακρινούς και πιο «ηλικιωμένους» ελλειπτικούς γαλαξίες (που αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του συνολικού αριθμού γαλαξιών στο σύμπαν), η αναλογία είναι πολύ διαφορετική: για κάθε ένα φωτεινό άστρο σαν τον ήλιο μας, υπάρχουν 1.000 ή και 2.000 αχνοί κόκκινοι νάνοι. «Οι κόκκινοι νάνοι υπάρχουν για πολύ καιρό, έτσι ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για την εξέλιξη πολύπλοκης ζωής σε πλανήτες γύρω τους. Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται τόσο για αυτό το είδος άστρου», δήλωσε ο Ντόκουμ. Οι νέες φασματοσκοπικές αναλύσεις του φωτός σημαίνουν επίσης ότι υπάρχει πολύ λιγότερη σκοτεινή ύλη σε αυτούς τους γαλαξίες σε σχέση με ό,τι νόμιζαν οι επιστήμονες ως τώρα, πράγμα που από τη μια πλευρά διευκολύνει τα πράγματα, καθώς οι αστρονόμοι ξέρουν πολύ περισσότερα για τα άστρα παρά για την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Αν όντως υπάρχουν τριπλάσια άστρα στο σύμπαν και ανάλογα πολύ περισσότεροι πλανήτες, τότε λύνεται εν μέρει το πρόβλημα της «χαμένης ύλης» του σύμπαντος και οι επιστήμονες δεν χρειάζεται να καταφύγουν στον ίδιο βαθμό στη σκοτεινή ύλη για να εξηγήσουν τη δομή και συμπεριφορά του σύμπαντος, όπως δήλωσε ο αστρονόμος Μάρεκ Κουκούλα του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο. Από την άλλη όμως, όπως είπε ο Ντόκουμ, οι νέες εκτιμήσεις δημιουργούν πρόβλημα στις μέχρι τώρα θεωρίες για το πώς σχηματίστηκαν και αναπτύχθηκαν οι γαλαξίες μετά το αρχικό «Μπιγκ Μπανγκ», καθώς φαίνεται πως οι επιστήμονες είχαν ως τώρα υποεκτιμήσει τη συνολική μάζα των γαλαξιών, αφού είχαν αφήσει τόσα πολλά άστρα έξω από τους υπολογισμούς τους. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_02/12/2010_367166

…και ακόμα δεν έχει φτάσει το ΔΝΤ σε αυτούς… εκτός βέβαια και αν προετοιμάζεται… ε ρε τρέλα

Το διαστημικό σκάφος Cassini της Αμερικανικής και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ανίχνευσε οξυγόνο σε μικρή ποσότητα, στην αραιή ατμόσφαιρα του παγωμένου δορυφόρου Ρέα του Κρόνου. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται άμεσα οξυγόνο σε ένα άλλο ουράνιο σώμα. Το Cassini ανίχνευσε το οξυγόνο, καθώς περνούσε σε μικρή απόσταση (μόλις 97 χιλιομέτρων) από τη Ρέα, φέτος τον Μάρτιο, και οι επιστήμονες της NASA και άλλων ερευνητικών ινστιτούτων παρουσίασαν τώρα τα ευρήματά τους στο περιοδικό Science, σύμφωνα με τη βρετανική Guardian και το National Geographic News. Ανάμεσα στους ερευνητές ήταν και ο ελληνικής καταγωγής Ηλίας Ρούσσος από το Ινστιτούτο Έρευνας του Ηλιακού Συστήματος Μαξ Πλανκ της Γερμανίας. Ο Ρούσσος σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και επιστήμες του διαστήματος στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Από το 2005 εργάζεται στο διάσημο γερμανικό ινστιτούτο, ερευνώντας ιδιαίτερα τον Κρόνο και τους δορυφόρους του. Μέχρι τώρα, ίχνη οξυγόνου είχαν εντοπιστεί σε μερικούς πλανήτες και δορυφόρους έμμεσα (στην Ευρώπη και τον Γανυμήδη του Δία), με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και άλλων οργάνων παρατήρησης από μεγάλη απόσταση. Τα όργανα του Cassini, που γυροφέρνει στη γειτονιά του Κρόνου από το 2004, έδειξαν ότι η Ρέα διαθέτει μια υπερβολικά αραιή ατμόσφαιρα που περιέχει οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα, η οποία δημιουργείται και συντηρείται, καθώς υψηλής ενέργειας σωματίδια προσκρούουν στην επιφάνεια του δορυφόρου και εκτινάσσουν ψηλά άτομα, μόρια και ιόντα. Συγκεκριμένα, το μοριακό οξυγόνο σχηματίζεται μέσα στην παγωμένη επιφάνεια, όταν τα μόρια νερού διασπώνται από τα υψηλής ενέργειας ιόντα. Το εκτινασσόμενο οξυγόνο, στη συνέχεια, συγκρατείται από τη βαρύτητα της Ρέας και δημιουργεί μια αραιή ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των επιστημονικών οργάνων του Cassini, κάθε κυβικό μέτρο της ατμόσφαιρας της Ρέας περιέχει περίπου 50 δισεκατομμύρια μόρια οξυγόνου και 20 δισεκατομμύρια διοξειδίου του άνθρακα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, παράγονται περίπου 130 γραμμάρια οξυγόνου ανά δευτερόλεπτο ή (σε γήινες συνθήκες) 0,1 κυβικά μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι αν βρισκόταν στις συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης που επικρατούν στη Γη, όλη η ατμόσφαιρα της Ρέας, που έχει πάχος 100 χιλιομέτρων, θα αποτελούσε ένα κύβο πλευράς περίπου 22 μέτρων, δηλαδή θα χωρούσε μέσα σε ένα μεσαίου μεγέθους κτίριο! Η Ρέα, με διάμετρο 1.500 χιλιόμετρα περίπου και σε απόσταση σχεδόν 1,5 δισ. χλμ. από τη Γη και 527.000 χλμ. από τον «μητρικό» πλανήτη της, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο από τα συνολικά 62 φεγγάρια του Κρόνου και πιστεύεται ότι αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από πάγο, έχοντας μέση επιφανειακή θερμοκρασία μείον 180 βαθμών Κελσίου. «Η ενεργή πολύπλοκη χημεία, που εμπλέκει το οξυγόνο, μπορεί να είναι πολύ συχνή στο ηλιακό μας σύστημα, ακόμα και σε όλο το σύμπαν. Αυτή η χημεία μπορεί να αποτελεί προϋπόθεση για τη ζωή. Όλα τα στοιχεία από το Cassini πάντως δείχνουν ότι η Ρέα είναι πολύ παγωμένη και στερημένη από υγρό νερό, που είναι αναγκαίο για τη ζωή όπως την ξέρουμε», δήλωσε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Μπεν Τεόλις του Νοτιοδυτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου στο Σαν Αντόνιο-Τέξας. Η ανακάλυψη των ουρανίων σωμάτων όπου υπάρχει οξυγόνο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κριτήριο για τους προορισμούς των μελλοντικών ρομποτικών και επανδρωμένων διαστημικών αποστολών. Σύμφωνα με τον Τεόλις, τα πιθανά αποθέματα οξυγόνου σε παγωμένα φεγγάρια όπως η Ρέα, μπορεί μια μέρα να παίξουν ζωτικό ρόλο για τις ανθρώπινες αποστολές. Όπως είπε, θα μπορούσαν οι αστροναύτες να θερμαίνουν και να λιώνουν αυτούς τους πάγους για να παίρνουν το πολύτιμο οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα, που αποτελούν προαπαιτούμενα για τη ζωή ζώων και φυτών. Μόνο η Ρέα και ο Τιτάν, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, έχουν αρκετά μεγάλη μάζα για να διατηρούν κάποια ατμόσφαιρα, χάρη στην έλξη της βαρύτητάς τους που συγκρατεί τα αέρια κοντά στην επιφάνειά τους, χωρίς να διαφεύγουν στο διάστημα. Όμως η ατμόσφαιρα του Τιτάνα είναι πυκνή και αποτελείται από άζωτο και μεθάνιο, με ελάχιστο οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα. Το διοξείδιο μπορεί να προέρχεται από ξηρό πάγο παγιδευμένο στο εσωτερικό του δορυφόρου ή από τα ενεργειακά φορτισμένα σωματίδια που προσπίπτουν με ορμή στην επιφάνεια του παγωμένου νερού του φεγγαριού. Μπορεί ακόμα να προέρχεται από υλικά πλούσια σε άνθρακα, τα οποία εναποτέθηκαν στη Ρέα από μικρούς μετεωρίτες που την «βομβάρδισαν» στο παρελθόν. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/11/2010_366407

Ο διάσημος φυσικός Ρ.Πενρόουζ ισχυρίζεται ότι «είδε» το σύμπαν ΠΡΙΝ το «Μπιγκ Μπανγκ» Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με την αρχική «μεγάλη έκρηξη» του σύμπαντος, το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ», αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου», μέσα από μια αιώνια διαδοχή φάσεων ( «αιώνων» ). Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος Βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (πολλά βιβλία του οποίου έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά), ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, που αποτελεί τον «απόηχο» μέχρι σήμερα του Μπιγκ Μπανγκ, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια «κυκλική» κοσμολογία. Ο Roger Penrose, σύμφωνα με το «Physics World», παρουσίασε νέες επιστημονικές εκτιμήσεις που βασίζονται στις παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP της NASA, ο οποίος μελετά τη διάχυτη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου στο σύμπαν. Η θεωρία του Πενρόουζ έρχεται σε ευθείας αντίθεση με το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του «κοσμικού πληθωρισμού», το οποίο δέχεται ότι το σύμπαν «φούσκωσε» απότομα αμέσως μετά τη δημιουργία του. Σύμφωνα με την κυρίαρχη «πληθωριστική θεωρία», το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, επεκτάθηκε υπερβολικά γρήγορα μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και σήμερα συνεχίζει ακόμα την αδιάκοπη επέκτασή του, αν και με πολύ βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το αρχικό «φούσκωμα», ώσπου να καταλήξει κάποτε σε ένα ομοιόμορφο και παγωμένο διάστημα. Όμως ο Πενρόουζ δεν συμφωνεί, υποστηρίζοντας ότι η ανωτέρω εικόνα δεν εξηγεί το πολύ χαμηλό βαθμό εντροπίας από τον οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε το σύμπαν, κάτι που επέτρεψε να υπάρξει πολύ γρήγορα ένας υπερβολικά υψηλός βαθμός «τάξης», από όπου σταδιακά ξεπήδησαν τα άστρα, οι γαλαξίες και η ζωή (του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου). Έτσι, ο Βρετανός κοσμολόγος δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος πρωτοεμφανίστηκαν τη στιγμή του Μπιγκ Μπανγκ, αλλά θεωρεί ότι ουσιαστικά προϋπήρχαν, επειδή το Μπιγκ Μπανγκ δεν ήταν ένα και μοναδικό, αλλά υπήρξαν πολλά στη σειρά στην ιστορία του σύμπαντος και κάθε φορά ένας νέος «αιώνας» ξεκινούσε. Ο Βρετανός φυσικός πιστεύει ότι κάθε φορά, στο τέλος ενός «αιώνα», το σύμπαν, μετά τη συνεχή επέκτασή του, γίνεται άπειρα μεγάλο, ώσπου τελικά κάνει την «μετάβαση» στην επόμενη φάση ( «αιώνα» ), οπότε γίνεται ξανά άπειρα μικρό, εκρήγνυται και πάλι με ένα νέο Μπιγκ Μπανγκ, αρχίσει ξανά να επεκτείνεται κ.ο.κ., σε μια κυκλική διαδοχή συμπάντων. Μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι στο μεταβατικό στάδιο η εντροπία πέφτει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, επειδή οι μαύρες τρύπες, που καταστρέφουν κάθε πληροφορία την οποία απορροφούν, εξατμίζονται καθώς το σύμπαν επεκτείνονται κι έτσι μειώνεται η συνολική εντροπία. Ο Πενρόουζ ισχυρίζεται τώρα ότι βρήκε ενδείξεις που στηρίζουν την γοητευτική αλλά και επίμαχη θεωρία του, η οποία θυμίζει ανατολική φιλοσοφία. Σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρζατνιάν του Ινστιτούτου Φυσικής του Ερεβάν στην Αρμενία, ανέλυσε στοιχεία επτά ετών από το δορυφόρο WMAP που κατέγραψε την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε περίπου 300.000 χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ και έκτοτε παρέχει πληροφορίες για την κατάσταση του πρωτογενούς σύμπαντος. Οι δύο επιστήμονες -που επίσης χρησιμοποίησαν στοιχεία από το πείραμα Boomerang στην Ανταρκτική- λένε ότι εντόπισαν σαφείς ομόκεντρους κύκλους μέσα στα δεδομένα, δηλαδή περιοχές στον «ουρανό των μικροκυμάτων», όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σαφώς μικρότερη από τις άλλες περιοχές. Σύμφωνα με τους Πενρόουζ και Γκουρζαντιάν, αυτοί οι κύκλοι μας επιτρέπουν να «δούμε» πίσω από το Μπιγκ Μπανγκ και να «διακρίνουμε» τον «αιώνα» που προϋπήρξε στο προηγούμενο σύμπαν. Οι κύκλοι, όπως ισχυρίζονται, αποτελούν απομεινάρια στο δικό μας «αιώνα», τα οποία άφησαν οι σφαιρικοί κυματισμοί των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργήθηκαν όταν οι μαύρες τρύπες συγκρούονταν στον προηγούμενο «αιώνα» . Όπως αναφέρουν, αυτοί οι κύκλοι θέτουν σε αμφισβήτηση την θεωρία του «κοσμικού πληθωρισμού», η οποία θεωρεί ότι η κατανομή των αποκλίσεων της θερμοκρασίας στο σύμπαν θα έπρεπε να είναι απολύτως τυχαία και όχι να ακολουθεί κάποια πρότυπα (εν προκειμένω κυκλικά). Όμως είναι βέβαιο ότι άλλοι κοσμολόγοι θα βάλουν στο «μικροσκόπιο» τις νέες εκτιμήσεις του Πενρόουζ, με κριτική διάθεση. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_22/11/2010_365543 http://physicsworld.com/cws/article/news/44388

Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Γιώργο πολύ χρήσιμη η παρουσίαση σου για το θέμα.

Ένα ταξίδι άνευ επιστροφής είναι πάντα φθηνότερο, ακόμη και αν προορισμός είναι ο πλανήτης Άρης. Αυτό υποστηρίζουν δύο Αμερικανοί αστρονόμοι, που απέδειξαν ότι ο εποικισμός του Κόκκινου Πλανήτη μπορεί να γίνει ευκολότερα και πιο οικονομικά αν οι αστροναύτες αντιμετωπίσουν το ταξίδι τους όπως και οι πρώτοι έποικοι της αμερικανικής ηπείρου, χωρίς να περιμένουν δηλαδή να γυρίσουν πίσω. «Κύριο μέλημά μας είναι να προωθήσουμε την εξερεύνηση του Άρη», λέει ο Ντερκ Σούλτσε-Μακούχ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που συνέγραψε το σχετικό άρθρο με τον φυσικό Πολ Ντέιβις του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Με την άποψη αυτή εξέφρασε άμεσα τη διαφωνία του ο βετεράνος αστροναύτης Εντ Μίτσελ, που υπήρξε πλήρωμα του διαστημοπλοίου «Απόλλων 14» και έγραψε στους συντάκτες της μελέτης λέγοντας ότι η ιδέα τους είναι πρώιμη. Ανάλογη θέση υιοθέτησε και η ΝΑΣΑ δια του εκπροσώπου της Μάικλ Μπρόκους, που δήλωσε ότι η υπηρεσία «θέλει τους ανθρώπους της να επιστρέφουν στη Γη». Το άρθρο με τίτλο «Πηγαίνοντας με Τόλμη» δημοσιεύθηκε στο πρόσφατο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης «Journal of Cosmology», ενώ οι συντάκτες του υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος πρέπει να αρχίσει τον εποικισμό άλλου πλανήτη ως μεθόδου προστασίας κατά της καταστροφής της Γης, ενώ εκτιμούν ότι το ταξίδι άνευ επιστροφής στον Αρη πρέπει να ξεκινήσει σε δύο δεκαετίες από σήμερα. ΟΙ συντάκτες της μελέτης προτείνουν την αποστολή ηλικιωμένων αστροναυτών (περίπου 60 ετών) καθώς μία τέτοια μακροχρόνια αποστολή θα μειώσει το προσδόκιμο ζωής των μελών της λόγω έλλειψης υγειονομικής περίθαλψης και της έκθεσης σε ραδιενέργεια. Η χρόνια έκθεση σε ραδιενέργεια είναι επίσης ικανή να πλήξει τα αναπαραγωγικά όργανα των αστροναυτών και για το λόγο αυτό η αποστολή δεν θα πρέπει να στελεχωθεί με άτομα νεαρής ηλικίας. Η πτήση προς τον Αρη θα έχει διάρκεια έξι μηνών, ενώ οι δύο επιστήμονες προτείνουν η πρώτη αποστολή να διαθέτει τέσσερις αστροναύτες, σε δύο διαστημόπλοια, που θα μπορούν να αξιοποιηθούν και ως καταλύματα στον πλανήτη. Περισσότεροι έποικοι και άλλα σκάφη ανεφοδιασμού θα ακολουθήσουν. Οι συντάκτες της μελέτης εκτιμούν ότι μία μόνιμη, επανδρωμένη βάση στον Αρη θα λειτουργήσει ως «σωσίβια λέμβος» της ανθρωπότητας, που θα αποδειχθεί ανεκτίμητη σε περίπτωση που ο πλανήτης μας καταστεί ακατάλληλος για τη συντήρηση ζωής. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_17/11/2010_364908 http://journalofcosmology.com/

«Απο τον μεγάλο επιταχυντή του CERN στο σχολικό εργαστήριο» Πενθήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο από 20-24 Νοεμβρίου 2010 με θέμα «Το πείραμα του αιώνα στο σχολικό εργαστήριο». Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, το Τμήμα Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και το Τμήμα Ερευνας και Ανάπτυξης της Ελληνογερμανικής Αγωγής συνδιοργανώνουν πενθήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο από 20-24 Νοεμβρίου 2010 με θέμα «Το πείραμα του αιώνα στο σχολικό εργαστήριο» στις εγκαταστάσεις της Ελληνογερμανικής Αγωγής στην Παλλήνη. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ελπίζουν να βρουν κάποιες απαντήσεις σε μια σειρά από θεμελιώδη, αλλά ακόμη αναπάντητα, ερωτήματα της Φυσικής ενω την ίδια ώρα μία διεθνής ομάδα επιστημόνων και εκπαιδευτικών σχεδιάζει και αναπτύσσει μία σειρά εκπαιδευτικών εφαρμογών και σεναρίων που μπορούν να βοηθήσουν στην παρουσίαση, μέσα στο σχολικό περιβάλλον, των πολύπλοκων φυσικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του Μεγάλου επιταχυντή. Για τους περισσότερους, οι συγκρουσεις σωματιδιων στον Μεγαλο Επιταχυντή Αδρονίων αποτελούν μαλλον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ενω οι εικόνες της μεγαμηχανης παραπέμπουν σε δημιουργήματα computer animation. Σημερα ομως έρχεται η ιδια η τεχνολογία να πλησιάσει την σχολική εκπαίδευση : με την χρήση διαδραστικών εφαρμογων, ο μαθητης αντιλαμβάνεται οτι τελικά η επιστημη και η τεχνολογία δεν αποτελούν γνωση που απευθυνεται αποκλειστικά και μονο στους επαιοντες αλλα ειναι προσβασιμη και απο ενα μαθητη γυμνασιου και λυκείου. Οι εφαρμογες αυτές που εχουν την δυνατοτητα να εισαχθουν επιτυχως στο αναλυτικο πρόγραμμα στοχευουν στο να καταστήσουν – επιτελους - τα πολυπλοκα φυσικα φαινομενα που λαμβανουν χωρα στην καρδια του CERN προσιτα και «ευαναγνωστα» στο ευρυτερο κοινο. Γιατι, για ποιο λογο αλλωστε αναπτυσουμε νεες τεχνολογιες αν οχι για να τις δουμε να «αγγιζουν» την καθημερινοτητα μας επιτυχως; Το πρόγραμμα «Το πείραμα του αιώνα στο σχολικό εργαστήριο», συντονίζει η κα Χρ. Κουρκουμέλη, Καθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και φιλοδοξεί να βοηθήσει την εκπαιδευτική κοινότητα στην κατανόηση των βασικών αρχών λειτουργίας του επιταχυντή, παρουσιάζοντας στους μαθητές τη διαδικασία της επιστημονικής μεθοδολογίας δίνοντας τους την ευκαιρία να επεξεργαστούν – μέσω μίας σειράς διαδραστικών εφαρμογών και εργαλείων - πραγματικά δεδομένα από τα πειράματα που εκτελούνται στο CERN. Με στόχο τοσο την ενημέρωση των εκπαιδευτικών μέσω των διαλέξεων και των παρουσιασεων των επιστημονικών δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα στο CERN όσο και την εφαρμογη τους στην εκπαιδευτικη διαδικασία μέσω διαδραστικών εφαρμογών στην σχολική τάξη και εργαστήρια, το σεμιναριο απευθύνεται σε επιστημονες, παιδαγωγούς και ειδικούς στον σχεδιασμό εκπαιδευτικου υλικου και προγράμματος. Εκτός των διακεκριμένων ξένων ομιλητών, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και την ελληνική επιστημονική παρουσία στο CERN, τους καθηγητές κκ Μ. Τσεσμελή, Ε. Γαζή και Μ. Κορατζίνο. Η Science View, η Ελληνική Ένωση Δημοσιογράφων, Συγγραφέων & Επικοινωνιολόγων της Επιστήμης και μέλος της EUSJA - European Union of Science Journalists' Associations έχει σαν βασικό της στόχο την ανάπτυξη της επικοινωνίας και των δεσμών μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας καθώς και την προώθηση των επαφών μεταξύ μελών Επιστημονικών Ενώσεων, επιστημόνων και δημοσιογράφων. Στα πλαισια των δράσεων της, η Science View υποστηριζει επικοινωνιακά αυτό το εκπαιδευτικο σεμινάριο. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_17/11/2010_364864

«Απο τον μεγάλο επιταχυντή του CERN στο σχολικό εργαστήριο» Πενθήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο από 20-24 Νοεμβρίου 2010 με θέμα «Το πείραμα του αιώνα στο σχολικό εργαστήριο». Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, το Τμήμα Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και το Τμήμα Ερευνας και Ανάπτυξης της Ελληνογερμανικής Αγωγής συνδιοργανώνουν πενθήμερο εκπαιδευτικό σεμινάριο από 20-24 Νοεμβρίου 2010 με θέμα «Το πείραμα του αιώνα στο σχολικό εργαστήριο» στις εγκαταστάσεις της Ελληνογερμανικής Αγωγής στην Παλλήνη. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ελπίζουν να βρουν κάποιες απαντήσεις σε μια σειρά από θεμελιώδη, αλλά ακόμη αναπάντητα, ερωτήματα της Φυσικής ενω την ίδια ώρα μία διεθνής ομάδα επιστημόνων και εκπαιδευτικών σχεδιάζει και αναπτύσσει μία σειρά εκπαιδευτικών εφαρμογών και σεναρίων που μπορούν να βοηθήσουν στην παρουσίαση, μέσα στο σχολικό περιβάλλον, των πολύπλοκων φυσικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του Μεγάλου επιταχυντή. Για τους περισσότερους, οι συγκρουσεις σωματιδιων στον Μεγαλο Επιταχυντή Αδρονίων αποτελούν μαλλον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ενω οι εικόνες της μεγαμηχανης παραπέμπουν σε δημιουργήματα computer animation. Σημερα ομως έρχεται η ιδια η τεχνολογία να πλησιάσει την σχολική εκπαίδευση : με την χρήση διαδραστικών εφαρμογων, ο μαθητης αντιλαμβάνεται οτι τελικά η επιστημη και η τεχνολογία δεν αποτελούν γνωση που απευθυνεται αποκλειστικά και μονο στους επαιοντες αλλα ειναι προσβασιμη και απο ενα μαθητη γυμνασιου και λυκείου. Οι εφαρμογες αυτές που εχουν την δυνατοτητα να εισαχθουν επιτυχως στο αναλυτικο πρόγραμμα στοχευουν στο να καταστήσουν – επιτελους - τα πολυπλοκα φυσικα φαινομενα που λαμβανουν χωρα στην καρδια του CERN προσιτα και «ευαναγνωστα» στο ευρυτερο κοινο. Γιατι, για ποιο λογο αλλωστε αναπτυσουμε νεες τεχνολογιες αν οχι για να τις δουμε να «αγγιζουν» την καθημερινοτητα μας επιτυχως; Το πρόγραμμα «Το πείραμα του αιώνα στο σχολικό εργαστήριο», συντονίζει η κα Χρ. Κουρκουμέλη, Καθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και φιλοδοξεί να βοηθήσει την εκπαιδευτική κοινότητα στην κατανόηση των βασικών αρχών λειτουργίας του επιταχυντή, παρουσιάζοντας στους μαθητές τη διαδικασία της επιστημονικής μεθοδολογίας δίνοντας τους την ευκαιρία να επεξεργαστούν – μέσω μίας σειράς διαδραστικών εφαρμογών και εργαλείων - πραγματικά δεδομένα από τα πειράματα που εκτελούνται στο CERN. Με στόχο τοσο την ενημέρωση των εκπαιδευτικών μέσω των διαλέξεων και των παρουσιασεων των επιστημονικών δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα στο CERN όσο και την εφαρμογη τους στην εκπαιδευτικη διαδικασία μέσω διαδραστικών εφαρμογών στην σχολική τάξη και εργαστήρια, το σεμιναριο απευθύνεται σε επιστημονες, παιδαγωγούς και ειδικούς στον σχεδιασμό εκπαιδευτικου υλικου και προγράμματος. Εκτός των διακεκριμένων ξένων ομιλητών, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και την ελληνική επιστημονική παρουσία στο CERN, τους καθηγητές κκ Μ. Τσεσμελή, Ε. Γαζή και Μ. Κορατζίνο. Η Science View, η Ελληνική Ένωση Δημοσιογράφων, Συγγραφέων & Επικοινωνιολόγων της Επιστήμης και μέλος της EUSJA - European Union of Science Journalists' Associations έχει σαν βασικό της στόχο την ανάπτυξη της επικοινωνίας και των δεσμών μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας καθώς και την προώθηση των επαφών μεταξύ μελών Επιστημονικών Ενώσεων, επιστημόνων και δημοσιογράφων. Στα πλαισια των δράσεων της, η Science View υποστηριζει επικοινωνιακά αυτό το εκπαιδευτικο σεμινάριο. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_17/11/2010_364864

Καλησπέρα σε όλους Νέος στην παρέα και επειδή θα με ενδιέφερε η παρατήρηση μεταβλητών θα ήθελα την γνώμη σας για αυτό το βιβλίο: Observing Variable Stars του David H.,Levy. (http://www.papasotiriou.gr/product.ebook.asp?pfid=502279&prid=190704 ) ή για όποιο άλλο εσείς θα μου προτείνατε. ευχαριστώ

Οι επιστήμονες του ευρωπαϊκού οργανισμού πιστεύουν ότι με τον επιταχυντή που έχουν θέσει σε λειτουργία θα βρουν μέσα στο 2011 αποδείξεις για την ύπαρξη και άλλων διαστάσεων. Οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) είναι καταχαρούμενοι γιατί τα πειράματα του μεγάλου υπόγειου επιταχυντή έχουν ήδη ξεπεράσει κάθε προσδοκία, με αποτέλεσμα να ευελπιστούν ότι ακόμα και του χρόνου είναι δυνατό να προκύψουν οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη κι άλλων διαστάσεων στο σύμπαν, πέρα από τις ήδη γνωστές τέσσερις, τις τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και τον χρόνο. Επίσης, εκτιμούν ότι μέχρι το τέλος του 2011 θα μπορέσουν να ξεκαθαρίσουν αν όντως υπάρχει το μυστηριώδες υποατομικό σωματίδιο «μποζόνιο του Χιγκς». Ο φυσικός Γκουίντο Τονέλι, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, εκτίμησε ότι καθώς το 2011 θα αυξηθεί η ενέργεια με την οποία θα γίνονται οι συγκρούσεις πρωτονίων στον επιταχυντή, η αναζήτηση έξτρα διαστάσεων θα διευκολυνθεί. Προς το παρόν, ο επιταχυντής κάνει προσωρινά συγκρούσεις ιόντων μολύβδου, πριν ξαναγυρίσει στη βασική «δουλειά» του, τις συγκρούσεις πρωτονίων. Στις 6 Δεκεμβρίου το τεράστιο μηχάνημα θα τεθεί πάλι εκτός λειτουργίας για συντήρηση και θα επαναλειτουργήσει το Φεβρουάριο του 2011, οπότε αρκετοί φυσικοί αναμένουν και τις πρώτες κρίσιμες ανακαλύψεις. Μετά, ο επιταχυντής θα κλείσει για μια ακόμη φορά και θα ξαναλειτουργήσει το 2013, οπότε πλέον θα «τρέξει» στο μέγιστο της ενεργειακής ισχύος του για τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα όμως με τις επιστημονικές αναζητήσεις τους, οι ερευνητές του CERN έχουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους. Έτσι, σύμφωνα με τη βρετανική «Guardian», 20 φυσικοί του πειράματος «Άτλας» δημιούργησαν τη δική τους δισκογραφική εταιρία, τη Neutralino Records, που φέρει το όνομα του, προς το παρόν, θεωρητικού υποατομικού σωματιδίου νετραλίνο. Ήδη ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Resonance» (Αντήχηση ή Συντονισμός). Οι μουσικές αναζητήσεις των επιστημόνων του CERN περιλαμβάνουν από κλασικά κομμάτια στο πιάνο μέχρι τραγούδια ποπ. Σκεφτείτε τι έμπνευση θα έχουν, αν πράγματι ανακαλύψουν νέες διαστάσεις! http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/11/2010_364612

Το «διαστημικό παρατηρητήριο» James Webb θεωρείται πως θα αποτελέσει μία από τις «ναυαρχίδες» της NASA και διάδοχο του Hubble- ωστόσο, αποδεικνύεται όλο και πιο ακριβό, καθώς, σύμφωνα με πρόσφατη αναφορά ειδικής επιτροπής, απαιτούνται άλλα 1,5 δισ. δολάρια για να είναι εφικτή η εκτόξευσή του 2015. Στην καλύτερη περίπτωση, η επιτροπή εκτίμησε το συνολικό κόστος του τηλεσκοπίου στα 6,5 δισεκατομμύρια, τη στιγμή που πριν από δύο χρόνια υπολογιζόταν πως θα βρισκόταν στα 5. Το ποσό αυτό αναμένεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο εάν η ημερομηνία εκτόξευσης αναβληθεί για μετά το Σεπτέμβριο του 2015. Την αναφορά ζήτησε η γερουσιαστής Μπάρμπαρα Μικούλσκι, των Δημοκρατικών, και το τελικό της συμπέρασμα ήταν πως οι εκτιμήσεις κόστους ήταν προβληματικές εξαρχής. Ωστόσο, κατά τα άλλα, η επιτροπή θεωρεί πως το όλο πρόγραμμα βρίσκεται σε καλό σημείο από τεχνικής πλευράς. «Όλοι έχουμε δει τα εκπληκτικά αποτελέσματα της λειτουργίας του Hubble. Το James Webb είναι πολύ πιο ισχυρό, τουλάχιστον 100 φορές» είπε ο αστρονόμος και μέλος της επιτροπής, Γκαρθ Ίλινγκγουορθ, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Το Hubble μεταφέρθηκε σε τροχιά μέσω διαστημικού λεωφορείου το 1990, και έχει αποτελέσει ένα ερευνητικό εργαλείο ζωτικής σημασίας, με καθοριστική επιρροή στην πρόοδο της αστροφυσικής- και ειδικότερα σε λήψεις εικόνων άλλων γαλαξιών. Σε ανακοίνωσή του, ο επικεφαλής της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, εξέφρασε τη λύπη του για την άνοδο του κόστους: «Λυπάμαι που δεν καταφέραμε να διατηρήσουμε τον έλεγχο των εξόδων στο βαθμό που θέλαμε, κάτι το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε σε κάθε μας πρόγραμμα, καθώς γνωρίζουμε τη σημασία του για τον Αμερικανό φορολογούμενο». http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/11/2010_363999

Κι εδω... http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/11/2010_363382

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός διακεκριμένου Έλληνα 31 ετών στο GK της Κυριακάτικης Καθημερινής. Ο Ηλίας Ρουσσος βραβευμένος για τα αποτελέσματα της διδακτορικής του έρευνας … Τα υπόλοιπα στο GK.

Ένα στα τέσσερα άστρα σαν τον ήλιο μας, που υπάρχουν στο γαλαξία μας, μπορεί να διαθέτει σε τροχιά γύρω του πλανήτες στο μέγεθος της Γης, πράγμα που αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα να υπάρχουν -και κάποτε να βρεθούν- εξωπλανήτες, οι οποίοι θα φιλοξενούν ζωή, σύμφωνα με μια νέα μελέτη Αμερικανών αστρονόμων. Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα «πλανητική απογραφή», που έγινε από ερευνητές του τμήματος αστρονομίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, με χρηματοδότηση της NASA, υπό τον Άντριου Χάουαρντ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το BBC, το «Nature», καθώς και το «Science» (όπου δημοσιεύτηκε η σχετική μελέτη), δείχνει ότι οι μικρότεροι μάλλον (σαν τη Γη) παρά οι μεγαλύτεροι (σαν το Δία) είναι οι πλανήτες που βρίσκονται σε κοντινή τροχιά γύρω από τα άστρα τους. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι περίπου το 1,6% των άστρων έχουν αέριους γίγαντες συνοδούς όπως ο Δίας, το 6,5% διαθέτουν πλανήτες με μεσαίου μεγέθους μάζα (20-30 φορές μεγαλύτερη από τη Γη), παρόμοια με του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Ένα 11,8% των άστρων διαθέτουν πλανήτες με μέγεθος τρεις έως δέκα φορές μεγαλύτερο από τη Γη. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι το 23% (σχεδόν ένα στα τέσσερα) των άστρων του γαλαξία μας διαθέτουν γύρω τους ακόμα μικρότερους βραχώδεις πλανήτες, λίγο-πολύ σαν τη Γη. «Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο γαλαξίας μας με τα περίπου 200 δισεκατομμύρια άστρα του, έχει τουλάχιστον 46 δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης, χωρίς να υπολογίζουμε όσους «γήινους» πλανήτες περιφέρονται γύρω από τα άστρα τους σε πιο μακρινές τροχιές», δήλωσε ο ερευνητής Τζέοφ Μάρσι. Επί πέντε χρόνια, οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης, μελετώντας 166 άστρα σαν τον ήλιο μας, σχετικά κοντά στο δικό μας ηλιακό σύστημα (σε απόσταση μέχρι 80 ετών φωτός), αναζητώντας να βρουν σε αυτά τα αστρικά συστήματα πλανήτες με μάζα τρεις έως 1.000 φορές μεγαλύτερη από της Γης. Η αναζήτηση έδειξε ότι οι μικροί πλανήτες, που είναι πιο όμοιοι με τον δικό μας, υπερτερούν σε σχέση με τους μεγάλους, πράγμα που αυξάνει τις πιθανότητες για εύρεση ζωής. «Οι πλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη είναι σαν τους κόκκους της άμμου σε μια παραλία - βρίσκονται παντού. Η επίγεια τεχνολογία μας δεν μπορεί (ακόμα) να διακρίνει τους ‘κόκκους της άμμου’, τους πλανήτες σαν τη Γη, αλλά μπορούμε να εκτιμήσουμε τον αριθμό τους», ανέφερε ο Χάουαρντ. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, όπως είπε, το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA, που από τον Μάιο του 2009 «χτενίζει» τον ουρανό για εξωπλανήτες (θα μελετήσει γύρω στα 156.000 άστρα και τα συστήματά τους), αναμένεται να ανακαλύψει τους επόμενους μήνες τουλάχιστον 120 έως 260 «γήινους» κόσμους, αν και δεν αποκλείεται πολλοί από αυτούς να έχουν τροχιές τόσο κοντινές στο άστρο τους, ώστε να μην είναι φιλόξενοι για την ανάπτυξη ζωής. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/10/2010_361944

Επειδή κάποτε ήμουν κι εγώ σε αντίστοιχη θέση θα σου πω την άποψη μου. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αποσαφηνίσεις του στόχους που θες να παρατηρείς, αν αργότερα θα θέλεις να ασχοληθείς με την αστροφωτογραφια και τέλος αν θα έχεις ένα σημείο παρατήρησης ή θα πρέπει να μετακινείσαι. Αν κι έχω ελάχιστη εμπειρία πιστεύω ότι όλα τα προηγούμενα είναι απαραίτητο να τα έχεις ξεκαθαρίσει για να μπορείς να αποφασίσεις τι πραγματικά χρειάζεσαι και τι θα χρησιμοποιήσεις. Σκέψου πάντως και το ενδεχόμενο να αγοράσεις κάτι μεταχειρισμένο. Για παράδειγμα κάποτε ήθελα να αγοράσω ένα ρομποτικό SC8 που κόστιζε περί τα 2000 Ε και τελικά αγόρασα μια βάση HEQ5 Pro, ένα Celestron ED80 και ένα SC8 όπου μαζί με κάτι προσοφθάλμια κόστισαν λιγότερο από 1400 Ε και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Αν και από ότι καταλαβαίνω o προϋπολογισμός σου είναι αρκετά παρακάτω θα πρέπει, πάντα κατά την γνώμη μου, να κάνεις μια συμφέρουσα αγορά κάτι που δεν σημαίνει υποχρεωτικά φτηνή αγορά. Ίσως να πρέπει να περιμένεις μέχρι να μπορείς να διαθέσεις περισσότερα χρήματα. Τέλος όσον αφορά το go-to είναι μια μεγάλη ευκολία που σου παρέχουν οι αντίστοιχες βάσεις αλλά πάντα σύμφωνα με την μικρή μου εμπειρία, τον ουρανό μπορείς να τον μάθεις πολύ καλά ακόμα κι έτσι (με ρομποτικό). Ούτως ή άλλος δεν αξίζει να παρατηρείς στόχους αν δεν ξέρεις να τους αναγνωρίζεις μόνος σου στον ουρανό. Κλείνοντας σου προτείνω να μην βιαστείς. Καλή επιτυχία

εχεις πμ

Αγαπητοί φίλοι Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος έχει ασχοληθεί με αστροφωτογραφια στο Υπέρυθρο. Αν κάποιος δηλαδή έχει φωτογραφήσει στόχους μόνο στο υπέρυθρο. Με ένα … σχετικά γρήγορο ψάξιμο στο internet βρήκα κάποιες πληροφορίες σχετικά με τις προϋποθέσεις για μια τέτοιου είδους φωτογράφηση και μεταξύ άλλων σημαντικό είναι το seeing και το υψόμετρο. Στην δική μου περίπτωση έχω πρόσβαση σε ένα χωριό των Καλαβρύτων στα 1100μ υψόμετρο, σχετικά κοντά στον ‘’Αρίσταρχο’’. Μάλιστα θα μπορούσα να ανέβω και σε αυτό το υψόμετρο (2340μ) ίσως και στο ίδιο σημείο. Επειδή θα με ενδιέφερε μια φωτογράφηση μόνο στο υπέρυθρο αν κάποιος έχει ασχοληθεί ή γνωρίζει που μπορώ να βρω εξειδικευμένη γνώση θα ήταν καλοδεχούμενη οποιαδήποτε βοήθεια.

αξιος...

εχεις πμ

Μπράβο παιδιά. Συγχαρητήρια σε όλους…. και χίλια ευχαριστώ. =D>

http://www.ras.org.uk/news-and-press/157-news2010/1867-300-solar-mass-star