Δεν συνηθίζω να κάνω κριτική της τέχνης (υπάρχουν εξαιρέσεις) από την στιγμή που έμαθα πως η αισθητική αποτελεί απλώς ένα συστατικό της -για πολλούς σήμερα όχι το σημαντικότερο- και αν και ουδέποτε θα το έβαζα στο σαλόνι μου (ο Στρατάρχης θα το έκαιγε στο τζάκι δίχως αμφιβολία), οφείλω να πω πως οι καπνιστές καπνοσύριγγος που είναι εξοικειωμένοι με την Δανέζικη σχολή ελεύθερης φόρμας θα αναγνώριζαν στο έργο μια τελετουργική, επιτρέψτε μου να πω, ανάδειξη των χαρακτήρων του υλικού και ενδιαφέροντα τον τρόπο μέσω του οποίου ο τεχνίτης πραγματεύεται την αρχή του form follows function, αποπειρώμενος να δημιουργήσει μια αρτ ντεκώ αυθεντικότητα.