kkokkolis

Ουπς! Εκ παραδρομής. Ελπίζω να μην έθιξα ούτε την Λακωνία, ούτε την Μεσσηνία. Μου έδωσες όμως την ιδέα: Αν το έβαζες επάνω στον Ταΰγετο;

Το έχω και εγώ στο καλάθι εδώ και μήνες και δεν πατάω το κουμπί. Μάλλον δεν πρέπει να το αγοράσεις τελικά εσύ αλλά ένας άλλος Καλαματιανός που να διαμένει σε ικανή απόσταση. Εμένα θα με βόλευε ο Σωτήρης καθώς βλέπω προς το σπίτι του, αν και ο σωλήνας πρέπει να δείχνει προς τα κάτω. Εκτός αν το στήσω σπίτι μου και επισκεφτώ με το Nexstar την ταράτσα του Σωτήρη. Πράγματι, ευκολότερος τρόπος δεν υπάρχει;

Για γρήγορες ματιές, μπαλκονάτο. Έριξα μόλις μια τέτοια, έχει αέρα, συννεφάκια και κακό seeing. Δεν χρειαζόταν να βάλω το Kydex για να εκτιμήσω την κατάσταση. Έχεις πμ Τάσο.

Επιστροφή από τους Δελφούς, Ο χρόνος και το ποτάμι, Νικηφόρος Βρεττάκος, 1957 Δίπλα μας πάνω στό ἅρμα του, ταξίδευε ὁ Ἡνίοχος. Ἀκολουθοῦσαν πίσω μας οἱ Φαιδριάδες. Ἀντίλαλοι παράξενοι γύριζαν μές στή νύχτα, μιά νύχτα πού δέν ἔμοιαζε ὅπως τίς ἄλλες νύχτες τοῦ κόσμου᾿ τόσο πού, μπρός της, παραμέρισαν ἀκόμα κι οἱ βασιλικές νύχτες τῶν παιδικῶν μου χρόνων. Ἤτανε τόσο διάφεγγα ὅλα καί ξεχωρίζαν τά βουνά τόσο φωτεινά, πού ἔμοιαζε σάμπως κάποιος συμπαντικός λαμπαδηφόρος, τοῦ Πυθίου Ἀπόλλωνος Ἀποσταλμένος, τρέχοντας στά ὕψη, νά μᾶς συνόδευε φωτίζοντας μ' ἕναν πυρσό πάνω μας τόν ὁρίζοντα. Πάνω ἀπ' τά ἐλάτια τοῦ βουνοῦ, ὁλόχρυσο, παιχνιδίζοντας, ἔτρεχε ἀνάλαφρο μαζί μας το δρεπάνι τοῦ φεγγαριοῦ, σάν ἀλαφάκι, ὥσπου ἔδυσε τέλος κι ὁ κόσμος ἄλλαξε σάμπως νά γύρισε ὁ Θεός σελίδα. Σάμπως νἄγινε πάνω μας μιά παράξενη ἄνοιξη, ὁ οὐρανός ἔμοιαζε με κλαδί ἀνθισμένο. Ὄρθιος ὁ Ἡνίοχος στό πλάϊ μας πάντα, λάσκαρε κάθε τόσο τά γκέμια, κοίταζε πάνω του τό σύμπαν καί χαμογελοῦσε. Βλέπαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο παραξενεμένοι. Δέν ξέραμε ἄν ἤτανε νύχτα στή γῆ ἤ μέρα, κάπου, σέ κάποιον κόσμον ἄλλο. Καί δέν ξέραμε τί εἶχε συμβεῖ πάνω στή γῆ. Νιώθαμε τήν ψυχή μας θησαυρισμένη μουσική. Φεύγαμε κι οἱ καρδιές μας χτυποῦσαν ὅπως τό πρωΐ οἱ καμπάνες. Θά τελειώσει; Μέσα μας ζούσαμε ἕναν φόβο. Τοῦτο τό ταξίδι μπορεῖ σέ λίγο νά τελειώσει; Θεέ μου, θά τελειώσει; Καί τί θά γίνει αὐτό τό φῶς ὅλο πού ἀναδιπλώνεται καί ξεχειλίζει καί κυλάει παντοῦ, σέ μιάν ἀδιάκοπη ἄμπωτη, σάν νά μή χωράει; Τά πάντα ἔλαμπαν σάμπως νά βγήκανε ὅλες οἱ ἄνοιξες τῶν αἰώνων στό στερέωμα καί βάδιζαν σιγά -σιγά βαστάζοντας ἀστέρια καί λουλούδια στά χέρια τους. (Καί γιά πρώτη φορά νιώθαμε πώς ὑπάρχουνε στόν κόσμο αὐτόν ὧρες πού εἶναι ἔξω ἀπό τό χρόνο. Πού δέν ξέρεις πόσο διαρκοῦνε. Μῆνες; Χρόνια; Αἰῶνες; Πού ἰσοζυγιάζουν ὅλη μας τή ζωή). Ἄς μή τελειώσει! Χωρίς κουβέντα, χωρίς ψίθυρο, σά νἆχαν οἱ λέξεις ὅλες εἰπωθεῖ, σά νά μήν ἔκανε, σά νά μή ξέραμε καμιά γλώσσα, ὅπως τ' ἀστέρια καί τά ἔλατα τοῦ Παρνασσοῦ, σιωπούσαμε. Ἕνα δάκρυ εἶναι μιά γλώσσα πού μιλεῖ μ' ἀναρίθμητες λέξεις, κάτω ἀπ' τήν ἁγιωσύνη τοῦ στερεώματος, ὅταν γυρνᾶς ἀπ' τούς Δελφούς, μέ μόλις συγκρατημένους τούς λυγμούς. Νομίζαμε πώς κάτι ἀκούονταν ἁπαλά, σάμπως πάνω ἀπ' τ' ἀστέρι της νἄπαιζεν ἡ Σαπφώ τή λύρα της᾿ ἐνῶ ὅλα σιωπούσανε κι ἐμεῖς, καί τ' ἄστρα, κι οἱ ποιητές τῶν αἰώνων, καί τ' ἀγέρι τό κοιμισμένο στίς ἐλιές πάνω καί δέν ἀκούγονταν παρά μόνο οἱ ἀντίλαλοι τῶν Φαιδριάδων, πού βούϊζαν κι ἀντιβούϊζαν μέσα σέ ὅλη τή νύχτα, τή νύχτα αὐτή τήν πιό ὄμορφη τῆς ζωῆς μας πού ποτέ δέν θά ξανάρθει, ἀντίλαλοι πού ἔμοιαζαν σάμπως κάποιος πρωτάγγελος μές στή σιωπή, ὄρθιος, νά ἐπαναλάβαινε: "Ὤ, μά τόν Δία! Τί χρειάζονται οἱ λέξεις στήν ἀγάπη;" Πέφτουν σάν κρίνα οἱ διάττοντες, οἱ ἀντίλαλοι σαλεύουν τίς γιασεμιές τῶν οὐρανῶν. Δέν εἶχε μείνει πόρτα κλειστή. Λουλούδι ὁλάνθιστο. Ἄστρο σβυστό. Χαμήλωνε ντυμένη ὅλες τίς χάρες της ἡ παντοδυναμία! Καί καθώς ταξιδεύαμε, νιώθαμε ὡς νά μήν ἦταν δρόμος κάτω ἀπ' τά πόδια μας καί γῆς. Σάν νά μᾶς πήγαινε λικνίζοντάς μας πάνω του ἕνα τρελλό ποτάμι! Ξέχειλη θάλασσα, καρδιά, ὅπου θέλεις πήγαινέ μας!

Μου μπήκε η ιδέα να φτιάξω και ένα τέτοιο από μέσα. Με τι να το κολλήσω άραγε;

Ημίμετρα

Πωλείται και σαν Bushnel Ares 5 πλέον. http://www.opticsplanet.net/printable-bushnell-dob-5-compact-truss-tube-dobsonian-telescope-opticsplanet-edition.html Και δεν μπορούσαν να μην τηρήσουν την παράδοση των Bushnel, Tasco, Bluevision κλπ που επιτάσσει να φωτογραφίζονται τα Νευτώνια ανάποδα.

The Queen of Night, Bliss Carman, 1931 Mortal, mortal, have you seen In the scented summer night, Great Astarte, clad in green With a veil of mystic light, Passing on her silent way, Pale and lovelier than day ? Mortal, mortal, have you heard, On an odorous summer eve, Rumors of an unknown word Bidding sorrow not to grieve, -- Echoes of a silver voice Bidding every heart rejoice ? Mortal, when the slim new moon Hangs above the western hill, When the year comes round to June And the leafy world is still, Then, enraptured, you shall hear Secrets for a poet's ear. Mortal, mortal, come with me, When the moon is rising large, Through the wood or from the sea, Or by some lone river marge. There, entranced, you shall behold Beauty's self, that grows not old.

Nebula Chroma, Sonia King, 2009 Μωσαϊκό, Children's Medical Center of Dallas Ποιός έχει ανοσία στην ομορφιά;

New Horizon, Joy Alyssa Day

The Origin of Meteorites, Joy Alyssa Day Chabot Space & Science Center

Waves, Joy Alyssa Day

3rd Moon, Joy Alyssa Day

Snow Spiral, Joy Alyssa Day Vitraille

Up Close and Personal, Joy Alyssa Day Vitraille Ένας κομήτης συναντά την μοίρα του...

Deep Space, Joy Alyssa Day Vitraille

Welcome Home, Joy Alyssa Day Vitraille This painting depicts the scene described by the Apollo 12 Astronauts as they were returning to Earth from the Moon. The Sun is directly behind Earth, giving a glorious ring of rainbow sunrise all the way around. With the full moon behind them, its image reflected in the Indian Ocean, the nightside sea was lit up and sparkling. Venus, brilliant, floated in the sky, cradled among the stars of the Milky Way.

Radiant Panorama, Joy Alyssa Day Vitraille

First Kiss, Joy Alyssa Day Vitraille

Διάττων Αστήρ, Witold Pruszkowski, 1884 Ελαιογραφία σε καμβά

Προσκύνηση των Μάγων, San Maria Trastevere

Προσκύνηση των Μάγων, Jaume Huguet, 1464μχ Museu d'Història de la Ciutat, Reial Capella de Santa Àgueda, Βαρκελώνη

Рождество Христово. Поклонение волхов

Προσκύνηση των Μάγων, Giovanni di Paolo, 1450μχ National Gallery of Art, Washington D.C.