wereniki

Κι εγώ Γαιόφως το ξέρω και αυτό χρησιμοποιώ, αλλά το σκιόφως είναι οξύμωρο και μ’ αρέσει!

Επιτέλους, να κι ένα καλό νέο μετά από ένα πολύωρο, εξαντλητικό και δύσκολο δημοτικό συμβούλιο... Οι Dead Can Dance -των Lisa Gerrard και Brendan Perry- είναι και πάλι μαζί και επανέρχονται ξανά στο προσκήνιο, έπειτα από 16 χρόνια, με νέα δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο "Anastasis"!!! Για τον τίτλο "Anastasis", ο Perry -ως εμπνευστής- εξηγεί, πως προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και συμβολίζει την αναγέννηση. Σε μία περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται σε δύσκολη θέση, οι Dead Can Dance χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα για να τιτλοφορήσουν την μετά από 16 χρόνια επιστροφή τους, ενώ επίσης χαρίζουν ελληνικές ονομασίες σε τρία από τα κομμάτια του άλμπουμ τους: "Anabasis", "Agape" και "Amnesia". “Anabasis” http://www.youtube.com/watch?v=u1g0Z0APed0 “Agape” http://www.youtube.com/watch?v=po63khb3d5o ”Amnesia” "Children of the sun"

Το ξέρατε ότι, ο Τζέιμς Κουκ, ο άνθρωπος που εξερεύνησε την Αυστραλία, την Τασμανία, την Ταϊτή και τη Χαβάη και έδωσε το όνομα στα καγκουρό, εκτός από υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού της Μ. Βρετανίας, ήταν και ερασιτέχνης αστρονόμος;!!! Το όνομά του είναι ταυτισμένο με το ταξίδι και την περιπέτεια, αλλά ο βρετανός θαλασσοπόρος ήταν επίσης αυτοδίδακτος επιστήμονας, επιδέξιος χαρτογράφος και πρακτικός γιατρός. Και όπως αναφέρει ο κ. Χάρης Βάρβογλης, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, ο άγγλος πλοίαρχος Τζέιμς Κουκ ήταν ο αρχηγός της επιστημονικής αποστολής, που παρατήρησε τη διάβαση της Αφροδίτης του 1769 από την εξωτική Ταϊτή! Στα τέλη Αυγούστου του 1768 με το ιστιοφόρο "Endeavour" (δηλαδή, προσπάθεια) ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι του! (Να πω τώρα, ότι δεν ζηλεύω; Δεν θα το πω, γιατί θα είναι μέγα ψέμα) Στο σημείο από το οποίο έκανε ο Κουκ τις παρατηρήσεις του χτίστηκε 100 χρόνια αργότερα αυτός ο φάρος!!!

Στις 21 Αυγούστου 2012, όταν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός βρίσκονταν 400 χιλιόμετρα πάνω από τις ΗΠΑ, ένας αστροναύτης πήρε αυτή τη μοναδική φωτογραφία της νέας σελήνης μετά την δύση του ήλιου.

"Η τρελή του φεγγαριού" Έτρεχες μες στη νύχτα βγάζοντας άναρθρες κραυγές. "Είναι η τρελή του φεγγαριού", φώναζε κάποιος. Μα ήσουν το φεγγάρι κι εγώ ο τρελός. (1981) Αντώνης Περαντωνάκης "Ακίδες και δήγματα', εκδ. Πλέθρον

και αυτό: "Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω" Στίχοι: Πυθαγόρας Μουσική: Απόστολος καλδάρας Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας & Γιάννης Φέρτης (ντουέτο ) Σαν ήμουνα παιδί κι εγώ φτερούγισα απ' την κούνια όμως μαχαίρια έβλεπα στης Πόλης τα καντούνια Κυνηγημένος μιαν αυγή ετράβηξα τους δρόμους φωτιά στα πόδια μου η γη κι η μοναξιά στους ώμους Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω και μια πέτρα για να ξαποστάσω τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω απ' όσα πέρασα

Λόγω ημέρας... 90 χρόνια από το Μικρασιατικό ξεριζωμό. "1922. Η Ανατολή γλυκύτατη πάντα, για σονέτο — κάτι τέτοιο. Όλα ήταν ήμερα και αβρά εκείνο το φθινόπωρο. Ο εχτρός είχε κατεβεί στην πόλη μας, το Αϊβαλί. Και στο λιμάνι είχαν αράξει βαπόρια με αμερικάνικες παντιέρες. Διαταγή: Το σάπιο εμπόρευμα —τα παιδάκια κ' οι γυναίκες— θα μπαρκέρναν για την Ελλάδα. Μα οι άντρες, από δεκαοχτώ ίσαμε σαράντα πέντε χρονώ, θα φεύγαν για το εσωτερικό, σκλάβοι στα εργατικά τάγματα… …Ήμουν δεκαοχτώ χρονώ. Δεν ήμουν εμπόρευμα για την Ελλάδα, μήτε μια οκά• μήτε λίγο σάπιο πράμα — τίποτα". Απόσπασμα από το βιβλίο του ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ "Το Νούμερο 31328'. Στην αρχική του μορφή γράφτηκε το 1924 και ξαναδουλεύτηκε το 1931, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά. Η επιτυχία που σημείωσε τότε ήταν τεράστια, ακόμα και έξω από τον ελληνικό χώρο. Σμύρνη- Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922 http://www.youtube.com/watch?v=qEkNdNEXucM&feature=player_embedded#at=254

Το άλλο πρόγραμμα έχει να κάνει με το "Άξιον Εστί" του Ελύτη! Μια προσέγγιση στο μεγάλο αυτό έργο μέσα από άξονες χρωμάτων, συμβόλων, ανάγλυφου - τεσσάρων βασικών στοιχείων του πλανήτη μας, αρχαιολογίας κ.λπ. Μια ιδέα για τα χρώματα: Κόκκινο Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν... Αιμάτινος θρόμβος ο σωσίας του ήλιου... Κόκκινο αίμα της νιότης και του θανάτου... Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα... ..................................κ.λπ. Γαλάζιο: Ελληνικό τοπίο, ουρανός θάλασσα και... Με την πρώτη νεότητα, ν' ανεβώ στο γλαυκό τ' ουρανού... Ελαιώνες λοξούς με γαλάζιο ανάμεσα στα δάχτυλα... Πουλιά το βάρος της καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε... Πράσινο.....Χρυσό.... Άσπρο.... Μια ιδέα για τα 4 στοιχεία: Το νερό Αλλά λίγο το νερό Για να το 'χεις θεό Και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του... Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα γάζες αιθέρος αλεύκαντες... ..............κ.λπ. Οι άνεμοι ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ οι άνεμοι που ιερουργούνε που σηκώνουν το πέλαγος σα θεοτόκο που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια που σφυρίζουν στα όρη και έρχονται... Ύστερα και οι άνεμοι όλοι της φαμίλιας μου έφτασαν τ' αγόρια με τα φουσκωμένα μάγουλα... και άλλοι γέροντες γνώριμοι παλαιοί οστρακόδερμοι γενειοφόροι... ................κ.λπ.............κ.λπ........... Τι έργο είναι αυτό θεέ μου! Όσο το διαβάζω, τόσο το αγαπώ! .............. (Αυτά κάνω και μετά έχω και ενοχές, για την επιρροή που ασκώ στους μαθητές μου δεδομένου ότι, και τα άλλα 2 προγράμματα πάλι έχουν να κάνουν με δικές μου αγάπες: "οι πλανήτες και οι δορυφόροι" τους και το γνωστό "Το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας".)

Μια μικρή ανάπαυλα μέσα στον πυρετώδη ρυθμό προετοιμασίας των προγραμμάτων, που θα υλοποιήσουμε τη φετινή διδακτική χρονιά με τους μαθητές μου, και μια μικρή γεύση από τα βιβλία που προσαρμόζω στις ειδικές τους ικανότητες: "Τι ζητάει ο Ζήνων;" της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, εκδόσεις ύψιλον. Αλλάζει ο κόσμος όταν τον βλέπουνε αλλιώς δυο μάτια που ‘χουνε του φεγγαριού το φως! Και σκάβουν, σκάβουν μες στο χρόνο Ν’ ανοίξουνε για τη χαρά ένα δρόμο. Ρυάκι είναι που κυλά, σπαθί που γύρω αστράφτει ψάρι ή χαρά και σπαρταρά στης γλώσσας σου την άκρη. Απ’ την ουρά της κράτα τη την πιο λαμπρή σου μέρα. κοντά σου είναι το παντού και όχι παραπέρα... Οι πίνακες είναι του Χρήστου Κεχαγιόγλου, αφού στο project αυτό θα δουλέψουμε και πάνω σε πίνακες του γνωστού ζωγράφου.

Το άκουσα στο ραδιόφωνο του αμαξιού επιστρέφοντας σπίτι, και το θυμήθηκα. Απλά είναι...υπέροχο!!!

"έλεος της νύχτας" εξαϋλώνοντας το υπαρκτό των αισθήσεων προσφέρει το δικό της υπέρτατο έλεος η νύχτα επουλώνει κάθε πληγή σβήνει απαλά κάθε μνήμη μέσα στην παγκόσμια συνείδηση στο άφθαρτο βελούδο της η ψυχή αιωρείται σαν πούπουλο υπερβαίνει την ανθρώπινη αγάπη και ταξιδεύει στους μυστικούς δρόμους του γαλαξία με μιαν εκθαμβωτική ακεραιότητα Τόλης Νικηφόρου, από την ποιητική συλλογή "το διπλό άλφα της αγάπης", 1994

Τώρα είδα την ανάρτηση του Κωνσταντίνου. Όντως στο imaginarium θα βρείτε πολλά!

Εξάλλου, κάποιοι από δω μέσα έχουνε βγάλει την ...παιδικότητά τους και στα τηλεσκόπιά τους! Ονόματα δε λέμε

Και εν τέλει, σας βλέπω να μετακομίζετε εσείς στα δωμάτια των παιδιών σας!

Εάν δε τα πείσετε, να χρησιμοποιήσουν τον κουμπαρά, μπορεί και να τους αγοράσετε αυτό!

και να τοποθετήσετε στον τοίχο ή στην πόρτα τη μεζούρα, που θα ελέγχετε το ύψος του!

Α! και μην ξεχάσετε, να βάψετε και το καρεκλάκι του μικρού

και εξηγήστε στα παιδιά, τι είναι και σε τι χρησίμευε ένας...κουμπαράς! (ούτως ή άλλως άδειος και διακοσμητικός θα είναι)

φτιάξτε και κρεμάστε "φευγάτα" φωτιστικά,

κεντήστε και πετάξτε σ' ένα κρεβάτι πάνω κανένα μαξιλάρι(όλα τρελαίνονται να παίζουν με μαξιλάρια),

..στηρίξτε τα βιβλία, να μην πέφτουν,

Ρολόγια για τοίχους και κομοδίνα..