Κι εμένα η Ικάρων ήταν παιδικό όνειρο μέχρι που απέκτησα αστιγματισμό και μυωπία Αλλά τελικά συμβιβάστικα με την ιδέα πως δεν κάνουν όλοι για όλα.... Όσον αφορά τα είδη οπτικής πάντα μου αρέσαν αλλά όχι πάνω μου.... μου άρεσε να έχω κοντά μου κρύσταλα φωτογραφικές μηχανές , καθρέπτες , κυάλια, ακόμα και γυαλιά, αλλά ποτέ δεν μου άρεσε να τα φοράω... Δεν ξέρω για ποιό λόγο , αλλά νομίζω πως περισσότερο είναι επειδή δεν με βολεύουν στις δραστηριότητές μου παρά επειδή έχω κάποιο κόμλεξ να τα φοράω... Όταν χαλαρώνω σαφώς και τα προτιμάω από τους φακούς γιατί έτσι δεν κουράζω και τους οφθαλμούς μου, αλλά γενικά στην καθημερινότητά μου τα γυαλιά δεν ήταν ποτέ καλή λύση... ( Θολώματα, στραβωματα, καθάρισμα όλη την ώρα, ατυχήματα κλπ.) Λέιζερ δεν πρόκειται να κάνω ποτέ... Έχω μάθει να ζω με τις αδυναμίες μου και γενικά επεμβαίνω στον οργανισμό μου μόνο όταν αυτό είναι άκρως απαραίτητο διότη σε όποιαδήποτε άλλη περίπτωση το θεωρώ αλαζονικό... Ξέχασα να πω ότι ο αστιγματισμός μου έφυγε μόνος του... πλέον έχω μόνο μυωπία : Δ: 2.00 Α: 1.75 Και χωρίς τα γυαλιά ή τους φακούς έχω θέμα , σε σημείο να αισθάνομαι ανασφάλεια για το αν θα αναγνωρίζω κανέναν στα 7 μέτρα, ειδικά αν είναι βράδυ... Ελπίζω να βοήθησα