geobok

Ημερομηνία: 10 Σεπτεμβρίου 2021 Τοποθεσία: Χαλκιδική Κάμερα: CANON EOS 6D Φακός: Tokina AT-X 11-16 F2.8 Pro DX II@16mm Ουρανός: 12 εκθέσεις x 15 δευτερόλεπτα η καθεμία, ISO 6400, f/2,8 Έδαφος: 3 εκθέσεις x 2 λεπτά η καθεμία, ISO 3200, f/4. Λογισμικό: Sequator, Photoshop Όλες οι εικόνες τραβήχτηκαν από το ίδιο σημείο χωρίς να μετακινηθεί το τρίποδο και με γρήγορη διαδοχή.

Ημερομηνία: 10 Σεπτεμβρίου 2021. Τοποθεσία: Χαλκιδική Κάμερα: CANON EOS 6D σε σταθερό τρίποδο. Φακός: Tokina AT-X 11-16 F2.8 Pro DX II@16mm. Ουρανός: 120 εκθέσεις x 30 δευτερόλεπτα η καθεμία, ISO 1600, f/4. Πρώτο πλάνο: 1 x 2,5 λεπτά, ISO 1600, f/4. Λογισμικό: StarStaX, Lightroom, Photoshop

Located about 2,400 light years away, towards the Cepheus constellation and catalogued as Sh2-155, the \"Cave Nebula\", is a diffuse Hydrogen-Alpha (Hα) emission nebula, inside a complex region of gas and dust. The hydrogen gas is ionized by the radiation of nearby young, hot stars inside the Cepheus molecular cloud and emits copious amounts of visible light with the characteristic red light. Astronomers have found that inside the nebula new stars are being born, as the radiation of the hot stars compresses the gas and triggers the star-forming process. It is a difficult object, faintly visible with a large telescope, but photographs reveal a wealth of detail, especially with the use of specialized filters. VdB 155 is the small blue reflection nebula above and to the right of the Cave Nebula. Telescope: Orion EON 80ED refractor, F = 500 mm, f/6.25 Camera: Canon EOS 20Da Mount: Vixen Sphinx Filter: Astronomik CLS Guiding: 80/400 Skywatcher refractor - SkyWatcher SynGuider Light frames: 20 x 5 mins (total: 100 mins), ISO 3200, Custom WB Support frames: Darks Date - Location: 20 - 21 September 2020 - Chalkidiki, Greece (Bortle class 4) Processing: SiriL, StarNet, Adobe Photoshop 2021 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added digitally to the brightest stars).

Το ανοικτό σμήνος αστεριών NGC 6939 (κάτω κέντρο) φαίνεται να είναι κοντά στο αστέρι η του Κηφέα του Γαλαξία, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται πάνω από 4.000 έτη φωτός μακριά από εμάς (αυτή η τιμή είναι λίγο αβέβαιη). Το φαινομενικό μέγεθός του είναι 7,8, που σημαίνει ότι μπορεί κανείς να το δει μόνο με κιάλια ή με τηλεσκόπιο. Από καθαρή σύμπτωση, λιγότερο από μια μοίρα μακριά, φαίνεται ο γαλαξίας NGC 6946 (κέντρο εικόνας), ένα εντελώς ξεχωριστό γαλαξιακό σύστημα έξω από τα όρια του δικού μας Γαλαξία, σε μια απόσταση περίπου 25 εκατομμύρια έτη φωτός (σύμφωνα με τις πρόσφατες μετρήσεις). Επειδή πολλές εκρήξεις Σουπερνόβα καταγράφηκαν τα τελευταία 100 χρόνια σε αυτόν τον γαλαξία, πήρε το παρατσούκλι \"Γαλαξία Πυροτεχνημάτων\". Και τα δύο αντικείμενα ανακαλύφθηκαν από τον William Herschel το 1798. Telescope: Orion EON 80ED Camera: Canon EOS 20Da Mount: Vixen Sphinx Filter: Astronomik CLS Guiding: Skywatcher 80/400 refractor - SkyWatcher SynGuider Light frames: 12 x 5 mins (total: 60 mins), ISO 3200, Custom WB, calibrated with darks Date: 25 October 2019 Processing: DSS 4.2.3, Adobe Photoshop 2020 with Astronomy Tools Actions set (spikes added to the brightest stars)

Το ανοιχτό σμήνος αστέρων Μεσιέ 52 (M 52, NGC 7654) στο κέντρο και δεξιά το νεφέλωμα - φυσαλίδα (NGC 7635) στον αστερισμό της Κασσιόπης. Το Μεσιέ 52 ανακαλύφθηκε από το Σαρλ Μεσιέ το 1774. Αποτελείται από περίπου 200 αστέρια εβδόμου μεγέθους και αμυδρότερα και η απόσταση του εκτιμάται ότι είναι μεταξύ 4.000 και 5.000 έτη φωτός. Το νεφέλωμα - φυσαλίδα ανακαλύφθηκε το 1787 από τον W. Herschel. Είναι ένα παράξενο πλανητικό νεφέλωμα που δημιουργήθηκε από έναν έντονο αστρικό άνεμο από ένα θερμό, νεαρό, μεγάλης μάζας αστέρι που βρίσκεται στο κέντρο του και το οποίο εκτίναξε υλικό στο περιβάλλον μοριακό αστρικό νεφέλωμα. Το κεντρικό αστέρι έχει μέγεθος 8,7, ενώ το νεφέλωμα είναι πολύ πιο αμυδρό και φαίνεται με ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 8 ιντσών ή μεγαλύτερο. Η απόσταση του υπολογίζεται σε περίπου 11.000 έτη φωτός, ενώ η διάμετρος του είναι περίπου 10 έτη φωτός. Telescope: Orion EON 80ED Camera: Canon EOS 20Da Mount: Vixen Sphinx (NexSXW) Filter: Astronomik CLS Guiding: 80/400 Skywatcher refractor - SkyWatcher SynGuider Light frames: 20 x 5 mins (total: 100 mins), ISO 3200, Custom WB, calibrated with darks Date: 26 October 2019 Processing: DSS 4.2.3, Adobe Photoshop 2020 with Astronomy Tools Actions set (spikes added to the brightest stars).

Το Νεφέλωμα NGC 281 είναι ένα νεφέλωμα εκπομπής που βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης. Ο Ε. Ε. Μπάρναρντ ανακάλυψε αυτό το νεφέλωμα τον Αύγουστο του 1883. Στο κέντρο του νεφελώματος βρίσκεται το ανοιχτό σμήνος αστέρων IC 1590, το οποίο περιέχει πολλά αστέρια, το καθένα από αυτά με μάζα πολλές φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ήλιου. Αυτά τα αστέρια είναι εξαιρετικά θερμά και παράγουν μεγάλες ποσότητες υπεριώδους ακτινοβολίας. Η ακτινοβολία και οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι διαβρώνουν το νέφος από μέσα προς τα έξω, δίνοντας στο νεφέλωμα την χαρακτηριστική του εμφάνισή του. Το νεφέλωμα NGC 281 είναι γνωστό ως το Νεφέλωμα Pacman, για την ομοιότητά του με το χαρακτήρα βιντεοπαιχνιδιών. Η εκτιμώμενη απόστασή του είναι περίπου 10.000 έτη φωτός. Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx Equatorial Mount Camera: Canon EOS 20Da Filter: Astronomik CLS Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider Light frames: 15 x 6 mins (total: 90 mins), ISO 1600, Custom WB, calibrated with darks Date: September 29th, 2019 Processing: DSS 4.2.3, Adobe Photoshop 2020 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to the brightest stars).

Το Νεφέλωμα της Δαντέλας στον αστερισμό του Κύκνου είναι το απομεινάρι μιας έκρηξης σουπερνόβα που συνέβη χιλιάδες χρόνια πριν. Στο αποκορύφωμά της λάμψης του, το \"νέο αστέρι\" θα μπορούσε να ήταν τόσο λαμπρό όσο η ημισέληνος, αλλά σύντομα έγινε και πάλι αόρατο στην ανθρώπινη όραση. Ανακαλύφθηκε από τον William Herschel το 1784. Το Νεφέλωμα είναι το επεκτεινόμενο νέφος των αερίων του αστέρα, που διαστέλλεται στο διάστημα και διεγείρει τα διαστρικά άτομα των στοιχείων, κάνοντας τα να λάμπουν με ένα χαρακτηριστικό φως - κόκκινο για το ατομικό υδρογόνο και μπλε-πράσινο για το οξυγόνο. Η απόσταση από αυτό το αντικείμενο δεν είναι με ακρίβεια γνωστή, αλλά έχει υπολογιστεί ότι είναι περίπου 2.000 έτη φωτός μακριά. Το Νεφέλωμα της Δαντέλας είναι ένα εκτεταμένο αντικείμενο και αποτελείται από διαφορετικά μέρη, το καθένα καταλογογραφημένο με διαφορετικό όνομα. Αυτή η εικόνα πάρθηκε με ένα μικρό διοπτρικό τηλεσκόπιο και μια φωτογραφική μηχανή DSLR και απεικονίζει το ανατολικό τμήμα του νεφελώματος. Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx Camera: Canon EOS 20Da Filter: Astronomik CLS Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider Light frames: 13 x 6 mins (total: 78 mins), ISO 1600, Custom WB, calibrated with darks Date: September 6th, 2019 Processing: DSS 4.2.3, Adobe Photoshop 2020 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to the brightest stars).

NGC 6960 - Το Νεφέλωμα \"Σκούπα της Μάγισσας\" (Δυτικό τμήμα του νεφελώματος της Δαντέλας) Πριν από περίπου 10.000 χρόνια, ένα φωτεινό καινούριο αστέρι εμφανίστηκε στον ουρανό στον αστερισμού του Κύκνου. Ήταν λαμπρό για λίγες εβδομάδες, προτού να γίνει πάλι τόσο αμυδρό ώστε να είναι αόρατο στο ανθρώπινο μάτι. Οι αστρονόμοι έχουν υπολογίσει τη θέση και την ηλικία του μελετώντας το φως που φτάνει σε μας από ένα εκτεταμένο νηματώδες νέφος διαστρικού αερίου γνωστό ως νεφέλωμα της Δαντέλας. Κατατάσσεται ως καταχώριση Νο 6960 στον Νέο Γενικό Κατάλογο των αντικειμένων βαθέος ουρανού και ταξινομείται ως ένα υπόλείμμα υπερκαινοφανούς αστέρα, τα διαστελλόμενα αέρια από το αστέρι, που καθώς επεκτείνεται στο διάστημα διεγείρει τα άτομα υδρογόνου (κόκκινο χρώμα) και οξυγόνου (μπλε-πράσινο) και τα κάνει να λάμπουν με το χαρακτηριστικό τους χρώμα. Η απόσταση του είναι περίπου 1.500 χιλιάδες έτη φωτός. Το νεφέλωμα της Δαντέλας είναι ένα εκτεταμένο αντικείμενο και αποτελείται από διάφορα μέρη, καθένα από τα οποία έχει διαφορετικό όνομα. Αυτή η εικόνα πάρθηκε με ένα μικρό διοπτρικό τηλεσκόπιο και μια φωτογραφική μηχανή DSLR και απεικονίζει το δυτικό τμήμα του νεφελώματος (Witch''s Broom nebula, Filamentary nebula, Lace-Work nebula). Το φωτεινό αστέρι στο κέντρο είναι το 52 του Κύκνου, το οποίο δεν σχετίζεται με το ίδιο το νεφέλωμα, καθώς βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη Γη, σε απόσταση περίπου 200 ετών φωτός. Είναι επομένως ένα αστέρι στο προσκήνιο, όπως και όλα τα άλλα ορατά αστέρια του δικού μας Γαλαξία. Ο σταυρός που φαίνεται στο αστέρι είναι τεχνητός - συνήθως παράγεται από φωτογραφίες κατοπτρικών τηλεσκοπίων, αλλά στην περίπτωση αυτή προστέθηκε ψηφιακά με λογισμικό για αισθητικούς λόγους. Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx Camera: Canon EOS 20Da Filter: Astronomik CLS Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider Light frames: 10 x 6 mins (total: 1 hour), ISO 1600, Custom WB, calibrated with darks Date: 5/9/2019 Processing: DSS 4.2.3, Adobe Photoshop 2020 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to the brightest stars).

Το Νεφέλωμα Μ20 (NGC 6514) στον αστερισμό του Τοξότη είναι ένα θεαματικό ουράνιο αντικείμενο που συνδυάζει ένα ανοιχτό σμήνος αστέρων, ένα νεφέλωμα εκπομπής (κόκκινο), ένα νεφέλωμα ανάκλασης (μπλε) καθώς και ένα σκοτεινό νεφέλωμα το οποίο τέμνει το φωτεινό νεφέλωμα σε τρία τμήματα, και του δίνει το παρατσούκλι \"Τρισχιδές\" Νεφέλωμα. Το Τρισχιδές Νεφέλωμα βρίσκεται σε μια πλούσια περιοχή του Γαλαξία, με τα γειτονικά αντικείμενα Μ21 (ανοιχτό σμήνος αστέρων, πάνω δεξιά) και Μ8 (Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας, μέρος του οποίου φαίνεται στην άκρη αριστερά) επίσης ορατά στο ίδιο πεδίο ενός ζεύγους από κιάλια. Επίσης στην ίδια περιοχή βρίσκονται και άλλα νεφελώματα εκπομπής, όπως το NGC 6526 (επάνω αριστερά) και Sh2-26 (κάτω αριστερά). Τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer αποκάλυψαν θερμά, νεαρά ενεργητικά άστρα στην κεντρική περιοχή του νεφελώματος, τα οποία εκπέμπουν ακτινοβολία και αστρικούς ανέμους που διαλύουν τα νέφη σκόνης και αερίου από τα οποία γεννιούνται νέα αστέρια. Η απόσταση του δεν είναι γνωστή με απόλυτη ακρίβεια αλλά οι περισσότερες πηγές δίνουν μια μέση τιμή περίπου 5200 ετών φωτός, στην οποία η διάμετρος του νεφελώματος είναι περίπου 10 έτη φωτός. Image Details: Telescope: Orion EON 80mm/f6.25 ED refractor Camera: Canon EOS 20Da, no filter Mount: Modified Vixen Sphinx (NexSXW) Guiding: Skywatcher SynGuider with 80mm achromatic refractor, mounted side by side Exposure: Total 16 mins (8 x 2 mins), Daylight WB, ISO 1600, calibrated with darks and bias frames Location: Vavdos, Chalkidiki - 14/07/18 Processing: DSS 4.1.1, Photoshop CS6

On a warm summer night looking south from a dark sky location, we can imagine a mythical creature straddling the celestial river (Milky Way): a half-man, half-horse Centaur, which represents the constellation of Sagittarius (The Archer). Hidden among the dust lanes of our Galaxy’s spiral arms and placed at about 5,500 light years away, there is a cloud made of gas and dust that can be even seen with unaided eye or better with a pair of binoculars. This is entry #17 on Charles Messier catalogue of deep sky objects, also known as the Omega nebula (last letter of the Greek alphabet), the Swan nebula, the Checkmark nebula, the Lobster nebula or the Horseshoe nebula. Astronomers besides calculating its distance are also telling us that the Swan nebula is a region in space consisting mainly from Hydrogen gas (HII region) and that it contains many young stars hidden inside (a stellar nursery, like the better known Orion nebula), that emit radiation and triggering the hydrogen atoms of the nebula to shine with its characteristic red light. This image of the Swan nebula was taken with a small refractor telescope and a DSLR camera (see details below) and besides the main nebula it also reveals other wisps of nebulosity close by and of course the numerous stars of our Galaxy placed much closer to us than the nebula itself. So, what’s your favorite nickname for this object? Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx Camera: Canon EOS 20Da Filter: Astronomik CLS Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider Light frames: 5 x 5 mins (total: 25 mins), ISO 1600, Custom WB, calibrated with darks Date & Location: 2/9/2019 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.2.3, Adobe Photoshop 2020 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to the brightest stars), finished in Lightroom CC

Ένα πραγματικό κόσμημα στον νυχτερινό ουρανό, αυτό το σφαιρωτό σύμπλεγμα αστέρων είναι το Μ13 (13η εγγραφή στον κατάλογο των αντικειμένων βαθέος ουρανού του Charles Messier). Είναι ορατό ακόμα και με γυμνό μάτι ως μια θολή κουκίδα κάτω από ένα σκοτεινό ουρανό. Βρισκόμενο περίπου 25.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, αποτελείται από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αστέρια και καταλαμβάνει μια περιοχή του χώρου περίπου 150 έτη φωτός σε διάμετρο. Τα αστέρια του M13 είναι περίπου 12 δισεκατομμύρια ετών, μια ηλικία συγκρίσιμη με την ηλικία του ίδιου του Σύμπαντος. Με ένα μικρό τηλεσκόπιο η θέα γεμίζει με αμέτρητα αμυδρά αστέρια. Με μεγαλύτερα τηλεσκόπια και σε μεγάλες φωτογραφικές εκθέσεις ο τεράστιος αριθμός των αστεριών γίνεται εμφανής. Φανταστείτε τη θέα από έναν υποθετικό πλανήτη γύρω από ένα αστέρι κοντά στο κέντρο του Μ13, ένας νυχτερινός ουρανός γεμάτο με χιλιάδες αστέρια λαμπρότερα από τα πιο φωτεινά αστέρια στον δικό μας νυχτερινό ουρανό. Ο αμυδρός γαλαξίας 12ου μεγέθους NGC 6207 βρίσκεται στο κάτω αριστερό μέρος του M13. Είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας που βρίσκεται περίπου 40 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά και εμφανίζεται τυχαία κοντά στο Μ13. Μεταξύ του M13 και του NGC 6207 βρίσκεται ένας άλλος μικρότερος και αμυδρότερος γαλαξίας (IC 4617), που είναι περισσότερο από 10 φορές πιο μακριά από τον NGC 6207. Μπορεί να τον εντοπίσετε; Λεπτομέρειες φωτογραφίας: Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Vixen Sphinx Camera: Canon EOS 20Da Light frames: 28 x 3 mins (total: 84 mins), ISO 1600, Daylight WB, calibrated with darks Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider autoguider Date & Location: 3/5/2019 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.1.1, Adobe Photoshop CS6 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to the brightest stars)