geobok

Messier 81 (left) and Messier 82 (right) are a pair of interacting galaxies in the constellation Ursa Major. They are relatively close - astronomically speaking! - to our own Milky Way Galaxy, since their distance is estimated to be about 12 million light years. The two galaxies are separated by about 150,000 light years. German astronomer Johann Bode discovered them in 1774, thus M81 is also referred as Bode''s galaxy and sometimes both galaxies are called Bode''s Nebulae, although M82 is more often referred as the Cigar galaxy. M81 can be seen with binoculars and small telescopes and a few observers have reported seeing it with just their naked eye under exceptional seeing conditions. With large telescopes M81 presents an exceptional sight, the \"grand design\" spiral arms becoming visible extending outwards from the core. Its mass has been calculated to be around 250 billion suns, while the galactic nucleus harbors a supermassive black hole with a mass of about 70 million suns. Astronomers studying the motions of the two galaxies believe that a few hundred million years ago, a close encounter took place between the two galaxies. As a result, tidal forces have deformed the shape of M82 and triggered massive star formation, so M82 is classified as a prototype starburst galaxy. Photographs of M82 taken with large telescopes reveal a bipolar outflow of material emanating from the core of the galaxy, where the rate of star formation has increased ten-fold compared to \"normal\" galaxies. M81 and M82 are part of the Messier 81 galaxy group, one of the nearest galaxy groups to our Local Group. Up to now 34 galaxies have been identified as members of this group, including M81, M82 and NGC 3077, the small galaxy seen at upper left. Our Local Group of galaxies (with the Milky Way and Andromeda as the largest members) and the M81 group are in turn members of a larger group, called the Virgo Supercluster of galaxies. Thanks to all for looking - clear skies! Image Details: Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx (NexSXW) Camera: Canon EOS 20Da Light frames: 11 x 2 mins (total: 22 mins), ISO 1600, Daylight WB Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider autoguider Date & Location: 2/5/2019 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.1.1, Adobe Photoshop CS6 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to brightest stars)

Ο γαλαξίας Triangulum (γνωστός ως Messier 33 ή NGC 598) είναι ένας όμορφος μεγάλος, με πρόσωπο επάνω σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό του Triangulum. Μπορεί να παρατηρηθεί (με ελάχιστο τρόπο) με το ανοιχτό μάτι ως ένα αχνό μικρό μουτζούρωμα μόνο κάτω από έναν πραγματικά σκοτεινό, διαφανή ουρανό. Είναι επομένως ένα από τα πιο απομακρυσμένα αντικείμενα που είναι ορατά με το μάτι, δεδομένου ότι η απόστασή του υπολογίζεται ότι είναι περίπου 3 εκατομμύρια έτη φωτός. Ωστόσο, λόγω του σχετικά μεγάλου προφανούς μεγέθους του (σχεδόν εξίσου μεγάλου με την περιοχή που καλύπτεται από τέσσερις πλήρεις φεγγάρια), έχει χαμηλή φωτεινότητα στην επιφάνεια και ως εκ τούτου είναι δύσκολο αντικειμενικό να παρατηρούν κάτω από λιγότερο από ιδανικές συνθήκες. Οι βραχίονες σπειροειδείς βραχίονες του M33 γεμίζουν με πολυάριθμες κοκκινωπό περιοχές HII (νεφελώματα εκπομπής ιονισμένου υδρογόνου), καθώς και γαλαζοπράσινα νεαρά αστέρια. Πολλοί από αυτούς έχουν τους δικούς τους αριθμούς NGC, με το πιο σημαντικό να είναι το NGC 604 (ορατό στο κάτω αριστερό μέρος της σπείρας σε 8ο ''ρολόι από τον πυρήνα). Το NGC 604 έχει διάμετρο περίπου 1.500 έτη φωτός και εκτιμάται ότι περιέχει τουλάχιστον 200 νεοϊδρυθέντα ζεστά αστέρια. Ο γαλαξίας πιθανότατα ανακαλύφθηκε τον 17ο αιώνα από τον Giovanni Batista Hodierna και ανακαλύφθηκε αργότερα το 1764 από τον Charles Messier, ο οποίος του έδωσε το όνομα του καταλόγου M33. Ήταν μεταξύ των πρώτων \"Nebulae\" τα οποία εντοπίστηκαν ως εξωγαλακτικά αντικείμενα και ήταν ο Ε. Hubble που μετρούσε την απόσταση του χρησιμοποιώντας παλλόμενα αστέρια γνωστά ως Cepheids, που το έβαλαν πολύ έξω από το δικό μας Γαλαξίας. Ο M33 είναι ο τρίτος μεγαλύτερος γαλαξίας της Τοπικής Ομάδας, μετά τον Γαλαξία της Ανδρομέδας και τον δικό μας Γαλαξία, με εκτιμώμενη διάμετρο 50.000 έτη φωτός, περίπου το ήμισυ του μεγέθους του Γαλαξίας. Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι το Μ33 μπορεί να είναι ένας απομακρυσμένος αλλά βαρυτικά δεσμευμένος σύντροφος του γαλαξία της Ανδρομέδας. Image Details: Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx (NexSXW) Camera: Canon EOS 20Da Light frames: 34 x 3 mins (total: 102 mins), ISO 1600, Daylight WB Support frames: Darks, Bias Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider autoguider Date & Location: 16/10/2018 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.1.1, Adobe Photoshop CS6 with Astronomy Tools Actions Set (spikes added to brightest stars)

This is a picture of the Full December Moon, at the time of Winter Solstice. The December Full Moon is called the Cold Moon or the Long Night Moon. At the time of the Winter Solstice the Northern Hemisphere experiences the longest night of the year - at 40 degrees North the daylight is only 9 hours and 16 minutes. The December Full Moon is opposite the Sun which rides low in the south during day, so the December Full Moon climbs high at night and lights the cold winter nights with its light. Tycho crater with its long rays is visible at lower right, whereas the huge Lunar Maria Imbrium (\"Sea of Rains\") and Oceanus Procellarum (\"Ocean of Storms\") dominate the left part of the image (Lunar West). Aristarchus crater is the brightest lunar feature of the vast Oceanus Procellarum, the largest of the lunar maria. Next Month''s Full Moon (January 21) will pass right through Earth''s shadow, offering us a Total Lunar Eclipse. And since it will be near perigee, this will be a Super Full - Wolf - Blood Red - Moon! Image Details: Camera: EOS 550D Telescope: Orion EON80 ED, F/6.25, ISO 100, 1/125 sec Date: 22/12/18, 6:29 pm, Thessaloniki, Greece Moon age 14.70 days, 100% iluminated Processing: Adobe Camera Raw, Photoshop CS6

Οι τρεις γαλαξίες M65 (πάνω δεξιά), M66 (κάτω δεξιά) και NGC 3628 (αριστερά) αποτελούν τη διάσημη τριπλέτα γαλαξιών στον ζωδιακό αστερισμό του Λέοντα. Ο M65 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας με μια προεξέχουσα λωρίδα σκόνης στο δίσκο του, που είναι ορατή με τηλεσκόπια μέτριου μεγέθους. Ο M66 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας με δύο φωτεινούς βραχίονες που ξεκινούν από τον πυρήνα. Οι σπειροειδείς βραχίονες είναι παραμορφωμένοι, πιθανώς λόγω βαρυτικών αλληλεπιδράσεων με τους γείτονές του. Ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 3628 είναι ένας γαλαξίας που φαίνεται σε προφίλ. Έχει διάμετρο περίπου 100.000 έτη φωτός και οι έντονες βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τους γείτονές του είναι πιθανόν υπεύθυνες για την στρέψη του σπειροειδούς δίσκου του. Μεγάλες λωρίδες σκόνης χωρίζουν τον γαλαξιακό δίσκο και δίνουν στον υπέροχο αυτό γαλαξία το ψευδώνυμο \"γαλαξίας Hamburger\". Οι φωτογραφίες μεγάλης έκθεσης με μεγάλα τηλεσκόπια αποκαλύπτουν μια γιγαντιαία παλιρροιακή ουρά που εκτείνεται περίπου 300.000 έτη φωτός. Η εκτιμώμενη απόσταση των τριών γαλαξιών είναι περίπου 35 εκατομμύρια έτη φωτός. Οι γαλαξίες M65 και M66 ανακαλύφθηκαν από τον Charles Messier το 1780. Ο γαλαξίας NGC 3628 ανακαλύφθηκε από τον William Herschel το 1784. Image Details: Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx (NexSXW) Camera: Canon EOS 20Da Light frames: 8 x 3 mins (total: 24 mins), ISO 1600, Daylight WB, no filter Calibration frames: Darks Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Synguider autoguider Date & Location: 14/3/2018 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.1.1, Adobe Photoshop CS6

The North America Nebula (NGC 7000) is an emission nebula in the constellation Cygnus, close to Deneb. The nebula was discovered by William Herschel in 1786 and its shape is vaguely visible under dark, transparent skies with the help of a nebula filter. However, the distinctive reddish color, due to hydrogen atoms emission and its prominent shape show up in photographs of the area, which is incredibly rich in hydrogen-alpha emission nebulosity (the nebulosity visible at lower left is part of the adjacent Pelican Nebula, IC 5070). Interstellar dust between the nebula and the Earth absorbs some of the light of the nebula and is therefore responsible for the shape of the nebula that resembles that of North America. Images from Spitzer Space Telescope in the infrared have revealed that young, massive stars are hidden behind the dark dust clouds that form the \"Gulf of Mexico\" area and might be responsible for the radiation that excites the hydrogen atoms and makes the nebula to glow. The distance to the nebula is estimated to be about 1800 light years and its diameter about 100 light years. Image Details: Telescope: Orion EON 80mm f/6.25 ED Apochromatic Refractor Mount: MG-Astro modified Vixen Sphinx (NexSXW) Camera: Canon EOS 20Da Light frames: total 1 hour (10 x 6 min), ISO 1600, Daylight WB, no filter Support frames: 6 Dark, 12 Bias Guiding: Skywatcher 80/400 refractor w/ Skywatcher Synguider standalone autoguider Date & Location: 21/10/2017 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.1.0, Adobe Photoshop CS6

Τα ανοιχτά σμήνη αστέρων NGC 869 (επάνω) και NGC 884 (κάτω) αποτελούν το διάσημο Διπλό Σμήνος στον αστερισμό του Περσέα. Το Διπλό σμήνος είναι ορατό χωρίς οπτική βοήθεια κάτω από καθαρούς, σκοτεινούς ουρανούς σαν μια θολή συμπύκνωση. Τα κιάλια βοηθούν να διαχωριστούν οι δύο ομάδες σε ξεχωριστά σμήνη, αλλά η καλύτερη θέαση γίνεται μέσα από ένα τηλεσκόπιο με μεγάλο οπτικό πεδίο, που αποκαλύπτει πολυάριθμα αστέρια διαφορετικού μεγέθους, ένα πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα. Τα ανοιχτά σμήνη αστέρων είναι ομάδες εκατοντάδων αστεριών που σχηματίζονται από το ίδιο διαγαλαξιακό νεφέλωμα και δεσμεύονται από τις δυνάμεις βαρύτητας. Αυτά τα δύο σμήνη είναι σχετικά κοντά το ένα στο άλλο, μερικές εκατοντάδες έτη φωτός μακριά και σε απόσταση περίπου 7000 ετών φωτός από εμάς. Είναι και τα δύο πολύ νεαρά σε ηλικία (αστρονομικά μιλώντας!), 3 έως 5 εκατομμυρίων ετών και περιέχουν πολλά θερμά, γαλαζόλευκα αστέρια, χιλιάδες φορές πιο φωτεινά από το δικό μας αστέρι. Image Details: Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx (NexSXW) Camera: Canon EOS 20Da Light frames: 12 x 5 mins (total: 1 hour), ISO 800, Daylight WB, no filter Calibration frames: Darks, Bias Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Synguider autoguider Date & Location: 23/9/2017 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 4.1.0, Adobe Photoshop CS6

Image Details: Telescope: Orion EON ED 80/500 refractor Mount: Modified Vixen Sphinx (NexSXW) Camera: Canon EOS 20Da Light frames: 19 x 3 mins (total: 57 mins), ISO 1600, Daylight WB, no filter Guiding: Skywatcher 80/400 refractor, Skywatcher Synguider autoguider Date & Location: 23/9/2017 - Chalkidiki, Greece Processing: DSS 3.3.4, Adobe Photoshop CS6 Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας (Messier 31) είναι ο πλησιέστερος μεγάλος γαλαξίας στον δικό μας Γαλαξία και ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή αντικείμενα στον νυχτερινό ουρανό. Ορατό ως ένα μικρό σύννεφο από μια σκοτεινή τοποθεσία σε μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, ο M31 είναι μια γιγάντια συνάθροιση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων αστεριών σε απόσταση περίπου 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός. Κάποτε θεωρούμενος ότι είναι ένα νεφέλωμα μέσα στον δικό μας Γαλαξία, η αληθινή του φύση ανακαλύφθηκε από τον Edwin Hubble το 1925, ο οποίος μέτρησε την απόσταση του μελετώντας μια ειδική τάξη παλλόμενων αστέρων γνωστών ως Cepheids (αν και η απόσταση που υπολόγισε ήταν περισσότερο από το ήμισυ μικρότερη από την τωρινή αποδεκτή, ήταν ωστόσο αρκετά μεγάλη για να βρίσκεται έξω από την έκταση του δικού μας Γαλαξία). Το M31 είναι ταξινομημένο ως σπειροειδής γαλαξίας, με το γαλαξιακό του επίπεδο κεκλιμένο περίπου 13o από την οπτική μας γραμμή και επομένως φαίνεται σχεδόν σε προφίλ. Έχει, όπως και ο δικός μας Γαλαξίας, ένα αριθμό μικρότερων δορυφορικών γαλαξιών, οι πιο σημαντικοί από τους οποίους είναι ο Μ32 (η φωτεινή, αστεροειδής συγκέντρωση στο κάτω μέρος δεξιά στην άκρη του σπειροειδούς βραχίονα) και ο Μ110, το πιο εκτεταμένο φωτεινό νεφέλωμα στην επάνω αριστερή πλευρά (ο βορράς είναι στην κορυφή της εικόνας). Οι αστρονόμοι έχουν βρει στοιχεία για την ύπαρξη μιας μεγάλης σε μάζα μαύρης τρύπας στο κέντρο αυτού του γαλαξία (όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του δικού μας Γαλαξία). Υπολόγισαν επίσης ότι βρισκόμαστε σε μια πορεία σύγκρουσης με τον μεγάλο μας γείτονα στο διάστημα: πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον με ταχύτητα περίπου 100 Km / sec, οπότε οι δύο γαλαξίες θα συγκρουστούν σε περίπου 3 δισεκατομμύρια χρόνια και ίσως να συγχωνευθούν σε έναν γιγάντιο ελλειπτικό γαλαξία.

When you can see it coming but you can''t do anything...

Το νεφέλωμα της Λιμνοθάλασσας (Messier 8, NGC 6523). Περιοχή αστρογέννησης στο Γαλαξία μας, ορατό αμυδρά και με γυμνό οφθαλμό. Το μεσοαστρικό αυτό νεφέλωμα περιβάλλει ένα σμήνος από νεαρά αστέρια, τα οποία δημιουργήθηκαν από το αέριο του νεφελώματος και με την ενεργητική τους ακτινοβολία διεγείρουν τα άτομα του νεφελώματος (κυρίως υδρογόνο) και το κάνουν να ακτινοβολεί. Η απόσταση του είναι περίπου 5000 έτη φωτός προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη. Image Details: Telescope: Orion EON 80mm/f6.25 ED refractor Camera: Canon EOS 20Da, no filter Mount: Vixen Sphinx (NexSXW) Guiding: Skywatcher SynGuider/80mm refractor Exposure: Total 14 mins, Daylight WB, ISO 1600, calibrated with darks, no flats Location: Taxiarchis, Chalkidiki - 28/07/17 Processing: DSS, CS6

M52 open star cluster in Cassiopeia and Bubble Nebula (NGC 7635 emission Nebula), taken with EON 80ED, Canon EOS 20Da and Vixen NexSXW, 21 October 2017. - Guiding with 80/400 Skywatcher refractor and SkyWatcher SynGuider, side by side. South is up - Camera Settings: ISO 1600, 6 min subs, Daylight WB.

12 light frames x 4 mins, ISO 1600, 4 Darks ED 80, EOS 20Da, Sphinx IP 2.75, CS 3

M27 Planetary Nebula 7 Light frames x 1 min., ISO 1600 ED 80, EOS 20Da