Pavlos

Σιγουρα ειναι ομορφη συγκυρια. Δυστυχως σημερα βρεχει ασταματητα, οποτε αλλη φορα. Ακομη ομως θυμαμαι πριν λιγους μηνες την πολυ κοντινη εμφανιση σεληνης, αφροδιτης και δια. Τοσο που χωρεσαν στην απλη ψηφιακη φωτογραφια.

Εδω στην Πρεβεζα το προβλημα δεν ειναι η φωτορυπανση. Αλλωστε 4-5 χλμ αν μετακινηθεις, βρισκεις καλες συνθηκες. Το προβλημα μας τον χειμωνα ειναι η συννεφια και η καταχνια. Οταν ομως καθαριζει ο ουρανος, ειναι απολαυση. Παντως καθε προσπαθεια μειωσης της καταναλωσης ενεργειας, ειναι θετικη.

Πολυ παραστατικη η εξελιξη του συμπαντος wereniki. Ευτυχως βεβαια για εμας , οπου η ωρα που θα γινει γιγαντας ο ηλιος μας, δεν ειναι σημερα στις 8 πμ. αλλα πολυ αργοτερα.

Ακριβως σε αυτο το τηλεσκοπιο αναφερομαι, απο τα Λιντλ. Πριν το παρω βεβαια, το εψαξα στο telescopeshop.gr και η περιγραφη του μου εδινε την εικονα για ενα τηλεσκοπιο, ιδανικο για εναν αρχαριο στα τηλεσκοπια, σαν εμενα. Johnny who δεν ξερω τα dobsonian τηλεσκοπια, αλλα θα το ψαξω. Ενα βασικο ομως για μενα σημειο ειναι, πως θα βρισκω δυκολους στοχους, οπως μακρινους γαλαξιες ή νεφελωματα. Γι'αυτο ισως θα ηθελα ρομποτικο. Ευχαριστω παντως. Καθε αλλη συμβουλη χρησιμη. Παντα βεβαια σε λογικο κοστος.

Εγω παντως που αγορασα ενα διοπτρικο Bresser, δυσκολευτηκα πολυ στη χρηση του. Κατ'αρχην δεν ειχε σωστη ευθυγραμμηση το σκοπευτρο. Οταν ειχα ενα στοχο στο σκοπευτρο, δεν υπηρχε στο τηλεσκοπιο. Αυτο με δυσκολευε απιστευτα. Οταν τελος παντως εβρισκα τον στοχο μου, χανονταν αμεσως απο το οπτικο πεδιο, λογω της κινησης της γης. Προσπαθουσα με τους λεβιεδες να παρακολουθω την κινηση, αλλα ηταν δυσκολο. Με τα πολλα το παρατησα και το εδωσα σε ενα φιλο μου για παρατηρηση της φυσης. Εκτοτε χρησιμοποιω μονο τα κυαλια που εχω 10χ50. Οχι οτι βλεπω και πολλα πραγματα, αλλα μου δινει αλλη αισθηση του ουρανου. Το πολυ πολυ να βλεπω τον δια με τους δορυφορους του, σαν ενα μικρο ηλιακο συστημα. Καποια στιγμη στο μελλον, θελω ενα ρομποτικο, που να στοχευει μονο του και να παρακολουθει το στοχο. Εχει κανποιος φιλος, καμια προταση; Παυλος.

Φιλοι μου, το φαινομενο ηταν πραγματι εντυπωσιακο και σπανιο. Ακομη δεν εχουμε συνηδειτοποιησει τι εγινε. Τουλαχιστον απο την πρεβεζα με τις συνθηκες που επικρατουσαν και την οπτικη γωνια που ειχαμε σαν περιοχη ηταν βγαλμενο απο ταινια επιστημονικης φαντασιας. Να τονισω οτι δεν ηταν ορατο απο την εναρξη της πτωσης, λογω καταχνιας και αραιης συννεφιας στο σημειο εκεινο. Ξεκινησε φωταγωγιζοντας γαλαζοπρασινα απο πανω ολα τα συννεφα και την καταχνια. Για να παρεται μια ιδεα, σιγουρα εχετε δει πως φωτιζονται τα λευκα κυριως συννεφα, απο τα κιτρινα φωτα των πολεων. Ετσι λοιπον φωταγωγηθηκε ολος ο ουρανος της περιοχης μας, αλλα με εντονο και διαπεραστικο φως. Στα σημεια που υπηρχαν κενα απο τα συννεφα περναγε αστραπιαια η λαμψη, οπως καμια φορα περναει το φως του ηλιου τα πυκνα συννεφα και φαινεται σαν δεσμη φωτος λεϊζερ. Αυτο κρατησε περιπου 1-2 δευτερολεπτα. Αμεσως μετα εμφανιστηκε κατω απο τα λευκα συννεφα η τεραστια πυρινη μπαλλα, οπου φαινοταν ευδιακριτα ο φλαιγομενος πυρηνας και μια παχια ουρα. Αν ηταν μακρυα η ουρα δεν ξερω γιατι κρυβωνταν πισω απο τα συννεφα ενα μερος της. Το μεγεθος της πυρινης μπαλλας, οπτικα τουλαχιστον , φαινοταν σαν ενα μηλο που το κραταω με το χερι τεντωμενο και η ουρα σε παχος οσο ο αντιχειρας μου. Για να καταλαβαιτε τη διαπεραστικοτητα του φωτος, φανταστειτε πως ειναι οταν βλεπεται απο πολυ κοντα ηλεκτροκοληση. Μονο ετσι περιγραφεται. Τελος η τροχια ηταν κατακορυφη, δηλ με πορεια προς τη γη για πτωση. Ισως ακουγεται υπερβολικη η περιγραφη, αλλα ηταν και το φαινομενο υπερβολικο. Σιγουρα μου εκοψε την ανασα, ακομη και τωρα που το σκεφτομαι.

Επεστρεφα τη νυχτα απο τα Γιαννενα στο σπιτι μου στην Πρεβεζα, μαζι με τη συζυγο μου. Στις 00.36 Παρασκευης ειδαμε κατι, που προσωπικα δεν εχω ξαναδει στη ζωη μου, ουτε προκειτε. Βρισκομασταν εκεινη την ωρα στα τοιχοι της αρχαιας Νικοπολης και το σκοταδι ευνοησε αυτο που ειδαμε. Επισης υπηρχε στον ουρανο αρκετη καταχνια, που εκανε το φαινομενο ακομη πιο εντυπωσιακο. Ξαφνικα ο ουρανος πλημμυρισε με ενα εκτυφλωτικο γαλαζοπρασινο φως, θυμιζοντας ταινια με ουφο (καμια σχεση βεβαια). Βλεπωντας ομως προς νοτο, βγηκε μεσα απο αυτο το εκτυφλωτικο φως μια τεραστια πυρινη μπαλλα, αφηνοντας πισω της μια επισης παχια εκτυφλωτικη ουρα, με απιστευτη ταχυτητα και κατακορυφη τροχια. Για να καταλαβετε το παχος της ουρας, τεντωστε το χερι σας και ανοιξτε τον αντιχειρα. Σε κλασμα δευτερολεπτου νομισα οτι ειναι φωτοβολιδα ανιχνευσης αγνοουμενων στη θαλασσα, αλλα ειχε πολλαπλασια πιο εντονο φως. Μετα καταλαβα. Αστεροειδης ; Τραβηγμενο απο τη φαντασια μου. Μετεωρο λοιπον, που απο λιγο να γινει μετεωριτης. Πρεπει να εφτασε παρα πολυ πολυ χαμηλα και πραγματικα μου κοπηκε η ανασα. Φαινονταν μεχρι και ο φλεγομενος πυρηνας του μετεωρου. Απο παιδακι θυμαμαι τον εαυτο μου να παρατηρω μετεωρα, τον εναστρο ουρανο, τους πλανητες,αστερισμους,νεφελωματα. Εχω δει και εναν κομητη (χειμωνα του 1996 αν θυμαμαι καλα), αλλα σαν αυτο ποτε. Σου κοβεται η ανασα, λες και ηρθε η συντελεια. Εμπειρια 4 δευτερολεπτων, που σου μενει για παντα. Απο οτι διαβαζω εδω στο astrovox ειναι σημερα-αυριο οι Τετραντιδες (βορειο ομως ακτινοβολο σημειο και οχι στο νοτο που ειδα εγω). Δεν τις ηξερα, τωρα τις εμαθα.