pithagoras

Ο NGC 3169 (αριστερά) και ο NGC 3166 (δεξιά) παρουσιάζουν κάποια περίεργα χαρακτηριστικά, αποδεικνύοντας ότι κάθε μέλος του δίδυμου είναι αρκετά κοντά για να αισθανθεί τη στρεβλωτική βαρυτική επιρροή του άλλουΟι αλληλεπιδρώντες γαλαξίες (συγκρουόμενοι γαλαξίες), οπως ειναι και οι απεικονιζομενοι, είναι γαλαξίες των οποίων τα βαρυτικά πεδία προκαλούν διαταραχές μεταξύ τους. Ένα παράδειγμα μιας μικρής αλληλεπίδρασης είναι ένας δορυφορικός γαλαξίας που διαταράσσει τους σπειροειδείς βραχίονες του πρωταρχικού γαλαξία. Ένα παράδειγμα μιας μεγάλης αλληλεπίδρασης είναι μια γαλαξιακή σύγκρουση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε συγχώνευση γαλαξιών Εξοπλισμος : OTA : Meade 14 SCT & C11 XLT Mount : Skywatcher EQ8 & EQ6 Camera : Atik 460ex & 460exc Filters : Astronomik cls ,Baader Ha Guiding : OAG via Lodestar X2 Software : Dss - Pix - Ps Εκθεση : L : 3h min RGB : 1,5h Περιοχη : Χαλκιδικη

Ο Μεσιέ 82 ανακαλύφθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1774 από τον Γιόχαν Μπόντε. Ο Πιέρ Μεσαίν ανεξάρτητα τους παρατήρησε τον Αύγουστο του 1779 και τους ανέφερε στον Τσαρλς Μεσσιέ, ο οποίος τους πρόσθεσε στον κατάλογό του στις 9 Φεβρουαρίου 1781. Ο M82 παλιότερα θεωρούταν να είναι ένας ανώμαλος γαλαξίας. Όμως, το 2005, ανακαλύφθηκαν δύο συμμετρικοί σπειροειδείς βραχίονες σε υπέρυθρες εικόνες του Μ82. Οι βραχίονες ανιχνεύτηκαν επειδή απομάκρυναν έναν συμμετρικό δίσκο στις εικόνες NIR. Αυτοί οι βραχίονες προέρχονται από το τέλος της υπέρυθρης ράβδου και μπορούν να ακολουθηθούν σε μήκος τριών δίσκων του γαλαξία. Αν και οι βραχίονες ανιχνεύτηκαν στις υπέρυθρες εικόνες, είναι πιο μπλε από τον δίσκο. Εξαιτίας της μεγάλης επιφανειακής φωτεινότητας του δίσκου, την σχεδόν πλάγια (~80°) θέαση όσον αφορά εμάς και της παρουσίας ενός σύνθετου δικτύου ινών σκόνης στις οπτικές εικόνες, οι βραχίονες δεν είχαν εντοπιστεί νωρίτερα. Εξοπλισμος : OTA : Meade 14 SCT & C11 XLT Mount : Skywatcher EQ8 & EQ6 Camera : Atik 460ex & 460exc Filters : Astronomik cls ,Baader Ha Guiding : OAG via Lodestar X2 Software : Dss - Pix - Ps Εκθεση : Ha : 11h15min L : 5h30min RGB : 2h Περιοχη : Θεσσαλονικη - Χαλκιδικη

Το Νεφέλωμα του Καρκίνου (M1, NGC 1952), ή αλλιώς Νεφέλωμα Καρκίνος, είναι νεφέλωμα του Γαλαξία μας, που ανακαλύφθηκε το 1731 από τον Άγγλο γιατρό και αστρονόμο Τζον Μπέβις (John Bevis). Αποτελεί υπόλειμμα υπερκαινοφανούς αστέρα: ένα διαστελλόμενο νεφέλωμα αερίων, τα οποία τα είχε αποβάλει η έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα που συνέβη στις 4 Ιουλίου 1054, κοντά στο άστρο ζ Ταύρου, και η οποία καταγράφηκε από τους Κινέζους αστρονόμους της εποχής στα Χρονικά της Σινίκης. Παίρνει το όνομά του από το σχήμα του, που θυμίζει καβούρι (καρκίνος) όταν παρατηρείται με τηλεσκόπιο. Εξοπλισμος : OTA : Meade 14 SCT Mount : Skywatcher EQ8 Camera : Atik 460ex Filters : Astronomik Oiii 6nm,Baader Ha & Sii Guiding : OAG via Lodestar X2 Software : Dss - Pix - Ps Εκθεση : Ha : 2h15min Oiii : 3h10min Sii : 3h Περιοχη : Καλαμαρια AAPOD link : http://www.aapodx2.com/2019/20191021.html

To Νεφέλωμα της Φλόγας (NGC 2024) To Νεφέλωμα της Φωτιάς ή NGC 2024 ή Sh2-277 είναι νεφέλωμα εκπομπής στον αστερισμό του Ωρίωνα. Απέχει 900 με 1.500 έτη φωτός. Ο λαμπρός αστέρας ζ Ωρίωνα (Αλνιτάκ) εκπέμπει υπεριώδες φως το οποίο αλληλεπιδρά με τα ηλεκτρόνια του πελώριου νέφους υδρογόνου του νεφελώματος. Η λάμψη του NGC 2024 οφείλεται εν πολλοίς στην επανασύνδεση ηλεκτρονίων και φορτισμένων ιόντων υδρογόνου. Μπροστά από την φωτεινή περιοχή του νεφελώματος υπάρχουν μεγάλες ποσότητες \"σκοτεινών\"¨αερίων και σκόνης στα οποία και οφείλεται το σκουρόχρωμο μέρος στο κέντρο του νεφελώματος. Το Νεφέλωμα της Φωτιάς ανήκει σε μια περιοχή του αστερισμού του Ωρίωνα όπου γεννιόνται νέα άστρα Εξοπλισμος : OTA : Celestron C11 XLT - Starizona Hyperstar f2 - Stellarvue SV80ST2 Mount : EQ8 Camera : Atik 460ex - 460 exc Guiding : GuidScope 50mm- Lodestar X2 Filters : Astronomik CLS SoftWare : DSS - Pix - Cs Εκθεση : L : 35min C11 RGB : 30min Stellarvue Τοποθεσια : Χαλκιδικη

Αυτό το κοσμικό σύννεφο σε σχήμα κράνους με φτερά είναι ευρέως γνωστό ως Κράνος του Θωρ. Το μέγεθος του είναι περίπου 30 έτη φωτός από τη μια άκρη στην άλλη. Στην πραγματικότητα, το κράνος μοιάζει περισσότερο με μια διαστρική φυσαλίδα, που τη φυσάει ένας δυνατός άνεμος. Γνωστό ως αστέρι Wolf-Rayet, το κεντρικό αστέρι είναι ένας εξαιρετικά καυτός γίγαντας που πιθανόν είναι σε σουπερνόβα σε πρώιμη φάση. Καταλογογραφημένο ως NGC 2359, το νεφέλωμα απέχει περίπου 15.000 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Μεγάλου Κύωνος (Canis Major). Η ληψη πραγματοποιηθηκε μεσα απο την πολη της Θεσσαλονικης οπου η φωτορυπανση ειναι αφθονη Εξοπλισμος : OTA : Meade 14 SCT Mount : Skywatcher EQ8 Camera : Atik 460ex Filters : Astronomik Oiii 6nm,Baader Ha Guiding : OAG via Lodestar X2 Software : Dss - Pix - Ps Εκθεση : Ha : 5h Oiii : 4h Περιοχη : Καλαμαρια

Το Νεφέλωμα του Ωρίωνα, γνωστό και ως Μέγα Νεφέλωμα του Ωρίωνος (μια ακριβέστερη ονομασία, καθώς στον αστερισμό Ωρίωνα υπάρχουν αρκετά άλλα νεφελώματα), αλλά και ως Μεσιέ 42 (Μ42), είναι ένα διάχυτο νεφέλωμα νότια από τη Ζώνη του Ωρίωνα. Είναι ένα από τα φαινομενικώς φωτεινότερα νεφελώματα, ορατό με γυμνό μάτι σε σκοτεινό ουρανό. Το M42 απέχει από εμάς 1.344 ± 20 έτη φωτός.Περιλαμβάνει την κοντινότερη στη Γη περιοχή παραγωγής νέων αστέρων. Η πραγματική του διάμετρος εκτιμάται σε 24 έτη φωτός. Εξοπλισμος : OTA : Celestron C11 XLT - Starizona Hyperstar f2 - 560mm FL Mount : EQ8 Camera : Atik 460exc Guiding : ViewFinder 50mm - Lodestar X2 Filters : Astronomik CLS SoftWare : DSS - Pix - Cs Εκθεση : RGB : 2xPanel 40min each Τοποθεσια : Χαλκιδικη

IC 1795 ,το νεφέλωμα μοιάζει με το κεφάλι ψαριού. Σε αυτό το πολύχρωμο κοσμικό πορτρέτο παρατηρούμε το χαρακτηριστικά λαμπερό αέριο και σύννεφα σκόνης σε μια περιοχή που ονομάζεται IC 1795, μια περιοχή αστρογέννησης στο βόρειο αστερισμό της Κασσιόπης. Τα χρώματα του νεφελώματος δημιουργήθηκαν συμφωνα με τη γνωστη παλετα Χαμπλ η αλλιως SHO. Το IC 1795 που δεν απέχει πολύ στον ουρανό από το διάσημο Διπλό Αστρικό Σμήνος στον Περσέα, βρίσκεται στην πραγματικότητα δίπλα από το IC 1805, το Νεφέλωμα Καρδιά, ως μέρος μιας πολύπλοκης περιοχής αστρογέννησης που βρίσκεται στην άκρη ενός μεγάλου μοριακού νέφους. Σε απόσταση πάνω από 6.000 έτη φωτός μακριά, το μεγάλο συγκρότημα αστέρων απλώνεται κατά μήκος του σπειροειδούς βραχίονα Περσέα του Γαλαξία μας Εξοπλισμος : OTA : Celestron C11 XLT - Starizona Hyperstar f2 - 560mm FL Mount : EQ8 Camera : Atik 460ex Guiding : Stellarvue 80mm - Lodestar X2 Filters : Ha-Sii-Oiii HighSpeed f2 SoftWare : DSS - Pix - Cs Εκθεση : Ha : 3.5h Oiii : 1,6h Sii : 2h Τοποθεσια : Θεσσαλονικη